Distributielijst 1 NL DET HQ NATO AMFGEVSTBAT ANTAC BS/DS BUTI BOPZ CAMS/Force Vision CDT 1e MarnsBat CDT 2e MarnsBat CDT GevechtsBat CDT GOEM CMMHLDR CIS&IV CTG 428.00 (N3.4.2) CZMCARIB CZSK CZSK IV services CZSK Bur. Case coördinatie DEFDA DMO DTO Soesterberg EURFOR Bosnië Hr.Ms. Alkmaar Hr.Ms. Amsterdam Hr.Ms. Bruinvis Hr.Ms. De Ruyter Hr.Ms. De Zeven Provinciën Hr.Ms. Dolfijn Hr.Ms. Evertsen Hr Ms. Friesland Hr.Ms. Haarlem Hr.Ms. Hellevoetsluis Hr.Ms. Holland Hr.Ms. Luymes Hr.Ms. Maassluis Hr.Ms. Makkum Hr.Ms. Mercuur Hr.Ms. Middelburg Hr.Ms. Pelikaan Hr.Ms. Rotterdam Hr.Ms. Johan de Witt Hr.Ms. Schiedam Hr.Ms. Snellius Hr.Ms. Tromp Hr.Ms. Urk Hr.Ms. Van Amstel Hr.Ms. Van Speijk Hr.Ms. Vlaardingen Hr.Ms. Walrus Hr.Ms. Willemstad Hr.Ms. Zeeland Hr.Ms. Zeeleeuw Hr.Ms. Zierikzee Hr.Ms. Zuiderkruis Instituut Maritieme Historie JFC HQ Brunssum Joint CIS groep Soesterberg Joint Command Lissabon Joost Dourlein Kazerne Koninklijk Instituut Marine KWNA & A Marine Den Haag Marine Kazerne Amsterdam Marine Kazerne Vlissingen Marine Kazernes NA&A Marine Postkamer Marinemuseum MHKC/ N6 MHKC/ KWC Mijnendienst MINDEF DOPS MIVD MOST Marsitcen / OPS MVK De Kooy NBV NDA NL NLBE OPSCHOOL NLMARFOR NSO/MIVD Eibergen Onderzeedienst PGDIV/BDC PVKM School Verbindingsdienst KL SHAPE SMD SMVBO TES VBHKAZ Veldpostkantoor VGHkaz
Indien u geschrapt of opgenomen wenst te worden in de distributielijst, verzoeke contact op te nemen met de redactie
COLOFON VLAG & VONK is een uitgave van de: OPLEIDINGSAFDELING CIS op de NL/BE OPSCHOOL KM. Redactie:
Erwin Berendrecht Miente Viersen Bas Pieper Ramon Toral Thijs van den Bosch
Over de inhoud: Naast een aantal vaste rubrieken bestaat het blad uit verschillende artikelen, waarbij ingezonden kopij van harte welkom is. De redactie houdt zich echter het recht voor ingezonden stukken niet te plaatsen, indien de inhoud niet overeenkomt met de doelstellingen van het blad zoals die statutair zijn vastgelegd. Oplage: 135 exemplaren Vlag en Vonk op internet: WWW.BRAVOZULU.NL Voor ingezonden stukken: Post:
NL/BE OPERATIONELE SCHOOL ONDERWIJSAFDELING CIS REDACTIE VLAG & VONK MPC 10A POSTBUS 10.000 1780 CA DEN HELDER
E-mailadres Internet:
[email protected]
E-mailadres Intranet: Viersen, M, SMJRODVB, CZSK/PCZSK/PERS/OKM/SCHOLEN/NLBEOPS/OACIS/OEVERB (in het onderwerp vermelden: voor redactie VLAG & VONK) Met dank aan: alle vaste correspondenten, alle inzenders van ingezonden stukken en iedereen die een positieve bijdrage levert aan de uitgave van dit blad Vormgeving blad: Miente Viersen Vormgeving omslag: Adri van Walsem Internet: Henk Govers
Voorwoord van de redactie Hierbij verschijnt de 3e editie 2012 van de immer zo beruchte en gewaardeerde Vlag & en Vonk. De naam zou in de nabije toekomst weleens kunnen veranderen, bijvoorbeeld Glas en Vezel. Ideeën kunt u altijd richten aan de redactie. We zijn alweer zo’n 2 maanden verder en zitten middenin de stralende zomer. Wat heeft er de afgelopen periode zoal plaatsgevonden? We zijn druk bezig met de reorganisatie, de opleidingsplanning voor 2013 is afgerond en de verhuisplannen NLBEOPS krijgen langzamerhand vorm. Op het personele vlak zijn er wat verschuivingen gaande, maar daarover meer in de COMO column. Ondanks verwoede pogingen om “Den Ostfries” (Aris) te benaderen voor zijn aandeel in de V&V is er de laatste tijd weinig van hem vernomen. Hij schijnt tijdens het Jazzweekend gesignaleerd te zijn met zijn kleinkinderen. Dus, oude vriend, neem alsjeblieft contact op met Miente Viersen, hij mist je een beetje. Nu we het toch hebben over een aandeel leveren ten behoeve van de V&V, hierover het volgende: Onze Miente zal binnen een aantal maanden een andere functie gaan vervullen, iets met loopbaanbegeleider KPL’s en matrozen ODVB. Nu heeft hij, volgens Erwin, in zijn nieuwe functie zeeën van tijd over om door te gaan als redactielid van de V&V. Daar denkt hij helaas iets anders over. Het komt er dus op neer om een waardige aflosser te zoeken. Indien er verbindelaren op de Operationele school zijn die deze zeer dankbare functie willen vervullen, kunnen zich bij Miente of Erwin opgeven. Daarbuiten zijn we altijd op zoek naar collegae die een stukje, over wat voor onderwerp dan ook, willen aanleveren. Wat kunt u zoal lezen in deze derde editie van dit jaar: Een ingezonden stuk van Dhr. Aad van der Meulen. Hij is oud marinier verbindingsdienst en vond in zijn archief nog het één en ander. Een noodkreet van Umberto: Kaalslag in de West, u leest er alles over in de Tropic Topics. Buiten de vertrouwde bijdrage Navpubs van Henk Visser, heeft hij deze keer zijn licht laten schijnen op schepen die met een embleem/logo de haven van Den Helder binnen lopen. Misschien is dit wel een nieuw onderdeel in de Vlag & Vonk. Een paar scheepsvlaggen hebben nog niet in dit blad gestaan maar we zijn er bijna door. Bij deze dan ook een oproep aan Hr. Ms. Zierikzee, Van Speijk en de OPV’s om even een “seintje” te geven aan de redactie. Daarna neemt Henk Visser contact op. Rob Wirtz heeft meegevaren op de Dolfijn en heeft naar aanleiding van zijn belevenissen een stuk op papier gezet. Nog meer artikelen van het Korps Mariniers; Richard de Keizer en Axel Cox hebben een stuk over de opleiding marnvb geschreven en A.L. van de Akker vertelt iets over NIMCIS. Ook de vaste rubrieken zoals Kokkerellen met Okkie, Uit den ouden doosch, google surfing en de puzzelpagina zijn te lezen. Verder zijn er foto’s van verschillende activiteiten. Gizmo heeft zich laten inspireren door de verschillen tussen oud en nieuw. Adri van Walsem heeft zich weer kunnen uitleven op de voor- en achterkant van deze uitgave. Iedereen die meegeholpen heeft aan deze goed gevulde editie: BEDANKT!
Namens de redactie wensen wij u veel leesplezier, AOOODVB Erwin Berendrecht en SMJRODVB Miente Viersen
Vlag & Vonk 42 jaargang – nr. 3 – september 2012 e
INHOUDSOPGAVE Distributielijst en colofon Voorwoord Inhoudsopgave Int QSO (vraag en aanbod) Op de lamp met Ron Kriele Uyt den ouden doosch – Electronische cocktail Puzzelpagina Ingezonden stukken
Een bijdrage van Aad van der Meulen, marnvb bd.
Vlaggenincident (Henk Visser)
Navpubs (Henk Visser)
Hr. Ms. Van Amstel (VBD – Julian Houtschild)
Google surfing (Ramon Toral)
Klas MARN VB (Richard de Keizer)
De Groene CIS – NIMCIS (SMJRMARNVB A.L. van de Wakker)
COMMSCON
Tropic Topics FM the West (Umberto)
Onno´s Wereldreis deel 11 (Onno Verver)
Logo’s en/of emblemen (Henk Visser)
COmo COlumn (wetenswaardigheden COMmunicatie Onderwijs OPSCHOOL) Afdeling COMOdianten – foto’s sportdag, braggeltocht en COACIS 50 jaar Nieuwbouw NLBEOPS Kokkerellen met Okkie (Ron Timmermans) GIZMO’S CORNER
In deze rubriek kunt u gratis een advertentie plaatsen. Zoekt u iets, wilt u een reünie organiseren, heeft u iets aan te bieden … Plaats een gratis advertentie. U kunt de advertentie per post of digitaal aan de redactie aanbieden. Heeft andere wensen voor een advertentie … neem dan even contact op met de redactie. Nogmaals…. Het is GRATIS
De sluitingsdatum voor het inleveren van kopij voor de volgende Vlag en Vonk is gesteld op:
15 November 2012 U wordt verzocht de kopij op tijd in te leveren…!!!
ZDS
Corrected copy, destroy all others DE RUYTER URK PANTER HAARLEM WILLEMSTAD ALKMAAR VANNES ROTTERDAM AMSTERDAM BLOYSVANTRESLONG MAKKUM ZUIDERKRUIS ISAACSWEERS POOLSTER
ADVERTENTIE
Mijn DRVAR - Dagboek van een vergeten missie ISBN: 978-89-0597 426-11 Martin de Boer schrijft over zijn dagelijkse belevenissen tijdens zijn uitzending (EUFOR 11) naar Bosnië. Hij woont en werkt zes maanden in een gebied vol mijnenvelden dat getekend is door een keiharde burgeroorlog.
Formaat 140 x 210 256 pagina’s Prijs: € 17,90
kunnen staan!!!!! Indien u een advertentie of oproep wil plaatsen, mail dan naar:
[email protected]
Door Martin de Boer -
Hier had uw advertentie
Te bestellen via: WWW.BOEK-PLUS.NL/M-DE-BOER
FLO-RECEPTIES voor de Verbindingsdienst worden gehouden in de maanden mei en november. Voor de exacte datum zie
www.bravozulu.nl
Vlag en Vonk digitaal lezen ??? Bezoek de internetsite: www.bravozulu.nl
A;jflk;akjf;ljaf;ka’;
Het is donderdagmiddag 12 juli, plaats van interview is te Den Helder op de BNLEOPSCHOOL. Ron stel jezelf even voor aan de lezers. Ik ben geboren te Leiden op 10 augustus 1967. Gelukkig getrouwd en heb 2 kinderen, een zoon en een dochter. Ik woon momenteel in Den Helder, in een leuke buurt vlakbij Strand & Duinen. Hoe was en is je dienstverloop? In 1985 ben ik in dienst gegaan. En ik heb als matroos gevaren op de Hr.Ms. Piet Heijn, Hr.Ms. Abcoude en de Hr.Ms. Naaldwijk. De laatste twee waren trouwens nog houten mijnenvegers. In 1992 heb ik als korporaal op de Hr.Ms. Kortenaer, Hr.Ms. Crijnssen, Hr.Ms. Jacob van Heemskerck en de Hr.Ms. Witte de With gevaren. Tussendoor heb ik op MHKC gewerkt. In 2006 ben ik bevorderd tot sergeant en als eerste heb ik 4.5 jaar op het Hoofdkwartier DH gezeten, daarna nog 2 jaar op de Hr.Ms. Johan de Wit gediend. In 2012 wordt ik bevorderd tot sergeant majoor en wordt dan geplaatst op de BNLEOPSCHOOL. Wat was of is je leukste plaatsing? Op de houten mijnenvegers! Waarom? Alles kon en alles mocht toen! En radiotechnisch?Wel je was erg op jezelf aangewezen dus je moest creatief zijn. Destijds hadden we nog geen WD’ers! Hoe was het werken op een groot platform als een Hr.Ms. Johan de Witt? Een geweldige ervaring. Niet te vergelijken met een fregat in het algemeen. Je bent erg veel bezig met Staf voorbereidend werk als Information, Security en Control Manager. Heb je nog hobby’s? Mijn hond, een New Found Lander. Aikido, 10 jaar beoefend, maar wegens een blessure ben ik tijdelijk gestopt. Jiujitsu wat ik 4.5 jaar heb beoefend. Lezen vind ik ook erg leuk om te doen en nog een studie Communicatie.
Wat maakt deze vechtsporten nou zo interessant? Via mijn zoon heb ik het leren kennen en van één komt het andere. Maar het is puur voor het defensieve karakter, het is ook leuk om te doen. Je kan het je zelf zo hard maken als je wilt. Wat vind je van de bezuinigingen en de reorganisatie? Het is niet altijd in ons voordeel, de onzekerheid en wat de toekomst wordt. Het plannen wordt steeds moeilijker maar het belangrijkste is dat je plezier in je werk hebt. En zorgen zijn gekoppeld aan geld!
Wat zou jezelf hieraan willen veranderen als je dit kon? Ze zouden een keer een goede schifting moeten maken tussen functionerende mensen en niet functionerende mensen. Iemand die niet beschikbaar is maar wel geschikt en de meest geschikte kandidaat is voor de job… Maak hem/haar dan beschikbaar!! Wat is het mooiste wat je hebt meegemaakt of gezien? Mijn periode in Bosnië, het is niet zozeer de mooiste maar die mensen hebben zoveel meegemaakt en er dan toch nog wat van te maken is bewonderenswaardig. Waar heb je het meeste hekel aan? Mensen die liegen!! Als we de tijd vooruit snellen, hoe kijk jij dan tegen je eigen toekomst perspectief aan als je met pensioen gaat? Met m’n 54e met FLO gaan en dan genieten onder de zon met een cocktail ergens aan de Middellandse Zee. Alles mag dan en niets moet….GENIETEN!! Wat of waar eet je het liefst en het liefst niet? Indisch, Mexicaans & Indiaas eten, als het maar heet is. In het buitenland maar dan wel het liefst waar de “locals” eten. Bonen…gewoonweg NIET!! Wat is je favoriete film, muziek, boek en tv-programma? Mijn favoriete film is “Het Bernini Mysterie”. Muziek is “Doro Pesch, een voormalig zangeres van de hardrock band Warlock”. En een favoriete boekenreeks is van “Havank, een detective reeks”. Van een Tv-programma is “Droomhuis in de Zon en het programma Het Roer Om”. Wat en waarom is tot nu toe de mooiste vakantie geweest? In Frankrijk, de Dordogne. Daar genieten van het relaxte leven, goede wijn, het geweldige eten zoals de lekkere vissoep. Heb je nog een wens om naar toe te gaan, zeg maar een droomvakantie? Ja naar Australië & Nieuw Zeeland, in een hotel of een huis maar dan wel op verschillende plekken. Je volgende plaatsing is op de BNLEOPSCHOOL, hoe kijk daar tegen aan? En met in het vooruitzicht de reorganisatie/verhuizing in 2013? De functie als zijnde instructeur zal zeker een uitdaging zijn. Hoe het na de reorganisatie daadwerkelijk eruit komt te zien zal de toekomst uit moeten gaan wijzen. Wil je verder nog iets kwijt aan de lezers? Doe wat je zegt dan lieg je niet!
Ron, namen s de redactie van Vlag & Vonk hartelijk bedankt voor dit gesprek.
Uyt den ouden doosch
Hoewel de telefoon in het moderne leven niet meer weg te denken is, staat Nederland met 8 toestellen op de 100 inwoners onder aan het lijstje dat opgemaakt, en behalve Amerika, Canada, Nieuw Zeeland en Australië,nog 8 West-Europese landen bevat. De kamer van koophandel van het Rijnland heeft zich met een schrijven gericht tot de leden van de Tweede Kamer. Hierin wordt gezegd dat sedert 31 December 1952 nog 30.386 aanvragen voor telefoonaansluitingen op afdoening wachten. Begrijpelijk zijn hierdoor verschillende personen gedupeerd. Ook wordt in deze brief de volgende gegevens aangehaald: Amerika heeft het grootste aantal aansluitingen met in Januari 1952 29,3 per honderd inwoners. In West Europa gaat Zweden aan het hoofd met een getal van 25,2. Het is dan ook wel begrijpelijk dat wij zo lang bij een telefooncel moeten wachten, speciaal wanneer het “zwakke”geslacht even”telefoneert. Dat men in Amerika schijnbaar nog meer telefoongebruikers wil hebben, blijkt uit het volgende bericht. Men is daar bezig om telefooncellen te plaatsen die een in de muur gebouwde microfoon en versterker hebben. Men kan nu zelf het geluid regelen en telefoneren wordt nu een bepaald een genoegen. Op de luchtvaarttentoonstelling te Farnborough is een radio te zien geweest die nog geen kg woog. Het toestel is bedoeld om gebruikt te worden door piloten, die met hun toestel in zee zijn terecht gekomen. De radio zondt dan automatische signalen uit, die door de reddingsvliegtuigen tot op een afstand van 100 kilometer kunnen worden waargenomen. Overgeschakeld op telefonie kan een afstand van 35 km bereikt worden en kunnen aanwijzingen betreffende de hulpverlening worden gegeven. De Britse Admiraliteit heeft deze zenders besteld voor de fleet air arm. Over de krachtcentrale, die door het Britse Departement voor atoomenergie in Calderhall (Cumberland) wordt gebouwd, is niet veel bekend. Maar toch druppelen er zo af en toe wel eens bijzonderheden door, die dan in de pers worden opgenomen. Over de capaciteit van de centrale is officieel niets bekend, maar men verwacht dat er minstens 40.000k.W. voorgebracht zal worden, voldoende om een normale provinciestad van stroom te voorzien. Waarschijnlijk zal deze centrale begin 1957 stroom gaan leveren aan het Britse elektriciteitsnet. Naast de centrale te Calderhall wordt er in het Noorden van Schotland een
tweede gebouwd in de omgeving van Thurso. Deze reactor werkt dan volgens het systeem “iets voor niets”, voor het aandrijven van de generatoren wordt warmte geproduceerd, maar tegelijkertijd wordt er meer atomische brandstof verkregen dan met gebruikt. Dit laatste opent natuurlijk de weg voor vele mogelijkheden. Een gebied dat niet beschikt over natuurlijke hulpbronnen kan nu in exploitatie worden gebracht. Het behoeft natuurlijk geen betoog dat hetgeen in enkele regelen is neergeschreven, het resultaat is van jarenlange onderzoekingen en dat men op dit gebied nog lang niet is uitgepraat. Uit Amerika komt nog een ander bericht over een elektrische cel die werkt door middel van een der afvalstoffen van kernreactoren (strontium 90). Men beweert dat stralingen uit deze stof omgezet kunnen worden in een elektrisch potentiaal verschil. Er wordt een zwakke stroom opgewekt, die echter 20 (twintig)jaar lang achtereen bruikbaar zou zijn. Een klein elementje, ter grootte van een luciferdoosje, dat op deze manier gemaakt is, is voldoende om een behoorapparaatje te laten werken. Echter moet nog afgewacht worden of men voldoende energie kan leveren om steenkool of olie te doen vervangen. Mocht het echter zover komen, dan hoeven we ons nooit meer bang te maken dat het licht niet uitgedraaid was toen we met vacantie gingen, want de meter loopt toch niet. En zo komen we weer bij onze vriend de televisie. We kunnen verwachten dat over ruim 4 jaar de televisiekijkers in Amerika, Engeland en het vaste land van Europa regelmatig uitzendingen in kleuren zullen kunnen bekijken. Men verwacht dat in Engeland een zender gebouwd zal worden die een kleurenprogramma uitzendt dat over 20 tot 30 mijl zichtbaar zal zijn. Kosten ongeveer vijf millioen gulden (een gewone zender kost bijna twee millioen). De ontvangers gaan ook in prijs omhoog en zullen dan ongeveer 1600 gulden daan kosten in Engeland (thans kost een ontvanger ongeveer 600 gulden). Volgens deskundigen zullen de kleuruitzendingen met een ander lijnenstelsel geschieden (1000 lijnen). Hoerdoor krijgt men een duidelijker en scherper beeld en de verdoezeling van het beeld, zoals men dat in kleurenfilms kan waarnemen, zal dan beter tegengegaan kunnen worden. Kleurenuitzendingen leveren nog problemen op die dit soort televisie wel tot speciale uitzendingen zullen beperken. Een ander geluid doet de Nuffieldstichting horen, die een commissie heeft samengesteld die bestaat uit paedagogen, psychologen en andere deskundigen. Deze commissie zal een onderzoek instellen naar het antwoord op de vraag of televisie een vloek of een zegen is voor de jeugd. Tandartsen hebben alreeds gewaarschuwd om kinderen niet naar televisie te laten kijken terwijl ze op de grond liggen en dan hun hoofd op hun handen laten steunen. Dit is van nadelige invloed op het gebit. Lezers, wanneer in ons land de televisie net zo algemeen is als de radio, dan krijgen we speciale handleidingen uitgereikt die onze levensgang zullen bepalen als televisiekijker.
Vlag en Vonk 5e jaargang No. 11 Okt ‘54
PUZZELPAGINA
VERBEELDING
De cijfers 1 tot en met 16 moeten in de cirkels van het vierkant hieronder geplaatst worden, zodanig dat de som van de cijfers op elke rij, kolom, en diagonaal 34 is. Hoe moeten de cijfers in het vierkant geplaatst worden? De getallen 16, 18, 20, 22, 24, 26, 28, 28, 32 en 36 moeten in de rondjes van het figuur ingevuld worden, zodanig dat er op elke lijn een som van exact 100 ontstaat.
Voer de onderstaande berekening, uit het hoofd, zo snel uit als je kunt (dus zonder pen en papier en zonder rekenmachine!). Neem 1000 en tel er 40 bij op. Tel er 1000 bij op. Tel er 30 bij op en dan nog eens 1000. Tel er 20 bij op. Tel er 1000 bij op en dan nog eens 10. Wat is de uitkomst van deze berekening?
Staan de horizontale lijnen evenwijdig of staan ze schuin of krom in het onderstaande plaatje?
Hoeveel poten heeft de bovenstaande olifant?
Antwoorden 42e jaargang Mei 2012 1: Er zijn 10.992 poten en benen in de bus. 2: Alle maanden hebben 28 dagen
Een bijdrage van Aad van der Meulen De toepassing der draadlooze telegrafie bij de Marine van 1916 tot 1926 Reeds in 1916 waren vrijwel alle oorlogsschepen van radio voorzien. Eerst met een fluitvonkzender van 2½ K.W. Daarna met een lampzender van ½ K.W. De ontwikkeling van de radio-telegrafie demonstreerde zich bij de Marine dan ook voornamelijk in een doorloopende verbetering der toestellen. Een korte beschrijving van die ontwikkeling zal dus eene opsomming van de toen en thans gebruikelijke hulpmiddelen niet kunnen ontberen. Wat dan allereerst de zenders betreft, waren in 1916 een groot aantal hiervan z.g. gelijkstroomstations, d.w.z. zenders gevoed met gelijkstroom van het scheepsnet of uit batterijen, waarmee via een kwikonderbreker en een inductor een Leidsche flesch periodiek wordt opgeladen. Van dit langzamerhand historisch geworden zendertype is er tegenwoordig nog één exemplaar in voortdurend gebruik, evenwel slechts door een samenloop van omstandigheden die de sinds lang voorgenomen vervanging tot op den huidigen dag verhinderden. En tot geruststelling van den omroepluisteraar moge dienen dat het heel bescheiden ’s middags om 5 uur sluit en dus althans de avondconcerten niet stoort. Naast het gelijkstroomstation bestond in 1916 op enkele schepen ook nog het 50 perioden wisselstroomstation met inductor en open knalvonk, als overgang naar den nieuweren fluitvonkzender met 500 perioden en smoorvonk. In 1917 verscheen de synchrone draaivonk. Van beide typen fluitvonkzenders zijn er thans nog vele in gebruik. Is het voor handelsschepen een voordeel, dat door den hoorbaren fluittoon hun oproep door de kuststations en ook onderling licht wordt gehoord, voor een oorlogsschip dat zijn plaats zoo noodig geheim moet kunnen houden, is het tegendeel het geval. Vervanging zou dus wenselijk zijn. Tusschen het militair-wenselijke en het financieel-mogelijke gaapt echter wel meer een onprettige klove. Als eerste nieuwe zendertype verscheen in 1920 de lampzender, reeds aanstonds ingericht zoowel voor zenden met tusschenkring – onder andere tot grootere zuiverheid van golf – als voor directe schakeling op de antenne om zoonodig een maximum afstand te kunnen overbruggen, welke laatste omstandigheid vooral voor Indië van belang is. Aan de noodzakelijke voorwaarde van ruim golfbereik werd ook door alle fabrikanten al spoedig voldaan, terwijl zenders met aparten stuurkring nog dit jaar in bedrijf zullen komen. De plaat-energie werd aanvankelijk uitsluitend door gelijkgerichten wisselstroom geleverd, daarna kwam de hoogspanningsgelijkstroomdynamo tot ontwikkeling en in 1922 voor het eerst tot toepassing. Naast de zendlamp met luchtkoeling doet nu binnenkort ook de lamp met waterkoeling haar intrede bij de Marine wat in vereeniging met een 6000 Volt gelijkstroomdynamo een modernere scheepsinstallatie belooft. Het gebruik van den Poulsen boogzender bleef tot een enkele toepassing op een schip en op een krachtig walstation in Indië beperkt. De toestand der antenne-isolatie is bij een directe schakeling van veel invloed, terwijl het gebruik van een tusschenkring veel van den aantrekkelijken eenvoud van dit type doet verloren gaan. Als laatste in de rij van nieuwe zenders kan tenslotte de machinezender van Schmidt worden genoemd, door een viertal exemplaren bij de Marine vertegenwoordigd. Om zoo noodig gemakkelijk gehoord te kunnen worden, zijn alle ongedempte zenders tot het zenden met toon ingericht; terwijl op alle nieuwe zenders een inrichting voor telefonie is
Een bijdrage van Aad van der Meulen aangebracht. Tegen veelvuldig gebruik van telefonie verzet zich echter vooreerst het dikwijls noodzakelijke dienstgeheim; verder het feit dat een letterlijk opgenomen telefoonbericht weinig minder tijd vordert dan een telegram en ten slotte de ervaring dat in het laatste minder gemakkelijk vergissingen of fouten insluipen. Wat nu betreft de ontvangst, was in 1916 de coherer bij de Marine reeds lang vervallen en waren naast elkaar de electrolytische- en kristaldetectoren in gebruik. Toepassing van den magnetischen detector bleef tot slechts enkele exemplaren beperkt en liep in 1916 ten einde. In 1917 werden de bolronde de Forest lampen als eerste lampdetectoren in gebruik genomen, daarna de buisvormige ER-lamp, waarvan in Indië een Japansche imitatie nog lang in gebruik is geweest en de Philips buislamp met schroeffittingen in Holland. Vrijwel gelijktijdig volgden de V- en de QX-lampen in Holland en de Muirhead lampen in Indië; terwijl in de laatste jaren de nieuwere Telefunken lampen en ook Lorenz lampen toepassing vonden. De evolutie naar de Miniwattlampen heeft de Marine echter niet meegemaakt; iets meer of minder gloeistroomgebruik speelt hier nl. geen belangrijke rol, vooral niet sinds de laatst jaren plaat- en gloeistroom door middel van z.g. netaansluit-apparaten uit het (gelijkstroom) scheepsnet worden betrokken. Hier tegenover staat dat het microfonisch effect der Miniwattlampen bij de trillingen op schepen licht moeilijkheden geeft. Dubbelroosterlampen bleven tot eenige zwevingstoestellen beperkt, maar worden nu echter binnenkort op nieuwe vliegtuigontvangers ingevoerd. De ontwikkeling van den lampontvanger werd medegemaakt van den eenvoudige primairontvanger tot de secundaire en tertiaire ontvangst met dempingsreductie; evenwel niet tot de tegenwoordige supers en super-supers waarmede als regel betere resultaten slechts bereikt kunnen worden door meer toewijding en tijd, dan van een ‘professional’-telegrafist bij drukke correspondentie op verschillende golflengten gevraagd mogen en kunnen worden. Sinds 1920 ongeveer is aparte laagfrequentversterking in gebruik, meer speciaal om anders nauwelijks neembare signalen goed hoorbaar te maken; niet om maximale eindversterking te verkrijgen. Van denzelden tijd dateeren de hoogfrequentversterkers, vooral toegepast op de onderzeebooten met hun ontvangst op lage antenne of mijnentuig en op vliegtuigen. Gebruikelijk zijn de transformator- en weerstandsversterker met afgestemden kring voor de kleinste golven, of met afgestemden kring en terugkoppeling voor het heele golfbereik. Op de nieuwste schepen wordt ten slotte met een ontvangerbrug op twee golflengten gelijktijdig ontvangen. Toepassingen van de radiotelegrafie die in 1916 nog onbekend waren, zijn die op vliegtuigen, op onderzeebooten en richtingzoekers. Kleine fluitvonkzenders zijn van 1919 tot 1922 op vliegtuigen in gebruik geweest; daarna lampzenders, van de gebruikelijke toestellen in het burger-luchtverkeer alleen afwijkend door het grooter golfbereik. In 1919 werd de eerste draaivonk op onderzeebooten toegepast, reeds spoedig en algemeen door lampzenders gevolgd. Voor de beschikbare beperkte ruimte is de energie wel tot een maximum opgevoerd, zoodat bijv. tijdens de laatste uitreis van een onderzeeboot naar Ned. Indië nog nachtelijke correspondentie werd gevoerd (met z.g. ‘groote golflengte’) toen de boot zich enige honderden zeemijlen ten zuiden van Suez bevond. Hr. Ms. kruiser Java is als eerste schip erin geslaagd gedurende den nacht zoowel met Nieuwediep als met Soerabaja te correspondeeren. Proeven met richtingzoekers begonnen in 1913. Het type Bellini-Tosi voldeed vooral bij opstelling aan den wal en doet nu nog dienst op het Marine-peilstation te den Helder, dat met
Een bijdrage van Aad van der Meulen de peilstations te Maassluis en IJmuiden van de firma’s Dirkzwager en Wijsmuller den peildienst langs de Hollandsche kust verzorgd. Op de nieuwste schepen werd het type met draaibaar raam toegepast, dat principieel scherpere aflezing geeft, daarentegen meer versterking noodzakelijk maakt. Wat tenslotte de ‘dernier cri’ der radio-telegrafie, n.l. de korte golven betreft – hieronder te verstaan golven beneden de 100 Meter, want de kleine marinegolf van 400 meter zou voor omroep al kort zijn – hiervan is het belang voor den Hollandschen dienst met zijn betrekkelijk kleine afstanden, vooralsnog gering. In Indië is men na vrij langdurige proefnemingen tot een voorlopige toepassing overgegaan. Marine Radiodienst Amsterdam 1926 Bron: Gedenkboek N.V.V.R. 1916 maart 1926 Oude spelling gehandhaafd Gelezen door Aad van der Meulen Marinier der 1e klasse Verbindingsdienst 1952 - 1958 Aad van der Meulen in radiohut (1957)
VLAGGENINCIDENT Al ruim 300 jaar ligt de Djebel al-Tariq de Spanjaarden zwaar op de maag. Met regelmaat wordt er moeilijk gedaan vanwege al of niet uitgelokte incidenten en soms wordt het transitverkeer gehinderd door tijdelijke sluitingen van de grens. Tijdens de volksstemming van 1967 verkoos 99% van de bevolking om als kroonkolonie onder Brits bestuur te blijven. Wie dat jaar de “ROCK” (ook als callsign gebruikt) bezocht zag er een zee van Union Flags (Flag of the Union, ook wel Union Jack genoemd).
Die vlaggenzee toonde grote gelijkenis met onze twee-jaarlijkse oranje vlaggen cultus zo’n veertig jaar later… De Djebel al-Tariq was vernoemd naar Tariq ben Zaid die de rots in het jaar 711 veroverde. Bijna 1000 jaar later (in 1704) werd Gibraltar veroverd door een Engels (Admiraal Rooke) – Nederlandse (Admiraal Callenburgh) scheepsmacht. De rots (hoogste punt 425 m) werd bij de Vrede van Utrecht (1713) toegewezen aan de Engelsen. Enige tijd geleden was het weer hommeles want Spanje voelde zich beledigd omdat er een vlag die veel gelijkenis vertoonde met “la bandera nacional” op een boei bij een schietschijf was bevestigd.
De P-boot SCIMITAR van Gibraltar squadron had tijdens een GUNEX in de Baai van Gibraltar
de NATO cijfervlag “ONE” op een boei gebruikt. Spanje is sinds 1982 lid van de NATO maar kon of wilde het vlaggetje niet als FLAG 1 herkennen, dus, een diplomatiek incident en de Britten boden hun excuus aan. Een beetje plagerij van de P-boot commandant lijk mij niet uitgesloten want als GIB Guard ship ken je de Spaanse tenen en waarom dan niet FLAG BRAVO gebruikt?
Naschrift: Mei 2012, alweer een conflict, nu over visgronden in kust (territoriale) wateren in de periode dat de blauwvintonijn de “Straat” binnenzwemt. Vissers uit Algeciras werden geweerd en er was een confrontatie tussen R.N en de Guardia Civil. BIJT-INCIDENT “The Rock” wordt sinds mensenheugenis ook door apen bewoond. Een (on?)-bereisde telegrafist wilde een aap zijn witte marinezakdoek omknopen, als slabbetje… Die aap pikte dat niet en beet meteen, de “tik” kreeg een stevige knauw in z’n klauw. In de ziekenboeg kreeg hij zelf een witte doek om zijn nek (mitella) en was tijdens passagieren in Main Street dus duidelijk herkenbaar als Apen-aanrander.
Niet mee te spotten
NAVPUBS Korte blik op recent verschenen publicaties over de K.M. WACHTERS BOVEN HET STENEN TIJDPERK Het onderwerp is luchtvaart boven voornamelijk Nederlands Nieuw-Guinea en het grootste gedeelte handelt over de periode 1941 – 1945. Mooie opmaak zoals gewend van de uitgever die graag door de lay-out bril van een graficus-vakman kijkt. Honderden foto’s, wel beetje feitenbrei, zo staat er op een (willekeurige) pagina achtereenvolgens opmerkingen over de 82nd Rec Squad; 46th Fighter Group; 17th Rec Squad; 23rd Air Flot; 42nd Bombardment Group; 421st Night Fighter Squad… Moet je tegen kunnen of “insider” zijn. In een boek van deze omvang valt wel eens een steekje. Van fraaie foto op pagine 3-4 moeten de lezers maar raden dat deze toestellen FAIREY Fireflies Mk1 op Biak zijn. Na zo’n zestig jaren zijn er steeds minder (exmarine) mensen die bij het zien van deze opname roepen: “Hé Biak!” Een boek voor liefhebbers. Auteur: Bart M. Rijnhout ISBN: 978-90-8616-080-8 Uitgeverij: Lanasta, Emmen 2011 Verkrijgbaar: in de boekhandel. Prijs: € 38,95
Waar blijft het Jaarboek voor de Koninklijke Marine 2010? STRAGGLER ? (ACP 165, nu APP 7) In MARALG 81/10 werd een inhaalslag aangekondigd en inderdaad, JB 2008 & 2009 zijn verschenen. Verkrijgbaar in het MARMUS. In para 2 van de MARALG werd gesteld dat het JB 2010 in het najaar van 2011 zou verschijnen. Gezien het huidige marinebeleid mag met licht gefronste wenkbrauwen worden opgemerkt dat enige ongerustheid omtrent de continuering niet overdreven is…
P.S. Op de valreep (dag van de deadline) bericht ontvangen dat het JB 2010 is gedrukt!
Toegevoegd door de redactie: 30 september 2011, 10.35 uur
De Plaatsvervangend Commandant Zeestrijdkrachten, generaal-majoor der mariniers Ton van Ede, heeft gisteren in Den Helder uit handen van dr. Ben Schoenmaker van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie, het eerste exemplaar van het Jaarboek van de Koninklijke Marine 2009 ontvangen. In 2006 was de uitgave van deze publicatiereeks stopgezet. Later volgde het besluit de traditie van de uitgave van de jaarboeken in ere te herstellen. Met de uitgave van het Jaarboek 2009, waarmee de twee jaar geleden begonnen inhaalslag nagenoeg is gecompleteerd, ligt opnieuw een deel van de recente geschiedenis van de Koninklijke Marine in woord en beeld vast. Belangrijke thema’s in het Jaarboek 2009 zijn onder meer de anti-piraterijmissie, de drugsbestrijding in het Caribisch gebied en de bijdrage van de KM aan de ISAF-missie in Afghanistan. Daarnaast bevat dit handzame naslagwerk ook weer veel kerngegevens. Exemplaren van het jaarboek kunnen worden besteld bij het Marinemuseum in Den Helder.
Hr.Ms. van Amstel
Passage Suezkanaal.
Maandag 19 maart 2012, Hr.Ms van Amstel vertrekt voor een relatieve korte periode (13 weken) voor de missie Atalanta nabij de wateren van Somalië. Dit is de eerste keer dat een Nederlands M-Fregat een anti piraterij missie gaat draaien en dit heeft nog al wat voeten in aarde gehad om het schip hiervoor gereed te krijgen. Alvorens wij uitvaarde moest er het een en het ander verbouwd worden, SB in de midscheeps een koelcontainer voor diepvries producten, op het hangaardak een extra koud watermaker als aanvulling en back-up van de bestaande koud watermakers, vijf extra schutters posities, een gevangenis in de nixelier ruimte en een luchtplaats in het waaiegat. We opereren met 165 mensen aan boord in het missie gebied, waarvan 128 vaste bemanning, 18 mariniers, 11 vliegploeg, 5 medical support team, tolk en twee ter ondersteuning van de operatie. Al met al een volle bak kun je wel zeggen. Het was op de uitreis dan ook druk aangezien wij voor onze pre-deployment training nog mensen van seatrain aan boord hebben genomen. Zoals voorgaande schepen hebben wij twee weken predeployment training gehad en bij Souda Bay onze eindoefening gehouden. Waarna de transit door het Suez kanaal richting het operatie gebied begon. Passage Suez kanaal. Tijdens onze passage door het Suez kanaal werden we vergezeld door de NL ambassadeur uit Cairo Egypte. Aldaar konden we merken dat de tempratuur aardig opliep naar mate we het einde van het kanaal naderde. Voor we het Suez kanaal door waren kregen we ook nog een zandstorm voor onze kiezen, wat op zich voor onze vrienden van de nautische dienst weer wat bikken en schrapen scheelde.
Na het Suez kanaal volgde onze eerste haven, Djibouti. Hier kwamen de laatste spullen aan boord en waren wij gereed om het missie gebied in te gaan. We kregen dan ook direct de opdracht om twee schepen van het World food program te begeleiden door piraten gevaarlijk gebied. Dit verliep gelukkig zonder enige problemen en dus konden wij onze weg vervolgen naar onze patrouille box. Tijdens deze patrouille hebben we meerdere schepen onderzocht en bij sommige zijn we zelfs aan boord gegaan om duidelijkheid te verschaffen over de aard van het schip. Merendeel hiervan waren vissers, met het oog op de evenaar passage moesten er natuurlijk nog een paar verse vissen worden ingekocht. Helaas voor de trawanten was de bootsman nog een baar en die wist al snel de aangekochte vissen over de plint te werpen. Dit werd natuurlijk niet gewaardeerd en dus kreeg hij bij de doping dan ook een hele speciale behandeling. Na 20 dagen op zee was het tijd om de benen te strekken in Dar es Salaam, Tanzania. Aangezien de tempratuur behoorlijk aan de hoge kant was zochten veel van onze collega’s de verkoeling van de zwembad hotels op. Natuurlijk op Bak 1 na, die gingen op safari. Na lang zoeken en handelen had de facteur ook inmiddels zijn ansichtkaarten kunnen vinden zodat, iedereen kon beginnen met het schrijven richting het thuisfront. Na Dar es Salaam stond er een patrouille van elf dagen op het programma met oa. een ras met de Marne, het Franse stafschip in het operatiegebied. Dit was trouwens niet de enige bevoorrader in het gebied, het Engelse schip Fort Victoria en de Duitse bevoorrader Berlin waren hier ook aanwezig. Voor de aanvang van de Ras zijn de voorbereidingen getroffen zoals het aanslaan van vlaggen, verbindingen checken en zorgen dat alle communicatie en boekwerken gereed zijn. Gelukkig waren onze franse vrienden wel in voor wat seinen met vlaggen, zodat dit weer aan beide zijde kon worden opgehaald.. Toch wilden de franse nog een stapje verder gaan; zo stonden wij met ze allen te wachten op het volgende vlaggen sein wat zou komen… daar stond echter een Franse verbindelaar op het brug dak te zwaaien met SEMAFOOR! Helaas konden wij daar geen antwoord opgeven omdat het verbindingsdienst personeel hier simpelweg niet in opgeleid is. Na wat seintjes heen en weer hebben we toch wel duidelijk kunnen maken dat het SEMAFOOR niet aan ons besteed was. Al met al is het toch een leuke Ras geworden en alles is goed verlopen. Kpl Heijndijk en Matr Burger op de lamp.
Na een week op zee was het alweer tijd voor ons volgende havenbezoek, dit keer stond de Port Vicoria, Seychellen op het programma. Bij binnenkomst en het optuigen van het pavoiseerplan hebben we met de gehele bemanning achterop het helidek een oranjebitter genuttigd op koninginnendag. Dag twee stond in het teken van het troepenbezoek van CDS en CZSK aan de van Amstel. Dit kwam de facteur natuurlijk behoorlijk goed uit om even drie volle zakken post mee te geven aan de CDS. Twee dagen later lagen de ansichtkaarten al bij de familie in de bus terwijl wij ons nog op het eiland bevonden. Na uit de Seychellen te zijn vertrokken en werd er weer volop gepatrouilleerd en ondervraagt. Met als resultaat het pakken van 11 vermoedelijke piraten en daarbij bevrijden van 17 Iranese vissers. De vissers verkeerde in goede staat en konden na de nodige verzorging hun weg richting Iran vervolgen. Wat de vermoedelijke piraten betreft moest er een land gevonden worden die hun wilden berechten. Na een week van bewijslasten verzamelen en overleg met verschillende instanties werd de knoop doorgehakt om de ze uit te leveren aan de Seychellen. Dit betekende dat we weer een paar dagen op het mooie eiland moesten rondlopen. Heel vervelend!
Na het afleveren van de vermoedelijke piraten werd het tijd voor onze laatste patrouille van deze missie. Met als eindbestemming Djibouti om personeel en materieel van boord te zetten. Dertig man is vertrokken op het vliegtuig naar Parijs waaronder de mariniers en de vliegploeg. Na het uit choppen gingen we (natuurlijk vol gas) door het Suez kaanaal richting Malaga, onze laatste haven van deze reis. Dit kwam perfect uit zodat we de eerste wedstrijd van Oranje konden zien in Spanje. Dat het jammerlijke nederlaag werd heeft niemand zijn humeur kunnen verpesten want we waren aan de sangria. Al met al een korte maar effectieve uitzending met als resultaat het pakken van 11 van piraterij verdachten Somaliërs en daarbij het bevrijden van de Iranese vissers. MVG Verbindingsdienst Hr.Ms. van Amstel
De volledige verbindingdienst van de van Amstel op de Seyshellen. Van links naar rechts: Matr Wilfred Wirtz, Smjr Maarten van Lieshout, Kpl Harm Menger, Matr Danielle Winkelman, Matr Karin Heuvels, Kpl Niels Kompier, Kpl Sebastiaan Heijndijk, Kpl Julian Houtschild, Matr Susanne Wijers, Sgt Jeroen van de Linden, Ltz2oc Laura Haberts, Matr Leonie Burger, Sgt Carlo Vijzelaar, Matr Nick Kuiper.
Cornelis Drebbel, uitvinder van de duikboot, Cornelis Drebbel was een uitvinder uit de 17e eeuw die onder meer de kwikthermostaat en een perpetuum mobile heeft uitgevonden. Zijn meest spectaculaire uitvinding was de onderzeeboot. In dit artikel lees je er alles over, aangevuld met foto’s.
Cornelis Drebbel heeft de eerste onderzeeboot ter wereld ontworpen. Tussen 1620 en 1624 heeft deze Nederlander in opdracht van de Engelse koning een houten submarine 4 à 5 meter onder water laten varen op de rivier de Theems. Koning James 1 heeft er zelf in gevaren om de veiligheid van de boot te onderzoeken. Duizenden Londenaren hebben in die tijd een tochtje met de boot gemaakt. Cornelis Jacobszoon Drebbel is geboren te Alkmaar in 1572. Hij was getrouwd met een zusje van de beroemde alchimist Goltzius, die hem inwijdde in de beginselen van de alchemie. Drebbel had ook interesse voor mechanica. Hij ontwierp op 26-jarige leeftijd een klok die ook de datum en seizoenen aangaf en die nooit opgewonden hoefde te worden; het was een perpetuum mobile. De perpetuum mobiles werden zelden uitgevonden. De basis van aandrijving van de klok was heel bijzonder: hij werkte op verschillen van temperatuur wat verschillen in luchtdruk veroorzaakt door de vloeistof die opgewarmd wordt. Hij kreeg de reputatie van tovenaar. Toen koning James 1 van deze perpetuum mobile hoorde, heeft hij Drebbel op zijn hof uitgenodigd om hem te demonstreren. Hij was zeer onder de indruk. Zo heeft Drebbel van de koning de opdracht gekregen om een duikboot te ontwerpen. De duikboot had een houten frame wat omspannen was met ingevet varkensleer. Hij werd voortgedreven met roeiriemen. De roeispanen gingen door een gat in de boot naar buiten. Het gat was afgedekt met leer. Hij kon drie uur onder water blijven. In totaal zijn er drie prototypes gemaakt, telkens ietsje groter dan de vorige. Het laatste model werkte goed. Er waren 12 roeiers nodig en er konden 16 passagiers aan boord. De Engelse marine heeft nooit gebruik gemaakt van Drebbels uitvinding; de boot is alleen goed getest.
Een ander opmerkelijk aspect aan de duikboot is dat ze door scheikundige, alchemistische reacties de lucht in de duikboot konden zuiveren. De alchimisten hadden namelijk al veel eerder ontdekt dat mensen zuurstof nodig hebben om te ademen. Officieel werd zuurstof pas 156 jaar later door de Engelsman Priestley ontdekt. Alchemisten hielden hun ontdekkingen geheim opdat anders de kerk of andere wereldlijke machtsinstituten hen zou vervolgen. Drebbel was in zijn tijd een geniaal man. Hij vond veel dingen uit die ver voor zijn tijd waren. Hij was zijn loopbaan begonnen als leraar aan het hof in Praag. Hij werd al snel Raadsman van koning Frederick van Bohemen. Deze koningsfamilie werd later gevangen genomen en deels vermoord, waardoor Drebbel zijn riante inkomen kwijt was. Hij is toen zelf ook gevangen gezet maar door tussenkomst van de Engelse koning weer vrij gekomen. Veel van zijn uitvindingen zijn in mysteriën gehuld. Er zijn bijvoorbeeld beschrijvingen van een demonstraties van een apparaat van Drebbel dat de Westminster Abbey op een hete zomerdag zo koud maakte, dat koning James haastig de zaal uitvluchtte! Drebbel zou ook onweer en regen hebben kunnen veroorzaken. De alchimisten hadden de goede gewoonte om hun ontdekkingen niet publiekelijk te verklaren. Kennis van de natuur is alleen weg gelegd voor daartoe geadelde geesten. Dit is vooral met het doel om kwaadaardig misbruik te voorkomen.
Replica
Advanced Signaller bij het Korps Mariniers Van 25 juni tot 20 juli heeft klas AS 2012-1 (Advanced Signaller) met goed gevolg de Module Advanced Signaller op de NLBEOPS volbracht. Deze AS klas moet nog 15 weken en 2 dagen opleiding volgen, waarna ze opgeleid zijn voor het vervullen van alle functies verbindingsdienst binnen de operationele eenheden bij het Korps Mariniers op het niveau van marinier der eerste klasse. Tijdens de 19 weken durende opleiding wordt de AS’er opgeleid in het samenstellen en bedienen van radiosystemen, satellietapparatuur, lijnverbindingen, ICT netwerken en opbouwen van een Commando Post te velde. Hiermee is hij de communicatie specialist binnen de operationele eenheden van het Korps Mariniers. De gehele opleiding is als volgt opgebouwd: 4 weken NLBEOPS voor opleiding Module Advanced Signaller (PS027504) De voertaal op een radionet is Engels en daarom krijgen de cursisten hier een uitgebreid pakket Engels. Daarnaast leren ze de radiotelefonie procedures volgens de ACP-125, zodat ze, in het Engels, in dezelfde taal kunnen spreken met operators uit alle landen waar het Korps Mariniers mee samenwerkt. Aangevuld met basis Telecom, administratieve- en tactische Formats en gebruik van BATCO (battlecode, handmatige vercijfering van gevoelige informatie) en PACE (Portable Automatic Cryptographic Equipment), zijn ze goed op weg binnen de wereld van de verbindingsdienst. 1 week KMTO voor opleiding Basis Elektro- en Digitale Techniek (PS032391) Batterijen, accu’s, gelijkspanning, wisselspanning, coaxkabels, glasvezel, frequenties, antennes; een Marinier Verbindingsdienst moet zijn toko draaiende houden en dus moet hij weten hoe de systemen werken om eventuele problemen op te kunnen lossen of juist te voorkomen. Meten is weten. Tevens wordt hij op het KMTO opgeleid in het toepassen van de relevante BVM&A regelgeving in relatie tot het werken met o.a. elektrische schakelingen, accu’s en antennes. 7 dagen PCG-OK te Amsterdam voor opleiding ECDL Startdiploma (032838) De AS 2012-1 klas wordt nog in de gelegenheid gesteld om de vastgestelde 4 modules benodigd voor het Startdiploma European Computer Driving Licence (ECDL) te behalen. Deze bestaat uit: - Tekstverwerking (Word); - De computer gebruiken en bestanden beheren (Windows); - Informatie & Communicatie (Internet Explorer & Outlook) ; - Basisbegrippen en informatietechnologie (IT). Met de sluiting van PCG-OK in 2013 zal deze opleiding komen te vervallen. Evaluatie van eerdere AS klassen heeft aangetoond dat anno 2012 de basiskennis van de jonge marinier op ICT gebied toereikend is, waardoor het niet nodig zal zijn voor deze opleiding een alternatief te zoeken. 13 weken MOC te Rotterdam voor opleiding Advanced Signaller (PS036643) Op het MOC worden de vaktechnische kennis- en vaardigheden aangeleerd. Deze opleiding bestaat uit een manpacked ops fase en een voertuig ops fase, die ieder afgerond wordt met een bivak.
De gehele opleiding wordt afgerond met een 2-weekse eindoefening in Elsenborn, België, waarbij alles wat in de voorgaande 16 weken is aangeleerd, gedurende diverse tactische scenario’s en opdrachten wordt beoefend. De puntjes worden op de i gezet, de cursist werkt zelfstandig, krijgt veel verantwoording en uitdagingen mee, waardoor de opgeleide Advanced Signaller met een goed gevulde rugzak aan zijn functie bij de operationele eenheden kan beginnen. Opleidingskalender 2012/2013 voor Advanced Signaller (PS036643) AS 2012-3 aanvang 030912 – einde 010213 AS 2013-1 aanvang 020413 – einde 060913 AS 2013-2 aanvang 120813 – einde 131213
1 2 3 4 5 6 7
SGTMARNVB Richard de Keijzer Rick Volkers Yoep Vaesen Antwan Hoornveld Randy Vogels Rik Hoeve Thomas v. Heeswijk
8 Joost Bakker 9 Leon Werners 10 Mark Thalen 11 Stefan Vree Egberts 12 Niels van den Berg
Mariniers koploper in moderne communicatie dankzij klassieke vaardigheden NIMCIS (New Integrated Communications Information Systems) is sinds 2007 in gebruik bij het Korps Mariniers. NIMCIS is verworven binnen het UK/NL Amphibious Forces samenwerkingsverband waarmee de Mariniers sinds 1972 voorop lopen in interoperabiliteit. De gehele Britse Krijgsmacht is uitgerust met Bowman, zoals NIMCIS daar wordt genoemd. Informatietijdperk Het operationele voordeel van snelle, beveiligde verbindingen tezamen met snelle dataverwerking en automatische locatie uitzendingen (SA: Situational Awareness) is door commandanten tijdens operaties in onder andere Afghanistan ondervonden. In de voorbereidingen van de ISAF missie lag de nadruk in eerste instantie op wapens en munitie in de beperkte ruimte van de voertuigen, zelfs als dat ten koste zou gaan van verbindingsmiddelen. Sinds de operationele ervaringen met NIMCIS wordt juist de behoefte om meer NIMCIS geuit.
Meer NIMCIS Veel meer NIMICIS is er gekomen sinds maart 2012. Niet zozeer in volume, maar zeker in capaciteit. Waar ISAF het moest stellen met data en SA capaciteit tussen voertuigen, per 2012 wordt SA ook verzorgd door individuele radio’s. Dit wordt mogelijk gemaakt door een Upgrade van NIMCIS waarvoor in september 2011 het startsein was gegeven. De upgrade van NIMCIS is grotendeels softwarematig. De graad van modernisering van het systeem is allerminst soft: die is massief. NIMCIS to the limits De dataverwerkingscapaciteit is zoals er 15 jaar geleden over werd gedroomd: Radio’s met uiteenlopende karakteristieken (HF, VHF, UHF) maken deel uit van een met routers verbonden netwerk. Dit maakt NIMCIS uniek in opzet.
Data, zoals berichten en SA, zoekt automatische de meest efficiënte verbindingsweg, afhankelijk waarmee verbinding bestaat. Zo kan de verzending aan een geadresseerde in Nederland vanuit Duitsland uitgevoerd worden door een HF radio. De inhoud van dat bericht kan een textfile zijn, maar ook een foto. Met een bandbreedte van maximaal 3KB onthult NIMCIS dat maximale comprimerings- en data efficiëntie wordt toepast op HF verbindingen. Dutch Proud In de praktijk blijkt NIMCIS zelfs beter te functioneren dan in de Engelse handboeken en cursussen wordt benoemd. Foto’s zijn daadwerkelijk verstuurd vanuit Duitsland dmv HF verbindingen binnen redelijke tijden. Er werd daarbij gebruik gemaakt van TDS (Trunk Data Services). Dit is waar Nederlandse mariniers trots op zijn: we jongleren intussen met NIMCIS op onderdelen waar het in het moederland nog in de kinderschoenen staat. Dataverwerking dmv autoroutering tussen HF en VHF en verschillende radionetten wordt beheerst terwijl er nog maar een half jaar geleden tijdens de lessen in Engeland nauwelijks instructie kon worden gegeven bij gebrek aan praktijkervaring. Klassieke vaardigheden Het is inmiddels traditie: ook in de vorige versie van NIMCIS werd door de Nederlandse Mariniers NIMCIS meer uitgeput dan waar in dat stadium voor was aangeboden. Dat was mede te danken aan de aandacht die Mariniers traditioneel veel aandacht besteden aan antenne- en propagatieleer. Door de wijze van opereren zijn mariniers daartoe steeds gedwongen. Ze zijn van oudsher gewend om met minimale middelen de maximale efficiëntie te behalen met hun verbindingsmiddelen. Dat betekent dat ze met lichte draagbare radio’s voor lange duur horizon overschrijdende communicatie moeten onderhouden. Zuinig gebruik van batterijen (laagste vermogen) en het bouwen van de meest efficiënte antennes zit ze daarmee inmiddels in de genen. Dit was de kiem voor het succes van NIMCIS in Afghanistan. Als relatief kleine gebruiker van Bowman hebben Nederlandse Mariniers dan ook respect opgebouwd bij hun Britse collega’s en de fabrikant van Bowman: General Dynamics. Sinds de verbluffende Nederlandse successen zijn met name de HF antennes en antenne instructie ook bij General Dynamics en de gehele Britse strijdkrachten nadrukkelijker onder de aandacht gekomen. Wet van Hodiamont De hoofd verbindingsdienst drukte zich in 1999, in de vooravond van de nieuwe generatie verbindingsmiddelen, al kernachtig uit: ‘De natuurwetten veranderen niet voor Bowman’ Het was zijn voorspellende vingerwijzing dat moderne systemen met automatische antenne afstem onderdelen (couplers) ons kunnen afleiden van het belang van optimale fysieke antennes. Antenneleer is nog steeds één van de voornaamste onderdelen van de verbinding opleidingen waarbij de eigenschappen van frequenties ten opzichte van optimale fysieke antennes ouderwets wordt onderwezen. Het streven daarbij is dat de couplers zo weinig mogelijk hoeven af te stemmen.
Opleidingen NIMCIS is in 2007 geïntroduceerd onder het motto: ‘not just another radio’ Sinds de upgrade van NIMCIS beseffen de communicatiespecialisten van de mariniers des te meer de impact van deze typisch Engelse samenvatting van het revolutionair geïntegreerde netwerksysteem. Het ondersteunt C4I In volle omvang: Command, Control, Communications, Computers and Intelligence De uitdaging zit dan ook niet alleen in het opzetten en onderhouden van de verbindingen maar zeker ook in de interpretaties en toepassingen van de C2 applicatie ComBAT (Common Battlefield Application Toolset) Een wezenlijk onderdeel van het projectteam dat de Uplift van NIMCIS begeleidt zijn dan ook de diverse opleidingen. Gelijktijdig worden drie opleidingen gegeven: 1 Radiobedienaars HF en VHF operators 2 Verbindelaars (BASS: Bowman Advanced Signaller System) 3 Applicatie cursus ComBAT (Staff Users) Praktijkgericht Uniek aan de cursusopzet is dat alle drie de cursussen elke week steeds interactief op operationele apparatuur met elkaar samenwerken. Het eindresultaat onderscheidt zich duidelijk van de vooral gesimuleerde theoretische benadering van de overzeese collega’s. Daarmee groeit het wederzijdse inzicht wat er van NIMCIS verwacht kan worden. Verschillende werelden In de tijd van Smartphones, App's zoals 'Map my run', Google Earth en Flight Aware zijn automatische locatie berichten en het versturen van een foto uit Duitsland misschien niet zo spectaculair. Mariniers laten zich alleen niet graag verrassen door onderschepping van zulke kwetsbare gegevens of het uitvallen van UMTS steunzenders. Sowieso is het gebruik van GSM of satellietverbinding in missiegebieden eerder een uitzondering dan vanzelfsprekend Saillant is dat alle cursisten dankzij weergave van Auto SA symbolen nu helder worden geconfronteerd met ‘de wet van Hodiamont’. Namelijk dat radiosignalen binnen korte afstanden soms worden gehinderd door gebouwen of hoogteverschillen in het terrein maar juist grotere afstanden daar minder hinder van ondervinden. Dat brengt de nearreal-time weergave van individuele radio’s vanuit OVG training in Marnehuizen, rechtstreeks op Smartboard in Doorn in een uitdagende dimensie. Dat was vroeger ook al zo, alleen klonken die aanwijzingen door een verbindelaar nogal zweverig. Of zelfs als excuus. Maar ook de verbindingsspecialisten kunnen aan de hand van deze gevisualiseerde communicatieresultaten hun kennis over frequenties, terreineigenschappen en antennes verfijnen.
C3SPORT De overeenkomst tussen sport en communicatiesystemen is dat er in getrainde toestand een oefening of operatie moet worden aangevangen. NIMCIS, met name ComBAT moet dan ook een integraal onderdeel zijn van geregeld denken en bewegen. Aldus is C3Sport geïntroduceerd waarbij wordt gestreefd om sportactiviteiten, zoals Mountainbiking, competitief te combineren met verbindingsmiddelen en ComBAT. C3Sport streeft er naar zowel de radiogebruikers als ComBAT Staff Users op speelse en sportieve wijze de routines bij te brengen en te onderhouden over de interpretaties
van Auto SA en de wederzijdse uitwisseling van informatie: Situational Awareness in de breedste zin. Interpretaties en routines die belangrijk onderdeel zijn van een betrouwbaar en volwassen C4I systeem dat het operationele commandanten nu al in staat stelt te kunnen opereren in modern warfare.
Te verwachten is dat toekomstige commandanten over NIMCIS niet alleen zullen oordelen als ‘Force Multiplier”maar als Force Essential”
. Interoperabiliteit Interoperabiliteit is sinds de multinationale missies, met name Afghanistan versneld ontwikkeld. Inmiddels zijn er interfaces zoals TNG (Tactical Network Gateway) en VSAP (Versatile Service Access Point) operationeel waarmee Amerikaanse en Franse radio's spraak en data met elkaar kunnen uitwisselen. Ook binnen de Nederlandse krijgsmacht is voice interoperabiliteit bewezen tijdens joint opereren in Afghanistan. Middels de ICRI (Incident Commander’s Radio Interface) bestond voice interoperabiliteit tussen mariniers eenheden met NIMCIS en landmacht eenheden met FM9000 tijdens gezamenlijk opereren. Ook binnen de Nederlandse krijgsmacht is interoperabiliteit volop in ontwikkeling. In September zal de data aansluiting van BMS (Battlefield Management System) van de Landmacht aan NIMCIS, uit het laboratorium ontsnappen tijdens een oefening in Duitsland (Purple Nectar). Een van de krachten van NIMCIS, zoals transmissie netwerk en lange afstand data via HF, zal dan worden benut om de kracht van BMS, zoals geïntegreerde applicaties, vanuit Duitsland naar Nederland te versturen.
Links: http://www.generaldynamics.uk.com/solutions-and-capabilities/bowman-commandbattlespace-management http://everyoneweb.com/WA/DataFileskorps-mariniers-forum/majoorvbd.pdf
Een sfeerimpressie van de Commsconopleiding 2012. Op 11 Juni 2012 was het zover…12 toekomstige commsconkanonnen traden onder de bezielende leiding van Ome Cees Bleeker aan in gebouw Condor alwaar de toen nog Kwiek lopende CdE ons welkom heette. Na een motivational van enige seconden kwam het moment om de illustere blikken van de toekomstige neusjes van de zalm vast te leggen. Het werd een feeëriek plaatje. De argwanende blikken spraken boekdelen. Over boekdelen gesproken, daar kregen we ook nog 5 kilo van in de maag gesplitst. Incluis een prehistorische laptop, kortom, de “commscon” kon beginnen!! Na 2 zachtjes voortkabbelende dagen diende de eerste zware beproeving zich aan: De NLBEOPS sportdag. “Hemeltjelief, wat was er toch gebeurt”…vragen wij ons nog dagelijks af. Was het de kloeke blik van Richard of toch het uitzicht op de Vlaamse spendex panty van onze bilaterale collega?? We vielen in ieder geval niet in de prijzen maar oh oh oh wat een lol. Het beruchte ijs was gebroken. Mede door de gekoelde sportdrankjes die onze mental coach en zorgvader had gearrangeerd. Daarna stortten wij ons vol overgave op de alledaagse kost zoals Logaritmen, Decibellen…nog meer bellen en ander voorhanden zijnd oorlogstuig. Helaas moesten wij al na een week gedag zeggen tegen onze medestrijder Dave, die om gezondheidsredenen de opleiding niet kon voltooien. Gelukkig komt hij er weer bovenop. Dave, we wensen je veel sterkte met het herstel. De eerste 2 weken vlogen voorbij maar niet vooraleer het eerste tentamen zich aandiende. DATACOM…jongens…wat een jolijt. Al vrij kort daarna werden we op de proef gesteld om onze kennis te tonen aangaande het voeren der oorlog in diverse takken van sport. Ook onze technische knobbel werd nog regelmatig aangesproken in de vorm van Rob Dragt, die ons in de wondere wereld van Telecom en Satcom inwijdde. Wij kunnen trots melden dat er geen enkel elektronnetje is gemist. Zowel de analoge als de digitale, ze kwamen allemaal voorbij. Als klap op de vuurpijl werd onze expertise gevraagd aangaande de “hie-R-ar- ghie” van onze hedendaagse defensiefabriek. Donders nog aan toe, we zijn vele bijzondere afkortingen rijker geworden! De ultieme uitsmijter was voor ons toch wel hét vak waar we toch eigenlijk voor gekomen waren….VLOOTWERK!!! Jazeker…Na een eerste schuchtere verkenning op de daken van onze geliefde school, bleek dat het hameren der morsetekens van vele jaren geleden nog steeds zijn vruchten afwierp. Weliswaar ietwat stoffig maar allengs bleek, dat zelfs onze digitale broeders van NLMARFOR het nog niet verleerd waren… En dat terwijl er van te voren nog was geroepen…”PUR DIE BRUG MAAR DICHT!!!”….. Onze gedachten dwaalden af naar die spannende momenten terwijl met windkracht..”doe me nog een kuchje”de seinlamp ter hand werd genomen (met rood voorzetglas) om de kompascheck uit te zetten met de in STATION L6 liggende olieslobberaars…Nostalgie met een grote N. Uiteindelijk kwam de laatste week in zicht met daarin verwerkt. De M.A.T.T. (Moeder Aller TenTamens)….Complannen…Allemachtig wat zijn er toch een plannen gesmeed. Gelukkig heeft iedereen zijn eigen kijk mogen toepassen op deze schimmige materie, zodat u in de toekomst blij verrast kunt worden met wellicht een optask comms uit 1 onzer breinen ontsproten. Voorwaar geen katte(n)pis. Met de tot ons genomen kennis hopen wij nog vele jaren de verbindingsdienst te mogen vermoeien. Was getekend, KBW
Van onze vaste reporter in de West: Umberto Olà Olà, The continuing story of…… Zoals in de vorige editie van de Vlag & Vonk reeds aangegeven hangen er donkere wolken boven de Verbindingsdienst in de West. In deze editie zal ik er uitgebreid over berichten hoe na de reorganisatie/bezuinigingen de Verbindingsdienst er hier uit zal zien. Laat je er niet door weerhouden om te solliciteren voor een westterm. Het goede leven vergoedt een hoop. Helaas moet je tussendoor werken, maarja dat moet je in het koude en gure Nederland ook. En…. je hoeft hier geen nachtdiensten meer te draaien, wat wil je nog meer. Je zou het bijna vergeten, maar het gewone leven gaat hier ook gewoon verder. En hoe!! Het was maandagochtend 18 juni 08.15 uur, de dag nadat het Nederlands IX-tal roemloos was uitgeschakeld tijdens het EK-voetbal. CVBC Bert kwam na de ochtendbriefing terug in zijn kantoor met uitzicht op de ziekenboeg. Daar stond een ambulance met zwaailichten aan voor de deur en die reed even later met toeters en bellen weg. Dat is niet zo mooi dacht hij nog. Even later kwam het telefoontje dat Sytze Burgsma met spoed van de ziekenboeg overgebracht werd naar het SEHOS-ziekenhuis. Wow, dat was schrikken. Sytze was ’s nachts al eens een keer wakker geworden met wat pijn op de borst. ’s Ochtends was het nog heviger en besloot hij toch maar even met letterlijk en figuurlijk gierende hartkleppen ter controle naar de ziekenboeg te gaan. Daar werd meteen duidelijk wat er aan de hand was, een hartritmestoornis. In het ziekenhuis aangekomen kwam hij op de EHBO… om daar tot 5 uur ’s middags ongeholpen te blijven liggen. Vanuit de ziekenboeg was er een ziekenma meegereden en die heeft voor Sytze de hele papierwinkel afgehandeld. Hier kijken ze namelijk eerst of je verzekerd bent en je papieren in orde zijn dan dat ze eerst naar de patiënt kijken en de papieren van later zorg zijn. Namens Sytze aan de ziekenma: Bedankt en Bravo Zulu!! Na aandringen van de inmiddels gearriveerde marinearts werd Sytze rond 17.00 uur opgenomen op de hartbewaking. ’s Nachts overgeplaatst naar de Intensive Care, en de volgende ochtend weer terug naar de hartbewaking. Daar heeft hij de hele week met wisselende hartritmes gelegen. De ene dag goed, de andere dag weer een enorme hartslag. Op de zondag ging het alweer een tijdje goed en mocht Sytze eindelijk van de hartbewaking af. Nu verbleef hij in een éénpersoonskamer met inpandige douche en toilet. Voor lokale begrippen een behoorlijke luxe….. Op vrijdag 29 juni werd hij ontslagen uit het ziekenhuis. Vervolgens moest er nog een test gedaan worden om te controleren of het medisch verantwoord was om Sytze voor nader onderzoek naar het CMH in Utrecht te sturen. Dit was het geval en vervolgens begon het wachten tot hij in Utrecht terecht kon. I.v.m. verlof en beschikbaarheid personeel en apparatuur in Utrecht kon hij daar maandag 23 juli pas terecht voor het prikken van bloed ter controle op de MRSA-bacterie. Maandag 29 juli volgde het bezoek aan de cardioloog. Na onderzoek bleek dat Sytze gelukkig niets meer mankeerde, zodat hij het ritme van het normale leven weer op kan pakken. Wel een beetje meer beweging en een biertje met mate(n)… (PS, dit artikel is geplaatst na toestemming van Sytze) In de zomer is het altijd weer een komen en gaan van collegae die na hun term de West verlaten, en in de West geplaatst worden. Deze keer waren er binnen de Verbindingsdienst geen repatters. Weliswaar is Gertjan Griffioen vertrokken, en nog wel naar België, maar hij werkte bij bureau Operaties. De chef Verbindingsdienst van Hr.Ms. Pelikaan, Arjan Jaarsma, zijn tijd zat er ook op. Na bijna 3 en een half jaar PELI was de tijd van gaan gekomen. Hij is afgelost door KPLODVB Zaïro Petronilla. Hij was hier vorig jaar nog met de Hr.Ms. van Amstel, en is dus geen onbekende in het Caraïbisch gebied. Het goede leven houdt een keer op. Arjan is inmiddels terug in Nederland
waar hij bij het MHKC is geplaatst. Uiteraard een reden voor Arjan om een afscheidsborrel te geven. En lang verwacht en eindelijk gearriveerd. Maandag 9 juli is de KPLODVB Sandra van de Staaij aangekomen. Eerst nog een weekje verlof en vanaf maandag 16 juli is ze de CIS-club komen versterken, die nu compleet is. Bij de Rear Link club is de chef SGTMARNVB Peter Wildeboer afgelost door Marc den Boer. Peter is overgeplaatst naar de Operationele school en bevorderd tot SMJRMARNVB, van harte gefeliciteerd!! MARN1VB Rolf Muileman is afgelost door MARN1 ALG/AS Justin Geerlof…….. Allen Bon Bini nà dushi Korsou en maak er een mooie term van!! Ook op Aruba was er een wisseling van de wacht. Chef SGTODVB Ruud Fopma is afgelost door Dave van Zetten. KPLODVB Petra Vermunt gaat ook terug in Nederland, zij wordt niet afgelost. De MATR1ODVB Nanke Dubbelboer is het team komen versterken. Welkom op Aruba!!!
Arjan en Polar: een gezellige combinatie
Tja, en dan wat iedereen hier in de West bezig houdt, de reorganisatie/bezuinigingen. Op dit moment bestaat de Verbindingsdienst op Curaçao nog uit 17 VTE’en zoals dat in P&O taal heet. Aan het hoofd staat de SO CIS, een LTZ1, die de leiding heeft over de gehele club. Hij heeft een rechterhand, de ass SO CIS, een SMJRMARNVB. Onder de SO CIS bevinden zich 3 chefs, nl de CCIS (AOOODVB), de CVBC (SMJRODVB), en de Chef Rear Link (SGTMARNVB). De CCIS heeft de leiding over 1x SGTODVB en 2x KPLODVB; De CVBC heeft de leiding over 7x SGTODVB; De Chef Rear Link heeft de leiding over 1x KPLMARNVB en 1x MARN1VB. De wijze heren die de leiding hebben over de reorg zijn van mening dat hierin flink gesneden kan worden. Input van de werkvloer over wat in hun ogen reëele opties waren werden vriendelijk aangehoord, doch vervolgens weer terzijde geschoven. Ook de consequenties van het snijden in de continuedienst, die hierdoor ophoudt te bestaan, worden als acceptabel beschouwd. En dan is er ook nog de Verbindingsdienst op Aruba. Formeel vallend onder de SO CIS op Curaçao maar uiteraard zelfstandig werkzaam. De VBD op Aruba bestaat uit 4 VTE’en, nl de CBDB (SGTODVB) en 3 medewerkers (2x KPLODVB en 1x KPLMARNVB). De KPLMARNVB doet tevens dienst als facteur.
Alles bij elkaar zijn hier in de West dus 21 VTE’en werkzaam in de Verbindingsdienst. Op Curaçao lopen ook nog een aantal andere verbindelaren rond maar die zijn niet werkzaam binnen de Verbindingsdienst. Over hun lot in de nieuwe organisatie is mij (nog) niets bekend. De functie van KPLODVB aan boord van Hr.Ms. Pelikaan blijft uiteraard bestaan. Onderstaand vind u het organigram zoals de Verbindingsdienst er na de kaalslag in de nabije toekomst in de West uit gaat zien.
Voor de puzzelaars onder ons: zoek de verschillen tussen het heden en de toekomst.
Om maar meteen met het meest rigoreuze te beginnen: het rode kruis staat niet voor niets door de VBD op Aruba. Inderdaad, de VBD op Aruba wordt opgeheven. De taken worden herverdeeld over de diverse functionarissen binnen Savaneta. De crypto wordt verzorgd door de maritime CIS groep op Curaçao die speciaal hiervoor op en neer naar Aruba zal gaan vliegen. De enige functie die blijft is de facteur, maar die wordt organiek elders in de kazerneorganisatie van Savaneta herplaatst. En dan Curaçao…. Wat meteen opvalt is het aantal Commcen Supervisors dat komt te vervallen. Maar liefst 3 stoelen worden wegbezuinigd. Er blijven er dus nog 4 over. Hierdoor is het niet meer mogelijk om in continuedienst te werken. Deze komt dan ook te vervallen en er zal dan worden overgegaan op een beschikbaarheids/bereikbaarheidsregeling (B&B). Om het geheel dan toch nog een positieve draai te geven: er hoeven geen nachtdiensten meer gelopen te worden. Wel loop je het risico dat als je B&B van de wacht bent je ’s nachts uit je bed gebeld wordt omdat er iets aan de hand is. Het knopje ON/OFF in de stand OFF ofzoiets. Risico van het vak zullen we maar zeggen. De andere grote wijziging vindt plaats binnen de dagelijkse leiding op de werkvloer. Men is van mening dat een aanspreekpunt op de werkvloer niet benodigd is. De functies van CCIS, CVBC en ass SO CIS houden ook op te bestaan. De 3 functies worden in een blender gekieperd, even goed schudden en wat komt er uit rollen….. De Chef Bureau CIS, deze functie zal ingevuld gaan worden door een SMJRMARNVB. De man die deze functie gaat vervullen heeft een uitdaging!! Wat verder opvalt is een naamswijziging. Wat voorheen CIS en Rear Link was gaat in de toekomst Maritime CIS en Land CIS heten. Omdat het Rear Link team ook steeds meer CIS-gerelateerde werkzaamheden heeft is er voor gekozen ook hun CIS te noemen. Om toch onderscheid te kunnen maken is er een Maritime CIS (blauw) en Land CIS (groen) voor in de plaats gekomen. Goed, nadat het stof was neergedaald en tot iedereen doorgedrongen was wat de reorganisatie voor iedereen in gaat houden kwam het toetje. Ergens binnen de CZSK-organisatie moest er nog een LTZ2OC sneuvelen en de pijlen werden richting Caraïbisch gebied gericht. Daar kunnen ze er nog wel eentje missen. Immers, officieren genoeg (teveel??) hier in de West. Omdat er binnen de VBD al geen 2OC meer rond loopt viel daar niets meer te snijden. De keuze is gevallen op de LIM, een LTZE 2OC, de Lokale Informatie Manager. Zijn functie is vooral het beheren en onderhouden van (overwegend) ongeclassificeerde, maar wel zeer gespecialiseerde netwerken. En ach, een netwerkje meer of minder kunnen ze er bij de CIS groep wel bij doen, is de gedachte. Toevallig kreeg ik een lijstje onder ogen over welke netwerken en neventaken het gaat. Dat is niet misselijk kan ik u vertellen. De werkzaamheden van de LIM zullen verdeeld worden onder de CIS-groep en de !VENT-groep. Die zitten hier ook, hoewel het niemand duidelijk is wat ze eigenlijk doen. Het goede nieuws is dat de LIM ook nog een lokale medewerker als rechterhand heeft. Deze man wordt overgeheveld naar de CIS-groep zodat de expertise niet helemaal weg valt en er (zeker in het begin) van zijn kennis gebruik gemaakt kan worden. Tot zover de reorganisatieperikelen. Het feit dat de ODVB in de tweede tranche ook niet als knelpuntcategorie is aangemerkt betekent dat ze de Verbindingsdienst nog steeds nodig hebben. Zoals in de intro gezegd: laat je er niet van weerhouden te solliciteren in de West. Het leven is zeer aangenaam en vergoedt een hoop.
Tot de volgende keer
Umberto
Paramaribo, 21 maart 2012 Aan boord vind ik nog overal stille getuigen van de aanwezigheid van een vrouwelijk bemanningslid… Een hoedje, een halfvolle (of halflege?) fles Martini, een halflege flacon shampoo, zakjes popcorn, eyeliner potlood …. lange blonde haren (Vermoedelijk zal ik die laatste nog wel enkele maanden blijven vinden.) Bij vertrek uit Salvador moet ik weer de truc met de fokkeval uithalen om het anker te lichten. Het lukt aardig in mijn eentje. Kost wel een beetje (lui) zweet maar is aan de andere kant goed voor de armspieren. Het is weer de wet van Murphy die heeft toegeslagen, want in Mauritius heb ik 2 van de 3 startaccu’s vervangen. De accu die ik als buffer gebruik voor de ankerlier heb ik dus (nog) niet vervangen en dat is waarschijnlijk de boosdoener. Het lijstje voor groot onderhoud groeit en groeit….! Vanaf Salvador voert dit stukje van de route in noord-noord oostelijke richting langs de Braziliaanse kust. Dat wil dus zeggen dat ik de noordoost passaatwind schuin van voren heb en de zogenoemde ‘South Equatorial Current’ tegen! Het gaat dus niet zo snel, maar ik kom er wel. Onderweg ben ik weinig enerverends tegen gekomen behalve een VIPOL-achtig patrouillevaartuig van de Braziliaanse marine die overigens heel weinig belangstelling voor mij toonde. Porto de Cabadelo is heel anders dan het drukke Salvador. Als eerste moet je een mijltje of 4 de rivier opvaren. Maar die is goed betond volgens het IALA-B schema, wat wil zeggen dat bakboord nu groen is! De Jacaré Yacht Village wordt gerund door 2 fransen: Philippe en Patrick. Het is er, in tegenstelling tot de centenklopperij van Bahia Marina, heerlijk relaxed. Internet, douches (met kleine rood-zwarte kikkertjes!) en wasvoorziening zijn aanwezig. Er is zelfs een klein zwembad met glijbaan.
De bar is rustig en gezellig met veel bekende gezichten uit het zeilers wereldje. De gelimiteerde menukaart bevat voldoende lekkers om af en toe niet zelf te hoeven koken. Voor Reais $14,- (iets meer dan 6 euro) krijg ik een vol bord met lekkernijen, onder andere een gigantische spies met biefstuk. Groente is echter niet de hoofdschotel hier in Brazilië, heb ik gemerkt. Het bord wordt opgemaakt met slechts een beetje groene salade en een gesneden tomaatje voor de kleur.
Zo rond zonsondergang komen de kleine prikvliegjes uit hun donkere holletjes en steken er lustig op los. Ik was bijna weer vergeten hoe het aanvoelt, maar de muggenspray die ik nog aan boord heb, biedt uitkomst. Het ligt al maanden ongebruikt in een kastje. Destijds heb ik dat nog op Curaçao aangeschaft. Heeft zoiets een uiterste houdbaarheid datum vraag ik me af. De grote Carrefour supermarkt heeft echter voldoende in de schappen staan. Met het oog op de toekomstige ankerplaatsen wordt de scheepsvoorraad hiervan weer op peil gebracht. In Suriname schijnen er enkele gevallen van dengue te zijn en dat is geen ziekte die je op wil lopen. Op mijn boodschappenlijstje staat onder andere ook pindakaas. Helaas lijkt het wel of men dat in Brazilië niet kent! Nergens een potje pindakaas te vinden dus kan ik mijn lekkere satésaus ook niet maken. Daarom zal ik even geduld moeten uitoefenen tot ik in Paramaribo ben. Het uitklaren in Cabadelo is een stuk sneller dan in Salvador. Gelukkig spreekt men hier Engels en dat scheelt een slok op een borrel. Maar de ambtenaren hier zijn ook een stuk vriendelijker en hulpvaardiger. De benodigde papieren bij douane en havenkantoor zijn zo geregeld. De dame van immigratie heeft het echter heel druk en verzoekt mij om de volgende dag terug te komen. Zo belangrijk vind ik het stempeltje in mijn paspoort nou ook weer niet en ik besluit om dat gemakshalve maar even te vergeten. Weer een dure taxi rit en lang wachten spreekt me niet echt aan. Mijn visum is nog 70 dagen geldig! Met jerrycans wordt de water- en dieselvoorraad weer op peil gebracht en ook de lege gasfles wordt gevuld. Opmaken en voorbereiden voor de ruim 1500 mijl naar Paramaribo. Het zou heerlijk relaxed moeten zijn, de passaatwind en de “Guyana” stroming zouden dit gedeelte van mijn wereldreis gemakkelijk moeten maken. Maar daar hadden de Braziliaanse regengoden toch wat anders over gedacht. De eerste 5 dagen kwam vooral ’s ochtends de regen met bakken uit de hemel. Veel wind was er niet, maar desondanks kon ik toch een behoud van zo’n kleine 5 knoopjes maken. Pas in de buurt van het stroomgebied van de Amazone heb ik een lekker zonnetje om van te genieten. Voor de happy hours heb ik nog voldoende Braziliaans Schin en Brahma bier aan boord. Die traditie houd ik in stand, ondanks het gemis aan bemanning! 13 maart ten 23.12 uur is wederom een gedenkwaardig moment van mijn wereldreis: dan passeer ik voor de tweede keer de Evenaar in positie 043-08.146W. Na 2 jaar en 2 maanden ben ik weer terug op het Noordelijk halfrond. Als welkomst gebaar heb ik dan ook meteen 3 dagen regen! Tussen de buien door komen er vele dolfijnen en dolfijn-achtige even langszij. Soms wel in een groep van meer dan 40 stuks. Een heerlijk gezicht is dat! (Ik geloof dat de soort met de stompe snuit geen dolfijnen maar grienden zijn.)
Na 11 dagen en 2 uurtjes zeilen ben ik eindelijk voor de monding van de Suriname rivier. Het is toch redelijk vlug gegaan. Echter, de relatief korte tocht (een kleine 30 mijl vanaf de eerste boei) naar Domburg duurt toch wel lang. Dat komt voornamelijk door de ondiepte van het eerste stuk. De rivier is overal diep genoeg maar voordat je daar eenmaal bent is het spannend! Daar had ik me even op verkeken. Ik verheug me op het weerzien met de familie hier in Paramaribo. Logstand : 25884 Aantal dagen onderweg: 883 Paramaribo, 7 april 2012 Ik heb overwogen om dit reisverslag ook te gebruiken om mijn mening te geven over de recente politieke wanprestatie van de regering Bouterse. Echter, mijn reisverslagen worden ook gepubliceerd in een min of meer officiële blad van de Koninklijke Marine verbindingsdienst, dus dat zou een beetje gevoelig kunnen liggen. Daarom zal ik t.z.t. (wellicht) mijn mening ventileren via een juist medium. Een politieke uitspraak begint vaak met de woorden: “naar mijn mening” of “in mijn opinie”. Mijn politiek citaat begint met: “Volgens mij…”, en gaat dan door met het volgende statement: “…is inefficiënt, overbodig en onkundig werk een selectiecriterium voor Surinaamse ambtenaren!” Tot nu toe was Rodrigues de vaandeldrager van bureaucratie, maar hier is het tot een ware kunst verheven. In totaal kostte het me drie dagen om het papierwerk (in mijn geval een visum) van de afdeling vreemdelingenpolitie en bij consulaire zaken gedaan te krijgen. Achteraf blijkt dat de visumplicht al een half jaar geleden hier was afgeschaft en dat ik dus €20,- teveel heb betaald. Een simpele toeristenkaart zou voldoende zijn geweest! Niet getreurd, de voordelen van dit prachtige land wegen ruimschoots op tegen de nadelen van die bureaucratie. Na een afwezigheid van 52 jaren voelt het hier zeer vertrouwd aan. Ik ben weer terug in het land waar men nog steeds Nederlands spreekt met een hoofdletter W!
Op de rivier, vlak voor het gebouw van de Nationale assemblee zie ik een bekend grijs silhouet. Het is een voormalige inshore mijnenveger van de KM: ex Hr. Ms. Van Straalen. Nu omgebouwd tot een motorjacht, maar nog steeds in het marinegrijs. Even verderop ligt midden in de rivier een groot wrak. Het ligt daar al een hele tijd en gelukkig is aan weerszijden genoeg ruimte om het te passeren. Er zijn inmiddels ook vergevorderde baggerplannen voor dit gebied.
Nu kunnen slechts halfvol geladen schepen door de monding van de rivier varen. Economisch gezien niet echt rendabel, denk ik. Al met al is de vaart over de Suriname rivier vol met bijzonderheden. Al heel snel kan ik weer contact maken met mijn familie hier. Één van de doelen die ik me heb gesteld is lekker authentiek Surinaams eten. (De kritische en oplettende lezer ziet hier meteen een duidelijk pleonasme: want ‘lekker’ is onlosmakend gekoppeld aan Surinaams eten!) Wat dat betreft ben ik aan het goede adres, maar het heeft ook zijn nadelen: ik moet alle zeilen bijzetten om de kookkunsten van mijn nicht Linda en haar vele vriendinnen te evenaren. Moksi alesi, saotjo, BB met R, pom, petjel, pastei, orgeade, de legendarische ananastaartjes en nog veel meer van die lekkere dingen. Eigenlijk teveel om allemaal op te noemen. Het binnenland van Suriname mag ook niet worden gemist. Via Linda krijg ik de kans om samen met nog 8 kennissen een lang weekendje op Tonka eiland door te brengen. Dit eilandje ligt in het noordwesten van het Brokopondo stuwmeer en is alleen bereikbaar via een 45 minuten durend vaartochtje per korjaal. Op zich is dat een memorabele gebeurtenis. Tenslotte vaar je door een (voormalige) jungle, die weliswaar kunstmatig onder water is gezet, maar toch vaar je rakelings langs en over de bomen… Overigens was het verzoek om slechts minimale bagage mee te nemen. Ik geloof dat ‘minimaal’ hier een ruim begrip is voor hen die slechts een weekendje uit gaan! Op het eiland is dankzij de financiële steun van de stichting Suriprofs een lokale organisatie in het leven geroepen om de kennis van de natuur over te dragen. Een korte jungletocht mag dan ook niet ontbreken. Het menu voor de tweede dag was nog een vraagteken. Volgens het programma zouden we zelf voor verse vis moeten zorgen. Daarom gingen we met zijn vijven die ochtend al vroeg op pad. Wederom per korjaal voeren we van de ene naar de andere goede visplek. Als eerste had Linda een pireng aan de haak. Deze aan piranha verwante vis schonken we wijselijk aan onze gids. Zelf haalde ik een mooie tukunari uit het water. ’s Avonds verzamelden we ons gezellig rond een
kampvuurtje. Jim had zijn gitaar meegenomen en bleek het hele repertoire van Harry Belafonte (en vele anderen) te kunnen spelen. Kortom, het was een gezellig sfeertje.
Dit was het mijn kans om de vrolijke gasten ervan te overtuigen dat ik genetisch belast ben met het kookvirus. De in aluminium folie gewikkelde tukunari’s die we die ochtend hadden gevangen (lichtelijk gemarineerd in olie, limoensap, knoflook, zout en verse Madame Jeanette pepertjes) had ik in een soort kookkuil bij het kampvuur gedaan. Deze manier van eten bereiden is oeroud, maar was voor mij relatief nieuw (In Nieuw Zeeland had ik het een keertje eerder gedaan). Na een klein uurtje waren ze gereed voor consumptie. Ze vielen goed in de smaak bij het gezelschap. Tja, mijn principe voor koken is nog steeds: KISS! (Keep It Simple Stupid).
Eenmaal terug in Domburg kan ik meteen aanschuiven aan een soort lokale traditie. Op het terrasje bij de snackbar van Fred komt de ene na de ander djogo op tafel. Op deze gezellige happy hours zijn ook diverse lokale Hollanders van de partij. Ed en Sofia zijn 5 jaar geleden hier gearriveerd. Gedurende die tijd hebben ze naast hun zeilboot een kunstmatig eilandje gemaakt van lege plastic flessen, bedekt met vruchtbare rivierklei. Ook Gerben sr. en jr. komen regelmatig aanschuiven. Hun visverwerking fabriek ligt slechts enkele honderden meters stroomafwaarts. Jammer genoeg is het restaurantje van Rita al enige tijd gesloten in verband met zakelijke perikelen rond een vergunning. Dit was tot voor kort het ontmoetingspunt voor alle zeilers hier en de hoop is dat ze snel weer de deuren van “Rita’s eethuis” zal openen. Er zat waarschijnlijk weer een engeltje op mijn linkerschouder toen de bodem van mijn dinghy op miraculeuze wijze losliet en bijna zonk. Ik kon nog net de grootzeilval aan het buitenboordmotortje vastmaken om te voorkomen dat deze naar de rivierbodem zou verdwijnen. Dit type Zodiac staat bij zeilers niet echt hoog aangeschreven vanwege de duurzaamheid van de PVC drijvers. Een langdurig verblijf in de tropische zon is funest, niet alleen voor bijbootjes! Met PVC lijm kan ik een noodreparatie uitvoeren die tijdelijk uitkomst biedt, maar straks in Trinidad zal er professionele hulp aan te pas moeten komen. In de tussentijd kan ik een klein bijbootje lenen van Loud en Marlène van de Rafiki. Als tegenprestatie krijgen ze van mij de zeekaarten die ik niet meer nodig heb.
Hr. Ms. Willemstad, Eekhoorn boot ***************************** De bemanning bestaat uit volgers van SCRAT. Zij geven dit aan door de ronde borden met de afbeelding van de Sabeltand Eekhoorn aan de brugvleugels te hangen. Scrat rommelt niet met een eikel maar met een oude contactmijn. Er zijn stickers van de mijnenjagermascotte gedrukt, leuk initiatief van de Opper Sabeltand de LTZ1 Michel Woltman. De verbindings sabeltand is korporaal Stieven Sterrenberg geassisteerd door eekhoorn Mark Kreijenveld.
De onbetwiste ster van alle ICE AGE films is de proto-eekhoorn SCRAT die zich steeds weer in de nesten werkt door zijn monomane jacht op eikels. In ICE AGE 4 blijkt SCRAT de veroorzaker te zijn van het schuiven der continenten. (HC 5/7/12 recensie van Mark Moorman)
Piratenjager Dolfijn voert dreigend embleem bij binnenkomst op 1 juni 2012. Op het sail is een variant van de “Jolly Roger” geschilderd. In plaats van de gekruiste knekels onder het doodshoofd zijn er achter twee Arabische kromzwaarden boven een dhow afgebeeld. Oorspronkelijk was de Jolly Roger een piratenvlag maar in de Tweede Wereldoorlog (1939 – 1945) werd de vlag gevoerd door Britse onderzeeboten die terugkeerden van een patrouille. Er waren dan verschillende symbolen op aangebracht die de behaalde successen aangaven. Deze vlaggentraditie werd overgenomen en bij de K.M. werden ze bloedvlaggen genoemd. Hr. Ms. Dolfijn (Cdt Ltz1 Bas L. Ruizeveld de Winter) voer thuis na een reis van ongeveer drie maanden. De boot maakte deel uit van eenheden die opereerden in het Somalisch Basin in het kader van Operation Atalanta, de EU anti piraten missie. Met name diesel-elektrische boten zijn erg effectief in dit soort operaties. Wel jammer dat onze mooie ORION-MPA’s zijn verkocht…
Algemeen: Op het moment van schrijven zijn we met onze gedachte bij het zomerverlof. Het was een drukke eerste helft van het jaar dat voornamelijk in het teken stond van het aanpassen van diverse opleidingen en de integratie van SPOT (Standaardiseren Processen rond Opleiden & Trainen). Een van de systemen wat onderdeel uitmaakt van SPOT is de O&T draaiboek editor. Dit is een methode om onder meer een opleiding te ontwerpen en te roosteren. SPOT gaat vanaf begin 2013 het huidige OT3 programma vervangen. Dat betekent een behoorlijke beslaglegging voor onze OT’ers en instructeurs. Draaiboeken moeten gecreëerd worden en aan te passen, competentie gerichte opleidingen moeten worden ingevoerd. Vanaf 2013 zal er nog wat veranderen voor wat betreft het aanvragen van opleidingen. Met de invoering van SPOT zullen opleidingen rooster gestuurd worden ingepland. Het is vanaf dat moment niet meer mogelijk om extra opleidingen via OKM aan te vragen. Collegae moeten zich hier terdege van bewust zijn. De reorganisatie is min of meer afgerond, een verhuisplan voor 2013 is opgesteld en openstaande vacatures, zoals die van instructeur MH & crypto en SR instructeur MARNSVB worden niet meer vervuld. Vanaf de eerstvolgende EVO ODVB opleiding, aanvang 17-12-2012 en de VVO ODVB opleiding, aanvang 05-11-2012, zal er geen les meer worden gegeven in optische seinmiddelen. Facilitair zullen de seinposten en een OFOS (Oefen Faciliteit Optische Seinmiddelen) lokaal beschikbaar blijven, zodat varende eenheden de
mogelijkheid behouden om te kunnen opwerken. De duur van de EVO opleiding wordt teruggedraaid van 62 naar 50 dagen en in de VVO opleiding wordt de nieuw ontworpen netwerkmanager opleiding geïntegreerd. De nadruk van de VVO zal dus meer op ICT en IV komen te liggen. De MARCOM A zal verdwijnen uit de VVO opleiding, zodat het nu voor matrozen 1 mogelijk is om voorafgaand aan de VVO deze opleiding te volgen. Personeel: Vanaf 2 juli ’12 is KPL Simon Dedters aangetreden als JR instructeur ICT, zodat dit kennisdomein qua vacatures volledig gevuld is. SGT Bas Pieper is na een tweedaagse, halve wereldreis aan boord van de EVTN gestapt en maakt nu onderdeel uit van de staf SNMG1. LTZ (BM) Biermans heeft LTZ2OC Goossens m.i.v. 18 juni afgelost en vervult nu de functie van HOEVERB. LTZ Goossens is inmiddels CDT van de Poema geworden. Zoals eerder in het voorwoord vermeld, zal mijn “special friend” Miente Viersen 5 nov. de functie gaan vervullen van loopbaanbegeleider manschappen en KPL’s en zal Ron Kriele Miente gaan aflossen. SGT “Dikkie Dick” Derksen zal 17 sep. overgeplaatst worden naar de RUYT. Zijn aflosser, SGT van der Ham (Rodi), zal 17 sep. aantreden.
Opleidingen: Vanaf 9 juli zijn er een EVO en een VVO ODVB opleiding gestart. De COMMSCON opleiding, evenals de M-FF en LCF/LPD type modules bevinden zich in de laatste week en de AS (Advanced Signaller) module voor de mariniers zal vrijdag 20 juli worden afgerond.
Communicatie controller opleiding OP0340-1224A :
Staand van links naar rechts: Dave van Velsen, Christophe de Donder, Marcel Makkes, Maurice Constandse, Patricia Bierling-Reumer, Stefan Buitendijk, Herman Vos en Richard Smith. Gehurkt van links naar rechts: Isabelle van de Veire, Bianca de Smet, Pieter Dorst, Laurent Spin en instructeur Kees Bleeker.
VVO ODVB opleiding OP0220-1228:
Van links naar rechts: Klasseninstructeur Miente Viersen, Bart van Asch, Dylan Griffioen, Bram Post, Henk van Laar, Joy Klein en Johan Nusselder.
EVO ODVB opleiding OP3120-1228:
Van links naar rechts: Klasseninstructeur Thijs van den Bosch, Anniesia van Putten, Natasha de Ruiter, Irma Balkema, Jérémy Goffin en Frank Heidstra. Met vriendelijke groet, Erwin Berendrecht
De COMOdianten hebben zich van hun beste kant laten zien tijdens de sportdag. Na weken van voorbereiding was het woensdag 13 juni 2012 zover. (De voorbereiding zat hem in het bedenken van een naam en de samenstelling van de teams) Om 09.00 uur hadden de 2 teams van de afdeling CIS zich verzameld op het sportcomplex aan de Ruyghweg.
De organisatie had weer van alles bedacht om er een leuke en sportieve dag van te maken. Op het programma stond o.a. voetbal, volleybal, speerwerpen, hindernisbaan en sumobal.
Zondag 15 juli 2012: Braggeltocht in Garnwerd (Gr) Bij een braggeltocht is het de bedoeling dat de deelnemers zo snel mogelijk een parkoers afleggen. Het parkoers gaat door straten, weilanden en sloten. De deelnemers komen overal vandaan, zelfs iemand uit New Castle. Van de COMOdianten deed Michiel Konings mee.
De CHEF-COMOdianten is 50 jaar geworden, dit is niet onopgemerkt gebleven op de Operationele school.
Onderzeeboten op jacht naar piraten in Operation Ocean Shield ‘Zien zonder Gezien te worden’ Mij is gevraagd om een stukje te schrijven over de belevenissen van een onderzeeboot op piratenjacht voor de vlag en vonk. Van februari tot mei dit jaar heeft Hr.Ms Dolfijn deelgenomen aan de operatie Ocean Shield , en is de 2de onderzeeboot die meedoet aan deze missie. In 2010 was Hr.Ms Zeeleeuw de eerste onderzeeboot die deelnam aan de anti-piraterij missie. Beide missies ben ik aan boord van beide boten geplaatst geweest. Nederlandse onderzeeboten kunnen dichtbij de kust, in ondiep water, opereren en doen dit ongezien. Door de vele sensoren die de onderzeeboot rijk is kan er op diverse manieren informatie verzameld worden. Daardoor draagt een onderzeeboot op meerdere manieren bij aan de strijd tegen piraterij. Doordat we ongezien in ons operatiegebied liggen, zijn we in staat om rond de klok, wekenlang, alle activiteiten om ons heen gade te slaan zonder dat iemand daar erg in heeft. Door b.v. ongezien dicht onder de kust voor een piratenkamp te gaan liggen en met “eyes on target” (ogen en oren) wachten we af totdat er een skiff, of een ten anker liggend gekaapt schip vertrekt. Alle activiteiten worden doormiddel van het verkeer. De verkeer geschiedt installatie genaamd ons in staat om te ontvangen. Ook TACSAT UHF satcom informatie verstuurd gebruiken we slechts we, al naar gelang de bepaalde tijd opzetten.
gerapporteerd reguliere berichten verzendwijze voor dit middels een UHF satcom SSIXS. Dit systeem stelt berichten te versturen en maken wij gebruik van het systeem waarmee digitale kan worden. Hiervoor een enkele antenne die hoeveelheid verkeer, een
Als we de skiff, of de gekaapte ankerligger zien vertrekken wordt ook dit doorgegeven aan de “pouncer”. Een z.g. pouncer is een oppervlakte eenheid die buiten het visuele zicht van de kust opereert. Deze oppervlakte eenheid kan vervolgens ingezet worden om de nodige actie te ondernemen. Bijgevoegde illustreert Hr. Ms. Zeeleeuw bij binnenkomst Mombassa na circa 4,5 week onderwater. Mochten jullie nog vragen hebben of misschien een keer een blik willen werpen aan boord van een onderzeeboot en de “onderwater” kant van de ODVB willen bekijken, kom gerust een langs voor een bakkie! Rob Wirtz
NIEUWBOUW OPERATIONELE SCHOOL
KOKKERELLEN MET OKKIE Sambal goreng kool (Kool in een kruidensausje van santen) Benodigd: 1 ons garnalen Wat vleespoulet 1 grote gesneden ui 1 theelepel laos1 2 daoen salam2 ½ theelepel djahe3 1½ theelepel sambal ½ theelepel knoflookpoeder 2 goudbouillonblokjes 4 fijngestampte kemiriepitten4 De poulet koken en bouillon trekken, dan de gekookte poulet ca. 7 minuten fruiten in 6 eetlepels slaolie, tezamen met de bovengenoemde ingrediënten. Hierna voegt u toe: 1 á 1½ kopje water 1 theelepel suiker ½ theelepel koenjit5 Een fijngesneden kool Hierbij doet u dan nog 4 hard gekookte eieren en wat paprikapoeder. Deze sambal goreng kan men ook bereiden met weglating van de kool en wat meer hard gekookte eieren erbij te doen. Het heet dan: Sambal goreng telor.
Selamat masak
Selamat makan
1
Kruidenwortel Laurierblad 3 Gember 4 Olienoot 5 Kurkuma, geelkleurige wortelsoort 2
Met dank aan wijlen Okkie Fürrer voor zijn bijdrage met recepten uit de Indische en Chinese keuken.
Oud ontmoet nieuw
GIZMO’s CORNER
