Verslag H. Andreas Corsinimars - 4 februari 2012 9-10-8-5-4 Op zaterdag 4 februari 2012 verzamelde zich in de bittere koude een Gezelschap stevig ingepakte Wandelaars aan de Kwakkenberglaan in het stille dorp Berg en Dal. Bij de Kootsj hadden zich slechts drie Lopers opgegeven en hij dacht: dat wordt een rustige Mars op 4 februari. Om 9.15 u. startte de Mars toch met 9 Deelnemers, gekleed in dikke jassen, skischoenen, (Lapse) mutsjes, wanten en sneeuwbrillen. De temperatuur bedroeg – 150 C maar gelukkig scheen er een waterig zonnetje door het geboomte. Er lag een laag sneeuw op de stijf bevroren bodem, waardoor oneffenheden onzichtbaar werden. Een reden temeer om goed op te letten. En niet alleen op de verborgen kuilen onder de sneeuw, maar ook op de door eenieder zelfstandig gedownloade Routebeschrijving. Jos D., onze Routemaster annex Webmaster, bleef aanvankelijk achter om: 1. zijn GPS-systeem in te schakelen en 2. de voorhoede verkeerd te laten lopen (de meeste Routebeschrijvingen waren reeds in de binnenzak gestopt). De Route ging door het zuidelijk van Berg en Dal gelegen bos naar de H. Landstichting, een route die dit Gezelschap al eens vaker gelopen heeft, maar dan wel onder ander weersomstandigheden. Maar ook dit type weer heeft weer z’n charmes. Met knerpende voetstappen liep men door een stil bos en volgde een pad met (gele) paaltjes. Na een muur naderde men de bewoonde wereld van de H. Landstichting. Hier heerste een diepe rust, want de ganse bevolking lag nog op één oor. Voor de ramen waren de gordijnen nog dichtgetrokken en een enkel voordeurlampje wierp een bleek schijnsel naar de oprijlaan. De Kootsj voelde een sterke aandrang om op zijn bekende Rode Fluit te blazen, maar in de hectiek van deze morgen – het speldje was op de keukenvloer gevallen en onder de koelkast gerold – was hij dit nuttig instrument vergeten. Anita vond dat trouwens helemáál niet erg… Na enkele bochten door dit slaperig dorpje stak men de Groesbeekse weg over en sloeg rechtsaf net voor HCR Sionshof richting Mook. Het Gezelschap kwam daarbij langs de NEBO waar duidelijk zichtbaar aan de gevel de spreuk van deze Wandelclub hing: Alfonso duce et auspice Gelukkig dat Andy D. zijn fototoestel paraat had. En bij het Verslag van deze Mars zal deze
spreuk dan ook worden bijgevoegd. Men sloeg de Biesseltse Baan in en diende geruime tijd deze weg stug te volgen. Tijd genoeg om de nieuwste ontwikkelingen op het Onderwijsinstituut aan de Bergendalseweg uitvoerig te bespreken. Komende week zal (weer) de Open Avond en Open Dag plaatsvinden. Er zijn (ook weer) enkele Vergaderingen in talrijke gremia aan dit jaarlijks terugkerend fenomeen gewijd. Iedereen moet weer acte de présence geven en zelfs Maria A., die dit jaar afscheid neemt, is niet volledig vrijgesteld van werkzaamheden. De staking van afgelopen donderdag is een groot succes geweest. De school werd gesloten (leerlingen blij) en de docenten zouden worden doorbetaald (docenten blij). Mevr. Van Bijsterveld was verbijsterd en zou er alles aan doen om deze doorbetaling een halt toe te roepen. Tante Van Bijsterveld ligt duidelijk op ramkoers met het Onderwijzend Personeel. Aldus keuvelend liep men over de Biesseltse Baan richting Molenhoek. Voor de NS en Pro Rail was dit weer (weer) een ramp, maar volgens de Kootsj (en die kan het weten, want hij fietste hier meer dan 30 jaar dagelijks langs) reed Veolia toch maar mooi op tijd naar Roermond/Venlo en Nijmegen. Na het Conferentiecentrum voor Agogen en andere Managers ging de Tocht naar rechts, over de voormalige internationale treinverbinding Nijmegen – Interlaken. Links had men nu een uitzicht over de komende heidevelden, want het bosgebied hier is volledig gekapt. Er schenen hier nog een enkel bijzonder torretje, een gewone gladde slang en een veelvraat (sprinkhaan) domicilie gekozen te hebben. Tien hectare bos en struikgewas heeft moeten wijken voor deze schepsels. Staatssecretaris H. Bleker zal zich wel weer in de handen wrijven, want dat kan hij inbrengen bij het Overleg met de Europese Commissie over de Hedwigepolder. Via het Streekpad Nijmegen liep het Gezelschap langs de enkelspoorverbinding van Nijmegen naar Maastricht richting buurtschap Molenhoek. “Domme”, dacht de Kootsj, “ik ben weer thuis”. Net voor het viaduct sloeg de groep Wandelaars af naar links en beklom een steile heuvel, waarop zich het Jachtslot bevond, residentie van de Heerensocieteit Molenhoek, Totis Veribus. De temperatuur bleef ver beneden het vriespunt en zo genoten de Wandelaars van nog steeds een woud met sneeuw op de grond en de takken. De sneeuw op de takken in de bomen zorgde soms voor een angstwekkend gekraak. Ach, een kniesoor die daar op let, dachten de deelnemers aan deze Tocht. Om het Jachtslot – dat wel wat lijkt op het Kasteel van Doornroosje in de Efteling – heen en geen stenen door de ruiten.
De Tocht ging verder door een stil bos en langs, in de vrieskou glinsterende, akkers en weilanden. Enkele witte rookpluimen in de verte gaven aan dat de bewoonde wereld langzaam maar zeker bereikt werd. Even later stond men voor Herberg Het Zwaantje. In de hoek van deze prettige uitspanning waren twee tafels gereserveerd voor het Gezelschap en één tafel was reeds in beslag genomen door Huub K die daar breed lachend van een koffie genoot. TPM Herman maakte van die koffie snel een kleine aantekening. Het is toch al weer heel wat jaren geleden, dat Huub met de wandelclub meeliep en samen met Andy vooraan stapte, terwijl onderweg allerlei eenvoudige landslieden op de hoogte werden gebracht van de laatste onderwijsvernieuwingen. Het gevolg van deze mededelingen aan de plaatselijke bevolking was wel, dat de rest van het Gezelschap nog wel eens met riek, pek en veren werd bedreigd… Deze Herberg is een gedenkwaardige plaats. Immers, op 2 februari 2002 is hier het Edict van het Zwaantje afgekondigd, een Edict waaraan sinds die datum nauwkeurig de hand is gehouden. Na tweemaal koffie en eenmaal vlaai maakte men zich gereed voor de tweede etappe van slechts 9,5 km. Met 10 Lopers liep men de Biesseltse Baan weer op om na korte tijd een donker woud in te slaan. “Of de Kootsj nog naar de Open Avond en Open Dag kwam?”, werd hem gevraagd. “Ammehoela!, ik ben geen Bert”, zei de Kootsj, denkend aan oud-collega Bert(je) D. die tot 10 jaar na zijn afscheid nog bijna dagelijks op school rondliep met een sleutelbos waar meer sleutels aanzaten dan aan die van TPM en OBHVer (OpperBedrijfsHulpVerlener) Herman L. “En bovendien ben ik op 11 februari jarig; dan gaat mijn laatste jaar als BIO in”, voegde hij daar aan toe. Keuvelend over de misstappen van (oud-)collega’s (van ladder gevallen en in keldergat verdwenen, lokaal vergiftigd met sigarendampen e.d.) liep men door de wouden van Groesbeek. Na enige tijd stak men de Heumense Baan over en voor de tweede keer de voormalige spoorlijn Nijmegen – Kleef. Vanaf dit punt diende (weer) een breed pad geruime tijd en stug gevolgd te worden. Het komende jaar zal er een ware exodus plaatsvinden van het Instituut. En het kan ook allemaal niet in één keer; dus vinden er op diverse tijdstippen in 2012 de afscheidspartijen plaats. Dat zal wel niet plaatsvinden in Chalet Brakkenstein, waar onlangs de voorzitter van het Bestuur na amper drie jaar werk een vorstelijk en formidabel afscheid met gouden handdruk kreeg aangeboden …. Er zijn nog vragen over gesteld. Stug de route volgend werd de Maldense Baan overgestoken naar een nog donkerder woud. Er lag nog steeds sneeuw en ijs op de grond, maar tot nu toe was nog geen enkele Wandelaar onderuit gegaan. “Dat is wel eens anders geweest”, zei de Kootsj, denkend aan een barre sneeuwtocht in de buurt van Arnhem enkele jaren geleden. Na een paar bochten werd bij een amper zichtbaar
bordje “Verontreiniging direct melden” halt gehouden. Toen iedereen weer bijeen was, liep men onder leiding van de Routemaster via een paar haakse bochten naar de Nijmeegse Baan. “Oversteken en op fietspad RA”, luidde de Routebeschrijving. En oppassen voor fietsers, die hier met een snelheid van 35 km per uur over de weg koersen. Gelukkig werd na korte tijd naar links afgeslagen en liep het Gezelschap over de Derde Baan richting Zevenheuvelenweg. Rechts had men een mooi uitzicht over de uitgestrekte golfterreinen. Dank zij het winterse weer had men geen last van rondvliegende projectielen, afgevuurd door allerlei lieden in fleurige kledij met zwaaiende stokken. De helmen konden dus in de rugzak blijven. De Zevenheuvelenweg werd overgestoken en verder ging het tot Hoeve De Hoge Hof. Hier nam men afscheid van Els en Anita die via het Pieterpad terug naar Berg en Dal zouden lopen. De rest van het Gezelschap, 8 Lopers sterk, vervolgde het Pieterpad naar Groesbeek. Ook nu weer fraaie uitzichten over een wit en golvend heuvellandschap. Andy D. maakte weer tientallen foto’s met tegenlicht en meelicht. In de verte zag men al snel het bekende messentrekkersdorp opdoemen. Aan de rand van dit gevaarlijke dorp werd gepauzeerd bij HCR De Oude Molen. Het eerste rondje was voor rekening van de Kootsj. Op 11 februari a.s. zal hij weer een jaar toevoegen aan zijn leven. Hij zal dat in zijn eentje héél stilletjes vieren, omdat zijn eega op die dag geen vrij gekregen heeft van haar Open Dagverplichtingen. Gewoontegetrouw werd de AVW ( Algemene Vergadering van Wandelaars) gehouden, terwijl de hartige hapjes gretig aftrek vonden. De belangrijkste punten van deze AVW waren: 1. De volgende Mars is op 10 maart 2012. Er wordt gewandeld òf in de omgeving van Bemmel òf men loopt van Gennep via Afferden en Beugen terug naar Gennep. 2. Van de Tweedaagse van 2012 (30 juni en 1 juli) is niet meer bekend dan dat Richard KB en Els S. dènken aan Twente. “Zo, er wordt al gedàcht”, dacht de Kootsj. Na rijp beraad werd besloten dat de Kootsj contact opneemt met Richard KB. 3. De Rondvraag: Andy D. heeft niet alleen foto’s gemaakt maar ook filmpjes. Binnenkort worden deze filmpjes op Internet gezet in een zogenaamde “beveiligde” omgeving. Alleen leden van de DWC Ahasverus kunnen dan deze filmpjes bekijken. Het zesde lustrum komt eraan! Er zal een zware Commissie samengesteld moeten worden, die een mooi programma in elkaar zet. Een wandeling, gevolgd door een gezamenlijke maaltijd, bijvoorbeeld. Het hoeft niet op het Instituut te worden georganiseerd. Afgelopen week hebben de
“gezonde” bitterballen van Wardt tot een zware indigestie geleid bij TPM Herman L. Ideeën voor (veranderingen van) de website worden door Jos D. belangstellend tegemoet gezien. Na deze zware AVW peuterde TPM Herman weer de nodige pecunia los van de leden. Drie Wandelaars beëindigden om uiteenlopende redenen de Mars. Maria A. en Jos R. zouden met de bus naar Nijmegen gaan en Huub K. had zijn liefhebbende echtgenote al gebeld om de wagen voor te rijden en zijn rugzakje over te nemen. Met 5 Lopers ving de derde etappe aan van zo’n 5,5 km. De zon daalde reeds ter kimme en de temperatuur daalde fors. Spoedig wees de thermometer weer 10 graden onder nul aan. In een stevig tempo liep men richting Golfbaan. Langs het Restaurant, waar de stoelen uitnodigend buiten stonden. Nog steeds geen golfers - en dus geen rondvliegende projectielen bespeurend bereikte men de Derde Baan. Hier werd overgestoken en de Postweg gevolgd. Ook hier, in het Nederrijkse Woud, was het verlaten en stil. Alleen het geluid van knerpende voetstappen en een zacht gemompel (“het is allemaal de schuld van Rinus van…”) was hoorbaar. Stug werd de weg gevolgd tot HCR Erica. Op een splitsing sloeg Andy D. af naar de dichtstbijzijnde bushalte en de vier overgebleven Wandelaars, de harde kern, volgden de route tot het startpunt. Onderweg kwamen zij oud-collega Rob tegen, die na een jaar Portugal weer terug is in het vaderland en nu een studiebegeleidingsinstituut uitbaat. Via de stille bossen van Berg en Dal kwamen zij bij het Startpunt. Er werd afscheid genomen en ook de laatste Vier keerden huiswaarts met een voldaan gevoel. EINDE
