Verslag 5 daagse in Luxemburg 2008 Ook dit jaar staat de 5-daagse op de kalender. Dit keer geen Limburg maar Luxemburg. Een geheel nieuw gebied voor de meeste onder ons. Dat de animo voor deze reis groot is, blijkt tijdens de Nieuwjaarsreceptie alwaar de eerste plannen worden gepresenteerd. Binnen een week is de optie voor de 24 beschikbare plaatsen volgeboekt. Gelukkig weet de reisleider van deze tocht nog enkele bedden te ritselen zodat in totaal 33 leden zich kunnen gaan voorbereiden op Luxemburg. Dat de deelnemers deze 5 daagse serieus nemen blijkt wel bij de opkomst van de clubritten. Ook worden de klassiekers zoals de Amstel Gold Race, Klimmen-Banneaux-Klimmen en Limburgs Mooiste gebruikt als training voor Luxemburg. Zelfs enkele deelnemers bivakkeren een week op Mallorca om maar niets aan het toeval over te laten. Onderstaand een verslag van de 5 daagse van Luxemburg. Woensdag 4 Juni 2008 Dit jaar zijn we ook weer met eigen vervoer afgereisd naar onze verblijfplaats in Vianden. We overnachten hier in Auberge du Château waar we te gast zijn bij Jean en Maria Nelissen. Na een reis van 400 km met de auto, staat begin van de middag onze eerste rit op het programma. Geleerd van de voorgaande edities, is het hebben van lokale voorrijders ideaal om langs de mooiste plekjes te fietsen. Helaas zijn deze steeds moeilijker te vinden, vandaar dat GPS, een navigatie sijsteem, een must is om leuke routes te rijden. Mede dankzij de hulp van Alex en Bart-Jan zijn er al snel 15 verschillende routes gevonden variërend in afstand en samenstelling die probleemloos in de diverse GPS apparaten worden ingelezen. Om 13.30h vertrekken we met 16 mannen en Atie als enige dame vandaag, voor de eerste rit door het Muhlerthal. Dat het gebruik van GPS apparatuur niet voor iedereen makkelijk in gebruik is blijkt met name de eerste dag. Gelukkig is Piet Sas met de padvinders vroeger regelmatig in de omgeving van Vianden geweest, waardoor hij als wegkapitein nog aardig de wegen kent. Vanuit het hotel gaat het direct berg op, zodat na een kleine 10 minuten de eerste pauze wordt ingelast. Nadat iedereen weer op adem is gekomen gaat het redelijk vlak door Diekirch naar Larochette alwaar onze eerste serieuze koffiestop plaats vind. Na de koffie zijn er enkele kleine beklimmingen die ons door een prachtige omgeving richting Duitsland brengt. Via deze kant rijden we terug tot in Vianden. Ook hier wordt wel eens aan de weg gewerkt. Een gedeelte van het peloton bereikt al klunend de overkant. De rest kiest een andere route die ons over een camping met vnl Hollanders terug naar het hotel brengt. De eerste tocht is met 75 km volbracht. Inmiddels zijn de andere deelnemers ook bij het hotel gearriveerd. Onder een lekker zonnetje worden de eerste consumpties genuttigd. Gelukkig kan men alles in het Nederlands bestellen zodat de taalbarrière geen probleem geeft. Na een verfrissende douche was het nog even lekker bijpraten. Om 19.00h staat het avondeten gereed. Gelukkig weet Jean en zijn personeel dat fietsen hongerig maakt. Het eten is van prima kwaliteit en wat ook belangrijk is, het is in ruime mate aanwezig. Opvallend is dat de gehele A ploeg vandaag uitblonk door afwezigheid. Zowel Patrick, Erik als Joop zijn net gearriveerd maar kunnen nog wel een hapje mee-eten.
Voordeel van laat aankomen is dat Patrick de groep trakteert op de Hollandse nieuwe. Ramon, Alex en Peter zullen pas donderdagmorgen de groep van 33 kompleet maken. ’s Avonds nog een klein wandelingetje gemaakt naar het kasteel van Vianden, de toeristische trekpleiter uit de omgeving. Na enkele afzakkertjes arriveren ook de 2 profploegen die in ons hotel zitten. Ze hebben zojuist de avond proloog van de Ronde van Luxemburg achter de rug. Donderdag 5 Juni 2008 Na een vroeg vertrek uit Hellevoetsluis, zijn Alex, Ramon en Peter op tijd voor hun ontbijt die elke morgen op 08.00h wordt opgediend. Vandaag rijdt de bijna complete groep tot de koffiestop samen alwaar erna in 2 groepen wordt gesplitst. Ook vertrekt er een C groep met 6 man. De route gaat glooiend naar Zuid Luxemburg en inmiddels gaat het GPS sijsteem haar vruchten afwerpen. Met een mooie route van TCVP in het sijsteem, arriveren we met de koffie in Steinsel, genoemd naar ons lid Peter von Steinsel. Na de koffie splitst de groep zich in tweeën. De A groep vervolgt haar weg met 12 personen terwijl de overige 15 de B groep vormt. Via een glooiend landschap bereiken begin van de middag het zuidelijkste punt van deze route. De B groep heeft inmiddels met 2 man van de A groep in hun midden. In Ansembourg wordt gestopt voor de lunch. De ,,patat generatie” vindt hun weg naar een plaatselijk friet kot terwijl de echte sporters hun koolhydraten aanvullen bij een tegenover liggend restaurant. Even ziet het er uit of het gaat regenen maar deze blijft gelukkig weg. Wel volgt naar een goede lunch direct een stevige klim waarin de patatgeneratie iets meer moeite mee heeft dan de restaurant bezoekers. Via Mersch is het nog ongeveer 50 km terug naar Vianden. Dat dit geen vlakke kilometers zijn wordt al snel duidelijk maar iemand die van klimmen houd komt aardig aan zijn trekken. Na het klimmen volgt een 8 km lange afdaling naar Diekirch. Hier aangekomen, op een kleine 15 km voor Vianden wordt een laatste koffiestop gehouden en ook nog snel de bidons gevuld. Terug in ons hotel, is de A en C groep al gedoucht en omgekleed. Wij hebben deze dag 130 km op de teller staan met 2200 hoogtemeters.
Onder het genot van een bakkie wordt de dag besproken en worden na het diner ook de mecaniciens van de 2 profploegen bezocht. Zowel de Cycle Collstrop met oa Steffen Wesemann en Matheus Pronk en de Elkhaus ploeg met oa Stefan Rukker en Totschnig verblijven in ons hotel. Zoals gezegd vinden de Waterstadters het materiaal van deze ploegen interessanter dan de relatief onbekende renners. Zo zie je niet vaak dat elke morgen het steeds terugkerende ritueel plaats vindt. Naast het dagelijks schoon spuiten worden ook alle draaiende onderdelen uit elkaar gehaald, schoon gemaakt of vervangen en weer in elkaar geknutseld. Vooraf was ik nog zo verheugd dat Marcel Verkley zich had aangemeld voor Luxemburg. Helaas had hij 5 snipperdagen opgenomen om alleen te fietsen en verder geen werkzaamheden uit te voeren. Ondanks dat we nog maar 2 dagen onderweg zijn, is het ’s avonds al vroeg stil, net of bijna iedereen al op de hoogte is wat Alex nog in petto heeft.
Vrijdag 6 Juni 2008. Vandaag staat de koninginnenrit op het programma. Deze rit is een gedeelte van de Jean Nelissen Classic of te wel de zwaarste toertocht in de Benelux. Beide ritten van zowel de 120km als de 140km staan in het GPS programma opgeslagen. De C groep bepaald met 5 man hun eigen route die deze keer het Muhlertal beslaat. De A en B gaan gezamenlijk aan bovengenoemde rit beginnen Annemarie neemt vandaag een rustdag en na de fotosessie vertrekken beide groepen. Het is deze morgen behoorlijk fris en ook de wegen zijn nat geregend. Dit leidt tot wat ruis tussen mij als GPS navigator en Alex als kaartlezer. Ter hoogte van Putscheid geeft het GPS sijsteem rechtdoor aan terwijl Alex links af slaat. Helaas volgen de meeste Alex die dan nog niet weten dat ze een loodzware beklimming krijgen te verwerken. Rob,Martin,Piet en Richard volgen de navigator en genieten van het mooie landschap. Na enkele kilometers zitten we weer op dezelfde weg en wachten op de grote groep. Piet en Richard houden niet van wachten en rijden ze tegemoet. Na een half uur komt een kleine A groep voorbij gereden en niet veel later komt de grote groep uitgeput bij de wachters. Nu zijn echter Piet en Richard nergens meer te bekennen. Alex rijdt met zijn groep door waarbij in Kautenbach de koffiestop zal plaatsvinden. Een kleine groep wacht nog 20 minuten op de twee maar besluit dan om het gaatje met de andere groep dicht te rijden. In een lange beklimming richting Clerveaux komt de groep weer bijeen. Na wat overleg wordt besloten om de secundaire weg te nemen ipv de N7 die vergelijkbaar is met de N57 hier. Dat deze secundaire weg niet zo goed onderhouden is mag de pret niet drukken alleen het stijgingspercentage, met name in het begin doen menig kraken. Na Clervaux volgen nog enkele korte klimmetjes maar dan komt 1 lange afdaling naar Kautenbach. Hier had Alex in de voorbereiding een Nederlands restaurant ontdekt zodat hier de koffiestop annex lunch zou plaats vinden. Aangekomen in dit dorp was het restaurant snel gevonden. Helaas was dit restaurant niet op een grote groep aardige Hollanders ingesteld. Al snel kwamen de verwijten dat dit vooraf moest worden aangemeld. Even dacht ik de snor van Wim Arkenbout te herkennen als barkeeper maar Wim is toch wat meer af getraind. Na de “cooling down” kon toch de bestelling worden doorgegeven. Koffie en Cola geen probleem maar appelgebak en tosti waren al snel uitverkocht. De naam ,,restaurant” was alleen na 18.00h van toepassing. Ook het afrekenen wekte verbazing …een rekening van € 9.10 die met 10 euro werd betaald ontlokte de vraag of je het niet kleiner had…. Na de stop was het zonnetje er goed door gekomen en vervolgden we onze Jean Nelissen Classic. Dat een klassieker als deze, de nodige koolhydraten vergt is algemeen bekent dus met een halve tosti en wat eigen brouwsel werden de hellingen steeds meer als echte beklimmingen gezien. Bij de daarop volgende stop zagen we er waarschijnlijk zo afgepeigerd uit dat de eigenaresse meteen de stamtafel beschikbaar stelde aan een aantal uitgehongerde hollanders. De conversatie liep een beetje moeizaam in het Frans en wat bleef hangen waren de woorden soep en pasta. Dit leek ons wel wat en werd unaniem dit gerecht besteld. Niet veel later werd een aardig bord soep opgediend gevuld met ravioli. Na deze maaltijd begonnen we aan onze laatste stuk van +/- 50 km. Na veel klimwerk met enkele lange beklimmingen waaronder de Flabour, waren we rond 17.30h weer terug in het hotel waarbij de afdaling van 8km lengte naar Vianden een welkome afsluiting was van deze rit. De dagafstand van 130km was met 2700 hoogtemeters volbracht.
Gelukkig zaten Piet en Richard heerlijk in het zonnetje te ontspannen, ook zij hadden die dag het nodige klimwerk verricht. ’s Avonds bij het diner werd alvast een voorproefje gegeven over de zaterdag invulling. De profs hadden voor deze dag een aantal beklimmingen die wij zojuist hadden afgelegd. Zaterdag 7 Juni 2008. Zoals de vorige avond was doorgesproken ging deze rit naar Wiltz. Hier starten om 13.00h de profs dus tijd genoeg om de start mee te maken. Helaas had het behoorlijk geregend waardoor een aantal mensen besloot om zelf een route te maken en niet langs het parkoers te gaan staan. Dat het GPS sijsteem bij mij inmiddels aardig bekend was, besloot ik eerst maar een stukje te volgen van de route van vrijdag. Bij de beklimming ter hoogte van Putscheid volgen vele de voorrijder, daar waar deze de dag ervoor behoorlijk in de steek werd gelaten. Slechts enkele fanatiekelingen pakken de Klangberg. Inmiddels weet ik dat het GPS sijsteem door iedereen geaccepteerd wordt zodat boven op de top we als een groep wat alternatieve wegen gaan zoeken. Om een beetje van de natuur te genieten vermijd ik de drukke wegen en ben op zoek naar iets spannends, dus voor een ieder wat wils. Om niet te veel van de route te raken wordt het tijd om niet te ver van Wiltz te komen dus wordt de eerst volgende weg links af geslagen. Dat van de natuur genieten ook met de fiets kan, beseffen slechts 5 leden. Het is niet zinvol om hun namen te vermelden want anders gaan ze naast hun schoenen lopen. De rest, 18 man sterk, moet deze beklimming, waarbij de Keuteberg maar een puisje is, wandelend volbrengen. De W van WTAC staat toch echt voor ,,Wieler” en niet voor ,,Wandel” . Natuurlijk worden er foto’s gemaakt en als iedereen boven is wordt gevraagd wie zijn idee dit is geweest?. Ik hou wijselijk mijn mond want na een stevige wandeling komt altijd weer een lekkere afdaling……… Helaas zijn de asfalt machines hier gestopt en komen we op een pad waar Hannibal van hier met zijn olifanten vertrok naar de Alpen. Gelukkig is deze afdaling slechts 2 km over een onverhard karrespoor. Ik denk dat bij de volgende ATB ronde (feb.2009) er meer deelnemers zijn vanuit de eigen vereniging. Na deze trial worden de fietsen zo goed als het kan schoongemaakt maar als blikken konden doden dan had ik dit stukje niet meer geschreven. Zelf wil ik hier nog wel bij toevoegen dat wanneer we deze beklimming andersom hadden gedaan het echt zwaar was geweest maar dat terzijde. Door deze kleine vertraging wordt met rasse schreden koers gezet naar Wiltz alwaar we al snel tussen de profs rijden die zich naar de start begeven. Na de nodige handtekeningen te hebben uitgedeeld vonden we een plaatsje langs het parkoers. Na 2 plaatselijke rondjes door de profs besloten wij onze lunch te nuttigen in 2 naast elkaar liggende tentjes. Helaas was de eerste zaak niet veel soeps zodat na een drankje de andere zaak werd bezocht. Op aanraden van de eerste geluksvogels kon hier goed worden gegeten maar daardoor zouden we de profs missen bij de beklimming van de Flebour. Om niet weer getroffen te worden door een hongerklop werd de groep gesplitst zodat een gedeelte de profs ging aanmoedigen en de andere groep ging eten. Na de lunch besloten Sieg, Chris, Atie en Peter de route op eigen gelegenheid voort te zetten, terwijl Willem, Peter, 2x Huib, Leo, Dies en ondergetekende nog een extra lusje maakten voordat naar Vianden werd teruggekeerd. ’s Avonds werd nog een afsluitende wandeling gemaakt en een terrasje bezocht waar de voetbal wedstrijd Portugal-Turkije werd bekeken.
Bij terugkomst in het hotel was inmiddels de 3e helft bezig. Als sportliefhebber namen we plaats op de tribune aan de bar waar een leuke discussie afspeelde tussen Jean en Jan die meerdere keren werd onderbroken door de bel in de bar. Al met al een vrolijke afsluiting van een geslaagde week terwijl er toch ook op zondag zou worden gefietst…… Na een laatste ronde werd het toch echt tijd om naar bed te gaan. Zondag 8 Juni 2008. Ondanks een kort nachtje was iedereen ’s morgens present. Patrick en Erik van de A ploeg en Annemarie en Herman van de C ploeg hadden genoeg gefietst en gingen na het ontbijt naar huis. Ook Jan en Marcel gingen na het ontbijt huiswaarts, waarom is mij onbekend. Vandaag zou een prachtige dag worden en reden we met een groep langs Diekirch naar Ettelbruck. In een lekker tempo, zonder veel hellingen was dit voor iedereen goed te doen. In Ettelbruck werd de koffie opgedient. Niet toevallig in een restaurant waar alles in het oranje was gestoken. Vanzelfsprekend met een Nederlandse eigenaar. Na de koffie, met inmiddels een heerlijk zonnetje werd over Duits grondgebied de terugweg naar Vianden aangegaan. Om niet te erg te verbranden werd het tempo flink opgevoerd zodat we na de douche om 13.00h onze afsluitende pasta maaltijd konden gaan nuttigen. Terugkijkend op deze nieuwe ervaring ben ik van mening dat het een geslaagd evenement is geworden wat zeker voor herhaling vatbaar is. Ondanks de grote groep is er sociaal gereden en zijn naast de been spieren ook de lachspieren behoorlijk aan hun trekken gekomen. Verder geen ongelukken op wat lekke banden na, dus rest mij jullie te bedanken voor jullie aanwezigheid. Aan het eind van deze 5-daagse toch 500km gereden met 7700 hoogtemeters. Ook heb ik van Jean Nelissen en zijn vrouw een bedankje ontvangen voor de gezelligheid gedurende deze 5 dagen met tevens een uitnodiging om volgend jaar terug te keren. Deze reis is mede geslaagd door jullie:Alex vd Knaap, Andri vd Doelen, Annemarie vd Spek, Atie Tanis, Chris Tanis, Dies vd Have, Ed Benschop, Erik vd Meer, Erik Noordzij, Herman Kluiver, Huib van Damme, Huib Vermaat, Jaap vd Oever, Jan Ouwehand, Joop Helbers, Laszlo Nemeth, Leo Vermaat, Marcel Verkley, Mart Kievit, Martin Hadderigh, Martijn Lub, Patrick Borsboom, Peter Croese, Peter ’t Hart, Peter van Steensel, Piet Sas, Ramon vd Knaap, Rob van Mourik, Richard van Gog, Sieg Wollburg, Willem de Jong en Willem Zoutewelle. Kees Nieuwland
