Varel 1973-1975 uitgemeten
Iets over administratie en budgettering. Onze accountant Drs.lemmens had gezorgd voor een betere boekhouder. Inderdaad was Pierre Smeets een zegen voor mij en het bedrijf. Hij deed de centrale administratie voor de drie bedrijven. wiel en Jan moesten er aan wennen , ook aan hun kosten declaraties. Met Pierre , en zijn dubbele doorschrijf administratie kreeg ik wat ik wenste, elke maand een betrouwbaar overzicht.Door de krapte aan geld was het schipperen tussen de debiteuren en crediteuren. Vooral de kleinere bedrijven betaalde langzaam en soms helemaal niet. Veel van mijn tijd ging op aan incasso en de inkoop met onze betalingsproblemen. Albert Boerma was hierbij behulpzaam en leerde snel en had een fel karakter , zoon van een niet Limburgse familie. Vertrouwen was een heikele zaak. Zo had ik een weegwerktuigen fabriek in weert als klant De directeur eigenaar belt me op zaterdag thuis op en vraagt mijn hulp voor een service geval , of hij bepaalde fotocellen kon afhalen. Natuurlijk deed ik dat De volgende dag las ik de krant hij failliet was verklaard en wij naar onze centen fluiten. Jaarplanning. Dat noem in iemand met opzet belazeren ! Het bedenken van het komende jaar budget en planning begon als gebruikelijk zwakjes al in september. Dit had ik geleerd van OCÉ , een proces om de neuzen in gelijke richting te zetten. Wiel mommers die ik ter herstel naar silicon vallen had gestuurd midden 1972 was niet coöperatief. Mijn broer Jan die van de provisie moest leven was ontevreden omdat Varel Print Service niet in staat was doorgemetaliseerde printplaten te leveren terwijl wiel de provisie te hoog vindt. Een gezamenlijke zeiltochtje met ons drieën om dit conflict te bespreken hielp niet. Kortom Wiel wilde zich onttrekken aan het gezamenlijk werken , wel wilde hij natuurlijk Varel als klant die 50 % van zijn omzet behouden , daarover kreeg Jan geen commisie ! De concurrenten Ramaer en City Zwanenberg waren voor ons te sterk en konden machtig mooie prints maken. De gesprekken verlopen niet goed en ook mijn punt om de fl 100.000 borgstelling bij de bank van Varel , hetgeen de financiering van Varel zelf belemmerde, te schrappen hielp niet en was olie op het vuur. Omdat wij niets wisten over kostprijs - en uurprijs berekening had ik al vroeg een mixed van de Océ en Philips methode in elkaar gezet en controleerde de aanwezigheids uren van ons personeel , per afdeling , en de opbrengsten kosten die deze afdeling had. Zo kwamen de diverse tarieven per afdeling tot stand. Varel print service was arbeidsintensief , 40 %, afschrijving op machines , 25 % en inkoop slechts 15 %. De rest was mogelijke marge. Bij Varel was de inkoop ruim 50 % , factorarbeid 25 en kapitaal 10 de rest was de mogelijke marge. Wij voorzien hoge investeringen in de printfabriek en zijn bezorgd over de maatregelingen die genomen moeten worden met milieu verontreiniging want veel afwater verdwijnt in de riolering. Wij besluiten midden 1973 om het conflict met wiel mommers voor te leggen aan een hoog gekwalificeerde organisatie adviseur die na twee dagen zei," het is hopeloos , mommers wil het niet begrijpen,die heeft een andere agenda en wilt dat Varel ook consumenten producten bv Calculators gaan maken. Hij wilt daardoor grotere aantallen enkelvoudige prints maken.Het is voor jullie beter dat de wegen zich scheiden." Dat is na onderhandelingen dan gebeurd maar mijn vertrouwen in Wiel , die ik als vriend behandeld heb en die dikwijls mijn zoontje Alexander voor zijn vrouw meenam , beschaamd. Klanten weg naar de ON fabriek , op zoek naar een nieuw marketing model en het acute probleem van een nieuwe print leverancier vinden was begonnen. Ger Arts de bedrijfsleider van de printfabriek en nog enige andere wilden niet mee met Mommers terwijl mijn secretaresse Miep met onze Varel tekenaar, Janssen tevens aimnate naar Mommers overliep. Kortom het was even een oorlogsstemming in de scholen.Ook dit zou een les zijn. Nooit meer een met een 50 ,50 verhouding beginnen en nooit een borg stellen. Mommers kreeg prompt steun van het LIOF , varel werd uitgelachen. De opbrengst van de aandelen verkoop Varel print service verbeterde de cashflow en onze winst in 1973 , maar dat vond ik een vertekend beeld. Met koos onderneem ik in een reis door Duitsland om fabrikanten te vinden en vooral detectoren en hun techniek voor de alarm sector te vinden om op die manier beter dan ook de markt op te kunnen met onze diensten. Via sensoren de opening maken voor besturingen , zo zou Jan ook meer armslag krijgen en het zou moeten voeren tot een eigen product.Het aanbod van bewegingsdetectoren , radar, infrarood en utrasonoor was uitsluitend een Amerikaanse zaak , die aan een exclusieve distributie contracten in Nederland geen boodschap hadden.
1
Varel 1973-1975 uitgemeten De rol van industriële toeleverancier noemden wij jobben werd snel tobben, niet aantrekkelijk. 1972 zou met een flink verlies , de eerste in ons bestaan , worden afgesloten. Volg de Japanse methode wilde de rijks Nijverheidsweg dienst ons leren want Japan werd een wonder. Zonder de 100.000 fl borg blok aan ons been, en de opbrengst 120.000 fl van de print fabriek kon ik de financiering rond krijgen, dat wel. Maar waar voldoende opdrachten te halen? Personeel kon je nauwelijks ontslaan en wij wilden ons “ personeel kapitaal” niet kwijt. Pessimistisch over de naaste toekomst verkocht ik ons huis in Linne om te voorkomen dat ik alles bij een faillissement zou kwijt raken.Dat was enige jaren voorheen met mijn broer gebeurd, vandaar. Zo woonden wij nov 1972 en tot maart 1973 in zomerhuisjes van sporthuis centrum in Reuver en ook mijn broer Jan moest zijn huis in Weert , dat ik van curator gekocht had ,verkopen. Wat een onbegrip bij zijn vrouw. Dan komt half 1973 ineens onze klant OCÉ terug want de kwaliteit van de ON was ronduit slecht en met Fransen en Jansen werd de oude orderstroom weer op gang gebracht. Ook de eerste opdrachten van Rank xerox lagen in het verschiet alhoewel onze eigen printplaten door de print fabriek niet toegepast mochten worden. Het jaarkalender 1972 tijdens de gebruikelijke jaar afsluiting met ons personeel werd vechtlustig gepresenteerd. Ieder kreeg een rood stok en wij riepen " wij zullen paal houden". Dat heeft geholpen en de motivatie van ieder groeide ondanks dit ,noem het maar door de overheid veroorzaakte, onrecht. In Limburg ,waar lang slechts de mijnindustrie en grote keramische industrie in Limburg de toon zetten , was de macht bij de overheid , grote bedrijven en de bisschop die de mensen kalm hield. De overheid zorgde voor zijn volk dus dat zal ook bij de mijnsluitingen gebeuren. Met het stimulering geld van den Uyl, de 1 miljard , kopen de mijnen ook DSM nieuwe activiteiten compleet met bedrijven op. Die moesten dan wel naar zuid Limburg , verhuizen . De rest van Limburg kwam er onbegrijpelijk bekaaid af terwijl veel mijnwerkers uit die regio met bussen dagelijks op en neer pendelden.( voorbeeld is CAJA een bedrijf uit Best , die fietsen wielen fabriceren ) Grote bedrijven zijn ook overheden en ambtenaren zijn toch bovendien mensen. Vooral als het gaat om ideeën te jatten en misbruik van macht. Openheid van openbaar bestuur bestond in feite niet en daar zou ik nog al wat mee te maken krijgen vooral nadat in Limburg het Liof werd gericht om de industrie te stimuleren. Heel Nederland zou bij Limburg in de leer komen om via corruptie misbruik te maken van het stuwmeeer aan geld. Lang zou in Haagse kringen Limburg Limbabme heten. Philips Nederland dacht slim te zijn met een nieuw bouwpakketten programma. Wat was die hoofd inkoper dikwijls bij mij voor opdrachten van printjes.Altijd in aantallen van 1000. Daar maakten ze complete bouwpakketten prints met de onderdelen van. Maar die kochten amateurs niet want onderdelen hadden ze zelf ergens losgesoldeerd.. Deze handel , afgekeken van een amerikaanse trend en Varel met het hobbyblad Elektuur, is snel opgedoekt. Wij besloten actief op de Duitse markt te worden en vonden een jonge man George Rosin die vanuit Wuppertal aan de slag ging om klanten , als het voorbeeld van OCÉ te vinden, de kopieer en drukmachine industrie en vooral beginnende machine fabrieken. Met Jan bespraken wij om nog meer de focus op alarm te leggen ,het begin van de specialisatie. Om ervaring op te doen werd in Limburg zelf geïnstalleerd en buiten Limburg zullen installateurs worden gezocht. Het zoeken naar eigen producten binnen de alarmsector was begonnen en het ontwerp ervan was een moeilzaam en dikwijls met conflicten over levertijden en de vormgeving. Er waren toen geen zwakstroom bedrijven en kennis, de monteurs waren electromonteurs , kabel trekkers. Dus onze apparaten moesten robuust zijn en niet wat Koos wilde, zo klein mogelijk. Bovendien de product ontwikkeling duurde te lang ! Met veel moeite werd een andere taak verdeling tussen Koos en mijn persoon gerealiseerd in 1973. Koos ging zich concentreren op de productie, inkoop , werkvoorbereiding , product engeneering en kwaliteit afdeling en ik nam de afdeling ontwikkeling over naast verkoop en algemene zaken. Albert Boerma , die altijd mijn assistent was geweest was sceptisch om met Koos te werken . Wel kreeg ik een assistent Paul schlicher voor verkoop van de onderdelen en als een product manager erbij. Hij kon gemakkelijk schrijven, in vele talen bovendien. 2
Varel 1973-1975 uitgemeten
Dit besluit was logisch en moest Koos overtuigen , want met de toekomstige grote opdrachten van rank xerox was het beter ons wat betreft engineering te concentreren op de alarm producten. Rank Xerox zou met een nieuwe kopieermachine komen die razendsnel werkte en bijna een offset drukmachine benaderde. Voor ons betekende dit met een serie van 5000 machines,7 verschillende print board assemblees en het zwarte voedingsapparaat. Elke week 500 , stipt op tijd want vooraad wilde Rank zelf niet houden. Dit met zeer uitgebreide test procedures en de eerste computer achtige tester, de Fluke, werd in gebruik genomen. Voor dit alles was uiterste concentratie nodig van koos die het later nog leuk vindt ook. Op de binnenplaats van de scholen werd een tijdelijk houten kantoren gebouw , gekocht van de tennisclub van linne, en voor de alarm werden kantoren naast de scholen gehuurd. Dat was het plan voor 1973 meer zat er niet in. Omdat de verkennende besprekingen met het Liof teleurstellend verlopen waren over onze toekomst en nieuwe huisvesting was ik met mijn bank directeur Veldhuis van Oyen en van Eeghen in Roermond in gesprek geraakt omdat ik met de Amrobank te Echt ,die ons verwees naar het regiokantoor Maastricht, niet meer uit de voeten kon. Met onze enige commissaris Drs. Toon Kruitzer bespreken wij mogelijkheden en omdat veel Nederlandse textiel industrie naar België verhuisd was leek dit een optie. De gemeente Echt had te kennen gegeven dat de scholen vrij moesten komen voor woningbouw. Productontwikkeling van alarm waarvan overigens de brochures paars worden. Die van de fabriek Varel was rood, de Print sector geel en de handel met onderdelen was groen. Voor de eerste keer stellen wij een specificatie op van de te ontwikkelen nieuwe Alarmcentrale de ECC 10. Ontdekken de soms tegenstrijdige wensen van verkoop * Jan , de installatie * van unen , en service* Daar keek de engineering van op want die hadden iets anders in hun hoofd want het werk aan het electronisch oor is interessanter. Met dit oor luisteren wij geluiden in een ruimte af en filteren er een mogelijk alarm ,van inbrekers , uit. De resultaten zijn heel hoopgevend maar in praktijk was toepassen lastig . Teveel vals alarm ! Door schade en schande wordt geleerd met de passief infrarode detectors die buiten het huis een onzichtbaar hek moeten vormen . Het levert veel problemen op die wij in de nacht ter plekke proberen te analyseren in een villa te Best. Geloof me , de elektronici scheten in hun broek van angst , want het konden toch indringers of wilde varkens zijn? Jan bezocht als technisch vertegenwoordiger onze concurrenten met de bedoeling voor hun te gaan produceren. Daar zaten ze niet op te wachten en eerlijk gezegd waren wij niet onder de indruk van hun levering programma als was Dohm in Duitsland al aardig op weg. De eerste tentoonstelling waar Jan naar toe ging was de eerste technisch inbraak alarm in Den Haag. Met raam en trillings contacten voor juweliers had Jan een innovatie en aandacht trekker bedacht. Bij het inslaan van de etalageruit flitste er een 1000 watt flitslamp die de overvallers zou verblinden. Dat trok veel belangstelling en werd zelfs op de tv getoond. Jammer was het dat hij door de politie gewaarschuwd werd voor het gevaar. De winkel -of installateur zou aansprakelijk gesteld worden voor verwonding en mogelijke dood van de inbreker. Naast vrije publiciteit is er uit deze tentoonstelling niets gekomen. Vier alarmbedrijven telde Nederland toen , dat waren Alarma , Zettler en het Amerikaanse ADT met een centrale alarmkamer via vaste telefoon lijnen . Lips brandkasten had in Dordrecht een elektronische tak opgezet. In 1973 kwam aan de samenwerking met installatie buro het zuiden van een zekere Buys' een einde door gedurende conflicten en namen wij de verkoper, Schickendans in dienst, en enige frisse monteurs van de UTS uit Roermond. Wij combineerden de electronische apparaten van Varel met specifieke zwakstroom installatie technieken die Jan inbracht en een samen met mij bedachte projectering en tevens calculatie methode. Dit moest voorkomen dat de klant en de installatie groep niet wist wat afgesproken was. Vergeet niet dat het onzichtbaar aanleggen van bekabeling en contacten ,noodzakelijk voor zowel de , meestal rijke bewoner alswel het inbrekersgilde, veel tijd en aandacht kostte. Dat leverde in den beginne nogal wat conflicten op want de mevrouwtjes konden akelig secuur zijn vooral als het op betalen aankwam. Zo er groeide in 1973 twee installatieteams die door Jan en zijn verkoper van orders werden voorzien. De oplevering van de installatie werd gescheiden gedaan door Driessen die daarmee direct met de after 3
Varel 1973-1975 uitgemeten service werd betrokken. De nacalculatie werd door van Jan van Unen ,de assistent van Jan uit het eerste uur, gedaan. Op dit proces had ik veel invloed en het werd een leerproces waarvan wij later veel profijt trokken. Wij mogen niet vergeten dat de zwakstroom techniek alleen door de PTT en de weinige bedrijven met personenoproep systemen zoals de NIREA werd toegepast. Later bij het groeien van ons bedrijf met aangesloten dealers was de combinatie, commercieel gevoel en zwakstroom techniek een succesfactor , maar daarover later meer . Er kwamen twee eenvoudige bestelauto,s en iets wat bij de fabriek Varel niet aan de orde was, flexibele werktijden want soms was werken in de avonduren afgesproken of zelfs noodzakelijk bijvoorbeeld bij het opsporen van lastige storingen. Jan was daarom nog minder thuis , koos moest vaak in de nacht mee en onze boekhouder Pierre Smeets had er knap lastig mee. Koos begon wel begrip voor de installatie problemen te krijgen. Voor de fabriek waren de alarm productie series nog gering. Wel wisten wij dat het inbreken populair werd en in Europa werd er 500 keer per uur ingebroken. Met meer moed dan wanhoop durfde ik het aan en werd er in voorraad geproduceerd en ontstond bij Varel een magazijn gereed product naast het onderdelen magazijn. In de lange gang van het schoolgebouw. Elk jaar was er gezeur met de accountant over de waardering van deze voorraad en wanneer er nog ontwikkeling werk gedaan moest worden , de post onderhanden werken , bijna ruzie. Want dat mocht niet geactiveerd worden want banken vonden auto's, en machines of gebouwen fijn om krediet op te verlenen maar met toekomstige producten , innovatie en kennis en ook nog electronica moest je bij de centenneukers wegblijven.Wel had de bankdirectie de mond vol over het belang ervan , maar van honoreren was geen sprake . " Bausch, je groeit te snel , maar je winst en rendement is te laag," was steeds het thema. Dat wij alles uit de cashflow financierden was normaal vond de bank. Een ander advies dan het werk kapitaal verhogen hadden ze niet. Wij hadden geen familie of kruiwagens die ons hierin konden helpen. Wiel mommers had kennelijk wel bronnen , alhoewel hij mij jaren later in 1980 toevertrouwde dat hem dat grote problemen met de familie had bezorgd. "Waren wij maar samen gebleven", meer liet hij niet los. Met de heer Velthuis van onze nieuwe bank had ik weer een luisterend en meedenkende bank gekregen die wij ook in de beginjaren met de heer Visser van de Twentse bank hadden voordat die door de ABN bank werd overgenomen.Toen was het gelijk einde oefening. Omdat het duidelijk was dat er iets moest gebeuren met de huisvesting durfden wij te denken aan een meerjarenplan en hoe daar te komen. Zonder export zouden wij het nooit redden , niet voor de industriële markt als toeleverancier.Aleen via de met extra toegevoegde waarde van een eigen product lijn. Wij dachten aan meer sectoren dan alleen de alarm sector. Wekelijks was ik in 1973 met onze Duitse vertegenwoordiger onderweg . Gezegd moet worden dat wij het Duits inkoopbedrijfje, B en L dat vlak over de grens bij Nieuwstad ,waar Koos woonde, omgevormd hadden tot Varel GmbH zodat het inkoopprobleem wat soepeler werd opgelost. Noodgedwongen moest ik toen als smokkelaar optreden van proef onderdelen. Geen probleem want dat was in mijn jeugd geleerd. Lange dagen was ik op de autobahnen onderweg met een ijverige en zeer eetlustige George. Hij nam twee porties terwijl ik vroeg om een kinderportie. Foei wat kon die dat zware vleselijke voedsel verorberen. Na de Hannover messe in 1972 werd Jan gek gemaakt door Duitse installateurs waaronder een Lanz in Bremen. Door de experimentele fase waarin wij verkeerden was het thema handleiding minimaal omdat onze eigen mensen in de installatie goed opgeleid waren en dicht bij de fabriek zaten. Daarom begon ik met Paul Schlicher dit traject , iets wat ik bij Philips gedaan had. Met schlicher en van Unen werden de Nederlandse brochures, datasheets , handleidingen en technische handleidingen gemaakt. In Het project Katrien ,werd de gehele organisatie van hoog tot laag aan het schriftelijk vastleggen gebracht.Een eerste vrouwelijke technicus op de tekenkamer , zij heette Karin Dorsers , begreep het belang. Maar om dit gelijk in goed Duits te brengen ,was ondanks het talen talent van schlicher niet eenvoudig. Kortom de export naar Duitsland was te vroeg en heeft ons veel problemen en geld gekost. Het echtpaar Manfred en Renate Lanz werden een beladen begrip. Ook waren wij met een vriend Frans Lekanne in het Belgische Limburg een alarm bedrijf begonnen. Hoewel er dan al rijke Nederlanders naar België verhuizen is de alarmeringsmarkt nog nauwelijks aanwezig. Een verzekerings man , Hugo Donnez , in Hasselt zag het wel zitten en wilt Frans en ons wel helpen. Jarenlang is Hugo Donner mijn belgische adviseur geweest en gingen wij regelmatig een week op stap. 4
Varel 1973-1975 uitgemeten Jan kreeg Limburg aan het lopen maar België en Bremen bleven halsstarrig problemen. Dat kwam omdat onze formule niet gevolgd werd want er kwam genoeg aanbod van eenvoudige alarm kastjes. Maar wij wilden ons onderscheiden. Onze formule, marketing model voor de alarm sector In 1973 kwamen Jan en ik tot de conclusie dat wij de marketing verkeerd deden. Teveel werd er over techniek en kastjes gesproken. Om de markt te leren en om te verkopen was Jan dikwijls bij de politie en een verzekeringskantoor. Daar moest hij steeds maar opnieuw uitleggen hoe Varel een beveiliging maakte.Met een leraren opleiding elektrotechniek op zak kon hij dit goed uitleggen, maar dat kost teveel tijd. Hij komt in contact met een politieman in Brabant, Leo van Aart, die pionierend met inbraak preventie bezig was bij en iets met de VEV ,vereniging van electro en verwarming, had. Daarmee werd Jan en Koos goede vriendjes en zo komt ook het contact tot stand met een Jos van Kampen van het TBBS, technische bureau brandschade , die ook met inbraak preventie gaat beginnen. Het was opgezet door de verzekerinsbrance. Alle vier zijn van gelijke leeftijd en ambitieus. Zo ontstaan in brainstorm sessies richtlijnen voor preventie , de risico gebieden als b.v juweliers, radio tv zaken , op en industrie terrein of binnenstad, villa wijken , etc.etc. Kortom wij besloten bij Varel Alarm niet meer over techniek te spreken maar over preventie en de te nemen maatregelen waarvoor natuurlijk techniek nodig is. Dit werd onze succesfactor . Jan ontwierp een A4 formaat gerasterd blad waarmee samen met de klant eerst het risico werd vastgelegd en daarna de noodzakelijke preventie. Met dit blad deed Jan in Limburg ervaring op en maakte het compleet met vier klassen risico groepen,sterren, en symbolen voor de technische middelen en de elektronica van Varel in het bijzonder. De voorkant van het formulier zag er zelfs uit als een verzekering polis .Samen met een prijslijst van onze componenten en uurtarieven was het mogelijk richtprijzen van een installatie af te geven. Jan legde daarmee ook de installatie methode met bekabeling etc.vast. Wij dachten ook een ander probleem bij de installateurs op te lossen want inmiddels begonnen meestal kleine installateurs belangstelling te krijgen , maar o wat een halsstarrigheid , zij hadden allen hun eigen methodes en inzichten.Wel bleek dat indien de installateurs ook radiozender tv verkochten met reparatie ,het eenvoudiger werd. Zo kreeg Jan er een probleem bij om in Nederland dealers te vinden die pasten in ons concept.Een combinatie van een goede verkoper en technicus met gevoel voor zwakstroom. De installateurs , hadden bovendien een groot algemeen probleem Het waren passieve verkopers ,konden de markt niet openen en verkopen konden zij niet. Dan besluiten wij tot een oplossing , wij nemen er 6 maanden voor , om samen met het TBBS, de politie een preventie training op te zetten voor de verzekeringsinspecteurs hun kantoren, de lokale politie en onze geselecteerde dealers door geheel Nederland. Wij lieten zelfs speciale brochures drukken voor de verschillende doelgroepen. Een schot in de roos. Nu nog aan de Costa blanca ontmoeten wij mensen die Jan herkennen en zeggen dankbaar te zijn voor zijn opleiding. Daardoor waren zij in hun bedrijf koploper geworden het had hun carrière goed gedaan. Een discipline die wij de dealers moesten opleggen was een uniforme prijs voor een installatie Die mocht max. 15 % afwijken. Wanneer je weet dat de Varel producten aandeel slechts 25 % van de eindprijs bij een standaard installatie was, begrijp je hun protesten ," waar bemoeien jullie je mee ? ". Pas na enige tijd begrepen ze waarom. De Varel alarm groep , zo wij ons inmiddels noemden , bracht over geheel Nederland een betaalbare en door het TBBS goedgekeurde inbraak beveiliging. De verzekeringen gingen ,door het TBBS aangezet,eisen stellen want zonder preventie was het afsluiten van een polis niet mogelijk , ergo men werd zelfs er uit gezet bij regelmatige inbraken. Varel alarm was als enig bedrijf in staat om de klant en verzekering vooraf te informeren en tevreden te stellen en dat door geheel Nederland.De assurantie tussenpersonen en hun verzekerings inspecteurs konden met het klanten contact direct een oplossing van het inbraak probleem aanreiken.Zij werden in feite onze verkopers. Wij hadden onze verkoopmachine op gang gebracht en dealers zagen de noodzaak nu,ook van een manager , die moest coördineren en bemiddelen. Het werd te veel voor Jan en zo werd de eerste manager van de Varel Alarm Groep juist,. Jos van Kampen medebendenker van onze formule. 5
Varel 1973-1975 uitgemeten
De kwaliteit controle De oplevering van de installaties in Limburg werd gedaan door Driessen van de service die goed begreep welk belang de kwaliteit had want vals alarm , later noemde wij dit ongewenst alarm, was een dure zaak, en lastig voor de service ! Via een steekproef werden de installaties van de dealers door de manager bezocht. Nascholing en Jos en Jan moesten veel masseren in den beginne. Dit marketing model lukte niet in België alhoewel daar al rap een groep dealers ontstond die trachten samen te werken maar meer onenigheid hadden. Met de politie ,de BOB ,had Jan goede contacten opgebouwd maar de verzekeringen stelden geen eisen. Zij waren blij als ze weer een polis afgesloten hadden en een preventie afdeling bestond niet. Het plan om een goede verkoper uit Limburg aan Frans te koppelen,mislukt. Ons Belgisch Varel Alarm bedrijf blijft verliesgevend. Intussen onderzochten wij een stil alarm methode anders dan het huren van dure telefoon lijnen van de PTT. Wij stoten in Amerika op iets nieuws, een methode om via de openbare telefoon piepjes over te seinen naar een ontvanger die daarmee een alarm en adres ontcijfert en laat zien. Het product heet Silent Knight die wij in Brussel voor het eerste bestuderen en beseffen dat dit nooit in europa zal worden toegelaten. Het zet het ons aan een eigen concept te bedenken waarbij een alarmering via twee wegen in een centrale ontvanger ontvangen wordt. Wij dachten op deze manier een alarm melding en de opvolging lokaal te organiseren in samenwerking met een Bewakingsbedrijf die met mensen patrouilleer diensten aanbieden. Deze bedrijven schieten als paddenstoelen uit de grond en die vinden die electronische alarm installaties maar niets. Door samenwerking te bevorderen van een lokale dealer, bijvoorbeeld in Enschede, en een lokaal bewakingsbedrijf zouden wij de opvolging , uitrukken na alarm , in de hand krijgen en de kwaliteit van het alarm bevorderen door de opvolging bij onze eigen centrale meldkamer in Roermond te controleren -en registreren . Wij dachten in de toekomst op afstand een installatie te kunnen af lezen met een maximum van 16 soorten signalen. Daarmee konden wij de concurrentie met het stil àlarm via vaste lijnen aan. De centrale ontvanger zou met een display en printer worden uitgerust. Iedereen was enthousiast echter de bewakings bedrijven bleven nee zeggen alhoewel uiteindelijk twee bedrijfjes op proef mee zouden doen, wanneer het maar niets zou kosten. Een proefjaar zonder kosten werd overeengekomen. Onze alarmkamer in Roermond leek ,bij de relalisatie van onze plannen in 1975, op een bunker met gepantserde deur, toegangscontrole, een kelder in onze fabriek . Door een scala van beveilingstechnieken was onze fabriek , als eenShowroom , beveiligd zelfs tegen bommen. Via een hoge zendmast en tv camera,s kon men in de meldkamer het fabrikiek terrein en de omgeving zien. Alle specialisten waren het er over eens dat het de best beveiligde meldkamer van Nederland was. Deze alarmmeldkamer in Roermond moest nu dag en nacht bemand worden hetgeen qua kosten een hele opgave zou zijn voor het speciaal daarvoor opgerichte Varel Alarm Meldkamer b.v. Een dominee in opleiding , de echtgenote van een secretaresse Jannsen , werd bedrijfsleider en operator gelijk. Immers, nachts kon gestudeerd worden en klanten waren er nog maar weinig.Om het dienst rooster rond te krijgen werden wij ,de directie, ook ingeschaald. Het zal jaren duren voordat het aantal klanten voldoende was voor een rendabele exploitatie. Het begrip recurring revenue doet intrede. Het zal veel later uitgroeien tot een grandioze melkkoe. De prijs van de kiezer van 1200,00 gulden drukte nogal op de verkoopprijs van de alarminstallatie. Het bracht onze dealer extra inkomsten want via een verplicht service contract kwam er jaarlijks geld binnen zodat deze technisch service georganiseerd kon worden.Deze verkooptechniek moest overigens geleerd worden want waarom als onze kwaliteit zo goed was een service kontrakt ? Steeds opnieuw werden deze nieuwe zaken en technieken als eerste in onze eigen bedrijf te Limburg en later Rotterdam ingevoerd. Eindeloos waren de discussies met de dealers via de manager Jos van Kampen die het na 2 jaar voor gezien hield en opgevolgd werd door Joop Visser. Ons concept dat de Varel Aalarm Groep regionaal regionaal in Nederland inbraak - en overval preventie aanbood met een regionale alarm opvolging was succesvol . De zittende concurrentie ADT , Alarma en ook Lips werd wakker en Jan zat bescheiden als luisterend collega bij de branche vereniging aan tafel. 6
Varel 1973-1975 uitgemeten Grote winkel ketens werden klant en voorzien van het paarse Varel Alarm sticker.Trots was ik wanneer ik later overal door Nederland deze stickers in winkel centra,s aantrof en onze sloten en flitsende serene kasten herkende. Die flitslamp was een hele toestand want door de afwijkende techniek en vormgeving werd een officieel papier over de levensduur gevraagd. Zelfs het TNO wilde er niet aan. Nog steeds tref je ze aan en ze zijn als nieuw, maar toen mochten ze bij officiële overheids gebouwen , door de Rijks Gebouwen Dienst bepaald, niet toegepast worden. Het jaar 1975 wordt helaas door al deze drukte en voorbereidende werkzaamheden met verlies afgesloten. Mijn commissarissen en de bank hadden geen voor oplossing voor de financiering van onze ontwikkeling en marketing organisatie.Gelukkig slaagde ik er in de omzet via de Nederlandse krediet verzekering gedekt te krijgen zodat de bank minder bang werd. Opnieuw werd het jaar 1975 uitgeluid in onze prachtige kantine deze keer. Daar treden de afdelingschefs zelf op met de presentatie van hun afdelingsplan.Daarvoor hadden wij kloosterordes als symbool genomen.Redemptoristen waren de verkopers, jezuïeten de engineering, broeders van liefde de sectie service, franciscanes de werkers in de fabriek, de trappisten voor de lol de administratie want er werd aangekondigd dat wij voor 1976 aan de computer zouden gaan. De tekeningen gemaakt door Jo Luijten , de broer van Koos ,waren geweldig en zouden in het archief bewaard moeten zijn.
Jan Bausch laat tijdens de opening in 1975 van de fabriek en meldkamer in Roemond de aging, een onderdeel van onze kwaliteit test van onze alarmkiezer, zien aan de directie van het TTBS.
7
Varel 1973-1975 uitgemeten
8
