Van de voorzitter. pagina

Van de voorzitter Het laatste clubblad welke aan het papier is toevertrouwd. We zullen het populaire blad, waarvan de inhoud nog steeds waardevoller werd, node missen. Echter, we kunnen de donkere dagen van december goed doorkomen met deze laatste uitgave, daar de levensfases van de club en het blad de revue passeren. De vervanging digitaal zal eerst nog een beetje in moeten slijten, echter met inzet van ons allen, kan ook bewerkstelligen dat bij opening van de website het laatste nieuws reeds op de site te lezen zal zijn. De redactie commissie kan nog zo actief zijn zonder de inbreng van ons allen komt het “wij” gevoel niet. Daar gaan we voor. De nieuwe 9 We hebben reeds mogen proeven, wat de nieuwe 9 holes ons voor golfplezier gaan geven vanaf 2014. Door de verdubbeling van de baan komen er meer mogelijkheden, ook voor de club, om wedstrijden flexibel in te delen. Vanaf 1 januari zullen we kunnen golfen op een 18 holes baan. Waarschijnlijk zullen er nog enkele holes voorlopig gespeeld moeten worden met wintergreens. In het voorjaar van 2014 zal de 18 holes baan officieel worden geopend. Ledenvergadering In de leden vergadering van 11 november zijn de statutenwijziging goedgekeurd en is het huishoudelijk reglement aangenomen. Tevens is in deze vergadering bekend gemaakt wat het jaarlijkse speelrecht gaat kosten vanaf 1 januari 2014. De landelijke trend om het speelrecht per maand te kunnen betalen is nog niet over genomen door de exploitant. Vanuit het bestuur zal hierop worden aange-

Inhoud drongen om onnodig ledenverlies te voorkomen. Echter er bestaat reeds een onbeschreven regel, dat via de manager van de baan verzocht kan worden om het speelrecht in termijnen te kunnen betalen. Een redelijk verzoek zal ook worden ingewilligd. Overeenkomst van 9 naar 18 holes Bij de besprekingen over aanpassing van de overeenkomst met de exploitant van de baan zullen alle facetten worden meegenomen om de drempel voor de golfsport als clublid zo laag mogelijk te houden. Ik spreek de wens uit dat we een open winter zonder te veel sneeuw tegemoet gaan opdat we ook de komende maanden onze golfconditie op peil kunnen houden. November is in ieder geval een goede golf maand geweest vooral in vergelijking met november 2012. Ik wens iedereen een fijne gezellige december maand toe en we zien elkaar zaterdag 4 januari 2014 bij de nieuwjaar wedstrijd aanvang 11.00 uur (all tee start) 18 holes zowel oude als nieuwe 9 holes. Waarna nog gelegenheid is elkaar een voortvarend, maar vooral een gezond 2014 te wensen. Met vriendelijke groet, Wim Eelman

pagina Maar zo is het begonnen 2 Bar en Boos 42 5 Over(kanter & Uit(geven) 6 Einde van een bladzijde 9 Kumyn’seren 10 Laatste nummer pagina 13 –36

De Redactie dankt al haar adverteerders voor de, veelal lange jaren, dat men in ons prachtige blad heeft geadverteerd en ons daardoor het mogelijk heeft gemaakt om dit blad zo mooi te maken.

De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en datum van plaatsing te bepalen. Uw volgende clubblad verschijnt niet meer! Kopij voor op de website kan altijd!

17de jaargang, december 2013

4 Druk Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg

Het laatste clubblad…..

…..maar zo is 't begonnen Door Hans Bakker Een mailtje van Ed Eelman: “Je voelde hem al aankomen. We nodigen je toch uit om een stukje te schrijven voor ons laatste golfblad.” Een korte krachtterm ontsnapte aan mijn lippen. Heeft-ie me toch te pakken, dacht ik. En dat net nadat ik samen met Ed en Jan Heemskerk uitgebreid had gesproken over de opstart en eerste jaren van het clubblad. En ik ook uitvoerig had uitgelegd dat ik ongeveer de enige niet-schrijvende eindredacteur ter wereld was. Een blad vol schrijven ligt niet in mijn aard, een blad managen en maken wel. De eerste redactie Mijn ervaringen bij de VVV Texel, waar ik het hele drukwerkpakket onder mijn hoede had, en later bij drukkerij/uitgeverij Brügemann waren voor het bestuur in 1997 aanleiding geweest mij te vragen om een officieel clubblad te maken als vervanger van de Leden- en Nieuwsbrieven. Die waren daarvoor onder auspiciën van het bestuur verschenen wat bij een groeiende club een steeds grotere opgave werd. Overigens werden die brieven vanaf eind 1994 steeds informatiever en lezenswaardiger. Niet in het minst door het aanstekelijke enthousiasme van Wop Rienks en Bart Udding die de club de eerste jaren daarmee een enorme 'boost' hebben gegeven. Samen met Els Postma (ja, ja, vanaf het allereerste begin erbij!), Dirk-Jan Brinks (toenmalig secretaris) en Henk van Wijk vormden we de redactiecommisie. Henk was als drukker/ uitgever natuurlijk een logische keu-

ze. We hadden er allemaal zin in om er wat moois van te maken. Maar eerst moesten we duidelijkheid hebben over doel, inhoud, omvang, vormgeving, frequentie, productie, verspreiding, taakverdeling binnen de redactie en niet te vergeten de kosten en opbrengsten ervan. Vanzelfsprekend moest het clubblad een belangrijk communicatiemiddel worden in de vereniging. De inhoud moest enthousiasmerend zijn voor de leden om zich zodoende meer bij de club betrokken te voelen, maar ook informatief. Niet alleen wedstrijdverslagjes, maar ook allerlei wetenswaardigheden zodat de leden zich niet met een ikke-niet-weet-blik over onze en andere banen zouden begeven. Vaste redacteuren hadden we niet. Alle informatie moest bij de clubleden (commissievoorzitters, bestuur, winnaars wedstrijden e. d.) vandaan komen en ik nam de eindredactie en advertentiewerving voor mijn rekening. Els zou zich bezig houden met het vergaren van de copy (een proces wat geduld vereiste en dat had ze), Dirk-Jan met de administratie en Henk met het drukproces. 220 Km/u Na het bestuderen van allerlei bladen van andere golfclubs is gekozen voor het A5-formaat, lekker handig voor de productie en verspreiding. Henk offreerde een redelijke prijs voor zes exemplaren per jaar en we kozen er uit kostenbesparing voor om de afwerking in eigen beheer te doen. En zo stonden we dan later elke twee maanden in de drukkerij zo'n 350 – 400 boekjes te ver-

garen, zat ik achter de nietmachine en sneed Henk ze keurig op maat. Het was altijd een flinke klus, maar gaf ook veel voldoening en saamhorigheidsgevoel. Het ontwerp en de lay-out van het blad regelde ik met Martin Groot uit Hoorn. Dat was die jongen die eens om 6 uur 's morgens door een politiehelicopter achtervolgd werd toen hij met zijn Peugeot 205 Gti 220 km/u door NoordHolland reed om een uur later een deadline op Texel te kunnen halen! Gelukkig beterde hij daarna zijn leven, werd hij de hoog gewaardeerde huisontwerper van de VVV, De Krim en vele anderen op Texel. Martin maakte ook het logo voor de club.

Vervolg bladzijde 5

….met 220 km/u alleen voor het clubblad…..

Het laatste clubblad…..

…..maar zo is 't begonnen Vissen in dezelfde vijver Henk van Wijk mocht dan wel een gunstige prijs voor het drukken rekenen, toch moest er nog aardig wat geld op tafel komen om tenminste quitte te draaien. Dat betekende advertenties werven, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Er waren uitdagingen aan te gaan en weerstanden te overwinnen. Allereerst was de golfclub nou niet bepaald de enige vereniging op Texel, dus moesten we de concurrentie aangaan met zo'n miljoen andere verenigingsblaadjes die allemaal dezelfde adverteerdersmarkt afstroopten. En daarbij hadden wij in de ogen van velen ook nog eens het stempel van 'rijkeluisclub', dus waarom zou je die sponsoren. Dat kostte me veel overredingskracht, maar langzaam maar zeker begon men in te zien dat wij ook maar gewone mensen waren die gewoon iets bij ze konden kopen. Het groeide dus, beetje bij beetje. Maar juist wanneer ik verheugd een nieuwe adverteerder had binnengehaald, nam De Krim deze – zoekende naar investeerders – dikwijls over als baansponsor. We visten op dat moment beiden in dezelfde - net te kleine - vijver. Dat werd overigens door Martin Warnaar weer genereus opgelost. Hij zette zijn sponsoren behoorlijk onder druk om ook in het clubblad te adverteren, stelde zich daarnaast de eerste jaren garant voor een eventueel verlies op het clubblad en nam de extra verspreidingskosten voor zijn rekening. Uit oogpunt van marketing stuurden we op zijn verzoek het clubblad namelijk ook naar clubs in de Randstad, langs de kust en alle clubs in NoordHolland. Terwijl de voorbereidingen gaande waren, zat ik achter mijn oude computertje

met een eenvoudig tekstverwerkingsprogramma “De laatste nieuwsbrief” te maken. Een bewaarexemplaar, want het HH-reglement stond erin. Een paar A4-tjes met een nietje erdoor. Oefenen om kolommetjes te maken en afbeeldingen in te plakken, een testcase voor het echte werk later dat jaar. En dat werk is, geloof, ik aardig gelukt.

Bar en Boos 42 Goedemorgen, Ed Dag Jan. Weet je het zeker? Wat bedoel je, Jan? Nou, dat dat blaadje weggaat. Ja, dat weet ik zeker. En hoe moet dat dan verder? Gewoon op de site kijken. Op de wat? Op de site, weetjewel, www. enzovoorts. WWW, enzovoorts. Schiet mij maar meteen lek. WWW gcde texelse en dan naar beneden skrollen. Zie je mij naar beneden skrollen? En anders ga je naar facebook. Dat is toch waar al die vieze mannen komen? Wat voor vieze mannen? Waar je je golfbroek van moet uittrekken. Wat zit je nou te raaskallen. Neem een potje bier van me. Ik las over een man die wel aan dertig meisjes gevraagd had of ze iets wilden uittrekken. Op facebook? Ja, op facebook. Nou Jan, ik beloof je, jij hoeft niks uit te trekken. Dus als ik wil weten wie de seniorenochtend heeft gewonnen...

Dan kijk je op de site of op facebook, maar dan moet iemand wel een stukje naar de webmaster gemaild hebben. Wat is een webmaster? Dat is een menselijke brievenbus. Met een gleuf? Zoiets ja. En dat komt altijd aan? Als je de goeie browser gebruikt wel. Wat is een browser? Een browser is een soort postbode. Dat klinkt ouderwets betrouwbaar. Nou je hebt wel verschillen, hoor. Net als bij die PTT’ers van vroeger. Je had er snelle jongens bij en langzame. Dat heb je ook met browsers. En hoe weet je nou of die bode van jou snel is of traag? Dat vertel ik je. Explorer is traag, Chrome is wel goed en Firefox is heel snel. Wij hadden vroeger een hele snelle postbode. Die heette Frans, maar ze noemden hem Kees. Die belde altijd bij ons aan of hij even mocht kakken. Spaarde tijd, zei hij. Die had altijd de racekak zeker. Moet wel. Op den duur gingen we dat vervelend vinden. Kan ik me voorstellen, Jan. Ruften, die vent! Vreselijk. Nou, luister, dat heb je dus niet bij facebook. Juist, nou ja, dan is het misschien toch niet zo’n slecht idee, dat het boekie weggaat. Ik wist dat je het zou begrijpen.

Van de Overkanter

Over(kanter) & Uit(geven) Door Meinard Carper Partir, c’est mourir un peu, stoppen is een beetje doodgaan. Dat geldt buiten Frankrijk ook voor dit orgaan. Want als dit eenmaal niet meer is, komt het nooit meer terug; moet je maar afwachten of de functie die dit orgaan vervulde nog intact blijft. Het is met pijn in ‘t Overkanterhart, dat het “Over & Uit” is met het mooiste golfblad dat Nederland ooit heeft gekend. Zoals ze in overlijdensadvertenties vaak schrijven : “Nooit meer….”. Noem maar op, diepte-interviews met aansprekende leden, mensen die hart en ziel verpand hebben aan de golfbaan en club; nooit meer een plag humor, vreselijk gelukkige hole-in-one, prijsvraag over welke advertentie het mooiste was, prikkelende reisreportage; wat denk je van een uitgekiende instructie om het spel op niveau te brengen. Eigenlijk voelt het stoppen als een gemis van een rustpunt; je gaat er even voor zitten als het blad met een plof op de deurmat verschijnt; je voelt je even echt lid van een vereniging, krijgt zin om snel weer een starttijd te boeken, in te schrijven voor een clubevenement, een warm gevoel. Het is ook een gemis aan de band met de auteurs, fotografen en de opmaakmensen, de denkers achter dit orgaan, die je aansporen, op ideeën brengen, troosten, spullen laten kopen, consumeren. Dat mooiste blaadje van golfwereld

Nederland is nu van zijn tak gevallen; de tak die onderdeel uitmaakt van de boom, die wortels heeft in de Krim. Dat blaadje bestond dankzij de inkomsten van leden, noem ze lezers, en van de sponsoren, noem die adverteerders. Het papier, het drukken en verspreiden werd uit die inkomsten betaald, en er hoefde geen cent bij. En het is maar de vraag waar die centen straks blijven. Het is jammer dat er zo snel een streep onder is gezet. Maar dat geldt niet alleen de uitgever van dit blad, er zijn er meer die, vooral aan de overkant, een punt hebben gezet of gaan zetten achter papieren edities van gerenommeerde merken; die ook geen inkomsten uit digitale vormen van redactievoering kunnen putten, een verdienmodel ontberen. Kortom armoede troef. Wat nu dus? Met zijn allen aan de app., de twitter voor de golfafspraken, aan facebook voor wat plaatjes, de linkedn voor de contacten?! Wie weet wel een vervanger van het oude lidmaatschapskaartje, waarop niet enkel het saldo van de bar staat en je handicap, namelijk een digitaal app’je op je telefoon, waarop je automatisch de tijden ziet waarop de baan nog vrij is, welke wedstrijd open. Sterker nog, die je als met de nieuwe bonuskaarten een aanbieding doet van de golfschool, omdat de laatste scores van wedstrijden niet bijster goed waren, van de golf shop een twee ha-

len-een-gratis doos golfballen bieden, een gratis portie bitterballen offreren als bonus voor het al 10 x golflunch voor de herenmiddag nuttigen, een gratis overnachting in Het Molenbos voor je gasten van de overkant, introducés die je al 5 maal de baan mee in nam. Van de reisorganisatie “Over de Grenzen heen” een clinic voor de Par Zessen Zevens en –Achten doet aan de Costa Schön als het vakantiegeld is overgemaakt. Zie je het voor je?! De leden, tevens eigenaren van een huis op de Krim krijgen 30% korting op een nieuwe dakkapel van een van de nog trouwe bouwadverteerders, een chocolaatje bij de koffie in restaurant “De Nazit” in de Cocksdorp, korting op een golfdatingsite “Put ze bij elkaar”, allemaal begeleid door sprankelende video’s in de advertentiekolom van de app.pagina. Tsja, het zou een weldaad zijn als er één website komt van baan én club, als er dynamiek komt in het nieuwe orgaan, als de oude advertentie-inkomsten, nu reddeloos verloren op een merkbeeldje na, omgezet worden in nieuwe functies, met bewegende beelden, als er een echte interactie op gang komt tussen de leden en hun web-orgaan. Dan is het wellicht nog net niet Over & Uit, maar komt er toch nog iets als een slotakkoord. Carper® Diem

Snik……………...

Einde van een bladzijde. Door Abe Keijser Het einde van het clubblad, in zijn huidige vorm, betekent dit einde of verminderende binding met de vereniging? Wel zullen we het blad, jarenlang verzorgd door de redactiecommissie,

onder de bezielende leiding van o.a. Ed Eelman gaan missen. Wat deze mensen allemaal gedaan hebben om iedere keer weer zo een mooi blad, bij ons op de mat te deponeren, is met geen pen beschrijven. De redactie is nu een nieuwe weg ingeslagen informatie, rubrieken en wedstrijdverslagen zal via het internet op ons afkomen. Alles is anders geworden en of vooral verbeterd; interieur van het Hanenhuus, golfshop, driving range en natuurlijk de nieuwe negen.

Wij zullen ons realiseren dat al deze veranderingen een bepaalde verantwoording bij ons heeft neergelegd zowel in de baan als daar binnen voor wat betreft gastvrijheid naar al die nieuwe greenfee spelers, die ongetwijfeld zullen komen.(amen). Onze oude golfschoenen 400-500 maal ,op de oude negen gelopen, moeten we weggooien en nieuw schoeisel op de “heilige”

grond van Utopia gebruiken als eerbetoon voor de nieuwe negen. Nog beter is de eerste officiële wedstrijd met blote voeten te betreden zoals een moslim zijn moskee betreedt of zoals een bewoner de eerste keer zijn klompen uit zal doen alvorens zijn nieuwe huis binnen te gaan. Zo zouden wij de nieuwe negen moeten inhuldigen, dan pas kunnen we echt spreken van binding en gevoelens voor de vereniging.

Het mooie en vooral leuke blad hebben we dus niet meer nodig voor wat betreft de binding. Het is gewoon het einde van een bladzijde, het zijn er voor ons al zoveel geweest......... Snik.

….blote voeten baan naar ontwerp van Abe….

Zegt het voort…..zegt het..

kumyni’seren Door Ed Eelman U zult nu denken dat ik met een vreemde taal begin, maar niets van dat alles. Het is gewoon de manier hoe je “communiceren” moet uitspreken. Ik vraag me af of de uitspraakwijze niet moeilijker is dan het woord zelf, maar over “communiceren” wil ik het hebben. U, beste mensen, leeft het beste als u met elkaar communiceert. Met elkaar wisselt u een breed scala aan bijzonderheden uit en zo weet u wat en wanneer u iets moet doen en wat er gebeurt. U neemt veel informatie op die later wel en soms niet weer nodig is. Kortom communiceren is essentieel voor de mens. In onze club communiceren wij met u. Het vroegere bestuur begon met “Nieuwsbrieven” gevolgd door het Clubblad en dat ben ik. Ik heb er 17 jaren lang voor gezorgd dat u op de hoogte was van al het clubgebeuren. Van een paar losse blaadjes aan elkaar geniet naar een heus boekje in zwart/ wit en later in kleur om als laatste stap een groter formaat en volledig in kleur te zijn. En dan zegt een commissie op zekere dag…………je bent nu overbodig. Ik hoor wel iets mompelen over website en adverteerders die afhaken, maar wat heeft dat nou te maken met mijn charmante uitstraling, want ik ben best trots op mezelf. Geloof maar niet dat die pokdalige website zo goed kan communiceren als ik. Veel mensen houden mij in de hand en laten zachtjes hun vingers over mijn pagina’s gaan. U weet dat niet, maar ik werd daar heel gelukkig van. Nu is dat over door zo’n digigeval……en ik word schroot.

Waarom bent u niet op de barricades gesprongen om luidkeels te verkondigen dat ik moest blijven. U had dat via diezelfde rottige digidinges kunnen doen….emails, facebook, twitter, ja zelfs via mijn grote concurrent de website. Maar ik hoorde u niet en nu ga ik bij het oud vuil. Al mijn uitgaven zijn gelukkig zorgvuldig bewaard en we staan in een stoffig donker hokje ergens in het Hanenhuus……en nu maar hopen dat die nooit affikt!........anders verword ik ook nog van schroot tot stof. Dit is dus mijn laatste stuiptrekking, mijn allerlaatste poging om de informatie die u van mij kreeg alsnog weg te trekken voor de kromme neus van die akelige website. Beseft u wel dat u nu verplicht bent om regelmatig op die site te kijken om erachter te komen wat er zoal speelt in de club. Ik deed het toch best goed….vond u niet? Tja af en toe was het nieuws een beetje oud, maar

ik lag lekker in de hand en dat heeft toch ook wat. Nu ik er bijna niet meer ben ga ik met deze uitgave nog eenmaal uit mijn bol met een lekkere dikke waar u met veel plezier de komende donkere dagen voor en na Kerstmis mee kan doorkomen. En daarna…………nou fik me maar af, dat heeft u toch ook gedaan met al mijn kornuiten van weleer! Een fijne Kerst, een gezond en voorspoedig Nieuwjaar en veel speelplezier op de volle 18 holes………..de Texelse. En nu snel naar de pc of tablet www. gcdetexelse.nl waar mijn digitale broer nu verder met u gaat kumyni’seren. Adieu! PS. En wat voor geluid hoor ik nu vanuit het bestuur? We krijgen weer een nieuwsbrief!……maar dan wel………... digitaal!...............

Van begin tot het eind

Laatste nummer Door Jan Heemskerk Het laatste nummer is vrijwel nooit zo opwindend als het eerste. Het grappige van een laatste nummer is dat je altijd nog even aan het eerste nummer terugdenkt. Zeggen ze niet dat vlak voor je dood je hele leven nog een keer in sneltreinvaart langskomt? Het clubblad houdt op te bestaan in papier. Niet iedereen staat daarbij te juichen. Een bladzijde omslaan is toch anders dan op een muis drukken. Een bladluis is anders dan een bladmuis, toch? Je zou om de geschiedenis van de club te herleven alle jaargangen moeten doorploegen, maar dat hebben wij voor u gedaan. Dus, om der wille van nostalgie kijkt de redactie nog een keer terug op 20 jaar papieren geschiedenis van de Texelse golfclub, die vol vreugde en verwachting begon. Je kreeg het met engelengeduld uitgelegde stelsel van regels en etiquette, het handicapsysteem, techniek en materiaal, de voortgang van schuur naar clubhuis, van knollenveld naar golfbaan. De eerste hole-in-one, de periode van de Japies (Duin, Waverijn, Hoogenraad), de meteorologische mijmeringen van voorzitter Kuip, de eerste helmbosjes op de nieuwe negen, het sigarettenpeukenprobleem en nog veel meer. Lees, mensen, voor het te laat is! Maart 1994. De eerste ledenbrief van de Texelse Golfclub, geschreven door Bob Coutinho, die namens het (voorlopige) bestuur positief nieuws aankondigt over de gang van zaken in de club, maar ook, en dat is toch wel frappant, het aftreden om gezondheidsredenen van de kordate en creatieve penningmeester/secretaris Joke de Boer. Positief en negatief in de eerste alinea, mooier kan haast niet bij een tak van sport, waar positief en negatief zo dicht

bij elkaar liggen. Ook in deze brief de eerste kennismaking met golfprofessional Joost Brieko, die zijn golfschool presenteert als het juiste adres om de grote onwetendheid ten aanzien van het golfspel te lijf te gaan. Joost biedt ook sets aan voor beginners, gevorderden en zelfs mensen met extra ‘handicaps’ zoals tenniselleboog of golf-arm. Joost wil niemand direct ontmoedigen, maar voor je het weet heb je een blessure, laat hij fijntjes weten, met name mensen die zonder begeleiding beginnen. Juni 1994. Het 250e lid is ingeschreven, deelt Coutinho mee: Patricia Barreto. In hoofdletters wordt gewaarschuwd: SOMMIGE LEDEN DENKEN DAT HET GEBRUIK VAN DE DRIVINGRANGE VOOR LEDEN VAN “DE TEXELSE” GRATIS IS. DIT IS DUS EEN MISVERSTAND. Het kost 5 piek (van 10 tot 13 uur, 13 tot 17 uur en van 17 tot 20 uur), een golfles van 25 min. voor 1 persoon kost 30 gulden. Coutinho introduceert met blijdschap het strikken van een columnist, annonceert de Eerste Texelse Golfkampioenschappen op 3 juli, met gebakken slippies en saté á la Coutinho toe, en dan komt meteen al de eerste bijdrage van Wop Rienks, die lange tijd de leden zal vermaken met zijn stukkies. Hij begint meteen goed met te stellen, dat hij golfers altijd de meest elitaire ballen vond. Gelukkig heeft hij zelf ook iets kakkerigs in zich, schrijft Wop. September 1994. Joost Brieko behandelt natuurlijk weer veel nieuwe dingen. Leden moeten op de driving range vanaf windkracht 7 het afschermnet strijken en dan mag er niet meer van de afslagmatten geslagen worden. Dit in verband met de veiligheid van de stacaravans, voelt u wel. Tot zijn eigen verbazing wint Henk

Wijsman, nog pas een week lid, de maandwedstrijd. Rienks laat weten, dat zijn medespelers hem op Spaarnwoude zes slagen uit water lieten maken en hem pas op de terugreis naar Texel vertelden dat hij in tijdelijk water had gelegen. Ja, zo ga je met columnisten om. December 1994. Bob Coutinho heeft de eerste hole-in-one geslagen. Kijk, dat toont de ware voorzitter. Champagne vloeit rijkelijk. Martin Warnaar schrijft dat de vergunning niet rond is gekomen, maar de gemeente gaat er echt gauw aan werken en medio 1995 zullen ze wel met de aanleg beginnen. Een jaar later spelen! Wop Rienks probeert te achterhalen wie op De Razende Bol een golfbal heeft achtergelaten. Allerlei golfzeilers passeren de revue. Jan Kikkert? Paul Kuip? Martin Warnaar? Jan Mevius? Henk van Wijk? Op de bal staat Ooghduyne. Is het Joost Brieko? December 1995. Alweer een jaar verder en voorzitter Coutinho kondigt – met respect voor onze huidige 6 holes chip en put – het kleine juweeltje aan, de 9 korte holes baan, die in mei geopend gaat worden. Wop Rienks zegt dat er op de club maar één veilige ouwelullen auto is, en dat is de Caterham 7 van Jan Pelgrim. Nu een echte golfbaan in zicht komt verschijnt er een artikeltje over handicaps en Jeroen van der Vring vraagt alvast aandacht voor de vijf balvluchtwetten. Verslag van de eerste cross-country (in september, georganiseerd door de actieve Bart Udding en Wop Rienks) gaat smakelijk in op koeievlaaien, tarwestoppels en putten in een emmer water. Aja Coutinho, Tineke Brouwer en het jonge kipje Josje Eelman kunnen daar het beste mee overweg. Vervolg bladzijde 14 –36


Laatste nummer – vervolg Mei 1997. Er is veel gebeurd. De ‘lange negen’ komen in zicht. De club heeft een baan-, wedstrijd-, regelen handicap-, handicart- en een redactiecommissie. Het kan niet op. Leider van de redactie is Hans Bakker, die (naar hij later verklaart) zelf niet schrijft, maar niets anders doet dan overal kopij vandaan harken en zich elke keer weer bloedje nerveus afvraagt hoe hij in godsnaam het blaadje vol krijgt. Els Postma (dan al), Henk van Wijk en Dirk-Jan Brinks helpen hem. Betrokkenheid en herkenbaarheid zijn de dingen waar het om gaat en in deze laatste nieuwsbrief oude stijl staat weer volop informatie. Zijn er, als het over herkenbaarheid gaat, nu al leden die zich herkennen in de richtlijn van de wedstrijdcommissie ten aan zien van hoffelijkheid/wangedrag? “Deelnemers aan clubwedstrijden dienen zich te onthouden van bovenmatige emotionele uitingen, die door de wedstrijdleiding onaanvaardbaar worden geacht en/of door medespelers als erg hinderlijk kunnen worden ervaren”. Op straffe van diskwalificatie, startverbod, schorsing. Bij het verslag van de ledenvergadering van december 1996 valt de opmerking van mevr. van Duyl op, dat 1000 gulden speelrecht wel wat veel is gezien de relatief korte tijd dat de grote baan bespeelbaar is. Het antwoord van Martin Warnaar mag er ook zijn: als direktie delen wij uw mening niet. Augustus 1997. Ja, hoor, het nieuwe clubblad, compleet met het gaatje in de cover (bedacht door Martin Groot) waar de vette 1 trots doorheen kijkt. Voorzitter Coutinho geniet na van de spetterende openingsfestiviteiten. De redactie wenst veel leesplezier. Foto’s van Joost Hage, die dingen doet die wij nooit zullen leren, van Warnaar, nog wat bobo’s. Hiddink parachuteert de

‘gouden bal’, die NGF voorzitter Jan Kruyt wegslaat. De Texelse is geopend en de wedstrijdcommissie ziet zich voor het probleem gesteld, dat lieden die 18 holes spelen 6 tot 7 uur bezig zullen zijn! Behoedzaam wijst zij erop, dat er leden zijn die gewoon aan hun conditie moeten werken, en daarnaast geeft de commissie wat tips, zoals: koop voorlopig goedkope ballen, dan is het ook niet erg om er een paar te verliezen, blijf niet te lang zoeken. Ook wijst de wedstrijdcie op de mogelijkheid van een provisionele bal (niet te verwarren met een professionele bal, die alleen door pro’s wordt geslagen).` Oktober 1997. In elk nummer zijn wel primeurs. Deze keer de eerste matchplaykampioenschappen (Willem Eelman verslaat Wil Homan, Margreet de Graaff verliest van Fleur van Duyl) en strokeplaykampioenschappen (Fleur van Duyl en Reynier de Graaff). Bij de jeugd wint Jan van Wijk, van wie we volgens Reynier nog veel zullen horen. Henk van Wijk slaat in deze tijden nog verder dan zijn zoon, wint bij twee achtereenvolgende maandbekers de longest. Aja Coutinho knipt prachtige illustraties bij het verslag van de ‘lichtwedstrijd’, maar het meest spectaculaire moment van de dag mist ze: de zoen die Pieter de Boer van Henk van Wijk ontving. December 1997. Coutinho meldt met spijt dat de NGF geen B status verleende, maar hoopt op beter resultaat in 1998. Bij de jeugduitwisseling met de Westfriese staat een lijstje deelnemers, dat achteraf vraagtekens oproept. Waar zijn Tim Toorop, Bas Berger, Lennaert van Maldegem, Eric van Wijk, Sabine, Elzemieke en Eveline Cijs, Shanti Geldermans. Tjeerd van Dijk en Stephan van Mal-

degem gebleven? Joost raadt de heren met hcp 36-54 aan met metalwood 5 of ijzer 5 af te slaan op hole 1. Baanmanager Reynier de Graaff schrijft over de Schuijlhut, die een speciale plaats in het clubleven zal gaan innemen, dankzij sponsor Piet Schuijl. In november kreeg iedereen er worst en broodjes tijdens de snertwedstrijd en op 7 december was er de primeur van de Schuijlhuttrofee( gewonnen door Erna Dam en Sidney van Zon). De regelcommissie laat weten dat ballen in tractorbandensporen in de rough moeten worden gespeeld zoals ze liggen. Zo is dat. Februari 1998. De ledenlijst volledig opgenomen. De familie Heuvelmans woont het verst: Sassoon Road, Pokfulam, Hong Kong. Jos Kager verzekert uw personenauto 1 jaar gratis bij een hole-in-one op 8. April 1998. Oervoorzitter Bob Coutinho kondigt zijn aftreden aan en geeft ten afscheid enkele behartenswaardige woorden. Het lijkt hem dat sommige enthousiaste clubleden zo prestatiegericht bezig zijn, dat zij uit het oog dreigen te verliezen dat een handicap geen doel op zichzelf mag zijn maar alleen een middel om golfspelers van alle niveaus met elkaar en tegen elkaar te kunnen laten spelen. Bob maakt zich zorgen dat beginnende en minder getalenteerde clubleden afgeschrikt worden door een al te nadrukkelijke benadering van het behalen van een lage handicap.


Laatste nummer ...vervolg Reynier de Graaff signaleert het sigarettenpeukenprobleem. Hij zoekt naar een klein afsluitbaar kokertje dat als mobiele asbak dienst kan doen. Hij verklapt ook dat Marie-Christien leuke plannen heeft voor horeca en keuken. September 1998. Paul Kuip Czn is de nieuwe voorzitter. Zijn tweede ‘Van de Voorzitter’ doet aan alsof hij al jaren voorzittert. ‘Het is alweer augustus. Het echte strandweer wil maar matig komen. Dit tot ergernis van een deel van het Texelpubliek. De golfers kunnen er niet echt mee zitten en de baancommissie is zelfs in staat om de zonzijde te zien van iedere bui water’. Gelukkigste man is Wil Homan, die wederom in de matchplayfinale zit, maar dit jaar wel wint, van Jan van Wijk nota bene. Bij de dames wint Els Postma. Margreet de Graaff is weer tweede, net als vorig jaar. Bart Udding, die als kind al van zijn verpleegster/moeder hoorde over het belang van de drie R-en: rust, reinheid en regelmaat, geeft toe dat hij een hardnekkige roker is en ontkent niet dat het heel slecht is om peuken op de baan te gooien. Neem een fotorolkokertje mee, suggereert hij, daar kan zo’n peuk wel in. En dan op pagina 20 een foto van een jochie van 14 en de kop ‘Wie is Jan van Wijk eigenlijk?’ De niet-schrijvende hoofdredacteur Hans Bakker stelt vast dat Jan geen prater is, maar Bakker laat zich niet ontmoedigen en krijgt toch een bladzijde vol. Rein Zandee is lid geworden. Oktober 1998. Paul Kuip : “De ‘zomer’ zit er bijna op. De afslag op de 2e gaat steeds vaker recht het al lager zakkende zonnetje tegemoet.’ De NGF heeft de B status verleend, maar wil wel wat egalere fairways. Ja, wie niet.

In de ‘nacht van Texel’ voert Piet Schuijl een dubbelloops jachtgeweer in zijn tas mee, alleen maar voor het startschot, hoor. Piet doet na de wijn nog van zich spreken door in onderbroek ballen uit de waterhindernis van hole 8 te vissen. In dit nummer komen de namen van Martine Zandee en Jaap Duin de wedstrijduitslagen binnensluipen. December 1998. Martine gaat met Stephan van Maldegem naar het Honda long driving tournament in Nijmegen. Ze slaan niet ver en niet precies genoeg, maar winnen wel de golfwedstrijd. Winnubst slaat 232 meter ver en wordt 10e. Bart Udding, onvermoeibaar als altijd, verloot een Decisionsboek onder degenen die de juiste oplossing weten van een vrijwel onoplosbaar regelvraagstuk. Nieuwe leden o.a. de Van Andeltjes, de Boliertjes, de Schraagjes, De Oenema’tjes, de Van der Werfjes, twee Van Zuilekommen en twee Hoogenraaden. Wie weet wat een leporello is? April 1999. Paul Kuip: ‘We mogen ons langzaam opmaken voor de zomer. De winter is voorbij, wat heet, winter!’ Project Committed tot Green is van start gegaan. Koen van der Meer doet de vlindertellingen, een serieuze zaak, want je kunt niet zomaar een rondje lopen en eens kijken of er wat vlinders rondvliegen. Het zwartsprietdikkopje is tot nu toe het meest waargenomen, namelijk 521 keer. De argusvlinder, dagpauwoog en groot koolwitje slechts 1 keer,

maar ja, het was slecht vlinderweer en Koen kon alleen maar in de weekeinden. Denk niet te gauw dat je het niet kunt, stelt de schrijver, want je leert tien keer sneller een plant, vogel of vlinder herkennen dan een goeie swing maken. Martine Zandee wint steeds vaker. Nu weer de vlaggenwedstrijd, die ze met drie onbekende heren moest spelen. Marc Schuijl moet zich door een woud van jonge talenten heen werken (Jaap Waverijn, Jaap Duin, Stephan van Maldegem, Jan van Wijk, voor hij in de finale wintermatchplay met hulp van caddybroer Menno gehakt maakt van Jan Winnubst. Cees Boks wordt in de Kerstwedstrijd 3e op het kleine baantje, na schoonzoon Wil Wassenaar. Bob Hoogenraad heeft een geweldige anecdote: hij liep als 7 jarige al als caddy op de Hattemse, verdiende 75 ct per tas over 18 holes en kreeg een dubbeltje per gevonden bal. Daarna heeft hij 43 jaar geen bal gezien. Tot nu, winnaar rabbitwedstrijd. Augustus 1999. Paul Kuip: ‘We schrijven alweer eind augustus. Een warmte- en droogteperiode heeft ervoor gezorgd dat de fairways ons gedeeltelijk goudgeel tegemoet stralen’. Claudia Montag wint de handicartwedstrijd, schrijft er een foutloos stukje over en PS’t dat ze haar best gedaan heeft haar eerste stukje voor het clubblad in het Nederlands te schrijven! De eerste hole-in-one is er: Jo Oosterveer op hole 6 tijdens de Kenia avond, die 505 gulden opbracht voor een school en weeshuis in Kenia. Jan van Wijk, Jaap Duin en Martine Zandee beheersen de strokeplaywedstrijd van de jeugd. Cees Boks eindigt wederom achter zijn schoonzoon, nu in de rabbitwedstrijd op de grote baan. Hoe lang nog zal Wil Wassenaar zijn schoonvader voorblijven.


Laatste nummer ...vervolg April 2000. Joost Brieko heeft zijn uiterst nuttige serie tips voor negen holes afgesloten en annonceert de S.O.S – kringloop (Situatie: moeilijkheid, ligging en afstand; Opstelling: oplijnen, balpositie, tempo; Strategie: visualisatie, invalshoek, stokkeuze). Els Postma raadt aan in het voorjaar op zoek te gaan naar de vroegeling, een plantje met ovaalvormige, lichtbehaarde, zachtgroene blaadjes en witte bloemetjes. Voor het voorjaarsgevoel, zegt Els. De eerste signalen van de toekomstige bloei van Texels jeugdgolf worden zichtbaar uit het verslag van Henk van Wijk, die met andere vaders (Cees Duin, Rein Zandee, Hans van Maldegem) jeugdtoernooien afreist en mooie resultaten meldt van hun aller kroost. Piet Zijm en Hans de Beer hebben zich als lid gemeld. Tussen al dat gereis door vindt Van Wijk ook nog de tijd om de maandbekers van januari en februari te winnen. Cees Boks eindigt nu eens als winnaar (zij het in een lagere categorie en aan de uitslagen te zien heeft schoonzoon niet meegespeeld). Juni 2000. Een plotselinge vloed van eigengemaakte wedstrijdverslagen maakt een echt clubblad. Jan Pelgrim over een ‘verdwaasde man in regenpak en zuidwester, die in paniek zijn buggy zoekt’, Rein Zandee over een Ardennenuitje, waar de snurkers na een paar Irish Coffees naar aparte kamers gingen, Aja Coutinho over een grijze golf op de Afsluitdijk, Tineke Brouwer over een potje breien met Koos (Jongebreur?), Martine Zandee heel komisch over haar Heemskerkse avonturen met de melige tantes Noor (die bijna een marshall doodsloeg), Elly, Manty, Els (die bloedserieus werd), Erna, Fré, Margreet, Ria, Aja (die een blauwe derrière opliep) en Ina. Martin Vlastra wordt de seniormillenniumkampioen . Oktober 2000. De wedstrijdcommissie

heeft regelmatig geconstateerd dat de golfregels onbewust niet optimaal worden nageleefd, schrijft Hans de Leeuw pijnlijk voorzichtig (hij had ook kunnen zeggen dat er leden zijn die maar wat aanklooien). Per 1 januari 2001 krijgen de 12 commissieleden de bevoegdheid overtredingen te melden. Uiteindelijk kan de overtreder, en ook de marker, worden uitgesloten van de wedstrijd. December 2000 met een vrolijk stuk van de van de junioren Stephan van Maldegem en Jaap Waverijn, die hun verslag van de Challenge Tour besluiten met ‘Wij bedanken aller-

eerst onze allerliefste ouders die ons elke keer weer gehaald en gebracht en met succes (gedeeltelijk) op ons gepast hebben. Dan Martine voor het leuke gezelschap (Stephan had altijd al een zusje willen hebben). En Els natuurlijk die het aandurfde met ons te gaan stappen in Brielle en het nog overleefd heeft ook.’ Martine eindigt als 9e in het Callenge Tour klassement en wordt in de nationale B selectie opgenomen. Bij de senioren valt de ge-

ruisloze klim omhoog van Piet Schuijl De Koog op. Een mooi gedicht van Bart Udding (na een bal door de terrasruit) : OP HET TERRAS . .... SCHOTEN ZIJ....VAN HUN STOELEN...KAPOT ZIJN ZIJ...MIJN ZIEL.... DE RUIT April 2001. Paul Kuip meldt dat het voorjaar zich met voorzichtige vingeroefeningen heeft aangediend. De onderhandelingen over 2e negen zetten zich voort. De voorzitter heeft bepaald kijk op het weer. Niet de geringste wijziging ontgaat hem. Het geeft iets vertrouwds om zijn weerkundige rapportages te lezen. Zijn voortdurende bevestiging van de loop der seizoenen geeft ook fiducie in de ontwikkeling van de Texelse golfbaan. In zorgvuldige bewoordingen voert hij ons kleine hapjes informatie en houdt zo de hoop levend. Men kan zich soms niet aan de indruk onttrekken dat hij méér weet, maar niet het achterste laat zien van wat hij en directeur Groothuis op de tong hebben. Vernon Hughes, nieuw lid, wint de Coutinho trofee en toont zich dankbaar voor de uitbreiding van zijn Nederlandse vocabulaire door de flightgenoten Henk van Wijk en Edwin Lievestro na hun gemiste putts. Henriette en Martin Bödicker maken ieder de longest drive. Juni 2001. Er zijn 348 spelende leden, verklapt Paul Kuip en het spelpeil wordt steeds hoger. Dat geldt zeker voor de seniorkampioenen, de veelwinnende Margreet de Graaff en de relatieve nieuweling Ed Eelman, die voor het eerst wint en daar meteen drie pagina’s lang in geuren en kleuren over vertelt. Er zit misschien wel een toekomstig redacteurtje in die man, moet Hans Bakker hebben gedacht. Bij de Pinksterwedstrijd wordt Eelman derde, met een nieuw lid, ene Heemskerk.


Laatste nummer ...vervolg Augustus 2001. Ja, hoor, Hans Bakker zet, door ziekte gedwongen, een streep onder zijn redactionele werkzaamheden. Henk van Wijk en Bob Hoogenraad snurken op Slot Assumburg zo hard, dat de andere gebruikers van de slaapzaal geen oog dicht doen. Desondanks spelen de jeugdige Texelaars de sterren van de hemel. In de uitslagenlijst is het bij de mannen nog steeds stuivertje wisselen tussen Jaap Duin en Jan van Wijk. Bij de dames is ineens Gerdi Reyers te zien. Eindelijk concurrentie voor Margreet. Oktober 2001. Bakker is weg en Eelman leidt de redactiecommissie. Jaap Duin wint zowel het strokeplaykampioenschap (2e keer) als het matchplaykampioenschap. Hij blijft er bescheiden onder. Ed Eelman, nauwelijks in functie kondigt aan dat we op internet gaan (voor vakantiegangers in Siberie die op de hoogte willen blijven van de Schuijlhuttrofee). Het is duidelijk dat Ed in zijn redactionele aankopen voor humor gaat, want Piet Brouwer schrijft dat hij een paar Krimmers heeft horen zeggen dat je met golf kan beginnen als je een wit huisje huurt, Stevie Wonder daagt Tiger Woods uit voor een golfwedstrijd (maar dan wel ’s nachts), vijftien Texelse golfsters hebben hun schoonheid te danken aan modderbaden. Bij de wedstrijduitslagen weer de vaste namen, De Graaff, Winnubst, Boorsma Hoogenraad, Van Hattum. December 2001. Paul Kuip filosofeert over de tweede negen en zijn meest optimistische blik geeft zomer 2003 aan. Jeroen van der Vring heeft zijn diploma golfprofessional gehaald. Hij is met recht apetrots. Koos Jongebreur meldt dat de club mee gaat doen aan

de Old Grand-Dad Club. Een zekere Eutje eutelt in onbegrijpelijk dialect over eutelige zaken. Cees Boks bereikt de top van de apenrots door zijn eerste plaats op de wedstrijden van de heren. De nieuwe secretaris Wil Homan laat weten dat 19 leden hebben opgezegd. Jaja, zo gaat dat. Er is wel een website. Ed Eelman houdt er de vaart in. Januari 2002. Paul Kuip weet te melden dat de varkensfokkerij van de fam. Wijtten is gekocht. Kersverse pro Jeroen legt uit hoe je putten moet. Eutje schrijft gewoon Nederlands, Edward van der Hoek en Dieuwke zijn lid geworden, net als Alain en Lot. Reynier de Graaff heeft een tas vol nieuwtjes: scholeksters en kieviten zijn er weer, er is een nieuwe balautomaat, schelpenpaden worden geoptimaliseerd, moerasgebieden uitgediept, de Schuijlhut wordt geverfd, Bart Wijsman wordt 2e greenkeeper. Reyn wil ook wel weten wie er een bunker wil bij hole 6, hole 7 of links bij de green van hole 3. Er bestaat enige onzekerheid over de voornaam van Hughes. Is die nou Vernun, Venom of Vernon? April 2002. Kasper van Zuilekom vraagt of de mensen op de driving range rekening willen houden met de golfers die op de par drie baan bezig zijn. Margreet de Graaff neemt haar taak als redactielid serieus en interviewt de greenkeepers. Over gevaarlijke situaties, als rakelings passerende ballen bijvoorbeeld. Bart: De speler zei later ‘sorry, ik dacht zover kom ik nooit’. De taaie Jan Mevius, man van het eerste uur, wint de maandbeker maart. Mei 2002. Een andere man van het eerste uur, Bart Udding, altijd bezig, kondigt zijn afscheid aan van de re-

gelcommissie. Ad Waverijn gaat hem opvolgen. Ed Eelman’s ware roeping komt steeds meer aan de oppervlakte. Hij ziet een krakeend bij de Coutinhotrofee en een fazantenhaan bij de senioren en is helemaal opgewonden. Reynier wint de Dunhillwedstrijd en Piet Schuijl Koog breekt eindelijk door bij de mixfoursome clubkampioenschappen. Ed Eelman vindt dit kennelijk zo’n wereldprestatie dat hij het verslag tweemaal plaatst. Piet is ook nog de eerste Texelse opa die de GrandDad won, en ook deze krachttoer wordt tweemaal vermeld. Juli 2002. Er heerst buiten een tropische temperatuur, schrijft de voorzitter en het is niet druk op de baan. Onlangs zag hij op de Dutch Open in Hilversum Jan van Wijk actief als caddy. Het zou mooi zijn, zegt Paul, als de club vandaag of morgen een tweede prof zou leveren. Aja Coutinho, lid van de regelen handicapcommissie doet nuttig werk met haar stukjes over etiquette en regels. Secretaris Homan citeert het 18 holes stappenplan van Martin Warnaar: 2002 akkoord tekenen, eind 2003 start met de nieuwe aanleg, voorjaar 2005 opening. September 2002. Zoals het goede eilanders betaamt rijden Tineke en Piet Brouwer reddeloos, redeloos en radeloos in de omgeving van Halfweg rond tot ze tenslotte op de verkeerde golfbaan parkeren. Arendsen De Wolf trofee. Ook Abe staat er al. Uiteindelijk vinden ze de goeie baan. Hebben ze aan de overkant nooit van richtingborden gehoord? De Texelaars die aan de uitwisseling met Ooghduyne meedoen vinden de course probleemloos. Bart Medema speelde het best, zegt het éénregelige verslag, maar de wedstrijd werd dik verloren. Het is onbekend wie er met Bart meespeelden.


Laatste nummer ...vervolg November 2002. Cryptische taal van de voorzitter. Hij feliciteert ons met het doorgaan van de grondtransactie voor 18 holes, maar achterover leunen komt er nog niet van, er is veel te doen. En dan schrijft hij: “ Eén ding is ons de laatste 5 jaar wel duidelijk geworden, dat een toekomstgerichte baan met 9 holes zou leiden tot een baan waar ons eiland te groot voor zou zijn.” Na hevig nadenken komt de lezer tot de conclusie dat de voorzitter Texel te groot vindt voor een 9 holes baan, zelfs als die perfect zou zijn. Goed weer bij de Schuijlhuttrofee. Ondanks inname van liters witte wijn wint Margreet de Graaf (met Mattie Tuin). Bij de finale maandbeker waaien golftassen op windkracht elf door de lucht. Alleen de sterksten blijven over. Arnold Wesselman wint. Januari 2003. Jan van Andel onthult dat hij geen mooi-weerspeler is. Daar hoort iedereen van op. De heren van de herenmiddag zijn nog lang niet uitgepraat over het toetje na het hambuffet van Jo Oosterveer op de sluitingsdag 2002: de Mexicaanse act van Tamara, Ilona en Muriël. De dames hebben de heren dansles gegeven, er was opzwepende muziek, nou ja, genoeg om nog vele herenmiddagen over te praten. In de populaire regelproblemenrubriek van Aja Coutinho gaat regelbolleboos Oosterveer wormenhoopjes straffeloos van de foregreen verwijderen. Jan van Wijk is officieel de laagste handicapper van de club, met 3,2. Zijn oude rivaal/vriend Jaap Duin staat op 3,7. Maart 2003. Het voorjaar heeft zich op alle fronten aangediend, in geur, kleur en temperatuur, schrijft de voorzitter opgewekt. De zuivere lucht hier is heel anders dan de geur boven Westwoud, schrijft Piet Brouwer, ‘een duidelijk reukspoor naar het vuilnis uit het verleden’. Piet neemt de lezers ook even mee Canada.Hij treft een fraaie golfbaan aan,

waar hij vijftig jaar terug op een grote vuilnisbelt hongerige beren zag. Hoe puur is pure natuur, wil Piet maar even zeggen. Hans de Leeuw is groot voorstander van NGF competitie en legt de regels uit. De kiem voor later Texels succes is inmiddels geplant. Ed heeft een fotopagina gemaakt, die later tot nostalgie zal leiden: de heren Mark Schuijl, Dick van Egmond, Bart Medema en Hans de Beer met dikke sigaren in de mond (Hans de Leeuw een kleintje). De herenmiddag begint decadent te worden, kopt Ed. Mei 2003. De eerste ruwe schets door Allan Rijks van de tweede negen staat bij Paul Kuips openingswoord. Ziet

er goed uit. In een afscheidsinterview zegt Martin Warnaar te hopen dat de nieuwe holes in 2005 bespeelbaar zullen zijn. Cocky Kohnhorst is haar unieke jasje met voor haar bijzondere emotionele waarde kwijt. De hele dag gewoon in de kleedkamer gehangen, beige-bruin panterprintjasje. Uit ons clubhuis? Nee toch? vraagt ze vertwijfeld. Ja dus. Juli 2003. Paul Kuip noteert 28 graden. Hij heeft zorgen omtrent de fairways, dringt aan op terugleggen van plaggen en wijst en passant vaderlijk op de risico’s van verhoogd biergebruik door de droogte en de mogelijkheid een taxi naar huis te nemen. Martin Warnaar is erelid geworden, het clubhuis is uitgebreid. Hans Witte is naar een con-

gres van de Greenkeepers Associatie geweest en introduceert een schitterende krachtterm: Golferdomme, die de onmacht der greenkeepers aangeeft in hun strijd tegen de pitchmarkproblemen (50 speelronden per dag keer negen pichmarks per ronde maakt 164.250 kratertjes per jaar) . Bij de afscheidswedstrijd van Martin slaat Jan Heemskerk de longest drive. Dat zal ze leren. September 2003. De primeur van onze eigen Rydercup (Texelaars tegen Overkanters, een initiatief van Jan Heemskerk, m.m.v. Edward van der Hoek) wordt uitgebreid beschreven door Overkantse captain Jaap Pameijer. De Overkanters winnen, zingen daarna een ballade die beweert dat het met het spel der Texelaars nooit meer goed komt, Gemmy Heemskerk zingt het gevoelige lied De Texelaar (De Texelaar, de Texelaar, een ram zo sterk en groot...hij wacht tot na het scheren, dan zijn zijn schaapjes bloot...en heeft hij ze benaderd dan zijn hun billen rood... in de morgen). Janneke Kampstra wint de matchplay. Ze doet verslag in het clubblad, zoals ze daarna nog heel vaak zal doen. Wil Homan de secretaris constateert dat MER procedures en bestemmingsplan voorjaar 2005 gereed zullen zijn. Een stuk later dan verwacht. Misschien kan er nog voor de zomer van 2006 op de tweede negen worden geslagen. Bij de nieuwe leden: Piet Harman, Iwan Groothuis en als 400e lid Ben Zegeren. In de wedstrijduitslagenpagina weer de bekende namen. Boks, Eelman, Schuijlen, Medema, De Leeuw, De Graaff, maar de matchplay is nog steeds het strijdperk van Jan van Wijk (2) en Jaap Duin (1)


Laatste nummer ...vervolg November 2003. Aan de vooravond van het tienjarig bestaan mijmert Paul Kuip weemoedig over vroeger, Joosts lessen bij de caravan, het nooit uitgezette koffiezetapparaat, een wedstrijd op de toenmalige driving range, ach nostalgie. Maar we moeten door. Meinard Carper doet verslag van Heemskerks nieuwste initiatief, de Perfect Match, waarbij mixteams van Texelaar en Overkanter tegen elkaar spelen. Carper en Boks winnen. Jeroen Plag doet eindelijk zijn naam eer aan door de baan te beoordelen op qualifying conditions. De gemeente Texel, in bestemmingsplannen niet al te vlot, subsidieert 1174,- Euro voor een computer met toebehoren. Bij de wedstrijduitslagen een nieuwe naam: Kevin van Zuilekom (categorie 3, hcp 26,5 – 36) Maart 2004. Veel aandacht voor de tienjarig bestaan feestweek, met geinige terugblikken op Texelse bijval gedurende de eerste dagen, zoals in de column van Harry de Graaf (‘Ik heb die avond voor de spiegel zitten oefenen, wandelstok bij wijze van club losjes over de schouder. “Zo kaerel, slaat het nog wat op de range van de Krem”?’) of het komische gedicht van Klaas Bonne (Had ik nou maar doorgeleerd....En goed mijn best gedaan...Dan had ik straks in een plusfour...Mijn ballen kunnen slaan). In de feestweek zijn er veel wedstrijden, zoals twee cross country’s, die allebei worden gewonnen door Cees Boks. Ja, Cees heeft altijd al laten weten dat hij van avontuur houdt. Mei 2004. Namen waar de club nog vaker van zal horen figureren bij de wedstrijduitslagen: Marijke de Beer, Roland Schippers, en bij de 8 - jarigen

en jonger die nog geen GVB hebben: Annabel en Laurens Groothuis. Juli 2004. Er zijn 420 leden. Paul Kuip telt de konijnen niet, die op de baan ronddartelen, maar het zijn er meer dan normaal en dat verheugt hem. Ook Ed Eelman is niet normaal, althans volgens Peter Boorsma die volgens Janneke Kampstra heeft gezegd ‘die vent (Ed dus) slaat zo ver en recht, dit is niet normaal’. Tame-

lijk normaal is dat Jaap Duin strokeplaykampioen is geworden en Piet Schuijl hetzelfde bij de senioren. Ook Jacqueline Dijkstra’s zege bij de dames is niet niet normaal te noemen, noch Petra Keysers overwinning bij de senioras. En Lia Kuip bij de dames plus Paul Kuip bij de heren stokkenkampioenen? Nou ja, beetje niet normaal.`

September 2004. Het is toch altijd weer een beetje schrikken als het zomerse sfeertje en weertje ons plotseling verlaat, laat voorzitter Kuip weten. Jaap Waverijn heeft weer eens aan het 5 banentoernooi meegedaan. Een bijzonder moment, schrijft Jaap, was dat een zekere Sjors de Bie in het clubhuis van Purmerend werd kaalgeschoren, omdat hij de avond tevoren had gepocht dat hij daar geen problemen mee zou hebben. Moet je tegen Jaap niet zeggen. Lia Kuip heeft de smaak te pakken en wint nu het matchplaykampioenschap. Jaap Duin wint voor de vijfde keer bij de mannen en pikt daarna met Henk van Wijk ook het foursome clubkampioenschap mee. (Henk had Jaap gevraagd, en omdat Henk Jaap en Jan van Wijk jarenlang door Nederland heen heeft gereden voor jeugdtoernooien meende Jaap dat hij niet anders kon doen dan instemmen, maar wel met genoegen, hoor). In de nachtwedstrijd krijgt het begrip partnerruil door Eelman en Van Zuilekom een nieuwe betekenis. Josje speelt met Kevin, Lise met Ed. De teams worden 1 en 2. Tussen het slappe golfgedoe komen negen barre mannen aan het woord die met de loodsbotter Texelstroom naar Ameland zijn gevaren, hebben gegolfd en om 03.00 weer zee hebben gekozen voor de terugtocht. Een verhaal van ontbering en heroiek zoals De Texelse niet eerder heeft meegemaakt. (Jepma, Van der Werf, Van Egmond, Eelman, Van Tatenhove, Van Andel, Plag, Vinke en Molenaar.


Laatste nummer ...vervolg November 2004. Trieste mededelingen horen ook bij een clubblad. Overleden zijn Herma Homan, Edward van der Hoek en Herman Valkenberg. Zij worden zeer gemist. Marijke de Beer wordt steeds zichtbaarder in het clubleven. Ze slaat steeds verder, wint steeds vaker en schrijft leuke artikeltjes. De beginnertjes hebben de smaak te pakken, zegt ze in een bijdrage over de Zaanse, waar de kortgebroekrokte dames door Zaankanters werden verwelkomd met de woorden ‘Nou dames, jullie zien er mugvriendelijk gekleed uit, hahahaha. Waar komen jullie vandaan?’. De dames antwoordden naar waarheid ‘Texel’, waarop de Zaankanters uithaalden met ‘Oh, bij jullie op de club heb je zeker meer last van kwallen? Hahahaha.’ ‘Nee,’ zeiden de Texelse meiden, ‘die zie je op ònze club niet veel’. Er is – niet ondertekend – kritisch commentaar van een aantal verontruste spelers, die hun ergernis uitspreken over het toelaten van trage massa’s greenfeespelers op de baan. Een nog niet geziene winnaar bij de maandwedstrijd: P.W.Schuijl. Maart 2005. Jan van Wijk, Roland Schippers en Andy Balsing gaan in Tilburg de opleiding tot golfprofessional B volgen. Ed Eelman doet verslag van een maand Nieuw Zeeland en een bezoek aan de glorieuze course Cape Kidnappers. Daar schrikken Josje en Ed zo van de greenfee van (omgerekend) 1000 gulden dat ze hem haastig smeren. Het gaat ook over serieuze zaken, met bijdragen van Els Postma over graszoden, Jo Oosterveer over obstakels en Aja Coutinho over een waterhindernisje bij hole 7. Waar zou een clubblad zijn zonder zulke auteurs? Ed de hoofdredacteur haalt bijdragen uit vreemde collecties, maar stelt ook een hele pagina beschikbaar voor het Lied voor Eierland (tekst Jan Heemskerk,

zang Gemmy Heemskerk) waarin een klein rolletje door golfers wordt gespeeld: Mannen op de green...De bal een wereldbol in zakformaat...Moet je ze nou zien...opnieuw kwajongens dol op kattekwaad. Mei 2005. Tom Dijkstra heeft een mooi stukje. Hij speelt met Jacqueline een mix foursome. Zijn afslagbal is niet te vinden. Jacq loopt terug, want zij moet slaan. Neemt in de haast en zenuwen (vier flights staan te wachten en commentaar te leveren) de damesafslagplaats. Na afloop wordt het duo ondervraagd door de regelcommissie (alsof je vroeger op school bij de rector moest komen, zegt Tom). Jacq had van de herentee moeten slaan. Dat vergeten ze nooit meer. Dit moet haast wel het ultieme Els Postmanummer zijn. Ze schrijft over peuken, over helmgras, over kievitsbloem, over link(s)banen, doet er ook nog een prijsvraagje bij over nieuwe boompjes tussen 2 en 3 en tenslotte over de enig juiste manier om hole 3 te spelen. Juli 2005. Nog jaren zal erover gepraat worden: de jaarlijkse tocht naar Heerenveen. Koos Jongebreur is de enige die volgens de regels van de boot stapt, aan stuurboordzijde. Alle anderen komen bij de aan bakboord geparkeerde bus uit. Koos doet nog verwoede pogingen om de bus te halen, maar die rijdt zonder Koos weg. Pas bij de indeling in Heerenveen blijkt zijn afwezigheid. Van je vrienden moet je het hebben. De Friezen winnen overigens en de mooiste prijs, een super de luxe mountainbike gaat naar de slaander van de nearest, Jan Heemskerk, die ontroerd bekent dat

hij nog nooit zoiets moois in handen heeft gekregen, behalve Gemmy dan. Hebben Marijke de Beer en Cees Boks ooit de gratis rondvlucht over Texel gedaan, die ze als winnaars van de wintercompetitie hebben gewonnen? ‘Ik hoor Cees er nooit over’, schrijft Marijke. In dit nummer ook de winnares van de Eclecticwedstrijd, Irene Schuijl, die zelfs haar Piet achter zich laat. Bij de strokeplay kampioenschappen nu eens niet Jaap Duin, maar een andere Jaap: Waverijn. De nieuwe jeugdmeester Ben Zegeren vraagt mensen die goed kunnen knutselen en schilderen voor objecten op onze nieuw te ontwikkelen fun-factory bij de parkeerplaats. Men vraagt zich achteraf af of die rechterhanden zich ooit hebben gemeld. September 2005. Golfzeilers gaan weer per Texelstroom naar Ameland. Weer veel tegenwind en een schipper die slijtage aan de motor wil voorkomen. Jan Bloem – verse GVB’ER - wint de golfwedstrijd. Ja, en dan is er vervolg op vorige maand toen een akkefietje rond de oude vertrouwde kreet ‘eentje derbij’ tot een artikeltje leidde waaruit je minimaal kon opmaken, dat het altijd het beste is als een speler zijn eigen balletje even in het gaatje tikt, al ligt het er maar een mm’tje naast. Harry Keijzer, kennelijk betrokken geweest bij dit geruchtmakende zaakje, onthult dat de wedstrijdleiders ‘Het Sprekende Paard’ en ‘Bromsnor’ waren. Harry adviseert je nooit met medespelers te bemoeien, want het zou zo maar kunnen dat ‘Het Sprekende Paard’ of ‘Bromsnor’ op de loer liggen. Een nieuwe Jaap meldt zich in de finale van het matchplay kampioenschap, namelijk Jaap Pameijer. Ook hij verliest, van Jaap Duin natuurlijk.


Laatste nummer ...vervolg November 2005. Serieuze taal van de voorzitter. Vlekje op middenkwab rechterlong. Is gelukkig operabel. Tien dagen na de operatie schrijft hij zijn stukje. Alles okay, 4 maanden niet golfen. Veel dingen komen even in een ander perspectief te staan. Ook het stukje op de volgende pagina, van Abe Keijser, getiteld ‘Engelen Bestaan’, wordt bij Paul Kuip thuis iets anders gelezen dan Abe heeft bedoeld. Kees Duin, Jan Heemskerk en Henk van Wijk nodigen leden uit suggesties te doen voor holenamen. (de eerste inzending moet nu nog komen). Januari 2006. Hoofdredacteur Ed Eelman gaat de opmaak van het clubblad voortaan zelf doen. Dat is een stuk goedkoper. En het blad verschijnt voortaan helemaal in kleur! Bij elk artikeltje komt een kleurig plaatje, zoals twee golfers in een stortbui, naadloos passend bij de spreuk ‘regen voor achten, daar kun je op wachten’. Nieuwsgierige lezers komen bij een verrassend weerkundig college, door Koos Jongebreur opgetekend uit de mond van Ferry van Tatenhove. Jo Oosterveer start met een uiterst leerzame ‘regelspecial’, waarbij op basis van een rondje golf door ‘Snelle Jos’ regelkennis wordt getest, c.q. bijgewerkt. Hardnekkige heren van de herenmiddag zullen met pijn in het hart het terugtreden van Hans de Leeuw als wedstrijdleider vernemen. Het is immers elke week weer een feest om te zien hoe Hans als een vingervlugge handicapkaartjesgoochelaar op goudeerlijke wijze de wedstrijdindeling voor elkaar vogelt. Dat Jan van Andel de jaarwinnaar van 2005 is geworden heeft niets met magie te maken. Maart 2006. Joost Brieko en zijn mannen introduceren de inlooplessen,

een gouden greep naar later zal blijken. Ed Eelman is kennelijk niet tevreden over de kwaliteit van de ingeleverde stukjes en geeft van Copychain geleende tips, die hij zelf enkele bladzijden later in praktijk brengt. Golftips zijn er van veelvuldig jeugdkampioen Jaap Duin, die inmiddels psycholoog is, of bijna, en iets terugdoet voor al diegenen, die hij op onze baan heeft verpletterd. Een nieuwe jeugdkampioen dient zich aan. Thomas Wassenaar is lid geworden. Diens opa Cees Boks zit om een of andere reden heel goed in zijn vel en is niet uit de winnaarslijsten weg te stuffen. Het wordt tijd dat Thomas het estafettestokje gaat overnemen. Mei 2006. Thomas (12 jaar) begint zijn clubleven goed door een verslag van de Meierbliswedstrijd op te sturen. Hij was vroeg op de baan, omdat oma Toos als eerste moest afslaan. Thomas speelde met Lia Kuip en won en toen moest hij nog een speech houden ook. Als hij dat geweten had, schrijft hij, was hij wel 2e geworden. Voorlopig wordt hij geen eerste meer, kondigt hij aan. Dat is weer niet zo goed van hem, maar wel een blijk van trouw aan opa Boks, wiens langste en beste toespraak na een wedstrijd was: ‘dank u wel, we hebben een mooie dag beleefd’. Een nieuwe rubriek ziet het leven, Bar en Boos geheten. Wordt tijdens een biertje vanaf een barkruk geschreven door een niet nader genoemd lid. Hij begint met een inkoppertje, de rose dracht van de competitiespelers. Vindt hij niet zo geslaagd. Wil Homan meldt de geboorte van een commissie van deskundigen, die de belangen van de club m.b.t. de uitbreiding van de golfbaan gaat behartigen. Juli 2006. Hoofdredacteur Eelman is blij met de barre Bar en Boos bijdra-

gen, maar het lijkt wat overdreven om de rubriek van mei nu nog eens te plaatsen. Koos Jongebreur laat verheugd weten dat hij deze keer de wedstrijd tegen naar Heerenveen wel heeft gehaald. De Friezen kwamen dan ook hierheen. Weer een nieuwe rubriek. Het moet niet gekker worden met die redactie. ‘Joost weet het’ heet’ie. Joost weet hoe je uit het hoge helgras bij hole 4 moet komen. Nu weet iedereen het. Voor het eerst is er een dorpengolfwedstrijd gespeeld, op initiatief van een ex-overkanter en natuurlijk door De Cocksdorp gewonnen, voor Den Burg en De Koog. Aan de bar van Bar en Boos bromt een der twee drinkebroers dat die overkanters hier de hele handel overnemen. Meinard Carper ziet Rein Zandee in Ierland op een par 3 negen slagen maken, waarvan acht putts. Bij het ouder-kind toernooi winnen Menno en Piet Schuijl. Derde zijn Wil en Thomas Wassenaar en tweede raadselachtigerwijs Annabel Groothuis en Tom Dijkstra. September 2006. In het redactielokaal woedt een ferme discussie, moet het Clubblad zo zoetjes aan niet het Boksblad worden genoemd? Cees is clubkampioen matchplay geworden, Toos heeft de zomeravondcompetitie gewonnen, Thomas de kleinzoon komt driemaal bij de winnaars op de uitslagenpagina’s in beeld. De redactie besluit het nog even aan te zien en bij hardnekkig winnen de uitslagen te gaan vervalsen. Gelukkig tonen de Van Zuilekommen goede progressie, Jacqueline Dijkstra doet het prima en Maricus van de Wetering weet het gaatje ook steeds sneller te vinden. Martin Siebeles is als lid geaccepteerd (op voorwaarde dat hij omstreeks 2011 wedstrijdleider van de herenmiddag gaat worden).


Laatste nummer – vervolg November 2006. Voorzitter Kuip stelt vast dat de zomer echt voorbij is. Het heeft lang geduurd voor hij echt het herfstgevoel had. Hij gaat ervanuit dat de graafmachines in 2007 het aanpalende weiland te lijf gaan voor de tweede negen. Jacqueline Dijkstra is geweldig actief met de jeugd en schrijft vlot een paar bladzijdjes vol. Laurens, Annabel, Kevin en die jongen wiens naam we even niet noemen doen het fantastisch. Jan Heemskerk en Meinard Carper winnen bijna de Schuijlhuttrofee. Eigenlijk hebben zij gewonnen, want hun tegenstanders Menno Schuijl (nepotisme!) en Arnold Wesselman hebben duidelijk als geheim wapen drank en vrouwen ingezet, zoals blijkt uit de Bar en Boos waar de schrijver limerickt: Wat hij zag vond hij nogal pikant...om maar niet te zeggen gênant...Het leek in de Schuijlhut ... precies op een sexclub:...veel vrouwen, hun slip in de hand. Er is een 2006 par- en birdieklassement bijgehouden. Beide zijn gewonnen door Jacqueline Dijkstra. In beide gevallen eindigde de man wiens naam we even niet mogen noemen als tweede. Januari 2007. De golfbaan is verrijkt met een houten konijn bij hole 8, een door Jos Kager gesponsord kunstwerk, dat Jos’ betrokkenheid bij deze moeilijke par drie onderstreept. Bij de onthulling leest Jan Heemskerk een fabel voor van Jean de la Conaine over een knien dat om de menselijke moordlust te compenseren zoveel mogelijk knientjes maakt. Een wedstrijdverslag van de vossenjacht, door Jos van der Werf, houdt het dier erin met zijn conclusie ‘of je nou vos of wolf bent, als je met hondenweer naar buiten gaat kom je als verzopen kat weer binnen’. Maart 2007. Koos Jongebreur, die de redacteur al vaak heeft verblijd met zijn artikeltjes doet ook nu goed mee met

suggesties om de scores van de seniorenochtend wat op te krikken. Twee van zijn interessante vernieuwingen: Als een putt over de hole rolt zonder er in te vallen wordt hij geacht te zijn gevallen. De wet van de zwaartekracht weegt zwaarder dan de golfwet… Een putt die dicht genoeg stopt bij de hole zodat hij er in geblazen kan worden, mag er in geblazen worden. Mei 2007. Marijke de Beer heeft ideale man, staat boven het openingsartikel. Wat? Hans? Ideale man? Nooit geweten, denken de mannelijke leden. Een eindje verder onthult Marijk dat ze die ideale man samen met Toos Boks heeft aangeschaft. Aha, Cees de ideale man, dat klopt beter, denken de vrouwelijke leden. Nee, het blijkt een

besnorde wisseltrofee te zijn op Marijkes schoorsteenmantel. Andy Balsing en Jan Van Wijk hebben hun diploma golfprofessional officieel ontvangen. Thomas Wassenaar is nog sneller dan verwacht omhooggeklommen. Winnaar categorie 2 Coutinhobeker, winnaar maandbeker mei in categorie 1, neary bij de Meierblis en de Telegraaf Annexum Links Challenge. De nieuwe Jan van Wijk? Juli 2007, Corjan Luyt heeft de allereerste hole-in-one op de nieuwe baan Het Regthuys geslagen, in Winkel. Piet

Bolier is tot voorzitter van de baancommissie benoemd. Geen wonder dat hij bij de enige tweebal hoorde die de door windkracht zeven opgeluisterde herenmiddag geheel liep en niet zoals alle anderen na 9 holes uitstapte. Met wie liep Piet? Nou, geen verrassing, met Jan Heemskerk. ’Dus geen enkele Texelaar liep 18 holes?’ vroeg meneer Boos aan de bar aan meneer Bar? ‘Nee,’ zei meneer Bar boos.‘Zozo...nounou....jongejonge...’, zei meneer Boos. September 2007. Genietend van het lage strijklicht stelt Paul Kuip vast dat we nog twee seizoenen op de 2e negen moeten wachten. Maeike wordt clubkampioene matchplay, Jan Bloem legt de CSA uit. Piet Bolier dringt aan op schoonhouden van de baan en maant: “Al doet u het niet voor Poelier of Reynier, doe het dan voor eigen spelplezier“. De heren deden voor het eerst aan de seniorencompetitie mee. Hans de Beer (ook matchplay kampioen) schrijft dat de mannen van Nieuwediep verloren, mede omdat die lui plotseling een hele goeie speler hadden opgesteld. Stijlloos! Roland Schippers heeft ook de pro-opleiding voltooid. Els Postma vraagt zich af of hij om Texel hier komt of om zijn ouders. De Pieten Schuijl zijn op dreef. PDB wint foursome clubkampioenschap met Pameijer samen en PDK pakt de maandbeker van september. Van Jeroen v.d.Vring kunnen we allemaal aan het GAS (grip, aim en set up). November 2007. Jos van der Werf slaat bij de maandbeker zowel op hole 6 van de grote als van de kleine baan een holein-one, een waanzinnige prestatie. Champagne vloeit rijkelijk. Elly Boorsma en Manty Wijsman halen herinneringen op aan tien leuke jaren damesmiddag.. Gekke dingen hebben ze niet beleefd, schrijven ze. Alleen een portemonnee, schoenentas, golftas, wat kleding en een afslag gemist.


Laatste nummer – vervolg Januari 2008. Dat gaat een pittig jaartje worden. De voorzitter rept van nieuwe stagnatie betreffende negen twee en zegt: ‘kijkende naar al die manjaren aan geleuter, de renteloze grond en aan alle energie die talloze betrokkenen erin hebben gestoken ontkom ik er niet aan te denken: je zou er toch eens je brood mee moeten verdienen’. Enkele pagina’s verder sneert ene ‘pitchmark’ dan… ’steeds verrijst er weer een nieuw probleem. Toch wordt beweerd dat de uitbreiding er komt, maar als je een goeie melkkoe bezit hang je er niet zomaar een tweede uier aan’. Tom Dijkstra is met een ongehoorde score van 92% geslaagd voor zijn opleiding tot clubreferee. Met niet te temmen ijver laat hij de club delen in zijn kennis, in de hoop dat er 8% blijft hangen. Overkanter Meinard Carper wil een eigen prestatiebord aan de wand voor Jos van der Werf die met een kans van 1 op 79 miljoen 2 holes-in-one in een wedstrijd sloeg Maart 2008. In Bar en Boos een enquête: wanneer spelen we de tweede negen? Hoogste bieder Paul (welke?) met 2022. Ed legt de vernieuwde website uit. Achter het knopje ‘Golfboekje’ staan alle uitgaven vanaf 2006. Dit zinnetje dus ook. Piet Harman, de gedreven eigenaar van De Gele Lis prijst zijn fraaie golfschoenencollectie aan met ‘professionals als Lafeber, Harrington en Woosnam gingen u voor’. Cees Boks en Lise van Zuilekom voegen zich moedig in hun gezelschap door in de Gele Lis wedstrijd een paar van deze schoenen te winnen. ‘Pitchmark’ heeft een paar scherpe opmerkingen over de soms onheuse bejegening die deelnemers aan de herenmiddag te

beurt valt van de zijde der wedstrijdleiding. Zijn er nog heren? vraagt Pitch retorisch. De jongeren zijn in aantocht. Laurens Groothuis wint categorie 2 maandbeker februari, Thomas Wassenaar is 3e achter opa in maart. Mei 2008. Tom Dijkstra vindt het een onzalig idee dat orchideeën GUR zijn. Waarom die wel en paardenbloemen niet, vraagt hij zich in gemoede af. Nou, daar weet Ed wel een antwoord op: deze orchideeën staan op de rode lijst van planten en zijn daarom wettelijk beschermd. Els Postma laat ons delen in de perikelen van het dames seniorenteam waarvan Manty, Toos, Els, Margreet, Janneke, Margriet, Helène en Gerrie ondanks ziekte, zwakte en misselijkheid dapper voorwaarts gaan. De jaarlijkse dorpenwedstrijd wordt gewonnen door de gortbuke, voor de vingerbieters, stienenpikkers, skillenkakkers, sandsugers en sketetrekkers. De winnaars hebben hun zege rijmenderwijs al voor de wedstrijd voorspel: Wij, mannen met gort in de buke...hebben alles in kanne en kruke...Jullie weten van gort...dat je winderig wordt...en wij gaan je een poep laten ruke. Thomas Wassenaar is waar hij wezen wilde: wint maandbeker mei, wint Meierblis. Juli 2008. Er zijn dingen waar Irene Schuijl niet tegen kan, zoals stukjes die de seniorenochtend in het ootje nemen. Dat heeft ‘Pitchmark’ gedaan en Irene wast hem/haar de oren, als een liefhebbende moeder, die haar ten onrechte gekwetste kindje te vuur en te zwaard verdedigt. De senioren kennen veel meer spelvormen dan putjestellen, toont ze aan. En Pitchmark mag gerust een keer mee komen doen, maar moet dan wel een

mooi nieuw balletje inleveren, geen Aldi of Lidl. En Roberto Riocosa (in welke naam zonder moeite Rob Maaswinkel kan worden herkend, hoewel Mosacosa nog iets mooier was geweest, misschien) pleit voor toepassing van Caribische Regels op de golfbaan, zoals mulligans verkopen en toestemming om balletjes uit een kuultje te schuiven. September 2008. Het blijkt dat redacteur Jan Heemskerk flink bekritiseerd is om de manier waarop hij in het julinummer van het clubblad een uiterst nuttig instructiestukje van Jacqueline Dijkstra inleidde. ‘Wat moeten wij’, schreef Heems provocerend, ‘ploeterend op de ergerniswekkende fairways van de Texelse, aan met de kuilen en de bulten, de keiharde zandvlakten, het kniehoge gras?’ Jacqueline deed wat technische en tactische oplossingen aan de hand, noemde ook plaatsen als noodoplossing die door de baanverantwoordelijke kan worden gegeven. Ze zei enigszins schoorvoetend dat het baanonderhoud kennelijk niet goed is. Vooral dat laatste jaagt oppergreenkeeper Hans Witte in het septembernummer in de gordijnen, maar hij legt kalm uit dat we qua klimaat een extreem jaar hebben gehad, dat het weinige water dat viel door de arme grond niet vastgehouden wordt, dat kale plekken dressen met zaad en zand geen zin heeft want alles waait weg, dat de fairways hier en daar te hoog zijn opgebouwd etcetera. Structurele veranderingen aan de bestaande baan zijn nodig, zegt Hans. Ed Eelman snelt zijn bejaarde hulpredacteur te hulp en zegt dat Heemskerk slechts de door ieder geconstateerde kuilen, bulten, zandvlaktes e.d. heeft aangegrepen als basis voor een instructie-bijdrage. De storm is gaan liggen.


Laatste nummer – vervolg Heem hoeft niet te verhuizen naar een sappig fairwayland. Alles is weer zoals het was. Thomas en Gerdi Reyers worden clubkampioen strokeplay. Bij de foursomes clubkampioenschappen winnen weer Gerdi Reyers (met Carla Kager) en Thomas Wassenaar (met Martin Bödicker). November 2008. Voorzitter Kuip heeft de open haard aangestoken. Hij kondigt het vertrek van Reyn de Graaff aan, een persoon met veel zoveel ervaring en menselijke warmte dat het niet eenvoudig zal zijn de vacature in te vullen. In Bar en Boos zegt Boos al dat er naar een kale secretaris wordt uitgekeken. Toos Boks is de beste dame van het seizoen, en Rein Zandee wint de finale maandbeker. Jacqueline Dijkstra is vertrokken (met haar de leuke jeugdpagina’s) en in Den Burg is de sexshop gesloten. Annabel Groothuis en Lise van Zuile

kom hebben aan een golfkamp van de NGF in Papendal deelgenomen. Januari 2009. Wat is er met ‘Pitchmark’ aan de hand? Het is stil rond De Texelse, stelt hij mistroostig vast. We zijn allemaal enthousiast geweest, maar er wordt wel veel van ons geduld gevraagd. De wereld raast maar door en heeft steeds min-

der respect voor rust en stilte. Die hebben wij nog op de Texelse... misschien moeten we het dan ook zo laten. Ed Eelman brengt de lach er weer in met een kostelijk verhaal ver Hans de Beer, die na de herenmiddag Klaas Oenema naar huis brengt, nog even zijn nieuwe bungalow aan het Oude Dijkje wil showen en dan reddeloos vastloopt in de modder. In de maandbeker van december verraadt zich oude klasse: Medema wint. Bij de dames Gerda Bloem. Maart 2009. Solveig Rip treedt toe tot de redactie en debuteert met een vraaggesprekje met Marijke en Hans de Beer. We stellen na lezing vast dat Hans anno 2009 na een nederlaag gewoon zegt ‘pech gehad’ en dat Marijke als ze niet gewonnen heeft moppert en soms de pee in heeft. De allerergste foto die ooit van Jan Heemskerk is gemaakt zal het aantal lezers van Bar en Boos sterk doen verminderen. Kevin van Zuilekom is sterk in opkomst. Wint wintermatchplay, tweede in maandbeker februari (eerste Mike van der Haas !!!) en wint Gele Lis wedstrijd, categorie 1. Merkwaardig: de winnaar van categorie 2 (Antoine Kersten) schrijft het wedstrijdverslag, de tweede van categorie 1 (Cees Boks) kust Petra Harman. Conclusie: Kevin schrijft en kust niet graag. En Piet Harman (ook van de Gele Lis) is voorzitter van de jeugdcommissie geworden. Mei 2009. Paul Kuip tekent nog 3 jaar bij als voorzitter. Hij denkt de tweede negen wel in die functie te halen. Ed heeft een eutelig stukje over Anna en Igor Playboyvitch (?), die zonder benzine op een kilometer van de boot stonden en door hem werden gered met blik benzine. Heeft niets met golf te maken tenzij die benzine uit de Arabische Golf kwam.

Jeugdvoorzitter Harman constateert tot zijn leedwezen dat het jeugdteam geweldig heeft gestreden maar toch als laatste is geëindigd. Piet vindt dat je het de jeugdleden niet mag aandoen om van 05.30 uur tot 22.00 uur bezig te zijn, dus een golfdag van 16,5 uur te maken. Moeten de spelers in 2010 een dag eerder op pad? Piet vertelt ook nog een anecdote over Laurens Groothuis die na het verliezen van een hole zijn tegenstander toevoegde ‘denk maar niet dat je gewonnen hebt. ‘ Juni 2009. Het laatste clubblad in deze vorm. Paul ziet onweersbuien ons eiland links en rechts passeren, maar van Natuurmonumenten krijgen we 50.000 kubieke meters zand, zegt hij met onverminderd optimisme. Ook Iwan Groothuis heeft zich in een interview met Jan Heemskerk positief uitgelaten. De suggestie dat hij eerste prioriteit heeft gegeven aan dingen die bij de Krim moesten worden gedaan en de golfbaan maar een beetje heeft laten liggen noemt hij vlakweg onzin: ‘De grond voor de tweede negen was in 2002 al gekocht. En voor de dingen die op de Krim gedaan moesten worden waren de financieringsmogelijkheden. Het zou een kwestie geweest zijn niet van of of maar van èn èn. We konden zowel de golfbaan aanleggen als de andere zaken uitvoeren.’ We waren een speelbal van de ontwikkelingen, dat is min of meer de boodschap van het duo Kuip/Groothuis. Die 50.000 kuub zand, dat is mooi. Er kan gedacht gaan worden aan Reyns hoge afslagduin! Reyn zelf haalt in dit nummer van het clubblad nog een leuke anecdote op: iemand wilde een starttijd bespreken om in zijn eentje 9 holes qualifying te spelen. Laurens wint zijn eerste maandbeker. Helène van Wijhe debuteert als secretaris en meldt niet minder dan zes Cocksdorpers als nieuw lid (totaal nu 425 en schommelend).


Laatste nummer – vervolg November 2009. Afscheidsinterview van Reynier de Graaff. Hij heeft mooie en ook frustrerende tijden gehad, bijvoorbeeld als – in de dorre tijd – mensen zeiden dat het een mooie baan was, en dan voelde hij in zijn hart dat ze dat voor hem zeiden. Dat bleef dan in zijn hoofd hangen, dat hij mensen niet had kunnen bieden wat ze verwachtten. Voor de oude negen heeft hij wel wat tips, o.a. dat de fairways van 7,4 en 1 moeten zakken, zodat ze lekker sappig blijven. In de bladzijden met herinneringen van Reyn is die van Jan van Wijk er één om te onthouden: ‘Altijd als ik tegen hem moest matchplayen hoorde ik in mijn backswing zijn sleutels rammelen’. Er is een liedje bij Reyns afscheid. Het dient smartelijk gezongen te worden op de wijs van Quiero que tu m’accompañas, mujer (Julio Iglesias) en het refrein gaat: “Wat moeten we nou zonder Reynier de Graaff...een kar zonder motor...een wiel zonder naaf...Hoe moeten we speulen... als moederloos veulen...Hoe moet het nou zonder Reynier de Graaff?” Ook Piet Harman heeft zijn plaats als jeugdvoorzitter op eigen verzoek opgegeven. Hij wordt opgevolgd door Cees Boks, die met al die kleine Wassenaartjes op komst natuurlijk het beste van het beste wil. Januari 2010. Ja, het nieuwe clubblad ziet er goed uit. Die vuurtoren op de cover is natuurlijk gefotoshopt maar een kniesoor die daar op let. De voorzitter schrijft zijn nieuwjaarswens in boos winterweer, waarbij de sneeuw horizontaal door de lucht veegt. Adri Huizing, Martin Siebeles en Jos van der Werf volgen Hans de Beer, Hans de Leeuw en Piet W.

Schuijl op als herenmiddagbobo’s. Wij zullen dat trio manipulatieve despoten gaan missen, want hoe handig het computergestuurde indelingssysteem ook is, er gaat niks boven wat ouderwets Texels gerotzooi. Rob Maaswinkel verblijdt de redactie en de lezers met een fijngeschreven column en zet er boven dat hij zo nog wel even kan doorgaan. Maart 2010. We zijn weer sneeuwvrij, juicht Paul. Er zijn reisverhalen van Meinard Carper (matchplay met Marijke de Beer op de Texelse), Ed

Eelman, een uitje in Nw.Zeeland, Andy Balsing, op wereldtour met Wil Besseling. Een nieuw lid: Adriaan Berghauser, zou wonen in Pont Baarn. Jeugdleden houden niet van slecht weer: de maandbekers van februari en maart hebben als winnende trio’s De Beer, Van der Werf, Zandee en Medema, Keijser, Schuijl (DK) Mei 2010. Sommige leden gebruiken hun wedstrijdverslagje soms als seinpaal. Carla Kager heeft de trofee ‘De Ideale Man’ gewonnen en deze is vol-

gens Carla nog idealer dan de man die ze al 37 jaar heeft, want de nieuwe houdt bij alle situaties zijn mond. Ook Reynier de Graaff heeft thuis wat uit te leggen over het verslag van zijn door De Krim aangeboden golfreisje naar Schotland. Reyn merkt op dat hij, spelend op North Berwick, de lunch in het clubhuis van Muirfield miste, waar Margreet niet mocht komen. Hij gaat de dag later met zijn zwager. Dan maar zonder Margreet. Laurens Groothuis wint zijn eerste maandwedstrijd in categorie 1, voor Medema en Boks. Juli 2010. Eindelijk kan Jos Kager één jaar gratis autoverzekering weggeven. De gelukkige hole-in-one maakster op hole 8 is Petra Keijser. Jos doet het van harte. De jeugdcommissie, geheel herzien, schrijft enthousiast over resultaten en plannen. Annabel Groothuis en Thomas Wassenaar zijn in genomineerd geweest voor Texels sportvrouw en sportman van het jaar! Maaswinkel is verontwaardigd. In een slotwedstrijd tussen de competitieteams van dames tegen heren blijken de heren voor de fun gespeeld te hebben, maar de dames voor de winst (die winnen met 12-7). September 2010. Goed om te zien dat er nog leden zijn bij wie vurig bloed door d’aad’ren stoeit. Casper Schiphorst’s driver slaat de golfbal tijdens de maandbekerwedstrijd richting Ecomare. Casper aarzelt niet en straft onmiddellijk. Hij slaat de driver in drie stukken. Dat zal ‘m leren. Way to go, Casper! Na Casper, Carper met een gevoelvol stuk over de smartelijk gemiste stamtafel, die het veld moest ruimen bij een interieurvervanging. Met tranen in de lede ogen zien de oudere leden de verwoesting van hun wereldbeeld aan.


Laatste nummer – vervolg Meneer Bar vindt het goed, al die tafels in plaats van die ene stam-. Meneer Boos vindt dat Bar dan voortaan maar alleen moet gaan zitten. Rob Maaswinkel laat een zeer komische toekomstvisie los op het jaar 2060 waarin bij de uitreiking van de Cees Boks Beker de 114 jarige Cees Boks wordt geprezen wegens zijn verdiensten. Sinds 2010 zijn de clubkampioenschappen 26 maal door een Wassenaar en 24 maal door een Groothuis gewonnen. Sinds 2013 bestaat de prijs voor de beste niet-Groothuis of -Wassenaar. Die is deze keer gewonnen door W. Kersten, wiens opa Antoine in september 2010 de laatste wedstrijd won waarin geen Groothuis of Wassenaar voorkwam. Aldus Maaswinkel, die zich heeft laten inspireren door de clubkampioenschappen matchplay: Heren: 1.Thomas Wassenaar, 2. Laurens Groothuis. Dames: 1. Annabel Groothuis, 2. Carla Kager December 2010. Zestigduizend kubieke meter zand wordt vanuit de Eierlandse polder naar de golfbaan gereden. Paul Kuip hoopt dat de bestemmingswijzigingsprocedure op tijd wordt beëindigd. Uit het grote vraaggesprek van Jan Heemskerk met Hans Witte blijkt dat de laatste hele slechte nachten heeft gehad van de kritiek op ‘zijn’ course, te meer daar de slechte basis van de baan de grote oorzaak is van de belabberde toestand. Hij is terecht heel blij met de huidige situatie van het gras, waarbij hij een cultuurtechnische bevrediging ondergaat (door de interviewer vertaald als ‘orgrasme’). Desiré Wassenaar mag qua golf in de schaduw staan van gelauwerde familieleden, maar als drijvende kracht en verslaggeefster van de jeugdcommissie is ze goud waard. Bovendien heeft ze de jeugdige clubkampioen Thomas

gebaard en andere Wassenaartjes komen eraan. Bij de nieuwe leden melden zich Marnix en Hugo Groothuis. Maaswinkels toekomstfantasie krijgt contouren. Januari 2011. In de Texelse Courant heeft gestaan dat we in 2012 op de 2e negen lopen. Paul Kuip noemt dat nog een ‘goed voornemen’. Er zijn enkele historische clubs zoek, respectievelijk gebruikt bij de opening van de par 3 baan en de opening van de eerste echte 9: een niblick van Benet Fink, Londen en een Maxwell Driving Iron. Terugbrengen die spullen! Leo Saal heeft zijn eerste (Eindejaars) wedstrijd gewonnen. Ed Eelman praat gepassioneerd over het vernieuwde computerprogramma. Leden met een goed geheugen schiet een liedje te binnen, dat in 2009 bij de Ryder Cup op Ed gezongen is: Ed is volledig in de ban...Wat hij met de computer kan...dat wil hij op de club ook uitproberen...De drukbezette middag van de heren...Zo wordt zo zegt hij tijd bespaard...en dat gekloot met scorekaart...is bovendien afkeurenswaard...het is in willekeur ontaard...Jezus Ed, Jezus Ed, staak je vruchteloos verzet...Jezus Ed, Jezus Ed, ga fijn met Jos naar bed (en dat alles op het liedje van Robert Long, Jezus redt.) Maart 2011. Krokus en voorjaarsbloesem zijn aan hun zegetocht begonnen, constateert Paul tevreden. Rob Maaswinkel doen de witte kussens op de clubhuisbanken denken aan een bordeel in Warschau. Jan Bloem vindt dat er fazantenhennen moeten worden aangevoerd. Irene Schuijl en Corjan Luyt gaan weer meer elementen aan de seniorenochtend toevoegen. Janneke Kampstra vraagt om de clubcar te gebruiken voor het doen van dingen in de baan,

en geen handicarts. Ed en Josje Eelman hebben meer dan 100 golfbanen in NZ gespeeld en alle wijnen van NZ geproefd. Volgend jaar gaan ze weer. Desiré Wassenaar heeft dit jaar weer een meisjesgroep bij de jeugd. Hans Witte heeft weer flink mogen investeren in nieuw materiaal (hydrostatisch aangedreven trekker!). Jan Bloem heeft zowel in februari als maart in de 3e categorie de maandwedstrijd gewonnen, met Gerda een keer tweede en een keer derde. Over voorjaarsbloesem gesproken. Mei 2011. Een clubblad vol citaten. Dat heb je weleens. Antoine Kersten citeert Ed Eelman: “Wordt het niet eens tijd dat er een andere auto verschijnt op die parkeerplaats? Als jij er niet voor zorgt regel ik het wel via het nieuwe computerprogramma.” Antoine gehoorzaamt en mag zijn kar parkeren voor het clubhuis. Rob Maaswinkel citeert Piet Schuijl: “Ik spreek eigenlijk geen Engels. Alleen yes, no en all square.” Meer heb je eigenlijk ook niet nodig hier. Jan Bloem citeert Jan Heemskerk: “Piet Zijm, Luyt en Harman zijn mannen van staal....Jan Heemnskerk heeft krullen en Homan is Kaal...Al ben jullie groot en al benne wij klein...Wat is het toch fijn om een durper te zijn.” Dit Cocksdorpse team wint de dorpenwedstrijd (zeggen ze).


Laatste nummer – vervolg Juli 2011. De Heerenveenbokaal is terug, terwijl hij niet eens weg was, want hoewel de Texelaars hem vorig jaar wonnen hielden de Friezen hem thuis en als Siebeles dat niet had ontdekt en de Texelaars nu niet gewonnen hadden stond het ding nog steeds in Heerenveen. Hans Witte gaat de vijverpartij tussen 3,4 en 7 uitdiepen. Rob Maaswinkel verklapt dat hij Tiger Woods zoenend heeft aangetroffen, en wel met een vrouw die niet de zijne is. Fijn dat Texelse golfers zuks niet doen. Geen Wassenaartjes dit keer, maar de kleine Groothuis – Hugo - komt voor het eerst in de wedstrijduitslagen voor: derde in de ouder/kind wedstrijd. Nog aan de hand van papa dus, maar hij komt eraan. September 2011. De zomer was nat, droog, warm, koud, zo heeft Paul het niet vaak meegemaakt. Hij gaat dagdromen over scherpgeslepen spades, die de zandhoop te lijf gaan. Er komt een kampioenenfeest. Antoine Kersten heeft zijn feest al gehad: de eerste albatros hier ooit geslagen. Tweede slag hole, afstand 187 meter, houten vijf, lichte draw, lekker stuitje, rolletje, ploep. Zijn bal: Titleist, PTS So/Lo (van DM Service Center Ten Klei). Bij de wedstrijd uitslagen jeugd een nieuw Wassenaartje (Dorian). Interessant de eerste strokeplay kampioenschappen met drie jongeren bovenaan: Thomas W., Kevin v.Z. en Mike van der Haas. Thomas wordt ook matchplay champ. Bij de dames wringt Janneke Kampstra zich met enige moeite tussen Annabel Groothuis en Lise van Zuilekom. Ook Sjoerd Koopman is in opmars.

December 2011. De allerlaatste onvergetelijke Schuijlhut Trofee is gespeeld, met enorme dank aan de Schuijlen en hun onverbeterbare slipjesman Rein Zandee. Wil Homans afscheid als manager wordt aangekondigd. Roland Schippers volgt hem tzt op. Rob Maaswinkel maakt zich tolk van velen als hij onder de aanhef ‘Lief aanstormend talent’ de aanstormende getalenteerden subtiel onder de neusjes wrijft, dat zij het eigenlijk aan de ouden te danken hebben dat zij, jongeren, zo goed zijn en suggereert dat diezelfde jongeren voortaan als begroeting een lichte buiging voor de ouderen maken. De stukjes op latere pagina’s, van hoofdakela Desiré, wemelen alweer van nieuwe namen: Joppe Barnard, Suzanne Boon, Joeri Bosma, Dirk en Sieme Boomstra, Toon Pop, Marijn Weber, Isa van Diepen en ja hoor, een verse Wassenaar: Daniël, derde bij 9 holes t/m 13 jaar. En nog een primeurtje: de foursome clubkampioenschappen zijn gewonnen door opa Boks en kleinzoon Thomas. Op het kampioenenfeest draagt kleinzoon een das en opa niet. Januari 2012. Een nieuwe cover voor het clubblad. De vuurtoren staat er nog steeds clandestien op maar ook komt er een soort uil van rechts binnenzeilen. Het is duidelijk, Ed kan er niet genoeg van krijgen, van het fotoshoppen. Paul heeft van de oliebollen genoten en houdt de moed erin: startjaar 2e negen is 2012. Hans Witte kondigt het geraas van de graafmachines al aan. Mooie clubkleding wordt getoond op pagina 11, waar ook dat vogeltje van de cover wordt benoemd: een velduil. De mooiste foto in het nummer: twee gestrande accukarren in een bunker. De mooiste tekst: Sinterklaasrijm op z’n Tessels. Gaat over iemand, ‘die

de skoffel op ’t boetje gooid het en ok dot ie nag amper on tied foor Neel het in bed’ Maart 2012. B & B heeft een mooie advertentie, dat driverhoofd met twee ballen als symbool van de Texelse slagvaardigheid in accountancy. Onze eigen B& B, beter bekend als Bar en Boos, loopt op het scherp van de snede met een grappig bedoeld stukje over senioren-puttjes. Wil Homan heeft een mooi afscheid gevierd. De nieuwe manager Roland is door Alain Hirschler geinterviewd, een goed gesprek met geweldige anecdotes over o.a. waanzinnige rijkdom in Abu Dhabi, maar met de tevredenstellende laatste zin ‘het zand van Texel is onbetaalbaar’. Ex-collega Andy Balsing zoekt het geluk over de grens bij Henri-Chapelle. Ook heel mooi. Het is goed dat Ad Waverijn namens de R&H commissie nog een paar puntjes op de i zet. Gebruik de trekkarretjes niet buiten de fairway!! Werk op de green één oneffenheidje meer weg dan u hebt veroorzaakt !!` Mei 2012. In de algemene ledenvergadering heeft Paul Kuip enig oproer beantwoord met het abrupte en definitieve neerleggen van de voorzittershamer. Het gebaar leidt bij menige aanwezige tot lichte verbijstering, juist nu het zo lang verwachte moment nadert waarop hij altijd zei zijn voorzitterschap te zullen beeindigen, de opening van de tweede negen. Hij gaat in het clubblad niet in op waaroms en hoe’s, maar maakt elegant plaats voor zijn opvolger, die hij, met het nieuwe bestuur, alle plezier toewenst dat hijzelf aan het besturen van onze vereniging heeft mogen beleven. Voor de laatste keer staat onder zijn voorwoord ‘U veel voorpret wensend, uw voorzitter Paul KuipCzn’.


Laatste nummer – vervolg Ook NBC Eelman heeft trouwens een mooie advertentie met een balletje in de branding. De senioren zijn gaan trainen voor de competitie. In Spanje (want trainen is het best als je omstandigheden opzoekt die de echte zoveel mogelijk benaderen, nietwaar?) Ze vliegen via Rotterdam, want op vliegveld Zestienhoven kan je rustig het dak van je auto een week open laten staan. Alain heeft nu Jan van Wijk geïnterviewd. De jonge pro weet alles van clubfitting. Oudere leden herinneren zich als de dag van gisteren dat Jan nog Jantje was. September 2012. De nieuwe voorzitter heet Wim Eelman. Hij is lid van de Par Zes, dus niet de eerste de beste. Wim heeft zich de afgelopen maanden intensief in de club verdiept en is tevreden over wat hij aantrof. Hij kondigt een negen stappenplan aan, de heropstanding van de Schuijlhut Trofee en de wisseling van de wacht bij de golfshop. Nu Alain Alan in zijn fraaie interviewserie heeft bevraagd lijken de tweede negen er toch aan te komen. Alles wat Alan Rijks zegt smaakt naar meer. Spelen eind 2013 lijkt hem mogelijk. Er komen potbunkers en zodenbunkers en een waterreservoir en een hele hoge tee. Jammie-jammie, denken de leden ongelovig. Het eerste jeugd golfkamp is gehouden en Desiré Wassenaar geeft een mooi beeld van de enorme organisatie. Het kamp is een groot succes geweest. Jeugd, hoezo jeugd? Thea Bakker is nationaal Old Grand Ma kampioene geworden! Op eilandniveau verandert er de eerste jaren weinig. Clubkampioenen strokeplay Thomas Wassenaar, Annabel Groothuis, foursomes Thomas Wassenaar en Cees Boks, Annabel Groothuis en Lise van Zuilekom, clubkampioen matchplay Tho-

mas Wassenaar, Lise van Zuilekom. December 2012. De nieuwsbrief van de voorzitter opent met het erevoorzitterschap van Paul Kuip. Dan laat hij het ledenhart vol verwachting kloppen met het vooruitzicht op een nieuw soort ledenvergadering, waarin een aansprekende spreker een inspirerende presentatie zal houden. Dat belooft wat. En hij annonceert de Club Van 100, die met clubbijdragen van 100 Euro per jaar het jeugdgolf gaat

steunen. Nog meer steun: tien volwassen leden zijn geslaagd voor de cursus jeugdcoach 1. Voorzitter Wim Eelman geeft in het grote interview te kennen dat hij deze functie 4 jaar wil doen. Behalve rode, gele en witte tees gaan we ook blauw en oranje krijgen. Nu maar afwachten wie daarvan durven spelen. Wil Homan kan het leiden niet laten en wordt nu chef van de wedstrijdcommissie. Jan Bloem verwelkt niet geheel maar blijft als clubconsul Old Grand Dad actief. En als golfer. Ed Eelman kondigt de langzame aftake-

ling van dit clubblad aan: volgend jaar geen zes, maar vier nummers, maar daar komen dan ook wel topverhalen in, schrijft Ed, ongeveer. Zoals Lise en Kevin van Zuilekom ooit deden winnen nu Annabel en Laurens Groothuis de mixed foursome kampioenschappen. Januari 2013. Nieuwe mooie luchtfoto op de cover. Voorzitter Eelman begint zoals vroeger zijn illustere voorganger Kuip met het vaststellen dat de winter lang genoeg heeft geduurd en dat het voorjaar eraan komt. Half maart ligt er nog sneeuw op de baan. Deze keer is Antoine Kersten onderwerp van Alain Hirschlers vraaggesprek. Antoine voelt zich, als captain van het 1e herenteam een oude zak tussen de jongeren in zijn groep, maar hij vindt het teamwork toch geweldig. Thomas Wassenaar, eerste speler, toont met beide benen op de grond te staan en erkent tegenover Alain, dat hij vooral mentaliteit te kort kwam bij de moeilijke klim naar topgolf. Meinard – Overkanter- Carper zegt dat het clubblad op de schop moet, en dat terwijl Ed weer van die mooie advertenties heeft verzameld. De club heeft het certificaat Committed to Jeugd ontvangen en dat is mooi. Juni 2013. Begint met leuk Luilakverslag van Wilfred Mooij over testosteron, trippelvoetjes van Janneke Kampstra, de bijna doodervaring van Piet Wilnis en de gedroomde lengte van zijn pieterman. Marit is uit het clubhuis vertrokken. Men kan haar voortaan bij het strand aantreffen. Bar en Boos is daar enigszins down onder.


Laatste nummer – vervolg Alain interviewt onvermoeibaar door. Jeroen van der Vring is van golfpro in het greenkeepersvak gerold en is daar gelukkig mee. Hij heeft nog wel een prima anecdote over een leerlinge die vroeg wat je doen moest als je bal in de hole lag. Ed Eelman schrijft nu al ‘vaarwel golfboekje’ en het ziet er nog wel zo mooi uit! Alleen al die foto’s , die Dirk Hoogendijk en Erhard Schulze uit Abu Dhabi meebrachten. een wonder dat deze boys terugwilden. En wie zien we daar op de wedstrijduitslagenpagina? Winnaars van de prestigieuze Arendsen de Wolftrofee? Toos Boks en Jan Heemskerk. Die mogen samen naar een nog onbekend, maar uiterst luxueus golfresort. Een week of drie, als de geruchten waar zijn. Oktober 2013. Het einde van een tijdperk is nabij, laat voorzitter Eelman ons in vette letters weten. Komen de Marsmannen? Hebben de bankiers ons eindelijk naar de afgrond gebracht? Tsunami over de tweede negen? Neen, dit is het laatste clubblad zoals wij het kennen. Ed Eelman belooft dat we ook in het digitale tijdperk zullen blijven genieten. Uit Alains interview met bulldozermachinist Fokke de Haan blijkt dat het genieten wel in orde komt met de nieuwe negen. Het gaat prachtig worden! Secretaris (la belle) Hélène van Wijhe kan het aantal leden nog net boven de 400 houden en is het niet curieus dat bij de nieuwe leden de heer R. Konijn uit Heemskerk staat, net nu het bord van het door Jan Heemskerk bezongen Knien van hole 8 door onopgehelderde oorzaak is verdwenen? De wedstrijduitslagenpagina leidt bij menig lid tot nostalgisch gemijmer. Reynier de Graaff staat er twee keer op. Dat gebeurde hem zestien jaar

geleden ook weleens. Elly Boorsma, Janneke Kampstra, Marijke de Beer, de Van Tatenhoves, Hans van Maldegem, Jan Winnubst, Wil Homan, Harry Keizer, oude namen schouder aan schouder met de nieuwe boegbeelden Thomas Wassenaar, Annabel en Laurens Groothuis, Kevin en Lise van Zuilekom, Mike van der Haas. En wie zien we daar aankomen? Jordy en Maarten Willem Schuijl, Hugo Groothuis. De digitale boys zijn in aantocht. Op de achterpagina slaat Roland Schippers, staande op door rupsbanden geplet zand van de nieuwe course, het verhaaltje uit.

Colofoon Adres golfclub – secretariaat De Texelse Golfclub Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 06-22973229 [email protected] www.gc-detexelse.nl Adres Golfbaan Golfbaan De Texelse Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp Tel. 0222 316 539, fax. 316 019 Golfpro Joost Brieko tel. 0222 316 805 [email protected] Bestuur Wim Eelman, voorzitter Rob Maaswinkel, vice voorzitter Hélène van Wijhe, secretaris Fred Klok, penningmeester Marjan v/d Ploeg, lid Wedstrijdcommissie Wil Homan, tel. 316957 Regel- en Handicap commissie Ad Waverijn, tel. 312 016 [email protected] Examen commissie Peter Boorsma, tel. 317 362 Jeugdcommissie Cees Boks, tel. 327 712 Baancommissie Reijnier de Graaff, tel. 322745 Computercommissie Ed Eelman, tel. 317 378 Handicartcommissie Jo Oosterveer. Redactie clubblad Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378 [email protected] Pijpersdijk 33, 1796 MH De Koog

Van de voorzitter. pagina

Recommend Documents