Van de redactie. Van de predikante

Van de redactie Pasen, en de weg ernaartoe. Een tijd van inkeer en afscheid. Maar dan ook: van opnieuw of hernieuwd beginnen. Deze Paas MennoSticht biedt ruimte aan deze - ogenschijnlijke – polariteit: Binnenkort het afscheid van onze predikant Alex Noord. Voor de dopelingen een nieuw begin. En bij de activiteiten rondom het jubileum merken we dat verleden, heden en toekomst niet los van elkaar te koppelen zijn. Gelukkig mogen we ondertussen wel stellen dat de tongschroef (in Nederland tenminste) toch echt tot het verleden behoort, en plaats heeft gemaakt voor samenwerking met andersgelovigen, en de mogelijkheid om ook binnen de doopsgezinde broederschap de deur bij elkaar plat te lopen tijdens Kerkenpad. We wensen u veel leesplezier en een mooie Paastijd toe. Laura, Nienke, Sanne en Sandra

Van de predikante TUIN - tuin van God zijn, dat doe je samen – Ik zit in de tuin en ik graaf, want het is lente. Terwijl de helikopters af en aan over mijn hoofd heen vliegen - even verderop zit de wereldtop over nucleaire dingen te vergaderen - zit ik dus tussen de bomen en de planten en het onkruid met een schep in mijn hand, en onwillekeurig vliegen mijn gedachten alle kanten op. Compassie is het thema waar het in deze dagen over gaat in de Doopsgezinde gemeente Utrecht; ik bereid mij in mijn hoofd voor op de huissamenkomsten. Compassie wordt in de wandelgangen meestal vertaald met 'mededogen', en alhoewel ik dat een prachtig woord vind, overpeins ik tevens dat het een 'groot' woord is, een soort container waar van alles en nog wat in gegooid is en kan worden gegooid. Stel, ik treed de wereld met compassie tegemoet, hoe zie ik er dan uit? Wat doen mijn handen en voeten? Ik ken mensen die zo begaan zijn met het leed in deze wereld dat (om het met Loesje te zeggen) hun hoofd niet meer weet wat hun voeten aan het doen zijn. Ze lopen zo hard achter het onrecht en de ellende aan, die ze dagelijks om zich heen zien, dat ze zichzelf vergeten. Dat zorgt voor een vermoeide en soms verbitterde trek om hun mond en in hun ogen. Want het is nooit genoeg. We doen elkaar zo veel aan, en ze hebben zoveel te doen. Overal mensen die ons nodig hebben, de wereld is er vol mee. Daklozen, werklozen, hongerigen van geest, hongerigen van lijf, buitenlanders, mishandelde kinderen, onterecht gekapte bomen - ja, ook de natuur heeft ons nodig. Wat word je er moe van om de hele wereld als jouw werkveld van mededogen te zien, wat is het een onbegonnen taak om de ellende van alles en iedereen op je schouders te nemen. Ik zit in de tuin en ik graaf en ik vraag me af wat ik met mijn mededogen aan moet. Aan wie, voor wie, welke kant op? Hoeveel geef ik van mijzelf en waar zeg ik een keer: ho, nu ben ik zelf aan de beurt. Ik zit in de tuin en terwijl de zoveelste militaire helikopter boven mijn hoofd raast om mijn criminele activiteiten in de gaten te houden, denk ik: het is goed om compassie te bundelen. Het is ooit mijn gang naar de kerk geweest om met mijn geloof in God, mijn vertrouwen op het ooit komende Koninkrijk, mijn hart vol compassie, niet alleen te zijn. Ik heb samen met mijn gemeente een plek omcirkeld in deze wereld van waaruit ik een bijdrage kan leveren om de wereld met mijn liefde te benaderen.

Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 1 van 18

Nee, ik kan niet alles, ik kan het niet alleen, ik kan het niet te allen tijde. Dat hoeft ook niet, we zijn als gemeente van Christus een saamhorig geheel van mensen met allerlei soorten en maten aan kwaliteiten. En omdat ik toch in de tuin zit met op dit moment een hark in mijn handen, even stil zit ik omdat ik de ontluikende pracht van een plant, waarvan ik de naam deze winter vergeten ben, zit te bewonderen, denk ik: mijn gemeente is net een tuin. Een tuin waarin van alles groeit en bloeit, elke plant vraagt om iets anders en toont zich iets anders. De ene plant wil zon en strekt zich kleurig uit naar de hemel, een andere houdt zich liever gedeisd en wil in de schaduw rustig zichzelf zijn. Weer een andere struik wenst halfschaduw omdat hij zoveel zon niet aankan, maar hij wil wel een beetje. Ik heb ook een paar ruisende bomen, die hebben de taak die schaduw te leveren voor de bescheiden planten en overigens ook voor mij, teveel zon werkt op mijn hoofd niet zo goed. Er zijn groeisels die erg hard gaan, die hebben soms een knipje nodig; er zijn er die af en toe even gespit moeten worden, anders vind ik ze ook nog drie meter verderop. Er zijn allesoverheersers die ik zo nu en dan toespreek; er zijn moeizame groeiers die ik wat pokon geef. Er is onkruid dat ik best wel mooi vind, dat zet ik apart in een pot en dan bewonder ik ook hún blaadjes. De gemeente is net een tuin, elk heeft z'n kleur, z'n groei, z'n vragen en z'n geven. Samen, ik kan niet anders zeggen, wordt het in z'n geheel een paradijs om te zijn. Ik weet het, dit is een stuk met heel veel 'ik' er in. Dat ligt niet aan mij, dat ligt aan het woord compassie, dat als woord zo groot is dat ik het kleiner moest maken om het te begrijpen. Nu begrijp ik er meer van. Verder is het feit, dat ik in mijn tuin zit te knippen en te bewonderen, op zich helemaal niet zo interessant. Dat wordt het wel als ik die tuin gebruik als beeld om met u samen te zien hoe wij als gemeenteleden elkaar nodig hebben om het mededogen in deze wereld gestalte te geven. De helikopters vliegen nog altijd af en aan, ze mogen meedoen in dit beeldenspel, in die zin dat ze mij niet deren, want ik ben verweven met mijn paradijs. Laten we hopen dat ze daar verderop afspreken om de nucleaire dingen met rust te laten en dat ze naast al het vergaderen ook samen de tijd nemen om in een tuin te gaan zitten en die te bewonderen. Ds. Anneke van der Zijpp


blz. 2 van 18

Van de kerkenraad Het zijn drukke tijden in de gemeente: er wordt hard gewerkt aan de voorbereiding van het Jubileumprogramma. U heeft het programma waarschijnlijk al gezien, het ligt in de kerk en is ook op de website te vinden. U bent allen van harte genodigd voor de boomaanplant op vrijdagmiddag 11 april en voor het begin van het jubileumprogramma op zaterdagmiddag 12 april in de kerk. En natuurlijk voor alle andere activiteiten! In verband met het vertrek van onze predikant Alex Noord naar Haarlem is de beroepingscommissie na onze ledenvertoeving op 23 februari meteen goed aan het werk gegaan. Het conceptprofiel is mede aan de hand van opmerkingen van leden bijgesteld. In Doopsgezind.nl en op de website komt een advertentie te staan en dan moeten we afwachten... Ondertussen heeft de kerkenraad voor de komende periode, vanaf 1 mei, gekeken naar mogelijkheden om tijdelijk in deze vacature te voorzien. Samen met ds. Anneke van der Zijpp hebben we de verschillende taken bekeken en we zijn blij dat ds. Reinhold haar wil bijstaan bij het pastorale werk en bij de huissamenkomsten in het najaar, Corrie van Egmond zal de jongerengroep Praten en Proeven begeleiden en ds. Sybout van der Meer uit Haarlem zal de Woensdagochtend Bijbelkring gaan begeleiden totdat er een nieuwe predikant is. Er is nog een vacature in de gemeente. Niet alleen ds. Noord gaat weg, ook onze medewerkster van het Kerkelijk Bureau, Willy van Viegen, vertrekt. Per 1 juli a.s. gaat ze met (vervroegd) pensioen. Ruim negen jaar heeft ze op haar eigen, heel betrokken wijze, vorm gegeven aan het Kerkelijk Bureau, toen een noviteit, nu niet meer weg te denken. Veel dank daarvoor, Willy! Er is een sollicitatiecommissie gevormd om in deze vacature te voorzien. Deze commissie bestaat uit zr. Evelien Niemantsverdriet, br. Jan Fokke Meirink en br. Eddy van den End. Zij zullen op basis van het huidige dienstverband een nieuwe kandidaat zoeken die het werk van Willy kan overnemen. Op de ledenvertoeving van 23 februari zijn ook de voorgestelde aanpassingen van het reglement uit 2003 besproken. De gemaakte open aanmerkingen worden verwerkt en op de ledenvergadering van 6 april a.s. hopen en verwachten we het nieuwe reglement voor de komende tien jaar vast te stellen. Belangrijke aanpassingen, zoals het geven van stemrecht aan de vrienden van de gemeente en het aanpassen van de zittingsduur voor kerkenraad en commissies, vonden een positieve respons. Diverse artikelen zijn aangepast aan de huidige wijze van werken en ook is de taal meer van deze tijd. Er is dus veel te doen en veel mensen zetten zich hiervoor in, allen veel dank daarvoor! Namens de kerkenraad wens ik u een goede Paastijd toe. Teije Bakker voorzitter Kerkenraad

Bloemen uit de zondagse dienst De bloemen die elke zondag in de dienst op de kansel staan zijn bestemd voor leden en vrienden die door ziekte of anderszins een moeilijke tijd doormaken of voor diegene die iets heeft te vieren. Wilt u ons laten weten wie daarvoor op zeker moment in aanmerking komt. Een bericht naar het Kerkelijk bureau is dan voldoende. De Kerkenraad Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 3 van 18

Kerkdiensten: aanvang 10.00 uur, tenzij anders aangegeven Datum

April 6 13 17 18 20 27 Mei 4 11 19 25

Juni 1 8

Predikant

Maria van der Burgt Ds. Alex Noord Ds. Alex Noord Br. Rik Harmsen Ds. Anneke van der Zijpp Ds. Alex Noord Ds. Anneke van der Zijpp Ds. Alex Noord + prof. Piet Visser Geen dienst ds. Anneke van der Zijpp + mw. prof. dr. Giselinde Kuipers Br. Rik Harmsen Ds. Corrie van Egmond

Bijzonderheden

Palmzondag - doopdienst Witte donderdag, Goede vrijdag, Pasen Afscheidsdienst,

i.v.m. Ringdag Almere Speciale dienst over de toekomst van de gemeente

Pinksteren

Kom maar in de kring (0-6 jr)

Kinderdienst (6-12 jr)

-

Ja Ja Nee Nee Ja Ja

-

Nee Ja

-

Ja

-

Ja Ja

Uitleg bij de collecte doeleinden April 6 13 17 18 20

27 Mei 4 11

ST. Omduw Stichting Doopsgezinde Monumenten in Friesland Geen collecte Geen collecte Stichting de Tussenvoorziening Doopsgezinde vrouwenretraites

Oecumenisch Diakonaal werk In de stad Utrecht

Project: Meisjesstad. Tijdelijk onderdak aan vrouwen ( met of zonder kinderen) en meisjes die in een crisissituatie zitten en dakloos zijn. Een weekend, met een bepaald thema, door en voor Doopsgezinde- en andere zusters. Oecumenisch Diakonaal werk In de stad Utrecht

25

ST. Omduw het werk ten behoeve van de Broederschappen in Indonesië Stichting Doopsgezind Wereldwerk Vrijplaatsenfonds AKC

Juni 1 8

ST. Omduw Doopsgezinde zending

Oecumenisch Diakonaal werk In de stad Utrecht

19


Het fonds biedt kinderen de kans om naar een Doopsgezind vakantie kamp te gaan

blz. 4 van 18

Agenda april 2014 Wo 2 Do 3 Zo 6 Di 8 Di 8 Wo 9 Do 10 Vr 11 Za 12 Zo 13 Zo 13 Zo 13 Ma 28 mei 2014 Zo 4 Do 8 Di 13 Wo 14 Wo 14 Do 15 Vr 16 Ma 19 Wo 21 Do 22 Zo 25 Zo 25 Zo 25 Zo 25 juni 2014 Zo 1 Do 5 Zo 8 Zo 8 Di 10 Wo 11 Do 12 Vr 13

Ochtendbijbelkring Utrecht Praten & Proeven Ledenvergadering Contactledenbijeenkomst Vergadering Kerkenraad Taizé aan de gracht Startersgroep Boomaanplant i.v.m. jubileum DGU Officiële opening jubileum DGU 12+groep 15+groep Repetitie Gemeentekoor Ochtendbijbelkring De Bilt/ Bilthoven

10.00 18.30 11.30 14.00 19.30 20.00 18.30 14.00 14.30 10.00 10.00 11.30 10.00

Repetitie Gemeentekoor Startersgroep Vergadering Kerkenraad Ochtendbijbelkring Utrecht Taizé aan de gracht Praten & Proeven Concert Camerata Trajectina en stadsdichter Ingmar Heytze Ochtendbijbelkring De Bilt/Bilthoven Ubi Caritas Startersgroep 12+groep 15+groep Repetitie Gemeentekoor Kostersbijeenkomst

11.30 18.30 19.30 10.00 20.00 18.30 20.00 10.00 18.30 18.30 10.00 10.00 11.30 11.30

Repetitie Gemeentekoor Praten & Proeven 12+groep 15+groep Vergadering Kerkenraad Taizé aan de gracht Startersgroep Spraakmakend eten

11.30 18.30 10.00 10.00 19.30 20.00 18.30 18.30

Data inleveren kopij en verschijning Menno Sticht 2013-2014 Nummer 2014.3 - Pinksteren/zomer 2014.4 - Nieuw seizoen


Inleverdatum kopij 25 mei 3 augustus

verschijningsdatum 7 juni 16 augustus

blz. 5 van 18

DGU - 375 jaar In mijn vorige stukje vertelde ik u over het bezoek van enkele diakenen uit 1639. Zij waren echter niet de enigen die onze gemeente met een bezoek vereerden. Enkele weken later mochten wij de weleerwaarde heer ds. P.J. Glasz ontvangen, de bij zeer velen geliefde predikant uit de jaren 1911-1934. Hij woonde incognito een dienst bij en werd dan ook door weinigen herkend. Dat gold echter niet voor zijn collega Alex Noord. Nu deze laatste over enige tijd naar de gemeente Haarlem vertrekt, ook wel aangeduid als de Mennistenhemel, heb ik hem gevraagd zijn vroegere collega eens te vragen naar zijn visie op onze huidige gemeente. Het interview verliep als volgt. Alex: “Waarde collega, ik heb vernomen dat u enige tijd geleden nog eens teruggekeerd bent naar de Oudegracht, waar u als voorganger zo lang hebt gewerkt. Toen u daar kwam, trof u een wat deftige slaperige gemeente aan, die net door uw voorganger ds. De Waard enigszins was wakker geschud. U ging voortvarend van start en stond aan de wieg van Ons Maandblad, een zangkoor, de zondagsschool, de Doopsgezinde Kring, de Begroetingscommissie, een zusterkring en een jongerenkring. Bovendien werd in uw tijd de kerkenraad voor het eerst uitgebreid met een vrouw. Hoe kijkt u aan tegen de huidige doopsgezinde gemeente? Hoe is de kerkdienst u bevallen?” Ds. Glasz: “Waarde collega, dank voor de uitnodiging om nog eens met u te spreken over mijn dierbare oude gemeente. De kerkdienst, zei U? Er stond een vrouw op de kansel, dat was geheel nieuw voor mij, maar wel verrassend. Ik heb nog meegemaakt dat Anne Zernike als eerste vrouw tot het predikambt werd toegelaten. Bovendien zag ik de dat de kerkenraad niet meer alleen uit oudere mannen bestaat, maar deels uit vrouwen en jongeren. Een uitstekende ontwikkeling! De kerk was echter lang niet zo vol als in mijn tijd. Dat was wel een teleurstelling. Het huidige ledental is heel wat kleiner dan vroeger, toen we ruim 800 leden hadden. Nu heb ik begrepen dat dat in de meeste kerken het geval is, dat is een schrale troost.” Alex: “U hebt gelijk. Onze gemeente is dikwijls erg naar binnen gekeerd geweest. Gelukkig hebben we een nieuw beleidsplan, waarin onder meer de nadruk wordt gelegd op de zichtbaarheid van de gemeente. Die zichtbaarheid wordt overigens al jaren bevorderd door de actie Kerken Kijken. In de zomermaanden is onze kerk, evenals andere grotere kerken in de binnenstad, in de middag geopend en ontvangen we veel bezoekers, uit Utrecht maar ook uit de verre omgeving. Velen zijn verrast dat achter die statige deuren een kerkgebouw verstopt zit, een echte schuilkerk!” Ds. Glasz: “Ach, dat doet mij plezier! In mijn tijd was ik actief in de Gemeentedagbeweging, maar deze vond in Utrecht helaas weinig weerklank. Leidt u zelf de bezoekers rond? Dat zou toch wel heel veel tijd kosten?” Alex: “Nee collega, dat doen onze leden. Wij hebben dan wel heel wat minder leden dan vroeger, maar de meesten van hen zijn erg actief in de gemeente en nemen veel taken op zich. Zo zijn er vrijwillige kosters, die op zondag en soms ook wel door de week de kosterstaak vervullen. Sinds 2006 hebben we namelijk een kerkelijk bureau met een vaste betaalde medewerker, die de predikanten en anderen heel wat werk uit handen neemt.” Ds. Glasz: “Wat een goede ontwikkeling! Dat hadden we honderd jaar geleden moeten bedenken! Ik was alleen al heel wat tijd kwijt aan het volschrijven van Ons Maandblad. Is er tegenwoordig ook een gemeenteblad?” Alex: “Ja zeker, ons gemeenteblad heet MennoSticht, een dubbele bodem zoals u wel zult begrijpen. De redactie wordt geheel verzorgd door vrijwilligers en zij krijgen veel kopij binnen van diverse gemeenteleden. Dit interview zal, met uw toestemming, ook binnenkort in ons blad gepubliceerd worden. Naast het blad ontvangen de leden elke 14 dagen een digitale nieuwsbrief en we hebben ook een eigen website. Tja, ook onze gemeente kan niet meer zonder de digitale snelweg.” Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 6 van 18

Hebt u trouwens een blik kunnen slaan in onze Wegwijzer, ons jaarprogramma?” Ds. Glasz: “Nee, wat staat daar in?” Alex: “In de Wegwijzer staan alle activiteiten van de gemeente: de verschillende vieringen, waaronder zgn. Taizédiensten, bijbelkringen, jeugdwerk, maaltijden met gesprek (Spraakmakend eten), gemeentekoor, samenwerking met de Buurkerken, 32 bladzijden vol.” Ds. Glasz: “Ik zie al wel dat de gemeente, ondanks haar ledenverlies, nog altijd springlevend is. En zoals ik vroeger al eens gezegd heb: het belangrijkste ligt niet achter, doch vóór ons. Bij een jubileum kijkt men naar het verleden, maar belangrijker nog is het om naar de toekomst te kijken. Ik wens u en de gemeente een aangename jubileumviering toe, maar blijft u vooral vooruit kijken.” Alex: “Waarde collega, ik ben blij dat ik tegen het einde van mijn werk in Utrecht nog eens met u van gedachte heb mogen wisselen. Ik dank u zeer voor dit gesprek.” Met dank aan de interviewer, Angelique Hajenius


blz. 7 van 18

Ringdag 18 mei 2014 in Almere Beste broeders en zusters, vrienden en vriendinnen (jong en oud), De Doopsgezinde Gemeente in Almere nodigt u allen hierbij van harte uit voor de Ringdag op zondag 18 mei 2014. Op die dag bent u onze gast en willen wij u (voor de derde keer) ontvangen in onze gemeente. Wij willen op die dag met u delen wat wij de afgelopen jaren vanuit de Broederschap hebben ontvangen en wat wij als gemeente hebben geleerd. Dit zal zowel verpakt zitten in de viering als in de workshops en andere activiteiten die wij voorbereiden. Uiteraard zal er ook een programma zijn voor kinderen en jongeren. Vanaf 10 uur bent u welkom in basisschool ‘De Driemaster’ in de Stedenwijk. Deze school is op loopafstand van inloophuis De Ruimte. De dag zal rond 15.30 uur worden afgesloten. Begin april zullen we u verdere informatie over het programma en een routebeschrijving sturen. We verheugen ons op uw komst en op ons samenzijn als Ring van Midden-Nederland. Met vriendelijke groet, Namens de kerkenraad en het organiserend comité van de Doopsgezinde Gemeente Almere, Rita Romeijn-Hogeweg

Workshop Strangers No More 2013 Hiermee nodig ik u uit voor de komende zendingsworkshop en ledenvergadering van de Doopsgezinde Zending op zaterdag 5 april. Deze bijeenkomst vindt plaats in het kerkgebouw van de Doopsgezinde Gemeente Bussum – Naarden (Wladimirlaan 10 te Bussum; op 5 minuten loopafstand van het station. Vrij parkeren in de wijk is niet mogelijk – parkeerkaarten zijn beschikbaar). Aanvang 10.00 uur. We starten de dag met een workshop naar aanleiding van het internationale Doopsgezinde jongerenuitwisselingsproject Strangers No More 2013 dat afgelopen zomer plaats heeft gevonden in het Doopsgezinde Seminarie Semilla in Guatemala. De dag wordt georganiseerd door de Nederlandse jongeren die aan SNM2013 hebben deelgenomen en de theologische adviseur van de Doopsgezinde Zending, ds. Afke Maas – Smilde. Op de website van de Doopsgezinde Zending doen zowel de Nederlandse als buitenlandse deelnemers verslag van hun ervaringen (www.Doopsgezindezending.nl zie: Nederlandse, Engelse en Spaanse pagina). Na de workshop vindt ter afronding het huishoudelijk deel (de jaarvergadering) plaats. Er wordt gezorgd voor een eenvoudige lunch; we sluiten de bijeenkomst om ongeveer 13.30 uur af. Mag ik u vragen ter wille van onze logistiek uw komst bij het secretariaat aan te kondigen, bij voorkeur per mail: [email protected]? Graag tot ziens in Bussum, Ria de Jong – van der Gevel secretaris Doopsgezinde Zending


blz. 8 van 18

Bericht van de predikant Palmzondag, opnieuw een dienst van belijdenis en doop Ik ben niet gekomen om er te komen, ik ben er maar zo'n beetje heengegaan, omdat langs de weg zulke hoge bomen boven zulke kleine bloempjes staan. Maar nu ik hier sta, nu... ik erken, dat ik werkelijk gekomen ben. Het bovenstaande gedicht van Pierre Kemp komt uit een belijdenis van één van de mensen die in de afgelopen jaren binnen onze gemeente belijdenis deden van hun geloof. Het gedicht kwam deze week ter sprake in een gecombineerde bijeenkomst van de doopgroep en de kring geloofsverdieping. We spraken over het doen van belijdenis en gedoopt worden. Een spannend thema, zeker omdat er twee mensen aan het gesprek meededen die aanstaande Palmzondag belijdenis afleggen van hun geloof. ‘Ik ben niet gekomen om er te komen, ik ben er maar zo’n beetje heengegaan’. Iemand vertelde hoe ze zich het moment herinnerde dat ze zeker wist dat ze belijdenis wilde doen van haar geloof. Het was een soort van ingeving geweest, alsof dit inzicht ineens tot haar kwam. Ze vertelde daarnaast dat ze haar belijdenis en doop had ervaren als een moment van positie kiezen, het ergens voor gaan staan. Dat was voor haar de tweede lijn in dit gedicht: ‘Maar nu ik hier sta, nu … ik erken, dat ik werkelijk gekomen ben’. Het was een buitengewone bijeenkomst die we hadden, zo zittend in een kring, ieder met zijn of haar eigen gedachten over het moment van belijdenis doen. Voor een ander in de kring betekende het doen van belijdenis toentertijd het maken van een bewuste keuze, het was voor haar een markering in de tijd geweest. Het was alsof zij wist dat dit de weg was die zij wilde gaan. Voor haar dankbaarheid – voor het leven en voor de liefde – zocht ze een adres. Zij vertelde hoe ze nu soms nog langs de kerk fietst, gewoon op een doordeweekse dag, en dan denkt: ‘Kijk, daar hoor ik bij, dat is mijn tweede huis. Als ik het moeilijk heb in het leven of voor belangrijke beslissingen sta, dan weet ik dat ik daarnaar steeds opnieuw terug mag keren. Ik mag daar zijn wie ik ben en voel me geaccepteerd en gedragen.’ Geloof en belijdenis doen had ook te maken met verandering, zo zei een ander. Het is een je openen voor het licht – of voor de goddelijke dimensie, zoals het die avond genoemd werd – het is een je verbonden weten met iets groters. Jouw leven is verbonden met dat grotere Goddelijke geheim. Of de mensen veranderd waren door hun belijdenis en doop, het was ook een vraag die gesteld werd die avond. Nou, eigenlijk niet. Dat viel wel mee. Maar toen ze er nog eens verder over nadachten kwamen er toch nog andere accenten naar voren. Want inderdaad, er was ook verandering geweest. Er was, zo vertelde iemand, een einde gekomen aan een lange zoektocht. Het was ook een mijlpaal geweest in het leven waaraan nog vaak werd terug gedacht. Vooral aan dat proces van de voorbereiding in de doopgroep. Dáár was het allemaal begonnen, dáár had de wezenlijke omkering plaatsgehad. Juist in de verbondenheid met mensen, in het delen van de verhalen en van de levenservaringen. Aanstaande Palmzondag zullen opnieuw twee mensen toetreden tot onze gemeente. Inge Boon zal belijdenis doen van haar geloof. Zij zal niet opnieuw worden gedoopt. Als kind is zij namelijk al gedoopt en ze wil die doop graag nu bevestigen met haar belijdenis. Inge en haar man Edwin, zij wonen in Leersum, zijn enkele jaren geleden in onze kerk getrouwd en sinds die tijd bezoeken zij regelmatig de kerkdiensten. Inge en Edwin hebben samen een zoon: Crispijn. Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 9 van 18

Ook Ciska Posthumus zal op Palmzondag belijdenis afleggen van haar geloof. Zij zal op haar belijdenis worden gedoopt. Ciska is geen onbekende in onze kring. Al heel veel jaren is zij, samen met haar man Durk en haar drie zonen, actief binnen onze gemeente. Tot een belijdenis en doop was het nooit gekomen, simpelweg omdat er in het drukke bestaan nooit zo de rust en gelegenheid voor was geweest. Het afgelopen jaar heeft Ciska de doopgroep bezocht en was het alsof (zoals ze het zelf zei) er zich iets opende in haar. In de kinderkring en in de 12+ heeft ze altijd de bijbelverhalen verteld, nu was het alsof ze een zeker reliëf kregen, alsof er meer diepte kwam in de verhalen en ze ze beter kon plaatsen. In Efeziërs 4 noemt Paulus dat alles ‘vernieuwing van geest en denken’. Ook dat kwam voorbij in de bijzondere avond van de doopgroep en kring geloofsverdieping deze week. Een mens is steeds opnieuw in staat om te veranderen en nieuwe wegen in te slaan. Soms vallen de zaken pas later op hun plek. Met verwondering werd daarover gesproken, hoe soms ineens de losse puzzelstukjes in elkaar kunnen passen en je bij jezelf ziet dat je ‘werkelijk gekomen bent’. Zoals in dat gedicht van Pierre Kemp: Maar nu ik hier sta, nu... ik erken, dat ik werkelijk gekomen ben. Ik wens ons allen een bijzonder vreugdevolle Paastijd toe! Ds Alex Noord

Bij het afscheid Wanneer u dit leest is het moment van afscheid nemen niet ver meer. Op 27 april zal mijn afscheid plaatsvinden van de Utrechtse gemeente. Op 1 mei begin ik met mijn werkzaamheden in Haarlem. Deze weken beleef ik als heel intensief. Veel dingen doe ik nu voor de laatste keer in de gemeente, er zijn de laatste kringen en huisbezoeken. Ik vind het nog niet zo eenvoudig om afscheid te nemen. Want hoe doe je dat eigenlijk? Ik hoop op 27 april in ieder geval de goede jaren te gedenken die ik samen met mijn gezin in Utrecht heb beleefd. Ik heb genoten van het werk in zijn vele facetten en van de rijke veelkleurigheid van de Domstad. In mijn jaarverslag over het jaar 2013 heb ik daarover al het een en ander geschreven. Weet in ieder geval dat de stad Utrecht hoe dan ook een dierbare plek in ons hart zal behouden. Het ga u allen en de Utrechtse gemeente goed. Ds Alex Noord Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 10 van 18

Interview met Harke en Marga Hofman MennoSticht interviewde Harke en Marga Hofman, twee leden uit Vianen, over hun werk in de jubileumcommissie. Twee ongelooflijk enthousiaste onderwijzers die zich met de andere commissieleden inzetten voor ons jubileum. Een echtpaar samen in een commissie….hoe is dat? “Dat is heel leuk! En ook heel handig, want nu weten we allebei wat er speelt. Aanvankelijk zat alleen Harke in de jubileumcommissie. Als hij dan thuis kwam van een vergadering, wilde Marga alles weten en moest hij dus alles vertellen. Toen iemand van de commissie uitviel, en Marga bepaalde klussen op zich ging nemen, leek het net zo handig als Marga ook mee ging naar de vergaderingen.” Wat doen jullie? Marga: ik ben vooral bezig met het jubileumboek. Dat doe ik samen met Angelique Hajenius en Tuut Verloop. Angelique is natuurlijk onze eigen DGU-historica die er van houdt de puntjes op de i te zetten. Met elkaar doen we de eindredactie van de verschillende hoofdstukken. Het wordt een heel mooi boek. We hebben ook een vormgeefster ingeschakeld, want dat is toch een vak apart. Harke: Ik ben vooral bezig met dingen regelen, dingen die samenhangen met het verleden. Ik ben enorm geïnteresseerd in geschiedenis. En nu kan ik dingen uit het verleden verbinden met dingen van nu. Dat is zo’n leuke ervaring! Door activiteiten rond het jubileum te regelen, kom ik met allerlei mensen in aanraking en maak ik bijzondere dingen mee. De tongschroef Wie heeft er ooit gehoord van een tongschroef? Harke wel. Een tongschroef is een martelwerktuig uit de tijd van de martelaren uit de 16e eeuw. Martelaren die ter dood werden gebracht op de brandstapel, waren zo begeesterd (of fanatiek?) dat ze zelfs terwijl ze verbrandden, nog van hun geloof getuigden door bijvoorbeeld liederen te zingen. De katholieke machthebbers probeerden dat te verhinderen, en dat deden ze door een ijzeren schroef door de kin en de tong te schroeven. Nu waren er vroeger veel martelaren, veel brandstapels en veel tongschroeven, maar anno 2014 is er nog maar één. Deze is in het bezit van de familie De Hoop Scheffer. Via een speurtocht kwam Harke hier achter en hij nam contact op met deze familie. “Zij zijn zuinig op hun tongschroef, dat is natuurlijk logisch. Maar voor ons jubileum wilden ze hem ter beschikking stellen. Vanwege de veiligheid kan hij niet in onze kerk tentoongesteld worden en daarom ligt hij in het Catharijneconvent. Daar is een tentoonstelling parallel aan de tentoonstelling in onze kerk tijdens het jubileum. Ik wilde een replica in onze kerk hebben liggen. Daarom heb ik met de familie De Hoop Scheffer geregeld dat er een 3D-kopie van de tongschroef wordt gegoten. Iemand van de familie gaat samen met mij naar een bedrijfje waar dat gebeurt. Reuze spannend allemaal.” Wat ligt er verder in de tentoonstelling in de DGU? Daar liggen, staan en hangen allerlei doopsgezinde spullen uit alle eeuwen. Mooie, door Anneke Schoone zelfgemaakte quilts, oude doopsgezinde kleding, het oude slot van onze kerk. Iedereen in het jubileumcomité brengt wel wat in en ieder lid heeft z’n specialiteit. Ineke Akkerman zorgt bijvoorbeeld voor de kleding en voor een quilt die gemaakt zal worden door de verschillende groepen binnen de DGU.


blz. 11 van 18

Wat gebeurt er verdere tijdens het jubileum? Op 11 april planten we een boom in Park Nieuweroord. Dat is het park tussen de Catharijnesingel en het spoor, ten westen van het oude Academisch Ziekenhuis. Vroeger was daar een straatje, de Mennistensteeg of Minutensteeg. Er was ook een doopsgezind buurtje, waar we verder niet veel van weten. Maar om de steeg te gedenken, gaan we daar een boom planten. Trouwens, niet zomaar een boom, maar een jonge ent van een oude Malus uit het Zocher assortiment van de Singel beplanting. Maar ja een boom planten, dat is op zich een klusje van niets. Vandaar dat de commissie bedacht heeft dat er een verbinding met de buurt moest komen. Vlakbij is de basisschool Laan van Puntenburg. Harke heeft geregeld dat er zestig kleuters komen helpen. Op die manier leren de kinderen en de ouders van de school meteen ook iets van de Doopsgezinde geschiedenis. De boom wordt trouwens geplant door een van de jongste en een van de oudste leden van onze gemeente: Menno den Ouden en Mieke Leyns. Harke is gek op geschiedenis. Hij heeft ook een klein toneelstukje geschreven, en zal dat ook uitvoeren in de dienst waar Piet Visser komt spreken, op 11 mei. Maar hij zoekt ook naar verbinding met het heden. Zo heeft hij bedacht dat er in het kastje op de gevel op de Oudegracht een QR-code komt, waarmee je (via een foto met je mobiel) op de website van de DGU komt. Van het programma noemen we verder nog het concert van Camerata Trajectina op 16 mei, de steenlegging op de Neude en speciale diensten. Kan je nog wat meer vertellen over het jubileumboek? “In het begin hebben we gebrainstormd over de inhoud. Dat er een jubileumboek moest komen, was meteen duidelijk. Maar wat moet er dan in? Die ideeën zijn geleidelijk gegroeid. Ons doel is het verleden te verbinden met het heden en met de toekomst. We doen dit aan de hand van verschillende thema’s zoals de belijdenis, de diaconie, de doop en de catechisatie. Op 12 april is het klaar! We gaan het boek ook verkopen; dat is een middel om geld bij elkaar te brengen voor het jubileum. Maar leden en vrienden krijgen het natuurlijk gratis! Er zullen trouwens ook mooie, handgeschilderde bordjes van Cocky Wildschut te koop worden aangeboden.” Kost het allemaal veel tijd? Harke en Marga beamen allebei dat het veel tijd kost. Niet aan vergaderen, want dat doen ze eigenlijk maar een keer per maand. Maar omdat er zoveel praktische uitwerkpunten zijn die geregeld moeten worden. En je moet elkaar steeds goed op de hoogte houden, anders ga je langs elkaar heen werken. Er gaan dus heel wat mails heen en weer. De commissie schakelt zo veel mogelijk mensen in. Bijvoorbeeld de kunstcommissie, de PRcommissie en de website-commissie. Harke en Marga benadrukken allebei dat de hele commissie (waar verder dus Ineke Akkerman, Angelique Hajenius, Alex Noord en Teije Bakker in zitten) hard aan de slag is, niet alleen zij tweeën! Wat doen jullie in het dagelijks leven? Marga: ik geef remedial teaching op een basisschool en begeleid leerlingen met een rugzakje zodat ze op de gewone basisschool kunnen blijven. Ik leer hen te leren en ik leer hen sociale vaardigheden, alleen of in groepjes. Harke: ik ben leerkracht in groep 8 op een basisschool in Zuilen. Ik zit nu midden in de citouitslagen. Hoe zijn jullie bij de DGU gekomen? Beiden komen uit een doopsgezind nest. Ze zijn al heel lang vrienden maar gingen eigenlijk niet vaak naar de kerk. Vanaf 2007 zijn ze actiever geworden. De aanleiding daarvoor was dat Marga samen met haar moeder naar de kerk ging toen haar vader niet meer mee kon. En “noodgedwongen” kreeg ze er steeds meer interesse in. Alex Noord deed ook de dienst na het overlijden van haar moeder. Daarna zijn Harke en Marga in de doopgroep gegaan, en twee jaar geleden zijn zij beiden gedoopt op hun belijdenis. Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 12 van 18

Wat betekent voor jullie “uit een doopsgezind nest komen”? Harke: ik ging naar doopsgezinde kampen, naar zondagsschool en was actief in jongerenorganisaties. En ik ben nog een van de laatste dienstweigeraars. Dat was een heel spannende tijd, want ik ben twee keer afgewezen. Als ik de derde keer weer zou zijn afgewezen, had ik naar Nieuwersluis gemoeten (de militaire gevangenis waar niet-erkende dienstweigeraars moesten “zitten”). Marga: Harke ging zijn vervangende dienstplicht vervullen bij de ANDO (“blauwe knoop”) en ik werkte bij de Nationale Commissie tegen Alcoholverslaving. Je had toen veel anti-alcohol-clubs, het was een verzuilde wereld. Hebben jullie nog tips voor de DGU? “Als gemeente zijn wij eigenlijk te bescheiden. We hebben een heel eigen geluid in Utrecht en dat kunnen we best vaker laten horen. We hebben zo’n rijke historie! Veel mensen hebben nog nooit van ons gehoord en vinden het leuk van ons te horen. Maar dan moeten we ook wel zorgen dat we zichtbaar zijn! Beiden zijn daarom ook actief bij kerken kijken.” Laura van Rossum du Chattel

De vijf vragen aan: 15+ - groep 1. Kun je in vijf steekwoorden je groep omschrijven? Vergeetachtig, klein, flexibel, gezellig, vertrouwd 2. Waarom maak je deel uit van deze groep? We gaan gewoon mee met onze ouders. Het is gezellig! 3. Wat is het leukste wat je de laatste tijd in de groep hebt meegemaakt? Toen we levend ganzenbord speelden. 4. Wat draagt je groep bij aan de DGU? De jeugd is de toekomst, dus heel belangrijk voor de DGU! Concrete bijdrage is bijv. de jong en oud-dienst vorig jaar (thema Muziek) en van aantal weken geleden (over Jozef). 5. Hoe bereiden jullie voor, hoe vinden jullie onderwerpen en vooral hoe zien de zondagochtenden eruit? Met je goede been uit bed stappen! We kiezen de onderwerpen met z’n allen. We komen op zondagochtend tijdens de dienst bij elkaar. Start is dus om 10 uur met het aansteken van de kaarsen. Daarna een rondje wat we willen delen met de groep. Dan het onderwerp: discussie, spel, of wat we ook maar kiezen. 6. Welke rol speelt de kerk / het geloof / de DGU in je leven? De DGU is een vertrouwde omgeving waar we al van jongs af aan komen. Je krijgt vanuit de kerk / je geloof bepaalde normen en waarden mee. Het is goed voor je algemene ontwikkeling, je leert er weer andere dingen dan op school. 7. Aan welke groep geef je de muis door en wat wil je de groep verder vragen? Aan de ochtendbijbelgroep De Bilt/Bilthoven. Is het anders om in een groep te zitten als je ouder bent dan als je jong bent? Namens de 15+ -groep, Jan Fokke Meirink en Ronald van Rooijen Menno Sticht 2014 nr. 2

blz. 13 van 18

Het lied dat mij raakt Liefde, eenmaal uitgesproken (Lied 791) Vandaag ben ik bij de dienst in de DGU. Alex Noord gaat voor en het onderwerp is ‘’liefde.’’ De liefde voor een ander en de liefde voor jezelf. Je kunt je talent om liefde te geven inzetten of je kunt het begraven zoals de man deed in de gelijkenis uit Mattheüs 25. Als slotlied zingen we ''liefde, eenmaal uitgesproken.'' Het is een lied dat mij altijd weer diep in mijn hart treft. Tijdens het zingen, lijkt het alsof dit lied me terugbrengt bij mijn eigen kern. Ik voel een diepe emotie wanneer ik de woorden uitspreek. Zo zingen wij ''liefde, wil ons overkomen als geheim en zegening.'' Er zit voor mij een diepe waarheid in deze zin. De liefde, het belangrijkste in mijn leven. Het wil ons raken, ons doen ontwaken. Het is een zegen dat de liefde er is, dat de liefde om ons heen is en in ons is. Anderhalf jaar geleden kreeg ik te horen dat mijn moeder de ziekte van Alzheimer heeft. Ze woont nu nog steeds thuis mede door de fantastische hulp van mensen van de thuiszorg. De afgelopen tijd heb ik de Liefde in veel facetten leren kennen: in de vorm van mijn moeder, die ondanks haar ziekte toch vaak zo positief is en zo blij is als ik bij haar ben. De liefde van mijn vriend Egbert die, toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, elke keer mij weer ophaalde met de fiets om ook even de zon op het Hoornsemeer te zien. En ook vrienden en familie die steeds weer lieten blijken dat ze mij liefhebben. Ik ben daar erg dankbaar voor, het is een enorme zegening voor mij. In het lied zing ik mee “Liefde, die ons hebt geschapen, vonk waarmee Gij zelf ons raakt.’’ Die Goddelijke vonk, die mij steeds weer raakt. Het is een alles overwinnend wapen; het overwint mijn verdriet, pijn en angst. Uiteindelijk. Dat gaat zeker niet zomaar. Maar toch kom ik steeds terug bij die liefde. ‘’De liefde vraagt om ja en amen.’’ Je moet jezelf eraan overgeven, ervoor openstaan; het vraagt om een duidelijk ‘’ja.’’ Ook betekent het voor mij ‘’ja’’ zeggen tegen mijzelf en tegen mijn naaste. Ja, ik ben er voor jou, ik geef mijn liefde aan jou. Ik ga met jou mee op jouw pad, ook als ik jouw wegen niet altijd kan volgen. En bij het laatste couplet zet het orgelspel krachtig in en we zingen gezamenlijk: Liefde boven alle liefde, Die zich als de hemel werft Over ons, wil ons genezen, Bron van liefde, liefde zelf! Tjarda Brouwer


blz. 14 van 18

Domineesvrouw in deeltijd Laura’s man is predikant in Twente. Laura woont in Utrecht en is als domineesvrouw in het weekend vaak in Twente. Als stadse geniet zij van het dorpsleven. Een van de mooie wandelroutes die we onlangs ontdekten, voert langs het mini-dorpje Agelo. Een dorpje van niks qua omvang, maar qua onderlinge betrokkenheid groot. Mensen uit het dorp zijn namelijk bezig een moderne Mariakapel te bouwen. Overal in het Twentse land staan Mariakapelletjes en vaak zie je dat ze goed onderhouden zijn of onlangs gerestaureerd. Maar het was nog niet bij me opgekomen dat je ook een geheel nieuwe kan bouwen. Bij de mensen hier dus wel. “Uit liefde voor Maria”, zoals ze desgevraagd vertelden. Eerst stond er een houten geraamte, van eikenhout hier uit de omgeving. Dit geraamte was al prachtig, maar nu zijn ze nog bezig de muren te metselen en het dak er op te leggen. Er komt een Mariabeeld in dat ze in bruikleen hebben vanuit het bisdom Den Bosch. En glas-in-lood ramen die weer ergens anders vandaan komen. De grond werd ter beschikking gesteld door een boer ter plaatse, de vergunningen waren snel geregeld door een bezoek aan de wethouder en het werk gebeurt door vrijwilligers. Een sterk staaltje van gemeenschapszin. Er komt ook een klok in die geluid kan worden. De klok is geschonken door een anonieme gever en is afkomstig van een ziekenhuiskapel. De kerkbanken komen ook uit een ziekenhuiskapel. De deur wordt ‘s nachts afgesloten met een smeedijzeren hek, maar zal iedere dag open zijn. De kapel, die Kipboomkapel heet, wordt ingewijd in oktober, de Mariamaand. Zie verder de website, www.kipboomkapel.nl. In onze eigen Stiftskerk werd de Week van Gebed voor de eenheid gevierd samen met de Katholieke parochie uit het dorp, en met de “Schola in Gregorio”. Dit is een Twentse zanggroep van drie mannen en drie vrouwen (waaronder Josje de Jonge, die vriendin was in Utrecht) die als hobby Gregoriaans zingen. Ze oefenen vaak in de Stiftskerk omdat daar natuurlijk de echo weerklinkt van eeuwen Gregoriaans gezang. Ik vond het ook heel symbolisch om zulke oude muziek te gebruiken in het kader van de oecumene. (Gregoriaanse muziek is vooral binnen de Rooms-katholieke liturgie bewaard gebleven, maar in sommige oude protestantse melodieën is nog de Gregoriaanse oorsprong herkenbaar.) Wat spannend was, was de vraag of het geheim zou blijven dat de leider van de Schola Herman Finkers is. De organisatoren wilden perse niet dat de mensen alleen voor hem zouden komen; ze moesten komen voor de oecumenische dienst en eventueel de muziek. Die opzet is geslaagd, niemand praatte zijn mond voorbij.


blz. 15 van 18

Met de mooie dagen van de laatste tijd komt het toeristenseizoen – dat nooit helemaal stil ligt – weer goed op stoom. Vandaag bijvoorbeeld was het genootschap van Sint-Jacob afdeling Oost op bezoek; een verzameling mensen die ooit een keer naar Santiago de Compostela zijn gewandeld. Ze kregen eerst een rondleiding over het Stift en wandelden daarna naar Ootmarsum. Op de rondleiding hoorde ik weer dingen die ik nog niet wist. Zoals dat het klooster hier in de 12e eeuw begonnen is doordat een groep mensen een soort commune begon. Ze kwamen uit het westen en gingen hier pionieren. Ze hadden christelijke idealen van naastenliefde, armoede en samen-doen, maar waren geen monniken. Het waren gezinnen en alleenstaanden. Pas na verloop van tijd ging de katholieke kerk zich er mee bemoeien en werd het een klooster. Een dubbel-klooster, dat wil zeggen een mannendeel en een vrouwendeel. Na een tijdje gaf dat toch spanningen en daarom werd het later alleen een nonnenklooster. Nog weer later evolueerde het klooster tot een Stift, een plaats voor adellijke dames. Een soort half-klooster, want ze legden wel de belofte van gehoorzaamheid en kuisheid (ongetrouwd zijn) af maar niet de geloften van armoede en clausuur. Ze konden dus de rijkdom die ze van huis uit gewend waren, voortzetten, en ook makkelijk uittreden als ze toch wilden trouwen. Die overgangen gingen allemaal heel geleidelijk. Ook de overgang van katholiek naar gereformeerd. Het duurde bijvoorbeeld wel acht jaar voordat een dominee de rol van de pastoor overnam. Dat laatste, die geleidelijke overgangen, vind ik echt een opsteker. Het is niet altijd nodig principieel te werk te gaan en abrupte koerswijzigingen te nemen. Tot slot nog een voorbeeld van de verwevenheid tussen RK kerk en dagelijks leven: de groep kinderen uit groep 4 die zich voorbereidde op de eerste heilige communie, komt regelmatig bij elkaar en bespreekt bijbelse verhalen en thema’s, zoals samenwerken en vertrouwen. Een van de bijeenkomsten werd ingevuld met een bezoek aan de plaatselijke bakker. Laura van Rossum du Chattel

Kerkenpad Menno 2014 Op Hemelvaartdag, 29 mei 2014, organiseren de Doopsgezinde gemeenten van de Ring Zwolle hun ‘Kerkenpad Menno 2014’. De deelnemende gemeenten zijn Steenwijk, Noordoostpolder, Blokzijl, Giethoorn, Zwolle en Meppel. De fietsen autoroutes van het Kerkenpad zijn beschreven vanuit en naar de Doopsgezinde kerkgebouwen. Zwaartepunten van de routes zijn gelegen in de Kop van Overijssel en voeren ons langs de waterrijke natuur van het nationale park WeerribbenWieden. U kunt afhankelijk van de gekozen route verder genieten van de dorpsgezichten Emmeloord, Giethoorn, Zwartsluis, Beltschutsloot en Wanneperveen. Ook de fietsroutes door de steden Zwolle, Hasselt, Steenwijk en Meppel zijn de moeite waard. Op de fietsroute Blokzijl – Giethoorn gaat u met de veerpont van Jonen over. Fietsend vanuit Zwolle naar Zwartsluis gaat u de Vecht over met het handgetrokken kabelveer, het Haersterveer. Vervolgens gaat u bij Genemuiden met de veerpont het Zwarte Water over. De deelnemende gemeenten houden open huis. Een ieder, Doopsgezind of niet, is welkom van 9.30 uur tot 15.30 uur. Er kan dus gestart worden om 9.30 uur. De dag wordt om 16.00 uur afgesloten met een vesperdienst in de Doopsgezinde kerk in Giethoorn die dus open is tot na de vesperdienst.


blz. 16 van 18

De fietsroutes zijn geschikt voor iedere fietsliefhebber. De lengte van de fietsroutes is afhankelijk van uw voorkeur: het aantal kerken dat u wilt bezoeken en de eventuele bezienswaardigheden, die u onderweg wilt zien. Uiteraard speelt ook uw conditie een rol. Aanbevolen fietsroutes zijn die van Steenwijk naar Giethoorn (10 km), Giethoorn naar Blokzijl (11,3 km), Meppel- ZwartsluisGiethoorn (30 km). Voor de lange afstandsfietsers zijn er de fietsroutes vanuit Zwolle naar Zwartsluis- Giethoorn (44 km) en Emmeloord ( Noordoostpolder) - Blokzijl– Jonen- Giethoorn (31 km). De fietsroutes zijn ook te combineren tot rondjes langs meerdere gemeenten. Vooraf plannen is dan wel gewenst. Met de autoroutes kunt u in principe in één dag alle kerken bezoeken. Nadere informatie over de gemeenten, fietsverhuurbedrijven, de routes, rustpunten en bezienswaardigheden kunt u vinden op de website www.kerkenpad-menno2014.nl. U kunt vanaf deze site ook de routes downloaden. Startpunten: Doopsgezinde kerk Blokzijl, Breestraat 2, 8356DL Blokzijl Doopsgezinde kerk Giethoorn, Binnenpad 50, 8355BS Giethoorn Doopsgezinde kerk Meppel, Vledderstraat 20, 7941LC Meppel Doopsgezinde kerk Noordoostpolder, Smeden 2b, 8301XH Emmeloord Doopsgezinde kerk Steenwijk, Onnastraat 10, 8331HM Steenwijk Doopsgezinde kerk Zwolle, Wolweverstraat 9, 8011NW Zwolle Praktische informatie:  Starten vanaf 9.30 uur  Fietsen kunnen in Meppel en Steenwijk worden gehuurd. In Meppel zijn een beperkt aantal elektrische fietsen te huur. Vooraf reserveren bij de verhuuradressen is gewenst. Zie voor verdere informatie de website.  Op de startpunten kunt u zich inschrijven voor €5.--. U ontvangt hiervoor een button, programmaboekje, consumptiebonnen en routebeschrijvingen.  Op de startpunten is koffie, thee en soep verkrijgbaar. U dient zelf voor een lunchpakket te zorgen. Op de website staan de horecabedrijven langs de route vermeld.  De dag wordt om 16.30 uur besloten met een vesperdienst in de Doopsgezinde kerk te Giethoorn.  Alle informatie is te vinden op de website www.kerkenpad-menno2014.nl


blz. 17 van 18

Tentoonstelling quilts Anneke Schoone Vanaf 3 april hangen er quilts in onze gemeentezaal die zijn gemaakt door Anneke Schoone uit Bilthoven. In de vroege jaren zestig van de vorige eeuw is zij als kind regelmatig mee geweest naar onze gemeente met haar moeder Beeldje Schoone-Strijk, die lid was van de DGU. Een quilt is voornamelijk gemaakt van textiel en bestaat uit drie lagen: een bovenkant die is opgebouwd uit vele kleine stukjes textiel (patchwork), een vulling en een achterkant. De 3 lagen zijn met stikwerk (quilting) aan elkaar verbonden. Anneke’s belangstelling voor handwerken komt van haar moeder die haar leerde breien, haken, borduren en naaien. Ze bleef veel handwerken, ook in haar studententijd (biologie, wiskunde en informatica) en probeerde veel handwerktechnieken uit. Van 1982-1984 woonde ze in de Verenigde Staten en kwam daar in aanraking met patchwork en quilten. Vanaf 1995, toen ze meer tijd voor handwerken kreeg, heeft ze zich volledig op het quilten gestort en sindsdien blijft er weinig tijd over andere dingen. Ze is voornamelijk autodidact. Van het met de hand werken is ze steeds meer overgegaan op met de naaimachine werken. Haar quilts zijn kleurrijk, de onderwerpen zeer gevarieerd. Quilten is van oudsher verbonden met de doopsgezinden. In deze tijd van ons 375-jarig jubileum past daarom een tentoonstelling van deze oude techniek die tot ware kunstwerken kan leiden. Misschien inspireert het, ook om zelf aan de slag te gaan voor de ‘gemeentequilt’ (zie artikel in een vorige MennoSticht over het gezamenlijk maken van een quilt). In ieder geval hopen we dat u van deze quilts zult genieten. Geheel onbekend is Anneke Schoone niet voor de DGU. Naast het quilten heeft ze toch ook tijd voor blokfluit spelen en zit ze in een trio waarin ook zr Angelique Hajenius speelt. ’s Zomers tijdens ‘Kerken kijken’ treedt dit trio regelmatig op in de kerk. Op zaterdag 12 april zal na de presentatie van het jubileumboek de tentoonstelling ‘officieel’ worden geopend. Namens de kunstcommissie, Ali Swart


blz. 18 van 18

Van de redactie. Van de predikante

Recommend Documents