Pinksteren, ongrijpbaar als de wind bericht van de predikante

Van de redactie En weer is het een volle Menno Sticht. Als redactie zijn we erg blij dat u zo enthousiast kopij aandraagt. Als ik begin met het vullen van een nog lege Menno Sticht, bekruipt mij nog wel eens het gevoel: nou deze keer valt het wel mee. Maar uiteindelijk moet er vaak nog aardig wat pas-en meetwerk aan pas komen om binnen onze 23 pagina’s te blijven. Met Pinksteren voor de deur, de afronding van dit Gemeenteseizoen, en daarna een lange zomervakantie, is er voor ieder wat wils te lezen, vlammend creatief te zijn, al zingend de DGU muzikale hitlijst te halen, of de hersenen ook in de warme zomerzon eens even te flink te kraken op die enorme Zomerpuzzel. We hebben ook een interview met onze organist Anton Visser en een bericht uit Cornwall van Renata en Teije. En natuurlijk zijn er ook de bekende rubrieken, en leren we al lezend onze mede geloofsgenoten weer wat beter kennen. Hoewel de lente nog maar net volop losgebarsten is, wensen we u ook alvast een mooie zomer. Over vier maanden zijn we weer bij u terug met een vooruitblik naar het nieuwe seizoen. En mocht u op vakantie ergens een kerkdienst bezoeken, dan lezen we daar graag een verslagje van. Laura, Nienke, Sanne en Sandra

Pinksteren, ongrijpbaar als de wind – bericht van de predikante Rond Pasen was er enige ophef omdat de Hema het woord ‘paaseitjes’ had willen vervangen door ‘verstopeitjes’. Er mocht eens iemand aanstoot nemen aan ‘paas’, aangezien dit woord zou verwijzen naar de opstanding uit de dood van Jezus Christus, terwijl lang niet alle Nederlanders hebben iets met die Jezus. Etymologisch bezien is het natuurlijk quatsch, maar je kunt geen risico nemen. Of dit bericht nu waar was of niet – dat werd mij niet duidelijk – het viel ons op dat ook andere grootgrutters het woord ‘pasen’ vermeden en hadden vervangen door ‘lente’, ‘voorjaar’, ‘feest’. Er is kennelijk een trend om feestdagen een meer levensbeschouwelijk-neutrale aanduiding te geven. Bij ons aan tafel hebben we meteen meegedacht hoe we feestdagen kunnen om-noemen. Nu Pasen omgedoopt is tot Lentefeest, was Kerstmis eenvoudig: Winterfeest. Voor Hemelvaart hebben we even gedacht aan Camping Weekend, maar dat vonden we discriminerend naar kampeer-haters. Dus dat is Lang Vrij Weekend geworden. Koningsdag kan ook niet meer met het oog op republikeinen onder ons. Dat wordt Vrijmarktdag. 4 en 5 mei kunnen gewoon 4 en 5 mei blijven. Daar kan niemand zich aan storen. Ramadan was een puzzel. We konden Vastenmaand niet kiezen, want dan stoot je mensen die niet willen vasten voor het hoofd. We hebben daarom gekozen voor Bijzondere Maand. Suikerfeest (Diabetes!) hebben we vervangen door Gezellig Feest. Tot slot Pinksteren. Dit is een nogal ongrijpbaar feest. Niemand weet wat er gevierd wordt, noch wat het woord betekent, dus dachten wij aan Meubelboulevardweekend. Dat is veel concreter. Pinksteren is een ongrijpbaar feest. Dat is het zeker. Hoe wonderlijk het Paasverhaal ook is – een man die opstaat uit de dood – het is toch redelijk tastbaar. Een mens kun je zien, dood of levend. Maar Pinksteren gaat over de Heilige Geest en die zie je niet. Het Hebreeuws en het Grieks kennen elk een woord dat zowel geest, wind, als adem betekent. Dat is niet zo vreemd. Adem en wind zijn net zo ongrijpbaar als geest. Je kunt wind, adem en geest niet zien, maar je ziet wel wat ze veroorzaken en wat er gebeurt als ze ontbreken. De wind zien we niet. Wetenschappelijk bezien is wind het verplaatsen van luchtdeeltjes. Luchtdeeltjes zijn iets, maar verplaatsen is een werkwoord, geen ding, geen iets. Wat is wind dan? Toch weten we allemaal wat wind is. We zien de wind als de takken van de bomen heen en weer zwiepen, als de grashalmen zachtjes wiegen, als je pasgewassen overhemd van de waslijn gerukt wordt. We bemerken de wind als we op de fiets worden voort geblazen of juist kromgebogen over het stuur tegen de wind intrappen. Wind is ongrijpbaar, onzichtbaar, maar haar kracht is immens. Wind kan verwoesting brengen, gebouwen omwaaien. Wind waait het zand op en weet zo de sterkste rotsen te slijpen en te vormen te prachtige en grillige structuren. Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 1 van 21

Zo is het ook met de Heilige Geest. We zien haar niet, we kunnen haar niet vastpakken. Net als de wind kunnen we de Geest niet opbergen in een vitrine en tentoonstellen. Maar we kunnen wel zien en ervaren wat de Geest bewerkstelligt, in anderen, in ons. We zien hoe mensen geïnspireerd door de Geest – spirit = geest – tot handelen komen. Meestal denken we bij ‘geïnspireerd’ aan iets creatiefs: een gedicht, een verhaal, een schilderij. Maar je kunt ook geïnspireerd worden om zwerfafval op te rapen en weg te gooien. Of om je in te zetten voor vluchtelingen, voor armen in de stad, voor het dierenasiel. Geïnspireerd worden om op te staan tegen onrecht. Geïnspireerd om je leven een keer te geven. Geïnspireerd om vrede te brengen in je omgeving, familie, op school, de wereld om je heen. De Geest inspireert, blaast haar Adem in ons in. Ze waait ons naar buiten toe, maar ook naar elkaar toe. De Geest nodigt ons uit om elkaar met nieuwe ogen te zien: als wezens ingeblazen met de Adem van de Eeuwige, zo zijn we Gods beeld en gelijkenis, kinderen van één Vader. Ja, Pinksteren is een ongrijpbaar feest. Net zo ongrijpbaar als de Heilige Geest, wier komst we met Pinksteren vieren. Maar Pinksteren is niet een onbegrijpelijk feest. Als je goed kijkt, zie je overal om je heen wat de Geest bewerkt: concrete daden in de geest van Christus. Toch blijft Pinksteren voor velen onbegrijpelijk, zowel binnen als buiten de kerken. Ik wens ons toe dat de Geest van Pinksteren ons mag bezielen en inspireren, zodat wij het Pinksterverhaal in begrijpelijke taal kunnen delen met anderen en ook hen mogen inspireren. Moge Gods Geest zo over de aarde waaien en alle mensen begeesteren, enthousiasmeren. Dan mag het woord Pinksteren weer volop blijven als naam van dit prachtige feest. Leve Pinksteren! Carolien Cornelissen

Gaat u mee op projectreis naar Tanzania met Doopsgezind Wereldwerk? Van 3 tot 26 oktober 2016 organiseert doopsgezind WereldWerk samen met onze partners in Tanzania een reis naar de projecten die door WereldWerk worden ondersteund in dit OostAfrikaanse land. Uitgangspunt is dat onze reis gebaseerd is op het ontmoetingsconcept en dat we te gast zijn. Daardoor krijgen de deelnemers de mogelijkheid om niet alleen de projecten met eigen ogen te zien maar ook lokaal doopsgezinde broeders en zusters te ontmoeten. Eventueel is er een mogelijkheid om in een gastgezin te verblijven. Tijdens de reis zullen we ook Tanzania’s beroemde wildpark Serengeti bezoeken met zijn indrukwekkende flora en fauna. De organisatie en begeleiding op deze reis is in handen van Els en Robbert de Quant en ds. Jacob Kikkert. Els en Robbert de Quant hebben 10 jaar ervaring in Tanzania en Els begeleidt de projecten in Tanzania. Jacob Kikkert heeft verschillende reizen naar Tanzania gemaakt en daardoor zijn banden ontstaan met de Kanisa la Mennonite de Tanzania. Reizen in Tanzania is niet goedkoop. De kosten bedragen ca. € 2.250,- per persoon. Dat is inclusief twee vliegreizen (Amsterdam-Dar es Salaam; Dar es Salaam-Mwanza), vervoer in Tanzania (er wordt over grote afstanden gereisd), en verblijfskosten. Voor weinig geld is een goede maaltijd te verkrijgen. Niet inbegrepen zijn dan ook de maaltijden en verder de verzekeringen, het visum van € 50,- en inentingen. De voorbereidingsdagen vinden plaats in juni en september. De uiterlijke opgavedatum voor deze reis is 31 mei. In deze Menno Sticht is slechts een deel van de informatieborchure die we ontvingen, opgenomen. Voor de volledige informatie, en de algemene voorwaarden van de reis kunt u zich wenden tot: Robbert de Quant, [email protected] of Jacob Kikkert, [email protected] Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 2 van 21

Van de kerkenraad Op weg waren wij naar Jeruzalem, meegenomen door onze voorgangers tijdens inspirerende diensten. Wij hebben een mooie Stille Week gevierd met meerdere diensten. De dienst op Goede Vrijdag die werd verzorgd door een aantal gemeenteleden was een bijzondere en intieme viering. Nu zijn wij op weg naar Pinksteren en voor veel mensen op weg naar de zo verlangde zomervakantie. Binnen de gemeente namen wij afscheid van leden die ons voorgingen en verwelkomden wij nieuw leven bij twee geboortedankzeggingsdiensten. Tijdens de ledenvergadering spraken wij o.a. over de scheiding gedachtenisdienst en avondmaal. Wij hebben er voor gekozen dit jaar de twee diensten te scheiden. Dit om te ervaren of zo de aparte onderdelen meer tot hun recht komen. De kerkenraad was verheugd dat tijdens de vergadering hier zo open en inhoudelijk over gesproken werd. Ook de manier van elkaar de Vredesgroet toewensen maakte veel los. Wij zullen in een volgende ledenvergadering hier op terug komen en verder over spreken. Na de vergadering namen wij afscheid van Teije Bakker en Renata Barnard die nu voor vier maanden in Cornwall verblijven. Josje Hoekveld en Yvonne Wijne nemen tijdens de afwezigheid van Teije zijn taken waar. Leden die aanwezig waren tijdens de huiskamerbijeenkomsten spraken over “Mentale schoonmaak” aan de hand van op kaartjes geschreven uitspraken. Wij zouden op 16 april een aantal asielzoekers ontvangen om samen een maaltijd te nuttigen, doch die bijeenkomst kon niet doorgaan daar de mensen op 15 april werden overgeplaatst naar andere locaties. Veel dank aan de voorbereidingscommissie voor al hun inspanningen. Het zal U misschien opgevallen zijn dat de kinderen tijdens de dienst niet terugkomen. Dit is een experiment dat wij tot de zomer zullen uitvoeren om te kijken hoe dit bevalt. Op deze manier krijgen de kinderen meer tijd om in hun eigen viering het onderwerp uit te diepen. Om de kinderen tijdens de dienst “ uit te zwaaien” zingen wij hen aan het begin in de dienst toe met een speciaal voor hen bestemd lied. In de zomer wordt deze nieuwe opzet geëvalueerd. Zo vervolgen wij onze weg en soms vinden wij op deze weg een thin place. Opdat wij de kracht van God ook in elkaar mogen blijven herkennen en in zijn Geest met elkaar verder gaan. Namens de kerkenraad, Josje Hoekveld & Yvonne Wijne

Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 3 van 21

Kerkdiensten: aanvang 10.00 uur, tenzij anders aangegeven Datum

Predikant

Bijzonderheden

15 mei 22 mei 29 mei

Kom maar in de Kinderdien kring (0-6jr) st (6-12 jr) ds. Carolien Cornelissen DoRe dienst bij de nee Remonstranten, aanvang 10.30 uur zr. Sanne Weijers en zr. nee Leontien Niemantsverdriet ds. Carolien Cornelissen ja ds. Iris Hasselbach ja ds. Anneke v.d. Zijpp ja

5 juni

ds. Carolien Cornelissen

met nabespreking van de dienst

12 juni 19 juni 26 juni

ds. Sybout v.d. Meer ds. Carolien Cornelissen ds. Carolien Cornelissen

ja ja nee

3 juli 10 juli 17 juli 24 juli

ds. Margo Trapman ds. Tjitske Hiemstra ds. Anneke v.d. Zijpp ds. Yko v.d. Goot

nee nee nee nee

31 juli

ds. Anneke v.d. Zijpp

7 aug

ds. Pieter Dronkers

14 aug

ds. Heine Sybrandt

21 aug 28 aug

ds. Carolien Cornelissen ds. Louise Pondman

1 mei

8 mei

ja

DoRe dienst bij de Doopsgezinden DoRe dienst bij de Doopsgezinden

nee

DoRe dienst bij de Remonstranten DoRe dienst bij de Remonstranten

nee nee nee nee

Vesper op 4 mei In de Pieterskerk wordt op 4 mei om 19.00 uur een vesper gehouden ter gelegenheid van dodenherdenking. Aansluitend kan men aan de stille tocht deelnemen die naar het Domplein voert, waar om 20.00 uur twee minuten stilte wordt gehouden.


blz. 4 van 21

Collecte doelen mei 1 8 15 22 29 juni 5 12 19 26 juli 3 10 17 24 31 augustus 7 14 21 28

Villa Vrede Interkerkelijk Platform voor studentenpastoraat (IPSU) Pinksterinzameling voor DG Zending Stg. Dienstverlening Buitenlanders: steunt mensen zonder papieren door sociaal juridische ondersteuning in Utrecht Stg Thuis sterven: hulp van vrijwilligers bij ondersteuning van de zorg voor mensen in de laatste fase van hun leven. Villa Vrede Stg ter Bevordering Vrolijkheid: Zet zich in voor jonge vluchtelingen in asielzoekerscentra Ten bate Indonesische broederschappen Huiskamer vd Straatnieuws verkopers Villa Vrede Stuurgroep Duurzame Ontwikkeling Joy 4 you: De Burcht armenzorg Utrecht. Helpt mensen die financieel, sociaal of anderzins een moeilijke tijd beleven. Zij bieden gratis maaltijden aan. Musicians without borders: Muziek wordt ingezet voor vredesopbouw, wereldwijd. Villa Vrede Geen dienst in de DGU Geen dienst in de DGU Pastoraal Diaconaal Fonds: voor specifieke taken vd Broederschapshuizen Adoptiekinderen: 2 adoptiekinderen in Brazilië, oa voor school, boeken en medische hulp

Verschijningsdata Menno Sticht Nummer 2016.4 nieuw seizoen

Inleverdatum kopij 7 augustus

Rapen * 18 augustus

Verschijningsdatum 20 augustus

* Voor het rapen (in elkaar zetten en verzendklaar maken) van de Menno Sticht zijn we op zoek naar mensen die ons een uurtje of 2 willen helpen op de donderdagochtend voor de verschijningsdatum. Komt u helpen? Meldt u dan even bij het Kerkelijk bureau.


blz. 5 van 21

Agenda mei Zo Zo Di Wo Wo Do Wo Do Vr Ma Wo juni Wo Wo Wo Do Do Wo Di Wo Do juli Di

1 8 10 11 11 12 18 19 20 23 25

Koorrepetitie in de tuinkamer Koorrepetitie Kerkenraad Bijbelkring Utrecht Taizé aan de Gracht Praten en Proeven Bijbelkring Bilthoven Pitstopclub Spraakmakend eten Vrienden van Schoorl Ubi Caritas

12.00 11.30 19.30 10.00 20.00 18.30 10.00 19.00 18.30 17.30 19.30

1 1 1 2 2 8 14 15 16

Bijbelkring Utrecht Tafel van 12 Geloofsverdieping Praten en Proeven Liturgie commissie Taizé aan de Gracht Kerkenraad Bijbelkring Bilthoven Pitstopclub

10.00 17.00 20.00 18.30 19.00 20.00 19.30 10.00 19.00

12

Kerkenraad

19.30

Alvast voor in de agenda: de gemeentedag vindt dit jaar plaats op zondag 18 september.

Spraakmakend eten. Spraakmakend eten vindt weer plaats op vrijdag 20 mei 2016 Tijd: 18.30 - 21.00 uur Plaats: tuinzaal DGU Kosten: 5 euro Thema: " Symboliek “ Opgave uiterlijk woensdagavond 18 mei 2016 bij [email protected] (kerkelijk bureau) Iedereen is hartelijk welkom.


blz. 6 van 21

Postzegels – bericht van de predikante Het wordt weer zomer en we springen massaal het huis uit om na een lange, donkere winter de elementen te begroeten. Met name verlangen we naar de zon, die bron van vitamine d, die haar licht spreidt over sombere kuilen in ons bewustzijn, onze bleke beenderen een gouden gloed geeft en zo'n prachtige glans kan leggen op ontluikend lentegroen, zodat zelfs een onkruidje iets wordt om te bewonderen. Er worden vakanties gepland - gaan we naar Costa Rica, de Bahamas, blijven we toch maar liever thuis of huren we een huisje in Castricum; - en betreurd - daar gáán ze weer, mijn kinderen, mijn buren, mijn mantelzorger - kortom, van de zomer raken we allemaal een beetje op drift. Veel mensen verspreiden zich met name in de zomer over de wereld (vroeger, rond Pinksteren, zondagochtend vroeg, telde ik gedurende mijn tocht naar mijn standplaats Heerlen (84 kilometer) soms wel 65 caravans op weg naar hun vakantiebestemming). Eén van de meest bijzondere dingen die je op vakantie kunt ontdekken is dat de wereld groter is dan jouw vierkante meter. Hé! Niet alle mensen zijn zo wit als wij! Goh, er zijn ook nog landen vol ongerepte natuur, streken waar je niet eerst twee uur hoeft te reizen om landelijk te doen. Wat leuk, in dit dorpje is de kerk nog het hoogste gebouw. Vermoeiend, hier spelen de kinderen om 11 uur 's avonds nog verstoppertje, is dat nou opvoeden? Adembenemend, zo'n berg, dat is toch heel wat anders dan onze Nederlandse pannenkoek. Sjonge, we bevaren deze rivier, maar wat is er op de oevers wel niet allemaal aan de hand? Tjee, hier kun je 's nachts ook winkelen. Wat liggen hier veel mensen op straat. Hier lijken de torenflats wel tot in de hemel te reiken, wat gebeurt er daarbinnen allemaal? De wereld is groter dan de postzegel waarop ik woon. En allemachtig, wat is er veel moois te ontdekken op de aardbol waar mijn postzegel op geplakt zit, maar lieve mensen, wat is er in deze tijd ook veel vreselijks te ontdekken op die bol. Je zult toch maar ongemerkt in een belastingparadijs terecht zijn gekomen, zo'n oord waar mensen bruin als kroketten op een zonnebed aan het zwembad rusten en met één pink omhoog hun tequila nuttigen. Of in de omgekeerde wereld: mensen die zojuist uit de schuimende zee aan land zijn gespoeld en die vanwege de nood om hun leven veilig te stellen geen enkel oog meer hebben voor de schitterende ondergaande zon of de uit trage nevels oprijzende bergen. Honger knerst in hun buiken, om warmte vraagt het lijf, en om geborgenheid vraagt hun hele wezen. Zoveel moois, zoveel lelijks bevat onze wereld. Zoveel ethisch hoogstaande idealen en initiatieven, maar ook zoveel morele vuiligheid, onrecht en machtsdrang. Het kost me enige moeite om deze zware woorden op mijn toetsenbord uit te tikken, ik ben bijna bang dat u schrikt en denkt: zou je nou echt onze mooie vakantie om zeep willen helpen? Zo'n vakantie is toch uitgevonden om in mijn comfortzone terecht te komen, mag je dan niet genieten van wat je toevalt? Ik denk dat het onrecht zou doen aan de gave die het leven is, om niet te genieten van wat er te genieten valt. Laten we daar, in zo'n zorgeloze zomerperiode, onze morele energie opladen en ons inzicht in de diversiteit van mensenlevens vergroten. Dan komen we weer thuis, en we zeggen tegen onszelf: ziezo, nu gaan we weer gewoon doen. We kijken vanaf onze eigen postzegel naar mensen die er vijf tegelijk hebben of met z'n tienen eentje, of helemaal geen, en we doen wat ons bekommerend hart ons ingeeft te doen. Want van zoveel zon en zoveel vrijheid krijg je vanzelf mooie inzichten. ds. Anneke van der Zijpp


blz. 7 van 21

Bericht van Renata Bernard en Teije Bakker uit Cornwall ‘Goed idee om naar St Ives te komen, het is hier prachtig’, zegt de vrouw van de boerderijwinkel, ‘maar’, en ze kijkt een beetje bedenkelijk, ‘het regent hier wel veel’. Daar heeft ze volkomen gelijk in, het regent sinds onze aankomst bijna elke dag. tegelijk is het heel verrassend hoe het weer haast per uur verandert. De ochtend begint met zon, even later gaat het miezeren, dan schijnt de zon tussen de wolken door en als je een half uur later opkijkt van je boek is de lucht aan het dichttrekken en regent het. Nee, geen gewone regen, maar een stortbui met zulke harde wind dat de regen bijna horizontaal valt. En kijk, daar trekt de lucht weer open en zien we zien vanuit het raam van onze stacaravan witte wolken tegen een blauwe hemel. Prachtig, die veranderende luchten! Is dit een verslag voor de KNMI? Zeker niet, maar voor Utrechters die van huis uit niet zulke weidse luchten zien, is het heel bijzonder om telkens als je opkijkt een ander uitzicht te hebben, hier in St Ives, oud vissers- en kunstenaarsstadje in Cornwall waar we voor vier maanden wonen. We zijn heel gelukkig dat een oude wens, ons een tijdje in het Engelse (Cornish) leven onder te dompelen, nu werkelijkheid is geworden! Eens werkte de beeldhouwster Barbara Hepworth hier; haar atelier is nu een museum met een prachtige beeldentuin. Een van de redenen voor beeldhouwende Teije om voor St Ives te kiezen. We verblijven op een kleine camping op een heuvel vlak boven St Ives, in het gehucht Hellesveor, bij een erg aardig jong stel, Mel en Andrew (elke derde Engelsman lijkt Andrew te heten). Ze zijn het terrein mooi aan het opknappen: de oude stenen muurtjes langs de velden herstellen ze vakkundig, de natuurstenen huizen en schuren van het oude boerenerf worden in oude stijl gerenoveerd met nieuwe leistenen daken en de wat ouderwetse stacaravans zijn gepimpt. Het is prachtig te zien hoe liefdevol er gewerkt wordt. Verrassend veel is op het eerste gezicht niet anders dan in Nederland (de afvalemmers ogen bekend, in elke winkel word je ‘a fine day’ gewenst en de hondeneigenaars lopen met plastic zakjes), maar het landschap en de oude havenstadjes zijn een voortdurende verrassing hier. Dan is het zondag en gaan we twee kilometer heuvelaf naar de St Ia, de parish church van St Ives. De kerk is alleen door de muur rond het kerkhof van de zee gescheiden en staat op een plek waar al bijna 1500 jaar christenen samenkomen. Zij heet naar de heilige Ia, een Ierse prinses die op een bloemblad naar de baai van St Ives gevaren zou zijn om daar het evangelie te prediken… Er is verder weinig over haar leven bekend, alleen dat zij als martelares is gestorven. Bij de deur heet men ons hartelijk welkom (A pity you didn’t bring nice weather) en we kijken benieuwd om ons heen. Mooie oude kerk van begin 15e eeuw met kleurige glas-in-loodramen en een ontroerende madonna van Barbara Hepworth: een triest kijkende moeder en een kindje dat haar op de wang kust. Ze maakte dit beeld in 1953 vlak na de dood van haar oudste zoon die als RAF piloot sneuvelde. Niet ver van dit beeld is een ‘Paastafel’ gemaakt: een tuin vol bloeiende bloemen, de drie kruisen op Golgotha en het lege graf met de weggerolde steen. Licht schijnt vanuit het graf. Dat kennen wij niet met Pasen. De kerkgangers zijn, niet verrassend, vooral ouderen, een enkele tiener en een paar jonge stellen. De vader met zijn aan de zijkanten opgeschoren haar, die we gisteren op het strand zagen voetballen, zit nu met zijn zoontje in de kerk. Een kind maar, hoe anders dan in de DGU! Aandacht voor hem is er niet tijdens dienst, hoe zou dat zijn als er meer kinderen waren, vragen we ons af? We zijn vroeg, het koor in rode gewaden oefent nog even en vertrekt naar de consistorie. Zacht geroezemoes, dan blaft achterin een hond (geen blindengeleidehond!). Wij kijken wat vreemd op, maar we zijn de enigen. Zijn baas, aan zijn boordje te zien een predikant, moet wat moeite doen om hem stil te krijgen, maar dan slaapt er ook de hele dienst een hazenwindhond op zijn kleedje in de kerk. Wij besluiten ons nergens meer over te verbazen. De gemeente gaat staan; de voorgangers en de koorleden, nu met een witte superplie over het rood, lopen in processie naar voren. Het koor, acht vrouwen en vijf mannen gaat voorin in de koorbanken zitten, de dragers plaatsen de twee kandelaars met kaarsen en het meegedragen kruis naast de lezenaar. Het is een Anglicaanse kerk, protestants, maar deze gemeente is heel ‘high church’, met een uitgebreide liturgie, veel (koor)zang, elke week de viering van het avondmaal en Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 8 van 21

volop wierook als symbool van gebed en van de aanwezigheid van Christus. Ik schrijf hier wel ‘avondmaal’, maar het is eigenlijk een mis, een eucharistieviering. Zo staat het ook op de orde van dienst: Parish Mass. Anders dan een doopsgezinde dienst dus (wat wel erg aan onze gemeente doet denken, is de gesprekskring, maar daarover een andere keer)! Er zijn veel overeenkomsten met de vieringen in de Domkerk, ook een protestantse gemeente, maar de overeenkomsten met de OudKatholieke kerk zijn nog veel groter. Tussen de Anglicaanse kerk en de Oud-Katholieken bestaat overigens een nauwe samenwerking. De voorganger, Canon Andrew, heet de gemeente welkom, - niet de voorzitter van de kerkenraad. Of eigenlijk wel, want de predikant ís de voorzitter, zo blijkt later. Voor de preek doet hij de mededelingen, heet alle gasten -er komen vaak toeristen in de kerk- welkom en vraagt hen ‘to send our warm christian greetings to your own churches’. Bij deze, warme groeten uit St Ives. De liturgie is als in- en uitademen, zo vanzelfsprekend lijkt het te gaan, een ontspannen maar verre van oppervlakkig gebeuren waarin de vredesgroet een heel eigen sfeer heeft. Canon Andrew gaat de hele kerk door en wenst iedereen vrede, soms afgewisseld met ‘nice to see you again’. Veel mensen lopen naar elkaar toe en even lijkt de kerk een pub te worden, een heilige pub, dat wel. Canon Andrew is nog niet klaar als de organist al inzet en tijdens het zingen van ‘O Worship the King all glorious above, O gratefully sing his power and his love’ hoor je achter in de kerk een zware stem nog vele malen ‘peace be with you’ zeggen. Het naar voren lopen voor brood (ouwel) en wijn betekent ook even staan wachten tussen de koorbanken met aan weerskanten zingende koorleden. Als je je ogen dicht doet, lijkt het een moment of je buiten onze tijd en ruimte bent. En na de dienst is er koffie en thee en ontmoeting met aardige mensen. We gaan nog even kijken bij het beeld van Barbara Hepworth, van moeder en kind, zo liefdevol, zo dicht bij elkaar. We steken daar een kaars op voor de vorig jaar overleden zoon van een vriendin. Naast ons geeft een heel oude dame de bloemen van de Paastuin water.


blz. 9 van 21

Interview met organist Anton Visser Wellicht kent u hem en anders bent u hem vast en zeker een keer in het voorbijgaan in de kerk tegen gekomen: een vrolijke en vriendelijke man met lang haar in een staart. In de dienst zult u hem zelden spotten, tenzij hij stilletjes via de keukendeur achter de piano kruipt. Maar na de dienst drinkt hij graag een kopje koffie mee. Ik heb het over organist Anton Visser. Wie is Anton Visser? Ik ben dus Anton Visser. Ik speel als organist 2 keer per maand in de Doopsgezinde gemeente. Ik ben getrouwd met Catrien, alweer 40 jaar, en we hebben 4 kinderen die allemaal de deur uit zijn. We hebben drie dochters en een zoon en inmiddels twee kleinkinderen. Ben je organist van beroep of is dit je hobby? Ik heb aan het conservatorium orgel gestudeerd, maar ik heb daar daarna niet mijn beroep van gemaakt. Hoewel ik wel altijd in kerken heb gespeeld, ben ik muziekles gaan geven op middelbare scholen. Op een gegeven moment heb ik in de avonduren een wiskunde studie gedaan en ben toen wiskunde gaan geven. Inmiddels werk ik alweer 25 jaar op een school in Ede. Sinds een aantal jaar geef ik daar in plaats van wiskunde informatica in de bovenbouw. Hoe ben je bij de DGU terecht gekomen als organist? Ik heb jarenlang in de Triumfatorkerk van de PKN op Kanaleneiland gespeeld. Ik speelde daar elke zondag. Doordat deze gemeente steeds kleiner werd, is op een gegeven moment besloten om daar geen diensten meer te houden. Dat was in 2013. Mijn vrouw, die predikante is in de Lutherse gemeente Utrecht, had gehoord dat Jaap Huibers was gestopt als organist in de DGU. Ik heb toen contact gezocht en aangegeven dat ik graag wilde meedraaien in de poule van organisten. In het begin speelde ik één keer in de maand, nu is dat meestal twee keer per maand. Zijn er ook andere gemeenten/gelegenheden waar je als organist optreedt? Verder speel ik één keer per maand in de kapel van de Wartburg en ik maak deel uit van Trio Movendo. We zijn een trio en willen met onze muziek iets in beweging zetten bij mensen, vandaar de naam. Ik speel zelf meestal orgel of piano in dit trio, maar ook wel eens Spinet. Verder bestaat het trio uit Marjanka Sierevelt (sopraan, blokfluit) en Carine Blanken (viool, gamba). We spelen veel klassiek, waaronder vooral barok maar we spelen ook regelmatig Jiddische muziek. In de week voor Pasen hebben we in de Doopsgezinde gemeente muziek uit de Brockes Passion van Händel ten gehore gebracht. Tussen de muziekstukken werden bijbelteksten van het lijdensverhaal van Jezus voorgedragen door Anneke en Carolien. Ben je doopsgezind of betrokken bij een andere kerkelijke gemeenschap? Ik ben jarenlang lid geweest bij de PKN, op dit moment voel ik me enigszins zwervend. Hoe verloopt de afstemming met een predikant over de liederen van een dienst? Meestal krijg ik op donderdag de orde van dienst van de aankomende zondag. Deze ontvang ik via het kerkelijk bureau. Ik kijk dan naar het thema van de dienst, de lezingen en welke liederen de predikant heeft gekozen en zoek daar dan muziek bij om voorafgaand aan en na afloop van de dienst te spelen en muziek voor na de overweging. Verdere afstemming met de predikant is meestal niet nodig. Alleen als er bijzondere dingen zijn, bijvoorbeeld bij een avondmaal. Verder heb je dus geen contact met de predikanten over een dienst? Nee weinig, meestal is het duidelijk wat een predikant wil zingen. Soms neemt een predikant wel zelf contact op. Carolien bijvoorbeeld vraagt wel eens wat ik van een lied vind. Zo had ze laatst een lied uitgezocht met een tegendraads melodietje, erg leuk, maar ook lastig. Ik heb dat toen vooraf even met de gemeente geoefend. En ik heb wel eens meegemaakt dat een lekenpreker een lied zelf had gemaakt. Daarover kwam ze voorafgaand aan de dienst even overleggen.


blz. 10 van 21

Zijn er liederen waar je absoluut niets mee hebt? En gebeurt het wel eens dat je vooraf aangeeft dat je een lied niet wilt begeleiden? Natuurlijk zijn er liederen die mij niet zo aanspreken, maar ik kan me eigenlijk altijd wel vinden in de liederen die een predikant heeft uitgekozen. Predikanten zoeken liederen immers met zorg uit. Een hele enkele keer doe ik een voorstel voor een ander lied. Kun je daar een voorbeeld van noemen? Iemand had een keer een lied gekozen waarvan de melodie een mars was. Ik heb toen een andere melodie voor het lied aangeraden. Wat vind je zelf mooie/bijzondere liederen? Welk lied begeleid je graag? In het nieuwe liedboek staan heel veel mooie liederen, ook veel meer Engelse liederen en er staan veel Psalmen in in een meer toegankelijke variant. Ik heb zelf voorkeur voor liederen die veel inhoud hebben. Al kan de kracht van de herhaling van één zin, zoals veel taizé-liederen zijn opgebouwd, ook heel mooi zijn. Er zijn ook liederen waarbij de combinatie van de tekst en de muziek het lied op een hoger niveau tillen, ze krijgen hierdoor nog meer zeggingskracht. Een voorbeeld daarvan vind ik ‘De aarde is vervuld van goedertierenheid.’ Wat spreekt je aan in het begeleiden van een dienst bij de DGU? Ik vind diensten van de doopsgezinden heel rijk. Alles zit in de dienst wat je wil: lezen, zingen en overdenken. De gemeente staat open voor nieuwe liederen en de predikanten kiezen ook regelmatig iets nieuws om te zingen. Daar komen dan veel enthousiaste reacties op, dat vind ik leuk. Wat ik verder bijzonder vind aan de diensten in de DGU is de open ruimte. Ik vind het mooi om te zien dat mensen soms zo open kunnen zijn, bijvoorbeeld dat er soms mensen na een preek naar voren stappen om aan te geven wat hen in de dienst geraakt heeft. Ben je op andere wijze nog betrokken/actief binnen de DGU? Nee, maar ik voel me er wel erg thuis. Ik heb leuke contacten met mensen en ik voel me er op mijn plek als organist. Ik heb verder niet de behoefte om op een andere manier betrokken te zijn, al ervaar ik wel de ruimte en vrijheid om zelf met een voorstel te komen, zoals het optreden van Trio Movendo voor Pasen. Het is leuk dat daar dan ook enthousiast op gereageerd wordt. Wat doe je naast je werkzaamheden als organist? Naast mijn baan als docent ben ik voornamelijk bezig met muziek, maar tegenwoordig wel minder dan vroeger. Toen begeleidde ik naast diensten ook nog allerlei koortjes en andere muzikale activiteiten. Nu ben ik ook erg gesteld op mijn vrije tijd. Sanne Weijers

Zes vragen aan een Doopsgezinde Gemeente Dit keer de Johanneskerk in Amersfoort 1.

Hoeveel leden/vrienden hebben jullie en hoeveel jeugd onder de 18? Hoe beïnvloedt de grootte van de gemeente jullie activiteiten? De Johanneskerk is een samenwerkingsverband van de Doopsgezinde Gemeente Amersfoort, de Remonstrantse Gemeente Amersfoort en de Vrijzinnig Protestantse Gemeente Amersfoort. Samen Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 11 van 21

hebben de drie gemeenten 187 leden en 53 vrienden. We hebben één kerkgebouw, één predikant en alleen gezamenlijke diensten. De Doopsgezinde Gemeente Amersfoort is met 40 leden en 5 vrienden de kleinste van de drie. We hebben 14 kinderen. Eens in de veertien dagen is er kinderkring. Daar zijn dan 6 tot 10 kinderen aanwezig. Er zijn 8 kinderen in de middelbare schoolleeftijd. We voelen ons een grote gemeente met veel activiteiten. Er zijn de laatste jaren nogal wat jonge ouders bij ons binnengekomen die vooral bij ons betrokken zijn omdat ze hun kinderen een vrijzinnig, christelijke opvoeding willen geven. 2. Wat doen jullie om de tieners geïnteresseerd te houden in de kerk? De Johanneskerk heeft een jeugdwerkster in dienst voor vier uur per week die met de jeugd activiteiten organiseert. De tienergroep heet Supertwien en komt ca 20 keer per jaar bijeen. Er zijn verschillende activiteiten. Zo is er ongeveer twee keer per jaar een kerkdienst die door de jeugd wordt voorbereid. De jongeren zijn meegenomen naar een wake bij Kamp Zeist, hebben diensten meegemaakt in andere kerken en hebben een vrijmetselaarsloge bezocht. Dit jaar hebben de jongeren meegedaan aan de Passion, die in Amersfoort is gehouden. Voor dit jaar staat nog op het programma: een bezoek aan het Apostolisch Genootschap in Amersfoort, inpakken bij de Voedselbank, een filmavond en een eindejaarsweekend. 3.

Worden de bejaarden regelmatig bezocht? Zo ja hoe vaak en door wie (de predikant of ouderlingen/bezoekers)? Hoe belangrijk vind je dit? Maak je onderscheid tussen de ene bejaarde of de andere, bijvoorbeeld dat mensen die actief waren in de gemeente, meer aandacht krijgen dan andere leden? We hebben een grote groep contactleden die de Johannesbrieven bij de oudere leden bezorgen. De Johannesbrief verschijnt zes keer per jaar. Het is de bedoeling dat ze dan ook binnenkomen en een praatje maken. De gemeente vindt dit belangrijk, maar we moeten constateren dat het moeilijk is om dit te borgen. De regeling is zo opgezet dat het niet uitmaakt of iemand kort of lang lid is van de gemeente en of hij wel of niet veel voor de gemeente heeft gedaan. Maar we zijn een gemeente van mensen: naar bekende mensen wordt waarschijnlijk beter omgezien dan naar ouderen die nooit in de kerk komen en die geen verleden hebben in onze gemeente. De predikant bezoekt vooral degenen die bezoek nodig hebben. 4.

Hebben jullie wel eens “bijzondere” diensten, met een andere liturgie dan normaal? Hoe is dat dan? Kan je daar een voorbeeld van geven? De Johanneskerk heeft wel een vaste liturgie, maar er zijn veel afwijkende diensten. Ik noemde al de diensten die door de jeugd worden georganiseerd, maar ds. Alke Liebich, onze predikant, varieert vaak op de standaardliturgie. Omdat de Johanneskerk drie verschillende moederkerken heeft, is het niet verwonderlijk dat er gekozen kan worden aan voorbeelden uit verschillende tradities. 5.

Komen de leden/vrienden uit de buurt van de kerk of meer uit de hele stad of regio? In dat geval: geeft dat bepaalde problemen (bv dat mensen s avonds niet kunnen of willen komen, parkeerproblemen, kosten van het reizen)? De Johanneskerk is een streekgemeente, hoewel de gemeentegrenzen van de drie partners verschillen. Vooral de Remonstranten en Doopsgezinden komen voor een belangrijk deel van buiten Amersfoort. Onze situatie is daarbij niet heel verschillende van die van de DGU. 6. Wil je nog iets meegeven of vragen aan Utrecht? Hoewel ik niet in de DGU belijdenis heb gedaan, is er geen gemeente waarvan ik zolang lid ben geweest als de DGU. Ik refereer nog geregeld aan ervaringen die ik bij de DGU heb opgedaan. Dat werkt door in het beleid. Zo is het waarschijnlijk dat we ons groothuisbezoek meer gaan inrichten zoals dat bij de DGU gebruikelijk is. Jan Nienhuis


blz. 12 van 21

Het lied dat mij raakte Afgelopen zomer heb ik samen met 41 andere jongeren vanuit Nederland het Doopsgezind Wereldcongres bijgewoond. Op de eerste zondag na die reis -2 augustus- kon ik niet weer even onderuit zakken en naar een Nederlandse Doopsgezinde predikant luisteren, maar moest ik zelf de voorganger zijn. Dit was in Alkmaar, een gemeente waar inmiddels de moeder van mijn vriendje de predikant is. Later dit jaar, in juni, mag ik er weer voorgaan. Jasper en ik zaten net als de andere jongeren vol met verhalen, ervaringen, belevenissen en gesprekken nadat we 3 weken met een grote groep door de staten New York en Pennsylvania hadden gereisd. Omdat Jasper toevallig die zondag ook een dienst had, in Amsterdam Noord, hadden wij besloten ons samen te buigen over een orde van dienst. Ik had me, net als in Paraguay, weer heel erg onderdeel gevoeld van een wereldwijde gemeente. Ik wilde dit gevoel graag nog even vasthouden door dezelfde orde van dienst tegelijkertijd in twee gemeentes te hebben. Als slotlied hadden wij lied 425, Vervuld van uw zegen, gekozen. In 2014 heb ik voor mijn verjaardag (in juni) van mijn moeder het Nieuwe Liedboek gekregen en sindsdien probeer ik bij diensten uit die bundel liederen te kiezen. Op die zondag in augustus gebruikte ik voor het eerst lied 425. Het lied raakt me dus omdat ik me toen door het lied verbonden wist met meer Doopsgezinden dan die uit één gemeente. Daarnaast vind ik de tekst heel opbeurend, deze geeft weer hoe je gemotiveerd kunt worden door een dienst en bemoedigd de wereld in kunt gaan. De derde reden dat dit lied mij raakt is dat ik heel erg blij wordt van de boogjes in de noten; dat je bijvoorbeeld niet uw maar ‘uhuw’, niet onze maar ‘ohonzehe’ en niet zegen maar ‘zegehen’ zingt. Tot slot heb ik er de volgende herinnering aan: op 13 maart jongstleden ging ik voor in Utrecht en was dit lied het slotlied. Bij het handen schudden na afloop van de dienst kwamen twee dames naar mij toe die aangaven dat ze het lied nog niet kenden maar er door geraakt waren. Mooi, dat er meer mensen net als ik zo van kunnen genieten. Vervuld van uw zegen gaan wij onze wegen van hier, uit dit huis waar uw stem wordt gehoord, in Christus verbonden , tezamen gezonden op weg in een wereld die wacht op uw woord. Om daar in genade uw woorden als zaden te zaaien tot diep in het donkerste dal, door liefde gedreven, om wie met ons leven uw zegen te brengen die vrucht dragen zal. Margit Vellekoop

Expositie gemeentezaal Sinds een paar weken hangen er schilderijen van Marijke Zegers-Oepkes in de gemeentezaal. Marijke Zegers(1949) is opgegroeid in Groningen en woont momenteel in Hallum (Fr.). Ze is o.a. werkzaam geweest als hondentrimster en als roosterplanner van de Noordelijke Hogeschool. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen. In Hallum is ze betrokken bij de doopsgezinde gemeente en heeft ze zich in 1998 laten dopen. Nadat ze eerder enkele tekenlessen had gevolgd is ze in 1996 begonnen te schilderen bij Anneke Westra in Beetgumermolen. Daarna heeft ze lessen gevolgd bij Jan Kooistra in Dokkum. De laatste tijd volgt ze lessen bij fijnschilderes Antje van der Werf in Harlingen. In de loop van de jaren heeft ze kennis gemaakt met verschillende technieken, zowel in olieverf als in aquarel en acrylverf. Toch ligt olieverf haar het best en de schilderijen op deze expositie zijn allemaal in olieverf. Ze schildert realistisch, het liefst mensen en dieren, maar ook landschappen hebben haar interesse. Op deze expositie ziet u vooral werken met (huis)dieren, met veel aandacht voor details en het karakter van de dieren. Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 13 van 21

Zingend naar de Top! Altijd al eens in de Top Tien willen staan? Deze zomer zou dat zomaar eens kunnen! Want deze zomer maken we samen de Kerklied Top DG Utrecht. Samen zingen is leuk om te doen. Met zingen geef je stem aan gevoelens en gedachten die je niet zomaar kunt zeggen. Of die mooier, dieper, sterker worden wanneer ze in muziek klinken. Daden gaan woorden te boven, zegt het Doperse wandbord; en zo is het ook met muziek. Door muziek rijzen woorden boven zichzelf uit. Het is niet voor niets dat we elke zondag samen zingen. Iedereen heeft wel een lied dat in het bijzonder aanspreekt: door de muziek, door de tekst, door de sfeer of de herinnering die het oproept. Een lied dat een bijzondere betekenis voor jou heeft. Die liederen willen we met elkaar delen en zingen, door ze te verzamelen in onze enige echte Kerklied Top DG Utrecht. Daarom wil ik u vragen om uw lievelings-kerkliederen (maximaal 3) aan mij door te geven. Op basis van de inzendingen stel ik een Top samen. Deze lijst zal op 21 augustus in de kerkdienst bekend gemaakt worden. We zingen dan samen liederen uit de Top, afgewisseld met teksten en muziek. Hoe werkt het:  Noteer uw favoriete kerklied(eren), maximaal 3  U mag liederen uit elke bundel kiezen, in elke taal, oude of nieuwe liederen.  Het is handig als u aangeeft uit welke bundel het lied afkomstig is, eventueel liednummer.  U kunt desgewenst tekst en muziek toevoegen, wanneer het een minder bekend lied is.  Het is leuk als u kort kunt aangeven welke betekenis dit lied voor u heeft.  Vergeet niet uw naam op de inzending te zetten, voor het geval ik u om nadere informatie wil vragen. NB het gaat om kerkliederen die een gemeente kan zingen. Popmuziek en klassieke werken vallen helaas buiten deze Top. Stuur uw inzending naar Carolien Cornelissen:  e-mail: [email protected] (u krijgt een ontvangstbevestiging)  via Facebook ‘Dominee Carolien’  leg uw inzending in mijn postvakje in de hal van de kerk  of geef uw keuze persoonlijk aan mij door U kunt tot uiterlijk 31 juli uw persoonlijke lijstje inzenden. Alle leeftijden kunnen meedoen! Om het extra spannend te maken, is er een wedstrijd verbonden aan deze Lied-verkiezing. Alle inzenders mogen raden welk lied op Nummer 2 in onze Top komt te staan. Voor degenen die het goed raden is er een verrassing. Carolien Cornelissen

Domineesvrouw in deeltijd Laura’s man is predikant in Twente. Laura woont in Utrecht en is als domineesvrouw in het weekend vaak daar. De kerkklok wordt zondags met de hand geluid om 9 uur en dan weer om 10 uur als de dienst begint. En natuurlijk op 4 mei, en bij huwelijken en begrafenissen. We wonen hier al vier jaar en nog nooit had ik zelf de klok in de klokkentoren geluid.


blz. 14 van 21

De koster zei altijd dat het heel zwaar werk was en niets voor een vrouw. Inderdaad zag ik alleen maar mannelijke klokkenluiders. Maar dit jaar besloot ik dat ik het ook wilde kunnen. Een van de vrijwillige kosters wilde het me graag leren. En wat bleek: zo moeilijk is het niet! Nu ben ik nog steeds niet volleerd maar dat maakt het alleen maar leuker. Om te beginnen is het de uitdaging ervoor te zorgen dat de klok twee keer luidt per keer, dus de klepel bim tegen de ene kant en bam tegen de andere kant. In het begin hoor je dat niet goed, ook omdat je in de kerk staat en de klok natuurlijk buiten boven het dak hangt. En dan is de tweede uitdaging om het zestig keer vol te houden! Je raakt na een tijdje buiten adem. De oplossing daarvoor is om het wat meer ontspannen te doen, minder fanatiek. Maar een kwartier lang luiden zoals bij een begrafenis moet, lijkt me nog te pittig. Dit weekend kwam een delegatie van het klokkenluidersgilde van onze eigen Utrechtse Dom hier naar de klok kijken. Ze waren onder de indruk van de twee mooie klokken die hier hangen. En van het uurwerk uit de eerste helft van de zestiende eeuw. De grote klok, die ik nu dus soms mag luiden, dateert van 1545. Toch een wonder dat zoiets het nog steeds zo goed doet. Hij is overigens 88 cm doorsnee. De tekst er op luidt: Sanctus Remius is min name – min geluit sij god angename – domen screef MCCCCC XLV daer bij - doe goet johan ter steghe mij. Deze zomer komt het complete Utrechtse klokkenluidersgilde van 60 mensen sterk hier op het Stift kijken tijdens hun jaarlijkse uitje. Nog iets ouds wat ook nieuw is. In april gingen we naar het buurtschap Twekkelo. Dat is een stel boerderijen bij elkaar in het mooie Twentse landschap. Daar staat een schuur die dateert uit de zeventiende eeuw. Zeer oude balken dus, en een mooi dak van gevlochten hooi in de vorm van V’s onder de pannen. Die techniek wordt vosjes genoemd. Deze schuur wordt elke dag gebruikt wordt door de boer op wiens erf hij staat. Hij is bekend omdat hij diende als kerk voor de doopsgezinden in de zeventiende eeuw. De geschiedenis van de schuur is onlangs opgediept en er is een werkgroep opgericht om de schuur te restaureren. Ze zijn bezig hiervoor fondsen te vinden. Toen wij er waren, werd er een informatiebord onthuld door de doopsgezinde gemeente Twente Zuid-Oost. Er staat al een herinneringsbord uit 1926! Gehakt in een Bentheimer zandsteen. Laura


blz. 15 van 21

Jeugdpagina Regioweekend We begonnen het regioweekend met koken (natuurlijk). Iedereen maakte iets zolang het maar rond was. Helaas had 1 van de begeleiders VIERKANTE broodjes gehaald. Maar goed, dat maakte niet veel uit. We aten hemburgers met sla, tomaat, mayonaise, curry, uitjes en evt ananas (die iedereen natuurlijk niet OP zijn broodje deed, want dat is niet lekker). Na het eten gingen we schilderijen maken met onze handen door de papieren steeds door te geven, zodat er steeds weer iets werd toegevoegd. Uiteindelijk gingen we naar bed (maar niet slapen natuurlijk). De volgende ochtend gingen we na het ontbijt naar buiten om '10 tellen in de rimboe' te spelen. Helaas werden we ook al snel verwacht om een kerkdienst bij te wonen en als je het aan mij vraagt was dat SAAI! Maar (gelukkig) kwam daar ook een einde aan. Toen gingen we naar buiten om te lunchen en te wachten tot onze ouders ons weer kwamen ophalen. Het was een erg leuk weekend. Hans Blankensteijn


blz. 16 van 21

Pinksterkroon Doe mee en win! Volg onderstaande instructies nauwkeurig op en maak je eigen Pinksterkroon voor de speciale viering op zondag 15 mei. De mooiste creatie wordt beloond met een prijs. Het zou leuk zijn als iedereen, zowel jong als oud, tijdens de Pinksterdienst deze kroon zou dragen, dus doe je best! Stap 1: Knip een lange strook van 10 centimeter breed uit karton of ander stevig papier. De lengte is afhankelijk van de omtrek van uw hoofd. Stap 2: Leg de strook stevig om uw hoofd zodat deze niet voor de ogen zakt en plak of niet de uiteinden aan elkaar vast. Stap 3: Knip onderstaande afbeelding uit. Leg de vlam op een groot vel papier en trek de vlam een aantal keer over. Stap 4: Kleur de vlammen in. Gebruik hier uw fantasie voor. Stap 5: Plak de vlammen vast op de strook karton met de punten van de vlammen naar boven, mag ook schuin. Maak wederom gebruik van uw fantasie. Stap 6: Klaar is uw vlammenkroon!


blz. 17 van 21

Verslag buurkerkenlunch 24 januari Door een foutje is onderstaand verslag niet in de vorige Menno Sticht gekomen. Met onze excuses, de redactie. Op zondag 24 januari vierden we de Wereld Broederschapsdag in onze kerk met het avondmaal. Het is de dag, dat alle Doopsgezinde Gemeenschappen hun saamhorigheid gedenken. Het thema was dit jaar: ”Gaan met God”. Het is heel bijzonder om erbij stil te staan, dat over de hele wereld dit thema wordt overdacht, uiteraard op verschillende manieren, maar door mensen, die wij broeders en zusters mogen noemen. Maar we willen niet vergeten, dat er ook broeders en zusters dichterbij zijn. Dat beleefden we een straatje verderop in de Lutherse kerk. We waren daar voor de lunch uitgenodigd samen met de leden van de Binnenstadskerken. Geen Doopsgezind, maar een Oecumenisch gebeuren. Na een verrukkelijke lunch werden we uitgenodigd om in een kring te gaan staan voor een korte viering. Ik heb niet geteld. maar we waren met zeker vijftig mensen. Het thema was Mattheus 5;13: Jullie zijn het zout van de aarde. Zout is een teken van het verbond tussen God en mensen. Zout was In de oudheid zeer kostbaar, maar is nog steeds onontbeerlijk. Er werd brood en zout rond gegeven, waarbij men elkaar zegent met een goede wens of een voornemen. Het was een indrukwekkende bijeenkomst . Naar ik begreep is de organisatie volgend jaar bij ons. Els Schrader

DGU zomerpuzzel 2016 Doe mee aan de DGU Zomerpuzzel! Los de puzzel op en stuur het antwoord naar Carolien Cornelissen (per mail, post of in het postvakje in de hal). Uiterlijk 31 juli moet uw oplossing binnen zijn. Uit de juiste inzenders wordt een winnaar geloot. De oplossing van de puzzel en de winnaar worden bekend gemaakt in het volgende nummer van de Menno Sticht. Hopelijk biedt de puzzel voldoende voor een zomer puzzelplezier. Als jong en oud samenwerken, moet het lukken om de oplossing te vinden. Filippinepuzzel  Vul de antwoorden op de vragen in.  Breng de letters daarna over naar de gelijkgenummerde vakjes in het vak van de oplossing.  De oplossing is een zin uit de Bijbel.  Je krijgt extra bonuspunten als je ook weet waar precies in de bijbel deze zin staat. Menno Sticht 2016 nr. 3

blz. 18 van 21

1. Welke activiteit is / was er op 20 mei 2016 in de DGU? 37 8 7 28 46 44 1 11 53

10

31

48

2. In welke stad was de eerste editie van The Passion? 15 51 35 12 7

3. Met hoeveel span ossen was Elisa aan het werk toen hij door Elia geroepen werd? 41 49 23 22

4. Wie koos in de rubriek Het lied dat mij raakte het lied Vrede wens ik je toe ? 51 55 42 9 49 47 14 39

5. Aan welk bijbelboek refereert de titel van de titelsong van de laatste James Bond film? 29 44 55 3 9

6. Van welke bijbelse naam zijn de voornamen van onder anderen zr. Scheidemans, br. Meesman, br. Smoorenburg en zr. Van Soeren, afgeleid? 32 50 30 24 48 54

7. Uit welke toespraak citeren The Black Eyed Peas in het liedje Where is the love? 20 54 45 25 8 53 21

8. Uit welk evangelie werd er gelezen in de DGU op Wereldbroederschapszondag 2016? 5 6 38 31 10 35

9. Hoe heette de eerste vrouw van David? 46 3 17 23 22

10. Twee kinderen van de DGU wonen in een straat die ook in het Hooglied genoemd wordt (vertaling NBV). Hoe heten deze kinderen? 10 37 38 2 28 43 52

11. Uit welk bijbelboek komt de tekst van het lied Turn, turn, turn van Pete Seeger? 40 16 29 13 39 52

12. Welke persoon uit de bijbel komt voor in het liedje Who am I living for van Katy Perry? 4 41 18 33 40


blz. 19 van 21

13. Hoe heet het jongste lid van de DGU? 32 30 24 42 39 22

33

26

3

55

28

14. In de film Wall-E komt een eivormig robotje voor. De naam van dit robotje komt uit een bijbelboek. Welk bijbelboek is dat? 15 11 21 37 36

15. Welke man is volgens de bijbel het alleroudst geworden? 5 41 35 4 34 43 17 18

16. Uit welk bijbelboek komt de titel van de film Det sjunde inseglet van Ingmar Bergman? 51 1 20 30 45 36 14 25

17. Wat is de titel van Lied 416? 25 5 19

16

19

15 50 12

32

27

14

18 47

6

34

42

18. Hoe heten de twee broertjes van een DGU familie die in Leersum woont? 17 2 13 4 27 11 46 44 26 47

Oplossing: 1

2

1 6

1 7

3

1 8

4

1 9

2 0

5

6

7

8

2 1

2 2

2 3

2 4

2 5

9

10 11

2 6

2 7

12 13 14 15

2 8

2 9

3 0

: 34 35 36 37 38 39 40 41

42 43 44 45

46 47 48

49 50 51 52 53 54 55 .


blz. 20 van 21

3 1

3 2

3 3

In memoriam Jan Wouters Op 28 maart, vier dagen na zijn 67e verjaardag, overleed br. Jan Wouters. Jan werd geboren in Hierden, nabij Harderwijk en groeide op in de Gereformeerde Bond van de Hervormde Kerk. Hij vertrok naar Utrecht om theologie te studeren, maar maakte zijn studie nooit af, mede door problemen met zijn geestelijke gezondheid. Hij bleef in Utrecht wonen, waar hij veel kerken bezocht. Zo kwam hij ook in contact met onze Doopsgezinde Gemeente. Hier vond Jan de ruimte en de vrijheid in geloven, die hij in de kerk van zijn jeugd gemist had. Er waren perioden dat hij wekelijks in de kerkbanken zat, dan weer tijden dat hij andere kerken bezocht. Als hij er dan weer was in onze kerk, genoot hij van de aandacht, de zorg, de gesprekjes bij de koffie. Contact met mensen was voor hem belangrijk. Hij vond het fijn om herkend en gekend te worden. De contacten met mensen, het zien en gezien worden, kregen vorm in kleine verhaaltjes, die later gebundeld werden als Kruimels. Door deze Kruimels toonde hij een originele kijk op mensen en dingen, waardoor je als lezer ook anders ging kijken. Naast schrijven uitte Jan zich in de schilderkunst. Hij heeft onder meer een aquarel gemaakt van ons kerkgebouw. Enkele jaren geleden kwam Jan Wouters door een ongelukkige val in een rolstoel terecht. Zijn gezondheid ging daarna steeds verder achteruit, hoewel hij optimistisch bleef en zei dat hij komend voorjaar toch echt weer naar buiten zou gaan. Jan Wouters was niet altijd een gemakkelijk mens, maar wel een bijzonder mens met een bijzonder oog voor de medemens. Moge God de Vader zich over hem ontfermen. Moge zijn gedachtenis ons tot zegen zijn. Carolien Cornelissen


blz. 21 van 21

Pinksteren, ongrijpbaar als de wind bericht van de predikante

Recommend Documents