Van de redactie. Van de predikante

 Van de redactie  Buiten  wordt  het  kouder,  de  kinderen  verheugen  zich  op  de  komst  van  Sinterklaas  en  de  volwassenen  maken  al  afspraken  voor  de  feestdagen.  Het  einde  van  het  kalenderjaar  nadert,  ondertussen is het gemeenteleven in volle gang.   In  deze  Menno  Sticht  leest  u  over  de  verschillende  activiteiten  en  diensten  die  er  de  komende  periode  zullen  zijn.  Verder  wordt  er  teruggeblikt  op  de  afsluiting  van  Kerken  Kijken,  is  er  een  oproep van de JOCO’s en  een gedicht ingezonden door zr. Freddy den Herder. Uiteraard treft u  ook  de  vaste  rubrieken  van  de  predikante,  van  de  kerkenraad,  van  de  financiële  assistent,  onze  domineesvrouw in deeltijd en het lied dat me raakt. Voor deze editie is een interview gehouden  met de voorzitter van de Schakelgroep, Anneke Sietsma.  En  de nieuwe rubriek De gedoogpartner  – vijf vragen aan een niet‐doopsgezinde partner – is deze keer gevuld door Jos ter Brake, man van  Nanja ter Brake. U merkt het al, genoeg leesvoer om de feestdagen mee door te komen.     De redactie, Sanne, Sandra, Nienke en Laura        

Van de predikante  `Het Licht van deze wereld`    Toen  de  klok  een  uur  achteruit  moest  worden  gezet  wist  ik  het  zeker:  we  naderen  de  donkere  dagen voor Kerstmis. Om vijf uur moeten de lampen in huis al aan om niet over je voeten en de  kat  te  struikelen.  'Kerstmis'  dacht  ik.  Dat  betekent  twee  Adventspreken  schrijven,  twee  Kerstpreken schrijven, een Oudjaarsdienst schrijven.... En dat over een thema waarvan de meeste  mensen  menen  dat  ze  er  sinds  hun  eigen  kindertijd  allang  overheen  zijn:  de  geboorte  van  het  kindeke Jezus. Een sprookje, toch, zei iemand laatst tegen mij. Je gelooft toch niet zelf dat dit echt  zo gebeurd is?     De vraag is inderdaad: wat moeten we nou met dat kindje dat geboren gaat worden? Daar heb ik  in de loop van mijn leven heel wat over nagedacht. Ooit was ik in het diepe Zuiden van ons land  werkzaam en ik werd meegenomen naar een katholieke dienst, waar een bijzonder oude pastoor  de hele dienst lyrisch sprak over het nieuwgeboren kind. Zo lief en klein met slaperige oogjes en  trappelende  voetjes.  Je  moest  er  wel  van  houden.  Ja,  ook  ik  raak  per  kindje  ontroerd  over  het  wonder  van  nieuw  leven,  maar  is  er  met  dit  kind  niet  wat  meer  aan  de  hand  dan  dat  het  werd  geboren en de Heilige Geest als Vader had, zoals men belijdt en gelooft?    In veel Advents‐ en Kerstliederen wordt Jezus bezongen als het Licht voor de wereld. Zo zal Hij in  de  Evangeliën  ooit  ook  zichzelf  betitelen:  'Ik  ben  het  Licht  voor  de  wereld'.  Dat  is  een  prachtige  invalshoek om de thematiek rondom deze Kerstperiode te benaderen. Licht ‐ en daarmee direct  ook duisternis ‐ speelt een grote rol in veel godsdiensten, ook in het Jodendom en Christendom.  Niets is voor mensen van meer levensbelang dan het hebben van licht in de duisternis. Afgezien  van  de  rationele  overweging  dat  er  zonder  licht  niets  op  aarde  zou  kunnen  groeien  en  dat  er  daarmee  geen  leven  op  aarde  zou  kunnen  bestaan,  zijn  er  overweldigend  veel  plaatsen  in  de  bijbel  aan  te  wijzen,  die  spelen  met  de  gelaagde  betekenissen  van  de  woorden  licht  en  donker.  Licht  is  het  allereerste  dat  in  het  scheppingsverhaal  uit  Gods  hand  komt.  Dit  eerste  scheppingswoord is een soort basisscheiding van licht en duisternis, later komen er op Gods bevel  ook  nog  lichten  aan  het  hemelgewelf:  zon,  maan  en  sterren.  De  Here  God  draait  hoogstpersoonlijk  enkele  gloeilampen  in  de  hemelse  kroonluchter.  Zo  weten  wij  tenminste  wanneer we ons bed in moeten (en er weer uit).    Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 1 van 15 

Ook  in  de  woestijnverhalen  en  de  psalmen  speelt  licht  een  grote  rol,  eveneens  woorden  die  daarmee samenhangen, zoals vuur en lamp en zon en ster. De bijbelse godsbeelden spelen graag  met vuur, dat verband is begrijpelijk, want bij vuur hoort licht en warmte. Je kunt er naar kijken,  maar je kunt het niet direct vastpakken. Maar wel houdt het behalve de duisternis ook de wilde  dieren op een afstand en je kunt er met een beetje padvinderen nog eten op bereiden ook. 'Uw  Woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad.' Psalm 119 vers 105.    Wat  zou  Jezus  nou  zelf  bedoeld  hebben  toen  Hij  die  woorden  zei:  'Ik  ben  het  Licht  voor  de  wereld'?  We  vinden  deze  woorden  in  het  Johannesevangelie  hoofdstuk  8  vers  12.  Op  andere  plaatsen in dat Evangelie zal Jezus zich associëren met  beelden van brood, herder, weg, wijnstok.  Het zijn allemaal eenvoudige woorden, die in een overstijgende betekenis iets zeggen over hoe Hij  zichzelf in de wereld zag staan. En hoe wij Hem mogen zien.     Het  allereerste  dat  in  mij  opkomt  is  dat  Hij  een  baken  is,  een  houvast,  een  richtsnoer  voor  ons  handelen  wil  zijn.  Wij  hebben  Hem  nodig  als  richtinggevend  mens,  iemand  die  zozeer  de  Geest  van God in zich aanwezig voelde dat Hij er zo ongeveer mee samenviel. In zijn ziel vond Hij zoveel  waarvan Hij voelde dat het ´van boven´ kwam, dat Hij het aan ´beneden´ wel moést verkondigen.  Wij  mensen  zijn  van  beneden,  van  de  zwaartekracht,  van  de  duisternis,  van  de  aardse  denktranten. Wij hopen en verlangen, wij zoeken en zuchten, wij sjoemelen en zijn egoïstisch. Wij  hollen  zo  vaak  aan  elkaar  voorbij.  Zo  zitten  wij  aan  het  wereldse  vast.  In  al  dat  aardse  laat  Hij  hemels licht schijnen, waarmee ik bedoel te zeggen dat Hij laat zien hoe wij andere, betere, helere  mensen  mogen  worden.  Door  de  woorden  die  Hij  sprak  in  onszelf  te  bewaren  en  te  herhalen,  door ze op zondagmorgen te ontvouwen, door onze voeten te richten naar de weg die Hij ging.  Als mens word ik er altijd gelukkiger van als ik bedenk dat de aardse denktranten niet het laatste  woord  hebben.  Er  is  een  mens  geweest  die  als  een  baken  van  licht  in  onze  geschiedenis  is  opgedoken en die wij niet kunnen vergeten.    Grootse  termen  hebben  geleerde  theologen  gedurende  vele  eeuwen  uitgevonden  om  Hem  te  beschrijven  en  te  benoemen,  maar  wij  mensen  zijn  hardnekkig,  laten  die  boekenkasten  vol  dogmatiek  gesloten  en  tuigen  liever  een  kerstboom  op  met  rotzooi.  Met  engelenhaar  en  kerstmannen, sterren en lampjes en glanzende, gekleurde ballen. Geen idee wat het allemaal zou  kunnen betekenen, maar mooi dat het wordt.... Zeker als het straks nog vroeger donker wordt. Ik  vind  het  prachtig.  Wij  mensen  leven  niet  van  verantwoorde  exegese  en  dogmatiek  alleen,  wij  visualiseren  zo  graag  wat  we  geloven  en  verlangen  en  hopen.  Omdat  we  de  duisternis  in  alle  jaargetijden  zo  moe  zijn,  gaan  we  dus  wat  het  licht  betreft  even  helemaal  los  in  december.  Hoewel ik als doopsgezinde voorganger nou niet zo hou van zware woorden, zou ik toch deze keer  zeggen: mijn zegen heeft u. Laat al dat aardse licht maar de vingerwijzing zijn naar Hem, die het  Licht van deze wereld is.     ds. Anneke van der Zijpp 

Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 2 van 15 

Van de kerkenraad    Op de drempel van de adventstijd bewegen we ons op de kanteling van het jaar met het  indrukwekkend gedenken van de mensen die afgelopen jaar uit onze gemeente zijn overleden.          Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, gaan we de weg van de Adventstijd in met de tekst  “Licht onder ons” en hopen we als gemeente in de komende donkere dagen van het jaar, elkaar  en natuurlijk ook anderen wat licht te kunnen brengen. Deze flyer met de diensten van Advent en  Kerst vindt u in deze Menno Sticht. Ook wordt hij in de directe omgeving van de kerk uitgedeeld.     We sluiten het 375 jarig jubileum  van onze gemeente af met het theaterconcert “de Maria  Monologen” op 14 december a.s. We zijn blij dat dit evenement kan plaatsvinden door  samenwerking met de Doopsgezinde Gemeente in Zeist en dat dit initiatief verder is ondersteund  met een financiële bijdrage vanuit de Ring Midden Nederland.  In de afgelopen ledenvergadering is kort verslag gedaan van alle activiteiten die door de Jubileum  Commissie zijn georganiseerd. We konden ons verheugen in een brede belangstelling vanuit  Doperse kant maar ook vanuit de stad. Zo staan er regelmatig mensen voor ons kerkgebouw stil  om het gedicht te lezen.   We kunnen trots zijn dat we dit jubileum op deze wijze hebben kunnen vieren. Vele leden en   vrienden hebben als vrijwilliger zich ingezet, daarvoor hartelijk dank. Zeker ook zijn we dank  verschuldigd aan de gehele Jubileum commissie die met veel plezier het aantrekkelijke  programma heeft voorbereid.    We zijn zeer verheugd dat we na het bekend worden dat br. Willem Hartman de kerkenraad gaat  verlaten, zo snel een passende kandidaat hebben gevonden die  de vacature voor  penningmeester van de DGU wil en kan vervullen. Jan Niemantsverdriet  is bereid om deze taak  op zich te nemen; zijn kandidatuur wordt daarbij van harte ondersteund door de Financiële  commissie. Begin december weten we of u zich in deze voordracht heeft kunnen vinden.    De kerkenraad heeft zich voorgenomen om in februari a.s. een beraadsdag te organiseren waar  de kerkenraad en onze beide predikanten aan zullen deelnemen. Op basis van ons beleidsplan  “Bakens gezet” van 2013‐ 2017 zullen we de prioriteiten voor onze gemeente nader bespreken,  waarbij we dan ook de taken van de predikanten betrekken.     Namens de kerkenraad wens ik u alle goeds voor de komende Advents‐ en Kersttijd.    Teije Bakker, voorzitter Kerkenraad       

 

      Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 3 van 15 

Kerkdiensten: aanvang 10.00 uur, tenzij anders aangegeven  Datum 

Predikant 

NOVEMBER  23  ds. Anneke van der Zijpp    30  ds. Alleke Wieringa    DECEMBER  7  ds. Corrie van Egmond  14  ds. Anneke van der Zijpp   21  24 

25  28 

28 

Kom maar in de  Kinderdienst  kring (0‐6 jr)  (6‐12 jr) 

Laatste zondag  kerkelijk jaar  1e advent 

ja 

ja 

 

ja 

   

ja  ja 

   

ja  ‐ 

 

ja 

 

nee 

       

nee  ja  ja  ja  

2e advent  3e advent   Jong & Oud‐dienst  zr. Hanneke Huibers  4e advent  Leiding kinderdienst  kerstviering  voor  Aanvang 18.00 uur  Jong  en  oud  met  kinderkerstmusical   “Derde ster links”  ds. Anneke van der Zijpp  m.m.v.  eerste kerstdag  gemeentekoor  dienst  voorbereid  door  de    kerkenraad 

JANUARI  4  Ds. Ineke Reinhold  11  Ds. Louise Pondman  18  Ds. Anneke v.d. Zijpp  25  Ds. Yko van der Goot    Collecte doelen:   NOVEMBER  23   Werkverband Geweldloos  Samenleven   30.   Collecte ten bate van projecten  van de Doopsgezinde Zending    DECEMBER  7  ST.Omduw  14  NEAG Nederlands  Expertisecentrum Alternatieven  Voor geweld  21  Stichting Doopsgezind   Wereldwerk  24  DGU project adoptiekinderen   25 

Bijzonderheden 

Stichting Doopsgezind  Wereldwerk   ICS Investing in Children and  their Societies 

       

  Bestemd voor projecten in o.a. Zambia, Indonesië en Hong  Kong. Thema’s: onderwijs, ontmoeting, gemeenteopbouw.  Oecumenisch Diakonaal werk In de stad Utrecht  Het  NEAG  wil  bijdragen  aan  preventie  en  reductie  van  gewelddadige  conflicten  in  Nederland  en  in  de  wereld,  o.a.  door training en opleiding van vredeswerkers.   Projecten van Stichting Doopsgezind Wereldwerk  Bestemd voor twee kinderen uit Brazilië, o.a. voor school,  boeken en medische hulp.  Bestemd o.a. voor Covesap: solidair met de Indianen in  Paraguay.  Organisatie richt zich op verminderen van armoede,  versterken van de lokale samenleving, creëren van kansen  voor kinderen. O.a. project in Thailand: stop kinderhandel. 

   

Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 4 van 15 

Agenda  november 2014                                 Zo  23  Repetitie Gemeentekoor  Wo  26  Kring geloofsverdieping  Zo  30  Kostersbijeenkomst        december 2014  Wo  3  Tafel van 12  Do  4  Praten & Proeven  Di  9  Kerkenraad  Wo  10  Taizé aan de Gracht  Vr  12  Schakelgroep  Zo  14  Repetitie Gemeentekoor  Zo  14  Mariamonologen (Theatergroep de Kern)  Wo  17  Ochtendbijbelkring De Bilt  Do  18  Starters  Zo  21  Carols Sing In        januari 2015                                Wo  7  Bijbelkring Utrecht  Do  8  Praten&Proeven  Zo  11  Repetitie Gemeentekoor  Di  13  Kerkenraad  Wo  14  Taizé aan de Gracht  Do  15  Starters  Vr  16  Begeleidings commissie  Wo  28  Geloofsverdieping       

11.30  20.00  11.30    17.30  18.30  19.30  20.00  10.00  11.30  14.30  10.00  18.30  14.00    10.00  18.30  11.30  17.30  20.00  18.30  14.00  20.00 

Oproep    Wij  zijn  op  zoek  naar  enthousiaste  vrijwilligers  die  bereid  zijn  om  af  en  toe  tijdens  de  zondagse  kerkdienst  een  crèche‐dienst  te  draaien.  1x  per  maand  vindt  er  Kom  in  de  Kring  plaats  voor  de  allerkleinsten  maar  op  de  overige  zondagen  hebben  wij  opvang  nodig  voor  baby's  en  peuters.  Voor  meer  informatie,  of  om  je  aan  te  melden,  kun  je  terecht  bij  de  JOCO's  via  [email protected]         

Kerstmusical  Woensdag 24 december voeren de kinderen van kinderdienst weer een kerstmusical op! De titel  van de kerstmusical is dit jaar ‘Derde ster links’. Het verhaal gaat over twee woestijnratjes en een  konijn die een cadeau vinden in de woestijn. Ze ontdekken dat een koning het cadeau verloren is  en gaan op pad om het terug te bezorgen. Onderweg komen ze andere dieren tegen en horen van  hen  dat  ze  de  ster  moeten  volgen  die  aan  de  hemel  verschenen  is.  Ze  weten  dat  deze  ster  een  betekenis  heeft,  maar  wat  precies?  Iedereen  wordt  van  harte  uitgenodigd  om  op  kerstavond  te  horen en zien hoe de woestijnratjes en het konijn de betekenis van de ster ontdekken.     Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 5 van 15 

Terugkeer van het licht    De dagen worden steeds korter, de gordijnen kunnen elke avond eerder dicht. Soms zijn er dagen  waarop we kunnen genieten van een paar warme zonnestralen. Maar er zijn ook gure, koude en  donkere dagen, de winter is in aantocht.  De Adventstijd is een periode van verwachting. Het zijn donkere dagen waarop we uitkijken naar  het Licht dat geboren gaat worden. Graag vertel ik u over dit Licht... de zon die terugkeert. Vele  eeuwen  lang  is  dit  rond  21  december  gevierd.  Wij  vieren  samen  het  Licht  wat  letterlijk  zal  terugkeren (de zon), het Christelijke Licht dat geboren wordt (Jezus) en ook het Licht in uzelf dat  opnieuw geboren kan worden. In een duistere tijd,  vol nare gebeurtenissen in de wereld, is het  belangrijk  om  in  het  Licht  te  blijven  vertrouwen.  Eigenlijk  leven  we  nu  in  een  grote  Adventsperiode.  Vol  duisterheden,  maar  niet  zonder  hoop!  U  bent  van  harte  welkom  op  zondagochtend 21 december, om naar de kerkdienst te komen waarin het Licht centraal zal staan.     Hanneke Huibers     

 

     

Afsluiting Kerken Kijken 2014 in ons kerkgebouw  Op vrijdag 3 oktober was het een drukte van belang in ons kerkgebouw. Al ruim vóór half vier, de  in de uitnodiging vermelde tijd van binnenlopen, druppelden de gidsen van de diverse kerken een  voor  een  binnen.  In  de  hal  stonden  koffie  en  thee  gereed,  in  de  gemeentezaal  waren  tal  van  snoeperijen uitgestald, veelal zelf gebakken. Het was al snel een gezellige boel en iedereen was  enthousiast  over  de  hartelijke  ontvangst.  Dat  hadden  we  te  danken  aan  Truus,  Mariet,  Ciska,  Ineke, Marga en Carolien (van de organisatie van Kerken Kijken), die al enkele uren te voren druk  in de weer waren met de catering en de verdere voorbereiding. Alle hulde!  Om  kwart  over  vier  heette  Freddy  eenieder  namens  de  kerkenraad  van  harte  welkom,  waarna  Aart  de  Veer  van  de  organisatie  Kerken  Kijken  verslag  uitbracht  van  het  afgelopen  seizoen.  De  definitieve  bezoekersaantallen  konden  nog  niet  vermeld  worden,  maar  de  algemene  trend  was  dat er dit jaar weer meer bezoekers waren geweest dan in de voorafgaande jaren. Na zoveel jaar  is Kerken Kijken nog steeds een succes!  Daarna  mocht  ik  een  kort  praatje  houden  over  ons  jubileum,  waarna  Ingmar  Heytze  enkele  van  zijn gedichten voordroeg. Uiteraard eindigde hij met ons gevelgedicht.  De  middag  werd  besloten  met  een  gezellige  samenkomst  onder  het  genot  van  een  drankje  en  heerlijke hapjes. Het was moeilijk om de laatste bezoekers de deur uit te krijgen.     Angelique Hajenius  Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 6 van 15 

Het lied dat mij raakte  Op  de  vraag  van  de  redactie  van  Menno  Sticht  om  iets  te  schrijven  over  een  lied  dat  mij  raakt,  kwamen er meteen veel flarden van liederen naar boven drijven, geen probleem, lijkt het zo op  het eerste gezicht.   Een keuze maken was toch niet erg makkelijk omdat de vraag is om te schrijven over een lied dat  ik onlangs gezongen heb in de kerk;  daar was wel een lied dat om aandacht vroeg.    Sinds begin van dit jaar zing ik mee met de cantorij van Nijeveen, ons woondorp, om het maar zo  uit te drukken.   De cantorij wordt begeleid door een jonge dirigent,  Mannes Hofsink beroemd organist in Meppel  en omgeving,  bestaat uit mensen van de drie kerken hier in het dorp, de PKN en in Nijeveen met  een accentverschil:  PKiN. Waar dit verschil precies aan ligt, is voor mij een raadsel.   De cantorij zet elke week 17 stoelen klaar voor de zangers.    Het  lied  dat  mij  raakt  is  lied  697  in  het  nieuwe  liedboek.  Bij  elk  lied  dat  de  cantorij  instudeert  (wekelijkse repetitie van 1½ uur) duurt het even voordat een lied iets wordt dat ik kan beleven,  iets ondoorgrondelijks dat samenvalt, een samenspel van tekst, melodie en mij.   Bij dit lied 697 kreeg ik al snel het gevoel dat het bij mij past.     Maar er is meer waarom dit lied mij aanspreekt bedacht ik me toen ik er over nadacht, en dat is  dat samen zingen met verschillende stemgroepen;  de gezamenlijkheid die iets kan brengen van  gemeenschap, een eenheid van dat moment.    Het complete lied van vijf coupletten is te vinden in het liedboek, alleen de tekst van het refrein,  geef ik daarom hier weer.    Met wind in de haren  en zon in de rug ligt  het land voor ons open.  Met Jou aan mijn zij,  met Jou op mijn pad  geen kwaad zal ik duchten  want Jij bent nabij      Nu ik aan het einde kom van mijn bijdrage, wil ik graag nog iets delen dat vooral te maken heeft  met beleving, het samenspel van muziek èn zingen, en hier ook kijken.   Elke keer dat ik het  Youtube filmpje zie en beluister ervaar ik dit als een feest, een beleving.   Kijk en luister zelf maar : flashmob  Ode an die Freude, veel kijk en luisterplezier….                            Marianne van Leeuwerden      Verzamelt u ook al postzegels voor de DGU? In onze hal staat een witte doos waarin u uw gestempelde postzegels kunt deponeren.        Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 7 van 15 

Domineesvrouw in deeltijd   Laura’s man werkt als predikant in Twente. Laura woont in Utrecht en is als domineesvrouw in het  weekend vaak in Twente. Als stadse geniet zij van het dorpsleven.    Door  Weerselo  loopt  een  vrij  drukke  provinciale  weg  die  het  dorp  doormidden  snijdt.  De  maximale  snelheid  is  in  het  dorp  zelf  weliswaar  50  kilometer,  maar  het  blijft  vaak  een  toer  om  over te steken. Rond de schooltijden staan er altijd klaarovers (de hesjes en stopborden hangen in  de Plus).    Een jaar of vijftien geleden is het idee geopperd om een rondweg rond het dorp aan te leggen.  Daar was iedereen voor en daartoe heeft de provincie in 2005 besloten. Om allerlei redenen die  vooral  te  maken  hebben  met  milieu‐eisen,  is  de  aanleg  nog  niet  tot  stand  gekomen.  Wel  weet  iedereen precies waar de rondweg komt te lopen, wiens uitzicht daardoor wordt verstoord en wat  het betekent voor de infrastructuur van kleinere weggetjes.     Inmiddels ligt alles al zo lang stil, dat er steeds vaker stemmen opgaan om maar af te zien van de  rondweg.  De  dorpsraad  heeft  daarom  een  enquête  georganiseerd:  voor  of  tegen  de  rondweg?  907 huishoudens stemden, dat is bijna 90%. Dit hoge percentage deelnemers werd bereikt omdat  men de enquêteformulieren bij iedereen thuis kwam ophalen, en niet schroomde drie keer terug  te komen als mensen niet thuis waren. Uitkomst: 30% voor en 65% tegen. Ik ben heel benieuwd  hoe  dit  gaat  aflopen.  Je  vraagt  je  af  waarom  je  er  tegen  zou  zijn,  want  het  dorp  zou  rustiger  worden.  Maar  tegenstanders  denken  dat  er  door  de  rondweg  geen  geld  meer  over  is  om  het  centrum aan te pakken en gezelliger te maken. Ook leidt een rondweg er toe dat aan die kant het  dorp als het ware wordt afgesloten.    In Utrecht zou een enquête niet huis‐aan‐huis worden opgehaald, en men zou zeker niet drie keer  terug komen. Maar de verschillen tussen stad en platteland zijn natuurlijk veel groter. Hieronder  nog drie:    Zondag zat ik in de Stiftskerk naast een vrouw van rond de zeventig die hier in de buurt op een  boerderij  woont.  Zij  heeft  haar  hele  leven  op  de  boerderij  gewerkt,  veertig  jaar  de  koeien  gemolken  en  zo.  Haar  drie  kinderen  liet  ze  gewoon  rondkruipen  op  de  deel  terwijl  zij  aan  het  melken was. Tegenwoordig vindt men dat gevaarlijk en vies, maar zij zag er geen been in. Er was  ook geen andere oplossing natuurlijk. Nu zijn haar kinderen uiteraard allang het huis uit.  Op dit  moment  geeft  zij  mantelzorg  aan  haar  buren,  een  boerenechtpaar  van  rond  de  tachtig  die  verderop aan dezelfde weg wonen. Dat echtpaar heeft geen kinderen en de vrouw ligt al zeven  weken in het ziekenhuis en een verpleeghuis. Al die zeven weken brengt mijn gesprekspartner de  man naar het ziekenhuis, regelt alles rond de zorg, gaat koffiedrinken bij de oude boer thuis en  maakt intussen ook nog daar het huis schoon.     Vorige  week  overleed  hier  een  vrouw  in  dezelfde  boerderij  als  waar  ze  88  jaar  geleden  was  geboren. Het condoleren voor de begrafenis en het koffiedrinken na de begrafenis was op de deel  van de boerderij, waar ook het jongvee stond. Is dat niet mooi?     Terwijl ik in de pastorie deze column zit te schrijven, wordt er heel hard aan de trekbel getrokken  en zie ik een jongetje keihard wegrennen en zich achter de heg verstoppen. Dat ik dat nog mag  meemaken! Ik geloof niet dat er in de stad nog belletje wordt getrokken.    Laura van Rossum du Chattel         Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 8 van 15 

Interview met Anneke Sietsma, voorzitter van de Schakelgroep   Anneke  is  sinds  vijf  jaar  voorzitter  van  de  Schakelgroep.  In  de  jaren  negentig  zat  zij  in  de  kerkenraad  waar  ze  onder  andere  voorzitter  was.  Samen  met  haar  man  Eelke  stond  zij  aan  de  wieg van het kerkelijk bureau.    Wat is de Schakelgroep?  De Schakelgroep zijn zes vrouwen die het werk van de 26 contactleden coördineren. Zij zorgen dat  ieder lid en vriend een contactlid heeft en dat de contactleden hun ervaringen kunnen uitwisselen  met  elkaar  en  met  de  predikanten,  en  zij  zorgen  voor  de  huissamenkomsten.  De  Schakelgroep  zorgt  ook  voor  de  verspreiding  in  augustus  van  de  ledenlijsten  en  Wegwijzers  door  de  contactleden,  en  voor  de  kerstattenties  voor  zieke  en  oude  leden.  Ook  die  brengen  de  contactleden rond.    En wat doet de voorzitter?  Ik communiceer alles wat de Schakelgroep doet met het kerkelijk bureau, zodat dat precies weet  wie  bij  wie  hoort.  Ik  leg  bijvoorbeeld  ook  contact  met  een  spreker  voor  de  contactledenvergadering. Je bent eigenlijk een aanspreekpunt voor de leden, de kerkenraad en de  predikanten. Je moet betrokken zijn en een beetje nauwkeurig.    Dus samenvattend:  de contactleden hebben contact met alle leden en vrienden van de gemeente,  de Schakelgroep zorgt er voor dat de contactleden hun werk kunnen doen en ook contact hebben  met elkaar, en de voorzitter probeert dat allemaal in goede banen te leiden. Ik snap het!  In de week dat  ik met Anneke praat voor dit interview, zijn toevallig net de huissamenkomsten.  De  Schakelgroep  bedenkt  samen  met  de  predikanten  het  thema  voor  de  huissamenkomsten  en  maakt afspraken met de leden waar de bijeenkomsten zijn. De predikanten leiden vervolgens de  bijeenkomsten. Er is al jaren een groep, niet heel groot, die op de huissamenkomsten komt. Het is  een leuke manier om geloofsgenoten te treffen die je normaliter niet gauw spreekt.  Twee  keer  per  jaar  zijn  er  besprekingen  van  de  contactleden  onderling.  Ze  bekijken  dan  of  iedereen  niet  te  veel  of  te  weinig  mensen  onder  haar  hoede  heeft,  of  er  problemen  zijn.  Contactleden kunnen elkaar helpen, want het is niet altijd makkelijk om bij leden en vrienden op  bezoek te gaan. Soms mag je niet naar binnen! Maar dat is een grote uitzondering.    Waarom zijn er eigenlijk contactleden?  Veel oudere leden komen om allerlei redenen niet meer naar de kerk. Het zijn vaak mensen die in  het verleden  veel voor de  gemeente gedaan hebben. Zij hebben  recht op onze aandacht,  als ze  ziek  of  gewoon  oud  zijn.  Ik  vind  het  zelf  meestal  ook  helemaal  geen  opgave  want  je  krijgt  er  enorm veel voor terug. Vaak leer je elkaar als contactlid en gemeentelid goed kennen en ontstaan  er  waardevolle  contacten.  In  het  contact  gaat  het  om  degene  die  je  bezoekt,  maar  het  is  verrijkend  naar  twee  kanten.  Dat  hoor  ik  ook  altijd  terug  van  de  contactleden.  Ik  vind  het  heel  belangrijk werk want het zorgt er voor dat de gemeente betrokken blijft bij elkaar.  Overigens  krijgen  de  jongere  leden  niet  zo  vaak  (of  bijna  nooit)  bezoek  van  contactleden.  Zij  hebben er minder behoefte aan want zitten zelf in groepen en kringen, en komen naar de kerk.  Bovendien hebben ze minder tijd voor bezoekjes omdat ze werken.    Hoe zit het met de contactledenvergaderingen?  Die zijn twee keer per jaar. Ongeveer  de helft van  de contactleden komt. We hebben altijd een  meer organisatorisch deel waarin we bijvoorbeeld nieuwe adressen verdelen, en een inhoudelijk  deel. Vorige week is Hetty Stok, de directeur van het Hospice in de Utrechtse Kanaalstraat, over  het hospice komen vertellen: wat is het doel van het hospice en wat doen vrijwilligers daar.     

Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 9 van 15 

Je hebt veel gedaan in de gemeente. Binnenkort houd je op met het werk voor de Schakelgroep.  Hoe zal dat zijn?  Het is mijn ervaring dat het het leukste is om in de “inner circle” van de gemeente te zijn. Je weet  dan heel veel en voelt je bij alles betrokken. Heel mooi. Zodra je uit die kern verdwijnt, voelt het  anders, tenminste zo was het voor mij. Je voelt meer afstand. Daarom vond ik het altijd fijn nog  wel zo veel mogelijk te doen, bijvoorbeeld dus in de Schakelgroep. Ik ga er straks mee stoppen in  verband met een eventuele verhuizing.     Heb je al een opvolger?  Ja en daar ben ik heel erg blij mee! Evelien Niemantsverdriet neemt mijn rol over.     Hoe zie je de toekomst van de gemeente en de Schakelgroep?  We  moeten  zeker  contactleden  houden.  Hoe  we  dat  organiseren  met  de  Schakelgroep,  zou  natuurlijk  ook  anders,  misschien  makkelijker,  kunnen.  Ik  zie  het  optimistisch  in,  ik  denk  dat  de  gemeente  voldoende  daadkracht  en  energie  heeft  om  te  blijven  bloeien.  Er  is  voldoende  betrokkenheid. Landelijk ben ik minder optimistisch, er zijn zo veel kleine gemeentes. Zijn er wel  genoeg  predikanten,  en  is  er  wel  genoeg  werk  voor  de  predikanten  die  er  zijn.  Aan  de  andere  kant, laatst was ik in Friesland in een heel kleine gemeente. Ik was bij een dienst die de vorm had  van  een  huiskamerdienst.  We  zaten  wel  in  de  kerk,  maar  met  z’n  achten  rond  een  tafel.  We  zongen met elkaar en lazen de bijbel, en iemand hield een verhaal. Het was heel mooi. In kleine  gemeentes moet je zoeken naar nieuwe vormen. Ik heb er vertrouwen in.    Laura van Rossum du Chattel     

Elke dag is een uitnodiging  Elke dag is een uitnodiging  om goed te zijn voor jezelf,  om jezelf op te bouwen.    Elke dag is een uitnodiging  om jezelf te oefenen  in waardering voor dit leven,  in waardering voor je kunnen.    Elke dag is een uitnodiging  om je te verwonderen  over zoveel goeds in anderen  over zoveel verlangen naar liefde.    Elke dag is een uitnodiging  om tijd te nemen voor zorg,  om aandachtig te leven.    Elke dag is een uitnodiging  om elkaar te bemoedigen,  om te bouwen aan een wereld van liefde.    Uit "Een nieuw begin" van M. v.d. Bergh    (ingezonden door zr. Freddy den Herder)      Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 10 van 15 

Spraakmakend eten  Op vrijdag 14 november was er Spraakmakend eten met het thema: opstaan of liggen blijven.  We waren met tien personen:   

    We begonnen met het lezen van gezang 719: Loof God voor de vruchten van boomgaard en land    Loof God voor de vruchten van boomgaard en land,  Loof God voor de boer, op vooruitgang gebrand,  De oogst met de hulp van machines volbracht,   geduldig gedaan met verenigde kracht.    Loof God voor de vruchten van over de zee  Van ver nemen schepen de oogst met zich mee:  Verzonden door buren, hun naam onbekend,  Gegeven door god die ons allemaal kent.    Loof God voor de vruchten uit aarde en mijn,  Ze worden bewerkt tot ze handelbaar zijn:  Voor olie, voor ijzer, voor steenkool en goud,  Loof God die ze geeft omdat Hij van ons houdt.    Loof God voor de vruchten van kennis en brein,  De drang tot ontdekken van wat er kan zijn:  Voor dromen en daden en alles dat leidt  Tot een wereld van hop en van menselijkheid.    Loof god voor de vruchten van liefde alom,  Van leiders naar volgers maar ook andersom:  Dat ieder geleid wordt, geduldig en goed,  Naar vrijheid en dat men zal worden gevoed.    We vonden het een modern lied. We aten erwtensoep, pompoensoep, turks brood met kaas,  tomaten en olijven. En we praatten lang over opstandigheid: wat is dat eigenlijk? Wat is het  verschil met boosheid of irritatie? Wat durven we te doen en wat vinden we van opstandige  acties van anderen?    Om half tien braken we op, en we bedankten Nanja, Ans en Josje voor hun maaltijd.  Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 11 van 15 

De gedoogpartner1 ‐ vijf vragen aan een niet‐doopsgezinde partner    In de nieuwe rubriek ‘vijf vragen aan een niet doopsgezinde partner’ stellen we vijf vragen aan Jos  ter Brake, man van Nanja ter Brake.    Je bent niet doopsgezind. Hoor je bij een andere kerk of ben je niet gelovig? Kun je dat toelichten?  Nee, ik ben inderdaad niet doopsgezind. Toch voelt het alsof ik wel een beetje bij de DGU hoor. Ik  hoor in elk geval niet bij een andere kerk. Ben ik gelovig of niet? Ik geloof dat de mens in principe  goed  wil  zijn,  dat  wil  zeggen  zijn/haar  talenten  wil  ontwikkelen  en  ontplooien  in  harmonie  met  anderen. Dat die talenten een geschenk zijn en dat je tijdens je leven vaak een onzichtbare hand  kunt pakken om de juiste weg te kiezen, daarvan ben ik overtuigd. Is dat God? Prima.    Wat vind je van de doopsgezinden en de doopsgezinde gemeente Utrecht?  Mijn indruk is dat de leden van de DGU (en doopsgezinden in het algemeen) hetzelfde mensbeeld  hebben  als  ik.  Het  verschil  is  wellicht  ons  vertrekpunt.  Doopsgezinden  redeneren  vanuit  een  godsbeeld en dat bepaalt hun mensbeeld. Bij mij is het omgekeerd.    Ga je wel eens mee naar een dienst van de DGU? Waarom wel of niet?  Ik ga wel eens mee. Vooral op hoogtijdagen. Dat is vermoedelijk een erfenis uit mijn katholieke  verleden. Ook op zondag overheersen meestal wereldse zaken, zoals hardlopen en nog wat werk  afmaken. Als ik een dienst bijwoon, kom ik er met een goed gevoel vandaan. Aan de andere kant,  als  ik  niet  ga,  mis  ik  dat  gevoel  niet.  Dat  ik  de  wijkbijeenkomsten  vaak  mis,  omdat  ik  dan  ga  trainen, vind ik wel jammer.    Hoe is het om als stel niet bij dezelfde kerkelijke gemeente te horen?  Dat  Nanja  actief  lid  is  en  ik  zelf  geen  actief  lid  ben,  vind  ik  prima.  We  hebben  ieder  eigen  interesses  en  doen  daarom  veel  apart.  Ik  wil  wel  graag  weten  wat  haar  bezig  houdt,  maar  we  moeten  niet  proberen  om  alles  samen  te  doen.  Ik  moet  bijvoorbeeld  niet  mee  gaan  naar  een  zing(zang?)middag.  Dan  loopt  de  dirigent  weg.  En  ik  moet  Nanja  niet  vragen  mee  te  gaan  hardlopen. Dan loopt er ook iemand weg. Wie, is niet op voorhand duidelijk.    Heb je een tip voor de DGU?  Wellicht  gebeurt  het  al,  maar  probeer  de  DGU  actief  te  profileren  tijdens  de  introductieperiode  van  nieuwe  studenten  en  leerlingen  (HBO,  MBO,  WO).  Of,  beter  nog,  probeer  die  studenten  en  leerlingen die van huis uit lid zijn van een kerkgenootschap persoonlijk te benaderen.    Als je wilt meewerken aan deze rubriek, kan je je aanmelden bij de redactie,  [email protected]                                                                                   1

  Deze  naam  is  ontleend  aan  de  naam  van  een  rubriek  in  de  Nieuwsbrief  van  de  Amsterdamse  Studentenekklesia  Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 12 van 15 

Afsluiting van het jubileum 

 

 

 

Menno Sticht 2014 nr. 6                    

      

 

                     

 

      blz. 13 van 15 

Villa Vrede in het Marcuscentrum2  Op  2  juli  zijn  Ida  Wassenaar  en  Judith  Fournier  op  bezoek  geweest  bij  Villa  Vrede,  "De  ontmoetingsplaats in Utrecht waar je zonder papieren altijd welkom bent!",  die onderdak heeft  gevonden in het bijgebouw van de Marcuskerk, dat van de Protestantse Gemeente Utrecht wordt  gehuurd.  We worden  ontvangen  door coördinator Wilma Rozenga, de enige betaalde  kracht (24 uur). Als  een goede moeder heet zij iedereen welkom, stelt de bezoekers op hun gemak, ziet erop toe dat  zij van koffie en thee worden voorzien, een plekje vinden in een van de huiskamers om tot zichzelf  te komen, anderen te ontmoeten, dat ze antwoorden krijgen op hun vragen of worden geholpen  bij  het  invullen  van  papieren.  Ook  kun  je  er  televisie  kijken,  een  spelletje  doen,  de  zorg  voor  je  kinderen  delen  met  anderen,  kleding  krijgen,  Nederlandse  les,  pianoles  en  fietsles.  En  niet  te  vergeten: een boterham of zelfs een warme maaltijd. Wilma heeft jaren voor de missie in Afrika  gewoond  en  gewerkt  en  dat  is  goed  te  merken  aan  haar  warme  en  toch  losse  omgang  met  de  mannen, vrouwen en kinderen die binnenlopen.  Villa Vrede is nu woensdag, donderdag en vrijdag van 10‐17 uur open. Het streven is om de hele  week open te zijn.    De  andere  kant  van  het  werk  van  Wilma  bestaat  uit  het  bekend  maken  van  Villa  Vrede  en  het  werven van vrijwilligers voor de opvang en het geven van taal‐, piano‐, en fietslessen. Bovendien  is er van alles aan spullen nodig, zoals kleding, handdoeken, badkleding, fietsen, computers. Ook  voor  de  moestuin,  waarvoor  Rotsoord  een  stukje  grond  beschikbaar  stelt,  is  hulp  en  materiaal  nodig.    Daarnaast  onderhoudt  Wilma  de  samenwerking  met  andere  organisaties  die  zich  op  de  een  of  andere  wijze  met  de  doelgroep  bezighouden:  Vluchtelingenwerk  Midden‐Nederland  (VWMN),  STIL  (sociaaljuridische  bemiddeling  voor  opvang),  Weerdsingel  (Tussenvoorziening),  Huize  Agnes  (4 opvanghuizen voor vrouwen met en zonder kinderen), Toevlucht, Omduw, St. Dienstverlening  Buitenlanders, Singuru (Overvecht). Eén maal per zes weken is met bovengenoemde organisaties  hulpverleningsoverleg. 

                                                               2

 Het Marcuscentrum is een bijgebouw van de Marcuskerk in Hoograven 

Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

      

                     

 

      blz. 14 van 15 

Ook met de Gemeente Utrecht voert Wilma het gesprek, maar Villa Vrede ontvangt geen subsidie  van de Gemeente. Villa Vrede is een politiek neutrale stichting, die afhankelijk is van subsidies van  andere organisaties, waaronder kerken. De Gemeente Utrecht stelt zich wel coulant op, d.w.z. dat  zij geen actief opsporingsbeleid voert en de bezoekers van Villa Vrede dus met rust laat.    De  Villa  Vrede  zelf  is  geen  echte  hulpverleningsorganisatie,  verwijst  wel  door  en  verzorgt  ook  informatiebijeenkomsten,  bv.  op  medisch  gebied.  Het  biedt  voor  de  dag  een  veilig  onderkomen  voor mensen die nergens veilig en thuis zijn. Zo worden asielzoekers na eerste afwijzing van hun  statusaanvraag  in  de  beroepsprocedure  uit  de  asielzoekerscentra  gezet  en  komen  op  straat  te  staan. Het grootste huisvestingsprobleem hebben de gezinnen.     Tijdens ons gesprek met Wilma in het kantoor, dat nog allerlei andere functies heeft, worden we  herhaaldelijk gestoord: door kinderen die hun tekening willen laten zien, door vrijwilligers die iets  willen vragen… Wij doen tot slot de ronde door Villa Vrede en zien hoe ieder op zijn of haar wijze  bezig is: televisiekijken, dingen opzoeken op de computer, zich meten met de tegenstander op het  prachtig nieuwe tafelvoetbalspel… In de huiskamer met de piano is de leraar met drie leerlingen  in gesprek. Uit de keuken komen ons al heerlijke geuren tegemoet van de maaltijd die een van de  vrijwilligers bereidt. Even later nemen we afscheid van dit gastvrije huis, waar dankzij de inzet van  Wilma en haar vrijwilligers mensen voor een paar uur onderdak, rust, steun en vrede vinden.    Website: www.villavrede.nl     Het centrum heeft behoefte aan:     ‐ vrijwilligers voor taak van gastheer/vrouw    ‐ handdoeken    ‐ activiteitenbegeleid(st)er      ‐ goedwerkende computers    ‐ taaldocent          ‐ badkleding    ‐ fietsen            ‐ kleding   

 

 

Data inleveren kopij en verschijning Menno Sticht 2014‐2015  Nummer  1 Winter  2 Pasen  3 Pinksteren  4 Nieuw seizoen   

Menno Sticht 2014 nr. 6                    

 

Inleverdatum kopij  4 januari 2015  1 maart  3 mei  2 augustus 

      

                     

verschijningsdatum  16 januari 2015  13 maart  15 mei  14 augustus 

 

      blz. 15 van 15