Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 164

Uit & Thuis front

Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 164

inhoud

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Van de Detachementscommandant Thuisfront bedankt Inhoud

Terwijl ik een herinnering heb gekregen om een nieuw voorwoord te

ATF ME Voorwoord C-ATF 2 CoS Column 5 Felicitaties & bevorderingen 5 Brandweer 6 Van het thuisfront 7 Midterm 8 TFO-dag 10 S3A 11 VKAM 12 S2 14 S3G Chief 14 PAO 16 1.000 sorties 18 Haunting the Chapel 19 MatCell 20 Goede Doel 22 GV 23 Bezoek C-LSK 24 Paresto 26 Hartenkreetjes 28

schrijven, denk ik aan het vorige voorwoord. Het lijkt wederom alsof ik het vorige voorwoord onlangs heb geschreven. Kijkend naar de agenda van de afgelopen weken zie ik dat het alweer een maand geleden is dat ik het vorige voorwoord voor de Uit & Thuis heb geschreven. In de tussenliggende periode is er wederom veel gebeurd. Bij het vorige voorwoord zaten we net voor de helft van de uitzendtermijn, nu duurt het nog maar een week totdat de eerste leden van het vierde detachement hier landen en wij bijna naar huis gaan. De tijd gaat echt snel! Zoals ik in mijn vorige voorwoord al aanhaalde, realiseer ik mij dat de tijd voor u thuis een stuk minder snel gaat dan voor velen van ons. Bijna iedereen binnen ons detachement is druk aan het werk om hun ondersteuning aan de operatie te leveren. Alle afdelingen zijn druk in de weer om de eerste doelstelling van ons detachement te realiseren; Het succesvol uitvoeren van de opgedragen missies. Tijdens onze periode is de afgelopen maand de 1000ste sortie gevlogen. Een mijlpaal waar niet alleen ons detachement , maar natuurlijk ook de eerste twee detachementen hun bijdrage aan hebben geleverd.

MALI C-Helidet 30 Leven in de woestijn 32 Call2Home 33 Paresto 34 African Child 34 Oud hout 36 Bezoek C-LSK 38 SMT 39 Felicitaties & bevorderingen 40 Brandweer 42 AE-team 44 Midtermdag 48 FP 50 UNMISS Algemeen verhaal

2

Naast de drukke werkzaamheden voor de meesten van ons, heeft een enkeling het minder druk. Maar hij/ zij is daarom niet minder belangrijk voor het detachement. Zolang de

52

UIT & JULI THUIS 2015

vliegtuigen geen klachten hebben en er geen andere bijzonderheden gebeuren hebben een aantal leden van ons detachement het (gelukkig) niet druk. Dat zorgt ervoor dat voor hun de tijd helaas wat minder snel gaat. Vooru thuis is dit waarschijnlijk ook het geval. U begeeft zicht niet in een andere omgeving waar 6 tot 7 dagen wordt gewerkt. U begeeft zich thuis waar het ‘normale’ leven door gaat. Ik kom hier aan het eind van mijn voorwoord op terug. Zoals net al is aangehaald, is er de afgelopen weken weer voldoende gebeurd. De eerste belangrijke

gebeurtenis van de afgelopen periode was het midtermfeest. Hierbij hebben we op een feestelijke wijze stil gestaan bij het passeren van de helft van ons uitzendtermijn. Gepland was om ’s middags waterspelen te organiseren waarbij uiteraard veel water voorzien was. Helaas was het op de dag zelf, door een zandstorm, te stoffig en warm om deze activiteiten door te laten gaan. Aan het eind van de middag trok de zandstorm weg, werd het weer beter en kon na de BBQ de midtermbalk alsnog doorgezaagd worden. Dit vond plaats in een paar grote bakken met water waarbij


afwisselend meerdere afdelingen een deel van de balk mochten doorzagen. Honderden gevulde waterballonnen, die eigenlijk voor het middagprogramma bestemd waren, zorgden samen met onze brandweerauto voor de nodige verkoeling en soms andere, zeer amusante, taferelen. Na het zagen van de midtermbalk was er die avond nog een gezellige afsluiting in de recreatietent. Drie dagen na de midterm stond de thuisfrontdag op het programma. Deze is door velen van u bezocht. Met de nodige uitdagingen en onderbrekingen vanwege het uitvallen van de

3

Cos Colomn

1(nld)atfme

stroom tijdens de live verbinding, was dit voor ons – en ik denk zeker ook voor u – een zeer geslaagde dag. Het blijft leuk en goed om te zien dat u met zo velen op deze ochtend of middag aanwezig was en daarmee heeft u het voor ons in ieder geval al een geslaagde dag gemaakt. Vorige week hebben wij de ‘groeten’ van u op de lakens binnen gekregen. Bij sommige kamelen en groeten kon ik smakelijk lachen om de grappen die zijn gemaakt. Een enkele kameel had een aanpassing gekregen waar ik mijn wenkbrauwen bij fronste. Navraag leerde mij waarom de aanpassingen zijn doorgevoerd. De thuisfrontdag heeft ook voor de nodige post gezorgd. Waaronder de cupcakes die in Leeuwarden zijn gemaakt maar toch wat minder smakelijk waren bij aankomst. Grote verrassing was het onverwachte huwelijksaanzoek. Tim en Marije hierbij nogmaals gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk. In de maand juni hadden we drie mannen die 50 jaar zijn geworden. Naast de standaard taart, die iedereen voor zijn verjaardag krijgt, hebben we bij deze drie net wat langer stil gestaan bij hun verjaardag. Het meest bijzondere en in het oog springend was het Arabierenpak wat de heren mochten aantrekken. Eenmaal buiten maakte een dromedaris haar opwachting. Helaas is het alleen bij de eerste jarige gelukt om ook echt een ritje op de dromedaris te maken. Bij de andere twee 50-jarigen was een jongere dromedaris ingehuurd die teveel rugklachten zou overhouden aan het ritje. Mannen nogmaals gefeliciteerd met jullie 50ste verjaardag. Ons detachement heeft ook de nodige bezoeken gehad. Een aantal leden van de Vaste Commissie voor Defensie is bij ons op bezoek geweest en heeft een goed beeld gekregen van de missie en de ondersteuning die wij leveren. Zij hebben gezien wat allemaal benodigd is om de F-16’s te

4

laten vliegen met frequente wapeninzet. Daarnaast heeft onze Commandant van de Luchtmacht met een gezelschap een bezoek gebracht aan ons detachement. Tijdens dit bezoek heeft hij voornamelijk gesproken met personeel en wat ons bezig houdt, hoe het gaat en waar de knelpunten liggen. Verder hebben we een bezoek gehad van twee Belgische generaals die samen met een Nederlandse generaal kwamen kijken bij ons detachement. Gedurende dit bezoek werd gekeken naar de Nederlandse werkplekken en slaapplaatsen om de mogelijkheden van samenwerking en afwisseling van onze detachementen te onderzoeken. Verder is de commandant vliegbasis Leeuwarden op bezoek geweest om te kijken hoe ons detachement draait. In de afgelopen periode zijn ook de nodige activiteiten voor ons detachement georganiseerd. De creativiteit van de activiteitencommissie met ondersteuning van enkele detachementsleden leverde een aantal leuke en goed bezochte avonden op. Naast de standaard filmavond op de maandag, zijn de afgelopen weken o.a. een dart-, klaverjas- en pokertoernooi georganiseerd. Werd en wordt er op internationaal niveau gevolleybald en zijn een Pubquiz en een ‘Ik hou van Holland’ quiz georganiseerd. Buiten deze activiteiten wordt ook volop gebruik gemaakt van het zwembad. Kortom, naast de werkzaamheden en WIFI voldoende ander vertier om de tijd snel te laten gaan. Voor de komende paar weken staan de waterspelen en de 1 juli viering nog op de agenda, staat er nog een bezoek vanuit Nederland gepland en gaan we beginnen aan de Hand over Take over (HOTO) naar het volgende detachement. De HOTO wordt afgesloten met de commando-overdracht en aansluitend een adaptatie op Cyprus. Deze adaptatie is de overgang van het


uitzendgebied naar Nederland, waarbij we de gelegenheid krijgen om een paar dagen niet te werken en ons kunnen voorbereiden op de terugkomst naar het thuisfront. Naast een paar verplichte zaken krijgen wordt ons de mogelijkheid geboden om de omgeving te bezoeken, te recreëren en te ontspannen, waarna we uitgerust weer naar Nederland komen. Zoals gezegd zou ik nog terugkomen op u als thuisfront. Voor u het normale leven doorgegaan gedurende onze afwezigheid. Voor u is er geen adaptatie, geen twee dagen waarop u niet hoeft te werken, niet de (af-)was hoeft te doen, geen eten hoeft te koken of andere huishoudelijke zaken hoeft te regelen. Voor u gaat de uitzending gewoon door totdat wij thuis zijn en pas dan vindt voor u de adaptatie plaats. Wij zijn dan weer terug en zullen naar verwachting dezelfde rol invullen als voor vertrek. Een rol die u de afgelopen drie maanden erbij heeft gedaan en nu weer mag of moet afstaan. Dit zal in de meeste gevallen vrij makkelijk gaan, maar in andere gevallen kan dit wat meer wrijving opleveren. Een van de laatste zaken die het voor u als thuisfront niet makkelijk maken deze uitzending. Ik wil u dan ook namens iedereen van ons detachement en zeker ook namens mijzelf bedanken dat u ons heeft ondersteund, dat u het thuis draaiend heeft gehouden en voor ons de uitzending mogelijk heeft gemaakt. Ik wens u verder veel leesplezier, een snelle laatste twee weken en daarna veel plezier met de terugkomst van uw partner, vader of moeder, zoon of dochter en voor velen een fijne vakantie. Nogmaals dank voor de ondersteuning,

1(nld)atfme

Optellen of Aftellen Mijn thema voor de Uit & Thuis is optellen of aftellen. In het kader van dit thema gebeurt er veel binnen het detachement. Zo wordt er bijgehouden hoeveel dagen uitzending er resteren, hoeveel uitzendtoelage er is opgebouwd, hoeveel bommen zijn afgeworpen, het aantal liters brandstof wat is getankt enz. Ik tel nu mijn derde en laatste Uit & Thuis bijdrage. De midterm die ondertussen al weer de nodige weken achter ons ligt eindigde in een watergevecht. Om een droog pak te houden moest een brandweerman tijdens het watergevecht de straalpijp van de Bull loslaten en wegrennen. Meest fameuze woorden van een CLAS FP collega waren toen, “laat nooit je wapen vallen.” Maar goed, ook deze activiteit hebben we overleeft. Activiteitencommissie, bedankt voor het warme water! Wekelijks ontvangen we meerdere functionarissen uit Nederland. Wij noemen dat werkbezoekers. Veelal staan de bezoeken in het teken van het verrichten van specialistische werkzaamheden die wij niet zelf kunnen uitvoeren. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het preventief en correctief onderhoud aan een brandweervoertuig. Andere bezoeken staan in het teken van betrokkenheid bij de missie en informatie-uitwisseling. Veelal zijn dit bezoeken van VIPS

zoals de vaste kamer commissie, Directeuren of Commandanten. In drie maanden tijd vieren we ruim 60 verjaardagen waarbij de Detco en DSM de jarigen met een taart bezoeken. Bij aanvang van onze uitzending was dit een kleine taart echter, de afgelopen weken heeft Henk, de Paresto collega, er voor gezorgd dat nu het halve detachement kan mee-eten. Bij de genie gaat de jarige in voorligsteun en maakt push ups zo lang het “lang zal ze leven” zingen duurt. En langzaam dat ze zingen… Een drietal collegae worden abraham tijdens de uitzending en hebben van dichtbij kennis mogen maken met een Dromedaris. Het transport van deze dieren kan bijzonder worden genoemd. Hiermee eindig ik voor de oplettende lezer, met 322 woorden, mijn 3de bijdrage aan de U&T en zeg thuisfront tot binnenkort. COS ATFME-3

Felicitaties en bevorderingen Felicitaties van het thuisfront

Verjaardagen juni/juli

*** MARCO, kanjer! Van harte gefeliciteerd. Maak er een mooie dag van. Straks vieren we het uitgebreid met lekkere koude pilsjes. Liefs, Guido, Chantal, pap en mam

Korporaal 1 Tim Majoor Paul Sergeant-majoor Gerwin Sergeant 1 Henk Sergeant 1 Dennis Soldaat 1 Marvin Sergeant 1 Ted Sergeant 1 Ronnie Adjudant Harry Sergeant-majoor Marvin Sergeant Peter

*** MARCO, gelukkig ben je weer bijna thuis. We missen je, maar zijn ook heel erg trots op je. Een hele fijne verjaardag gewenst van oma en opa uit Neer. Kusjes! ***

Eerste-luitenant Rene Sergeant Roy Eerste-luitenant Marko Sergeant 1 Johan Sergeant 1 Leslie Korporaal 1 Marco Sergeant-majoor Hans Sergeant 1 Jacob Sergeant-majoor Eize

Bevordering Sergeant Arthur tot sergeant 1

Commandant Air Task Force Middle-East


5

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Van het thuisfront Hoe gaat het thuis? Zo maar ergens in Friesland… Thuis vliegen de eerste vijf weken voorbij. Er is een mooie afstreepkalender gemaakt en jaaah de eerste, rode, maand (april) kan er vanaf. We beginnen aan maand nummer twee van de kalender, mei. Mei is oranje, “een vet coole kleur mam.” Tegen de tijd van verschijnen van dit blad zijn we al bijna klaar met de gele, juni.

Brandweer Detachement 3 Na een opwerktraject, zowel missie- als brandweergericht stapten we in de vroege ochtend van zes april, tweede paasdag, in de (K)DC-10 richting met MiddenOosten. Na een vlucht van ongeveer vijf uur, landen we op de plaats van bestemming waarna we vervolgens enkele minuten in de bus hebben gezeten. De bus bracht ons naar het Nederlandse gedeelte van het vliegveld, Snow City. Detachement 2 had de HOTO (overgave van DET 2 naar DET 3) goed voorbereid waardoor we na anderhalve dag op eigen benen konden staan. Ons geluk was, dat we na drie dagen van een tent naar de slaapfabs mochten verhuizen op het nieuwe Snow City. Met de brandweer zitten we aan de buitenrand van Snow City. Lekker rustig, maar toch met de gezelligheid van het kamp.

We zijn hier met vijf brandweermensen, SM Hans, SGT1 Jeffrey, SGT Erik, KPL Quincy en de KPL Robbert-Jan. Het is een mix van allerlei Klu-velden. Onze diensten bestaan uit het stand-by staan bij vertrek en terugkomst van onze F 16’s. Daarnaast verzorgen wij de kampbeveiliging voor wat betreft de brandveiligheid. Ook qua vermaak en vertier is het hier goed toefen. Met het organiseren van onder andere een volleybaltoernooi (deze is overigens gewonnen door de brandweer), waterspelen, quiz avonden, bingo avonden en uiteraard de verplichting die wij onszelf hebben opgelegd. Elke dag minimaal een keer met z’n allen te gaan sporten. Uiteraard worden wij regelmatig gevraagd om hier en daar wat te vullen met water, want de brandweer heeft immers heel veel water bij zich. We werken in het missiegebied met de Mercedes Actros en hebben 5.000 liter water aan boord. Zoals jullie op de foto (links) zien is het een fraaie auto en niet geheel onbelangrijk, een bijzonder fijn voertuig om mee te werken. Voor het uitzendgebied is deze auto perfect. Ook de samenwerking met onze partners op dit vliegveld is goed te noemen. Voor ons zijn nu de laatste loodjes aangebroken, dus ook voor het thuisfront. Wij willen namens de brandweer detachement 3 ons thuisfront bedanken voor de geweldige steun en de vele post. Groetjes (nu mogen we het echt zeggen) TOT SNEL! Brandweer Detachement 3

6


Vriendjes en vriendinnetjes van onze dochter Mirte (6 jaar) vragen waarom die grote vellen allemaal aan de deur hangen en wat het is. Dan wordt vol trots verteld dat het de afstreepkalender is. “Als we bij de groene maand zijn, dan komt papa weer thuis. En is het ook al schoolvakantie.” ”Wow, is ie zo lang weg, is hij nu nog niet terug?” De reacties variëren en daarna wordt er weer verder gespeeld. Fijn dat ze er op dit moment niet al teveel last van heeft dat papa er niet is.

Het lijstje ‘leuke-dingen-doen’ is al aardig gevuld, dagje attractiepark Drouwernerzand, pannenkoeken eten, naar het zwembad, bevrijdingsfestival met vriendjes en vriendinnetjes (daar met alle vriendinnetjes een mooi cadeau gemaakt voor papa zodat we die kunnen opsturen), Stoomdagen Nienoord etc.

Moederdag komt dichterbij en Mirte bedenkt opeens: “Nou is het wel jammer mama dat papa er niet is, want anders ga ik altijd even met papa de stad in om wat voor jou te kopen. Nu kan dat niet”. Ach gossie. “Weet je wat, misschien wil ‘memmie’ (moeder van een vriendinnetje) wel met je mee. Dan vraag je papa om dat te regelen als hij belt.” De telefoon gaat en het is, papa! Ha, dat komt goed uit. “Mama, nu mag jij even niet in de kamer komen.” En ik wordt uit de woonkamer verbannen. Even later komt ze naar me toe, “Nu kan ik niet meer praten hoor papa, dan hoort mama mij, hier heb je mama.” Ook vanaf een afstand is veel te regelen en met wat inzet van vrienden krijg je veel voor elkaar. Daar getuigd Moederdag wel van. Mirte vónd het toch spannend, “Als morgenochtend de bel gaat mama, mag jij niet open doen, dan wordt er iets gebracht. Dat is te groot om te verstoppen. Als dat er is, krijg je alle cadeautjes.” Ik laat mij graag verrassen. De deurbel gaat en het wordt afgeleverd. Er is via ‘memmie’ een prachtig bos bloemen geregeld en nog een leuk cadeautje. Met een ander vriendinnetje heeft ze cupcakes gebakken en ook zijn er natuurlijk de mooie knutselwerkjes van school en thuis. Een mand vol cadeautjes! Dat heeft ze goed geregeld en ik ben helemaal verwend op moederdag.

En dan is het opeens “midterm” of te wel, we zitten halverwege de periode. Het is op een woensdag, de dag dat ik Mirte zelf naar school breng en thuiswerk. Als ik thuiskom en naar de voordeur loop zie ik twee hele grote dozen staan. Ik ben verbaasd, wat is het en wie heeft het er neergezet. Het is van Greetz, eentje voor Mirte en eentje voor mij. Wauw, wat leuk. Ik wacht tot Mirte uit school komt. Als ik zeg dat er thuis twee grote cadeaus staan, rent ze naar huis. Snel wordt het uitgepakt. Er vliegt een grote heliumballon uit met een kaart eraan. Mirte is helemaal door het dolle heen. Oh, van papa, wat lief! Voor mij zit er een kaart en een prachtig bos bloemen in. Een cadeau om te vieren dat we de helft hebben gehad. Wat fijn dat hij daar aan denkt en naast het feestje wat zij in het Midden-Oosten vieren (balk door midden zagen) het ook ons feestje maakt. Ver weg van elkaar en toch samen! Dus, hoe gaat het thuis? Prima, met alle minder leuke perikelen, oma in het ziekenhuis in Thailand en alles wat we daarvoor moeten regelen redden wij het wel met z’n tweetjes. Het zal heus ook nog wel eens gaan tegenvallen, maar deze weken gingen goed. Op naar de thuisfrontdag en op naar het einde van de uitzending!

Ella en Mirte


7

1(nld)atfme

1(nld)atfme

F-16 detachement op de helft Met het traditioneel doorzagen van de midtermbalk was de Air Task Force Middle-East eind mei officieel op de helft van de uitzending. Sinds begin april is het derde F-16 detachement aanwezig in het Midden-Oosten ten behoeve van de Nederlandse bijdrage aan de internationale strijd tegen terreurorganisatie ISIS. ATF ME 3 heeft in de afgelopen weken diverse mijlpalen behaald waaronder 4.000 vlieguren en het afwerpen van de 500e bom boven Irak. Daarnaast zijn er sinds oktober 2014 zijn er door het F-16 detachement ruim 400 missies gevlogen en heeft het ATF ME

8


meer dan 450 keer wapeninzet gehad. In gezamenlijkheid met internationale coalitiepartners worden luchtaanvallen uitgevoerd boven Irak om de opmars van ISIS in Irak een halt toe te roepen. Missie Air Task Force Middle-East

Nederland heeft F-16’s beschikbaar gesteld voor luchtaanvallen op Iraaks grondgebied. Daarmee draagt de Koninklijke Luchtmacht bij aan de internationale strijd tegen de terroristische organisatie ISIS in Irak. Het gaat om 6 F-16’s, 2 reservetoestellen en ruim 200 militairen samengesteld uit luchtmacht, landmacht en marechaussee.


9

1(nld)atfme

1(nld)atfme

TFO-dag Thuisfrontdag Air Task Force Middle-East

De GroundSafety functionaris van ATF ME

‘Waar gehakt wordt vallen spaanders!’ Dit gezegde geeft min of meer aan dat waar gewerkt wordt, er ook restproducten overblijven. Daarmee heb ik gelijk al een van mijn taken aangehaald namelijk, het bewaken van de manier hoe wij met deze restproducten omgaan. Deze restproducten

Gedurende een uitzending wordt er voor het thuisfront van de

zijn heel divers. Te denken valt aan bedrijfsstoffen zoals olie en verfresten, maar ook het

uitgezonden militair een zogeheten “Thuisfrontdag”

afval dat wordt geproduceerd in onze ‘Snow City’.

georganiseerd. Een dag waar het thuisfront en menig uitgezonden militair halsreikend naar uitkijkt. Zondag 31 mei was het zo ver voor het thuisfront en de militairen van het F-16 detachement in het Midden-Oosten.

Doordat het grootste gedeelte van ATF ME 3 afkomstig is van de vliegbasis Leeuwarden, lag de organisatie van de thuisfrontdag in handen van deze vliegbasis. De dag werd geopend voor de commandant vliegbasis Leeuwarden, kolonel Gerbe Verhaaf waarna werd aangevangen met het groepsgesprek met ATF ME. Gedurende het groepsgesprek kan het thuisfront door middel van een beeldverbinding vragen stellen aan het detachement en vice versa. Waar het thuisfront vooral naar uitkijkt zijn de 1-op-1 gesprekken met zijn of haar uitgezonden relatie. Hoewel het tegenwoordig steeds makkelijker wordt om even te Skypen of te Facetimen, is er nog steeds veel animo voor de gesprekken middels beeldverbinding. Gedurende de thuisfrontdag bestaat er ook de mogelijkheid om de postpakketjes in te leveren. Daarnaast zijn er voldoende andere activiteiten georganiseerd waaronder

het laten maken van een karikatuur en voor de kinderen even lekker knutselen of ravotten in de sportzaal. Vliegbasis Leeuwarden, bedankt voor de goede organisatie en de geslaagde dag!

Wij produceren een enorme berg afval welke op een verantwoorde manier moet worden afgevoerd. Hoe wij omgaan met ons afval wordt vastgelegd in een milieuplan. Aan mij de taak om te kijken of wij ons hier aan houden en of onze ‘cateraar’ en de diverse werkplekken zich ook aan de afspraken houden. Hiermee proberen wij te voorkomen dat wij ongewild het milieu belasten met ons afval. ‘De spaanders’ kunnen ook iets of iemand ongewild raken! In dat geval is er sprake van een voorval met persoonlijk letsel. Maar dit kan ook materiële schade zijn. In dat geval doe ik onderzoek of wij wel ‘veilig’ genoeg ‘hakken’ en of er mogelijkheden zijn om dit in de toekomst te voorkomen. Ik geef een advies aan de commandant of de betreffende afdeling om herhaling te voorkomen. Soms is de oorzaak vrij eenvoudig, maar vaak is de oorzaak lastiger te vinden en moet er ook goed naar regelgeving en boekwerken worden gekeken of datgene wat er staat nog wel past bij huidige werkwijze en/of optreden. Deze onderzoeken en/ of rapportages worden schriftelijk vastgelegd. Belangrijkste is natuurlijk om bovenstaande te voorkomen! Daarom probeer ik van te voren mogelijke risico’s te identificeren en vast te leggen in een soort risicotabel. Om dit te kunnen doen, ga ik de diverse afdelingen bezoeken en kijk ik wat er zoal gebeurd en met wat voor gereedschap en/of materiaal er wordt gewerkt. Ook bevraag ik de collega’s naar hun meningen en ervaringen. Als ik dat een beetje helder heb, ga ik onze regelgeving en Arbo- en Milieuwetgeving raadplegen om te zien of onze werkwijze overeenkomt met deze regels. Maar ook als het volgens de regels klopt gaan er wel eens dingen fout door allerlei factoren. Dit kunnen factoren zijn zoals een andere omgeving, andere collega’s, nieuwe apparatuur of nieuwe werkwijze etc. Deze factoren neem ik ook op in de risicotabel en

10


bespreek ik met de leidinggevenden om hun te adviseren over de mogelijk te nemen verbetermaatregelen. Als deze tabel volledig is ingevuld spreken we van een Risico Inventarisatie en Evaluatie (RI&E). De is door de wetgever verplicht gesteld. Als neventaak beheer ik de ‘Marcandi’ spullen. Marcandi staat voor Marine Cantine Dienst. Deze organisatie heeft als doel om alle militairen wereldwijd te voorzien van noodzakelijke behoeften. Dat betekend hier vooral de verkoop van tabaksartikelen en verzorgingsproducten zoals shampoo, tandpasta en, niet onbelangrijk, aftersun of ander soorten body crème. Het voordeel van deze nevenfunctie is, dat ik daardoor iedereen spreek in een informele sfeer waardoor het in een later stadium voor mij in ieder geval weer makkelijker is om in het kader van mijn eigenlijke werk de diverse collega’s te bezoeken.


11

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Uit & Thuis Voor u ligt de laatste ‘Uit & Thuis’ van het 3e detachement van de Air Task Force. Graag licht ik middels dit stuk een tipje van de sluier van de sectie – ‘Operations’ (S-3 in landmacht termen). In onze relatief kleine sectie, zitten missie planners, ops assistenten, specialisten van de vliegveiligheiduitrusting en uiteraard vliegers. We werken erg nauw samen met de inlichtingen (onder-) officieren en landmacht liaison (onder-)officieren van de S-2 (inlichtingen). Met dit kleine team voeren we hier 24/7 operaties uit zoals door onze politiek is opgedragen. Dit betekent dat wij in Irak dagelijks enkele missies vliegen en hier geregeld onze wapens inzetten om IS te bestrijden vanuit de lucht. Hieronder neem ik u in vogelvlucht mee op een ‘normale’ missie boven Irak om u een beeld te schetsen van ons werk. Planning op het hoofdkwartier

Drie dagen voor de daadwerkelijk missie uitvoering, begint de planning op het Combined Air and Space Operations Centre (CAOC) in Qatar. Hier hebben wij enkele luchtmacht officieren zitten die de planning sturen en ons van informatie voorzien om de missie uit te voeren. ‘CAS’

Over het algemeen vliegen we elke dag ‘CAS’ (CAS – Close Air Support) ter ondersteuning van Irakese veiligheidstroepen of Koerdische vrijheidsstrijders, de ‘Peshmerga’. Dit doen we in gebieden waar veel IS zit en er regelmatig gevechten zijn, nabij Mosul, Baghdad of Ramadi en Fallujah. Allemaal gebieden waar het wemelt van de strijders en we aan de hand van de informatie ter plekke, onze wapens al dan niet inzetten. Dit zijn vrij dynamische missies, waar je nooit van te voren weet wat er gaat gebeuren; soms is het dus vrij ‘saai’ en andere keren heb je hectische situaties waarbij snelle inzet benodigd is.

Planning van de missie

Zodra onze vluchtopdracht ontvangen is (ATO = Air Tasking Order), gaan we in onze sectie de planning starten. Dit betekent dat onze missie planners nauwkeurig de vluchtvoorbereiding starten en onze collega’s van de S-2, de briefings voorbereiden omtrent de vijandelijke dreiging en de situatie op de grond. Tevens heeft de ops officier nauw contact met onze collega’s van de sectie 4, die de vliegtuigen tijdig klaar zetten met de juiste bewapening en configuratie. Briefings

Ongeveer een uur of drie voor de takeoff, komen de vliegers binnen en krijgen ze briefings van onze inlichtingen en landmacht (onder)officieren en vervolgens spreken ze met z’n tweeën of vieren (we vliegen altijd of met twee of met vier F-16’s) de volledige missie tot in detail door. ‘Steppen’

Na de briefings, gaan de vliegers ‘steppen’. In dit proces, ‘steppen’ de vliegers de deur uit na een laatste update van onze ops officier en ops-assistenten omtrent het weer en de ‘kisten’ (F-16) en gaan ze langs de mannen van de VVU (vliegveiligheiduitrusting) om hun helm, harnas, g-broek en overlevingsvest aan te trekken. Hierna stappen ze bij onze chauffeurs in en begeven ze zich naar de ‘kisten’ om daar ruim een uur van te voren aan te komen. We nemen uitgebreid de tijd om alle systemen en wapens te controleren en zodoende precies op tijd op te kunnen stijgen, zonder enige haast. De mannen van de sectie logistiek (S-4) zorgen er altijd voor dat de vliegtuigen er perfect bij staan en we hebben gelukkig een goede inzetgereedheid.

bepaalde ‘tanker tracks’ en geven ons de broodnodige brandstof tijdens de missie. Het tanken is vaak even een moment van ‘rust’ en gebruiken we om even wat te drinken, te eten, even met de boom operator te kletsen of voor een sanitaire stop (dat is nog een kleine uitdaging in die krappe cockpit met dat overlevingsvest, maar wordt je steeds beter in…). Binnen een paar minuten voorzien de mannen van de Amerikaanse luchtmacht ons van enkele duizenden liters brandstof en kunnen we er weer even tegen aan. We tanken regelmatig, zodat we altijd voldoende brandstof hebben om weer helemaal terug te kunnen vliegen naar onze thuisbasis, indien onze laatste tanker opeens niet beschikbaar is.

erg nauwkeurige wapens die we d.m.v. een laser- of GPS signaal in principe overal kunnen inzetten. We kunnen zelfs bepalen onder welke duikhoek en invalshoek ze binnen komen en bepalen of ze meteen ontploffen of pas na het doorboren van het vijandelijke doel. Dit doen we allemaal in nauw overleg met een aantal partijen die hier iets over mogen of moeten zeggen. De doelen die we aanvallen variëren van pick-up trucks, voertuigen met geïmproviseerde explosieven, strijders, gebouwen waaruit ze vuren op onze friendly forces, tot hoofdkwartieren, bruggen, vuurposities en mortier opstellingen en tanks. Terugvlucht

Missie uitvoering

Zodra we zijn aangekomen in het missie gebied, nemen we contact op met een ‘Joint Terminal Air Controller’ (JTAC) die ons een beschrijving van de situatie op de grond geeft. Soms is het hectisch en neem je het stokje over van een andere formatie jachtvliegtuigen (A-10, F-16, F/A-18, F-15E, B-1B, Mirages, etc.) en vertellen deze collega’s je nog snel even waar je op moet letten. Andere keren is het rustig en heb je alle tijd om even rustig de grondsituatie te bekijken met behulp van je sensoren. Dan zie je pas in welke staat dit land is. ’s Nachts is goed te zien hoeveel gevechten er zijn (geweer vuur is ’s nachts erg goed te zien) en hoeveel brandhaarden er letterlijk zijn (olie raffinaderijen zijn door IS expres in brand gezet). Op andere plekken is het erg kalm en lijkt het vredig. Indien er daadwerkelijk wapeninzet benodigd is, dan gaat dat via uiterst nauwkeurige en geheime procedures waardoor we zeker willen stellen dat het doel wat we aanvallen, ook echt vijandelijk is en er geen nevenschade zou kunnen ontstaan. Gelukkig hebben we tegenwoordig

Na de ondersteuning van de JTAC, vliegen we terug naar ‘huis’ om daar na een gemiddelde vlucht van zo’n vijf uur, uitgebreide rapportage te doen van onze missie ter verbetering van de inlichtingen en ten behoeve van het hoofdkwartier. Uiteraard bespreken we zelf de missie ook nog nauwkeurig om te kijken of we iets beter of anders hadden kunnen doen. Deze lessen nemen we wekelijks met elkaar door op onze ‘maintenance day’; over het algemeen de drukste dag van de week waar we theorielessen geven om elkaar scherp te houden en de lessen nabespreken van de missies de voorafgaande week. Ik kijk tot nu toe terug op een fantastische uitzending waar ik met veel plezier en leuke collega’s heb samen mogen werken en waar ik trots ben op de goede en professionele inzet van onze kleine groep jachtvliegers en al het ondersteunende personeel van de Lucht- en Landmacht. In korte tijd hebben we veelvuldig het luchtwapen ingezet op een professionele manier waar Nederland trots op mag zijn. We wensen onze collega’s van Det 4 heel veel succes! S-3Air Det 3

‘Strike’

Regelmatig zijn er ook missies waar we van te voren een doelwit aangewezen krijgen en we d.m.v. exacte planning, specifieke wapens op bepaalde doelen gooien. Dit noemen we ‘strike’ missies en deze plannen we ook een aantal dagen van tevoren. We vallen dan doelen aan om IS te raken in hun wapenopslag, hoofdkwartieren of plekken waar strijders zich ophouden.

12


Op weg naar inzetgebied

Een uur voordat we in het inzetgebied moeten zijn, stijgen we op om op zoek te gaan naar ons tankvliegtuig. Dankzij de planning weten we precies, welke tanker, we hoe laat en waar kunnen vinden en op welke frequentie we deze moeten oproepen. De Amerikaanse tankers (KC-10 of KC-135) hangen te wachten op ons in vooraf


13

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Van de S3 Ground

Sectie 2

Inmiddels is het alweer tijd om afscheid te

De Sectie 2 (S2) bestaat binnen ATF ME 3 uit personeel van verschillende onderdelen. In tegenstelling tot de meeste secties waarvan het personeel grotendeels Leeuwarden als thuisbasis heeft, is de S2 geformeerd uit de verschillende CLSK (Luchtmacht) onderdelen en hebben we een aantal personen van het CLAS (Landmacht) binnen het team. Onze sectie is onderverdeeld in een aantal kleine groepjes te weten; Inlichtingen, GLO (Ground Liasion Officer) en Veiligheid. Dit alles onder leiding van de Chief S2. Over het algemeen blijft het grootste gedeelte van de sectie 2 voor de buitenwereld verborgen. De ‘Intellers’ en ‘GLO’ers’ draaien hun, vaak lange, shiften bij nacht en ontij in de OPS bunker om samen met Mission Planning de vliegers zo goed mogelijk te informeren over de te vliegen missie en bij terugkomst de mannen te debriefen. Het gedeelte van de S2 dat werkzaamheden verricht welke zichtbaarder zijn voor de rest van het detachement is de taak van MV (Militaire Veiligheid). Onder MV verstaan we alle zaken welke te maken hebben met fysieke beveiligingsmaatregelen, organisatorische beveiligingsmaatregelen, informatie beveiliging en in voorkomend geval personele veiligheid. Tijdens de dagelijkse werkzaamheden van de S2 op het gebied van MV is er nauwe samenwerking met de lokale autoriteiten van het gastland op de vliegbasis. Dit houdt bijvoorbeeld in dat voor het aanmelden van bezoekers de nodige zoete thee gedronken dient te worden. Met de hier op de basis aanwezige coalitiepartners hebben we regelmatig overleg over allerhande MV- en CI-zaken (Counter Intellegence). Ook binnen het eigen detachement is er een veelvuldige samenwerking. Zo delen we onze werkruimte met de S3 Ground en de medewerkers van Force Protection waarbij veelvuldig wordt gesproken over de beveiliging van de Nederlandse locaties hier op de basis. Natuurlijk onderhouden we ook veel contacten met de overige sectiehoofden en komen we in het kader van MV graag polshoogte nemen op de werkvloer. Naast bovenstaande taken is de S2 ook verantwoordelijk voor het vernietigen van gerubriceerd afval, het handhaven van het foto- en filmverbod en het beantwoorden van vragen over MV uit het detachement. Wat mij als ProtSec opvalt is, dat het veiligheidsbewustzijn binnen het detachement hoog is. Iedereen lijkt een steentje bij te dragen aan het geheel en worden, uitzonderingen daar gelaten, veel richtlijnen en regels nageleefd. Ook is er veel aandacht voor de S2 briefings van de Chief S2 tijdens de Keek op de Week. Dit is uiteraard een prima gelegenheid voor het detachement om bijgepraat te worden over de stand van zaken in de strijd in het Midden-Oosten. Sergeant-majoor Menno S2/ProtSec

nemen van dit weidse, dorre land. Na ruim 3 maanden hier met genoegen te hebben vertoeft, is iedereen weer blij om naar het nietige Nederland terug te keren. Wat we zullen missen is het net als in Nederland vaste weer. Niet jezelf hoeven afvragen welke kleding je vandaag zal aantrekken, moet ik mijn paraplu meenemen, maar gewoon iedere dag ca 35 graden met een heldere blauwe hemel. Heerlijk!

Naast afscheid nemen van dit land gaan we ook afscheid nemen van elkaar. Personeel van de FP en Brandweer die vanuit alle windstreken zijn samengevoegd om het detachement hier ter plaatse te beschermen tegen indringers of tegen het gevaar. Tot nu toe is onze expertise niet daadwerkelijk ingezet en hebben we ons kunnen beperken tot bewaken van de Nederlandse locaties.

Afscheid nemen van onze hondengeleiders met hun Doggies: Arrat, Yari en Bikkel. Zij zijn de afgelopen weken in meer of mindere mate de huisdieren van het detachement geworden. Natuurlijk alleen wanneer zij niet voor de bewakingstaken werden ingezet. Menigeen heeft mogen ervaren waartoe zij in staat zijn door als ‘indringer’ in het bijtpak plaats te nemen. Velen hebben hierdoor diep respect gekregen voor onze ‘knuffels’ en enkele dagen last gehad van blauwe plekken op hun armen. Afscheid nemen van het FP-personeel afkomstig van de Landmacht. Voor hen was het even wennen om bewakings- en beveiligingstaken op een vliegbasis te moeten

uitvoeren. Ondanks het saaie karakter van deze werkzaamheden hebben zij dit zeer professioneel opgepakt. Deze mannen hebben duizenden kilometers patrouille gereden/gelopen op en rond de NLD locaties. Duizenden uren achter de beeldschermen gezeten om de bewakingsbeelden te monitoren. Duizenden uren achter het raam naar buiten gekeken, naar onze vliegtuigen en andere te beschermen belangen. Afscheid nemen van de mannen van de Brandweer. De mannen die met beperkte middelen maximale inzet hebben weten te realiseren. Bij nacht en ontij aan de startbaan staan om, indien nodig, de vertrekkende en landende vliegtuigen te kunnen assisteren. Menigmaal op de meest onmogelijke tijden assistentie aan de monteurs geven als ze weer een motor moesten laten proefdraaien. Afscheid nemen van al onze andere collega’s die in de verschillende disciplines hun bijdrage hebben geleverd aan het welslagen van de S3 Ground. In het bijzonder dank aan de eigenaars van het eetcafé Henk & Jos die altijd voor iedereen klaar stonden met een natje en een droogje. Helaas dat ze alleen uit Nederland de bestelnummers van 0.0% bier hadden gekregen. MAAR… Bovenal is het tijd om weer welkom te worden geheten door partners, kinderen, familie, collega’s en vrienden. Die hebben per slot van rekening in Nederland een uitzending gedraaid van 3 maanden gedurende onze afwezigheid. Ik wil iedereen bedanken voor zijn/haar bijdrage aan de S3 Ground en daarnaast wens ik iedereen een goede thuiskomst en een fijne zomervakantie. Ice-Age

14



15

De Public Affairs Officer

1(nld)atfme

1(nld)atfme

De Public Affairs Officer De Public Affairs Officer

De Public Affairs Officer

16

De Public Affairs Officer De Public Affairs Officer (communicatieadviseur) met een writers block… dat is doorgaans niet handig. Maar toch is dat nu wel het geval. En dat terwijl ik mezelf de opdracht heb gegeven om iets aan te leveren voor de laatste Uit&Thuisfront van de Air Task Force 3. Want hoe kan de persoon die anderen maandelijks achter de broek aanzit zelf verstek laten gaan? Dat is geen optie…

Daar zit ik dan, in mijn werkcontainer. Op het moment van schrijven hebben we ongeveer drie weken te gaan. Het lijkt wel alsof de mensen om mij heen daar meer mee bezig zijn dan ikzelf. Waaronder mijn persoonlijke motivator die mij vrijwel dagelijks voorziet van een mail waarin in het aantal dagen tot thuiskomst staat vermeld. Zelf zit ik nog niet in het welbekende ‘rotatiegedrag’, althans daar overtuig ik mezelf van. Wellicht dat mijn collega’s daar anders over denken. Wel merk ik dat het, ondanks de goede sfeer, zo langzamerhand wel mooi is geweest. Onbewust stel je je toch in op ongeveer 3 maanden van huis. En thuis stelt zich ook in op het weerzien met zijn/haar uitgezonden relatie.

Buiten is het +30 graden Celsius, maar hier binnen een aangename, bijna frisse, 25 graden. Lang leve de airco. Ik ben aan het overdenken wat er de afgelopen weken, maanden allemaal is gebeurd. Met ATF ME 3 hebben we diverse mijlpalen behaald, maar deze zijn niet geheel toe te schrijven aan dit detachement. Onze voorgangers hebben hier ook hun bijdrage aan geleverd. ‘One team, one mission’ blijft relevant voor de luchtmacht. Zo is onder andere het 4.000e vlieguur gevlogen, hebben we meer dan 500 bommen afgeworpen, hebben twee collega’s hun 2.000e vlieguur behaald en heeft de 1.000e sortie plaatsgevonden. U zult misschien denken, wat moet ik met al die mijlpalen? Tja, wellicht overbodige informatie voor velen, maar voor ons zijn het toch momenten waar vele lucht-, landmachtcollega’s en marechaussees hun steentje aan bijgedragen hebben. Het zijn mijlpalen die bijdragen aan


datgene waarvoor we hier zijn; een bijdrage leveren aan de internationale strijd tegen terreurorganisatie ISIS. En die boodschap kunnen we niet vaak genoeg benadrukken aan de ‘buitenwereld’. Zodoende dat ik heb gepoogd u zoveel als mogelijk op de hoogte te houden van onze mijlpalen middels de Facebookpagina van de Koninklijke Luchtmacht. Ik heb van menig collega gehoord dat ‘wij’ maar weinig in het nieuws zijn. Dat heeft vaak meerdere oorzaken. Ik zal u kort proberen te schetsen hoe dat in z’n werk gaat. Media dienen een verzoek in voor bijvoorbeeld een interview bij de Directie Communicatie, Den Haag. Daar wordt vaak al een afweging gemaakt wat het oplevert en of aan het verzoek kan worden voldaan. Zo is het bijvoorbeeld niet mogelijk om hier media te ontvangen, op verzoek van het gastland, en zijn er ook een aantal restricties ten aanzien van de collega’s, procedures met betrekking tot de namen en het niet benoemen van de locatie waar wij zitten. Dit alles zorgt er regelmatig voor dat media haar interesse verliest. Wat ons betreft gaat er niets boven de veiligheid van ons en ons thuisfront. Gelukkig hebben een aantal landelijke media aandacht besteed aan onze missie. Met enige restricties, voor onze veiligheid, is het toch gelukt om een aantal media te bedienen die daar op hun beurt mooie artikelen van hebben gemaakt. Artikelen zoals deze zorgen voor meer draagvlak doordat ze tekst en uitleg geven over datgene wat wij hier doen. Terwijl ik dit schrijf bulderen de F-16’s over het kantoor. Machtig geluid. Ik blijf het toch prachtig vinden hoe wij

iedere keer weer in staat zijn om topprestaties te leveren als luchtmacht zijnde. Waar een klein land al niet groot in kan zijn. En hoewel ik eerlijkheidshalve moet bekennen dat de bezuinigingen af en toe ook iets met mijn motivatie doet, zorgt ook deze uitzending er weer voor dat ik dagelijks vol trots naar de lucht kijk als onze F-16’s weer take-off gaan om hun steentje bij te dragen aan vrede en veiligheid. Het wordt niet voor niets ‘The sound of freedom’ genoemd. Nu er voor de zoveelste keer deze week een steentje in mijn ‘hok’ wordt gegooid, de COS denkt mij te moeten wakker houden nu ik alleen op een kantoor zit, bedenk ik me dat we deze uitzending een leuk team hebben. Iedereen is relaxed en vertrouwt op elkaars expertise. Het blijft toch altijd afwachten hoe de onderlinge sfeer, communicatie na enige tijd verloopt. Met enkele collega’s heb ik zowaar een Kolonisten van Catan verslaving opgelopen. Inmiddels is mijn doel om het spel te winnen (mijn tactiek pakt helaas vaak verkeerd uit) omgezet naar het in de weg zitten van bepaalde collega’s die vrijwel altijd winnen. Met name degene die continue roepen dat ze er slecht voor staan (Camiel). En aan mijn op werkgebied ‘grootste vijand’ heb ik een hele fijne hardloopbuddy. Samen hebben we de befaamde heuvel meerdere malen weten te trotseren en hebben we toch ruim 100km hardgelopen. ‘Grootste vijand’ is op deze uitzending niet van toepassing. Het klinkt feitelijk erger dan het is. Doorgaans staan de ideeën van de S2 en de PAO namelijk haaks op elkaar, maar met Wilma en Menno heb ik een hele fijne werkrelatie opgebouwd. Dank daarvoor! De afgelopen weken heb ik mijn opvolgster voorzien van de nodige informatie en documentatie. Terwijl zij volop in haar opwerking zit en geniet van voorlopig de laatste momenten thuis kan ik mij verheugen op mijn thuiskomst. Het zijn vaak de kleine en meest rare dingen die je gaat missen als je op uitzending bent. Uiteraard is datgene wat je het meeste mist natuurlijk je eigen thuisfront. Maar buiten dat… denk bijvoorbeeld aan je was wat daadwerkelijk schoon is en schoon ruikt, of dood ordinaire Calvé pindakaas op vers, zacht Hollands brood.

En niet te vergeten je eigen douche, toiletpapier wat je gewoon in de wc pot kunt gooien en je eigen grote, springveervrije bed. Het lijkt nu allemaal een grote klaagzang, maar zo slecht hebben we het echt niet gehad. Alle faciliteiten zijn hier aanwezig. Wellicht niet zoals dat je ze gewend bent, maar goed we zijn ook op uitzending. Des te meer waardeer je ze weer als je in Nederland bent. Terwijl de F-16’s buiten alweer aan het opstarten zijn, de zon volop brandt en de temperatuur aan het oplopen is, is het tijd om een einde te breien aan dit wellicht onsamenhangende verhaal. Wie had dat gedacht dat er nog zoveel op papier zou verschijnen gezien mijn eerste regel. Ik wil eenieder bedanken die op zijn/haar wijze een bijdrage heeft geleverd aan de Uit&Thuisfront, foto’s heeft gemaakt voor externe communicatie, geschiedschrijving en voor de andere collega’s en als laatste wil ik eenieder van ATF ME 3 bedanken voor de fijne en professionele samenwerking!

Public Affairs Officer ATF ME 3 Kapitein Wendy


17

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Haunting the Chapel Ergens rond de 20ste mei werd mijn aandacht getrokken in de richting van een solide bouwwerk op Snow City. Uit dit bovengemiddelde bouwwerk, wat het tijdelijk onderkomen van een stel hardwerkende Genisten was (vandaar de kwaliteit van hun onderkomen)

Air Task Force vliegt

1.000e sortie

Medio juni heeft de Air Task Force Middle-East wederom een mijlpaal behaald in de internationale strijd tegen terreurorganisatie ISIS. Het F-16 detachement vloog in het weekend van vaderdag haar 1.000e sortie boven Irak. Met ruim 475 missies op de teller en meer dan 575 keer wapeninzet is ATF ME sinds oktober 2014 door middel van luchtaanvallen boven Irak volop bezig om de opmars van ISIS, in gezamenlijkheid met internationale coalitiepartners, een halt toe te roepen. Sorties en missies

Binnen de Koninklijke Luchtmacht spreken we over sorties en missies, maar wat is het verschil? Een sortie betreft een vliegbeweging van één vliegtuig. Wanneer er twee F-16’s take-off gaan, dan zijn dat dus twee sorties. Een missie houdt in dat twee of vier F-16’s worden ingezet voor een tasking. Hoewel het dus meerdere vliegtuigen betreffen, wordt alleen de missie geteld. Zo kan het dus zijn, dat we twee missies vliegen waarbij zes F-16’s bij betrokken zijn.

Verlenging Gisteren heeft het kabinet besloten dat de Nederlandse deelname aan de strijd tegen ISIS met een jaar zal worden verlengd tot 1 oktober 2016. Na 1 oktober aanstaande zet Nederland de deelname aan de luchtcampagne tegen ISIS voort met 4 F-16’s, ondersteund door ongeveer 200 militairen. Verder blijft Nederland met 130 militairen Iraakse strijdkrachten en Peshmerga trainen. Ook is het voornemen om met België te gaan samenwerken. Onder voorbehoud van politieke besluitvorming neemt België de Nederlandse inzet vanaf juli 2016 over voor de duur van een jaar.

18


klonk de strakke riff van ‘Iron Man’, een van de grootste klassiekers uit het Metal genre. Achter de pc zat een jonge genist met een grote grijns het volume nog wat verder op te schroeven. Maar mijn aandacht ging eigenlijk direct uit naar de persoon naast hem. Een oudere, ietwat conservatief ogende dominee zat enthousiast en fanatiek te headbangen op de tonen van deze Godfathers of Metal, Black Sabbath. Ik sloot me aan bij deze liefhebbers van zware metalen. We luisterden nog wat meer naar ons favoriete genre en al snel werd het idee geopperd om een avondje Metal op het activiteitenprogramma te zetten. Enigszins geschokt en verbaasd hoorde ik de dominee voorstellen om dit in de Chapel te doen. Ik vond het direct een geniaal plan. Dominee Paul die van duivelse metal houdt, wil een metalparty organiseren in een dependance van de heer! De naam van dit evenement was al snel duidelijk: ‘Haunting the Chapel’. Vernoemd naar een andere klassieker uit de Heavy Metal, de Californische speedmetalband Slayer. Na het prikken van een datum en het uitbrengen van een heuse flyer, werden er voldoende metalheads gemobiliseerd om onder het genot van scheurende gitaren en gruntende vocalisten hun ervaringen en favoriete nummers te delen. Er werd redelijk rustig ‘afgetrapt’ met nummers van Hendrix, AC/DC en Led Zeppelin. Al snel volgde het stevigere werk. Op de vele lijsten met favorieten kwam werk van Metallica, Slayer, Rammstein, Opeth, Iron Maiden en Korn voorbij. De Chapel schudde op haar grondvesten op Hatebreed’s, ‘Live for This’ en ook de rest van Snow City kreeg haar portie decibellen mee.

De Heer zal van boven hoofdschuddend hebben toegekeken hoe zijn heilige onderkomen werd geteisterd door dit oorverdovende geweld. Omdat ook de missie hier 24/7 door gaat, ging na de afsluiter ‘Ace of Spades’ van de inmiddels bejaarde rockers Motörhead, het volume na twee uur draaien definitief naar beneden. Tot grote opluchting van een groot deel van het detachement… Er werd echter door de aanwezigen wel gevraagd om een vervolg, maar of die er in Det 3 nog gaat komen valt te bezien. Misschien dat de toekomstige leden van Det 4, na het lezen van dit artikel, het metalen stokje over willen nemen. Henk


19

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Matcell ATF ME 3

Because if we don’t supply, nobody will fly

…Goedemorgen!! Hebben jullie toevallig nog van die platte ronde batterijtjes voor in een weegschaal op voorraad? Precies deze, maar dan iets groter en rond. Oh ja, en een ander voltage geloof ik…. …Goedemiddag… Misschien een rare vraag maar kunnen jullie toevallig op korte termijn ergens een kameel op de kop tikken? Het liefst één met wat toeters en bellen eraan, we hebben volgende week namelijk iemand die 50 wordt. Altijd geinig toch, zoiets?... …Goedenavond, kunnen jullie nog wat van die groene elektrische vliegenmeppers bestellen? Wel graag met een hoger voltage, we hebben weer eens last van hardnekkige vliegen op ons kantoor… Ze mogen eventueel ook wel oranje zijn hoor, maar niet die roze a.u.b.… Goedenacht , bel ik je wakker?? Oh, sorry… Maar uh, we hebben met spoed een schroefje en 2 ringen nodig om een kapotte F-16 te repareren, kun je even naar kantoor komen?…. Zomaar wat van de vragen die de mannen van de Materieel Cel (Matcell) ATF ME 3 op een gemiddelde dag en nacht voor hun kiezen krijgen.

Kortom, de Matcell fungeert als een spin in het web. Met ondersteuning van de mensen in Nederland dragen zij, op materieelgebied, zorg voor continuïteit van de missie.

Even voorstellen Jack

Ik ben normaal werkzaam als materieelcoördinator op het IPCC vliegbasis Leeuwarden. Op Leeuwarden ben ik het aanspreekpunt voor het uitzendgebied. In het uitzendgebied in de functie van Chief LSE, aan de andere kant van de lijn. Ik zit samen met Alwin (Grutte Pier) en René (Sport Billy) in de Matcell. Hans en Bob zitten als Expeditie/Lutra samen met Movcon (Marvin) en KLU Cargo(Stan) op een andere locatie. Allemaal fijne en hardwerkende mannen. Wat kun je dan nog meer wensen? In onze vrije tijd is het sport– en dieetgehalte vrij hoog. Sonja Bakker kan er nog wat van leren. Nog 3 weken te gaan en dan weer lekker huiswaarts. Ik kan in ieder geval terugkijken op een mooie tijd. Mooi om dit te hebben mogen doen en mee te maken. Alwin

Een gemiddelde dag op het kantoor van de Matcell Een zoemende airco, het geluid van ratelende toetsenborden en de geur van oude koffie en verse drop. Jack, Alwin en René zijn druk bezig om alle binnenkomende materieelaanvragen in hun verschillende computersystemen te verwerken. De aanvragen stromen dagelijks binnen en variëren dus letterlijk van een kameel tot een complete F-16 motor. De mannen van de Matcell verzamelen deze aanvragen en besteden ze vervolgens weer uit bij de juiste afdelingen. Zo doen ze o.a. zaken met de lokale verwerver van ATF ME, die benodigde spullen aankoopt welke gemakkelijk lokaal te verkrijgen zijn. Dit scheelt uiteraard een hele hoop tijd en kosten ten opzichte van materieel dat vanuit Nederland ingevlogen moet worden. Zo kun je denken aan alledaagse zaken zoals vliegenmeppers, printers, cartridges, fotolijstjes, bureauartikelen en andere algemene zaken. De vliegtuiggerelateerde zaken moeten echter in Nederland besteld worden. Dit gebeurde middels VA en moet vanaf eind juli 2015 in SAP worden aangevraagd. Een relatief nieuw computersysteem binnen Defensie waar nog de nodige opstartproblemen in zitten. Dit maakt de uitdaging om op tijd materieel binnen te krijgen soms nog groter.

20


Ook moeten zij rekening houden met de prioriteit van de aanvragen. Wanneer een F-16 niet meer kan vliegen omdat een bepaald onderdeel defect is, zal de Matcell er alles aan doen om dit artikel zo snel mogelijk in het gebied te krijgen. In overleg met de kantoren in Nederland zorgen zij er dan voor dat het desbetreffende artikel op de eerstvolgende Nederlandse vlucht zit of op die van een NATO-partner. Bij binnenkomst van het vliegtuig zijn de MOVCON en de expeditie al op de hoogte van dit artikel en dat deze aan boord van het vliegtuig zit. Ze zullen deze dan als eerste, met spoed, bij de Matcell afleveren.

Ik ben in Nederland werkzaam bij LSE ondersteuning op vliegbasis Leeuwarden. Het werk dat ik in Nederland doe komt op veel vlakken overeen met het werk dat ik hier voor ATF ME doe. Het verschil zit hem in de grootte van het kantoor, de warmte en de enorme hoeveelheid vliegen. Ondanks al die vliegen en de af en toe dramatisch

slechte muziek die René op zijn USB stick mee heeft genomen naar de Matcell, is de sfeer zeer goed. Af en toe moeten we Jack (die hier in zijn 2e jeugd is terecht gekomen) een beetje afremmen in zijn werkdrift omdat we ook nog wat werk over moeten laten voor onze opvolgers ;). Al met al vermaken we ons prima en hebben we het werk goed in de hand. We zijn inmiddels aangekomen in de laatste fase van onze uitzending. Nu zijn we druk bezig om de puntjes op de i te zetten en kijken er naar uit om straks op Cyprus te proosten op een geslaagde uitzending. René

Normaal gesproken ben ik werkzaam op de vliegbasis Leeuwarden op de Expeditie & Voorraad en heb ik minder raakvlakken met de werkzaamheden die ik nu doe en zijn ze anders dan ook anders als op Leeuwarden. Maar door mijn diversiteit van werkzaamheden in het verleden kan ik mij snel aanpassen en pak ik het gemakkelijk op. Verder is het erg prettig werken hier, lekkere korte lijnen met het MOC en de rest van het Detachement. Je werkt nu operationeel en daarvoor zijn wij tenslotte ook bij de Luchtmacht komen werken. Verder hebben we een erg gezellig team. Met de oude Jack en Alwin, die een extreem vaag dieet volgt (16 uur eten en 8 uur niet??). Het dagelijks contact met onze homebase is ook altijd erg leuk. Daar zit het dreamteam met aan het hoofd “Queen” Bianca :-). Zij ondersteunen ons met allerlei zaken die we bij hun uitzetten en zijn verder onze vraagbaak. Hiervoor onze dank!! Al met al een prima tijd hier bij ATF ME 3 en de tijd is om gevlogen!

Ook houdt de Matcell zich bezig met de registratie van kalibratiegevoelig materieel in het gebied. Het komt namelijk erg nauw met de keurings- en kalibratiedata van de verschillende tooling, testsets en de grondapparatuur die de F-16’s moeten ondersteunen. Zo onderhouden zij dus een dagelijks contact met alle afdelingen van ATF ME, en doen er alles aan om er voor te zorgen dat alle keuringsdata up to date blijven. Tot slot houden zij zich bezig met het administreren van de retourgoederen zoals defecte F-16 onderdelen en andere gerelateerde artikelen. Er zijn namelijk bepaalde onderdelen die erg schaars zijn binnen de luchtmacht. Wanneer deze defect zijn en aan het vliegtuig vervangen worden is het zaak dat de defecte onderdelen zo snel mogelijk voor reparatie retour Nederland gaan.


21

1(nld)atfme

1(nld)atfme

In de spiegel van de Ramadan verhaal van 102 nachten afzien

Goede Doel Zoals ik eerder in uitgave Uit en Thuis 162 heb beloofd, breng ik u op de hoogte van ons voornemen om een goede doel te steunen vanuit ons detachement; het schooltje op de vliegbasis waar wij geplaatst zijn. Velen hier hebben door gezamenlijke inspanningen en activiteiten, kleine financiële bijdragen geleverd om spulletjes voor de school, vooral hier lokaal, aan te laten schaffen. Tevens hebben enkelen leden van het detachement vanuit het thuisfront wat goodies en spelletjes laten opsturen ten behoeve van de kinderen. Tezamen met onze collega’s van de United States Air Force hebben we op verschillende momenten deze aankopen en zendingen kunnen overhandigen aan de kinderen en de schoolleiding. Daarnaast gaan in het komend schooljaar (vanaf augustus) onze Amerikaanse collega’s structureel uithelpen op school door Engelse lessen te gaan verzorgen. Het personeel van de MOAT (afdeling van de bommen en granaten) heeft het vele, overtollige snoepgoed - opgestuurd vanuit het thuisfront - rechtstreeks aan kindertjes kunnen uitdelen.

22


Voorlopig is er voor het komende jaar meer dan voldoende aan pennen, potloden, stiften, schriften, schrijfpapier, spelletjes en snoep op voorraad. Kortom alleen maar blije gezichtjes! Er is nog wel heel veel te doen voor de school en ik ben voornemens om deze actie door te geven aan mijn opvolger in de hoop dat hij het voortzet vanuit ATF ME 4. Voor allen die hebben bijgedragen aan deze ‘blije gezichtjes’ (ook namens de directrice van de school) BEDANKT! Dirk, DSM ATF ME 3

Tijdens de laatste vier weken van onze uitzending maken we de sfeer van de islamitische vastenmaand Ramadan van dichtbij mee. We begrijpen dat de lokale islamitische medewerkers die voor ons natje en droogje zorgen zich in deze tijd overgeven aan de bijpassende gebruiken van vasten en onthouding. Ik wil absoluut geen knollen met citroenen vergelijken, maar eerlijk gezegd denk ik dat een militair op uitzending evenveel recht van spreken heeft wanneer het over dit onderwerp gaat. Over afzien gesproken. In dienst van de vrede. Over de hele wereld vasten mensen wanneer er sprake is van een belangrijke gebeurtenis of periode in hun leven. Vasten is heilzaam voor je lichaam, versterkt je mentale veerkracht en heeft positieve invloed op jou en je verhouding tot de naaste en/of tot God of Allah. Je kunt collectief vasten zoals dat in verschillende religies gebeurt. Of je vast op individuele basis. Bijvoorbeeld vanwege rouw om een overleden persoon. Je houdt een periode van veertig dagen in acht. Het kan ook zijn dat het eten je niet smaakt nadat je een misstap hebt begaan, of een misdrijf hebt gepleegd. Je krijgt berouw en doet aan vasten en onthouding als teken van boete. Zo wil je in het reine komen. Een rijk ritueel. Van de christelijke cultuur weten we dat in de veertig dagen tussen Carnaval en het Paasfeest wordt gevast. Geen snoep, drank en seks, dikwijls vis op je bord in plaats van vlees. Dit vasten en onthouden betekent een gedachtenis aan het lijden en strijden van Christus. Een traditie die voornamelijk nog leeft in het katholieke Zuiden. Daarnaast werden vroeger ook enkele dagen gevast bij de wisseling van de seizoenen. Bijzonder is wel het feit dat in de Middeleeuwen de nachtrust gezien werd als een vorm van vasten. Slapen is eigenlijk voor een tijdje afzien van eten en drinken. Het lichaam tot rust laten komen. En dan ’s ochtends vroeg kraait de haan en is het tijd voor het ontbijt. We mogen weer bijten! Ont-bijten. Stop met vasten. De Engelsen zeggen niet voor niets: break-fast. Binnen de islamitische cultuur wordt de vastenmaand Ramadan de Sultan van alle maanden genoemd. Vasten in


deze feestelijke maand is een plicht voor iedere volwassen gelovige en behoort tot de vijf zuilen of grondslagen van de Islam. Het gaat om de reiniging van lichaam en geest. Zoek het goede met Allah en weersta het kwade in jezelf. Vandaar dat in deze tijd het gebed in de moskee extra gewicht krijgt. En dat terwijl er overdag gewoon wordt gewerkt. Voor mensen die ziek zijn of op reis zijn wordt een uitzondering gemaakt; zij hoeven niet mee te vasten. Slechts voor zonsopgang en na zonsondergang mag men eten en drinken.’s Avonds eten gebeurt dan ook dikwijls op feestelijke wijze, waarbij de deugden gastvrijheid en samen delen hoog in het vaandel staan. Vanuit een gevoel van solidariteit met je naaste. Zoveel mensen hebben het slechter dan jij. Probeer je in het leven van een ander te verplaatsen. Deel uit van je overvloed. Zo groeit verbondenheid tussen mensen onderling. Nu gaan we appels met peren vergelijken. Militairen op uitzending zien voor lange tijd af van het luxe leventje dat ze gewend zijn thuis te leiden. Onze legering op Snow City lijkt wat dat betreft op een eenvoudig klooster, met bescheiden cellen waarin we ons terugtrekken. Burgemeester Appie is onze abt. De eettent is de refter waar de gastenpaters Jos en Henk de scepter zwaaien. Werken en sporten zijn onze voornaamste bezigheden. We beschikken in de woestijn niet over alle faciliteiten die we op het werk in Nederland hebben. En toch doen we hetzelfde werk. Akkoord, thuis gooien we geen bommen, hier wel. Daar zijn we ons bewust van. We koesteren ons lichaam, door veel in beweging te zijn. Sportbroeder Ko leert ons de fijne kneepjes. We drinken wekenlang geen alcohol, maar wel veel water, fris en melk. We letten er zelfs op dat we niet teveel eten, of snoepen. Geen drugs en pillen, of paddenstoelen, dan wel speed. We onthouden ons, op een enkeling na, van seks. Honderd-en-twee nachten lang. Met goedkope porno temperen wij onze lusten en behoeften. We geven geen geld uit, integendeel we sparen volop. Om het modern te zeggen: we consu-minderen. We gaan niet uit of naar de kroeg. We rijden niet te hard, we kennen geen jachtige

23

1(nld)atfme

1(nld)atfme

levensstijl. We dragen geen modieuze kleding, slechts het sobere onopvallende vlekkenpak. Je kunt deze beschrijving met een korrel zout nemen. Wat een grap! Anderzijds is er echt sprake van een vorm van afzien? Zeker, er schuilt een kern van waarheid in. Laat maar zien? Wat is real en wat is fake?! Wat is echt en wat is nep. Akkoord, dat we in het buitenland werken hoort bij ons werk. Expeditionair van karakter – zo is onze Krijgsmacht. Militairen hebben getekend voor een baan en inkomen, en worden dus op missie gestuurd door de regering. We zien af van ons veilige burgerleventje met alle verworvenheden, om hier in de woestijn op onszelf terug geworpen te worden. We knokken voor vrede. Doen we dat vrijwillig of wordt het ons opgedrongen? Een mix. Toch denk ik wel eens dat wanneer mensen in Nederland werkelijk met ons zouden zijn begaan, dan zou er op vele plaatsen in ons land sober worden geleefd. Geen alcohol geschonken in de mess, geen werkmansborrel in de crewroom. Regeringsleiders en parlementariërs zouden zich eenvoudig kleden. Geen staatsbezoeken met uitgebreide diners. Bankiers die van hun bonus afzien. Nota bene: we zijn een land in oorlog. In oorlog met IS. Vergeet dat niet?! Nee, integendeel het leven in Nederland gaat gewoon door. Er kraait geen haan naar.

Eind juni heeft de commandant luchtstrijdkrachten, luitenant-generaal Schnitger, een bezoek gebracht aan het F-16 detachement in het Midden-Oosten. Generaal Schnitger werd tijdens zijn bezoek vergezeld door de Directeur Directie Aansturen Operationele Gereedstelling, generaal-majoor Luyt en kolonel Kathmann, Chef Kabinet van het Commando Luchtstrijdkrachten. Het drietal liet zich tijdens hun bezoek updaten over de voortgang en de resultaten van de Air Task Force Middle East. Daarnaast lieten ze zich bijpraten over de recente ontwikkelingen in relatie tot de missie en voerden zij gesprekken met het personeel. Generaal Schnitger richtte zich ook nog tot het personeel waarbij hij onder andere sprak over het verlengen van de missie, de toekomst van Defensie en de Luchtmacht. “Deze missie is er een van de lange adem. De strijd tegen ISIS is nog niet gestreden”, aldus de generaal. Hij gaf aan trots te zijn op de prestaties van ATF ME en wenste ze een behouden thuiskomt.

Commandant Luchtstrijdkrachten bezoekt het Midden-Oosten Verlenging

Eind juni heeft het kabinet besloten dat de Nederlandse deelname aan de strijd tegen ISIS met een jaar zal worden verlengd tot 1 oktober 2016. Na 1 oktober aanstaande zet Nederland de deelname aan de luchtcampagne tegen ISIS voort met 4 F-16’s, ondersteund door ongeveer 200

militairen. Verder blijft Nederland met 130 militairen Iraakse strijdkrachten en Peshmerga trainen. Ook is het voornemen om met België te gaan samenwerken. Onder voorbehoud van politieke besluitvorming neemt België de Nederlandse inzet vanaf juli 2016 over voor de duur van een jaar.

Om af te ronden. Wat zien we in de spiegel van de vastenmaand Ramadan? Dat we in hetzelfde schuitje zitten, de lokale islamitische medewerkers en wij. Vasten, afzien en onthouding - we kunnen er over meepraten. Ieder op zijn eigen wijze. Pas op!? Zouden we dan toch bijna het thuisfront vergeten? Ik denk dat jullie thuis het meest afzien. Je hebt misschien qua eten en drinken geen klagen, maar het is zonder je geliefde vooral saai en bij tijd en wijle pittig. Veel verantwoordelijkheid voor de dagdagelijkse gang van zaken wordt door het thuisfront gedragen. Het huishouden, de administratie, de zorg voor ouders, buren of zieken, de opvoeding van de kinderen, de verzorging van de tuin en de huisdieren?! Ga d’r maar aanstaan. Honderd-en-twee nachten afzien. Komt er nog wat van, van die vrede?

ds Paul

24



25

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Het is al weer ruim 4 jaar geleden dat we last-minute werden aangewezen om met een detachement van de Vliegbasis Leeuwarden op missie te gaan. Toen ons werd aangezegd om wederom met Leeuwarden ten strijde te trekken, hadden we gelijk een goed gevoel. Ook al was de situatie totaal anders dan destijds op Decimomannu Airbase te Sardinië, de samenstelling van het detachement was dusdanig dat we toch met een goed gevoel aan deze nieuwe uitdaging konden beginnen. Taakstelling

voerd, want het belangrijk gebleken dat er duidelijke afspraken gemaakt moeten worden. Als er andere activiteiten, bezoeken e.d. zijn, de zogenaamde niet-reguliere catering, komt onze eigen creativiteit en expertise om de hoek kijken. Wij verwoorden de speciale wensen in een aanvraag richting LSS of voeren deze zelf uit. In een periode met veel feestdagen (Pasen, Koningsdag, 4 en 5 mei, Hemelvaart en Pinksteren) valt er genoeg te doen. Om deze speciale dagen extra cachet te geven, en ter aankleding van de reguliere maaltijd, hebben we de mogelijkheid om vanuit NL wat

typische Hollandse producten te bestellen zoals beschuit, ontbijtkoek, hagelslag, maar ook haring, paling en een snackje behoren tot de mogelijkheden. Dit budget is echter beperkt, dus moeten we hier secuur mee om gaan. Voor andere zaken, die we hier lokaal kunnen betrekken, hebben we zelf een aantal maal de inkopen gedaan. Dit gebeurt in de hoofdstad, en is een welkome afwisseling op de dagelijkse werkzaamheden. Vergelijking

detachement 1 op Sardinië, wisten al vrij snel dat dit geen tweede “Deci” zou worden. Simpelweg omdat de speelruimte, middelen en bewegingsvrijheid nu anders zijn. Wat ze wel wisten is dat ze twee cateringmanagers mee zouden krijgen die alles uit de kast halen en alle middelen zouden aangrijpen om hen zo goed mogelijk van dienst te zijn. De ervaring van 10 missies speelt hierbij een rol. En ik denk dat we in de opzet goed geslaagd zijn. Leeuwarden, het was ons weer een waar genoegen. Volgende keer weer??

Tijdens elke missie ontstaat er een vorm van vergelijking. De mannen die ruim 4 jaar geleden deel uitmaakten van

Culinaire groet, Henk en Jos

Omdat er deze missie gekozen is voor een ‘host-nation’ opzet, waarbij we worden verzorgd door een partner uit het gastland, defensiecateraar LSS genaamd, hebben wij hier wat reguliere catering (ontbijt, lunch en diner) betreft een controlerende en adviserende rol. Wij controleren op de uitvoering van het contract, menuplanning en ook niet onbelangrijk de voedselveiligheid. Wij zijn op F&B gebied het aanspreekpunt en liaison van het detachement en zijn tevens verantwoordelijk voor de extra operationele voeding die aangevraagd en opgevoerd moet worden, maar bijvoorbeeld ook dat er voldoende water op diverse uitgiftepunten aanwezig is. Om dit alles te borgen hebben we met LSS een werkoverleg inge-

De mannen van paresto 26



27

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ 1(nld)atfme - mali

Hoi lieve Vin, Nog maar ee n paar weekj es en je bent weer bij ons. eindelijk We kunnen bi jna niet mee , r wachten. Ik Lieve Tim hou van je. eken en Liefs Wendy, en paar w e g o N Sammy en M . p o r e t zi ickey . De helft eer thuis je bent w erdal. v ij N it u van Groetjes kanjer Love you Het begin is ke gemaakt, w nel dik e zitten op !! Tot s !! laatste wek je X n d X e e s helft en en gaan vo eau X e mis orbij vliege super, super oë en B appa w n !Wij zijn s van Z trots op je! Lieve p je s u k n N e og even en weer lekker dan zijn wij knuffel samen. Sam en weer m ringen mak Fien en Kobe, o o ie herinneen. xxx Yvo Lieve Saar, Jet, ie nne, Desiré Bijna op vakant en Eugene zit er bijna op! or vo en De uitzending nk a erg da il jullie en mam ar na e lli met jullie..;) W ju e di s mooie pakketje ! ;) de steun en de i lief van jullie! Ke d! ur stu ge me op hebben Liefs papa l, lke Vo GC Superpapa / voor mijn supervriendj ort! Speciale dank e! Dank voor de supp We love u !! ! en eli Ev buddy… Kus van Lars en je Pollew ken. obs Tot over een paar we De laatste loodjes! Grtz Robert Je kunt h Tot snel! et. xxx Kiki, Am & Mi de D’s en aanha ng

Hartenkreetjes

webbelet zo’n k m n e we g da g an te ze kunnen Kirsten, Milou en Am ! Gek om ver de helft en er u we ffel! ik jo u m r n ko e k ort d nk e o n. Binne n! Dikk hier zon alweer l ij u z ti Mijn stoere meide n t s n e e o o z w e s al klaar???? ijn vo te or jou m kkig zijn id, Het is thuis. Zijn alle klusje st met z l het vo ia p ;-) Gelu s ti o ieve Dav s u is L d o e u e o h th o h llen George et het g Luca in n hij en e voorste Luca do horen e kous als m is . n u it n e a u th n k r t a ie t je nie kunt z eest na ellen! Ik bezig da g het m Noah je gaan aft Tot op er mee tjes dat ijk ik no d k n gezicht! in e r n a m m ij a o z s d d p n e o ie te a De m s je r rt ra e d en is ig kleu en zit te zijn vel en aard en hand Hoi goed in eeft al e h it z d uwtje e n e o Ren ro l g v schoo wee e et hem liefs je l o e d e n V e . e r thu , Nog e ts p e y fi k t s e H en p Voor mijn GU t! i n s e . b k L lein vriendjes. Heel erg beda e m ekker k aar wee nkt voor de tij m e nuff kjes i d e t sm d en materia d mocht gebrui al die ik art o ie natu elen m en dan ken. Tot de vo et vr urlij p je ben lgende samen ou k were je werking J ldbe wat gro wtje en ter i roem d e w s. I ac Gr. Frank plw Groe de h tjes hten. amb k zit Beste Rene, M urge oed het bier staa rs ers x t koud, jouw hamburger lig xxxx special t kl aa r, w e ve Lieve rh eu Leia ge samen verorb n ons op het Ik ho René vind eren van deze u va , t je lekkernijen. cade even volhou Nog autje een ech n je, me den, doen w ij ook. Love t hee s gek We z te rid ze ka you buddy. Lieve ijn h l o d c e n h r e t nie pa en el tro de ‘ w vo geve ts op pa Edwi oest n. N t wachte or je. Da heeft oo et al n om k en t ver zoda ijn’. Gelu jou en a n, s ke d ik.... j t we .en m e een di ien je oo le same kkig kom lle colleg k k k a e n ku e j e kn er snel nnen e nu sne ’s daar in uffel n lieve op naar l wee voetb t e Dikk l Lieve Robert, rd. eia 2 r th allen e kus zoeken. .0 to en sc uis Jens, t Wij tellen de weken af dat je hat Mink e en Maai weer thuiskomt. ke Lieve Bertha, Heel veel succes deze laatste Ik hou van jou me t heel mijn :h weken!! Schatje als je dit lee st zijn we alweer bij na samen. En eindelijk kan en mag iedereen weten chter ik hou do dat wij ine kle en n ge bij elkaar horen. Lieve Linda en Cindy Voor mijn grote jon van jullie tot snel. xxxxxxjes Johanne Ik ben heel blij jullie te hebben leren s kennen xxx Heity Frank Als jullie me nodig hebben zal ik er voor jullie zijn Epke apke oepke

en t. Ik b isfron u h t JSF te uw -16’ en ;) Wij van jo e ‘F j t m h c o eri mt ren een b rug ko s op je. het le Even u aan ls je te ot a n r t t s s a e a k v Lies Thom at kan ‘ie rtstik a h n! Xxx k a o d v o , k n n o j e i z zegg t er o maar genie n jou en en v misse e as g m op no & Tho Zet ‘m

28

errrr :-) daar zijn we weeeee Allerliefste zussie, n lieve pe sla s tje ch na een paar Nu echt nog maar skeetie! g chten!! Zet’m op no t We kunnen nie wa ! jou op eventjes… .trots knuffels Mike, BIG TIME! Kusjes en jou van Hou ov Tet, Djemmie en No xxxxxxxxxxxx xxx xxx ell sn lll ee ee Tot heeeee

UIT & JUN L II THUIS 2015

Hai hai, We zijn o p de helft Knuffels nu gaan op papie we aftell r of via S is niks fi en. kype zijn jner om leuk maa jullie een r er dikke kn uffel te g als jullie even terug zijn . Groetjes Ma xxx

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥ ♥

1(nld)atfme - mali

. in annie.. tig veel Lieve N dat we t e ve e e W li oor je. t we je ook da uffels v at t n e w k e n is W e t fs en. He je zijn. Veel lie n ten bij rg miss a e h v c l a e n e d e s e h id 0 kus onze g nlijkhe ie..100 persoo ff schatt g o mooie N . mij. s hier. stilletje Papa en

Lieve Ro bert, Het is da n eindeli De dagen jk zo ver kunnen we gaan Ik hou o aftellen ntzetten En kan n d veel va iet wach n je! ten tot je weer thu je kleine is bent! L meisie B iefs entie

d, ch liever tastis Hallo et weer fan . sh at wa ntdag r ed? W uisfro aals. Zo ve o h t g s e e d i c d e l All e p s g iets gere j. teeds ichtbi toch s je zo d Maar we ft n e e e b h rg. Het n dan gaat. heel e weg e we je met je n d e e o o tg nd en. Misse dat he Zwed m gezien in midden n ap,ma e P b . b he hults rijf ik h m c l s A t t Di ui r fs van kanje eel lie ze blonde n Heel v en o

da, Jolan Lieve opper t n t ee Je ben van je Ik hou XXXX Age

Hallo lie ve papa, eel veel v an jou. Ik heb zin in want dan de vakan ben je w tie eer thuis Dikke ku s Danni

Ik hou h

Lieve Ric De laatste hard, loodjes! Hopelijk voorbij. gaan die Nog even ook snel volhoud huis. Op en en da naar gro n lekker ene weid naar es en bo van zand men in p , zand en laats zand. Heel vee l liefs en tot snel! Mirte en Ella

trick, Lieve papa Pa niet s, we kunnen ui eer bijna th w jou nu et t m m ra ko Je t wil Mau jij thuis kom hten ac w et ni wachten. Als n as ka kken en Tobi een taartje ba etballen. vo te u jo et as en om m X Maura, Tobi XX ke n jou. Dik We houden va mama

Dikke kn

nnes, Lieve Joha n je weer at, dan be h sc n e d u o even vol h eeee Nog heel uis joepie heerlijk th poppie :h el van jou ve l e e h t Ik hou ech ijd 146 Altijd, alt jes Bertha xxxxxxxxxx

uffff van papa en mam a en Lieve Tij een poo Gefelicit men, tje van eerd me t je 10de Semmie verjaard . een lekk ag. Bewa er stuk ta ar je art voor me? Tot snel makker. Dikke ku s en knu ffel Papa

Lieve Annette, trots op je Ik ben ongelofelijk rekenen Je kunt altijd op me er Je vad

Lieve Papa, melen zie als ik mag schom Weet je wie ik graag k en ne n zij in mag zitten op zijn knie, als ik pa, de pa jn mi is t Da k? ren tre stiekem aan zijn ha kan. n ele zo graag met mij sp allerliefste man die j, mi bij er we je n en dan ben Nog een paar dage snel t To . j... bli j mi t al maak de gedachte alleen lieve pap Fien en Kobe Jet ar Sa

Hi Lieffie, De laatste loodjes voor ons allemaal; Lieve tekst in ‘n hartje: kei romantisch! Daarom nog maar eens de woorden die altijd als laatste zouden moeten klinken: P.S. I Love You X

No Lieve Yvo nne, Luc sam g even Het zit e a & Noah r bijna o vol en , p. Nog e h gaa supertro ven volh n g ouden ts dat jull ouden! Ik eni , ie h M h ben e eel veel v t zo goed , ver eten v upke an jullie doen! Ik schat die an s. Dan . e e h n j Lieve D o k k u ij e k n an e er naar u t he een erd. aar w lekker te it om we hee kunn t! X el liev een p k e n r w r u a r ff e a x e e j li len… xM n ank Dikke ku Nog m arc jke zom we eer. D s van pap rlijn, n we a e w K n e r e n e v u l k ie a. L er. Gr JF n dan ben ik Je lapen e . chtjes s n a n le r e a ff a r u p ok voo kker kn Nog een urlijk o weer le n, natu le a h f era e baard mama. Ik zal d pa uffel Pa s en kn u k e k Dik

te vriend Dinant, Lieve Dennis & gro n ik weer n te gaan en dan be Nog maar heel eve t elkaar me n ge din weer leuke thuis. Kunnen we gaan doen. s van Wendy uff Dikke kn el en ku

e loodjes!! MARCO... De laatst is. Geniet ondanks thu je weer Nog ff en dan ben weken. alles van de laatste en pap en mam. tal an Ch , ido Gu Groetjes van

UIT & JUN L II THUIS 2015

MARCO:

ook ik m

is je. Poo

tje van B

ros

29

MALI

MALI

Voorwoord Commandant Helidet 5 De laatste Loodjes Dit is de laatste Uit en Thuis van Helidet 5. De uitzending in Mali zit er bijna op. Voor de meeste mensen is de tijd echt snel gegaan en we zijn eraan toe om weer naar huis te gaan. Familie, vrienden en relaties kijken er naar uit om ons te verwelkomen in Eindhoven en wij kunnen niet wachten om de vliegtuigtrap af te gaan. Maar goed, zover is het nog niet. Ik zal u in deze laatste Uit en Thuis van Helidet 5 vertellen wat er zoals is gebeurd.

Allereerst hebben wij natuurlijk onze ‘Midterm’ gevierd. Een groot deel van u heeft dat tijdens de VTC in Gilze kunnen ervaren. Een geslaagde dag die na de VTC werd vervolgd door een sportmiddag. Onze Detachement Sergeant Majoor had heel handig een klein zwembad weten te regelen en daardoor werd de sportdag bij 48 graden plus toch draaglijk. Het is een traditie om halverwege de uitzending een balk door te zagen. Deze balk had hier wat bijzondere proporties gekregen doordat enkele creatieve geesten een front van een Chinook en Apache van hout aan elkaar hadden gezet, inclusief de nodige details. De traditie wil dat de Commandant begint met zagen en de rest van het zaagwerk wordt door het jongste en oudste lid van het Detachement gedaan. De ‘balk’ was zo mooi dat het zonde was om de zaag erin te zetten. Inmiddels hebben wij een ‘snake-man’ in ons midden. Bij GU werkzaamheden, waar een kabel bij een container weggehaald moest worden, voelde Peter een steek van iets wat op een brandnetel leek. Net daarna werd een slang gezien en al snel was de link gelegd. Geen brandnetel maar een slangenbeet. De collega’s reageerden zeer doortastend en voordat Peter het wist lag hij bij de ROLE I voor de eerste hulp. Snel daarna werd hij afgevoerd naar de Franse ROLE II waar een team klaar stond om te kijken wat de reactie van zijn lijf was. Ondertussen waren zijn collega’s op zoek

30

gegaan naar de slang. Die werd gevonden en ‘gereed gemaakt’ om te overhandigen aan onze HPG man die de slang kon identificeren. Een “white bellied carpet viper”. Belangrijk om te weten, want dat geeft artsen een betere indicatie van hetgeen zij moeten doen. Twaalf uur verder en twee dosis antigif was Peter weer stabiel. Een bijzonder verhaal. Hoewel wij allemaal weten dat deze ‘vipers’ hier leven, kom je ze maar zelden tegen. Een beet is al helemaal een uitzondering, maar nu dan toch voorgekomen. Halverwege juni zijn wij vereerd met een bezoek door een bijzondere delegatie. De Commandant Zeestrijdkrachten, Luchtstrijdkrachten en de Directeur van de Defensie Staf. Zij werden vergezeld door een delegatie van Buitenlandse zaken. Het doel van hun bezoek was deels om de ‘troepen’ te bezoeken maar ook om te kijken hoe het ervoor staat met de missie MINUSMA. Uiteraard waren wij bij het Helidet bereid om hun van de nodige anekdotes te voorzien. De VN blijkt voor de meeste militairen een wat ongrijpbare organisatie die processen kent die niet heel snel verlopen. Aan het bliksembezoek kwam snel een einde waarna de heren met de Gulfstream naar huis zijn gevlogen. Achteraf hoorde ik van veel mensen dat ze met de Commandant Luchtstrijdkrachten hadden gesproken en dat zij dat als positief hadden ervaren. In ieder geval een gelegenheid om de Commandant zelf aan te spreken. De missies die wij hier vliegen zijn vaak met medewerking


van, of direct voor ISR Coy (een Landmacht compagnie die Inlichtingen verzamelt) of het SOLTG. Prima eenheden waar we, gezien onze primaire taak van inlichtingen verzamelen, goed mee samen kunnen werken. Keer op keer wordt door de Ops en Intell sectie gekeken naar de beste missies en hoe die zo effectief mogelijk kunnen worden gevlogen. Met die ideeën wordt het Force Headquarters ‘gevoed’ en zo ontstaat een mooie synergie tussen de verschillende spelers. Nu we aan het einde van de uitzending beginnen te komen, durf ik te stellen dat we uitermate goed onze taak hebben volbracht. Veel troepen en vracht zijn vervoerd, met 10 daadwerkelijke Medische Vluchten zijn 47 mensen gered en er is geen kans onbenut gelaten om Inlichtingen te verzamelen. Uiteindelijk is dat de primaire reden van onze aanwezigheid. Die output was niet mogelijk geweest zonder de tomeloze inzet van al onze Detachementsleden en ondersteunende eenheden. Echt een prestatie van formaat waar iedereen trots op mag zijn. Uiteraard hadden wij het nooit zo goed kunnen doen als we niet de steun hadden gekregen van u: Het Thuisfront!

Vele pakketjes, brieven, appjes , e-mails en kaarten hebben wij mogen ontvangen en daarnaast hebben wij zoveel mogelijk gebeld. Die steun van u is van onschatbare waarde geweest gedurende de gehele uitzending. Dank daarvoor! Zoals ik al meerdere malen bij de Keek op de Week heb gezegd bestaat Helidet 5 uit mannen en vrouwen die tot het uiterste gaan om de missie te volbrengen. Wat mij betreft met recht NATO’s FINEST! Wij hebben ons steentje bijgedragen aan de vrede, de veiligheid en stabiliteit in MALI. Rest ons om een gespreid bedje te maken voor onze opvolgers van Detachement 6! Ik wens hun een succesvolle veilige missie toe!

Groet, Lt-Kol Hans Alferink Commandant 1 (NLD) Helidet 5


31

MALI

MALI

Leven in de woestijn

Zit je in Mali, je klinkt zo dichtbij!

Toen ik net in Mali was aangekomen had ik het idee dat hier niets kon leven. Natuurlijk kom je hier mensen

Geen zorgen, ik heb het echt verteld. Mijn thuisfront weet dat ik in

tegen maar verder zag ik niets. Een week later liep tijdens een fotoshoot een kameel of was het een

Mali zit. Maar via de telefoon zijn we even dichtbij elkaar. “Het is alsof

dromedaris (?) voorbij. Mager scharminkel dat wel, maar het was wel in staat hier te overleven.

je naast me staat.”

Later hoorde ik van onze HPG’er (Hygiëne en preventieve gezondheidszorg) dat in de buurt, muizen, slangen, schorpioenen, vogels, spinnen en eekhoorns leven. Onlangs kwam in onderweg naar de stad Gao wat ezels en geiten tegen, maar goed die leven met en misschien dankzij de mensen hier. Flora

Maar dat is allemaal fauna, hoe zit het met de flora? Hier en daar staat een enkele boom. Het zijn er zo weinig dat tijdens de bouw van ons kamp alle bomen op het terrein zijn gespaard. Opvallend is dat wanneer wij iets met de grond doen, en dat is meestal graven, er wat later planten groeien. Blijkbaar is het kleine beetje vocht dat dieper in de grond

zit voldoende om zaadjes te laten ontkiemen. Zo kwam ik in een greppel deze plant tegen, inclusief bloemen en grote bollen. Geen idee wat voor plant het is, het ziet er een beetje uit als een vetplant. Dus ook in deze dorre omgeving is het mogelijk dat een plant zich ontwikkelt en zijn bloemen toont aan onze wereld. Zo zie je maar, als je je ogen goed de kost geeft kom je overal mooie dingen tegen. Leven in de woestijn, het is mogelijk.

Het al is snel heel vertrouwd. Je pakt je gsm, je zoekt het nummer en even later heb je contact. Let daarbij wel op het tijdverschil (+2 uur), spontaan om elf uur in de avond bellen wordt niet altijd gewaardeerd. Ook is het al vrij snel vertrouwd dat je Nederlandse televisie in Mali kunt kijken. Het nieuws, voetballen, Dr. Phil we hoeven het niet te missen. Het missen van de laatste is overigens geen persoonlijk drama. Ook uit de radio klinken vertrouwde geluiden, je kunt je favoriete zender met gemak vinden. Heb ik het al gehad over internet? Goed, het is niet gratis, maar je kunt op ons kamp vrijwel overal inloggen om bijvoorbeeld je app’s bij te werken. Je telefoongesprek naar huis is overigens gratis. Dit pakket en nog meer wordt verzorgd door C2H (Call to home). Wie zijn dit eigenlijk? Lang hoef ik niet te zoeken want de vertegenwoordiger zit op ons kamp, vlak achter de eetzaal. En wie komt daar niet. Vaak is het kantoortje van C2H een van de eerste stops voor nieuw personeel. Even aan het thuisfront doorgeven dat je goed bent aangekomen is best belangrijk. Wie zijn ze eigenlijk?

C2H is een samenwerking tussen Gannexion B.V. en Globecomm Europe. Gannexion is een onderneming die klantspecifieke oplossingen voor satelliet en mobiele communicatie biedt en Globecomm Europe is een internationaal telecommunicatiebedrijf en levert wereldwijd telecommunicatie oplossingen op maat aan haar klanten middels satellietverbindingen.

Defensie. In Bamako wordt daarnaast de welfare verzorgd voor de buitenlandse krijgsmachten en zijn ze in Turkije actief voor de Spaanse Defensie. In Afghanistan heeft C2H de welfare verzorgd in Kabul en Kunduz.

Wie werkt voor C2H?

Wat bieden ze nog meer naast telefonie en internet?

De C2H organisatie bestaat in Nederland uit een projectteam en een callcenter. Op de verschillende locaties zijn permanent beheerders aanwezig die om de 8 tot 10 weken rouleren. De meeste beheerders zijn ex-militair, ze weten hoe het werkt binnen defensie en kennen de regels en procedures.

Naast vast en mobiel internet en telefonie, biedt C2H Nederlandse radio en televisie en natuurlijk de VTC (Video TeleConferenties) tijdens de thuisfrontdagen.

Waar zijn ze op dit moment actief?

Op dit moment is C2H actief in Gao, Bamako, Mazar-eSharif en voor ATF ME. Dit zijn sites voor de Nederlandse

32


Waaraan moet een militair denken voordat hij/zij op uitzending gaat?

Voor toegang tot internet moet iemand zijn laptop/tablet of smartphone meenemen. Voor telefonie is een simlock vrije telefoon nodig. Eventueel is bij de beheerder een eenvoudige telefoon te koop.


33

MALI

MALI

Boodschappen doen bij de UN

The day of the African child Sinds 1991 wordt op 16 juni the Day of the African child georganiseerd. Tijdens deze dag worden de slachtoffers

Cambodja aanwezig en personeel van het ziekenhuis in Gao. Het is volgens de commandant van Banru de bedoeling dat zij nauw blijven samenwerken met het ziekenhuis.

herdacht van de opstand in Soweto in 1976 en wordt Onze cateringmanagers, Jeroen en Arnold, rijden dagelijks naar de bakker op het VN kamp. Naast het verse brood halen ze op zaterdag ook de weekvoorraad voedsel op. In het magazijn van de VN kom je uit alle hoeken van de wereld voedsel tegen. Pindakaas uit India, spaghetti uit Argentinië, chocolademelk uit Azerbadjan, enz enz. De spruitjes komen daadwerkelijk uit Brussel, het zijn dus echt Brussels sprouts. En uit Nederland? Vis uit Urk, tortilla’s uit Oosterhout en vlees uit Capelle aan de IJssel en Oss. En hoe ze het doen? Geen idee, maar soms toveren ze via de VN kanalen Hollandse frikadellen of kroketten op tafel.

Afsluiting schooljaar

aandacht geschonken aan de verbetering van onderwijs

In Gao werd de afsluiting van het schooljaar gevierd. In de wijk Aljanabandia werd de onlangs opgeknapte school

gepresenteerd en lieten de leerlingen zien wat ze het afgelopen jaar hebben geleerd. Het alfabet en de maanden van het jaar werden opgezegd en werd tot 20 geteld. In het Frans maar door sommige kinderen ook in het Engels. Een mooie afsluiting van deze; The day of the African child. Een dag die voor sommige de mooiste dag van hun uitzending was.

aan kinderen in Afrika. Thema van dit jaar; de stopzetting van kinderhuwelijken in Afrika.

Ook in Gao werd aandacht geschonken aan the Day of the African child, ook door het Nederlandse contingent. Een kort verslag van de dag. Speelgoed

Personeel van het Helidet/ISR en Contco vertrok richting een school met knuffels, speelgoed en voetballen. Dozen vol spullen die het personeel van het Helidet in Nederland heeft verzameld. De verdeling werd aan de school overgelaten en al snel verlieten tientallen kinderen met knuffels, autootjes, puzzels en voetballen de school. Nog even op de foto met de militairen en daarna vertrokken zij met een grote glimlach richting huis. Philip, je mag trots zijn op je actie. Kliniek

Het Bangladesh Riverine unit (Banru) heeft aan de oever van de rivier een tijdelijke medische kliniek opzet. Op 26 juni was de kliniek geopend voor kinderen. Naar schatting van het Banru zullen ongeveer 1.000 kinderen worden onderzocht door artsen. Ter plaatse konden kinderen worden behandeld en werden (gratis) medicijnen verstrekt. Naast de artsen uit Bangladesh was medisch personeel uit

34



35

MALI

MALI

Oud hout, voor ons misschien afval. In Mali is het goud waard. Twee containers gevuld met hout staan op twee Scania’s. Daarvoor en daarachter MB’s van force protection en een voertuig van de VN. We rijden door Gao naar het noorden, naar het dorpje Berrah. Ik heb een gedetailleerde kaart maar ik kan het daarop niet vinden. Zegt wat over de kaart of over het dorpje?

geen woord Frans verstaat. Gelukkig voert de vertegenwoordigster van de VN het woord. Waar ze vandaan komen is een raadsel, maar op een gegeven moment staan er zeker honderd kinderen om ons heen. Allemaal even vriendelijk en allemaal willen ze op de foto om zichzelf vervolgens op het kleine schermpje van mijn toestel te bekijken.

Wanneer we arriveren trek ik de conclusie dat het laatste het geval is. Een paar huizen staan aan de rand van de weg. Het is rustig tussen de huizen en voor Mali ziet het er schoon uit. Ik ben inmiddels aan het zwerfvuil gewend, maar hier kom ik het nauwelijks tegen.

Na de toespraken wordt het vee bekeken en volgt een inspectie van de waterput met bijhorend groenteveldje. Met pijn en moeite weten de inwoners een 40-tal plantjes groen te houden in deze bijna-woestijn. Hoe houden de mensen het hier vol? Alles is droog, stoffig, dor en het is bloedheet. De schaarse schaduwplekken zijn al ingepikt door de geiten en koeien en zo te zien staan ze hun plaatsje niet zonder verzet af. Het hout wordt dankbaar in ontvangst genomen en hoewel de dorpsoudste de verdeling coördineert, weet deze handige jongen alvast een nieuw dak(?) voor zijn huisje veilig te stellen. Met een goed gevoel keren wij terug naar ons kamp.

Het is even zoeken naar de dorpsoudste. Maar nadat we deze hebben gevonden, worden wij naar het centrum van het dorpje gedirigeerd. In de tussentijd loopt het dorp uit, kleden worden uitgerold, een bankstel en diverse stoelen worden opgesteld in het openlucht ‘dorpshuis’. Majoor Molenaar is eregast en mag met een aantal collega’s op het bankstel plaatsnemen. Erg fijn natuurlijk wanneer je

36



37

MALI

MALI

Generaals bezoeken het personeel in Mali

Voor ieders wel en wee is er het SMT!

C-ZSK, luitenant-generaal der mariniers Robert Verkerk en C-LSK, luitenant-generaal Sander Schnitger

Het SMT..? Wat is dat? Nou, die afkorting staat

bezochten samen met Directeur Operaties Defensiestaf, generaal-majoor Michiel van der Laan en Directeur

voor Sociaal Medisch Team. Het bestaat uit

Internationale Aangelegenheden en Operaties van Hoofddirectie Beleid, David van Weel kamp Castor in Mali.

specialisten op personeelsgebied. • Het SMT hier in Mali bestaat uit 5 personen; • Een personeelsfunctionaris, de Missie 1; het aanspreekpunt voor personeelszaken in Mali; kapitein Ingelise Nieuwenhuijse • Een dokter, kapitein Koen Kors • Een geestelijk verzorger (GV’er); majoor raadsman Gösta Huijs • Een bedrijfsmaatschappelijk werker (BMW’er); kapitein Machiel Edelman • Een psycholoog, kapitein Eva Feringa

Naast de krijgsmachtdeeladjudanten waren ook vertegenwoordigers van het ministerie van Buitenlandse Zaken bij het bezoek aanwezig, waaronder Plv Directeur-generaal Politieke Zaken André Haspels en Directeur Multilaterale Instellingen en Mensenrechten, Koen Davidse. Het gezelschap werd welkom geheten door de Contingentscommandant, kapitein-ter-zee Niels Woudstra. Na de

veiligheidsbriefing was er na het avondeten tijd voor informele ontmoeting met het personeel. Op de tweede dag startte het bezoek met een presentatie van het Joint Support Detachement (JSD) en een rondleiding over het kamp. Vervolgens hadden de generaals een eigen programma en waren ze onder meer te gast bij hun krijgsmachtdeel en spraken ze daar met het personeel.

Het is ons doel ervoor te zorgen dat het personeel hier zo goed mogelijk zijn of haar werk kan doen. We adviseren commandanten gevraagd en ongevraagd over hoe ze er voor hun personeel kunnen zijn. En wie doet dan wat?

Nou, Inge de Missie 1 zorgt ervoor dat er altijd een goed overzicht is van wie er hier in het missiegebied is, ze zorgt voor het in- en uitroteren van personeel, voor het aanvragen van medailles en is het aanspreekpunt voor

Nederland voor alles wat met het personeel in het missiegebied te maken heeft. Koen de dokter houdt dagelijks spreekuur hier op Camp Castor en is het aanspreekpunt voor alle medische zaken rondom het MINUSMA-personeel. De raadsman Gösta is er voor iedereen; hij loopt rond, maakt overal een praatje en met hem kan ook echt over alles gepraat worden. Ook verzorgt hij op zondag om half 10 een ‘mijmermoment’ met elke week een ander onderwerp en live muziek! De BMW’er Machiel is er voor als er problemen zijn tussen militairen onderling, of met militairen en hun thuisfront, of wanneer het in detachementen niet zo lekker loopt. Ook is hij degene die meldingen die via het Situatiecentrum binnenkomen aanzegt bij de militairen die het betreft. Eva, onze psycholoog, is er voor het begeleiden en behandelen van psychische problemen die militairen ondervinden, zodat ze inzetbaar blijven of weer inzetbaar worden. Al met al doen we met z’n allen ons best om ervoor te zorgen dat alles op personeelsgebied zo goed mogelijk verloopt. Zo proberen we de inzetbaarheid van het Nederlandse personeel hier zo hoog mogelijk te houden! En dat doen we graag! Groet vanaf Camp Castor, Gao Mali! Namens het SMT, Machiel Edelman

GÖSTA

ROEL EVA

MACHIEL INGE

38



39

MALI

MALI

Felicitaties en bevorderingen

Elt Gerben

Sgt1 Paul Beloning SM Peter

Kap Ruben

Sgt1 Bekir

Sgt Ian

Sgt1 Peter

Belonin

g Sgt1 M

enno

Elt Jan-Joost

Sgt1 André Elt Nick

ff

Kpl Sloo

40



41

MALI

MALI

Wie is de brandweer op kamp Castor? Waarom zijn ze daar? En wat doen ze dan zoal? Naar mijn mening redelijk valide vragen waar ik een zo eerlijk mogelijk antwoord op zal proberen te dichten.

brandweer GAO (ja, daar hebben zij een brandweerkorps) niet erg zinvol is. Er ontbreekt iets essentieels in hun korps namelijk, een brandweerauto, wel hebben zij een pick-up waar zij mee kunnen rondrijden. Waarom zijn wij hier

Wie zijn wij

De brandweer is een onderdeel van het Helidet, zo ziet de defensieorganisatie dat. Wij brandweermannen zien dat om diverse redenen toch graag anders. Immers niet alle brandweermensen hier aanwezig komen van de thuisbasis het DHC (Defensie Helikopter Commando) in Gilze-Rijen. Welgeteld komen er twee uit Gilze-Rijen, twee van de vliegbasis Eindhoven, twee van de vliegbasis Woensdrecht en twee van de vliegbasis Leeuwarden. Verder zal van ons verwacht worden wanneer er brand uitbreekt ergens op het kamp Castor, dat wij ook daar het natte spul op het warme spul zullen doen (in de volksmond ook wel ‘blussen’ genoemd). Uit welingelichte bronnen heb ik immers begrepen dat wachten op de

42


Het werken met vliegtuigen en helikopters gaat gepaard met een aantal bijzondere gevaren, ik maak wel eens de vergelijking met een bioscoop. Wanneer mensen naar de bioscoop gaan, zitten ze net als in een vliegtuig keurig in rijtjes te wachten op het onheil dat er over hen heen gaat komen (iedereen over het algemeen naar volle tevredenheid). Stel wij vervangen die stevige betonnen muren van de bioscoop voor wandjes van 1mm aluminium (ik weet zeker dat men nu toch een beetje minder comfortabel in het stoeltje zit). Nu ga ik in de kelder van de bioscoop ongeveer 200.000 liter kerosine in een kunststof zak bewaren (nu weet ik bijna zeker dat niemand meer lekker

zit). Vervolgens ga ik met 900 kilometer per uur door de lucht en opeens is het de normaalste zaak van de wereld en zit bijna iedereen comfortabel aan zijn drankje te nippen en een filmpje te kijken. Om nu de gevolgen wanneer er met een vliegtuig (zwakke constructie, veel brandbare stoffen, veel hittebronnen (motoren) veel mensen dicht op elkaar) iets fout gaat te beperken, staat er dus een brandweerorganisatie paraat om bij het minste of geringste meteen in te zetten en handelend op te treden. Wat doen zij dan zoal

Het eerste wat bij veel mensen op komt als iemand de vraag moet beantwoorden, wat doet de brandweer, is vaak kaarten. Ja, dat gebeurt ook wel eens. Maar goed ook want, besef wanneer wij hard moeten werken, er meestal ergens iets goed fout gegaan is. Verder doet de brandweer op kamp Castor de meest vreemde dingen, om er een paar te noemen: • Bij de hondensectie iedere week het beton schoon spuiten; • Bij het MDI het afvalwater ophalen en tegen het stof over de hoofd wegen sproeien; • Wanneer mensen hun mid-term hebben, dit komen opluisteren en verfrissen;

• Assisteren bij het repareren van (laat ik zeggen de urinefilters van het kamp); • Oefenen door bij de hoofdpoort grote branden aan te steken en ook weer te blussen, iets waar de klasse 3 ook leuk bij meedoet :-). Daarnaast zijn er ook natuurlijk wat incidenten geweest die in de lijn der verwachtingen liggen wanneer je bij een luchthaven brandweer korps werkt: • Assistentie verlenen aan de Franse brandweer bij het blussen van een helikopter hangar op het Franse kamp; • De vliegwacht over nemen van de Franse brandweer totdat zij weer operationeel zijn; • Uitrukken naar een helikopter waar een flits en een knal uit de motor kwam; • Uitrukken naar een Antonov 12 met oververhitte motoren, blijkt om een hulpverlening te gaan om tijdens het starten de motoren te koelen (ik dacht alles al meegemaakt te hebben, wat zit ik er naast); • Uitrukken voor een brand in het verlengde van de startbaan door de flaires uit een helikopter. Ik hoop dat u een iets beter beeld heeft van de brandweer! Wees gegroet, Robin Commandant Brandweer Helidet 5


43

MALI

MALI

Wat staat er op de altijd wisselende planning? Zoals jullie hebben kunnen lezen in de vorige editie is onze collega Josey eerder huiswaarts gegaan. Hij werd eerst vervangen door een landmacht collega, daarna door een mannelijke luchtmacht collega en eind van deze maand door een vrouwelijke luchtmacht collega. De vaste basis met Ary, Karin en Leonie bleef staan, maar keer op keer werd er een andere verpleegkundige bijgevoegd.

collega’s in hun Malinese bedje, terwijl de familie druk aan het zwaaien was in Nederland. Later was er een één-op-één skype verbinding met de familie en partners. Ontzettend leuk om elkaar te zien en even wat lieve woorden naar elkaar te versturen. Hoewel Zo kwam er ander leven in de brouwerij, vers bloed op het kamp en veranderde keer op keer de groepsdynamiek. Boeiend om mee te maken hoe deze club mensen zich in de loop van de missie aanpast aan elkaar en schakelt naar aanleiding van de nieuwe vibe die iemand meebrengt. Als team hebben we de afgelopen weken in welke samenstelling dan ook, weer de nodige taken vervuld. Zo hebben we patiënten gevlogen, woonden we briefings bij, gaven CLS les en sporten en chillen ons een slag in de rondte. Echter de laatste tijd is het qua patiëntenvervoer rustig, als medevac capaciteit staan wij stand-by, gisteren, vandaag of misschien wel morgen. Echter in de afgelopen weken is er daar niet veel aan de hand geweest. Qua planning hebben we het hier ook niet altijd voor het zeggen. Helemaal niet zelfs. Zo wordt er

44


besloten dat er een kijkje genomen moet worden bij Menaka, net op het moment dat wij ons midterm feestje hebben. Jammer voor de twee crews die de vlucht moeten gaan uitvoeren, die missen allemaal de sportdag in 40 graden. De meeste van de crew waren zeer positief gestemd, aangezien die ochtend een videoverbinding aanwezig was met de familie en partners op de thuisfrontdag. Wat is er nou leuker dan operationele missies vliegen in Mali, een sportdag bij 40 graden komt misschien wel in de buurt. Eerst hebben we op de thuisfrontdag als groep druk naar de camera zitten zwaaien in de hoop dat de familie in Nederland ook terug zou zwaaien. In de meeste gevallen ging dit goed en zagen we op het tv scherm de familie teug zwaaien. Helaas lagen er ook nog een aantal

de telecommunicatie op dit kamp redelijk goed is en je dus goed op de hoogte kan blijven van zowel thuisfront als van de uitgezonden militair, is zo’n dag wel even een herinnering aan het feit dat je echt op de helft bent. Wij waren er zelfs al een week overheen, nou dan ben je echt bijna thuis lijkt het. Dit blijkt echter niet het geval, er zijn nog genoeg weken om je hier in te zetten voor we daadwerkelijk weer op Eindhoven staan. Zo ook de dag van de thuisfront contactdag. Er werd dus een lange, niet heel spannende, missie gevlogen naar Menaka om de VN weer van de nodige informatie te kunnen voorzien. Goed en wel, kwam de crew met een fly by over het kamp terug waar net de Keek op de week aan gang was. De crew kon zo nog net het moment suprême van de midtermdag/thuisfront contactdag meemaken, namelijk het doorzagen van de midterm balk. De foto’s in deze editie spreken denk ik voor zich. Super mooi gemaakt door de mannen van ons


45

MALI

MALI

Dit was een mooie ervaring in hoeveel een mens kan zweten binnen een paar uur en hoe onaangenaam het is om op een heel warme ondergrond te gaan liggen als je moet gaan schieten. Een leuke bijkomstigheid is wel dat er lokale kinderen rondom de schietbaan hangen. De schietbaan is niet meer dan een deel van de woestijn waar een heuvelrug achter ligt als kogelvanger. De moeilijkheid is om de kinderen op gepaste afstand te houden, maar aangezien die al door hebben dat er waarschijnlijk wel wat te eten en drinken te halen valt, valt dat niet altijd mee.

detachement. Daar kan de Landmacht zeker nog wat van leren. Al met al een leuke dag voor het thuisfront, Helidet 5 en de VN. Wat ook in de vorige editie te lezen was, was het feit dat er CLS lessen worden gegeven door het AE team. In deze lessen leren we de niet medisch opgeleide collega’s een slachtoffer te benaderen, te beoordelen en eventueel ook te behandelen. Deze maand is het moment aangebroken om de cursisten examen te laten doen. Planning blijft lastig, je weet nooit wanneer een afspraak door kan gaan, zo ook dit examen. Het moest gecancelled en opnieuw ingepland worden. Missies gaan voor en komen soms ineens uit de hoge VN hoed. Maar het is er echt van gekomen. Het is gelukt om 5 CLS’ers weer current te krijgen en de andere alvast een opstapje te geven naar de initiële opleiding of in ieder geval handvatten te geven voor het geval er iemand in hun buurt (gewoon op straat of in het

verkeer ) gewond raakt, dan wel bewusteloos raakt. De commandant heeft de mannen van harte gefeliciteerd met de prestaties en ze een felbegeerd certificaat overhandigd. Een mooi resultaat na een aantal weken van lessen volgen. Gelukkig hebben meer mensen zich bij het AE team gemeld met de vraag of zij ook nog wat kneepjes van het medisch vak kunnen leren. De gedachte “ je weet maar nooit waar het van pas komt” is nu tot velen doorgedrongen. Er werden nog wat nieuwe groepjes gemaakt; TD, GU, brandweer en zo werd er opnieuw begonnen met een aantal lessen voor het aanleren van het ABCD protocol.

Daarnaast wordt ter ontspanning en vermaak af en toe een bingo in de bar georganiseerd met de meest verschrikkelijke Nederlandstalige muziek. Een avondje fanatieke nummers wegstrepen doet de sfeer weer verhogen. De prijzen zijn ook niet mis, wie wil er nou niet een origineel kledingstuk uit Mali in de wacht slepen. Ook is er een keer in de twee weken een alcoholvrije cocktailmiddag, waar we druk kletsend en spelletjes spelend, genieten van een lekker drankje, nootje en de zwoele warmte.

Maar het grote aftellen is ook begonnen, we hebben de 80% op de Motivator voorbij zien komen en maken al druk plannen voor wat we op Gran Canaria gaan doen, eten en drinken. Daarnaast denken we aan de aankomst op Eindhoven en het verlof waar we daarna van gaan genieten! Dit was dus de laatste bijdrage van het AE team van Helidet 5.

Daarnaast zijn er op dit kamp meer trainingen te volgen, denk aan Franse les, insanity (wat eigenlijk gewoon een video is waarbij je de bewegingen moet volgen), karateles en salsales. Franse les is niet aan het AE team besteed, ook insanity wordt niet heel vaak gevolgd omdat er al andere sportclubjes zijn waaraan wij deelnemen. Zo doet Ary fanatiek mee met de karatelessen, waar binnenkort het examen voor volgt. Karin en Leonie volgen salsalessen, waar nooit een examen voor gaat volgen. Je kan de moves maar in the pocket hebben, wie weet komt het nog eens van pas tijdens een Caribische vakantie. De karate- en salsalessen worden op vaste dagen en tijden gegeven en ondanks dat er maar een klein aantal mensen aan de lessen deelneemt, is de positieve uitwerking daarvan dat het niveau als een speer omhoog schiet. De karatelessen reiken al verder dan de gele band en de salsalessen reiken al verder dan niveau 1. Wat hier dan verder nog op het programma staat is het schieten. Dit is aan elke militair wel besteed, maar de vreugde voor het schieten wordt hard minder als dit bij 40 graden met al je uitrusting aan moet gebeuren. Een aantal ochtenden zijn verschillende groepjes van ons detachement met de DSM en de COS meegegaan om hun skills bij te houden of op te krikken.

46



47

MALI

MALI

Midtermdag

48



49

MALI

MALI Air Mobile Protection Team

Gao, Mali

Zomaar een dag.

Het is warm, heel warm, iedereen is bezig met zijn dagelijkse beslommeringen, soms een beetje loom. Daar heb je het! “HELIDET: MEDEVAC MEDEVAC MEDEVAC” schalt door het PA-systeem op kamp Castor. Meteen schieten er 4 man CLSK FP (Force Protection) omhoog die tot dan toe stand-by stonden en gewacht hebben op dit alarm. In no time hebben ze hun uitrusting en wapens op de man en gaan ‘Hakken Billen’ meteen door naar de Flightline. Daar staat de Chinook te wachten op haar bemanning. De vier springen de heli in samen met de rest van de crew. De Chinook zoekt zich taxiënd, met een hoop geraas en kabaal, een weg naar de startbaan. Een paar minuten later verdwijnen ze achter de horizon. Wie weet wat ze daar te wachten staat… of waar ze mee terugkomen. Het Air Mobile Protection Team (AMPT) van de KLu is onderweg! Een AMPT is een team van doorgaans vier mensen dat zorg draagt voor de beveiliging van een, in dit geval, Chinook helikopter tijdens de vlucht en op de grond. Dit doet het team in samenwerking met de doorgunners en de MAOT (Mobile Air Operations Team). Naar gelang de veiligheid van bestemming of het te doorkruisen gebied wordt er AMPT meegestuurd. Bij de landing, voorzien of onvoorzien, zal het AMPT zich ontplooien om een veilige zone te creëren om de helikopter heen. De Force Protection van het JSD-04 op kamp Castor bestaat uit 2 pelotons. De KL is verantwoordelijk voor de perimeter en de ECP (Entry Control Post). Het Klu peloton, dit keer afkomstig van het 640 squadron van de vliegbasis Volkel, is verantwoordelijk voor de ‘binnenring’ en de TBB (Te Beschermen Belangen). Ook levert dit peloton 3 teams met bovenstaande taken. Regelmatig gaan er passagiers mee met de heli. Soms gaat het om gewonden, een andere keer gaat het om VIPS. Af en toe gaan er ook militairen van verschillend pluimage en uit verschillende landen mee. Om een veilige vlucht te garanderen, worden passagiers gesearched door leden van het AMPT en verzocht hun wapens te ontladen. Dit geldt zowel voor reguliere passagiersvluchten, zogeheten troopings, als voor medische evacuatievluchten (MEDEVAC). Wanneer wij niet op uitzending zijn is het CLSK gedeelte van de FP werkzaam op de vliegbasis Volkel bij het 640

squadron. Daar hebben wij doorgaans niets met vliegmachines te maken, anders dan het beveiligen ervan zodra de crew zich te rusten legt. Het was dan ook een aangename verrassing en tevens een leuke uitdaging toen we vernamen dat we getasked werden voor het leveren van AMPT’s. In plaats van alleen beveiligen van de TBB’n op de grond, mogen we nu ‘gewoon’ meevliegen! Zodoende voelen we ons hier op en top Luchtmachters. Na een uitgebreide opleidings- en trainingscyclus in ons opwerktraject, verzorgd door de MAOT, het 298sqn en de KMSL, hebben we binnen ons peloton genoeg mensen opgeleid om 3 teams te kunnen vormen. Zodoende staat er te allen tijde een team stand-by voor eventuele vluchten. De telefoon op de OPS FP gaat. Het is HeliOPs. Of de gate van de landingsbaan naar de Flightline open kan. De heli’s komen terug. De Chinook komt tot stilstand en de bemanning komt eruit. Er komen ook brancards uit. De ziekenauto van de Role1 staat er ook bij. De mannen van het AMPT hebben ook brancards in hun handen. Gezichten staan grimmig. Alles is goed gegaan, maar niet voor de passagiers die ze meegenomen hebben. Nadat de gewonden zijn ingeladen gaat de ZAU (ziekenauto) van de Role1, onder begeleiding van het QRF (Quick Reaction Force) van de CLAS FP, snel richting de Role2 in GAO. Het AMPT is moe, heeft dorst. Maar zoals altijd worden ze opgevangen door de collega’s die deze keer niet mee mochten. Ze helpen ze bij het afdoen van hun uitrusting, bergen hun wapens op en er staat ijskoud water uit de vriezer voor ze klaar. Er wordt nagepraat, ook met de rest van de crew. Het is mooi te zien hoe een vliegend squadron en een Force Protection eenheid naar elkaar toe groeien en integreren. Één team, één taak. En zo hoort het! CLSK Force Protection Gao, Mali

50



51

Zuid-Soedan

Zuid-Soedan

Hier weer een kort verslag van de afgelopen twee maanden in het fantastische Zuid-Soedan, het land van de zwartste mensen op aarde, de meeste afval op straat, het natste regenseizoen en de slechtste infrastructuur ter wereld. 19 april was mijn 30e verjaardag en een van mijn collega’s was zo attent geweest om mijn kamerdeur te versieren. ’s Avonds hadden we een borreltje en ik had een taart laten maken bij een lokale bakkerij. De enige bakker in heel ZuidSoedan die taarten kan maken! Ik kon bepalen hoe groot de taart moest worden en welke kleur de versiering moest krijgen. Ze konden zelfs een tekst bovenop de taart zetten! Oordeel zelf maar wat je van de Zuid-Soedanese taart kunsten vindt, de smaak was in ieder geval perfect! En dat voor slechts 25 euro, wat voor de lokale mensen hier uiteraard niet te betalen is. Zondagochtend naar een Keniaanse kerkdienst geweest waar we waren uitgenodigd door een Keniaanse vrouw die ik op een markt had ontmoet. Om 8.30 moesten we aanwezig zijn en werden we netjes ontvangen door die vrouw en werden we aan de priester voorgesteld. Aardige man, die zelf tijdens de dienst de gitaar aan het bespelen was. De dienst bestaat voornamelijk uit zingen, dansen en preken. Het is een vrolijke dienst waarbij uiteraard ook veel over Zuid-Soedan wordt gesproken en over hoe ze vrede moeten stichten en de armoede moeten bestrijden. Wat me opviel was dat iedereen erg netjes gekleed was en ze echt een dagje uit hadden. Tijdens de dienst kwamen er ook nog wat kinderen de kerk binnen gelopen en die kwamen direct naar ons toe, omdat we de enige blanken waren, om zich voor te stellen! Erg apart en opvallend dat die kinderen dat uit zichzelf deden. Aan het einde van de dienst werd er verteld dat er gasten waren uit Nederland en of die zich even wilde voorstellen. Toen werd plots de microfoon aan mij gegeven, alle ogen op mij gericht en ik zei de magische woorden; ‘ I’m Sam from the Netherlands and thank you for inviting us’ Toen bleef het stil... en ik knikte nog naar de priester van dit is het maar hij en de rest bleven maar vol verwachting naar mij kijken. Ik heb toen maar de microfoon terug gegeven, later hoorde ik dat ik de zin had moeten eindigen met; ‘God bless you all’ Wist ik veel... :-). Aan het einde van de

52


dienst moesten we buiten de kerk in een rij gaan staan en iedereen die aanwezig was een hand geven en geluk wensen, aparte ervaring maar wel erg leuk om mee te maken. De meeste nationaliteiten verblijven op het VN kamp, die leven en werken daar. De Canadezen, Australiërs, Denen en Noren wonen, net als wij, ook buiten het VN kamp en die verblijven op een eigen compound in de stad. We zijn al een paar keer bij hun op bezoek geweest en ik heb een paar foto’s gemaakt zodat je een idee krijgt van zo’n compound. Met name de Canadezen hebben hun compound erg goed beveiligd. Ze hebben hun eigen beveiligers in dienst, die zelf ook op de compound leven om te voorkomen dat er een ‘lek’ in de beveiliging komt. Daarnaast hebben ze een dikke metalen hoofdpoort en

daarachter nog een slagboom zodat je niet zomaar de poort eruit kan rijden. Ook hebben ze een extra achteruitgang mocht de hoofdpoort geblokkeerd zijn. Ze hebben ook een zwembad maar die valt in het niets vergeleken met die van ons. Ze hebben een grote BBQ die ze zelf vaak gebruiken om hun avondeten mee te bereiden. Tevens maken ze gebruik van hun eigen brandstof en watervoorraad. Stukken beter geregeld dan bij ons want wij moeten onze eigen brandstof en water in de stad kopen en dat heeft de laatste weken nogal wat problemen opgeleverd. Gelukkig heb ik zelf altijd 24 flessen reserve staan op mijn kamer, maar er waren collega’s die dus niets meer hadden en water uit de kraan moesten gebruiken. Dit kan wel maar dan moet je het eerst goed koken en daarna een ‘zuiverings’ tablet erin gooien voordat je het kan drinken. Een ander probleem is nog steeds de wisselkoers hier, want deze is inmiddels bijna verdubbeld!! Dat houdt in dat je voor 100 USD nu 1200 Zuid-Soedanese pond krijgt i.p.v. 700! Met als gevolg dat de supermarkten, tankstations en ga zo maar door ook alle prijzen omhoog gooien omdat zij weer de dollar koers aanhouden. De financiële markt is van grote invloed op de stabiliteit van een land, maar de regering is hier niet echt mee bezig en dus moet de internationale gemeenschap maar weer bijspringen. De compound van de Australiërs zit op 5 km afstand van ons hotel. Zij huren deze compound voor een bedrag van bijna 700.000 Euro per jaar. Daarnaast hebben ze net als

ons civiele beveiligers die worden geleverd door het bedrijf genaamd; ‘Warriors’ . Wij waren uitgenodigd door de Australiërs om ‘ANZAC’ dag (nederlaag in 1915 waarbij 8.000 Australiërs omkwamen bij de bevrijding van Turkije) herdenken. Dit is een jaarlijkse herdenking in Australië, je kunt het vergelijken met onze jaarlijkse dodenherdenking. Alleen hebben de Australiërs veel meer tradities die ze in stand houden; zo beginnen ze de dag om 5.00 uur met een gezamenlijk ontbijt en een glas sterke drank genaamd ‘ Bundaberg’. Want dat dronken de mannen ook die ik 1915 de strijd in gingen. Daarna hebben ze om 11.00 een grote parade en om 15.00 is er een speech van hun chef, gevolgd door een drankje en BBQ. Was een leuke en interessante dag waarbij je veel leert van hun cultuur en gewoontes. Boven op het gebouw hebben ze een dakterras waar ze een BBQ met een Nederlandse parasol hebben staan. Altijd goed om Nederlandse invloed terug te zien in Zuid-Soedan! Onderweg naar het dakterras kwam ik langs de ‘controle kamer ‘ van het gebouw. Ze hebben deze denk ik laten installeren door een Afrikaanse monteur. Zoals gepland ben ik ook een dag naar het vluchtelingenkamp geweest. Dit kamp ligt tegen Juba aan en is ontstaan in januari 2014 nadat de burgeroorlog in Zuid-Soedan uitbrak. Het vluchtelingenkamp is verdeeld in drie kampen waar in totaal 40.000 mensen leven! Het grootste kamp bevind zich nu in het noorden van Zuid-Soedan, daar zitten nu namelijk 90.000 vluchtelingen! De vluchtelingen in het kamp waar ik ben geweest zijn van dezelfde stam want je kunt hier geen stammen met elkaar mengen want dan krijg je binnen het kamp ook weer onrust, wat kan resulteren in een oorlog binnen het kamp. Dit kamp is door de VN opgezet en ziet er bijna ‘perfect’ uit! Zo zijn er gestructureerde wegen, is er een kerk, school, ziekenhuis en water/voedsel punten. Hygiëne binnen een kamp is ook erg belangrijk want zeker tijdens het regenseizoen is het van belang dat een cholera uitbraak wordt voorkomen. Malaria heerst er altijd wel, maar dat is redelijk te genezen als je er op tijd bij bent. Op het vluchtelingenkamp zitten ook veel hulporganisaties die veelal bestaan uit vrijwilligers vanuit de hele wereld.


53

Zuid-Soedan

Zuid-Soedan

Die verzorgen medische hulp, geestelijke hulp, geven les, zorgen voor voedsel en drinkwater. Ik had voor mijn bezoek ook wat dingen meegenomen die ik wilde uitdelen aan de kinderen op het kamp. Zo had ik snoep meegenomen en opblaasbare voetballen. Zodra ik buiten de auto stond kwamen de kinderen op me af gestormd, allemaal schreeuwen van blijdschap en benieuwd of ik wat lekkers bij had. Nadat ze rustig waren geworden begon ik snoep uit te delen en het is alsof je een hond wat lekkers geeft! Ze trekken met geweld de snoep uit je hand en proppen het ook met geweld in hun mond, soms wel drie tegelijk, alsof het hun laatste maaltijd kan zijn! Je merkt dat die kinderen alles doen voor eten en erg strijdlustig zijn. Ook al is het weer rustig in het land de vluchtelingen willen niet meer terug naar hun oude plek maar blijven liever in het kamp want daar zijn ze van alle gemakken voorzien, er is water, voedsel en hun onderkomen is meestal beter en mooier dan dat ze hadden! Natuurlijk wil je dan niet weg! Dus de VN moet daar dan ook op inspelen door bepaalde dingen te beperken en het leven op het kamp minder aantrekkelijk te maken. Dit doen ze vaak door minder voedsel en water te verstrekken of spullen af te nemen (waterpijp, fietsjes). Maar toch blijft het erg lastig om vluchtelingen weer terug te sturen naar hun oude plek, meestal duurt dit proces jaren! De kinderen zijn vriendelijk en willen allemaal je hand vasthouden als je over het kamp loopt. Op een gegeven moment had ik drie kinderen aan iedere

54


hand en dan is het nog onderling vechten wie je hand mag vasthouden. Ook je blanke huid en de haren op je arm vinden ze allemaal vreemd en ze trekken dan ook graag aan je arm haren om te controleren of die wel echt zijn. Ik had ook nog wat opblaasbare voetballen bij en dacht dat het leuk zou zijn voor de kinderen als ik die zou geven zodat ze ermee konden gaan spelen. Ik had al bedacht dat het lastig zou worden, aangezien ik al eerder ballen had uitgedeeld en ze daarna ruzie kregen om die ballen. Dus ik vertelde ze van te voren dat ze samen moesten spelen met de ballen en geen ruzie moesten maken. De eerste bal die ik wilde opblazen werd uit mijn hand getrokken door een brutaal jong dat vervolgens wegrende met de bal, de tweede poging ging beter totdat ik de bal aan de groep gaf. Het werd een massale vechtpartij waarbij kinderen vanaf 3 tot 12 jaar betrokken waren, meisjes en jongens die er alles voor deden om de bal te bemachtigen. Slaan, schoppen en bijten, het maakt ze niets uit! Na een paar minuten was het gevecht voorbij en liepen er een paar verslagen en huilend rond, die heb ik proberen te troosten maar ze waren echt flink te grazen genomen! Ik heb nog nooit zoveel agressie en vechtlust gezien bij kleine kinderen en zelfs baby’s! Kleine meisjes met pampers aan die met hun armpjes rond zwaaide met de hoop iemand te raken. Van kinds af aan zit het er al ingeworteld en ze weten niet beter dan dat alles behalve hun eigen stam/familie hun vijand is en dat ze moeten vechten om dingen op te lossen i.p.v. te praten. Erg confronterend en het doet je beseffen dat deze oorlog hier misschien wel nooit wordt opgelost aangezien de kleine kinderen van de huidige stammen vaak niet wijzer worden opgevoed dan hun ouders. Het afval begint zich langzamerhand flink op te hopen in

de straten en daar hebben ze nu een oplossing voor bedacht! Gewoon de fik erin :-). Waar je normaal in Nederland een vergunning voor moet aanvragen kun je hier gewoon onbeperkt stoken. Het regenseizoen is inmiddels ook begonnen en dat kun je goed merken aan de wegen. 95% van de wegen zijn hier gemaakt van zand met stenen en dat zorgt voor de nodige problemen tijdens en na de hevige regenval. Zo bestaat er hier ook geen afwateringssysteem en repareren ze de wegen nooit waardoor kuilen vollopen met regenwater en je enorme plassen krijgt waar menig auto zich in vast rijdt. Vorige week hebben we de zwaarste regenval tot nu toe gehad, de hele nacht en ochtend geregend waardoor elke straat was veranderd in een stromende rivier. Want dat is het andere probleem wat ze hier hebben; de meeste ‘huisjes’ staan in de laagst gelegen woonwijk van Juba (waar ook ons hotel staat) waardoor al het water daar uiteindelijk terecht komt. Daardoor ontstond er een flinke stroming in het water wat door de lokale mensen erg werd gewaardeerd want die gebruikte de ‘rivier’ om hun afval te lozen. Zo gooide iedereen het huisafval in het water waardoor hun van het afval af zijn, dat het laagst gelegen huis alle zooi voor zijn deur krijgt maakt verder niets uit! Natuurlijk even rondgereden om een impressie te krijgen van deze regenval en hoe deze een complete woonwijk veranderd in een stromende rivier.

Tijdens de regen is er op straat niemand te bekennen want iedereen zit natuurlijk te schuilen, maar zodra de regen is gestopt komt iedereen weer tevoorschijn en gaat het leven op straat weer verder. Mensen gaan hun kleren uittrekken om deze aan een boom te laten drogen en ze beginnen met het droog en schoonmaken van de hutjes, want de meeste zijn onder water gelopen. De slimmeriken hebben hun bedje op stenen gezet zodat deze tenminste nog droog blijft, de minder slimme mensen niet en deze slapen dus in een nat koud bed. Ik kwam erachter dat de Japanners een eigen kamp hebben op ons VN kamp. De Japanners zitten hier met een hele grote groep militairen die zorg dragen voor de infrastructuur op en rondom het VN kamp. De Japanners zijn daar specialisten in en ze hebben dan ook aardig wat materiaal en personeel bij om dat te realiseren. Ik heb een bezoek gebracht aan hun kamp en gevraagd of ik wat foto’s mocht maken, dat was na veel praten uiteindelijk toegestaan. Het is een wereld van verschil zodra je het Japanse kamp oploopt! Ze hebben het kamp zelf gemaakt en is van alle gemakken voorzien, zo hebben ze overal camera’s en bewegingssensoren hangen, satelliet verbinding en perfecte wegen en afwatering! Ook hebben ze een eigen fitness, eetzaal en ziekenhuis met operatiekamer en röntgenafdeling! De Japanners willen van niemand afhankelijk zijn en dat is ze ook aardig gelukt! Het hele kamp ziet er erg gestructureerd uit en de hygiëne is er echt top. Zo moet iedereen die een gebouw wilt betreden zijn schoenen laten reinigen en uiteraard ook zijn handen wassen. Alle auto’s worden strak geparkeerd en ze hebben zelfs grind laten overkomen voor de wegen op het kamp, want dit soort grind in niet te verkrijgen in Zuid-Soedan.


55

Noot van de redactie

Veldpostregeling

Adressering

De teksten komen in beginsel uit de uitzendgebieden en worden zoveel mogelijk in originele vorm geplaatst, tenzij de redactie, bijvoorbeeld uit veiligheidsoverwegingen, anders besluit. De in de Uit&Thuis front opgenomen artikelen weerspiegelen niet per definitie de visie van de luchtmachtleiding. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. Overname van artikelen is slechts toegestaan met toestemming van de redactie en bronvermelding. Overigens worden artikelen en foto’s van het thuisfront ook zeer op prijs gesteld.

Vanuit Utrecht wordt éénmaal per week post verzonden naar de missiegebieden. De duur vanaf de Militaire Post Organisatie (MPO) naar de persoon in het missiegebied bedraagt maximaal twaalf werkdagen. Alle poststukken waarin zich goederen bevinden, moeten voorzien zijn van een volledig ingevulde douaneverklaring CN22 (te verkrijgen op elk postkantoor).

Regel 1: Regel 2: Regel 3: Regel 4: Regel 5:

Contactadressen: SITCEN:

Rang, Naam, Voorletters Werknemers I.D. (peoplesoft nummer) Eenheid NAPO nummer 3509 VP Utrecht

Vragen en informatie

Voor vragen en informatie kunt u terecht bij de Militaire Post Organisatie op werkdagen tussen 07.30 uur en 16.00 uur.

NAPO-nummers

Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is het Situatiecentrum Koninklijke Landmacht (SITCEN). Het SITCEN is 24 uur per dag bereikbaar vanuit Nederland, Duitsland of België: 00800-23262692 (niet gratis met GSM). Vanuit alle overige landen is het SITCEN bereikbaar op het volgende nummer: +31-30-2236000 (niet gratis). OPCEN Klu (alleen voor ATF ME/FSE Mirage): Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties van ATF ME en FSE Mirage met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is de desk van het Operatiecentrum Koninklijke Luchtmacht (OPCEN KLU). OPCEN Klu is 24 uur per dag bereikbaar: +31 (0) 76 544 7777. OPCEN/BPZ (Bureau Operationele Personeelszaken) Voor overige zaken aangaande (individuele) uitzendingen waaronder missevoorbereiding, afwikkeling en thuisfrontzaken kunt u contact opnemen met de medewerkers van het Bureau Operationele Personeelszaken van het Operatiecentrum Commando Luchtstrijdkrachten (#CLSK/PLV C-LSK/DO/OPCEN/SOPS/BPZ; [email protected]) of 076-5447720/076-5447750, Postbus 8762, 4820 BB, Breda.

Elk uitzendgebied en elk detachement heeft een eigen NAPO-nummer. Deze nummers zijn helaas af en toe aan veranderingen onderhevig door verhuizingen, naamsveranderingen, en dergelijke. Op de website van de MPO vindt u het meest actuele overzicht van alle NAPO nummers. Hiervoor gaat u naar www.defensie.nl/ onderwerpen/thuisfront/inhoud/ praktisch/post.

Telefoon: 030-2877020 Fax: 030-2877028 E-mail: [email protected] Vluchttijden

Vluchttijden zijn te zien op Teletekstpagina 765 (Nederland 1, 2 en 3). Hier krijgt u de meest recente tijden en wijzigingen te zien. Sectie Communicatie CLSK Postbus 8762, 4820 BB Breda Telefoon: (076) 544 71 32

C o l o f o n Deze digitale uitgave van het Uit&Thuisfront magazine wordt samengesteld door Sectie Communicatie CLSK, samen met uitgezonden militairen en hun thuisfront. De redactie heeft het recht om artikelen te weigeren, te redigeren en/of in te korten. De artikelen in dit magazine zijn volledig voor rekening van de auteurs. Overname van (delen van) artikelen en foto’s uit dit blad is alleen toegestaan met toestemming van de redactie en met bronvermelding.

Facebook Kijk ook eens op de facebookpagina van de Koninklijke Luchtmacht. Op www.facebook.com/Luchtmacht posten wij regelmatig berichten met foto’s en/of filmmateriaal. U kunt ons ook volgen op Twitter via @Kon_Luchtmacht. Mocht u nog tips en ideeën hebben om dit magazine te verbeteren, laat het dan weten. Namens de redactie van Uit&Thuisfront, Public Affairs Officer, Kapitein Wendy


56

Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 164

Recommend Documents