Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 167

Uit & Thuis front

Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 167

inhoud 1(nld)atfme

Van de Detach Cirkeltje rond Hallo thuisfront, welkom bij alweer de laatste bijdrage van helidet 6

Inhoud

aan de Uit&Thuis. Nog maar een korte periode en onze opvolgers 2

Nederlanders in Mali

4

aarde die we ondertussen zijn gaan beschouwen als stoep. Waar-

Van de meteoman

6

schijnlijk zijn we tegen de tijd dat u dit leest al bezig met de overdracht

Mijn uitzending: een terugblik

8

naar onze opvolgers en aan het inpakken om te vertrekken richting

MINUSMA Gao, september 2015

10

70 jaar 298 squadron: ook in Mali een feest

14

Beste familie, vrienden en collega’s thuis

16

De Vliegveiligheid

18

Medevac in Mali

20

Hartenkreetjes 22 Van de detachementscommandant ATF ME 4

24

Final 26 Van de detachementsergeant-majoor Air Task Force Middle East 4 28 De Sectie 8 (financiën) van ATF ME 4 29 Onderweg terug van weggeweest te zijn

32

Mijn belevenissen bij ATF ME 4

34

Gesprekken achter een lage drempel 36

2

staan bij ons op de stoep, of beter gezegd, de aangestampte rode

Cirkeltje rond

Bijna naar huis

38

(Halve) Marathon

42

Commando-overdracht FSE Mirage

44

huis, richting jullie allemaal. Als het zover is, zullen we terugkijken op een bijzondere periode, een periode gedomineerd door groot technisch onderhoud aan de helikopters en genoeg regen om onze halve uitzending tussen het gras te lopen. Uw relatie heeft veel bijgedragen aan de goede resultaten die zijn geboekt door het detachement. Het verzamelen van inlichtingen, verzorgen van bevoorradingen in het veld, het verplaatsen van troepen en het redden van levens met de Medevac helikopters. Vrijwel alle vluchten zijn gezamenlijk uitgevoerd met Chinook en Apache om als een Zwitsers zakmes in te kunnen spelen op de continu veranderende situatie in het politiek onrustige Mali. Een voorbeeld van zo’n missie is de recente medevac van vijf kleine kinderen die gewond waren geraakt door het spelen met een granaat. Zoals u heeft kunnen lezen in de vorige editie van dit blad bestaat het detachement uit militairen met een grote verscheidenheid aan functies. Al deze mensen van det 6 zijn nodig geweest om missies als de medevac te allen tijde uit te kunnen voeren.

U I T & OKTOBER THUIS 2015

Dus hoewel uitgevoerd door slechts een handvol mensen, voor dit soort missies is elke militair van belang en het resultaat geeft dan ook een goed gevoel bij iedereen. Een van de voorbeelden hoe we weer essentiële ondersteuning hebben kunnen leveren aan de bevolking van Mali. De beloning kwam overigens later, nadat we later hoorden dat het goed ging met de kinderen. Tijdens de ISR missies leveren we ook informatie die indirect van belang is voor Nederland. Dit lijkt u thuis niet direct te treffen, maar waar bijna elke dag op het nieuws gesproken wordt over stromen vluchtelingen bij u om de hoek, worden bij ons om de hoek deze stromen gevoed door illegale mensensmokkelaars. Door Mali lopen verschillende smokkelroutes waar mensen vanuit heel Afrika richting de Middellandse Zee worden

Mali

ementscommandant nodig om de problematiek op te lossen bij de bron. Een korte bijdrage van uw relatie in Mali kan een stukje van de puzzel oplossen om een langdurig probleem in Nederland beter aan te kunnen pakken. Op deze manier is de cirkel weer rond.

vervoerd. Na een hachelijke oversteek bereiken zij Europa en verschijnen bij u op de televisie. Naast de taak die het helidet voor MINUSMA in opdracht van de VN uitvoert, het verzamelen van inlichtingen en het maken van beeldmateriaal, is een bijvangst dat deze routes inzichtelijker worden. Deze informatie zorgt er op zijn beurt voor dat de vluchtelingenproblematiek beter begrepen wordt. Dit begrip is ook in Nederland

Zoals ik begon, is die kleine bijdrage nu echter zo goed als tot een einde gekomen. Ik ben trots op alle mannen en vrouwen die hebben bijgedragen aan het succes van het helidetachement 6. Tevens wil ik u graag bedanken voor uw geleverde steun en vertrouwen. Zonder deze twee aspecten zou het niet mogelijk zijn geweest om op het huidige hoge niveau te presteren en hadden we die vijf kinderen misschien niet kunnen helpen. Het gehele detachement heeft goed en serieus werk geleverd, zonder dat de sociale aspecten uit het oog zijn veloren. Ik ben oprecht onder de indruk van de inzet en het professionalisme. Nu nog de laatste puntjes op de i en vervolgens staan we voor u het weet met zijn allen vol ongeduld te wachten op Eindhoven. We zullen er alles aan doen om de beloofde datum waar te maken, maar kunnen helaas niks van tevoren garanderen. Ik kan u wel een kleine prognose


geven over uw gevoelens: Het begint met het wachten op de KDC-10… “Zo, die is tenminste geland”… vervolgens dat eeuwige taxiën, parkeren en nog meer ‘veel te langzame’ handelingen in de cockpit… “Waarom duurt dat zo lang?”… Eindelijk staat die trap tegen het vliegtuig aan en gaat de deur open… een eerste glimp vanaf het balkon of vanachter het glas… “Zo, die is wel afgevallen”*… Weer naar binnen en weg uit het zicht… “Wat gaan ze nu weer doen?”… Dan dat eeuwige wachten tot ze hun bagage hebben en de hal in komen lopen… Eindelijk, eindelijk die zo hard verdiende knuffel! Tot snel! De hartelijke groeten uit Gao, Mali. Lt-Kol Martin Commandant 1(NLD) Helidet 6 *) De Koninklijke Luchtmacht of het helidet 6 en haar staf zijn niet verantwoordelijk voor een relatie die niet is afgevallen of zich overdadig tegoed heeft gedaan aan alle voorhanden zijnde lekkernijen resulterend in een toename van gewicht.

3

mali

Nederlanders in Mali Na een intensieve opwerkperiode ben ik vanaf vliegbasis Eindhoven vertrokken naar Mali. Via de hoofdstad Bamako kwam ik uiteindelijk aan op het vliegveld in Gao. Aan de gebouwen van het vliegveld is nog duidelijk te zien dat hier is gevochten. Kogelgaten in de muren en op het dak van de verkeerstoren een met zandzakken versterkte positie waarin een luchtverkeersleider gewapend met een verrekijker en radio zijn werk doet. Welkom in Mali, wat is hier eigenlijk aan de hand? Mali kun je ruwweg verdelen in twee delen. Het zuiden is groen, vochtig en heeft overwegend een donker gekleurde bevolking. In het zuiden vind je de hoofdstad Bamako waardoor de rivier Niger stroomt. Het noorden is droog en bestaat voor een deel uit de Sahara en de Sahel. In deze woestijnachtige omgeving wonen verschillende stammen. Vaak met een lichtere huidskleur en met meer Arabische kenmerken. De Toeareg is zowel de bekendste als kleinste groep. In het noorden voelen ze zich niet betrokken bij de regering in Bamako. Al jaren streven zij naar een zelfstandige staat, Azawad. Veel Toeareg vochten in

4

Libië voor Khadaffi, toen deze viel, keerden veel Toeareg werkloos maar met wapens terug naar het noorden van Mali. In 2013 probeerden zij opnieuw de onafhankelijkheid van ‘Noord-Mali’ te bevechten. Nu met de wapens en ervaring uit Libië en dit keer met succes. Gesteund door groeperingen als Al Qaida versloegen de Toeareg het Malinese leger. Hierdoor dreigde het hele land onder de voet gelopen te worden. De regering riep uiteindelijk de hulp in van de Fransen. Met operatie Serval dreven de Fransen de Toeareg en andere stammen terug naar het noorden.

Hierna is de VN met operatie MINUSMA begonnen met het stabiliseren van het land. MINUSMA heeft vier prioritaire taken; 1. Veiligheid, stabilisatie en bescherming van burgers; 2. Steun aan nationale politieke dialoog en verzoening; 3. Steun aan herstel staatsgezag, heropbouw veiligheidssector, bevordering mensenrechten en steun voor humanitaire assistentie; 4. Additionele taken; bescherming VN-personeel en steun aan bescherming cultureel erfgoed.


mali

Hiervoor heeft MINUSMA op dit moment de beschikking over 9.000 militairen uit 23 landen, 1.500 politieagenten waaronder Nederlandse Individual Police Officers (IPO’s) en ruim 1.000 burgers. De burgers houden zich vooral bezig met de politieke kant van de missie. Militairen zorgen voor een veilige en stabiele omgeving voor de burgerbevolking. Het VN hoofdkwartier is gevestigd in Bamako waar ook de Force Commander zit. De hoofdtaak van de Nederlandse militairen in Mali is het verzamelen, analyseren en verwerken van inlichtingen. Inlichtingen waarmee de Force Commander de inzet van zijn eenheden kan bepalen. MINUSMA wordt een intell driven mission genoemd. In Bamako is ook de All Sources Intelligence Fusion Unit (ASIFU) gevestigd. Het ASIFU stuurt de inlichtingenoperatie aan, coördineert de informatiestromen en analyseert en integreert de verzamelde informatie en inlichtingen tot inlichtingenproducten. De inlichtingen benodigd voor MINUSMA beperken zich niet tot inlichtingen over de opstandige groeperingen.

Om een geïntegreerd beeld te scheppen, focust ASIFU op inlichtingen in de domeinen: politiek, militair, economisch, sociaal, infrastructuur en informatie. In Gao zet Nederland hier drie eenheden voor in; de Special Operations Land Task Group (SOLTG), de Intelligence, Surveillance, Reconnaissance (ISR) compagnie en het helikopterdetachement. De SOLTG concentreert zich op de buitengebieden. Tijdens meerdaagse

patrouilles maken zij bijvoorbeeld contact met de bevolking en groeperingen in de woestijn. ISR concentreert zich meer op de stedelijke centra zoals Gao. Zij praten bijvoorbeeld veel met bestuurders. Ook hebben zij de beschikking over de onbemande Scaneagle die de omgeving vanuit de lucht in de gaten houdt. Apaches en Chinooks van het helikopterdetachement voeren regelmatig verkenningsvluchten uit en zorgen voor luchttransport. Daarnaast wordt de Chinook ingezet voor medische evacuaties (medevac) waardoor ook de actieradius van bijvoorbeeld de SOLTG kan worden vergroot. Naast de drie hierboven genoemde eenheden zijn op kamp Castor ook ondersteunende eenheden actief. Deze zijn verzameld in het Joint Support Detachment (JSD). Hierbij kun je denken aan personeel in de logistiek, horeca, techniek en medische dienst. De contingentscommandant en zijn staf laten het aantal Nederlanders op kamp Castor in Gao groeien tot ongeveer 450 personen.


5

mali

Van de

meteoman

6


mali

“Jullie gaan naar Gao, een plaats in het zuiden van de Sahara woestijn. Het wordt er warm en droog, ondanks dat jullie in het regenseizoen gaan. Houd rekening met veel zand en weinig groen.” Dat was min of meer hoe de weersomstandigheden en omgeving ons werden voorgehouden tijdens het opwerken naar deze uitzending. De realiteit blijkt toch een kléin beetje af te wijken van dat beeld.

Daar waar normaliter in Gao ongeveer 150 tot 180 mm neerslag valt in een regenseizoen (mei-september) is in de periode van helidet 6 al meer dan 300 mm neerslag, and counting, gevallen. Voor Nederlandse begrippen lijkt dat niet heel veel, maar als u zich bedenkt dat die

neerslag in zeer korte periodes valt (soms wel 60 mm in één uur) en in een gebied zonder afwatering van Nederlandse standaarden, dan levert dat de nodige lokale zwembaden op. Dergelijke hoeveelheden neerslag zorgen er ook voor dat gebieden die normaal gesproken uit enkel zand en


steen bestaan binnen een paar dagen groen zijn. Locals spreken dan ook van de meest natte regenperiode in Gao in de afgelopen veertig jaar. Voor mij als weerman een uitdaging, maar zeker ook voor de rest van Helidet 6 en Kamp Castor.

7

mali

Mijn uitzending:

een terugblik Toen ik in maart richting Mali vertrok, had ik nog weinig beeld bij het land. Tijdens de missiegerichte opleiding heb ik veel informatie ontvangen, maar dat leverde nog niet het beeld op dat ik nu, na zes maanden, heb. Droog, dor, arm, zand, zon, warm en onherbergzaam, dat was mijn beeld. Dat beeld klopt nog steeds, maar er is wat bij gekomen, namelijk kleurrijk, verrassende natuur en weersinvloeden en een vriendelijke bevolking. Alleen het woordje warm heeft geen stand gehouden: het is hier heet. Bloedheet.

Het weer en het klimaat, laat ik daar dan maar mee beginnen. Grote delen van Mali hebben een verwaarloosbare hoeveelheid neerslag. Ongeveer 70% van het land kent zo weinig neerslag dat er onvoldoende water is voor landbouw of drinkwater. Ons kamp ligt bij de stad Gao, in het

8

noordoosten van Mali aan de rand van de Sahel. In Gao regent het vooral in de maanden juli en augustus. Dit jaar heeft het erg veel geregend. Omdat de grond hard en droog is, blijft het water liggen en trekt het nauwelijks in de bodem. Gemiddeld is het rond de 40 graden,

soms met uitschieters richting de 50 graden Celsius. Tijdens de eerste maanden van mijn uitzending (april t/m juni) was de natuur in rust. Bomen waren dor en kaal, dieren waren nauwelijks te zien, nog geen vogel in de lucht.


mali

Tijdens het regenseizoen leefde de natuur op. Bomen werden groen en dieren lieten zich zien en horen. Omdat het gras ging groeien, kwamen meer insecten in de lucht waardoor ook vogels zich lieten zien. Zon, regen, zandstormen en onweer, ik heb het allemaal voorbij zien komen. Maar dan steeds net iets extremer dan in Nederland. Ik ben een paar keer in de stad Gao geweest. Een stad zoals je misschien in Afrika kunt verwachten. Stoffig, druk, zwerfvuil en kapotte wegen. Wanneer je naar de stad rijdt, kun je het beste naast de weg rijden. Het zandpad is stukken beter dan de asfaltweg. Onderweg word je van alle kanten toegezwaaid door kinderen. Ook volwassenen groeten of knikken naar ons. De gemiddelde Malinees waardeert onze aanwezigheid en waarderen de stabiliteit die dit met zich meebrengt. Het is opvallend hoe kleurrijk de vrouwen zijn gekleed. Mooi felle kleuren en vooral schone kleding. Mijn uniform was na een week bruin van het stof en is nooit meer echt schoon geworden. Mijn mooiste momenten tijdens mijn uitzending heb ik vooral in de stad Gao beleefd. Het versterken van

een toegangscontrolepost in het noorden waardoor de stad veiliger werd. Het bijwonen van een manifestatie op een school over vrede, het uitdelen van speelgoed dat was ingezameld door Philip van helidet 5, het brengen van hout naar een dorpje iets ten noorden van Gao, het bezoeken van een opgeknapte basisschool, het bijwonen van een VN sportdag in het stadion, het bezoeken van een gratis medische kliniek dat werd georganiseerd door collega’s uit Bangladesh en de trip met collega’s van het mediacentrum

defensie in de stad en later met een Chinook. Mijn mooiste moment? Een fotomoment met een klein jongetje in Gao. Zoals veel kinderen in Gao, kwam hij naar me toe zodra hij mijn camera zag. Kinderen willen heel graag worden gefotografeerd zodat ze op het schermpje naar zichzelf kunnen kijken. Misschien zoeken ze naar een soort bewijs van hun bestaan. Ook deze jongen kwam naar me toe en wees naar mijn camera. Wil je op de foto? No! En weer wees hij naar mij en naar de camera. Wil je samen met mij op de foto? No! Nu wees hij alleen naar de camera en met gebaren maakte hij duidelijk dat hij een foto van mij wilde maken. Ik gaf hem de camera en leidde zijn vinger naar het knopje. Hij drukte en maakte de foto. Hij keek naar het resultaat, stak zijn duimpje omhoog en holde weer weg. Mij in totale verwarring achterlatend. Wat wilde hij nou eigenlijk, een foto van mij maken, een bewijs van mijn aanwezigheid, mijn bestaan zien? Dit moment zal mij lang bijblijven en is mijn mooiste moment van mijn uitzending. Oh en sorry thuisfront, natuurlijk is mijn thuiskomen het mooiste moment.


9

mali

MINUSMA Gao, september 2015

Namens de Technische Dienst Apache det 6 heb ik het voorrecht een update te schrijven over het reilen en zeilen op het stoffige kamp Castor. Met ‘stoffige’ bedoel ik niet dat er niet goed wordt schoongemaakt, want dat is prima in orde. Ik bedoel het stof dat in de lucht hangt. Dit is vooral ‘s avonds als je met een lampje rondloopt goed te zien.

10


mali

Ik ben Eric en ik ben werkzaam bij het 301 squadron als medewerker bedrijfsbureau. Mijn werk bestaat uit het maken van de planning, het contact en de afspraken tussen de monteurs en de piloten. Deze uitzending ben ik later ingevlogen en opgevangen door een hechte groep monteurs van det 6 die het hier prima voor elkaar hebben. Ten opzichte van mijn vorige uitzending is er trouwens weer veel verbeterd, geen poepzakken meer of douchen in een plastieken douchezak maar warempel echte porseleinen potten en heerlijke douches waar je evengoed maar iedere dag vier minuutjes van mag genieten. Dat is voor de meeste varkens hier, ik bedoel de mannen hier, geen probleem. Over het algemeen genomen is het kamp prima voor elkaar, kan er volop gesport worden, is er een ontspanningsruimte met spelletjes, televisie en koffie en is de communicatie met Nederland goed. Het eten is ook goed, al is de variatie nu wat minder aan het worden, zit er


11

mali

soms iets… te veel vet aan het vlees en is er geen friet! Maar dan het weer… Aan de beloofde temperaturen wordt wel gehouden maar die regen… dat was dus niet de bedoeling hè. Niet normaal wat hier in een uurtje naar beneden komt vallen en hoe het landschap dan verandert. Een bui gaat gepaard met heftige windstoten en wordt door de meteo hier een cell genoemd. Soms komen er meerdere cellen samen en dan zie je een heftige lichtshow van onweer. Een voordeel is dat het stof na zo’n bui een tijdje uit de lucht is. Met die regen komen ook de beestjes. Gelukkig hebben wij Freek Vonk in dit detachement zitten en die weet er wel raad mee. Hij eet ze nog net niet op, maar hij rent er net zo fanatiek achteraan. Naast alle huisdieren wordt ook erg goed gezorgd voor de plantjes. Er wordt gestekt, gezaaid en als het niet meer regent, wordt er gewaterd… Na iedere bui worden de gietertjes (tonnen, vuilnisbakken en emmers) netjes

12

gevuld. Maar na twee daagjes zon en temperaturen van boven de veertig graden zijn de modderplassen weer veranderd in van die mooie gescheurde bodemkorsten, wat ook weer stoere plaatjes oplevert. Wat wij… (nee, het volgende detachement… ) nodig hebben is zwarte grond en kunstmest…

Al met al gaat de tijd heel snel hier, want ook de helikopters hebben natuurlijk veel aandacht nodig en daar staan we dag en nacht voor klaar. Sommige heli’s vragen iets meer aandacht dan andere, omdat ze wat vaker kapot gaan. We doen er alles aan om die dan zo snel mogelijk weer te repareren zodat er altijd heli’s


mali

klaarstaan voor een eventuele missie. Vooral nu er ook groot onderhoud gedaan wordt aan helikopters hier is het soms wat drukker, maar dat is de core-business zoals dat de laatste tijd genoemd wordt en daar is iedereen, inclusief Freek, zich heel goed van bewust. Dan vallen de gieters op de grond en is iedereen scherp en druk.

Mooi werk en een mooie vlucht: TD Vlucht 2 Apache 301 squadron ahoewa. Natuurlijk zeg ik dit over iedere vlucht monteurs waar ik mee op pad ga, maar ssst… ;-) Nog heel even en dan is het afgelopen met het geluid van brekende vorkjes in de eetzaal, van loeiende generators op het kamp en balkende


ezels (buiten het hek). Voor het thuisfront hoop ik dat de tijd daar ook zo snel gaat als hier en natuurlijk zijn we samen met jullie maximaal aan het aftellen! Tot snel, Eric 301 Apache squadron

13

mali

70 jaar 298 squadron:

ook in Mali een feest Het oudste squadron van de Koninklijke Luchtmacht viert dit jaar haar 70e verjaardag en zowel in Nederland als in Mali is dat reden voor een feestje. En een feestje vieren, dat kunnen ze bij 298 wel.

14

Speciaal voor de gelegenheid was er een feestterrein ingericht, voorzien van bar, terras, zwembadjes (!!!), muziek en feestelijke aankleding. Vanaf de middag mochten alle Chinookers komen ontspannen en deelnemen aan een ludieke spelcompetitie. De teams bestonden uit een mix van alle afdelingen, waardoor de toch al goede banden nog verder versterkt werden. Onderdelen van de competitie waren volleybal, mooringkit-slingeren (materiaal om helikopters mee aan de grond te verankeren), blikwerpen en zelfs Chinook-pulling. Daarnaast verzorgde de bar, geleend van de baseco, een scala aan vrolijke, alcoholvrije, van lokale frisdranken gemaakte cocktails. Mede door het schitterende weer en de beats van de deejay heerste er een ongedwongen sfeer. De situatie in Mali hielp ook een handje mee: dit keer werd


het feest niet verstoord door een medevac-inzet, waar men natuurlijk altijd klaar voor staat. Na een gezamenlijk diner, bestaande uit Hollandse snacks, werd het feest verder opengesteld en ging het naadloos over in het helidet 6 pré-Gran-Canaria-feest. De deejay schroefde het volume nog wat op, de vuurkorven gingen aan en de schemering viel in. De organisatie had voor voldoende bittergarnituur gezorgd om het hele kamp te voeden en nadat iedereen genoeg gegeten had, werd dat in feite ook gedaan: Levi is met schalen bitterballen de wachtposten afgegaan en heeft zelfs het SOLTG nog even uit bed weten te houden. Dit werd aan de lachende gezichten te zien zeker gewaardeerd. Het feest werd afgesloten door een optreden van de helidet-band.

mali

Levensloop van het 298 SQN Nr. 6 Dutch Auster Squadron Het Nr. 6 Dutch Auster Squadron werd in 1945 opgericht en gestationeerd op de vliegbasis Gilze-Rijen, in het toen reeds bevrijdde deel van Nederland. De Auster van Nr.6 is ingezet voor het transport van Nederlandse autoriteiten boven de gehavende infrastructuur van Zuid-Nederland en voor postvluchten in West-Europa. Riskantere missies bestonden uit het oppikken van verzetstrijders in het nog bezette Noord-Nederland. Nr. 1 Artillerie Verkenningsafdeling Al snel na de oorlog nam KLM een deel van de taken van het squadron over. Op 17 juni 1946 werd het NR. 6 Dutch Auster Squadron officieel opgeheven en op vliegbasis Woensdrecht weer op dezelfde datum geactiveerd onder de naam Nr. 1 Oefen Artillerie Verkenningsafdeling. Ter plaatse trainden zij voor inzet ten behoeve van de Nederlandse Landstrijdkrachten, met name de artillerie. In augustus 1946 waren de opleidingen voltooid en veranderde de naam van het squadron in Nr. 1 ArVa. Tijdens de deelname van Nr. 1 ArVa aan de Eerste en Tweede Politionele acties in Nederlands-Indië bleek spoedig dat het in donkere camouflagekleuren beschilderde linnen van de vleugels en de romp slecht bestand was tegen het vochtige, warme klimaat. Wegens gebrek aan onderdelen van de Austers zag het squadron zich genoodzaakt voor korte tijd Piper Cubs te ‘lenen’ van het KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger). Inmiddels was onder druk van het personeel met succes het legendarische ‘nummer 6’ in ere hersteld. 298 en de eerste helikopter In 1950 was er nog maar weinig over van het gedemobiliseerde Nr. 6 ArVa. Een nieuwe eenheid herrees uit de as van Nr. 6: het 298 squadron. In het kader van de oprichting van de NAVO was de ‘6’ al toegewezen aan het Verenigd Koninkrijk. ‘298’ was het laagste nummer dat ter beschikking kwam voor de Nederlandse Strijdkrachten. Halverwege de jaren vijftig groeide de interesse van zowel land- als luchtmacht in de mogelijkheden van de helikopter. In het kader van de Search And Rescue (SAR), ten behoeve van de

eerste straaljagers, werden helikopters interessant. In 1955 is de eerste helikopter bij 298 ondergebracht: de Hiller Raven. De Hiller was qua laadvermogen zeer beperkt. De modernere Alouette II met haar grotere cabineruimte en vermogen bood al gauw de oplossing. “All Helicopter Squadron” Het doek voor de Hillers viel in 1964. De Alouette III, de grotere en krachtigere zus van de Alouette II, werd aangeschaft. Deze betrouwbare helikopter zou het langst bij de luchtmacht dienende vliegtuig worden, tot op heden. Bij de verplaatsing van het 298 squadron van de vliegbasis Deelen naar vliegbasis Soesterberg, zijn de Piper Cubs achtergelaten voor het zustersquadron 300. Het 298 squadron werd daardoor het eerste ‘all helicopter squadron’ van de Groep Lichte Vliegtuigen (GPLV). In de loop der zeventiger jaren maakten steeds meer niet-landmacht eenheden gebruik van de Alouette III, zoals de mariniers, marechaussee, VIPs van de luchtmacht, het Koninklijk Huis en de diverse ministeries. Luchtmobiele mogelijkheden Vanaf 1989 traden geleidelijk allerlei veranderingen op. De massale landmachtoefeningen waren verleden tijd. Duidelijk werd dat de luchtmobiele mogelijkheden van helikopters sterker dan voorheen nodig waren. De aandacht voor luchttransport werd versterkt tijdens de uitzending van het 298 squadron naar Turkije en Irak in het voorjaar van 1991. In de nasleep van de Golfoorlog assisteerde 298 in de humanitaire hulpverlening aan Koerden. Komst van de Chinook In 1993 wijzigde de naam Groep Lichte Vliegtuigen in Groep Helikopters (GPH). Het landmachtgedeelte van het squadron (zowel personeel als materieel) werd opgeheven, waardoor het squadron in zijn geheel luchtmacht werd. Na dertig jaar zou het 298 squadron afscheid nemen van de Alouette III en overgaan op de Chinook transporthelikopter. In 1995 was de overplaatsing van alle Alouettes III naar het 300 squadron een feit. De Chinooks zijn sindsdien bijna permanent ingezet in onder andere Macedonië, Albanië, Kosovo, Eritrea, Ethiopië, Kroatië, Bosnië, Iran, Afghanistan en nu Mali.


15

mali

Beste familie, vrienden en collega’s thuis We zitten hier nu al bijna 3 maanden in Mali en kamp Castor heeft goed voor ons gezorgd. De hitte en het zweten erbij zijn we toch echt wel gewend aan geraakt. De insecten van elk formaat maken steeds minder indruk op ons. Alhoewel we toch nog steeds spichtig zijn van de blister beatle, ja menig van ons is al naar de arts gegaan, omdat er weer een blaar was gevormd door dit vervelend beestje.

16


mali

Het vier minuten douche regime is toch een gewoonte geworden, want na 60 dagen iets herhalen zou dat de nieuwe norm moeten worden. Ik vraag me af hoeveel van ons weer meteen terug vallen naar onbeperkte douchetijd als ze terug zijn. Persoonlijk spring ik in een zo groot mogelijk zwembad. En hier in Mali eten we toch behoorlijk goed. Misschien niet zo exotisch als een sushi restaurant of een viergangen menu, maar we worden om de zondag lekker verwend met BBQ vlees en wat schepijs. Natuurlijk vonden we het helemaal niet erg dat jullie ‘het thuisfront’ allemaal lekkere snoepjes en snacks naar ons toe hebben gestuurd. Geen zorgen, ondanks al het snoepen zijn we toch een beetje gaan sporten en zouden we misschien een paar broekmaten kleiner thuis kunnen komen. Dit zullen we de weken na de uitzending ook meteen weer rechttrekken zodat al onze kleding weer precies op maat is. Maar Mali brengt ons meer dan wat hier boven beschreven staat. Het brengt ons veel vlieguren en ervaring. En hoe meer vlieguren wij krijgen, hoe makkelijker en handelbaarder het vliegpersoneel wordt. Vliegers die niet vliegen en zich vervelen worden uiteindelijk vervelend, maar daar is hier geen sprake van. De Chinooks en de Apaches hebben zich meer dan bewezen de afgelopen tijd. We hebben de VN laten zien dat wij de Nederlandse kwaliteit met ons mee hebben gebracht. We zijn binnen no time in de lucht als er een medevac is. We hebben onze mede VN militairen of burgers daar echt mee geholpen en ze waren ons ook zeer dankbaar. Ook VN militairen herbevoorraden (waterpomp/ voedsel of diesel) kan op elke locatie, of het een VN kamp is of ergens midden in de desert, het is geen probleem. Zoekt u een grote

groep pick-ups die u kwijt bent geraakt? No problem, de Nederlanders vinden ze wel. Al met al veel vlieguren en veel ervaring rijker. Nu al bijna drie maanden voorbij zijn, kijken we uit naar Nederland met alle luxe van de westerse samenleving. Misschien met iets minder vlieguurtjes in de week en dat we het sinds lange tijd echt koud gaan krijgen. Maar om onze familie en vrienden weer te zien in oktober maakt het een moment om naar toe te leven. Onze vervangers zijn al begonnen met hun vakantie voordat zij onze kant op komen. Wij zijn bezig met de voorbereidingen om alles goed aan hen te kunnen overdragen. Het aftellen is begonnen. Eerst nog wat extra vlieguren maken en daarna komt het eerste biertje wel in Gran Canaria. Groeten van het helidet aan iedereen thuis. And we will be there soon.


17

mali

De Vliegveiligheid De Vliegveiligheids Officier is verantwoordelijk voor alle veiligheidsaspecten die te maken hebben met vliegoperatiën. Zowel op de grond als in de lucht en zowel technisch als menselijk van aard. Daarnaast heeft hij ook de taak om zorg te dragen dat alle eenheden voldoende mogelijkheden krijgen om alle procedures te testen en te beoordelen. Dit wordt altijd gedaan in de vorm van een oefening. De grootte van de oefening kan sterk variëren. Zo kan het kleinschalig gehouden worden, waarbij bijvoorbeeld alleen de brandweer betrokken is. Hierbij wordt er bijvoorbeeld binnen Camp Castor een motorbrand bij een Chinook gesimuleerd, waarna de brandweer de taak heeft om deze situatie weer veilig te stellen.

18


mali

Ten minste één keer per detachement wordt er ook een grootschalige oefening opgezet. Hierbij worden alle registers open getrokken en is de samenwerking dan ook in internationaal verband. In Gao zijn de Fransen verantwoordelijk voor de algehele veiligheid van het vliegveld, waardoor een dergelijk samenwerkingsverband al snel is opgezet. Het idee van een dergelijk grote oefening is relatief eenvoudig: laat een Chinook een gesimuleerde harde landing maken op het vliegveld waarbij er meerdere gesimuleerde gewonden vallen. Dit wordt over de radio doorgegeven aan de toren waarna alle reddingseenheden gealarmeerd worden. Denk hierbij aan zowel de Nederlandse als de

Franse brandweer, de medische dienst en de bewaking. Dit alles wordt ter plaatse gecoördineerd door een Airport Fire Officer (AFO). Indien het betrokken toestel van Nederlands eigendom is, zal dit altijd door de Nederlandse AFO worden opgenomen. Vooral de taalbarrière is een van de punten waar aandacht aan wordt besteed. Dit om de communicatie zo goed mogelijk te verlaten lopen. Ook de medische dienst wordt getraind. Dit wordt gedaan met zogenoemde lotusslachtoffers. Dit zijn vrijwilligers van het detachement zelf en zij willen hier maar al te graag aan meehelpen. Zij worden vóór de oefening geschminkt om het er zo écht mogelijk uit te zien. Daarnaast zorgt de bewaking dat


iedereen veilig kan werken door ervoor te zorgen dat de crashlocatie volledig wordt beheerst. Aan het einde van de oefening wordt al het materieel en personeel weer terug vervoerd naar Camp Castor. Als laatste rijdt de bewaking, om zorg te dragen dat iedereen weer veilig terug op het kamp is. Uiteindelijk is het belangrijkste doel van deze oefeningen ervoor te zorgen dat wij als detachement nóg beter zijn voorbereid om dergelijke situaties op de beste manier te kunnen oplossen. Elt Benny SVVO

19

mali

Medevac in Mali Medevac, medevac, medevac! Bij het horen van de toeter gaan veel mensen hun best doen om de helikopters gereed te maken om patiënten op te gaan halen hier in Mali. Van een van de inzetten volgt hieronder wat uitleg en foto’s, zodat jullie weten hoe zo’n vlucht loopt.

Overdracht ter plekke met de arts van SOLTG, die gelukkig ter plekke was om alle patiënten netjes in kaart te brengen en zo te zorgen dat we goed geïnformeerd de patiënten mee konden nemen.

Beelden van de vlucht: zoals te zien is, heb je beperkt de ruimte, maar zijn wel alle spullen aanwezig om goed en veilig transport naar het ziekenhuis te garanderen.

20


mali

Overdracht aan de ambulances van de eenheden die met grondvervoer de patiënten naar het ziekenhuis in Gao brengen, waaronder ook Nederlanders.

Einde van een geslaagde vlucht: patiënten zijn overgedragen en ingeladen in de ambulances. De melding komt binnen via Ops (operatiën) en gaat dan direct over het omroepsysteem. Alle betrokkenen weten dan dat er actie moet komen; de technische dienst maakt de helikopter gereed, de piloten maken zich klaar om op te starten, de loadmasters en doorgunners zorgen dat achterin de Chinook alles veilig verloopt en het medisch team (een verpleegkundige en een arts) bereidt zich voor.

Dit keer was de melding een man met schotwond in zijn been en vijf kinderen (tussen de 4-16 jaar) die met een granaat speelden en verwond waren geraakt in armen, benen en borst. Wij kwamen een dag later; ze waren ter plekke al geholpen door medisch personeel.


21

1(nld)atfme - mali

♥

Hartenkreetjes Hartenkreetjes

♥ ♥ i, bak? Ha Skir de zand in l at o v uren, d beetje je opst r og een a n . a t n n e e d r h mba eratu Hou je en zwe e temp e g g o ik h ! r n ie o o ka td broer h Helaas zijn me rt n grote lekker ij l e arts kee m a w p w u o is s zo u t h o r r t e t ech zingen en we Ik ben tliedjes maand s r r e a k a s p ke ver een manne . Als je o met die cold…) n o e ;) s , m a ld s o e c e auto w e b n gaa pratend (It will je p o ik wel tijd pas Tot die ellie, fs van B e li l e e Heel v u xxx love yo

Lieve Ste Gefelicit ve, eerd me t je 32e v Probeer erjaarda er daar to Wij nem g!! ch iets v en hier w an te ma el een “k ken. oud” pil Het afte sje op je Wij telle llen is b verjaard n met je egonnen ag. mee, 28 Steve, W !! , 27, 26, e kijken 2 uit naar het mom 5, 24, ……………… Alle goe .. ent om ds voor je weer te het laats z in het M ie n!! te maandje idden-O osten en tot snel. Liefs, Jory en M aria Joris en Tessa xxxx

22


♥

Het doel van deze rubriek is om zowel het thuisfront als de militairen de mogelijkheid te geven om elkaar een hart onder de riem te steken door middel van een kort en bondig berichtje.

1(nld)atfme - mali

Dit berichtje zal in de vorm van een mini-advertentie geplaatst worden. Uiteraard is iedereen vrij om hier zelf een invulling aan te geven. De berichtjes kunnen ook anoniem geplaatst worden. Uiteraard zijn er wel enkele spelregels van toepassing: • Het berichtje mag niet meer dan 250 tekens bevatten; • Het berichtje mag niet van kwetsende aard zijn of andere ongewenste gevoelens oproepen; • Indien het berichtje anoniem geplaatst dient te worden, moet dit duidelijk worden aangegeven; •D e redactie behoudt zich het recht voor om het berichtje in te korten of te wijzigen indien noodzakelijk, zulks ter beoordeling van de redactie. Ook een hartenkreetje sturen? Mail ze naar [email protected]

Vanuit Ma a

s & Waal

Voor maj oor Joyc e !!!


23

1(nld)atfme

Van de detachementsc Tegen de tijd dat u deze Uit en Thuis te lezen krijgt, zijn we in het Midden-Oosten al bezig met onze overdracht aan het volgende detachement. Hoewel we tijdens het schrijven van dit stukje nog ongeveer een maand te gaan hebben, durf ik toch al vooruit te kijken naar de afronding van deze uitzending. We hebben dit karwei toch maar met zijn allen geklaard en lopen hier echt rond als één team dat de schouders onder deze missie heeft gezet: daar ben ik enorm tevreden over en het hele team mag hier trots op zijn! Nu is het natuurlijk heel makkelijk om over dit uitgezonden team spreken, maar als u naar alle aparte disciplines binnen deze groep militairen kijkt, wordt duidelijk dat er heel wat voor nodig is om al die aparte afdelingen als een goed gesynchroniseerd uurwerk te laten draaien.

Hoewel ik de kans loop dat ik een afdeling vergeet, wil ik toch een poging wagen om al die aparte radartjes in ons team te benoemen en hen meteen te bedanken voor hun werk tijdens deze uitzending. Natuurlijk zijn er de vliegers, direct bijgestaan door intell, Ground Liaison Officieren, mission planners, OPS assistenten, vliegeruitrustingspersoneel, een liaison luchtverkeersleiding en OPS chauffeurs. Naast die OPS chauffeurs hebben we een diversiteit aan andere chauffeurs voor de taxi-dienst, vorkheftrucks, vrachtwagens, baanvegers, tankauto’s en verrijkers. De vliegtuigen worden weg geholpen en onderhouden door crewchiefs, wapenloadingcrews, flightchiefs, B1- en B2 onderhoudscrews, de schilder, de plaatwerker, de NDO-er (controleert materialen op microscopische haarscheurtjes) en technische debriefers om klachten te analyseren. Niet enkel de vliegtuigen, maar ook alle ondersteunende apparaten dienen onderhouden en gerepareerd te worden. Daarvoor

24

hebben we voertuigmonteurs en gronduitrustingspersoneel bij ons die van alle mechanische en elektrische markten thuis zijn en daarnaast voor de onontbeerlijke zuurstof in de F-16 zorgen. Zonder het munitie-, assemblage- en transportpersoneel zouden we geen bommen hebben om aan de vliegtuigen te hangen. Al die wapens en reserveonderdelen die benodigd zijn geweest tijdens de uitzending moeten aangevraagd, verstuurd,

opgevangen, opgeslagen en verdeeld worden naar de juiste plekken, dat wordt gedaan door het Moveconpersoneel en de vrachtafhandelaars in samenwerking met de militairen van de materieel-cell. De militairen moeten natuurlijk contact hebben met elkaar en met Nederland, daarvoor is het CIS personeel onontbeerlijk dat zorgt voor onze netwerken, telefoonlijnen, radio’s en versleutelcodes. Iedereen moet natuurlijk op tijd een hapje eten, een


1(nld)atfme

commandant ATF ME 4 met slechts 230 man (vanaf 1 oktober zelfs met maar 180 man) kunnen uitvoeren. In alle eerlijkheid kunnen we dit ook alleen maar omdat we constante aansturing en hulp van de directie operaties, diverse staven en vliegbases thuis hebben. De belangrijkste spelers binnen ons team tijdens deze uitzending heb ik nog niet genoemd, dat bent u als thuisfront namelijk. Zonder uw voortdurende steun hadden we geen team kunnen vormen. Ik ben dan ook samen met u enorm trots op wat wij en u gezamenlijk hebben gepresteerd tijdens deze uitzending, dank voor uw steun als deel van ons team! Lynda, Nikki en Sander samen met Lisa, goed gedaan, trots op jullie! Detachementscommandant Air Task Force Middle East 4 goede slaapplaats, ontspanningsmogelijkheden en een opgeruimde omgeving hebben. Daarvoor zorgt ons keukenpersoneel van Paresto samen met het Hoofd Interne Dienst. Met zoveel mensen op één plek kunnen we natuurlijk niet zonder een arts, verpleegkundigen, een bedrijfsmaatschappelijk werker, een dominee, personeelsfunctionarissen, een sportinstructeur en Marechaussee functionarissen. Over onze veiligheid wordt gewaakt door een Veiligheid, Kwaliteit, Arbo en Milieu man, een protective security (veiligheids)functionaris, een team Belgische bewakers en hondengeleiders en natuurlijk is een brandweerploeg hier ook aanwezig. Financieel hebben we bijstand van een kassier, een verwerver en natuurlijk een controller. De postkamer wordt bemand door onze HID-er samen met de VKAM-mer, die ook nog eens een klein Marcandi winkeltje

draaiend houden. Op het hoofdkwartier van de coalitie hebben we nog 3 liaison officieren bijgestaan door een juridisch adviseur. Voor de mediazaken en het rondleiden en organiseren van VIP bezoeken hebben we een Public Affairs Officer bij ons. Al deze werknemers hebben natuurlijk hun eigen leidinggevende en stafhoofden voor de benodigde aansturing en ik ben tijdens deze uitzending enorm bijgestaan door mijn Chief of Staff en mijn detachementsergeant-majoor. John en Harry, zonder jullie was het niet gelukt! In onze uitzendperiode zijn we ook nog eens tijdelijk aangevuld met een groep genisten die diverse bouwwerkzaamheden hebben uitgevoerd in afstemming met onze inframan en een SAP migratieteam om de introductie van een nieuw groot softwarepakket te begeleiden. Na deze opsomming is het eigenlijk niet te geloven dat we al het werk


25

1(nld)atfme

Final In de eerste week van september heeft de colorrun plaatsgevonden. Een evenement waar diverse lopers een traject van vijf kilometer lopen, waarbij op diverse punten men bestrooid wordt met gekleurd (verwijderbaar ) poeder. Zelf kon ik niet meelopen vanwege een blessure, echter aan het einde van het event was ik net zo kleurvol als de lopers, mede dankzij de DSM en de detco. Die overigens de grootste lol hadden. Een evenement dat je zeker niet moet missen tijdens de uitzending. In de afgelopen periode hebben veel bezoeken plaatsgevonden. Op dat moment vliegen de dagen voorbij. Soms ook letterlijk. Tijdens één van die bezoeken kregen we in plaats van

26

Het einde ‘Final’ komt in zicht op het moment dat ik mijn derde bijdrage voor de Uit&Thuis schrijf. Voordat ik ga vooruitkijken nog een terugblik van de afgelopen weken.

een zandstorm een noodweer over ons heen, wat enige naam mag hebben. Het meest ludieke hierbij was dat de detco op dat moment op een buitenluchtceremonie zat en deze gewoon doorging. Het geleende burgerpak kon linea recta de prullenbak in. Tevens was het noodweer een ‘eye opener’ voor lekkages in de werkcontainers. Een toetsenbord met water is niet fijn als je een rapportage dient op te leveren. Afgelopen week hebben we een bevorderingsritueel van de genie meegemaakt. Binnen het genie detachement werden twee korporaals bevorderd tot korporaal der eerste klasse. Voordat de jonge mannen werden bevorderd dienden zij aan te

tonen waardig te zijn voor de bevordering. Het begon reeds om 4 uur in de ochtend met een ochtendappèl, waarna men diverse sportoefeningen diende uit te voeren. Tevens moesten zij hun vaardigheden tonen door het fabriceren van zelfverdedigingsmiddelen en hiermee het personeel en de F-16’s beveiligen. Alles diende in een speedmars te worden vervoerd van ongeveer 2,5 kilometer. Dit werd diverse keren herhaald. Als afsluiting werden zij voorzien van een waterdouche uit de bak van een wiellaadshop. Het meest indrukwekkend was de aanwezigheid van het bijna volledige detachement (in de houding) bij het plaatsen van hun rangonderscheidingstekens op de paradeplaats. Ook de traditionele bingo heeft weer plaatsgevonden. De activiteitencommissie had voor hele mooie prijzen gezorgd en de deelname was zeer groot. Jammer genoeg zat ik niet bij de gelukkigen die een prijs in ontvangst mochten nemen. Echter, het was wel een zeer geslaagde avond.


1(nld)atfme

In de afgelopen drie maanden hebben we ruim 50 verjaardagen gevierd (waaronder de DSM). In het begin was het wel nog leuk om iedere keer erbij te zijn. Echter na het vijftigste stuk taart had ik het wel gehad. Ik moest alleen al elke dag sporten vanwege alle taartmomenten. Alternatieven werden gezocht en gevonden, al waren deze niet minder gezond. Op verzoek werden bitterballen en frikadellen gebakken, die met veel plezier werden genuttigd. De komende weken gelukkig nog maar een enkele verjaardag. Alleen op Cyprus vieren we nog drie

verjaardagen waarbij hopelijk veel bier stroomt. De komende weken staan in het goed overgeven van de werkzaamheden aan het ME 5 detachement. Projecten proberen af te ronden en anders goed administratief vastleggen. Tevens komen nog diverse werkbezoeken die de ME 4 activiteiten komen bekijken en willen spreken met het uitgezonden personeel. Eigenlijk kun je zeggen dat ik tijd tekort kom. Maar dat is alleen maar goed, des te sneller komt de thuishaven inzicht.

Voordat ik ga afronden toch nog een bedankje richting een aantal detachementleden die mij hebben ondersteund de afgelopen periode. De DSM Harry was mijn steun en toeverlaat de afgelopen maanden. Hij heeft steeds voor een vrolijke noot gezorgd en was een goede gesprekspartner. Ook onze detco wil ik bedanken voor zijn ondersteuning en vertrouwen in mij. Hij heeft mij ook op een andere manier naar de organisatie laten kijken, waardoor ik zelf meer structuur vond. Als laatste wil ik mijn vrouw Jacqie en zoon Mel bedanken voor de steeds enthousiaste facetime gesprekken en de dozen met snoepgoed en leesvoer. Vanaf deze kant wil ik de nieuwe COS Frans en zijn detco veel succes en een fijne tijd toewensen. Ook zij zullen nieuwe uitdagingen tegenkomen, maar dat maakt het alleen maar leuker. Greetings, Majoor John COS


27

1(nld)atfme

Van de detachementsergeantmajoor Air Task Force Middle East 4 En dan nu mijn (allerlaatste) stukje voor de Uit&Thuis. Nog een kleine vier weken en dan zit de missie voor ME 4 erop. Terugkijkend kan ik stellen dat het een prima uitzending was met een diversiteit aan werkzaamheden. Zoals u in de vorige U&T heeft kunnen lezen, was niets te dol: quizmaster, buschauffeur et cetera. Ik kan nog een aantal werkzaamheden toevoegen aan het lijstje nu: bouwvakker, opzichter, baanveger met certificaat en rijlessen op shovel, graafmachine en bulldozer. Doet het allemaal goed op mijn CV als ik er volgend jaar uitga.

Inmiddels is de vakantieperiode in Nederland achter de rug en dat is goed te merken aan het aantal werkbezoekers en andere autoriteiten die ons gaan bezoeken of reeds hebben bezocht. Ook wel begrijpelijk: het is hier toch net even beter weer dan in Nederland. Toch merk je dat het ’s avonds gaat afkoelen, de eerste lange broeken en vestjes zijn reeds gespot. Wil niet zeggen dat het overdag niet warm is, de temperatuur ligt nog steeds ruim boven de 30 graden en er kan nog driftig gebruik worden gemaakt van de faciliteiten om het kleurenschema op peil te houden. Het taart eten met de jarigen gaat nog steeds goed, nog 11 stuks en dan zit het erop. Het waren er uiteindelijk 55 en niet de 67 die we dachten te moeten eten. Alleen het schrijven van het boek ‘afvallen met/ door gebak’ schiet niet erg op, dus dat laten we maar achterwege. Sporten is ook een goede manier om het lichaam in vorm te houden, dan kan een gebakje geen kwaad, of niet John? Inmiddels heeft de postzegel (Snow City) ook een metamorfose ondergaan. Het volleybalveld is omgetoverd tot voetbalveld en het uitzicht is

28

verruild voor een veilige wal van zand (hesco). Nog een paar kantelen erop en het lijkt net een kasteelmuur, maar dan anders. Jammer van het uitzicht, maar gelukkig hebben we de zonneweide nog. Ik merk aan mezelf dat de laatste regels steeds moeilijker worden, niet door emotie, maar door gebrek aan schrijfstof. Natuurlijk kan ik wéér iets schrijven over het eten, weer e.d., maar dat doe ik niet. Ik ga afsluiten, maar niet voordat ik u voor de laatste weken het allerbeste wens. Ik vond het fijn om een paar spinsels uit mijn hoofd met u te delen. Nog even de kiezen op elkaar, het is nu echt bijna voorbij. Misschien nog twee keer post, de laatste dropjes uit de droppot, de laatste kruisjes op kalender, dan zijn we er weer. Tot over een paar weken, Groeten, SM Harry DSM PS: Oh ja Joyce, misschien nog een leuke foto?


1(nld)atfme

De Sectie 8 (financiën) van ATF ME 4

Financieel controller

Voor het eerst in mijn 12,5 jarige loopbaan bij de Koninklijke Luchtmacht maak ik deel uit van een detachement. Hoewel ik in 2009 al eens drie weken in Afghanistan heb gewerkt, is een uitzending toch echt wat anders. De voorbereiding is uitgebreider, de band met de detachementsleden is intensiever en uiteraard de periode van huis zijn is aanzienlijk langer. Mijn tweejarig huwelijk kan ik dan ook pas vieren als ik weer thuis ben. Liefste, als je dit leest, is het nog maar ongeveer 10 nachtjes slapen. Tot snel. Ik prijs me gelukkig met de collega’s uit dit detachement. Zo ook met de inkoper en kassier die binnen mijn sectie vallen. De één is een jonge vrouw en de ander een man rijk aan levenservaring. Joyce is inkoper en Gerard is kassier. Daarnaast is Gerard ook nog werkzaam bij de landmacht. Of het hem bevalt tussen zoveel luchtmachters leest u in zijn bijdrage. Ik ga niets verklappen. Op basis van deze beschrijving moet u kunnen opmaken wie wie is op de foto. Met de sectie 8 zorgen we ervoor dat de behoeften van de detachementsleden worden ingekocht en betaald. U kunt

hierbij denken aan de inhuur of aankoop van de legering, voertuigen, brandstof, sportapparaten en BBQ’s. Het is mijn taak om te beoordelen of de behoeftestellingen echt nodig zijn, het inkoopplan juist is en daarnaast het totaal aan uitgaven bewaken. Joyce zorgt ervoor dat er een contract komt met een leverancier. Sommige leveranciers krijgen door mijn tussenkomst betaald via een digitale factuur. Andere leveringen kunnen contant worden afgedaan door Gerard. Wist u trouwens dat de periode juli tot en met medio oktober uitstekend is om hier te barbecueën? Dat doet me denken aan de keren dat ik met Joyce zakelijk ga lunchen met onze grootste leverancier. Zij zijn al bang dat ik weer wat aanwijs op de kaart om op te laten nemen op de BBQ-lijst. De salades hier zijn erg lekker, maar ook het vlees schroeit hier prima. Behalve de toets of de aanvragen zoals die worden gedaan ook echt nodig zijn voor het werk, help ik Joyce en Gerard waar nodig. In onze periode is de verlenging van contracten iets dat ons dagelijks


bezighoudt. Dit is mijn kans geweest om Joyce te helpen bij de onderhandelingen en te bezien of we goedkopere contracten kunnen krijgen. Samen met Joyce leg ik het vuur aan de schenen om te zorgen dat we, Hollanders als we zijn, niet teveel betalen. Nu zeg ik Hollanders als we zijn, maar Joyce komt uit Limburg (ook hoorbaar) en de familie van Gerard is tijdens onze uitzending naar Duitsland verhuisd. Laten we maar zeggen Nederlanders als we zijn, want ik ben de enige Hollander van het gezelschap. We hebben denk ik een mooi resultaat. Ik kijk nu al terug op een mooie periode waarin we goede zaken hebben kunnen doen. Ik heb geleerd van de cultuur, genoten van de vriendelijkheid van de mensen, me de keuken laten smaken en nog een beetje Arabisch geleerd ook. Atamanna lakom alafdal (ik wens u allen het allerbeste), Majoor Jerry S8

29

1(nld)atfme

Inkoper Als inkoper hier in het uitzendgebied hoef ik mij niet te vervelen. Deze periode staat voornamelijk in het teken van contractverlengingen en het maken van een groot contract ten behoeve van een nieuwe flightline. Voor de contractverlengingen ben ik voornamelijk bezig met de vraag of we het bestaande contract willen aanpassen en zo ja, voor wat voor termijn we het dan willen gaan verlengen. Hierin zit onderhandelingsruimte waarvan we duidelijk de vruchten hebben geplukt qua financiën.

Ook is het erg leerzaam om te werken aan zo’n groot verwervingsproject als de flightline. Dit project heb ik vanaf de geaccordeerde behoefstelling tot het daadwerkelijk ondertekenen van het contract meegemaakt. Nu is het aan de opvolgers om dit contract zo goed mogelijk te bewaken op kwaliteit en levertijd. Dat je moet letten op kwaliteit en levertijd kwam wel naar voren deze periode. Zo heeft het al in één geval geleid tot ontslag van een leverancier. Een leerzaam traject waarbij ook de legal advisor (legad) is betrokken en we goed gebruik hebben kunnen maken van de onderhandelingstechnieken die zijn aangeleerd tijdens de NEVI (inkoopopleiding). Naast de contracten komen er ook dagelijks behoeften binnen van het

30

detachement die gekocht of gehuurd dienen te worden. Dit varieert van eten en drinken tot allerhande gereedschappen en technisch materieel, sportartikelen, vervoer en bouwmaterialen en –diensten. Deze behoeften worden vaak besteld en geleverd op de basis. Daarnaast ga ik ook één keer per week de stad in om spullen te kopen en bedrijven te bezoeken. Dit werkt vaak net iets makkelijker dan communiceren via steenkolen Engels en plaatjes. Als Westerse vrouw is het niet heel anders zaken doen in de stad, maar je moet zeker wel je mannetje staan tegenover de zakenmannen. Uiteindelijk heb ‘ik’ toch de zak met geld die zij willen hebben. Verder dien je ook goed op te letten of de bedrijven het ook daadwerkelijk kunnen leveren wat je ze vraagt. Want elk bedrijf kan hier alles leveren en anders kent hij wel iemand die het kan leveren. Zo fungeert de lokale bouwwinkel tevens als elektronicawinkel die waarschijnlijk ook nog wel asfaltwegen kan gaan leggen. Het woord ‘nee’ komt niet voor in hun vocabulaire wat het af en toe lastig maakt om zaken te doen. Daarentegen zijn de mensen hier wel erg gemotiveerd om ons met van alles te helpen.


Naast alle contracten en inkopen ben ik tevens verantwoordelijk voor de commerciële contacten. Indien er iets stuk gaat, afbreekt of niet goed afloopt, neem ik contact op met de leverancier om dit weer in orde te maken. Het liefst natuurlijk zo snel mogelijk, maar ook hier houden de lokale mensen gewoon weekend en werkdagen tot 6 uur. Naast deze dagelijkse werkzaamheden is er nog tijd over voor ontspanning. Zo ben ik met enige regelmaat terug te vinden in de sporttent waar ik ondertussen al twee T-shirts heb verdiend: voor 100 kilometer hardlopen en 15 lessen core stability. Samen met Jerry is het een competitie geworden wie als eerste het T-shirt verdient. Het is uiteindelijk geëindigd in mijn voordeel. Nog maar even hier en dan zijn we alweer terug in Nederland en kunnen we ons gaan aanpassen aan de koude Nederlandse temperatuur en de Westerse gemakken. Eerste luitenant Joyce Inkoper

1(nld)atfme

Kassier Ik ben Gerard, sergeant-majoor bij de Koninklijke Landmacht. In Nederland werkzaam als junior medewerker relatie en verplichtingenbeheer bij het Financieel Administratie en Beheer Kantoor (FABK). Het FABK valt onder het CDC, dat een paarse organisatie is. Er is binnen de defensieorganisatie een grote aanvraag voor kassiers om de uitzendingen en de vele oefeningen te ondersteunen. Om deze aanvragen allemaal te kunnen ondersteunen, wordt er soms een beroep gedaan op het onderofficierenbestand van het FABK.

Hier in het Midden-Oosten ben ik werkzaam als kassier van het detachement. Deze functie valt binnen de Sectie 8. Deze sectie 8 bestaat uit een controller, een inkoper en een kassier. Mijn werkzaamheden als kassier bestaan onder andere uit: Verantwoordelijk zijn voor alle contante betalingen voor het detachement. Dit zijn onder andere betalingen van leveringen door lokale leveranciers op de basis en buiten de basis, betalingen voor brandstoffen, parkeergelden, visa en

voeding; Het verstrekken van contante voorschotten op het salaris van onze detachementleden; Samen met de inkoper het doen van externe inkopen; Geldwisseltransacties inclusief het bijwerken van koersen op de valuta wisselstaten; Verstekken en bewaken van functionele voorschotten; Up-to-date houden van koersen op de eerste van de maand in de kasdagstaten; Zorg dragen voor de aanwezigheid van voldoende kasgelden; Verantwoordelijk voor het terugvorderen van de BTW die betaald is aan leveranciers van het gastland; Ontvangen van contante gelden en de afdracht hiervan op de juiste rekening. Deze transacties worden allemaal door mij vastgelegd op papier. Aan het einde van maand worden de kassen gecontroleerd door de S8 en afgesloten. Daarna wordt alles zowel digitaal als origineel opgestuurd naar het FABK in Utrecht. Daar vindt ook nog een controle plaats waarna alles in het SAP belast gaat worden op de budgetten van het detachement. Ook worden de eenmalige machtigingen ingehouden door het


DCHR op het salaris van de detachementsleden. Mijn eerste uitzending en de grote stap in de wereld van ‘één team, één taak’ ervaar ik als zeer positief. Er wordt binnen het detachement zeer professioneel en hard gewerkt om deze taak uit te voeren. Mijn taak is om deze missie zo goed mogelijk te ondersteunen op financieel gebied. Wanneer er een tevreden en blij iemand mijn kantoor verlaat, is mijn hele dag weer goed. De voorzieningen als legering, voeding en ontspanning en de contacten naar het thuisfront zijn op en top. Je bent dan ondanks dat je ver weg bent toch dichtbij. Ook bedankt voor alle verwachte onverwachte kaartjes en cadeaus die ik van een ieder uit Nederland mocht ontvangen. Veel liefs, Gerard ( en een dikke knuffel van mij voor thuis. Ik ben super trots op jullie allemaal) Kassier

31

1(nld)atfme

Onderweg terug van Hoi lieve schat, als je dit leest hebben we net onze midterm gevierd met het symbolisch doorzagen van een flinke balk, die uiteraard helemaal mooi was geschilderd door onze schilder Mark. Hiermee zagen we onze uitzendgebied doormidden. De race naar het einde is begonnen.

32


1(nld)atfme

weggeweest te zijn

Wat velen niet weten is dat de onderofficier toegevoegd aan de S1 (OOT S1) Sgt1 Vaviënne en ik al een aantal weken samen met onze Chief of Staff (COS) John bezig zijn met onze terugkeer naar huis. We zijn in de derde week van onze uitzending al begonnen met het evalueren van onze inrotatie (aankomst hier verdeeld over diverse dagen). Op basis daarvan zijn we, in samenwerking met alle stafhoofden, begonnen met ons uitrotatieplan (vertrek hier verdeeld over diverse dagen). Waarom moeten we dat doen zou je denken? Dat komt omdat we niet zomaar een heel detachement in één dag naar huis kunnen sturen en een ander in kunnen vliegen. We roteren (ander woord voor wisselen) stapsgewijs in en uit het gastland waar we zitten. De missies die we vliegen gaan namelijk gewoon door, dus moeten we zorgen dat de juiste mensen op het juiste moment inroteren en uitroteren. Daarnaast moeten we onze collega’s in Nederland informeren met hoeveel mensen we dus willen roteren en op welke dagen. Zij gaan dan voor ons luchttransport aanvragen op die dagen, zodat we ook kunnen vertrekken. Tegelijkertijd vragen ze transport aan voor de collega’s die in moeten roteren om van ons over te nemen. Wat we ook al aan het doen zijn, is ons aan het voorbereiden op onze adaptatie. Hiervoor moeten we ook plannen maken. Er moet een kamerindeling worden gemaakt omdat we allemaal met tweeën op een slaapkamer komen te slapen in een hotel op Cyprus. Daarnaast vormen we gespreksgroepen voor de adaptatiegesprekken die daar worden gehouden. De komende weken bereid ik me voor om het detachement te gaan informeren over

alles wat hiermee te maken heeft. Velen kennen het al van eerdere uitzendingen, maar er zijn genoeg die het voor het eerst gaan meemaken, inclusief ikzelf, ondanks dat het niet mijn eerste keer is. Ik kijk uit naar het kunnen ontspannen in het hotel. Geen diensttelefoon meer die op elk moment kan afgaan, ergens een bacootje kunnen drinken en genieten van wat muziek. Even geen woestijn en zand meer om ons heen. Aan de andere kant zal het weer wennen zijn na die maanden regelmatig hardlopend de zonsopgang tegemoet om 06.00 uur ‘s ochtends, heerlijke zon, 30+ graden en een wolkenloos leven hier om een aantal dingen te noemen. Wat wel zal blijven en dat koester ik, is het wij-gevoel. Als ATF ME 4 hebben we dit klusje geklaard. Ik hoop dat we hiermee de wereld weer een stukje veiliger hebben gemaakt. Ik kijk ernaar uit om weer thuis te komen en jullie te zien en vast te houden. Om de draad weer op te pakken waar we zijn gebleven. Het zal even wennen zijn, maar niets wat we niet aankunnen. Heerlijk ontbijten als gezin op zondagochtend bijvoorbeeld. Dat soort kleine dingen betekenen toch veel voor me van een afstand bekeken. Ik sluit mijn brief af. Tot snel lieverd. Ik zie jullie op vliegbasis Eindhoven! Kus. Kapitein André S1 PS: Neem aub mijn jas mee. Ik zal het wel koud hebben bij aankomst.


33

1(nld)atfme

Mijn belevenissen bij ATF ME 4 Hallo, Ik ben John van de AVT (avionica techniek). Dit is mijn tweede uitzending in mijn carriëre bij de luchtmacht. Mijn debuut was in 1995 naar Villa Franca. De tijden zijn flink veranderd en dus niet vergelijkbaar.

Ik houd me dagelijks bezig met de werkzaamheden binnen mijn dienstvak, maar ik ben ook erg nieuwsgierig en kijk dan ook graag mee met collega’s van andere disciplines. Zo heb ik al een beetje meegelopen met wapentechniek om te kijken wat zij nu allemaal precies doen tijdens zo’n uitzending en heb ik ook geholpen met het launchen van een kist bij de jongens op de lijn.

34

De vrije tijd die we hier op deze postzegel hebben, probeer ik op een leuke en ontspannen manier te vullen. Ik probeer dagelijks te gaan sporten wat me goed afgaat en hopelijk ook vast kan houden als ik weer thuis ben en in de dagelijkse bezigheden wordt opgeslokt, want het heeft toch wel zin om iets aan beweging te doen. Ik heb altijd een broertje dood gehad aan sporten,

met uitzondering van fietsen op de racefiets. Gelukkig hebben we op de meeste plekken airco, want de temperaturen lopen erg hoog op overdag, de zon komt om half 7 op en om 8 uur begint hij al aardig te steken. Van een romantische zonsondergang kun je hier niet echt spreken, want als de zon aan het zakken gaat en hij de


1(nld)atfme

horizon raakt dan is hij ook in 4 minuten verdwenen en wordt het aardig donker hier. Als je dan contact hebt met het thuisfront en je hoort dat de kinderen nog lekker buiten aan het spelen zijn, is dat toch weer even schakelen, hier donker en daar nog heerlijk zonnig. De werktijden veranderen met de week maar soms ook met de dag en dan moet je daarom heen een ritme zien te maken van je slapen en werken. We zitten hier op een klein kamp en naar de flightline is het ongeveer 2,5 km. Verder is er een klein winkeltje buiten ons kamp met een restaurantje en een winkeltje met lokale producten. Af en toe even koffie drinken en naar de Amerikaanse shop is wel een hoogtepunt van de mogelijkheden die we hier hebben.

Ik heb het geluk gehad dat ik een keer mee mocht als begeleiding/ bewaking van een transport naar het burgervliegveld in de hoofdstad. We reden rond het middaguur weg van het kamp om twee collega’s naar het vliegveld te brengen. Ik heb mijn ogen uitgekeken toen we de stad naderden. Onderweg liepen er wilde dromedarissen en passeerden we een grote kippenfarm en runderenfarm, voor we de stad bereikten. Er wordt veel met marmer en steen gewerkt waardoor het ontzettend stoffig was langs de weg. Er liep een driebaans weg door de stad maar op de rechterbaan stonden mensen aan auto’s en vrachtauto’s te sleutelen, olie werd gewoon op straat afgetapt en onderdelen liggen her en der langs de weg. Ook werden er gewoon auto’s langs de weg gespoten waardoor de gevel van het naastgele-

gen gebouw alle kleuren van de regenboog had. Er waren zelfs smeden aan de gang die van alles konden maken, zoals hekwerken en uitlaten. Arm en rijk staan en werken er naast elkaar en bij de verkeerslichten lopen de bedelaars met kleine kinderen op de armen gewoon tussen het verkeer door; links en rechts vliegen de auto’s er aan voorbij. Er valt nog zoveel te vertellen over deze trip, maar dat vertel ik je wel als je het aan me vraagt. Nog even en dan kunnen we weer naar huis en weer terug in de dagelijkse bezigheden. Ik hoop dat jullie het een beetje interessant vonden. Met vele groetjes, John


35

1(nld)atfme

Gesprekken

achter een lage

De Geestelijke Verzorging (GeVo) is er niet alleen voor bezinningsdiensten. Je kunt er ook terecht voor een persoonlijk gesprek.

In Nederland is het meestal zo dat mensen naar me toe komen met een duidelijke aanleiding en op afspraak. Tijdens de uitzending gebeurt dat een stuk minder. Toch vinden er heel wat persoonlijke gesprekken plaats op een informele manier. Ik zoek de mensen op en zij weten mij te vinden. De drempel is laag.

36

uit de Chapel komen. Hij loopt naar binnen: “Ja, ik wou even kijken hoe het er hier uitziet.” Eerst blijft hij wat staan babbelen; al snel gaat hij zitten. “Nu ik hier tóch ben…” En dan komt er een verhaal over zijn vriendin die zich nogal vreemd gedraagt nu hij op uitzending is.

In mijn werkkamer kunnen kaartjes voor thuis opgehaald worden. Vaak vertelt iemand voor wie en waarom hij een condoléance- of verjaardagskaart nodig heeft.

Als ik een kijkje heb genomen in de onderhoudshangaar, biedt een man me een lift aan naar Snow City. De vraag of thuis alles goed gaat, maakt veel bij hem los. Het doet hem goed even stoom te kunnen afblazen.

Op een zaterdagmiddag test ik de geluidsapparatuur uit voor de bijeenkomst van de volgende ochtend. Een jongen hoort muziek

Wie ’s avonds de eettent uitkomt, loopt meestal niet meteen door naar z’n kamer. Op het asfalt of rond de tafels die er staan wordt heel wat


1(nld)atfme

drempel

afgepraat. Een vrouw loopt naar me toe en stelt me een vraag. Het begin van een lang en levendig gesprek. Opeens horen we het geklik van een fotocamera. Als we verbaasd opzij kijken, zegt de fotograaf: “Sorry, ik kon het niet laten. Jullie stonden zo mooi als silhouetten voor de ondergaande zon. Ik dacht: als ik ga vragen of ik jullie op de foto mag zetten, is het spontane eraf. Bovendien zakt de zon hier heel snel.” Grijnzend zeg ik dat hij me wel in een lastig parket heeft gebracht: hoe ga ik thuis het ontstaan van deze ‘romantische’ foto uitleggen? Maar ik moet toegeven: het is een mooi plaatje geworden. Dominee Freek


37

1(nld)atfme

Bijna naar huis Erg positief... Naam: Desirée Functie: Bedrijfsmaatschappelijk werker Rang: Kapitein Leeftijd: 37 jaar Aantal uitzendingen: dit is de 1e

1. Hoe kijk je terug op de uitzending in zijn algemeen? We hebben nog een aantal weken voor de boeg, maar over het algemeen ervaar ik de uitzending als erg positief. Ik ben naar het Midden-Oosten gegaan, zonder al te veel verwachtingen. In elke verwachting kan namelijk een teleurstelling schuilen. Uiteraard is het anders dan thuis. Thuis of op mijn werklocatie heb je meer privacy. Dat is vooral even wennen geweest. Soms is het hollen, soms is het stilstaan. Vervelen heb ik mezelf geen moment gedaan. Alle boeken gaan ongelezen mee terug. 2. Wat is het eerste wat je gaat doen als je in Nederland bent? Afhankelijk van de landingstijd hoop ik op tijd te zijn om door te rijden naar mijn favoriete sushi restaurant. Het water loopt me in de mond als ik eraan denk. Uiteraard ga ik eerst mijn man Pepijn een dikke knuffel geven! Ik ben erg trots op hem hoe hij alle balletjes in de lucht heeft gehouden, tijdens mijn afwezigheid. 3. Welke mooie herinneringen neem je mee? Er zijn veel mooie herinneringen die

38

ik in mijn rugzakje meeneem. De prachtige zonsopkomst en ondergang. Vrijwel elke dag stralend weer. Lekker stukje hardlopen met Joyce of Vaviënne en Iris. Met de Welfare Commissie hebben een aantal leuke activiteiten kunnen neerzetten. Beroepsmatig heb ik mijn rol kunnen vervullen. Ik heb een bijdrage kunnen leveren aan de inzetbaarheid van onze mensen. Ik ben trots op wat wij hier gezamenlijk neerzetten en hoe we dat doen. Als nieuweling binnen het detachement heb ik mezelf heel welkom gevoeld. Als BMW’er kom je op veel plekken. Collega’s vertellen gepassioneerd over hun werkzaamheden, zijn betrokken en geïnteresseerd in elkaar. Dat vind ik heel mooi om te zien. 4. Wat ga je absoluut niet missen? De gehorigheid in de slaapverblijven. Ik slaap vrij licht en van het geluid word ik regelmatig wakker. Ik verlang best wel een beetje naar mijn eigen bedje! Ook kijk ik er weer naar uit om zelf te koken. En ga ik het niet missen om zeven dagen in de week, 24 uur per dag, gedurende de hele missie bereikbaar te zijn. 5. Welke collega ga je niet snel vergeten en waarom? Dat zijn er te veel om op te noemen. Ik heb pijn in mijn buik gehad van het lachen toen arts Ernst zijn bodybuilding kunsten liet zien. Met

Ernst, Freek, André en Vaviënne heb ik nauw samengewerkt in het sociaal medisch team (SMT) en veel geleerd van onze onderlinge samenwerking. Maar eigenlijk kun je uit elk contact met iemand er voor jezelf iets uithalen. Ook de detco zal ik niet snel vergeten, als hij aangaf dat het operationeel belang en de plannen van de Welfare conflicteerden. Aan de competentie ‘flexibiliteit’ heb ik deze missie zeker kunnen werken.


1(nld)atfme

Over enkele weken zitten de ATF ME militairen van het vierde detachement weer thuis aan de maaltijd. Op de valreep vraagt ‘Uit & Thuis’ vier ATF ME’ers om terug te blikken op hun ervaringen in het Midden-Oosten tot nu toe. Ook nemen zij een voorschot op hun terugkeer naar Nederland.

Naam: G-J Functie: Vlieger Rang: Kapitein Leeftijd: 31 Aantal uitzendingen: 6

1. Hoe kijk je terug op de uitzending in zijn algemeen? Als een zeer geslaagde uitzending. Van te voren had ik gedacht dat deze wat zwaarder zou zijn vanwege de zomer en hoge temperaturen. Maar de faciliteiten op het kamp zijn goed en je gaat van airco naar airco dus het was wel te doen. 2. Wat is het eerste wat je gaat doen als je in Nederland bent? Ik heb de dag nadat ik thuis kom een bruiloft van een vriend dus waarschijnlijk moet ik eerst mijn pak bij elkaar zoeken en nog aan een cadeau werken.

3. Welke mooie herinneringen neem je mee? Een aantal mooie missies boven Irak waarbij we lang aan het plannen geweest zijn om er een succes van te maken. Als je dan de missie uitvoert en alles valt op zijn plek, kijk je daar met een goed gevoel op terug. 4. Wat ga je absoluut niet missen? Een F-16 opstarten midden op de dag met temperaturen boven de 40 graden en geen schaduw. Voordat de motor draait, ben je al doorweekt van het zweet. 5. Welke collega ga je niet snel vergeten en waarom? Onze jongste wingman die voor het eerst op uitzending gaat en in zijn eerste missie gelijk de vuurdoop heeft. Het is mooi om te zien hoe zo iemand hier aankomt en acht weken later veel meer ervaring naar huis gaat.

Zeer geslaagde uitzending U I T & OKTOBER THUIS 2015

39

1(nld)atfme

Steentje bijgedragen

Naam: Willem Functie: Sectie S-6 afdeling transmissie Rang: Adjudant Leeftijd: 52 jaar Aantal uitzendingen: Die officieel in peoplesoft (personeelssysteem van defensie) staan zijn 13

1. Hoe kijk je terug op de uitzending in zijn algemeen? Een belangrijke missie waar Nederland voor heeft gekozen en waar ik mijn steentje aan heb bijgedragen. Een bijzonder land waar

40

de natuur verschillende gezichten heeft. Prachtige blauwe lucht zonder enige wolk tot en met een diep rode zandstorm. 2. Wat is het eerste wat je gaat doen als je in Nederland bent? Ik ga als eerste een heerlijk lange wandeling maken langs de kust met mijn vrouw en de hond. Ik hoop dat het regent! 3. Welke mooie herinneringen neem je mee? Ik heb veel nieuwe, leuke en gezellige collega’s ontmoet die graag met

elkaar een missie laten slagen. 4. Wat ga je absoluut niet missen? Het toiletpapier, na gebruik, in een afvalbakje deponeren… brrrr! 5. Welke collega ga je niet snel vergeten en waarom? De collega’s die ik niet snel vergeet zijn die van ‘andere luchtmacht- en krijgsmachtonderdelen’. Het is altijd weer geweldig om te zien hoe deze mensen onderling samen werken. Met al hun verschillende culturen, regels en omgangsvormen.


1(nld)atfme

Mission accomplished Naam: Corné Functie: assemblage/transport & systemenshop Rang: Sergeant-1 Leeftijd: 29 Aantal uitzendingen: 1

1. Hoe kijk je terug op de uitzending in zijn algemeen? Ik kijk op een zeer positieve manier terug op deze uitzending. We zijn hier met een goed team en de sfeer is goed. Dat maakt de uitzending al tot een succes. Voorafgaand aan deze uitzending had ik mezelf een aantal doelen gesteld. Ik heb het dan over stoppen met roken en de nodige kilo’s afvallen. Ik voel me nu een stuk fitter en gezonder. Mission accomplished.

2. Wat is het eerste wat je gaat doen als je in Nederland bent? Ik kijk ernaar uit om met zijn drieën gezellig op de bank te zitten om een serietje of film te kijken. Het lijkt me heerlijk om met mijn kleine, bijna één jaar nu, te knuffelen en te spelen. Toen ik weg ging, kon hij nog niet eens kruipen, nu gaat hij al bijna aan de wandel. Ik hoop stiekem dat het niet te snel gaat. Aan de ene kant zou het super zijn als hij op Eindhoven zelfstandig op me af kan lopen, aan de andere kant wil ik er graag bij zijn als hij deze stapjes voor het eerst zet. Verder hoop ik dat Natas het sushi restaurant al gebeld heeft om te reserveren (HINT). 3. Welke mooie herinneringen neem je mee? Er zijn meer dan genoeg leuke herinneringen maar de bingo, pub quiz en ook zeker de colorrun waren om niet meer te vergeten. Ook de

sfeer onderling was super en zal absoluut niet vergeten worden. Gescheiden van mijn thuisfront, besef ik nog meer hoeveel ik Natas eigenlijk waardeer. Ik vind het ontzettend knap hoe ze onze zoon opvoedt en daarnaast een eigen zaak opstart. 4. Wat ga je absoluut niet missen? Het gebrek aan privacy ga ik vooral niet missen. We wonen en werken hier op een postzegeltje. Onze bewegingsvrijheid is hier gewoonweg beperkt. Het lijkt me heel fijn om straks weer te gaan en staan waar ik wil. 5. Welke collega ga je niet snel vergeten en waarom? J.P. om zijn herkenbare lach en Michael en Raquel vanwege de vele uren in de sportschool.


41

1(nld)atfme

(Halve) Marathon

42


1(nld)atfme


43

fse mirage

Commando-overdracht Op woensdag 30 september heeft de commando-overdracht van het detachement op Forward Support Element (FSE) Mirage plaatsgevonden. Onder belangstelling van diverse coalitiepartners droeg majoor Dennis het commando over aan majoor Erwin. Dit is het veertiende detachement dat Mirage bezet, met inmiddels als hoofdtaak het behouden van een kleine maar strategische Nederlands footprint in het Midden-Oosten.

Het detachement bestaat uit vier militairen: de commandant, zijn plaatsvervanger (tevens logistiek en administratief medewerker), een CIS en een GU specialist. Hiermee kan een breed scala aan werkzaamheden worden uitgevoerd die te maken hebben met het in stand houden van Mirage. Daarbij horen ook het incidenteel afhandelen van vluchten, het huisvesten van passanten, maar ook het beheren van Vessel Protec-

44

tion Detachment (VPD) pakketten. Om die reden is de tweede man van het FSE een marineman; de overige leden komen van de luchtmacht, waarbij met name vliegbasis Eindhoven hofleverancier is. De ceremonie van afgelopen woensdag mocht rekenen op de brede belangstelling van de coalitiepartners op de vliegbasis, waaronder de commandant van de Australische

Joint Task Force. Het geeft aan dat, hoewel het Nederlandse contigent klein is, er een sterk internationaal gevoel van verbondenheid en samenwerking is. Na een korte ceremonie, waarbij het Transfer of Authority (ToA) document werd getekend en de FSE badges werden uitgereikt, was er gelegenheid voor koffie, vanzelfsprekend met de hier inmiddels spreekwoordelijke stroopwafels.


fse mirage

FSE Mirage

Wat is de taak van het 1(NLD) FSE Mirage? De taak van het vierkoppige detachement is tweeledig. In de eerste plaats houden zij de locatie Mirage in stand als een logistieke hub voor eventuele verplaatsingen in de wijde omgeving. Met de verminderde activiteiten in Afghanistan is de betekenis daarvan op dit moment iets minder, maar er vindt nog steeds verkeer plaats. Mocht dit in de toekomst weer meer worden, dan is Mirage een uitstekende uitvalsbasis waar we het als Nederland goed voor elkaar hebben. Ten tweede dient Mirage als ondersteuningspunt voor de zogenaamde Vessel

Protection Detachements (VPD’s); bewapende marinierseenheden die op verzoek de Nederlandse schepen beveiligen tegen piraterij. Vanuit Mirage worden met enige regelmaat deze VPD’s bevoorraad door het uitleveren van pakketten met uitrusting. Daarnaast is het detachement ondersteunend aan alle activiteiten die in de omgeving plaats kunnen vinden. Zo wordt bijvoorbeeld enig onderhoud uitgevoerd aan Nederlandse marineschepen die in de omgeving aanwezig zijn. Het personeel dat deze taak op zich neemt, zal tijdelijk gehuisvest worden op Mirage.


45

Noot van de redactie

Veldpostregeling

Adressering

De teksten komen in beginsel uit de uitzendgebieden en worden zoveel mogelijk in originele vorm geplaatst, tenzij de redactie, bijvoorbeeld uit veiligheidsoverwegingen, anders besluit. De in de Uit&Thuis front opgenomen artikelen weerspiegelen niet per definitie de visie van de luchtmachtleiding. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. Overname van artikelen is slechts toegestaan met toestemming van de redactie en bronvermelding. Overigens worden artikelen en foto’s van het thuisfront ook zeer op prijs gesteld.

Vanuit Utrecht wordt éénmaal per week post verzonden naar de missiegebieden. De duur vanaf de Militaire Post Organisatie (MPO) naar de persoon in het missiegebied bedraagt maximaal twaalf werkdagen. Alle poststukken waarin zich goederen bevinden, moeten voorzien zijn van een volledig ingevulde douaneverklaring CN22 (te verkrijgen op elk postkantoor).

Regel 1: Regel 2: Regel 3: Regel 4: Regel 5:

Contactadressen: SITCEN:

Vragen en informatie

Voor vragen en informatie kunt u terecht bij de Militaire Post Organisatie op werkdagen tussen 07.30 uur en 16.00 uur.

NAPO-nummers

Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is het Situatiecentrum Koninklijke Landmacht (SITCEN). Het SITCEN is 24 uur per dag bereikbaar vanuit Nederland, Duitsland of België: 00800-23262692 (niet gratis met GSM). Vanuit alle overige landen is het SITCEN bereikbaar op het volgende nummer: +31-30-2236000 (niet gratis). OPCEN Klu (alleen voor ATF ME/FSE Mirage): Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties van ATF ME en FSE Mirage met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is de desk van het Operatiecentrum Koninklijke Luchtmacht (OPCEN KLU). OPCEN Klu is 24 uur per dag bereikbaar: +31 (0) 76 544 7777.

Elk uitzendgebied en elk detachement heeft een eigen NAPO-nummer. Deze nummers zijn helaas af en toe aan veranderingen onderhevig door verhuizingen, naamsveranderingen, en dergelijke. Op de website van de MPO vindt u het meest actuele overzicht van alle NAPO nummers. Hiervoor gaat u naar www.defensie.nl/ onderwerpen/thuisfront/inhoud/ praktisch/post.

OPCEN/BPZ (Bureau Operationele Personeelszaken) Voor overige zaken aangaande (individuele) uitzendingen waaronder missevoorbereiding, afwikkeling en thuisfrontzaken kunt u contact opnemen met de medewerkers van het Bureau Operationele Personeelszaken van het Operatiecentrum Commando Luchtstrijdkrachten (#CLSK/PLV C-LSK/DO/OPCEN/SOPS/BPZ; [email protected]) of 076-5447720/076-5447750, Postbus 8762, 4820 BB, Breda.

Facebook Kijk ook eens op de facebookpagina van de Koninklijke Luchtmacht. Op www.facebook.com/Luchtmacht posten wij regelmatig berichten met foto’s en/of filmmateriaal. U kunt ons ook volgen op Twitter via @Kon_Luchtmacht. Mocht u nog tips en ideeën hebben om dit magazine te verbeteren, laat het dan weten. Namens de redactie van Uit&Thuisfront, Public Affairs Officer, majoor Joyce

46

Rang, Naam, Voorletters Werknemers I.D. (peoplesoft nummer) Eenheid NAPO nummer 3509 VP Utrecht


Telefoon: 030-2877020 Fax: 030-2877028 E-mail: [email protected] Vluchttijden

Vluchttijden zijn te zien op Teletekstpagina 765 (Nederland 1, 2 en 3). Hier krijgt u de meest recente tijden en wijzigingen te zien. Sectie Communicatie CLSK Postbus 8762, 4820 BB Breda Telefoon: (076) 544 71 32

C o l o f o n Deze digitale uitgave van het Uit&Thuisfront magazine wordt samengesteld door Sectie Communicatie CLSK, samen met uitgezonden militairen en hun thuisfront. De redactie heeft het recht om artikelen te weigeren, te redigeren en/of in te korten. De artikelen in dit magazine zijn volledig voor rekening van de auteurs. Overname van (delen van) artikelen en foto’s uit dit blad is alleen toegestaan met toestemming van de redactie en met bronvermelding.

Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 167

Recommend Documents