Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 161

Uit & Thuis front

Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 161

inhoud

mali

1(nld)atfme

Van de Detachementscommandant Ongeval

Herdenkingsdienst speech Apache vlieger

Ik had mijn stukje voor de laatste Uit en Thuis al af. Het was een vrolijk stuk vol humor en de titel die ik had gekozen was

Inhoud

‘de laatste loodjes’. Nooit had ik kunnen vermoeden dat die zo zwaar

Ongeval

2

Iedereen speelt een rol

4

Bijzondere Parade Midden Oosten

6

Bijna naar huis

8

6 maanden, 3000 uur verder

10

Nieuw kamp

12

Een berichtje van de burgemeester van Snow City

14

Het gevecht

16

All about the money!

18

Het aftellen is begonnen

20

Force Protection bij ATF ME 2

22

De Gepantserde Glasvezelkabel

24

Bezoeken

26

Sport en Welfare

28

De zitjes van 1(NLD)ATF ME

34

C o l o f o n Deze digitale uitgave van het Uit&Thuisfront magazine wordt samengesteld door Sectie Communicatie CLSK, samen met uitgezonden militairen en hun thuisfront. De redactie heeft het recht om artikelen te weigeren, te redigeren en/of in te korten. De artikelen in dit magazine zijn volledig voor rekening van de auteurs. Overname van (delen van) artikelen en foto’s uit dit blad is alleen toegestaan met toestemming van de redactie en met bronvermelding.

2

zouden worden!

17 maart zou voor ons een goede dag worden met voor de Apache vliegers twee hoogtepunten. De gunnery gedurende de ochtend en middag en op de avond een afscheid d.m.v. een VTC van een goede collega. Het houden van deze gunnery is belangrijk voor de vliegers om zo hun vaardigheden bij te kunnen houden en op de tweede plaats te beoordelen of de wapens accuraat zijn. Deze gunnery was belangrijk maar al door meerdere oorzaken weken uitgesteld. Deze dag kon hij dan eindelijk doorgaan, hij was goed voorbereid en iedereen keek er naar uit. Het afscheid van een ervaren instructeur Dixie genaamd was tot in de puntjes de vorige dag voorbereid door het maken van leuke foto’s die tijdens de VTC tussen Gao en Nederland zouden worden aangeboden. Ook zijn daarbij een groepsfoto en individuele foto’s gemaakt voor de Apache.

UIT & APRIL THUIS 2015

De eerste sectie van twee Apaches heeft de gunnery in de ochtend succesvol afgerond maar tijdens de tweede gunnery gebeurde een tragisch ongeval met één van de twee Apaches. Hierbij zijn René en Ernst om het leven gekomen. De dag zelf en dagen daarop zijn in een roes voorbij gegaan waarbij de steun aan mijn mannen en de familie en dierbaren voorop stond. Het meest zijn mij bijgebleven de Herdenkingsdienst en de rampceremonie. De foto,s zeggen daarbij meer dan 1000 woorden. De herdenkingsdienst was druk bezocht omdat zowel het Helidet als vrijwel al het personeel van de eenheden op het kamp aanwezig waren. De dominee heeft de dienst in de avond geleid waarbij ook gesproken is door een van de Apache vliegers en mijzelf. De tekst die door de collega Apache vlieger is gebruikt volgt hiernaast.

Heel Nederland kent inmiddels de namen van onze omgekomen bemanning: Kapitein René Zeetsen en Eerste-Luitenant Ernst Mollinger. Maar dat zijn benamingen die wij, in onze vlucht 3, zelden gebruikten. René heet eigenlijk Kursk, Ernst heet eigenlijk Mowgli. Dat zijn hun ‘callsigns’ [ook wel ‘tacticals’ genoemd]. Vier jaar geleden werd René, die op dat moment nog geen callsign had, samen met enkele andere vluchtmaatjes ingedronken op de vlucht. Dat gebeurde in Fort Hood in Texas, waar wij onze jaarlijkse vluchttraining hebben. Na de plechtigheid, waarover wij nu niet verder zullen uitweiden, was het tijd voor vertier aan het zwembad. René maakte van die gelegenheid gebruik door een onuitwisbare indruk op zijn nieuwe vluchtmaatjes achter te laten. Dat deed hij door bommetjes te maken in het zwembad. Omdat dit de rest van de vluchtmaatjes niet zo opviel, probeerde hij het telkens opnieuw. Totdat hij na een aantal keer niet meer boven kwam drijven en een derde, zo zullen we die voor het gemak maar aanduiden, hard begon te gillen. Roerloze vliegers op de bodem van een zwembad zijn immers reden tot ongerustheid. Gelukkig hadden we onze jongste vluchttelg weer snel boven water en begon hij, na wat aandringen, het plots weer te doen. En vanaf dat moment heette René dus Kursk; de Kursk kwam immers ook niet meer op eigen kracht boven drijven. Ernst kwam een ruime twee jaar geleden bij ons op de vlucht. Ernst was op dat moment van onbesproken gedrag, iets wat we als vliegers doorgaans betreuren want dat helpt namelijk niet bij het bepalen van iemands callsign. Totdat onze toenmalig plaatsvervangend vluchtcommandant op een ochtend binnenkwam en naar Ernst keek. “Ernst, jij lijkt op Mowgli uit Jungle Book! Mowgli…dat wordt hem!” Ernst was niet ondersteboven van zijn nieuwe callsign, maar hij droeg hem wel met verve. En geef ons eens ongelijk, hij lijkt ook enorm op Mowgli uit Jungle Book. Bij zijn indrinken had ook hij het nodige te vertellen om indruk op ons te kunnen maken. Tot onze grote lol kapten we hem steeds af wanneer hij zijn verhaal begon; “Ja toen ik op de EMVO in Woensdrecht zat, toen…” en dan begonnen wij als vlucht gelijk te blèren. [Luidkeels en met zijn armen wild in de lucht]“Gasten, even serieus nou!!” en dan begon hij weer opnieuw totdat wij hem weer onderbraken met een hoop gelach en getier. We hebben het er nog vaak over gehad, maar uiteindelijk zullen we nooit weten wij hij probeerde te vertellen. Beide jongens zorgde voor enorm veel plezier, goede ideeën, inzet en veel lawaai voor onze vlucht. Oefeningen, vluchtuitjes en ander noodzakelijk tijdverdrijf was nooit compleet zonder onze twee Thunders. Zelfs tijdens deze uitzending brachten zij met hun instelling en karakter voor veel gezelligheid en onderlinge verbinding in de vlucht, waardoor niemand het idee had dat hij lang en ver van huis was. Kursk en Mowgli, jullie plotselinge heengaan in jullie jonge leven laat bij jullie vluchtmaatjes een leegte achter die nooit meer zal kunnen worden hersteld. Met jullie heengaan verliezen wij twee uitstekende collega’s, fijne kameraden en dierbare vrienden. De Thunders…minus twee.

Op vrijdag hebben we op een waardige manier afscheid genomen van René en Ernst in de vorm van een rampceremonie. Ook hier zeggen de foto’s meer dan woorden.

René en Ernst jullie worden niet vergeten, rust zacht! DETCO Lt-Kol Vlieger P. Grijspaardt


3

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Van de Detachementscommandant Iedereen speelt een rol Het zit er bijna op. We kunnen terugkijken op een zeer succesvolle uitzending op alle fronten. Het voornaamste is dat we onze taak op een efficiënte en veilige wijze hebben uitgevoerd. En dat is de verdienste van het gehele team 1 (NLD) ATF ME. In de internationale strijd tegen ISIS speelt iedereen zijn rol en draagt daarmee bij aan het eindproduct: het leveren van Airpower.

Deze bijdrage kan heel concreet of robuust zijn zoals het beschermen van onze wapensystemen, personeel en middelen; het gereedstellen, onderhouden en repareren van onze F-16’s; het assembleren, transporteren en hangen van de bommen; het plannen en voorbereiden van de F-16 missies op tactisch niveau tot het aanvallen van doelen in vijandelijk gebied. Het kan echter ook een bijdrage zijn die misschien niet zo concreet is en/ of minder robuust, maar minstens zo belangrijk is voor het eindproduct. Vaak worden dergelijke bijdragen voor lief genomen of realiseert men het belang daarvan niet. Denk hierbij aan het beheer van alle ICT middelen

4

waar we niet meer zonder kunnen, het verzamelen van operationele informatie voor de missie, het op peil houden van materieel en logistieke middelen, het onderhoud van onze voertuigen, het onderhoud van de vliegeruitrusting, het verwerken van de wekelijkse vracht, het verzorgen van onze primaire levensbehoeftes zoals eten, rust en ontspanning, het aangaan van contracten, het uitvoeren van betalingen, het medisch, geestelijk en maatschappelijk verzorgen van de mens, het regelen van vervoer en administratie voor mensen die (onverwachts) naar huis moeten of die op werkbezoek komen ... ik kan zo nog wel een tijdje doorgaan.


Kortom, er moeten vele bordjes tegelijkertijd in de lucht worden gehouden om de operatie continue en effectief te laten verlopen. Dit doen we als één team waarin, naast de luchtmacht, ook de landmacht, marechaussee en marine zijn vertegenwoordigd. Het valt mij hierbij op dat, ondanks de cultuurverschillen tussen de krijgsmachtsdelen, iedereen de schouders eronder zet en samen met elkaar de taken uitvoert om de missie tot een succes te brengen. Er wordt hard gewerkt met lange dagen en onregelmatige diensten waarbij de beweegruimte (zeer) beperkt is, zowel op de werkals privéruimte. Maar ondanks dat we drie maanden dus bijna letterlijk op elkaars lip zitten, is en blijft de sfeer uitstekend. Het is een mooie club om mee te werken met zeer gemotiveerde en gedreven mannen en vrouwen die allemaal zeer goed zijn in wat ze doen. Ik ben dan ook zeer trots om commandant te mogen zijn van dit detachement. Ook het thuisfront is onderdeel van het team waarbij hun bijdrage van groot belang is, ik kan dat niet genoeg benadrukken. De steun van thuis draagt enorm bij aan de

motivatie, de sfeer en het draagvlak voor deze missie. De beschikbaarheid van WiFi is hierin dan ook essentieel en is tegenwoordig, naast eten, slapen en vervoer, bijna een primaire levensbehoefte geworden bij een uitzending. En dat is maar goed ook, door deze makkelijke manier van communicatie is afstand een relatief begrip geworden, ben je vrijwel altijd bereikbaar en ben je eigenlijk nooit heel ver weg van huis. Dit is echter anders als er iets ernstig gebeurt met een dierbare, een vriend of een collega. Dan speelt afstand opeens een enorme rol, dan ben je wel ver weg en hetgeen je dan wilt bereiken, is dan onbereikbaar en ongrijpbaar.

wereld waar dit zo hard nodig is. Zij betaalden hiervoor helaas de ultieme prijs. Die boodschap komt bikkelhard binnen, ook hier. Met respect en medeleven gaat onze steun dan ook uit naar de kameraden en collega’s in Mali, naar de squadronmaten in Nederland maar vooral naar

de familie en vrienden van René en Ernst. Wij wensen hen veel kracht en sterkte in deze zware periode en het verwerken van dit enorme verlies. Voor onze ‘Brothers in Arms’ René en Ernst: “Rest In Peace”. Commandant 1(NLD)ATF ME

Zoals deze week, toen wij het trieste bericht ontvingen dat twee zeer gewaardeerde collega’s, kapitein René Zeetsen en de eerste-luitenant Ernst Mollinger, waren omgekomen bij een ongeval met hun Apache in Mali. René en Ernst waren, net als ons, op uitzending met een missie. Een missie om vrede en veiligheid te waarborgen in een deel van de


5

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Bijzondere Parade Midden Oosten naar aanleiding van het overlijden van René Zeetsen en Ernst Mollinger Vrijdag 20 maart 2015

In Memoriam Alles van waarde is weerloos

(Lucebert)

Vandaag worden de stoffelijke resten van René Zeetsen en Ernst Mollinger van Mali overgebracht naar Nederland. Na het afschuwelijke bericht van hun sterven ontvangen de naaststaanden en nabestaanden hun geliefden in handen. Een volgende stap in het doemscenario wat ze moeten meemaken in hun leven. Het in handen krijgen van hun René en hun Ernst zal hen pijnlijk duidelijk maken dat het allemaal daadwerkelijk waar is. Kon de mededeling nog enigszins buiten de deur gehouden worden, als vaag en mogelijk een boze droom. Het zien van en het in handen krijgen zal schokkend hen doen beseffen: “Nooit meer “! Nooit meer zien, nooit meer spreken, ontmoeten, aanraken, liefkozen….. Nooit meer. Ook hier, zij die hen kennen, zullen – beetje bij beetje – tot dat besef komen. Nooit meer ! Lucebert schreef in de jaren zestig deze dichtregel: “Alles van waarde is weerloos”. En als deze zin hier klinkt en neerdaalt over onze hoofden voelen wij even het verdriet van deze naaststaanden. Jonge mensen wier leven voor altijd anders zal zijn geworden. Als deze zin hier klinkt verstikt bij ons het verdriet, dat deze jonge mensen, René en Ernst, krachtig en mooi, niet meer verder mogen leven en de dagen van levensgeluk zelf niet meer kennen. Zij zijn dood, van het leven weg. Als deze zin hier klinkt dwarrelen de woorden ook op ons leven neer en begrijpen we – kristal helder – wat ten diepste echt van waarde is. En we voelen hoe weerloos geluk, liefde, genegenheid, is. Hoe weerloos ons geluk, onze geliefden ver weg, onze kinderen in het dagelijkse bestaan zijn. Alles van waarde is weerloos. Rondom deze twee namen, twee mensen van ons, staan we hier. We gedenken, we eren, we vergeten niet. Rondom hen staan we samen, schouder aan schouder. We gaan verder, met hen in ons hart gegrift. Alles van waarde is weerloos. Zij zijn van waarde, maar weerloos soms ook, we gaan verder, omdat zij ook tot het meest waardevolle gingen. Vrijheid en gerechtigheid, geluk en vrede voor hen die weerloos zijn is ons van waarde.

6



7

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Bijna naar huis Het einde van onze periode hier komt nu dan toch echt in zicht, het aftellen kan beginnen. Met aftellen bedoel ik zeker geen afbouwen, want we hebben nog genoeg te doen voordat we het stokje kunnen overdragen aan Leeuwarden. Ruim drie maanden van huis is zeker voor thuis een lange periode, maar de tijd hier in het Midden-Oosten is werkelijk voorbij gevlogen.

De thuisfrontdag – een dag na de ‘mid-term’ – lijkt als de dag van gisteren. Mooi om te zien hoe vooral kinderen tijdens de grote live videoverbinding reageren als ze even met papa of mama mogen praten. Het raakt je als je iemand een liedje hoort zingen voor haar vader, dat is prachtig. We hebben vandaag de dag natuurlijk Skype en FaceTime, maar dit geeft toch wel iets extra’s. Mijn zoon vond het geweldig dat papa en zijn collega’s voor zijn verjaardag hebben gezongen. Iedereen hier was enorm enthousiast over deze dag; het geeft energie om er weer vol tegenaan te gaan en dat is een compliment aan de Thuisfront organisatie. De volgende dag was mijn zoon dan echt jarig en kon ik via FaceTime zien hoe hij zijn cadeautje uitpakte, een bijzonder moment. Sowieso bijzonder, want normaal als ik hem probeer te bellen op de iPad, dan drukt hij me weg omdat hij een filmpje zit te kijken. Hij is vijf jaar geworden, dus dat belooft nog wat. Ook hier hebben we behoorlijk wat verjaardagen gehad, waarbij altijd wel een taartje geregeld wordt. Het slagroom zoals wij dat kennen in Nederland hebben ze niet, maar het smaakt goed.

8

Soms zit er een knoflooksmaak aan – een aparte ervaring – maar dat komt omdat dan de vorige avond de knoflooksaus in dezelfde plastic schaal heeft gezeten. Het is vreemd hoe snel je gewend kunt raken aan dingen die je van tevoren nooit had verwacht. De douches en wc’s zijn toch net even anders dan thuis, maar op zich prima. Je was kun je dagelijks wegbrengen en kun je vaak dezelfde dag weer schoon ophalen, iets wat thuis ook weer net even anders werkt. Van tevoren was ons al verteld dat we voor het avondeten keuze hadden uit ‘kip met rijst’ of ‘rijst met kip’. Gelukkig valt dat in praktijk allemaal erg mee, maar ook met het eten vind je een vaste routine. Met een groep in een tent slapen heeft ook wel wat. Mooi om te zien dat iedere groep daar weer een eigen draai aan geeft om het gezellig te maken. Bij de diverse werkplekken worden van het afvalhout mooie loungesets gemaakt en dan drinkt de koffie in een zonnetje toch net even lekkerder weg. Ver van huis, maar je voelt je hier dan toch al snel thuis. Toch beleeft ieder persoon zijn of haar uitzending weer


anders. Niet iedereen heeft het altijd even druk en dan is het vaak hollen of stilstaan. Met name tijdens de rustige momenten is ontspanning vinden belangrijk, anders duren de dagen erg lang. Gelukkig zijn er voldoende initiatieven genomen, zoals het organiseren van film, bingo en quiz avonden, waarbij de opbrengsten ten goede komen aan de Stichting Hulphond. Ook zie ik veel collega’s fanatiek sporten en zijn bovendien vorige week de spinninglessen eindelijk van start gegaan. Kortom, een groot deel van het detachement zal straks in Eindhoven gespierd en in goede conditie de vliegtuigtrap afkomen. Ik vrees alleen dat ik mijn vrouw hierin teleur moet stellen. Op het moment dat jullie dit lezen, duurt het nog ruim een week voordat we weer thuis zijn. We kunnen terugkijken op een mooie en leerzame periode, maar we kijken uit naar een nog mooiere periode thuis, tot snel! Majoor Misja Chief of Staff ATF-ME


9

1(nld)atfme

1(nld)atfme

6 maanden, 3000 uur verder

Bijna zes maanden, zolang heeft het maar geduurd voordat het Nederlandse F-16 detachement in het Midden Oosten, 1(NLD)ATF ME, de 3000 vlieguren heeft bereikt sinds de eerste missie op 5 oktober 2014 werd gevlogen boven Irak. Het F-16 detachement maakt onderdeel uit van de Nederlandse bijdrage aan de internationale strijd tegen terreurorganisatie ISIS. De inzet van de Nederlandse F-16’s, maar ook de Nederlandse trainingsmissie in Irak, heeft als doelstelling om samen met de coalitiepartners de opmars van ISIS in Irak te stoppen en de bewegingsvrijheid te beperken. De afgelopen 6 maanden, waarin de 3000 uren werden gerealiseerd, heeft het Nederlandse F-16 detachement ruim 620 missies gevlogen en meer dan 350 keer wapeninzet gehad. Samen met haar internationale coalitiepartners heeft het F-16 detachement luchtaanvallen uitgevoerd waardoor de opmars in Irak van ISIS is gestopt, de bewegingsvrijheid aanzienlijk is beperkt en voornamelijk veel wapens en materieel van ISIS onschadelijk zijn gemaakt. Achter de schermen wordt voor de uitvoering van zoveel vlieguren heel veel werk verzet door een uiterst professionele onderhouds- en instandhoudingorganisatie. Zo vindt er om de 300 uur een zogenaamde fase-inspectie (groot onderhoud) plaats, dat houdt dus in dat er al 10 fase-inspectie hebben moeten plaatsvinden om de 3000 uur mogelijk te maken. Zo levert ieder detachementslid, van kok tot vlieger, zijn bijdrage aan het realiseren van de doelstelling van het Nederlandse F-16 detachement in het Midden Oosten.

10



11

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Nieuw kamp

In de vorige Uit & Thuis liepen we al over het terrein waar het Nieuwe Snow City zou verrijzen. Het spel “De kolonisten van Catan”, maar dan live. Hoe bouw je een nieuwe woonwijk met een volledige infrastructuur op een plek waar alleen zand en stenen liggen. Luitenant Rik stond voor deze opdracht en enkele weken later lopen we samen door het nieuwe dorp. Het merendeel van de witte units zijn woon- en slaapgelegenheden voor de militairen. Strak, effectief, ruimte voor twee personen. Voorzien van electriciteit om airco, verlichting en andere stroomvreters te kunnen aansluiten. Hier zullen onze opvolgers de komende maanden verblijven en het ziet er prima uit. Er zijn enkele éénpersoons woonunits, maar ook een groot aantal kantoor units zodat een deel van de

12

werkzaamheden in de toekomst op New Snow City uitgevoerd kunnen gaan worden. Tussen de woongedeelten staan de toiletblokken en de douchegelegenheden. Schoon, ruim en op strategische plekken, zodat alles allemaal redelijk op loopafstand ligt. De zon schijnt als we over het terrein lopen, maar we moeten goed opletten. Er wordt nog uitgemeten door de ingenieurs en overal liggen sleuven met afvoer voor water en leidingen voor stroom. Goed oplettend laveren we langs objecten en springen we over het openliggend stratenstelsel. Luitenant Rik heeft alles in zijn hoofd: “Hier moet nog een wandje herstelt worden, daar ligt een dak niet goed vast, hier is een beschadiging en de kit van deze wand moet nog nagekeken worden anders ontstaan er lekkages”. Oog voor detail *), maar ook oog voor het grote geheel. Routineus wijst hij waar de voorzieningen


gesitueerd zijn. “Deze betonnen plaat dient als basis voor de gym, daarnaast komt de eetgelegenheid en de Rectent **) hebben we hier gepland. De voorzieningen voor de personeelsleden van onze cateraar hebben hun plaats en er is ruimte voor de wachtpost, de brandweerauto en de ambulance”. Luitenant Rik is tevreden, maar je merkt dat hij lange en intensieve dagen en weken achter de rug heeft. Bouw maar eens een nieuw dorp, onder deze omstandigheden, binnen een beperkte tijd en grote druk én in een wereld waar tijd gemeten wordt met elastiek…. Bovendien is de bouw van dit witte dorp één van de diverse andere projecten die hij onder zijn beheer heeft… Onze stedendwinger ***) gaat met ons mee terug naar Nederland. “Even tijd nemen om uit te rusten en dan weer

verder”, grijnst hij me toe en dat een beetje onderuit kijkend. Ik schat zo in dat er thuis het spel “De kolonisten van Catan”, even achter het deurtje van de spelletjeskast blijft liggen…. Onaangeroerd. *)

“Oog voor detail”, variatie op de wapenspreuk van het voormalige 311 Squadron van de Vliegbasis Volkel. **) De rectent is de afkorting voor onze recreatietent. De rectent is een plaats waar we wat kunnen darten, tv kijken, tafeltennissen en biljarten. ***) ‘De Stedendwinger’ was de bijnaam van Frederik Hendrik van Oranje (1584-1647).Hij gaf er de voorkeur aan om steden te belegeren om zo veldslagen te vermijden. Zijn grootste overwinning was op ’s-Hertogenbosch in 1629. Aalmoezenier Eric


13

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Een berichtje van de burgemeester van Snow City Al meer dan 2 maanden wordt er 24/7 service verleent door het Snow City Team. Dit team bestaat uit de VKAM functionaris SM Ruud, chauffeur Kpl1 Henk, de Paresto medewerkers SM Eric en Sgt1 Niels, de sport/ Welfare functionaris Sgt1 Eric en de burgemeester Aoo Edwin.

SM Ruud, zorgt voor onze veiligheid alom , door wat scherper te kijken dan onze lokale medewerkers, die het e.e.a. uitvoeren conform de voor hen geldende standaard. Heel vaak evenaart deze niet de Nederlandse regelgeving en hij wijst ze er dan fijntjes op. Tevens verantwoordelijk natuurlijk, voor het naleven van de voorschriften bij werkzaamheden door onze collega’s van de verschillende vakgebieden. Ook is hij de manager van het (door hem) opgezette Marcandi winkeltje, waar velen van ons detachement hun inkopen doen. Daar is van alles te verkrijgen van sigaretten , aanstekers, shampoo tot snoep aan toe. Kpl1 Henk, onze chauffeur, hij is de (tijdelijk) trotse bezitter van een bus en heeft in de tussentijd toch maar even 3400 km gereden op deze relatief kleine werkplek. Inmiddels heeft hij alle opstapplaatsen voorzien van echte bushalte borden, waar de collega’s dan op hem wachten. Zijn rijtijden zijn beter dan bij menig concurrerend busvervoersbedrijf!! Tevens is hij ook gezegend met een paar “Gouden Handjes” en heeft menig kastje, darten info-borden gemaakt, natuurlijk niet onvermeld laten, samen met zijn maatje Stefan. Ook hebben zij beiden de kerk gestalte gegeven, door aan de buitenkant van de tent het woord CHAPEL in rode letters ( op dat moment de enige beschikbare keur verf ) te plakken en een groot kruis er op aan te brengen. SM Eric en Sgt1 Niels , beide zijn kok en werken bij Paresto ( Paarse Restaurant Organisatie), zij managen samen de keuken, die door een lokaal ingehuurd cateringbedrijf gerund wordt. Het verhaal van 100 dagen kip met rijst is door hen naar fabeltjesland verwezen, zij zijn de drijvende kracht achter goede afwisselende maaltijden. Soms,

14


indien er wat uit Nederland geleverd wordt, met Nederlandse ingrediënten, zoals beschuit, hagelslag, crackers enz. Heel af en toe een frikandel/ kaassoufflé en als toppertje haring met ui. Zij hebben ook een oude traditie in het leven geroepen, nl elke woensdag “Blauwe Hap”, een Indische maaltijd. Elke donderdag hebben wij de “Keek op de Week” en elke zaterdag is er wel een happening, waar beide heren het toch maar weer klaar spelen om met de een of andere versnapering voor de dag te komen. Kortom zij zorgen ervoor dat velen van ons keurig op gewicht blijven. Dan Sgt1 Eric, de sport/welfare man, een zeer gedreven collega, die inmiddels een fantastisch buitenparcours heeft opgesteld om buiten te kunnen trainen, op allerlei sportgebieden lessen geeft in de sporttent , veel materiaal heeft laten aanvoeren vanuit Nederland en lokaal aangekocht om de mensen die willen sporten het naar de zin te maken. Tevens de organisator van internationale beachvolleybaltoernooi. Nu staan er nog wat toernooien op stapel, waarvan een Colorrun een van meest spraakmakende is. Hij is ook, samen met het activiteitencommissie, degene die er voor zorgt dat er elke zaterdag wel een happening plaats vind, zoals een bingo, Pub quiz, Minute to win it, enz, enz. Zij kunnen rekenen op veel deelnemers daar dit een van de weinige mogelijkheden tot een gezellig samenzijn is.

niet meer bestaat. Mijn taak is veelzijdig en bestaat uit aansturen/bemiddelen en oplossen van zaken die dagelijks gebeuren. Goed contact met de lokale cateringfirma is hierbij essentieel, zij moeten tenslotte onderhoud uitvoeren aan al het door hun geleverde materiaal, zoals tenten, kachels, airco’s, generatoren, meubels. Maar ook aan de toiletten en doucheruimtes, waar wij gebruik van maken. Het schoonmaken ervan wordt door het GC (Geneeskundig Centrum) personeel en mij gecontroleerd evenals de kwaliteit van het geleverde water. Verder zijn de werkzaamheden die moeten gebeuren te veel om op te noemen en zou het een te langdradig verhaal worden. Wel wil ik nog graag vermelden dat ik een paar maal de eer heb gehad om hoogwaardigheidsbekleders door ons dorpje te mogen leiden en kreeg de complimenten hoe netjes het er allemaal bij staat en ligt. De complimenten gaan eigenlijk naar de bewoners De burgemeester is tevens de facteur en verantwoordelijk voor het verzenden en ontvangen van de post, het verdelen ervan hier in het uitzendgebied gebeurd met een enthousiast team, waarvan in de vorige Uit en Thuis een artikeltje heeft gestaan. Een rectificatie hierop is wel noodzakelijk, abusievelijk is teamlid SM Ruud niet vernoemd. Ruud bij deze dus. Het is nog maar een paar dagen en dan mogen we weer naar huis. Deze uitzending zit er dan weer op en mogen we jullie, geliefd thuisfront, weer in de armen sluiten. Vanaf hier de hartelijke groeten en tot ziens.

Dan nog een paar woorden over mijzelf, die de burgemeestersfunctie mag vervullen. Voor de ouderen onder ons; dit is de HHID functie die inmiddels in Nederland

De burgemeester van Snow City.


15

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Het gevecht Defensie heeft veel vrouwen in dienst! Als afspiegeling van de maatschappij is dat gewenst en tegenwoordig niet meer dan normaal. Vrouwen in allerlei functies, van chauffeur tot gewondenverzorger en van militaire politie tot logistiekeling. Een echte gevechtsfunctie hebben maar weinig vrouwen, maar toch zitten we hier in een gevecht. Het lijkt wel een hanengevecht. Het gevecht om land te veroveren, ideologie te verspreiden en een kalifaat te stichten. Wij als dames van dit tweede detachement in het Midden Oosten, zitten er midden in . Wij nemen op onze manier hieraan deel, aan het gevecht.

Met elf dames delen we een tent op SnowCity, tent 10. Dat is ons domein, daar komt geen man binnen zonder begeleiding. Moet er wat gerepareerd worden omdat de kachel het niet doet of de lamp stuk is… Altijd moet er één van ons bij zijn. Het is gelukkig niet dat we daarvoor hoeven vechten. Nee, dat is duidelijk bij Defensie. Mannen en vrouwen gescheiden. Zo ook de natte fab, onze badkamer met douches en wc’s. Hilarisch was het natuurlijk toen onze badkamer negatief uit de watertest kwam van de medewerkers van de geneeskundige dienst. Oh, die dames! Die dames moesten dus ineens 48 uur ergens anders naar het toilet en naar de douche. Dus hup, alle mannen naar een andere badkamer en de badkamer vooraan vlakbij de eettent was ineens voor ons. Gelukkig was het maar 48 uur, zodat alle mannen niet te lang hoefden te lijden onder de negatieve watertest van onze badkamer. Defensie is daar duidelijk in, strikt

16

gescheiden. Dus geen gevecht daarover. Ook hebben we genoeg douches en voldoende warm water in onze badkamer dus gelukkig ook geen gevecht daarover! Maar dan, want iedereen denkt dat wij de tent uitvechten. “Dat kan niet anders, met zoveel kippen in een ren”. Natuurlijk, net als in alle andere tenten bij de haantjes! De één vind de kachel te warm staan en de ander heeft het smoorheet. Dan waggelt er een naar de kachel om hem warmer te zetten, dan de ander een uurtje later op de tenen om hem weer kouder te zetten. Het licht is ook altijd wel een onderwerp van lichte discussie. “De TL-balk nog aan of doen we de kerstverlichting aan, want volgens mij slaapt ze al…” Wij hebben dames die in ploegendienst werken. Verschillende ploegen en afdelingen, een ops-assistent, een dame van de force protection en een dame die de vliegtuigen weer vol tankt als ze terugkomen. Dit gaat 24 uur per dag door, want het gevecht stopt niet


omdat de dames willen slapen. Dus houden we daar met z’n allen rekening mee. Geen gevecht, gewoon tentregels! Onze mannen en vrouwen hier doen goed werk! Iedereen is druk bezig om het opereren hier in het Midden Oosten zo goed mogelijk te laten verlopen. Het daadwerkelijke gevecht is gelukkig ver van ons bed, maar komt soms heel dichtbij. Onze vliegers bijvoorbeeld, zij “ hangen” dagelijks met hun vliegtuig boven dit gevecht. Onze techneuten op de lijn zien onze jongens terug komen met hun straaljagers, zonder bommen. Dit is het gevecht! Hoe ga je er mee om, wat doet het met je als je dit ziet. Gelukkig is uit onze moreelmeting een positief getal gekomen van militairen, onze collega’s hier, die achter deze missie staan. Dat scheelt. Niet te veel gevecht in je hoofd. Koppie er bij en op naar de volgende missie boven het gevecht.

Terug naar de kippenren. De kippenren is tent 10, allemaal kippen die soms kakelend over het kamp gaan. Of gaat het kakelend over ons op het kamp door de haantjes? SnowCity is ook maar een dorp. Een ding weet ik wel, het is prima in de kippenren. We slapen allemaal zacht en niemand snurkt. Het einde van onze uitzending komt heel dichtbij. Als u dit leest, staat onze aflossing zo’n beetje op de vliegtuigtrap. Ik heb genoten van deze kans, deze uitzending en met deze mensen. Dank aan het thuisfront wat in grote getalen naar de TFO dag is gekomen en wat achter ons, de militair, staat in het Midden Oosten. Het was mooi! Sergeant-majoor Elly, DSM


17

1(nld)atfme

€ De Kassier

Voor ik begin met mijn verhaal zal ik mij eerst voorstellen zodat u in het juiste perspectief mijn verhaal tot u kan nemen. Mijn naam is Arjo, Adjudant bij de Koninklijke Landmacht en werkzaam bij het betaalkantoor (FABK) als Senior medewerker relatie verplichtingen en accountmanagement beheer. Het FABK valt onder het Commando Diensten Centra (CDC) en is een paarse organisatie. Vanwege de vele oefeningen en uitzendingen die op dit moment gaande zijn is het niet mogelijk om alle aanvragen te honoreren met een organieke kassier. We putten daarom uit ons complete bestand aan onderofficieren. Binnen FABK hoor je van je collega’s van de andere Operationele Commando’s (OPCO’s) aardig wat verhalen over onder wat voor omstandigheden zij hun taken uitvoeren bij oefening en uitzending. Meerdere malen leidde dat tot verbaasde reacties onderling. De een ligt in een pubtent, de ander ligt weken in een hotel. De een krijgt een complete Warm/Ontbijt/Lunch (WOL) cyclus met noodrantsoen en de ander heeft een lopend buffet. Dit alles geleverd uit ons van te voren vastgestelde budgetten bij desbetreffende krijgsmachtdeel. Het klinkt als of het gras bij de buren altijd groener is dan bij ons zelf. Deze verhalen te hebben aangehoord als Landmacht militair leek het mij erg interessant om nu eens van dichtbij mee te maken hoe dit nu in de praktijk bij de Luchtmacht werkt.

All about the money! De Financial Controller De lijfspreuk van de Afdeling Financiën en Control (AFC) van de Staf Commando Luchtstrijdkrachten (CLSK) in Breda is “Nunquam Satis”. In normaal Nederlands betekent dat “Nooit Genoeg”. Wat dat betreft is een missie niet veel anders dan het gezinsleven thuis. Uiteindelijk is er nooit genoeg geld om alle wensen uit te laten komen en moeten er keuzes worden gemaakt. Als financieel geweten van de Commandant is het dan ook mijn taak om doelmatig en rechtmatig het aan ons toevertrouwde budget te beheren. Nadeel daarbij is dat alle activiteiten die je in het gezin en dus ook hier uitvoert meestal leiden tot een uitgaven van geld. Geld is schaars en dus moeten we ook hier op de kleintjes letten. Samen met de inkoper kijk ik naar alle aanvragen voor goederen en diensten die collega’s van het detachement doen die lokaal aangeschaft moeten worden. Zaken die o.a. aangevraagd worden verschillen niet zo gek veel met die van thuis; eten en drinken, allerhande gereedschappen en technisch materieel, technische middelen voor communicatie en internet, sportartikelen, vervoer

18

en bouwmaterialen en –diensten. Aangezien we hier met een groot aantal collega’s zijn geldt hier de wet van de grote getallen; veel eten en drinken, veel gereedschappen en veel en groot bouwen. Het budget voor deze missie is daarom gelukkig wel een stuk groter dan thuis.

Voor mij als medewerker van AFC is het heel leuk om mee te mogen op deze missie. Normaal gesproken is mijn werkplek in een kantooromgeving in Breda. Drie maanden bezig zijn met direct praktische zaken is een verademing. Het was een leuke leerzame periode, waarbij ik weer veel nieuwe collega’s heb leren kennen. Ik ben van mening dat wij als tweede detachement de missie goed hebben voortgezet en verder uitgebouwd. Ik geef mijn functie dan ook over in de vertrouwde handen van mijn directe collega in Breda, Johan. Hem wens ik alvast veel succes met de mooie functie van “Minister van Financiën”. Majoor Nan Financial Controller ATFME


1(nld)atfme

waarschijnlijk het verschil. De een zit in de lucht en de ander blijft met zijn voeten op de grond. Adjudant Arjo Kassier ATFME

De Inkoper

Van je hobby je werk maken is niet voor iedereen weggelegd. Als inkoper hier in het uitzendgebied hoef ik mij niet te vervelen. Er moet van alles worden gekocht en gehuurd. Van houtschroeven tot asfaltwegen en betonplaten en van een accuboormachine tot flatbed trucks. Als westerse dame is het wel apart om hier in het Midden-Oosten zaken te doen. Wanneer je in de hoofdstad komt zie je namelijk maar weinig vrouwen en de meeste dragen een hoofddoek. De mannen doen hier de zaken en dan moet je als vrouw wel je mannetje kunnen staan. Want elke bedrijf kan hier alles leveren (hebben ze het zelf niet dan kennen ze wel iemand) en alles binnen wordt geregeld in ‘one minute’. Nee komt niet voor in hun vocabulaire, wat af en toe toch wel lastig zaken doen is. Ik heb wel geleerd, wanneer je geen antwoord terug krijgt, ook niet na 3 keer vragen dan is het antwoord “nee”. Het proberen hen duidelijk te maken dat we liever direct nee horen, dan wat vaag gebrabbel, kontengedraai en tijd rekken, heb ik losgelaten. Wat ik wel merk is dat de mensen in dit land heel erg gemotiveerd zijn om ons te helpen. Ze staan voor ons klaar, de een wat sneller dan de andere en alles is mogelijk.

Mijn werkzaamheden voor het detachement; Als kassier ben ik verantwoordelijk voor de contante gelden, deze gelden zijn in eerste instantie bedoelt om contante aankopen te doen die in het belang zijn van de operatie. Dit kan vrij divers zijn. Denk dan aan voedsel, drinken, brandstof, materialen, telefoonkosten, visa, etc..De grote bedragen gaan via contracten en worden giraal verwerkt. Daarnaast ben ik hier om alle militairen te kunnen voorzien van contanten in lokale valuta of euro’s voor de zogenaamde privé aankopen. De bedragen die bij mij worden opgehaald worden dan de opvolgende maand verrekend met het salaris. Aangezien er niet heel veel te koop is, is er geen grote aanloop voor de zogenaamde eenmalige machtigingen. Maar goed wie weet verandert dit in de toekomst. Daarnaast is het ook mogelijk om geld te wisselen.

In het begin van de uitzending zijn we regelmatig de stad in gegaan om spullen te kopen en bedrijven te bezoeken, echter dit is sinds eind februari niet meer mogelijk. Alles moet nu besteld worden per telefoon en per email. Dit gebeurt gelukkig allemaal in het Engels, maar ook met veel plaatjes. Want leg jij maar eens uit aan de lokale ‘bouwmarkt’ dat we een kettingzaagbroek nodig hebben, omdat dit in onze veiligheidsvoorschriften staat geschreven. Veiligheid en veilig werken dat moet nog zijn intrede doen in het Midden-Oosten. Toch is het heel innovatief, en heldhaftig, hoe zij omgaan met kapotte generatoren en werken met oorverdovende apparatuur zonder gehoorbescherming.

De praktijk met de Luchtmacht, ondanks de verhalen van Luchtmacht collega’s over hotels liggen we gezamenlijk in een tent. Wel een tent voorzien van bijna alle gemakken, een kastje en een echt bed met matras voor een ieder, enkele personen liggen zelfs in een dubbelbed, elektriciteit, kachel/airco en standaard WiFi. Voor de tenten hebben we voor de rokers een mooie zilveren asbakzuil en voor een ieder een mooie blauwe vuilnisbak om het afval in te deponeren. Heel belangrijk want los afval trekt allerlei beestjes aan en beestjes geven weer aanloop voor grotere beesten en of ziektes. Tevens staan er mooie, uit pallethout gefabriceerde, bankjes en tafeltjes. De kantoorruimtes zijn netjes voorzien van meubilair.

Naast alle inkopen ben ik tevens verantwoordelijk voor alle commerciële contacten, dus loopt er iets niet goed, breekt er iets af en moet dit naar het bedrijf geëscaleerd worden dan komt men naar mij. Het is altijd lekker druk, want alles moet natuurlijk het liefst gisteren geregeld zijn. Dat kan niet in dit land, ook deze mensen hebben weekend, werken tot een uurtje of 5 a 6 en ze gaan zelfs op vakantie. In mijn ‘vrije tijd’ sport ik regelmatig, want Nan, de controller, waarmee ik het kantoor deel begint om 9 uur ‘s ochtends al met gevulde koeken voor mijn neus te zwaaien. Daarnaast, vind ik het sporten erg gezellig met mijn buddy Jantine. Nog maar even en dan zijn we weer thuis en kunnen we weer genieten van het Nederlandse zonnetje en al onze Westerse gemakken.

Al met al petje af (je ziet ik loop hier al maanden zonder hoofddeksel) voor de Luchtmacht. Hoe ze het doen, heb ik nu een beetje door, maar denk niet dat de Landmacht de genoemde voorzieningen op dit hoge niveau voor elkaar krijgt. Maar goed daar zit

Eerste-Luitenant Jennis Inkoper ATFME


19

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Het aftellen is begonnen

Elke periode heeft een begin en een einde en dus ook een midden en afgelopen zaterdag was het midden, beter bekend als de “Mid term”, voor detachement 2 van 1(NLD)ATF ME bereikt. Toen werd traditiegetrouw de uitzending symbolisch door midden gezaagd door het jongste en oudste detachementslid en dat was deze keer echt een joint operatie van sld2 Frank (CLAS) van Force protection en aoo Edwin (CLSK), de burgemeester van “Snow City”. Alvorens men met de zaagklus kon aanvangen werd eerst de sld2 Jimmy (CLAS) van Force Protection door zijn luitenant Rob en de Detco bevorderd tot sld1. Toen kon het zagen beginnen. Men dacht dat deze eervolle taak de nodige kracht en energie van beide detachementsleden zou vergen, want de balk die doorgezaagd moest worden mocht er zijn. Echter niets bleek minder waar want de hardhouten balk was in een mum van tijd, ondersteund door de aanmoedigingen en gejuich van de overige leden van het detachement, doormidden gezaagd.

20


Na het klaren van de klus konden de detachementsleden, onder het genot van een hapje en een alcoholvrij drankje uitkijken naar het volgende evenement van het weekend. De volgende dag was voor het thuisfront en de detachementsleden namelijk een dag waar door één ieder naar uitgekeken werd. Op die dag vond op vliegbasis Volkel de Thuisfrontdag (TFO) plaats. Vanwege de grote hoeveelheid belangstellenden werd de TFO opgesplitst in een ochtend- en een middagsessie. Het thuisfront werd welkom geheten door de commandant vliegbasis (CVB) Volkel, kolonel André Steur en er werden diverse activiteiten en informatiesessies georganiseerd voor de aanwezige relaties. Het hoogtepunt was echter de “live” verbinding met het uitzendgebied. Deze grote video teleconferences (VTC) werden geleid door de CVB Volkel en de commandant 1(NL)ATF ME, waarna er voor de

detachementsleden die zich daarvoor hadden opgegeven, de mogelijkheid was om een “één op één” VTC-sessie te hebben. Zowel de groeps VTC als de “één op één” VTC werd door iedereen als bijzonder ervaren. Voor sommigen was de VTC helemaal bijzonder zoals voor één detachementslid die te horen kreeg dat hij opa wordt. Beide dagdelen werden afgesloten met een maaltijd en hiermee konden de aanwezigen terugkijken op succesvolle TFO dag. Met deze twee evenementen zat voor de leden van 1(NL) ATF ME det 2 hun bijdrage in de strijd tegen de terreurorganisatie ISIS in het Midden Oosten er voor de helft op en als u dit leest kunt u uw relatie al bijna in de armen sluiten.


21

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Force Protection bij ATF ME 2 De Force Protection van ATF ME 2 bestaat uit een mix van entiteiten uit de krijgsmacht. Brandweerpersoneel, CLAS infanteristen van de Bulldog compagnie uit Oirschot en hondengeleiders van de Vliegbasis Volkel zijn losgeweekt uit hun normale werkzaamheden om hun taak te vervullen in het Midden-Oosten. De taak is bescherming bieden aan de eenheid en zorgen dat het personeel van ATF ME veilig hun taak kan blijven uitvoeren.

Bij ATF ME zorgt de brandweer primair voor de vliegbeveiliging vanaf het moment dat de vliegtuigen opstarten tot het moment dat zij terugkeren van hun missie. Ook bij het testen en proefdraaien van de motoren zijn zij paraat om in te grijpen. Daarnaast wordt de Brandweer ATF ME ingezet voor brandbestrijding op de legeringslocatie Snow City, dragen zij zorg voor preventie, controles, reddingstechnieken bij (voertuig) ongevallen. Hiervoor zijn zij uitgerust met een (Actros) Expeditionaire brandweervoertuig. Het Actros blusvoertuig, dat ook vaak de Bull genoemd wordt, heeft een bluscapaciteit van 5000 liter water, 300 liter schuim en 135 kg bluspoeder en heeft naast een haspelslang van 60 meter een bumperkanon met een capaciteit van 2000 liter water per minuut. Hiermee is de brandweer uitgerust voor de taak. Maar vanzelfsprekend heeft de brandweer ook een taak om de leden van het detachement te beschermen of te redden bij brand of brandgevaar. De brandweer bij ATF ME is 24 uur per dag, 7 dagen per week inzetbaar en beschikbaar, met zorg voor de (brand) veiligheid van de detachementsleden van ATF ME. Voor de fysieke beveiliging levert de Bulldog Compagnie van de het 42e Bataljon Limburgse Jagers infanteristen. Zij hebben de expeditionaire bewakingstaak van de OGRV overgenomen in dit detachement. Deze mannen en vrouwen die, als infanterist normaal een andere taakstelling hebben dan het bewaken van de assets van ATF, vervullen deze taak met enthousiasme. Om goed op

22

deze taak voorbereid te zijn kregen de mannen en vrouwen van de Bulldog compagnie van 42 BLJ een “blauw-spuit” moment. Hierin zat onder andere een korte cursus bewaken en leerden zij AZV (Aanhoudingstechnieken en Zelfverdediging). Verder kwamen veel vliegveiligheidsaspecten aan de orde. In het begin was de Area of Operation wat onwennig, maar al snel hadden ze hun draai gevonden. Het peloton wordt ook ingezet voor grondverdediging, iets wat meer in de richting van hun organieke taak komt. Regelmatig wordt er geoefend in internationaal verband. Naast het werken in een omgeving met vliegtuigen kwam voor de CLAS mannen nog een ander aspect om de hoek kijken. De integratie van hondengeleiders met bewakings/ aanvalshonden. Al snel hebben zij de HG’ers met hun honden opgenomen in het peloton en hebben zij de waarde van de honden als bewakingsmiddel leren kennen. Inmiddels zijn zowel de Brandweer als de Bewakingscomponent naar een definitieve werklocatie verplaatst en is de partytent als wachtlocatie verlaten voor vaste behuizing. Na het aansluiten van de benodigde verwarming/airco en het timmeren van kastjes en opbergvakken kunnen ook de volgende detachementen genieten van deze faciliteiten. S3 Ground ATF ME 2



23

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Cis project “De Gepantserde Glasvezelkabel”

Even een stukje geschiedenis over dit project van de gepantserde glasvezelkabel waarom dit zo belangrijk is voor het detachement. Aangezien het complete ATF ME Detachement in verschillende gebieden is opgedeeld met vrij grote afstanden, moet de Sectie 6 in de volksmond CIS (verbindingen en computers) dit overbruggen met glasvezelkabels(Tactisch Glas). Dit is ook door de CIS van detachement 1 uitgevoerd met als resultaat dat alle locaties met elkaar verbonden waren en naar tevredenheid konden werken op het Titaan netwerk. Helaas was dit was van korte duur er dook een plaaggeest op, een klein Pluizig Knaagdiertje die onze glaskabels door begon te knagen en niet op één plek maar op vele verschillende plaatsen. Ik hoor u denken waarom eet een knaagdier glas? Nou misschien omdat deze mantel van de kabel is geproduceerd met visolie erin voor soepelheid ( wat een grap een kabel produceren die overal ter wereld wordt gebruikt met de sterke geur van visolie, dit is dus vragen om problemen). Oplossing, een kabel die geen geurtjes verspreid en te hard is om aangevreten te worden door kleine pluizige diertjes. Een Gepantserde Glasvezelkabel. Op 08 November 2014 werd er dus begonnen met de aanschaf van bovengenoemde kabel zonder geurtjes en smaakjes en compleet met kasten, glaslades, laskit , etc. De kabel werd vanwege snelle beschikbaarheid aangeschaft bij een lokaal bedrijf hier ergens in het Midden Oosten met als uiterste leveringsdatum 03 Maart 2015.De CIS van Det 1 had dus alles voorbereid voor de CIS van Det 2.

24

Wij als Sectie 6 van Det 2 en in het bijzonder S6 Chief Ed (die wij verder “Cable Guy Ed “ zullen noemen) hoopten dus dat de kabel asap beschikbaar zou zijn om het project te starten en alles weer aan elkaar te knopen. Cable Guy Ed was en bleef het meest optimistisch van ons allen ook toen er problemen bleken te zijn met vervoer en betaling vanuit NL voor de kabel. Zoals velen van ons weten is in dit soort landen de bekende kreet “ INSHA’ALLAH” van toepassing wat vrij vertaald zoiets betekent als, “als god het wil”. Cable Guy Ed bleef dus aan iedereen die het wilde of niet verkondigen dat de kabel snel zou komen en we dan weer alles voor elkaar zouden hebben op gebied van het Titaan netwerk. Waar je ook kwam of je nu wilde of niet iedereen begon over de kabel, het leek of iedereen door enthousiasme van de Cable Guy Ed het over niets anders meer kon hebben als de nieuwe CIS kabel. Als je al dacht ergens anders over te spreken nam Cable Guy Ed het al gauw over en ging het gesprek weer over de kabel ook al was de uiterste leverdatum van 03 maart 15 verstreken hij bleef positief. Eindelijk 15 Maart 2015, na betaling, vervoer en douane problemen was het dan zover, de kabel zou vandaag geleverd worden eerst in de ochtend maar uit eindelijk toch tegen de avond zoals iedereen al dacht. 2 grote haspels kwamen per uiterst “modern vervoer” voor de jaren 40 richting onze locatie op de basis. Cable Guy Ed ging helemaal uit zijn dak en filmde alles, hij zorgde zelfs voor eten voor deze mannen, terwijl wij meer dachten aan gepaste lijfstraffen in dit land niet ongepast voor als


er iets niet word nagekomen. Toch hadden “de PUNJABIES”zoals wij binnen de CIS deze lokale bevolking noemen één ander belangrijk ding vergeten, het splitsen van de langste kabel. Dit zou de volgende dag gebeuren en iedereen zelfs Cable Guy Ed dacht: “INSHA’ALLAH” maar de volgende avond kwamen ze met super moderne apparatuur de kabel splitsen, zo snel als dat ik dit zeg was het niet het duurde tot ver na twaalven Eindelijk 17 maart zijn we begonnen met uitrollen en wat hierbij allemaal gebeurd is zal ik u besparen maar ik moet wel een paar vreemde gebeurtenissen melden, namelijk wat deed Cable Guy Ed in zijn onderbroek in het duct systeem van onze coalitie partner, en waarom was ook de brandweer daarbij betrokken. Als ik dit op papier zet zijn we al enige dagen verder en is er al begonnen met de kabel aan elkaar te koppelen op de diverse areas en hopen we aan het eind van deze week klaar te zijn. Zodat de nieuwe ploeg CIS van Det 3 alles met een gerust hart kan overnemen en fine tunen . Hoewel ik denk dat menigeen de gesprekjes met Cable Guy Ed zal missen over dit bijzondere project. Of misschien toch niet? S6 Matman


25

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Nederlandse Ambassadeur Irak bezoekt 1(NLD)ATF ME Na haar recentelijk bezoek aan de Nederlandse trainingsmissie in Erbil bracht de Nederlandse Ambassadeur in Irak Jeannette Seppen afgelopen donderdag een bezoek aan 1(NLD) ATF ME. Zij werd vergezeld door hooggeplaatste diplomaten van de Nederlands ambassade in het gastland waar de F16’s gestationeerd zijn. Het F16 detachement is in het Midden Oosten gestationeerd om met de inzet van de F16’s in Irak de bewegingsvrijheid van ISIS te beperken en de opmars van ISIS tegen te houden. De Commandant 1(NLD)ATF ME heeft de delegatie geïnformeerd over de voortgang van de operatie. Mevrouw Seppen liet weten zeer tevreden te zijn met de bijdrage van het F16 detachement aan de strijd tegen ISIS en dat het draagvlak onder de Iraakse bevolking groot is. Tijdens het bezoek zijn de werklocaties bezocht waar de Ambassadeur en de delegatieleden zich lieten informeren over de “ins and outs” van de F16 en de bewapening, waarna zij ruim de tijd nam om met de militairen te praten over hun ervaringen. Aan het eind van het bezoek gaf zij aan onder de indruk te zijn van de professionaliteit van het detachement en hun bijdrage aan de internationale strijd tegen de terreurorganisatie ISIS.

Speciale gezant bezoekt 1(NLD)ATF ME

Vakbondsleiders bezoeken missies Midden-Oosten en Mali De voorzitters van de vakbonden voor Defensiepersoneel hebben van 3 maart tot en met 5 maart de Nederlandse missies in het Midden-Oosten en Mali bezocht. Ze ervoeren zo zelf de leef- en werkomstandigheden van de Nederlandse militairen. Zij werden tijdens het bezoek vergezeld door de D-DOPS, generaal-majoor Michel van der Laan en de HDP, schout bij nacht Henk Itzig-Heine. Het gezelschap bestond uit Jean Debie (VBM), Marc de Natris (GOV|MHB), Annemarie Snels (AFMP) en Leon van der Hulst (ACOM). Bij de Air Taskforce in het MiddenOosten hoorden zij over het verloop van de operatie boven Irak. Inmiddels hebben de F-16’s tijdens bijna 600 missies ruim 300 keer hun wapens gebruikt. Het Nederlandse personeel blijkt zeer gemotiveerd; 94 procent van de medewerkers vindt de Nederlandse deelname aan de strijd tegen ISIS zinvol. Als meest belastend werd de scheiding van het thuisfront ervaren.

Belangrijke analyses In Mali bezochten de vakbondsleiders eerst de All Source Intell Fusion Unit in de hoofdstad Bamako. Deze inlichtingeneenheid voorziet het VN-hoofdkwartier van belangrijke analyses over de situatie in Mali. Een gang over het kamp gaf een goed beeld van het leven en werken van de 65 Nederlanders.

Tijdens een recentelijk rondgang door het Midden Oosten bracht de Nederlandse Speciale Gezant voor Syrië, Dr. Koos van Dam, de langst diende ambassadeur van Nederland, afgelopen dinsdag een bezoek aan 1(NLD) ATF ME. Hij werd vergezeld een hooggeplaatste diplomaat van de Nederlands ambassade in het gastland waar de F16’s gestationeerd zijn. Het F16 detachement is in het Midden Oosten gestationeerd om met de inzet van de F16’s in Irak de bewegingsvrijheid van ISIS te beperken en de opmars van ISIS tegen te houden. De Commandant 1(NLD)ATF ME heeft de delegatie geïnformeerd over de voortgang van de operatie en de tot nu toe behaalde resultaten van het detachement als onderdeel van de internationale coalitie tegen ISIS. Tijdens het bezoek zijn werklocaties bezocht waar de Speciale Gezant en de diplomaat zich lieten informeren over alles wat noodzakelijk is om een F16 detachement haar taak te kunnen laten uitvoeren. Aan het eind van het bezoek sprak Dr. Koos van Dam zijn waardering en respect uit voor het detachement en hun bijdrage aan de internationale strijd tegen de terreurorganisatie ISIS.

26


Warm en stoffig Vervolgens reisde het gezelschap door naar Kamp Castor in Gao. Vanaf deze Nederlandse basis worden inlichtingen verzameld en verwerkt voor VN-missie Minusma. De voorzitters ervoeren hier de warme en stoffige omstandigheden waarin ruim 500 Nederlandse militairen werken. In gesprekken uitte het personeel onder meer zorgen over het Malinese stof en de soms moeizame verbindingen met het thuisfront. De vakbondsmensen zagen onder meer dat het personeel over steeds meer goede slaap- en werkplekken beschikt.


27

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Sport en Welfare

& De Activiteitencommissie van ATF Middle East DET 2 Toen we op 5 Januari richting het Midden Oosten vertrokken werd er bij de eerste briefing vrijwilligers gevraagd die de activiteitencommissie wilden gaan opzetten van ons detachement. Gelukkig waren er vrijwilligers genoeg en onder de bezielende leiding van onze sportspier Erik werd er een commissie opgesteld die bestond uit de volgende personen: Elly(DSM), Thea(MATCEL), Saskia( KMAR), Jantine(MGD), Norbert (GSE), Maykel(VO/Motoren) en John(POL)

Al snel werd de eerste vergadering belegd en activiteiten gepland. Het eerste wat we wilden veranderen was dat we de REC tent wat wilden opvrolijken dmv een andere indeling, sfeerlicht, en wat andere dingen om het gezelliger te maken. De dinsdag- en de vrijdagavond werden de vaste filmavonden en die worden druk bezocht. Verder wordt er iedere zaterdag een evenement georganiseerd en proberen we op donderdag na de Keek op de Week ook voor wat hapjes te zorgen om de mensen wat langer in de Rec-tent te houden. Aangezien we op heel Snow City een prima internetverbinding hebben kost het wat moeite om de mensen uit hun slaapvertrek te krijgen en naar de Rec tent te laten gaan. Daarnaast was het moeilijk om de Rec tent op de juiste, aangename temperatuur te krijgen waardoor de gang naar de Rec tent nog moeilijker maakte. De activiteiten die we tot nu toe op zaterdagavond hebben georganiseerd zijn goed bezocht. We hebben oa een pubquiz georganiseerd, waarin 10 teams het tegen elkaar opnamen en het er behoorlijk fanatiek aan toe ging, en we hebben een bingoavond gehad met leuke prijsjes. Ook hier was een grote deelname en de op-

28

brengst van de kaartverkoop ging geheel ten goede van het goede doel ,,Stichting Hulphond’’ . In totaal werd die avond voor meer dan 600 euro opgehaald! Met de carnaval was er natuurlijk een echte carnavalsavond met een echte prins (Gijs de arts) en zijn Adjudant (Harry, onze Detco) . Snow City werd omgetoverd tot Sneugat en er vond een heuse sleuteloverdracht plaats. Al met al een heel gezellige avond met veel verklede mensen maar toch blijf ik erbij dat carnaval zonder alcohol anders is dan met!!! Op zaterdag 21 Februari hebben we de Midterm bereikt en werd daadwerkelijk de boomstam door midden gezaagd door het jongste en het oudste lid van ons detachement. Dit was een leuk feest met wederom een grote opkomst. Verder hebben we in de tent al een tafeltennistoernooi en een darttoernooi georganiseerd wat een leuke strijd opleverde. 7 Maart vond de tweede editie van de pubquiz plaats en er werd nog fanatieker gestreden door maar liefst 13 teams van 6 personen. Onder leiding van presentatoren Willem, Gijs en Misja werd het wederom een hele leuke avond met een grote opkomst! Uiteindelijk gingen deze keer de piloten er met de felbegeerde trofee vandoor.



29

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Zaterdag 14 maart was de Minute 2 Win It, In totaal waren er 9 teams die de meest gekke en soms ook zenuwslopende spelletjes moesten volbrengen. De buikdans talenten en de collega’s met een vaste hand of de collega’s zonder schaamte waren hier sterk in het voordeel Zaterdag 21 maart werd er wederom een dart-toernooi georganiseerd en onlangs hebben we nog een internationaal tafeltennis toernooi georganiseerd waarbij de diverse landen streden tegen onze Nederlandse mannen. En de Color-Run was toch wel het hoogtepunt van deze uitzending qua evenement, dit evenement had een hoog internationale deelname van andere coalities, wat het weer erg gezellig maakt tijdens het hardlopen/wandelen. Iedere deelnemer gafeen kleine bijdrage voor het goede doel en hiervoor kreeg hij/zij een gekleurd gezicht tijdens het hardlopen op de route, een mooie herinnering van deze uitzending en een mooi Color-Run shirt. De opbrengst kwam weer geheel te goede aan ons goede doelen Aktie “Stichting Hulphond”

30

De Color-run is niet het enige evenement waar men een T-shirt kon verdienen, je kon namelijk van 1 t/m 20 maart ook nog een t-shirt verdienen als je 100km zou lopen. Ongeveer 1/3 van heel het detachement heeft hieraan deelgenomen en komt met het T-shirt terug naar Nederland. Ook was er nog een klein select groepje wat structureel heeft deelgenomen vanaf januari aan de Core-Stability lessen… Deze collega’s hebben met trots ook een T-shirt verdiend, omdat ze 1260 minuten de meest verschrikkelijke Core Stability houdingen hebben aangenomen…. Dinsdag 17 maart werd er met zo’n 30 man deelgenomen aan de St. Patrick run bij een van onze coalitiepartners. We hebben bij de mannen een verdienstelijke 1e, 3e, 4e,5e en 6e plaats behaald, en bij de vrouwen een 1e, 3e en 4e plaats…. Met andere woorden; we hebben Nederland wederom op de internationale kaart gebracht.



31

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Na 3 maanden hebben we redelijk wat op kunnen zetten vwb sport Een greep uit de groepslessen die worden gegeven: - Spinninglessen vrije instroom 7x per week - Spinninglessen voor de MOAT, gegeven door Wilco 9x p.week - Core Stability 3x perweek - Buikspierkwartier 2x perweek - Billenkwartier 2x per week - Circuittraining 2x per week - Sportmoment voor de GU/VTO 2x per week - Sportmoment voor de FP 2x per week - Sportmoment voor de MatCell 1x perweek - Benen, Billen, Buik. 2x per week - Senioren momentje 1x per week - Mogelijkheid om de DCP te doen 1x per week - Techniek training boksen, gegeven door Bas 1x per week - TABATA training 2x per week - Circuittraining buiten op stations - Beachvolleybal

32

En daarnaast was een groot deel van het detachement ook zelfstandig bezig in de Gym die een steeds professioneler uitstraling krijgt. En nu zitten we toch bijna aan het einde van onze uitzending, nog een paar filmavonden, nog maar 1x blauwe hap, een paar evenementen, het eindfeest op 2 april, de Hand over Take over (overgave/overname), 2 dagen ontspannen en dan weer terug naar Nederland. Ik denk dat we als sport en activiteitencommissie met een glimlach terug kunnen kijken naar een geslaagde uitzending, waarbij het niet altijd even makkelijk is verlopen (zo wachten we namelijk al sinds half januari op nieuwe fitness apparaten), maar zoals jullie hebben kunnen lezen hoeven de collega’s zich niet te vervelen en hebben we er alles aan gedaan om het zo gezellig mogelijk te maken hier op het warme Snow City! John & Erik



33

1(nld)atfme

1(nld)atfme

De zitjes van 1(NLD)ATF ME Als militairen op uitzending zijn proberen zij hun onderkomen zo aangenaam mogelijk te maken. Dat doen ze door allerlei bouwsels in hun slaapvertrekken te bouwen waardoor ze meer ruimte creëren voor hun spulletjes, maar waar de echte “Bob de Bouwer” naar voren komt in de militair is het tuinmeubilair. Zeker in een land als ons gastland met het weer dat het de afgelopen maand is leeft de militair toch veelal buiten om te zorgen dat ze toch met een gezond kleurtje thuiskomen aan het eind van hun uitzending. Om een indruk te geven hoe deze “zitjes” eruit zien hier een aantal mooie exemplaren van 1(NLD) ATF ME detachement 2

34



35

Noot van de redactie

Veldpostregeling

Adressering

De teksten komen in beginsel uit de uitzendgebieden en worden zoveel mogelijk in originele vorm geplaatst, tenzij de redactie, bijvoorbeeld uit veiligheidsoverwegingen, anders besluit. De in de Uit&Thuis front opgenomen artikelen weerspiegelen niet per definitie de visie van de luchtmachtleiding. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. Overname van artikelen is slechts toegestaan met toestemming van de redactie en bronvermelding. Overigens worden artikelen en foto’s van het thuisfront ook zeer op prijs gesteld.

Vanuit Utrecht wordt éénmaal per week post verzonden naar de missiegebieden. De duur vanaf de Militaire Post Organisatie (MPO) naar de persoon in het missiegebied bedraagt maximaal twaalf werkdagen. Alle poststukken waarin zich goederen bevinden, moeten voorzien zijn van een volledig ingevulde douaneverklaring CN22 (te verkrijgen op elk postkantoor).

Regel 1: Regel 2: Regel 3: Regel 4: Regel 5:

Contactadressen: SITCEN:

Rang, Naam, Voorletters Werknemers I.D. (peoplesoft nummer) Eenheid NAPO nummer 3509 VP Utrecht

Vragen en informatie

Voor vragen en informatie kunt u terecht bij de Militaire Post Organisatie op werkdagen tussen 07.30 uur en 16.00 uur.

NAPO-nummers

Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is het Situatiecentrum Koninklijke Landmacht (SITCEN). Het SITCEN is 24 uur per dag bereikbaar vanuit Nederland, Duitsland of België: 00800-23262692 (niet gratis met GSM). Vanuit alle overige landen is het SITCEN bereikbaar op het volgende nummer: +31-30-2236000 (niet gratis). OPCEN/BPZ (Bureau Operationele Personeelszaken) Voor overige zaken aangaande (individuele) uitzendingen waaronder missevoorbereiding, afwikkeling en thuisfrontzaken kunt u contact opnemen met de medewerkers van het Bureau Operationele Personeelszaken van het Operatiecentrum Commando Luchtstrijdkrachten (#CLSK/PLV C-LSK/DO/OPCEN/SOPS/BPZ; [email protected]) of 076-5447720/076-5447750, Postbus 8762, 4820 BB, Breda.

Elk uitzendgebied en elk detachement heeft een eigen NAPO-nummer. Deze nummers zijn helaas af en toe aan veranderingen onderhevig door verhuizingen, naamsveranderingen, en dergelijke. Op de website van de MPO vindt u het meest actuele overzicht van alle NAPO nummers. Hiervoor gaat u naar www.defensie.nl/ onderwerpen/thuisfront/inhoud/ praktisch/post.

Telefoon: 030-2877020 Fax: 030-2877028 E-mail: [email protected] Vluchttijden

Vluchttijden zijn te zien op Teletekstpagina 765 (Nederland 1, 2 en 3). Hier krijgt u de meest recente tijden en wijzigingen te zien. Sectie Communicatie CLSK Postbus 8762, 4820 BB Breda Telefoon: (076) 544 71 32

Facebook

Redactioneel

Kijk ook eens op de facebookpagina van de Koninklijke Luchtmacht. Op www.facebook.com/Luchtmacht posten wij regelmatig berichten met foto’s en/of filmmateriaal.

Beste lezers, Voor u ligt een nieuwe uitgave van het digitale Uit&Thuisfront magazine. Deze keer een bijdrage van het 2e 1(NLD) ATF Middle East detachement en daarnaast het laatste nieuws uit Mali. Met dit magazine proberen wij familie, vrienden en kennissen van de uitgezonden militair informatie te geven over het wonen en werken in het missiegebied. De luchtmacht heeft ook militairen uitgezonden naar onder meer Curacao, Turkije, Polen, Israël, Afghanistan en op zee voor de kust van Somalië.

Mocht u nog tips en ideeën hebben om dit magazine te verbeteren, laat het dan weten. Namens de redactie van Uit&Thuisfront, Luitenant-kolonel Sidney 1(NLD) ATF ME


36

Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 161

Recommend Documents