Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 163

Uit & Thuis front

Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 163

inhoud

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Van de Detachementscommandant De tijd vliegt Inhoud ATF ME Voorwoord Commandant ATF ME 2 COS Column 4 Bezoek MinDef 5 BIB & Genie 6 4&5 mei 9 Felicitaties en bevorderingen 10 4.000 uren 11 Sectie 8 12 Ik hoop op... 14 KMar 16 Movcon/Expeditie/Cargo Handling 18 S4 Air 21 Hondensectie 22 POL 24 Sport 26 Detachementsfoto 28 CIS 30 Gereedstelling 32 Hartenkreetjes 34 MINUSMA Voorwoord Commandant Helidet 36 Kinderen in Mali 38 Paresto 39 Luxe in Mali 40 4&5 mei 42 Commandogroep FP in Mali 44 Heildronk 45 Wegwerkzaamheden 46 Team Bolo 48 Felicitaties en bevorderingen 50 Koningsloop 52 Apaches in Mali 54 Specialist VO Apache 56 S4 Air 58 In herinnering... 60 AE team 62 FSE MIRAGE 66 UNMISS 68

2

Alweer mijn tweede voorwoord voor de Uit en Thuis. En dat terwijl ik voor mijn gevoel nog maar net in een normaal ritme zit qua werkzaamheden. We gaan heel hard richting de helft van onze uitzendtermijn, voor een aantal van ons is deze zelfs al overschreden.

Komende donderdag gaan we met de nodige festiviteiten een balk doorzagen waarmee we symboliseren dat de uitzending op of over de helft is. Bij het uitkomen van deze Uit en Thuis is dit net gebeurd en zit u als thuisfront dus ook op of over de helft van de uitzending. Vanmorgen heb ik heerlijk genoten van een brunch die hier door LSS en ons personeel van de keuken ter gelegenheid van Eerste Pinksterdag is klaargezet. (LSS is het bedrijf dat voor ons het eten en de was verzorgt en de natte groepen bij de slaapgelegenheden schoon houdt) Eerste Pinksterdag is voor ons een dag waarbij de operatie en daarmee de werkzaamheden gewoon doorgaan. De Pinksterdagen zijn voor u thuis dagen die onderdeel uitmaken van een lang weekend waarbij temeer duidelijk wordt dat uw partner, zoon of dochter, vader of moeder, vriend of vriendin niet thuis is. We hebben de afgelopen weken meerdere dagen gehad waarbij het voor u thuis duidelijk te merken was dat er iemand miste.

UIT & JUNI THUIS 2015

Voor ons vallen de feestdagen niet of veel minder op. De operatie en het werk gaan gewoon door en het is alleen een brunch of ander moment dat duidelijk maakt dat het een speciale dag is. Dit geldt overigens ook voor de dagen van de week. Als ik hier een afspraak met iemand maak, moeten we beiden vaak eerst even nadenken welke dag het überhaupt is. De afgelopen weken heb ik een paar maal ’s avonds bij de postkamer mogen aanschouwen hoeveel detachementsleden komen kijken of er post is als een transportvliegtuig uit Nederland is geland. Vele detachementsleden komen blij naar buiten met post variërend van een enkele kaart of brief tot meerdere pakketten. Een enkeling komt chagrijnig naar buiten omdat er geen post voor hem of haar is. Erg goed en leuk om te zien wat het ontvangen van post met de mensen doet en ook hoe dit gewaardeerd wordt. Een heel ander gevoel als in Nederland waar de post in de meeste gevallen rekeningen zijn of de welbekende blauwe envelop waar je

niet op zit te wachten. Mijn oproep aan u als thuisfront is dan ook om post te blijven sturen waar hier halsreikend naar uit wordt gekeken. Afgelopen periode is er helaas een deel van de post verkeerd bezorgd. We zijn ons best aan het doen om dit zo snel mogelijk terug te krijgen. Het kan dus zijn dat uw post iets later aankomt bij uw uitgezonden relatie dan verwacht of gehoopt. Hoewel we hier alweer het derde detachement zijn, wordt er nog volop gebouwd en verbeterd. De plek waar de bommen worden opgeslagen en geassembleerd, is uitgebreid en de laatste delen van onze nieuwe legeringlocatie worden opgeleverd. Dat biedt ruimt voor de kleinere aanpassingen die nu aan bod komen. Een nieuwe indeling van de werkpleklocatie is voor mij misschien wel een makkelijke beslissing, maar levert voor een deel van het detachement veel extra werkzaamheden op. De uiteindelijke intentie is, om de indeling van diverse werklocaties te optimaliseren om daardoor efficiënter te kunnen werken. Daarnaast willen we op deze wijze ook de beveiliging van materieel en personeel te garanderen. Kijkend naar alles wat er nog moet gebeuren, verwacht ik niet dat we aan het einde van onze uitzending klaar zijn. Ik verwacht dan ook dat het detachement na ons ook nog de nodige aanpassingen en verbeteringen kan en zal doorvoeren.

Wat mij opvalt is, dat de leden van ons detachement steeds verder gaan met de uitbreiding van zithoeken en eigen bouwsels. De eerste varianten hadden alleen een overkapping en een bankje. Tegenwoordig wordt er al gebouwd met een schuin dak, een luxe bank met voering, een bar en terras met patio’s. Dit komt de leefomstandigheden binnen ons kamp in ieder geval ten goede. Naast alle aanpassingen en verbeteringen zijn we natuurlijk vooral bezig met de inzet waarvoor we hier zijn. Het ondersteunen van de Irakese regering in hun strijd tegen ISIS. Onze bijdrage verloopt goed. We voeren de opgedragen sorties uit waarbij we ook veel wapeninzet hebben. Deze ondersteuning komt in de media voornamelijk naar voren als inzet van vliegtuigen en vliegers. Zonder de ondersteuning van alle leden van ons detachement, is de inzet van die vliegtuigen en vliegers niet mogelijk. Zoals ik in mijn vorige voorwoord al heb aangegeven, wil ik u graag meer informatie geven wie of wat er allemaal nodig is om het detachement draaiende te houden. In deze editie van de Uit & Thuis daarom onder andere ook aandacht voor de Chef Staf, de Genie, de Sectie 8, de Pol en nog vele andere afdelingen die hun bijdrage leveren aan deze missie. Afgelopen maand hebben we bezoek gehad van de Minister van Defensie. Een bezoek waarin we het personeel centraal wilden stellen. Door een verlate aankomst was het helaas niet mogelijk om alle geplande locaties


waar wij werken te bezoeken. Wat wel is gelukt is, om als detachement te laten zien hoe wij hier opereren en hoe de sfeer binnen het detachement is. Een indruk van het bezoek is verderop in deze Uit & Thuis opgenomen. Verder zijn in deze Uit & Thuis een aantal “Hartenkreetjes” opgenomen. Het animo vanuit het detachement was minder dan verwacht, maar vanuit het thuisfront is voldoende gehoor gegeven aan de oproep. Bij deze een oproep aan u, om uw detachementslid aan te sporen om een volgende keer ook een hartenkreetje in de Uit & Thuis te laten plaatsen. Misschien kan dit komende zondag al tijdens de thuisfrontcontactdag. Ik hoop dat u daar in grote getale aanwezig bent. Ik wens u in ieder geval veel verder leesplezier met deze Uit & Thuis. Commandant Air Task Force Middle-East

3

1(nld)atfme

1(nld)atfme

COS Column

Halfway

Minister van Defensie brengt bezoek aan ATF ME Medio mei heeft de minister van Defensie, Jeanine Hennis-Plasschaert, onder andere een bezoek gebracht aan de Air Task Force Middle-East.

Op het moment dat ik mijn tweede bijdrage voor de Uit & Thuis schrijf, staan we aan de vooravond van het midterm feest en zijn we dus bijna halfway! Zes april lijkt als gisteren maar is ook al lang geleden. Een goed moment om eens terug te kijken naar de mooie maar natuurlijk ook de minder mooie momenten die we hebben meegemaakt. De eerste weken zijn voorbij gevlogen. Eenieder was zoekende naar zijn of haar “nieuwe” rol binnen het detachement. Piketpaaltjes werden geslagen… Voor velen van ons bestond de beginperiode uit lange werkdagen die werden onderbroken door goed eten, sporten en slapen. Sport, een vrijetijdsbesteding die door velen wordt beoefend blijkt aanstekelijk. Dit voornamelijk door gebrek aan andere afleiding zoals we die kennen van andere uitzendingen. Het sport hoogtepunt voor mij was deelname aan mijn eerste halve marathon. De avond voorafgaand twijfelde ik nog of ik voldoende was voorbereid. Achteraf bleek 21km mee te vallen op een zonnige ochtend. Tijdens onze periode zijn er de nodige bijzondere momenten om bij stil te staan. Hierbij denk ik aan Koningsdag, Bevrijdingsdag, Pinksteren, het bezoek van de Minister van Defensie en de PCDS. Veelal worden de feestelijke momenten gevierd met een heerlijke brunch gevolgd door een sportief programma. Dank hiervoor activiteitencommissie en Paresto! Een ander bijzonder moment tijdens uitzending is dodenherdenking. Hieraan is invulling gegeven middels

een parade met toespraken van de Detco en de Dominee. De parade is afgesloten met 2 minuten stilte om 20.00uur gevolgd door het Wilhelmus. Op deze manier stilstaan bij de gevallenen geeft een andere dynamiek en zorgt voor broederschap. Bijzonder om hiervan deel uit te mogen maken. Verder zijn, vanwege diverse omstandigheden, een aantal collegae de afgelopen periode huiswaarts gekeerd. De Role 1 en hulpverlening hebben hierbij hun waarde bewezen. Vervelend om plotsklaps een team te moeten verlaten met de gedachte dat “samen uit, samen thuis” niet haalbaar blijkt. Ik wens de personen die niet zijn teruggekeerd binnen het detachement veel sterkte en succes de komende periode. Een ander noemenswaardig feit is dat de ATF ME recentelijk 4000 vlieguren heeft geproduceerd. Vliegen, juist ja de insecten, daar hebben we ontzettend veel last van… Ik wens u allen veel leesplezier en misschien tot bij de thuisfrontdag! B. SavelCOS

“Dit bezoek was meer dan nuttig”, laat Hennis weten. “Ik zie hier een hoge mate van samenwerking met internationale partners. De kwaliteit van de militaire trainingen is bovendien hoog, en de trainees zijn gemotiveerd en leergierig. Goed om te zien dat we daar als Nederland een voortrekkersrol in vervullen.”

in november. “Toen waren onze F-16’s koud aangekomen. Nu zijn we een half jaar verder en is de opmars van ISIS mede door de luchtaanvallen van de coalitie een halt toegeroepen. Maar ISIS blijkt een hardnekkige tegenstander. Deze strijd blijft er een van de lange adem”, aldus Hennis.

Terugdringen en uitschakelen

Waardering voor bijdrage

“We leveren daarmee een wezenlijke bijdrage aan het uiteindelijke doel: het in staat stellen van de Iraakse veiligheidstroepen en Peshmerga om ISIS terug te dringen en uiteindelijk uit te schakelen. Hier staat een trotse minister.”

Naast de militairen ontmoette Hennis verschillende autoriteiten, met wie ze de actuele situatie in de regio besprak. Zij spraken hun grote waardering uit voor de Nederlandse bijdrage aan de strijd tegen ISIS. Zo sprak ze in Erbil met een aantal Koerdische regionale autoriteiten, onder wie president Massoud Barzani en premier Nechirvan Barzani. In Bagdad de minister van Binnenlandse Zaken Mohammed Al- Ghabban, de chef van de Iraakse strijdkrachten generaal Babekir Zibari en de Amerikaanse force commander, generaal-majoor Paul Funk. In Jordanië ontmoette Hennis onder anderen prins Faisal en premier Abdullah Al-Nusour. In dat land begon de week ook voor de minister. Ze reikte in Aqaba medailles uit aan boord van Zr. Ms. Johan de Witt.

F-16’s in Midden-Oosten

Voorafgaand bezocht de minister de Air Task Force Middle East (ATF ME). Vanaf hun basis in het Midden-Oosten voert dit F-16-detachement luchtaanvallen uit op Iraaks grondgebied. Het gaat om 6 F-16’s, 2 reservetoestellen en ruim 200 militairen, samengesteld uit luchtmacht, landmacht en marechaussee. Sinds het begin van de missie in oktober 2014 vlogen de F-16’s in ruim meer dan 400 missies en zetten zij ruim 450 keer hun wapens in. De minister vergeleek de situatie met haar eerste bezoek

4



5

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Going to the Gates of Hell “The clean mind of the engineer, released from the restraints of materials or cost, soared free of men’s ordinary thinking and dealt now in the huge quantities and dimensions ironically only possible in the urgency of war.”

gegaan. Binnen 20 minuten zien alle Genisten er hetzelfde uit. Overladen door een rode stof, die overal gaat zitten waar je het niet wilt hebben. Met precisiewerk worden de Hesco’s nauwkeurig op hun plaats gezet en gestapeld zodat er een perfecte werklocatie ontstaat voor mijn CLSK-collega’s. Het valt mijn CLSK-collega’s op hoe handig deze jongens van de Genie zijn. Niet alleen de sergeant staat als een professionele dirigent aanwijzingen te geven aan zijn personeel en de lokale aannemers, maar ook zijn manschappen beheersen het vak als geen ander. Met enige positieve jaloezie kijken mijn CLSK-collega’s naar al dat moois dat ontstaat. Een van de mooiste complimenten die de jongens van de Genie hebben gekregen was van de vliegers. Ik weet niet of het zo bedoeld was, maar tijdens de ceremonie op 4 mei jl. gingen de vliegers van Det 3 naast het peloton van de Genie staan. Een korte blik van wederzijds respect en de legendarische woorden; “Jullie begrijpen toch zeker wel waarom we naast jullie gaan staan?” Dit gaf de mannen van de CLAS een geweldig gevoel en geeft ook aan dat de Genie volledig geïntegreerd is in Det 3. Het gevolg van het professionele optreden van de Genisten is, dat er veel operationele werkzaamheden worden bedacht die het leven van de leefgemeenschap op

Vrij vertaald: “De heldere geest van de ingenieur, bevrijd van de beperkingen van materialen of kosten, ontsnapt aan het conventionele denken, nu werkend in grote hoeveelheden en afmetingen ironisch genoeg alleen mogelijk in de haast van de oorlog”. Bovenstaande passage komt uit een boek geschreven over de planning en plaatsing van de Mullberry haven ten behoeve van de operatie Overlord, beter bekend als D-Day, maar ik heb hem geleend van mijn voorganger de eerste-luitenant Rik, Bureau Infrastructuur Beheer Midden-Oosten. Niets is toepasselijker over de inzet van infrastructuur personeel in het Midden-Oosten als wat in bovenstaande regels is geschetst. Al ben ik dan wel zo vrij om “engineer” vrij te vertalen naar mijn collega’s van de Genie, Koninklijke Landmacht, en de Civil Engineer van de Koninklijke Luchtmacht. Op 24 april kwam ik wat onwennig op de vliegbasis Melsbroek aan om, iets later dan de rest, mijzelf toe te voegen aan het Detachement 3. Groot was mijn verbazing, om op Melsbroek 9 Genisten aan te treffen die

6

Snow City makkelijker, leefbaarder, veiliger en prettiger maken. De Genisten hebben veel credits verdient, want ze hebben het af en toe zwaar. Op dit moment zijn de Genisten samen met de Civil Engineer verantwoordelijk voor een paar grote projecten. Er worden een paar duizend Hesco’s gevuld, (zandzakken met een stalen frame van 1,20 * 1 * 1 meter), kilometers aarden wallen opgeworpen, tientallen bliksembeveiligingen aangelegd, verlichting, concertina’s, sunshades en wat al niet meer. En in hun vrije uren voelen ze zich verantwoordelijk voor de nieuwe vlaggenmasten, zonneschermen en indien er dan toch nog een uurtje over is, even naar de sportschool. Voor de Genisten en de Civil Engineer vliegen de dagen voorbij. En daarom is onze lijfspreuk in dit afgelegen gebied; “Tempus Fugit” (De tijd vliegt). En mocht u willen weten wat er aan het einde van onze Missie op de t-shirt van onze Genisten staat? “1000 hours, through the Gates of Hell”

Eerste-luitenant Paul Civil Engineer

dezelfde gedachten hadden. Na een kort gesprekje in de vertrekhal, begaven de Genisten en de eerste-luitenant Infrastructuur Beheer zich naar het vliegtuig en lieten zich vervoeren in comfortabele stoelen naar het Midden-Oosten. Het gezegde “Stilte voor de storm” had nooit toepasselijker kunnen zijn, als op die bewuste dag. Op 25 april vroeg in de ochtend begaven de sergeant der eerste klasse Genie en ondergetekende zich naar een sfeervolle plek waar serene rust ons tegemoet kwam. Op het moment dat wij in overleg waren over onze plannen, doemde een grote stofwolk op aan de horizon. De serene rust werd verbroken en een hels kabaal verstoorde de intense rust alsof de poorten van de Hel werden geopend. De stofwolk werd gevolgd door 140 vrachtwagens die in totaal 7200 ton zand en granulaat kwamen afleveren. Na 2 minuten verbazing zijn de shovelpiloten op hun voertuigen gesprongen en de “Gates to Hell” werden geopend. In stof, zand, lawaai en een gemiddelde temperatuur van 55º Celsius in de zon zijn de Genisten aan het werk



7

1(nld)atfme

1(nld)atfme

F-16 detachement staat stil bij de Nationale Dodenherdenking & Bevrijdingsdag Op maandag 4 mei heeft het F-16 detachement een ceremonie gehouden ten behoeve van de Nationale Dodenherdenking.

-Teach me the wayEven voor acht uur naam de commandant van de Air Task Force Middle-East het woord waarna de dominee het woord richtte aan het personeel van het F-16 detachement. Hij sloot zijn verhaal af met het gedicht; “Gebed van een vlieger.” Aansluitend volgden er twee minuten stilte en het Wilhelmus. Oorsprong gedicht

De oorsprong van het gedicht komt voort uit de Tweede Wereldoorlog. Officieren van het R.C.A.F. squadron vonden het in de kleren van Officer E.R. Davey uit Londen, Ontario, Canada, toen zij hem, na een botsing in de lucht, uit de wrakstukken van zijn machine haalden. Het gedicht was in zijn eigen handschrift en droeg zijn ondertekening. De Engelse titel luidt: “Teach me the way.” Bevrijdingsdag

Op 5 mei heeft de Air Task Force Middle-East op eigen wijze stil gestaan bij Bevrijdingsdag. De aanwezigheid van het F-16 detachement in het Midden-Oosten toont aan

8

dat vrijheid niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Omdat de missies in volle gang zijn, heeft de activiteitencommissie van ATF ME zich beperkt tot een interactief avondprogramma in de vorm van een pubquiz. Daarnaast hebben de medewerkers van Dienstencentrum Paresto (Paarse Restauratieve Organisatie) gezorgd voor de inwendige mens. Mede dankzij de bijdrage van de Air Task Force MiddleEast, is de bewegingsvrijheid van ISIS aanzienlijk beperkt en wordt vrijheid weer teruggegeven aan de inwoners van Irak. Missie Air Task Force Middle-East

Nederland heeft F-16’s beschikbaar gesteld voor luchtaanvallen op Iraaks grondgebied. Daarmee draagt de Koninklijke Luchtmacht bij aan de internationale strijd tegen de terroristische organisatie ISIS in Irak. Het gaat om 6 F-16’s, 2 reservetoestellen en ruim 200 militairen samengesteld uit luchtmacht, landmacht en marechaussee.


Almighty and All- Present Power, Short is the prayer I make tot Thee: I do not ask in battle hour For any shield to cover me. The vast unalterable way, From which the stars do not depart, May not be turned aside tot stay The bullet flying to my heart. I ask no help to strike my foe, I seek no petty victory here: The enemy I hate, I know, To Thee is dear. But this I pray, be at my side When death is drawing through the sky: Almighty Lord, who also died, Teach me the way that I should die.


9

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Air Task Force vliegt 4.000 uren vol

Felicitaties en bevorderingen

De Air Task Force Middle-East heeft afgelopen week haar 4.000e vlieguur gevlogen boven Irak sinds de eerste missie op 5 oktober 2014. Het F-16 detachement maakt deel uit van de Nederlandse bijdrage aan de internationale strijd tegen terreurorganisatie ISIS.

Sergeant 1 Kenny

Sergeant-majoor Menno

Korporaal Yoeri

Korporaal Gerbram

Majoor Gert

Sergeant 1 Kurt

Sergeant 1 Ko

Soldaat 1 Niels

Korporaal 1 Royke

Korporaal 1 Robbie

Sergeant Ronald

Soldaat 1 Zoey

Sergeant 1 Alwin

Soldaat 1 Jacob

Sinds oktober 2014 zijn er door ATF ME ruim 800 sorties gevlogen en heeft het F-16 detachement meer dan 450 keer wapeninzet gehad. In gezamenlijkheid met internationale coalitiepartners worden luchtaanvallen uitgevoerd boven Irak om de opmars van ISIS in Irak een halt toe te roepen. Mede dankzij de bijdrage van de Air Task Force, is de bewegingsvrijheid van ISIS aanzienlijk beperkt waarbij wapens en materieel van ISIS onschadelijk zijn gemaakt.

10

U I T & J U N I THUIS 2015

Missie Air Task Force Middle-East

Nederland heeft F-16’s beschikbaar gesteld voor luchtaanvallen op Iraaks grondgebied. Daarmee draagt de Koninklijke Luchtmacht bij aan de internationale strijd tegen de terroristische organisatie ISIS in Irak. Het gaat om 6 F-16’s, 2 reservetoestellen en ruim 200 militairen samengesteld uit luchtmacht, landmacht en marechaussee.


11

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Sectie 8 stelt zich voor… Inkoper ATF ME

“Geen cent te veel hoor…” Er zijn hier veel dingen anders dan thuis, maar veel dingen zijn hetzelfde als op het werk in Nederland. Binnen ons detachement is een kleine sectie aanwezig, de Sectie 8. De 8 staat voor alles wat Financiën aangaat. Mijn voorganger, majoor Nan, noemde mijn functie wel de “Minister van Financiën.” Dit klopt voor mijn functie wel aardig, maar de sectie bestaat uit meer personeelsleden. De sectie bestaat uit een Financial Controller, een Inkoper en een Kassier. Zij zullen zich in de volgende alinea’s voorstellen. Onze sectie is klein, maar wel erg hecht. Er is een maximale mix van leeftijd, dienstervaring en levenservaring. Financial Controller ATF ME

Mijn functie als Hoofd Sectie 8 (Financial Controller) is veelal gelijk aan een functie op een vliegbasis. Werkzaamheden als het laten vastleggen van facturen, het bewaken van het budget en het zorgen voor een compleet financieel dossier is niet anders dan in Nederland. De verschillen liggen op het gebied van korte lijnen, snel handelen en inspelen op de te verwachten vraag. Samen met de Inkoper kijken we naar alle behoeften van het detachement die niet uit Nederland kunnen worden geleverd. Het gaat om

diverse onderwerpen; eten & drinken, gereedschap, infrastructuur, airco’s etc. We proberen alle behoeften zo goed, maar ook zo goedkoop mogelijk te vervullen. Ook op uitzending blijft het een zaak om op de centjes te letten. Afstemming met “het Haagse” doen we frequenter en ook hulp uit het betaalkantoor te Utrecht gaat over andere onderwerpen dan je normaal op een vliegbasis zou behandelen. De buitenlandse leveranciers, het klimaat en de 7-daagse werkweek geven het geheel een uitdagende dimensie. Deze uitzending is mijn eerste en een lang gekoesterde wens. Het is echt iets anders dan het kantoorwerk in het hoofdkwartier van de Luchtmacht in Breda. Ik leer veel nieuwe dingen en leer veel nieuwe collega’s kennen. Deze ervaring wens ik ook toe aan mijn opvolger majoor Jerry.

Als bron van inkomsten te midden van een roedel geldwolven in de vorm van lokale ondernemers is het werk als inkoper van ATF ME enigszins afwijkend van de manier waarop wij dat in Nederland zouden uitvoeren. Waar wij gewend zijn te betalen voor kwaliteit blijkt de standaard hier toch wat lager te liggen en moet je soms blij zijn dat een bepaalde dienst of een bepaald product überhaupt voor handen is. Op de kleintjes letten gaat hier dus ook wat anders in zijn werk. Wel moet ik concluderen dat de gemiddelde lokale arbeider ietwat dapperder te werk gaat dan zijn Nederlandse counterpart doorgaans zal doen. Tijdens relatief eenvoudige klussen zie je dat men er niet voor terugdeinst zijn ogen, handen, benen of andere zintuigen/ledematen te riskeren. De weten regelgeving in het Midden-Oosten zal hier wel alle ruimte toe bieden gok ik zo. Het mooie van inkoper zijn in deze regio is, dat de lokale elektronicawinkel tevens fungeert als bandenboer en dat zijn broer dezelfde dag nog asfaltwegen kan leggen. De capaciteiten van de lokale ondernemers lijken dus oneindig, maar dit moet wel met een korreltje zout genomen worden. Vanmiddag kan zo morgen worden, overmorgen wordt over een paar weken en uiteindelijk sta je dan alsnog met lege handen. Het is dan ook erg belangrijk om duidelijke afspraken te maken en voldoende controlevragen te stellen om er dan uiteindelijk van uit te gaan dat een fractie van de gemaakte afspraken ook wordt nagekomen.

Daarnaast lopen de aanvragen vanuit het detachement sterk uiteen. Zo ben je het ene moment Snickers en Cola Light aan het bestellen en sta je even later te onderhandelen over een auto of graafmachine. Kleine bestellingen of grotere contracten, het gaat hier allemaal hand in hand en door elkaar heen. Een prettige bijkomstigheid is dat we sinds enige tijd weer de stad in mogen om inkopen te doen en leveranciers te bezoeken. Het bleek namelijk wel erg hinderlijk en tijdrovend om middels plaatjes en steenkolen Engels een bestelling te plaatsen, die uiteindelijk bij levering alsnog niet duidelijk bleek te zijn doorgekomen. Bovendien is het wel een komisch gezicht om door de supermarkt te rijden met karren vol nootjes, vuilniszakken en Dettol en je het winkelend publiek zich ziet afvragen waar die rare “niet locals” met al die spullen naartoe moeten. Naast de dagelijkse werkzaamheden blijft er nog genoeg tijd over om te ontspannen en te sporten. Hoewel we al enige tijd wachten op extra equipment voor in de gym zijn de faciliteiten prima in orde. Ook op culinair gebied is alles hier goed geregeld waardoor ik ook in het Midden-Oosten altijd weer uitkijk naar de volgende maaltijd. Tweede-luitenant Willem

Kapitein Johan

Kassier ATF ME

Ik ben Patrick en de Kassier van ATF ME 3. Tijdens deze missie val ik onder de Sectie 8 (S8). De S8 bestaat verder uit een Kapitein Controller en een Tweede-luitenant Inkoper. In Nederland ben ik ook Kassier en geplaatst bij het FABK te Utrecht. Wij zijn geplaatst in en poule en kunnen overal ter wereld ingezet worden voor het ondersteunen van missies, oefeningen, noodgevallen (bv. zoals MH-17) en noem maar op. Kortom, overal waar men financiële ondersteuning nodig heeft. Gedurende deze periodes verzorgen wij met name de cash transacties het ondersteunen van lokale aankopen en de financiële verantwoording voor de commandanten. Mijn werkzaamheden tijdens ATF ME 3 bestaan uit het ondersteunen van de S8 en de Inkoper. De taken die daaronder worden verstaan zijn onder andere: - een adviserende rol bij financiële vraagstukken; - verzorgen van cash betalingen van lokale leveranciers op de basis en buiten de basis;

12

Echter, over het algemeen komt alles op het laatste moment toch weer goed en gaan beide partijen met een goed gevoel naar “huis.”


- de leden van ATF ME 3 voorzien van een contant voorschot op hun salaris; - bij declaraties van detachementsleden het uitvoeren van controle en rechtmatigheid; - externe aankopen verzorgen met de Inkoper. Na het doen van zogenaamde transacties stel ik de verantwoording hiervan vast op papier en maak hier dossiers van aan. Maandelijks voeren de S8 en ik een eindcontrole en kasafsluiting waarna alles naar het FABK te Utrecht gaat om gecontroleerd en in SAP geboekt te worden waarna het van de budgetten van ATF ME 3 af gaat. De missie zie ik als een verrijking van mijn carrière. Ik mag in de keuken van de Luchtmacht kijken en leren zien en begrijpen hoe men te werk gaat en waarom dat met een andere aanpak uitgevoerd wordt dan de Landmacht. Toch zie ik hierin veel gelijkenissen met de Landmacht. Uiteindelijk streven we allemaal dezelfde doelen na. Sergeant der eerste klasse Patrick


13

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Ik hoop op Omdat je leven betekenis heeft Op uitzending met 200 militairen in een ver land is een spannende aangelegenheid. Je vormt samen een soort minisamenleving. Een dorp, met een burgemeester. Wat doet de missie met je, en wat betekent dat voor jou en je thuisfront? Van begin af aan proef je een enorme bereidheid en enthousiasme om met elkaar samen te werken. Positief.

Hoewel we verschillende achtergronden qua opleiding, werk en privé hebben, werken we allen voor dezelfde baas. Dat voelt vertrouwd. We schatten de stand van zaken in, we maken afspraken met elkaar en gaan aan het werk. Soms denk ik wel eens dat we toneelspelers zijn, op een toneel ergens in het Midden-Oosten. Spelers in een theater. We acteren allemaal, want we zijn niet in onze eigen vertrouwde omgeving, met de ons vertrouwde mensen, middelen en tijden. Hoe kun je in deze setting je identiteit bewaren? Hoe authentiek kun je zijn. Op een waarachtige en waardige wijze. Dat is een spannende opdracht, tijdens een uitzending. En naar mate de tijd voortschrijdt, kunnen er spanningen ontstaan. Werkdruk, verveling en irritatie zijn van invloed op het reilen en zeilen van individu, team en gemeenschap. Maar er komt meer om de hoek kijken. Je verkeert als militair in een voortdurende alertheid voor wat betreft veiligheid. We zijn niet op schoolreisje. Het gaat om een ernstmissie. Niet voor niets kunnen we het terrein niet af. We leven in een microwereld, een beperkte ruimte met bijzondere spelregels. Je dient je te onderwerpen aan veiligheidsmaatregelen. We worden geacht tijdens ons werk in deserttenue gekleed te gaan, in de kleuren van de woestijn. Er is sprake van hiërarchie in rangen en in

14

functies. Je moet je plaats kennen. We gedragen ons zoals de setting van ons vraagt. Professioneel. Denk aan de werktijden, wanneer er wel of niet gevlogen wordt. Moeten we ’s nachts werken of overdag. Het hele weekend door? Daarnaast, er wordt geen druppel alcohol geschonken. Gehoorzaamheid is een grote deugd. Zo vindt disciplinering van ons leven plaats. In die zin leven we met elkaar in een soort totale institutie. We zitten met elkaar gevangen in een werkelijkheid waaraan we niet kunnen ontsnappen. Dat kan soms heel vervreemdend werken. Na deze observaties dringt zich wel de vraag op: waarom willen we op uitzending? Voor een vakman betekent zo’n uitzending de uitdaging om onder bijzondere omstandigheden je vak te kunnen uitoefenen. Je bent niet op oefening, nu komt het erop aan om onder druk te presteren. Er wordt heel wat van je kunnen gevraagd. Dat geeft voldoening, want zo weet je weer wat je waard bent. En een ervaring rijker. Daar word je voor beloond middels een uitzendtoelage en mogelijke loopbaanperspectieven bij terugkeer. In je hart weet je donders goed dat er heel wat van je thuisfront wordt gevraagd. Een kwestie van samen de balans opmaken, van geven en nemen. Wel op uitzending, niet op uitzending. Wel bij Defensie, niet bij


Defensie. En kennelijk is er motivatie genoeg om door te gaan. Of komt er een moment dat je zegt; Genoeg is genoeg. Dat kan. Tijdens een uitzending heb je tijd genoeg om daar over na te denken. Of je wilt of niet. Snow City, zomaar een dak boven wat hoofden. We houden stug vol, dankzij de bronnen waaruit wij putten hier in de woestijn. Opdat we mens voor een mens willen zijn? Dat daar talloze vragen aankleven is duidelijk. Ze hebben te maken met het betekenis geven aan waar wij mee bezig zijn. Een detachement op missie tegen de IS, waarbij bommen worden gegooid en mensen sneuvelen. Zet daar maar eens verhalen uit de bijbel of welke levenbeschouwelijke bron naast en kom in gesprek met elkaar. We zoeken allemaal naar een tekst, een ervaring of een verhaal om het werk een plaats in ons leven te geven. Daar bevragen we elkaar om, dat komt voor. Ik vind het een voorrecht om aanwezig te zijn bij die gesprekken. Duidelijk wordt dat je overeind blijft door elkaar te steunen. Met praten over het werk, het thuisfront en de missie. Omdat je leven betekenis heeft. Ik ben maar een stem, met een tekst of een mening. Soms een roepende in de woestijn. Een volgende keer meer.

Ik hoop op mensen die bergen verzetten, die door blijven gaan met hun kop in de wind. Ik bid om mensen die risico’s nemen, die vol blijven houden met het geloof van een kind. Ik bid om mensen die dingen beginnen waar niemand van weet wat de afloop zal zijn. Ik bid om mensen die met vallen en opstaan niet willen weten van water in de wijn. Ik hoop op mensen die blijven vertrouwen, die van tevoren niet vragen voor hoeveel en waarom. Ik bid om mensen die door blijven douwen: van doe het maar wel, en kijk maar niet om. Ik bid om het beste van vandaag ,en van morgen, ik bid om het mooiste waar ik van hou. Ik zoek naar het maximum wat er nog in zit, in vandaag en in morgen, in mij en in jou. (Vrij naar Paul van Vliet)

Dominee Paul


15

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Wat doet de KMar hier eigenlijk? Deze vraag hebben we al behoorlijk vaak gehoord tijdens deze uitzending. Inmiddels weten de meeste militairen het wel maar voor het thuisfront willen we het ook graag nog, in het kort, uitleggen! Als KMar detachement zijn we verantwoordelijk voor de militaire politietaak ten behoeve van de

“Jullie hebben toch zo’n speedgun?” Een vaak gestelde vraag. De vruchten van het vorige detachement noemen wij dit. Ach, met enige regelmaat krijgen we ze weer; de opmerkingen over bekeuringen voor te snel rijden, hinderlijk parkeren, geen autogordel etc. Op die momenten proberen we uit te leggen wat we hier écht komen doen. Naderhand kunnen we er ook wel weer om lachen. Blijkbaar sta je toch op de kaart als potentiële bonnenschrijver.

Nederlandse strijdkrachten.

16

Het is niet zonder reden dat we hier met 3 mensen zitten. Kapitein Raoul treedt op als hulpofficier van Justitie namens het OM Arnhem, om de geweldsaanwendingen van de vliegers te beoordelen op rechtmatigheid. Wachtmeesters der eerste klasse Nanne en David zijn de algemene opsporingsambtenaren die op moeten treden als er bijvoorbeeld strafbare feiten gebeuren. Je moet het zien dat we de rol hebben van wijkagent hier op het kamp. Als militaire politie ben je altijd wel de vreemde eend in de bijt. Normaliter ben je in het dagdagelijkse werk bezig om daadwerkelijk boeven te vangen. Hier zijn we die nog niet tegengekomen. Zouden ze er niet zijn? Of verstoppen ze zich…


Hoewel je als militaire politie natuurlijk altijd de mogelijkheid hebt om op te treden daar waar je nodig vindt, begrijpen we ook wel dat het in missiegebied iets anders werkt. De mogelijkheid om iemand te bekeuren voor gedragingen in het verkeer is niet onze prioriteit. Maar wat doen jullie dan wel, zult u zich afvragen. De focus van ons det ligt ergens anders. We leven met veel mensen in een klein stukje Midden-Oosten. Het is niet ondenkbaar dat zoiets spanningen oplevert. Belangrijk voor ons om eventuele signalen op te vangen om escalaties te voorkomen. We zijn 24 uur per dag direct beschikbaar; noodzakelijk voor het veiligstellen van sporen bij misdrijven en overtredingen of optreden bij een overlijden. Wij zijn er klaar voor, maar komen liever niet in actie. Actie voor ons betekent narigheid voor een ander en wij zien liever niemand gedwongen teruggaan naar Nederland, in welke hoedanigheid ook. Samen uit, samen thuis!


17

1(nld)atfme

1(nld)atfme

MOVCON, Expeditie & Cargo Handling Want je kunt wel een veldslag winnen zonder logistiek, maar geen oorlog

Hans en Bob, Expeditie Luchttransport

Ergens in een verre uithoek in het Midden-Oosten houdt een team van vier personen zich dagelijks bezig met de aan- en afvoer van luchtvracht tussen het inzetgebied en Nederland.

Ondanks dat dit gemêleerde gezelschap is samengesteld uit alle windrichtingen van Nederland en de meesten elkaar voor de uitzending nog niet of nauwelijks kenden, werken zij al vanaf dag 1 nauw samen om hun gedeelte van het logistieke proces zo efficiënt mogelijk te laten verlopen.

tussen gevaarlijke stoffen en passagiers.

Marvin (MOVCON) Hans, Bob (Expeditie) en Stan (KCC) dragen er dagelijks zorg voor dat het voor de missie benodigde materieel veilig wordt gelost uit de binnenkomende vliegtuigen en vervolgens zo efficiënt mogelijk bij de juiste eindgebruiker terecht komt.

Marvin, MOVCON (Defensie Verkeeren Vervoer Organisatie)

Voordat het brede scala aan luchtvracht zoals bommen, F-16 onderdelen, voeding, liefdesbrieven & fanmail van het thuisfront bij de eindontvangers terecht komt is er namelijk zowel hier in het gebied als in Nederland al heel wat werk en coördinatie aan voorafgegaan. Ook zorgen zij ervoor dat alle retourgoederen weer op de vluchten terug naar Nederland worden gepland en geplaatst. Hierbij moeten zij in hun planning onder andere rekening houden met de prioriteit van de vracht, de capaciteit van de vliegtuigen en met eventuele samenladingsverboden

18

Na aankomst in Nederland wordt de vracht door de Cargo afdeling van vliegbasis Eindhoven gesorteerd en tot slot doorgestuurd naar de verschillende eindbestemmingen binnen Nederland en België.

MOVCON (Movement Control) is een paarse afdeling binnen DVVO met als hoofdtaak het op wereldwijde locaties coördineren van land- , zeeen luchtverplaatsingen. Als MOVCON medewerker ben ik dus inmiddels wel gewend om op individuele basis op uitzending te gaan en zo steeds te worden vastgeplakt aan een ander krijgsmachtdeel en een andere eenheid. Toen ik echter hoorde dat de formerende eenheid ditmaal van Vliegbasis Leeuwarden zou komen was ik tóch stiekem wel een beetje benieuwd hoe het e.e.a. zou gaan verlopen… Zou er bijvoorbeeld sprake zijn van een taalbarrière? Zou er wel een beetje samen te werken zijn met die ‘stugge Friezen’? Zou ik moeten Fierljeppen op de muziek van Twarres en de Kast totdat ik in het


met de verkeersleiding in de toren, lokale platformmedewerkers, verhuur- en onderhoudsbedrijven voor onze hefmiddelen en met het lokale bureau transport.

ziekenhuis lig voor een nije dei? (*Eindhoven grapje) Dat waren zomaar een aantal van de gedachten die vooraf in mij opkwamen. Inmiddels, bijna op de helft van de uitzending, kan ik concluderen dat er van mijn vooroordelen nog maar weinig zijn overgebleven. Iedereen binnen het detachement is erg hartelijk en ik ben als ‘buitenstaander’ volledig in de groep opgenomen. Ook al moet ik soms aan een enkeling een tweede keer vragen wat er nu precies gezegd wordt. De sfeer binnen het detachement is top en iedereen is bereid om een stapje extra te zetten waar dat nodig is. Bovendien kan ik mezelf tegenwoordig betitelen als een kenner van Friese súkerbolle, Fries roggebrood en ken ik inmiddels de ins & outs van de Friese vlag. (Zo weet ik bijvoorbeeld wat de boven- en onderkant is) Als Movement Controler doe ik verder geregeld zaken met diverse lokale afdelingen op het veld, zoals

In de praktijk komt het er vaak op neer dat ik als tussenpersoon (lees: veredeld doorgeefluik) fungeer tussen de diverse betrokken afdelingen in Nederland en de lokale autoriteiten hier op het kamp. Denk daarbij aan het verifiëren van aankomsttijden van onze vrachtvliegtuigen, het reserveren van parkeerplaatsen voor de binnenkomende vliegtuigen en het coördineren van eventueel extra benodigde afhandelingmiddelen en vliegtuigbrandstof, geleverd door de POL. Dit betekent in de praktijk veel (mierzoete) thee of koffie drinken in lokale achterkamertjes en vooral erg veel geduld hebben om ‘met handen en voeten’ allerlei zaken op tijd voor elkaar te boksen. Gelukkig zijn ook de lokale medewerkers meestal meer dan bereid om ons (op hun manier) zo goed mogelijk te ondersteunen. Tot slot heb ik regelmatig contact met het (Amerikaanse) Air field management en met het Belgische luchtmachtdetachement, die hier ook op het kamp gestationeerd zijn. Vooral met mijn Belgische MOVCON collega’s onderhoud ik bijna dagelijks een erg goed contact. Zo

maken we geregeld gebruik van de vrije capaciteit op elkaars vliegtuigen en ondersteunen we elkaar bij diverse vliegtuigafhandelingen. Ons team heeft de laatste weken al heel wat werk verzet, waarbij we tijdens de vluchtafhandelingen gelukkig ook vaak ondersteund worden door de POL de Belgische MOVCON en de S4Ground hemzelf. Om je een klein beetje een idee te geven van wat er tot nu toe aan vracht door onze handen is gegaan: We hebben inmiddels al meer dan 20 passagiers- en vrachtvluchten afgehandeld waarbij we ruim 100.000Kg aan luchtvracht verzendgereed hebben gemaakt om vervolgens te retourneren aan Nederland. Daarnaast is er tot nu toe al ruim 250.000Kg aan vracht het gebied binnengekomen.

Ik verricht samen met Bob de expeditie/LUTRA taken. We zijn beide afkomstig van de vliegbasis Leeuwarden en zijn onderdeel van het logistic support element (LSE). We zitten echter een aantal kilometers verwijderd van onze collega’s van het LSE/Matcell n verband met met onder andere de ruimte die benodigd is voor onze werkzaamheden. We werken nauw samen met de MOVCON (Marvin) en Cargo Handling (Stan). Wij zijn verantwoordelijk voor het ontvangen en verzenden van al het materieel welke hier benodigd c.q. niet langer (meer) benodigd is. Bijna alles komt en gaat hier met luchttransport. Ik maak de benodigde documenten zoals een paklijst, waardeopgaven en in het geval van gevaarlijke stoffen ook de IATA-documenten. Alles wat in en uit gaat wordt door ons in een track and trace systeem gezet zodat duidelijk is waar goederen zich bevinden. Uitgaand materieel wordt door ons verzameld

Kortom, we hoeven onszelf niet te vervelen waarbij ieder lid van de groep elkaar steeds aanvult met de expertise uit zijn eigen vakgebied. Mede daardoor en door de goede sfeer vliegt de tijd hier letterlijk voorbij. We raken iedere week meer op elkaar ingespeeld en (op onze muzieksmaak na) liggen we bijna altijd op één lijn. Ik kijk dan ook uit naar een net zo plezierige samenwerking tijdens de tweede helft van deze uitzending.


19

1(nld)atfme

1(nld)atfme

S4 Air de wereld ingezet waar de Nederlandse KDC-10 of de C-130 heen vliegt. Ons vak is een specialisme binnen de luchtmacht. Wij verzorgen grotendeels de logistieke keten tussen Nederland en alle uitzendgebieden. Zelf ben ik hulp vrachtafhandeling op vliegbasis Eindhoven. Mijn taak binnen de afdeling is het afhandelen van de inkomende en uitgaande vluchten, het opbouwen en versturen van vracht richting het uitzendgebied en het afbreken van vracht wat uit het gebied komt.

en gereed gemaakt voor transport. Het binnenkomend materieel wordt door ons verder vervoerd naar het LSE danwel de gebruiker. Tevens zijn we betrokken bij de vluchtafhandelingen. Bob en ik ondersteunen met de vorkheftrucks het laden en lossen van het vliegtuig. Hierbij worden we ook nog eens geholpen door mensen van de POL. Zij rijden de vrachtauto’s waarmee de vracht naar en van het vliegtuig gereden wordt. Ik coördineer de wijze waarop we de vrachtauto’s beladen om ze efficiënt mogelijk te kunnen aan- en afvoeren. Naast de al genoemde werkzaamheden worden we vaak gevraagd voor

20

allerlei klussen waarbij groter materieel als een heftruck benodigd is. Verplaatsen van containers, hout, wachttorens, betonblokken, rijplaten, etc. etc. Werkzaamheden die Bob in veel gevallen voor zijn rekening neemt. Inmiddels is hij een ervaren heftruckchauffeur en dit terwijl hij vlak voor zijn uitzending nog even snel in 1 dag zijn heftruckcertificaat heeft gehaald. Drukte genoeg dus. We vragen ons dan soms ook af waar de tijd blijft. Alweer bijna op de helft van onze uitzending. Hopen dat de tweede helft net zo snel gaat. Stan, KLU Cargo Handling

Als Cargo Handling word je overal op


Mijn primaire taak hier in het uitzendgebied is hetzelfde als in Eindhoven. Hier bouw ik samen met Movcon en Expeditie de vracht op wat terug naar Nederland gaat. Als het vliegtuig binnenkomt zorg ik ervoor dat er een trap voor de deur van het vliegtuig komt te staan zodat de passagiers in en uit het vliegtuig kunnen stappen. Naast deze taak ben ik ook nog de bestuurder van de K-Loader. Dit is een speciaal voertuig waarmee we de vracht uit het vliegtuig kunnen halen. Je kunt dit zien als een groot platform met rollers waar de vliegtuigplaten overheen rollen. Samen met de loadmaster los en laad ik hiermee het vliegtuig en de mannen van de Expeditie halen de vracht weer van de loader af met heftrucks en zetten het op de vrachtwagen voor transport. Dit is mijn tweede uitzending. Het fijne van mijn werk is, dat het overal ter wereld hetzelfde is. Ik heb het hier reuze naar mijn zin en de tijd vliegt voorbij. Het clubje waarmee ik samenwerk bestaat uit Marvin van Movcon en Hans en Bob van de expeditie. Naast het harde werk wat we hier leveren, wordt er ook veel gelachen.

Ook de S4 air boys is gevraagd een stukje te schrijven voor de Uit &Thuis. En natuurlijk verlenen we hier graag onze bijdrage aan. In de vorige Uit&Thuis werden we door een gewaardeerde collega als volgt ‘omschreven’. Dat we rapportages uitbrengen richting Nederland en voor de juiste gang van zaken binnen het uitzendgebied moeten zorgen.

Niets nieuws is de vraag die wij in een uitzendgebied krijgen; Wat is eigenlijk de taak van verschillende functionarissen? Dit omdat een aantal functies die we hier uitoefenen in Nederland op een andere manier worden ingevuld of omdat dit in een uitzendgebied een nieuwe functie is. Een functiebeschrijving ligt hier namelijk niet in je bureaulade. De taak van een S4 Air is veelomvattend en kan als volgt worden omschreven: Er voor zorgen dat alle disciplines, vallend onder de S4 Air, zijn/haar taak naar behoren kan uitvoeren. Dat is onze eerste taak. Maar ook andere leidinggevenden binnen het detachement proberen te voorzien

van de juiste informatie gevraagd en ongevraagd. Marko en George hebben de eer deze ondersteunende taak uit te voeren. Ik kan met zekerheid stellen nu we in de 7de week van de uitzending zitten, het inderdaad een veelzijdige functie is. Het ene moment bel je met Nederland, het andere moment wordt je gevraagd op de flightline te kijken omdat daar het asfalt wel heel zacht aan het worden is en even later ben je aan het rapporteren. Doordat we met z’n allen binnen S4 Air continue alles tot in de puntjes geregeld willen hebben, is onderlinge communicatie van wezenlijk belang. Hiervoor doet echt eenieder zijn best. Maar weet je dat goed communiceren een van de moeilijk-


ste factoren is bij een goede samenwerking? Soms is het niet mogelijk om elkaar te spreken of te bellen maar dan wordt alles uitgebreid op papier gezet. S4 Air, een discipline van samen zorgen dat de vliegtuigen zo snel mogelijk weer paraat staan ongeacht het tijdstip en waar en wanneer dit moet gebeuren. We hebben nog een traject met elkaar voor de boeg, maar hierbij alvast de complimenten aan eenieder van dit detachement voor de ondersteuning die de S4 Air krijgt en jullie inbreng om de missie van ATF ME 3 te doen laten slagen Groetjes van alle S4 Air medewerkers, Marko en George.

21

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Hondensectie ATF ME Ik zal me eerst even voorstellen, ik ben Gerard en ik ben hier de groepscommandant van de hondensectie ATF ME 3 in het Midden-Oosten. We zijn hier met een aantal honden geleiders die allemaal afkomstig zijn van Vliegbasis Volkel. Normaal zitten we niet allemaal in dezelfde groep op Volkel. We zijn voor deze missie samengesteld om hier ons werk te kunnen doen.

We zijn nu een aantal weken hier in het gebied en dat was wel even wennen om zo ineens vanuit het toch wat koudere Nederland hier te zijn. In het begin was het best warm hier, na een aantal dagen werd het gelukkig wat minder warm. Voor de honden was het dan ook erg wennen om ineens in de hitte te zijn en zij waren dan ook gelukkig met de wat koelere periode. Inmiddels hebben de honden wat meer kunnen wennen aan de warmte en dat gaat ze goed af. De temperatuur begint nu ook weer aardig op te lopen richting de 40 graden. Nu ze wat meer gewend zijn aan de hitte, kunnen ze het ook aardig reguleren. Natuurlijk zijn wij er als geleider ook voor om te zorgen dat ze niks tekort komen en ook op tijd even hun rust krijgen zodat ze weer op adem kunnen komen. We hebben voor in een missiegebied een hele mooie kennel. Zoals jullie kunnen zien zit er een goed afdak boven en kan het lekker doorwaaien zodat het hier, waar ze ook rusten, koel blijft. We zijn natuurlijk wel bezig om de kennel nog aangenamer voor ze te maken zodat het ook voor ons een plekje is waar we even met de honden kunnen terugtrekken uit alle drukte. Het kampement waar wij als geleiders slapen lopen we

22


een peloton van de landmacht samen te werken. Na elkaar wat afgetast te hebben, moet ik zeggen dat het nu toch allemaal wel soepel loopt.

ook onze patrouilles met de honden. Ook hier hebben we nu de mogelijkheid gecreëerd om de honden even uit de hitte te halen. Hier zijn wij en de honden dan ook erg gelukkig mee, alles om het voor de honden zo goed mogelijk te maken. We werken hier samen met een peloton van de landmacht van 42 BLJ die zichzelf ook al hebben voorgesteld in de vorige editie van Uit&Thuis, dus daar zal ik niet te diep op ingaan. Voor het peloton was het natuurlijk wel even wennen om met hondengeleiders samen te werken. Na een tijdje zag je dat ze wat meer gewend waren geraakt aan de honden en vinden ze het ook mooi om er honden bij te hebben. Al hebben er ook nog steeds een aantal schrik van de honden, wat helemaal niet erg is. Het blijven bewakingshonden die toch getraind zijn om te bijten als ze daar het commando voor krijgen. Ook voor ons als geleiders was het even wennen om met

We hebben hier ook veel contact met de Amerikaanse hondengeleiders waar we dan ook regelmatig samen mee trainen om zo ook de kennis met elkaar te delen. De honden zijn erg geliefd op het kamp en velen komen dan ook even een praatje maken met ons. Vaak voelen de mensen ook weer de connectie naar het thuisfront, wanneer ze even bij de honden zijn. Ze beginnen dan met veel liefde over hun eigen honden te praten die ze in Nederland bij het gezin hebben achtergelaten. Wij vinden dit natuurlijk alleen maar mooi. We letten er wel op dat er niet te veel geknuffeld wordt met de honden, want ook de honden hebben hier een taakstelling en die is wel voor de beveiliging. Ik hoop dat jullie zo een beetje een indruk hebben gekregen van de hondengeleiders met hun diensthonden in het Midden-Oosten. Groeten, Gerard


23

1(nld)atfme

1(nld)atfme

De POL (Petrol, Oil & Lubricants) op missie in het Midden-Oosten Op een vroege maandagochtend in april stappen Marten, Richard en ik (Pieter) in de bus die zal vertrekken vanaf vliegbasis Leeuwarden naar vliegbasis Eindhoven. Dominic en Jeanine worden twee dagen later ingevlogen.

Aangekomen op vliegbasis Eindhoven is het wachten totdat de deuren open gaan naar de incheckbalie. Nadat we ons tas hadden ingeleverd en een paspoortcontrole hebben doorlopen, mochten we dan eindelijk naar het vliegtuig. Eindelijk inderdaad want, we hadden zin om op uitzending te gaan. Klinkt misschien vreemd, maar na een paar maanden er naar toe geleefd te hebben en het opwerktraject te hebben voltooid wil je dan op het moment suprême ook echt wel die kant op. Aangekomen in het Midden-Oosten werden we ontvangen door onze POL-collega’s van vliegbasis Volkel. Zij hebben ons in de dagen die volgden thuis gemaakt met de werkwijze (HOTO) op de vliegbasis. Hoofdtaken van de POL zijn het aftanken van de F-16’s als ze terug komen van hun missie. Tot nu toe is er in Det 3, 1.365.000 miljoen liter kerosine verstrekt. Dit staat gelijk aan ongeveer 100 tankwagens. Ook moeten we frequent een vliegtuig leegzuigen i.v.m. onderhoud e.d. De KDC-10’s die vracht komen brengen tanken we ook af. Na het aftanken van vliegtuigen is de tankwagen (Bowser)

24

vaak nagenoeg leeg en moet de chauffeur de tankwagen opvullen bij een laadstation. Dit doen we bij een laadstation van onze collega’s. Een belangrijke taak is het zeker stellen dat de kerosine die we verstrekken/innemen van de juiste kwaliteit is. Dit doen we door elke dag een monster (sample) te nemen van de tankwagens die we gaan gebruiken. Dit monster wordt aan een aantal testen onderworpen in ons laboratorium om uiteindelijk te kunnen concluderen dat de kerosine aan de waarden voldoet die voorgeschreven staan. We krijgen van de POL de waarden van hun tank waaruit wij ons tankwagens weer vullen. Die controleren we uiteraard of die aan ons waarden voldoen. Ook zijn we verantwoordelijk voor het onderhoud van ons wagenpark. Klein onderhoud doen we zelf, denk hierbij aan het bijvullen van oliën en ruitenwisservloeistof. Maandelijks een check of alles in orde is. Mocht dit niet zo zijn, dan zet ik de klachten/gebreken door naar VTO (voertuigonderhoud) en dan gaan die het voor hun rekening nemen. Denk hierbij vooral aan grote reparaties, filterwisselingen en mechanische problemen.


Er staan veel aggregaten, DSA’s, compressoren, MLU’s en andere gronduitrusting die diesel nodig hebben. Iedere dag doen we een zogenoemde dieselronde, om alle gronduitrusting af te tanken. Tot op heden hebben we 62.500 liter diesel verstrekt. Dit wordt gedaan door twee POL chauffeurs die daar ongeveer 2 á 3 uren per dag mee belast zijn. Als de diesel tankauto leeg begint te raken vullen we deze ook op bij onze POL collega’s. Neventaken van de POL zijn het innemen van de bedrijfsstoffen. Deze komen binnen via de Matcell waarna wij ze op de juiste locatie in de bedrijfsstoffen containers zetten. Bedrijfsstoffen die overdue raken en lege bedrijfsstoffen verpakkingen worden als gevaarlijk bedrijfsafval gezien en door ons op de juiste wijze afgevoerd. Daarnaast zijn we belast met het laden/lossen van de zogeheten flattrack. Dit is een vrachtwagen met een trailer erachter waarop de vliegtuigplaten/-containers en pallets vervoerd worden die uit de KDC-10 komen. We

assisteren dus de Expeditie/Lutra/MOVCON met laden lossen en zekeren van de lading. Gelukkig is er ook nog tijd voor recreatieve bezigheden. Sporten is een belangrijke bezigheid voor de meeste collega’s. ‘s Avonds naar de recreatietent om daar een potje te tafelvoetballen/tafeltennissen/poolen e.d. Contact met familie en vrienden is zeer belangrijk. Het internet is goed geregeld (Call2Home) en Skypen, mailen en sms’en/whatsappen is dan ook geen probleem. De voeding is geregeld via Paresto en het eten is goed. Op zijn tijd een 0% biertje is toch wel fijn na een dag gewerkt te hebben in deze warme temperatuur. Dit was het voor wat betreft de POL. De missie is nog niet voorbij dus we gaan door op deze manier. Met veel plezier en toewijding, doelgericht en samenwerken. Vriendelijke groet vanuit het warme Midden-Oosten en tot over ruim anderhalf maand op Vliegbasis Leeuwarden. Jeanine, Dominic, Richard, Marten en Pieter POL ATFME 3


25

1(nld)atfme

1(nld)atfme

Wat als je niet werkt? We zijn weg van huis voor ruim 3 maanden. We moeten regelmaat zien te vinden in omstandigheden waarin we ons nu bevinden. En wat ga je doen als je niet druk bent met bijkomende zaken als reistijd, eten kopen en koken, wassen en schoonmaken, kinderen verzorgen en je partner bezighouden? Je zou kunnen sporten… En daarvoor is mijn functie hier!

Een sportinstructeur valt onder de COS (Chief of Staf ) en heeft als opdracht “mensen fysiek en mentaal uitdagen, om zo goed het werk uit te kunnen oefenen.” Mooi aan die opdracht is dat ik/we die grotendeels helemaal zelf indelen. Een uitdagende functie al met al! In mijn “normale” functie op vliegbasis Woensdrecht ben ik met name bezig met mensen (op strakke wijze) op te leiden en naar een bepaald einddoel toe te werken. Dat is hier even anders. De doelen die mensen zichzelf stellen zijn erg verschillend. Afvallen, conditioneel verbeteren, (DCP) fit worden, “groot worden”, een platte buik krijgen, “strak/droog worden”, ik hoor het allemaal! In het programma wat ik aanbied kan ik het merendeel van deze vragen tegemoet komen. Van groepslessen tot individuele begeleiding of het uitlenen van mountainbikes en een potje beachvolleybal, weinig mensen zullen kunnen (redelijkerwijs) zeggen dat ze hier niet aan sport kunnen doen. Na de verhuizing van het oude naar het nieuwe kamp hebben we na een aantal verhuizingen (binnen het nieuwe kamp) een bijna volledig kapot gewaaide tent en een uitbreiding de beschikking over een sporttent van bijna 360 m2! Dat is erg luxe en met een gloednieuwe Technogym krachtsteeg, KettleBell’s, nieuwe dumbells, en een squatrek in het vooruitzicht wordt het alleen maar beter!

26

Zo hebben we elke maandag een filmavond in de rectent en proberen we de mensen doordeweeks te vermaken met bijvoorbeeld klaverjassen, pubquizen, bingo’s, tafeltennistoernooien etc. Op 28 mei vieren we onze midterm met een evenement van waterspelen. Water en warmte, geheid een succes! Halve marathon

Op uitnodiging van de Amerikanen hebben we laatst meegedaan aan een door hen georganiseerd loopevenement. Je kon de halve of zelfs de hele marathon lopen. Al met al vonden wij een halve lang genoeg. Sommige van ons hadden nog nooit meer dan 10 kilometer gelopen. Toch hebben alle 17 Nederlandse deelnemers de afstand succesvol afgelegd. En ik denk ook wel dat de Amerikanen onder de indruk zijn over de van snelheid van de gemiddelde Nederlander (en Belg). Het werkte voor mij en meerdere van ons erg motiverend om bosjes Amerika-

nen “op te vegen”! Maar los van dat, was het een erg leuk evenement. Dit ook door de enthousiaste inbreng van Nederlanders en Belgen bij de verzorgingsposten! Het was leuk om daar te passeren en je te laten aanmoedigen. Tot slot

Met deze veelzijdige en vaak ook dankbare taak kan ik me hier prima vermaken. Ik leer veel mensen kennen en zo ook nog meer over defensie. Het is na Kandahar mijn 2e uitzending, maar weer een totaal andere ervaring. Wat wel gelijk is dat ik ook hier met plezier 7 dagen per week mezelf mag inzetten voor een mooie club mensen! Sportieve groet! Sportinstructeur Sgt1 Ko

Shirts

Met een aantal dingen zijn ook shirts te verdienen. Als men hier buiten 100 kilometer hardloopt is een mooi “ATF-ME 100 km endurance challenge” de beloning. En als je 15 keer deelneemt aan een core-stability les ben je daarna de trotse eigenaar van een blauw shirt (de kleur van de matjes waar de oefeningen op worden gedaan) met een typische core-stability-houding print op. Deze challenges zijn erg populair en ik mag dus veel shirts uitreiken! Competitie

Sport houdt natuurlijk ook competitie in. Dit doe ik (vaak in samenwerking met de activiteitencommissie) middels toernooien. Zo hebben we een volleybal- en een tafeltennistoernooi gehad waar teams en individuen de strijd met elkaar aan zijn gegaan. Op het programma; darten, nog meer volleybal en tafeltennis en wellicht een sterkste man/vrouw competitie… Activiteitencommissie

Vanuit de functie ben je als sportinstructeur automatisch lid van de activiteitencommissie. Samen met verschillende enthousiastelingen uit het hele detachement verzorgen we op bijzondere dagen (koningsdag, midterm, 1 juliviering etc.) maar vaker nog gewoon tussendoor evenementen en activiteiten waarvoor iedereen uitgenodigd wordt.



27

1(nld)atfme

1(nld)atfme

28



29

1(nld)atfme

1(nld)atfme

CIS DREAMTEAM ATF ME DET. 3 THE CONNECTION… Jammer, de vorige Uit en Thuis niets over de belevenissen van het CIS-Dreamteam te vinden. Was er dan niets te vermelden…? Volgens onze voorgangers kwamen wij in een gespreid bedje terecht! Nou niets is minder waar, want gelijk al na aankomst was dat het eerste dat we moesten doen, ons eigen bedje opmaken in een grote tent die voorheen als ”Chapel” dienst had gedaan.

Regen, onweer en storm hebben we in die beginfase over ons heen gekregen en het ons beloofde gespreide bedje veranderde al snel in een IKEA bedje dat we zelf in elkaar moesten zetten. Er zouden nog vele bedjes volgen… De teambuilding in het Nederlandse Amsterdam zijn goed van pas gekomen, want ons CIS-Dreamteam was en is hierdoor een goed geoliede machine geworden (Death before Disconnect). Nu heeft u al een aantal keren gelezen over het team, maar wie maken nu eigenlijk deel uit van dit Elitecorps? Wij staan onder de bezielende leiding van onze S6 en gsm expert Ton (VKL) die zijn leiding deelt met de Deputy S6 (sporting Billy) Randy (LW). De materieelstromen worden in de hand gehouden door (paprikachips) Marcel (VKL). De uitgerolde netwerken worden beheerd door (Oefenpeukie) Vincent (VKL) en (Wiki)Peter (LW). Onze radiomannen zijn “Bubble Elias” (LW) en Gerrit - “NEE DIE ANDERE” (VKL). Mister secret ofwel de BCU was Gio (LW) maar hij is inmiddels vervangen door (Sigarman) Arjan (LW). Dan hebben we ook nog een VTS’er in ons midden, “Waldorff Roel” (Ehv) en het Commcen wordt 24/7 bemand door Benjamin GerJan (VKL), Miss Sporty Jessica

30

(LW) en ondergetekende “aka Stadler” (VKL). Zo u ziet een gemêleerd gezelschap en van alle markten thuis. Dus na een intensieve HOTO periode en daarmee gepaard gaande het vertrek van Det 2, “WAREN WIJ ER VAN”. Voor drie en een halve maand met frisse moed en super gemotiveerd ving onze Tour of Duty aan. En eigenlijk tot nu toe (inmiddels al weer over de helft) hebben we nog geen rustig moment gehad. Niet omdat de vorige Det’s zo weinig hadden gedaan, maar omdat er gewoon nog zo veel moet gebeuren (Det. 4 maak de borst maar nat). Gerealiseerde projecten tot nu toe, natuurlijk de verhuizing van Snow City I naar Snow City II met daarin o.a. de aanleg van (functioneel) internet. Het stabiel krijgen van de MRRS (straal)verbinding van het MOC naar Snow City II. Het realiseren van een glasvezelverbinding richting Snow City II door graven, trekken, sleuren en zweten en niet te vergeten het gevecht tegen de elementen (lees: temperatuur). Want hoe langer we hier zijn hoe warmer het gaat worden en hoe moeilijker het wordt om onze (satelliet)systemen in de lucht te houden. Dit maakt Jan de Hollander inventief en staan de McGyvers binnen ons dreamteam te trappelen om hiervoor een goede oplossing te vinden.


Van het maken van Sunshades voor de Satcom’s tot het op zeer vernuftige wijze laten bevriezen van waterflesjes waarin later gaatjes worden geprikt die dan als een coolpack hun werk doen namelijk, het omlaag brengen van de temperatuur bij de Satcom’s. Wonder boven wonder hielp het ook nog en zijn we nu in afwachting van een structurele oplossing, want dat het hier warmer gaat worden blijft een feit. Verder hebben we, na bezoek van Rob’s grote tuinverbouwing, het terras bij het Commcen aangepakt. Na een tot in de detail verzorgde tekening door Sporting Billy (hij heeft hier zelfs een sportbeurt voor overgeslagen) begonnen de mannen met de uitvoering van dit project. Het resultaat mag er zijn hoor. Hier zal zelfs Rob een beetje opgewonden van raken. Na inspanning volgt ontspanning en dat geldt natuurlijk ook hier. Regelmatig wordt er een kaartje gelegd, hartenjagen maar dan wel volgens de regels van De Peel. Wat die regels zijn…? Vraag maar aan Dokkie, ik kan ze je niet vertellen. Het verandert nogal eens. Een bezoek aan Café Sollie (non-alcoholico) staat ook op het programma. Het Dreamteam zit dan bij elkaar en onder genot het van een kop koffie of een alcoholvrije

Radler. Dan wordt de dag (of een collega) nog een keer doorgenomen of vol bewondering naar het gitaarspel van (Wiki)Peter geluisterd. Ook op Koningsdag was het dreamteam vertegenwoordigd op het volleybaltoernooi. Enigszins stuurloos, want onze top volleyballer Ton was door een hardnekkige blessure niet van de partij. Maar toch, na 2 gewonnen partijen zagen wij de cup met de grote oren langzaam onze kant opkomen. De teleurstelling was echter groot toen we hoorden dat de spelregels iets anders waren dan dat onze Deputy had gedacht… Weg droom, weg beker, hallo plaats 6 (of zoiets). Binnenkort hebben we weer een sportdag. Er gaan stemmen op om onze Deputy dan in te plannen voor een Dienst… Zoals ik al eerder schreef zijn we over de helft van onze Tour, maar de sfeer binnen het CIS-Dreamteam is vooralsnog uitstekend. Of we al onze gestelde doelen gaan bereiken? We zullen het zien. Maar zoals we nu, als team, met elkaar omgaan geeft dat vertrouwen en zullen we ongetwijfeld de 2e helft van onze uitzending goed doorkomen. Berrie (a.k.a. Stadler)


31

1(nld)atfme

1(nld)atfme

De Gereedstellingsvlucht van ATF ME 3 Het woord zegt het al GEREED STELLEN! Onze taak hier is het klaarmaken van de F-16 voor de eerstvolgende vlucht.

Onze F-16’s hebben gezien hun leeftijd enige Tender, Love and Care (TLC) nodig om dagelijks aan hun verplichtingen te kunnen voldoen. De mensen die dit dagelijks met grote toewijding en professionalisme verzorgen zijn de mannen van de Gereedstellingsvlucht. De mannen van het 322TT squadron zijn begin april neergestreken op de ME locatie om hun F-16’s te

32

verzorgen. Onze groep bestaat uit 2 groepen Crewchiefs (spreek uit: kroesjief ) met iedere groep en Flightchief (Flaitsjief ) en 1 Linechief (Lainsjief ) die samen 24 uur per dag kunnen vullen. Naast de nodige TLC voeren wij de dagelijkse inspecties en klein onderhoud uit en zorgen voor het weghelpen en opvangen na de vlucht van onze F-16’s. Dit is soms rennen


of stilstaan. Geen dag is hetzelfde. Vervelen doen we ons niet echt. De wisselende tijden, vliegtuigconfiguraties (in welke uitvoering de F-16 moet vliegen) zorgen voor de nodige afwisseling. De vrije tijd wordt vooral ingevuld met sporten (sommigen wel tot 3 maal per dag) wat resulteert in hoopjes getrainde spierbundels en kwijtgeraakte kilootjes

buikspek. Gelukkig is er voldoende kennis in de groep om al dit sporten verantwoord uit te voeren. Ook de nodige voedingssupplementen worden met grote regelmaat gebruikt. Al met al zijn we gezond bezig! De Gereedstellingsvlucht valt onder de S4 (Air) welke wordt geleid door 2 luitenanten die gezamenlijk ook hun 24 uur proberen in te vullenen sturing proberen te geven aan deze gesmeerde machine!


33

♥

♥♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥ ♥ ♥♥ ♥♥ ♥ ♥ 1(nld)atfme - mali

Hartenkreetjes Ver Denk weg maa rt ik aa n jou och dich tb w en aan d ij hvj e kid s. Xxx Fran k

Lieve Bertha , Ik hou heel er g veel van jo u schat 144 bij elke ha rtslag :h xxxxxxxjes Jo

hannes

Hoi lieve We wille Wendy, n jou late n weten En dat w dat wij tr ij heel ve ots zijn o el van je p jou. houden. Dikke kn We misse uffel en n jou. super gro te kussss Dennis e s n Dinan t

want Papa, komt, r thuis e e aan. w tb s h k de ac je stra t in a s d n j de o li t b sen bij ker me We zijn r te mis eer lek e e w s d m je n t n o dan nie dan ku an ‘s av ts op jou! Je n we je hoeft d e K a v n e m e o a T h ben ik enorm tro Ook jes en m ijken. Liefs L, Lieve pipo, wat p jou ben! Na 18 ta s op ik it r half hoe gek tv te k aa leuke u m n g e no e ft ll se a be eds smoorverer en ik ben nog ste niet me jaar weer samen je en ik mis je! ng, ik hou van Lieve Desmon n liefd! Lekker di d, Ik wil je even kke knuffels va di laten weten uw pipa! Hele jo n va es ltj da pe t ik ontzetten Ap op je ben en d trots Joey en Casper! ontzettend ve el van je hou! , t. t n e e b m h P.s. Je taak wach Dikke kus xx den ! Ik Lieve A is volhou u n th e v r e e e t je w lft, nog Zet hten to p de he zetten. iet wac Bijna o n n a o k o v rt te n e n e je n p n , trots o . ooie pla an je. Jeanine de BBQ onze m ! Hou v inic en p en aan m o o m bent om m a D s e , h n e e is k g li e e r li ju ar t o zo als het Liefs M naar he blij zijn r terug e t zal ik e a Dag oom Frank, w W . n a nd die van jou, en en d Nederla n stuk kleiner dan Nog ev achtige Mijn zandbak is ee . jn mi ie in k ll oo n ju da Mis is bent wil je maar als je weer thu g de ffel ma l maken? Succes no ee ke knu ast Li dk ik ef zan D Ke n ee rchen, zandbak Wij zijn supe komende weken! rtrots op jou Heerlijk om ! en Ineke iel jouw koppie ch Mi , Jan nk op Skype te ku Groeten He Zet hem op W nnen zien! iefieee !!!!W ij houden he el veel van jou en denken altijd aan je ♥! Mimi en Naj Lieve ICE AGE, Graag wil ik W e mijn lieve vr m issen je e E n ie zi nd jn Ym norm n ke zeggen da atuurlijk ongelofelijk t ik trots op hem trots op Jolanda, jo ben, ook al is u altijd altijd ev en al je c A nnette, L niet en makkelijk. ollega’s. inda, Gij Ik besef me go s, het 3 maand Cindy en Jesse, voor on ed dat en zijn die zo Carlos s ben je een voorbij zijn, We waarderen zitten inmid kanjer! want we dels al ongeve jou en je colle er op de helft ga’s voor julli Dank voor de . Succes nog even lie e werk. ze inzet en da verd ik hou va t je daarom zo niet thuis be n je lang nt. Weet, da dikke kus je t we van je ho meissie! we wensen jo uden en u en je collega ’s nog een go ede tijd. Geert en Inek e er eit, nen we Lieve h we kun n e n e v og e eien! T We z Lieve Tom, daar! N n en sto heit! ijn su im, alweer aan, hem op nuffele er t n k per t e me ten ko Z je s a t dje ld e loo m r Je be De laatste nze so lekker nt ee ots op jo ts op o o tr zet um op.. l u. e n kan e h u! jer. l, We zijn Love yo lisa I wrouff you heel vee Knabbel, cas en A u Pap e L , n o m a n ma R Ik houd van je ! Liefs, m Dikke kus je meisje

Babbel

un en l dank voor jullie ste Onze kan Lieve familie, zovee Jullie zijn t hier he jers, ik b he m aro de da inmidde extra aandacht, me ls al wee W ij rijk n w ee als e f n zel r 7 weke se me zie n Ik ! ju llie allem n weg. super naar m’n zin tellen de aal heel ! weken a veel succ mens met zo’n bezit f dat jull es en zullen la ie weer o nden. Ro p Eindho bert wij ven m issen jou Liefs Cecilia . Tot gau w. Jim & Su zan

ik mis

papa, u van je. Lieve o n ik h l erg e e e h e j be

an Ko

Kus v

Lieve papa, per trots op je ik Mama en zijn su erg! en missen jou heel Liefs, Siem

34

n, Tijme je papa Lieve ag m dan en en gen. v a e l g p No . gaan t snel weer n je to a v u Ik ho

Lieve Lu tske, Ik ben o ntzetten d trots o Ik hou e p je. norm ve el van je . Liefs, JF

Papa

Schatje w e misen Je ziet de je heel e traan mis rg... sc hien nie Dat is de t, maar ze traan die is er wel. zegt hoe hard we Liefje pa je missen s goed o . p jezelf. We houd en van je . Dikke ku

s, Aneta


en Ayla :-

)

apa, lieve p g r Lieve o je z e r ik mis j dat je ove i l t. b e n e b s n ik b bij on r maar e e w nden 2 maa x Fien an jou Hou v

1(nld)atfme - mali

Het doel van deze rubriek is om zowel het thuisfront als de militairen de mogelijkheid te geven om elkaar een hart onder de riem te steken door middel van een kort en bondig berichtje.

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥♥ ♥ ♥ ♥

Ha liefje, t! Leia’s toeverlaa steun en r, Dit berichtje zal in de vorm van een mini-advertentie geplaatst worden. Uiteraard is iedereen vrij je n onsters a k m ijn innen & Je bent m om hier zelf een invulling aan te geven. De berichtjes kunnen ook anoniem geplaatst worden. or enge sp vo jden? d ri o st o e n ze snel b ridder in je m o K estjes . d r be Uiteraard zijn er wel enkele spelregels van toepassing: et deze be onder haa ng hebt m ri a belen rv b e o l e h • Het berichtje mag niet meer dan 250 tekens bevatten; er ve e weg zal tj e n Nu je sup in sp • Het berichtje mag niet van kwetsende aard zijn of andere ongewenste gevoelens oproepen; ij dat elke denken w an komt! ag als jij er a • Indien het berichtje anoniem geplaatst dient te worden, moet dit duidelijk worden aangegeven; je verjaard papa met rd e te ci • De redactie behoudt zich het recht voor om het berichtje in te korten of te wijzigen indien li gefe eia En oh ja, Xxx jv ♥ L noodzakelijk, zulks ter beoordeling van de redactie.

Ook een hartenkreetje sturen? Mail ze naar [email protected] Tom, ik b en trots op jou en het w erk dat je doet. Ik hou va n je, liefs Mama (J oke)

lie en jul gheid i l l e z lie ge en jul :P weer j miss i W nsten , u en we jn er J&D kookk el en kunn zi e Lieve sn en. W de tijd lange tafel door t r a a a a g d lijk n het ij jn en a i v z Hope n n e e sen w eniet e sam arom wen g i l l n u e j Da sam dat j mee ar hebben. liefs. zo bli a n veel k l e e d j n i t a a e ne d n n e u e go ste n Eti jullie ,Pat e s e i L , Ron

, Lieve Robert jou! ben ik trots op at w r oe br e ot gr enst w ne ge ei es kl cc su Mijn ren nog veel de an le al Voor jou en e loodjes. met de laatst n af ! tellen de dage Tot gauw, we an & Jeruma e knuffel Bibi Liefs en dikk

rraaaaa nog m u lots! s e j t h nac e Yo ov ie, 57 !! Lov Nann chten jemmie No a e t w s f t e e i i l D r n t e l e n l T e A nn ike We ku sen van M rlijk! rrr!!! u us k e a t n s y tu ik en Sk Allerd xx Xxxxx

ney, de h elft zit ero Trots op p. jou. Tot gauw. Veel liefs ,

je... n SUPERTROTS op Lieve Nanne… We zij r... Je gaat als een spee uffel ik je plat !! kn n da en ud lho vo Nog ff

Pa & Ma

liefs van je Papa en

Papa

Mama

Chéri, onfiance que notr e amour survivra cette épre uve, je t’embra sse de lo in. Lea

Dans la c

eds nog ste n dat je e p o . t h houd Bob we warmte van de y t en Ro n , Pee Liefs Be

Hallo mien zeun, Wat een eeuwigheid leek, is nu al meer dan de helft voorbij. Nog even doorbikkelen in het stof en de warmte. Erg veel respect hoe je met alles omgaat, houden vee l van je. Groetn en een dikke Een groet aan de allermooiste Crewchief kus uut Buunermon d van ATF ME 3 (SB)

Groetjes, de SKILDER ;)

Lieve Ton De helft , van de u itzendin inmidde gsperiod ls op. No e zit er g even vo trots op lhouden je. Ook ! We zijn de groete hier in P n van on ortugal. ze vriend Sterkte d en e komen we denk en aan je de perio de en . Liefs pa pa en ma ma

e pap! lft. Dat Hoi liev p de he lweer o a en en ) jf itt z ri aar uit dit sch d ik jd u ti iza. e (n naar Ib eer dez Je zit nu g een k viertjes o n ’n z rtd t a n e h e aring betek kker m n we le jaren erv e ht! g ie e ic d li z l v it a dan it na vooru dat jij d et zo’n hter c m o l d ra o je Ik weet o kan, v am van d rd e o te g s e m stikk ! xxx us uit A Fryslân dikke k Een hele hley. See you in As ssen je Lieve pappa we mi je!!! van en ud en we ho

Kus van Jet

or, Rein, Linde en met de la Pim, hee atste loo l veel suc djes van Ook voo ces het scho r Noor ;) oljaar! W e kunne voor jull n gaan a ie t wete ftellen, d n zijn we us lekker op vakantie X Maurits !

Lieve Syd

Lieve Karlijn, is muziek Ga jij als papa terug pa? pa or vo maken best. je ed go ar ma e Do Ik hou van je.

Hallo me is, Verrassin g ;-) .Had je niet ge Blij dat h dacht. et zo goe De weke d gaat all n vliegen emaal. o m , ook bij En nu oo jullie ho k nog n p orden w rachtig e ij. n heerlij zicht. We k vooruit denken v Liefs pap eel aan je , mam e . n natuurl ijk onze blonde k anjer

al over de helft! Lieve papa, gelukkig meio juli Ik tel de dagen tot weer zien ag gra en wil je heel ntura. eve ert Fu in zin en heb

Lieve No

Dikke knuffel van Zoë en Beau

het nog gaat het met je? Is Lieve Maurits, hoe n je heel sse de woestijn? We mi steeds zo warm in arna Da st! om ar je thuisk erg en kijken uit na dan we t da n Fij ! tie op vakan lekker drie weken de, Lin , zijn! Veel liefs, Pim weer met z’n vijven Rein en Noor

Liefste P apa, ik vond h et superl euk dat je even een dag bij o Kan niet ns was. wachten tot je teru g bent. Liefs van Saar


mis jou, de hele wereld, Ik Allerliefste papa van heel erg veel! Mijn zusje ar niet een beetje, ma gen, ze kan dat nog niet zeg erg ar ma k, oo jou st el mi he l we nu urt du Het zegt alleen ‘mama’. nt. Je bent ook wel heel be g we je t da lang hoor, snap ik m het zo lang duurt jou, erg ver weg. Waaro u van ho Ik t. ech t nie s eigenlijk nog steed de liefste d jou heel erg lief, heel veel! En ik vin dikke kus le he n Ee wereld. papa van de heeeele j en ook van mijn kleine mi en een knuffel van you! X Alima zusje Neomi! Love

35

mali

mali

Voorwoord Commandant Helidet 5

Het is een maand geleden dat ik de eerste berichten met u kon delen over de belevenissen van Helidet 5. Sindsdien is er veel gebeurd. Ik zal enkele ‘highlights’ van de afgelopen periode beschrijven in deze Uit en Thuis. Daarnaast , zoals elk detachementlid kan beamen, is de tijd snel voorbij gegaan.

36

Een van onze taken bestaat uit het ondersteunen van het SOLTG (Special Operations Land Task Group). Toen wij hier kwamen, waren dat mannen uit Roosendaal. Inmiddels zijn zij geroteerd en werken wij nu samen met de Mariniers. Prima collega’s en tot op heden hebben wij hun goed kunnen ondersteunen in hun eerste operatie in het gebied. Overigens zijn dit de mannen waar wij in Nederland, tijdens de oefening Black Scorpion, mee hebben getraind.

Het is niet alleen maar keihard werken op Kamp Castor. Tijdens Koningsdag hadden wij vroeg in de ochtend een koningsloop en, naar goed militair gebruik, is er een heildronk uitgebracht. Tevens is de e-mail met de gelukwensen voor Zijne Majesteit de Koning voorgelezen en het bijbehorende antwoord. Dit evenement werd bijna door alle Kamp Castor bewoners bijgewoond. Niet iedereen, want bewaking van het Kamp en hulpdiensten blijven altijd paraat.

Inmiddels is het hier alweer heel normaal dat naast onze Chinooks ook Apaches vliegen. Dat heeft heel wat voeten in aarde gehad. In Nederland en de VS zijn diverse experts wekenlang bezig geweest om de oorzaak van de crash van de Q15 te achterhalen. Dat is uiteindelijk gelukt en maatregelen zijn getroffen om herhaling te voorkomen. Toen ik uiteindelijk van Commandant DHC hoorde dat de Apaches weer mochten vliegen gaf dat een gevoel van vreugde. Eindelijk, na al die weken voorbereiding weer kunnen vliegen! Tegelijkertijd is iedereen zich heel bewust dat al die weken niet vliegen maar om 1 reden is: een soortgelijke tragedie van de Q15 voorkomen! Weer gaan vliegen met twee typen levert niet alleen meer operationele flexibiliteit maar het is bijna alsof het Helidet een tweede start maakt. Een soort van ‘reset’ met positieve effecten.

Buiten de operaties om hebben wij hier met enige regelmaat bezoekers. Een van de meest opvallende was het bezoek van de nieuwe Force Commander van MINUSMA, de Deense generaal Lollesgaard. Ik heb met de diensthoofden een programma gemaakt waarbij een zo volledig mogelijk beeld is geschetst wat Helidet 5 kan. Overigens een zeer vriendelijke man met grote ambitie. Hij werd tijdens zijn bezoek bijgestaan door de Senegalese generaal Wade. De Force Commander heeft een grote uitdaging met de missie MINUSMA kan ik u vertellen. Het werken met zeer veel verschillende naties in een VN omgeving vereist doorzettingsvermogen en diplomatie. Als laatste sluit ik af met het fenomeen ‘weer’. Ik hoef u niet te vertellen dat het warm en stoffig is, dat weet u al. Maar hoe warm en stoffig is het? Zo warm dat als je tegen


een helikopter aanleunt die de hele dag in de zon staat, je een eerstegraads brandwond krijgt. Hoe stoffig? Zo stoffig dat je kleren niet meer schoon worden in de was. Na een aantal weken zijn we hieraan gewend en met de nodige ‘airconditioned’ vertrekken is het prima vol te houden.

Ik heb een tipje van de sluier opgelicht met de meest interessante gebeurtenissen. Wij gaan richting de mid-term en dan wordt het al bijna tijd om af te gaan tellen. In de volgende Uit en Thuis leest u meer over de belevenissen van Helidet 5 in Mali.

Inmiddels hebben wij ook het fenomeen stofstorm mogen ervaren. Die storm is het gevolg van heftige neerslag uit een onweersbui die ervoor zorgt dat stof opwaait net buiten het neerslaggebied. Dat levert een 2 a 300 meter hoge muur van stof op die zeer snel verplaatst. Een prachtig natuurverschijnsel.

Met vriendelijk groet, Lt-Kol HW Alferink Commandant Helidet 5


37

mali

mali

Kinderen in Mali

Mali, maart 2015

Onderweg staan ze aan de kant van de weg, ze zwaaien enthousiast en roepen chocola, Mali. En soms lijkt

Ik zal ons eerst even voorstellen. Wij zijn sergeant-majoor Jeroen van den Brink locatiemanager en

het alsof ze oranje roepen. Oranje? Kennen ze ons al zo goed? Tijdens het binnenrijden van de stad Gao zie

sergeant-majoor Arnold van Lakerveld assistent-manager bij een Paresto locatie in Nederland. En we zijn

ik reclameborden van de telecomgigant Orange. Dus toch niet ons oranje?

beiden luchtmachtmilitairen.

In de stad gaat het zwaaien door, het zijn niet alleen de kleine kinderen die zwaaien ook jong volwassenen en ouderen zwaaien. De pubers zwaaien wat minder. Dus ook hier bestaat het puberen. Via de winkelstraat rijden wij door de stad richting het noorden. De Kalverstraat van Gao is nog niet autovrij en daarom toegankelijk voor onze voertuigen, zelfs voor de grote Scania’s. We stoppen in Gao-Noord. Hier gaan wij de toegang tot de stad verbeteren en veiliger maken voor het verkeer en de bewoners. Bewoners, vooral de kinderen, want al snel zijn wij omringd door kinderen. Nieuwsgierig komen ze ons bekijken. Het woordje chocola is al hoorbaar. Uit een rantsoen, menu B voor extreem koud weer(?!), pakt een van onze collega’s een zakje waarin volgens het opschrift een chocoladereep dient te zitten. Helaas is de reep vloeibaar en voelt de inhoud erg

38

Wij zijn uitgezonden om leiding te geven aan het personeel dat te maken heeft met de voeding in het missiegebied. De keukenbrigade en het personeel van het bedrijfsrestaurant bestaan uit verschillende nationaliteiten. Zij zorgen samen voor de dienstverlening in het restaurant en soms ook daarbuiten. De bestellingen van voeding worden bij de VN geplaatst waarna de voeding wordt afgeleverd op kamp Castor. Hier worden de menu’s verder gemaakt en uiteindelijk gekookt en uitgegeven.

aan stamppot boerenkool of een heerlijke pannenkoek. Dit wordt in het missiegebied enorm gewaardeerd door onze collega’s. Maar vooral het samen zijn tijdens de maaltijden en even niet meer aan het werk denken, daar is het bedrijfsrestaurant ook voor. Een belangrijke plek om elkaar te ontmoeten.

Natuurlijk wil je de maaltijden bereiden met een Nederlands tintje en soms gebeurt dit ook. Denk hierbij

Jeroen van den Brink

Daarom worden vaak de woorden gebruikt; “Eten goed, missie geslaagd.”

warm aan. We besluiten het niet met de kinderen te delen. We hebben een andere attractie voor ze. Een van onze waterflessen is zo koud geworden dat het water is bevroren. Hoe vaak hebben deze kinderen ijs gezien of ijswater gevoeld? Misschien is het de eerste keer. In ieder geval gaan vrijwel alle handjes richting de flessenhals waaruit het ijskoude water stroomt. Het woordje chocola is niet meer hoorbaar. Diago, de naam op de flessen, is het nieuwe woord waarmee ze ons bestoken. Al snel delen we het laatste water uit en verdwijnen de laatste snoepjes naar de uitgestoken handjes. Wanneer we vertrekken zwaaien ze ons vrolijk uit. En onderweg naar het kamp zwaaien de kinderen weer naar ons. Chocola, Mali en ik hoor toch echt, Oranje! Een kindervriend



39

mali

mali

De luxe die ik had toen ik bij mijn ouders woonde heb ik weer gevonden! Misschien heel herkenbaar; toen ik net in dienst zat, was ik de hele week op de kazerne. Inwonend zoals wij dat noemen. Op vrijdagmiddag ging ik met een grote plunjebaal vol vuile was naar huis. Ik zette de baal bij de wasmachine en als door een wonder geschied was deze zondagavond gevuld met keurig gestreken en schone was.

Een wonder waarbij ik als tiener niet zo stil stond. Eigenlijk vond ik het normaal, ik wist niet beter. Later gaf mijn vader mij de hint dat een bloemetje zo nu en dan wel op zijn plaats zal zijn. Dus collega’s, doe hier je voordeel mee. Het wonder was voorbij, de magie werd doorbroken op het moment dat ik op mezelf ging wonen. Van mijn ouders kreeg ik een wasmachine cadeau en dat was het dan; ik was zelfstandig geworden. De baal vuile was stond meestal tot zondagmiddag te dampen in de badkamer en werd vervolgens met lichte paniek in de machine geleegd. Ook later kwam de magie niet terug. Sterker nog, mijn zoon had het wonder ontdekt en nu zag hij mij als wasbaas of liever gezegd als slaaf. En tja, als man vraag je geen bloemen aan je zoon. Wat een geluk dat ik op uitzending ben, ik heb mijn geluk weer gevonden. In Mali slinger ik mijn wasnetje, de baal is vervangen, in een bak en meestal dezelfde dag kan ik uit een andere bak mijn schone was vissen. De hele dag draaien wasmachines en wasdrogers hun rondjes en wordt onze was gewassen. Dit doen ze niet zelfstandig, ze worden bediend door lokaal personeel. Het is heerlijk om dat gevoel van magie en wonder weer te ervaren. Ik heb nog 5 maanden te gaan dus ik mag nog even genieten van deze geweldige service. Het leven in Mali is zo slecht nog niet. Met vriendelijke groet, Arie L.

40



41

mali

mali

4 en 5 mei op kamp Castor in Mali Verdriet en vreugde, ze gaan vaak samen. Bijvoorbeeld in de krant, daarin staan rouwadvertenties en geboorteberichten naast elkaar, vaak op een pagina. Ook de Nationale Herdenking en Bevrijdingsdag volgen direct na elkaar. 4 mei is een dag om stil te staan bij alle Nederlandse slachtoffers van oorlogs geweld, 5 mei de dag dat wij Nederlanders vieren dat wij onze vrijheid hebben teruggekregen. Verdriet en vreugde.

Massaal, zo was de opkomst te noemen van de militairen die deelnamen aan de Nationale Dodenherdenking op kamp Castor. Als het werk het toeliet stond iemand aangetreden om de eregroet te brengen en te luisteren naar de toespraak van de humanistisch raadsman. Verdriet en vreugde, ze gaan vaak samen. Nog geen dag

42

later was het feest op ons kamp. Geholpen door live muziek van twee dames en een DJ die wel wist hoe hij een feestje aan de gang moet krijgen, vierden de militairen in Gao de Bevrijdingsdag. Natuurlijk was dit alleen mogelijk dankzij een prima voorbereiding en de inzet van diverse vrijwilligers.



43

mali

mali

Commandogroep FP in Mali

Heildronk

We zijn nu inmiddels in onze 7e week hier op Kamp Castor. We kunnen gerust stellen dat de tijd tot nu toe vliegt! Veel nieuwe indrukken en ervaringen, maar ook jezelf weer een hoop eigen maken in een korte tijd. Uiteraard is dit prima gelukt.

Roel, mijn advisor, en ik als commandant FP hebben allebei in Afghanistan gediend maar wat is dit land anders! De warmte is anders. Er is veel meer stof. Een bijna volledig ontbreken van vegetatie, maar ook een veelvoud aan lelijk en vervelend ongedierte. Compleet anders dus, maar zeker niet ten beste... Desalniettemin zijn we er met vol enthousiasme ingedoken. De HOTO ging voorspoedig en, net zoals de vorige keer, waren we blij dat onze voorgangers naar huis vertrokken. En dat vonden ze zelf ongetwijfeld ook. Hoe dan ook, we waren ervan! We hebben hier de leiding over 2 pelotons. Een luchtmachtpeloton van het 640 squadron vliegbasis Volkel, inclusief Hondensectie, en een landmachtpeloton van het 42e Bataljon Limburgse Jagers, snoeiharde infanteristen! De komende 2 maanden zullen zij afzonderlijk ook een stukje schrijven over hun wedervaren hier op Kamp Castor. En Roel? Die komt gewoon van de Peel. Hoofdzakelijk bedien ik, gevraagd en ongevraagd, onze commandanten van advies over de bewakings- en beveiligingstaken op het kamp. Mocht het nu eens voorkomen dat ik het niet meer weet, dan fluistert Roel het juiste advies in mijn oor! Prima samenwerking dus. Roel is feitelijk de FP adjudant hier, een veredelde squadron Adjudant. Als iemand zich hier snel heeft ontwikkeld tot ritselaar en regelaar dan is Roel het wel! Van barkaarten tot goede adviezen of een hilarisch verhaal. Ook een, weliswaar met een knipoog, grote muil tegen iedereen die het verdient schuwt hij niet. En dat is vaak hilarisch! Je moet de tegenpartij af en toe eens zien kijken. Priceless.

44

Naast het feit dat we de leiding over de FP hebben, zijn we ook verantwoordelijk om voor beide pelotons alle randvoorwaarden te creëren die ze nodig hebben om hun werk zo goed mogelijk uit te kunnen voeren. Dan heb ik het over alle documenten, procedures en voorschriften die moeten kloppen en up-to-date zijn. Dat de mannen op tijd over de juiste informatie beschikken. Maar ook beslissingen nemen hoort daar bij. Soms is dat eenvoudig en leuk, soms weer wat lastiger of ronduit vervelend. En dat zijn af en toe de minder leuke kanten van het werk. Het hoort er nu eenmaal bij. Noblesse oblige! De co-groep FP JSD 4 Willem en Roel



45

mali

mali

Militairen verbeteren de toegangsweg naar Gao Deze maand stond in het teken van extra veiligheid brengen in Gao. Met een konvooi van twee terreinwagens en twee vrachtwagens, één beladen met pallets de ander met een vorkheftruck, zijn militairen (KL en Klu) van het Joint Support Detachement (JSD) naar het noorden van de stad gereden om daar de wachtpost van een uitvalsweg te verbeteren.

Na een stoffige tocht over zandwegen onder de brandende zon bij temperaturen ruim boven de 40 graden, konden ze de diverse pallets met materieel, waaronder concertina’s, afleveren bij het checkpoint. Ze hebben daarna het checkpoint verbeterd en overzichtelijker gemaakt. Dit zijn kleine projecten met een grote impact. Niet alleen verbetert de veiligheid van de stad, daarnaast stelt de bevolking dit soort acties op prijs. De kinderen die naast het checkpoint wonen keken

46

hun ogen uit bij al het materieel dat de militairen kwamen brengen. Snel daarna maakten de kinderen contact met de militairen en werden deze begroet met de boks-boks vuistjes. Militairen deelden daarna wat snoep en water uit, waarbij de fles met bevroren water als een extra attractie diende. Na de werkzaamheden keerden de militairen terug naar kamp Castor, enthousiast uitgezwaaid door de kinderen. Een chauffeur, tevens wegenbouwer



47

mali

mali

Team Bolo

Wij als Team Bolo werken met onze Chinook helikopters vanaf Kamp Castor in Gao. Ons werkgebied bestaat uit heel Noord-Mali. Door de verschillende disciplines binnen ons team kunnen we de meest uiteenlopende taken doen.

Zo beschikken wij over een aantal medische teams die we kunnen inzetten voor medische evacuatie van gewonden. Een team bestaat uit een arts en een flightnurse. Deze zijn speciaal opgeleid om medische zorg te kunnen verlenen in de helikopter. De helikopter kunnen we snel inrichten met medische apparatuur, waardoor we binnen enkele minuten kunnen veranderen in een vliegende ambulance. We staan 24/7 paraat voor deze taak. Tot nu toe staat de teller op 31 gewonden die we hebben vervoerd richting een ziekenhuis. Bij ons team zijn ook een aantal man van het MAOT (Mobile Air Operations Team) geplaatst. Deze mannen zijn specialisten in het prepareren van ladingen die zij aan 1 van de 3 haken onder de Chinook kunnen hangen of die we intern in de helikopter kunnen zetten op een soort van rollerbaan. Het MAOT prepareren met name ladingen voor het SOLTG. Deze mannen zijn vaak afgesneden van normale logistieke lijnen, maar moeten wel voldoende eten, drinken & brandstof hebben. Dit wordt door ons ingevlogen en gedropt bij de mannen in het veld. Hierdoor kunnen zij voor langere tijd opereren. Ook als er een voertuig met pech staat halen wij deze op met de Chinook. Deze kunnen we via de achterklep naar

48

binnen rijden en meenemen naar Gao, waar het voertuig wordt gerepareerd. Zodra deze is gemaakt nemen we hem de volgende keer mee terug. Naast het ondersteunen van de Nederlandse troepen ondersteunen we ook de andere VN-troepen hier in Mali. Zo hebben we al Cambodjanen, Nigerianen, Senegalezen, Bengalen, Zweden en Fransen vervoerd. Het is elke keer weer een verrassing wat deze mensen allemaal meenemen. Zo rook bij de Cambodjanen de hele Chinook naar oosterse specerijen. De Senegalezen namen zelfs eieren mee. We hebben tot nu toe 340 personen en 24.500 kg aan vracht vervoerd. Naast de medische en transporttaak hebben we ook een andere taak gekregen. We krijgen nu ook ISR-opdrachten, dit staat voor Intelligence, Surveillance & Reconnaissance opdrachten. Dit houdt in dat wij met camera’s foto’s maken vanuit de Chinook. Door verschillende type lenzen te gebruiken, kunnen we een hoop vast leggen. De VN krijgt door onze foto’s een goed beeld van wat er allemaal gebeurt in Noord-Mali. Inmiddels hebben we al ruim 5.500 foto’s gemaakt.


Naast al deze werkzaamheden is er natuurlijk ook tijd voor ontspanning. Er wordt veel gekaart en ook Risk is favoriet. Andere vermaken zich met het bekijken van series, salsa dansen of gamen. De zonneweide wordt inmiddels ook gebruikt om de rest van het lichaam bij te kleuren aangezien iedereen alleen maar bruine onderarmen en een bruin hoofd heeft. Ook is er een heuse moes-/bloementuin aangelegd. Het kost door de warmte wel wat moeite om alles in leven te houden. We hebben inmiddels meloenplanten, komkommerplanten, morning-glory en een klein grasveldje (30x30cm) Om allemaal fit te blijven wordt er ook veel gesport. In verband met de warmte lopen er veel mensen rond 06:00 een paar kilometer hard en wordt er ’s avonds gesmeten met ijzers in de gym. We zitten inmiddels rond onze Midterm, iedereen heeft het nog best naar z’n zin en de tijd vliegt! Voordat we het weten zitten we weer in de KDC-10 terug naar Nederland. Groeten van alle Team Bolo leden!


49

Felicitaties en bevorderingen

Kap. Nico 11 mei jarig! Er is helaas geen foto van

Sergeant-majoor

hem gemaakt.

Ronald

Soldaat 1 Edo Sergeant 1 Peter

Sergeant 1 Arjen

le

Eerste-luitenant Pel

Bevordering Sergeant-majoor Klaa

s-Jan

aille Sergeant

Bronzen med

1 Gijs

Sergeant 1 Bert

50



51

mali

mali

Koningsloop

52



53

mali

mali

Stilstaan en hollen Het zal niemand zijn ontgaan dat de Apaches tijdens deze rotatie een wat stroeve start hebben gekend. Het vijfde HeliDet is met goede moed van start gegaan omdat we van nature optimisten zijn: er zal vast binnenkort wel weer gevlogen worden! Week in week uit was er steeds weer nieuws. Nieuws dat ons de ene keer hoopvol maakte en de andere keer weer een klein beetje treuriger stemde. Zelfs de grootste optimisten beginnen het onvermijdelijke realisme aan te nemen als er maar lang genoeg onduidelijkheid blijft bestaan. Informatie is motivatie bleek meermaals een terecht cliché.

Dan, als men steeds onrustiger begint te worden bij het Apache-kamp, wordt duidelijk dat we rekening moeten houden met een vervroegd vertrek uit dit paradijs aan de Niger. Als we niet vliegen, hebben we hier ook niet zo veel te zoeken. De één is opgelucht, de ander teleurgesteld. Hoe dan ook, alle betrokkenen zijn het er wel mee eens. Maar dan bereikt ons op vrijdag 8 mei een fantastisch epistel van de C-LSK per direct is het weer toegestaan om te gaan vliegen! Maybe-airlines is airborne again! Na uiteindelijk 5 weken van low-ops is het ineens rennen en vliegen geblazen. Het stof wordt van de Apaches geveegd en alle noodzakelijke voorbereidingen worden getroffen om a.s.a.p. wat oefenrondjes te vliegen. Na bijna 3 maanden aan de grond gestaan te hebben zijn de meeste vliegers niet meer current, wat zoveel inhoudt dat men eerst met een instructeur moet vliegen om weer de grote boze buitenwereld ingestuurd te mogen worden. Gelukkig zijn onze onverschrokken S3 Air en zijn

54

AH-plaatsvervanger gelouterde instructeurs, dus dit is geen probleem. Een paar rondjes om het kamp, wat low-level recce’s over het kamp (want flyby’s doen we natuurlijk niet) en een paar take-off’s en landingen en alle AH-vliegers zijn weer up to speed! Nu iedereen weer current is en staat te trappelen om de Force Commander te laten zien wat hij heeft moeten missen de afgelopen tijd, druppelen de missieverzoeken binnen. SOLTG is natuurlijk de hort op en waar zouden ze zijn zonder heli-support? Die gedachte wordt ook gedeeld door commandanten alhier, dus we worden getasked om met de Chinook samen wat re-supply te verzorgen, hier en daar een routeverkenning te doen en eventuele close air support te bieden. Als iedereen het hiermee eens is, worden de plannen uiteraard op gebruikelijke VN-wijze verstoord door de Force Commander die hele andere ideeën met onze capaciteiten heeft. Hij wil graag inzicht in het eventuele conflict bij Menaka


en stuurt ons die kant op om foto’s te maken en Situational Awareness op te bouwen. Door wat creatieve ingevingen van de hoge heren die de plannen maken is het uiteindelijk toch nog gelukt om SOLTG van dienst te kunnen zijn én de Force Commander blij te maken. De algemene indruk van Gao en omstreken is dat het vooral kaal is en er weinig te beleven valt en waar af en toe zaken op kamp Castor nog weleens worden ervaren als minder briljant (de koffie is wéér op in de bar!). Menaka blijkt van een hele andere orde te zijn. Als je denkt dat hier buiten de poort vooral veel “niets” is, is de omgeving van Menaka nog veel minder. Het kamp zelf blinkt ook vooral uit in poverheid. Wat paaltjes met ijzerdraad eromheen bakenen het geheel af met één of twee verdwaalde wachtposten om de boel in de gaten te houden. Een twintigtal hesco’s op ogenschijnlijk willekeurige posities geven een vreemde indruk en het feit dat de meeste

soldaten deze hesco’s uithollen en met een laken afspannen om een legeringskamer na te bootsen brengt niet al te veel vertrouwen met zich mee. Als men dan als vlieger met een volle blaas uitstapt na het tanken, is het altijd weer lastig uitleggen aan de bewoner waarom de vlieger in kwestie nu net zijn behoefte tegen zijn huis moest doen… Euh, je m’excuse, of zoiets. Verder wordt het kamp voor het grootste gedeelte bewoond door hordes geiten en kippen, waarbij de geiten vooral rondlopen met lege dozen van Diago-water rond hun nek, een vreemde gewaarwording. Terug op kamp Castor beseffen we dat we het hier zo slecht nog niet hebben. Al met al kunnen we terugkijken op een drukke, maar goede start van het AH-vliegprogramma en kijken vol goede moed vooruit naar de resterende periode van onze rotatie. LGT


55

mali

mali

Even voorstellen AH-64D Specialist VO Apache Gao, Kamp Castor. Mijn naam is Ian en heb een sergeant functie als AH64D specialist VO bij de Apache Attack Helicopter bij het 301 Squadron te Gilze-Rijen vlucht 4. Ik ben 21 jaar oud en dit is de eerste keer dat ik mee ben op uitzending, best spannend voor mij dus.

We zitten hier in Mali vanaf eind maart tot medio juli. Ik ben meegegaan als invaller met vlucht 1. In eerste instantie best apart om niet met je eigen vlucht mee te gaan, maar tot nu toe bevalt het me uitstekend. Met de mannen waarmee ik hier zit kan ik me prima vermaken en met veel gezelligheid erbij! Thuis heb ik een erg lieve en leuke vriendin (Marieke) die op me zit te wachten tot ik eindelijk terug kom. Begin maart 2014 zette ik mijn eerste voetstappen binnen het 301 Squadron om mijn laatste opleiding genaamd OJT (On Job Training) af te ronden. Hierbij gaan ze kijken of je over de vaardigheden beschikt om aan de Apache te mogen sleutelen. Dit is uiteindelijk ook gelukt net voor de kerst in 2014. Kort na de jaarwisseling werd ik gevraagd om mee op uitzending te gaan met vlucht 1 als invaller. Natuurlijk heb ik hierop ja gezegd en eind maart was het zover. Na eerst uitbundig afscheid te hebben genomen van mijn vriendin, stapten we in het vliegtuig om naar Bamako in Mali te vliegen. Daar hebben we een dag in een hotel gezeten waar je niet dood wilt worden gevonden. Op 1 April (nee geen grap!) zijn we naar Gao gevlogen, hier werden we opgevangen door de toenmalige Detachementscommandant. Na een kort ritje van GAO International Airport naar kamp Castor, werden we ontvangen door onze collega’s en kregen we een rondleiding over het kamp. De eerste paar dagen hebben we daar in een tent geslapen wat nog goed te doen was dankzij de airconditioning in de tent. Omdat het andere detachement er nog was, hebben we eerst met hen meegelopen om te kijken hoe wij hier te werk gaan. De eerste paar dagen waren wel wennen voor mij, voornamelijk aan het warme en droge klimaat van boven de 50 graden. Nadat het vorige detachement was vertrokken konden we dan echt beginnen, met uitgesteld

56

kabel en headset om te praten en mee te luisteren met de vliegers. Mochten er zich eventueel problemen voortdoen, dan kunnen wij ze helpen.

onderhoud dan. Wegens de crash van de Q-15 werd er niet gevlogen met de Apache. Mijn eerste werk aan de Apache was het vervangen van de Shockstrut (schokdemper aan het landingsgestel). Het was wachten totdat de fabrikant Boeing en de Commandant der Luchtstrijdkrachten het ja-woord zouden geven dat we weer mochten gaan vliegen. Uiteindelijk op 9 mei kregen we de toestemming, dus mochten we eindelijk weer beginnen! Vaak gaat er één of meerdere Apache’s vliegen om te patrouilleren of om de Chinook te ondersteunen bij medevacs. Aan mij dan de taak om de Apaches klaar te maken zodat deze gereed staan om te kunnen vliegen. Als we de call krijgen om te gaan vliegen of als het al gepland stond, moet er eerst een inspectie worden gedaan voor het vliegen (Pre-Flight inspection). Als dit gedaan is (meestal de avond daarvoor al om tijd te besparen) komen de vliegers aan om in te stappen. Als de Apache gedeeltelijk is opgestart (nog geen motoren) wordt de Apache naar buiten gesleept en op de lijn gezet. Aan de Apache kan je ook inpluggen met een


Aan de linkerzijde staat een AVT’er (houdt zich bezig met het elektrische- en computergedeelte van de Apache). Aan de rechterzijde sta ik, om eventueel mechanische klachten op te lossen. Zolang er geen fouten zijn en de vliegers klaar zijn met hun procedures, kunnen de motoren worden gestart. Aan elke kant zit één motor. Wij staan er dus ook om te kijken of het veilig is om de motoren te kunnen starten. Als de motoren gestart zijn, verwijderen wij de veiligheidspinnen en pluggen we uit. De Apache rijdt dan naar de startbaan om op stijgen en vliegen ze weg naar hun bestemming. In de tussentijd zijn wij bezig met andere Apache’s. We lossen klachten op en eventueel voeren wij diverse inspecties uit. Enkele uren later komt de Apache terug en is het onze taak het op te vangen. De vliegers taxiën naar een positie op de lijn en komen uiteindelijk tot stilstand, wij gaan erheen, doen de veiligheidspinnen terug en pluggen in om te vragen of de vlucht soepel en goed is verlopen, zonder klachten. Als de motoren zijn uitgezet, komen onze collega’s de Apache tanken. Nadat dit is gedaan, slepen wij de Apache naar binnen en kunnen we gaan beginnen aan een inspectie na het vliegen (PMD inspection). Dit gebeurt door mij en een andere VO collega. Deze inspectie is wat uitbundiger dan de pre-flight inspectie en alles wordt gecontroleerd en geïnspecteerd. Nadat de inspectie is gedaan, doen wij de covers er op (zodat er geen zand en stof in de systemen kan komen) en gaan we de administratie invullen. Het is van groot belang om te weten wat de status van de helikopter is. Mochten er problemen op de Apache zijn en we hebben

het onderdeel op voorraad, dan proberen wij het zo snel mogelijk te maken zodat de helikopter weer inzetbaar is. Wij kunnen natuurlijk nooit voorspellen wanneer er iets stuk gaat en we hebben natuurlijk niet alle onderdelen hier in Mali op voorraad liggen. Meestal duurt het dan ook een paar dagen tot het onderdeel binnen is en wij echt aan de slag kunnen. Met daarna nog enkele tests van het onderdeel en een eventuele testvlucht kunnen wij weer zeggen dat onze Apache klaar is om te vliegen. Natuurlijk kunnen wij onze Apaches niet altijd inzetbaar hebben. Als er eenmaal iets stuk is, heeft het natuurlijk tijd nodig om gerepareerd te worden. Het kan dus gebeuren dat geen enkele Apache meer inzetbaar is wegens klachten. Ook kan het gebeuren dat ze op een totaal andere plaats met een klacht landen en dat wij erheen moeten om de Apache te maken. Buiten het kamp, dat is het risico van ons vak. Toen ik vroeger aan een uitzending dacht, had ik in mijn hoofd dat er altijd wel een dreiging is. Naar mijn ervaring heb je dat totaal niet hier in Mali. We zijn hier voor een vredesmissie en de stabiliteit in het land te herstellen door met onze Apaches te patrouilleren over het land. Daarom is het ook eigenlijk altijd rustig en kunnen wij onze gang gaan. Ondertussen zitten wij bijna op de helft van onze uitzending en mogen wij over een kleine twee maanden weer naar huis toe, we hebben hier dan 3,5 maand gezeten. Ik hoop u, door mijn ervaringen te delen, een beetje inzicht te hebben gegeven in wat wij hier allemaal doen. Sergeant Ian


57

mali

mali

We mogen! Of toch niet? Jawel: vliegen!!! Ons detachement kende een moeilijke start, ik hoef niet uit te leggen waarom. Dit gold zeer zeker ook voor de groep monteurs. Toch voelde het stokje overnemen van een detachement dat zoiets vreselijks heeft meegemaakt ergens ook dankbaar. Vol energie werd er dan ook gelijk vanaf dag 1 keihard gewerkt.

Het enige probleem is, wat doe je als Apache monteur wanneer jouw helikopter niet vliegt. Allereerst moet de gecrashte Apache gereed worden gemaakt om naar Nederland te worden vervoerd. Dan, als de benodigde onderdelen binnenkomen, kun je uitgestelde klachten verhelpen. Wanneer je op onderdelen moet wachten, (ja het komt wel eens voor) dan ga je zorgen dat de rest van je zaakjes op orde zijn. In ieder geval zorgen dat wanneer de call komt, de helikopters zo snel mogelijk inzetbaar zijn. Tot slot ga je anderen helpen. De logistiek bijvoorbeeld met het tellen en controleren van voorraden, je draait bardiensten, zet je in voor de TFO-dag en verder help je iedereen die erom vraagt.

58

Zo ook de collega’s van de Chinook, want hoe groot waren de tegenstellingen. Door het opschorten van het vliegprogramma voor de Apache nam de druk op de inzetbaarheid van de Chinook toe. Dan krijg je in je eerste weken ook nog eens te maken met het wisselen van twee motoren en een transmissie en oh ja, er moet ook nog gevlogen worden. Terwijl Apache monteurs rustig bezig zijn, maken de Chinook techneuten werkdagen van 12 uur om in ieder geval twee Chinooks inzetbaar te houden. Op zo’n moment is het mooi om erachter te komen dat Apache monteurs helemaal niet allergisch zijn voor een helikopter met een dubbele rotorhead. Ook een Apache monteur kan op een Chinook klimmen (hoewel wat


stuntelig) om hun naaste collega’s een handje te helpen. Een gezamenlijke inspanning zoals deze zorgt toch weer voor een paar uurtjes extra slaap bij de gemiddelde Chinook monteur. Deze saamhorigheid en het begrip voor elkaar heeft eraan bijgedragen dat de weken zonder vliegen probleemloos zijn verlopen. Des te harder komt dan echter de klap dat er toch nagedacht wordt om mensen naar huis te sturen. Week na week blijft het nieuws uit Nederland hetzelfde: “Het besluit om het vliegprogramma op te schorten blijft van kracht”. De hoop dat het tijdens ons detachement nog goed gaat komen zakt dan ook steeds verder weg. Het steeds concreter worden van het plan

om mensen uit het inzetgebied te halen maakt iedereen nog onzekerder. Niemand weet of hij in Mali blijft, of volgende week thuis zit, daarna thuis kan blijven, of binnen een week weer terug moet. Ondanks dit alles blijft iedereen zijn taken zonder klagen doen, iets waar ik als leidinggevende alleen maar trots op kan zijn.

Eerste-luitenant Pelle S4 Air Helidet 5 MINUSMA

Wanneer, na 6 weken in het gebied te zijn, het bericht dat we weer mogen vliegen dan eindelijk komt, zie je blijdschap, opluchting en gelijk daarna de wil om er keihard tegenaan te gaan. Binnen een paar dagen zijn alle Apaches weer operationeel en voelt het alsof de uitzending nu pas echt begint.


59

mali

mali

In herinnering Mijn vader was een druk bezet man. Maar als hij de tijd voor ons vond dan werd er ook geleefd. Dan gingen we er op uit, de wereld in. Meestal trokken we dan naar Limburg, waar zijn roots lagen, of nog verder, naar Frankrijk voor een lang weekeind bij vrienden. We konden hier dagen naar uitkijken, met hetzelfde ongeduld als een verlofganger naar zijn verlof.

Hij bezat in die tijd een Eend, zo’n autootje met 40pk en met van die grappige klapraampjes. Dit levensgevaarlijke blik kon in de bochten zover overhellen dat de binnenste wielen loskwamen van het wegdek. Memorabele tripjes waren dat. Wij achterin, mijn zusjes en ik, en onze vader achter het stuur nummers zingend van de Stones en de Beatles. We moeten een kermisattractie op wielen zijn geweest. Vooral met goed weer (en dat was het eigenlijk altijd), want dan rolden we het dak op en stonden we met zijn drieën op de achterbank te springen, haren in de wind, zwaaiend naar de wereld. Tegenwoordig zou mijn vader uit het ouderlijk gezag zijn gezet, maar in die tijd kon dat gewoon. Zo herinner ik me dat hij een keer onaangekondigd op de stoep stond. Van buiten gebaarde hij al dat we in moesten stappen. Hij wilde niet zeggen waarvoor, maar we hadden vreselijke haast. Zonder verder omhaal zijn we vanuit Almere, waar we woonden, de snelweg opgedraaid om met 130 km/u (harder kon niet) naar Amsterdam te racen. Aangekomen in de binnenstad scheurden we over de grachten, om ergens schuin op een brug tot stilstand te komen. “Eruit!”, riep hij alleen en trok ons naar buiten. En met ons aan zijn hand schoot hij een bioscoop met rode luifel binnen.

60

Terwijl hij gehaast de kaartjes afrekende, stuurde hij ons vooruit om drinken en popcorn te kopen. Nog net op tijd waren we in de zaal, want alle voorfilmpjes waren al ten einde en het doek werd juist met een klik en een zoem breed getrokken. Hijgend, door de plotselinge duisternis, gedesoriënteerd en opgewonden schoven we in onze veel te grote zetels, nauwelijks instaat om te beseffen waar we waren. In de haast had ik alleen een flard van een poster gezien: een stoere gast met een spiegelende, welgevormde Ray Ban (jawel) zonnebril. U zult misschien wel begrijpen dat dit de legendarische film TOPGUN was. Ik moet acht zijn geweest en die dag heeft mijn leven verandert. TOPGUN is dan ook een wereldfilm die alles heeft waar een jongen naar verlangt: actie, bulderende motoren, competitie, leren jacks en zonnebrillen. Wat een trip was dat! Veel te jong waren we, maar in die tijd kon ook dat nog gewoon. Toen wij nog helemaal in de zevende hemel de bioscoop verlieten, bleek de eend te zijn weggesleept. Vanzelfsprekend zou ik haast willen zeggen. Hartje Amsterdam, begin van de avond, op een brug, op de stoep. Bellend vanuit een telefooncel kreeg mijn vader te horen dat die grap 200 gulden zou gaan kosten en dat we de eend ergens aan


de rand van de stad konden ophalen. Een strop op dat moment, maar achteraf een waardevol toeval. Onderweg, zittend in en wachtend op de tram en daarna de bus, vertelde hij ons dat zijn vader jachtvlieger is geweest. In WOII. Via Engeland is Har (zo heette mijn opa) uiteindelijk in Nederlands-Indië terecht gekomen. Daar heeft hij, als sergeant-vlieger, tegen de Japanners gevochten. En daar is hij uiteindelijk ook neergeschoten en krijgsgevangen gemaakt. Dit ongelooflijke verhaal en de film zijn sindsdien, onlosmakelijk verbonden, in mijn geheugen gegrift. Aan de ene kant de actie, Tom Cruise en het avontuur, maar aan de andere kant de bittere realiteit. Twee uitersten, maar ontegenzeggelijk ook twee zijdes van dezelfde droom. Een droom die vele jaren later ook mijn leven zou bepalen. Toen ik me op mijn 28e op de valreep had aangemeld op de KMA. Niet als vlieger, dat kon ik niet,

maar als militair van de Koninklijke Landmacht. Als iets jaren in je hoofd rondspookt en er echt niet uit wil, moet je er op zeker ogenblik gevolg aangeven. Inmiddels ben ik humanistisch raadsman. En zo ben ik nu in Mali en neem ik deel aan een belangrijke missie uit naam van de vrede. Nog geen twee maanden nadat hier het tragische ongeval heeft plaatsgevonden. Twee zijdes van dezelfde droom. Ook nu weer. Vandaag, zelfs als ik dit schrijf, vliegen de apaches boven ons kamp. Weken hebben ze aan de grond gestaan, maar nu mogen ze dan toch de lucht in. Een tijd van twijfel en onzekerheid lijkt daarmee voorbij. Er wordt niets vergeten, maar de jongens in vliegersuniform en alle lui van de crew die toch kunnen blijven, zijn er een stuk beter aan toe. De droom heeft hen weer te pakken. Twee uitersten, ook voor hen.


61

mali

mali

AE team… van alle markten thuis!!

Scenario training

Als AE team hebben wij de afgelopen weken natuurlijk ook weer voldoende beleefd. Dit willen we natuur-

NPA inbrenge

lijk graag met het thuisfront delen. Veelal doen we dit door naar huis te bellen, als de verbinding dat toelaat, maar een stuk schrijven geeft misschien net weer een ander beeld.

In dit blaadje geeft de rest van het HeliDet ook input wat misschien net een andere kijk op de zaken geeft. Maar wij kijken met onze medische bril terwijl de rest van het Det met een ‘Top Gun’ Ray-Ban bril naar de zaken kijkt. Wij als medici begeven ons in allerlei briefings waar we allerlei technische zaken van het vliegen aanhoren zoals, afspraken qua snelheden, hoogte en route. In grote lijnen is dat door ons als rode kruis vertegenwoordigers best te volgen, maar we moeten toegeven dat we toch af en toe afhaken. Om een klein voorbeeld te geven… Als de manoeuvres voor het ontwijken van weten wij veel wat voor wapensysteem worden besproken, denken wij alleen maar… (red. Dit geldt alleen voor het vrouwelijke deel van het AE-Team) Wij hopen dat jullie het wel begrijpen en ons elke keer weer veilig aan de grond zetten. Dat geeft toch wel een veilig gevoel als je op de expertise van de crew kan vertrouwen. Andersom is net zo. We zien ook steeds meer collega’s kijken alsof ze vuur zien branden en veelal bekennen dat hetzelfde gebeurt als wij als medics in ons jargon beginnen te spuien. Mensen beginnen dan ook toe te geven dat ze bang zijn voor bloed. Omdat medische kennis op EHBO-niveau nuttig is

62

gebleken, bestaat er natuurlijk ook een militaire variant. Namelijk ZHKH (zelf hulp kameraden hulp). Om deze kennis verder over te dragen zijn we begonnen met medische (bij)lessen. Je weet maar nooit waar het van pas komt: in de Efteling, de speeltuin, eetzaal, sportvelden, etc. Het leek ons niet alleen nice to know, maar ook need to know! Nu hebben we in ons midden 4 CLS’ers, dit zijn Combat Life Savers, wat inhoudt dat zij al de nodige kennis in huis hebben om levens te redden. Primair geven we de lessen voor hen zodat zij hun aantekening kunnen behouden. Wat inhoudt dat ze bepaalde medische handelingen in noodsituaties zelfstandig mogen uitvoeren. Gelukkig zijn er een aantal ijverige collega’s aangesloten om de lessen te volgen en zo ook de nodige handelingen te ondergaan. Hierover later meer plus foto’s. In deze lessen bespreken we de theorie achter het protocol cABCDE en de MIST, wat zoveel inhoudt als ‘behandel het eerste het letsel van het slachtoffer waar diegene het eerst aan zal overlijden’ (onder aan het artikel de uitleg van de afkortingen). Deze protocollen worden op elk medisch niveau gebruikt. Wanneer wij als AE team een inzet hebben zullen wij de patiënt benaderen door dit protocol te doorlopen. Wat wij ook gebruiken is de MIST.


Infuus prikles van de loady’s

De MIST is een afkorting om een gestructureerde overdracht van de patiënt te doen. Als we een oproep krijgen om patiënten op te halen met de heli’s dan hopen we dat we een overdracht krijgen of in elk geval horen wat het ongeval is geweest. Op deze manier kunnen we ons vast voorbereiden op wat voor letsels de slachtoffers mogelijk zouden kunnen hebben. Door het protocol cABCDE te volgen zullen we daardoor ook geen letsel missen. Of ieder geval de kans daarop minimaliseren. Het mag duidelijk zijn, deze lessen zijn dus erg belangrijk. Als er zelfs twee teams in een helikopter in Mali werken, die op deze wijze slachtoffers benaderen, moet het wel een heel goed werkend protocol zijn. Dus wie zou dat nou niet willen beheersen?! Hoe ziet de overgave van deze kennis er dan uit? De beelden spreken voor zich. Maar om er nog wat uitleg bij te geven. We bespreken eerst in een groepje de theorie. Ieder van ons team heeft 3 leerlingen, waarvan er een reeds als CLS is opgeleid. Vervolgens oefenen ze de handelingen op elkaar (ja, ook het infuus prikken) om dit vervolgens in een scenario toe te passen. De heren van de Apache hoorden in de OPS straat wandelgangen dat er skills werden aangeleerd waarmee je

je collega’s zonder consequentie kon pijnigen. Daar waren zij natuurlijk voor in. IJverig begonnen ook zij met het bestuderen van de theorie, het protocol en de handelingen. Tijdens de eerste les bleek dat zij hele goede vragen kunnen stellen waardoor het bijna begon te lijken op een college cardiologie tijdens de opleiding Geneeskunde. Ook ontzettend leuk voor ons om een keer in de diepte over ons vak te praten. Uitleg in Jip en Janneke taal, dus niet gooien met vakjargon, gaf het gewenst resultaat. Medic Myth buster is er niks bij. Missie geslaagd. Tijdens de uitleg van het borstonderzoek was een slachtoffer snel gevonden: Tinus. Plaatje blijft beter hangen, dus mocht hij met ontbloot bovenlijf op de tafel gaan liggen. Na vol geplakt te zijn met de nodige hulpattributen, moesten die vervolgens weer verwijderd worden. Helaas voor zijn collega’s kwam er weinig borsthaar mee. Ondertussen hebben alle cursisten ook een infuus bij elkaar geprikt, de score is 100%. Als docenten mogen wij dus erg trots zijn op onze mannen! Maar naast het les geven gebeuren hier ook de nodige andere zaken. Zo hebben we vorige keer het feestje al aangehaald. Het feestje van 18 april verliep erg rustig.


63

mali

mali

Infuus prikles van de Apache mannen

Camiel, onze AE mascotte

Rico’s waterbed Toegangsdeur van de AE tent

De koelcontainer

Iedereen zat en hing namelijk in de buitenbar, muziekje op de achtergrond en appelbiertje (alcoholvrij natuurlijk) in de hand. Echter, op 5 mei was er een basefeest met DjB en 2 zangeressen. Tijdens dit feestje ging het dak eraf, misschien kwam dat ook omdat er al geen dak aanwezig was. Hakkend, polonaise gewijs en springend bewoog iedereen zich voort. Uitgedost met foute hoedjes, brillen en slingers. Dit feestje was een goede afwisseling op de werkende dagen, iedereen waande zich al op Gran Canaria. Bewijs is bij deze ook weer geleverd, dat er ook zonder alcoholische versnaperingen behoorlijk gek gedaan kan worden.

64

van ons team (Karin en Leonie) in Nederland een spoedcursus hondgeneeskunde hebben gevolgd om hier in Mali aanspreekpunt te zijn, werden zij van deze ziekte hond op de hoogte gebracht. Met alle liefde zijn ze gaan kijken bij R***, driemaal daags waren er controle rondjes en werd R*** gedoucht door de dames. Hier knapte hij zienderogen van op. (Er wordt nog steeds getwijfeld of dat allemaal alleen maar door het douchen kwam).

Over tot de orde van de dag. De titel van dit stuk is niet voor niets van alle markten thuis. We zijn met redelijk wat verschillende zaken bezig. Naast patiënten transport door de lucht (core business), les geven en administratie zijn wij ook medisch verantwoordelijk voor ongewone patiënten.

In overleg met de dierenarts in Nederland zijn we doorgegaan met het koelschema van R***. Dit bleek zijn vruchten af te werpen, want na 1,5 dag was hij weer up en running. Zijn geleider had hem overdag op het heetst van de dag ook in de airco ruimte gelegd, een neveldouche en een waterbed gemaakt. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat hij voorspoedig herstelde en weer volledig inzetbaar is. Logisch lijkt me dat wij nu wekelijks ‘visite lopen bij de hondensectie’, net zoals in het ziekenhuis. Even poolshoogte nemen bij de club.

Het reguliere spreekuur voor militairen wordt hier gedraaid door een dokter van de landmacht. Maar deze keer ging het niet om een menselijke patiënt, maar om een hond.

Vervolgens bereikte ons het heugelijke nieuws ons dat de AH’s weer mochten gaan vliegen. De mannen waren weer in hun nopjes en voor we het wisten hingen ze alweer in de lucht. Een onwijze opsteker voor iedereen.

Bij de bewakingsclub hier op kamp Castor zijn namelijk ook 4 honden aanwezig. Een van deze honden had erg veel last van de warmte. Aangezien het vrouwelijke deel

Helaas stond daartegenover dat wij als team niet zulk leuk nieuws kregen. Wij moesten namelijk afscheid gaan nemen van ons teamgenootje Josey. Hij was thuis hard


Rico’s douchebeurt

nodig en dan kan je niets anders doen dan bij je familie zijn. We missen hem natuurlijk heel erg, maar weten dat zijn repat nodig was. In de tussentijd wachten we op een vervanger uit Nederland. Hopelijk komt deze spoedig, maar tot die tijd krijgen we hulp van onze vrienden van de Koninklijke Landmacht. Hulde aan de Role1 voor hun flexibiliteit! Zij hadden gelukkig een verpleegkundige, die na uitleg van de procedures en werkwijze binnen ons detachement, tijdelijk de functie van Josey op zich neemt. Daarnaast hebben we na een aantal weken geduld onze koelcontainer in gebruik genomen. De heren van de gronduitrusting zijn druk bezig geweest om hem operationeel te krijgen. Dank jullie wel daarvoor! Vervolgens zijn Josey en Ary als gekken bezig geweest om alle spullen over te brengen en bestellingen te doen. Karin en ik konden toen niets anders dan de uitdaging aan gaan om binnen 2 uur tijd alles te ordenen door het op alfabet weg te zetten. Nadat het natuurlijk eerst een veel grotere puinhoop werd, kwam er al snel orde in de chaos. Na 70 minuten ging de wekker, we waren over de helft, snel een rookpauze voor Karin en daarna nog even knallen. 14:50 Sms’je naar de heren gestuurd dat ze maar snel moesten komen kijken want we hadden het gefixt. Natuurlijk kwamen de heren dit hoogst persoonlijk controleren. Vol verbazing, maar heel trots overspoelden zij de dames met complimenten. Echter wachten de

dames nog steeds op een publieke vermelding op het Hero’s bord op het CH terras. Leuke bijkomstigheid is, dat deze prestatie bij de heren een dusdanige stress reductie gaf dat zij zich realiseerden dat het Playstation gebruik, het zonschema en het serieuze werkschema niet meer in het gedrang zouden komen. Eind goed al goed voor wat betreft de koelcontainer. Na 7 weken aanwezigheid als AE team in Mali mogen we wel concluderen dat we van alle markten thuis zijn. Patiëntentransport, les geven, diergeneeskunde, magazijn beheer, organisatorische skills te over. Waar we niet goed in zijn, in afscheid nemen van onze AE collega, maar we hopen dat hij door zijn afscheidsavondje, onze kaartjes en appjes weet dat we hem gaan missen. Ondertussen zitten we al op 51%, dus al genoeg beleefd. Maar nog minstens net zo veel in het verschiet. Hierover volgende keer meer. Aangezien we vorige keer wel onze mascotte Camiel hebben benoemt evenals ons naambordje konden de plaatjes niet achter blijven, c.q bewijs.

cABCDE: (catastrofale bloedingen, Airway + CWK, Breathing, Circulation, Disability en Exposure) MIST: Mechanism of injury, Injury en suspected injury, Signs en Treatment)


65

fse mirage

fse mirage

Nieuws vanuit FSE Mirage Met de Nationale Dodenherdenking op 4 mei en vervolgens de 5 mei viering heeft mijn kleine team van 4 man op FSE Mirage,Nederland goed vertegenwoordigd en dat wil ik graag met u delen.

Hierbij een link naar de Nederlandse Ambassade in de UAE. De Ambassadeur heeft mij verzekerd dat hij mijn team bijzonder dankbaar is voor een geslaagde ceremonie. https://www.facebook.com/NLinUAE?fref=ts en Remembrance ceremony in the UAE | Nederlandse Vertegenwoordigingen, Verenigde Arabische Emiraten

Verder hebben we op 5 mei een bijzondere Bevrijdingsdag feest annex Hollandse avond georganiseerd waarbij onder andere alle commandanten van onze coalitiepartners inclusief de Commandant Joint Taskforce(CJTF), RearAdmiral Trever Jones aanwezig waren. De avond was gevuld met Hollandse spellen, Hollands eten zoals bijvoorbeeld stampot en veel gezelligheid. Majoor Willem Commandant FSE Mirage

66



67

unmiss

unmiss

UNMISS Hier een berichtje vanuit Zuid-Soedan, Juba, waar ik de resterende 5 maanden nog zal verblijven. Om jullie een beeld te geven hoe de mensen hier leven, hoe mijn werkplek eruit ziet en hoe goed wij het hebben in ons eigen democratisch en welvarend land genaamd Nederland!

Ons hotel ligt op slechts 5 min afstand van het VN kamp en we hebben twee vaste Keniaanse chauffeurs dus we hoeven zelf niet te rijden. Hier door de Nederlandse overheid bewust voor gekozen omdat het hier erg gevaarlijk is om zelf te rijden want ze hebben totaal geen verkeersregels. Die twee chauffeurs rijden hier al drie jaar voor ons en zijn gewend aan het verkeer en de corruptie van de verkeerspolitie. Alle wegen zijn hier overigens van zand, alleen de ‘rondweg’ is hier van asfalt. Ze ruimen hier niets op! Alles wordt op straat gegooid en blijft daar jaren liggen, soms steken ze wat afval in de fik waardoor de hele straat zwart staat van de rook. De ZuidSoedanees zelf is trouwens ook erg lui en wil vooraal geen moeite doen om geld te verdienen, de handel hier is dan ook in handen van Kenianen, Etheopiers en Ghanezen. Rondom ons hotel heerst er totale

68

armoede en vooral sloppenwijken waar de mensen wonen. De staff van het hotel zijn allemaal Zuid-Soedaneese jongens die voor 90 euro per maand werken en krijgen dan ook kost en inwoning van het hotel. Dit is voor hun ruim voldoende om van te kunnen leven want ze hebben hier niet veel nodig! Op het VN kamp werken en wonen namelijk zo’n 1500 mensen, burgers en militairen, met 50 verschillende nationaliteiten. De VN gym, bestaat uit aan elkaar gemaakte containers en is dagelijks open. Tussen 1800-2100 is het spitsuur en zie je letterlijk zwart voor de ogen! Ze improviseren hier veel met allerlei spullen, zo maken ze de bankjes van oude olievaten. In de eetzaal op het VN-kamp ga ik meestal in de middag warm eten. Voor 6,50 euro kun je van het buffet eten, daarvoor krijg je soep, hoofdgerecht (buffet), dessert en water. Buffet is voornamelijk rijst met kip en rundvlees, maar wel


uit de kraan kunt drinken. vandaar dat we wekelijks vers water halen. Water is hier niet duur, 12 1.5L flessen voor 3 euro dus valt reuze mee. Overige levensmiddelen zijn wel erg duur want alles wordt hier geïmpor-

lekker en je weet in ieder geval dat je er niet ziek van wordt want dat moet je hier goed in de gaten houden aangezien buiktyphus hier veel voorkomt! Ook malaria is hier erg populair! Wij slikken daarom dan ook preventief malaria tabletten en gebruiken DEET voor onze huid om de muggen van ons af te houden. Verkeer in Juba kan erg chaotisch zijn, ook omdat ze hier geen verkeersregels hebben en het recht van de sterkste geldt! Verkeerspolitie is op drukke punten wel aanwezig maar hanteren hun eigen regels. De populatie in Juba is de laatste 8 jaar enorm gestegen van 40.000 naar ruim 1 miljoen waardoor ook het verkeersaanbod is gestegen en ze gewoonweg niet kunnen omgaan met deze groei. Er zijn ook heel veel motoren op de weg aanwezig die totaal niet opletten en zodra je er een aanrijdt dan weten ze je te vinden en willen ze geld zien want ze hebben zelf geen cent te makken of zijn te lui om te werken! Bij een lokaal ‘winkeltje’ haal ik water aangezien je hier uiteraard niet

Ik ben werkzaam op de afdeling Air Operations en daar maken we dagelijks de planning voor alle VN vluchten in Zuid-Soedan. De afdeling bestaat voor 50% uit militairen (voornamelijk vliegers en verkeersleiders uit Japan, India, Jordanië, Rusland, Brazilië, Rwanda, Australië, Denemarken en HOLLAND!) en voor 50% uit civiele medewerkers die voor de VN werken. De gegevens van alle vluchten (ATD&ATA) worden continue bijgehouden door een vaste ploeg uit India. Deze zitten hier 12 maanden om ‘flight following’ uit te voeren. Had ze al uitgelegd dat wij gewoon OMIS of SKYGUIDE daarvoor gebruiken maar dat vonden ze maar raar.

teerd. Zo betaal je voor een pot pindakaas 5 euro en voor een pak cornflakes 6 euro. De inflatie stijgt hier extreem, waardoor het voor de locals al helemaal niet meer te betalen is. Ze moeten het echt hebben van mensen die hier werken zoals; VN, NGO’s, IO’s, ambassades etc. De overheid houdt hier geen track op en er bestaat hier geen financieel systeem, laat staan een fatsoenlijke centrale bank die de financiële markt beheerst.

De planning die wij dagelijks bijhouden noemen ze de DFS; Daily Flight Schedule. Bij het plannen ben je afhankelijk van de vliegtuigen die je tot je beschikking hebt (CRJ200, ATR-72, LJ55, Dash 7/8, L-410, L-382, Mi-8, Mi-17, Mi-26) en de veiligheid van de gebieden waar je ze naar toe stuurt. Er zijn regelmatig gevechten in Noord-Soedan en dan worden er bepaalde restricties opgelegd m.b.t. de vluchten en/of procedures.

MOVCON passengers, side managers (operators), security, maintenance en de air ops van de verschillende velden. Het zijn voornamelijk civiele medewerkers van de VN waar je mee samenwerkt en vele zijn ook ex-militair. Leuke internationale

omgeving maar zoals ik al zei de werkwijze is totaal niet westers! Hoop dat jullie een indruk hebben gekregen van deze aparte en leerzame omgeving. Je leert hier erg veel mensen kennen van verschillende nationaliteiten en je ervaart hoe het is om te leven in het armste land ter wereld en hoe het is om te werken binnen de VN organisatie. Kapitein Sam Vink

Tijdens het maken van deze planning werk je samen met allerlei instanties zoals; MOVCON cargo,


69

Noot van de redactie

Veldpostregeling

Adressering

De teksten komen in beginsel uit de uitzendgebieden en worden zoveel mogelijk in originele vorm geplaatst, tenzij de redactie, bijvoorbeeld uit veiligheidsoverwegingen, anders besluit. De in de Uit&Thuis front opgenomen artikelen weerspiegelen niet per definitie de visie van de luchtmachtleiding. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. Overname van artikelen is slechts toegestaan met toestemming van de redactie en bronvermelding. Overigens worden artikelen en foto’s van het thuisfront ook zeer op prijs gesteld.

Vanuit Utrecht wordt éénmaal per week post verzonden naar de missiegebieden. De duur vanaf de Militaire Post Organisatie (MPO) naar de persoon in het missiegebied bedraagt maximaal twaalf werkdagen. Alle poststukken waarin zich goederen bevinden, moeten voorzien zijn van een volledig ingevulde douaneverklaring CN22 (te verkrijgen op elk postkantoor).

Regel 1: Regel 2: Regel 3: Regel 4: Regel 5:

Contactadressen: SITCEN:

Rang, Naam, Voorletters Werknemers I.D. (peoplesoft nummer) Eenheid NAPO nummer 3509 VP Utrecht

Vragen en informatie

Voor vragen en informatie kunt u terecht bij de Militaire Post Organisatie op werkdagen tussen 07.30 uur en 16.00 uur.

NAPO-nummers

Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is het Situatiecentrum Koninklijke Landmacht (SITCEN). Het SITCEN is 24 uur per dag bereikbaar vanuit Nederland, Duitsland of België: 00800-23262692 (niet gratis met GSM). Vanuit alle overige landen is het SITCEN bereikbaar op het volgende nummer: +31-30-2236000 (niet gratis). OPCEN Klu (alleen voor ATF ME/FSE Mirage): Het eerste aanspreekpunt voor de uitgezonden militair en zijn/haar relaties van ATF ME en FSE Mirage met problemen of vragen in de thuissituatie of in het buitenland is de desk van het Operatiecentrum Koninklijke Luchtmacht (OPCEN KLU). OPCEN Klu is 24 uur per dag bereikbaar: +31 (0) 76 544 7777. OPCEN/BPZ (Bureau Operationele Personeelszaken) Voor overige zaken aangaande (individuele) uitzendingen waaronder missevoorbereiding, afwikkeling en thuisfrontzaken kunt u contact opnemen met de medewerkers van het Bureau Operationele Personeelszaken van het Operatiecentrum Commando Luchtstrijdkrachten (#CLSK/PLV C-LSK/DO/OPCEN/SOPS/BPZ; [email protected]) of 076-5447720/076-5447750, Postbus 8762, 4820 BB, Breda.

Elk uitzendgebied en elk detachement heeft een eigen NAPO-nummer. Deze nummers zijn helaas af en toe aan veranderingen onderhevig door verhuizingen, naamsveranderingen, en dergelijke. Op de website van de MPO vindt u het meest actuele overzicht van alle NAPO nummers. Hiervoor gaat u naar www.defensie.nl/ onderwerpen/thuisfront/inhoud/ praktisch/post.

Telefoon: 030-2877020 Fax: 030-2877028 E-mail: [email protected] Vluchttijden

Vluchttijden zijn te zien op Teletekstpagina 765 (Nederland 1, 2 en 3). Hier krijgt u de meest recente tijden en wijzigingen te zien. Sectie Communicatie CLSK Postbus 8762, 4820 BB Breda Telefoon: (076) 544 71 32

C o l o f o n Deze digitale uitgave van het Uit&Thuisfront magazine wordt samengesteld door Sectie Communicatie CLSK, samen met uitgezonden militairen en hun thuisfront. De redactie heeft het recht om artikelen te weigeren, te redigeren en/of in te korten. De artikelen in dit magazine zijn volledig voor rekening van de auteurs. Overname van (delen van) artikelen en foto’s uit dit blad is alleen toegestaan met toestemming van de redactie en met bronvermelding.

Facebook Kijk ook eens op de facebookpagina van de Koninklijke Luchtmacht. Op www.facebook.com/Luchtmacht posten wij regelmatig berichten met foto’s en/of filmmateriaal. U kunt ons ook volgen op Twitter via @Kon_Luchtmacht. Mocht u nog tips en ideeën hebben om dit magazine te verbeteren, laat het dan weten. Namens de redactie van Uit&Thuisfront, Public Affairs Officer, Kapitein Wendy


70

Uit & Thuis front. Uitgave van het Commando Luchtstrijdkrachten Nummer 163

Recommend Documents