s e 06 i r p r e En t Global Jaargang 1, Editie 9
Dinsdag 13 Februari
Deze week;
Scheepskrant
Hr.Ms. Tromp
Voorwoord
1
De Tien
2
Waar gebeurd
3
Sprookje
4
De Bestevaer
5
Timo’s fluxatie
6
Pater praat
6-8
Voorwoord Dag Mauritius met je spierwitte stranden en mooie natuur. Hallo Kaapstad, wat heb je ons allemaal te bieden? Heel veel denken we toch allemaal? Deze aankomende haven wordt weer een topper. We moeten er wel even een paar dagen voor ploeteren door de Indische Oceaan maar daar krijgen we wel wat voor terug!
Deze scheepskrant hebben we weer proberen te vullen met verhalen en informatie. Door de korte tijd tussen deze editie en de vorige zijn we helaas wel een pagina dunner uitgevallen. Echter wat we hebben is het lezen meer dan waard. Wat het allemaal is? Laten we er maar eens doorheen lopen.
De vragen van “De Tien” zijn dit keer beantwoord door de OGHTD. Is zijn privéleven net zo wild als zijn achternaam? Lees het zelf maar!
In “Waar gebeurd” een verhaal dat als een rode draad door de marine carrière van sommigen van ons gaat. Iedere keer als oud opvarenden van een bepaald schip elkaar
tegenkomen komt dit verhaal wel weer ten sprake.
Voor het slapen gaan hebben we nog het sprookje van Hasj en Wietje. Het lijkt op een ander sprookje maar dan in een modern jasje gestoken.
De Bestevaer verteld over een opwerkperiode en zijn rol daar tijdens een oefening. Dat ook de Bestevaer niet alles goed doet komt daar duidelijk naar voren. Zou hij hier op gekomen zijn door onze voorbereidingen op SARC4?
Timo fluctueert er ditmaal op los over de wetenschap. Vanaf pagina 6 zal de Pater meer vertellen over
Kaapstad en het achterland. Komen we allemaal beslagen ten ijs als we de wal op gaan.
Wij wensen een ieder een fijne tijd toe in Kaapstad. Pas goed op jezelf en geniet van dit mooie land.
Toppers van aankomende week!
De Redactie Ps mocht je nu iets moois of apart meemaken, schrijf het op en lever het bij ons in. Dan kunnen wij voor de periode naar Dakar een dikke krant uitbrengen!
•
Ronden Kaap de Goede Hoop
•
Voetbalteam komt in actie
•
Kaapstad
•
Oog in oog met The Great White
•
Zoveel meer!
De Tien van …… In elke editie van de scheepskrant zullen we één van onze bemanningsleden tien vragen voorleggen in ‘de tien van……’, deze week de OGHTD LTZ2 Frans de Wildt.
Wie ben je? Ik ben Frans de Wildt, woon samen met mijn vriendin Loes in Heerlen (Zuid Limburg). Daar kom ik zelf niet vandaan, maar het is moeilijk om een Limburgse uit Limburg te krijgen, zeker als je zelf veel aan het varen ben.
Wat doe je zoal in het dagelijks leven aan de andere kant van de Moormanbrug? Helaas speelt het grootste gedeelte van mijn leven zich op het moment aan de verkeerde kant van de Moormanbrug af, als boordplaatser. Doordeweeks probeer ik de tijd na vast werken zoveel mogelijk te vullen met sporten en komend jaar hopelijk met een extra studie. In het weekend houd ik ervan te relaxen en vooral dingen te doen waar ik zelf zin in heb. Er zijn een hoop sporten die ik leuk vind, ik heb een motor, ik houd van een drankje afen-toe (of iets vaker), lekker uit eten, etc.. Een weekend is vaak te snel voorbij!
Waar kijk je het meest naar uit? Uiteraard kijk ik uit naar 16 maart, de dag van binnenkomst. Dat is ook mijn verjaardag, dus daar ga ik een gezellige dag van maken. Eerst met mijn vriendin en later mogen daar ook familie en vrienden bij zijn. Maar op kortere termijn kijk ik uit naar Zuid Afrika. Ik denk dat dat een heel mooi havenbezoek gaat worden, waar een hoop te zien en te beleven is. Op mijn verlanglijstje staan in ieder geval duiken met
Pagina 2
witten haaien en de tafelberg beklimmen.
Aan welke haven bewaar jij de beste herinneringen? Er zijn een hele hoop mooie havens geweest die allemaal wel wat hadden en ik ben nog geen haven tegengekomen die ik liever overgeslagen had. Als ik echt een keuze moet maken, dan kies ik het Caribische gebied waar ik in 2002/2003 met de Bloys was. Ik heb daar evenveel uitgegeven als er binnen kwam en heb echt alles gedaan wat ik wilde doen. Dat zou ik graag nog eens overdoen…
er meer van te maken. Laat ik er dan maar een zo goed mogelijke fles wijn van kopen en er samen met mijn vriendin een gezellige avond van maken.
Met wie zou je graag eens een dag willen ruilen, en met wie beslist niet? Ik zou graag eens een dag willen ruilen met Hugh Hefner. Het lijkt me fantastisch om een dag te relaxen in een villa in de zon en wat in een zwembad te dobberen, terwijl er allemaal mooie halfnaakte vrouwen rondlopen en plezier maken. Met wie ik beslist niet zou willen ruilen is moeilijker. Eigenlijk kan ik niets bedenken. Er zijn een hoop dingen die ik niet leuk vind om te doen, maar voor één dag is alles vol te houden.
Welke website staat bij jou hoog in je favorieten?
Wat is je favoriete vakantiebestemming? Één favoriete vakantiebestemming heb ik niet. Ik houd van reizen en afhankelijk van mijn bui wordt het een ‘relax’-vakantie in de zon of een ‘culturele’-vakantie ergens in de binnenlanden van een bepaald land.
Wie zou je er het allerliefst mee naar toe willen nemen? Mijn vriendin uiteraard!
Ik heb geen websites in mijn favorieten staan. Als ik internet gebruik, doe ik dit om online mijn postbankrekening te bekijken en eventueel een bedrag over te schrijven. Dan kijk ik gelijk even op hotmail of er nog nieuwe e-mails zijn en mocht ik echt wat op willen zoeken, dan maak ik gebruik van google.
Van wie zou jij in de volgende scheepskrant de antwoorden op deze vragen willen lezen? AOO Bokhorst. Ik kom hem altijd tegen in de TC met calamiteiten, maar eigenlijk weet ik verder niets van hem.
Wat zou je kopen van je allerlaatste € 10,--? Hmmm… dat is moeilijk. Van €10,koop je niet zoveel en aangezien ik slechte ervaringen heb met beleggen zal ik ook niet proberen
Scheepskrant
Waar gebeurd Will you marry me? Het verhaal wat nu volgt is door een paar van ons op de Tromp meegemaakt tijdens een andere plaatsing zo’n 10 jaar geleden. Je zou denken dat het door de jaren heen is geromantiseerd en opgeleukt, maar ik kan je verzekeren dat hier de on-gekuisde versie volgt.
Tijdens een West periode was een collega van ons op het idee gekomen om zijn Amerikaanse vriendin ten huwelijk te vragen. Dit zou moeten gebeuren in Key West waar we 4 dagen zouden binnenliggen. Vanuit het schip was er redelijk wat animo om mee te gaan naar het vliegveld en binnen no-time was er zelfs een scenario gemaakt waarbinnen dit moest gebeuren. Op de aankomst dag van Jennifer (haar naam), ging er een bus vol Janmaat in toetoep naar het vliegveld en trad daar aan in V-formatie. Achter die V stond dan onze romanticus en als Jennifer zou arriveren opende de V zich, en kon hij haar ten huwelijk vragen.
Toen mevrouw aan kwam was ze redelijk verbaasd dat er 30 man in wit op haar stonden te wachten! Gelukkig opende de V zich op tijd en kon het ten huwelijk vragen beginnen. Het was natuurlijk een waar spektakel met vele toeschouwers, maar alles verliep mooi en volgens plan. Het stel werd hierna in een mooie cabrio naar het hotel gebracht maar daar hoefde wij als peloton niet bij te zijn.
Wat nu? Het is tien uur, de stemming zit er goed in en we hebben iets te vieren. Naar Sloppy Joe’s! Met de bus hebben we ons daar af laten zetten en zijn rustig aan begonnen om alvast iets van een receptie te vieren.
Voor diegene onder ons die bekend zijn met de ligging van Sloppy Joe’s in Key West zal het geen verassing zijn dat
Pagina 3
we daar een mega attractie waren in ons wit.
Waarom wordt de Officier van de Wacht boos als je alleen met knoop terug aan boord komt als matroos (vonden wij).
We hebben ons prima gedragen, geen knokpartij, alleen maar feest en iedereen veilig aan boord (vonden wij en met ons de CDT)
Er kwam geen eind aan de mensen die met ons op de foto wilden. Van alle kanten werd ons wat te drinken aangeboden ,soms zelfs per doos bier, en we voelde ons echt allemaal kleine ambassadeurs. Naar mate de receptie vorderde werd er ook steeds meer gezongen. Uiteindelijk zijn we op het podium van de kroeg beland en voor een volle zaal werden de klassiekers ten horen gebracht. Ondertussen werd het steeds later en waren sommige ambassadeurs al niet meer helemaal reprès. Tenue stukken werden weggegeven of geruild voor iets anders en meer van dat diplomaten gedoe. De EO stond met zijn sabel mensen te ridderen en iedereen had het naar het zin. Voor buitenstaanders was het waarschijnlijk een mooi spektakel om te zien en te horen. Zelfs voor ons is het een herinnering die je nooit meer vergeet.
De CDT was wel een beetje boos dat ik zijn zilveren schaaltje (waar de ring op lag), niet meer had maar dat was niet onze schuld (vonden wij).
De Belgische eigenaar van Sloppy Joe’s weet zich dit allemaal nog steeds te herinneren. Hij is zelfs even van plan geweest om een Sloppy Joe’s op te zetten in Willemstad. Hij was erg blij met ons optreden (net als wij).
Wordt het niet tijd dat hier aan boord iemand zijn eega ten huwelijk gaat vragen? Kaapstad - Key West is niet echt omvaren (vinden wij).
Resumerend kan ik wel zeggen dat dit een van mijn mooiste havenbezoeken ooit was. Misschien dat er nog een andere komt bovendrijven, maar dan horen jullie dat zeker!
Het huwelijk is trouwens nooit doorgegaan. Ze hebben nog even samengewoond in Nederland maar dat was het wel. Gelukkig hebben we de foto’s nog en staat er een gedeelte op een herinneringsband.
Achteraf gezien was dit een stuk PR voor de marine wat niet in geld is uit te drukken (vonden wij)
Scheepskrant
Het verhaal van Hasj en Wietje
Er was eens een arme houthakker die Parihuana heette, die woonde in een ver land genaamd Dopecountry. Hij had een hele bazige vrouw die Marihuana heette en ze hadden twee kinderen die waren als Hasj en Wietje gedoped. Wietje speelde met haar barbituraatjes en Hasj speelde met Stuffie zijn hondje en zijn kat Morfientje. Op een cool-evening zei Marihuana: "We moeten iets doen". Parihuana snoof eens diep, maar wist niets te zeggen. Ze hadden namelijk niets meer te eten. Marihuana bedacht een boos plan. Ze zouden met z'n vieren een tripje in het bos gaan maken en daar zouden ze Hasj en Wietje achter laten. Maar de slimme Hasj had alles gehoord en stak een mesje in zijn broekzak. De volgende dag gingen ze een tripje in het bos maken waar de wind door de bomen blowed dat ze zo high waren. s'Middags deden Hasj en Wietje een dutje en hun ouders gingen er stilletjes vandoor. Hasj had stiekem lijntjes in de sneeuw getrokken, dus ze konden makkelijk de weg naar het dorp terug vinden.
Omium, "ik coke wel." De volgende dag werden Hasj en Wietje weer naar huis gebracht. Parihuana was blij maar Marihuana in het geheel niet. Toen ze weer een tripje in het bos gingen maken, lette Marihuana extra goed op zodat Hasj geen kans zag om lijntjes te trekken. Toen ze weer alleen achterbleven, waren ze echt verdwaald. Maar toen zagen ze een vogeltje dat floot: "Wiedewiedewiet". Ze volgden het vogeltje en kwamen bij een huisje dat helemaal van coke gemaakt was. Zoveel coke hadden ze nog nooit bij elkaar gezien. Ze begonnen meteen te snuiven, maar terwijl ze zo heerlijk snoven werden ze bespeed door de boze heksTC die in het huisje woonde.
Midden in de week maar 's zondags niet." " 's Zondags rookt zij heroïne, met een snuifje cocaïne." "Altijd rookt Kortjakje wiet, Midden in de week maar 's zondags niet."
Toen Opium en Omium de kinderen zagen, begroetten ze hen uitbundig. "High!" riepen Opium en Omium en "High!" riepen Hasj en Wietje. Ze kregen een cracker aangeboden. "Hebben jullie honger?" vroeg Opium. "Jaaa" riepen Hasj en Wietje. "Laten we gaan Chinezen" riepen ze. "Goed" zei
Jaargang 1, Editie 9
Ze zei, tegen de heksTC, "ik ben daar eigenlijk een beetje te klein voor en zo stoned dat ik het echt niet goed kan zien". De heksTC ging nu zelf kijken of de kolen al heet genoeg waren en Wietje duwde de heksTC in het drooghok en deed de deur dicht. De heksTC begon te schreeuwen:"Hennep, hennep."Maar hier gaven Hasj en Wietje geen gehoor aan. Al gauw bleef er niet veel meer over dan een sissend hoopje groene blubber. Wietje haalde Hasj en ze waren blij. Ze doorzochten het huisje en ze namen zo veel mogelijk drugs mee als ze maar konden tillen. Hun zakken puilden uit van de heroine, morfine, cocaine, methadon, Hasj, wiet, coke en vooral XTC. Ze staken het huisje achter zich in de brand. “Crack!” zei het huisje. Ze gingen vol speed naar huis. Het wiedewiedewiet-vogeltje wees hun de weg. Onderweg kwamen ze nog Rooklapje en Sneeuwwietje nog tegen. Toen ze thuis kwamen was Parihuana heel blij. Marihuana was aan een overdosis crackers gestorven en ze leefden samen nog high en overhappy!!!
Ze durfden echter niet naar huis te gaan, dus gingen ze naar Opium en Omium. Deze zaten op hun canabee naar de LSD-speler te luisteren waaruit de hit klonk:
"Altijd rookt Kortjakje wiet,
Nu konden ze niet meer ontkomen. "Hennep" riep Hasj. "Hennep" riep Wietje. Ze waren bang om opgerookt te worden. Wietje moest gaan kijken of de kolen in het drooghok al heet genoeg waren.
Hasj en Wietje hoorden een kraakstem: "Knibbelknabbelknuisje, wie snuift er
aan mijn huisje". "Het is de wind, de wind, het highe kind," riepen Hasj en Wietje in koor. Dit herhaalde zich een paar maal. Maar toen kreeg de heksTC argwaan. Toen ze naar buiten kwam zei ze met een heel lief stemmetje: "Kom
maar mee naar binnen, daar heb ik lekkere spacecake voor jullie". Eigenlijk had die boze heksTC wel een heleboel spacecake maar ze had zelf meer zin in die Hasj en Wietje. Na een tijdje zaten Hasj en Wietje helemaal stoned en uitgeteld bij de heksTC aan tafel. Nu wilde de boze heksTC Wietje gaan drogen in haar drooghok zodat ze beter gekruimeld kon worden en Hasj samenpersen in haar persijzer om hem vervolgens in blokjes te kunnen snijden. Pagina 4
De Bestevaer “Doe iets” In het halletje voor de stuurmachinekamer ligt een man. In het zwakke schijnsel van de noodverlichting zie ik hem liggen. Hij beweegt niet. Ik daal de trap af om te zien wat er met hem aan de hand is. Bij het licht van mijn zaklantaarn onderzoek ik hem en ontdek een grote bloedende wond op zijn buik. Hij bloedt als een rund, zijn shirt en broek zijn donkerrood doordrenkt. Dan hoor ik hem steunen. Hij probeert iets te zeggen, iets onverstaanbaars, iets over tandwielen lijkt het wel, of afwielen, iets met wielen in elk geval. Achter de deur van de stuurmachinekamer hoor ik het jengelende geluid van de stuurmachines, het houdt lang aan en ik voel dat we drastisch van koers veranderen. Om niet te vallen, moet ik me vastgrijpen aan de trap. Even later is het voorbij en hoor ik voetstappen boven mijn hoofd. Een gezicht verschijnt boven aan de trap. Een man met een zwarte baret op zijn hoofd kijkt me verwijtend aan. Hij kijkt naar de man op de grond en vervolgens weer naar mij. Dan begint hij tegen mij te brullen; “Come on, come on, can’t you see that man is dying? Do something! Act! Act!”
Ik moet iets doen, ik wil ook wel iets doen, maar wat? In mijn besluiteloosheid kijk ik nog een keer naar de man boven mijn hoofd en zie dat hij in een portofoon staat te praten. Ik besluit in actie te komen. Ik ga op mijn knieën zitten en trek het shirt van het slachtoffer in stukken. De wond, die ik nu pas goed kan zien, is walgelijk. Het vlees puilt over de rand en ik kan zijn maag en stukken van zijn ribben zien. Snel trek ik mijn eigen shirt uit en vouw het zodanig op dat het een vierkant pakketje wordt dat precies op de wond past. Voorzichtig druk ik het erop.
waar de man met de zwarte baret me nog steeds verwijtend staat aan te kijken. Heeft hij hulp ingeroepen? De dokter? Een brancard? En waarom duurt het zo lang, verdomme!
Onmiddellijk begint de man als een waanzinnige te gillen. Hij kronkelt van de pijn. Ik doe mijn best om de wond bedekt te houden, maar hij rolt zo heftig heen en weer dat het me niet lukt.
Zonder een woord te zeggen loop ik met grote, haastige passen weg. Achter mij hoor ik hem schreeuwen. Ik probeer zijn beeld te verdrijven van mijn netvlies, tot er niets meer van over is. Dan moet ik ineens lachen. Ik weet niet wat me bezielt. Pas als ik de commandocentrale binnenkom is het voorbij. Iedereen stopt met zijn bezigheden en kijkt me verwachtingsvol aan.
Opnieuw begint de stuurmachine te jengelen, zwaar en lang. Ik kan mijn evenwicht niet bewaren en val om. Met mij valt mijn zelfgemaakte kompres op de grond en de man rolt tegen mij aan. Hij schreeuwt nog steeds als een gek, maar blijft ondanks het bloedverlies bij bewustzijn, iets wat me opeens vreemd voorkomt, want we liggen ondertussen in minstens drie liter bloed te rollen. Als we weer op koers liggen, trek ik mezelf aan de trap op en kijk omhoog,
Naast mij ligt de gewonde nog steeds te kreunen en te schreeuwen, maar ik heb er opeens genoeg van. Ik klauter de trap op en zie het gezicht van de baret vertrekken. Hij brult weer iets; “What do you think you are doing?” Ik antwoord niet en ga voor hem staan. Ik ben op van de zenuwen, ik zou hem op zijn uitgestreken smoel moeten slaan, maar ik doe niets.
“En?” Vraagt de adjudant op een toon die geen slecht nieuws duldt. Hij kijkt minachtend naar mijn rode natte broek en blote bovenlijf. “Ik weet het niet” antwoord ik en haal schuldbewust mijn schouders op. Maar ik weet het wèl. Ik heb de oefening verkloot….
Het Waterfront in Kaapstad waar we komen te liggen.
Pagina 5
Scheepskrant
Timo’s fluxatie WETENSCHAP
Hee Henk wat moet ik met die info???”
Ik ging met een goede vaart naar huis, zij het niet dat ik wederom werd opgehouden door de lijstjes van die irritante man uit het vorige deel..
“Weet je maar nooit man, misschien is het ooit handig”, was het antwoord.
Eenmaal thuis aangekomen constateerde ik dat mijn vrienden er reeds waren. “ En? Nog gewonnen??”
Ik plofte op de bank neer en keek uit het raam, het was inmiddels zachtjes gaan regenen. Ik kreeg gevoelens van medelijden met dat lelijke mannetje van de supermarkt. Hij lag nog steeds in de hoek van mijn tuin te huilen. Iets over een dobbelspel en dat alles voorbij is...Raar. “Heej T. Weet jij trouwens wat flavonoiden zijn?”
Ik antwoordde dat het een spannende strijd was tussen de UIL en mij en dat ik nu zin had in een koud pilsje. “ Wist je dat de zon een straal van 696000km heeft?”, klonk het half vanuit de koelkast in de keuken. “Euh nee en dat interesseert me geen reet eigenlijk..” “De equatoriale rotatietijd is ook behoorlijk lang!” Ik snapte er niks van, probeerde m’n vrienden mij te hersenspoelen of zo?? “
Daarna wierp de jongen mij een koude vriend toe die ik haastig opende.
Op dat moment vertelde J.Siep dat er een paard in de gang stond. Gelukkig had het ding nog niet zijn behoefte gedaan dus hoefden we niet veel op te ruimen. Jeroen had natuurlijk zo’n zin in carnaval dat hij maar een paard had gejat om in de stemming te komen. Het was niet echt gelukt. Hij weet trouwens nog steeds niet wat CRC is..Pfff Maartje wilde ondertussen een liedje voor ons zingen van Blof, maar er werd unaniem besloten dat zij dat maar beter voor het paard kon zingen. Kort na de opmerking verliet zij het pand.
Mijn vuist schoot richting het hoofd van de sterveling die zojuist die zin zei. Hij blokkeerde deze en kwam direct terug met een vraag.
Kevin “the shake” had inmiddels het paard teruggebracht en bij zijn terugkomst stelde hij zijn meest voor de hand liggende vraag: “Shakie??”
“f¡1(¹e) = fa 2 G : f(a)? Of niet?”, schreeuwde hij.
Weet je wat? Doe er maar een....
Pater praat - Zuid Afrika, Kaapstad Waarom doet Hr. Ms. Tromp in deze reis Kaapstad aan? De Tromp zal met dit bezoek het middelpunt worden van de viering van het feit, dat 150 jaar geleden Koning Willem III de eerste Nederlandse consul in Kaapstad aanstelde: Olaff John Truter, agent van de Nederlandsche Handels Maatschappij.
Op maandag 19 februari zullen Ambassadeur Frans Engering en Premier Ebrahim Rasool van West Kaap op Kasteel de Goede Hoop de tentoonstelling ‘150 jaar Nederlandse diplomatieke aanwezigheid in ZuidAfrika’ openen. De ambassadeur zal de
Jaargang 1, Editie 9
premier een historisch document aanbieden, waarin de aanstelling van Olaff Truter wordt aangekondigd.
arme kinderen een cheque aangeboden worden.
CZSK Vice-Admiraal Kelder zal met diverse Zuid-Afrikaanse autoriteiten overleg voeren over militaire samenwerking. In het kader van handelspromotie zullen Nederlandse missies op het gebied van design en ook water Zuid-Afrika bezoeken. Verder is er aandacht voor de diverse projecten die Nederland ondersteunt op het gebied van onderwijs en preventie van HIV/AIDS. En in het kader van deze viering zal bij ons aan boord aan een dovenschool voor
Pagina 6
Pater praat - Kaapstad Kaapstad
1990 Een stukje geschiedenis.
De geschiedenis van Zuid-Afrika is grotendeels bepaald door de Nederlanders en de Engelsen die in de afgelopen eeuwen in dit gebied de scepter hebben gezwaaid. Lopend door Kaapstad kun je veel van die geschiedenis terugvinden, bijvoorbeeld in de straatnamen.
bakboord uit wandelt (het zijn nl. geen grote afstanden) bijvoorbeeld de Western Boulevard dan kom je in het centrum van Kaapstad. Rechtsaf de Heerengracht op en weer naar links de Darling Street. Daar is het marktplein Grand Parade. Het is het exercitieterrein uit de tijd van Jan van Riebeeck, tijdens de rellen rond de apartheid vonden hier de grote demonstraties plaats en bij zijn vrijlating uit de gevangenis sprak Nelson Mandela voor het eerst de mensen toe. Aan de Grand Parade ligt ook de City Hall van Kaapstad.
staatspresident vrijlating Nelson Mandela
1991
afschaffing van de laatste apartheidswetten
1994
Nelson Mandela als eerste zwarte president van Zuid-Afrika
De belangrijkste geschiedenismomenten vatten we hier onder samen. Kaapstad
10.000 v. Chr. Bosjesmannen en Hottentotten vestigen zich in zuidelijk Afrika 1488
Bartolomeu Dias ontdekt de Kaap de Goede Hoop
1652
Jan van Riebeeck sticht in opdracht van de Verenigde Oostindische Compagnie een nederzetting aan de Kaap, het kaapstad van nu
Wandelend door Kaapstad zijn er veel bezienswaardigheden. Ook hier een keuze.
We liggen tijdens ons bezoek afgemeerd in het Victoria Bassin & Alfred Bassin. Rondom deze twee waters is de laatste jaren het
1780-1783 oorlog tussen Holland en Engeland
1795-1803 eerste Engelse bezetting van de Kaap
1803-1806 de Kaap weer bij Nederland, deel van de Bataafse republiek
1809
tweede Engelse bezetting
1814
Holland staat de Kaap af aan Engeland, de kaap wordt kroonkolonie
1931
Zuid-Afrika wordt onafhankelijke staat, maar blijft vrijwillig binnen het Britse Gemenebest
1948
Apartheid wordt een officieel regeringsprogramma
1966-1980 Lesotho, Botswana, Swaziland, Transkei, Venda, Ciskei en Rhodesie worden onafhankelijk
1986
afschaffing enkele apartheidswetten (pasjeswet)
1988
F.W. de Klerk wordt
Jaargang 1, Editie 9
Waterfront gebouwd: het vermaakcentrum van Kaapstad. 40 winkels, restaurants, bioscopen, aquarium, café’s, de vismarkt enz. Verder kun je hier boeken voor een boottocht naar het Robbeneiland (gevangenis waar o.a. Nelson Mandela meer dan 25 jaar gevangen heeft gezeten) of een helikoptervlucht boven Kaapstad. Als je van het Waterfront
Loop je iets door over Strand richting het westen dan zie je Kasteel de Goede Hoop. Gebouwd door Jan van Riebeeck om zich te beschermen tegen de aanvallen van de Hottentotten en aanvallen vanuit zee. De stenen voor dit gebouw werden uit Holland aangevoerd. Het gebouw is gedeeltelijk in gebruik voor militairen en het herbergt een aantal kleine musea. Tijdens ons bezoek is daar de tentoonstelling ‘150 jaar Nederlandse politieke dienst in Zuid-Afrika’. Loop even terug en sla links af de Government Avenue in. Je loopt dan door het groene hart van Kaapstad: Company’s Gardens. Hier begon Jan van Riebeeck een grote moestuin voor het kweken van verse groenten voor de VOC. Nu is het een mooie botanische tuin. Aan de rand van deze tuinen liggen de parlementsgebouwen en het Tuynhuys, de ambtswoning van de president van Zuid-Afrika. Aan de oostkant van de tuinen Pagina 7
Pater praat - Kaapstad liggen twee leuke straten: Kloof Street, hier vind je veel bijzondere restaurants, zo’n twintig. In reisgidsen worden de visrestaurants en de Aziatische restaurants aanbevolen. Loop je door dan ligt in het verlende de Long Street. Sinds enkele jaren is deze oude straat weer tot leven gewekt door antiek- en rommelwinkels, galeries en boekhandels, bistro’s en snackbars. Heel bijzonder voor liefhebbers van verfijnde drankjes en sigaren is Kennedy’s Cigar Bar. Een drie etages tellend gebouw is The Pan African Market: voor alle Afrikaanse souvenirs. Frans spreken en zeker afdingen. Veel gevels in deze straat zijn bijzonder en voor wie het weten wil: ze stammen uit de Victoriaanse tijd, eind 19e eeuw. Even teruglopen op de Long Street en linksaf de Church Street in: daar staat een prachtige kerk de St. George Cathedral. Deze Anglicaanse kathedraal is honderd jaar geleden gebouwd en hier zetelde
Deesmund Tutu ooit. De kerk is het centrum van de demonstraties tegen de apartheid geweest en is talloze keren het toevluchtsoord van demonstranten geweest.
Iets verderop staat de Groote Kerk. Het is de oudste kerk van Zuid-Afrika. De klokkentoren stamt uit 1703. Hier moet de allereerste kerk in 1678 gebouwd zijn, de huidge kerk stamt uit 1836. Sla de hoek om, de St. George Street, dan loop je in een van drukste en gezelligste straten van Kaapstad in. Grote banken en kantoren, maar daartussen veel kleine winkeltjes en straatventers. Het is het oude slavenkwartier van Kaapstad. Nog enkele nuttige tips
Geld . In Zuid-Afrika betaalt men met de rand. Negen rand zijn op dit moment 1 Euro waard. Er zijn biljetten van 10, 20, 50, 100 en 200 rand. Munten van 1, 2, 5, 10, 20 en 50 cents en munten van 1, 2 en 5 rand. Townships Het verschil tussen arm en rijk is groot in Zuid-Afrika. Dat is goed te zien zeker als je wat verder door de ‘blanke’ wijken van Kaapstad heenloopt. De minder bedeelde Zuidafrikaners zoeken ook de grote stad op om een graantje van de welvaart mee te pikken. De meeste van hen wonen in townships: grote stukken grond volgebouwd met golfplaten huisjes. Ga niet alleen naar deze wijken maar neem een gids in de hand. (het is een van de aangeboden excursies, maar je kunt ook zelf boeken bij ‘Cape Town Tourisme’ aan de Adderley Street, vlakbij het Central Station). Tijdens zo’n rondleiding kun je de verhalen over het verzet van de townshippers horen, die zich in de jaren ’70’ en ‘80’ daar niet lieten verdrijven, over hun tradities en levenswijze, hun humor en hoop op een betere toekomst in hun land.
Veel plezier in deze mooie stad!
Pater praat - De Vliegende Hollander De vliegende Hollander Als de wind huilt en de golven van de Atlantische Oceaan op de rotsen breken, is het tijd voor De Vliegende Hollander of ook wel The flying Dutchman om terug te keren naar de wateren van Kaap De Goede Hoop. Al eeuwen houden generaties zeelieden de legende levend van dit schip, dat met een gebroken mast en gerafelde, klapperende zeilen gedoemd is de Kaap te ronden in vliegend stormweer. Sommige versies van de legende wijzen Bartolomeu Dias aan als kapitein van het spookschip, de Portugese stuurman die verdronk toen zijn schip bij de Kaap
Pagina 8
zonk, twee jaar nadat hij als eerste Europeaan in 1488 de Kaap had gerond. De Portugese koning Hendrik de Zeevaarder heeft de naam ‘Cabo de boa Esperance’ bedacht. Dias doopte hem ‘Cabo Tormentoso’: ‘Kaap der Stormen’. De meeste versies van de legende gaan uit van de Nederlandse kapitein Van der Decken, die in een zware storm in 1641 op zijn zinkende schip zwoer dat de Kaap zou blijven ronden tot de Dag des Oordeels, het einde der tijden. Zelfs vuurtorenwachters en opvarenden van Duitse duikboten tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben verklaard dat zij een glimp van het spookschip hadden
opgevangen. Het beroemdste bericht over het zien van het schip kwam van een jonge marineman aan boord van het Britse Baccante. Hij noteerde op 11 juli 1881 een vreemd rood lichtschijnsel waarin De Vliegende Hollander met haar officier van de wacht duidelijk was te zien. De jonge marineman was de latere koning George V van Groot-Brittannië.
Scheepskrant
