Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks. APRIL - JUNI e jaargang # 2

Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks

APRIL - JUNI 2010 19e jaargang # 2

INTRO

COLOFON Tijdschrift Koerier 19e jaargang, nr. 2 editie april - juni 2010 Verschijnt driemaandelijks Redactie Bart Boone Kürt Maes Rein Meus Koen Timmermans Koen Dewit Ireen Carette Mit Van Gompel Tekenaar Ventiel Lay-out Philip Tregunna

Verantw. uitgever Guido Stoop

Jeugddienst Don Bosco vzw

Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee

Beste Koerierfans, De zomer nadert met rasse schreden. Hét bewijs daarvan zijn de kikkers in de vijver aan de jeugddienst: zowel overdag als ’s nachts kwaken ze erop los!

Maar voor de zomervakantie begint, is er nog heel wat werk aan de winkel: de examens … Veel meer dan jullie veel succes en goeie moed toewensen kan ik niet doen! Geef er een lap op, zou ik zeggen. Dan kun je nadien met volle teugen genieten van een speelse zomer vol plezier en fun!

De internationale zomer van 2010: Animator Exchange over heel Europa (juli – augustus) (Spanje, Tsjechië, Slovakije, ...) Projecten in Tanzania, Zambia, Rwanda, Congo, Georgië en Mexico.

Speelpleinwerkingen Urafiki in Tanzania Group EVS in België Kamp van 6 tot 8 jaar (Ga terug in de tijd…) Kamp van 9 tot 12 jaar (Ontrafel het mysterie!) Kamp van 13 tot 16 jaar (Een enthousiaste bende?!) Group EVS in Nederland Europese uitwisselingsweek (Polen) Ushirika in Zambia Mahali in Congo Kamp van 12 tot 15 jaar (The sky is the limit) Kamp van 16 tot 18 jaar (Adventure) Compostella voettocht

Meer info vind je op www.jeugddienstdonbosco.be En wie weet lopen we elkaar tijdens de komende zomermaanden eens tegen het lijf op een of andere jeugddienst- of speelpleinactiviteit!

Website

Koen T.

www.donboscoyouth.net

Wat staat er nog te gebeuren in werkjaar 2009 – 2010? Vanaf juli 2010 1/07 – 6/08/2010 2 – 17/07/2010 3 – 10/ 07/2010 3 – 10/07/2010 3 – 10/07/2010 17/07 – 13/08/2010 18 – 25/07/2010 27/07 – 23/08/2010 1 – 31/08/2010 7 – 13/08/2010 14 – 20/08/2010 6 – 20/09/2010

Speelse jeugddienstgroetjes

Internationale website

ACTIVITEITEN-KALENDER

We zijn nog maar een paar weken verwijderd van de vakantiemaanden die weer vol activiteiten en evenementen zitten in Jeugddienstland. In dit laatste nummer van Koerier vlak voor de zomer kijken we niet zozeer vooruit naar wat komen gaat, maar we zijn eerder nostalgisch van aard en we blikken terug op een aantal gebeurtenissen van de afgelopen maanden: de cursussen tijdens de paasvakantie, Air Solidair … het is maar een greep uit het assortiment van het ‘verleden’. Maar ook de toekomst belooft al rooskleurig te worden: het jaarproject, de kampen, de internationale uitwisselingen …

E-mail [email protected]

www.jeugddienstdonbosco.be

KALENDER 2010

Zomerkampen Hallo! Hunker jij ook al naar de zomervakantie? Ravotten in de grasgroene velden, spelen met waterballonnen of genieten van een schitterend kampvuur? Heb je zin om samen met je vrienden dé vakantie van je leven te beleven? De heerlijke kampsfeer op te snuiven? Ideaal, hieronder presenteert Jeugddienst Don Bosco zijn kampenaanbod. - 3 tot 10 juli – Ga terug in de tijd… (6-8 jaar) - 3 tot 10 juli – Ontrafel het mysterie! (9-12 jaar) - 3 tot 10 juli – Een enthousiaste bende?! (13-16 jaar) - 12 tot 16 juli – Tussenuit (minstens 16 jaar) - 7 tot 13 augustus – The Sky is the limit (12-15 jaar) - 14 tot 20 augustus – Adventure (16-18 jaar) Beleef het meest onvergetelijke zomerkamp beladen met allerlei fantastische activiteiten samen met toffe kampgangers en een ervaren begeleidingsploeg! Tot op kamp!

2

3

WAAROM? DAAROM!

Waarom Don Bosco? Daarom Don Bosco! (door Koen Timmermans)

Stel jij je soms ook de vraag of je leven er anders zou uitzien als je nooit de stap zou gezet hebben naar het speelplein, de jeugdbeweging, de speelplaatsanimatie …? En vraag je je dan soms ook af of het anders zou gegaan zijn moest je niet op een Don Boscowerking terecht gekomen zijn? Ik heb me die vraag wel al vaker gesteld. En ik heb ook een duidelijk antwoord: mijn leven zou er ongetwijfeld anders hebben uitgezien … Als ik even naar de mensen kijk die binnen Jeugddienst Don Bosco actief zijn, dan mag ik daar van een paar mensen ongetwijfeld zeggen dat de Jeugddienst een grote invloed heeft gehad op hun leven: er zijn de stafmedewerkers die er werken, de vrijwilligers die er uren tijd en energie insteken, de instructoren die er hun partner leerden kennen en ondertussen samenwonen of trouwden, de duizenden cursisten die ooit een cursus volgden en zo een aanzet kregen om open te bloeien tot de schitterende animatoren die ze nu zijn … Anders? Maar laten we nog een stapje verder gaan: maakt het een verschil uit dat ik bij een Don Boscowerking terecht kwam? Bij de jeugdbeweging of op het gemeentelijk speelplein kan ik toch evengoed diezelfde zaken tegenkomen? Gelijk heb je! Maar toch, misschien is er toch wel een verschil … Wat maakt speelpleinen, vakantiewerkingen, speelplaatsanimaties, jeugddienst … onder de vlag van Don Bosco nu zo anders? Wat is typisch aan een Don Bosco speelplein? Of aan Jeugddienst Don Bosco? En let op: we zeggen wel duidelijk anders, daarom niet beter. Ik legde de vraag even voor aan een paar mensen die actief zijn of waren binnen verschillende

4

werkingen. En dan komen al snel de ‘meest opvallende’ zaken naar boven: er zijn geen avondwoordjes op andere werkingen, de naam ‘Don Bosco’ zit er bij de andere niet in, sommigen beweerden zelfs dat de sfeer (veel) beter was, dat vrijwilligers er meer een groep vormen, dat je bij Don Bosco als jonge animator al snel een (begeleide) verantwoordelijkheid krijgt … En misschien zit daar wel iets in … Dat alles doet me spontaan denken aan de grote lijnen die ook in het Don Bosco Opvoedingsproject aan bod komen. Dat project is neergeschreven in een boekje (“In dialoog met Don Bosco”) en zet eigenlijk de krijtlijnen uit van de verschillende Don Boscowerkingen. En in dat project herken ik wat verschillende jongeren als ‘anders’ aanhaalden. Een kort overzichtje van de grote peilers van dit opvoedingsproject: Vrijheid Een eerste peiler is de peiler van de vrijheid. Vrijheid wil niet zeggen dat je alles mag en kan doen. Maar in vrijheid krijg je de kans om te worden wie je echt bent. Doorheen de vrijheid kan je op zoek gaan naar zelfstandigheid. Ik hoorde ooit een leerling van een Don Boscoschool (het was geen engeltje) vertellen hoe hij in zijn vorige school enorm kort werd gehouden. Elke beweging die hij maakte werd als het ware bestraft, ook al deed hij niets verkeerd. Bij Don Bosco kreeg hij meer bewegingsvrijheid, ging hij ook wel eens ‘over de grens’ van die vrijheid, maar hij voelde aan dat hij vertrouwen begon te krijgen … Die gast is uitgegroeid tot een fijne, aangename leerling! Verantwoordelijkheid Actief zijn in een jongerenwerking, een speelplein, een jeugdbeweging … is een van de beste leerscholen om verantwoordelijkheid te leren dragen. Die verantwoordelijkheid krijg je natuurlijk ook op andere werkingen! Ik kan maar uit mijn eigen ervaring vertellen: op het speelplein kreeg ik al vrij snel ‘grote verantwoordelijkheid’. En dat heeft bij mij (en bij vele anderen) zeker een grote rol gespeeld. Doorheen de verantwoordelijkheid die je als animator, hoofdanimator, instructeur, medewerker … mag dragen, groei je, bloei je open!

Verbondenheid De verbondenheid is een aspect dat toch wel sterk naar voor komt. Ik citeer een animator: “op het Don Boscospeelplein doen we veel meer dingen samen met de moni’s! Er zijn activiteiten doorheen het jaar, als de dag erop zit gaan de meesten niet zomaar naar huis … We zijn met de hele moniploeg echt een hechte groep”. En een kind dat naar het speelplein kwam zei ooit: “hier heb ik echt goede vrienden gemaakt: andere kinderen, maar ook de moni’s!” Werken aan verbondenheid is belangrijk. We zijn op het speelplein niet zomaar ‘collegaanimatoren’ die voor de rest niets met elkaar te maken hebben, die gewoon maar even hun ‘job’ komen doen om zich er dan niets verder van aan te trekken. Als animator sta je in een relatie met je mede-animatoren die meer is dan louter een ‘professionele’ relatie. En ook met de kinderen die je worden toevertrouwd sta je in relatie: de dingen die gebeuren, gebeuren niet ‘alleen’, maar ‘samen’. Je werkt (soms heel onbewust) aan verbondenheid met elkaar! Zingeving “Bij Don Bosco hebben we elke avond een avondwoordje”, “we hebben er de momenten om eens stil te vallen”, “we kijken verder dan alleen maar het dagelijkse leven” … Dit zijn een paar uitspraken die ons op het spoor van de zingeving zetten. En dat is misschien wel het grote verschil met bijvoorbeeld gemeentelijke speelpleinen. Bij Jeugddienst Don Bosco wordt de laatste jaren nog explicieter deze kar getrokken. Het zingevingsaspect wordt duidelijk in allerlei activiteiten, expliciet en impliciet zit het verweven in alles wat de jeugddienst doet: vanuit de inspiratie van Don Bosco werken voor en met jonge mensen. Dit zijn maar een viertal accenten die in onze werkingen gelegd worden, het een al sterker benadrukt dan het ander. En wil dat nu zeggen dat je op een ander speelplein geen van deze vier peilers tegenkomt? Neen! Helemaal niet! Meer zelfs: ik ben ervan overtuigd dat er ook andere werkingen zijn waar al deze vier accenten aanwezig zijn, zonder dat ze een Don Bosco werking zijn … Maar, we mogen het gerust ‘typisch Don Bosco’ noemen. Laat het een uitdaging zijn om dit de komende jaren verder gestalte te geven!

5

INTERNATIONAAL

AIR SOLIDAIR²

(door Mit Van Gompel)

Vrijdag 26 maart en zaterdag 27 maart werd het Oasecentrum te Dilbeek alweer op z’n kop gezet. Een grote groep enthousiaste en nieuwsgierige internationale vrijwilligers kwam er namelijk twee dagen samen. Don Bosco Youth Net, EVS, Step 1, Step 2, Vides, Urafiki (Tanzania), Mahali (Congo) en Ushirika (Zambia) werden er allen vertegenwoordigd.

Op vrijdag werd iedereen rond 18u verwacht. Door niet-matchende treinuren en verkeersfiles sijpelde iedereen echter één voor één binnen. Eens aangekomen werden we hartelijk onthaald en al meteen aangemoedigd om de creatieveling in onszelf naar boven te halen: je naam en de naam van je buitenlands project op een originele manier op een grote banner verven. Voor sommigen eenvoudig, bij anderen duurde het net iets langer… Nadat iedereen aangekomen was en geverfd had, was het tijd om de innerlijke mens te versterken. We werden dan ook getrakteerd op een lekkere maaltijd (was het nu blinde vink of toch maar niet?)! Katrien maakte van het avondmaal gebruik om enkele afspraken te maken: er werd een tipje van de planning opgelicht, de ontbijturen werden ons meegedeeld en niet lang na het avondmaal werden we allen bij ‘de zeteltjes’ verwacht voor een informatief spel. En of het informatief was?! De werkgroepen (per project heb je een werkgroep met de daarbij horende nieuwe

6

vrijwilligers) en de vrijwilligers werden uit elkaar gehaald. De werkgroepen verspreidden zich over het hele Oasecentrum, alwaar ze telkens een infostandje van hun project dienden op te zetten. Dit standje bevatte de nodige visuele en schriftelijke informatie die de vrijwilligers moesten gebruiken om het spel tot een goed einde te brengen. Zij kregen van Katrien namelijk vragen over de verschillende projecten. De antwoorden moesten telkens gezocht worden bij het standje dat betrekking had op de vraag.

Maar zo simpel was het niet: de vrijwilligers werden per projectgroep ingedeeld, maar in de eigen projectgroep werd je nog eens per twee aan handen en voeten met touw vastgebonden. In dit Siamees duo diende je je aldus te begeven naar de verschillende standjes. Niet gemakkelijk om op deze manier de trap op en af te lopen! Bovendien werd het nog moeilijker omdat de werkgroepen hun eigen standje mochten beschermen en barricaderen. Binnendringen was dus moeilijk en gebeurde vaak door in Siamees duo over tafels en stoelen te kruipen. Coördinatie en overleg waren dus onontbeerlijk. En de touwen aan handen en voeten lossen, was geen optie; op die manier kon je namelijk makkelijk tegengehouden en teruggestuurd worden door de bodyguards die klaarstonden bij de verschillende infostandjes. Een moeilijke opgave, maar het spel heeft best wel hilarische taferelen opgebracht. Verder was het ook een geschikt spel om je op een ludieke manier te laten informeren over de andere internationale projecten! Dag één afsluiten deden we gepast met

een avondwoordje en aansluitend het barmoment waar er gekickerd, gekaart en geTime’s up werd! Zaterdagvoor- en vroege namiddag stonden geheel in teken van het eigen project. EVS zat samen met EVS, Urafiki met Urafiki, Ushirika met Ushirika enzoverder. Alle projecten kwamen individueel samen en dit was het moment waarop de nieuwe vrijwilligers al de nodige informatie tot zich kregen. Het ging dan om praktische zaken zoals wanneer gaan, welke inentingen, wat zeker mee te nemen e.d. Naast het praktische luik was er uiteraard ook veel tijd om het inhoudelijke luik

stilaan te concretiseren. ‘Hoe zal het project er feitelijk en concreet uitzien?’, ‘Wie doet wat?’ en ‘Wat zijn de doelstellingen van dit project?’ zijn slechts enkele vragen die beantwoord werden. Bovendien werden sommige vrijwilligers vrijwel direct op de rooster gelegd. Ik denk hierbij aan de vrijwilligers van Ushirika en Mahali: zij kregen al meteen een vuurdoop doordat zij én een spel louter met gebaren én een spel in het Engels of Frans moesten uitleggen. Van een goede inleefoefening gesproken… De uren vlogen voorbij en na het vieruurtje was het al tijd voor het voorlaatste onderdeel van dit Air Solidair² weekend. Intercultureel als het hele weekend al geweest was, was ook dit laatste spel overgoten met een sausje van interculturaliteit. Iedereen van de aanwezigen werd gemixt en opgedeeld in bepaalde landen. Zo had je de armere landen als Polen en Congo en de rijke donorlanden als Nederland en België. Het was de bedoeling dat beide categorieën van landen tot een overeenkomst kwamen waardoor ze een gezamenlijk project uit de grond konden stampen, rekening houdend met de vraag van de arme landen en de expertise van de rijke landen.

Deze twee items moesten met elkaar in verband gebracht worden waardoor allerlei creatieve projecten ontstonden. Ik denk hierbij aan het Pools-Belgisch verbond “Mini-Europa in frietjes met chocolademannetjes gebouwd door kindjes op een Pools speelplein.” Uiteraard speelden het aantal vrijwilligers en de som geld hierbij een belangrijke rol en moest er als dusdanig ferm onderhandeld worden tussen de verschillende landen. Dit onderhandelen liep niet altijd van een leien dakje, want zoals dat normaal is, heeft elk land zijn eigen taal, afspraken, rituelen en gebruiken. Deze zaken diende je eerst te ontdekken alvorens

je met de verschillende landen in gesprek kon treden (een soort van Rafa Rafa dus). Hilariteit alom en na een voorstelling in groep zagen enkele creatieve projecten het daglicht; de resultaten mochten er dus zeker zijn! Dit spel was een erg fijne, speelse afsluiter van dit weekend. Het benadrukte nog maar eens dat er steeds rekening gehouden moet worden met de gewoontes van andere landen. Vele vrijwilligers zullen deze zomer dan ook ‘Rafa Rafa the sequel’ ervaren… Na deze speelse afsluiter volgde er tot slot een ietwat serieuzere afsluiter. Via een mooi bezinningsmoment kreeg iedereen de mogelijkheid om weer even rustig te worden, de gebeurtenissen van dit weekend op een rijtje te zetten en mooie herinneringen op te slagen in het geheugen. Na de bedanking kwam het einde nu echt wel in zicht… Iedereen nam afscheid van elkaar en greep zijn/ haar rugzak, die bij deze letterlijk en figuurlijk gevuld was met allerlei interculturele bagage! Voor velen was dit Air Solidair² weekend een ketting van allerlei fijne momenten en alvast een goede smaakmaker van het echte werk in de zomer! Geniet, geniet en geniet!

7

sprokkels

creative rubriek

Het boek “Jeugddienst Don Bosco wordt 50...” Naar aanleiding van het 50-jarige bestaan van Jeugddienst Don Bosco (vroeger Kaderschool Don Bosco) hebben we een mooi boek laten drukken. Zo kan je een stukje van onze geschiedenis in huis halen. Dit is niet te missen voor iedereen die ooit actief was in de Kaderschool, een cursus heeft gevolgd, deelgenomen heeft aan de fabulameuze Creabodagen of de GRAP evenementen.

te kopen steun je ook de werking van Jeugddienst Don Bosco, dus alvast bedankt! Wil je er eentje (of meerdere) kopen, stuur dan een mailtje naar [email protected]

(door Jan Van den Bergh)

Een dood moment of gewoon eens zin om de boel te animeren? Een zangstonde brengt gegarandeerd leven in de brouwerij. Een paar tips!

Het boek staat bomvol foto’s van toen tot nu en bevat getuigenissen van o.a. Greet Vandergoten, Zr Mia Moons, Luk Brackeva en Terri Grootjans.

Help, ik kan niet zingen! Geen nood, een zangstonde hoeft geen muzikale topprestatie te zijn. Kinderen vallen heus niet over wat valse noten, zolang het lied maar herkenbaar is.

Er zijn al veel exemplaren de deur uit, maar er zijn er nog een aantal beschikbaar. Deze kwaliteitsuitgave is 56 pagina’s dik, met harde kaft en in vierkleurendruk. Je kan er eentje in huis halen voor €19,5 (inclusief verzending). Betalen doe je na ontvangst van het boek. Door dit boek

Dank, Don Bosco Hechtel, dank 100x dank. Want dat zullen wel ongeveer het aantal cursussen zijn geweest die daar doorheen de voorbije 50-jaar zijn doorgegaan. Een heel stuk geschiedenis van de Kaderschool en de Jeugddienst werden daar geschreven. Doordat het internaat van Don Bosco Hechtel sluit, sluit ook voor ons de deur van een geweldige cursusplaats. Vaarwel slaapzalen en muffe maar gezellige zetels, vaarwel geweldige keuken en cafetaria en sporthal, vaarwel duinen en sportvelden, vaarwel. En nu, nu gaan wij op zoektocht naar een andere locatie in het Limburgse. Maar of deze zo goed zal zijn als deze in Don Bosco Hechtel…? Afscheidsgedicht Hechtel, laatste cursus. Dat moesten we toch vieren ! Een week lang zat het internaat vol beestjes en vol dieren. Niet zomaar ongedierte, maar een verse hoop cursisten En 7 instructoren: in hun vak echt specialisten Tommeke is een player, eentje met een lieve snoet Marlies was plots jarig en vond dat best wel goed Thomas kon wel streng zijn, maar steeds was het terecht We verdronken allemaal wel eens in de ogen van Brecht

8

Zingen met kinderen

Magit is de mooiste vlinder van ons allemaal Niels was een held met constructiemateriaal En Koen zong veel te mooi, waarlijk fenomenaal! Het was een drukke week, maar vaak was het heel leuk Met walvissenmopjes lagen we meermaals in een deuk DE MAAFTE, animatie passeerden de revue Verkleden, zingen, spelen stonden klaar op het menu We dansten enthousiast met veel gefladder en gedraai Ai ai ai I’m your little butterfly

Trouwens is bij een zangstonde de animatie nog veel belangrijker dan het zingen zelf. Uiteindelijk wil je de kinderen animeren, hen aanmoedigen om mee te doen en hen een tof moment bezorgen. Daarom is het belangrijk om liedjes te kiezen waar je publiek mee kan meedoen. Dit kan gewoon met meezingen, met gebaren of dansjes maar ook door hen suggesties te laten geven over hoe het lied herhaald moet worden. En natuurlijk sta jij vooraan, liefst in de vreemdste outfit, keihard mee te shaken.

O ma tchetche (2x) Tchetche kore (2x) Tche korita (2x) Sasa manga (2x)

Voorzetten Janssens

Voorzetten Janssens, voorzetten Janssens, Lapt ‘m Peeters, lapt ‘m Peeters Lapt ‘m, lapt ‘m, lapt ‘m Peeters (einde : SCOREN SCOREN)

Alle soorten kindjes kwamen ook aan bod “Uw mama liegt” maakte een kleuter helemaal zot Enkele cursisten waren tamelijk verrast Want soms wordt er ook wel eens in een broek geplast!

Klein, klein kleutertje

Het was niet enkel leuk , we hebben ook veel bijgeleerd Deze zomer doen de hechtelse cursisten zeker niets verkeerd Na alle wijze raad van die 7 oude rotten Zal geen enkel kind hen nu nog kunnen bedotten

(Marlies Vanden Bempt)

O ma tchetche

Voorzetten, voorzetten, voorzetten Janssens

De jongens waren ’s nachts af en toe best ambetant Pas op, wij hebben vrienden op elk speelplein in het land! Haardrogers en stijltangen konden niet ontbreken De meisjes waren ’s ochtends altijd prachtig gladgestreken

Ook al hebben we die week niet zo bijster goed gegeten Het was een cursus om nooit meer te vergeten! Als het nu zou kunnen, ik ging er dadelijk weer heen Zo’n cursus vind je nooit meer, want Zoo was er maar één!

Vind je het toch te riskant om te zingen, kan je je toevlucht nemen tot roepliedjes. Zoals het woord al zegt worden deze liedjes geroepen en niet gezongen. Meestal roep jij iets en moeten de kinderen dat herhalen, of soms zullen twee groepen het al schreeuwend tegen elkaar opnemen. Succes verzekerd, want de kinderen vinden het geweldig om altijd maar luider en luider te mogen roepen. En met hetzelfde gemak laat je hen ook terug stiller zingen.

Op de strofes van “We will rock you” (van Queen) passen heel wat kinderliedjes, bijvoorbeeld “in een klein stationnetje” of “Hansje Pansje Kevertje”. De kinderen kunnen snel het refrein meezingen en mee het ritme klappen in de strofes.

Zingen kan je met alle leeftijden, maar natuurlijk is niet elk lied voor iedere groep geschikt. Net zoals bij spelen hangt de keuze van je repertoire af van de leefwereld. Bij kleuters leunen de liedjes vaak aan bij de sprookjeswereld die hen zo aanspreekt. Liedjes over dieren, liedjes in een of andere fantasietaal, … En liefst eentje met veel gebaren bij. 9

Kris de beer

Kris de beer die heeft een fiets Met een lekje in zijn band

En hij plakt het met zijn kauwgom toe-oe-oe Kris de beer die heeft een fiets Met een lekje in zijn band

En hij plakt het met zijn kauwgom toe Voor de lagere school mag het al iets stouter zijn, zomaar uit het leven gegrepen. Zij roepen graag mee en willen wel wat inbreng hebben in hoe het nummer verder gaat. I said a boom chica boom

I said a boom chica boom (4x) I said a boom chica rogga chica rogga chica boom (2x)

Aha (2x)

Oh yeah (2x)

One more time (2x)

But now like a … (en dan een imitatie van een of ander personage)

En ook tieners zingen graag wel eens, ook al geven ze dat misschien niet meteen toe. Haal een gitaar en enkele kampvuur klassiekers boven en ze hangen aan je lippen. Of zoek met hen een geweldig groepslied, zodat ze zich kunnen laten horen op tocht.

Tijd voor iets nieuws

Vertaling:

Je bent het gewone repertoire van je groep een beetje beu en je hebt enkele nieuwe liedjes verzameld. Hoe leer je ze aan? Dat hangt sterk af van het liedje en de leeftijd van de kinderen.

Nee caoutchouc, caoutchouc is ni voor ’t eten Nee caoutchouc, caoutchouc da is ni goe

Nee caoutchouc, caoutchouc is ni voor ’t eten Nee caoutchouc, caoutchouc da is ni goe

Wees nooit boos op een eend Wees nooit boos op een eend

Want een eend is altijd iemands moeder

Zij zwemt in een beek of een plas (kwak, kwak) Of ergens anders waar water was Tadada

Wees steeds lief voor die eend

Geef het beestje wat brood en wat water

En als je zo’n beestje dan ziet (kwak, kwak) Denk dan aan het begin van dit lied

Dat gaat van … (en dan weer van vooraf aan) Kernwoorden hierbij zijn: werken in kleine stukjes, langzaam zingen (en geleidelijk versnellen) en veel herhalen. Verwacht niet om in één zangstonde een nieuw lied volledig aan te leren, maar doe een stukje per keer. Bijvoorbeeld eerst het refrein, de volgende dag de eerste strofe erbij en zo verder.

Is de tekst ingewikkelder dan kan je met flappen werken. Het is niet nodig om heel te tekst op te schrijven, vaak volstaan enkele kernwoorden als geheugensteuntje. Bij kleuters ga je natuurlijk niet met de tekst werken, maar gebruik je tekeningen of gebaren in plaats van kernwoorden.

De tekst aanleren is het eenvoudigst bij de liedjes waarbij de kinderen jou gewoon nazingen. Je zingt traag en duidelijk zodat de tekst goed te verstaan is. Ook liedjes in vreemde talen zijn op die manier aan te leren. Zelfs al snappen de kinderen geen jota van wat ze zeggen, ze bootsen gewoon de klanken na die ze horen. “Who we are” wordt bij kleuters bijvoorbeeld “hoe wie wa”. Nje kathi

Nje kathi njabrne katoushka Nje kathi njabrne katoi

Nje kathi njabrne katoushka Nja britsu njabrne katoi

10

In dit stukje staan enkele speelpleinhits (de tekst kan dus een beetje verschillen van wat jij kent), maar ga zeker ook eens zoeken op het internet of gewoon tussen de liedjes die jij op school geleerd hebt. En laat je maar eens horen!

11

INSTRUCTOREN

Nieuw vlees in de kuip U weet het wel: in de Koerier van maart werden reeds een aantal nieuwe instructoren gespot! Deze vier zijn slechts een kleine greep uit het grote aanbod! Omdat de nieuwe instructoren niet op één hand te tellen zijn, gaan we rustig verder met onze voorstellingen. Deze keer leggen we Marlies, Katrien W., Silke, Anne-Astrid en Dieter op de rooster!

Wie zijn onze nieuwe, enthousiaste instructoren?

Mijn naam: Marlies Vanden Bempt Mijn leeftijd: 20 Ik woon in: Sint-Joris-Weert Mijn hobby’s: speelplein, viool, piano, zingen, mezelf gitaar leren spelen, Kazou Ik ben in het dagelijkse leven: student Bio-ingenieur Mijn meest positieve eigenschap: ik ben altijd vrolijk Mijn meest negatieve eigenschap: ik ben áltijd vrolijk (haha) en ik ben nogal impulsief Ik werd instructor omdat: ik het leuk vind om anderen iets te leren en ik er veel voldoening uithaal als ik zie dat ik anderen iets kan meegeven Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: hopelijk mag ik me dikwijls verkleden! Wat neem je steevast mee op cursus? Mijn verkleedkoffer en een zak niknakjes met suiker

12

Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Mijn goede humeur vlak na het opstaan (vooral heel hinderlijk voor mensen met ochtendhumeur) Mijn meest bizarre cursuservaring: Jakob met een pluimachtige pruik en een marginale disco-outfit De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Sjoefoemi GOLD Dit wil ik zeker en vast eens doen: een dag straatmuzikant zijn en geld genoeg verdienen om een ontzettend groot ijsje te kopen

Mijn naam: Katrien Wauters Mijn leeftijd: 24 jaar Ik woon in: Leuven Mijn hobby’s: Badminton, lopen en kleuren kiezen Mijn (levens)motto: Leef je leven traag, zodat je van alles optimaal kan genieten. Ik ben in het dagelijkse leven: stafmedewerker ‘Activiteiten’ op Jeugddienst Don Bosco Mijn meest positieve eigenschap: Pik kpan hpelpe gpesprpekkpen pin de p-tpaal vpoerpen (altijd handig) Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: ik dit de beste organisatie van de hele wereld vind! Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: een boeiende week Mijn droom-cursusthema: Soep, dikkepoepenfamilie, Theekransje met de bomma’s en de bompa’s, enz.

Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Ik drink GEEN koffie! Mijn leukste cursuservaring: De pipiscène in Vremde 2008 (met Agnetha en Marcel) Mijn meest bizarre cursuservaring: Josje in Vremde 2009 Wie of wat is jouw ultieme cursustemptation? Met de Miel op cursus! De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Het 50-jarig bestaan Mijn dromen voor de Jeugddienst: Een groot feest voor het toekomstige 75-jarig bestaan dubbel zo groot als het 50-jarig bestaan. Mijn speciale boodschap voor Guido: Nee, Guido, ik drink geen koffie! ;-)

Mijn meest bizarre cursuservaring: Om ter langst plassen met geluid (op basiscursus als eindronde voor de piskwis) ik won! Wie of wat is jouw ultieme cursustemptation? Een cursus in het midden van een hete zomer ergens op de Becchi. Daar zou ik echt niet kunnen aan weerstaan. De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Sjoefoemi Goud, want toen was ‘den beker’ ook van ons! Mijn dromen voor de Jeugddienst: En de Jeugddienst die is jaaaarig, oneindig lentes is ze jong! Mijn speciale boodschap voor Guido: Een klein pakske en nen bicky!

Mijn naam: Silke Demesmaeker Mijn leeftijd: 25 Ik woon in: Halle Mijn hobby’s: Sporten (badminton en atletiek), jeugddienst en reizen/ontspannen (lees: de luilak uithangen) Mijn (levens)motto: Live curious Ik ben in het dagelijkse leven: Student lager onderwijs Mijn meest negatieve eigenschap: Waarom vandaag doen wat morgen ook nog kan?! Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: het na zoveel jaar wel eens tijd werd en omdat jullie zo’n leuke mensen zijn. Wat neem je steevast mee op cursus? Mijn eigen kussen, een goede pyjama en ‘kleine’. Kortom: alles voor een goede nachtrust. Mijn leukste cursuservaring: Het maken van de rode draad tijdens mijn hoofdmonicursus (het thema was namelijk ‘bloemetjes en bijtjes’), bloos bloos.

Mijn naam: Anne-Astrid Louise Michel Charles Marie Corneille Theyskens Mijn leeftijd: 23 jaar Ik woon in: Leuven Mijn hobby’s: speelplein, jeugddienst :p , tekenen, lezen, zwemmen, zot doen en natuurlijk m’n sociale contacten onderhouden Mijn (levens)motto: winnaars zijn verliezers die nooit opgeven Ik ben in het dagelijkse leven: student criminologie (schakel/ master) Mijn meest positieve eigenschap: optimisme Mijn meest negatieve eigenschap: koppigheid Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: ik graag met jongeren en kinderen omga, ik er veel energie uit put en het ergens misschien ook wel met de paplepel ingelepeld is Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: dat het superfijn is! Wat neem je steevast mee op cursus? Mijn goed humeur ! Met wat kunnen anderen jou steeds verrassen? Met een verrassing :p Met welke BV zou je wel eens cursus willen

13

SPEELPLAATSANIMATIE geven en waarom? Bassie en adriaan Mijn leukste cursuservaring? Met Wouter het “kussend koppel” spelen op basiscursus Dit wil ik zeker en vast eens doen: gaan snorkelen of een wereldreis maken Mijn dromen voor de Jeugddienst: nog lang instructor zijn

De speelplaats:

kloppend hart van Don Bosco in Zwijnaarde (door Dieter Verpoest)

Met een zekere nieuwsgierigheid rijd ik de parking op van het Don Boscocollege te Zwijnaarde. Hoewel ik hier zes jaar lang op school zat en hier nadien nog vijf jaar woonde als salesiaan, is het al een tijdje geleden dat ik nog eens op bezoek kwam. Zou alles er nog het zelfde zijn? Mijn naam: Dieter Verpoest Mijn leeftijd: 26 Ik woon in: Heverlee Mijn hobby’s: lopen en (nadien) slapen Ik ben in het dagelijkse leven: Salesiaan en ook een beetje student Mijn meest negatieve eigenschap: Ik kom traag op gang, maar eens op gang… Ik werd instructor omdat: ik anderen ook heel fijne cursuservaringen wil doen beleven Mijn droom-cursusthema: Flodder Wat neem je steevast mee op cursus? flashy hemd en dito zonnebril Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Dat ik te vroeg mijn bed in wil omdat ik zo graag slaap en denk dat ik anders de andere dag niets waard ben. Met welke BV zou je wel eens cursus willen geven en waarom? Eddy Wally, want die vindt alles wat we doen geweldig. Mijn leukste cursuservaring: blinde vink Mijn meest bizarre cursuservaring: een cursusdansje waar (bijna) niemand de draad in vindt. De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst? verjaardagstaart voor 50 jaar jeugddienst gaan uitdelen op de animatorencursussen in de paasvakantie (2009) Mijn speciale boodschap voor Guido: Maar zeg dan toch nee, Guido!

14

Met zijn ruim 1600 leerlingen is Don Bosco Zwijnaarde – afgekort heet dat dan DBZ –de grootste ASO-school van Vlaanderen. Het ligt in de rand van Gent en ontsnapt zo aan de stadsdrukte. Wanneer ik op school rondloop, is de middagpauze net begonnen. Er heerst een ravissante bedrijvigheid: leerlingen lopen af en aan met voetballen, basketballen, hockeysticks, hesjes… Het geeft de indruk van een ongeordende chaos. Deze indruk zal snel wijken wanneer ik even later diezelfde leerlingen heel enthousiast zie meespelen of – sporten. Speelplaatsanimatie: ook hier kennen ze er wat van!

Grote school De meeste leerlingen blijven hier ’s middags eten. 1600 leerlingen op ongeveer hetzelfde moment aan tafel laten aanschuiven, vraagt een goede organisatie. Wanneer de schoolbel om 12u.05 het einde van het vierde lesuur en het begin van de middagspeeltijd aankondigt, rennen de leerlingen van de eerste graad naar de eetzaal waar ze elkaar soms verdringen om toch maar snel te eten. Ze hebben tijd tot 12u.45, want dan moeten ze klaar staan op het hun aangewezen speelveldje. In die tussentijd moeten ze – naast eten – hun spelkledij aandoen, de weg vinden naar het speelveldje én zorgen voor het materiaal om het spel goed te laten verlopen. De leerlingen van de tweede graad doen het iets rustiger aan: zij maken zich vanaf 12u.05 klaar voor het middagspel, dat om 12u.15 begint. Om 12u.45 keren de rollen om: de leerlingen van de eerste graad beginnen dan aan hun middagspel, terwijl de leerlingen van de tweede graad zich omkleden om te gaan eten. Om 13u.15 eindigt het middagspel voor de leerlingen van de eerste graad. Om 13u.25 kondigt de bel voor alle leerlingen het begin aan van de lessen. Middagspel als tijdverdrijf voor de leerlingen tijdens een lange middagpauze, wordt de kritische geest ook in mij wakker? Niets is minder waar! In de geest van Don Bosco, vindt de school dat er méér is dan studeren alleen. Wie nog snel snel een les wil nakijken of een huistaak wil maken, is er aan voor de moeite. Sport en spel krijgen hier tijdens de middag de bovenhand.

15

DBYN

Middagspel eerste graad Hoewel de school grenst aan de E40, baadt ze in het groen. In totaal zijn er drie grote voetbalvelden, zeven kleine en een handvol basketpleinen, minivoetbalveldjes en terreinen voor pleinspelen. De school beschikt zelfs over een minigolfterrein waar de leerlingen zich met elkaar kunnen meten. Keuze te over dus. Toch kunnen de leerlingen niet zomaar kiezen wat ze zullen doen. Danny De Waele, graadcoördinator, coördineert het middagspel van de eerste graad. Hij zorgt ervoor dat elke klas een terrein toegewezen krijgt waar ze per klas kunnen spelen. Voor de begeleiding doet de graadcoördinator een beroep op de leerkrachten. Bij elke klas – en dat zijn er in de eerste graad ongeveer dertig – begeleidt een leerkracht het middagspel. De een doet dat al actiever dan de ander: daar zie ik een leerkracht in spelkledij meesporten, even verder is de leerkracht scheidsrechter en nog elders zien ik dat een leerkracht een praatje slaat met een leerling die niet kan deelnemen aan het middagspel. Don Bosco had ‘assistentie’ wellicht niet anders gewild. Verder kan de graadcoördinator ook een beroep doen op een aantal vrijwillige leerlingen van het vijfde en zesde middelbaar om het middagspel te begeleiden. Aan het begin van het schooljaar doet hij daarvoor een oproep in de derde graad. De toevloed is niet zó groot, maar de monitoren zijn echter wel enthousiastelingen en keren in gedachten terug naar de tijd dat ze zelf bij ‘die kleintjes’ hoorden. Ik leg mijn oor even bij hen te luisteren. Ze krijgen blijkbaar de keuze welk spel ze willen begeleiden en wie dat wil, mag dat per twee of per drie doen.

Middagspel tweede en derde graad In de tweede graad is de klassencompetitie de sterkte van het middagspel. Gedurende bijna het volledige schooljaar worden de klassen ingedeeld in poules. De klassen nemen het tegen elkaar op. Er is een aparte voor jongens en een voor meisjes en vaak worden de wedstrijden zo gepland dat de meisjes voor de jongens kunnen supporteren en omgekeerd.

16

En wat met de jongeren van de derde graad? In de derde graad is de sfeer tijdens de middagspeeltijd losser dan in de eerste twee graden. De leerlingen worden uitgedaagd om op een actieve manier hun middagpauze van bijna anderhalf uur op te vullen. Sommigen van hen praten wat bij, anderen kaarten, terwijl weer anderen een balletje naar elkaar trappen.

HALFWEG (door Martina Finck)

Beste Koerierlezer(es),

S p eel p laat s ani m atie : meer dan animatie op de speelplaats Bij deze beschouwing op de speelplaatsanimatie hebben we enkel een indruk gegeven van wat op de speelplaats gebeurt. Naast het grote aanbod sport en spel, zag ik hoe sommige leerlingen zich ook op andere terreinen ontspannend uitleven: schoolkoor, trainingen van schoolploegen, tafelvoetbal of biljart… In de winter vervalt het verplichte middagspel trouwens en mogen de leerlingen kiezen wat ze doen. Een aantal leerlingen trotseert de koude en de regen en staat in sportkledij op de velden, anderen kunnen terecht in een lokaal om strips te lezen, weer anderen spelen gezelschapsspelletjes of kunnen terecht in een ‘praatklas’… Als de leerlingen zich maar ontspannen(d) bezighouden. Als dit artikel je nog niet overtuigd heeft van de waarde van en de variëteit aan mogelijkheden voor speelplaatsanimatie, dan raad ik je aan eens langs te gaan op DBZ. Je zal er hartelijk onthaald worden en ik durf wedden dat je snel de microbe zal te pakken krijgen wanneer je ziet hoe die spelende jonge bende het hart van Don Bosco in Zwijnaarde laat kloppen.

mijn naam is Martina Finck en ik ben de stagiaire van het internationale secretariaat van DBYN. Nu de helft van de tijd van mijn stage voorbij is, vertel ik graag over mijn ervaringen. Tijdens de eerste dagen heb ik in een guesthouse voor studenten gewoond, en tegelijkertijd heb ik naar een kamer voor dit half jaar gezocht. Na een week vond ik een kamer in een studentenhuis, niet ver van het werk. Tot mijn grote verbazing: Leuven is zo duur! Niettegenstaande ik heb deze kamer gehuurd omdat ik onder druk stond en geen tijd had om te zoeken naar iets anders. Ik moest een bankrekening in België openen en ik wilde een beetje van de stad verkennen. Een vriendelijke vrijwilliger van de jeugddienst Lieve Van Aershot en mijn collega Rein Meus hielpen me. Dank jullie wel! Aan het begin van mijn stage was het niet gemakkelijk Engels in het bureau te spreken en in de pauzes naar Nederlandse te luisteren. Ik had geen speciale voorkennis om met de computer te werken en ik had meestal gevechten met de computer. Ik moest veel nieuwe programma’s leren en de beschrijvingen waren in het Engels. Voor de stage heb ik geen Nederlands geleerd. Maar het Nederlands is vergelijkbaar met het Duits. Ik kon soms een beetje begrijpen wat de mensen zeiden (wanneer ze zeer langzaam en goed uitgesproken spreken).

Because I am still learning Netherlands and I don’t know the vocabularies and the grammar, I will continue on English. After my third week of work I had the chance to go to Prague and meet people from every partner organisation of DBYN at the General Executive Body meeting which took place next to a Seminar (descripted in the last article of the Youth-Net). At the GEB meeting there were representatives of every member organisation who talked about the activity and financial report of the last and activities and the budget of the actual year. Moreover they discussed about proposals. It was very interesting to join this meeting as an observer and get first contacts to the DBYN.

Ik heb Nederlandse les drie keer per week van 18:20-21:45 uur. Deze taalcursus is betaald door DBYN voor mij. De combinatie van deze intensieve cursus in de avonduren en het Engels tijdens de werktijden is moeljk. Mijn hoofd is nog aan het nadenken over het Nederlands en Engels ‘s nachts wanneer ik probeer te slapen. We zullen zien hoe goed ik zal zijn op de test in het midden van juni?!

17

DBYN OASECENTRUM Barely I arrived in Belgium I was preparing the next international activity the training course in Benediktbeuern in Germany. The weeks pasted very quickly doing the evaluation of the Seminar in Prague and the preparation of the training course. The training course was the next activity where I was involved in the preparation, the training course itself like a participant and the post processing. For the preparation I got in touch with the other 25 participants of the 12 partner countries. At the training course I felt very good to be part of this group to learn together with them aspects about teamwork and organising a qualified project. The new experiences I could share in this intercultural group were very impressing. The last weeks I was busy to make the Evaluation and to write the final report. Finally it is very important and interesting to see the development of an intercultural group working within a week.

After this three months of working in the office and taking part in to international activities I have to say that I already learned much and the international activities are very good variety next to the work in the office.

Jongerenreis Turijn

nog een ijsje in San Mauro. Als besluit van deze lange dag krijgen we een avondwoordje op de slaapzaal, waar alle ogen al zeer snel toevielen… De zon trakteert ons op een stralende dag drie in de heuvels van Mornese. Annelies en zuster Ann vertellen over het leven van Maria Mazzarello en het stiltemoment bij haar huisje in Valponasca was voor velen een ware herbronning. Nog een kort spel waarbij we verschillende families voorstellen, en we vatten de reis naar de Becchi terug aan. Na wat opruimwerk en een geslaagde laatste avond in de bar, krijgen we nog een aangrijpend avondwoordje op de slaapzaal. Na onze eerste nacht op de Becchi doen we ginds op de heuvel onze ronde. De gidsen nemen hun taak zorgvuldig op en leiden ons rond doorheen de jonge jaren van Giovanni Bosco. De klassieke groepsfoto’s voor het huisje waar hij opgroeide, kunnen niet ontbreken natuurlijk. Een wandeling heen en terug naar Morialdo, laat ons genieten van het mooie landschap en we maken kennis met Domenico Savio. In de namiddag verkennen we Castelnuovo, waar Giovanni naar het college ging. ’s Avonds is samenwerking een belangrijk element tijdens het maffiaspel. Ieder heeft zo zijn handicap een kan wel wat hulp gebruiken.

OASECENTRUM: 10 april, 12u: de gidsen en werkgroep van de Turijnreis springen uitgelaten uit de auto in Hechtel. Ze zijn er helemaal klaar voor! Nog een korte voorbereiding en de groep mag komen. Druppelsgewijs komen de deelnemers aan. De eerste contacten verlopen voorzichtig, iedereen zoekt gauw de bekende gezichten op. Maar een rondje ‘speeddating’ breekt het eerste ijs en de gidsen zetten de sfeer al goed in. Na het eten krijgen we ons Italiaans vakantiedansje aangeleerd en tijdens de actievere kennismaking krijgen we een voorsmaakje van wat voor groep dit wordt! Bij het barmoment mengen de jongeren van verschillende scholen zich al door elkaar. Een spelletje weerwolven blijkt een goede manier om groepen samen te brengen. Na een eerste avondwoordje kruipen we tijdig in bed, want om 4.30u zitten we al op de bus richting Turijn. Na vele uren slapen, praten, lachen en een schitterende tussenstop aan het meer van Genève, komen we om kwart na acht aan op de Becchi.

18

De volgende dag wordt heel speels: eerst een stadsspel in Chieri over de middelbare studies van Don Bosco. Het wordt een zoektocht naar de gidsen, waar we opdrachten krijgen. In de namiddag is grootstad Turijn dan eindelijk aan de beurt. Bij de start lopen we wat verloren in die grote natte stad, maar naarmate de zon doorbreekt, vinden we ook onze draai in de stad en konden de meeste opdrachten uitgevoerd worden. Ons avondmaal bestaat uit broodjes op de heuvel van de Superga, gevolgd door een schitterend geïmproviseerde rondleiding en tot slot eten we

De volgende dag moet onze bagage al vroeg klaar staan, want we wuiven de Becchi vaarwel. Na een mooi overzichtje van wat we die week allemaal gezien en gedaan hebben, krijgen we ruim de tijd om de markt van Turijn te verkennen, onze zakken vol te laden met nieuwe spullen en ons beste Italiaans boven te halen om ’s middags zelf aan eten te geraken. Na de middag bezoeken we Valdocco, waar Don Bosco zijn oratorium bouwde. Onder de deskundige begeleiding van onze gidsen banen we ons een weg door het vele volk. Blijkbaar zijn we niet de enige geïnteresseerden! Uiteraard kan een nieuwe reeks groepsfoto’s bij het standbeeld van Don Bosco niet ontbreken. Maar dan komt ook aan dit mooie liedje een eind… We pikken nog twee gestrande reizigers (vulkaanovermacht) op en keren onherroepelijk terug naar huis. En Don Bosco zag dat het goed was! Ben je er een volgende keer ook graag bij? Turijn anders bekeken: 04 tot 09/07/2010 Fietstocht NAAR Turijn: 17 tot 29/07/2010 Herfstwandeling IN Turijn: 31/10 tot 04/11/2010

19

SPELLETJESAVOND

CURSUSSEN

Cursussen

Olympische Volksspelen in Kortrijk (door Hanne Weckhuysen) Zondag 4 april, 18u30. Na een (voor sommigen al wat langere) trip komen we, de instructoren (neenee, we zijn geen moni’s), gepakt en gezakt aan in De Warande in Kortrijk. Eerst nog een beetje voorbereiden en een cursusdans in elkaar boksen (die trouwens dansbaar is op eender welk lied), en dan zijn we klaar om daar een weekje de Olympische Volksspel speler te gaan uithangen. Enkel de cursisten (want we zijn op cursus, en niet op kamp) ontbreken nog, maar die zijn er de volgende ochtend ook al vroeg bij. De volgende dagen lopen in mijn geheugen wat door elkaar (ik steek het op de vermoeidheid en de invloed van de Kortrijkse buitenlucht), maar laat mij hier toch wat herinneringen ophalen. Waar zal ik beginnen… Met de zoektocht naar puzzelstukjes die er eigenlijk niet waren bijvoorbeeld, of het hordes nemen. Ook de gezellige barmomentjes mogen we zeker niet vergeten, net zoals de zeer geleerde definitie over impulsen. Maar ook de ruzie rond het takenbord, waarbij de cursisten gewoon hun

20

gangetje bleven gaan, zal nog even in ons geheugen blijven hangen. Dat instructoren soms rare dingen doen, zoals een andersomdag met bijhorende bestekloze-spaghetti-vreetwedstrijd invoeren, zal de meesten ook niet ontgaan zijn. Allemaal heel ravissant dus, maar mensen kwijtspelen op tocht is toch niet te tolereren. Gelukkig zaten ze in de auto van Liesl, en in die auto is natuurlijk veeeel meer plaats dan voor de gewoonlijke 5 personen. Over “veeeel” gesproken, dat Klaas zijn persoonlijk record Sjoemieboemie heeft verbroken moet ik jullie waarschijnlijk al niet meer vermelden. Met 10 spekjes (zagen we daar een wereldrecord?) in zijn mond toch nog verstaanbaar sjoemieboemie kunnen zeggen. Wat dan eerder ònverstaanbaar was, was de “‘t es tit tat ‘t ut es”, waar Filip toch enkele keren tijdens het eten heeft op moeten oefenen. Wat je dan weer niet moet doen tijdens het eten, is spelen met je bord (he Dieter). En dan vergeet ik waarschijnlijk nog een hele hoop andere toffe momenten. Gelukkig heb ik veel filmpjes en foto’s gemaakt waar jullie allemaal, al dan niet onopvallend, opstaan. Enfin, twas een vermoeiende week. En stiekem vonden we het extreem plezant! En de rest? Boei nie ;)

21

SHOTPAGINA

door ventiel

Hoofdanimatorcursus verslag (door Brecht Alderweireldt) Als volwaardige AA’s kwamen we aan in het schippersinternaat van Wijnegem. Niet meer of niet minder dan 5 instructoren (inclusief tante nonneke) dachten ons gedurende 5 dagen op te leiden tot volwaardige hoofdmoni’s. Boeiend zou je denken, inderdaad! Dat was het ook! Om elkaar wat beter te leren kennen, knutselden we elk een voorwerp met een verborgen eigenschap dat onze persoonlijkheid zou moeten typeren. Tot mijn grote verbazing geen grote geslachtsdelen of dergelijke, wel creatieve werkjes waarmee we elkaar konden onderscheiden en al een tikkeltje meer inzicht kregen in de verschillende persoonlijkheden (met uitzondering tot sommige instructoren).

geslaagde cursus van te maken. Tja, wat moet je anders doen als hoofdmoni in spé ?! De opeenvolgende dagen vlogen voorbij. Met Don-Bosco in ons achterhoofd volmaakten we de cursus. We maakten niet alleen kennis met elkaar, maar ook met elkaars speelpleinwerking, hier merkten we duidelijk op dat de een al wat meer heeft dan de ander. Conlicten oplossen, animatoren evalueren, stageboekjes invullen, vergadertechnieken, verzekeringspapieren invullen, het is nu een eitje voor ons allen! Combineer dit met een voetbalmatch van het plaatselijk caféploegje en je cursus wordt onvergetelijk! If you wanne be my lover ? you gotta get with my Etienne!

Ai, opstaan. Geen probleem voor sommigen! Een klein ochtendactiefje en iedereen was wakker. Hierna werden we meteen voor de leeuwen gesmeten en moesten we met ons allen zorgen voor vele dingen die aan onze cursus ontbrak. Topavond, ochtendactiefjes, cursusdans, bezinningen,… waren dan ook de taken die we onderling verdeelden. Iedereen kreeg zijn taak en stond zo scherp als een speer om er een

22

23

Simplicity men aarzelt te zeggen de stoel staat in de kamer de tafel staat naast de stoel op de tafel ligt vaders pijp moeder zit in een stoel naast de kachel en de kinderen spelen in de tuin met de hond toch als men daarvan uitging was het geen slecht begin Cees Budding

Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks

APRIL - JUNI 2010 19e jaargang # 2