Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks. juli - september e jaargang # 3

Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks

juli - september 2010 19e jaargang # 3

INTRO

COLOFON Tijdschrift Koerier

Beste Koerieuzeneuzen

19e jaargang, nr. 3 editie juli - september 2010 Verschijnt driemaandelijks

De zomervakantie zit erop, maar in deze editie kan je nog wat nagenieten van het speelplein, de kampen en de internationale reizen. Bedankt voor jullie betrokkenheid en inzet als monitor, deelnemer, (kook)ouder, salesiaan of sympathisant. Zonder jullie was het uiteraard maar een saaie zomer geworden. Merci!

Redactie Bart Boone Kürt Maes Koen Timmermans Koen Dewit Ireen Carette Mit Van Gompel Philip Tregunna Tekenaar Ventiel Lay-out Philip Tregunna

Verantw. uitgever Guido Stoop

Jeugddienst Don Bosco vzw

Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee E-mail [email protected]

Op de Jeugddienst zitten we natuurlijk ook niet stil. Na een erg drukke periode zijn de stafmedewerkers nu weer iets vaker op kantoor. Natuurlijk zitten we niet stil, want er zit weer heel wat aan te komen de komende maanden: cursussen, het Ardennenweekend, het overlegforum, de eetavond, de Infomarkt en zelfs een Kerstmarkt ter ondersteuning van de kampen. Er zit weer heel wat in de pijplijn (gelukkig niet die van BP, daarvoor moet je op de voorlaatste pagina zijn van deze Koerier). Voor elk wat wils dus! We hebben ook letterlijk niet stil gezeten op de Jeugddienst: enkele lokalen hebben een nieuwe bestemming gekregen, zodat er plaats is voor de nieuwe stafmedewerkers Vorming en Zinspeling die ons weldra vervoegen. Meer hierover kan je verder in deze Koerier lezen.

KALENDER 2010

ACTIVITEITENKALENDER Wat staat er nog te gebeuren in het najaar van 2010? 1-3 /10/2010 14-17/10/2010 15-17/10/2010 22-24/10/2010 30/10 – 4/11/2010 31/10-07/11/2010 6/11/2010 18-21/11/2010 19-21/11/2010 1/12/2010 9/12/2010 26 – 31/12/2010 26-31/10/2010

Ardennenweekend Seminar: Unlocking the Potential, München, Duitsland Instructorenweekend Cursus Hoofdmonitor (deel 1) Basiscursus Vremde Don Bosco Trainers for Youth in Action, Dingli, Malta Overlegforum en eetavond Meeting of ex-volunteers @ Turijn, Italië Cursus Hoofdmonitor (deel 2) Infomarkt Internationaal @ Vleugel F Kerstmarkt Kampen Basiscursus Oud-Heverlee Verdere Vorming Gent

Meer info vind je op www.jeugddienstdonbosco.be

Rest me je enkel nog veel leesplezier te wensen en een fijne nazomer... Philip

Website www.jeugddienstdonbosco.be

Internationale website www.donboscoyouth.net

Ook zin in een tof vrijwilligersproject in het buitenland? Kom dan zeker naar de infodag op 1 december! Deze dag is voor alle jongeren vanaf 18 jaar die de vleugels willen uitstrekken en de handen uit de mouwen steken om zich in te zetten in een internationaal vrijwilligersproject van Jeugddienst Don Bosco vzw. Projecten vinden plaats in Afrika, Latijns-Amerika, Europa en variëren van bouwprojecten tot animatorprojecten, speelpleinprojecten, vormingsinitiatieven en inleefreizen. Je kan je opgeven voor projecten tijdens de zomer of voor langere periodes.

2

3

WAAROM? DAAROM!

Waarom Salesia(a)n(en)? Daarom Salesia(a)n(en)! (door Koen Timmermans)

De zomer is al goed gevorderd wanneer ik aan dit artikeltje voor Koerier begin. En zoals elke zomer op het speelplein, elke cursus die ik al ooit heb gegeven en zelfs op haast elk instructorenweekend (dan vooral ‘s avonds laat in de bar) kreeg ik ook deze zomer weer een paar keer de vraag waarom ik nu eigenlijk salesiaan van Don Bosco ben geworden (voor wie het nog niet wist, ik ben dus wel degelijk salesiaan van Don Bosco). Een kort en bondig (maar ongetwijfeld onvolledig) antwoord daarop geven is meestal niet zo moeilijk, en meestal klinkt het dan zo ongeveer in de zin van: “Ik ben salesiaan omdat ik ervan overtuigd ben dat dit de weg is die ik in mijn leven moet bewandelen én ik ben ook zeer gelukkig als salesiaan”. Een enkeling stelt zich tevreden met dat antwoord, maar de overgrote meerderheid van mijn gesprekspartners begint dan door te vragen: hoe weet je dat je deze weg moet bewandelen? Hoe reageerden je ouders en familie toen je deze stap hebt gezet? Zal je over twintig jaar ook nog wel gelukkig zijn als salesiaan? Mis je dan geen gezin, een vrouw en kinderen? … En als die vragen naar boven komen, zijn we vertrokken voor wat mijn gesprekspartners dan wel vaker een ‘boeiend gesprek’ noemen. Salesiaan ben ik niet zomaar geworden … Het is vooral door mijn ervaring op het speelplein dat ik Don Bosco beter leerde kennen, dat ik ook echt kennis maakte met salesianen die er actief zijn of waren … en van het een kwam het ander en ik bleef ‘plakken’ bij Don Bosco. Vraag aan twintig salesianen of zusters van Don Bosco hoe zij die stap hebben gezet, en bij een groot deel zal die kennismaking met Don Bosco op het speelplein zeker een rol hebben gespeeld. Maar salesiaan (of zuster) van Don Bosco zijn, is meer dan alleen maar speelplein doen of actief zijn bij jonge mensen … Het is een levensengagement opnemen, gezonden

4

naar jongeren, in het voetspoor van Jezus van Nazareth, levend vanuit een gemeenschap. Salesianen of zusters van Don Bosco zijn dus in de eerste plaats religieuzen. En daar maakt die zending naar jongeren deel van uit, natuurlijk niet enkel binnen het jeugdwerk, maar ook binnen het onderwijs, de jeugdzorg, … Je bent op je speelplein, in je jongerenwerking, op cursus of op een of andere activiteit van de Jeugddienst. Misschien ooit wel eens een salesiaan of zuster tegen het lijf gelopen. Zo vreemd is dat ook niet, want op verschillende speelpleinen zijn nog zusters en salesianen actief, misschien niet steeds meer voor de schermen, maar zeker nog ondersteunend. En dat zijn dan zeker niet de jongste religieuzen (ook natuurlijk), er zijn nog verschillende zeventigplussers die dagelijks hun steentje bijdragen tot een geslaagde speelpleinzomer … En ook binnen de Jeugddienst zijn we met een aantal salesianen en zusters van Don Bosco actief: zowel in het beleid, de staf als bij de vrijwilligers. Maar waarom? Wat bezielt die paters en zusters om, soms dag in dag uit, actief te zijn in het jeugdwerk? In de eerste plaats is er, denk ik, dezelfde motivatie als bij de vele andere vrijwilligers: we doen het gewoon graag! Net als andere moni’s, speelpleinmedewerkers, instructoren … geniet ik er ook ten volle van om te spelen, cursus te geven, jongeren iets bij te brengen … Maar daarnaast hangt het ook een stukje samen met onze zending: we zijn nu eenmaal ‘gezonden naar jongeren’. En dat uit zich concreet ook in de engagementen binnen een jeugdwerking. Een paar jaar geleden, op een of andere bijeenkomst met vrijwilligers binnen Jeugddienst Don Bosco, werd stilgestaan bij “de K in Jeugddienst Don Bosco”. Al vrij snel kwam daar naar boven dat een salesiaanse aanwezigheid door de vele vrijwilligers enorm geapprecieerd wordt. Blijkbaar zouden veel vrijwilligers, medewerkers, jongeren … het jammer vinden als we er niet meer zo actief zouden bij zijn.

zusters? Ongetwijfeld wel! En in de toekomst zal dat ook vaker een realiteit worden, want het aantal religieuzen in Vlaanderen daalt sneller dan het stijgt. Maar als ik de vergelijking met het onderwijs even mag maken, dan denk ik dat het er anders zal aan toegaan … Jeugddienst Don Bosco zal (hopelijk) Jeugddienst Don Bosco blijven, en een Don Bosco speelplein zal hopelijk die achtergrond niet uit het oog verliezen. Maar het zal ‘anders’ zijn. Niet beter en niet slechter, maar gewoon ‘anders’.

De tijd dat het speelplein enkel op salesianen of zusters draaide, is voorbij. De toekomst ligt niet zozeer in onze handen, maar wel in die van jullie, de vele jongeren die binnen de jeugddienst, op het speelplein, in de jeugdbeweging actief zijn. En geloof me vrij: ik zie die toekomst met grote verwachting tegemoet! Ik geloof erin!

Maar kan een speelplein of de jeugddienst dan niet perfect functioneren zonder salesianen of

5

INTERNATIONAAL

EEN DIKKE (INTERNATIONALE) PLUIM VOOR ELK VAN JULLIE! (door Katrien Gruyters)

Het zomert op de Jeugddienst en dat zullen ze geweten hebben in de wereld! Mocht jij je om de een of andere reden afgelopen zomer in de buurt van Tanzania, Georgië, Mexico, Zambia, Congo of ergens in Europa bevonden hebben, dan kan het goed zijn dat jij enkele enthousiaste vrijwilligers van de Jeugddienst tegen het lijf liep. Vanaf begin juli vertrokken namelijk meer dan 50 (!!) jongeren en hun begeleiders naar bekende en onbekende oorden om zich als vrijwilliger in te zetten voor een van de projecten van de Jeugddienst: of het nu om te bouwen was in Tanzania, of om een circusproject uit te bouwen tussen de jongeren uit Lubumbashi in Congo of wie weet wel om speelpleinwerking te doen in Georgië, Mexico, Zambia, Nederland, Tsjechië, … stuk voor stuk zijn deze jongeren goud waard! Neem nu bijvoorbeeld de jongeren die met de Urafikigroep vertrokken naar Tanzania. Zij waren elk bereid om zes weken van hun vakantie op te offeren om in Moshi, aan de voet van de Kilimanjaro, een refter te bouwen voor een schooltje voor kindjes met een beperking. Gezwoegd hebben ze en onder de Tanzaniaanse zon gezweet: beton gieten, ijzer vlechten, stellingen bouwen, muren bepleisteren en tussendoor ook nog de tijd vinden om met de plaatselijke bevolking een praatje te slaan of om te voetballen met de kindjes die onze jongeren kwamen aanmoedigen in de werkzaamheden op de werf. En of het ook voor hen een onvergetelijke ervaring werd? De foto’s spreken – mijns inziens - boekdelen, maar je kan het aan enkelen van hen ook zeker persoonlijk komen vragen op 1 december in Jeugdcentrum Vleugel F, waar de infomarkt dit jaar zal plaatsvinden! Maar onze Tanzanianen waren zeker niet alleen op pad in de wijde wereld! Ook de jongeren die zich met Vides inschakelden in projecten in Mexico en Georgië verdienen meer dan een standbeeld: back to basics sliepen de Videssers op de grond

6

in houten hutjes, zonder stromend water in Buena Vista (in Mexico). Of dit hen kon deren?

Zeker niet wanneer ze ontvangen werden door meer dan 200 lachende gezichtjes voor wie ze speelplein gingen organiseren en dat niet op één enkele plaats, maar op elke plaats waar ze kwamen. Hartverwarmend, lijkt je ook niet? Ondertussen vertrok er vanuit België ook nog een extra groepje naar Zambia om er animatorcursussen te geven voor Zambiaanse jongeren die ook zelf een speelpleinwerking (ofte oratorio) willen opstarten of uitbouwen voor de kinderen uit de buurt. Gepakt en gezakt stonden 4 ferme kerels en dames op 27 juli klaar op de luchthaven met koffers vol spelmateriaal om richting Zambia te vertrekken. Hun avonturen kan je gemakkelijk volgen via de blog: http://www.plezieriggeengageerd.be/blog/ ushirika/. Nog meer Afrikaanse avonturen beleven het Mahali-duo Jolien en Liene in het hartje van Centraal-Afrika: Lubumbashi. Ze zijn er bezig met een fenomenaal circusproject dat ze ook samen met enkele lokale speelpleinratten uitbouwen zodat ook zij hun circustechnieken kunnen demonstreren aan de straatkinderen in de projecten van Mama Marguerite. Voor nog meer circus- en speelpleinpret moet je zeker een kijkje nemen op de blog van deze bonte Mahali-bende: http://jolienekatikalubumbashi.skynetblogs.be/

Ik hoor de enkelingen die deze zomer thuisbleven of op hun lokaal speelplein niet weg te slaan waren al denken: “En wij verdienen geen standbeeld?” Integendeel! Weet je dat ook onze speelpleinen en werkingen zelfs zo populair zijn dat er dit jaar weer tien buitenlandse vrijwilligers stonden te springen om naar onze eigen speelpleinen te komen? En hoe ze dat dit jaar deden? Dankzij het Youth in Action programma “EVS” vanuit de Europese Commissie konden zij quasi gratis als vrijwilliger aan de slag op jullie plein. Je hebt het waarschijnlijk zelf gezien of mogen ervaren, zelfs onze eigen speelpleinen waren dit jaar dus weer wat internationaal getint: af en toe een Spaanse Olé die weerklonk in Kinderland, of twee vrolijke Tsjechische meiden die olijk rondliepen op Heidevreugde,… De vrolijke gezichten en vreugdekreten waren enkel mogelijk door jullie hartelijke ontvangst van onze buitenlanders, waarvoor duizendmaal dank!

een dikke pluim! Of je nu naar het buitenland trekt om de handen uit de mouwen te steken of je blijft lekker chillen op je eigen plein, you(th) can make a difference! En Internationaal is all around!

Zo zie je maar, jullie verdienen allemaal meer dan

Tot binnenkort ergens in Europa of ver daarbuiten!

Ziezo, bij deze pak ik zelf nu ook mijn koffers en ga ik de vrijwilligers in Zambia een hart onder de riem steken. En wie weet met welke wilde plannen we weer terugkeren? Ik kan je nu wel alvast verklappen dat je de avond van 1 december best vrijhoudt voor de internationale infomarkt in Leuven, maar meer informatie krijg je hierover in het volgende nummer van de Koerier, tesamen met enkele verslagen geschreven en ervaren door onze buitenlandse vrijwilligers zelf! Het worden avonturen uit Krakow, Chingola, Kabwe, Lusaka, Tbilisi, Ocotepec, Moshi, Lubumbashi, Praag en Rijswijk. Kijk er alvast naar uit!

7

sprokkels

NIEUWE STAFMEDEWERKERS Met een grote glimlach mogen we twee nieuwe stafmedewerkers verwelkomen bij Jeugddienst Don Bosco. Toon Vanotterdijk start eind augustus als nieuwe stafmedewerker Vorming. In deze functie zal hij de verantwoordelijkheden van Koen Dewit overnemen. In september gaat Liesbeth Goossens aan de slag als stafmedewerker Zinspeling. In de volgende Koerier zullen we uitgebreider met hen kennismaken.

JDPK Cup National 2010 De geur van vers gemaaid gras. Het geschal van een vuvuzela in de verte. Het getik van voetbalstuds op weg naar de arena. En acht teams van gladiatoren die strijden voor de winst in het belangrijkste voetbaltornooi van 2010. Dat zijn de taferelen die op 31 juli te aanschouwen waren op de pleinen van Don Bosco Hechtel. Voor het tweede jaar op rij werd daar immers de JDPK Cup National georganiseerd, een voetbaltornooi voor alle speelpleinen en werkingen die iets met Jeugddienst Don Bosco te maken hebben. Het tornooi was een organisatie van Jeugddienst Pat Krimson, een ludiek initiatief van enkele instructoren van Jeugddienst Don Bosco dat in 2009 op een instructorenweekend werd opgestart. Nadat de Mirkens in de eerste editie met de eindwinst gingen lopen, was het dit jaar aan teams van Groene Zone, Halle, Oud-Heverlee, Imago, Oostenrijkkamp DB Hechtel en de instructoren om te proberen hen van de troon te stoten. Geen simpele opdracht, want de Mirkens vaardigden immers twee teams af. In de groepsfase moesten telkens vier ploegen onder elkaar uitmaken welke twee van hen door mochten stoten naar de halve finales. In poule A haalde de Mirkens 1 de groepswinst binnen met het maximum van de punten, voor OudHeverlee die onder meer door een overwinning op de buren uit Heverlee Groene Zone naar de derde plaats in de groep verwezen. Het moedige Halle, dat het zonder wisselspelers moest doen, eindigde vierde in poule A. Poule B werd gedomineerd door Vakantiewerking Imago, maar voor de tweede plaats was het een spannende strijd. Uiteindelijk ging de poulewinst

8

creatiEve rubriek

naar Mirkens 2, net voor het Oostenrijkkamp dat in de laatste wedstrijd de instructoren nog een pijnlijke nederlaag aansmeerde en hen zo verwees naar de vierde plaats in de groep. In de halve finales mochten de twee Mirkensploegen in een bikkelharde strijd uitvechten wie naar de finale zou doorstoten. Uiteindelijk haalde Mirkens 1 het vrij makkelijk met een ruime 5-0 overwinning. De tweede halve finale tussen Imago en Oud-Heverlee was spanning troef, in een gesloten wedstrijd hielden beide teams het op 1-1 en strafschoppen moesten de doorslag geven. Na enkele knappe penalties en nog knappere reddingen mocht Imago naar de finale dankzij een 4-1 zege in de penaltyreeks.

Koken met kinderen

(door Ireen Carette)

Koken met kinderen zorgt vaak voor onvergetelijke momenten. Iedereen beleeft er plezier aan. Natuurlijk moet je met enkele dingen rekening houden. In dit artikel vind je alvast enkele tips en ook enkele recepten. Kinderen vinden het reuzefijn om te helpen in de keuken en kunnen dat al op heel jonge leeftijd. Denken we maar aan groenten wassen, blaadjes van groenten scheuren, groenten snijden, zachte groenten en fruit pletten, vloeistoffen inschenken, ingrediënten afwegen en mengen, iets smeuïg uitsmeren, balletjes rollen, hardgekookte eieren pellen, de keukenwekker zetten en in de gaten houden, creatief zijn met snoep, enz.

Enkele tips voor je begint

In de kleine finale klopte Mirkens 2 het moegestreden Oud-Heverlee nog voor de derde plaats, maar alle ogen waren uiteraard gericht op de finale tussen de Noord-Limburge buren, die bovendien een herhaling was van die van vorig jaar. In een beladen wedstrijd kwam Imago op een 1-0 voorsprong, waarna de Mirkens de druk opvoerde. Tijdens een rommelige fase voor doel scoorde de Mirkens de gelijkmaker, maar die werd afgekeurd wegens trek en duwwerk. Toen Imago enkele minuten later voor de tweede keer scoorde, was de strijd beslecht. Zij mogen zich de trotse winnaar noemen van de JDPK Cup National 2010, maar uiteindelijk ging iedereen tevreden (én met spierpijn) naar huis na een leuk weerzien met vele Jeugddienstvriendjes. Laat de trainingen voor volgend jaar alvast beginnen! Meer info: www.jdpk.tk of op de Facebook-pagina van Jeugddienst Pat Krimson.

• Zorg ervoor dat je het recept, bij de hand hebt en vooraf goed doorgenomen hebt. • Lijst de taken voor de kinderen op. • Voor je met de ingredienten in aanraking komt: handen wassen (en afdrogen). • Lange haren doe je best in een staartje, of zet ook koksmutsen op. • Voor kleine kinderen voorzie je ook best een schort. • Zorg ervoor dat alle ingrediënten en benodigde keukenmaterialen (messen, weegschaal, mixer,...) aanwezig zijn. • Zorg ervoor dat de groep kinderen niet te groot is, of dat er voldoende animatoren zijn. • Pas het materiaal en de recepten aan aan de leeftijd van de kinderen. • Wees voorzichtig met vuren (maak afspraken in verband met de oven,het vuur of andere elektrische apparaten als je die gebruikt) en gevaarlijke messen. • Vergeet de afwas niet. • Gooi afval en andere niet (meer) eetbare dingen vlug in de vuilnisbak voor ze tussen al

dat lekkers verzeild geraken. • Vergeet zeker niet alle groenten en fruit vooraf te wassen en zorg voor een propere werkplek om te starten. • Als de kinderen het eten dezelfde dag nog gaan opeten maak dan alvast een briefje voor de ouders waarop je meldt dat hun kind vanmiddag heel lekker eten heeft gemaakt en ook zelf heeft opgegeten waardoor hij of zij niet meer alle meegebrachte boterhammetjes kon opeten. • Gebruik geen te onbekende ingredienten of je loopt het risico dat de kinderen het niet lusten en je zelf alles moet opeten, tenzij dat natuurlijk de bedoeling is. • Voorzie ook tijd om het lekkers op te eten. • Als de kinderen het eten mee naar huis nemen, voorzien dan potjes of zakjes of...

Inkleding Koken is meer dan koken alleen en wordt veel leuker als de ingrediënten eerst gevonden of gewonnen moeten worden. Of je kan uiteraard je kookactiviteit altijd inkleden, maak er een echte wedstrijd van, een tentoonstelling, een proeverij, een voedingssalon,..., of speel Mijn Restaurant (ideaal voor op kamp met tieners!!!), Master Chef,.... Een beetje animatie om het koken op te 9

smukken kan nooit kwaad en maakt de activiteit eens zo leuk. Voor zij die toch niet met de koksmuts zijn geboren: inkleding van de tafel en de eetplek, versieren van het eten (wel zorgen dat het eten eetbaar blijft natuurlijk), het maken van een grote menukaart/ prijslijst, het gaan kopen van de nodige ingredienten, op zoek gaan naar mensen die willen komen proeven/eten, natuurlijk moet er ook iemand het eten serveren,...

Enkele eenvoudige recepten om mee te starten

Hoe maken?

Peren egeltjes

1. Smelt de boter. 2. Voeg de chocolade toe in kleine stukjes en laat smelten. 3. Meng de suiker en de Rice Crispies er goed door. 4. Maak met 2 lepels kleine hoopjes op aluminiumfolie. 5. Laat ongeveer 2 uur afkoelen in de koelkast.

Wat heb je nodig?

Gevulde bootjes Wat heb je nodig?

Frostie Rotsjes

Vouwblaadjes Chips, snoepjes, ...

Wat heb je nodig?

Hoe maken?

100 g Rice Crispies 250 g chocolade 100 g boter 100 gr suiker

1. Vouw bootjes van papier en versier ze. 2. Vul de bootjes met chips of een andere lekkernij.

Peren uit blik Amandelschilfers Rozijnen Hoe maken? 1. Laat de peren in het vergiet uitlekken. 2. Leg de peren met de halve ronding naar boven en steek ze vol met amandelschaafsels zodat ze op egels lijken. 3. Laat het voorste stukje vrij en steek daar rozijnen in als oogjes en neusje.

UFO-taart Wat heb je nodig? Suiker Witte yoghurt Smarties Perziken uit blik Hoe maken? 1. Meng suiker door een pot witte yogurt. 2. Schep een bodempje gesuikerde yoghurt op platte borden. 3. Leg in het midden van het bord yoghurt een halve perzik. 4. Boord de yoghurt af met Smarties. 5. Je ufo is klaar!

Tomatenbootjes Wat heb je nodig? Tomaten Komkommer Cocktailprikkers Hoe maken? 1. Was de tomaat en de komkommer en droog ze af. 2. Snij de tomaat in vieren en de komkommer in schijven van ongeveer een halve cm dik. 3. Snij uit die schijven driehoekjes. 4. Prik in het midden van het stukje tomaat een tandenstoker. 5. Op de tandenstoker prik je vervolgens een

10

driehoekig stukje komkommer. 6. Zo kan je op je bord een hele haven met tomatenscheepjes maken.

Komkommer krokodil Wat heb je nodig? Komkommer Kaaskorstjes of knutselpapier Kaas Worst/salami Prikkertjes Hoe maken? 1. Snij aan de onderkant van de komkommer een laagje af zodat hij beter blijft liggen. 2. Snij de voorkant open voor de bek. 3. Snij over de lengte van de rug van de krokodil een V-vorm uit. 4. Draai die V om en maak er inkepingen in. 5. Leg ze met de inkepingen naar boven weer op zijn rug. 6. Snij van de kaaskorstjes 4 voetjes uit en leg ze naast de komkommer op de schaal. 7. Van de kaaskorstjes kun je ook tanden en de bek en ogen maken. (in plaats van kaaskorstjes kun je ook knutselpapier gebruiken.) 8. Maak nu prikkertjes met stukjes kaas en worst en prik ze op de krokodil.

Schildpadjes Wat heb je nodig? Appel Blokjes kaas Rozijnen Druiven Cocktailprikkers Hoe maken? 1. Was de appel, snij hem doormidden en haal het klokhuis eruit. 2. Prik de blokjes kaas als pootjes aan de onderkant van beide appelhelften met stukjes cocktailprikkers. De bolle kant vormt het schild. 3. Prik een druif als kopje aan de voorkant. 4. Versier het schild met rozijnen

11

instructoren Een al wat ingewikkelder recept De snoeptrein Wat heb je nodig? 10 snoeprepen (bv. Mars of Milky Way) 18 Petit Beurrekoekjes 9 boudoirkoekjes 6 eetl. melk 1 kopje chocolademelk Voor de afwerking: Wielen: bv. zure hosties Schouw: 1 sigaarkoekje Smarties om de wagonnetjes te versieren Spoorlijn: mikadokoekjes Enzovoort: je kan nog een station bouwen van snoep, reizigers,... Snij de snoeprepen in stukken en doe ze samen met de melk in een steelpan die je in een grotere pan heet water zet (au bain-marie). Laat het snoep zachtjes smelten en roer af en toe goed om tot een zachte, goed smeerbare chocolade-karamelpasta. Laat de steelpan in het warme water staan, zodat de pasta niet direct opnieuw opstijft.

ze de locomotief voor de wagonnetjes. Steek er het sigaarkoekje op voor de schouw. 2. Voor de wielen: druk de zure hosties zachtjes tegen de chocolade-karamellaag tot ze er lichtjes aankleven. Gebruik mikadostokjes als treinsporen. 3. Werk de treinwagonnetjes af zoals je wenst. Versier ze bv. met Smarties. 4. Je kan de treinwagonnetjes ook maken, door middel van cake, die je dan bestrijkt met bijvoorbeeld gesmolten chocolade. Uiteraard bestaan er nog veel meer en ook heel wat gezondere recepten. Kijk hiervoor maar eens rond op internet. Smakelijk!

Nieuw vlees in de kuip De speelpleinzomer mag dan al net achter de rug zijn; een nieuw Jeugddienstjaar komt reeds de hoek om piepen! Een nieuw jaar vol humor, GRAPfuiven én cursussen! En deze cursussen zouden geen Jeugddienstcursussen zijn zonder onze allerliefste instructoren. In de twee vorige edities van Koerier werden reeds een aantal groentjes voorgesteld. Deze groentjes zijn duidelijk niet op één hand te tellen, daarom gaan we lustig verder met de voorstelling. Dit keer staan Filip, Ine en Iris jullie te woord.

“Wie zijn onze nieuwe, enthousiaste instructoren?”

Afwerking: 1. Schik op een vlakke dienschotel 5 gebakjes achter elkaar, plaats de eerste 2 tegen mekaar en laat dan telkens 2 cm tussen. Plaats het 6e gebakje boven op het eerste: samen vormen

12

Ik ben in het dagelijkse leven: fulltime student in Leuven Mijn meest positieve eigenschap: ongetwijfeld mijn flexibele chakra’s en het vermogen om enthousiast te blijven na vier opeenvolgende maaltijden met blinde vinken … Mijn meest negatieve eigenschap: licht autistische kantjes en het onvermogen de juiste lottocijfers in te vullen Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: het leven te kort was om het niet te doen. Ik werd instructor omdat: ik heel graag blinde vinken lust en mijn chakra’s op de dag van mijn inschrijving wel zeer gunstig waren.

Bereiding: 30 min., enkele uren vooraf 1. Bekleed een platte schaal met bakpapier of aluminiumfolie en leg 6 Petit Beurrekoekjes los van elkaar. Bestrijk elk koekje met de zachte chocolade-karamelpasta. 2. Schik op elk koekje 3 halve boudoirkoekjes die je eerst even in de chocolademelk onderdompelt, naast elkaar. Bestrijk opnieuw met chocolade-karamelpasta, leg er daarna een Petit Beurrekoekje op dat je in chocolademelk dompelde en opnieuw een laagje pasta. Eindig met een droog Petit Beurrekoekje. 3. Bedek de boven- en zijkanten van elk gebakje met de pasta.

mantel van de humor staat de naakte waarheid nog het best!’, ‘Vaak is den dikwijls van de middenstand!’

Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: Lichtbewolkt met weinig tot geen kans op neerslag en overwegend zon met een gemiddelde temperatuur van 21°C. Mijn droom-cursusthema: ‘Michael Jackson meets Liliane St. Pierre’ vs. smurfenland Wat neem je steevast mee op cursus?: Reserve blindevinken (ik mag er niet aan denken dat we ooit door de voorraad heen zouden zijn) Met wat kunnen anderen jou altijd verrassen? Blinde vinken werken ALTIJD! Mijn naam: Filip Bosman Mijn leeftijd: 21 Ik woon in: Kampenhout Mijn hobby’s: speelplein Groene Zone =) Mijn (levens)motto’s: ‘Wie zich niet ergert maar verwondert, wordt geen 80 maar wel 100’, ‘De

Met welke BV zou je wel eens cursus willen geven en waarom? Pieter De Crem: dan zijt ge toch al zeker dat ge niet de grootste loser zijt op de cursus en bovendien lijkt elke beslissing die niet van de Pieter zou komen een goede. Kortom: al wie naast Pieter staat, zou een held lijken! De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Marokko 2007

13

JAARPROJECT

Mijn naam: Ine Van Dijck Mijn leeftijd: 20 zomers Ik woon in: een huis Mijn hobby’s: Sporten, sputteren, spetteren en speelplein Mijn (levens)motto: Wie niet waagt, niet wint! Mijn meest positieve eigenschap: enthousiasme Mijn meest negatieve eigenschap: perfectionisme Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: ik zin heb in een nieuw avontuur en ik ervan overtuigd ben dat de Jeugddienst er vele te bieden heeft! Mijn droom-cursusthema: Chocolade! Pakt dat ik mijn ultieme cursus gemist heb...=) Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Teveel activiteit aan de ontbijttafel/ Pudding in je haar!! Met wat kunnen anderen jou altijd verrassen? Nieuwe ideeën en spelen, onvergetelijke ervaringen en liefst vele! Met welke BV zou je wel eens cursus willen geven en waarom? Cara Van der Auwera. Ze lijkt me sympathiek, grappig, energiek, een harde werker en gek in de kop, wat wil je nog meer? Mijn leukste cursuservaring: Blacklightbodypaint op basiscursus! We hebben ons echt kostelijk geamuseerd met het volkladden van alles en iedereen!! Maar de eerstvolgende weken durfde ik wel niet meer uit te gaan, van schrik ervan te worden beschuldigd niet te zijn gewassen! Mijn meest bizarre cursuservaring: Op VV was de centrale ruimte voor een spel omgebouwd tot een souks, een Marokaanse markt, maar zo realistisch tot warmte en geuren toe, dat je je écht in Marokko waande! We hebben dat spel toen niet gewonnen, maar de avond was wel sùperfijn!! Dit wil ik zeker en vast eens doen: Bunjeejumpen Mijn speciale boodschap voor Guido: Keep up the good work!

14

Buitenaards bezoek op de speelpleinen

(door Lien Veys)

Mijn naam: Iris Denayer Mijn leeftijd: 22 jaar Ik woon in: Neerijse Mijn hobby’s: zoveel mogelijk speelpleinen uittesten, Akabe, nieuwe vriendjes maken Mijn (levens)motto: Mik steeds hoger dan het doel, want de pijl zakt bij het vliegen. Ik ben in het dagelijkse leven: student psychologie Mijn meest positieve eigenschap: ik kan mij goed inleven in anderen en doe dit ook voortdurend Mijn meest negatieve eigenschap: ik kan af en toe wat lui overkomen. Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: ik geen leven heb Ik werd instructor omdat: ik graag grenzen verleg en heel benieuwd was om dit eens te doen Mijn droom-cursusthema: iets waarbij we heel het gebouw vol snoep mogen hangen zodat je eigenlijk constant kan eten. Het thema op zich maakt me geen ** uit, als er maar eten in overvloed is. De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: chocolaterie-stand op 50 jaar Don Bosco Met wat kunnen anderen jou altijd verrassen? Kinder Bueno’s, een lekkere taart, een dame blancheke, noem maar op. Ik ben echt geen moeilijke! Wat neem je steevast mee op cursus? Telefoonnummers van pizzeria’s in de buurt (ge kunt maar beter voorbereid zijn, zeg ik dan!) Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Bwa, hoe zal ik het zeggen… gewoon zorgen voor genoeg koks en dan voorkomt ge al heel wat rampen. Mijn meest bizarre cursuservaring: een briefje met “Ik ben door.”

Op dinsdag 12 juli landden een aantal marsmannetjes op speelplein Groene Zone, mooi uitgedost in paarse pakjes met een gouden cape. Achter hun bizarre maskers gingen de gezichten schuil van Koen Timmermans en Katrien Wauters. Ze gedroegen zich nogal vreemd en maakten de kinderen van het speelplein duidelijk dat ze naar de planeet Aarde waren gereisd om hulp te zoeken. Ze hadden namelijk een groot probleem: Marsoen, de energiemarsman die ervoor zorgde dat Mars kon draaien, was doodziek. Een befaamde dokter op Aarde, verpersoonlijkt door Silke Demesmaeker, meende dat hij enkel gered kon worden door allerlei medicijnen in te nemen. Hijzelf had er echter niet voldoende in voorraad om de doodzieke Marsoen te genezen. Gelukkig waren de kinderen van Groene Zone bereid om te helpen. Door het uitvoeren van opdrachten konden ze medicijnpunten verdienen. Zo konden ze muziekinstrumenten knutselen om muziekpunten te verzamelen, fruitpunten winnen bij de fruitmachine, medicijnmanpunten verdienen door het verhaal van een waarzegster naar

waarheid te schatten, enz. Zelf kreeg ik de kans om, samen met een aantal kindjes die extra zorgen nodig hebben, mee te doen aan het spel en ook punten te verdienen. Na een tijdje zagen we dat er al erg veel punten waren verzameld en dat Marsoen zich steeds beter begon te voelen. De dokter vertelde ons dat de energiemarsman terug naar huis kon. Zo namen we afscheid van onze nieuwe vrienden van Mars, die weer opstegen met hun prachtig, paars ruimteschip. Van de meeste kinderen kreeg ik positieve reacties op het spel, ook van een van mijn zorgenkindjes, die vooral de dokter tof vond. En het was inderdaad plezant. Er was veel interactie tussen het publiek en de marsmannetjes van de Jeugddienst, waardoor de kinderen zich nog beter in het verhaal konden inleven.

15

DBYN

EINDE VAN MIJN STAGE

(door Martina Finck)

Beste Koerierlezer(es),

Later vernam ik dat diezelfde marsman nog een paar keer ziek is geworden maar dankzij de hulp van enthousiaste kinderen op alle Don Boscowerkingen geraakte hij er telkens weer bovenop. Ik had de eer om alle marsmannetjes nog eens te ontmoeten toen ze met hun ruimteschip halt hielden op het speelplein van Don Bosco Halle. Er was een nieuwe marsman bij die verdacht veel op Jan Van den Bergh leek. En blijkbaar was ook Liesl Demesmaeker voordien al even opgepikt door de ruimtemannetjes die dan in haar huid kropen. En daar speelde zich dan hetzelfde verhaal af als in Groene Zone, met enkele aanpassingen. Zo had de dokter bijvoorbeeld echte medicijnbussen mee om de medicijnkaartjes in te doen. Voor mij was het echter ook nog anders omdat ik de rol mocht spelen van een van de waarzegsters. In de huid kruipen van zo’n verhalenvertelster, bij wie de kinderen mochten langskomen om de waarheid te achterhalen, had toch wel iets. Het was dus ook erg leuk om als moni deel uit te maken van het spel, al vonden de kinderen zelf het zeker even plezierig.

kan ik niet veel vertellen, maar ook daar leek het super te zijn. En dan was er natuurlijk nog de sessie voor de animatoren, met een levensgrote en lichtelijk hervormde vier-op-een-rij, waarna we zelf de handen uit de mouwen mochten steken. We kijken al uit naar de voorstelling van het jaarproject over twee jaar en ik hoop dat intussen alle marsmannetjes gezond en wel de weg terug hebben gevonden naar hun eigen planeet!

Op het eerste weekend van juli was ik in het Oasecentrum in Brussel om jongeren uit de Tsjechische Republiek, Malta, Slowakije en Spanje te ontmoeten. De jonge vrijwilligers waren voor twee weken als animatoren op de Belgische speelpleinen. Het was een mooi weekend vol actie om elkaar te leren kennen. We speelden verschillende spelletjes uit alle landen. Ole, Agnetha, Lisbeth, Aurelie en Katrien G., die de jongeren op de speelpleinen begeleiden, gaven een sessie over organiseren en hoe spelen te begeleiden op de speelpleinen. Het was heel interessant om meer details te weten over België door namen te verzamelen van beroemde mensen, mayonaise te maken, liedjes te zingen of typische Belgische dansen te doen.

Mijn laatste grote project van deze stage was de “STEP 1 training course” in Krakow in het midden van juli. Ter voltooiing van mijn leerproces tijdens de stage ging ik naar de uitwisseling van jongeren “Intercultural Crossroads in Europa” als ondersteunend personeel. De uitwisseling van jongeren was een 7-daags programma gericht op intercultureel leren en Europees burgerschap door middel van een reeks van niet-formele en creatieve sessies. Ik was bezig met de praktische ondersteuning zodat de groep leiders zich kon richten op hun sessies. Ik nam deel aan de sessies en maakte foto’s, die ik verwerkte in een film aan het einde van elke dag. Het was leuk om te zien hoe de deelnemers hun landen voorstelden aan de hele groep. Naast de sessies over communicatie, conflicten en creativiteit maakten we een city game in Krakau en gingen raften. Deze week was erg interessant om 40 nieuwe jongeren uit 8 verschillende landen te ontmoeten en ik vond het een leuke ervaring. Daarnaast heb ik genoten van mijn vrije tijd om vrienden te ontmoeten op de Oude Markt in Leuven. Inmiddels heb ik een aantal internationale vrienden uit mijn taalklas en mijn studentenhuis. Het was leuk om met hen op de Oude Markt naar de wedstrijden van het wereldkampioenschap voetbal te kijken. Ik maakte ook uitstapjes naar Namen, Brussel, Antwerpen en Brugge. Maar ik weet dat er vele mooie plekken zijn voor de volgende keer dat ik België nogmaals zal bezoeken. Mijn stage eindigt op de 13/08/2010 en ik heb niet meer veel tijd. Dat is waarom ik graag een korte samenvatting van dit half jaar wil geven.

In de volgende twee weken ging ik op bezoek op de speelpleinen van Heverlee en Oud-Heverlee, in het kader van mijn stage.

• Ik heb genoten van de tijd te midden van het internationale team van DBYN.

Over wat er bij de kleuters en de tieners gebeurde,

16

17

DBYN ZINSPELING veel weg van een klein kasteeltje, met veel groen rondom om te spelen en te wandelen. Nochtans kan het de charmes van de blokhut in Ventron niet overschaduwen. Ondanks (of dankzij?) zijn primitiviteit blijkt de hooggelegen hut toch één van onze favoriete overnachtingsplekjes.

• Ik leerde veel over culturele diversiteit door te werken met partners en via het netwerk deel te nemen aan de opleidingen. • Ik leerde veel over pc’s en project management. • Ik heb veel nieuwe internationale vrienden. • Het studentenhuis was erg vies maar ik vond er een heel goede vriendin. Niettegenstaande dat ik Leuven heb kunnen leren kennen en ik van de stad, de mensen en het werk hou, verheug ik me erop naar Duitsland terug te gaan omdat ik mijn oude vrienden kan zien en met mijn studie voortzetten.

Fietstocht Turijn ‘10

(door Ruth Six)

Vrijdag 16 juli stonden de eerste fietsers al aan de deur van het Oasecentrum. Joris, Wouter, Niels en Steven wilden alvast even opwarmen en de fietsen testen, voor ze aan het echte werk te beginnen. Ook de kook- en volgploeg stond al vol ongeduld klaar om de sportievelingen te begeleiden. Zaterdag zijn alle valiezen en ander materiaal, na heel wat puzzelwerk, dan toch min of meer op tijd in de wagens geladen en breekt de tijd van afscheid aan. Familieleden die onze dappere fietsers komen uitzwaaien, worden nog gauw geknuffeld, de noveenkaars wordt doorgegeven, zodat iedereen zijn naam erop kan schrijven, er worden enkele bemoedigende woorden toegesproken, en daar gaan ze… De eerste dagen verlopen vrij rustig en vlot, zonder echte incidenten. We worden in Vencimont voortreffelijk ontvangen en in Ventron pikken we een openluchtoptreden mee, waarbij Stef de avances van een serveuse afslaat en Wim en Elias als echte helden een springbal uit het water redden voor de jonge eigenaars. De jeugdherberg in Nancy heeft

18

Algauw wordt een vaste rolverdeling in het peloton en zijn begeleiders duidelijk. Annelies ontpopt zich tot een ware gênante-verhalenvertelster, Wim kan zijn droom realiseren als “meneer Pastoor van de mobiele parochie,” bijgestaan door de raad van wijzen, in de persoon van Don Giacomo (Jacky). Elias, die de titel van dorpsgek verovert, laat steevast de groep ver achter zich bij elke beklimming, maar als we de afdalingen mee in rekening brengen, blijkt Ruben toch de kampioen van de cols. Het bezorgde hart van Ruth staat zo ongeveer stil wanneer hij en Joris duizelingwekkende snelheden halen bij de afdalingen. Stef houdt in elke situatie het hoofd koel, ondanks het feit dat hij liever op de fiets zou zitten dan in de wagens. En Pieter vervult plichtsbewust de bezemfunctie van de groep. Meer in de middengroep vinden we Pieter-Jan en Corneel, die zich eerder op de achtergrond houden, maar zich niet zomaar laten afrijden van de kopgroep. De gebroeders Ken en Kevin zijn aan elkaar gewaagd en houden het zelf opgesteld klassement nauwgezet in de gaten. Niels en Wouter blijven lachen tijdens de zwaardere stukken, en staan altijd klaar met grappige opmerkingen. Fien moet als enige meisje op de fiets zeker niet onderdoen voor de jongens, ondanks haar twijfels. Steven steekt strak in’t zwart en heeft de touwtjes stevig in handen. Het onderscheid maken tussen een vrachtwagen en

een bus blijft echter een uidaging. Ook de enorme eetlust van de fietsers valt de kookploeg zeer snel op. De kilo’s koeken en liters frisdrank die verbruikt werden, zijn nauwelijks voor te stellen, om nog maar te zwijgen van de bergen rijst en ander warm voedsel die binnengespeeld werden. Aangezien de kookploeg de immense nood in vraag stelt, rekent Pieter het voor ons uit om het wat visueel voor te stellen: als je gemiddeld 36 blikjes cola verbruikt per rit kan je die moeilijk allemaal als cola naar binnen werken… En dus werd de voorraad koeken dagelijks massaal aangevuld.

Tijdens onze stop in Zwitserland kon er nog wel een partijtje pingpong af bij sommigen. De energie van die fietsers is niet te onderschatten en dat terwijl de ritten stilaan zwaarder worden. En ook het weer wil al eens tegenzitten. De weg naar Pontarlier was zeker niet de kortste, en we werden getrakteerd op een eerste buitenlandse plensbui. Tijdens de middagstop kunnen we ons verwonderen over de creativiteit van sommigen om wat op te warmen… Waarom niet onze Fien oprollen in een deken en onder de mat leggen? Als Fien het niet warm kreeg, dan wel de omstanders van het lachen! Anderen hielden zich dan weer bezig met het bedenken van hele complottheorieën (vermeende onenigheid in de keukenploeg en dergelijke) over waarom de soep en de omelet zo stevig gekruid waren. Ook ’s avonds in Annecy zat de sfeer er wel in aan tafel. De serveerster bleek goed voorzien van een dikke laag make-up, wat onze theoretici van dienst deed vermoeden dat ze niet goed meer zag wat ze deed: haar onhandigheid, waardoor de

19

ZOMER VAN 2010 helft van onze desserts op de grond belandden, was alweer aanleiding tot veel hilariteit alleszins. De route naar Annecy werd nog zwaarder, het was de langste uit de reeks en ze ging bovendien gepaard met onophoudelijke regen. Tijdens deze rit is duidelijk de samenhang tussen regen en lekke banden bewezen. 4 lekke banden, een fietsketting die dubbel lag en vele kilometers later komen we uiteindelijk toch net op tijd aan in de jeugdherberg om nog mee aan tafel te kunnen. Wanneer de ene net goed in conditie begint te raken, en de ander stilaan aan het einde van zijn krachten komt, volgt de kroon op het werk van de bergritten. Een opwarmertje en twee stevige kuitenbijters die de wielerfanaten niet onbekend in de oren zullen klinken (Cormet de Roselend en Col d’Iseran) staan op de achtste dag op het menu, een recept met een gemiddelde stijgingsgraad van 3,18% over de hele rit. Gelukkig is de rit daarop overwegend dalend, om aan te komen in de jeugdherberg waar we de rest van de tijd zullen verblijven. Dag tien is slechts een halve dag fietsen,

20

maar vormt wel de kers op de taart… De aankomst op Colle Don Bosco verloopt haast ceremonieel. Mooi om zien hoe alle dertien onze fietsers op één lijn naast elkaar de laatste stijgende meters afleggen en elkaar feliciteren met de sportieve prestaties. Na de traditionele groepsfoto’s voor het huisje van Giovanni Bosco volgt dan ook een feestelijke picknick en gaan de fietsen voor de rest van de tijd in de camionette. De laatste twee dagen worden besteed aan uitrusten, de toerist uithangen en ons verdiepen in het leven van Don Bosco. Het moge duidelijk zijn dat we met een ijzersterke ploeg op weg waren, die zich niet liet afschrikken door een paar kilometertjes extra. De opmerkelijke quotes (“vrouwen moeten doen waar ze goed in zijn: de mannen verwennen”) en scherpzinnige opmerkingen waren handelsmerk van zowat de helft van de Turijnreizigers, met talloze hilarische momenten als gevolg. Ik kan na een reis als deze alleen maar de wijze woorden van mijn collega bevestigen: Turijnreizen zijn verslavend!

21

U WAS WEER GEWELDIG!

SHOTPAGINA

door ventiel

J-Adventure Beringen 2010 (door Glenn Mariën)

Thema inspector Joe:

Het inspector team kwam in een wereld terecht waar iedereen verdacht is. Met spelletjes als levende cluedo en zelfgemaakte paintball kon iedereen zich goed uitleven. Tijdens al deze mega spelen moesten de kinderen ook nog goed opletten want er was een mol onder hen die ontmaskerd moest worden. Na al dat speurwerk in hittegolfweer was er nood aan wat verfrissing. Samen met de oudere groep gingen we op daguitstap naar ‘Hengelhoef’.

het oplossen van een BV moord, net zoals in een echte soap. De BV groep had ook nog enkele extra uitdagingen zoals een tweedaagse en een half dagje windsurfen. De tweedaagse werd zeer vlot uitgestapt en dat was iets waar iedereen trots op was. Surfen bleek voor de meesten een pak moeilijker dan verwacht, gelukkig was er weinig wind en dat maakte de eerste wankele stapjes op een surfplank al wat stabieler.

Pret verzekerd! Thema BV’s Bij onze BV’s kwamen alle geheimen uit de wereld van VTM en VT4 naar boven. Terwijl de ene groep succes boekte door een cd op te nemen samen met Rihannna, maakte de andere groep een single met Sam Gooris. Er werden ook allerlei spelen zoals bijvoorbeeld

22

23

S

ik n . e b k nu boe ker : . ij t k t h t he j ba oek g k e ui hi s z ins r is een an m pr e ij m o r S e we t m e f, jn d n ef up die zi S a ij de om d. D ge s h ik bo win en i n e , n s rre m be ee lt d e i o P S en t ik ee n ke oe ij sp e La m an of en h V ar

S

ij Vr

na

juli - september 2010 19e jaargang # 3

Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks

OM