Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks
januari - maart 2010 19e jaargang # 1
INTRO
COLOFON Tijdschrift Koerier 19e jaargang, nr. 1 editie januari - maart 2010 Verschijnt driemaandelijks Redactie Bart Boone Kürt Maes Rein Meus Koen Timmermans Ireen Carette Mit Van Gompel Tekenaar Ventiel Lay-out Philip Tregunna
Verantw. uitgever Guido Stoop
Jeugddienst Don Bosco vzw
Don Boscolaan 15 3050 Oud-Heverlee E-mail
[email protected] Abonnement €8 voor 4 nummers 431-4771341-75 (vermelding “Koerier”) Website www.jeugddienstdonbosco.be
Internationale website www.donboscoyouth.net
Beste Koereur, Beste Koerieuze, Beste Curieuze, Daar is de lente, daar is de zon... Wanneer jullie deze koerier lezen ongetwijfeld wel, nu wordt er nog maar eens (smeltende) sneeuw voorspeld. Lente … in vele jeugddiensthoofden worden er dan al speelpleinen en jongerenkampen opgebouwd. Maar voor het zover is, zijn er uiteraard nog de Paascursussen: nationaal en internationaal. Lente … ook het ideale weer om een ballonvlucht te maken. Dat doet me er aan denken, wie heeft eigenlijk de quiz gewonnen? En hoe was de quiz? Lente … grote kuis en ook tijd voor grote knutselwerkzaamheden. Je vindt er alles over in deze editie van Koerier. Ideaal om je kamp of speelplein mee op te bouwen. Verder kan je ook kennis maken met enkele nieuwe instructoren. In de paasvakantie is er namelijk weer vers instructorenbloed te bewonderen op de cursussen. En we gluren ook eens bij de buren van het Oasecentrum! Nuja buren, ze horen gewoon bij de jeugddienst: welkom trouwens! Na de speelplaatsanimatie in Hechtel, gingen we nu eens een kijkje nemen in Haacht, want ook daar kennen ze speelplaatsanimatie! Wat vind je niet in deze koerier, of beter wie vind je niet: Koen Dewit. Koen werkt sinds kort enkele straten verder, maar je zal hem zeker nog tegenkomen als vrijwilliger op de jeugddienst. Namens de redactie van Koerier wil ik Koen bedanken voor zijn Koerierse inzet. En Koen, je mag nog altijd artikels schrijven hoor! Goed, jullie zijn ongetwijfeld al aan’t trappelen om verder te lezen in deze koerier, dus ik ga jullie niet langer tegenhouden! Veel leesplezier! Ireen
KALENDER 2010
Zomerkampen Hallo!
Hunker jij ook al naar de zomervakantie? Ravotten in de grasgroene velden, spelen met waterballonnen of genieten van een schitterend kampvuur? Heb je zin om samen met je vrienden dé vakantie van je leven te beleven? De heerlijke kampsfeer op te snuiven? Ideaal, hieronder presenteert Jeugddienst Don Bosco zijn kampenaanbod. - 13 tot 15 mei – Rugzakkentocht (16 tot 18 jaar) - 3 tot 10 juli – Ga terug in de tijd… (6 tot 8 jaar) - 3 tot 10 juli – Ontrafel het mysterie! (9 tot 12 jaar) - 3 tot 10 juli – Een enthousiaste bende?! (13 tot 16 jaar) - 12 tot 16 juli – Tussenuit (minstens 16 jaar) - 7 tot 13 augustus – The Sky is the limit (12 tot 15 jaar) - 14 tot 20 augustus – Adventure (16 tot 18 jaar) Beleef het meest onvergetelijke zomerkamp beladen met allerlei fantastische activiteiten samen met toffe kampgangers en een ervaren begeleidingsploeg! Tot op kamp!
ACTIVITEITEN-KALENDER Wat staat er nog te gebeuren in werkjaar 2009 – 2010? 04 – 11/04/2010 05 – 10/04/2010 09 – 13/04/2010 24/04/2010 1/07 – 6/08/2010 2 – 17/07/2010 3 – 10/ 07/2010 3 – 10/07/2010 3 – 10/07/2010 17/07 – 13/08/2010 18 – 25/07/2010 27/07 – 23/08/2010 1 – 31/08/2010 7 – 13/08/2010 14 – 20/08/2010 6 – 20/09/2010
Training (Duitsland) projectmanagement Basiscursussen Cursus Hoofdanimator Cursusreünies en Grapfuif Urafiki in Tanzania Group EVS in België Kamp van 6 tot 8 jaar (Ga terug in de tijd…) Kamp van 9 tot 12 jaar (Ontrafel het mysterie!) Kamp van 13 tot 16 jaar (Een enthousiaste bende?!) Group EVS in Nederland Europese uitwisselingsweek (Polen) Ushirika in Zambia Mahali in Congo Kamp van 12 tot 15 jaar (The sky is the limit) Kamp van 16 tot 18 jaar (Adventure) Compostella voettocht
De internationale zomer van 2010: Animator Exchange over heel Europa (juli – augustus) (Spanje, Tsjechië, Slovakije, ...) Projecten in Tanzania, Zambia, Rwanda, Congo, Georgië en Mexico.
2
3
WAAROM? DAAROM!
Europese Jongerenhoofdstad
(Koen Timmermans)
De Jeugddienst Don Bosco-quiz is ondertussen al even voorbij, maar misschien was dit wel een mooie vraag geweest: welke Europese stad mag zich in 2010 de Europese Jongerenhoofdstad noemen. Weet jij het antwoord? Je voelt het misschien al aankomen, misschien ook niet … Juist ja, Turijn mag dit jaar die titel dragen … En als jeugdwerking die dan ook nog eens zijn verre roots in Turijn heeft liggen, kunnen we niet anders dan er ook iets over te schrijven! Maar over Turijn als Europese Jongerenhoofdstad iets schrijven, is makkelijker gezegd dan gedaan … Een snelle zoektocht op internet levert niet onmiddellijk veel resultaat op. Maar er is gelukkig toch wel wat achtergrondinformatie te vinden. In 2009 was Rotterdam de eerste Europese Jongerenhoofdstad. De Nederlandse stad had zich die titel zelf toegekend en zette tal van initiatieven op naar jongeren toe. Het idee was dat elk jaar een andere stad de fakkel zou overnemen, en dus dit jaar mag Turijn zich de Jongerenhoofdstad van Europa noemen. Daarbij komt ook nog eens dat de Verenigde Naties 2010 hebben uitgeroepen tot Internationaal Jaar van de Jeugd (en dat jaar start op 12 augustus 2010) Je merkt het: de jeugd krijgt aandacht… De stad Turijn maakt van dit jaar gebruik om te werken aan een uitgebreider jeugdbeleid. Er worden tal van initiatieven op touw gezet, er komen structurele aanpassingen … kortom, jongeren krijgen de kans om elkaar te ontmoeten en op en top jongere te zijn! Een stad als Turijn biedt ontzettend veel mogelijkheden naar jongeren toe. Zoals in elke grootstad leven er veel jonge mensen en komen ze uit zeer verschillende milieus. Er zijn de geboren en getogen ‘Torinezen’, er zijn de Italiaanse inwijkelingen en er zijn de buitenlandse
4
jongeren die naar Turijn afzakten, al dan niet met hun ouders. Je zou verschieten wat een rijkdom aan nationaliteiten je tegenkomt, gewoon door een dagje door deze stad te lopen.
Ik neem jullie even mee terug in de tijd: in 20062007 had ik het geluk in de buurt van Turijn te leven. Vanuit de salesiaanse gemeenschap waar ik leefde, gingen we elke zondag richting Turijn om er actief te zijn in een of ander oratorio, een ontmoetingsplaats voor jongeren. Ikzelf mocht samen met twee anderen, een Italiaan en een Kroaat, elke zondag naar het oratorio van San Luigi gaan. Dat oratorio is het tweede oratorio dat Don Bosco zelf stichtte. En ik denk dat deze plaats een beperkt, maar realistisch beeld gaf van het leven van heel wat jeugd in Turijn. Een paar voorbeelden: San Luigi ligt niet zo ver van het hoofdstation van
Porta Nuova in Turijn. Het is een heel gevarieerde buurt, met een paar mooiere wijken, maar ook met een paar wijken waar je ’s avonds liever niet alleen doorwandelt. De jongeren die we er ’s zondags in het oratorio mochten ontmoeten, hadden heel verschillende achtergronden: een paar onder hen waren geboren en getogen in Turijn, maar het grootste deel kwam uit het buitenland: ze waren hier als klein kind terecht gekomen of ze waren als puber, alleen of met familie, naar Italië verhuisd. Heel wat van die jongeren verbleven ook illegaal in het land, wat ook voor de nodige problemen kon zorgen. De jongeren in San Luigi waren niet de doodbrave kindjes die nooit een vlieg kwaad deden: de wijk is een wijk waar drugshandel, prostitutie en bendevorming niet afwezig waren.
jongeren zijn. Met hun kleurrijke busje trekken ze geregeld naar het nabijgelegen park en zorgen ze er voor animatie, doen ze er aan sociale ondersteuning, geven ze jonge mensen een bezigheid, organiseren ze tornooitjes, creëren ze ontmoetingsplaatsen.
En daar waren heel wat van die jongeren ook in betrokken. Het oratorio probeerde in die wijk een plek van leven, van ontmoeting te zijn. Er worden taallessen voor anderstaligen gegeven, er is een opvang voor jongeren die geen dak boven het hoofd hebben, er is studiebegeleiding en naschoolse opvang, er zijn voetbal-, basket- en volleybalploegjes (die meespelen in de competitie tussen de verschillende oratorio’s), er is ruimte voor feest, ontspanning, spel, uitstappen … En ondanks de moeilijkheden die er af en toe natuurlijk ook zijn, slaagt het oratorio er toch in om jongeren een toekomst te bieden, om hen op weg te zetten in het leven, weg van de criminaliteit.
Maar voor mensen die Don Bosco een beetje kennen, is er ongetwijfeld ook een andere reden: de stad waar Don Bosco leefde en werkte met en voor de jongeren, verdient die titel ongetwijfeld. Meer zelfs, Turijn was in de 19de eeuw, toen Don Bosco er rondliep, al een beetje ‘jongerenhoofdstad’, en het is jongerenhoofdstad gebleven voor de duizenden jongeren die zijn inspiratie zinvol vinden!
Wat je hier kunt lezen is natuurlijk maar een heel beperkt deel van de realiteit in Turijn. Er zijn ook heel andere wijken, heel andere realiteiten, maar een ding is wel zeker: Turijn is een stad die rijk is aan jongeren! Een stad met zo een verscheidenheid aan jongeren, met zo een verschillende invalshoeken, met zoveel projecten, bewegingen, initiatieven naar jongeren toe, verdient de titel Europese Jongerenhoofdstad wel!
En om af te ronden nog een klein weetje: in 2011 is de Europese Jongerenhoofdstad iets dichter bij huis. Want begin volgend jaar mag Antwerpen de fakkel overnemen van Turijn.
Opvallend is dat de mensen van het oratorio San Luigi echt proberen aanwezig te zijn, daar waar
5
INTERNATIONAAL
EEN JAAR LANG INTERNATIONAAL GAAN,
DOEN EN BELEVEN!
(door Katrien Gruyters)
Wie dacht dat internationaal enkel maar een woord is dat je tijdens de zomer- of vakantieperiode kan uitspreken, heeft het volledig mis! De opmerkzame koerierlezers onder jullie zullen waarschijnlijk snel reageren dat dit misschien wel zo is voor mij, vermits ik voor de internationale projecten op de jeugddienst insta, maar met de volgende artikeltjes en getuigenissen van onze huidige buitenlandse vrijwilligers wil ik jullie graag bewijzen dat vrijwilligers een heel jaar lang kunnen ‘internationalen’ bij de jeugddienst. Ik internationaal, jij internationaalt misschien ook wel binnenkort en wie weet internationalen we allemaal wel in de toekomst!
MEETING AND EXCHANGING WITH INDIGINAS CHILDREN AND ORPHANS, OFTEWEL PROJECT MEXICO. Begin februari vertrokken Fara en Eline via Vides en met een EVS-beurs richting Mexico voor een jaar lang vrijwilligerswerk in Tuxtla. EVS is het programma van de Commissie waarbij jongeren tot 30 jaar de kans krijgen om tot een jaar lang vrijwilligerswerk te doen in een ander land van Europa of zelfs zoals in het geval van Fara en Eline buiten Europa. Ze maakten een blog aan en ik ging alvast een kijkje nemen hoe hun eerste weken in het wondermooie Mexico verlopen.
6
Geplukt van hun blog: EfinARA in MEX op woensdag 24 februari http://efinara.wordpress.com We zijn alweer drie dagen verder, dag 13 in ons Mexico de corazón. We leren de werking, de muchachas (= jonge vrouwen, noem ze geen niñas (meisjes) want dan is het gegil geblazen) en het tehuis steeds beter kennen. Deze muchachas hebben een ongelofelijk druk schema: van 5u des morgens tot 15u des middags hebben ze prepaschool (een soort Univ-voorbereiding), erna komen ze eten in het tehuis. Dan volgen ze onze Engelse of computer-lessen, in het geval dat er geen Salesiaanse (Jeugdbetrokken zuster-vorming van Don Bosco) activiteiten voorzien werden, en ze hun dagelijkse oficios (taken in het huis) volbrachten. Daarna is het weer eten geblazen, evenals een mis of een of andere vorming, waarna de meisjes na 21u30 eindelijk aan hun schoolwerk kunnen beginnen. Pobrecitas (armpjes). Toch blijkt er af en toe nog wat tijd om Belgischeen vertrouwensspelen te organiseren, evenals hulp aan te bieden bij hun schoolwerk (vaak Engelse of wiskundige taken), of gewoon een luisterend oor te bieden. Zo komen tijdens het koken vele tristesses en gemis uit de monden van de meisjes naar boven.
Vandaag was onze eerste ‘officiële’ vrije dag, na veel gesleur en getrek en rondgevraag konden we de weg op. Wel stonden we op met de meisjes, die vandaag een groep jovencitos (jongeren) ontvingen van uit de omgeving: we speelden wat vertrouwensspelen, dansten met de bende, en hop we waren vertrokken. Deze keer richting Chiapa de Corzo, het eerste en originele opgerichte dorp na de Spaanse conquista. Op weg passeerden we een enorm uitzicht op de grote stad Tuxtla, dat eigenlijk een bergkom is die tot op de nok staat volgebouwd, met hier en daar een gouden dak of een residentiele wijk, en wat droog groen ertussen, evenals woestijn-achtige zanden en bananenbomen. Ook bezochten we casa Maria de Nazareth, het weeshuis voor meisjes van 11 tot 16 jaar oud, waar we onze volgende 6 maanden zullen doorbrengen. We kijken er al naar uit!
wist over de plek waar ik aankwam in september, voelde ik me hier in het begin uiteraard wat onveilig. Na bijna een half jaar als vrijwilliger actief te zijn in deze buurt, kan ik de onveiligheid meer relativeren en boezemt deze plek me amper nog angst in. Ik hou een computerlokaal open, waar we mensen met computers en internet leren werken, e-mails leren sturen, CV’s helpen opstellen, etc. Via deze weg ben ik de buurtbewoners beter beginnen leren kennen. Ik ontdekte dat de stoere macho’s stiekem heel onzeker zijn en dat mensen met een delinquent verleden ook een goed hart kunnen hebben.
OP EVS IN SPANJE. Daan Janssens, een vrijwilliger van onze Jeugddienst, vertrok in september 2009 naar Valencia om er een jaar lang op kosten van de Europese Commissie vrijwilligerswerk te doen in een centrum voor migranten. Ik vroeg Daan om ons wat te vertellen over zijn ervaring en in het onderstaande artikeltje doet hij dan ook een stukje van zijn avontuur voor ons uit de doeken! Op EVS in een ‘no go-zone’ (door Daan Janssens) Wanneer ik afgelopen zomer Valencianen tegenkwam en zei dat ik een jaar in La Coma zou gaan wonen en werken, waanden ze me gek. ‘Daar kom je niet levend uit’, ‘Daar wonen enkel zigeuners’ klonk het. Even ter verduidelijking: La Coma is een gemarginaliseerde buitenwijk van Valencia die regelmatig het nieuws haalt met drugshandel, wapenbezit en andere criminaliteit. En ja, een belangrijk aandeel van de bewoners zijn zigeuners. Aangezien dit het enige was wat ik
Zo werd er enkele weken geleden ingebroken in mijn organisatie en werden er drie laptops, een desktop en een printer meegenomen. We hebben hierop enkele buurtbewoners aangesproken en duidelijk gemaakt dat ons vertrouwen geschonden was. Precies één dag later kreeg de politie een telefoontje om te zeggen dat de hele buit te vinden was in een kinderkoets op plaats X. Het bleken de bezoekers van ons computerlokaal te zijn die de daders onder druk hadden gezet alles terug te geven. Hoewel zij zelf vaak een delinquent verleden hebben, voelden ook zij dat deze diefstal onrechtvaardig was.
7
Op dit moment ben ik nog maar in de helft ben van mijn vrijwilligersjaar, maar toch is deze ervaring nu al onvergetelijk! Ik raad iedereen aan die op zoek is naar een interculturele ervaring met diepgang om ook een jaar als vrijwilliger te gaan werken met het EVS-programma. (P.S.: Toch even een belangrijk praktisch puntje: bij EVS is er geen financiële drempel. De Europese Unie betaalt kost, inwoon, verzekering, transport en zelfs een beetje zakgeld! Wat houdt je nu nog tegen?!) ALS EEN VLINDERTJE IN MAISON PAPY (KINSHASA, TE CONGO) Maison Papy werd in 1996 opgericht door Pater Pol Feyen en enkele andere Salisianen. Het is een opvangcentrum voor straatjongeren tussen 6 en 21 jaar. Papy is afgeleid van papillon, vlinder, het symbool van de kinderen die de straat afschuimen, vaak verstoten door hun familie, vechtend om te overleven. Naar schatting wonen er in Kinshasa meer dan 30 000 kinderen op straat. Maison Papy geeft onderdak aan zo’n 60 tal kinderen. Voor hun
kost en inwoon verrichten de jongens kleine karweitjes. De jongeren kunnen ook les volgen in de beroepsschool Cité des Jeunes, de DonBosco scholen van Congo. Hier leren ze een vak waardoor ze na hun studies hun kost kunnen verdienen. Elvira Feyen, een nichtje van Pater Pol Feyen, vertrok in oktober 2009 voor meer dan een half jaar naar Kinshasa om er haar nonkel te helpen in Maison Papy. Van wat ik uit haar wilde blogverhalen kan afleiden heeft ons Afrikaantje het er best wel naar haar zin en fladdert ze rond als een gelukkig vlindertje! Berichtje gepost op 23 februari 2010 Ooit zei er een wijze vrouw tegen mij, het laatste waar je op moet besparen is verwarming en eten. Omdat het hier elke dag toch lekker warm is, moeten wij alleen rekening houden met het laatste. Bespaar niet op eten. De jongens op Papy krijgen elke dag 3 keer te eten. Wat voor vele anderen hier niet mogelijk is. Een luxe dus. Maar ze hebben het wel nodig. Ze zijn allemaal in de groei en moeten elke dag meewerken. Ze krijgen ’s morgens een brood met thee, ’s middags rijst met groeten en ’s avonds fufu met groeten en vlees. Niet echt overbodige luxe. Maar eten voorzien voor ± 40 jongens is geen goedkope aanschaffing. Elke week worden er verste producten ingekocht. Daarom gaan we een bedrag overschrijven dat we van de GROS Wijnegem hebben gekregen. Waarvoor ik ze nog eens extra wil bedanken. Voor de rest blijft het hier heel gezellig warm. Normaal gezien zou er wat regen moeten vallen (het is namelijk het REGENseizoen). Desondanks hebben we al een week temperaturen rond de 35 graden. Keitof zou je denken, maar niets is minder waar. Wie heeft er al is met zo’n hitte basket gespeeld? Ik dus. Het is afschuwelijk. In het begin gaat het nog redelijk, maar na een tijdje begint die bal zwaarder te wegen, kan je geen snelle spurtjes meer trekken en omhoog springen om te scoren wordt ook totaal onmogelijk. En dan doet een frisse douche wel deugd. Hij was niet zo koud als gewoonlijk omdat het water in de buizen ook mee opgewarmd was. Ik had nu net zin in eentje van 10 graden. Dat zal dan voor de volgende keer zijn.
WAT?
BESEF JE DAT HET TOCH BEGINT TE KRIEBELEN? Dat is dan geweldig nieuws want wie weet ben jij wel de volgende persoon waarover ik een artikeltje kan schrijven in de Koerier. Voor de projecten buiten Europa is er helaas geen plaats meer voor dit jaar, maar binnen Europa heb je nog tal van mogelijkheden om als animator naar het buitenland te trekken: wil je een Engelstalig zomerkamp in Tsjechië mee begeleiden? Of ga je zelf ook liever eens EVS-sen in Nederland op Vakantiebos? Of zoek je liever warmere oorden op zoals Spanje of Malta? Houd dan zeker de website in de gaten tijdens de volgende weken, want iedere week lanceren we nieuwe internationale projecten waaraan je als animator/hoofdanimator of vakantie-fanaat kan deelnemen! Tot binnenkort ergens in Europa!
Bisou na bino Elvira
8
9
INSTRUCTORENCURSUS
Nieuw vlees in de kuip Het leek nog maar gisteren wanneer een hele lading nieuwe instructoren op instructorencursus vertrok. Ondertussen zijn enkelen van hen reeds goed ingeburgerd bij de Jeugddienst. Zo gingen ze al mee op instructorenweekend en bereiden ze zich heden ten dage voor op hun eerste Paascursus. Hoog tijd dus om enkele nieuwelingen op de rooster te leggen. In deze editie zijn Tom, Filine, Katrien G. en Kevin aan de beurt!
Wie zijn onze nieuwe, enthousiaste instructoren?
Tom, Filine, ...
Mijn meest negatieve eigenschap: overtuigd blijven van mijn gelijk ;-)
Mijn hobby’s: speelplein en indien tijd over muziek maken
Ik werd instructor omdat: ik me in de eerste plaats graag plezierig zou willen engageren om een cursus te geven
Mijn (levens)motto: We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan!
Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: slaaptekorten tegen 150p/u. Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Geeuwen tijdens een spelblok. ( Bedànkt, Bert)
Ik ben in het dagelijkse leven: architectuurstudente in La Wallonie
een
Mijn meest positieve eigenschap: Veel lawaai maken Mijn meest negatieve eigenschap: Veel lawaai maken
Mijn leukste cursuservaring: Woluwepark, kooksessie tijdens VV, na 2u slapen gaan voetballen ’s ochtends op HA en uiteraard… trappen en fluobollen in Oase !
Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: ik nooit bewust gekozen heb om me te engageren bij de jeugddienst. Dat leek voor mij een vanzelfsprekende beslissing.
Wie of wat is jouw ultieme cursustemptation? Een cursusteam met de jeugddienst [K]3-meiden.
Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: veel plezier maken, jongeren vormen en verantwoord kind zijn!
Mijn dromen voor de Jeugddienst: Volgens mij is de jeugddienst goed bezig nu. Verder blijven groeien aan het tempo van de laatste jaren, een prachtteam aan stafmedewerkers blijven behouden en uiteraard…kunnen rekenen op schitterende instructoren.
Mijn droom-cursusthema: is ondertussen al geweest… maar het blijft toch mijn droomthema: een geweldige chocoladecursus! Wat neem je steevast mee op cursus? Blijkt dat twee tandenborstels en twee tandpasta’s wel handig kunnen zijn… . Ik volg de gouden raad van de oudere generatie zeker op! Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? De gevolgen van oververmoeidheid bij een marmot…. Mijn meest bizarre cursuservaring: Nonverbale expressie in de praktijk omzetten en zo met 10 man ‘kussen’.
Mijn naam: Tom Hamels
De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Torino 09!
Mijn leeftijd: 21 zomers Ik woon in: Heverlee Mijn hobby’s: Scouts en speelplein. Ik ben in het dagelijkse leven: een voorbeeldig(nvdr.) student Mijn meest positieve eigenschap: steeds gelijk hebben
10
Mijn naam: Filine Maria Jozef Declerck Mijn leeftijd: 22 Ik woon in: Linden
Mijn naam: Katrien Gruyters Mijn leeftijd: bijna 26 Ik woon in: officieel in Hasselt, maar eigenlijk in Kessel-Lo Mijn hobby’s: lopen, skiën, zumba-dansen, juweeltjes maken, scouts en natuurlijk de Jeugddienst! Ik ben in het dagelijkse leven: de stafmedewerker voor de internationale projecten bij de Jeugddienst Mijn meest positieve eigenschap: ik ben zeer gedreven en gemotiveerd om taken tot een goed eind te brengen Ik werd instructor omdat: ik jongeren de kans wil geven de week van hun leven te beleven en omdat ze nadien ook even plezierig geëngageerd kunnen worden als al die andere speelpleinratten! Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: Ik heb er al twee opzitten waarvan de Bob’lcursus me het meest aan mijn hart ligt, dus count me in voor Bob’l 2011! Met welke BV zou je wel eens cursus willen geven en waarom? Met Don Bosco uiteraard! Zijn “zijn” tussen de jongeren spreekt me ontzettend aan en ik denk er nog ontzettend veel van te kunnen leren.
11
YOUTH-NET
... Katrien en Kevin Mijn meest bizarre cursuservaring: Cumbaya My Lord zingen voor de eenzame jongen op Akindo in 2009. Wie of wat is jouw ultieme cursustemptation? Met de voltallige instructorenploeg naar Afrika trekken om er cursus te geven en de Jeugddienstkriebel door te geven aan lokale jongeren die ook graag op speelpleinen willen staan. Wanneer vertrekken we? De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Het Ushirikaproject in Zambia: cursus geven voor en samen met lokale jongeren die een speelplein willen opstarten. Er bestaat maar één woord voor die ervaring: kippenvel!
Mijn leeftijd: 21 jaar Ik woon in: Genk Mijn hobby’s: Speelplein Groene Zone Heverlee, JDB, voetbal kijken en spelen, reizen (jammer genoeg geen wekelijkse beoefening, maar is een beetje afhankelijk van mijn financiële toestand) Ik ben in het dagelijkse leven: bezig met lang slapen, filmanalyses maken, Spaans leren en het tellen van Crocs in UZ Gasthuisberg met Filip Ik heb me bij de Jeugddienst geëngageerd omdat: ik dacht dat ik een bedrijfswagen zou krijgen Mijn cursusverwachting(en) voor mijn eerste cursus: minstens 3 cursuskoppeltjes Mijn droom-cursusthema: Temptation Island meets het Schlagerfestival (met Eddy Wally, Laura Lynn en Frans Bauer als special guests) Waarvoor moeten we oppassen als we samen met jou cursus geven? Mijn orale trekjes Met wat kunnen anderen jou steeds verrassen? Met nieuwe Jeugddienstkoppels Met welke BV zou je wel eens cursus willen geven en waarom? Regi “Al die handen in de lucht!!!” Mijn leukste cursuservaring: Zoenen met Liesl (of was dat toch maar een droom?) De leukste activiteit die ik al meegemaakt heb met de Jeugddienst: Sjoefoemi 2007, The Battle met Speelplein OH (zie Youtube voor beeldmateriaal)
12
Mijn naam: Kevin Schuster
Dit wil ik zeker en vast eens doen: Instructorenweekend in Benidorm met een knaloptreden van Sergio. :P
Beste koerierlezer(es), Er is onlangs iets nieuws gebeurd in Don Bosco Youth-Net, dus iets wat er nog nooit eerder was ... om nog maar niet te spreken van een kentering. Wat dat is ga ik nog niet meteen verklappen. Eerst wil ik vertellen over iets anders vernieuwend in de organisatie. Van 11 tot 15 maart organiseren we in Praag een ‘network meeting’. Op zich is dit niet zo speciaal omdat we er zo sinds ons ontstaan 2 per jaar organiseren. Tot nu toe waren deze meetings steeds een combinatie tussen een seminarie (iets nieuws leren) en een algemene vergadering (strategische beslissingen nemen). Deze combinatie had wel iets. Onze organisaties hebben zowieso niet de tijd om elke maand samen te komen. Door onze ontmoetingen samen te ballen op 2 weekends per jaar, hebben we net genoeg tijd om voldoende afspraken te maken om het netwerk te kunnen. Dit werkt dus wel, maar toch merkten we dat er iets schorde. Elke organisatie mocht 2 vertegenwoordigers sturen. Meestal was dit 1 vrijwilliger en 1 stafmedewerker van de organisatie. Gevolg, de vrijwilligers liepen een beetje verloren tijdens de ‘strategische beslissingen’ en de stafmedewerker deden hetzelfde tijdens het ‘iets nieuws leren’. Als een waar ei van columbus hebben we alles bewaard, maar enkel de vorm een beetje verandert. We hebben er nu gewoon 2 activiteiten van gemaakt. Voor de geïnteresseerde vrijwilligers en stafmedewerkers hebben we het seminar Speaking Up – seminar on youth advocacy. Dit seminarie richt zich om ‘advocacy’, of een vertegenwoordigen en promoten van een bepaalde mening. Dit kan je bijvoorbeeld doen door campagnes op te zetten. Daarnaast organiseren we parallel onze algemene
vergadering. Op deze manier heeft iedereen zijn ideale programma. Omdat we het belangrijk vinden dat ons beleidsniveau niet vervreemd van de praktijk, en omgekeerd, behouden we wel een aantal gezamelijke momenten. Dat zijn de avondactiviteiten en de uitwisselingsmarkt voor nieuwe activiteiten. We zijn natuurlijk erg benieuwd hoe deze nieuwe opdeling van de bijeenkomst zal werken, maar tegelijk hebben we het gevoel dat we hiermee een stap voorwaarts zetten in de ontwikkeling van het netwerk. Die andere stap voorwaarts, waarvan ik in het begin van deze tekst over sprak is genaamd Martina Finck. Martina is een duitse uitwisselingsstudente die hier op het international secretariaat haar erasmus-stage komt doen. Ze is gestart midden februari en zal hier meewerken tot 15 augustus. Dit is een ware kentering voor het netwerk omdat het voor de eerste keer is dat er meer dan 1 persoon full-time werkt op het secretariaat. Deze hulp is meer dan welkom en is waar we de afgelopen jaren hard voor gezocht hebben. Het erasmusprogramma biedt ons nu die mogelijkheid. In één van de volgende Koeriers zal ik Martina zelf aan het woord laten, maar momenteel is ze nog volop bezig met de organisatie te leren kennen. Tenslotte zou ik nog snel reclame willen maken voor onze online aanwezigheid. Je kan ons vinden op YouTube (http://www.youtube.com/ dbyntv), op facebook (Don Bosco Youth-Net) en op twitter (DBYN office). Hoe meer fans, vrienden of followers we hebben hoe beter ... Bis bald ! Rein Meus
13
WERKTIPS
GROOT
WERKEN MET
MATERIAAL (door Thomas Derwael)
Knutselen kun je met veel materialen doen: oude kranten, karton, potjes, wol, kralen … Maar erg grote knutselwerken ga je daar niet onmiddellijk mee maken. Je kunt het ook grootser zien en constructies maken met grotere materialen … Een paar tips!
Welk hout? Hout heb je natuurlijk in verschillende vormen en soorten. Voor constructies allerhande gebruik je best latten van 19 mm x 32 mm, naargelang het gebruik neem je ze wat dikker (vb. 27 mmx 27 mm). Deze latten vind je in de doe-het-zelf-zaak. Ze zijn ongeveer twee meter lang. Naast latten heb je ook constructiepanelen. Op een zolder of op een of andere verlaten plaats vind je wel eens plaatmateriaal. Meestal zijn houtenplaten gemaakt van spaanplaat, osb, mdf of lamineer (maar dat zijn de technische termen) Ook zware balken uit massief hout kun je natuurlijk gebruiken voor knutselwerken. Ze zijn duurder en worden dikwijls gebruikt voor ondersteuning. Voordeel is dat je ze gemakkelijk kunt hergebruiken.
je te dikke nagels of schroeven gebruikt. Maar dat mag geen hindernis zijn voor de gedreven animator die toch nog een constructie voor het middageten op poten wil hebben. De oplossing is eenvoudig: “voorboren”. Dit wil zeggen een gaatje boren dat net iets kleiner is dan de schroef of nagel. De schroef of nagel zal zich nog wel kunnen vastzetten maar het hout zal niet meer barsten.
Werken met hout Waarom hout? Hout is een vrij zacht, licht materiaal dat voor vele creatieve knutsels kan aangewend worden. Het is zeer gemakkelijk te bewerken door monitoren en kinderen en daardoor een uitstekende keuze voor een groot bouwwerk.
14
Hoe bewerken? Alle houtsoorten laten zich vrij gemakkelijk doormidden zagen, vast schroeven of nagelen. Toch moet je opletten, want als je gaat schroeven of spijkeren, kan het hout beginnen splijten. Dunne balkjes hebben de neiging te barsten als
Hout kun je ook vast zetten met klemmen. Het is een manier om het hout niet te beschadigen. Je kunt hiervoor verschillende soorten klemmen gebruiken. Martklemmen zijn iets minder stevig. Met lijmklemmen (in de volksmond ook wel eens ‘sergeant’ genoemd) kun je zeer goed aanspannen op het hout. Je kunt er ook ander materiaal tussen zetten, bijvoorbeeld een doek of een plaat.
Houten wielen
Houten balken en latten kan je ook aan elkaar zetten door te sjorren. Laat je sjorring altijd nakijken door een ervaren hoofdanimator of pleinleiding vooraleer je er kinderen onder of op zet. En omdat oefening kunst baart, is het niet slecht om op voorhand uitgebreid je sjortechnieken te oefenen.
Door gebruik te maken van een klokboor kan je perfect ronde wielen zagen uit een dikke plank. De middelste boor zorgt er ook voor dat je direct een gat hebt om een as door te steken. Deze as kan een lange houten stok zijn maar ook een stevige bout met moer.
15
SPEELPLAATSANIMATIE
Werken met PVC en waardevol kostenloos materiaal Wat is PVC? Pvc is een grijze kunststof en wordt gebruikt voor het aanleggen van elektriciteitsleidingen en afwatering. Je vindt buizen met een diameter tussen 12 mm en 120 mm, voor ieder wat wils. Heb je een iets ruim budget gekregen, dan kun je verbindingsstukken kopen die niet zo duur zijn zoals bochten, T-stukken en versmallingen. Hoe verwerken en gebruiken? Ooit wel eens gedacht om iets met pvc-buizen uit te halen? Dan is het nu het moment! Pvc is een schitterend materiaal om allerlei bewerkingen mee te doen. Het is uitstekend om bijvoorbeeld kampen te maken. Je kan de buizen bijvoorbeeld buigen om een dakgewelf te maken. Let wel op, buig pvc niet te sterk want dan kan het knakken of breken. Je kan dit voorkomen door de buis flink op te wrijven met een handdoek. Steek de uiteinden in de grond en maak bovenaan alle buizen aan elkaar vast met touw, zodat je een iglovorm krijgt. Hang er een paar doeken over en … klaar! Ook waterbanen of knikkerbanen zijn eenvoudig te maken met pvc. Je start beste ergens hoog en handig, bijvoorbeeld aan een afsluiting: je hebt hier mogelijkheden genoeg om materialen aan te bevestigen. Je kan bijvoorbeeld starten met een hele lange pvc-buis. Die maak je door één uiteinde te verwarmen met een heteluchtblazer (een volwassen haardroger uit de doe-het-zelfzaak). Als dit uiteinde flexibel is schuif je een andere buis die nog hard is in het weke deel van de eerste buis. En van 2 buizen van 3 meter maak je nu een buis van 6 meter die bijna waterdicht is. Aan het uiteinde kan je dan constructies maken van waardevol kosteloos materiaal zoals wc-rolletjes, flessen, potjes, … Stel dat je geen water in de buurt hebt kan je ook knikkers gebruiken. Zorg er dan wel voor dat je pvc- buizen breed genoeg zijn. En nu: knutselen maar! Have fun!
16
Spelen op de
speelplaats
om met de ‘kleintjes’ te spelen. De meeste moni’s (vijfde- en zesdejaars) komen uit de ASO-school, maar ook uit TSO/BSO zijn er moni’s elke week present.
Wat?
in Don Bosco Haacht (door Koen Timmermans)
In de vorige editie van dit gerenomeerd tijdschrift kon je lezen hoe twee (ster)reporters van Koerier naar Hechtel trokken om er een paar hoofdanimatoren van de plaatstelijke speelplaatanimatiewerking te interviewen. Dit keer trok één van onze reporters (laat die ster maar vallen) richting Haacht om er kennis te maken met de werking van de speelplaatsanimatie zoals die in Don Bosco Haacht georganiseerd wordt. Een koude maandagmiddag, drie over twaalf. Er vallen een paar sneeuwvlokjes uit de lucht. Ik sta voor het gebouw waar ik binnen twee minuten heb afgesproken met een paar moni’s en hun begeleidende leerkrachten van de speelplaatsanimatie in Don Bosco Haacht. Twee minuten later mag ik de kou ruilen voor een warm klaslokaal waar plots een tiental leerlingen zitten (allemaal animatoren) en drie leerkrachten uit de verschillende scholen (Don Bosco Haacht heeft op zijn campus namelijk drie scholen: een middenschool, een TSO-BSO-school en een ASO-school) het wordt een korte maar interessante babbel … Een impressie van de speelplaatsanimatie like it is at Don Bosco Haacht, en dat na een dikke tien jaar.
Voor wie? De speelplaatsanimatie is er voor de leerlingen van de middenschool (eerste en tweede jaar). Zij krijgen elke middag een ander spelaanbod, telkens op een andere locatie. Daarvoor blijven ze in hun eigen klasgroep. Een dertigtal enthousiaste moni’s offeren met plezier één tot twee middagpauzes op
Op de vraag wat speelplaatsanimatie in Don Bosco Haacht precies inhoudt, gaf een van de moni’s het volgende antwoord: “de kinderen die wat meer aan de kant staan, proberen we te integreren in het spel, we zorgen ervoor dat ze zich op een toffe manier bezighouden tijdens de middagpauze hier op school. We brengen de hele klas samen om spelletjes te spelen. Op die manier zitten ze niet gewoon maar te praten of zich te vervelen tijdens de middagpauze, maar doen ze iets leuks!”
De leerlingen van de middenschool zijn verplicht om mee te doen aan het middagspel, maar één keer per week mogen ze zelf kiezen: dan is er vrij spel. Dat betekent dat ze op een afgesproken locatie aanwezig moeten zijn, maar dat ze daar vrij mogen doen wat ze willen. Tijdens alle andere momenten van georganiseerd spel, gaan de moni’s ervan uit dat iedereen ook effectief meedoet.
17
Vanaf het tweede trimester is er keuze uit verschillende activiteiten. De leerlingen kunnen dan zelf kiezen of ze meedoen met workshops zoals macramé of dans, of ze kunnen gaan schaken en zelfs leren breien.
Bij elk spel is dus ook een leerkracht aanwezig. En moni’s staan er natuurlijk niet alleen voor: ze werken telkens in groepen van twee. Het is natuurlijk ook altijd fijn als leerkrachten meespelen, maar dat hangt vaak af van een aantal factoren: de aard van het spel of het terrein, de outfit (voetballen met naaldhakken is niet zo praktisch) …
Een weekje speelplaatsanimatie …
Hoofdmoni’s? Een systeem van moni’s en hoofdmoni’s kennen ze in Haacht niet echt. Uiteraard heeft elke moni zijn specifieke verantwoordelijkheden, maar echt met hoofdmoni’s (die de eindverantwoordelijkheid dragen) wordt er niet gewerkt.
Elke moni heeft één of twee middagen echt spel. En elke dinsdagmiddag zitten de moni’s samen om te overleggen. Dan is er tijdens dat eerste halfuurtje middagpauze ook geen middagspel voor hen. Als volleerde moni’s hebben ze in Haacht uiteraard ook een regenprogramma voorzien: voor de binnenanctiviteiten heeft elke klas zijn ‘bakje’ met een paar eenvoudige, kleine gezelfschapsspelen (mikado, jungle speed, kaartspelen …) Opvallend: hier worden niet alleen de oudere leerlingen in betrokken: twee leerlingen uit het tweede jaar zijn de materiaalverantwoordelijken: zij houden elke middag het ‘ontleenkot’ open waar de speeldozen, een bal of ander materiaal ontleend kan worden.
En zoals het zo vaak gaat, zijn de meeste van deze speelplaatsanimatoren ook actief in andere werkingen: Scouts en Chiro zijn beiden vertegenwoordigd, en dat levert blijkbaar af en toe wel eens een gezonde spanning op, vooral op de dag van de jeugdbeweging.
Moni worden? Moni worden is eenvoudig: bij het begin van het nieuwe schooljaar wordt eenvoudigweg de vraag gesteld wie wil meedoen. Elk jaar komen een veertigtal enthousiastelingen of nieuwsgierigen naar een eerste bijeenkomst. Daar wordt dan meer uitleg gegeven, worden de terreinen en de taken verdeeld en wordt er ook een jaarplanning opgemaakt. Van die veertig enthousiastelingen blijft natuurlijk niet iedereen even enthousiast: elk jaar vallen wel een paar mensen af: ze doen het niet graag, of het klikt niet met de groep of met de leerkracht die bij het spel aanwezig is, en dan wordt er wel eens geschoven.
18
De moni’s die meegaan naar Zwitserland worden uiteraard wel (in de eerste plaats) gekozen uit de moni’s van de speelplaatsanimatie, maar er zijn ook verschillende oud-moni’s die nog elk jaar meegaan op bergkamp. Elke zomer trekken een 80-90 eerstejaars (op een totaal van 300) voor een aantal dagen naar Zwitserland: een afwisseling van bergtochten, kampspelen, gezelligheid, ontmoeting …
Droom
Bergkamp Vorige keer kon je lezen dat het Oostenrijkkamp in Hechtel samenhangt met de speelplaatsanimatie. In Haacht is het toch wel even anders: ten eerste gaan ze hier op kamp naar Zwitserland, en niet naar Oostenrijk. En het bergkamp hangt ook niet rechtstreeks samen met de speelplaatsanimatie.
De speelplaatsanimatie in Haacht krijgt wel wat middelen (spelmateriaal en zo), maar toch is er een grote droom, die na iets meer dan tien jaar nog niet verwezenlijkt werd: de droom van een vast lokaal …
En de Jeugddienst in dit plaatje? Niet alle moni’s hebben cursus gevolgd en dat is ook geen voorwaarde om moni te mogen zijn. Uiteraard is er wel de aanmoediging om een cursus te volgen (wat we uiteraard alleen maar kunnen toejuichen). Door deze specifieke werking is het ook onmogelijk op tijdens de speelplaatsanimatie een moni-stage te doen: er zijn gewoon te weinig beschikbare uren. Maar Don Bosco Haacht doet wel beroep op de jeugddienst: elk jaar komen een paar instructoren langs om een of andere sessie te geven. De moeite waard om nog eens naar Haacht terug te keren! Bedankt aan Luc, Kürt, Dave en de moni’s die een verkilde reporter eventjes hebben willen opvangen en aan een artikel hebben geholpen!
19
OASECENTRUM worden begeleid door vier medewerkers (Stef, Steven, Ruth en Klaartje).
Een bedrijf in volle verandering (door Wim Collin)
Dat is dat gebouw dat een beetje scheef staat, de plaatselijke toren van Pisa, één van de drie wonderen van de gemeente Dilbeek. We kennen het als we er met de jeugddienst zijn op instructorenweekend of op cursus, voor een vergadering... We kennen de bruine zaal, de grote zaal en de bar. Je komt er binnen langs de zijdeur, de voordeur heb je nog nooit genomen, tenzij bij de aankomst als paparazzi die ene keer dan. Maar wat gebeurt er in dat gebouw als de jeugddienst er niet is? Staat het dan heel de tijd leeg te wachten tot de jeugddienst terug komt? Tijd dus voor een blik op het Oasecentrum.
En daar beginnen de moeilijkheden.
bijeenkomsten en vergaderingen van de Salesianen en de zusters van Don Bosco en andere merken. Het bezinningscentrum is een ander paar mouwen en niet zo eenvoudig uit te leggen. Want het bezinningscentrum is eigenlijk een virtueel centrum dat gebruik maakt van Jeugdverblijfcentrum Don Bosco. Sinds 1 januari doen ze dat onder de naam: Jeugddienst Don Bosco afd. Oase, in de volksmond (en vooral om het artikel leesbaar te houden) Oase (Kan je nog volgen?). Oase is een plaats waar jongeren een kans krijgen om samen te komen en om samen een stuk leven te delen. Het is een plaats waar ze tot rust kunnen komen en energie kunnen opdoen om weer op weg te gaan. Ze krijgen er de ruimte om elkaar te ontmoeten en er zich thuis te voelen. Een ruimte waar ze inspiratie opdoen, waar ze zichzelf kunnen zijn en waar ze een grond van vertrouwen ervaren in hun zoektocht naar vriendschap, naar geborgenheid, naar engagement, naar verantwoordelijkheid, naar zingeving en geloof.
Daarnaast zijn er ook de bezinningsdagen op vrijwillige basis, dat is iets helemaal anders. Heel wat scholen laten de vijfde en de zesde jaars kiezen waar ze naartoe willen trekken. Meedraaien in een ziekenhuis, in een dagcentrum, naar een abdij gaan, op een ecologische boerderij meewerken... en zo kan je ook naar Oase komen. Tijdens deze twee dagen hebben we het dan niet langer over een klasgroep, maar over 17 en 18 jarigen die er voor gekozen hebben om op vrijwillige basis zich bewust te verdiepen in thema’s die meer expliciet met zingeving te maken hebben: godsbeelden, kimbaspelen, waarden die belangrijk zijn in het leven, een gebedsmoment en avondwoordjes...
En als er geen school is? Naast het aanbod op de schooldagen is er ook een heel spectrum van activiteiten in de weekends en op vrije vakantiedagen dagen. Dat gaat dan van Paasdriedaagse, Kerstweekend, Oaseweekends, herfstwandelingen tot jongerenvieringen. Er zijn dus gewoon avondactiviteiten, hele dagactiviteiten tot en met weekendactiviteiten. Ook wat betreft de inhoud van de activiteiten zit er tussen de ene activiteit en de andere nogal wat verschil. Je hebt van gewone instapactiviteiten tot en met echte verdiepende zingevingsactiviteiten. Voor elk wat wils.
Tenslotte richt Oase elk jaar ook Turijnreizen in, dat zijn - je weet het ondertussen wel - reizen naar de geboorteplaats van Don Bosco. Je hebt er de gewone klassieke busreis, maar je hebt ook een fietstocht naar Turijn (idd met de fiets naar ginder, de hele Alpen door) en een fietstocht in Turijn, Turijn anders bekeken.
En de toekomst? Dat is een beetje koffiedik kijken. Het is zo dat de activiteiten die Oase organiseert activiteiten van Jeugddienst Don Bosco zijn, in de toekomst zullen er steeds meer en meer samenwerkingsverbanden zijn voor grote en kleine dingen. De Compostellatocht van internationaal gebeurt al samen, de WJD ook... Misschien moeten we binnen een jaartje nog eens terugkomen om te vertellen hoe ver we staan.
En hoe doen ze dat allemaal? De hoofdbusiness van het centrum zijn de bezinningsdagen, schooltweedaagses, klasbezinningen of hoe je het ding ook wil noemen.
Sinds 1 januari is het bedrijf Oasecentrum in volle verandering. Het Oasecentrum bestaat binnen het gebouw eigenlijk uit twee delen. Het eerste is het bezinningscentrum en het tweede deel het jeugdverblijfcentrum. Om het eenvoudig uit te leggen: Jeugdverblijfcentrum Don Bosco is het gebouw. Het is erkend als jeugdverblijfcentrum categorie C en is wat in de volksmond wel eens een kamphuis wordt genoemd. Je kan het als jeugdgroep huren om er te komen logeren. Heel wat Vlaamse jeugdgroepen doen dat. Daarnaast wordt het verblijfscentrum ook gebruikt voor
20
Op weekdagen tijdens het schooljaar, van begin september tot eind november, van midden januari tot aan de paasvakantie en na de paasvakantie opnieuw tot einde mei, komen er klasgroepen vanuit heel Vlaanderen. Klassen van het vijfde of het zesde middelbaar komen er twee dagen op bezinning. Je kent dat wel, twee dagen ‘verplicht’ met de klas er op uit om aan de klassfeer te werken, stil te staan bij thema’s waar je normaal niet elke dag over in gesprek gaat met je klasgenoten, zoals lijden en dood, vriendschap en verdraagzaamheid, God en zingeving... Voor veel jongeren zijn deze dagen een herademing op het school-van-elke-dag gevoel en ‘leren’ ze elkaar beter en anders kennen. Deze bezinningsdagen
21
SHOTPAGINA
U WAS WEER GEWELDIG
door ventiel
JDB-quiz
(door Didier Van Aelst)
Na twee leerrijke jaargangen, begonnen de organisatoren van de JDB-quiz vol goede voornemens aan de organisatie: er zouden leuke prijzen zijn; er zouden leuke vragen zijn én er zou deze keer zelfs plaats zijn om je stoel meer dan 2 mm te kunnen verschuiven. Donderdagavond 18 februari was het zover: 33 ploegen streden voor de titel ‘Overwinnaar van de Derde Jeugddienst Don Boscoquiz’. De quiz was nog niet goed begonnen en we zaten al door de drankbonnetjes heen. Na de eerste ronde kwam dan ook meteen de melding dat de bakken Ice Tea op waren. De overconsumptie van Leffe zorgde ervoor dat koude flesjes snel op waren. Gelukkig wist een slimme Limburger de “warme” flesjes tijdig in de diepvriezer te leggen. Na 193 vragen met afwisselende zaalemoties (lachen, vloeken, zuchten, drinkgelag, ...), viel het verdict van de quiz. Hieronder de drie grote prijzen op een rijtje:
Schol! De top drie van de quiz bestond uit dezelfde teams als die van vorig jaar, maar deze keer met een nieuwe winnaar: M-team. De winnaars gingen aan de haal met de betere elektronica. Gelukkig was de prijzentafel van de quiz rijkelijk bezaaid en konden ook de laatste ploegen nog een prachtige cd van Helmut Lotti of wierookstokjes oogsten. De grootste statistieke nerd van de jeugddienst heeft de dag na de quiz enkele statistische formules op het scorebord losgelaten. Daaruit bleek dat 70% van de ploegen een mooi resultaat neerzette met een gemiddelde score van minstens 7 op 10. Slechts één ploegje bleef jammer genoeg in het rood. Opzet geslaagd zou ik dus zeggen! Bedankt voor de deelname en het enthousiasme! Op naar de 4de editie (in de Brabanthal ofzo) waar hopelijk jouw team terug meedoet!
De schiftingsvraag voor een prachtige mountainbike werd door een jongedame gewonnen die me al toevertrouwde wekelijks te zullen crossen in de bossen. De 25-jarige instructor J.R. uit Oud-Heverlee wenst liever anoniem te blijven nadat ze ook al met de Turijnreis op ‘50jaar Jeugddienst Don Bosco’ aan de haal ging en een ‘verrassingspakket’ van de jeugddienst won. Organisatoren van evenementen, quizzen, schiftingsvragen, Vlaanderen Vakantieland, tombola’s, prijsvragen, eenmalige acties en Rad van fortuin: BE WARNED! De zuipprijs ging verdiend naar team Hieten Brommer die na ronde 5 helaas steeds vaker dachten dat het correcte antwoord ‘Leffe’ was. Zelfs hun bob was groggy na het verorberen van minstens 10 porties gemengd. Bravo wel, want ze gingen aan de haal met een bak Kriek Lindemans!
22
ventiel 23
Pennen Pennen kunnen op papier schreeuwen, vloeken, ketteren kunnen ook met veel bravoure schallen en trompetteren, maar ze kunnen ook heel zacht een stil verdriet genezen, met woorden die je nu en dan nóg eens een keer wilt lezen. Toon Hermans
Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks
januari - maart 2010 19e jaargang # 1
