Reisstatus Vrijdag 16 maart Na het ruige avondje stappen, rond 10 uur opgestaan. Rustig ontbijten, en toen ja het koffer inpakken altijd leuk. Ikzelf heb heel veel kleren achtergelaten, voor de plaatselijke bevolking. Maar ik neem wel me slaapzak de autoradio en veel souvenirs mee terug, het was dus mooi proppen. Na alle koffers gepakt te hebben aangestampt, kwamen we erachter dat we om 17.00 moesten voetballen tegen een lokaal voetbalteam ( Tanji). En daar kwamen we pas om 16.45 achter. Als de wiedeweerga omkleden en nog even gauw wat eten. We lopen naar het voetbalveld toe, nou ja voetbalveld eenstuk vlak zandveld met 2 goals. Gelukkig was het geen 50x100m als je op dit veld rent zwikt de halve tijd je enkel om, je rent gewoon door het losse zand. Het gaat beginnen, we hebben shirtjes aan een of ander voetbalteam, de tegenstanders hebben ongeveer dezelfde leeftijd. Wat ook een handig gebruik hier is dat ze reggae muziek hebben aanstaan tijdens de wedstrijd alles behalve handig. We houden het de 1ste helft gelijk 0-0. De 2de helft wordt al minder het wordt 1-0 maar ja wij wisselen niet we hebben geen reserves, Team Tanji heeft iedereen al 1 x gewisseld. Om hier te spelen moet je echt een goede conditie hebben. Uiteindelijk weten de score van 2-3 van te maken, geen schande voor een stelletje studenten tegen een geoefend voetbalteam. Na afloop veel water gedronken en vlug terug naar het appartementencomplex. Snel douchen en daarna nog eten op appartementencomplex en rond half negen richting het vliegveld. Inchecken en toen even wat gegeten op het vliegveld. Om 12.15 stijgen we op, lekker eten in het vliegtuig, film kijken en af en toe slapen. 7.15 zijn we geland, de koffers en dan nog door de douane. En als laatste hebben we nog even onze Sjems omgedaan met het “Lost Ones” T-shirt erbij. Hierna eindigt onze reis na 4 weken, veel ervaringen rijker. Team “The Lost Ones” wil hierbij alle sponsors,vrienden & familie bedanken, voor hun gedoneerde bedragen, werkzaamheden en zorgen. Donderdag 15 maart Paul en ik gaan op pad om een motortakel te halen bij de beroepsschool GTI, dit om de rij platen van de hefbrug te verplaatsen. We nemen de zwarte Rocky mee en de aanhanger van team Ongefocusd. Na even zoeken hebben we de school gevonden. Ik had niet verwacht dat het zo’n grote motortakel zou zijn, hiermee kun je een vrachtwagen motor optillen. Na even passen en meten staat de motortakel op de aanhanger. Nu de rit terug nog, de boom van de aanhanger zit al een grote scheur in( is gebeurd in de woestijn), we hopen dat de aanhanger het volhoudt. Als weer op de Gambian Scout Association aan komen hebben Sjoerd en Patrick de aggregaten al geplaatst en aangesloten. We beginnen met de brug op te zetten, we plaatsen de bruggeleiders en leggen de rij platen op hun plaats en monteren de brug. Rond 2 uur stoppen we en gaan we eten en ja hoor weer lang wachten op het eten. We gaan terug monteren nog de laatste dingen. We zetten de 2 Rocky’s en houden een fotoshoot bedanken de leraren en leerlingen van de school. Het is alweer laat genoeg, wel nog op tijd voor het avond eten. ’S Avonds gaan we jaja uit in Banjul iedereen maakt zichzelf klaar, paar biertjes vast drinken, en daar gaan we. We worden gebracht met een busje de chauffeur gaat met ons mee en blijft ook de hele avond bij ons. Omdat we toeristen zijn wordt intree prijs ineens meer, maar nadat onze chauffeur gepraat heeft kunnen we voor de gewone prijs naar binnen.
Daar zijn we in een of andere Reggae tent, de muziek bevalt me wel, alleen het geluid poeh het is een beetje schel je wordt echt doof van. Op het einde van de avond gaan we nog even pizza eten. Rond 3 uur zijn we weer thuis. Woensdag 14 maart
Het is acht uur, we staan op en vertrekken richting de school. Paul en ik rijden in de Patrol van team Legiyo, deze wordt geschonken aan de school. Bij de school aangekomen verdelen we de taken, de mannen van de Landmacht beginnen samen met de lokale leerlingen de container uit te laden. Wij team The Lost Ones gaan proberen 3 generatoren aan de praat te krijgen. Deze generatoren zullen verdeeld worden 1 voor deze school, 1 voor het jongerencentrum project en 1 voor het schoolbouw project in Soma waar we gisteren zijn gaan kijken. Na 2 uur lopen er al 2 generatoren de laatste heeft problemen met de startmotor, we demonteren hem, maken hem schoon en de generator loopt weer perfect. Ondertussen is de container helemaal leeg en zelfse de hefbrug is er al uit. Het is 2 uur, we besluiten te gaan eten. Het eten duurt zoals gewoonlijk lang, we moeten 45 minuten wachten op ons eten. Na het eten vertrekken we weer richting de school. We gaan ‘even’ proberen een generator van 300kg te verplaatsen van buiten naar het hokje waar de kapotte generator stond. Met 6 man en een spanband en een paar houten balken word de generator verplaatst. De aansluitingen hiervan klopte niet, we hebben deze omgezet van de kapotte generator naar de nieuwe. Rond 6 uur zijn we gestopt en richting ons appartement gegaan. Dinsdag 13 maart We zijn kwart over 7 opgestaan. We zouden rond 9 uur op de bouwplaats zijn waar ROC Amsterdam een school aan het bouwen is. Om 10 uur vertrekken we richting de school. Op de bouwplaats is men druk bezig. Er werken ongeveer 20 lokale mensen en 10 Nederlandse studenten. We vragen daar een hardhouten paal, omdat er nog maar een bladveer heel is, de andere drie zijn al gebroken. De weg is ontzettend slecht, men heeft beloofd dat de weg beter zal worden. Maar dit gebeurt niet. Ofja, wel als men daar een weg bedoeld met letterlijk meer dan de helft gaten, ja dan is het al heel wat. We steken een brug over, daar is de controlepost. De douaneman weet een goed restaurantje waar we kunnen eten. Het broodje met tonijn duurt wel een uur, maar het smaakte erg goed. We rijden verder. De weg wordt echt niet beter. Het is een kwestie van tijd voordat de bladveer afbreekt. Ze zijn hier bezig met afgraven om een nieuwe weg aan te leggen. Maarja, daar hebben wij nu niets aan. De laatste 60 km is gelukkig een goede asfaltweg. Rond half 8 arriveren we weer op Kairo Garden in Tanji. We eten wat, we douchen en gaan op tijd naar bed. We krijgen te horen dat de container vandaag eindelijk bij school is aangekomen. Maandag 12 maart Acht uur was de planning om te ontbijten, maar om 9 uur komt pas het ontbijt. Dan laden we onze spullen in en gaan we nog langs de dorpoudste om afscheid te nemen. Ze bedankt ons voor onze komst en zal voor ons bidden. Voor onze reis, dat onze terugvlucht goed zal verlopen. Een man van de theatergroep leidt ons rond in het Kunta Kinte museum: hierin zien we hoe de slavernij te werk ging. Het was zeer indrukweekend, dit museum. Hierna rijden we aanrichting Soma. Hier rijden we haast de hele dag op. Rond 5 uur arriveren we op het kamp/appartementencomple waar de Amsterdammes zitten. Voordat we gaan eten gaan we eerst op een schoolkijken waar computers aan gesponsord worden. Best interessant. Terug bij de appartementen komt het eten, het is veel en veel te weinig. Team ‘the lost ones’ gaat zelf nog eten koken. Daarna even douchen en we gaan maar weer slapen. Zondag 11 maart
Het is acht uur en we vertrekken richting Juffereh hier gaan we een project bekijken, of dat hier volgende jaar een project gestart kan worden. We rijden daarvoor eerst terug naar Banjul, pakken dan de ferry naar Bara en dan moeten we nog 30 km naar Juffereh. Rond drie uur komen we aan. We worden verwelkomd door de theatergroep en het dorpshoofd. Zeer indrukwekkend is dit allemaal. We krijgen lunch. Het is een grote schaal met spaghetti en saus met stukjes vis. Heerlijk. Het creëert een teamgevoel om met z’n allen uit een schaal spaghetti te eten. Dan staat er op de planning om een uitstapje te gaan maken met de boot naar James Island, oftewel het eiland van Kunta Kinte. We varen samen met de theatergroep en een bootje richting het slaveneilandje. De plaatselijke gids vertelt ons de gruwelen die hier op dit eiland hebben plaatsgevonden. Na deze trip gaan we avondeten. Het betreft aardappelen met een super lekker pittig sausje. Hierna bespreken we de mogelijke projecten hebben. Deze worden aangeboden aan Henk, een leraar van het ROC uit Utrecht. Hierna zijn we naar bed gegaan, iedereen was kapot. Zaterdag 10 maart Rond half 11 word ik wakker en ligt mijn hoofd op zo’n 5 cm na op de grond. Na drie weken is de stretcher bij aan het einde van zijn leven. Paul is al bezig onze jeep uit te laden. Bekkijken samen van wie wat is, en wat ieder mee naar huis wil nemen. Tussen de middag eten we knakworsten, tomatensoep en spaghetti. Dit alles is over bij team Legiyo. Om 13.15 vertrekken we naar ‘the gambian association school’. Eerst bekijken we de school die vandaag gesloten is. Daarna rijden we door naar het huis dan de directeur. Hij vertelt wat over de school. Vrijdag 9 maart Het is kwart voor zes en de wekker gaat. Er is geen verlichting in dit appartement. We maken ons klaar en eten. Vervolgens vertrekken we zo vlug mogelijk naar de ferry, die zou om 7 uur vertrekken. Helaas. Om half 9 komt de ferry pas aan. Rond kwart voor 9 vertrekt de ferry vanuit Bara, de rivier over en we komen rond kwart over 9 aan in Banjul. Vanuit daar rijden we met een Nederlands sprekende man naar Tanji, waar onze eindbestemming is. Alle teams zijn al daar aangekomen gisteravond. Niemand is boos op ons, alleen blij dat we het gehaald hebben. We eten wat brood, regelen een kamer en we gaan alle vier slapen. We zijn kapot. Rond een uur of vijf staan we allemaal op. Er komen een hoop afrikanen en een persoon die zoveel riet om zich heen heeft, dat je hem niet kunt zien. Deze doen anderhalf uur verscheidene dansen. Er is ook een soort van bandje bij met djembees en vrouwen die met ijzer op ijzer slaan. Normaal als je in een autobedrijf een fuseekogel loslaat, doe je oordoppen op, maar hier vinden ze dat een muziekklank. Donderdag 8 maart: De hectische dag Het is half zeven en iedereen vertrekt richting de grens, behalve Sjoerd en ik. We blijven achter met wat kleren en een tent. We maken ons klaar. Om half negen kunnen we terecht bij de ambassade. Kwart voor 8 rijden we aan richting Dakar. We moeten naar de ambassade, bank, supermarkt, cybercafé en een telefoonshop. De taxichauffeur is een neef van de eigenaar van het complex waar we verblijven. Bij de ambassade vertellen we ons verhaal. We vullen een formulier in. Het zal twee à drie werkdagen duren voordat er een tijdelijk vervangend paspoort voor Sjoerd geregeld zal zijn. Dan moeten we natuurlijk pasfoto’s maken dus we hebben gauw even in Dakar pasfoto’s laten maken. We dwingen er op van dat we de enige twee zijn die hier nog zijn. We spreken af dat wij boodschappen doen en dan nog langskomen om te vragen hoe ver het is. Na vier uur komen we terug bij de ambassade en is het paspoort al helemaal klaar! Ze heeft met haar supervisor gesproken en deze heeft toen naar de gemeente Gennep belt. Zo is dus alles supervlug geregeld, binnen 5 minuten. Super!
We rijden terug naar het complex bij Lac Rose. We praten met John, de eigenaar, en meteen krijg ik een mobiel in mijn hand geduwd. Het is Paul. Hij staat bij de grensovergang en vraag of ik nog de autopapieren heb. Ik baal, hoe gaan we dit oplossen? De autopapieren moeten naar de grens, anders kunnen ze niet verder. Het paspoort hebben we. Het plan: we pakken spullen in en rijden zo vlug mogelijk naar de grens met een taxi. Binnen 10 minuten hebben we de tent ingepakt en John probeert een taxi te regelen. Zijn neef durft de rit te maken. We rijden naar Dakar om daar een taxi te vinden. We zien een markt en heel veel sloopauto’s staan. Wij denken dat het een sloop is. Ow nee, we draaien hier af! De ene auto is nog gaarder dan de andere auto. Eerst is de prijs € 180,- naar Amdalaye, de grens. Na onderhandelen is het € 76,- geworden en wij zijn als enige passagier. De auto remt goed merken we onderweg. We moeten naar rechts uitwijken anders hadden we vol op ene vrachtwagen gereden. Van afstand houden hebben ze hier nog nooit gehoord. Één meter of minder is de afstand. Later rijdt onze taxichauffeur een puber van de fiets die niet aan de kant gaat. En deze man gaat ons dus 200 km rijden en we hebben er ook nog voor betaald. Sjoerd en ik voelde ons op een gegeven moment aardig levensmoe, net als onze taxichauffeur. De weg verdwijnt hoe korter we bij de grens komen. De auto remt bij ieder klein heuveltje. Hadden we maar een 4 × 4 of nog beter, onze eigen Rocky’s! Rond 10 uur komen we met onze taxi aan in Amdalaye. We zien Paul en Patrick al staan. We moeten nog wat papieren tekenen en stempels halen. We kunnen aanrijden. We zijn alle vier weer blij dat we bij elkaar zijn. We rijden richting Bara. Daar schijnt een motel te zijn. Rond half 12 komen we aan in Bara We kopen nog ferrykaartjes. Maar helaas, de boot van 12 uur zit al vol. Balen. Veel mensen hier snuiven lijm of zijn stoned. Deze mensen staan dus bij onze auto! Een jongen vertelt dat hij een motel heeft. Het is een reggea-tent. De appartementen zijn oké. We eten wat en gaan slapen rond half 2. Woensdag 7 maart
Om 8.00 moet iedereen paraat staan voor vertrek, iedereen is er klaar voor alleen 1 klein detail de man van de douane is er nog niet. Deze moet ons door dit land begeleiden, hij neemt ook zijn mobiel niet op. Van deze gelegenheid maakt iedereen gebruik om nog even rustig te ontbijten. Rond half tien kunnen we onze tocht starten, met de douanier in ons midden. Iedereen vertrekt eigenlijk met de te weinig brandstof in de tank. Er is ons vertelt dat het 1ste werkende tankstation pas over 200 km is. Dit blijkt gelukkig al na 115 km het geval te zijn. Iedereen tankt de auto vol. Zo ook team The Lost Ones. Sjoerd wil de brandstof betalen, ik zeg dat ik dat voor hem doe, Sjoerd legt zijn bodybag terug in de auto op het dashboard en laat heel even de auto geopend achter. En jawel zijn bodybag is gestolen. Balen. Hoe lossen we dit nou weer op? De stichtingleider weet dat er een dorp verderop een politiepost zit. Hier gaan we aangifte doen, we krijgen een kopie van dit aangifteformulier mee. Daarna rijden we weer vlug verder om bij de groep aan te kunnen sluiten. Rond 3 uur arriveren we op de eindbestemming Lac Rose ( 40 km voor Dakar). We zetten ons tentje op, iedereen koopt wat souvenirs bij de handelaars. Even een voorbeeldje van afdingen eerst vraagt men 60 euro voor een Djembe, na 10 min onderhandelen kun je hem voor 10 euro kopen. s Avonds maken ons plan i.v.m. het gestolen paspoort. Woensdag 7 maart Om 7 uur zouden we vandaag vertekken allleen komt onze douane man, die onze escorte leidt, pas om 9.30 opdraven, balen zeg. We vertrekken allemaal met veel te weinig brandstof, er zijn hier veel te weinig tankstations Gelukkig heeft iedereen het tot het 1ste tankstation gehaald (100km
verderop) Bij het tankstation laat Sjoerd zijn bodybag op het dashboard liggen tijdens het tanken, en ja hoor even later komt hij terug en is de bodybag verdwenen. Daarom zijn Harold en Sjoerd achtergebleven in Dakar om een vervangend tijdelijk paspoort te regelen. We zijn eerst samen met Jan Huizinga naar een plaatselijke gendamerie geweest, om aan aangifte te doen. Daarna hebben we contact opgenomen met de ambassade, daar kunnen we morgen terecht. Alleen het probleem is dat alle autos ( alle 22 teams) samen moeten rijden. Toen hebben wij 4en besloten om 2 man in Dakar te laten en 2 man gaan rijden met de jeeps. s Avonds hebben we met zijn allen nog heerlijk gegeten op de camping resort in Lac rose. Lac rose is 40 km voor dakar.
Dinsdag 6 maart Rond 10 uur sta ik op. Superheet in de tent. We beginnen aan de tussenbak. Eerst het pook knopje demonteren. En na lang friemelen schiet ie weer in de 4 wiel drive, de hoge gearing. Op zich perfect, maar na weer n tijdje krijgen paul en sjoerd hem in de 2 wheel drive. Ze monteren de auto af en we zijn hartstikke blij. Hier had onze reis kunnen stoppen. s middags ga ik met een boot die 1 uur doet naar een internetcafeetje. Maandag 5 maart Om 7 uur staan we op en om 8 uur moeten we bij de camping zijn daar vertrekken. We gaan richting Senegal. Eerst rijden we nouachchott uit daarna gaan we de verharde weg op en rond 2 uur houden we siesta. Rond 3 uur rijden we weer aan. Onderweg begint de uitlaat te rammelen, tijdens onze stop repareren we dit. Daarna gaan we weer verder nu de onverharde weg op. Het zand stuift hier zo erg dat je de auto voor je geen eens meer ziet. Het is weer ontzettend warm om in dit weer te rijden. Om 6 uur arriveren we bij de grenspost mauritani. Daar rijden we niemandsland in. Eerst 4 euro daarna weer 7 euro dan nog n x 15 euro voor de auto Daarna rijden we een brug over ( 7 euro ) Daarna komen we bij de grenspost van Senegal. We leveren onze paspoorten en autopapieren in De paspoorten krijgen we na 1 uur al weer terug. We drinken wat en nu zit ik na 3 uur schrijvend op de motorkap in het licht van een lantaarnpaal We krijgen positief nieuws: Amsterdam Dakar heeft hier 20 uur moeten wachten. Maar na weer 1 uur krijgen we onze autopapieren en rijden we richting de zebrabar. Om 2 uur arriveren we daar. We moeten onze tent nog op zetten. We rijden beide autos kort bij de tent. Paul zit vast in het zand, zet de auto in 4 wiel drive en knoep zegt de tussenbak, de pook verschiet. Piep. De pook doet niks meer. De auto loopt nog wel. Piep het zal toch niet dat de tussenbak kapot is. We gaan eerst eten en besluiten morgenvroeg eraan te beginnen op onze rustdag.
Zondag 4 maart Om 5.15 staan we op en breken de rotzooi weer af en zodat we om 6.15 startklaar staan.
De reden dat we zo vroeg gaan is dat we langs de kust lijn moeten rijden en wel 60 km. Nadat we het strand voorbij zijn en weer op een soort van verharde weg komen, stoppen we om te ontbijten, dit hebben we om 6 uur nog niet gedaan. Nu moeten we nog 100km en drie politieposten en we zijn in Nouachchott We stoppen bij Auberge Sahara. Dit beviel ons niet zo, we hebben van onze vorige gastheer een adres gekregen voor in Nouachchott en we besluiten daar te gaan kijken. Het is weer perfect team Lost Ones en team Legiyo zitten alweer perfect. Onder hetzelfde bedrijf gaat de ene helft een dynamo demonteren van een Ford Sierra (team Ongefocusd) en ga ik samen met leo van Legiyo boodschappen doen. De dynamo heeft de koolborstels versleten dit is hier in nouachchotte weer gemaakt. De ford loopt weer. Iedereen pakt daarna zijn verdiende douche en wast het sahara zand eraf Daarna gaan we richting een plaatselijk friettent, het schijnt een belg te zijn. s avonds duik ik nog ff het internetcafe in. 4 mrt 2007 @ 22:51 Gezandstraald in de Sahara We zijn weer in de bewoonde wereld!! Na 3 dagen zand, zand en heel veel zon zijn we aangekomen in de hoofdstad van Mauritanië, namelijk Nouakchott. De eerste dag in de Sahara was zeker afzien voor veel mensen, het is er immers immens heet en er is overal zand. Tot in je onderbroek aan toe!! We hebben de eerste dag veel hardere zandvlaktes gehad, dit wil zeggen: geen los duinzand. De zogenaamde wasbord wegen zijn niet echt bevordelijk voor de auto. Wasbordwegen zijn wegen waar als het ware golfjes overheen liggen die nogal hard zijn. Dit schijnt ook de imperiaal van de grijze Rocky funest te zijn geweest. Hij ligt er namelijk af. Op meerdere plaatsen is deze afgescheurd, waardoor we genoodzaakt waren om deze te demonteren. Er ligt nu in de Sahara een aandenken aan het beste team van GFA, de imperiaal. We hebben overnacht in de tent en op onze heerlijke veldbedjes, die we na enkele zware dagen zeer prettig vinden liggen in tegenstelling tot het begin, waar een mens al niet aan kan wennen!! We zijn achter eeen duin gaan liggen, omdat het daar niet zo hard waait. Het is helemaal niet zo koud als de meeste mensen beweren snachts in de Sahara. De volgende dag zijn we om 10 uur aangereden. De hele auto vol zand en hitte. voor sommige autos werd het echt te veel. De Audi is bijna afgebrand nadat twee snuggere cameralieden motorolie wilden bijvullen terwij het over de uitlaatspruitstuk liep. Niet echt aan te raden als het spruitstuk roodgloeiend is!! Er is ook nog een koppakking gesneuveld bij een passat van team Friends go for africa. Deze werd savonds in het kamp weer snel en vakkundig gerepareerd. De Rockys hebben uiteraard geen enkel probleem gehad!!!! De zand was zo los dat meerdere autos vastliepen in het zand, maar de Rockys bleven doorgaan!! De dag daarna zijn we aangereden om 6 uur sochtends. Dit vanwege het getij. We gingen namelijk over het strand heen rijden. Dit was echt prachtig. Mooi door het water heen en de mulle zand. We hebben ook verschillende vissersdorpjes gezien. Het sanitair in de Sahara is ook niet echt voortreffelijk. Er is namelijk nergens een wc te bekennen. Sommige van ons hadden er wat moeite mee, andere waren een paar keer per dag verdwenen. Het gaat voortreffelijk met iedereen; we hebben allemaal fijn gedoucht en zijn weer brandschoon. De autos doen het ook nog steeds voortreffelijk!!
Zaterdag 3 maart Vandaag vertrekken we weer om 10 uur. De hele dag weer fijn door het zand baggeren. We komen op tijd aan en we zijn zo kort bij de zee dat we even de zee bij Mauritanie induiken. Het team Legiyo heeft een bladveer kapot gereden, deze hebben we ook een halve middag geholpen. En kunnen de volgende dag weer vrolijk op weg. s avonds eten we weer lekker eten: rundvleessoep macaroni met ham en pastasaus en wat cola na. Na het eten tijd voor ontspanning met zn allen bij mekaar beetje ouwehoeren en weer op tijd naar bed, want morgen vertrekken we om 6.15
Vrijdag 2 maart Om 10 uur vertrekken we, weer een dag vol zandhappen. s avonds slaan we ons kamp op, kort bij het nomandenvolk.
Tijdens onze rit overdag zijn er verscheiden bakken met eten kapot gegaan met als gevolgd dat we de hele jeep uit moeten laden en herinrichten. Donderdag 1 maart 8.00 We gaan op staan om te vertrekken we pakken de auto in en vullen de watertanks vandaag gaat het gebeuren DE SAHARA. Maar ja ons kennende hebben we in deze jeep een Haps/Groenings kwartiertje. Dus we zijn te laat bij de camping, er staat nog een gele patrol die kapot is (ook van de groep), de rest is al onderweg. Na even wachten komt er een landcruiser terug. Om de patrol te maken wij weer geluk. Alleen de Landcruiser kan de groep ook niet meer terug vinden. Balen, dit valt echt tegen. We proberen een satelliettelefoon alleen deze werkt niet. 2 Man rennen naar de camping of iemand weet welke kant de groep is opgegaan. Geluk een man van camping rijdt met een Mercedes voorop en zo komen we toch weer bij de groep. Tijdens de rit in de woestijn horen we iedere keer n piepje als we n bult over gaan. We besluiten te stoppen en wat zien we de achterste steun van de imperial is volledig ingescheurd. De 2 voorste bungelen nog een beetje eraan vast. Na weer 1 uur gaat het echt niet meer met de voorste steuntjes. We trekken de imperial los voor en doen er een wiel boven en onder de imperial en trekken er een spanband omheen zo blijft de imperial toch op zijn plaats. Nadat we stoppen in de woestijn met rijden besluiten Paul en ik de imperial eraf te halen. Het is een kwestie van tijd tot dat ding er volledig afbreekt met alle gevolgen van dien. s avonds eten we ook nog een vers geslacht schaap wat men al geslacht heeft mee genomen op de imperial ik besluit voor mezelf dit niet te eten. 28 feb 2007 @ 14:35 Tropisch weer in Marokko We zijn aldus in Marokko aangekomen. Het weer is hier uiteraard perfect zo rond de 30 graden. De autos houden het goed vol;ondanks de hitte. We hebben al een aanrijding gehad met een lokale auto. De auto zat flink te bumperkleven; we moesten plotseling remmen en toen was het al gebeurd. De schade aan de rocky was nihil; een mistlamp kapot en de bumper een beetje scheef. We hebben de zaak netjes afgehandeld en zijn weer verder gereden. Het landschap is hier prachtig. De eerste dagen hebben we een rit gemaakt door het Atlasgebergte. Er is daar veel armoede; maar het uitzicht is fantastisch. Het hoogste punt waar we gereden hebben was 1700 meter boven nap, hier hebben we ook een foto van gemaakt. Onderweg zijn we uiteraard ook sneeuw tegengekomen. Je ziet er trouwens de raarste auto rijden die van ellende uit elkaar vallen. Tijdens het rijden in de berggebieden kwamen we door een stad heen waar net een markt bezig was; het was daar superdruk. We moesten er met de auto stapvoets doorheen rijden. Net op het moment dat we midden op de markt stonden tussen de mensenmassa, kreeg de grijze rocky een lekke band. BALEN dachten wij. Maar op het moment dat we uitstapte wilden iedereen ons helpen om het wiel te verwissellen. Ze gingen twee straten verderop een krik halen voor ons en draaide het wiel eraf en het reservewiel er weer op. Als dank hebben we een paar pennen en een pet uitgedeeld en de mensen waren er gelukkig mee. De laatste dag (gisteren 27-02-2007) zijn de officiële Sahara ingegaan, prachtige zandduinen en een gigantische wind. Je wordt er gezandstraald als je niet oppast. De grens Marrokko Mauritanië was wat minder leuk.Tussen Marrokko en Mauritanië ligt niemandsland, er was dus ook HELEMAAL geen weg alleen rots en zand, maar goed dat we rockys hebben. Bij de grens van Mauritanië moesten we uren wachten in de zinderende hitte. Het werkt hier natuurlijk allemaal op zijn elf en dertigste. De mensen aan die grensposten zijn ook corrupt, iedere keer als we weer iets in moesten laten vullen, moesten we betalen en ze staken het geld in eigen zak. Wij dachten dat Marrokko arm was, maar Mauritanië is drie keer zo arm. Het is echt onvoorstelbaar hoe sommige mensen hier leven. Een Nederlandse varkensstal is nog beter als sommige hutjes hier. Vandaag hebben we een rustdag en zitten we in een pensionnetje. Lekker simpel met douche en een ZITWC, komt niet vaak voor hier. De komende dagen gaan we de Sahara in, dus zullen jullie waarschijnlijk niets van ons horen: Er is daar aleen zand en nog eens zand. Voor de duidelijkheid; het gaat goed met iedereen en de autos ook. 28 feb 2007 Om 10 uur staan we op nadat we de avond ervoor illegaal bier hebben gedronken omdat hier verboden is vanwege de Islam. We ontbijten heerlijk in het zonnetje, iedereen wast zijn kleren uit. Daarna gaan we richting het intercafe daar kan ik weer ff de verslagen bijwerken voor Stork en de familie en vrienden. Daarna gaan we naar de supermarche om heel veel water en frisdrank in te slaan we vertrekken morgen richting de woestijn en wij gaan voor de ruige route, daarom hebben natuurlijk ook een jeep. Rond 6 uur beginen we met eten te maken lekker Hollands eten we hebben
als ons eten bij. We gaan op tijd naar bed de dag zal morgen weer vroeg beginnen Groeten team the Lost Ones Dinsdag 27 feb Om 5.15 opgestaan tent afgebroken en om 6.00 aangereden richting Nouadbou, omdat we nog 380 km moeten rijden voor 12 uur omdat de grensovergang tussen 12 en 3 Siesta heeft. Om 10.50 komen we aan bij de grens Marokko Mauritantië. Rond 12.15 rijden de grenscontrole post van Marokko uit. We rijden door een poort en ineens houdt de weg op geen enkel stuk asfalt meer. In de voorste auto van onze colonne zit een gids die ons de weg wijst. Na 500 m komen we bij een klein hutje dat schijnt de grenscontrole te zijn van Mauritanië. Het onverharde stuk was dus niemandsland. De grenscontroles duren lang. Na 50 m zit de douana, na weer 50 m zit de politiepost en na 500 m staat er iemand van het leger die de autos controleert. Dit alles heeft 4 uur geduurd, daarna rijden we weer verder naar Nouadbou. Je merkt hier heel goed de armoede, kapotte tenten kapotte huizen autowrakken.Onze gids weet een campingalleen dit is echt niks slechte en vieze douches en wcs en daarnaast vieze bedden. Wij Team The Lost Ones en team Legiyo besluiten verder te zoeken, de gids weet nog een plaats. We rijden daarheen komen terecht in een achterbuurt. Een teamlid bekijkt de kamers en het super uit. We besluiten hier te blijven, onze gastheer is super hij haalt zens in de buurt een soort tulband tegen de bescherming van de zon. En leert ons hoe dat je deze om moet doen. Maandag 26 feb @ 11.00 We hebben deze nacht goed kunnen slapen. Het waait hier heel hard. We zitten 500 m van de zee af. We ontbijten rustig. We repareren onze kapot gereden band. We krijgen onze band niet opgepompt, omdat alle lucht eruit loopt. Team Legiyo heeft een truc. Je spuit remmenreiniger in de het ventiel en houdt dan een vlammetje bij het ventiel. Het gevolg is dat het gas ontploft en de band knalt erop en zo is de band gezet en we pompen we de band op. Daarna eten we ff wat goedgevulde Hollandse tomatensoep. Onze uitlaat is nog steeds kapot. Op een plaats gebroken en op 3 plaatsen gescheurd. We gaan naar een plaatselijke lasserij en laten onze uitlaat repareren. Zondag 25 feb @ 7.30 Na een ontbijtje op de motorkap rijden we vanuit Tan Tan richting Laayoune dat is 300 km. Dan gaan we proberen nog verder te gaan. Als we Layounne aankomen staat er in the middle of nowhere een supergrote supermarkt met restaurant erbij hier eten we ons middag eten. Vandaag is de uitlaat van de Rocky kapot gegaan. We hebben toen de uitlaat met een Golden Power blikje en de slangenklemmen provisorisch dichtgemaakt. Daarna rijden we weer door om 8 uur komen we aan in, 200 km voor in Dahkla in een klein dorpje. 2 Andere teams blijven hier slapen in dit restaurant. Wij besluiten om nog door te rijden, ondanks dat we ontzettend moe zijn. Om 11 uur komen we aan in Dakla op camping Moussafir. Daar staan nog de teams van Amsterdam Dakar, ik zie ook nog een team dat gesponsord is door Stork Liempde. Maar iedereen slaapt al dus wij gaan ook gauw slapen. 24 feb 2007 Om 5.45 gaat de wekker echt vroeg. We ontbijten een pannenkoek en een Marokkaanse croissant in Marrakech. Een zo vertrekken we richting Agadir en hopelijk verder. We zijn tot Tan Tan doorgereden. We pakken een hotel en gaan wat eten in de buurt. Tijdens het eten is de gesprekstof minimaal hahah iedereen is moe. We gaan dan ook meteen naar bed. 23 feb 2007 @ 0:02 The Lost Ones bereiken Marokko Hier het eerste nieuws van Team The Lost Ones! We wijn gearriveerd in Marokko; Na enkele slopende dage in Europa, (elke dag 14 tot 16 uur rijden) zijn we gisteren op de boot naar Marokko gevaren. Het team vermaakt zich prima, de onderlinge stemming is prima. Marokkanen zijn erg aardig (!) en ook behulpzaam. We hebben onze eerste lekke band gereden, en dat in de drukste straat van Marokko, waarbij de bevolking ons te hulp schoot. De omgeving is werkelijk fantastisch. Ook de jeeps houden het verder tot nu toe uitstekend. De komende dagen zullen we Marakesch aandoen, waarna we over 3 dagen in Dakhla over de grens naar Mauritanië gaan. Jullie horen nog van ons! Team The Lost Ones. 21 feb 2007 @ 13:00 Onderweg naar Marokko Ik (webmaster) kreeg zojuist te horen dat het team van The Lost Ones nog niets op de website kan plaatsen onderweg. Maar ze maken het goed en ze zijn in de buurt van Marokko en gaan vandaag naar Rabat, er staat vandaag maar 250 km. op het programma. De andere dagen dik 800 km gereden
