Stichting Mirtos Animal Project
www.mirtos.nu
Nieuwsbrief augustus 2010 nummer 4 Met veel genoegen zenden wij u onze digitale nieuwsbrief met hierin:
Vrijwilliger aan het woord: Ineke Raué Dixie: het loopt niet altijd goed af Wonen op Kreta, dag uit het leven van Joan van PAWS Wij zoeken het hele jaar door… In de schijnwerpers: Garfield Vakantie op Kreta met Jascha en Dirk Dieren E.H.B.O. Hoe gaat het nu met ze..? Dringende oproepen en mededelingen Donaties, acties en sponsering Geplaatste honden en katten Donatieformulier
De belastingdienst heeft de Stichting Mirtos Animal Project aangemerkt als een Algemeen Nut Beoogde Instelling (ANBI). Een donateur kan giften van de inkomsten- of vernootschapbelasting aftrekken. (uiteraard binnen de daarvoor geldende regels).
Vrijwilliger aan het woord: Ineke Raué De meesten van jullie kennen mij waarschijnlijk niet en daarom zal ik mij even voorstellen. Ik ben Ineke Raué, één van de oprichters van het Mirtos Animal Project. Mijn bestuursfunctie is secretaris en ik houd mij bezig met alle administratieve werkzaamheden. Ik ben gepensioneerd en woon in een buitenwijk van Zwolle, samen met mijn Griekse kater Aspros van dertien jaar die ik als kitten van zes weken heb gevonden op Lesbos en waar ik geen afscheid meer van kon nemen.
Elf jaar geleden zijn wij op Kreta in het plaatsje Mirtos begonnen met de hulp aan zwerfdieren, geholpen door een Zweedse en een Duitse dame die daar woonden. Dit was na het vinden van drie levende kittens in een vuilniszak in een container. Bij restaurants en winkels werden flyers opgehangen met de vraag ons met een bijdrage te steunen om zo de zwerfdieren te kunnen voorzien van voedsel voor de wintermaanden en om eventueel castraties en sterilisaties uit te voeren. En al was het toen nog maar kleinschalig, het gaf een zeer goed gevoel. Eenmaal in Nederland teruggekeerd hebben wij om aan geld te komen, in onder andere de plaatselijke kranten en op marktplaats advertenties geplaatst voor bruikbare spullen om deze op rommelmarkten te verkopen. Ook vonden we genoeg leuke spullen bij het grofvuil, je staat er versteld van wat mensen weggooien. Dus wekelijks met auto en aanhanger op pad door geheel Zwolle om alles op te halen. Het geld wat we hiermee verdienden, werd op een bankrekening gestort in Ierapetra (in Mirtos is geen bank) en enkele lokale hulpverleners zorgden in de wintermaanden voor onder andere voedsel voor de zwerfdieren. Ik ben acht jaar lang in Mirtos op vakantie geweest en heb daar veel ellende gezien, maar het geeft een fantastisch gevoel als je het leed iets kunt verzachten voor deze zwerfdieren. Ook kregen wij van een Nederlandse dame die daar woont, te horen dat door het werk van de vrijwilligers van Mirtos Animal Project de situatie voor de zwerfdieren sterk is verbeterd en daar doe je het dus allemaal voor.
Nog steeds verdien ik geld op rommelmarkten en sta daar zo’n zes tot acht keer per jaar (liefst op buitenmarkten) en meestal met een vriendin, dat scheelt in de kosten van een kraam. Mijn schuur, slaapkamer en zolder staan vol met zeker honderd dozen en dan nog de grotere spullen. Maar het blijft leuk werk om te doen en we hebben het geld hard nodig.
Inmiddels is Mirtos Animal Project uitgegroeid tot een vrij grote stichting met veel contacten in heel Griekenland en daarbuiten. Ook ga ik ieder jaar met een vriendin naar Marmaris en we helpen daar, in de bergen, in de kattenopvang van Jeannie (een Engelse dame), die deze opvang in haar eentje runt en dus dankbaar is met elke vrijwilliger die haar hulp komt bieden. Er zitten 250 katten, een ezel en een paar honden. Erg zwaar om daar te werken met zo’n 40 tot 45 graden in de zomermaanden, maar super om deze zwerfdieren te verwennen. Ik vind het nog steeds geweldig om voor Mirtos te werken. Al met al is de administratie best veel werk. Ik ben er iedere dag mee bezig, maar ik doe het erg graag. Hierbij wil ik ook alle vrijwilligers bedanken die zich met hart en ziel inzetten voor Mirtos Animal Project, echt fantastisch. Groetjes, Ineke Raué. .
Dixie : het loopt niet altijd goed af…… Het vreselijke verhaal van Dixie (geschreven door Joan Rapani van PAWS). De operaties van Dixie hebben 600 euro gekost en zijn gezamenlijk betaald door Stichting Dierenhulp Kreta en Stichting Mirtos Animal Project. « Twee weken geleden liet ik op een avond mijn honden uit en een vriendelijk zwerfhond liep met ons mee. Mijn eigen honden accepteerden haar gelijk. Een paar seconden later komt er een pickup truck hard aanrijden en rijdt zo over haar heen! Het was verschrikkelijk want Dixie liep vlak naast mij en ik zag haar onder de wielen rollen, ze gilde het uit. Ik raakte in paniek en schreeuwde nog naar de chauffeur, maar die reed gewoon door ! Dixie bloedde erg en was in shock en we zijn gelijk naar de eerste de beste dierenarts gegaan in Ierapetra. Het bot van haar poot stak uit en de dierenarts heeft de wond gehecht. Hij had moeten zien dat haar heup ontwricht was, maar hij gaf ons een antibioticakuur mee en we moesten over drie dagen terug komen. Na drie dagen ging ik met Dixie terug en zei hem dat het niet goed zat met de heup. Hij antwoordde dat hij geen röntgenfoto zou maken tot de antibioticakuur afgemaakt was. Na de kuur vertelde hij mij dat de heup ontwricht was en dat het te laat was deze zonder operatie terug te zetten !! Omdat ik hier een slecht gevoel over kreeg, zijn we naar onze eigen dierenarts gegaan die veel meer ervaring heeft met operaties. Uit de röntgenfoto bleek inderdaad dat Dixie een operatie nodig had en met een klem is haar heup vastgezet, het bot zat vijf centimeter hoger dan haar bekken! Het was een moeilijke operatie omdat de heup volledig ontwricht was en heeft van 09.00u tot 14.30u geduurd. Toen we haar ophaalden, verbaasde ze mij. Ze was levendig en blij mij te zien. Over 10 dagen mag het verband en de draagdoek, die haar poot nu tegen het lijf houdt, eraf. Over een maand moet ze nogmaals onder het mes om de klem te verwijderen en dan zou ze haar poot weer optimaal kunnen gebruiken.. »
Op woensdag 11 augustus ontvingen wij het trieste bericht dat Dixie helaas overleden is. Hoe onvoorspelbaar en oneerlijk is het leven soms : Dixie had een stuk rozenstruik ingeslikt dat in haar keel is blijven steken en ondanks dat haar fosters alles probeerden om dit uit haar keel te krijgen, mocht het niet baten en was het te laat. Nadat zij in haar korte leventje al zoveel leed meegemaakt heeft en een aantal operaties moedig heeft doorstaan, wordt een stukje rozenstruik haar fataal. Lieve Dixie, we gunden het je zo………
Wonen op Kreta, een dag uit het leven van Joan van PAWS... Na mijn vroege dienst in onze bar ging ik met mijn dochter pups ophalen en hoopte rond een uur of zeven thuis te zijn voor het avondeten. Onderweg naar huis met de pups zagen we een Duitse herder midden op de drukke weg strompelen. Ze was uitgemergeld en haar poten vielen bijna onder haar broze lijf vandaan. We konden haar niet laten lopen. Het kostte ons een half uur om haar te vangen, ze was bang en ze bleef maar lopen. We liepen midden op de weg achter de herder aan, tussen de rijdende auto’s door, mensen toeterden en schreeuwden naar ons.
Onze auto zat vol met pups en hondenvoer. Ook hadden we nog een grote bench bij ons. Die zouden we naar Peter Eradas brengen want deze was nodig voor Agapi die eerdaags naar Nederland vliegt. De keuze was snel gemaakt, de bench ging de auto uit en de Duitse herder erin. Toen ik later de bench wilde ophalen, bleek deze gestolen. We hebben haar Casey genoemd. We wisten niet of ze de nacht zou overleven, maar ze heeft het gered!! De volgende ochtend zijn we met haar naar de dierenarts gegaan, haar bloedtesten waren gelukkig goed. Het kostte de dierenarts een half uur voordat hij een ader vond om bloed af te kunnen nemen. Ze bleek uitgehongerd en uitgedroogd en heeft het nog maar net op tijd gered. De dierenarts schat haar zo rond de acht/negen jaar maar als je naar haar gezichtje kijkt zou je dat niet zeggen. Haar gebit is een puinhoop, ze heeft enorme nagels, kale plekken in haar vacht, zweren over haar hele lijf en haar voetzolen zijn helemaal kapot. Ze lijkt nu gelukkig wat op te knappen en we hopen dat ze volledig herstelt zodat we de achtjarige hel waarin ze geleefd heeft een beetje goed kunnen maken. Casey is erg lief en vriendelijk en gek op andere honden, vooral op puppies.
Als Casey voldoende hersteld is zal Mirtos Animal Project een geweldig baasje voor haar zoeken. Wij hebben diep respect voor mensen als Joan die zich dag en nacht belangeloos inzetten voor de dieren op Kreta die hun en onze hulp hard nodig hebben.
Wij zoeken het hele jaar door….. Gastrijders
Mirtos Animal Project herplaatst honden en katten in Nederland die op het eiland Kreta geen overlevingskans hebben. Wij zoeken vrijwilligers die het leuk vinden om deze dieren op Schiphol, Brussel of Düsseldorf op te halen en naar de gastgezinnen te brengen.
Gastgezinnen
Wij zijn op zoek naar gastgezinnen die tijdelijk een Kretenzer zwerfhond of -kat willen opvangen, totdat zij naar hun nieuwe thuis gaan. Voordat u een hond opvangt, bekijken wij samen met u of de hond past in uw gezinssituatie en houden rekening met uw wensen over de op te vangen hond of kat.
Vluchtbegeleiders
Wij zijn ook op zoek naar vluchtbegeleiders, mensen die op hun terugvlucht van Kreta naar Nederland, een hond/kat mee kunnen nemen. Dat wil zeggen de hond/kat wordt bijgeschreven op uw boeking en vliegt dan in een speciaal verwarmd deel van het vliegruim of in de cabine mee naar Nederland. Het kost u heel weinig moeite en geen geld. De kosten voor het vliegen van de hond of kat zijn geheel voor de stichting. Hebt u interesse om gastrijder, gastgezin of vluchtbegeleider te worden, neem dan vrijblijvend contact met ons op voor verdere details en uitleg.
[email protected] De uitgebreide oproepen vindt u op onze website en hyves http://www.mirtos.nu http://stichtingmirtos.hyves.nl
In de schijnwerpers
Garfield Garfield is een lieve, relaxte kater van ongeveer twee jaar. Hij doet voor de helft zijn naam eer aan. Hij is absoluut niet heel groot, ook niet helemaal rood of al te dik. Wel is hij gek op menseneten, zoals koekjes, kaas, pizza en nog veel meer ongezonde dingen. Hij is een gezellige huiskat en kan zichzelf prima vermaken. Maar ’s avonds komt hij er gezellig bijzitten op de bank en komt dan ook graag op schoot liggen. Met honden en katten kan hij het goed vinden, maar als hij bij zijn nieuwe thuis alleen zou komen te wonen vindt hij dit ook prima. Garfield is lief, sociaal, zachtaardig en een tikje brutaal (wat eten betreft). In het gastgezin waar hij nu verblijft, gaat hij nog niet naar buiten, maar hij vindt het wel reuze interessant om door het raam te kijken wat daar allemaal gebeurt. Hij zou het daarom erg op prijs stellen als hij in zijn nieuwe thuis naar buiten zou kunnen in een veilige buurt. Garfield is gecastreerd en verblijft in Santpoort. Wie vindt deze levensgenieter helemaal het einde?
Zijn oproep kunt u vinden op onze website http://www.mirtos.nu/baas_gezocht
Vakantie op Kreta met Jascha en Dirk, een uitgebreid verslag… We waren er aan toe, een rustige relaxte vakantie, drie weken lang rust, zon en strand. Geen honden om ons heen en geen kleindochter, neefje en nichtje om op te passen. Afijn, toch maar even langs de oude US Marine basis (van Manolis) en wat we zagen was redelijk om aan te zien, maar wat een enorme hoeveelheid honden bij elkaar, echt ongelofelijk. Een Engels echtpaar was aanwezig maar helaas was Manolis er zelf niet. Intussen bij het appartement een katje of zes…die hadden wíj niet geadopteerd, maar zíj ons. Dus werd er bij de Lidl flink wat brokjes ingeslagen. Dus we hadden gezellig bijna het voltallige bestuur om ons heen. Foto’s als ze aan het eten waren, staan ook op het forum. Deze katjes hadden in ieder geval drie weken goed te eten en te drinken. Echt vriendjes wilden we maar niet worden, want wennen aan mensen is niet zo verstandig in hun leefomgeving.
Twee dagen een wandeling gemaakt met Louise Kuijt en de hondjes van CAWG, wel wat later op de dag want dan was het wat koeler. Wat?? Ja ja, Louise liep gewoon los. Lambros een tweedaagse cursus gegeven om niet zo te trekken aan de lijn. Caramba, wat is die hond sterk! Het zal niet veel geholpen hebben ben ik bang. Tijd was te kort helaas. Wat later naar Ann van FOTA en dat was wat. Ze hebben een prachtig uitzicht vanuit hun complex over de baai van Elounda. Ann is gewoon een uiterst aardige Engelse dame en haar man hetzelfde, maar dan Grieks en een heer.
Ze bracht ons naar haar hondjes bij de trailer, dat was even slikken. Ik weet het, het is voor Ann de enige manier om de honden in leven te houden maar daar blijft het ook bij...in leven houden. De honden bij haar appartementen houden kán gewoon niet, dat zou te veel overlast geven bij haar hotelgasten en dat is tenslotte haar broodwinning. Dat is het klaar en duidelijk.
Ann en Jascha waren in zware gesprekken gewikkeld, dus tijd voor mij om even een ommetje te maken, dus ik liep rond en maakte foto’s. Sommige foto’s gingen wat de mist in. Dan was het een vuiltje in mijn oog, of ik nam net een Fishermans Friend. Dit soort beelden hoor ik op National Geografic/ Animal Channel te zien of in een reclame van de WSPA. Maar nu stond ik ertussen ( &^@%$^&@%) !!! Je kijkt en je voelt verdriet, onmacht en een heel diep zittende woede. Die moet je even inhouden anders word je, mooi gezegd, onberekenbaar!
Bij de trailer was alleen Brandon benaderbaar, dus als man zijnde moest je even wat voorzichtig zijn met je klokkenspel, want hij is nogal wat onstuimig. De rest was veel te schuw… Daarna naar Joan van PAWS in Istro. Ann reed voor ons uit om de weg te wijzen, dat kostte enige zweetdruppels want deze keurige Engelse dame heeft geen weet van verkeersborden en bewegwijzering en al helemaal niet van snelheidsborden, hahaha. Zij rijdt als een geboren Kretenzer en nu ben ik als motorrijder toch wel wat gewend! Joan haar hondjes en katjes zitten allemaal in gastgezinnen. Dat scheelt een slok op een borrel vind ik. Wat Ann in Elounda niet lukt door tegenwerking van haar omgeving, lukt Joan wel. Joan nam ons ook mee naar de honden die “op het strandje” zaten. Daar kwamen we de verassing van de vakantie tegen, Jake. Die zat in een kleine bench, ín een grote bench!! Jemig, bijna ging ik echt uit mijn bolletje. Rustig Dirk, even weglopen en adem halen. Toch was het strandje voor mijn gevoel minder erg dan de trailer, omdat de honden erg ver van begaande wegen afzaten en dus veiliger volgens mijn idee.
Wel met Joan overlegd dat Jake daar eigenlijk direct weg moest, maar niemand wist van Jake. Joan wist niet wat ze zag en Ann wist ook van niets. Dus druk bellen met elkaar en het bleek een schijnbeweging van Sue te zijn, haha. Op onze één na laatste dag Jake dan ook bij haar opgehaald op een afgesproken plek die we beiden kenden. Sue, ook weer zo’n mens die zich op haar manier inzet voor de dieren daar… diepe buiging.
Afijn, de nodige traantjes bij Sue en Jake gelijk even alvast wat Nederlandse manieren bijgebracht. Er wordt niet gekotst in de auto, ook niet gepiept, geblaft, gepiest en gepoept. Dat lukte perfect, ook gelijk maar met gehoorzaamheid aan de slag gegaan. Eeeeh, daar zijn we nog steeds mee bezig en er zit weinig schot in. Maar geen punt, want Jake is al besproken en nu je dit leest, zit hij al in zijn eigen gouden mandje. Toen nog even bij de opvangplek van Bruno langs. Dát was wat ik persoonlijk zou willen zien op dit dieronvriendelijke eiland. Ruime hokken, veel schaduw en honden die gewoon benaderbaar zijn. Dol op ‘wat gaan we doen, knuffelen, spelen, rennen?’ In hondentaal: AANDACHT!! Om de beurt even uit hun hok gehaald en aandacht gegeven.
Ook dan ga je toch weer met een rotgevoel in je hoofd verder. Pffftt, hoelang nog in dat hok in plaats van gewoon in een gezinnetje voor deze hondjes? Daarna op weg naar Peter Eradas in Sitía. Nou, dat werd er ook één om nooit te vergeten. Een beer van een vent en ook weer erg sympathiek. Eerst langs diverse opvanggezinnen die voor hem katjes en hondjes opvingen. Bij een Poolse vrouw zaten negen kittens van net twee weken oud en het hondje Mauwi. Een heel karwei om, om de twee uur, de kittens te voeden. Het gesmak was niet van de lucht, als ze je T-shirt onderpoepten trouwens ook niet. Mauwi was echt een drolletje, ze likte elke kitten schoon als ze hadden gegeten, dit hondje verdient het om een medaille te krijgen.
Toen naar Andy en Heather die in een prachtig huis wonen met een flinke afgezette ruimte voor de loslopende honden die perfect werden verzorgd. Je zag ook gelijk het verschil, elke hond kwam gelijk op je af om te spelen of om een knuffeltje te halen.
Daarna naar het huis van Peter. Heel het huis, binnen en buiten, vol met allemaal katjes en poesjes die duidelijk allemaal zwaar crimineel waren aangelegd, of zo door Peter opgevoed zijn, haha. Wat een jofele omgeving vergeleken met de buitenwereld voor deze katjes! Achter in de tuin was een groot stuk land afgezet voor Ponti, die toch wel erg voorzichtig was tegenover ons, alleen met Peter is zij een heel andere hond. Maar zo ken ik er vele die we bij Mirtos binnenhalen, zeer angstig voor vreemden. Agapi liep daar ook rond en miste haar zusje Amore heel erg zei Peter. Dat was te merken aan haar……
Tijdens onze vakantie hebben we ook nog een Griekse vrouw geholpen om haar hond te laten steriliseren. Dat was een schijnbeweging van Louise: “Ga er even kijken als jullie willen”, haha. Dat kostte ons een ritje Iráklion en de schrik van ons leven toen we de operatiekamer zagen. Daar lusten de honden zelfs nog geen brood van. Ik ben erbij gebleven tot de hond onder narcose was en de operatie begon. Even de dierenarts diep in zijn ogen gekeken en maar weggegaan. Twee uurtjes later konden we haar alweer meenemen terwijl ze nog onder narcose was. Ik zei geen woord, heb haar opgepakt en in de auto gelegd. Dat kostte mij bijna een hernia want het is geen klein hondje. Soms kun je door je houding en je manier van doen heel erg laten blijken dat je iemand een vreselijk mens vindt, dat is mij geloof ik aardig gelukt. Ook nog mensen geholpen om hun gevonden hond mee te krijgen naar Nederland en tegelijk namen ze voor Mirtos twee katten mee, waaronder de gewonde kat met het gebroken pootje, Lakis. Deze mensen waren erg onzeker dus die hebben we bijna tot in het vliegtuig begeleid. Mooi, anders nog wat gedaan tijdens de vakantie op Kreta? Jawel, beetje lekker eten, drinken, zwemmen, voetbal kijken, feesten en zonnen. Je kunt zelfs nu nog mijn ‘bikinilijntje’ zien.
Beestachtige groet, Dirk.
Dieren E.H.B.O.
Een wesp gevangen: Honden, maar ook katten, zijn uitstekende vliegenvangers. Maar wat als ze nu per ongeluk een wesp of bij gevangen hebben? Bijen laten een angel achter. Probeer deze niet met de vingers te verwijderen, omdat u dan de aanhangende gifblaasjes kunt leegknijpen in de steek. Wrijf met iets van textiel over de steek en grote kans dat de weerhaakjes van de angel in de stof blijven hangen. Om de pijn of zwelling tegen te gaan, kunt u koude lappen gebruiken. Bij een steek in de tong of keel moet u snel naar de dierenarts. Als het dier allergisch reageert hij krijgt bijvoorbeeld bultjes of er ontstaat een grote bult rondom de steekplek – ga dan ook naar de dierenarts.
Teek: Signaleert u een teek bij uw huisdier? Er zijn tegenwoordig handige tekentangetjes verkrijgbaar waarmee u de teek makkelijk verwijdert. Vraag bij uw dierenarts naar deze tekentangetjes. Verdoof de teek nooit met bijvoorbeeld alcohol. U loopt het risico dat de teek zijn maaginhoud in de wond/ het steekkanaal braakt, waardoor uw dier ziek kan worden. In Nederland zijn teken soms gevaarlijk. Raadpleeg bij twijfel altijd uw dierenarts. In het buitenland moet u extra alert zijn op teken omdat ze daar verschillende ziekten kunnen overbrengen. Raadpleeg daarom uw dierenarts voordat u met uw huisdier naar het buitenland gaat. Er zijn zeer goede, speciale tekenbanden verkrijgbaar.
Last van haarballen: Een kat krijgt vooral in het voor -en najaar, bij het schoonlikken heel wat haren naar binnen. Meestal braakt hij deze weer uit, maar soms ontstaat maagirritatie. U kunt bij uw dierenarts een pasta kopen om de haarbal te verwerken zodat hij via het darmkanaal wordt afgevoerd. Er bestaat tegenwoordig ook voeding die het ontstaan van haarballen tegen gaat. Regelmatig kammen en borstelen voorkomt ook dat uw kat heel veel haar naar binnen krijgt.
Een doorgeslikte naald: Als katten met een kluwentje wol spelen, krijgen ze wel eens per ongeluk een naald of kluwen wol binnen. Zelf doktoren is uitgesloten. Ga direct naar de dierenarts.
Hoe gaat het nu met ze: updates van geadopteerde honden Misschien weet u het verhaal van Glycka nog wel. Zij werd onder luid gelach door een aantal Grieken vastgebonden en achter een pickup truck gesleept in het plaatsje Gouves dichtbij Heraklion. Gelukkig zagen toeristen wat er gebeurde en konden zij de verantwoordelijke Grieken aanwijzen waarop een aanklacht tegen hen werd ingediend. Glycka (nu Tika ) woont nu in Zoetermeer, is volledig van haar verwondingen hersteld en heeft deze akelige tijd achter zich kunnen laten. Tika vertelt over haar nieuwe, gelukkige leventje in Zoetermeer:
“Het was me wat, na een vermoeiende en emotionele reis vanaf Kreta kwam ik in Nederland aan in Hellevoetsluis. Een vrouw met een klein jongentje kwamen mij daar ophalen. Ik wist niet wat mij overkwam. Weer de auto in, eind rijden, nog even snel een hondenriem en brokjes kopen en toen naar mijn nieuwe huis in Zoetermeer. Alles stond klaar, er lag een kleed in de hoek met daaromheen allemaal speelgoed. Dat had ik gekregen van buren en bekenden van mijn nieuwe vrouwtje. Ik vond er niets aan. Een paar nieuwe schoenen vond ik veel interessanter en toen ze even niet keek, heb ik toegeslagen. Ze werd er niet eens kwaad om, ze is erg aardig. In het Balijbos, waar we vaak met de auto heengingen, liep ik eerst wel zes weken lang aan een lange riem om te wennen. In het bos liepen veel mensen met honden, ik was daar doodsbang van, mijn haar stond overeind en ik liet mijn tanden grommend zien. Op een gegeven ogenblik, onder toezicht van wel acht mensen, mocht ik los. Spannend was dat wel, meer voor mijn vrouwtje dan voor mij. Het was heerlijk, rennen en vliegen! Het was een hele kunst van al die mensen om mij weer te pakken te krijgen, want ja, ik ben niet gek, een riem om mijn nek…. Vanaf die dag mocht ik elke dag los lopen, wel een uur per dag! En soms langer als ik een konijnenspoor gevonden had en ik niet direct terug wilde komen. Mijn vrouwtje kon haar geduld goed trainen met mij. Kortom, ik heb het enorm naar mijn zin, vrouwtje en ik zijn helemaal verliefd op elkaar en weglopen doe ik niet meer. Ik ben nog wel heel bang voor vreemde honden, maar gelukkig ken ik er inmiddels een heleboel waar ik niet meer bang voor ben. Ik heb een hele fanclub in het bos en krijg van iedereen een brokje. Voor mensen ben ik vreemd genoeg niet bang, wel een beetje voor mannen…en op kinderen ben ik bezeten! Gelukkig heeft mijn vrouwtje twee kleinkinderen en is ze vrijwilliger bij ‘JongPerspectief’, een maatjesproject. Ze wordt gekoppeld aan een kind wat het niet zo best heeft. Ze heeft inmiddels 7 maatjes gehad en alle kinderen waren gek op mij. Ik kreeg brokjes, speelgoed, riemen, noem maar op. Al met al, mijn leven kan niet meer stuk! En KRETA? NOOIT VAN GEHOORD!!”
Groeten van Tika.
Sjors, een lieve Cocker Spaniëlreu wachtte al een poosje op zijn perfecte baasje. Het wachten werd uiteindelijk beloond, er meldde zich iemand die deze zachtaardige, gemoedelijke kerel graag als zijn huisgenootje wilde. De klik was er absoluut tussen Sjors en Frans en zo had Sjors eindelijk zijn permanente, gouden mandje gevonden!
Hij heet nu Manni, voelt zich al helemaal thuis bij Frans en heeft het geweldig naar zijn zin. Zijn baasje wil hem nooit meer missen. Hier een berichtje van Frans, tien weken nadat hij Manni geadopteerd heeft: “Graag wil ik je weer eens informeren over mijn lieve huisgenootje uit Kreta. Hij is nu bijna tien weken bij mij en ik kan mij een leven zonder hem echt niet meer voorstellen. Wat heb ik een goede keuze gemaakt!! Die keuze was op basis van zijn koppie en dat was 100% juist. Ik kan me een keuze voor een rashond niet beter voorstellen. Natuurlijk was zijn karakterbeschrijving mede een doorslaggevend argument. En ik mag zeggen dat die helemaal klopte. Manni is exact zoals ik mij een lieve, leuke hond gewenst heb. Hij is, na een korte gewenningstijd, een geweldig aanhankelijke hond. Elke avond komt hij voor zijn knuffel een kwartiertje naar mij toe. Ik moet hem dan, als ik in mijn fauteuil zit, eerst met zijn poten op mijn bovenbeen zetten en hem vervolgens met zijn achterwerk omhoog duwen om op mijn schoot te komen. Dan vlijt hij zich genoegzaam en voldaan tegen mij aan om zich te laten aaien, strelen en te kroelen. De erg lange autoritten naar Zwitserland zijn absoluut geen probleem voor hem. Hij heeft zijn ruime plaats in de auto en ik geef hem natuurlijk ruime pauzes, ik kan niet zeggen dat hij met deze lange ritten een probleem heeft. Nee, Manni en ik zijn dikke vrienden geworden en ik geloof te mogen zeggen, dat we elkaar nu al nooit meer zouden kunnen missen. Hier nog de nieuwste foto’s van Manni”
Dringende oproepen en mededelingen - Op zondag 26 september 2010 is de jaarlijkse reünie van Mirtos Animal Project gepland. - Van 11.00 uur tot 16.00 uur in HVS ’t Haartje, Heiligenbergenweg 203 A te Amersfoort. - Entreeprijs voor volwassenen: 3.- euro - Entreeprijs voor kinderen: 1.50 euro - Honden gratis. - Lees er uitgebreid over op onze hyves en website. U komt toch ook?
~ Het is ons ter ore gekomen dat nog niet iedereen weet dat wij sinds april 2009 een nieuwe hyves hebben onder de titel: Mirtos Animal Project (de officiële hyves) Nu, net als onze website en nieuwsbrief, ook in een geheel nieuw jasje gestoken met nieuwe frisse kleuren. Kom gauw kijken! http://stichtingmirtos.hyves.nl
~ Wij willen iedereen die onze digitale nieuwsbrief ontvangt vriendelijk verzoeken een eventuele wijziging van uw e-mailadres aan ons door te geven. Als wij het juiste e-mailadres niet hebben, kunnen wij u helaas de nieuwsbrief niet toezenden. Dank u vriendelijk.
~ Wij verzoeken iedereen die nog benches van Mirtos Animal Project thuis heeft staan, dit zo snel mogelijk door te geven via
[email protected] We staan om deze benches te springen en ze moeten allemaal terug naar Hoofddorp. Alvast hartelijk bedankt.
~ Wij zijn dringend op zoek naar gastgezinnen voor honden en katten ! Gastgezin worden is erg leuk en dankbaar werk. Het is zeker niet makkelijk als een dier, dat u een tijd met liefde hebt verzorgt, weer weggaat. Maar het dier gaat eindelijk zijn nieuwe leven beginnen met zijn eigen baasjes. Dankzij u heeft hij een goede start kunnen maken!! Lees uitgebreid over gastgezin zijn op onze website onder het kopje ‘helpen’.
Donaties: mei juni juli
individuele donaties 319,16 euro + 207,00 euro aan hondenkussens individuele donaties 237,18 euro + 65,50 euro aan hondenkussens individuele donaties 214,50 euro + 54,00 euro aan hondenkussens ..............................................................................................................................+ 50,00 euro aan de speciale actie voor Dixie mei automatische incasso’s 272,50 juni automatische incasso’s 267,50 juli automatische incasso’s 467,50 augustus automatische incasso’s 310,50 Wij willen iedereen weer hartelijk bedanken voor uw steun, want zonder u kunnen wij dit werk niet doen.
Acties Mirtos Animal Project is in samenwerking met Miranda Reitsma een leuke actie gestart, nml. “Doneer een Hondenkussen”. Zij maakte zelf al een tijdje kussens. Omdat Miranda zelf helemaal geen honden heeft en de katten inmiddels genoeg kussens hebben, heeft ze aangeboden om ze, tegen een kleine vergoeding, te gaan maken voor de honden op Kreta. Lees op onze website en hyves hoe u een kussen kunt doneren. Update: Er zijn inmiddels honderd hondenkussens gedoneerd, ontzettend bedankt hiervoor!
Sponsering Stylingheaven/ Toyoshop sponsort Mirtos Animal Project !
Een geweldige bijdrage van Egbert Poell. Egbert en zijn vrouw Yvon zijn de nieuwe baasjes van ‘onze Maboule’. Egbert biedt alle mensen die betrokken zijn bij Mirtos Animal Project (vrijwilligers en adoptanten) 10% korting aan op autoaccessoires die ze bestellen bij Stylingheaven /Toyoshop www.stylingheaven.com Wij willen Egbert enorm bedanken hiervoor.
Geplaatste honden en katten
JULI 2010
Geplaatst in
AUGUSTUS 2010
Geplaatst in
(h) PENNY
Lisserbroek
(h) LEE
Zoetermeer
(h) BRITNEY (h) AMORE
Voorhout
(h) MONTY (k) ROBBEN
Nieuw Vennep
(h) PANDOULIS (h) SAM
Utrecht
(k) FOXY (h) LUCKY
Alkmaar
(h) RIFF (h) RUDLPH (h) LIKA (h) JESSIE
Eindhoven
(h) SCAMPY (h) JENNY
Amsterdam
(h) HIPHOP (h) GEOPIE
Brummen
(h) LAYCA (k) SNEEUWWITJE
Tiel
(k) ASSEPOES (k) FIGARO (h) BERTHA (h) ELVIS (h) FRANK (k) RINA (h) LEWIS (h) LENNY (h) SHILOH
Utrecht
(h) ROBBIE (h) DINO (h) LAMBROS (h) NELL
Hoek van Holland Pijnacker (ZH) Gapinge Ravenstein (NB) Amstelveen Alkmaar
(h) MIRJAM (k) TRIKIS
Heemskerk
(k) NORA (k) BONBON
Kapelle
(k) KLARA (k) CHARLIE
Oost Souburg
(h) AGAPI
Amsterdam
Hollandsche Rading Middelburg Nieuw Vennep
Leiden Swolgen Oudeschild (Texel) Simpelveld Vlaardingen Ridderkerk Capelle ad IJssel Alphen ad Rijn
Den Haag Enschede Ledeacker Epe
Oost Souburg Rotterdam Amsterdam
Aldeboarn
Donateur worden? Maak uw gift over naar ING-bankrekeningnummer 21.98.552 te Zwolle, onder vermelding van ‘donatie’, of machtig Stichting Mirtos Animal Project middels dit formulier. Print dit formulier uit en stuur het naar: Ineke Raué, Pieter Zeemanlaan 30, 8024 CK Zwolle.
Ondergetekende verleent hierbij - tot wederopzegging - een machtiging aan het Mirtos Animal Project om van zijn/haar hieronder genoemde bankrekening een bedrag af te schrijven wegens donatie. De afschrijving van de donatie zal plaatsvinden in de eerstvolgende maand nadat u het formulier heeft ondertekend. U kunt uw machtiging (behalve een éénmalige machtiging) weer intrekken door de optie onderaan dit formulier aan te kruisen en ons dit formulier volledig ingevuld en ondertekend toe te sturen.
Ik word donateur van Stichting Mirtos Animal Project: Naam: Adres: Postcode / Woonplaats: Telefoonnummer: E-mailadres: Banknummer: Ik stort: O éénmalig O maandelijks O per kwartaal O jaarlijks een
Bedrag van: ____________euro Ingangsdatum machtiging: ____________________
Datum ondertekening:
Handtekening:
O Ik trek hierbij de bovenstaande machtiging aan Stichting Mirtos Animal Project in. Maak voor uw eigen administratie een kopie.
Tot de volgende nieuwsbrief
Team Mirtos Animal project
~
