Verantwoordelijke uitgever en afzender: Ludo Longin, Stationsstraat 37 - 174 4 0 Ternat
“Jeugd Rond Kruikenburg” verschijnt 5 x per jaar in feb - apr - jun - nov. - dec. • Afgiftekantoorr : 1740 Ternat - P409407
S T. - J O Z E F S I N S T I T U U T België P.B. 1740 Ternat 2/2930
Nr:JUNi 2006
[email protected]
Barcelonareis Spanje, Barcelona, hitte (nu ja zo’n 25°C) en helderblauwe lucht! Dé formule om je te kleden in rok en top en VEEEEEEL te wandelen. Al jaloers? Nu ja die formule heeft zo ook z’n nadelen. Na de eerste twee dagen staken de zonnesteken al de kop op. Onder de slachtoffers … ikzelf. Na eerst tijdens het avondmaal boven mijn eten in slaap te vallen mis ik de spanning als de politie en brandweer binnenvallen in onze kamers. Blijkbaar was er een feestje aan de gang en hadden de buurtbewoners de politie gebeld. Alleen had de politie het verkeerde gebouw…
sen waren énorm gedreven en sommigen gingen misschien zelfs iets teveel op in hun taak… Zo was de lieve meneer O. soms wel de gevreesde gids vanwege zijn uitgebreide informatie..Het was alleszins een vermoeiende reis met heel veel gezellige en leuke momenten!
Nele Van Holderbeke 6LM
Hilene Blommaert 6HWb
Buiten spanning, ook veel ontspanning! Zo was er ons uitje naar het strand, waar we languit konden genieten van de zon, de zee en de blauwe lucht; eeeeeindelijk zomer!
Onder die vele leuke momenten kunnen we zeker en vast heel het doen en laten op de kamers en in het hotel rekenen. ‘s Avonds (‘s nachts) werd er nog verder gebabbeld van op ons terras met de mensen van de andere kamers. We hebben zelfs eens een miniconcertje gekregen van toeristen van het hotel naast het onze. Verder vielen er mensen uit hun bedden, iemand ging zich in het midden van de nacht douchen, leerkrachten begon-
Ook het wandelen op de Ramblas, een terrasje doen, winkeltjes bezoeken… was puur genot! Uiteraard was er ook het iets ‘informatieve’, maar die interessante plaatsen waren allemaal zeker en vast de moeite. Onze gid-
nen van op het dakterras met water op ons te gooien, ...Ja het waren plezante tijden. Heel de reis was trouwens een onvergetelijke alsook leerrijke ervaring! Sven De Valck 6EMb Persoonlijk vond ik La Sagrada Familia het mooiste wat we bezocht hebben. Buiten de informatieve uitstapjes hadden we ook nog heel wat vrije tijd. De 2de dag mochten we meteen heel de namiddag aan het strand liggen, daar hebben we ons goed geamuseerd. Ook zeker niet te vergeten waren de gezellige cocktailbars waar we lekkere drankjes konden krijgen ter verfrissing. De laatste avond zijn we allen naar de discotheek gegaan waar we nog een laatste keer uit de bol konden gaan! … Kortom, heel de Barcelonareis was echt super, met veel onvergetelijke momenten! Ik had nooit gedacht dat een reis met school zo leuk kon zijn!
Caroline De Ridder 6LM
Stefany Knoll 6HWb Zoals eerder al vermeld is hebben we zeer veeeel moeten wandelen. Tot grote blijdschap van onze lieve meneer Olaerts, die er echt niet genoeg van kreeg. Elke dag hadden we wel iemand anders als begeleiding voor onze wandelingen. En zo ook mevrouw Delcour. Haar junglekreten en zangbuien zorgden wel voor enig entertainment. Eigenlijk waren alle leerkrachten op zich al entertainment. Het was echt superleuk! Het weer was goed, de sfeer was er en de leerkrachten waren echt wel zalig. Dus ik zou zeggen tegen de toekomstige 6des. Ga gewoon mee, ge gaat u echt super amuseren!
3
De tijd gaat snel, gebruik hem wel… Het is alsof het gisteren was…bijna een jaar geleden nam ik mijn pen in de hand voor de inleiding van ‘mijn’ eerste JRK. En nu al schrijf ik een artikel voor ‘onze’ laatste JRK van dit schooljaar, net voor de examenreeks. Terwijl ik terugdenk aan mijn eerste schooljaar in Sint- Jozef zit menig leerling te studeren, menig leerkracht examenvragen op te stellen. Het liefst van al kijk ik vooruit. Nochtans is een terugblik op zijn plaats: evalueren, bijsturen… en ook wat nagenieten, dat mag! Het is goed geweest! 660 jonge mensen hebben zich op school gedurende tien maanden ingezet voor zichzelf en meestal ook voor een ander. Elke leerling heeft dat op zijn manier gedaan. De KRAK, de KRECO en de leerlingenraad lieten hun stem horen en probeerden samen de leerlingen wat bewuster te maken voor solidariteit, milieu en voor elkaar. Andere leerlingen lieten zich opmerken op sportief vlak door op woensdagnamiddagen individueel of in teamverband puike prestaties neer te zetten. Nog anderen behaalden een mooie finaleplaats tijdens olympiades voor wiskunde en fysica of blonken uit in taal of actualiteit. En laten we ook die leerlingen niet vergeten die notities voor zieke klasgenoten hebben bijgehouden, wat minder opvallend, maar zeker niet minder lovenswaardig is! 75 personeelsleden gingen op weg met hen. Elke dag opnieuw bruist Sint- Jozef dankzij hun engagement en enthousiasme. Maar het kan altijd beter. Er zijn ook jongeren die een moeilijk schooljaar achter de rug hebben. Sommigen hebben een luisterend oor gezocht bij klasgenoten, leraren, leerlingbegeleiders of CLB. Anderen moesten zich extern laten helpen. Met zijn allen probeerden we hen perspectief te bieden. Het is een groeiend maatschappelijk fenomeen dat mensen en ook jonge mensen steeds meer op zoek moeten gaan naar hulp. Als school willen we die signalen opvangen en er iets positiefs mee doen. De tijd baart rozen… De vakantie staat voor de deur. Sta even stil … en geniet. Bedankt! Yannick Noppe Directeur 4
J rd a c t i o n e e l
D
oplossing steeds bij de ander wordt gelegd. Het is de school, de politiek, de politie of het gerecht die het moeten doen. Nooit vraagt iemand zich af wat hij zelf kan bijdragen tot een meer vredevolle samenleving. Nooit vraagt iemand zich af of hij zelf niet nodeloos agressief is. Misschien niet in daden maar in woorden. Hebben de gebeurtenissen van de voorbije weken ons opgeroepen om zelf te bezinnen over onze levenshouding? Hoe vaak doden we geen mensen met onze scherpe woorden? Nemen we het op voor de slachtoffers van willekeurig geweld? Doen wij iets aan de anonieme onpersoonlijke samenleving? Helpen wij mensen dichter bij elkaar te brengen? Is onze taal verzoenend of doen we of we blind en doof zijn. We leven in een spektakelmaatschappij en bekijken alles op afstand. Maar niets appelleert ons nog. Niets zet ons tot handelen en reflectie aan … Durven we nog over het goede en het waardevolle te spreken? Of schamen we ons daarover. Onze maatschappij en cultuur verhindert iedere poging tot verdere reflectie en diepgang. We schamen ons niet langer om over lichamelijke intimiteit te spreken met anderen maar praten over onze diepste noden en gevoelens, levensen zinvragen is heel wat moeilijker geworden. Zijn we niet te actief vandaag, altijd bezig en druk in de weer voor anderen en onszelf. Zijn er nog voldoende stiltemomenten om alles rustig te laten bezinken? Om ons af te vragen of wat we doen wel echt de moeite loont en waardevol is? Om ons leven zin te geven, om na te denken en te mediteren. Een pleidooi voor meer stilte en rust, is een pleidooi voor meer gebed en spiritualiteit. Dit betekent kostbare tijd verliezen voor het schijnbaar nutteloze. Spiritualiteit vraagt naar vieringen, teksten en rituelen. En dit kan op zijn beurt levensvertrouwen en gemeenschapszin doen ontstaan. Misschien is dit een stap voor een vredevollere maatschappij, een stap waar we ons niet over dienen te schamen.
e moorden van en op jongeren veroorzaakten in ons land heel wat opschudding. Er waren de analyses en commentaren in de kranten, de specialisten op tv en iedereen vroeg zich af hoe zo iets toch mogelijk was. Vanwaar komt de plotse commotie? Agressie is toch een bekend fenomeen en hoort toch bij de menselijke natuur. Agressiviteit is ook geen typisch fenomeen voor deze eeuw of voor een verstedelijkte multiculturele samenleving. Ook vroeger waren er extreem gewelddadige kinderen. Ook op het zo geromantiseerde platteland trokken roversbenden met soms heel jonge bendeleden van boerderij naar boerderij. U moet er maar eens op letten. De vensters van de herenhoeven zijn met smeedijzerwerk afgesloten en de primaire functie was niet een esthetische. Waarom maakt men er dan nu zoveel ophef over? Hoe kunnen we dan met de geweldstorm omgaan? Moeten we die dan zomaar aanvaarden als een deel van de menselijke natuur. Natuurlijk niet. Er worden talrijke oplossingen voorgesteld. Sommigen pleiten voor een hardere aanpak van jonge criminelen, strengere en langere gevangenisstraffen en betere wetten. Anderen verwachten meer heil van preventiewerkers, betere psychologische begeleiding en het bieden van betere arbeidskansen. En dan is er natuurlijk nog de school die de kinderen zou moeten heropvoeden. De school als een substituut voor de afwezige ouders, die kinderen warmte en genegenheid zou moeten geven. De school als wonderinstantie die van de jongere een beter iemand kan maken. Hebben leerkrachten die hun leerlingen maximum 5 uur per week zien dan zoveel macht over hun leerlingen dat zij hun gedrag kunnen veranderen? Deze verschillende oplossingen hebben hun verdienste maar zijn helaas niet meer dan een pleister op een houten been. Echt diepgaand zijn ze niet. De oplossingen hebben met elkaar gemeen dat de verantwoordelijkheid voor de 5
Culturele dag op 18 mei Een uitstap naar Brussel om daar een Spaanse wandeling te maken en een instrumentenmuseum te bezoeken. Dat klonk niet echt als muziek in de oren. Maar dit is een uitstap die je moet meegemaakt hebben om te beoordelen, want met behulp van enthousiaste, toegewijde gidsen en (andere) meewerkende leerlingen was deze culturele dag echt geslaagd! Maxime, 4 EWb Op 18 mei 2006 was het zover: de culturele dag! Een heleboel leerkrachten, waaronder mevr. Aerts, hadden deze dag tot in de puntjes voorbereid. Er was ons, de 4 HWa‘s, verteld dat we een half uur eerder op school moesten zijn om ten volle van de dag te kunnen genieten. Na veel gezeur stonden we allemaal klaar aan het station om naar Brussel te vertrekken, helaas werd er ons medegedeeld dat we onze aansluiting in Liedekerke hadden gemist, omdat de trein vanuit Ternat te laat was. Bijgevolg werden al de leerlingen van het 4 de jaar in één trein richting Brussel-centraal gepropt. Eenmaal aangekomen kon de eigenlijke culturele dag van start gaan. Mevr. Aerts leidde ons met veel enthousiasme langs de stripmuren in Brussel. Hoewel dit een fijne ervaring was, werd het na een paar uur wat langdradig. Eindelijk was de middagpauze aangebroken: we kregen zo’n drie kwartier vrij om onze bokes op te eten op een gezellig bankje of een terrasje. Om 13.00u kon de tweede activiteit van de culturele dag beginnen, namelijk een rondleiding in het muziekinstrumentenmuseum (MIM). In tegenstelling tot wat ik ervan verwachtte, was het leerrijk én leuk. De laatste twintig minuten kregen we een hoofdtelefoon toegestopt en mochten we de verschillende muziekinstrumenten beluisteren. Dit was wellicht het fijnst aan heel de rondleiding en de HWa’s waren zoals gewoonlijk heel uitbundig aan het bewegen op het ritme van de muziek, dit tot grote vreugde van meneer Cornelis en mevrouw Aerts. Om twintig voor drie zaten wel allemaal terug op de trein richting Ternat, en dit was meteen ook het einde van een fijne dag. Kim & Marion, 4HwA “Ga op reis, verrijk je horizonten en ontdek nieuwe culturen.” Dat werd mij al meermaals duidelijk gemaakt door mijn grootvader, niet toevallig iemand die hier niet de kans toe heeft gekregen. Maar je hoeft helemaal niet zover buiten je landsgrenzen te gaan om je culturele kennis uit te breiden. Op een goede 16 km van Ternat vinden we zelfs al in onze eigen hoofdstad een overvloed aan patrimonium uit een rijke Vlaamse geschiedenis. Op donderdag 18 mei konden alle leerlingen van het 4de jaar deze kunstwerken aanschouwen op de culturele dag. Kunst waarnemen vereist geconcentreerde aandacht, aldus onze gids. Het was dan ook niet onverstandig om van de bezoeken aan verscheidene musea geen massagebeurtenis te maken, maar de activiteiten toe te kennen aan diverse klassen. Eens in het museum van Schone Kunsten, dat tevens 23 000 kunstwerken telt, kregen we enkele pareltjes uit de kunst van de 16de eeuw voor de kiezen. Wie had er ooit gedacht dat Cupido himself een blauwtje had gelopen? Of dat vrouwen uit die tijd een bicepsomvang hadden waar zelf “The Muscles from Brussels” jaloers zou op zijn? Het was me daar een educatief voormiddagje. Na een vluchtige lunch in hartje Brussel was het tijd voor wat meer actie. Een Spaanse wandeling zou ons langs verschillende monumenten leiden waar we door een toneel van de leerlingen zelf op geanimeerde wijze kennis maakten met de historische achtergrond van dit monument. De Onze-Lieve-Vrouw kerk op de zavel sloeg al snel half vier en dat betekende dat de trein Brussel Centraal – Ternat in aantocht was. De culturele dag was een aangename kennismaking met de andere kant van Brussel, zeg maar de niet – Océade – en – Kinepolis – kant. Willem Huygh, 4 LaWi 6
Heb je nog iets gehoord van … Gregory Caers (promotie 1993) Gregory Caers is actief in de theater - en tvbusiness. Wij wilden meer weten over zijn carrière, wat hij in het verleden deed en wat zijn toekomstplannen zijn. We ontmoetten hem in een vertrouwde omgeving, lokaal 1 in het Sint-Jozefsinstituut. Sercu, met wie ik ook een voorstelling schreef: “Plastiekezak”. In januari was de eerste vorstelling te bewonderen in CC De Ploter, daarna gingen we op tournee door het land. Ik werk ook als regisseur in De Kopergieterij in Gent, waar ik met en voor kinderen werk. Om de twee jaar maak ik een jongerenproductie in samenwerking met CC De Ploter. Dit jaar werk ik aan het theaterproject “Nuts”, wat onderdeel is van hARTbeats. Naast theater hou ik me ook bezig met tv-producties. Zo speel ik de rol van de engel Gabriël in de komische reeks “Hallelujah” op Eén.
Hallo Gregory, kan je ons vertellen hoe jouw carrière begon? Wel, ik ben hier gestart als eenvoudig scholiertje aan het Sint-Jozefsinstituut. Hier stond ik bekend als uitbundige leerling. Ik denk zo bijvoorbeeld aan mijn optreden op onze laatste 100 dagen toen ik de school toesprak van op het dak, wat de toenmalige directie me niet in dank afnam. Na mijn secundaire school besloot ik aan het ingangsexamen voor licentiaat dramatische kunst in Gent deel te nemen. Ik slaagde en kon zo genieten van een vier jaar durende opleiding waarbij vooral gefocust werd op het acteerwerk en de basis gelegd werd voor regie.
Vertel eens wat meer over het project “Nuts”. Voor wie is het bestemd en hoe ver sta je ermee? Binnen het project “Nuts” werk ik met jongeren van 15 tot 22 jaar. Onze groep bestaat uit 17 vrijwilligers, waarmee ik in een eerste fase materiaal verzamel. Het project gaat op zoek naar de grens tussen normaal en gek. Hoe ver kan je gaan alvorens je als gek bestempeld wordt? Waarom zijn er mensen die van het normale afwijken? Het hele theater komt tot stand door het improviseren door jongeren.
Wou je van kleins af aan deze richting uit? Eigenlijk niet, maar ik vond het altijd fijn om onnozel te doen en op een podium te staan. Toen ik de secundaire school had afgewerkt, wist ik niet goed wat ik wou gaan doen. Ik koos uiteindelijk voor licentiaat dramatische kunst omdat er niets anders was dat ik wél wou doen. Een aantal familieleden spelen amateurtheater. Zou het misschien in de genen zitten? Wat doe je nu zoal? Momenteel hou ik me vooral bezig met theater. Zo heb ik onlangs een eigen theatergezelschap opgericht samen met Matthias
Heb je nog toekomstplannen? Op korte termijn wil ik verder werken aan twee jongerenproducties, waarvan één in
7
is gestart met de naam. Vaak haal ik mijn inspiratie uit dingen in het leven die me intrigeren. Zo heb ik “Plastiekezak” geschreven naar aanleiding van het Dutroux-proces. Het gaat over ouders die hun kind kwijt raken. Soms haal ik ook inspiratie uit de actualiteit of uit dingen die me boeien. Momenteel werk ik bijvoorbeeld aan een project, dat waarschijnlijk een monoloog zal worden, over hoe een zelfmoordterrorist zijn laatste uur doorbrengt.
Gent. Ik blijf ook verder mijn rol spelen als Gabriël in “Hallelujah” en ik hoop mijn eigen gezelschap uit te bouwen. Op lange termijn hoop ik vooral mijn job als acteur en theaterschrijver te kunnen blijven uitoefenen.
Word je gesteund in waar je mee bezig bent? Ja, zeker nu. Acteur worden is niet evident, veel mensen zijn daar bang voor. Deze school was het niet helemaal eens met mijn keuze, maar je moet doen wat je graag doet. Heb je een voorkeur voor theater enerzijds of televisie anderzijds? Het zijn twee erg verschillende jobs. Bij theater weet je dat je bijvoorbeeld anderhalf uur hebt en dus moet je zorgen dat in dit tijd alles klopt. Je kan niet herbeginnen. Het moet van de eerste keer juist zijn. Als het bij televisie fout loopt, kan je heel eenvoudig de scène opnieuw spelen. De scènes duren daar ook veel minder lang, waardoor de spanning veel minder groot is. Als ik zou moeten kiezen, kies ik voor theater, omdat de binding met je publiek heel apart en specifiek is. Je merkt meteen of mensen het goed vinden of niet.
Indien je helemaal opnieuw zou kunnen beginnen, zijn er dan zaken die je anders zou aanpakken? Neen. Er zijn uiteraard dingen die je leert gedurende je carrière. In het begin kan je onmogelijk weten hoe alles in elkaar zit. Je moet altijd een weg zoeken om er te geraken, maar ik zou opnieuw dezelfde keuze maken. Als je echt niet verder zou kunnen werken in theater, wat wordt jouw alternatief? Ik zou het niet weten, ik denk dat ik ongelukkig zou zijn. Misschien zou ik de wereld wel rondtrekken…
Karel en Maarten, 6WEWI6
Waar haal je jouw inspiratie? Dat verschilt, het project “Nuts” bijvoorbeeld
Eén We kenden elkaar een paar uren Ik wou dat het bleef duren Ik amuseerde me rot Hield jou voor de zot Plots waren we alleen Jij deed je armen om me heen Zonder een woord liepen we weg alsof we verbonden waren met een koord Een stil moment Alleen weet ik niet of jij het nog kent. Yaël, 3HWa 8
Een dag uit het leven van een Kruikenburger. “…Q is good for you! Goedemorgen en welkom bij Q-music! 7uur, het nieuws met Maite…” Daar is weer die wekker. Toeme toch, “Deckers & Ornelis” vinden het vast geweldig schoolgaande jongeren wakker te schudden. Ieder z’n pleziertje zal ik maar zeggen. Ik troost me met de gedachte dat zij reeds om 6u plaats moeten nemen in de studio. Misschien toch niet klagen over Sint-Jozefs uurrooster van de 3de graad. Wanneer je op een beschamend ochtendtempo de speelplaats over drentelt, kom je tot de conclusie dat de schooldag weldra zal starten met wiskunde. Echt niet het geschikte vak om je brein te laten ontwaken. Mevrouw Van Impe gaat met de eer lopen ons op maandagochtend goedemorgen te mogen wensen. Ze verschijnt vol goede moed voor de klas om het lesuur met deze halfslaperige bende tot een succesvol einde te brengen. Mevrouw Van Impe kweekte reeds de gewoonte aan de afwezigheidslijst niet in te vullen de eerste 5 à 10 minuten van de les. Want dan heb je gegarandeerd dubbel werk. Er zijn altijd geluksvogels die nog net voor het tweede belsignaal de klas binnenvliegen. Maar natuurlijk heb je ook de pechvogels, die het onbestaande derde of vierde belsignaal nog niet zouden halen. Een nieuw fenomeen binnen onze schoolmuren lijkt de bus deodorant te worden. Heel subtiel zie je regelmatig een busje deo vanuit de rugzak onder de T-shirt verdwijnen. Meestal gebeurt dit tussen de lesuren door en veel te subtiel om onopvallend te zijn. Zo start je de volgende les compleet high, door het vleugje Axe van de ene kant, een snuifje Fa van de andere, gecombineerd met een zweempje Nivea. Wegens de opkomst van de vogelgriep verdwijnen er op school steeds meer eenden. Toch zijn enkele hardnekkige doorbijters kunnen ontkomen aan de ophokplicht. Ook de pronkstukken van Kruikenburg, Gans en Ganz, zijn al enige tijd niet meer te bespeuren. Naar het schijnt wilden ze er even tussenuit, familie opzoeken bij één of andere ganzenboer. Hun afwezigheid is voor velen een dieptepunt in de Kruikenburgse samenleving. Ikzelf heb het niet bepaald zo voor eenden, nog minder voor ganzen, met die enge snavels. Een maandag sluiten we steevast af met natuurwetenschappen. Samen met mevrouw De Clercq spartelen we ons die laatste vijftig minuten van de schooldag door. Daar gaat de bel. Iedereen kan niet snel genoeg de deur uit zijn. Ik doe op mijn gemak, ongestoord alles opbergen en dan rustig naar buiten. Meestal is het toch wachten bij het fietsenrek. Een aangename gedachte wandelt telkens met me mee. De 3des en 4des mogen nog een uurtje knokken en ik… ik fiets naar huis… Sofie Delcourt 5 HW
Van het leven mag je niet profiteren. Van het leven moet je genieten. (Broeder Michiel) 9
Ganz en Ganss Hallo beste lezer van JrK, Paniek, stress, heen-en-weer gezwaai van nota’s, venten met maatpakken,… dat is alles wat je omstreeks juni nog ziet. De leerlingen zijn veranderd in paniekerige ganzen en de leerkrachten…tja, vooral in de leraarskamer gaat alles nog z’n zelfde ganzengangetje. Alhoewel, een getrainde gans ziet zo dat ook zij lijden. Koffie slubberen gebeurt nu met bibberende vleugels terwijl deze angstvallig vlekken proberen te vermijden op de nog propere t-shirts. Normaal gezien is dit het juni-tafereel maar dit jaar zou ik het in gansgodsnaam niet met zekerheid kunnen zeggen, allemaal de schuld van de vogelgriep. Dat gansverdomd virus heeft ervoor gezorgd dat Ganss en ik vastzitten in een kot. Zogezegd om ons niet te laten sterven aan de vogelgriep, ‘k weet één ding zeker in dit kot zullen we eerder sterven aan de pest. Of van de eenzaamheid. Ganss is ook geen grote snateraar en tegen mezelf snateren heeft geen zin. Ik zou er de muren van op kunnen waggelen. Ganss is de enige die ik hier heb en in dit nieuws zie ik geen hoopvolle toekomst. Over nieuws gesnaterd, het enige nieuws dat we van de buitenwereld ontvingen komt van nonkel Ganzerik en tante Ganzine. Tante Ganzine vertelde me dat haar tweelingszus, tante Ganzette, een charmante gans heeft ontmoet. Ze blijkt smoorverliefd te zijn op Gansfrans. Hij schijnt model te staan voor een merk van ganzenvoer en plakt op elk etiket of reclamepaneel. En dat van kuikenliefde geen sprake is, kan je afleiden uit de uitnodiging voor hun trouwpartij die zal plaats hebben in Ganshoren op 1 juli. Tante Ganzine vertelde ons dat tante Ganzette er ons graag zou bij hebben maar door die vervloekte vogelgriep zie ik geen kans om voor 1 juli uit dit kot te geraken. Dan maar zonder ons, erg spijtig want Ganss zag er zo naar uit om zijn tante weg te schenken aan Gansfrans. Maar aan deze hele trouwpartij zijn ook enkele nadelen verbonden, voor mij
althans. Ganselina, de achternicht van tante Ganzine en tante Ganzette, zou ook aanwezig zijn op het feest. En zoals geweten zijn Ganselina en ik nooit beste vriendinnen geweest en dat zullen we ook nooit zijn. Was het al niet voldoende dat ze met kerstmis Ganss om haar vinger probeerde te winden, om daarna zijn hart te breken door te trouwen met Bengansromeo (nvdr. je weet wel, die Italiaanse pitbull)? Blijkbaar niet, want mevrouw heeft in mei het leven geschonken aan 6 kleine ganzenkuikens. Ganss is er het hart van in, hij dacht dat hij Ganselinas redder op het zwarte paard ging zijn (nvdr. zwarte paard ipv. witte paard want anders zie je Ganss niet zitten). Hij zou haar gered hebben van die Italiaanse bullebak en zij zou dan haar vleugels om hem slagen en samen de zonsondergang tegemoet rijden, terwijl ik dan in het sidecarretje zou zitten dat achteraan het paard zou bungelen. Op zo’n momenten ben ik dan zeer blij te bedenken dat sprookjes bedrog zijn, anders zou ik mijn hele leven moeten slijten als ganssepoester en zou Ganselina mijn boosaardige schoonzuster zijn. Gruwelijk, ik mag er niet aan denken. Maar goed er zijn mooiere dingen om naar uit te kijken, bijvoorbeeld de dag dat de deur van dit kot zal opengaan en ons zal vrijlaten in de mooie Kruikenburgse natuur. Mist er ons dan niemand daar in het verre Sint-Jozefsinstituut? Niemand die het mist om ons een schop onder ons *** te geven? Is het dan de bedoeling dat wij ons verder ganzenleven slijten in 10
dit kot? Ganss en ik beloven dat we braaf zullen zijn en de vogelgriep met waardigheid zullen trotseren, het enige dat wij verlangen is onze vrijheid. Want deze periode van gevangenschap betekent alweer dat mensen denken dat ganzen dom zijn, zo dom zijn om zich te laten besmetten met gansverdomse vogelgriep. Laat er ons uit en we zullen eens
zien wie er de slimste is: de onnozele venten in maatpakken of wij! Enfin, of we er nu worden uitgelaten of niet, Ganss en ik wensen jullie veel succes met jullie examens. Pootjes (nvdr. Groetjes in het Nederlands) Ganz en Ganss
Met de hulp van de oud-leerlingenbond. Onze kleuter- en lagere school De Brug en het secundair in Sint-Jozef kunnen al meer dan zestig jaar rekenen op de steun van de oud-leerlingenbond vzw Kruikenburg-Club (in de volksmond KOLB geheten). Om de contacten met oud-leerlingen te onderhouden zenden wij de geïnteresseerde oud-leerlingen een exemplaar van Jeugd Rond Kruikenburg, dat jaren geleden het levenslicht zag als krantje van de oud-leerlingenbond. Verder organiseren wij een lustrumviering in februari voor alle oud-leerlingen, die een veelvoud van vijf jaren zijn afgestudeerd, en een 1e-Terugzie-Activiteit eind september voor de studenten van het secundair die vorig schooljaar afstudeerden. “Koken kost geld”. Daarom zorgen wij ook voor wat extra’s in het la-tje via het tweedaagse herfstrestaurant in november, toneelopvoeringen in maart (tweejaarlijks – volgende maal in 2007) en de welbekende Kruikenburgse Feesten in mei. Dankzij deze activiteiten besteedde de oud-leerlingenbond het voorbije jaar 37.000 euro ten voordele van onze scholen. Diverse projecten werden gefinancierd, waaronder: de uitgave voor het tijdschrift Jeugd Rond Kruikenburg (2.780 euro), de organisatie van de lustrumviering (1.380 euro), de deelname van leerlingen aan diverse sport- en culturele activiteiten (1.400 euro), het herschilderen van de klassen van de lagere school in het kasteel en het zaaltje naast de kring (16.000 euro), allerlei multimediamateriaal voor beide scholen zoals dvd-spelers, tvtoestellen, video’s (5.000 euro), materiaal voor de bibliotheken voor de lagere school en het secundair (1.900 euro),… Heb je nog wat vrije tijd en wil je een handje toesteken bij één van onze organisaties? Of heb jij een idee voor een leuke organisatie of een project dat kan gesponsord worden door de oudleerlingenbond? Graag een seintje aan
[email protected]. Meer info over de activiteiten van de oud-leerlingenbond vind je eveneens op de website van de school www.sint-jozef-ternat.be, onder de rubriek KOLB. Daar vind je tevens een up to date adressenlijst van alle afgestudeerden van Sint-Jozef. Ludo Longin Voorzitter KOLB 11
Er zitten hier toch geen bosgeesten, zeker? Allé, hoe moet dat strikske hier nu rond dat pakje?
Snel, verberg u, de vijand is in aantocht.
Waarom staat iedereen toch niet zoals het moet?
Waarom zou ik werken al een ander het voor mij doet…
Kijk, ikke ben flinke jongen, ikke kan in boom klimmen.
Zou het geregend hebben vannacht?
Zie ik ginder een crème gelasken?
Eens zien wat ons ma heeft klaargemaakt. Weer kaviaar en oesters!
Wie heeft er hier een hoogspanningskabel verloren?
Moeke help, er zitten hier muizen!
Verdorie hoe ga ik hier die knoop open krijgen?
“Waar is de vijand?”
Wil er iemand dat onderste touw wegtrekken, anders krijg ik problemen!
Verdorie, en die beer wil maar niet uit zijn hol komen!
Pak mij maar als je kan… “mannen, maak u klaar voor de aanval” Verdorie waar heb ik mijn contactlenzen laten vallen?
Met deze kogel schiet ik tot in Ternat
Nood breekt wet! Ze moesten hier maar WC’s gezet hebben.
Een humane dag. Dinsdag 18 april, 9 uur: Iedereen mocht vol enthousiasme terug naar zijn geliefkoosde klasje om het derde trimester te openen. Terug stilletjes op de schoolbanken zitten, die leuke lessen bijwonen en samen met de leerkrachten discussiëren over lintwormen en andere zaken. Maar wij niet! Haha! Wij, de leerlingen van 4HW, hadden het leuke vooruitzicht om onze eerste schooldag door te brengen in Brussel. Na een helse treinrit kwamen we toch heelhuids aan in Brussel Centraal waar we direct geconfronteerd werden met de harde realiteit over de moord op Joe Van holsbeeck. Iedereen werd stil bij de gedachte dat er enkele dagen voordien, op die plek, iemand vermoord werd. Langs de andere kant vonden we het fijn om te zien hoe alle mensen even stil stonden bij die moord, terwijl elders het leven gewoon verder gaat. Toen we buiten kwamen, werden we opgewacht door de gids van dienst: de sympathieke Eric. Hij liet ons de goede en minder goede
kanten van onze hoofdstad zien. Zo liepen we enkele uren rond in de Marollen, en in het centrum van Brussel. Eric vertelde ons over zijn werk in ‘het Huisje’, waar armen en daklozen terecht kunnen wanneer ze honger of dorst hebben, propere kleren wensen, of zich eens goed in de watten willen laten leggen voor slechts ongeveer 1 euro. Je zag dat de gids zeer begaan was met de daklozen en armen, en dat hij er veel voor over had. Tijdens de middagpauze kregen we de kans om zelfstandig Brussel te gaan verkennen. Toen al onze boterhammetjes op waren, werden we verwacht in het Paleis voor Schone
14
Kunsten, waar we de gelegenheid kregen om een schilderij uit te kiezen dat ons aansprak en dat we op onze eigen manier mochten beleven. Dit was een onderdeel van een spel dat we in het museum speelden. We moesten ons keuzeschilderij bespreken en die bespreking uitwisselen met iemand van de andere groep, die in een ander deel van het museum een schilderij had uigezocht. Dit liep niet van een leien dakje; door de vele gangen van het museum liepen we al snel verloren. Na het museumbezoek was het tijd voor een fotosessie, en iedereen liet zich van zijn beste kant zien! Na deze vermoeiende, maar toch wel geslaagde humane dag, keerden we terug huiswaarts. Oost west, thuis best!!
Marion Boom en Joke Van den Borre 4HWa
Zo begon onze milieudag. Dank u wel voor deze geruststellende woorden, Johan. Enkele pessimisten sprongen recht, liepen prompt naar de Dender en sprongen de vaart in om zichzelf te verdrinken, nu dat nog kon. Op de eerste rij interpreteerden wij deze informatie echter heel anders. Wanneer we niet gestoord werden door het knorren van een maag, of liever gezegd een grommend vat van Danaïden (dank u wel Gwen, voor deze intermezzo’s; sommigen onder ons hadden blijkbaar toch beter deelgenomen aan het gezond ontbijt), werkte ons brein op volle toeren… Mundus est omnis divisus in partes tres, quarum unam incolunt. De potentieel toekomstige Verenigde Duitslanden, aliam The New United Empire, tertiam qui ipsorum linguae Lienland, nostrae Urk appellantur. Samen vormen deze wereldrijken de Unie Van De Potentieel Toekomstige Verenigde Duitslanden, The New United Empire en Lienland (uiteraard zullen de onderdanen deze benaming uit het hoofd moeten leren van zodra deze nieuwe absolutistische natie
Gutta cavat lapidem non vi sed saepe cadendo “De Sahara rukt op, nog progressiever dan GROEN!, rivieren drogen uit en ook uw siervijver zal er uiteindelijk aan moeten geloven. In sommige streken moeten mensen meer dan 5 uur lopen om een waterput te bereiken, en gezien onze slechte conditie zullen wij omkomen van de dorst. U en wij worden het slachtoffer van de strijd tussen watermaatschappijen. Uw auto zal nooit meer blinken als een spiegel, voortaan zal u hem met uw eigen urine moeten wassen. Iedereen consumeert maar water aan de lopende band. Onze soort zorgt voor het failliet van morgen. Principes meneer, dat kennen wij niet. Maar vrees niet! De grootste problemen zullen ons bespaard blijven. Enkel uw kinderen en de volgende generaties zullen zich niet meer kunnen wassen met zuiver water”.
15
zich gevestigd heeft). Er zal een klopjacht worden georganiseerd naar zij die weigeren zich te onderwerpen aan dit bewind. Deze operatie zal staan onder leiding van de onder het stof gehaalde inquisitie. Deze zal nog wreder tekeer gaan dan weleer. Bij deze weze u dus gewaarschuwd! Niemand zal nog veilig zijn. Verstoppen zal niet helpen. U krijgt een chip ingeplant en onze administratie weet u wel te vinden. Deze instelling zal snel en efficiënt tewerk gaan en in tegenstelling tot andere instellingen, enigszins weinig koffie verzetten. Aangezien het water sterk vervuild zal zijn en er dus bijgevolg een beperkte watertoevoer is, zullen alle rivieren worden omgeleid naar de residenties van de heersers van de Grote Natie. Terwijl wij lekker liggen te weken in ons waterparadijs zullen alle onderdanen zich moeten wenden tot de zwarte markt. Enkel daar zal nog onbezoedeld water te verkrijgen zijn (uiteraard voor grof geld). Maar ook hier hebben de Grote Drie alle macht in handen. Gedaan met de maffiabende van Don Carleone, nu wordt ook hij slechts een pion. De minderbedeelden kunnen uiteraard nog enige liters bemachtigen volgens het aloude bonnetjessysteem. In deze tijd zullen de Grote Drie synoniem staan voor macht, voor water. Geen enkele streek zal nog rechtstreeks water kunnen bemachtigen. Al het regenwater zal door talloze slaven worden opgevangen in emmers en stante pede naar de keizerlijke residenties worden vervoerd via gesofisticeerde technologische hoogstandjes. Iedereen die deze vernuftigheden tracht te saboteren om zelf enkele druppels te kunnen meepikken, zal worden gemarteld. Hetzelfde zal gebeuren met diegenen die stiekem met rietjes het grondwater uit de bodem proberen te zuigen. Alles en iedereen zal aan ons onderworpen zijn. U kan uiteraard een zielige poging doen
om in onze gratie te vallen, maar u weze opnieuw gewaarschuwd…Wij zijn hard! Er zullen ook enkele minderheidsgroepen worden gediscrimineerd. Mensen die rondlopen in een gekrompen hemd of T-shirt zullen niet worden getolereerd, we leven immers niet aan het strand! Ook mensen die de hele nacht door staan rond te dansen op wilde beats en junglegeluiden en anderen die een schande lopen te wezen voor de evolutie zullen uit de samenleving worden verstoten. Zij vormen immers een bedreiging voor de beschaving! Zij worden gelokt door de rattenvangers met de tjingel-tjangelmuziek en trachten tevergeefs het bonnetjessysteem te saboteren. Deze gedachtegang begon al concrete vormen aan te nemen. Tot we ons begaven naar onze workshop. Volgens ons in mevrouw Vermeiren telepathisch begaafd. Zij durfde het immers aan om de Grote Drie te trotseren, met enkele manden gevuld met milieuvriendelijke schoonmaakmiddelen (biologisch, jawel!) ging zij ons mentaal te lijf en boorde zij onze gedachten de grond in (tot net onder het grondwater). Volgens ons had mevrouw Vermeiren deze les zeer goed voorbereid, want zij sprak ad rem over de verschillende biologische vervangmiddelen voor de voor ons bekende merken zoals Mr.Proper, Dreft,.... We kwamen dan ook tot de uitermate schokkende conclusie dat we slecht bezig zijn met ons milieu! Maar,er is nog hoop voor de toekomst van de vermetele mens, als wij er NU, en we herhalen, NU meteen iets aan doen. Het dossier ‘Reinigingsmiddelen’ zou ons daar zeker bij helpen, aldus mevrouw Vermeiren. Met titels als ‘Reinigen, hoe doe je dat?’ en ‘De samenstelling van de reinigingsen toiletproducten’ waren wij er zeker van dat het een uitermate boeiende les ging worden. Tussen het gekeuvel over Bioplanet, sodaop16
lossingen en nog meer van dat fraais, konden we onze neus ook eens (letterlijk!) ophalen; aan bioproducten wel te verstaan. Na een intermezzo ( “Zou je daar bellen mee kunnen blazen?”) gingen we als echte critici aan de slag en bestudeerden we de o zo interessante, maar misleidende etiketten van de bekendere merken. Mevrouw Vermeiren wees ons erop dat de consument (u en wij) niet kritisch genoeg zijn bij het aankopen van, om maar een voorbeeld te geven, WC blokjes. Deze zijn, tot onze verbijstering, niet alleen schadelijk voor het milieu, maar kosten ook eens stukken voor mensen. Waarom niet gewoon één maal per maand er een sodaoplossing ingieten? Wel moet hierbij vermeld worden dat u dan gedurende enkele dagen GEEN gebruik zal kunnen maken van desbetreffende toilet. Dit geheel terzijde! De geïnteresseerden onder jullie kunnen terecht bij Mevrouw Vermeiren zelf,die u met plezier de infobundel zal meegeven (uiteraard gedrukt op ecologisch papier). Wat ons
betreft, wij vertrokken die woensdagmiddag met bezwaarde harten, doemdenkend over de toekomst van ons rijk. Met mensen zoals Mijnheer Johan en Mevrouw Vermeiren wordt het moeilijk de watermarkt neer te halen en te domineren. Misschien moeten wij ons richten naar de haalbare projecten, zoals bijvoorbeeld het op tijd openen van de fietsrekken. Dit is natuurlijk alleen maar een suggestie.
Nacht van KRAK
naar Barcelona al voorbij was, anders hadden we de bewoners daar zeker beter begrepen. Het volgende uur keken we naar ‘Children of Gaia’, een film waardoor we geraakt werden en zagen hoe sommige mensen omgaan met hun ziekte of handicap.
En nu Avé !
dans!
Dans
zeggen
Wij
U!
Barbara Albrecht: Hare Keizerlijke Almachtigheid Van De Potentieel Toekomstige Verenigde Duitslanden, Gwen Hellinx: His Most Excellent Imperial Highness of The New United Empire, Lien Van Hecke: Meesteres Van Lienland; Alledrie veelbelovend toekomstig wereldheersers, maar voorlopig vooral prominent watergebruikers.
Een hele nacht wakker blijven op Sint-Jozef en ondertussen nog les volgen ook?!? Daar moet je toch een beetje gek voor zijn? Nochtans waren er een vijftigtal leerlingen die dit presteerden tijdens de lessenmarathon voor de derde graad. We begonnen met een groepsfoto om er zeker van te zijn dat iedereen nog goed wakker was. Dan vielen we al snel van de ene verbazing in de andere. Mevrouw Van Hemelrijck bleek niet alleen interesse te hebben voor bodemerosie en globalisering maar ook een mondje Spaans te spreken en ze bracht ons met veel enthousiasme een paar Spaanse woordjes bij. Spijtig dat onze reis 17
Om kwart voor tien stond een enthousiaste mevrouw Hens ons op te wachten voor haar Arabische les. “Salaam halekoem”. En voor wie dacht dat we een hele nacht op onze stoel bleven zitten: we leerden ook hondjes en beren maken met ballonnen, deden aan koppeldansen en speelden een partijtje baseball. Samen met meneer Steegen zongen we rond ons geïmproviseerd kampvuur van theelichtjes. Rond drie uur, toen de meeste ‘leerlingen’ in slaap dreigden te vallen, daagden een paar nieuwe gezichten op. Deze duidelijk uitgeslapen mensen van het secretariaat en mevrouw Noppe kwamen ons vergezellen op onze nachtelijke wandeling. Gewapend met fakkels verkenden we de omgeving rond onze school. Bij onze terugkomst was iedereen weer klaarwakker, dat nachtelijke uitstapje was een goed idee. Toen begonnen we aan onze laatste lessen: moderne dans met mevrouw Vandersypen. Zij leerde ons in een sneltempo “vallen zonder je te bezeren en snel terug recht krabbelen na twee rollen op de vloer”. Nadien volgde het improvisatietoneel en maakten we ons compleet belachelijk (wat de bedoeling was).
Woesj! Na een snelcursus DJ volgde het wereldspel van KRAK. En dan kwam de ochtendploeg onder leiding van Mevrouw Lemaire met een overheerlijk ontbijt (pannenkoeken met warme chocomelk). Na een nacht vol unieke belevenissen, keerden we niet echt moe maar wel voldaan terug naar huis. We hebben op een prettige manier ons steentje bijgedragen voor het goede doel en zijn ervan overtuigd dat KRAK met onze bijdrage weer vele mensen gelukkig zal maken. De derde musketier van 6LW8
18
Dat waterjuffers en glazenmakers werden aangetroffen wijst op zeer zuiver water! Joehoe!
Kreco informeert SUCCES WATERCAMPAGNE
Al deze diertjes zijn onzichtbaar klein,maar onder de binoculaire microscopen werden ze de King Kongs onder de insecten. Om de haverklap kon je “waw!”, “oh!”, “prachtig!” horen. De monden vielen open van verbazing. De meesten hadden een dergelijke wondere onderwaterwereld niet verwacht. Als aandachtstrekker waren de dikkopjes goed vertegenwoordigd. Een reiger koos het hazenpad als hij de groep zag naderen. Gelukkig werd hierdoor het leven van een jonge kikker gered. Deze maakte zich snel uit devoeten door een duik in het poelwater en verdween tusssentussen de zegges en de prille lisdodde .
Wie heeft er een goed geheugen? Herinner jij je nog vorig jaar (of was het al 2 jaar geleden) op de speelplaats een ganse constructie met waterleidingsbuizen? En de vraag aan de leerlingen om een petitie te ondertekenen? De eis was : haal drinkwater uit de vernietigende spiraal van de liberalisering;drinkwater mag geen koopwaar worden. Diegenen onder jullie die de spreker over water op de milieudag hebben gehoord weten zeker waarover het gaat. Welnu : Op 28 februari dit jaar maakte de Europese Commissie bekend dat drinkwater niet meer voorkomt op haar jongste verlanglijst voor liberalisering van diensten in het kader van de GATS-onderhandelingen. Een van de eisen van de watercampagne van 11 11 11 is dus (eindelijk) binnen!:: Of hoe petities zinvol kunnen zijn…
MILIEUVRIENDELIJK OP KOT DAG
MILIEU-
-spaarlampen gebruiken -koken met de deksels op de potten -tochtstrips en tochthonden gebruiken -in het WE als we naar huis gaan : verwarming uitzetten en stekkers uit de stopcontacten -afwas van 2 of meerdere studenten in één afwasbak doen -onderweg naar de les : PC uit, lichten uit, deuren toe -douchespaarkop -stenen in jachtbak van de WC leggen om water te besparen -gordijnen hangen en toetrekken als de verwarming aanstaat -fiets en openbaar vervoer gebruiken -boek lezen i.p.v. TV kijken -gerecycleerd papier gebruiken -dubbelzijdig afprinten
WATERONDERZOEK MILIEUDAG Enkele leerlingen gingen het water van onze poel onderzoeken. Jawel, onze school heeft op haar terrein een heuse poel; als je het nog niet wist : die ligt in de weide achter de sportzaal.En wat vonden zij allemaal : -bloedzuigers -larven van eendagsvliegen (nimf) -larven van steenvliegen (nimf) -nimf van waterjuffer (libel) -nimf van glazenmake r(libel) -massa’s watervlooien -bootsmannetjes (ruggezwemmer) -wantsen en hun nimfen, zoals vijverloper,schaatsenrijder e.a. -waterspin -steekmuglarven -en vele andere 19
-GSMlader niet onnodig laten insteken -zo weing mogelijk water gebruiken bij koken -afwas laten weken, liefst met de hand afwassen
-wassen met een milieuvriendelijk waspoeder vb Ecover, Biotop, Linitop -etensresten aan kotgenoot geven ,zo hoeft hij geen energie/water te gebruiken -als je geen trommel was bijeenhebt,de was mee naar huis nemen en daar bij de andere steken -frigo niet naast fornuis zetten -goede isolatie -bekertje gebruiken bij tanden spoelen -kraan niet nodeloos laten lopen -geen aluminiumfolie gebruiken -bioprodukten kopen -glazen flessen (liefst retour) i.p.v.plastic -grote flessen/verpakkingen -herbruikbare doos/zak -auto wassen met regenwater -minder vlees eten -tweedehandskledij kopen -was drogen aan de waslijn buiten, liever dan droogkast =energievreter -composthoop gebruiken
Je ziet : je kan veel meer doen dan je op het eerste moment denkt!!!!!!!!!!!!!
Op kot stook ik met de ramen toe Daarvan word ik goe moe Ik was mijn kleren één keer per maand Geef toe, dit is niet verwaand Ik mag geen dieren houden op kot Maar toch heb ik een tochtho(n)d ’s avonds gaan wij naar de kroeg met de fiets maar dat vinden wij helemaal niets
Sinds enkele weken kon ik er geen dag meer over zwijgen mijn zus zou een kindje krijgen. Na 9 maanden vol vragen en me aan een pronostiekje te wagen roep ik nu blij en luid: het kindje is eruit! Waar we alleen van konden dromen is dan nu toch gekomen. Lang verwacht, lief en zacht haar dochter is een pracht.
Een fiere tante uit 3EWa schreef dit gedichtje naar aanleiding van de geboorte van Sam, haar nichtje, op 24 mei. Een dikke proficiat voor jou en een lieve knuffel voor de kleine!
20
Felgekleurde affiches Met het afsluiten van het schooljaar sluiten we ook de namiddagsport op woensdag af. En het mag gezegd zijn, het is weer de moeite geweest. Voor degenen die zich afvragen waar ik het over heb… Wel, misschien heb je wel die felgekleurde affiche in je klas zien hangen en je gans het jaar afgevraagd wat die daar hing te doen? Dat was een kalender met het programma van onze sportieve bezigheden op woensdagnamiddag. Een héél uitgebreid gamma sporten voor zowel de competitiesporter als voor de recreatieve sporter. Bij deze, direct een oproep om volgend jaar graag meer recreatieve sporters in ons midden te zien! Jongens, meisjes, bekijk ons programma! Maak je vrienden, medeleerlingen warm om mee te gaan en geniet van een mooie, sportieve en ontspannende tijd. Enne, de competitieve sporters, blijven meegaan. Jullie hebben het weer schitterend gedaan! En wat hebben we dan concreet allemaal uitgespookt dit schooljaar? Traditioneel uiteraard volleybal en voetbal, maar ook veldlopen, atletiek meerkamp, highland games, rugby, zwemmen, … En dit alles met mooie resultaten maar bovenal in een toffe, ontspannen sfeer vol te koesteren momenten. Een dikke chapeau voor jullie, en ook voor de leerkrachten die bereid waren hun vrije tijd op te geven om jullie het halve land rond te rijden! En aangezien beelden meer zeggen dan woorden… Geniet van de vakantie, Michael Meerlaen
21
.Veel te moe en met zand in mijn ogen heb ik me dan klaargemaakt en mijn zak gepakt. Het ontbijt liep vlot aangezien de jongens al hadden ontbeten. We kregen een lunchpakket mee voor de middag en hup, daar waren we dan vertrokken met de bus naar Kokzijde. Daar aangekomen konden we al meteen naar de IJzertoren stappen om er een film te bekijken over de oorlog. Die mensen wilden ons daar blijkbaar shockeren en lieten heel veel beelden zien van verwonde kinderen (echt heel erg). Daarna gingen we met de lift naar boven en konden we genieten van het mooie panorama. Het museum van de IJzertoren konden we bezichtigen tijdens de weg naar beneden. Ik vond het echt interessant. Samen met nog twee anderen hebben ik daar rond getoerd. Er waren ook veel doe-opdrachten .Je kon bijvoorbeeld door loopgraven lopen en mosterdgas ruiken. Iemand had daar natuurlijk veel te hard aan gesnoven zodat die zich helemaal tipsy voelde (echt grappig). Eens we beneden kwamen kregen we direct op ons dak: we waren blijkbaar te laat en er stond 50 man te wachten. Het was ocharme 5 minuten. Dan klommen we per klas op een vlot en roeiden we richting beginplaats. Iedereen had gepland om in het water te springen. Ik had mijn bikini al aan gedaan maar doordat het wat frisser was dan de vorige dag en het water groen zag heeft niemand het gedaan. Een beetje nat zijn we dan aangeko-
Twee dagen aan de westkust De kamers waren echt heel mooi en modern ,maar natuurlijk had ik weeral een oude, vieze kamer waar de stapelbedden gewoon twee gewone bedden opeen waren. Iedereen liep van kamer naar kamer om kleren van een ander te lenen. Na een kwartiertje was het dan tijd om te gaan fuiven. De ambiance was er echt helemaal vanaf het begin, iedereen vloog er direct in. Het was wel veel te heet en wat donker maar juist daardoor liet iedereen zich volledig gaan. Soms moest ik echt wel eens naar buiten om gewoon te ademen, zo warm, echt waar en daardoor vonden sommigen het leuker om buiten te zitten. Na dus de hele avond te hebben geshaked was het tijd om te gaan “slapen”.Maar daar kwam natuurlijk niet direct veel van in huis. Aangezien we met allemaal meisjes in de kamer sliepen was het logisch dat we heeel heeel lang(nog langer) hebben nagepraat en spelletjes hebben gespeeld. Natuurlijk kwamen de leerkrachten wel eens iets zeggen aangezien we er naast sliepen(jeej). Ik sliep in het onderste bed en ik was heel bang dat als die boven mij ging bewegen het bed op mij ging neerstorten omdat het er helemaal niet vast opstond. Maar uiteindelijk vielen we, ondanks de schrik, toch in slaap. Om 7uur hoorde ik het geluid van een zoemende GSM
22
je was wel een beetje achter maar het was echt super leuk. De eersten deden een race, de anderen deden het op hun gemakje en dan wij achterop. Wanneer we aanmeerden aan de dodengang kregen we meteen een rondleiding door een gids. Die nam ons mee doorheen de loopgraven en vertelde ons verhalen over de eerste wereldoorlog. Soms verstond ik het niet aangezien hij nogal een grappig accent had en op een kabouter leek. Vervolgens gingen we met de go-cars (trap-auto’s) naar de bussen. Eens we in de bussen zaten, moesten we nog even wachten en dan vertrokken we naar Brugge. Door de vertraging konden we ginder maar een uurtje rondlopen maar dit was meer dan voldoende om een lekker bakje friet te eten. Om 6 uur vertrokken de bussen dan uiteindelijk huiswaarts. In de bus hebben we nog een debiele film gekeken zodat de tijd snel voor-
men. Daar kregen we een uur om te eten van ons lunchpakket. Na weeral teveel gegeten te hebben (oepsie) gingen we naar de oever van de IJzer om te kanoën. Een oude meneer vertelde ons wat we moesten doen. Hij koos vervolgens drie leerlingen uit om het voor te doen:C.,E. en A../ C. klom in het bootje, daarna E. en toen A. Allé, ze probeerde dat want de boot was helemaal niet in evenwicht en klonk om. E. kon nog juist op de kant klauteren,C. smakte er tegen en viel gedeeltelijk in het water en A., die er als laatste in ging, lag helemaal in het water. Die hebben ze er dan moeten uittrekken. Dat was zo hilarisch en iedereen stond echt te lachen, zelfs klassen die niet gingen varen kwamen kijken.(Eigenlijk wel erg, al die ramptoeristen, maar toch vond ik het zo grappig). Daarna is iedereen zonder nog meer ongelukken gaan varen. Ons boot-
23
Ghislinde, 3 EcWiA
bij ging. Eenmaal op de markt stonden al onze ouders ons op te wachten. Moe maar tevreden ben ik dan naar huis gekeerd. Thuis ben ik dan als een blok in slaap gevallen en droomde ik over wat ik ging schrijven.
24
De broeders van de Tibériade in Sint-Jozef Op donderdag 27 en vrijdag 28 april brachten broeder Bart en broeder Frederik, twee jonge monniken van de Tibériadegemeenschap een bezoek aan onze school. Ze hadden een ontmoeting met de leerlingen van het derde en het vierde jaar.
dingen die ze vertelden hebben me aangegrepen en aan het denken gezet.” Anke 3 HWB “Ik had een slaapuurtje verwacht. Maar ik vond het superprettig en heb me op sommige momenten echt kapot gelachen. Brenda 3 HWB
Reacties van leerlingen Wat verwacht je als je leerkracht Godsdienst het heeft over ‘broeders’ en ‘een klooster’? Wel, ik verwachtte dus dat een aantal oude mannen zou doorbomen over hun levensroeping enzovoort, enzovoort, … Maar zo was het dus niet! Wat een schok was het voor ons allemaal toen opeens twee jonge kerels voor ons stonden. En eerlijk gezegd, ondanks het feit dat ze broeder waren, waren ze helemaal niet onknap! Ze hadden ook heel interessante verhalen te vertellen over het ontstaan van hun gemeenschap, het levensverhaal van de stichter, hun relatie met God en hun leven in het klooster. Er zijn maar een aantal dingen belangrijk in hun leven: bidden en luisteren naar God, in armoede leven, handenarbeid en in broederlijkheid leven met elkaar. Dat ze zich aan de gelofte van kuisheid hielden vond ik ook bewonderenswaardig. Het was heel boeiend en interessant, raar maar waar! Jana Staelens 3 LM
“Het gebed op het einde vond ik ook heel leuk, ik kwam helemaal tot rust en het hele lokaal was stil.” Lien 3 HWB “Ze denken vrij open en zijn dus niet echt meer van dat autoritaire type zoals bijna alle broeders van vroeger. Dat was te merken aan het feit dat we zeker vragen mochten stellen en hoe ze omgingen met de vragen rond ‘kuisheid’ en ‘of ze geen gezin wilden stichten’. We kregen er een eerlijk en duidelijk antwoord op. … Het was duidelijk dat ze met jonge mensen konden omgaan.” Astrid 3 HWB “Je kon echt zien dat ze gelukkig zijn in wat ze doen.” Lindsay 3 LM “Ik heb voor deze twee monniken heel veel respect want zij kozen immers om sober te leven zonder luxe en zonder gezin. Deze twee mensen zijn een voorbeeld voor ons om te laten zien dat je van de kleine dingen in het leven ook gelukkig wordt, zoals de geboorte van een kalfje.” Marjolein 3 LM
“Ik vond het bezoek van de broeders heel fijn. We zijn allemaal veel te weten gekomen over hoe ze leven. Wat ik echt super vond was dat ze altijd zo vrolijk waren, en ik werd er zelf ook goed gezind van. Ze hebben precies geen problemen en genieten gewoon van het leven. Ik heb veel respect voor de broeders. Ook het gebed was eens iets anders, de stilte die er toen was, was echt zalig. We hebben ook allemaal een mooi kaartje gekregen. Al bij al een tof uurtje en ik hoop dat we nog meer zo’n dingen doen.” Lisa 3 LM
“Wat mij het meest getroffen heeft is dat ze alles zelf doen. Van landbouw tot eten. Ik denk dat als je je eten zelf maakt, je veel meer van je maaltijden gaat genieten omdat je dan pas weet hoeveel werk en tijd je moet steken in één maaltijd. Eén ding vind ik dat ze toch wel heel mooi hebben gezegd en dat is dat je de liefde in vele andere dingen kunt vinden.” Stijn 3 HWB
“Het was boeiend om te ontdekken hoe de broeders leven in hun gemeenschap en om hen te horen vertellen hoe ze hun weg gevonden hebben. Bepaalde
25
Kraknieuws De onvoorwaardelijke inzet van een grote groep enthousiaste Krakkers hebben tot een mooi resultaat geleid waarmee Krak aan de projecten voor kansarmen en thuislozen een niet onbelangrijke financiële bijdrage kan leveren. De krakleden opteren om vooral kleine projecten te steunen waarbij ze zelf of via hun familie betrokken zijn. Zo nemen we dit schooljaar 7 nieuwe projecten op. De vier sponsorkinderen alsook de projecten voorgesteld tijdens de vredesdag krijgen een bevoorrechte plaats.
Inkomsten schooljaar 2005-2006 Intresten (Krekelsparen) Vredesdag oktober 2005 Subsidie Vlaams-Brabant Vredesdag - Kleur Bekennen Dessertbuffet pedagogische studiedag leerkrachten Organisatie receptie ter gelegenheid van Sint-Jozef Lessenmarathon Gift 6de jaars 2004-2005 Overdracht vorig schooljaar
20.74 1 348.58 250,00 300,00 200,00 210,55 2 179,45 32,66
EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR
Totaal
4 541,98 EUR
Uitgaven schooljaar 2005-2006 Sponsoring kind India – Vreugdezaaiers Sponsoring kind Dom Rep Azua – Plan Sponsoring kind Uganda – Plan Sponsoring kind Roemenië – missie over grenzen Adzon - project adolescentenprostitutie Brussel Christelijke blindenmissie Poverello – opvang hulpbehoevenden Marollen Brussel Vrienden van Shalom - Ecuador De Stobbe – centrum voor integrale gezinszorg Artsen zonder Grenzen (aardbeving Pakistan) Heller Keller - hulp aan blinde en slechtziende jongeren Manthoc – onderwijsproject in Peru 1 night 4 Dakar – project voor gezondheidszorg en onderwijs Batak – woningproject voor mindervaliden De Zonnebloem – integratiekamp voor kinderen Burkina Fasso project onderwijs voor weeskinderen
26
180,00 276,00 276,00 248,00 150,00 150,00 150,00 150,00 150,00 200,00 120,00 120,00 120,00 120,00 120,00 100,00
EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR EUR
Foyer – opvang kansarmen in de stad Amnesty International Vlaanderen Open Deur – vluchthuis voor vrouwen De Schutting – begeleid wonen Pax Christi Vlaanderen – vredesbeweging Special Olympics – mentaal gehandicaptensport Geef-om-aids-fonds De Sleutel – opvangcentrum drugsverslaafden Oxfam-Solidaritieit Belgische Vereniging voor strijd tegen mucoviscidose De Valier – gehandicaptenhomes Liedekerke Vlaamse Liga tegen Kanker Kinderkankerfonds De Okkernoot – begeleiding autisten Kodiel – zorgboerderij Rwandese weeskinderen Ga voor Geluk – zelfmoordpreventie bij jongeren Zonnestraal - Lennik Netwerk solidaritieit – afstand intresten Financiële kosten - beheerskosten en verrichtingskosten Overdracht naar volgend schooljaar Totaal
100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 100,00 EUR 20,74 67,91 EUR 23,33 EUR 4 541,98 EUR
3 EMB GAAT VREEMD Praag Dag 1: Opstaan was echt niet simpel, maar een reisje naar Praag, daar moet je iets voor over hebben! Dus, vrijdagmorgen 6 uur: vertrek vanuit Ternat naar Praag. Na twaalf uur op de bus kwamen we aan in een viersterren tophotel. Koffers uitladen, een korte rondleiding, ons even verfrissen, een maaltijd om dan doodop in ons bedje te kruipen: dat is zowat het verslag van onze eerste dag. Na een “rustige” nacht zaten we rond 8 uur alweer aan de ontbijttafel om daarna weer een rondleiding (maar dan wel in Praag zelf) te krijgen van een gids en dit een hele dag lang. ’t Moet wel gezegd: de gids sprak perfect Nederlands en ze had zeker gevoel voor humor. Onze voeten waren niet nat, ondanks een Moldau die buiten zijn oevers getreden was, maar ze 27
deden wel pijn van de vele kilometers die we die dag aflegden. We geloofden zelfs even dat we te voet terug moesten naar ’t hotel omdat de bus in panne stond, maar gelukkig bleek dat alleen maar een aprilgrap te zijn van onze allerliefste leerkrachten. De bus kwam ons toch oppikken, wel na een serieuze klimpartij via een heleboel trappen. Even later genoten we van een lekker avondmaal en dan speelden we gezellig samen leuke gezelschapsspellen. Nadien vielen we allemaal als een blok in slaap. Ja toch????. Dag 2: De zondag was wel leuker, want we konden interactief Praag verkennen. We werden in kleine groepjes opgesplitst, kregen een beperkt budget en een bestemming in Praag en we moesten maar zien dat we er geraakten. De leerkrachten waren voor een keer alleen maar stille begeleider, we moesten het zelf allemaal uitzoeken. ’t Was leuk en ik denk dat we zo de stad wel beter leerden kennen. Rond 4 u vertrokken we naar Usti, onze tweede bestemming.
Usti Nad Labem: Dag 3 : 7u30 We werden gewekt door onze leerkrachten. Ze leken vol energie te zitten. Wij niet, we hadden amper geslapen en liepen als halve zombies door onze kamers om ons toch zo goed mogelijk te wassen en klaar te maken voor het ontbijt en de ontmoeting met de Tsjechische Comeniusklas. Het ontbijt was heerlijk en zeer uitgebreid met chocomelk, confituur en vlees, maar geen choco (schande!!!). Uiteindelijk raakten we dan toch wakker, niet alleen door het ontbijt, maar ook door al het lawaai dat Daan maakte. We reden met de bus naar onze partnerschool. Eerst kregen we door de directrice Petra ( die verdacht veel op mevr. Jacob leek) een uitgebreide rondleiding in de school. Die was voor de gelegenheid helemaal behangen met schilderijen en knutselwerkjes van de leerlingen. En dan kwam het, the big moment: we ontmoetten onze partnerklas. Ze zagen er heel tof uit, alleen spijtig dat hun kennis van het
28
chisch en een Italiaans koor zien optreden. Op het middagmaal ga ik liever niet te diep in (te gruwelijk). Tijdens de middagpauze mochten we van die vriendelijke directrice in de computerklas om mails te checken of te chatten. Daarna was het tijd voor de sportmatch. Daar zijn we dan tot de constatering gekomen da wij helemaal geen partij waren voor die (veel te) sportieve Tsjechen. - basketball: ik weet niet hoeveel – heel veel - volleybal: ik was niet aan het opletten Dan kregen we onze laatste Tsjechische maaltijd (halleluja) en was het tijd voor de lange, maar zeer leuke terugreis en ook een zeer verrassende paspoortcontrole. Voor meer details went u tot Elody. En om 6.30 stonden we weer gezond en wel op de markt in Ternat.
Engels niet zo groot was als de onze (nvdr: een pluim op de hoed van alle leerkrachten Engels) . Maar zoals ik al zei: ze zagen er heel tof uit en dat waren ze ook. Na een korte kennismaking, vertrokken we met de bus naar een ruïne. Dit bezoek was echt heel leerrijk en het was ook de ideale kans om onze kennis van het Tsjechisch nog wat bij te schaven => de rondleidingen waren namelijk in het Tsjechisch. Daarna brachten we nog een bezoek aan de Tsjechische Rockey Mountains waar we een heeeeel steile berg zijn opgekropen om er vervolgens even te genieten van het uitzicht en er dan terug af te kruipen. (Rare jongens die Tsjechen.) Als iedereen veilig beneden was (niet altijd even evident), gingen we iets eten en drinken in een soort bergrestaurant. Daar kregen we ook de opdracht om contacten te leggen. Dat liep bij het ene groepje al iets vlotter dan bij het andere . ’s Avonds lieten de leerlingen ons hun favoriete tea-room zien. We babbelden er wat met de Tsjechen en dronken een kop thee of deden iets anders. In ieder geval, toen we buiten kwamen, waren we allemaal in de wolken. De studenten brachten ons veilig terug naar de campus voor het avondmaal . Daarna hadden we nog een leuke avondactiviteit en dan was het tijd om onder de wol te kruipen.
(Anneleen Christiaens, Daan Vanmeulder, Daisy Appelmans met een vleugje Hanne Stoop)
Dag 4: 7.30 Na hetzelfde ritueel als gisteren, keerden we terug naar de school. Daar hebben we een Tsje-
29
was dan ook dé blooper tijdens de repetities, dat kwam natuurlijk doordat er zo moest geoefend worden op babette die zwoele stem van haar! Ook de poetsvrouw, Nancy, de pedofiel, Marcel Van’t Gat en de superintelligente Gertrude waren van de partij bij de sollicitatie. Zelfs de dieren van het dierenbos mochten een kleine rol vertolken. Mevrouw de Jacobschelp, meneer Hazepoot, mevrouw de Clerquil, meneer Muilezel en natuurlijk de Meneer de Uil zelf waren de hoofdpersonages in dit filmpje. Dit gedeelte was een poppenkastscène en ging over een leerkracht die zwanger was. De namen van de dieren verklappen meteen ook de namen van de leerkrachten die hun stem verleenden aan dit personage. Langs deze weg wil ik dan ook de leerkrachten mevr. Jacob, mevr. De Clerq, mevr. Van Elsen en de heren Muylaert en Hazevoets bedanken voor hun medewerking. Bernadette was de aanleiding tot dit onderdeel, zij belde Nore omdat haar leerkracht gepest werd. Ook werden er bijhorende gedichten gelezen door Idelien. Dan hebben we ook nog Meike het Eike, een eicel, die een monoloog vertelt. Steffi, alias ik, en Eline hebben een chatgesprek gehad met David, mijn lief. Dit gesprek eindigde in een ruzie tussen David en Steffi. Daardoor reageerde ze wat
Calling For Help Hallo…hallo, een goeiedag dames en heren, hier ben ik weer. Niet om te acteren, maar wel om verslag uit te brengen. Op 18 mei was het literaire dag voor de derdejaars en natuurlijk zat daar ook een toneelstukje bij. Man, man, man, was me dat een lacher! Tijdens de repetities is er meer gelachen dan geoefend. Eigenlijk is enkel de opvoering voor groot publiek verlopen zoals het moest. Er is bij de acteurs en actrices zelfs altijd een heel ontspannen sfeer geweest, bij de leerkrachten daarentegen, was het de laatste 2 weken één en al stress. Maar laten we beginnen bij het begin. In januari zijn we begonnen met het schrijven van het script, de rode draad die we kregen was de jongerentelefoon. Eerst zagen we dit niet echt zitten, maar eens begonnen, vloeide alles vlot op papier. Het verhaal ging over een meisje, Nore, die haar werk beu was. Ze wou dan ook van werk veranderen en zocht daarom samen met haar collega, Tim, tussen alle sollicitanten naar de geschikte vervanger. Ondertussen was er ook een jongeheer die bij Belgacom werkte. In zijn leven had hij niets dan tegenslagen te verwerken gekregen en hij belde dan ook naar de jongerentelefoon. Na een tijdje belde hij eerder naar de jongerentelefoon omwille van een gesprek met Nore, dan om zijn problemen op te lossen. Doorheen het toneelstuk kwam je de meest bijgebleven herinneringen in Nores carrière te weten. Na een inleiding van dit verhaal was het de beurt aan de danseressen met het liedje ‘9to5’, en geloof het of niet, maar Karen Stoelzaet en ik hebben hier samen op moeten dansen. Hierna was het de beurt aan Babette, die haar telefoonervaring had opgelopen bij de 0906lijn. Dit personage pedofiel
meike het eikel 30
belgacoman(zelfmoordenaar)
dans je t’adorel
leerkrachten en de acteurs. De technische kant werd helemaal geregeld door Wim, die door dit en zijn rol als Tim, veel onder stress heeft gestaan. Ook wil ik de leerkrachten van het toonmoment bedanken: mevr. Lindemans, mevr. Segers en mevr. Lemaire! We danken jullie voor deze fijne periode, we hebben er vele leuke herinneringen aan overgehouden en zouden dit zeker nog eens hernieuw willen beleven!
agressief en smeet haar laptop weg. Dit was weliswaar een kapotte laptop die voor dit stukje werd gebruikt! Ook dit was weer een reden om naar de jongerentelefoon te bellen… Op het einde van het verhaal vond de Belgacomman, per toeval, zijn liefde, Nore. En er werd als afsluiter gedanst op Je t’adore, de kniezwengel kon natuurlijk absoluut niet ontbreken. Deze dans werd door Karen S., Jenthe, Deborah en Anneleen DC met stijl gebracht. Tijdens de repetities zijn er ook heel goede vriendschapsbanden ontstaan, zowel tussen de acteurs en actrices als tussen de
Karen Van Der Gracht
31
O p s t e l v a n Jo s k e afstand tussen twee punten is de rechte lijn. Deze stelling gecombineerd met de eenparig rechtlijnig versnelde beweging én wetende dat een maag grolt als ze honger heeft, leert mij dat ik zo snel mogelijk mijn benen onder de ouderlijke tafel moet kunnen steken. Het verstand op nul (alles behalve moeilijk), de blik op oneindig, en weg zijn wij. Ik voel het inspanningszweet langs mijn voorhoofd in mijn ogen komen. Tijd heb ik niet om ze vrij te wrijven. In heb maar één doel: de friet van ons ma! Hoe sneller ik thuis ben, hoe sneller het goudgele Vlaamse trots op mijn bord ligt. Ik voel mijn hartslag in het rood gaan. Ik heb lucht nodig. Mijn jas belet mij mijn lichaamsvocht te laten verdampen. Nood breekt wet! Ik trek mijn jas rijdend uit. Mijn linkerarm is snel vrij, doch wanneer ik mijn rechterarm wil vrij maken zie ik in de verte iemand die zijn rechterarm hoog in de lucht steekt. Door het zweet in mijn ogen en de zon die pal in het zuiden staat zie ik niet direct wie mij ginder in de verte opwacht. Verdorie! Wie staat er daar!? Zeg dat het niet waar is, hé! “Ze” staan daar. Mijn inspanningszweet verandert van samenstelling: het zoutgehalte verdubbelt, het watergehalte vervijfvoudigt, de adrenaline wordt gekwadrateerd en de schrik snijdt mijn adem af. Het is niet direct een uitnodigende arm die de hoogte in gaat maar het is de arm van de wet! Oh zie mij hier nu rijden: mijn jas is half los, mijn remblokjes zijn versleten, mijn banden lijken op het hoofd van nonkel Gust (kletskop dus, enkel een beetje haar op de zijkant)
Het proces C1.
Dura lex sed lex. De wet is hard, maar het is de wet. Niets of niemand staat boven de wet. Noch koning, noch keizer, noch minister of generaal. Waarom zou een eenvoudig studentje dat gebruik maakt van het milieuvriendelijkste vervoersmiddel dat op onze moeder aarde te vinden is er zich dan niet moeten aan onderwerpen… Het was woensdag, de dag waarbij de schooldagen het kortst zijn, maar waarbij de bergen schoolwerk in grootte omgekeerd evenredig zijn met het aantal gekregen lesuren. De schoolbel was weer eens klokvast. Om 12u30min en 4 sec kwam het signaal waar elke ijverige leerling naar snakt. De verlossing, of beter gezegd, de overgang van de ene marteling naar de andere kastijding was een feit. Het is een drummen van jewelste in de “parking” voorzien voor de fietsgebruikers. Na drie keer mijn fiets van het rek en vervolgens weer in het rek te moeten plaatsen (behulpzaam en welopgevoed als ik ben, laat ik eerst de kleintjes hun fiets wegnemen), twee keer een stuurstang in mijn zijde te hebben gekregen, één keer met verpletterde tenen van onder de wielen van een bromfiets te zijn gekomen en ei zo na twee maal met mijn klikken en klakken in de beek getuimeld te zijn, laat de leerkracht van dienst op bevel van de gemachtigde opzichter mij de straat over steken (mét de fiets in de hand zoals onze verkeerswet het ons oplegt). Aangezien ons ma op woensdag steevast friet op het menu staan heeft (neen, niet van die diepvriesproducten maar friet op grootmoeders wijze geschild, gesneden en gebakken) pas ik stelling XXIV van de Euclidische wiskunde toe: de kortste 32
eens waaraan je denkt als je een grote rode cirkel op een verkeersbord ziet?” Zou ik hem antwoorden dat die grote rode cirkel ook op mijn laatste G.O. van Fysica staat? Misschien beter niet… “Awel, jong? Tongsken ingeslikt?” De babyface heeft er duidelijk deugd van! Hij amuseert zich kostelijk! “Maar meneer de federale agent van de eenheidspolitie, ik reed zo hard dat ik geen verkeersborden zag!” Zou ik hem zeggen dat hij beter de dieven zou pakken dan onschuldige fietsers? Misschien beter niet… “Ah zo, meneer overtreedt zelfs de snelheidsregels! Straks word je nog geflitst! Het zal een mooie foto zijn! Je kan hem gebruiken om boven je bed te hangen! Je weet toch dat laagvliegers ook tegen de lamp lopen!” Zijn sadisme viert hoogtij. Hij maakt een paar rondjes rond mij en heeft zelfs de pretentie te beginnen neuriën. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik voel dat hij aan mij een vette kluif heeft om zijn promotie waar te maken. “Maar meneer de federale rijkswachter, ik moest mij haasten. Ze hebben regen deze middag voorspeld en ons ma heeft gezegd dat ik met mijn nieuwe jas niet in de regen mag lopen!” Zou ik hem zeggen dat hij vals zingt en dat hij eventueel zanglessen moet volgen? Misschien beter van niet… “Zo, zo manneken. We gaan hier eens de rekening maken! ’t Is te zeggen op het bureau zullen ze je rekening maken”. Ik maak bij mezelf de bedenking dat in het vervolg de politie beter met drie op pad zou gaan: ééntje die kan lezen, ééntje die kan schrijven en ééntje die kan rekenen. Zou ik het hem zeggen? Misschien beter van niet. .. “Volg mij!” Spontaan steek ik mijn armen uit en wacht tot de boeien mij van de vrijheid beroven. Gelukkig, hij laat ze waar ze zijn. Zou hij het sleuteltje wel hebben? Waarschijnlijk kan hij het zelfs niet gebruiken! Misschien heeft hij de handleiding nog niet gelezen? Wie weet! Mis-
en het achterste van een paard maakt nog meer licht dan het licht op mijn fiets. Ooooh, zei Onze Lieve Heer niet op zijn kruis: als het kan laat deze beker aan mij voorbij gaan? De traktatie die ik zo dadelijk ga krijgen zal niet van de poes zijn. “Ze” komen bij mij. Ze zijn met twee, was te verwachten. Ik denk niet dat het moment gekomen is om hen te vragen waarom ze met twee zijn en wie van hen kan lezen en wie kan schrijven. Ik hou me bedeesd. Ze komen me klassiek voor: met pet, in hemd, met fluitje én met snor. De ene lijkt mij “fin de carrière”. Dat doet mij het hangbuikje toch vermoeden en de snelheid waarmee hij komt aangesloft. Het lijkt mij eerder iemand die liever heeft dat de inbreker zelf naar de cel brengt dan hij hem moet komen halen. De andere heeft nog een babyface die zichzelf nog moet bewijzen tegen over zijn oversten en lijkt mij een overtuigde carrièremaker. Het is deze laatste die dan ook het hoge woord voert. “Awel manneken! Zo een grote jongen en nog altijd niet kunnen lezen! Foei, foei, foei!” Hij kijkt mij aan met een paar ogen die dwars door je heen kijken (nvJ: waarom moet ik nu toch aan bepaalde leerkrachten denken…?). Ik voel mijn maag zich het binnenste buiten keren en tegelijkertijd het onderste boven. Mijn twaalfvingerige darm wringt zich tot in mijn keelgat en mijn adamsappel snijdt mij mijn adem af. “Maar meneer de politieagent van de rijkswacht, ik moet bij ons ma! Zij wacht op mij! Zij heeft friet gebakken!” Ik voel zijn adem in mijn gezicht. Een walm van kauwgom komt over mij. Zou ik hem zeggen dat hij op school een klas kauwgomvrij moet krabben? Misschien beter niet… “Geef eens een serieuze uitleg. Ooit al over de verkeersborden geleerd?” Ik moet denken aan juffrouw Betty van het vierde studiejaar, die ons de belangrijkste verkeersregels heeft aangeleerd. “Zeg 33
Uren hebben die minuten in dat camionetje geduurd. Het zweet stond in mijn handen, achter mijn oren en tussen mijn tenen. Ik heb gesidderd en gebeefd. Ik heb kou gehad en gezweet. Ik heb aan ons ma gedacht, ik heb aan ons ma haar friet gedacht. Ik heb aan onze pa gedacht, ik heb aan onze pa zijn berispingen gedacht. Ik heb aan grote zus gedacht, ik heb aan grote zus haar voorbeeldig gedrag gedacht. Ik heb aan kleine broer gedacht, ik heb aan de droom van kleine broer gedacht dat zelf ooit politieagent wil worden. Ik heb aan juffrouw Betty gedacht, ik heb aan juffrouw Betty haar verkeerslessen gedacht. Ik heb gedacht: waarom ik? Waarom ik weer…
schien voeren ze mij direct naar Leuvencentraal, of naar Vorst of naar Sint-Gilles, of naar… Ma! Pa! Zus! Broer! Ik word weggevoerd! Weggevoerd als een misdadiger! Ik word opgesloten tussen dieven en moordenaars. Ik krijg minstens 10 jaar tralies voor mijn ogen! En ik heb mijn Kruikenburgs diploma nog niet behaald! Ma! Pa! Zus! Broer! Waar zijn jullie!? Ik heb jullie nodig! Help mij hier uit! Gevangen bezoeken is een werk van barmhartigheid! Zou ik zeggen dat ik zal trachten te ontsnappen? Misschien beter niet… De babyface doet mij in hun wagen stappen, vraagt mijn identiteitskaart en neemt zijn boekje. Blijkbaar is hij diegene die kan schrijven. Hij maakt zijn verslag. Het is stil in de wagen. Zou ik vragen of hij de radio wil aanzetten? Misschien beter niet…
Joske
34
TERNAT
TERNAT
SCHOLENGEMEENSCHAP DILBEEK – TERNAT Sint
Angela
Sint
Jozef
MIDDENSCHOOL BOVENBOUW TEL: 02/582.15.38 TEL: 02/582.13.11 STATIONSSTRAAT 35 – 37 1740 TERNAT -RUIME KEUZEMOGELIJKHEDEN VOOR JONGENS EN MEISJES - GEMAKKELIJK BEREIKBAAR 1ste leerjaar A 1ste leerjaar B
Latijn, Moderne, Technologie
2de leerjaar A
Handel Latijn Moderne Wetenschappen Sociale en Technische Vorming
2de beroepssecundair:
Kantoor en Verkoop – Verzorging -Voeding
2de graad:
Economie (Talen) Economie (Wiskunde) Humane Wetenschappen Latijn (Talen) Latijn (Wiskunde) Wetenschappen
3de graad:
Economie – Moderne Talen Economie – Wiskunde Humane Wetenschappen Latijn – Moderne Talen Latijn – Wetenschappen Latijn – Wiskunde Moderne Talen – Wetenschappen Moderne Talen – Wiskunde Wetenschappen – Wiskunde
www.sint-angela-ternat.be
www.sint-jozef-ternat.be
36
