SPEECH Sybrand Buma, CDA Partijcongres november 2014, Alkmaar 441 jaar en exact één maand geleden was het feest in Alkmaar. Er kwam een einde aan een maanden durende Spaanse belegering. Door het openzetten van de sluizen liep het land rondom de stad onder water en konden de watergeuzen de stad bevrijden. De plek waar wij nu staan is historische grond. Heel letterlijk.
Deze kerk heeft het allemaal meegemaakt. In dit gebouw hebben mensen gebeden voor bevrijding, zijn rouwdiensten gehouden voor de vele doden, maar werd ook dank gezegd voor het ontzet. En ongetwijfeld werd er gespeeld op het kleine koororgel dat er toen ook al stond.
Uit de bittere strijd tegen de Spanjaarden kwam een periode van grote welvaart voort. De gouden eeuw bracht overweldigende rijkdom. Maar de overvloed was niet onbegrensd: een van de bekendste boeken over die tijd heet Overvloed én onbehagen. En de welvaart was ook niet oneindig. Na de bloei van de 17e eeuw kwam het verval van de 18e eeuw. Er werd steeds minder verdiend, en er werd meer geld dan ooit verspild. Het verval was niet alleen economisch, het was ook moreel.
Ook onze moderne tijd kende oorlog en vreemde overheersing. Weer werd er in deze kerk gebeden, werden rouwdiensten gehouden en dank gezegd voor de bevrijding. Weer zal het oude orgel hebben gespeeld. De bezetting was korter, maar minstens zo wreed als drie eeuwen eerder.
Ook nu werd na die strijd een welvaart opgebouwd als nooit te voren. Weer nam met de rijkdom ook de overvloed toe, maar weer groeide ook het onbehagen.
We zien het om ons heen: er wordt geld verkwist, maar het geld wordt niet meer verdiend. De financiële crisis van 2008 is nog steeds niet overwonnen. De economie hapert, de werkloosheid is hoog, het vertrouwen in de politiek laag.
Het is belangrijk van onze geschiedenis te leren: Vervallen we weer in de gemakzucht en de futloosheid van de achttiende eeuw, of herpakken we ons, en kiezen we voor moreel herstel en economische vooruitgang?
HET KABINET
Het kabinet dat in 2012 aantrad beloofde een uitweg uit de crisis. Het motto was: bruggen slaan. Maar het enthousiasme heeft kort geduurd.
Het is inmiddels niet meer bruggen slaan. De laatste maanden is het vooral: de plank mis slaan. De kloof tussen het kabinet en de samenleving is bijna onoverbrugbaar geworden.
Dat blijkt in de eerste plaats bij de ingrijpende herziening van de zorg. Dat veranderingen nodig zijn staat buiten kijf. Ook voor het CDA. Maar de botte en overhaaste invoering is onverantwoord.
Het gaat om de mensen in het land, niet om cijfers de cijfers in Den Haag.
En terwijl vele duizenden ouderen en mantelzorgers zich onzeker afvragen of zij per 1 januari nog zorg zullen ontvangen, zegt Mark Rutte doodleuk vanuit het torentje: ik erger me aan deze onzin.
Met het zelfde gemak beloofde hij 1000 euro voor iedereen en zei hij: “geen cent meer naar Griekenland”.
En de onverschilligheid waarmee Mark Rutte nu over de naheffing van de belastingdienst spreekt : "Er is geen fout gemaakt."
Maar wat hier gebeurd is, kun je niet meer weglachen. Zes miljoen hardwerkende Nederlanders betalen volgend jaar 150 tot 700 euro extra belasting. Het kabinet heeft de papieren werkelijkheid met de echte werkelijkheidverward. Als dit geen fout is, wat kunnen we dan nog verwachten?
En Lodewijk Asscher dan: Dit heeft geen gevolgen voor uw koopkracht. Nee, in de papieren tabel op zijn bureau niet. Maar bij u, thuis, komt echt een rekening binnen. En die moet u echt betalen. En dat is echt geld, wat u niet aan iets anders kunt uitgeven. En denkt u dat het kabinet het allemaal eerlijk opgebiecht heeft? Nee, het was ónze Pieter Omtzigt die maandenlang keer op keer de juiste vragen bleef stellen.
GEDOOGPARTNERS
Deze naheffing is niet uit de lucht komen vallen.
Hij is het rechtstreeks een gevolg van de akkoorden met de gedoogpartners. En wat doen nu de gedoogpartners, D66 en ChristenUnie voorop? Nemen zij hun deel van de verantwoordelijkheid?
Nee, ze roepen om het hardst dat het een schande is wat het kabinet allemaal doet. Maar ze zaten erbij en keurden het goed. Sterker nog: ze waren apetrots.
Dus, hoe harder de gedoogvrienden nu het kabinet aanvallen, hoe ongeloofwaardiger het wordt. Het is even opportunistisch als hypocriet.
Maar de mensen in het land hebben het feilloos door. De coalitie en de gedoogpartijen gaan helemaal op in het Haagse spel om de macht. Maar de vraag die de Nederlanders stellen is niet: welke partijen steunen elkaar op het Binnenhof? De vraag die zij stellen is: Wie steunt óns?
Dit is de vraag die de politiek moet beantwoorden in de aanloop naar verkiezingsjaar 2015. Het jaar waarin provinciale staten en daarmee de Eerste Kamer worden gekozen. Overal lees ik dat het op 18 maart gaat om de vraag wie zaken met elkaar gaat doen in Den Haag.
Maar daar gaat een veel belangrijker vraag aan vooraf: wie heeft er oog voor de problemen van de mensen in het land? Wie komt er voor hen op? Daar ligt onze taak als CDA. In de Tweede én in de Eerste Kamer.
DE CONTEXT VAN VRIJHEID
De uitdagingen waar ons land voor staat zijn enorm. Dat maakt de opdracht van de politiek groter dan ooit. Dit geldt nog extra na de vreselijke gebeurtenissen van deze zomer.
Oekraïne, de MH17, IS, Israël en Gaza, Noord Afrika, de lijst is lang. Het gaat niet om conflicten ver weg. Ónze veiligheid is in het geding.
Daarom moeten we nú investeren in onze krijgsmacht. Maar het kabinet gaat door met de uitverkoop van defensiematerieel. Het is het gevolg van de Haagse werkelijkheid, waarin VVD en PvdA elkaar vasthouden in een verlammende wurggreep.
De afgelopen zomer gaat over meer dan over bedreigingen van buiten. Wij moeten ons ook bewust zijn van de kwetsbaarheid van onze samenleving van binnenuit.
Bij demonstraties en op internet zien we jongeren in onze grote steden die geweld en gruweldaden van ISIS openlijk verheerlijken en toejuichen. Vrijheid van meningsuiting, zei Jozias van Aartsen schouderophalend.
De context van vrijheid is verdwenen. De mannen en vrouwen in Alkmaar wisten precies waarvoor zij streden. Maar weten wij het vandaag nog?
Meer en meer is het begrip vrijheid verworden tot lekker doen wat je maar wilt. De overheid is daarin alleen nog maar een neutrale scheidsrechter die dit soort geweldsverheerlijking toestaat, en pas optreedt nadat het geweld is gepleegd.
Maar het CDA wil een overheid die positie kiest. Die onze ononderhandelbare waarden behoedt en verdedigt.
Onze samenleving is gebouwd op eeuwen joods-christelijke en humanistische traditie. Waarin je omkijkt naar je naaste, respect hebt voor elkaar en je vrijheid in verantwoordelijkheid beleeft.
Het is onze dure plicht als CDA deze waarden te verdedigen. En dat zullen wij doen.
ASIEL
Uit de bewogen zomer van 2014 komt nog een ander groot vraagstuk voort. De vreselijke oorlog in Irak en Syrië heeft miljoenen mensen tot vluchteling gemaakt.
Zij zijn de slachtoffers van de strijd. Ik zag met eigen ogen de onafzienbare rij tenten aan de Turkse kant van de grens. En zo zijn er kampen overal in de regio. Europa ligt naar de moderne maatstaven om de hoek.
En dus is het niet vreemd dat vluchtelingen ook naar Nederland komen. Nederland heeft een verantwoordelijkheid om een veilige haven te zijn voor wie nergens anders heen kan. Het CDA zal daar pal voor staan.
Maar de spankracht van onze samenleving wordt op de proef gesteld. Voor de zomer was het aantal asielaanvragen al net zo hoog als in heel 2013. De instroom was de laatste jaren rond 15 000, dit jaar kan dat verdubbelen tot 30 000.
Het draagvlak voor deze opvang kunnen we alleen behouden als we een aantal duidelijke afspraken maken.
Want ook in Nederland stapelen de problemen zich op. Het drama van de jaren 90 is zich voor de ogen van het kabinet aan het herhalen. En van dat drama werden zowel onze inwoners, als de vluchtelingen het slachtoffer. Toen ontplofte het asielbeleid, en ook nu loopt het onherroepelijk vast.
De tentenkampen van toen, zijn de evenementenhallen van nu. Drenthe, dat altijd voorop heeft gelopen in de bereidheid tot opvang, is aan zijn grens. Het dorp Oranje met 140 inwoners, is gevraagd 1400 vluchtelingen op te vangen.
De resolutie van Zuid-Holland die wij vanmiddag bespreken vraagt om betere afspraken.
Ik noem er een aantal:
De controle aan de buitengrens van Europa moet op orde worden gebracht. Dat is een gezamenlijke Europese inspanning.
Landen als Italië en Griekenland kunnen vervolgens niet zomaar asielzoekers zonder registratie doorsturen naar andere landen. Daar moeten ze harder op aangesproken worden.
Dan kan er gewerkt worden aan een betere spreiding van vluchtelingen over Europa. Waarbij alle Europese landen hun verantwoordelijkheid moeten nemen.
We moeten duidelijk zijn tegen wie geen echte vluchteling is.
En we moeten de vluchtelingen die wij opvangen ook voorbereiden op terugkeer na het conflict. Dan zal hun bijdrage nodig zijn voor de opbouw van hun land.
Maar boven dit alles staat onze grote verantwoordelijkheid om bij te dragen aan menswaardige opvang in de regio.
Wat nu nodig is, is een regeling waarbij deze vluchtelingen niet in de ambtelijke molen van de asielbehandeling terecht komen, maar snel een status als ontheemde krijgen. Dat hebben we bij het conflict in de Balkan in de jaren negentig ook gedaan. Het voorkomt juridische haarkloverij, maar betekent ook dat men na het conflict weer moet terugkeren.
En waarom horen we het kabinet hier niet over?
Het kabinet zwijgt. Het kabinet durft dit onderwerp niet te bespreken, bang voor de onderlinge verdeeldheid van de VVD en PvdA over asiel. Ook hier is niet het probleem van de mensen in het land, maar van de coalitiepartijen in Den Haag leidend.
SLOT
Beste CDA vrienden,
Over 11 dagen zijn hier in Alkmaar, en in vijf andere gemeenten in ons land herindelingsverkiezingen.
Het zijn de derde verkiezingen dit jaar. En opnieuw zie je in deze campagne de energie, het enthousiasme en het zelfvertrouwen.
U heeft het CDA de afgelopen twee jaar in uw gemeenten en provincies weer een gezicht gegeven. En overal zie ik CDA-ers die niet voor de macht in het gemeentehuis, maar voor het oplossen van de problemen in hun gemeente aan het werk zijn. Voor ondernemers, sportverenigingen, scholen, en voor de zorg.
2015 wordt het jaar van de verkiezingen van de provinciale staten en de Eerste Kamer. Vanaf vandaag is Elco Brinkman onze lijsttrekker voor de Eerste Kamer.
De provinciale lijsttrekkers staan klaar. Twee van mijn collega’s in de Tweede Kamer gaan een provinciale lijst trekken en daar ben ik ongelofelijk trots op.
Deze week zal Eddy van Hijum de Tweede Kamer verlaten voor het provinciehuis in Zwolle.
Beste Eddy, je hebt een scherp inzicht en haarfijn politiek gevoel. Daarmee heb je een onmisbare bijdrage geleverd aan het werk van het CDA de afgelopen jaren. Je staat aan de basis van het CDA alternatief van een kleinere overheid, lagere lasten, en het ontzien van middengroepen. Ik ben je daar zeer dankbaar voor.
Het CDA kijkt met vertrouwen naar de provinciale verkiezingen en de verkiezingen voor de Eerste Kamer.
Dit kabinet is een Randstadkabinet dat niet verder kijkt dan de Haagse kaasstolp: Geen oog heeft voor gevolgen van de aardbevingen in Groningen, Zijn ogen sluit voor de gevolgen van accijnsverhoging in de grensregio, Dat windmolens belangrijker vindt dan draagvlak,
En sterker nog, een kabinet dat de provincies het liefst helemaal afschaft.
Daarover gaan de verkiezingen in 2015. En als het aan het CDA ligt stoppen we al deze gekkigheid.
Dank u CDA vrienden. Ik ben trots op jullie. Ik ben er trots om jullie partijleider te zijn. Ik ben er trots op dat we samen bouwen aan een land waar de samenleving, niet de overheid de centraal staat. Waarin we werken aan een eerlijke economie, waar iedereen een taak heeft en we nee zeggen tegen profiteurs. Waar het de familie het fundament is. Een zelfbewust Nederland, verbonden aan Europa. Voor de toekomst van onze kinderen.
