Samen naar oplossingen zoeken

Uitgave van Stichting De Passerel Naast de begeleiding op onze verschillende locaties bieden onze medewerkers ambulante ondersteu­ ning. Zij bezoeken cliënten thuis en werken vanuit een steunpunt in de wijk. Er wordt met diverse ambulante teams in Epe, Twello en Apeldoorn (samen)gewerkt. In Apeldoorn zijn drie teams actief: Ouder&Kind, Geode Boven en De Brug. Mariska Roelofs is coördinerend begeleider van team De Brug en vertelt over het belang van ambulante begeleiding.

Samen naar oplossingen zoeken Voorjaarsuitgave 2015 Samen naar oplossingen zoeken Uiteenlopende ondersteuningsvragen voor de ambulant begeleiders van team De Brug.

Schuif aan en wees jezelf U bent van harte welkom op de diverse ontmoetingsplekken in onze gemeente.

De locatie van… Stilema Als één team samenwerken in een normaal bedrijf.

U komt toch ook? De tijd van samen erop uit is aangebroken!

Eigen keuzes centraal Op weg naar zelfregulerende teams.

Nieuw: HetBerichtenLogboek Hoe en waarom een app onze medewerkers dagelijks zal ondersteunen.

Vrijwilligers in het zonnetje In gesprek met jarenlange vrijwilligers in Epe en Apeldoorn.

Een kijkje achter de schermen bij… de technische mannen van onze Onderhoudsdienst.

De thuishaven van team De Brug ligt aan de Condorweg nummer acht. Het gebouw wordt als werkplek en steun­ punt gebruikt. Cliënten zijn er van harte welkom voor een kop koffie en een gesprek met hun begeleider(s). Het team begeleidt met 21 medewerkers ruim 100 cliënten. Deze groep is zeer divers; naast mensen met een verstan­ delijke beperking worden mensen met verslavingspro­ blemen, NAH*, psychiatrische klachten en de ziekte van Korsakov** begeleid. De meesten wonen zelfstandig en krijgen begeleiding in hun eigen woning. Mariska: “Als ambulant begeleider heb je te maken met zeer uiteen­ lopende ondersteuningsvragen. Wij hebben contact met de cliënt zelf en, in overleg, met zijn of haar directe om­ geving zoals familie, vrienden en buren. Wij hebben een strikt adviserende rol. Wij proberen de cliënt in zijn of haar kracht te zetten door zo min mogelijk de regie over te nemen maar samen naar oplossingen te zoeken. De basis hiervan is het vertrouwen dat we stap voor stap op­ bouwen. Iedereen heeft recht op zijn of haar eigen leven. Wij helpen mensen een stukje op weg.”

Communicatie vaak lastig Cliënten hebben vaak moeite om rond te komen en heb­ ben financiële problemen. Spullen via internet bestellen kan heel eenvoudig tegenwoordig. Maar als je het toch niet mooi vindt, moet het weer teruggestuurd worden. Niet iedereen weet hoe dat werkt en dan blijven de spul­ len nog wel eens ingepakt in huis liggen met als moge­ lijk gevolg: een betalingsachterstand. Ook communicatie is vaak lastig, op een begrijpelijke manier iets uitleggen. Mariska: “Ik kom het regelmatig tegen dat op alledaagse plekken, denk aan een balie of bij de sportschool dingen worden uitgelegd die onze cliënten soms niet meteen begrijpen. Dan lopen ze vast in het gesprek. Dit kan frus­ tratie en vervolgens boosheid oproepen. Lees verder op pagina 2. * NAH: niet aangeboren hersenletsel ** Korsakov: blijvende geheugenstoornis

“De gesprekken met mijn begeleiders helpen mij enorm. Ik zie nu ook weer positieve dingen.” Heleen Mulderij is 30 jaar en heeft ruim anderhalf jaar ambulante begeleiding: “In het begin ging het heel slecht met mij. Mijn moeder is bijna vier jaar geleden overleden en sindsdien heb ik veel moeite met positief denken. Ik woon zelfstandig in Orden. Mijn vader, broer en schoonzus wonen in de buurt. Ik heb wel eens conflicten met ze gehad. Mijn begeleiders, Annemieke en Christa, hebben mij toen geholpen om met ze te praten, zij betekenen heel veel voor mij. Als ik slecht in mijn vel zit, dan trekken zij mij er weer bovenop. Voor mijn hond Lady en mijn konijn zorg ik goed. Mijn huisje houd ik ook schoon, ik ben de hele dag aan het poetsen. Ik werk nu ruim een half jaar bij Arte Blanche, ook aan de Condorweg. Ik teken en schilder daar, heb een leuke baas en leuke collega’s. Ik kom ook wat vaker naar De Brug en leer meer begeleiders kennen. Ik ga wekelijks naar Het Vogelnest, daar is een ontmoetingsplek waar ik mijn begeleider spreek en ik eet daar mee. Waar ik trots op ben? Binnenkort ben ik schuldenvrij! Mijn broer en schoonzus hebben mij daarmee geholpen, daar ben ik ze dankbaar voor.”

1

Uitgave van Stichting De Passerel Verspreid over Apeldoorn en de dorpen zijn de ontmoetingsplekken. Hier kunt u terecht om andere mensen te ontmoeten, voor informatie en ondersteuning. Iedere ontmoetingsplek orga­ niseert activiteiten en heeft vaak een eigen infopunt. Heeft u een vraag over wonen, wel­ zijn, zorg of vervoer? Loop gerust eens binnen bij een infopunt en wie weet treft u een van onze medewerkers aan.

Voorwaarts denken In Nederland leven we met de seizoenen. De herfst- en winterdagen brengen we vaker binnenshuis door. De zomer is in aantocht, een periode dat we juist weer veel buiten zijn. Als organisatie kennen we deze afwisseling ook. Er zijn periodes dat we juist intern gericht aan het werk zijn, afgewisseld met periodes van het steeds weer ontwikkelen van nieuwe vormen van dienstverlening. Van de ruim 500 medewerkers zijn de meesten dagelijks in het hier en nu bezig om onze cliënten kwaliteit te leveren. Wat nu kan moet straks ook nog kunnen. En ja, de spelregels in onze samenleving zijn veranderd. Er zijn andere opvattingen over ondersteuning. Een mate van onzekerheid is dan onvermijdelijk. Dit vraagt veerkracht van onze medewerkers. Daarom is een klein deel van ons hard aan het werk om de gevolgen voor onze organisatie duidelijk te krijgen. Om verantwoordelijkheden op de juiste plek te leggen en hier afspraken over te maken. Die blik naar binnen is nodig. We voelen ons dubbel verantwoordelijk. Zijn we nog goed genoeg georganiseerd om vandaag maar ook de toekomst vol vertrouwen tegemoet te zien? We hechten immers veel waarde aan de vaak lange relaties die we hebben met onze cliënten en hun naasten. Tijdens de periodes dat we intern gericht zijn ontstaat er een spanningsveld. Omwille van veelal rationele overwegingen willen we een aantal zaken afgerond hebben. We willen graag weten waar we aan toe zijn. Toch is het belangrijk om geduld te hebben, om niet te snel conclusies te trekken. Ik moet u eerlijk bekennen dat dit voor mij persoonlijk lastig is. Zowel de organisatie als ik zijn van nature dynamisch. We willen in beweging blijven en bezig zijn met waar ons hart licht: onze cliënten. Toch is die pas op de plaats erg belangrijk. Met de omvang die De Passerel nu heeft kunnen we ons geen inschattingsfouten veroorloven, dit beïnvloedt te veel mensen. Hier zijn we ons bewust van en voelen ons ook verantwoordelijk voor. Inmiddels hebben we een forse slag gemaakt. Veranderingen waar onze cliënten en hun persoonlijke context zo min mogelijk van merken. Plannen om te kunnen blijven doen wat we nu doen. Plannen die richting geven maar niet maatgevend zijn. Wij hebben en houden de moed om het net even anders te doen. Om interactief te denken en focus te houden op waar het om gaat. Naast onze cliënten staan en ze ondersteunen naar behoefte. Die moed kost denkkracht en daar hadden we dan weer die herfst- en winterperiode voor nodig. Ik heb één groot voordeel; ik mag al zo lang bestuurder zijn dat ik weet dat dit weer een cyclus is. De ervaring heeft mij geleerd dat we weer in een volgende fase zullen komen. En dat we, ondanks alle inspanningen, toch dingen achteraf anders hadden aangepakt. Ons toekomstbeeld is er een van stap voor stap. Het is nog niet helemaal scherp, dat kan en hoeft ook niet. We weten in ieder geval welke richting we samen op gaan. Freddie Wools, Bestuurder

2

Schuif aan en wees jezelf

Van links naar rechts: Esther Streep-van Donselaar, Rick van Essen, Gonnie Hertgers

Vervolg pagina 1. Wij worden wel eens gebeld door instanties en horen aan de andere kant van de lijn lichte paniek. Ons advies: blijf rustig, ga het gesprek aan en vraag vooral door. Leg het desnoods nog een keer uit. Het zou mooi zijn als we als gesprekpartners iets meer geduld met elkaar zouden heb­ ben.”

Er wordt wijkgericht gewerkt en begeleiders komen dan niet meer bij iedere cliënt thuis. In de diverse ontmoe­ tingsplekken, zoals Het Vogelnest in Apeldoorn-Zuid, is er de mogelijkheid om je hulpvraag te stellen. Mijn collega’s en ik houden er al langere tijd spreekuur. Creatief bezig zijn en een hapje eten kan daar ook. Onze begeleiding wordt steeds meer onderdeel van het maatschappelijk gebeuren.”

Gezamenlijk doel Als ambulant begeleider is een goede samenwerking met collega’s essentieel. Soms is er een verdeling, twee medewerkers begeleiden vanuit hun eigen expertise één cliënt. Ook gebeurt het dat meerdere collega’s een echt­ paar of zelfs een gezin begeleiden. Mariska: “We wisselen regelmatig van gedachten over de diverse vraagstukken. We hebben vaste overlegmomenten en zoeken elkaar tus­ sendoor op. Hierdoor kunnen we elkaar adviseren, signa­ len oppakken en scherp houden. We willen absoluut niet blind worden in onze eigen hulpverlening, zeker omdat we veel alleen werken.” Bij ambulante begeleiding kom je bij de mensen thuis en daar zie je veel. Soms lukt het mensen niet om het huishouden op de rit te krijgen, soms is er pro­ blematiek in het gezin waar kinderen mee gemoeid zijn. Dan wordt er samengewerkt met de collega’s van team Ouder&Kind. Mariska: “Zij richten zich als pedagogen op het kind, wij meer op de praktische zaken in en rondom het gezin. Onze begeleiding is verweven met elkaar, we hebben immers een gezamenlijk doel.”

Maatschappelijk gebeuren Cliënten met een zorgindicatie hebben dit jaar een zoge­ naamd keukentafelgesprek met een medewerker van de gemeente en een ambulant begeleider. Werd er eerder nog meebewogen met de zorgbehoefte van de cliënt, te­ genwoordig wordt de hulpvraag geformuleerd. De daar­ aan gekoppelde doelen en leermomenten worden vast­ gesteld. Mariska: “2015 is een overgangsjaar. De manier van werken wordt anders vormgegeven. Wij maken straks deel uit van een woonzorgcirkel die 24-uurs zorg biedt.

“Ik help graag anderen met mijn ervaring. Ik heb het meegemaakt en weet wat werkt.” Kees de Mol is 47 jaar, hij komt oorspronkelijk uit Katwijk en woont al langere tijd in de omgeving van Apeldoorn: “Ik heb door mijn jarenlange verslaving een tijd dakloos geleefd voordat ik onder de hoede van het Leger des Heils kwam. Van een zorgverblijf in Den Haag ben ik verhuisd naar het Apeldoornse. Ik heb jaren in Beekbergen gewoond en gewerkt bij Het Hooge Land. Ik heb er van alles gedaan: in de tuin, de drukkerij en in de keuken geholpen. Vervolgens kreeg ik een gesprek met een trajectbegeleider van geluk&co. Ik verzorg nu de koffie en thee bij klus&co aan de Ketelboetershoek. Dat noemen ze trouwens facilitair werken. Ik vind het prima. Hoewel ik zelf een prima kok ben, heb ik verschillende adresjes waar ik graag eet zoals de ontmoetingsplekken Alliance en ontmoet&co aan de Roggestraat. Een keer per week komt mijn begeleider Frances bij mij thuis. Dan kletsen we over mij. We hebben samen doelen gesteld zoals een cursus computerreparatie, die ik inmiddels volg. Ik wil namelijk meer technisch werk gaan doen. Een van de andere doelen was een eigen woonplek. Dat is gelukt, mijn woning in Apeldoorn-Zuid staat sinds 1 april op mijn eigen naam. Ach, ik vind mijn weg wel.”

Er zijn koffie ochtenden, creatieve activiteiten en diverse spreekuren. Uw vraag over het invullen van formulieren kunt u eveneens bij een van de ontmoetingsplekken stel­ len. U bent er van harte welkom op werkdagen en vaak ook op zaterdag. We spreken Esther Streep-van Donselaar bij Philadwars, vlakbij het NS Station in hartje Apeldoorn. ”We werken hier samen met verschillende zorgorgani­ saties en zijn echt wat aan het opbouwen. Sinds januari pakken we steeds meer gezamenlijk op. De mensen we­ ten tegenwoordig niet altijd meer bij welk loket ze terecht kunnen met hun vragen. Wij hebben hier de afgelopen maanden al veel geleerd en kunnen mensen vaak ge­ richt doorverwijzen.” De sfeer is goed en laagdrempelig. Mensen voelen zich welkom, komen regelmatig en blijven steeds langer. Het motto is dan ook: schuif aan en wees jezelf! Vaak is er behoefte aan onderling contact, een goed gesprek en samen creatief bezig zijn. Ook wordt er gezamenlijk gegeten. Esther: “Op woensdag is het hier gezellig druk, dan wordt er tegen een kleine vergoeding samen geluncht. De groep telt inmiddels ruim dertig mensen.” Er wordt, net als bij veel andere ontmoetings­ plekken nauw samengewerkt met vrijwilligers. “De vrij­ willigers zijn er vaak al langer aan verbonden, zij kennen de mensen en weten veel over de wijk. Daar kunnen wij weer van leren.”

Pluspunt Orden Bij het Pluspunt aan de Germanenlaan wordt regelmatig samen gekookt en gegeten. Ook worden er spreekuren

gehouden, bijvoorbeeld door de Sociale Raadsvrouw. De wijkagent beantwoordt er op maandagmiddag vragen van buurtbewoners. Rick van Essen is er regelmatig te vinden. “Mijn rol? Ik ben iemand om mee te praten, een gastheer en een luisterend oor. Mijn uitgangspunt is respect voor iedereen. Ik werk zij aan zij met de vrijwilligers en leg graag verbindingen tussen mensen die wat voor elkaar

“Wij helpen graag. Gelukkig weten mensen ons steeds beter te vinden.” kunnen betekenen.” De wijk Orden heeft een multicultu­ reel karakter, dit zie je ook terug in het Pluspunt. Mensen met verschillende culturele achtergronden zoeken elkaar op. Rick: “Samen koken en eten schept een band. Elkaars gerechten proeven ook, het brengt het gesprek op gang. Naast het samenzijn geeft het mensen structuur in hun week en natuurlijk een gezonde maaltijd.” Door het on­ derlinge contact vinden en helpen mensen elkaar. Rick: ”We hebben hier gesprekken over de effecten van de ver­ anderingen in de zorg. Ook als je wat ouder bent, kun je wat voor een ander betekenen. Ik heb hier al menig man­ telzorgcontact zien ontstaan.”  

De Matenhof

Bij Woonzorgcentrum De Matenhof worden vrijwilligers begeleid om koffie en thee te schenken en te helpen met het ontbijtbuffet. De contacten tussen vrijwilligers en medewerkers van De Matenhof worden mede door

Gonnie Hertgers gelegd. “In de vorm van dagbesteding begeleiden wij vrijwilligers in de dienstverlening. Hier­ mee ontlasten we de medewerkers van De Matenhof, zij kunnen als verzorgenden niet alles zelf doen. We zijn hier niet om de regie over te nemen, we ondersteunen juist zodat alles zoveel mogelijk door kan gaan. Voor­ waarde is wel dat de bewoners het prettig vinden. Het is mooi om te zien dat de medewerkers er open voor staan om met ons en de andere zorgorganisaties die hier actief zijn, manieren te bedenken om het samen voor elkaar te krijgen. “Mensen zijn welkom bij De Matenhof, ook voor een kopje koffie of een praatje. Met of zonder indicatie. Het weekprogramma is niet leidend, juist de ontmoeting staat centraal. Gonnie: “We gaan uit van de behoefte en mogelijkheden van de mensen zelf. Als je bijvoorbeeld wilt handwerken, kun je je eigen hand­ werkspullen meenemen. Ook is het mogelijk om je aan te sluiten bij een wandelgroep. Variatie is troef!” Omdat deze ontmoetingsplek aansluit bij bestaande activiteiten is samenwerking erg belangrijk. Gonnie: Dit is precies de bedoeling van de nieuwe manier van werken: een bredere kijk ontwikkelen en verbindingen leggen.” Kijk voor alle ontmoetingsplekken op:

www.ontmoetelkaarinapeldoorn.nl Op deze website kunt u ook gericht naar een activiteit zoeken op een door u gewenste dag, in uw eigen - of een andere wijk of dorp.

3

Uitgave van Stichting De Passerel

“Wij doen wat ondernemers vragen. En dan beter!” In dit unieke kringloopcentrum aan de Aalbosweg in Vaassen is werkelijk van alles te koop. Meubels, bedden, lampen, kleding, tassen, spelletjes en elektronica. Zelfs tweedehands fietsen zijn er te vinden, opgeknapt in samenwerking met de fietsenmakers van klus&co.

De locatie van……

Was er bij ondernemers in de omgeving eerst nog wat scepsis toen De Passerel startte met onder­ steunende diensten bij kringloopcentrum Stilema in Vaassen, inmiddels is er volop werk. De begelei­ ders zijn zelfs waakzaam dat ze de mensen niet overvragen. Het blijkt maar weer dat een vruchtbare werkplek mooie resultaten oplevert. Han Bults werkt als begeleider zij aan zij met de mensen van Stilema om de zestien cliënten van De Passerel dage­ lijks te begeleiden in hun werk. Er wordt divers inpakwerk verzorgd in met de hand gevouwen dozen. Verpakkings­ schalen voor verscheping van machines worden op maat gemaakt. Computers en elektronica ge(de)monteerd en onderdelen voor roldeuren geassembleerd. Bij Stilema wordt samengewerkt: eigen personeel, vrijwilligers, men­ sen met een afstand tot de arbeidsmarkt en cliënten van De Passerel. Han: “We werken hier als één team in een normaal bedrijf. We beginnen op tijd en houden samen koffie- en lunchpauze. Ons uitgangspunt: fouten kunnen we ons niet veroorloven dus wat je doet moet je goed doen. De lat ligt hoog, dit maakt dat de cliënten nog meer uit zichzelf kunnen halen.” Arian Dijkstra doet, door zijn beperkte zicht, heel veel op gevoel. Hierdoor blinkt hij juist uit in het montagewerk.

“Ik zie vaak de grote lijnen maar details niet. Zo zie ik buiten bomen staan maar de blaadjes juist niet. Ik ben gewend om heel veel met mijn handen te doen en dat gaat hartstikke goed. Het vouwen vind ik leuk en de keerschijf­ beugels die we voor grote roldeuren in elkaar zetten ook. Ik ging eerder met het openbaar vervoer naar mijn werk, dat lukt nu helaas niet meer. Ik heb nog wel geoefend met begeleiding maar er zijn teveel overstapplekken hier naartoe. Ik merk het aan mijn lijf als iets me teveel span­ ning geeft. Ik kom nu met de taxi, dat geeft meer rust. Op dinsdagochtend werk ik op kantoor bij Hubo in mijn woonplaats Wapenveld. Daar vouw ik facturen, zet koffie en help als er hout weggebracht moet worden.” Adriaan Jansen fietst dagelijks van Apeldoorn naar Vaas­ sen, naast het werk heeft hij nog andere belangrijke taken. “Ik houd de digitale lijst bij voor de vrijwilligers­ vergoedingen. Ook maak ik de boodschappenlijst en doe

de boodschappen op de fiets. Iedere donderdagmiddag haal ik koffie, suiker, soep en schoonmaakmiddel. Op dinsdag mag ik met de chauffeur mee als we gebruikte spullen gaan ophalen bij de mensen. We nemen niet alles mee hoor, de chauffeur weet precies wat hij meeneemt of wat hij afkeurt. Ik verzorg ook het verslag van het mede­ werkersoverleg dat we hier een keer per twee maanden hebben. Ik ben er nu wel aan toe om door te groeien, ik heb binnenkort een gesprek met een van de trajectbege­ leiders van werken&co op het Zwitalsterrein.” Aynur Bicen gaat drie dagen in de week met veel plezier naar haar werk. “Ik maak heel graag schoon en dat kan ik hier en bij een ander bedrijf hier op het industrieterrein volop doen. Stofzuigen, dweilen, de kantine schoonma­ ken, toiletten netjes houden. Heel leuk! Ik woon in Epe en mijn ouders wonen naast ons; ik ben gescheiden en heb een zoon van 16 jaar. Thuis spreken we Turks. Hoewel ik

U komt toch ook? Naast onze nieuwe high tea à la carte (ook vegetarisch en glutenvrij) kunt u nu ook over­nachten in onze sfeervolle bed&break­fast van Het Oude Kanton­ gerecht aan de Stationsstraat in Apeldoorn. Ga naar www.hetoudekantongerecht.nl

4

In Brasserie Briljant, in het Kristal in Zuidbroek, wordt u deze maand aangenaam verrast. Stel uw eigen driegangen keuzemenu samen en geniet iedere woens­ dag van een voordelige en smaakvolle maaltijd. Kijk voor prijzen en openingstijden op: www.brasseriebriljant.nl

al 36 jaar in Nederland woon, leer ik hier nog steeds over de Nederlandse taal. Ik kan goed opschieten met collega’s dus als ik iets niet snap durf ik wel te vragen wat het betekent.”  

Duidelijkheid en vertrouwen

Verschillende cliënten rijden met de chauffeurs van de in­ zameldienst mee op de meubelwagen of verzorgen de in­ name van goederen bij het kringloopcentrum. Ook helpen ze mee in de winkel. Hierdoor is er veel contact met men­ sen die hun spullen een tweede leven gunnen of op zoek zijn naar een koopje. Han: “Ik heb cliënten de afgelopen jaren zien veranderen. Ze leven op en worden zich steeds bewuster van hun eigen kunnen. Een stabiele woonsitu­ atie is wel een belangrijke voorwaarde. In sommige geval­ len kan dan zelfs de medicatie afgebouwd worden waarbij wij ze nauwlettend in de gaten houden. Vaak kunnen ze zoveel meer dan wat mensen van ze verwachten. Met duidelijkheid en vertrouwen kom je een heel eind.”

U bent van harte welkom bij onze locaties. Voor een origineel cadeau, een verrukkelijke high tea of gewoon voor uw dagelijkse boodschappen. Regelmatig sluiten wij, naast de dagelijkse ope­nings­tijden, aan bij lokale activiteiten. Ook organiseren wij zelf bijeenkomsten. Een overzicht voor de komende maanden:

Als het lukt om zelfstandig te wonen of mee te werken aan een mooi product dan mag je trots zijn op jezelf! Deel je persoonlijke succes tijdens één van de succescafés. Het eerste succescafé wordt gehouden op donderdag 11 juni bij De Boerderij aan de Hogestraat in Oene. Binnenkort gaat de website www.hetsuccesverhaal.nl online met alle informatie en data.

Wilt u ook wel eens van gedachten wisselen over dage­ lijkse morele vragen? Speciaal voor ouders/verzorgers en medewerkers organiseert onze Commissie Ethiek een bijeenkomst op dinsdag 16 juni. Aan de hand van een dilemmaspel worden ethische kwesties met elkaar besproken. U bent van harte welkom op ons Centraal Kantoor, van 15.30 tot 17.30 uur. Graag vooraf aanmelden bij: [email protected]

Bezoek vooral de kraam van Het Atelier tijdens de Culturele Pleinmarkt bij Schouwburg Orpheus op zaterdag 13 juni in Apeldoorn.

Vaderdag valt op zondag 21 juni, kom ook voor een leuk cadeau voor vader naar de winkel van Het Atelier.

De Boerderij aan de Hogestraat in Oene neemt deel aan ‘Op pad in Oene’ op dinsdag 28 juli en 4 augustus 2015. Zowel op de fiets als met de auto kan een afwisselende route gevolgd worden langs bijzondere plekken in deze mooie, landelijke omgeving. Onze cliënten en begeleiders van Victoria Boys zorgen er graag voor dat de Apeldoornse Wandelvier­ daagse op 7 t/m 11 juli wederom een groot succes wordt.

Ons prachtige tuincentrum De Kruidentuin aan het Lenteklokje in Twello is ook dit jaar weer van de partij bij Het Klompenfeest in Twello op 4, 5 en 6 september.

Op 21 en 22 oktober is het weer feest in Oene, dan wordt het Oener Koefeest georga­ niseerd. Net als voorgaande jaren sluiten zowel De Boerderij als De Buurtwinkel Oene aan bij de festiviteiten.

5

Eigen keuzes centraal In de veranderende samenleving waarbij regel­ arme zorg een thema van de overheid is, verandert ook onze organisatie mee. Wat intact blijft is onze dienstverlening, het wordt alleen anders georga­ niseerd. Bij het officiële begin van De Passerel, nu ruim vijftien jaar geleden, hebben wij al keuzes gemaakt om toekomstbestendig te kunnen werken. Keuzes die een rijpingsproces nodig hebben gehad en waarmee we stap voor stap de organisatie rond­ om onze dienstverlening anders inrichten. Het was destijds een zoektocht naar onze identiteit en deze ontwikkeling gaat nog steeds door. Onze medewer­ kers hadden en hebben veel eigen verantwoordelijkheid, dat is en blijft onze basis. We streven er zoveel mogelijk naar om de juiste mensen op de juiste plek in de orga­ nisatie te hebben. Je gezond verstand gebruiken is een basishouding die voor ons vanzelfsprekend is. Daarbij willen wij mensen stimuleren om hun talenten te benut­ ten en verder te ontwikkelen. Onze medewerkers gaan werken in teams met duidelijke spelregels. Er is zo min mogelijk hiërarchie, ieder teamlid wordt maximaal toege­

rust om aan de begeleidingsvragen van onze cliënten te kunnen voldoen. Er wordt met elkaar overlegd en er kan snel geschakeld worden. Dit zien wij als een groot voor­ deel voor onze cliënten en hun persoonlijke context. Eén cliënt, één persoonlijk plan, één aanspreekpersoon.

Zelfregulering De eigen keuzes staan dus centraal. Met deze manier van werken bieden wij ook onze medewerkers de uitdaging van eigen regie. Regie over hun eigen rol in een team en regie over hun loopbaan. We vragen ze om steeds weer te kijken naar hun eigen handelen en met collega’s in ge­ sprek te blijven. Om zo persoonlijke vrijheid binnen het team te ervaren. Vanuit die gedachten bewegen we met elkaar mee op weg naar zelfregulering. Zelfregulering betekent dat een team eigen taken, verantwoordelijk­ heden en bevoegdheden heeft. Het doel wordt door de organisatie geformuleerd, de weg naar dat doel door het team zelf. Deze zelfregulering is een allesomvattende manier van werken die we stap voor stap opbouwen. We zitten nu in de fase dat onze coördinatoren en hoofden op de juiste plek in de organisatie zijn of komen. Zij maken

in de komende zomerperiode een eigen ontwikkelplan. Hiermee kunnen wij het beeld van de teams nog concreter maken.

Gewenst basisniveau We nemen de hele organisatie onder de loep. We ontwik­ kelen meetinstrumenten om de genoemde taken, verant­ woordelijkheden en bevoegdheden te blijven volgen en waar nodig aan te passen. Ons documentbeheersysteem, bekend als Infotheek, wordt opgeschoond en vanuit de gedachte van zelfregulering opnieuw ingericht. Ons doel is om zo flexibel mogelijk in te kunnen spelen binnen onze dienstverlening. En hoewel er een nieuwe organisatie­ structuur komt, zullen veel teams redelijk intact blijven. Hierin nemen we ook het advies van onze Ondernemings­ raad ter harte. Begin september starten we in de praktijk op weg naar zelfregulering. We verwachten een periode van een tot drie jaar nodig te hebben om vanuit het ge­ wenste basisniveau te kunnen werken. Om zelfregule­ ring, maximale vrijheid binnen kaders, en het gezamenlijk dragen van onze organisatie in de praktijk gestalte te ge­ ven.

Nieuw! Het BerichtenLogboek Wat is een voordeel van deze manier van werken? Nou, we kunnen wel meer dan één voordeel bedenken. Onze medewerkers werken vaak niet achter een bureau maar zijn mobiel, onderweg of werken op verschillende locaties. Ook zijn er in de loop van de jaren per locatie eigen manieren van rapporteren en overdragen ontwik­ keld. Het BerichtenLogboek is een makkelijk bedien­ baar systeem om berichten te schrijven zodat het op één manier op één plek terecht komt. Het is zelfs mogelijk om je bericht in te spreken, de app zet het dan om in woorden. Ook zit er een koppeling in naar ons cliëntvolgsysteem en de doelen van het persoonlijk plan.

Een eenvoudig voorbeeld? Computers en de moderne, steeds verfijndere, techniek zijn een belangrijk onderdeel van onze dagelijkse praktijk. We sluiten graag aan bij de tijd van nu. Het is u misschien wel opgevallen dat onze medewerkers sinds kort smartphones en tablets tot hun beschikking hebben. We vertellen u graag over het hoe en waarom.

Hoe belangrijk is technische ondersteuning voor De Passerel? Onze applicaties maken onderdeel uit van langere trajec­ ten. Toen jaren geleden al duidelijk werd dat we als orga­ nisatie wilden groeien, hebben we afspraken met elkaar gemaakt. Een van die afspraken was dat onze systemen, waaronder onze softwarepakketten, de groei zo goed mogelijk moesten ondersteunen.

6

Waar hebben jullie je toen op gericht en waartoe heeft dit geleid? In onze missie onderscheiden we drie uitgangspunten: dienstverlening, personeel en organisatie. Ieder van deze

uitgangspunten wordt ondersteund door automatisering. Onze cliënten hebben allemaal een persoonlijk plan, een essentieel onderdeel van onze dienstverlening. Deze plan­ nen zijn zo ontwikkeld dat ze digitaal ingevuld kunnen worden. Ditzelfde geldt voor de voortgangsgesprekken van onze medewerkers. Voor de informatie-uitwisseling binnen onze organisatie is Het BerichtenLogboek ontwik­ keld. Hierbij doen de smartphones en tablets hun intrede. Ons uitgangspunt voor alle applicaties is dat techniek ondersteunt. We willen het onze medewerkers zo gemak­ kelijk mogelijk maken.

Hoe ziet die informatieuitwisseling er uit? We hebben een app ontwikkeld die op de smartphones en tablets van onze medewerkers eenvoudig te gebruiken is. We noemen deze app: Het BerichtenLogboek. Hiermee kunnen we onderling informatie delen over cliënten, denk aan de overdracht en rapportage. Maar ook nieuwtjes, vorderingen, incidenten, helpdeskvragen en vragen aan bijvoorbeeld de onderhoudsdienst.

Stel er is schade bij een locatie. Je maakt er ter plaatse een foto van en zet die in Het BerichtenLogboek. Je team­ leden zien dit en, vanuit de gedachte van zelfregulering, wordt er overlegd wie hier wat aan kan doen. Mocht dit niet binnen het team opgelost kunnen worden, dan wordt de onderhoudsdienst ingeschakeld. Zij kunnen zich aan de hand van de foto al een aardig beeld vormen.

Celia Arends is het zonnetje in huis bij onze woonlocatie in het Kristal. Zij komt er sinds 2012 iedere maandag- en dinsdagavond. “Ik heb jaren in de zorg gewerkt en ik vind het fijn om actief bezig te zijn met de bewoners.” Op deze woonlocatie zijn twee huiskamers. De ene avond is Celia met een groep bewoners in de ene huiskamer te vinden, de andere avond in de andere. “Als dit eens door elkaar loopt, dan word ik er ook meteen op gewezen hoor.” Eerst bespreken ze de afgelopen week met elkaar. Daarna komen de spelletjes op tafel: ganzenbord, Mens Erger Je Niet en sjoelen. Iedereen kan naar eigen kunnen meedoen. Binnenkort staat er zelfs bingo op het programma, natuurlijk met een prijsje voor alle deelnemers. Celia leest wekelijks voor aan individuele bewoners. Zij vindt het samenzijn een verrijking van haar leven. “Ik vind het mooi om te zien hoe de bewoners zich uitdrukken. Ze zijn eerlijk en daardoor voor mij ontwapenend. Dan denk ik: tja, zo simpel kan het zijn! Ik heb veertig jaar voor mijn moeder gezorgd en was mantelzorger voor een buurvrouw uit mijn oude buurt. Beiden zijn helaas onlangs binnen vijf weken na elkaar overleden. Ik kreeg een mooie kaart van de medewerkers en bewoners. Toen ik weer kwam werken vertelden ze hoe erg ze het vonden en vroegen of ik ook verdrietig was. Dat was hartverwarmend!” Volgens onze coördinator ter plaatse, Geraline van de Beld-Schuurman, zijn de avonden dat Celia er is al helemaal ingebed in het ritme “Voor ons is er vaak alleen in het weekend ruimte voor extra tijd met de bewoners. Het laatste jaar neemt de zorg hier juist toe. Wat Celia doet wordt dan ook enorm gewaardeerd!”



“Ik wil me ook vrijwillig inzetten voor het kleinschalig wonen voor dementerenden in het Kristal.”

Vrijwilligers

in het zonnetje Wij voelen ons enorm rijk met de positieve inzet van de vele vrijwilligers op onze locaties. Hoog tijd om twee van hen aan u voor te stellen. Binnen De Passerel werken veel vrijwilligers. Sommigen melden zichzelf aan, anderen komen via een van onze partners bij ons terecht. Zo hebben wij afspraken met de gemeente Apeldoorn over participatie plekken, de zoge­

naamde Talent plekken. Participatie is erop gericht om mensen met een uitkering en mensen met een begelei­ dingsindicatie actief te laten deelnemen in de samenle­ ving. Dit om te voorkomen dat zij in een sociaal isolement blijven of terecht komen. Binnen De Passerel stellen we hier een aantal plekken voor vrij. Tip: kijk ook eens op onze website bij de vacatures voor vrijwilligers!

“Samen met cliënten het gras maaien is ook erg leuk en leerzaam!”

Hein de Graaf verzorgt al bijna acht jaar de tuinen van drie van onze woonlocaties in Epe. Hij houdt het allemaal zelf bij: snoeit, verpoot en maait vele vierkante meters gras. Niet voor niets wordt hij in het dorp door cliënten herkend als: “Hé tuinman!” Iedere maandagochtend is hij in het groen te vinden. En als het buiten te koud is, dan zijn er altijd wel andere klusjes te doen. “Ik heb wel eens een kastenwand gemaakt of een fietsband geplakt. Ook maak ik de afzuiging in het gebouw aan de Sint Maartensweg jaarlijks schoon en verzorg daar het spoelen ter voorkoming van legionella.” Hein is geboren en getogen in Epe, een trotse vader en opa. Na een ongeluk met zijn mountainbike heeft hij zich een andere manier van leven aan moeten wennen “Ik heb toen een hele flinke klap gemaakt. Mijn geheugen werkt niet optimaal meer en de verwerking van informatie duurt wat langer.” Hij vindt het dan ook erg fijn dat hij zijn eigen ritme kan bepalen, niemand zit Hein achter de broek aan. Volgens onze collega in Epe, Annet Schultink, weet je wat je aan hem hebt. “Hein is er iedere maandag. Als hij een keer niet kan, dan geeft hij dat keurig op tijd door. Echt iemand om op te bouwen!” Onze vrijwilliger glimlacht. Of hij ook nog ander vrijwilligerswerk doet? Jazeker, bij de plaatselijke atletiekvereniging Cialfo, bij Zorgsaam in Apeldoorn en samen met zijn vrouw Willy in De Hezebrink bij het Dorpshuis in Emst. “Ja, ik kom soms gewoon tijd tekort. Maar weet je, ik vind het gewoon leuk om te doen en ik heb zo het gevoel dat ik erbij hoor.”

7

Van het repareren van een radiator, het ophangen van een douchebeugel tot het tes­ ten van de veiligheidssyste­ men. Mede dankzij onze eigen Gerard Bosgoed, Jan Berken­ bosch en Marcel Grobbee van de Onderhoudsdienst kunnen we volmondig beamen dat onze locaties goed onderhouden worden. De plekken waar onze cliënten wonen en werken horen veilig en aangenaam te zijn. Een recent intern onderzoek naar tevredenheid en kostenaspect gaf een overduidelijke eindconclusie: deze mannen zijn onbetaalbaar.

Een kijkje achter de schermen bij… de Onderhoudsdienst. Zo’n twee jaar geleden werd hun uitvalsbasis Markweide, het voormalige kindercentrum Doggersbank. Vanaf hier worden de ingediende aanvragen dagelijks bekeken en ingepland. Wat voorrang heeft is meteen duidelijk, Ge­ rard: “Alles wat met veiligheid te maken heeft doen we eerst, een deur moet goed sluiten, een stopcontact goed bevestigd zijn en brandmelders moeten gewoon hun werk doen.” De nieuwe smartphones zijn hier erg handig voor, eventuele nieuwe meldingen kunnen op locatie bekeken worden. Toch houden ze nog ouderwets contact met el­ kaar. Gerard: “We drinken ’s ochtends samen koffie en eten een broodje tussen de middag. We houden van korte lijnen, als het nodig is bellen we elkaar tussendoor.”

Techniek en wetgeving

8

Hadden ze op hun vorige werkplek in Vaassen nog tijd en de ruimte om zelf kastjes, bedden en onderstellen te ma­ ken. Tegenwoordig ligt hun werk, naast de controlerende taken, meer op het gebied van techniek en wetgeving. De heren hebben ieder hun eigen specialiteit. Naast de dagelijkse planning is Gerard contactpersoon voor het onderhoud ter voorkoming van legionella. Jan beheert de ontruimingsplannen en domotica*. Samen met Marcel controleert hij de brandmeldinstallaties. Een intern grapje is dat waar Jan is, Marcel ook komt. De mannen zijn er­ van op de hoogte: “Ach ja, samen werkt het nou eenmaal veel sneller.” Om te voorkomen dat leidingen achter holle

wanden beschadigd worden, hangt Marcel regelmatig een plank of spiegel op in een appartement of huiskamer van een locatie. Ook regelt hij de diverse afvalstromen en co­ deert het gereedschap voor de locaties. Marcel: “Iedere locatie heeft een eigen gereedschapskist die de mede­ werkers zelf beheren. Door codes erin te graveren weten ze precies wat van hun is.”

nieuw lampje nodig te zijn.“ Met enige regelmaat wordt een beroep gedaan op hun creativiteit, zoals het repare­ ren van een wasmachine of hulp bij lekkage. Marcel: “We komen, kijken en duiken er gewoon in. We denken nou eenmaal in oplossingen en hebben twee rechterhanden. De ene is van mij, de andere van Jan!” *domotica: leefgemak door gebruik van techniek en elektronica

Colofon

De Passerel is een stichting die diensten verleent aan kinderen en volwassenen met een beperking. Passages is een uitgave van De Passerel. Zonder toe­ stemming van de directie mogen geen afbeeldingen en teksten worden gebruikt of overgenomen.

Twee rechterhanden Het werken op de locaties is een van de pluspunten van hun werk. Jan: “Ja, dat is een mooi onderdeel. Ze kennen ons allemaal want wij brengen meestal goed nieuws. We komen wat maken of wat ophangen waar ze blij mee zijn.” Ook wordt opname van gehuurde woningen, de situatie voor en na bewoning, begeleid. Voor kleine verhuizingen van cliënten wordt de grote bus met aanhanger voorgere­ den. Ook handig als een tweedehands elektrisch verstel­ baar bed ergens opgehaald moet worden. De heren heb­ ben gevulde werkdagen. Gerard: “Doordat we al jaren op zoveel plekken komen, kennen we bijna alle medewerkers en cliënten. We hebben hierin een signalerende functie, als we zien dat in een woning de veiligheid of het welzijn in het geding zijn, dan sluiten we onze ogen zeker niet en informeren onze collega’s.” Ze maken ook gekke dingen mee, juist de afwisseling is erg leuk. Jan: “Zo reageer­ den we op een reparatieverzoek omdat het licht stuk zou zijn, ondanks controlevragen vooraf bleek er gewoon een

Redactie Tekst en redactie Eindredactie Adres Telefoon E-mail Website

Unimots, Marjan Bijsterbosch-Postma Marijke van Rijssen Postbus 10180, 7301 GD Apeldoorn (055) 368 38 38 [email protected] www.de-passerel.nl

Aan deze uitgave werkten mee Vormgeving Fotografie Drukwerk Verspreiding

Identifine, Leen van der Zande Beeld&Co Quality Dots Zeewolde De Passerel