bijdehand Jaargang 5 Nummer 1
Magazine van Bureau Jeugdzorg Gelderland
Samen met de cliënt zoeken naar oplossingen Liever wachtlijsten
dan kwalitatief mindere zorg?
Wethouder loopt 'stage' bij Bureau Jeugdzorg bijdehand / nr. 1 / januari 2012
1
3 6 9 10 12 15 16 19
Inhoud reportage Oplossingsgericht werken interview Petra en Krista kort nieuws maskers af Davy het verhaal van Mike en Egbert column partner de wethouder de stelling
hans voorwoord
oplossingsgericht werken reportage
De kracht van Bureau Jeugdzorg Gelderland Ouders en jeugdigen kunnen op verschillende manieren met de jeugdzorg in contact komen. De grootste groep bestaat uit gezinnen of jongeren die zich bewust zijn van de noodzaak tot hulp en gemotiveerd zijn daar gebruik van te maken. Zij zoeken zelf contact met een Centrum voor Jeugd en Gezin, een jeugdzorginstelling of laten zich verwijzen door een huisarts, school of andere hulpverlener. Een kleinere groep slaagt er niet in zelf hulp in te roepen. Vanwege sociaal isolement, tekortschietend probleeminzicht of omdat zij zich schamen voor hun problemen. Meestal zijn het anderen die zich dan zorgen maken: de politie, huisartsen, ziekenhuizen. In ongeveer de helft van deze situaties lukt het met intensieve ondersteuning en enige aandrang de gezinnen zover te krijgen dat zij gebruik maken van hulpverlening. Bij de andere helft is hiervoor eerst een vorm van verplichte hulpverlening (dwang) nodig: jeugdbescherming (kinderen worden onder toezicht gesteld) of jeugdreclassering (voor jongeren die delicten plegen en met de strafrechter in aanraking komen). Inzet van drang of dwang blijkt nodig te zijn als er sprake is van meervoudige en complexe problematiek. ‘Meervoudig’ wil zeggen dat problemen zich voordoen bij de jeugdige, in het gezin en binnen de bredere sociale omgeving. Zo kan er in een gezin bijvoorbeeld tegelijkertijd sprake zijn van psychische problemen, verslaving, schulden en kindermishandeling. ‘Complex’ houdt in dat deze problemen in het gezin sterk onderling verweven zijn en daarom niet los van elkaar aangepakt kunnen worden. Hulp moet dan op meerdere gebieden tegelijk geboden worden. Deze gezinnen zijn zelf niet in staat, ook niet met lichte ondersteuning, die hulp te organiseren. Bij deze gezinnen volstaan kortdurende interventies niet. Om aan deze gezinnen hulp te kunnen bieden is een volhardende aanpak nodig (drang). Soms is een daadkrachtig ingrij-
Wat zijn je problemen en hoe kunnen we die samen oplossen?
pen tegen de zin van ouders (dwang) voor korte of lange tijd noodzakelijk, omdat de veiligheid van het kind op dat moment voorop staat. Dat kan leiden tot een tijdelijke of zelfs
Transparant zijn, niet oordelen, samenwerken en
duurzame overname van de zorg, maar dat is geen doel op zich. Het doel is de veiligheid van
uitbouwen wat goed gaat. Dat is de kern van de
het kind. En hoewel onze hulp daarin niet vrijblijvend is, streven wij er altijd naar dat ouders uiteindelijk weer zelf voor hun kinderen kunnen zorgen. Dit vraagt om de inzet van specialisten: vakmensen met verstand van veiligheid, van
Jeugdzorg Gelderland zijn ingevoerd. Met als doel:
werkers van Bureau Jeugdzorg Gelderland.
de cliënt ondersteunen bij het zelf vinden van
Hans Lomans, Raad van Bestuur Bureau Jeugdzorg Gelderland bijdehand / nr. 1 / januari 2012
Signs of Safety (SOS) die vorig jaar bij Bureau
bescherming en van kindermishandeling. Dat is de toegevoegde waarde van de mede-
Ik wens u veel leesplezier.
2
methodes Oplossingsgericht werken (OGW) en
oplossingen. En daarmee blijvende veranderingen realiseren. bijdehand / nr. 1 / januari 2012
3
Het voelt prettig om te weten wat je allemaal wel goed doet
Ze wilde geen hulp, zei ze. Als ik dan toch per se iets wilde doen, kon ik het gras maaien. Dat deed ik.
reportage Marjolein is een alleenstaande moeder
Bovenstaande vraag van Wibo illustreert de
een bezoek, doet ze de deur open met een
dingen was het inschakelen van mijn net-
werking.” Transparantie is erg belangrijk
len vragen. Door er te zijn voor het gezin en
van twee kinderen. Ze kwam bij Bureau
methodes Oplossingsgericht werken (OGW)
hartelijke lach. Wibo is duidelijk welkom.
werk, opa en oma, om af en toe bij te sprin-
bij het oplossingsgericht werken. Wibo: “Ik
concrete hulp te bieden, ontstaat contact.
Jeugdzorg in beeld nadat er een melding
en Signs of Safety (SOS). Oplossingsgericht
Met een kop thee bespreken ze hoe het met
gen. Dat werkte bij mij heel goed. Ik kreeg
vertel mijn cliënten eerlijk wat er gebeurt of
Wibo: “Ik heb wel eens het gras gemaaid
binnenkwam bij het Advies- en Meldpunt
werken gaat vooral om samenwerken met
Marjolein en de kinderen gaat. Wibo stelt
het overzicht weer en omdat de eerste stap
kan gebeuren. Blijven jullie je kind op deze
voor een cliënt. Ze wilde geen hulp, zei ze.
Kindermishandeling. Ze zou haar kinderen
de cliënt. Door deze te bevragen in plaats
vooral veel vragen: hoe gaat het met de
succesvol was, lukte het mijn schouders er
manier behandelen? Vinden jullie dat je met
Als ik dan toch per se iets wilde doen, kon
te weinig structuur geven en de thuis
van te beoordelen, ontstaan oplossingen
schuldhulpverlening? Hoe doen de kinde-
weer onder te zetten. Ik weet nu dat ik het
slaan respect afdwingt? Besef dan wel dat
ik het gras maaien. Dat deed ik. Terwijl ik
situatie bood onvoldoende veiligheid. Een
die goed passen bij de cliënt. Met als resul-
ren het op school? Heeft Marjolein ergens
best kan, alleen niet allemaal tegelijk. En
ik dan de Raad voor de Kinderbescherming
in de tuin stond, kletste ik met de kinderen
van haar kinderen kampte met gedrags
taat dat er daadwerkelijk een positieve
hulp bij nodig? Elke keer als Marjolein iets
als ik het toch even moeilijk heb, dan kan ik
moet inschakelen.” Ook tijdens het gesprek
en ‘ontdooide’ de vrouw. Vanaf dat moment
problemen, Marjolein zelf was erg somber
verandering plaatsvindt. Want doen waar je
goed heeft gedaan, benoemt Wibo dit. Dit
Wibo bellen om te overleggen. Hij laat me
met Marjolein vertelt Wibo open wat hij
mocht ik ook met andere zaken helpen.
en had schulden. Met haar ex-partner had
echt achter staat, is makkelijker dan alleen
volgens de visie ‘uitbouwen wat goed gaat,
alles zelf doen, maar begeleidt me wel. Dat
van plan is. Zo laat hij haar weten dat hij
Wat wij laten zien, is dat hulp helpt.” Dat
ze een moeilijke relatie, wat zijn weerslag
maar adviezen opvolgen van je begeleider.
stoppen wat niet goed gaat.’ Marjolein
geeft me rust. Het voelt prettig om te weten
informatie over de kinderen deelt met haar
dit zo is, ervaart ook Marjolein. Als Wibo
had op het hele gezin. Door alle ellende had
Signs of Safety werkt vanuit deze zelfde
vertelt dat ze dit erg prettig vindt. “Ik heb
wat je allemaal wél goed doet. Daardoor
ex, omdat hij ook gezag heeft over de kin-
haar vraagt welk cijfer (van 1 tot 10) ze haar
ze geen energie meer om het huis schoon te
benadering, maar hierbij gaat het nadrukke-
hierdoor meer zelfvertrouwen gekregen. Ik
heb ik de energie om te werken aan mijn
deren. “Niet leuk”, vindt Marjolein. “Maar
schuldproblemen een paar maanden gele-
houden en de kinderen op te voeden. Toen
lijker om veiligheid. Het gezin wordt in een
kon er altijd slecht mee omgaan als er iets
problemen.”
ik snap dat hij dat doet en ik ben blij dat hij
den zou geven, noemt ze het cijfer 3. En dat
jeugdhulpverlener Wibo Scholtus contact
onveilige situatie geholpen zelf een plan te
mis ging. Daardoor werd een kleine hobbel
het me vertelt. Dan kom ik later niet voor
terwijl ze deze zelfde problemen nu beoor-
met haar opnam, was ze zeer afwijzend.
maken dat de situatie weer veilig maakt.
een grote berg. Ik kreeg bijvoorbeeld een
Wibo: “Mensen willen vaak te snel verande-
verrassingen te staan. Ik vind het prettig om
deelt met een 7,5. Marjolein: “Wibo heeft
Ze was bang dat Bureau Jeugdzorg haar
Beide methodes zijn niet nieuw, er werd
brief van een schuldeiser, schrok daarvan
ring brengen in een situatie. Dat kan faaler-
onderdeel te zijn van het proces. Dat heb ik
me geholpen het overzicht te krijgen. Ook
kinderen wilde weghalen en met allemaal
al jaren mee gewerkt. Wat wel nieuw is, is
en opende daardoor mijn post maar niet
varingen opleveren. Door stapsgewijs en in
bij andere hulpverleners wel eens anders
mijn kinderen zitten beter in hun vel. Ze
verwijten zou komen. Ze ontdooide toen
dat de methodes vorig jaar zijn ingevoerd
meer. Ik vond mezelf zo stom. Uiteindelijk
het tempo van de cliënt te werken, bereik je
meegemaakt.”
vinden het prettig om met Wibo te praten,
Wibo vertelde dat hij haar helemaal niet
bij alle medewerkers van Bureau Jeugdzorg
pakte ik niks meer op, ook het huishouden
meer. Natuurlijk moet de situatie daarvoor
kwam vertellen wat ze fout deed, maar er
Gelderland.
niet. Wibo leerde me kleine stappen te
wel veilig zijn voor het kind. Je kunt geen
Wibo is projectmedewerker van het project
niet op antwoorden aan. Ook komt hij snel
nemen. We maakten doelen en pakten een
vragen blijven stellen aan een ouder, zonder
‘Ingang’. Hierbij wordt het oplossingsge-
met praktische tips en is hij er gewoon voor
was om haar te helpen. Wibo: “Ik vroeg:
4
omdat hij vooral hen laat praten. Hij stuurt
wat zijn je problemen en hoe kunnen we die
Het is enkele maanden geleden dat Wibo
voor een elk doel aan. Zo hebben we allebei
dat er een verandering optreedt en het pro-
richt werken al sinds februari 2010 toege-
ons. Niet alleen vanaf zijn kantoor, maar
samen oplossen?”
zijn eerste gesprek had met Marjolein.
onze zorgen mogen uitspreken, stonden we
bleem wordt opgelost. Ouders hebben ook
past. ‘Ingang’ is er speciaal voor gezinnen
echt bij ons thuis. De hobbels zijn er nog,
Inmiddels is de verstandhouding tussen
stil bij wat er goed ging en bedachten we
kaders nodig: dit is toelaatbaar en dit niet.
waar meerdere problemen tegelijkertijd
maar het zijn geen bergen meer.”
hen erg goed. Als hij bij haar aanbelt voor
samen wat moest gebeuren. Een van die
Binnen die kaders is er plaats voor samen-
spelen en die zelf geen hulp kunnen of wil-
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
5
krista en petra interview
Het is een erkenning voor wat we doen
Op 19 november 2011 werden de Gelderse Jeugdzorg Awards uitgereikt aan twee jeugdzorghelden. Petra van Amersfoort van Oudernetwerk jeugdzorg Gelderland won in de categorie vrijwilliger. Psycholoog Krista Schaeffer - van Leeuwen sleepte de prijs in de wacht in de categorie professional. Wat is de kracht van deze twee jeugdzorghelden?
Waarom hebben jullie de Gelderse Jeugdzorg Award gewonnen? Petra: “Volgens het juryrapport omdat ik de jeugdzorg durf te confronteren zonder de relatie te verstoren. Ik ben vrijwilliger bij het Oudernetwerk jeugdzorg Gelderland. Ik ondersteun ouders als zij problemen of onduidelijkheden ondervinden in hun contact met jeugdzorg. Regelmatig ga ik mee met gesprekken. Ouders zijn vaak erg emotioneel en begrijpen daardoor niet precies wat hen door een begeleider van jeugdzorg verteld wordt. Ik leg hen dan achteraf uit wat de bedoeling is en hoe ze zich het beste kunnen opstellen in het traject. Richting jeugdzorg maak ik bespreekbaar wat eventuele knelpunten zijn. Vervolgens probeer ik deze op een neutrale manier op te lossen. En dat pakt eigenlijk altijd positief uit. Voor zowel ouders als jeugdzorg zelf.”
Krista links en Petra rechts
6
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
Krista: “Omdat ik me door middel van fasetherapie intensief inzet voor kinderen met hechtingsproblematiek. Fasetherapie helpt kinderen het vertrouwen in (pleeg)ouders terug te krijgen. Hierbij richten we ons op de verschillende levensfases, waarbij de nabijheid en geborgenheid bewust opnieuw beleefd worden. Zo kan een kind
door zijn pleegouder worden vastgehouden alsof hij of zij een baby is. Wat een kind toen aan nabijheid of contact tekort kwam en leidde tot een gebrek aan vertrouwen, wordt op deze manier hersteld.”
Door wie en waarom zijn jullie opgegeven voor deze award? Krista: “Door een oud-collega van Lindenhout. Ik heb tot voor kort jarenlang met hem samengewerkt. Hij zag deze nominatie als een mooi afscheidscadeau. Hij heeft mij zien ontwikkelen van student tot professional. Bij Lindenhout volgde ik verschillende opleidingen. Zo was ik de eerste bij Lindenhout die de opleiding tot gezondheidszorgpsycholoog en tot klinisch psycholoog afrondde. Mede hierdoor is psychotherapie bij hechtingsproblemen voor kinderen in pleegzorg in Gelderland meer op de kaart komen te staan." Petra: “Ik ben aangemeld door drie ouders. Allemaal met verschillende motivaties. Een van hen schreef dat ik me zo intensief inzet voor anderen, dat de dag dat ik eens tijd voor mezelf heb, is wanneer Pasen en Pinksteren op dezelfde dag vallen. Een andere ouder schreef dat ik altijd in makkelijke taal spreek, waardoor bijdehand / nr. 1 / januari 2012
7
Voor mij voelt het vanzelfsprekend om anderen te helpen
interview
kort nieuws Bureau Jeugdzorg en cliënten spreken omgangsvormen af
ik een goede tussenpersoon ben in het contact met jeugdzorg. Volgens haar verdien ik zelfs een lintje van de Koningin. Dat lijkt mij wat overdreven, maar het doet natuur-
Ik ben van oorsprong bejaardenverzorgster,
dat ik krijg van ouders, is al waardering
maar heb me door ervaring ontwikkeld in
genoeg.”
dit vak.”
Krista: “Ook voor mij voelt het als een
Krista: “Vertrouwen is in mijn beroep het
erkenning van het werk dat ik de afgelopen
lijk wel wat met me. Ik werd er stil van.”
sleutelwoord. Als je vertrouwt op de kracht
jaren heb verzet. Daarnaast geeft de prijs
Bureau Jeugdzorg biedt kinderen en ouders
Rectificatie
de vereiste toestemmingsverklaring van Nando’s
In de Bijdehand van april 2011 heeft in de
moeder niet voor publicatie is ontvangen.
rubriek Maskers Af een verhaal gestaan van
Bureau Jeugdzorg betreurt deze fout en biedt
Nando. Dezelfde jongen sierde deze uitgave ook
haar excuses aan. Intern is de gang van zaken
de voorkant van dit blad. Helaas is er binnen
rondom de toestemmingsverklaringen inmiddels
Bureau Jeugdzorg Gelderland iets mis gegaan,
aangepast, waardoor dergelijke fouten voortaan
waardoor
niet meer voor kunnen komen.
Cliënten geven geregeld aan het gevoel te hebben
te geven en afspraken na te komen. Ook staat in
dat hulpverleners niet goed naar hen luisteren,
de gedragscode dat er geen plaats is voor bedrei-
dat ze niet alle informatie van hen krijgen, of dat
gingen, intimidatie of discriminatie. En mocht er
hulpverleners geen tijd hebben. Andersom geven
toch een grens worden overschreden, dan moet
ook hulpverleners aan dat cliënten hen te weinig
je dat aan elkaar kunnen vertellen en met elkaar
van de mensen, geef je ook hen het ver-
(een geldbedrag van J 2.000,-. red.) me de
hulp als kinderen bedreigd worden in het veilig
informatie geven, dat zij soms niet of te laat op
bekijken hoe dit op te lossen. Liefst in het contact
Petra: waarom koos je ervoor dit werk te doen? Nog onbetaald ook.
trouwen dat het goed komt. Dat geldt voor
mogelijkheid om wetenschappelijk onder-
opgroeien. Succesvolle hulpverlening begint bij
afspraken komen, of dat zij zich door cliënten
met elkaar, indien nodig met hulp van een leiding-
zowel mezelf als ouders, kinderen en naaste
zoek op te zetten naar de effectiviteit van
een prettige en respectvolle omgang met elkaar.
bedreigd voelen. Na een aantal gesprekken tussen
gevende, vertrouwenspersoon of bemiddelaar.
“Ik heb zelf drie kinderen met een verstan-
collega’s. Daar is vaak veel geduld voor
fasetherapie. Iets waar ik erg veel zin in heb
Dat vinden zowel de cliënten als de hulpverleners
Bureau Jeugdzorg en cliënten, heeft de cliënten-
delijke beperking. Daardoor kwam ik met
nodig. Ik heb dat.”
en waarvan ik denk dat het nuttig is. Juist in
van Bureau Jeugdzorg en het leek hen goed hier
raad de gewenste omgangsvormen op papier
Om iedereen van deze omgangsvormen bewust te
Bureau Jeugdzorg in aanraking. Mijn erva-
de huidige maatschappij is het noodzakelijk
met elkaar afspraken over te maken. Dit heeft
gezet. Uitgangspunt daarin is dat hulpverleners
maken, zal de gedragscode zowel onder de mede-
om zoveel mogelijk met evidence based
geleid tot een gedragscode, waarin de gewenste
en cliënten zo veel mogelijk met elkaar samenwer-
werkers van Bureau Jeugdzorg als onder cliënten
Toen ik hoorde dat andere ouders minder
Tot slot. Hoe belangrijk is deze Award voor jullie?
interventies te werken. Dat komt de houd-
omgangsvormen tussen hulpverlener en cliënt
ken, in het belang van het kind. Dat begint ermee
de nodige aandacht krijgen.
goede ervaringen hadden, besloot ik hen
Petra: “Het is een erkenning voor wat ik
baarheid van je interventie ten goede.”
beschreven staan.
dat beiden open en transparant naar elkaar zijn.
te helpen. Ik dacht: zoals ik geholpen ben,
doe. En niet één erkenning, maar een dub-
moet iedere ouder geholpen kunnen wor-
bele: die van de mensen die me hebben
den. Inmiddels werk ik zo’n veertig uur per
aangemeld voor deze Award en die van
week. Dat is veel, maar voor mij voelt het
de jury. Maar ik heb ook altijd gezegd: als
als vanzelfsprekend om anderen te helpen.”
ik niet win, is het ook goed. Elk bedankje
ringen hiermee waren alleen maar positief.
Krista: de jury noemde je een voorbeeld voor andere collega’s. Wat bedoelt zij hiermee denk je?
Bijvoorbeeld door elkaar de gevraagde informatie
THA BUS on tour
zelf doen hun voordeel met de lessen; door hun
Scholen zijn enthousiast
verhaal met de klas te delen voelen de jongeren
Ook de docenten en zorgcoördinatoren zijn erg
Tijdens de Week van de Jeugdzorg bezocht THA
zich gehoord en krijgen zij zelfvertrouwen.
enthousiast. Een reactie van een zorgcoördina-
BUS vijf middelbare scholen in Gelderland. Elke
Na het bezoek van THA BUS blijkt dat leerlingen
tor: ‘Onze leerlingen hebben nog nooit zoveel
dag stapten er ruim 10 jongeren met hun begelei-
opgestoken als op deze dag en belangrijker nog:
“Het is mijn missie om mijn werk te delen
ders in de oude gele Amerikaanse schoolbus. In
We hebben daar nog dagen over nagesproken
met anderen. In mijn eentje kan ik niet alle
gastlessen vertelden de jongeren aan in totaal 840
en aandacht aan besteed. De verhalen van de
kinderen met hechtingsproblematiek hel-
scholieren over hun eigen ervaringen met jeugd-
jongeren, hebben een diepe indruk achtergelaten.
pen, dus ik wil graag met zoveel mogelijk
zorg. Ook medewerkers van Bureau Jeugdzorg
Bovendien kwamen zo de verhalen van onze leer-
mensen zoveel mogelijk kinderen bereiken.
Gelderland, Lindenhout, Tactus, Iriszorg, Entréa,
lingen ook los. Tijdens deze dag hebben leerlingen
Daarom geef ik nu onder andere les aan
Zorgbelang en de Hoenderloo-Groep leverden een
al spontaan hun verhaal verteld, maar ook nu nog
de gz-opleiding op het SPON in Nijmegen,
belangrijke bijdrage.
durven leerlingen hier ineens makkelijker over te
waar ik ook werk als supervisor.”
Welk vakmanschap is nodig voor jullie werk?
8
praten. Jeugdzorg en alle instellingen zijn ineens
Jongeren delen hun verhaal met leerlingen
beter weten met welke vragen of problemen
geen taboe meer’.
ze terecht kunnen bij jeugdzorg. Een scholier
Elk jaar blijkt dat de gastlessen van de jongeren
vertelt na afloop van de les: ‘Niet alleen mensen
THA BUS 2012
Petra: “Je moet kunnen luisteren en
veel indruk maken op de leerlingen. Door hun
met grote problemen zitten bij jeugdzorg, maar
THA BUS rijdt van januari t/m mei 2012 elke
doorvragen zonder meteen een oordeel
eigen verhaal te vertellen proberen zij leerlingen
je kunt er ook terecht voor kleinere problemen.
maand één keer. Films en foto’s van eerdere
te geven. Waar liggen de behoeften van
te stimuleren om te praten over problemen, hulp
Bijvoorbeeld via de Kindertelefoon.’
bezoeken en informatie over welke scholen
ouders en welke oplossingen zijn mogelijk?
te vragen indien nodig en nemen zij vooroordelen
THA BUS bezoekt in 2012 zijn te vinden op
over de jeugdzorg weg. Ook de jonge gastsprekers
www.thabus.nl.
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
9
t d r o w st m o k e o t n “Mij hopelijk rooskleurig”
Davy maskers af Davy (18) heeft geen makkelijke jeugd gehad. Zijn moeder verliet hem toen hij elf jaar was. Davy werd opgevangen door zijn opa en oma, verbleef een tijd in een Fasehuis en woont nu bij zijn schoonmoeder in huis. Hoewel hij niet meer onder toezicht staat van Bureau Jeugdzorg, krijgt hij op vrijwillige basis nog veel hulp van zijn gezinsvoogd Bas. Davy’s wens: zo snel mogelijk zelfstandig zijn, en daarna gezellig een biertje drinken met Bas. Gewoon voor de gezelligheid.
“Mijn moeder had schulden. Op een dag zei ze: ‘Ik ga twee weken
Tot mijn zestiende woonde ik bij opa en oma. Dat ging met ups
op vakantie’. Ik werd naar opa en oma gebracht. Maar de twee
en downs. Zij hadden strikte regels, terwijl ik behoefte had aan
weken waren om en mijn moeder was weg en bleef weg. Vier jaar
iets meer vrijheid. Ik wilde mezelf kunnen zijn. Bas heeft toen de
lang wisten we niet waar ze was. Ik voelde me door haar alleen
knoop doorgehakt en geregeld dat ik naar het Fasehuis kon. Hier
gelaten en werd erg onzeker. Wat heb ik fout gedaan? Nu denk ik:
kon ik leren om in verschillende fases zelfstandig te wonen. Ook
welke moeder doet zoiets? Ondertussen kreeg ik hulp van Bureau
hier ging het niet zo goed. Ik moest me aan een weekplanning
Jeugdzorg. Mijn gezinsvoogd Bas heeft mijn moeder na vier jaar
houden, terwijl ik juist los wilde breken. Ik luisterde niet en ging
opgespoord. Ze woonde in Limburg. Even hebben we contact
te veel mijn eigen gang. Uiteindelijk besloot ik dat ik beter weg
gehad, maar al snel kwam ze niet opdagen op onze afspraken. Ze
kon gaan. Ik heb er wel iets moois aan overgehouden: mijn vrien-
liet me dus weer stikken. Toen wist ik genoeg. Aan haar had ik niks.
din Mariska. Zij zat ook in het Fasehuis. We zijn nog steeds samen
Natuurlijk ben ik teleurgesteld en boos, maar ik kan er inmiddels
en ik woon nu bij haar moeder in huis. Dat gaat op zich goed,
mee leven.
maar ik heb wel veel geldproblemen. Ik heb niet eens geld voor een pakkie shag. Balen. Jeugdzorg heeft me in al die jaren goed geholpen. Ze kunnen dingen voor je regelen. Ik vind het prettig dat Bas me nog steeds opzoekt. Hij zorgt er bijvoorbeeld voor dat ik hulp krijg met het afbetalen van mijn schulden en bij het zoeken naar werk, want momenteel ben ik van school af en werkloos. Ook doen we regelmatig gezellige dingen. Naar de McDonalds gaan bijvoorbeeld. Mijn wens is dat ik Bas over een tijd niet meer nodig heb. Dat ik hem alleen nog zie voor de gezelligheid. Bijvoorbeeld om een keer samen een biertje te drinken. Mijn toekomst wordt hopelijk rooskleurig: een eigen woonruimte, school afmaken, en een baan vinden. En als ik ooit zelf kinderen krijg, dan weet ik in elk geval dat ik het anders ga doen dan mijn moeder. Ik zal ze goed opvoeden, niet te streng, maar ook niet te vrij. En ik zou ze nooit alleen laten.”
10
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
11
mike
en egbert
20 jaar
jeugdreclasseerder
naal was om te laten zien hoe zwaar ze het hadden. En dat zij niet bij machte waren de situatie te verbeteren.” Mike krijgt een ‘multi persoonlijkheidsonderzoek’; zowel een psycholoog als een psychiater onderzoeken hem. Daaruit blijkt dat hij een angststoornis heeft. En dat het het beste voor hem is als hij niet langer bij zijn ouders zou wonen. Mike en zijn ouders zijn het daarmee eens. Mike krijgt een
Leren jack en een zwarte zonnebril in zijn lange blonde krullen. Zijn stoere kop en vlotte babbel verraden niets van de angststoornis waar Mike mee te kampen heeft. En al gaat het inmiddels een heel stuk beter, zonder zorgen is zijn leven nog niet. Zo is daar het huisvestingsprobleem. “Mijn moeder vindt het oké als ik thuis woon. ‘Ik kan moeilijk zeggen hier heb je een kartonnen doos, ga maar onder de brug slapen’, zei ze. Maar met mijn vader blijft het lastig.” Egbert, zijn hulpverlener van Bureau Jeugdzorg, kent het probleem. Maar heeft ook vertrouwen dat het goed kan komen met Mike, die de laatste tijd grote sprongen heeft gemaakt. “Je zult een manier moeten vinden met je ouders om te gaan. Maar voor jouw ontwikkeling vind ik het het beste als je ergens anders zou gaan wonen. En dat je je angsten aangaat, er niet meer voor wegduikt.”
12
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
indicatie voor de RIBW, een instelling waar mensen met een psychische handicap met hulp en begeleiding kunnen wonen. “Deze jongen is echt een slachtoffer van zijn situatie geworden. Die angst voor de buitenwereld is bijna in zijn genen gaan zitten. Hij durfde bijvoorbeeld ook niet zelf met de trein. Zijn vader bracht hem overal heen, met zijn invalidenwagentje. Ook een vervolgopleiding na zijn VMBO was veel te eng voor hem. Want alle veranderingen, alle nieuwe dingen, daar schrok Mike voor terug.” Na het overlijden van zijn jongere zusje is Mike enig kind. Zijn ouders
reageert soms agressief en vernielt dan wel eens wat. Zijn vader is
Angst stappen te zetten
hebben geen sociale contacten, zetten nauwelijks een stap buiten
bang voor hem. Als Mike bijna 18 is doen zijn ouders aangifte bij de
Mike’s angst is tegelijk wat het begeleid wonen in de praktijk lastig
de deur en de luxaflex zijn altijd dicht. Mike is normaal begaafd, zijn
politie, omdat hij zijn moeder een klap zou hebben gegeven. De Raad
maakt. “Het was een gigantische stap voor Mike”, vertelt Egbert. “Hij
ouders zijn dat niet. Mike’s vader heeft het idee dat de hele wereld
voor de Kinderbescherming onderzoekt Mike’s thuissituatie en dan
woonde met anderen in een huis en had een leiding die zich steeds
hem vanwege zijn zwakbegaafdheid als invalide beschouwt en hem
wordt duidelijk dat Mike hulp nodig heeft. Dat vindt ook de rechter.
met hem bemoeide. Achteraf gezien was dit eigenlijk te snel voor
belazert. Hij is al sinds zijn 30e arbeidsongeschikt en kijkt al rokend
Mike krijgt jeugdreclassering opgelegd.
hem. Ik had gehoopt dat hij hier stappen zou zetten richting volwassenheid, maar het lukte hem niet. Mike vroeg zich steeds af of hij dit
de hele dag TV. Beide ouders zijn getekend door een verleden vol tegenslagen. Bij Mike op school weten ze van zijn thuissituatie en
Slachtoffer van de situatie
wel kon. Dat remde hem af. En zijn ouders waren niet goed in staat
pesten hem ermee. Mike heeft weinig vrienden en ook hij ervaart de
“Mike kwam bij mij terecht”, vertelt Egbert. “Jeugdreclassering is
hem hierin te begeleiden. Na 10 maanden is Mike van het ene op het
buitenwereld steeds meer als bedreigend. Hij wordt angstig, durft
in dit geval een vrij zware maatregel, maar gezien Mike’s leeftijd
andere moment terug naar zijn ouders gegaan. Ook was hij nog niet
niet goed meer naar school en spijbelt veel. Hoewel thuis de enige
de enige manier hem nog een verplichte vorm van jeugdzorg op te
toe aan de behandeling van zijn angststoornis. Mike is heel goed in
plek is die min of meer veilig voelt, lopen de spanningen en ruzies er
leggen. En dat was nodig. Wat dat betreft ben ik blij dat zijn ouders
het geven van plausibele redenen waarom iets niet lukt en dan haakt
op. Mike is niet alleen slimmer dan zijn ouders, maar ook sterker. Hij
aangifte hebben gedaan. Ik denk dat het vanuit hen vooral een sig-
hij af. Maar eigenlijk is dat angst om iets aan te gaan.”
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
13
Ja, ik ben net een diesel. Ik kom langzaam op gang, maar als ik eenmaal loop...
het verhaal van
column
Bereikbaarheid
Terug naar huis en weer weg
probleem is dat er een wachttijd is van anderhalf jaar voor een
Anderhalf jaar lang gaat het thuis redelijk. Op één uitspatting na,
woning.” Egbert luistert, maar nuanceert het ook. “Ik heb niet
waarna zijn vader de politie belt. “De politie heeft toen direct mij
begrepen dat het zo strak is. Natuurlijk is het het beste als je niet
Enige tijd geleden heeft het Jongerenplatform
je baan kan kosten, de uitgestelde operatie
gebeld. Mike’s vader heeft de neiging dingen heel groot te maken.
meer bij je ouders woont, je weet dat ik dat ook vind. Maar zolang
een advies gegeven aan Bureau Jeugdzorg
van je partner in het ziekenhuis en het niet
Zo ook het gedrag van Mike. Als er ruzie thuis is, voelt zijn vader
je niets anders hebt, gaat het erom dat je de situatie thuis onder
om de bereikbaarheid van hulpverleners
beschikbare bed voor je ouders in het ver-
bijvoorbeeld meteen de dreiging dat Mike het hele huis kort en
controle houdt.” “Dat lukt ook wel”, geeft Mike aan. “Mijn moeder
te vergroten. De jongeren nodigen ons uit
pleeghuis zwaarder zullen zijn.
klein gaat slaan. Terwijl daar helemaal geen sprake van is. Hij belt
vindt het oké als ik thuis woon. ‘Ik kan moeilijk zeggen hier heb je
om meer gebruik te maken van de moderne
“Nou, nou, dat klinkt wel hard”, hoor ik
mij dan dagelijks en wil dat Mike per direct het huis uit gaat. Zo
een kartonnen doos, ga maar onder de brug slapen’, zei ze. Maar
media en daar hebben ze natuurlijk groot
u zeggen. “Die jongeren zitten wel in een
ook op dat moment en nu hield hij voet bij stuk. Ik heb de hele
met mijn vader blijft het lastig. Die zegt nu ‘oké’, maar de volgende
gelijk in. Uiteraard moeten we mailen, pingen
kwetsbare en afhankelijke positie”. Nu, het
middag gezocht naar een plek waar Mike heen kon. Ik werd van het
dag belt hij jou weer.” “Gaat het verder wel goed met je?” “Ja hoor.
en sms’en. Het gaat er dan vooral om dat
is juist vanwege dat feit dat ik pleit voor
kastje naar de muur gestuurd en heb niets gevonden. Uiteindelijk
Ik moet alleen een presentatie maken van ‘de handicap’ die ik heb.”
je op jouw tijd een boodschap kunt zenden
betrouwbaarheid in plaats van bereikbaar-
ben ik met zijn vader gaan praten en kon Mike toch weer naar huis
Mike maakt een theatraal gebaar van aanhalingstekens in de lucht.
terwijl die ander op zijn of haar tijd kan ant-
heid als het gaat om de attitude van de
komen. Ik heb toen elke dag gebeld en ben om de twee dagen
“Ik zal het wel doen hoor, maar eigenlijk vind ik het nergens op
woorden. Bij verschillende agenda’s kun je
hulpverleners. De jongere moet van ons op
langs gegaan, tot de rust was weergekeerd. Het is daarna een tijd
slaan. Heb je een angststoornis, kun je dat helemaal inhoudelijk
elkaar dan toch bereiken.
aan kunnen. Betrouwbaarheid is iets anders
goed gegaan, maar nu is het weer mis en vindt zijn vader dat Mike
gaan zitten bespreken.” Egbert: “Maar je doet het wél. Een jaar
Iets anders is dat de jongeren ook graag
dan de illusie oproepen van continue bereik-
eruit moet.”
geleden zou je dit niet gedurfd hebben.” “Drie maanden geleden
willen dat ze hun hulpverlener buiten kan-
baarheid. Betrouwbaarheid is eerlijk zijn over
nog niet eens”, antwoordt Mike. “Dan had ik me er heel makkelijk
tooruren kunnen bellen. Opvallend genoeg
de verwachtingen die de samenleving van
Van jeugdreclassering naar vrijwillige hulp
vanaf gemaakt.” “Of niet gedaan”, vult Egbert aan. “Dat had ook
waren de reacties van hulpverleners die ik
de jongere heeft. Het is duidelijk maken dat
Intussen is Mike terecht gekomen bij een vrijwilligersorganisatie.
gekund”, grijnst Mike. En dan, serieus: “Er is veel veranderd. Vooral
hoorde behoorlijk welwillend op dit punt.
je als hulpverlener niet voor alle problemen
Hij doet daar wat klusjes en krijgt er nieuwe contacten. Inmiddels
het laatste half jaar. Vroeger was ik een opgefokte kikker, of ik was
Menigeen wil best een avondje beschikbaar
een oplossing hebt en zeker niet vandaag.
komt hij er dagelijks. “Ik ben daar heel blij om”, zegt Egbert. “Dit
helemaal teneergeslagen en dan zag je me niet. Nu loop ik toch wel
stellen voor de vragen van jongeren. Let wel,
En betrouwbaarheid is het helpen creëren
is een soort nieuwe familie voor hem geworden, hij krijgt er waar-
veel meer rechtop. Ik besef dat ik er iets van moet zien te maken. Ik
het gaat hier niet om spoedvragen, want daar
van een netwerk om de jongere heen, dat in
dering, hij is daar iemand. Het is ook zijn link met de samenleving.
ben ook meer losgeweekt van mijn ouders.” Egbert: “Je hebt echt
hebben we immers al een prachtige afdeling
gezamenlijkheid misschien wel behoorlijk
Mijn grootste zorg is dat hij deze verliest en bij zijn vader thuis op
grote sprongen gemaakt. Belangrijkste blijft dat je je angsten aan-
Spoedeisende Zorg voor.
bereikbaar is. Niet alleen vandaag, maar
de bank belandt.” Egbert regelt ook een plek voor Mike bij een
gaat, er niet voor wegduikt. Nu ben ik over een maand weg. Hoe zie
Mijn idee is hierover is: niet doen! En wel om
hopelijk ook nog over veertig jaar wanneer
leerwerkbedrijf voor jonge mensen met een handicap. Hoewel het
je je toekomst verder?” “Ik ga de komende tijd eerst allerlei snuf-
de volgende reden. We proberen jongeren
deze jongere de zorg voor zijn ouders moet
jeugdreclasseringstraject in mei 2011 al afliep, blijft Egbert Mike op
felstages doen”, zegt Mike. “Maar mijn droom blijft toch een eigen
op te laten groeien om volwaardig te kunnen
regelen, in afwachting van een plekje in het
vrijwillige basis begeleiden. “Ik kon hem nog niet laten gaan, Mike
café te beginnen. Dat lijkt me geniaal. Vooral de gezelligheid die
participeren in onze samenleving. Daar staat
verpleeghuis.
was daar ook nog niet klaar voor. Ik heb een half jaar extra gekre-
er heerst.” “Ik vind het heel bijzonder dat je dit zegt”, stelt Egbert.
hen nog een hoop onbereikbaarheid te wach-
gen om hem te begeleiden. Hoewel ik officieel ben geswitched van
“Want je moet eerst wel even wennen, maar je hebt wel echt iets
ten. Zelden is je baas, de juf van school of de
jeugdreclassering naar vrijwillige hulp, is ons contact verder het-
met mensen.” “Ja, ik ben net een diesel”, lacht Mike. “Ik kom
arts van het ziekenhuis dezelfde dag beschik-
zelfde gebleven.”
langzaam op gang, maar als ik eenmaal loop...” Dat kan Egbert
baar. Je partner houdt veel van je, maar heeft
beamen. En met een glimlach voegt hij er aan toe “Ik ben blij dat je
beslist ook zijn of haar eigen agenda. En je
bent gaan lopen.”
eigen puberzoon heeft echt pas volgende
Ik besef dat ik er iets van moet maken
14
rené
René Knip is werkzaam als coördinator van het project Kindvriendelijk Scheiden in de regio Noordwest-Veluwe van Bureau Jeugdzorg Gelderland. Daarnaast geeft René als vaste columnist van Bijdehand elk kwartaal zijn kritische kijk op de jeugdzorg.
Egbert bezoekt Mike bij de vrijwilligersorganisatie. Mike begeleidt
week tijd voor dat o zo belangrijke klusje dat
hem naar een kamer waar ze rustig kunnen praten. “Het leerwerk-
vandaag moet gebeuren. “Ja, maar het gaat
bedrijf heeft gezegd dat ze er alleen mee door willen gaan als ik
om belangrijke zaken als verlof en beslissin-
niet meer bij mijn ouders woon. Want dan ben ik te ‘uitvalgevoelig’.
gen die over je genomen worden”, hoor ik de
Maar begeleid wonen is voor mij geen optie meer. Ik wil nu echt
jongeren zeggen. Beste jongere, leer vast dat
iets helemaal voor mezelf.” Mike klinkt rustig, maar stellig. “Het
de onzekerheid over de reorganisatie die je
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
15
de wethouder partner Politici die op stage gaan: dat is eens iets anders dan scholieren die stage lopen. Het gebeurde in de Gelderse Week van de Jeugdzorg, die plaatsvond van 12 tot en met 20 november. Ingrid Wolsing, wethouder van de gemeente Montferland, liep een dag mee op de afdeling Spoedeisende Zorg, onderdeel van Bureau Jeugdzorg Gelderland. Ingrid: “Ik vind het een goed idee als gemeenten de diensten van Spoedeisende Zorg in de toekomst inkopen.”
Sjonge, als dat straks allemaal naar de gemeente moet 16
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
Door op stage te gaan, maken politici van dichtbij mee hoe Bureau
“Ik vond het heel bijzonder om door Bureau Jeugdzorg en het gezin
Jeugdzorg jongeren en gezinnen ondersteunt en verder helpt. En
te worden uitgenodigd mee te kijken in de praktijk. Normaal lees
dat is juist nu, met de op handen zijnde overgang van alle jeugd-
je dit soort verhalen in de krant, nu kon ik het met eigen ogen aan-
zorg van de provincie naar de gemeenten, erg interessant. Ingrid
schouwen. En dat is echt heel anders. Ik merkte bijvoorbeeld dat de
Wolsing begint haar stagedag om 9.30 uur op het kantoor in Velp.
situatie in het gezin op dat moment vrij stabiel was, maar dat die
Ze heeft gezelschap van twee collega-politici: Astrid Wagenaar,
wel erg kwetsbaar was. Er hoefde maar iets te gebeuren, of de boel
gemeenteraadslid in Ede en Ruth van der Meulen, gemeenteraads-
escaleerde. Het is dan goed dat jeugdzorg erbovenop zit. Ik vond
lid in Winterswijk. Ook schuift Elly Dijkstra, leerplichtconsulent
het mooi om te zien hoe hulpverleners met elkaar samenwerken
in Doesburg, aan. Het ochtendprogramma bestaat uit theorie. Er
om een gezin te helpen. Verschillende instanties overlegden met
wordt uitgelegd dat de afdeling Spoedeisende Zorg 24 uur per dag
elkaar als een team. Daarbij werd de moeder constant betrokken.
bereikbaar is voor kinderen die in een acuut onveilige situatie ver-
Er werd niet over haar gepraat, maar mét haar. Die methode waar-
keren en direct hulp nodig hebben. Het team kan meteen passende
deerde ze, dat kon ik zien. Dat integraal aanpakken van problemen
hulp inzetten, zonder eerst te wachten op een indicatie. Door de
en het betrekken van ouders en kinderen is - denk ik - de kracht van
nauwe samenwerking met zorgaanbieders kan een kind altijd wel
Spoedeisende Zorg. Net als het laagdrempelige karakter: zonder
op een veilige plek terecht, als deze er even niet is bij familieleden
indicatie meteen beslissingen kunnen nemen.”
of vrienden. Na de theorie volgt de praktijk. Apart van elkaar gaan de politici met een medewerker van Spoedeisende Zorg op bezoek
Als Ingrid na het bezoek haar medestagelopers treft, bespreken
bij een gezin of kind.
ze elkaars ervaringen. Iedereen is zichtbaar onder de indruk. “Dit zouden ze in Den Haag ook eens moeten meemaken”, vindt
Ingrid heeft samen met crisisinterventor Joost Witlox een bezoek
gemeenteraadslid Ruth van der Meulen. “Eigenlijk zou het voor
gebracht aan een jonge moeder met twee kinderen. Haar ex-partner
ieder mens goed zijn. Maar al te vaak worden luttele dingen een
is zojuist uit de gevangenis vrijgekomen en omdat hij gewelddadig
spoedgeval genoemd. Een meubelstuk dat op tijd moet worden
is, vreest zij voor haar veiligheid en die van haar kinderen. Joost
geleverd bijvoorbeeld. Ik denk dan: spoed? Je hebt geen idee! Hier
zocht haar samen met Ingrid op om te kijken hoe het gaat. Ingrid:
hebben ze pas met echte spoedgevallen te maken.” Ingrid beaamt bijdehand / nr. 1 / januari 2012
17
partner
Ik heb enorm veel waardering gekregen voor wat de medewerkers van Spoedeisende Zorg doen
dit. “Ik heb door dit bezoek een beter beeld gekregen van hoe
zie het als een enorme uitdaging. Er is nu veel wildgroei en het mag
Bureau Jeugdzorg en dan met name van hoe Spoedeisende Zorg in
allemaal best wat minder ingewikkeld. Nu heeft een kind soms wel
elkaar steekt. Ik dacht altijd dat het vooral een indicerend orgaan
vijf contactpersonen. Sommige diensten, zoals de indicatiebeslui-
was, maar nu blijkt dat er veel meer bij komt kijken. Door op tijd
ten, kan de gemeente prima af. Maar ik ben er voorstander van om
een afdeling als Spoedeisende Zorg in te zetten, kun je grotere
de afdeling Spoedeisende Zorg te laten zoals ze is: provinciaal dus.
problemen voorkomen. Wat dat betreft ben ik best geschokt dat de
Zij hebben de expertise, daar moet je niet in gaan roeren. Hoe ik
politie in Gelderland nog zo weinig samenwerkt met Spoedeisende
het voor me zie? Ik vind het een goed idee als gemeenten de dien-
Zorg. Sommige korpschefs weten niet eens van hun bestaan af.
sten van Spoedeisende Zorg inkopen. Zo houd je wat goed is ook
Ik zou zeggen: plak een sticker met het telefoonnummer van
in de toekomst goed. Ik heb enorm veel waardering gekregen voor
Spoedeisende Zorg op het dashboard van elke politiewagen. Want
wat de medewerkers van Spoedeisende Zorg doen. Ze moeten 24
een geëscaleerde situatie komt nooit alleen. Ik heb nu ervaren dat
uur per dag beschikbaar zijn: dat vraagt nogal wat van een mens.
er vaak heel veel problemen tegelijk spelen: schulden, geweld,
Daarnaast is het werk erg intensief. De problemen waarmee je te
werkloosheid, verwaarlozing. Het team van Spoedeisende Zorg
maken krijgt, zijn heftig. Ik ben na een paar uur meelopen al moe
kan niet alleen een kind meteen in veiligheid brengen, maar ook al
en ik hoefde alleen maar te luisteren. Zij moeten naast het luisteren
deze elementen inzichtelijk maken en de juiste partijen met elkaar
ook nog eens inzicht krijgen en snel juist handelen. Daar komt echt
verbinden.” Ruth: “In ons werk zoeken we constant naar de niet-
vakmanschap bij kijken.”
bodemloze putten. Dit is er zo een. Ik ben er voorstander van om preventief in te zetten aan de voorkant. Dat levert uiteindelijk meer
Wat Ingrid betreft worden Bureau Jeugdzorg en de Gelderse
op dan opruimen aan de achterkant.”
gemeenten partners die elkaars sterke en zwakke punten kennen en benutten. “Je hoopt natuurlijk zo min mogelijk gebruik te maken
Als de stagebegeleiders van Bureau Jeugdzorg aan het eind van de
van Spoedeisende Zorg. Maar je ontkomt er nou eenmaal niet aan
dag vragen wat Ingrid meeneemt na deze ervaring, antwoordt ze
dat er kinderen met problemen zijn. En dan is het goed dat er een
direct: “Sjonge, als dat straks allemaal naar de gemeente moet. Dat
partij is die weet wat zij doet.”
wordt een enorme klus. Ik kijk met plezier uit naar de transitie en
wachtlijsten of mindere zorg? de stelling De politiek vindt: er moet bezuinigd worden in de jeugdzorg. Maar wat als minder geld leidt tot minder hulpverleners, terwijl het aantal kinderen met problemen in Nederland gelijk blijft? Natuurlijk moeten alle kinderen geholpen worden. Maar hoe doe je dat dan goed? Moet elke hulpverlener meer
kinderen onder zijn hoede nemen, waardoor de kwaliteit van de zorg voor elk afzonderlijk kind door tijdgebrek waarschijnlijk minder wordt? Of moet het aantal kinderen per hulpverlener gelijk blijven, waardoor andere kinderen op de wachtlijst komen?
Als gevolg van de bezuinigingen in de jeugdbescherming hebben we liever wachtlijsten dan kwalitatief mindere zorg. Bas Burgel, gezinsvoogd Bureau jeugdzorg Gelderland
om oplossingen te zoeken. Bijvoorbeeld binnen de eigen netwerken
“Eens. Nog meer kinderen op mijn caseload (als alternatief voor een
afstemmen. Dit resulteert in maatwerk voor de cliënt.”
van gezinnen. Ook zullen hulpverleners nog beter met elkaar moeten
wachtlijst) is wat mij betreft niet haalbaar. Er zijn er al te veel en ik zou niet langer kunnen instaan voor de zorg en veiligheid van mijn
Nine Kooiman, Tweede Kamerlid SP
cliënten. Daarnaast maakt een wachtlijst richting de politiek en maat-
“Ik vind beide opties onacceptabel. Ik maak me hard om de wacht-
schappij duidelijk welke problemen er in de jeugdzorg spelen. Het
lijsten in de jeugdzorg weg te krijgen. Ook vind ik dat jeugdbescher-
lijkt me goed dat daar iets aan wordt gedaan!"
mers al te veel kinderen op hun caseload hebben. Gelukkig stelt staatssecretaris Teeven meer geld beschikbaar voor de jeugdzorg en
Ingrid Wolsing, wethouder gemeente Montferland
heeft hij de efficiencykorting uitgesteld tot eind 2013. Hij heeft hier-
“Oneens. Ik kies voor een kwalitatief goede zorg, omdat dat op ter-
bij geluisterd naar alle jeugdhulpverleners die vorig jaar voor betere
mijn de meest duurzame oplossing is. Kwalitatief betekent voor mij
zorg demonstreerden. Het heeft dus daadwerkelijk zin als hulpverle-
betaalbaar, efficiënt en effectief. Uiteindelijk heb je dan geen wacht-
ners hun stem laten horen.”
lijsten meer.”
Gerjanne, 17 jaar, scholier Taco Jansen, ambulant hulpverlener Lindenhout
“Oneens. Ik vind dat iedereen recht heeft op snelle hulp. Dan maar
“Eens. Als een organisatie moet bezuinigen, moeten er keuzes
van minder goede kwaliteit. Ik denk dat wachtlijsten de drempel die
gemaakt worden. Wat behoort tot wie zijn taakgebied? Dit mag naar
jongeren toch al hebben, alleen maar verhogen. Bovendien kunnen
mijn mening nooit leiden tot kwalitatief mindere zorg. Maar wachtlijs-
problemen in die tijd escaleren. Soms kunnen problemen nou een-
ten kunnen naast een negatieve klank, ook een positief effect heb-
maal niet wachten.”
ben. Mensen zullen er meer door in hun eigen kracht gezet worden
18
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
bijdehand / nr. 1 / januari 2012
19
Bureau Jeugdzorg Gelderland is de toegangspoort tot de
Jeugdbescherming, Jeugdreclassering, het Advies- en
jeugdzorg in de provincie Gelderland. Bureau Jeugdzorg
Meldpunt Kindermishandeling en de Kindertelefoon maken
beschermt kinderen, zodat zij op een veilige manier kun-
deel uit van Bureau Jeugdzorg Gelderland. Jaarlijks helpt
nen opgroeien. Ouders en kinderen kunnen zelf de hulp
Bureau Jeugdzorg Gelderland meer dan 15.000 kinderen en
van Bureau Jeugdzorg inroepen en dan op vrijwillige basis
hun ouders en nemen meer dan 20.000 kinderen contact
zorg krijgen. Soms ook, als de veiligheid van kinderen
op met de Kindertelefoon.
in gevaar is, kan de kinderrechter jeugdzorg opleggen. De vrijwillige jeugdhulpverlening, Spoedeisende zorg,
Colofon Bijdehand is het magazine van Bureau Jeugdzorg Gelderland en verschijnt 4 keer per jaar in een oplage van 8.000. Het volgende nummer verschijnt juli 2011. Alle genoemde namen van cliënten in de artikelen zijn gefingeerd. De namen van professionals zijn in alle gevallen wel de echte namen, tenzij anders vermeld in het betreffende artikel.
Redactie: Miriam van de Geer, Veurinc Communicatie. Fotografie: Duncan de Fey en Manon Bruininga Ontwerp en opmaak: DiepArnhem. Druk: Ascend Arnhem. Redactieadres: Velperweg 75, 6824 HH Arnhem
[email protected]
Abonneren Wilt u dit magazine ontvangen? Stuur dan een e-mail naar
[email protected] met uw adresgegevens.
