RUIME DECODERING VAN DE
VOEDINGVOORKEUREN Door Dr. Olivier Soulier Zijn we wat we eten? Voor een deel, antwoordt Dr. Olivier Soulier, maar door onze band met voeding kunnen we meer te weten komen over onze innerlijke toestand en ons beter afstemmen op de buitenwereld. Drie keer per dag kiezen we onze voeding, en elk voedsel heeft een fysieke, psychische en symbolische waarde. Onze voedingvoorkeuren zeggen iets over onze behoeften, onze tekorten en onze streefdoelen. Door de smaak en de geur ervan herkennen we ze, maar het is door de manier waarop ze inwerken op ons evenwicht dat we ze uitkiezen en opeten. Van kindsbeen af draagt ons hele verteringsstelsel, orgaan per orgaan, een deel van ons gevoelsleven en ons onderbewuste. Ons hele lichaam bestaat uit moleculen waar we ooit op uit waren, die we opaten, verteerden en verwerkten. We zijn verlangende wezens en onze verlangens maken ons tot wie we zijn. Al heel lang had ik zin, inzicht te krijgen in wat onze voedingvoorkeuren ons te zeggen hadden en wat ze betekenden. Mij lijken dit de eenvoudigste en meest speelse informatiebronnen over onszelf. Hoe werkt het? Als we met een energietekort zitten, daalt onze suikerspiegel (het gehalte aan suikers in omloop), biologische receptoren sturen ons een signaal en we krijgen honger. Zo ook, als onze hydratering afneemt, krijgen we een melding van receptoren en ze zetten ons aan om te drinken. Honger en dorst zijn de twee basisreceptoren in de fysiologie. De ervaring leert dat ook elk voedsel iets met ons doet, en dat we ernaar verlangen omwille van wat het met ons doet. Ik denk niet dat er een receptor is voor elk voedsel, maar er ligt wel een herinnering opgeslagen aan wat ze met ons deed en aan de eigenschappen ervan. En als we behoefte hebben aan de werking en de weldaden ervan, gaan we ernaar op zoek. De smaak, de geur, het uitzicht, maar ook de consistentie en het geluid ervan helpen ze te herkennen. Door zijn energiewaarde en samenstelling werkt elk voedsel symbolisch en functioneel op ons in. In de loop van onze kindertijd ontdekken we voedsel en bouwen we innerlijk een gegevensbank op over wat ze doen en de betekenis die ze hebben. Voedingvoorkeur: chocolade als voorbeeld Naar specifiek voedsel verlangen zegt iets over een tekort in ons. Dat verlangen geeft een behoefte weer. Al onze voedingvoorkeuren zeggen iets over al onze onvoldane behoeften. Nemen we voorbeeld chocolade: “shock in bed of chocolade”. “Verliefd zijn of chocolade zijn.” Chocolade zegt iets over ons verlangen om ons verliefd te voelen. De samenstelling ervan is een mooi voorbeeld van het principe in verband met voedingvoorkeuren. Er zit magnesium in, een natuurlijk kalmerend middel, alkaloïden (cafeïne en theïne, twee versterkende pepmiddelen), en theobromine, nog een versterkend middel, waarvan de naam verwijst naar een drug (bromium) van de goden (theo). Tot slot zit er FEA in (fenylethylanhyde), een molecule die van nature wordt afgescheiden door de hersenen aan het begin van de verliefdheid. De samenstelling
ervan verklaart perfect de werking ervan en de redenen waarom we ernaar verlangen. We voelen ons graag verliefd. Hier is ook sprake van een filosofische kwestie: onze drang naar verliefdheid behouden en helemaal openstaan voor de tekenen van overvloed bij het beleven van verliefdheid, of het tekort bevredigen met chocolade en niet langer openstaan voor verliefd worden. Chocolade herken je aan zijn kleur, zijn smaak, en ook aan het geluid van het plakje als je het afbreekt of het aluminiumpapier dat je kreukt. Dit zit er goed in bij alle kinderen en ze zijn er als de kippen bij als je een doosje opendoet en een vierkante plak in stukken breekt. Ook reclamemensen hebben dit begrepen als je kijkt naar de beroemde reclame van de Crunchplak waar ze in bijten. Voedingafkeer Hebben we een afkeer voor een voedingsmiddel, dan houdt dat in dat we datgene waarvoor het symbool staat en datgene wat het ons fysiologisch aanreikt niet verdragen. Zo zegt het vet in vlees ons iets over emotionele herinneringen aan de familie die een rol kunnen spelen in de spierwerking. Onze afkeer voor het vet in vlees betekent dat de emotionele herinneringen aan de familie ons hinderen bij wat we doen. Ben ik me hiervan niet bewust, dan kan de afkeer voor een voedingsmiddel – een autonoom proces waarvan ik me niet bewust hoef te zijn - me iets zeggen over wat ik nog niet weet, en dat zelfs pas 10 tot 13 jaar later tot me door kan dringen. Hier zien we duidelijk het belang van inzicht krijgen in voedingvoorkeuren: eenvoudige zaken uit ons dagelijks leven reiken ons informatie aan over ons diepste wezen. Hoeveel sneller krijgen we zo inzicht in, en verwerking van een persoonlijk verhaal! En omdat het lichaam nooit liegt, hebben we hier zekerheid over, wat op dit vlak uitzonderlijk is. Biologische feiten zijn in zekere zin weergaven van ons psychologisch aanvoelen. Ik herinner me een maaltijd na een begrafenis, met de familie en vrienden van de overledene. Die man had een natuurlijk, buitenechtelijk kind. Wij, uit zijn nabije kring en zijn vrienden, wisten hiervan, maar omdat hij de identiteit van dit kind, nu een volwassene, niet had onthuld, wisten we er ook niets meer over. Er kwam een gedachtewisseling tussen degenen die meenden dat dit zijn geheim was en dat we het recht niet hadden, zijn taboes te doorbreken, en degenen die meenden dat zijn kinderen en neven het recht hadden, die halfbroer of neef te leren kennen. Op het menu stond ossentong. Ik merkte dat zij die het wilden weten, geen tong wilden, en zij die dit niet wilden, gek waren op de tong. Holle frasen, geheimtaal ten overstaan van het recht om te weten en het te zeggen. Voeding met een negatieve impact Een voedingsmiddel dat ons geen goed doet, maar een negatieve impact op ons heeft, zegt iets over de belastende uitwerking die de problematiek aangaande het voedingsmiddel op ons heeft. Zo zegt de negatieve impact van melk iets over de slechte relatie met de moeder. Anderzijds kan het ook zijn dat we de gunstige werking van het voedingsmiddel niet verdragen. Zo werkt alcohol bevrijdend op een emotionele blokkade, waarbij hij de geesteskrachten vrijmaakt die in het materiële besloten liggen. Een negatieve impact van alcohol zegt iets over een zodanig diepe blokkade dat elke poging om er beweging in te krijgen nauwelijks een weerslag gaat hebben, hoe positief het vrijmaken ervan ook moge zijn. Algemeen gesproken, en bij voldoende evenwicht, verlangen we naar voedingsmiddelen die ons goed doen, en weigeren we voedingsmiddelen die ons kwaad doen. Dit zegt iets over intern evenwicht en emotionele cohesie.
Wel kan het gebeuren dat we verlangen naar voedingsmiddelen die een negatieve impact op ons hebben. Dit is eigenlijk een poging om ons te ontdoen van wat ons innerlijk bezwaart, maar die botst op een nog sterkere blokkade. Zo zegt migraine of een levercrisis omwille van chocolade iets over sterk geblokkeerde seksualiteit. Verlangen naar een voedingsmiddel dat een negatieve impact op ons heeft kan ook iets zeggen over vreselijk lastige en negatieve opvoedingsprincipes die we overgenomen hebben, en waar we niet vanaf raakten. Algemeen genomen zegt het verlangen naar een voedingsmiddel met een negatieve impact op ons vaak iets over een blokkade die een aantal generaties omvat. Ik kan zelfs stellen: “verlang je naar een voedingsmiddel met een negatieve impact op jou, ga dan op zoek naar de blokkade die een aantal generaties beslaat”. Voedingsmiddelen van het “moedertype” De grote groepen voedingsmiddelen stemmen overeen met de grote symbolische functies in ons. Aan moederskant is er eerst en vooral natuurlijk suiker. Suiker is de basisbrandstof van ons lichaam, en meer nog, samen met zuurstof die van onze hersenen. Suiker zegt iets over de relatie met de moeder, die vanaf de baarmoeder gecodeerd wordt, waar het ei zich nestelt in een wand vol suikers. Onze behoefte en afhankelijkheid van suiker en zoete smaken staan in verhouding tot onze behoefte aan affectiviteit in het algemeen. Ze zeggen iets over wat in ons nog niet zelfstandig genoeg is geworden, en verder afhankelijk blijft van “de navelstreng” van de ander. Ik zou kunnen stellen dat het leven tot doel heeft, los te leren komen van zoete smaken, onszelf van de energie te voorzien die we nodig hebben om te handelen en onze eigen gedachten te ontwikkelen. Dit is nauw gelinkt aan zelfstandigheid, aan de kwaliteit van onze persoonlijkheidsstructuur en aan de weg naar wijsheid. Zo krijgen we inzicht in het principe van het vasten, dat ons op weg zet om los te komen van verslavingen. Alles wat verbetert door het vasten zegt iets over aanhoudende verslavingen. Zo weten we dat “de ontwikkeling van het kind gewoon identiek is aan de relatie met de moeder.” Melk en melkproducten zeggen iets over onze moeder na de geboorte en over hoe we die relatie bij onszelf verwerkt hebben. Melk zegt iets over de rechtstreekse relatie tussen het kindje en diens moeder, maar het is geen voedingsmiddel dat fysiologisch bij de volwassene past. De spijsvertering is niet aangepast om ze te verteren. De mens is het enige zoogdier dat melk blijft consumeren op volwassen leeftijd. Hij is ook de enige wiens functioneren dermate wordt getroffen door de relatie met de ouders, dit terwijl de overige zoogdieren niet langer in conflict raken met voorouders of afstammelingen, van zodra ze gespeend zijn. Het is eigen aan de mens dat hij zichzelf wordt via de ander. Die ander wordt, na suiker, vrij goed vertegenwoordigd door de moedermelk en de afgeleiden daarvan. Dit is de prijs die mensen betalen om tot een hoger ontwikkelingsniveau te komen. Met dit voedingsmiddel ontwikkelt de mens zich verder, maar de losprijs voor dit voorrecht is afhankelijkheid en psychologisch gespeend worden. Kaas (van het Latijn “formaggio” = geeft vorm) zegt iets over de manier waarop we als volwassene proberen de band met onze moeder op te lossen. Onze omgangsvormen komen eerder uit een opvoedingspatroon dan dat ze ontstaan uit ons diepste wezen. Elke blok kaas is moedermelk die door een getest micro-organisme werd omgezet. En jij, welk probleem met je moeder probeer je nog op te lossen? Of beter nog: welke beproeving zou je je moeder nog willen opleggen zodat ze beantwoordt aan jouw ideaalbeeld van een moeder? Vermits de perfecte moeder niet bestaat – alleen in kinderdromen en wat elke moeder zou willen zijn, en ook in alle liefdesprojecties – kan kaas nog mooie tijden tegemoet zien! Omvangrijk probleem, zou De Gaulle gemopperd
hebben, die op een dag zei: “Hoe wil je een land besturen waar meer dan 500 kaassoorten zijn?” Met 500 denkbeeldige moeders… Voedingsmiddelen van het “vadertype” Anderzijds zegt zout iets over de relatie met de vader (het symbolisch en spiritueel aspect ervan) en met kennis. Behoefte aan zout en ernaar op zoek gaan hangen nauw samen met de geschiedenis van wereld en beschavingen. Omdat de voeding van jagersplukkers vooral bestond uit vlees, zat daar genoeg zout in om aan de behoefte te voldoen, maar zodra de prehistorische mens zich ergens gaat vestigen en meer granen en groenten gaat consumeren, moet er zout aan hun dieet worden toegevoegd; dit is slechts op bepaalde plaatsen op aarde te vinden: aan zee en in zoutmijnen. De eerste beschaving of de eerste samenlevingsvorm in grote groepen vraagt om structuur zodat de zoutbevoorrading goed zou verlopen. Daarvoor zal dan ook een deel van de bevolking specifiek instaan. Ze worden “soldaten” genoemd. Ze krijgen soldij. De grondslag van de wereld en imperiums wordt het zout. Zout dat van levensbelang is voor de menselijke fysiologie, “kenniszout”, zout voor “sociale structuur”. Zout is van levensbelang voor de mens, en bij gebrek daaraan worden we weer als wilde dieren. We weten dat, als we een wilde papagaai willen temmen, het volstaat om hem erg zoute voeding te geven. Teveel zout, daarentegen, leidt tot regelneverij en verstarring. Hieruit blijkt dat zout hoge bloeddruk nog verergert; dit zijn machtsconflicten die leiden tot verharding van opstellingen. Hetzelfde geldt voor identiteitsconflicten bij nierinsufficiëntie. Denken we even terug aan de Bijbel, met het verhaal van Lot die verandert in een zoutzuil op het ogenblik dat ze achterom kijkt. Granen en brood doen dus hun intrede zodra de mens sedentair wordt. Ze zeggen iets over de hemelse vader. Ook vertellen ze iets over onze relatie met wetten en de sociale structuur, met de groep. Je ergens vestigen en niet langer rondtrekken betekent afhankelijk worden van de wet, van granen. Bij onenigheid kan je niet langer je gezinsleden verzamelen en verder trekken, als je afhangt van de oogst binnen de groep om te overleven. Het symbolische eiwit zijn gluten, die ons iets vertellen over het in acht nemen van de groepswet. De principes ‘grondgebied’ en ‘oorlog’ ontstaan als mensen sedentair worden, door consumptie van granen en groenten. Dit lijkt een tegenstelling: hoe minder vlees je eet, hoe oorlogszuchtiger je mogelijk wordt. Dit stemt tot nadenken over de ogenschijnlijke geweldloosheid van vegetariërs die mogelijk onderdrukte agressiviteit verbergt. Denken we terug aan Adolf Hitler die een overtuigd vegetariër was, en dat de Dalai Lama toegeeft dat hij af en toe vlees eet. Gluten- en caseïnevrij dieet Glutenintolerantie vertelt ons dat de relatie met de wet en tot de groep niet positief was, en wellicht onze ontwikkeling in de weg staat. Intolerantie voor caseïne, het symbolisch eiwit in melk, zegt iets over de verhouding tot de moeder die in onze ogen negatief is. In zekere zin is een gluten- en caseïnevrij dieet een eetpatroon “zonder vader en zonder moeder”. Dit is de grondslag bij de behandeling van auto-immuun- en degeneratieve ziekten. Hierdoor krijgen we vooral inzicht in de betekenis van die ziekten. Bedenken we ook eens dat de geniale stuwende kracht van dit eetpatroon, Dr. Jean Seignalet, overleed aan pancreaskanker, een typisch gezinsconflict. Lang geleden schreef ik dit al: “je ontsnapt niet aan de betekenis”.
Hier zien we dat gezinsconflicten langs twee wegen kunnen aangepakt worden: psychologisch en met je dieet. Tegelijk zien we dat psychologie en biologie gelijklopen, een vooral treffende parallel als het gaat over voedingvoorkeuren. Grenzen tussen buiten en binnen Onze eerste “zygootcel” ontstaat door de eenwording van eicel en zaadcel. Deze van de ouders afkomstige atomen zijn de enige die bij de mens horen. Vervolgens zullen alle atomen en moleculen waaruit ons lichaam verder wordt opgebouwd, opgenomen worden via de baarmoeder, en dit gaat ons leven lang verder. We worden dus wie we zijn via de buitenwereld. Wel moeten we, om onze integriteit te bewaren en geen plant of dier te worden, de buitenwereld ook ontbinden voor we hem in ons opnemen (de rol van de spijsvertering), en moeten we duidelijk een lijn trekken tussen buiten en binnen (de rol van de darmafsluiting in het spijsverteringskanaal). Dit is de afbakening tussen “het andere daarbuiten” en “het ik hierbinnen”. Bij de meeste auto-immuun- en degeneratieve ziekten wordt die afsluiting inefficiënt, en laat ze brokken en informatie van buitenaf door. Zo begint de ander je in te palmen. Daarbij treedt automatisch ontsteking op, wat staat voor woede. Woede staat voor het orgaan dat weet dat we ingepalmd worden. Dit noem ik de biologische stand-bypositie: datgene in ons dat weet wat kan en wat niet kan, en dat ziekten al dan niet doet optreden. Het interessante is dat er een parallel is tussen de darmafsluiting en de zogenaamde “bloed-hersenbarrière” die de hersenen beschermt. In concreto zal, als mijn darmen poreus worden, mijn geest dat ook worden. Als ik niet weet waar mijn grens ligt, weet ik ook niet wie ik ben. Wordt mijn lichaam ingepalmd, dan geldt dat ook voor mijn gedachten. Bescherm je het ene, dan sta je ook borg voor het andere. Zo treffen we in ons lichaam een mooie toepassing aan van de parallel tussen het psychologische en het biologische. Die parallel treffen we ook aan in de symbolische en psychologische waarde van elk voedingsmiddel, met andere woorden in de boodschap die ervan uitgaat. Nog enkele voedingsmiddelen Fruit, de vruchten van ons leven, vruchten van ons werk, vruchten van ons wezen, zeggen iets over ons verlangen naar macht en het wordt bijzonder op prijs gesteld door kinderen, die volop de wereld veroveren. Kinderen worden niet zo bijzonder aangetrokken door groene groenten, die iets vertellen over bitterheid. Groenten zijn nuttig voor volwassenen die zich moet neerleggen bij het niet-vervulde. Dit zou spijtig zijn voor een kind. Kinderen hebben behoefte aan zetmeelhoudende planten, die basisbrandstof bevatten voor energie (aardappelen, pasta, rijst) en vlees, wat iets zegt over de energie van nazaten in het gezin die ons de kracht geeft en waarmee we de buitenwereld kunnen veroveren. Vlees is een middel om gebruik te maken van de ruwe kracht van onze ouders, wiens vlees en bloed we zijn, vlees dat ons in beweging zet. Vlees is de brandstof van veroveringen. Elk kind heeft deze energie nodig voor actie. Mettertijd krijgen we behoefte aan een bedachtzamere energiemodus, waarbij we minder vlees gaan eten. Rundsvlees zegt iets over de moederenergie, deze rustige kracht die treinen ziet voorbijrijden en die er altijd is om het kind met kracht bij te staan als het daar behoefte aan heeft. Maar ook daar, zoals het geval is bij kaas, zijn er tal van nuances. Paardenvlees zegt eerder iets over de vader. Het varken staat het dichtst bij de mens wat de stofwisseling betreft… en de gulzigheid. Het eet alles. Ook onze gebreken, en wat
stofwisseling aangaat, krijgt het trouwens vaak te maken met parasieten. Het heeft dezelfde gebreken als wij, ze spiegelen ons in wat we niet willen zien, het “varken in ons” en het schrokkerige. De religies die dit verbieden, hebben het over de mens die bang is van zijn schaduw en hem liever niet ziet, eerder dan hem in de ogen te kijken en hem opnieuw als een deel van zichzelf te zien door er een positieve wending aan te geven. Vissen, op hun beurt, helpen de innerlijke wereld te veroveren. Dit zijn levenswijzen waarbij je, alvorens uit het water en de zee van het onderbewustzijn te komen, talrijke mogelijkheden verkent in je leven, je seksualiteit en je reacties . Goudbrasem is een mannetje als jonge vis, en een vrouwtje als oude vis. Bij zeebrasem is dit net omgekeerd. Tonijn is de grootste zuurstofverbruiker. Twintig keer meer dan andere vissen. Voor het kind in de moederschoot komt de zuurstof via de placenta en dus van de moeder. Uiteraard krijgt het ook suiker, maar het is nog afhankelijker van zuurstof. Elk tekort daaraan wordt hard gevoeld in de hersenen die in volle ontwikkeling zijn. Alles wordt in het werk gesteld om dit soort tekorten te voorkomen omdat ze snel tot de dood kunnen leiden. Zuurstof is werkelijk het levensgeschenk bij uitstek, door de moeder aangereikt aan het kind dat in haar groeit. Om die reden zei Stanislas Grof dat zuurstof liefde is. Kwam het kind liefde tekort in de moederschoot, dan zal het zijn hele leven lang proberen dit tekort op te vullen. Tonijn “aast op liefde” en zegt ons iets over ons wezenlijk tekort aan liefde in het verleden, als we dat willen horen tenminste. Een tekort aan liefde in een vroeg stadium kan ons aan de rand van sommige psychologische structuren brengen, in de buurt van psychotische kerntoestanden. Bevindt iemand zich in een dergelijke toestand, dan probeert hij zich te voeden met een professionele liefdesjager: tonijn. Op het vlak van het hoogste zuurstofverbruik wordt tonijn gevolgd door zeebaars en zalm, die ons ook wat te vertellen hebben over een gebrek aan affectie. Zeebaars beweegt zich graag in woelig water. De golfbewegingen aan de oppervlakte bezorgen hem bijkomende zuurstof door de turbulentie die ze doen ontstaan. Beste zeebaars-liefhebber, ga eens na hoe je in je affectieve leven flirt met troebel water om te proberen je affectieprobleem op te lossen. Telkens weer. Een drang om het alweer te doen. En niet “een drang naar herstel”, zei Dolto. Zalm, op zijn beurt, zegt iets over de zoektocht naar de vader. Nadat deze vis de oceanen over de hele planeet heeft doorkruist, gaat hij terug naar juist die plaats waar hij gemaakt werd om zich voort te planten. In dezelfde rivier, op exact dezelfde plaats. Een mooie manier om familiegeheimen te doorprikken! Wie is je echte vader, hoe vindt je hem terug? Het is interessant, op te merken dat, in een samenleving waarin de vader in sommige aspecten iemand wordt die er niet toe doet en dus aan de kant kan geschoven worden, met name via het huwelijk en de scheiding voor beide partners, de zalmconsumptie voortdurend toeneemt. Hoe meer de vader opzij geschoven wordt, hoe meer de mens ernaar op zoek gaat. De menselijke natuur is wonderlijk in de manier waarop ze onophoudelijk poogt te compenseren. De voeding is symbolisch ook een middel voor dagelijkse genezing. Deze code “zalm – zoektocht naar de vader” is een van de meest betrouwbare die er zijn. Wat is het moeilijkste in de biologie? Zou dat niet het met zekerheid vaststellen zijn waar het spermatozoïde vandaan komt, en ook de energie daarvan? Zalm kan die taak makkelijk aan. Daartegenover zegt paling iets over de moeder. Hij leeft in rivieren en gaat zich voortplanten in zee. Steve Jobs, stichter van Apple en geadopteerd kind, deed het onmogelijke om zijn genetische moeder terug te vinden. Omgekeerd weigerde hij, zijn genetische vader terug
te zien. Hij was gek op Unagisushis met gerookte paling. Nu is het roken een manier om iets lang te bewaren, in dat geval de moeder. Hij overleed aan pancreaskanker van het type insulinoom (zie het boek “La digestion, les clés du poids, les formes et les dépendances” - wat zoveel betekent als “De spijsvertering, sleutels tot het gewicht, vormen en verslavingen”- Uitg. Sens et Symboles), die iets zegt over die vader die hij niet wilde weerzien. Stel je voor dat die vader, Syriër van afkomst, erin geslaagd was een restaurant open te doen in Silicon Valley, waar Steve Jobs dol op was om te gaan eten. Ze waren erg goede vrienden geworden, zonder dat noch de een noch de ander hun verwantschap kende. Geweldige vader zalm! Steve ontkende die legendarische band die hen bij elkaar had gebracht. Heeft dit hem zijn leven gekost? (Zie de film “Médecine du sens” – of “Betekenisvolle geneeskunde” van J.Y. Bilien, waarin ik dit allemaal in detail uitleg). Voor de eerste christenen stond vis symbool voor erkenning. Ik denk dat ze zo dit dier op prijs stelden omdat het iets vertelt over het onderbewuste op de zeebodem en nog niet uit het water van de emoties is gekropen naar het vasteland toe om de lange biologische weg aan te vatten die hem bij zijn menselijke aard zal brengen, doordat hij onderweg talrijke codes opslaat die onze biologische reacties zullen inspireren. Dit, denk ik, betekent dat je, om te genezen, moet durven je onderbewuste aan te spreken. Schaaldieren hebben ook hun eigen taal. De oester is om de twee jaar een mannetje, en een vrouwtje het jaar daarop. Ze zegt ons iets over onze relatie in een liefdesverhouding, en de kwetsbaarheid daarvan. Ze vertelt ook iets over onze behoefte, ons onophoudelijk te beschermen tegen liefdesverdriet en lijden in het algemeen. De oester filtert haar leven lang het water en vermijdt onzuiverheden, hoewel uit de niet verwijderde onzuiverheden de parel ontstaat. Wat een symbool. Wat kippen betreft, deze eten oesterschelpen om mooie eieren te leggen en deze te behoeden tegen levensbedreigingen. En kinderen ontdekken de wereld als ze een stukje eten, het eerste stukje seksualiteit, soppen in een zachtgekookt ei. De cirkel van het leven gaat verder. Denken we terug aan de prachtige scène met het zachtgekookt ei in de film “Les femmes du 6ème étage” – “De vrouwen van de 6de verdieping”. De volwassen held, vertolkt door Fabrice Luccini, leeft in alle veiligheid en sopt als in een ritueel stukjes eten in een zachtgekookt ei dat net lang genoeg gekookt moet hebben. Dit, uiteraard, alvorens hij de ware liefde ontmoette. Sint-Jakobsschelpen zijn tweeslachtige wezens. Zowel mannelijk als vrouwelijk. Botticelli laat zijn Venus uit een Sint-Jakobsschelp komen. Dit is ook het embleem van de pelgrimstochten naar Santiago de Compostella, de weg van de inwijding naar jezelf. In haar trots zegt de Sint-Jakobsschelp iets over degene die de mooiste wil zijn, door zich zowel van mannelijke als vrouwelijke eigenschappen te voorzien. Dan hoef je de ander niet meer te ontmoeten. Meer in het teken van inwijding vertelt ze over de zoektocht naar het zelf doorheen het lijden en daar bovenuit stijgend. Ze zegt ons: “en jij, waaruit bestaat jouw ziel?” Wat de afstammingsgeschiedenis ons leert Kijken we wat meer naar de afstammingsgeschiedenis, dan krijgen we een heel belangrijk inzicht. In de embryologie gaat het primaire spijsverteringskanaal, dat aanvankelijk dicht was, zich bovenaan en onderaan openen. Hoewel dit alledaags lijkt, gaat dit proces twee verschillende basiswerkingen doen ontstaan bij alle soorten, en op een hoger vlak twee levensfilosofieën. Een woordje uitleg. Van soorten bij wie de voorste opening (waaruit de mond ontstaat) zich het eerst vormt, wordt gezegd dat ze “oermondig” zijn, of protostoma. Dit zijn
organismen die volledig gericht zijn op eten, tot zich nemen, zich vullen. Hun devies zou kunnen zijn: “Ik eet, ik sla op en verslind eerst, de rest zien we later wel.” Deze dierpsychologie, erg op de mond gericht, is erg beperkt. Ze zegt ook iets over angst voor tekorten, over het roven, “de brok” vangen en ze verslinden. Toch is dit ook een heel archaïsche levensvorm. Onder protostoma vallen organismen zoals schelp- en schaaldieren, de meest geëvolueerde vorm ervan. Dit doet denken aan menselijke en dierlijke jagers. De financiële trader die veel geld verdiende omdat hij iedereen belazerd had, zal zijn slag gaan vieren door kreeft te eten, de meest geëvolueerde protostoma, de krachtigste rover onder de schaaldieren op wiens kracht hij uit is. Toch zijn er bij de mens veel meer van die zielstoestanden te vinden, buiten degenen die schelp- en schaaldieren eten. Angst voor tekorten, geld opstapelen, maar ook voorvormen opstapelen van dingen die tot uiting gaan komen, namelijk het wezen dat zich uit (hormonen) – iets dat nooit stopt -: ik wil het hebben over het aspect van “opslaan” dat kenmerkend is voor mensen met een hoge cholesterolwaarde. “Ik bescherm mezelf meer dan dat ik het risico neem om te leven.” De politiek van de wollen sokken. Er is een tweede manier van functioneren, waarbij je inziet dat je, om te leren en vooruit te komen, je eerst moet ontdoen van het oude, de oude manieren van reageren. Alles leegmaken om plaats te maken voor het nieuwe. Uitscheiden alvorens verder te gaan. Die manier van functioneren is onontbeerlijk om de weg naar groei en gezondheid op te gaan. Hierbij duik je in het onderbewuste, en het komt erop aan, eerst uit te scheiden. Dit is een ander, verder gevorderd stadium in de ontwikkeling dan de oermondigen, namelijk de “nieuwmondigen” of deuterostoma. “Scheid eerst uit, daarna kan je eten,” dat zou hun devies kunnen zijn. Dit begint bij de vissen, en het is beslist daarom dat de christenen vis uitkozen als teken van erkenning. Een manier om te zeggen: “we stellen je voor, aan het onderbewuste te werken, als uitgangspunt voor groei.” Wel vinden we, helemaal aan het begin van die categorie vissen, wat we noemen ‘kraakbeenvissen’: de haai, de rog, de paling, gezien als meedogenloze jagers met schurkenstreken. Een restant van de jager in de vorige categorie. Deze vissen hebben geen schubben, de paling heeft geen vinnen, maar het is interessant vast te stellen dat ze verboden waren bij de traditionele Joden omdat ze als onzuiver werden gezien. Specerijen en alcohol Specerijen zijn energiemodulerende voedingsmiddelen zonder echte kaloriewaarde. Ze zijn de geneesmiddelen in onze voeding. Ze kunnen dienen om de werking van ons systeem te veranderen, te stimuleren of aan te passen. Bewustere levenskeuzes maken. Over het algemeen zijn het antidepressiva. Ze onthullen wie we in wezen zijn. In de geschiedenis van de mensheid bracht hun ontdekking heel wat op gang. Er ontstonden veel imperiums voor de handel in specerijen. Maar in tegenstelling tot veroveringen op zoek naar zout die gepaard gingen met bloedige oorlogen, verliep de zoektocht naar specerijen vreedzaam, met diplomatie en uitwisseling. Zo ook kunnen wij bijdragen tot een innerlijke ontmoeting en onderhandeling met onszelf dankzij specerijen. Alcohol, tenslotte, zorgt ervoor dat we bij elk voedingsmiddel kunnen overschakelen van materie naar geest. Hierbij zijn erg grappige codes te vinden. Whisky zegt iets over de behoefte om te zorgen voor de vader en depressie te overstijgen. Remedie voor creatieve en dominante zakenmensen. Bier vertelt ons over de zogende moeder en over wat we tekort kwamen
in die relatie. Bier wordt gemaakt met lactogene granen (hop, gerst) die de moedermelk stuwen bij zogende moeders. Wat een toeval. Laat ons nooit vergeten dat een alcoholieker vooral gedomineerd wordt, en dat we naast een gedomineerde ook altijd naar een dominant figuur moeten uitkijken, die vaak het slachtoffer lijkt te zijn. Er is een duidelijk verband tussen seksueel verlangen en verlangen naar eten, waarbij het ene vaak het andere compenseert. Laat ons niet uit het oog verliezen dat, als er geen seksualiteit is, het vrouwtje eet en het mannetje drinkt. Vasten helpt om affectief en intellectueel op eigen benen te gaan staan, en het leidt naar de filosofische en spirituele dimensie. Om af te sluiten nodig ik je uit, elke dag te kijken naar welke voedingsmiddelen je voorkeur krijgen en van welke je een afkeer hebt. Ze zeggen iets over jou. En als je goed kijkt, ga je zien dat ze veranderen en een andere gedaante aannemen terwijl je emotionele beleving verandert en een andere gedaante aanneemt. Na het observeren van meer dan 30.000 patiënten over een periode van 30 jaar kwam ik tot deze codes die de betekenis aangeven van deze voedingsvoorkeuren. Uit Néosanté nr. 31 van februari 2014 Auteur: Olivier Soulier
