Religieus of niet wij allen worden geroepen om elkaar en de medemens te helpen

“Religieus of niet… wij allen worden geroepen om elkaar en de medemens te helpen”

*

Editie juni 2015

Een mooi moment op Eikenburg…

In dit nummer: Woord vooraf Data Aan het woord

- Br. Veron: wordt blind - Br. Chris: gedragen door de broeders en de congregatie - Br. Frans: een innerlijke reis - Mystiek…een ontmoeting, een omhelzing

Ter inspiratie Nieuws van de huizen Solidariteit met het Zuiden - Vele kleintjes - Flores - Fietstocht - Actie Wonosobo - Afscheid Hélène Tot Slot - Ons geloof wordt gesterkt

1

Woord vooraf

Wordt blind Door br. Veron Raes, Provinciale Overste

“Z

ij die hun gezichtsvermogen verloren, gingen de hele schepping zien, stralend in hun eigen licht. Zij die zich aan hun eigen zicht vastklampen, blijven blind als vleermuizen in het volle licht.” Kabir Bron: soefisme Zou deze gedachte de inhoud van deze editie van Kort Nieuws kunnen vatten? Wellicht wel, we laten immers enkele mensen aan het woord die een getuigenis brengen over hun leven of over een ervaring. Het valt me elke keer op dat, als mensen getuigen over hun leven als gelovige, of als religieus, of als we reflecteren over ons mens zijn als gelovige, we steeds op zoek gaan naar beelden om te proberen verklaren wat eigenlijk niet of nauwelijks te verklaren is. In de diepte van ons mens-zijn voelen, ervaren, weten we ons gedragen, is het of we drijven op water en om over die ervaring te praten schieten woorden te kort, we hebben er gewoon geen woorden voor. Er rest ons enkel te spreken in beelden of te zwijgen. Inderdaad, ook stilte zegt soms meer dan duizend woorden. Opvallend is dat deze beelden vaak uitgedrukt worden in paradoxen. Paradoxen die verliezen en winnen tegenover elkaar plaatsen, of loslaten en vinden, sterven om te leven, negatief tegenover positief.

2

We worden opgeroepen ons leven, onze gewoonten, onze routine los te laten, om op die manier iets nieuws te vinden. We zetten een stap verder in het onbekende, in het duister om daarna het licht te vinden, licht zo mooi, zo stralend, zoals we het nog nooit gezien hebben.

Is het ook niet daartoe dat onze paus Franciscus ons voortdurend oproept? Durf verder te kijken dan je eigen kleine bestaan, laat los, vertrouw en werk nu aan de toekomst. Wees niet bang voor vluchtelingen, maar ontvang hen met open armen. Verander je leven, zodat we ook morgen nog een planeet hebben die leefbaar is voor iedereen. Mag ik je uitnodigen ons Kort Nieuws vanuit deze bril te lezen: wordt blind om de ware diepte van de getuigenissen of bijdragen te zien.

3

Data

Verjaardagen 29 juni 17 juli 6 augustus 7 augustus 18 augustus

Br. Frans van de Sande Br. Wout Lips Br. Joachim Kandulna Arie Trum Pastoor Moons

Bijzondere dagen 27 juni Jubileumviering br. Chris 28 juni Open dag landgoed Eikenburg 7- 9 juli Bezinningsdagen door Pater Tjeu Timmermans 15 augustus Herdenking en vernieuwing beloftes met aandacht voor jubilarissen: br. Chris 70 jaar en br. Pax 50 jaar 26 september Jubileumviering br. Pax 2 oktober Fracaritadag

Overleden 1 mei 23 mei

Pastor Hendrik Lunter Pastor Christ Bekx

4

Aan het woord

Br. Chris: “Gedragen door de broeders en de congregatie” Door Hermien Staals

“V

room, maar niet té. Zo zou je het gezin kunnen omschrijven waar ik uit kom. In de meimaand werd er 1 keer per week de rozenkrans gebeden. Vanuit die gelovige opvoeding ontstond er een bepaalde drang en ging ik als jonge jongen op zoek. Ik had informatie van verschillende congregaties en ging daar kijken. De Broeders van Liefde sprong er voor mij uit omdat het een kleine congregatie van zo’n 250 broeders was. Een schoolkameraad zat bij de Broeders van Liefde, en zo maakte ook ik die keuze. Mijn moeder vond dat fijn, mijn vader vond het minder. Toen ik naar het noviciaat ging, vertelde hij me dat ik terug naar huis kon komen als ik het niet meer zag zitten. Maar dat was niet het geval.” Aan het woord is br. Chris Doorakkers, 88 jaar oud en 70 jaar Broeder van Liefde. In augustus 1940 gaat Chris als 13-jarige jongen naar het Juvenaat van Eikenburg. De oorlog was net begonnen en dat tekende de jaren die volgden. “Tijdens de 3 jaren op Eikenburg werden er vooral aardappels gegeten. Twee uur later had je weer honger. Toen de Duitsers Eikenburg bezetten, gingen we vervroegd naar het Noviciaat in Oostrum. Omdat we daar in een landbouwgebied zaten, waren er opeens rijk gevulde tafels: aardappels, groente en vlees. Een groot contrast met Eikenburg, dat is me erg bijgebleven.” 5

Oostrum Het Noviciaat in Oostrum was totaal ontwricht door de oorlog. Daardoor ontstond er, in oorlogstijd, paradoxaal genoeg juist meer vrijheid. Chris trok er met medenovicen op uit. Rondneuzen bij de boerderijen tussen de dode koeien en paarden. En ondertussen werd diezelfde jongen geestelijk voorbereid op broeder worden. Br. Chris: “In die tijd dacht ik: ik ben al heel vroom”. Ruim 70 jaar later én wijzer moet hij daar om glimlachen. De laatste periode in Oostrum brachten ze door in de kelder omdat het Noviciaat zelf niet meer veilig was. Op de kamers, met kapotte ramen door de granaataanvallen, kwamen ze alleen nog maar om zich te wassen. Omdat het dorp Oostrum verlaten was, ging br. Chris met 2 of 3 broeders mét de kruiwagen brood halen in Wansum. Eén keer bleven ze 5 dagen weg omdat ze onderweg Duitsers tegen waren gekomen, die op hun schoten. Br. Chris vertelt daar rustig over: zo rustig als hij zich toen ook voelde. Hij omschrijft het als: “We waren voorzichtig, niet bang”. Gent en Eikenburg Chris sluit zijn voorbereidingsperiode als broeder, na een evacuatie naar Gent, af in het strenge Noviciaat aldaar om uiteindelijk op 15 augustus 1945 in Oostrum te worden geprofest. Als jonge broeder van bijna 20 jaar komt hij na een aantal maanden in Venray, op Eikenburg te wonen. Vol ijver, maar in een moeilijke setting. Het contrast met Gent was groot. Na de oorlog moest het religieuze leven in de kloostergemeenschap op Eikenburg weer op gang komen. Er was weinig orde en veel opruimwerk. Dat was zichtbaar in het officie: de helft was er niet omdat ze bezig waren de zaak te herstellen. Br. Chris helpt de broeder econoom op Eikenburg mee met de administratie en als ze op Sint Servaas iemand nodig hebben die daarin thuis is, gaat hij terug naar Venray.

6

Venray Als br. Chris vertelt over zijn tijd op Servaas, voel je dat zijn hart daar nog steeds ligt. Hij omschrijft het als zijn mooiste en onvergetelijke jaren. Een tijd van hard werken, veel studeren en zelfs op zondag na de Hoogmis nog de kinderbijslag in orde maken voor het personeel. Zijn werk verdiept zich van algemeen administratief via de salarisadministratie naar de personeelsdienst, waar hij specialist wordt op het gebied van pensioenen, belastingen en sociale verzekeringen. Het contact met mensen maakte het werk bijzonder. Br. Chris: “Je voelde het vertrouwen”. De uitdaging zat hem voor br. Chris in het verenigen van het religieuze leven met het werken. Hij ervaart een grote overlap in het mens-zijn en broeder-zijn. Zijn werk wordt gevoed door het religieuze en hij voelt zich gedragen door de broeders en de congregatie. Br. Chris vergelijkt het met een huwelijk waarin je voelt dat je er als man en vrouw voor elkaar bent. De broeders en de congregatie waren er voor hem, stonden achter hem. Het is dan ook niet verwonderlijk dat br. Chris tijdens zijn mooiste tijd op Servaas, ook de moeilijkste jaren heeft gehad: de periode waarin er veel uittredingen waren. Dat deed hem niet zelf twijfelen maar bracht zijn basis van “gedragen worden” aan het wankelen. Tijdens die moeilijke momenten was bidden een uitlaatklep. Het gaf afleiding en bracht rust. Br. Chris: “Je moet dan sterk in je schoenen staan, maar dat kun je niet alleen! Noem het Genade.” Als br. Chris met pensioen gaat, blijft hij actief, nu in het vrijwilligerswerk. Dat harde werken zit hem duidelijk in het bloed: secretaris van de woningstichting, wijkplatform, pastorale dienst, belastingaangiftes en correspondentie verzorgen, vooral voor mensen van buitenlandse afkomst… het vult zijn dagen. Tot 21 mei 2012: de dag dat br. Chris van de ene op de andere dag ziek wordt. Op zondagavond gaat hij moe naar bed en daarna is hij een hele 7

periode kwijt. Later hoort hij dat hij de huisarts heeft gebeld die hem vertelde dat hij naar het ziekenhuis moest. Hij belt een vriend die hem op komt halen. In een flits weet br. Chris dan waar die vriend voor komt. Die flits is er opnieuw als ze bij het verkeerde ziekenhuis aankomen. Daarna is alles weg…een hele tijd. Br. Chris ligt 4 weken op de intensive care. Hij wordt door zijn de pastor van het ziekenhuis bediend en hoort later dat hij toen, helemaal van de wereld, toch een kruisteken maakte. Als br. Chris daarover vertelt, valt het stil en komen de tranen. Tranen van een broeder die beseft dat zijn geloof diep zit. Daarna gaat het langzaamaan beter, mede door het dagelijkse bezoek van zijn goede vriend Pater Ruud Willemsen en de broeders uit Eikenburg en Roermond. Br Chris: “Dat was een grote steun voor me, al besefte ik dat toen nauwelijks.” Eikenburg Na 8 weken herstel in het ziekenhuis mag br. Chris naar zijn nieuwe thuis: terug naar Eikenburg waar het ooit begon. Al duurt het wel even voor het echt als thuis voelt. Opnieuw hard werken, nu om weer wat mobiliteit en daarmee zelfstandigheid terug te krijgen. De eerste dagen kan hij alleen een klein stukje op de gang lopen… na een tijd maakt hij een ronde over de “kloostergang”. En het blijft niet bij lopen: br. Chris is ook vastberaden om weer auto te gaan rijden. Eerst een klein stukje over landgoed Eikenburg, daarna naar Helmond en Deurne. In deze periode van opbouw is er ook achteruitgang door een hernia en oogklachten, maar na een operatie in april 2014 gaat het beter. Inmiddels maakt br. Chris weer elke avond een wandeling van een uur met de rollator. Br. Chris verveelt zich nooit. Hij begint de dag in de kapel en vermaakt zich daarna prima met lezen en computeren. Zoals hij tijdens zijn werkzame leven gewend was, heeft hij ook hier de nodige cursussen voor gevolgd. Het certificaat “Windows” zit in hetzelfde mapje als het diploma “SPD Bedrijfsadministratie”. 8

Op mijn vraag of hij vaak terugkijkt op zijn leven, nu hij daar de tijd voor heeft, antwoord hij: “Terugkijken doe ik weinig. Eigenlijk alleen als er een jubileum aankomt, zoals nu. Dat voelt als een soort retraite terug in de tijd waarin je de mooie en moeilijke momenten voorbij laat komen. Maar eigenlijk kijk ik vooral vooruit, alsof er nog een heel leven voor me ligt. Alsof er geen einde aan zal komen. Soms denk ik wel: Wat zal de Heer van mij zeggen?” Dat is voor br. Chris geen beangstigende vraag. Br. Chris: “Want ik hou van God. Christus nodigt ons uit te leven in trouw aan de mensen en aan God, ons leven lang. Ik heb getracht te leven in de geest van de congregatie en de medemens te helpen naar het voorbeeld van onze stichter Kanunnik Petrus Jozef Triest, al 70 jaar!”

Br. Chris voor de ingang van “Het Broederhuis”

Br. Chris besluit met: “Religieus of niet…wij allen worden geroepen om elkaar en de medemens te helpen. Zorg ervoor goed en liefdevol voor elkaar te zijn, zoals Christus ons dat heeft geleerd. Dan kun je dankbaar terugkijken op je leven. Dat voel ik: dankbaarheid naar God, de congregatie, de broeders en de medemensen toe.” 9

Een innerlijke reis Door br. Frans

V

an 23 februari tot 5 maart j.l. ben ik op natuurreis in Israël geweest. In een uitgebreid reisverslag beschreef ik hoe ik 11 dagen mocht wandelen in de voetsporen van het Joodse volk en Jezus in het bijzonder. Het volledige verslag is op te vragen bij de redactie van Kort Nieuws. Hieronder volgt een korte impressie, vooral vooruit het thema “bergen” van een wel heel bijzondere natuurreis, die ook een innerlijke reis was: Onder een wolkendeken vliegen we het land Israël binnen. Wolken waarin God zelf zich vele malen liet kennen en er telkens in een zachte bries aan voorafging. Ik denk na over de betekenis van de naam Israël: Gods strijders. Niet bedoeld vanuit wrok of haat, maar vanuit de overtuiging om in het leven te mogen laten zien wat ieder waard is, voor elkaar en voor God zelf.

De bergGamla

Een bijzondere berg is de berg Gamla. Bekend van de veldslag tussen de Joden en de Romeinen, beschreven door Flavius Josephus. Een enorme afdaling volgt, waarna een dito klim. Wát een uitzicht in deze natuur; gieren vliegen er rond, tekenen van een stekelvarken, 10

tjilpende vogels en een keur aan bloemen. Eigenlijk kunnen we hier best verder de dag doorbrengen, zó mooi. Maar ook wij moeten verder in het leven, zoals Jezus aan de twee apostelen zei op de berg Thabor.

Zicht vanaf de Olijfberg op Jeruzalem

Israël kan je niet bezoeken zonder in Jeruzalem te zijn geweest. De berg Moria staat daarin centraal, waar Abraham zijn zoon Isaac moest offeren. Abraham ontving via Gods genade een ram als offer en kon zo zijn zoon sparen. Op de berg Arbel, een 12-tal kilometer ten noorden van het meer van Galilea gelegen, bloeiden de bloemen er op z’n mooist.

De heuvel bet El

11

Op de heuvel bet El, hoorde Jakob de stem van God. Een oproep om zijn volk voort te brengen, dat hem zou eren en liefhebben. Er is een naam die dat alles insluit: sjmáh Israël, luister Israël. Hierin horen we hoe God zijn belofte doet en er trouw aan is.

De rotsen van Qumran, vindplaats van de schriftrollen

In Qumran bezochten we de rotsen waarin de boekrollen jarenlang verborgen zijn gehouden. Daarna beklommen we de rotsen tot aan de top. Zeer indrukwekkend om Qumran vanuit dit vele hogere en vooral mooie punt te zien waar ook vele kleine bloemen weelderig groeien op de meest onverwachte plaatsen, al blijft het op zo'n 100 meter boven de grond opletten want rotsen blijven verraderlijk. Het is een onvergetelijke reis. We mochten dit land vanuit haar schoonheid en kracht, vanuit het hart en doorzettingsvermogen meemaken. Het doet ieder gewoon heel veel, mij ook. God’s woord werd hierin voor mij tastbaar: hoe hij voor zijn volk zorg heeft en leven geeft.

12

Ter inspiratie

Mystiek: een ontmoeting, een omhelzing Door Rob Faesen SJ

W

at bedoelen we eigenlijk als we over ‘mystiek’ spreken? En wat is het eigene van christelijke mystiek? Een kleine verkenning in het spoor van Henri Bremond, ‘geschiedschrijver van de honger naar God’. Weinig woorden schijnen momenteel een zo onduidelijke betekenis te hebben als het woord ‘mystiek’. Je leest over de ‘mystiek van de luchtvaart’ of de ‘mystiek van het zakendoen’. Zelfs bij hen die het woord in een religieuze context bezigen kan het zoveel verschillende betekenissen hebben, dat ik me vaak afvraag of het niet beter zou zijn dat we het gedurende een vijftigtal jaren eenvoudigweg niet meer gebruiken. Nu goed, met woorden als ‘filosofie’ of ‘spiritualiteit’ is het eigenlijk niet beter gesteld. Geliefden Voor een goed begrip van mystiek in de christelijke zin van het woord, ken ik een mooie omschrijving door de Franse geleerde Henri Bremond (1865-1933). Bremond was in 1882 ingetreden bij de jezuïeten, maar moest de orde weer verlaten in 1904. Al sinds de zestiende eeuw heeft de jezuïetenorde een lastige relatie met mystiek, en dat moest Bremond ook ondervinden. Hij heeft nadien een van de meest indrukwekkende studies over de Franse mystieke literatuur geschreven, in dertien volumes van elk ongeveer tweehonderd pagina’s. Maar in een kleiner werkje, Autour de l’humanisme, schrijft hij heel treffend het volgende:

13

Of we nu goed of slecht zijn, heiden of christen – God is in ons. Of beter: wij zijn in Hem. We kunnen alleen maar handelen als Hij in ons en door ons handelt. Hij is in ons, nog voor we iets doen, vanaf het moment dat we bestaan. Hij is er, niet als een religieus boek dat ergens achter in een kast ligt, maar wel als het levende principe van alle leven. Hij is er niet als een gedachte, want een gedachte betreffende God – of ze nu verworven of geschonken is – is niet God. Of we nu aan Hem denken, dan wel aan iets anders denken, of indien onze geest sluimert: God is daar. Wat Hem in ons doet binnentreden is niet een of andere religieuze daad; Hij is in mij ook als ik Hem niet bemin, nog vóór ik Hem bemin. Hij is aanwezig bij alles wat me het meest eigen is in mezelf. Een verborgen, onvoelbare aanwezigheid, aangezien ze voorafgaat aan al onze daden, zelfs de meest onbewuste. Een aanwezigheid die ik niet verdiend heb, door geen enkel gebed, door geen enkele inspanning. Hij is daar, heel actief. Hij ondersteunt, vormt, schept het verlangen om Hem te beminnen, de hunker naar Hem waarover de heilige Franciscus van Sales zo mooi geschreven heeft. Deze innerlijke gerichtheid, constant, substantieel ― dát is ons wezen, noodzakelijkerwijs gericht op de aanwezige God, door de aanwezige God. Een mens is ‘mystiek’ wanneer er een bewustzijn ontstaat van Gods aanwezigheid in ons, (…) wanneer we, in zekere zin, zijn aanwezigheid in ons ervaren, wanneer het contact tussen God en ons, dat er trouwens altijd is en dat noodzakelijk is [voor ons bestaan] – voelbaar wordt, wanneer het de kenmerken van een ontmoeting krijgt, van een omhelzing, van een overweldiging. Henri Bremond, die in een recente biografie ‘de geschiedschrijver van de honger naar God’ genoemd wordt, heeft hier aangegeven wat precies het eigene van christelijke mystiek is. Niet-christelijke 14

mystiek neemt heel vaak de vorm aan van een ‘opgaan-in-God’ – zoals een druppel water verdwijnt in de oneindige Oceaan. Christelijke mystiek heeft echter steeds de kenmerken van een ontmoeting of een omhelzing – zoals bij twee geliefden. God en mens zijn liefdespartners van elkaar; de christelijke mystieke literatuur getuigt daarvan, in schitterende meesterwerken.

Zandsculptuur Amerikaanse oostkust

Oneindige waarde Op die manier getuigt de christelijke mystieke literatuur van de hoogachting die God heeft voor de menselijke natuur, en voor iedere mens in het bijzonder. Indien wij uiteindelijk slechts als druppeltjes water zijn, bestemd om te verdwijnen in de oceaan van de eeuwigheid, dan is de waarde van een mensenleven, van de menselijke geschiedenis of de menselijke cultuur voorbijgaand. Maar indien wij als een echte liefdespartner door God worden bejegend, dan heeft ieder mensenleven – hoe verborgen of vergeten ook – oneindige waarde. De christelijke mystiek getuigt daarvan, in vaak bijzonder aangrijpende pagina’s of verzen.

15

Nieuws van de huizen

Algemeen - De jaarlijkse bedevaart was dit jaar in België, en wil in Scherpenheuvel. De dag is door de Nederlandse Broeders en Zusters van Liefde weer goed ontvangen. Dat blijkt wel uit de volgende foto’s…

Br. Pax geniet van de heenreis

Welkom bij Maria

16

Broeders en aangesloten leden uit Roermond, Etten-Leur en Eindhoven

Ontmoeting tussen broeders en zusters voorafgaand aan de lunch

- Vier weken later gingen we opnieuw naar België toe voor een ontspannen Broederdag in Gent. De thuisbasis voor die dag was de Oude Vismijn. Daar dronken we koffie, genoten we van een heerlijk diner en was er ’s middags een “lekkere” theatervoorstelling van het Kip van Troje. Tussendoor bezochten we het Caermersklooster voor een interessante rondleiding langs diverse tentoonstellingen, waaronder “Het Lam God’s ontkleed”. Wij laten u graag meegenieten:

17

Br. Jan van Dijk geniet van een koekje

Het Lam Gods ontkleed

Het kip van Troje

18

Broederhuis - Meneer van den Boomen ging dit jaar voor de eerste keer mee met de broederdag. Hij is een nieuwe bewoner van het Broederhuis, maar een oude bekende op Eikenburg, toen als broeder Fredus.

Meneer van den Boomen tijdens de Broederdag in Gent

- In één maand tijd overleden er twee emiritus-priesters in het Broederhuis: pastor Lunter op 1 mei en pastor Bekx op 23 mei. Op het prentje van pastor Bekx lazen we: “Niemand leeft voor zichzelf alleen, niemand sterft voor zichzelf alleen…” Daar gaf pastor Lunter zelfs na zijn dood nog uiting aan door zijn lichaam ter beschikking te stellen aan de wetenschap. Dat zij mogen rusten in de vrede van de Heer.

19

Eikenburg - Op 26 april kwam het Sint Jorisgilde Stratum een vendelgroet brengen. Het was mooi om te zien hoe de gasten en bewoners van het landgoed Eikenburg en hun familie hiervan hebben genoten. Ook naar de uitleg van deze eeuwenoude traditie en over de symbolen van het Gilde werd belangstellend geluisterd.

De vendelgroet, met op de achtergrond “het Provincialaat”

Het Sint Jorisgilde bestaat 500 jaar. Het was voor het Jorisgilde een bijzonder weekend omdat de naamdag van de heilige Sint Joris gevierd werd. De Broeders van Liefde hebben in het verleden de Gildebroeders vaak op het terrein verwelkomd (bij de Zonnebloem) en keken ook nu vol interesse toe. Voor de bewezen diensten heeft het Gilde ooit een zilveren schild van de Broeders als dank ontvangen. Mooi dat deze traditie weer nieuw leven is ingeblazen. - Het is alweer enige tijd geleden, maar tijdens de Goede Week waren er diverse vieringen in de kapel van Eikenburg. De eerste viering was meteen een heel bijzondere: de kerk stroomde vol vanuit de Pannenhoef, de dagopvang voor mensen met een verstandelijke beperking waar br. Jan Nouwens zeer nauw bij betrokken is. Een maand later werd de kapel versiert ter ere van de Mariamaand. 20

“In processie” van de Pannenhoef naar de kapel

Meimaand…Mariamaand

21

- Br. Nico Jacobs van “De Broeders van Dongen” is ruim 5 jaar geleden met zijn atelier naar het klooster op Eikenburg gekomen. Omdat dit deel van de vleugel binnenkort naar Stg. Trudo gaat, moest hij helaas verhuizen. Op 11 juni was het zover: al zijn creatieve spullen werden door een verhuisbedrijf, onder zijn toeziend oog, naar de Geldropseweg gebracht. Voor br. Nico een moeilijk moment, maar voor de foto was hij gelukkig nog in voor een grapje. En… br. Nico komt nog een keer terug om koffie te drinken en op wat lekkers te trakteren. We kijken er naar uit!

Br. Nico op de dag van de verhuizing

- Spannend….er wordt al dagen gefilmd op Eikenburg. De film “Of ik gek ben” van regisseur Frank Lammers is een verfilming van een gelijknamig boek. Het gaat over een succesvolle jonge kunstenaar Benjamin, die tot zijn ongeloof in een tbs-kliniek belandt. Hij kan niet geloven dat hij schuldig is aan wat hem ten laste wordt gelegd. Echter, door te veel drank en drugs kan hij zich van de bewuste avond niets meer herinneren. Het leven in de tbs-kliniek is absurd en meedogenloos. En hoe Benjamin zich ook probeert af te schermen, de confrontaties in de kliniek laten hem niet onberoerd. Voor meer: zie www.ofikgekben.nl 22

Opnames op Eikenburg

- Een nieuwe heup, een hoorapparaatje: soms komt er wat bij. Maar één keer per maand gaat er ook wat vanaf: dan worden bijna alle broeders op Eikenburg door Wendy geknipt in de meidenkamer!

Br. Jan Nouwens

23

- In paviljoen Heihoef wordt per komend schooljaar een tijdelijke voorziening van 45 kamers ingericht voor topsporters van het Centrum voor Topsport en Onderwijs. Jos Goyaerts van Trudo, beheerder van landgoed Eikenburg: “De intentie is dat dit een tijdelijke huisvesting is tot de verbouwing van het hoofdgebouw op Eikenburg klaar is. In dit gebouw komen 50 appartementen en 33 kamers voor topsporters. Dit past goed in de afspraak met de Broeders van Liefde dat Eikenburg wordt ontwikkeld in hun traditie: een combinatie van wonen, zorg en onderwijs.” Roermond - De samenwerking tussen het Huis van Welzijn en de Broeders van Liefde, die op basis van vertrouwen al een feit was, is geformaliseerd in een samenwerkingsovereenkomst. Koen Geenen: "Een ander pad durven kiezen ten behoeven van de zorg voor mensen spreekt zeer aan en maakt dat wij ons verbonden voelen met de broeders.” Deze verbinding is nu officieel vastgelegd door br. Veron en Koen in het bijzijn van br. Martin en br. Toon en de kernteamleden Ben, Maurice en Jos van het Huis van Welzijn.

De samenwerking formeel vastgelegd

24

Etten-Leur - Op 10 mei 2015, 75 jaar na het bombardement in de Noordstraat in Tilburg, hield br. Tarcisius een indrukwekkende toespraak bij een herdenkingsceremonie ter nagedachtenis van de oorlogsslachtoffers die in de Noordstraat op 10 mei 1940 zijn gevallen. Br. Tarcisius was destijds persoonlijk bij dit bombardement betrokken en wist met zijn toespraak vele mensen te raken. Hij eindigde met een prachtig gedicht: Waarom, waarom zo’n zinloze strijd Hoor in de wind de vrede kost tijd Voel de hoop, haar warmte, haar kracht Voel de geest, die meer is dan macht Laat liefde leven, fluistert de wind Hoop is de bron waaruit het begint

Venster naar het verleden…spiegel van het heden

25

Solidariteit met het Zuiden

Vele kleintjes Vanaf half april tot eind mei heeft er in de AH aan de Leenderweg in Eindhoven een bonnenbus gestaan waar de klanten hun statiegeldbonnetje in konden doneren. Eind mei is de bus opgehaald en mocht Fracarita het mooie bedrag van € 214,60 in ontvangst nemen voor het project in Wonosobo. Een mooi voorbeeld van: vele kleintjes maken één grote: op de 3 meter lange kassabon stonden maar liefst 428 bonnetjes, die AH medewerkster Mindy allemaal heeft gescand.

Vele kleintjes maken één grote

26

Flores Fracarita Netherlands gaat niet alleen over fondsenwerving. Het is zoveel meer! Het bezoek van de Renier van Arkelgroep aan het psychiatrisch centrum Renceng Mose op het Indonesische eiland Flores is daar een mooi voorbeeld van. Na een intensieve week met uitwisseling tussen psychiaters, verpleegkundigen, patiënten en familie, stond dit bericht op de Facebookpagina van Renceng Mose: "Phsychiatric Center Renceng Mose is very grateful and say many thanks to Mr. Paul Pijnenborg, René Berende, Henriette Kuipers and Mr. Christoph Hrachovec for visiting our centre. It was a grateful and fruitful moment to work together with you all and we are looking forward to continue work with you all. All the Residents, Brothers and staff members thank you for your great contribution for us. Have a nice flight for you back to your beloved country. Farewell friends. Keep in touch.”

Als dank ontvingen de medewerkers van Renier van Arkel een Manggarai sjaal.

27

Fietstocht br. Frans Br. Frans, de jongste Broeder van Liefde in Nederland, heeft in juni een fietstocht gemaakt, die tevens een sponsortocht was voor het psychiatrisch centrum “Renceng Mose”, Indonesisch voor “Onze vrienden”. Br. Frans genoot elke dag van een heerlijke fietstocht, de warme ontvangst op zijn logeeradressen en de prachtige omgeving. Een bijzonder moment was in Zaltbommel, waar hij deelnam aan de eucharistie. Tot zijn verbazing sprak de dienstdoende Pater Franciscaan, die vóór de mis voor een veilig plaatsje voor de fiets en bagage had gezorgd, een voorbede uit voor br. Frans en zijn sponsoractie. Na de communie werd br. Frans door hem uitgenodigd om vanaf de lezenaar aan de medegelovigen uitleg te geven over Renceng Mose. Verschillende mensen, waaronder de pater, vroegen hem zelfs hoe ze konden doneren.

Br. Frans klaar voor een proefdagje

Br. Frans haalde met zijn 356 km in 5 dagen € 397,- op voor medicijnen en therapie voor onze vrienden in Indonesië: de psychiatrische patiënten van Renceng Mose, zodat ze na hun opname weer kunnen integreren in de samenleving op Flores. 28

Actie Wonosobo Collecte's, maandelijkse donaties, emballagebonnetjes, sponsoring van een pelgrimstocht, grote giften, kaarten voor het goede doel ... dit heeft er allemaal aan bijgedragen dat we het streefbedrag van € 84.000,- voor onze actie Wonosobo hebben bereikt. Wat een goed nieuws!!! Eind van dit jaar bestaat de Don Bosco Residential School 60 jaar. Een mooier cadeau kunnen we ze vanuit Nederland, samen met Wilde Ganzen, niet aanbieden: nieuwe daken op de school en het internaat zodat kwaliteitsvol onderwijs ook in de toekomst mogelijk blijft. Dat gun je deze kinderen toch?

Leerlingen van de Don Bosco Residential School

Afscheid Hélène Fracarita-medewerkster Hélène Verberne heeft aangegeven met vervroegd pensioen te willen gaan. Zij gaat genieten van meer vrije tijd én haar kleinkinderen. Een begrijpelijke keuze! Wij danken Hélène voor haar inzet voor Fracarita en vinden het fijn dat ze ons nog wil helpen bij het organiseren van onze jaarlijkse Fracaritadag. Om alvast te noteren Fracaritadag: vrijdag 2 oktober. Meer info volgt. 29

Tot slot

Ons geloof wordt gesterkt Door br. Wout Lips, gedelegeerde voor Nederland

U

vraagt zich natuurlijk af waar die stalen balk naar toe gaat. Die wordt binnen gebracht in onze kleine huiskapel. Onze huiskapel moest worden uitgebreid omdat de kapel in het voormalige broederhuis (nu verpleeghuis Eikenburg) komt te vervallen. De kapel van het verpleeghuis Eikenburg zal worden omgebouwd voor andere doeleinden. Om onze huiskapel groter te maken moest er een muur verzet worden en deze muur was een draagmuur, vandaar die ijzeren balk. Door deze uitbreiding kan ook het mooie orgeltje weer geplaatst worden. Al deze activiteiten zijn begonnen rond de 25ste mei en na enkele stoffige weken, gedril en geklop begint alles weer z’n plaats te krijgen. Alles is weer geverfd en ook een nieuwe vloer, kunnen we

30

de komende week de Heer weer loven, prijzen en danken onder het genot van orgelklanken. Dank zij de vakkundigheid van Boerekamp ziet er alles weer uitstekend uit. Door deze kleine uitbreiding is onze recreatie iets kleiner geworden maar wel veel gezelliger. Doordat er straks geen kapel meer is in het verpleeghuis zullen de bewoners die naar onze huiskapel willen komen via de buitendeur van de recreatie naar binnen komen zonder trappen. De trappen zijn vervangen door een soort opritje voor rolstoelen en rollators zodat iedereen toch een gemakkelijke toegang heeft tot ons Heer. Met vriendelijke groeten, Br. Wout

Vele handen maken licht werk

31

De redactie van Kort Nieuws bestaat uit: Br. Veron Raes, Provinciale Overste, eindredactie Br. Frans van de Sande Arie Trum Hermien Staals

Kort Nieuws is een periodieke uitgave van de Broeders van Liefde in Nederland. De redactie is te bereiken via: Kort Nieuws, Broeders van Liefde Aalsterweg 289, 5644 RE EINDHOVEN Tel.: 040-2141600 Mail: [email protected] Het blad is ook te lezen op internet: www.broedersvanliefde.com 32