Digitaal nieuwsblad van de S.K.G.V. Digitale versie 58e jaargang no. 2
FEBRUARI 2014
________________________________________________________________ Bestuur SKGV : J.M.D. Zwakman, tel. 035 – 60 23 274 : A.v.Veldhuijzen, De Brink 106, 3703 AT Zeist
[email protected] Penningmeester : H.v.Zanten,
[email protected] Lid : T.v.Veldhuijzen, Veenendaal Lid a.i. : Bob Lagerweij, Achterveld Redaktie Schutter :
[email protected] site: www.skgv.nl Voorzitter Secretaris
De Schutter 2014-II Verslag van de Bestuurderswedstrijd en alweer de eerste Jeugduitwisselingswedstrijd. Het programma 2014 en tenslotte voor de liefhebber wat wedstrijden in de regio. Indien u uw vereniging op deze plaats ook eens voor het voetlicht wilt halen, wel, lever gegevens aan, foto’s, smakelijke details enz. De redaktie verzint er wel een verhaal bij. Z.
Mededelingen Bestuur De kaarten voor de Postwedstrijden KKG en KKP vóór 1 maart 2014 gaarne geteld en wel inleveren bij respektievelijk Teus van Veldhuijzen en Ad Verbeek.
PROGRAMMA
REGIO MIDDEN-VELUWE EO
2014
28 februari 2014
vrijdag
Jeugd te Barneveld
25 maart 2014
dinsdag
Finale Valleicup KKP B’veld
28 maart 2014
vrijdag
Jeugd te Driebergen
11 april 2014
vrijdag
Jeugd te Veenendaal
15 april 2014
dinsdag
Finale Valleicup KKG Barneveld
13 mei 2014
dinsdag
Valleicup KKK te Barneveld
20 mei 2014
dinsdag
Voorjaarsvergadering Achterveld
23 mei 2014
vrijdag
Jeugd te Hoevelaken
13 juni 2014
vrijdag
Jeugd te Putten
27 juni 2014
vrijdag
bbq Jeugd te Scherpenzeel
18 oktober 2014
zaterdag
Jeugddag te Barneveld 1
18 november 2014
dinsdag
Najaarsvergadering Achterveld
26 november 2014
woensdag
Finale KKP te Scherpenzeel
dinsdag
Cup liggend te Otterlo
3 februari 2015
Valleicup liggend te Otterlo. Om 20.00 uur heette de penningmeester van WTO, Hans Luiten, alle aanwezigen van harte welkom. Het was duidelijk te zien aan het aantal deelnemers dat 20.00 uur nog wat vroeg was. Er waren op dat tijdstip 6 verenigingen aanwezig. De spelregels eerst nog eens uitgelegd. Eén proefkaart met 5 schoten, en 2 wedstrijdkaarten met ieder 5 schoten. De proefkaart wordt door de schutter zelf opgezet. Na het verschieten daarvan werd het opzetten van de wedstrijdkaarten verzorgd door leden van WTO. De schutter kon blijven liggen. Langzaam druppelden er nog drie verenigingen binnen. Totaal hebben negen schietverenigingen meegedaan, hetzelfde aantal als vorig jaar (én vele jaren daarvoor). Het zijn ook steeds dezelfde verenigingen, maar de sfeer op deze avond was weer geweldig.
Er werd druk gediscusseerd, over van alles en nog wat. Om kwart over tien was de uitslag bekend. De voorzitter van de SKGV, onze onvolprezen Hans Zwakman, wist zoals gebruikelijk een en ander weer mooi te vertellen. De wisselbeker was nog niet aanwezig. De winnaar van vorig jaar, sv Neerlandia, kon er nog steeds geen afstand van doen, zozeer koesterden zij deze trofee. Ach ja, vergane glorie zullen we maar zeggen. Toch beloofden de mannen van sv Neerlandia om de wisselbeker op tijd terug te bezorgen. 2015 Nog even een eervolle vermelding voor Dirk Slagter. Hij is 4 maanden op missie geweest en heeft niet kunnen oefenen. Toch 99 punten. Voorwaar een prestatie die genoemd mag worden. In 2015 is de SKGV liggende cup op dinsdag 3 februari, zoals gebruikelijk in Otterlo. Hans Luiten WTO 2
DK militair geweer te Driebergen. Het hoeft geen betoog dat u allen de nieuwe banen van Driebergen kent. Dat kan ook niet anders na de groots opgezette opening vorig jaar, waar u allen in grote getale blijk hebt gegeven van uw zeer gewaardeerde belangstelling. Zeker omdat staats-secretaris Teeven hoogst persoonlijk uitgebreid uit de doeken kwam doen welke enerverende en nimmer aflatende maatregelen hij had genomen om misdrijf met illegale wapens te voorkomen. Hij kon zich helemaal in de schietverenigingen inleven daar hij, zoals hij zelfs trots beweerde ook ‘wapendrager’ was geweest. Een proeve van bekwaamheid kon er weliswaar niet af, om de eenvoudige reden dat – zoals iedere recht geaarde sportschutter weet - het dragen alleen van een schietwapen niet voldoende is om er ook daadwerkelijk mee te kunnen schieten, zoals de praktijk op dat niveau helaas maar al te dikwijls uitwijst. Maar goed, dit terzijde, we hebben belangrijkere dingen te bespreken. Ook de KNSA heeft de nieuwe banen ontdekt, haar eerste serie en eerste tien en de DTC’s van Distrikt 2 zijn er dan ook direkt bij, om hier AK’s, DK’s en – als alles goed draait - ook NK’s te organiseren. De eerste ervaring is dat de organisatie best wil lukken, maar dat er wel veel vrijwilligerswerk bij komt kijken. We weten het, we weten het……. En zelfs de DTC –GKG was het gelukt om de afgelopen maand enige DK’s te doen houden. ‘Lucht’ was hem al voor geweest met een AK, en de referenties van de collega waren goed. Eerst ‘standaard geweer’ en begin februari ‘militair geweer’. Standaard geweer is gemakkelijk, de regels zijn duidelijk, en dat geeft geen discussie. Militair geweer ligt wat ingewikkelder. Er zijn zoveel soorten en onderdelen in omloop, dat het haast niet meer doenlijk is om een origineel van een ‘bewerkte’ of een ‘sportmodel’ te onderscheiden. Hier een schitterend voorbeeld. Standaard geweer? Geen probleem mits niet zwaarder dan 5,5 kg. Het is een Kongsberg M95 F1 in het kaliber 7,62 x 51mm. Er zijn twee versies. De reguliere uitvoering M59. Deze is in 1959 geïntroduceerd in het kaliber .30-06 in het Zweedse leger, en de hier afgebeelde M59 F1.
De M59, kaliber .30-06 mag gebruikt worden in de discipline ‘veteranen geweer’, zelfs met origineel diopter. De versie M59 F1, kaliber 7,62 x 51mm mag echter niet gebruikt worden voor ‘veteranen geweer’ ( > 1960), echter weer wel bij ‘militair geweer’. Hij is immers na 1960 in gebruik geweest bij een legereenheid; men oordele zelf: ‘Først i 1964 approberte Forsvars-departementet våpenet i kaliber 7,62x51mm (.308) som M/59F1. En det våpen ble produsert i dette kaliberet i 1964/1965’. Begrijpt u de problemen bij de geweerkeuring? Let op, komt er straks ook weer een aandraven met een kunststof diopter (dat mag weer niet, is niet origineel), of met een Chinees geweer uit de tijd van de Kwo Min Tang ( 國民黨). Op ons DK kwam dat soort problemen niet voor, alleen een schutter met een SIG met een diafragma in het diopter. In Zwitserland verboden bij militair geweer ‘tenzij het een wedstrijd 3
betreft’. Niet dat het veel uitmaakte voor z’n schotbeeld, maar dat lag niet zozeer aan het geweer of de specifieke viziering. De wedstrijd werd redelijk bezocht, vrijwel gelijk aan die van vorig jaar. Alle deelname aan de DK’s wordt de laatste jaren echter minder. Maar er werd wel goed geschoten. De hoogste schutter Henri Maasbach, sv Keizer Karel, met 285 punten. Bijzonderheid: hij schiet met een M15 van dertien in het dozijn, dus zonder allerlei fratsen enz. Kortom, het ligt nog steeds niet ‘aan het geweer’.
de gestrenge doch rechtvaardige baancommandant
de laatste serie
Een ding waren de schutters het unaniem over eens, de banen zijn voortreffelijk. En de DTC voegde daar besmuikt aan toe, dat zulks ook geheel van de organisatie gezegd kon worden.
Sigaar uit de Oude Doos.
1923
1989
In een vorige Schutter had ik u al eens informatie gevraagd over een schietbaan die op een oude stafkaart nabij de Pyramide van Austerlitz is aangegeven. Uit de talloze reacties is wel het een en ander naar voren gekomen. In 1887 is de pyramide inclusief aanpalende gronden in bezit gekomen van de toenmalige burgemeester van Woudenberg, jonkheer J.B.de Beaufort. Deze liet de vervallen en ingezakte pyramide rond 1894 restaureren. Aan de weg wordt ook een uitspanning gebouwd; in het bos wordt een schietbaan van 150 meter aangelegd.
Op de oude stafkaart van 1871, herzien in 1905, wordt de baan als een dood lopend bospad aangegeven, zonder de aanduiding ‘schietbaan’. Pas in 1923 verschijnt de baan echt op de kaart.
4
Rond 1900 werden de schietbanen, meestal over een lengte van 200 meter, uitgevoerd met wallen aan weerszijden en een forse kogelvanger aan het eind. Onderweg twee of drie houten schietpoorten voor afwijkende kogels. Deze schietbaan is echter in een flauwe helling uitgegraven, net als de oude buitenbaan op de Goudsberg in Lunteren. En misschien dat er dan, net als in Lunteren geen poorten vereist werden. Op de stafkaart van 1989 is de plaats van de baan nog steeds aangegeven als een slenk in het terrein; reden om eens polsend ter plekke ‘n kijkje te gaan nemen, op een rustige dag, dat wel. De hier en daar uitzakkende pyramide staat immers weer ruim in de belangstelling.
de dicht begroeide toegang tot de baan
en aan het eind nog de oude kogelvanger
En grote verrassing, de baan is er nog steeds! Net vóór de parkeerplaats strekt zich naar rechts een merkwaardige geul uit in het bos. Aan het begin belemmert weliswaar een bult tuinafval – cultuurbarbaren – het zicht en de doortocht, misschien om al te nieuwsgierigen de doorgang te beletten? Maar omlopend strekt daarachter de originele baan zich nog steeds over de volle afstand ongeschonden steeds dieper in de helling uit. Aan het eind de forse kogelvanger; en daar zullen best nog oude kogels te vinden zijn, ook van het eerste ‘sport’geweer rond die eeuwwisseling, de Baumont, 11 mm. Waar de baan voor gebruikt is, en door wie? De schutters van Driebergen zullen het niet geweest zijn. Hoewel reeds op 16 maart 1900 als weerbaarheidsvereeniging opgericht, duurde het toch, na een ingeslapen periode ruim 13 jaar alvorens men daar aan een eigen 200 meter schietbaan begon te denken. Misschien kwamen in die tijd de meer welgestelde gasten zich hier een dagje ontspannen; een dagje uit met ’t paardenspan, of zelfs de eerste auto in ‘Hotel de Piramide’ zoals de uitspanning rond 1900 heette, om de stenen obelisk uit 1894 op de pyramide bewonderen. Daarna ter aangename verpozing na de vermoeiende klauterpartij de dames, lang gerokt met hoedje en parasolletje, op het terras gezellig aan de theeklets; de heren intussen ontspannen het bos in, ‘n jolige strohoed voor de gelegenheid, om een rondje schieten ter verhoging van de toentertijd nog zo zeer gewaardeerde ’s-lands weerbaarheid. Het was immers nog niet zo heel lang geleden dat koning Willem III in zijn troonrede van 17 september 1866 de volgende gedenkwaardige woorden gesproken had: [ …] ‘Het doel van ons streven is , dat elk Nederlander weder ten allen tijde strijdvaardig zij , en daaronder verstaan wij , dat elk Nederlander zijn wapen niet alleen wete te dragen , maar dat hij het ook met vrucht wete te gebruiken , en het laatste kan alleen door langdurige oefening verkregen worden. 5
Bedenkt! dat hoe krachtiger wij onze nationale onafhankelijkheid kunnen handhaven , hoe minder gevaar wij loopen , dat men haar zal aanranden ; want het is eene onloochenbare waarheid , dat men een ongewapend man eerder aanvalt dan een gewapend’ [...] Maar die ferme taal dateerde dan ook uit de tijd dat de boten van hout en de kerels van staal waren. Tegenwoordig zijn de boten van staal ….
hoewel …. de dames gingen toch ook maar gezellig even schieten! Van de fotograaf is nooit meer iets vernomen.
In Memoriam Gerard Achterberg, Driebergen. Op 4 februari 2014 overleed ons erelid en drager van de gouden speld van verdienste op 81jarige leeftijd. In 1954 werd Gerard lid van de Schietvereniging Driebergen-Rijsenburg. Dat is dit jaar dan precies 60 jaar geleden. Gerard legde zich vooral toe op het schieten met klein kaliber geweer. Hierin was hij zeker geen onverdienstelijk schutter. Hij was ook altijd van de partij als er geschoten werd met groot kaliber geweer. Als vereniging hadden we een aantal Garands in bruikleen van defensie waar we regelmatig mee schoten op de 100 meter baan van Neerlandia in Ede, en waar jaarlijks de traditionele eindwedstrijden mee geschoten werd. Het wachten op het openen van de banen bij Neerlandia was nooit zo vervelend. Gerard als grage verteller kwam altijd wel met een fraai verhaal. Ik herinner me Gerard vooral van de woensdagavonden waar hij in zijn groene legertrui als klein kaliber pistoolschutter actief was. Hij had altijd wel wat wetenswaardigheden uit het verleden te vertellen, of kwam op de proppen met een stukje historie uit de gemeente archieven. In al die jaren hebben wij als vereniging Gerard leren kennen als iemand waar je altijd een beroep op kon doen. Het is te veel om alle wapenfeiten op te noemen daarom beperk ik me tot enkele markante gebeurtenissen. Zo werd in de zomer van 1962 door een klein groepje leden een prachtige nieuwe het openingsschot op 3-12-69 elektrische 50 meter schietbaan aangelegd met hout uit de achterplaats van landgoed “Bornia”. Gerard dacht de elektrisch besturing uit en legde dit in de nieuwe schietaccommodatie ook zelf aan. In 1969 werd de nieuwe accommodatie geopend waar Gerard veel aan heeft bijgedragen. Voor de opening, op woensdag 3 december 1969, werd door hem een mini kanon geregeld waarmee de commissaris van de koningin het openingsschot loste. 6
Niet alleen als schietend lid maar ook als bestuurslid heeft Gerard jarenlang zijn steentje bijgedragen. Hij was een bestuurslid met een heldere onderbouwde mening en was zeer duidelijk aanwezig. Naast de schietvereniging was Gerard een man met vele hobby’s en interesses. Zo was hij zendamateur, schilder, tekenaar, had belangstelling voor de natuur en was altijd met geschiedenis, historie en kaarten bezig. Als vereniging profiteerden we daar ook van. Hij was de historische vraagbaak als het om feiten en gebeurtenissen uit het verleden van onze vereniging ging. Bij het jubileumboek ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de schietvereniging heeft Gerard schrijver Arie van der Gaag op bijzonder wijze bijgestaan met het aanleveren van ontbrekende gegevens. Vaak was hij in het gemeentearchief van Wijk bij Duurstede te vinden, waar ook het archief van de schietvergeheel rechts Gerard Achterberg, 1969 eniging is opgeslagen. Hieruit haalde hij historische informatie die hij dan minutieus in zijn eigen handschrift op papier zette.. Als tekenaar verzorgde hij de sfeervolle wintertekeningen die de omslag van het december-nummer van ons verenigingsblad “De Inslag” sierden. Zijn interesse voor de natuur, de geschiedenis en historie uitte zich ook in de vele wandeltochten die in de natuur werden uitgezet. Zelf begeleidde hij de wandeltochten van onze schietvereniging en onthaalde de wandelaars op allerlei verhalen en historische feiten over de plaatsen die gedurende de wandeltocht werden aangedaan. Op zijn vaardigheid in het slachten van allerlei wild werd ook nog wel eens een beroep gedaan. Vooral door winnaars bij de wildwedstrijden die de gelukkige bezitter waren geworden van wild en het slachten liever over lieten aan iemand met ervaring daarin. Wij zij blij Gerard als lid van onze vereniging en als mens te hebben leren kennen. Groot is de leegte die hij achterlaat, mooi zijn de herinneringen die blijven. Gert Beumer, sv Driebergen (foto’s uit het boek ‘Van Volksweerbaarheid tot Schietvereniging Driebergen-Rijsenburg)
Z 20 februari 2014
7
