profit versus non-profit

faces Faces is a magazine published by Asset | Accounting & Finance for student members, alumni, relations of Asset | Accounting & Finance, and other persons interested

Y. 1 4 | #. 04 |july 2013

finance watch A citizens’ counterweight to the financial lobby If we want this world to be sustainable then we need to think beyond the next earnings cycle or the next election and start with getting the rules right in finance

profit versus non-profit As much similarities as differences? This edition of Faces aims to give you some insight in the differences between hard-core, profit-focused, ‘Wall Street’-like companies and non-profit organizations, which are considered woolly by many

In addition: Interview with Holke Wierema, Executive Director Save the Children Interview with Jan Kimpen, CEO Universitair Medisch Centrum Utrecht

advertising

Dear reader,

‘Word of the Chairman’ written by my successor. Roel van de Ven, Laura van Zutphen, and I are concluding a year full of challenges, networking and personal development. Thanks to our members, the association is thriving in all respects. A special thanks goes out to our active members, who have been of great importance during the past academic year. You have put an enormous amount of effort in Asset | Accounting & Finance and together, we have made it another successful year, thank you! With Roel van de Ven, Laura van Zutphen and I being discharged this August, I am confident that Asset | Accounting & Finance will in great hands with our successors, Coen Tomesen, Lars Smits and Inge Maas, and our current colleague board members Kim Claassen, Ruben Tax and Lieke Jessen. Next year, Asset | Accounting & Finance celebrates its fifteenth birthday with her third lustrum from March 28 to April 6. I would like to take this opportunity to wish the board all the best for the lustrum year and the Lustrum Committee with the organization of this week. This promises to be a year to never forget. I hope you all do well at your exams and I wish you a pleasant and sunny holiday. Enjoy!

3 Introduction

Everyone knows the saying ‘all good things come to an end’. This saying applies to me personally: my board year is about to come to an end and accordingly, this will be the last ‘Words of the Chairman’ on my behalf. Fortunately, for Faces this is just the final edition of volume 14, which is themed profit vs. non-profit. Profit and non-profit organizations differ in various ways. Should a company strive for profit at all cost, or should it consider more factors to be successful? Are non-profit organizations more prosperous in other respects? Who are the stakeholders of these organizations and what do they value in a company? Asset | Accounting & Finance is a non-profit organization, which means all monies collected have to be spent on activities organized for our members. Every year, Asset | Accounting & Finance strives to break-even by means of the events organized. Over the past months several activities have taken place. On April 23, Asset | Business Economics organized BEwust for the first time, an event that focused primarily on second and third year students. During this event alumni elaborated on their work experience to give students a better perspective of the directions the study Business Economics offers. For the very first time, Asset | Accounting & Finance organized the Investment Night on May 2. The event took place in Klasse Theater and was a great success with over one hundred participants. The Investment Night provided students with insights into the influence of the financial crisis on investor behaviour, investment opportunities and investing in practice. Since it was an interactive evening, the possibility existed to ask questions to our speakers and to talk with our partners. On May 3, the first edition of the FAN Soccer Tournament, organized by Asset | Accounting & Finance, took

place. During this tournament, all financial study associations in the Netherlands allied to the ‘Financial Association Netherlands’ competed in soccer matches to find out which city has the best soccer talents. Next to the organization of several activities, study association Asset | Accounting & Finance plays a very important supporting role to fulfill the desires of all students studying in the fields of accountancy, controlling, finance and investment theory. By offering study-related as well as career oriented activities, Asset | Accounting & Finance combines theory of the study with the practice of business. Furthermore, Asset | Accounting & Finance fulfils a supporting role at the study by publishing guidelines, organizing guest lectures and information sessions. Next to that, the association tries to fulfill an intermediary role between students and business. So if you are looking for vacancies or internships visit: www.Asset-AccountingFinance.nl/Career_Portal. Moreover, active membership of Asset | Accounting & Finance has a lot to offer, like social drinks, networking and personal development are just a few of the many things. Explore student life and become active! For more information, you can stop by at our offices (E.106, E.107 and E.108) or send an e-mail to [email protected]. With the academic year about to come to an end, the next edition of Faces will include a

On behalf of the board, Sander Verberne Chairman Asset | Accounting & Finance

INTRODUCTION words from the chairman

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 3

INDEX

Collaborators: Drs. E. Steeghs RA, Prof.dr. J.L.L. Kimpen, Drs. R. van Aart CFA, Drs. H.S.M. Wierema, Dhr. G. Ford LLM, Dr. M. Van Tuijl, Mw. G. Ergül MSc, Prof.dr. R. Dassen MBA, Dhr. L. ten Siethoff, ZoZuidAs, Dr. ir. L.J.H. Janssen, Prof.dr. P.R.J. Hoebink, Mw. S. Kuppens, Dhr. J. Cerveny, Dhr. J. Brands, Dhr. J. Blonk, Dhr. M. Pott, Mw. drs. O. Asselbergs, Dhr. A.J.M. van Dijk BSc, Dhr. C. Tomesen BSc, Dhr. S.W. Verberne, Dhr. R.C.A. Tax Advertisements: ABAB, PWC, Asset Accounting & Finance, HLB Van Daal & Partners, FoedererDFK, Asset Accounting & Finance Career Portal, Govers, Wesselman, KPMG, Tilburg University RA Program, Ernst & Young, NIBC Contact details: Tilburg University, Room E106 P.O. Box 90153, 5000 LE Tilburg Telephone: 013 - 466 2662 [email protected] About Faces: Faces is a magazine published by Asset | Accounting & Finance for student members, alumni, relations of Asset | Accounting & Finance, and other persons interested. Nothing from this edition of Faces may be copied and/or made public using press, microfilm, photocopy, or whatever other means, without authorization from the board of Asset | Accounting & Finance.

FACES #. 04 july 2013

Editorial

ARTICLES

Finance watch Pros and cons of ‘Tobin Tax’

Interviews

Holke Wierema Jan Kimpen Eric Steeghs

COLUMNS

Column Finance G. Ergül Column Accountancy R. Dassen Column Van Tuijl

CONTRIBUTIONS Opinion Prijspaleis Opinion Sjoerd de Ploert Stock exchange Facts Business for dummies Face 2 face Campus life Overview activities Message from abroad

5 Summary

Chief Editor Martin Pott Copy Editor Mark van Wijgerden Editors Luc Hoffmans, Richard van den Meijdenberg, Paul Piters, Camiel Rietbergen, Tessa van Rijn Layout Mark Koevoets Printing Orangebook almanakken&verenigingsbladen, www.orangebook.nl, [email protected] ISSN 1566-225X Circulation 1675

7

32 36

9 17 29

14 22 42

13 21 26 39 41 45 47 48 50

On the internet: www.Asset-AccountingFinance.nl And on the main social network: www.facebook.com/AssetAF

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 5

32

EDITORIAL

pag.

FINANCE WATCH

A citizens’ counterweight to the financial lobby By G. Ford Article

Article

Pros & cons of ‘Tobin Tax’ As the Board member of Education, Rogier van Aart gives an introduction to the CFA Institute, in combination with an article on the Tobin tax by Nitin Mehta, CFA. P36 Interview

Holke Wierema Holke Wierema has long since worked in the NGO industry. He started out as an expatriate aid worker in Meso-America, after which he started to work for several Dutch NGOs. After a lengthy career at Cordaid, he became Executive Director of the international child rights organization Save the Children. This interview is about working at an NGO and social issues in the world. P9

had a long career at Dutch giant ABN AMRO Bank. This interview is about the sometimes troubled relationship with the Nederlandse Spoorwegen about the railroad problems, and several other aspects of the train railway network infrastructure. P29 Column

Finance Our new columnist Gülşan Ergül tells us about ESG-integrated organizations. P14 Column

Accounting About the dissapearing division between the profit- and non-profit sectors. P22 Column

Van Tuijl Dr. Van Tuijl reviews the deal between the municipality of Eindhoven and football club PSV Eindhoven. P42

Interview

Jan Kimpen Prof.dr. J.L.L. Kimpen is CEO and Chairman of the Executive Board of the Universitair Medisch Centrum Utrecht. This interview is about various aspects of the healthcare system of the Netherlands, such as specialization of procedures at specific hospitals. Professor Kimpen served a long career as professor and practicing pediatrician before becoming administrator. P17 Interview

Eric Steeghs Eric Steeghs has been working at ProRail for 4 years as the Chief Financial Officer. Before joining the board he

In ‘Business for Dummies’ in Faces 14.3 the website in the introduction was stated incorrectly. The correct URL is www.stagerecensies.nl

7 Contents

Finance Watch In this edition’s Flexroom, Greg Ford from Finance Watch tells us how they make finance serve society. P32

By the time you receive this issue of Faces, some of 
you will be at the end of their exams, and others will have already enjoyed a few weeks of their long-awaited and deserved vacation. As is the case with every end of an academic year, it is a milestone for a lot of people. Perhaps you have earned enough credits to get a positive binding study advice,
 and are allowed to stay at Tilburg University for the years to come. Or you might have finished your Bachelor’s program and will start your Master’s program in Tilburg, at another city in the Netherlands, or even abroad in the upcoming academic year. You might go on exchange to an exotic location to be able to enjoy the sunny weather a bit longer than is the case if you decide to stay in Tilburg. Finally, after a year of hard exams, an endless stream of assignments and the horror of a Master thesis, you could have earned your Master’s degree and will be looking
 for a job, or you will start working after the vacation is over. As you might have seen above, people in different situations have to make different choices. “Will I enroll for the Finance Master or the Accounting Master?” “Do I want to work at a large or a small firm?” “Am I going to look for
a job in business, or will I pursue an academic career?” “Am I going to apply for an exchange next year?” and so forth. Of course, more trivial questions such as “Where should I spend my summer vacation?” also arise. Endless people have endless choices and that’s what makes life interesting. In the past, some people have made decisions to deviate from the normal route and taken ‘a path less taken’ by applying for a job at a government agency or a charitable foundation. This edition of Faces aims to give you some insight in the differences between the hard-core, profit-focused, ‘Wall Street’-like companies, and the non-profit organizations, which are seen as woolly by many people. Some interesting people from both the corporate world, as well as the non-profit sector will express their opinion on both the pros and cons of the profit- and non-profit sector. It might make you more aware of the current ‘luxury’ position you have as a student: going out on a Thursday night and sleeping in the next day, following a few lectures a week, and sitting in the library for a couple of hours. Who knows, perhaps you decide to enjoy your life as a student a little longer, by deciding to pursue a second Bachelor or Master after finishing this one. On the other hand, it might make you be more aware of where you do want to work, and maybe even more important, where you don’t want to work. All I know is that change is inevitable, and it comes to us at key moments in life. Since I don’t want you to start your vacation with a sad feeling, I want to wish everyone an excellent vacation, with lots of parties, warm days, and, for the unlucky people, good re-exam results. Oh yeah... I almost forgot: enjoy this edition of Faces. Martin Pott Editor-in-Chief Faces

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 7

INTERVIEW Luc Hoffmans en Mark van Wijgerden zijn beiden bachelorstudent Bedrijfseconomie

holke wierema Save the Children is een organisatie die als doel heeft kindersterfte terug te dringen. In dit interview vertelt Holke Wierema, executive director van Save the Children, over het besturen van een liefdadigheidsinstelling

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 9

10 Interview

Kunt u wat over uzelf vertellen? Ik ben in 1980 afgestudeerd in Tilburg op een scriptie over arbeidsverhoudingen in het bankwezen, die later is gepubliceerd. Tijdens mijn studie werkte ik al voor de AMRO bank, de voorloper van ABN AMRO. Het was in die tijd was het vrij normaal om na de middelbare school te gaan werken. Ook was ik al bezig met ontwikkelingsproblematiek: met vakken als ontwikkelingseconomie en ontwikkelingssociologie. Na mijn studie wilde ik graag in het buitenland gaan werken. Uiteindelijk ben ik in Nicaragua terechtgekomen in een programma voor training en opleiding in de landbouwsector. De deelnemers kwamen uit de boerensector, uit staatsinstellingen zoals het ministerie van landbouw en uit andere landen in de regio, zoals Honduras en Guatemala. Nadat ik in Nijmegen gepromoveerd was op transitie en kadervorming in de landbouw van Nicaragua ben ik voor Cebemo gaan werken, wat later opging in Cordaid. Daar werd ik verantwoordelijk voor Latijns-Amerika, waarmee we 1200 ontwikkelingsprogramma’s van allerlei nietgouvermentele organisaties (NGO’s) verzorgden. Dat ging om vijftig tot zeventig miljoen gulden per jaar. Daarna ben ik bij Save the Children terecht gekomen, waar ik sinds 2003 directeur ben. Hoe vindt u het werken bij een non-profitorganisatie? Alhoewel winst voor Save the Children uiteraard geen doelstelling is, lijkt de structuur van de organisatie in veel opzichten wel op die van een organisatie met winstoogmerk. Mensen hebben dit vaak niet door, maar zonder professionaliteit, ondernemerschap en een stabiele resultaatrekening is het niet mogelijk om kinderen te helpen. In deze organisatie werken 36 mensen die ook graag inkomenszekerheid willen hebben. Zelf vergelijk ik het wel eens met een ingenieursbedrijf, waar je aan de ene kant moet zorgen dat je opdrachten en geld bin-

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 10

nenhaalt en aan de andere kant het geld op een goede manier moet besteden. Het werk is erg leuk, maar het is niet altijd makkelijk. Vanuit Nederland hebben wij ons sterk gefocust op fragiele staten: landen met oorlog(sverleden), landen met een slechte governance en landen waar het onveilig is. Het feit dat je in die landen kinderen kunt helpen die het erg moeilijk hebben is een belangrijke motivatie. Dat betekent dat je in die landen als organisatie echt iets kunt betekenen. Voorheen had ik een redelijk belangrijke functie bij een commerciële bank. Toch ben ik naar een ontwikkelingsland gegaan en daar heb ik nooit spijt van gehad. Het is iets waar je voor kiest, omdat je niet alleen geld belangrijk vindt, maar ook je steentje wilt bijdragen aan een betere wereld. De omstandigheden waaronder je moet werken zijn niet makkelijk. Enerzijds omdat er door de buitenwereld vaak kritisch naar gekeken wordt, anderzijds omdat je in landen opereert waarin mensen weinig hebben en je met weinig middelen en onder moeilijke omstandigheden iets op moet bouwen. Daarbinnen moet je ook kijken hoe de organisatie daarin zijn plaats krijgt en houdt. Dat is toch wel de uitdaging. De hoeveelheid middelen die in Nederland beschikbaar komt wordt de komende jaren steeds minder. Het vorige kabinet verlaagde de ontwikkelingshulp met een miljard en nu wordt het opnieuw verlaagd. Heeft de Save the Children bijzondere balansposten? Onze balans heeft een bestemmingsreserve met geld dat we al ontvangen hebben voor lopende projecten. Daarnaast hebben we aan de vermogenskant een continuïteitsreserve. Dankzij deze reserve kan het bedrijf altijd een jaar lang blijven bestaan mochten er problemen ontstaan met het binnenhalen van geld. De activa zijn minimaal, aangezien we een goedkope organisatie zijn. Het beeld dat veel mensen hebben over dure organisaties met luxe kantoren is on-

juist; wij hebben bijvoorbeeld alleen tweedehands meubels. Wat vindt u van de inkomens van directeuren van andere goede doelen die vaak 100.000 of meer bedragen? Veel goede doelen zijn grote organisaties waar vaak meer dan honderd mensen werken. Om zo’n organisatie efficiënt aan te sturen heb je goede mensen nodig en die moet je ook naar behoren betalen, dan is dit salaris niet onredelijk. In het bedrijfsleven zouden ze veelal meer kunnen verdienen. Hoe ziet het verdienmodel van Save the Childeren eruit? Aan de ene kant hebben we ongeveer 50.000 donateurs. Zij geven ons elke maand een bedrag waarvan ze verwachten dat wij er iets goeds mee doen. Dat geld hebben we ook nodig om subsidies te kunnen krijgen: de overheid of de Europese Unie verlangt namelijk een bepaalde hoeveelheid eigen middelen. Hierdoor kan met de vijf euro die we van een donateur krijgen misschien wel vijftig euro aangewend worden om ontwikkelingswerk te doen. Daarnaast is er het Centraal Bureau Fondsenwerving, welke kijkt naar de governance, de wijze, kosten en methoden van fondsenwerving en de manier waarop je de doelstelling van de organisatie haalt. Als je hier niet aan voldoet krijg je problemen met je donateurs of je financiers. Ook ontvangen we geld van de Postcodeloterij. Zij zijn een hele fijne financier, aangezien we dat geld mogen gebruiken om de organisatie op te bouwen. Eens in de vijf jaar controleren ze of dit efficiënt gebeurt. Verder bemoeien ze zich er niet veel mee; ze stimuleren onze creativiteit en innovativiteit. Verder hebben we te maken met ISO 9001, dit is een certificering voor je systemen en processen. Je moet een bepaalde kwaliteit kunnen garanderen en veel financiers eisen tegenwoordig dat je de ISO-richtlijnen hanteert. Het verdienmodel is op deze manier op verschillende poten in elkaar gebouwd. De particuliere geldstroom bestaat uit diverse compo-

“

De hoeveelheid middelen die in Nederland beschikbaar is wordt steeds minder: Het vorige kabinet verlaagde de ontwikkelingshulp met een miljard en nu wordt het opnieuw verlaagd

nenten. Binnen die componenten heb je te maken met geoormerkt en ongeoormerkt geld. Geoormerkt geld is geld waarbij vooraf bepaald is aan welk project dit mag worden besteed, bij ongeoormerkt geld mogen we dat zelf bepalen. Dit geld kan bijvoorbeeld ook worden gebruikt voor de kosten van de organisatie, er zit immers een organisatie achter die een bepaalde betrouwbaarheid uitstraalt. Werkt Save the Children veel samen met andere goede doelen? Het ligt een beetje aan de situatie. Wij werken veel samen met ons eigen internationale samenwerkingsverband, Save the Children International.

Aan de opvang van Syrische vluchtelingen werken bijvoorbeeld ook de lokale afdelingen van Noorwegen, Denemarken en het Verenigd Koninkrijk. Daarnaast werken we samen met andere NGO’s, bijvoorbeeld met CARE of via de Samenwerkende Hulporganisaties (SHO). SHO is een samenwerkingsverband, gericht op samen werven van fondsen voor de hulpverlening. Op locatie vinden de samenwerkingsverbanden vooral plaats in een cluster, die worden georganiseerd door de noodhulpafdeling van de Verenigde Naties, de OCHA. Die zorgt bijvoorbeeld dat iedereen die wat met onderwijs doet eerst bij elkaar gaat

“

zitten en dat dan het werk verdeeld wordt. Dat doen we ter plekke, niet in Nederland. Zo heeft alles, bijvoorbeeld de watervoorziening en woningbouw, een eigen cluster. Een andere vorm van samenwerking is zichtbaar in Afghanistan, onder de naam Dutch Consortium for Uruzgan. Save the Children is daar bezig met de opbouw van basisonderwijs speciaal voor meisjes. We werken daar samen met HealthNet TPO voor geestelijke gezondheidszorg, Cordaid voor agrarische ontwikkeling en activiteiten, DCA-VET voor veeteelt en ZOA voor opbouw van gemeenschappen. Door met anderen samen te werken kunnen we een multi-

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 11

sectoriale aanpak toepassen. Hierdoor kan iedereen vanuit zijn eigen kerncompetenties een bijdrage leveren aan de opbouw van die samenleving. Kindersterfte is een basisthema voor Save the Children. Als kindersterfte afneemt, zijn er meer monden om te voeden, en in de meeste van die landen zijn er al voedseltekorten. Dit levert toch andere of nieuwe problemen op? Kinderen hebben traditioneel gezien een functie van zekerheid; er kan iemand voor je zorgen als je oud bent. In Nederland hebben wij ook een periode gekend met hoge bevolkingsgroei en hoge kindersterfte. Op het moment dat we een beter inkomen kregen en er economische groei kwam, ging de bevolkingsgroei omlaag. Er zijn meer dan een miljard mensen die minder dan het bestaansminimum van $ 1,25 per dag verdienen. In veel regio’s zien we economische groei zich voordoen, al blijven we daar wel zitten met een verdelingsvraagstuk. Kijkende naar de gezondheidsdoelstelling zie je dat er met de komst van de Milleniumdoelen belangrijke sprongen zijn gemaakt wat betreft het terugdringen van kindersterfte. Het probleem is evenwel nog niet opgelost: er sterven 7 tot 8 miljoen kinderen per jaar, waarvan het overgrote deel onnodig. Ik denk dat de mogelijkheden om de wereldbevolking te voeden nog lang niet uitgeput zijn. Er zijn ook bedrijven mee bezig, zoals DSM. Zij zijn bezig met veredelingsprogramma’s, waardoor ze voedsel kunnen verrijken. Als je dat kan combineren met een eenvoudigere voedselproductie, dan kan de kwaliteit van het voedsel in landen als India aanzienlijk worden verbeterd. Een uitdaging voor de komende generatie is denk ik het verdelingsvraagstuk, de druk op de grondstoffen en de druk op het hele systeem. Die discussie is een jaar of veertig geleden met de Club van Rome in gang gezet. Dat is een particulier initiatief van wetenschappers die hun bezorgheid over de toekomst van de aarde hebben geuit en helpen problemen FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 12

“

Een persoonlijke noot is dat het internationale werk mooi en belangrijk is en dat het je enorm verrijkt: Je komt vaak veel bescheidener terug dan dat je bent weggegaan

“

proberen op te lossen. Er zijn natuurlijk al wel stappen gezet, maar er moet nu een ontwikkeling komen die dat nog meer gaat verzilveren. Wat is het alternatief voor kinderarbeid? Het alternatief is dat kinderen naar school gaan, daar horen ze thuis. Slechts vijftig, zestig jaar geleden was het nog heel gebruikelijk in Nederland dat kinderen van een jaar of veertien gingen werken. We hebben dat stap voor stap veranderd. In landen waar we het systeem nog moeten opbouwen zal dat ook stap voor stap moeten gebeuren. Het begint bij de bedrijven, die erop moeten toezien dat ze hun werknemers voldoende betalen zodat die hun kinderen niet hoeven te laten werken. De consumentenprijzen in onze winkels stijgen en er moeten eerlijke handelsverhoudingen in de wereld komen. Op het moment dat wij allerlei belastingroutes creëren waardoor het niet meer nodig is om belastingen af te dragen in de landen waar de productie plaatsvindt, wordt het voor landen heel moeilijk om onderwijsstelsels te betalen. Is er voor ieder kind waarvoor u zorgt dat het naar school kan een schoolbank beschikbaar? Wij willen voor elkaar krijgen dat mensen ervoor gaan zorgen dat kinderen naar school kunnen. Dit houdt in dat wanneer er nog geen school is, die eerst gebouwd gaat worden. In Afghanistan verzorgen we bijvoorbeeld scholenbouw met lokale aannemers. De gemeenschappen bouwen dan zelf de scholen, waardoor de school echt een vrucht is van hun eigen werk. Dat moet wel groeien, jarenlang er mee bezig zijn, en dat gaat soms ook fout. Op basis van de dingen die goed gaan, zijn er mensen die zeggen: “dat wil ik ook!” Ook praten we met de overheden, bijvoorbeeld over het verbeteren van de kwaliteit van de scholen. Uiteindelijk moet het vanuit de mensen zelf komen. Met onze organisatie kunnen we een heleboel ondersteunen, financieren en evalueren. Hiermee hebben we zoveel vertrouwen opge-

wekt dat er altijd financiers bereid zijn geld te geven. Hoe ziet u de toekomst van ontwikkelingssamenwerking? In mijn ogen is een belangrijke verandering dat de landen zelf in toenemende mate verantwoordelijkheid kunnen en willen nemen, dat ze inkomsten krijgen en mee gaan draaien in de economie. Dit betekent dat we een andere internationale samenwerking krijgen, maar ook dat de visie op kinderrechten verandert. Daar blijven wij ons mee bezig houden. Een ander belangrijk punt is dat we in de financieringsstructuur van onze inkomstenstroom moeten kijken waar de haalbaarheid zit en dat onze dienstverlenging daar op moet worden aangepast. Dit houdt in dat we bijvoorbeeld ook advies en ondersteuning gaan doen. Wereldwijd zijn we vooral in de BRICS-landen nog echt aan het ontwikkelen. In een oudere samenleving, zoals die van Westerse landen, zit minder dynamiek dan in een jongere die vanuit een moeilijke situatie naar een verbeterpunt gaat. Wij zijn toch meer behoudend: we hebben het nu goed, dat willen we houden en vooral niet kwijtraken. We zitten alleen met het probleem dat we niet allemaal jong zijn en denken: “we gaan er nog een jaar of dertig à veertig tegenaan”. Gelukkig kunnen jullie (de jongere generaties, red.) dat wel. Wat zou u de huidige studenten willen meegeven? Als we goede governance, goede bedrijfsvoering en goede arbeidsverhoudingen uitdragen zal dit de nodige voordelen hebben en zijn we overal ter wereld welkom. Ik reis al een jaar of dertig de wereld rond en wij als Nederland zijn altijd overal welkom geweest. Ga er dus vooral mee door; je moet ook de sociale kant van het economische werk goed blijven zien. Een persoonlijke noot is dat het internationale werk mooi en belangrijk is en dat het je ook in je verdere carrière enorm verrijkt. Je komt vaak veel bescheidener terug dan dat je bent weggegaan.

Prijspaleis valt er een vergelijking te maken tussen banken en casino’s?

13 Opinion

Voor meer columns over het wel en wee op de ZuidAs ga je naar www.zozuidas.nl

Aan de muur hangen levensgrote klokken. Op iedere klok een andere tijd. In donkerblauw staat de stad eronder geschreven waar de tijd betrekking op heeft. New York, Tokyo, Amsterdam en natuurlijk Londen. De koersen van bedrijven, de prijzen van commodities en de FX-rates komen in hoog tempo voorbij op een groot zwart scherm. BUXL 135.3, Brent Spot 110.2, FTSE 3666.62, STXE 2247, GILT 120.6, T-Note 13-16.5, LIBOR 91.2. Onder het vier meter hoge plafond met systeemverlichting zitten tientallen onopvallende mannetjes en

een enkel vrouwtje naar hun schermen te staren. Een dealingroom. Twee kilometer verderop is de dealingroom van het Holland Casino Amsterdam. Daar zorgen gedimde spotjes ervoor dat pukkeltjes en een grauwe huidskleur, veroorzaakt door gebrek aan daglicht, minder opvallen. De muziek is gedimd en een charmante dame serveert drankjes. De vloer is bedekt met bordeauxrood tapijt en je wisselt je geld om in fiches. Een hele andere setting, maar de vergelijking gaat tussen banken en casino’s gaat toch wel op. Want, net als in casino’s is het de vraag in de dealingroom met hoeveel geld je de dag afsluit en net als bij de big boys in het casino staat er veel op het spel voor de traders in de dealingroom. Niet alleen zijn er enorme bedragen te winnen, ook zijn er grote verliezen te incasseren. Als je het spel goed speelt ben je binnen voor je veertigste, maar als je aan de verliezende kant zit kun je je baan verliezen en daarmee je status, huis en de privé-school van de kinderen. Je leven dus. Het handelen in derivaten is in feite een schatting maken van wat er met de onderliggende assets gaat ge-

beuren. Dat kan van alles zijn. Van de prijs van aandelen, tot de prijs van goud en van de hoeveelheid sneeuwval tot het aantal graden in de zomer. Hier komt een zekere mate van kennis en kunde bij kijken. Piet Paulusma is niet voor niks zo ver gekomen. Een behendigheidsspel dus. Net als poker. En net als bij pokeraars zijn traders gek op afkortingen: SBB voor’ Small Blind/Button’ en LIBOR voor ‘London Interbank Offered Rate’. Zodra de bedragen hoger worden, praten ze over punten in de dealingroom. Niet vijftienduizend negen honderd, maar vijftien-puntnegen. En niet negen miljoen zes honderduizend, maar negen-punt-zes. Enorme bedragen verpakt in kleine cijfertjes op schermen. Hierdoor wordt de werkelijke waarde abstract. Eigenlijk net als in het casino. Als je maar lang genoeg aan de blackjacktafel zit, ben je vergeten dat dat rode plastic rondje €1000 vertegenwoordigt. Toch zijn er ook verschillen tussen de prijspaleizen. Aan een blackjack-tafel zit een dealer die ervoor zorgt dat iedereen zich aan de regels houdt. En die, die hebben ze op de dealingroom niet. FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 13

COLUMN finance

sustainability is a trending topic. During the past years, the transformation to this new era has caught many private and institutional investors’ attention by Gülşan Ergül This is my first column for this magazine, and for this issue I was informed that I could write anything about Profit versus Non-Profit Organizations. “Sure. No problem” was my first expression; however, at second thought I wasn’t sure about the actuality of Non-Profit organizations nowadays. I have no doubts regarding their core existence; I have worked for a Non-Profit organization during my master study. But as a finance & investment graduate, I would like to emphasize more on the hot topic nowadays; ESG integrated organizations.

ESG stands for Environmental, Social and Governance factors used in responsible investing concepts by many companies. The term is not new; the phenomenon has been operating undercover since the inception of the millennium. However, then, it was called Corporate Social Responsibility. During the past years, the transformation to this new era has caught many private and institutional investors’ attention. As emerging markets continue to gain economic importance, investors are becoming more interested in how corporate sustainability

“

There are no strict rules to follow in order to comply with the ESG framework, but organizations adapting the ESG factors have the tendency to follow the herding behavior

Gülşan Ergül is reporting officer at Robeco, and was chosen as most promising young financial by Finance.nl in 2012 The author has no position in ESG organizations

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 14

“

is applied in these regions. Corporations who are already operating in developed markets have even more tendency to adapt the responsible investing concept, in order to improve their established return profile for their stakeholders. For instance, pension funds want more than returns alone. They want companies to provide greater transparency on how they deal with risks and opportunities related to long-term trends such as climate change, corruption, or governance structure of the organization. However, the change has not

Profit vs. Non-Profit ESG Organizations Our new columnist Gülşan Ergül tells us about ESG-integrated organizations

15 Column

been initiated from investors alone; corporations itself did recognize the benefits of responsible investing as well. In the winter 2012 edition of the MIT Sloan Management Review, it has been reported that sustainability is on top management’s agenda at 70 percent of companies, compared with 20 percent a decade ago. It has jumped up the corporate hierarchy onto the agenda of top management. This upswing is based on the conviction that corporate sustainability is financially material: it helps improve efficiencies and reduce costs. And, does it payoff? Yes it does. According to a study (‘Alpha from Sustainability’) made by RobecoSAM in 2011, there is mounting evidence that companies’ financial performance correlates positively with their sustainability performance. The study results indicate that a portfolio of sustainability leaders outperforms a portfolio of sustainability laggards. These findings were confirmed by 2011 research from Harvard Business School. However, information obtained from a study by APG, the ESG factors alone have not yet been identified with correlations between company’s returns and ESG reporting standards. But this can change. The evolution of ESG integration doesn’t have any guidelines in specific. The United Nations backed Principles for Responsible Investment (PRI) provides a voluntary ESG framework for companies, from which investors can make informed investment decisions that relate to sustainability and governance practices. There are no strict rules or procedures to follow in order to comply with the ESG framework. However, organizations adapting the ESG factors are having the tendency to follow the herding behavior. For example, when in the automotive industry a company initiates the green cars production, other automakers will follow suit. In the asset management industry, the responsible investing policy is a bit more enhanced. Since asset management firms generate their profits from investing in other companies, they need to know in-depth information such as financials, forecasts, but also, management decisions/prospects. The ESG factors used by many corporations, such as ING Investment Management, Boston Common Asset Management and RobecoSAM have been in the integration process for a while. From the sustainability magazine called Advance of RobecoSAM, they discuss openly commitment regarding ESG integration. They have stated that the integration is an essential part of any responsible investment process. Coming to the end of my first writing, I would like to, in short, give you my personal opinion regarding the topic(s) we have discussed. We kickedoff by distinguishing between profits versus ESG adapted organizations. Both organizations strive for the maximization of shareholders’ wealth, no doubt about that. However, the tilts are being weighted differently in their business models. Does it mean that companies who don’t incorporate the ESG factors are not transparent, corrupt, underperformers, etc? No, there is no evidence as such. However, in a rapidly expanding economy the individuals, as well as the institutional, require more and more information in organizations or funds they are investing in. In the end, it’s up to the individual or institutions whether to ride when the lights turn to green or amber.

INTERVIEW Richard van den Meijdenberg is masterstudent Accounting en Tessa van Rijn is bachelorstudent Bedrijfseconomie en Fiscale Economie

Jan Kimpen UMC Utrecht is een van de weinige academische ziekenhuizen in Nederland. Jan Kimpen, CEO van UMC Utrecht, vertelt over het managen van een ziekenhuis en de mogelijkheden voor marktwerking binnen de zorgsector

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 17

18 Interview

Zou u iets over uzelf kunnen vertellen, over uw studie, uw loopbaan en hoe u bij het Universitair Medisch Centrum Utrecht terecht bent gekomen? Is het een bewuste keuze om bij een non-profit bedrijf te werken? Ik heb altijd dokter willen worden en dat ik in de non-profit sector terecht ben gekomen is niet verwonderlijk. In Leuven heb ik een opleiding tot kinderarts gevolgd. Nadat ik mijn proefschrift in Amerika heb geschreven heb ik zes en een half jaar in Groningen gewerkt en daarna ben ik tien jaar hoogleraar kindergeneeskunde in Utrecht geweest. Vanuit deze positie ben ik anderhalf jaar decaan geweest en vervolgens in de raad van bestuur terechtgekomen. Ik heb nooit zoveel aan carrièreplanning gedaan, je moet je werk op een dusdanige manier doen dat je automatisch voor de volgende stap in beeld komt. Ik ben relatief jong CEO van het UMC Utrecht geworden en ik ben er rotsvast van overtuigd dat je dat niet langer dan acht jaar moet doen. Niet iedereen hoeft het daarmee eens te zijn, maar ik ben van mening dat het na acht jaar op is. Je doet acht jaar aan topsport en alles wat je erna nog niet voor elkaar hebt gekregen zal je daarna ook niet meer lukken. Er komt een moment dat ik mijn huidige functie beëindig en dan hoef ik niet per se in de non-profit werkzaam te blijven. Het verschil tussen profit en non-profit wordt overigens steeds kleiner. In toenemende mate zijn wij ook

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 18

ondernemers geworden, al worden we wel begrensd door kaders. Je komt in een ziekenhuis ook in aanraking met marktwerking, concurrentie, competitie, branding en keuzes maken, net als bij grote multinationals. Bijna elke andere bedrijfstak is minder complex dan een Universitair Medisch Centrum. Er zijn kenniswerkers die in de zorg werken, mensen die onderzoek doen en mensen die onderwijs geven. Het UMC Utrecht heeft een enorm facilitair bedrijf, waar ruim 1.400 mensen deel van uitmaken. Slechts 4.000 van de 12.000 medewerkers van het UMC Utrecht zijn echt dokters of verpleegkundigen, de rest vervult een andere functie. Is marktwerking wenselijk in de gehele zorgsector? Op een markt probeert iemand zijn product zoveel mogelijk te verkopen tegen een voor hem te verantwoorden prijs. Binnen een markt zijn verschillende segmenten. Een Toyotaverkoper valt in een lager segment en probeert een zo hoog mogelijke afzet te creëren, een Rolls-Royce verkoper neemt genoegen met minder verkopen, maar zet de prijs hoger. Binnen een ziekenhuis mag dit niet. Wij mogen niet zoveel mogelijk borstkanker behandelen of een hogere of veel lagere prijs zetten, hier zit een cap op. Men spreekt over marktwerking, maar er is geen werkelijke markt, er is geen vrijheid. Er zijn wel een aantal systemen binnen het klassieke marktdenken die ook bij ons zijn geïntroduceerd. Zo kunnen wij binnen

het Budgettair Kader Zorg wat vastgesteld wordt door de overheid zelf een portfolio van patiënten samenstellen en enigszins concurreren op het gebied van patiënten, maar de marktwerking in de zorg wordt groter gemaakt dan hij nu is. Je hebt wel verschillende markten, namelijk de markt tussen verzekeraar en burgers, de markt tussen zorgaanbieders en patiënten, en de markt tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars, maar deze markten zijn geen markten in de ware zin van het woord. Een bepaald stuk van de gezondheidszorg zou je best aan marktwerking onderhevig kunnen maken. Eenvoudige ingrepen, zoals het weghalen van moedervlekjes, zouden volledig in de marktwerking gezet kunnen worden, waarbij je kwaliteitscriteria vastlegt voor de ingreep en het daarnaast volledig vrij laat wie, hoe en voor welke prijs deze behandelingen uitvoert. Een van de kwaliteitscriteria zou moeten zijn dat alleen behandeld mag worden als er daadwerkelijk sprake is van een probleem, om zorgconsumptie te voorkomen. In België wordt bij veel bejaarde mensen door huisartsen één keer per week ’s avonds de bloeddruk gemeten. Het is volstrekt zinloos om bij een bejaarde zonder symptomen van een te hoge bloeddruk, de bloeddruk te meten. Het voelt goed, de mensen krijgen aandacht van de dokter, maar de reden van deze bloeddrukmetingen is puur het ophalen van geld vanuit de ziektekostenverzekeraar. Delen van de zorg zou je

aan marktwerking onderhevig kunnen maken, mits kwaliteitscriteria opgesteld worden. Andere vormen van zorg lenen zich niet voor marktwerking omdat ze veel te duur, te zeldzaam, te ingewikkeld of te ernstig zijn. Kankerzorg moet je niet aan marktwerking onderhevig willen maken. Kankerzorg is per definitie ingewikkeld, evenals transplantaties. Er zijn gewoonweg veel te weinig patiënten. In de Universitair Medische Centra, welke het eindstation zijn van de gezondheidszorg in Nederland en waar de meest ingewikkelde ingrepen uitgevoerd worden, is een veel kleiner segment van de productie geschikt om in de marktwerking te gaan. In kleine ziekenhuizen is deze mogelijkheid meer aanwezig. Universitair Medische Centra hebben een publieke functie die beschikbaar moet zijn voor de burgers van Nederland, maar die duur en ingewikkeld is. Het vraagt een andere vorm van financiering, geen prijs maal kwantiteit, maar een soort beschikbaarheidsfunctie: we krijgen een bijdrage van tientallen miljoenen euro’s om een spoedeisende hulpafdeling te hebben. Vele uren in de week is er te weinig te doen voor deze teams, maar ze moeten elk moment van de dag een bus met gewonde mensen op kunnen vangen. Ook staan er teams klaar voor harttransplantaties. Je moet dit op bepaalde plekken in Nederland voorhanden hebben en kunt dit niet in de markt zetten. Binnen het UMC Utrecht zijn

er voor een deel wel marktwerking mechanismes, omdat we voor een bepaald deel van onze productie willen concurreren met bijvoorbeeld het Academisch Medisch Centrum of grote ziekenhuizen in de regio. Desalniettemin, voor het merendeel van de productie is marktwerking niet het ideale instrument. Hoe ziet u de inrichting van de zorg op de lange termijn? Gaat er veel veranderen? We zitten in een tijd dat de zorg meer zal veranderen dan in de voorbije dertig jaar. Een van de voornaamste redenen is geld. De zorg kost ontzettend veel geld: afhankelijk van of je de jeugdgezondheidszorg en de Wet maatschappelijke ondersteuning erbij optelt vormen de kosten van de zorg 12-17% van het bruto binnenlands product. De kosten van de zorg blijven autonoom doorgroeien, maar als samenleving willen we ook wegen, politie, veiligheid en dergelijke, dus we zijn niet bereid om boven een bepaald bedrag te gaan. De economische crisis maakt de opwaartse autonome druk alleen maar erger dan hij al was. Daarnaast zorgt de vergrijzing ook voor meer en langdurige ziektes. De technologie voor de ontwikkeling van nieuwe medicijnen en behandeltechnieken groeit harder dan de groei van het beschikbare budget. We eisen steeds meer van de zorg, we hebben een aversie tegen risico’s. We leggen daarbij een claim op de gezondheidszorg. Als we 85 jaar zijn willen we nog

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 19

altijd een niertransplantatie, terwijl we het jaar daarna misschien overlijden aan een hartinfarct. Deze autonome groei zal moeten worden afgeremd. Hierbij maak ik een onderscheid tussen de langdurige zorg (gehandicapten en ouderenzorg) en de curatieve zorg (op genezing gerichte zorg). De langdurige zorg zit in de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ), waarvoor onlangs het zorgakkoord gesloten is. Deze is in Nederland enorm duur, ruim 28 miljard, terwijl hij in andere landen bijna niet bestaat. Daar ben je zelf, met je omgeving, verantwoordelijk voor zorg als je gehandicapt raakt of oud wordt. Als je in een verpleeghuis terecht komt, gaat je pensioen volledig op aan het verpleeghuis. In Nederland kan je een salaris hebben van een half miljoen per jaar en dan betalen wij als belastingbetaler alsnog jouw rollator van € 1.200. Dit gaat minder worden: in de langdurige zorg zal meer op een eigen bijdrage (en een bijdrage van je omgeving) gerekend worden, conform het in andere landen geregeld is, ook binnen Europa. De publieke middelen van de zorg zullen zich beperken tot mensen die nooit de kans hebben gehad om zelf iets op te bouwen. Voor de curatieve zorg, die ongeveer 25 miljard kost, zal je groei moeten honoreren, je kunt het niet tegenhouden. De enige oplossing is om te gaan samenwerken. Bent u voorstander van het concentreren van specialistische zorg op bepaalde plekken, uit oogpunt van kosten of kwaliteit? Absoluut. Als je logisch nadenkt kan het niet anders dan dat het concentreren van bijvoorbeeld kankerzorg tot efficiëntere en betere resultaten leidt. Vaak wilt men onderzoeken of iets ook daadwerkelijk efficiënter en beter is. Dit valt echter niet altijd te controleren en hoeft denk ik ook niet: denk logisch na en je komt tot de conclusie dat het efficiënter kan. FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 20

“

in de langdurige zorg zal meer op een eigen bijdrage (en een bijdrage van je omgeving) gerekend worden, conform het in andere landen geregeld is, ook binnen Europa

“

We moeten meer nadenken over waar welke patiënt het beste terecht kan. Een operatiekamer in het UMC Utrecht is twee keer zo duur als in het Diakonessenziekenhuis. Bovendien wordt in het UMC Utrecht vaak geopereerd met een assistent erbij. Hele ingewikkelde zaken moet je op minder plekken doen dan nu het geval is. Binnen de Universitair Medische Centra zal ook een concentratie komen van bepaalde zorg op specifieke plekken. Als wij de kankerzorg of niertransplantaties zouden concentreren in één ziekenhuis, heb je één keer de investering en doet één chirurg dezelfde ingreep honderd keer, in plaats van tien chirurgen elk tien keer. De ene chirurg, die de ingreep honderd keer doet, wordt over het algemeen genomen behendiger, ervarener en beter in het uitvoeren van deze ingreep. Alle Universitair Medische Centra doen nu nog niertransplantaties: maak gebruik van schaalvoordelen door het in minder ziekenhuizen te doen. Concentratie en taakherschikking bieden de oplossing. Je kan minder dure medewerkers inzetten, laat bepaalde taken van de arts doen door bijvoorbeeld de specialistisch verpleegkundigen. Dit is goedkoper en misschien nog wel beter, er ontstaat routinematig werk en iemand die een bepaalde behandeling honderd keer per jaar doet, doet dit gemiddeld beter dan iemand die het tien keer doet. Je brengt je dure oude auto toch liever naar een garage toe die gewend is oude auto’s van dat type merk te repareren, in plaats van naar een garage waar ze het voor het eerst doen. Het sleutelwoord is netwerken. De artsen, specialistisch verpleegkundigen en anderen moeten intern in het ziekenhuis netwerken en samenwerken, maar ook tussen ziekenhuizen onderling zouden afspraken gemaakt moeten worden. De Nederlandse Mededingingsautoriteit houdt

echter streng toezicht en ziet een samenwerking al snel als kartelvorming, wat verboden is. Nederland heeft meer dan honderd ziekenhuizen en voor een klein land als Nederland is honderd ziekenhuizen veel te veel. Op bijna elke plek in Nederland staat er in een straal van twintig kilometer wel een ziekenhuis. Er moeten wel veel obstakels overwonnen worden om zorg te concentreren. Er zullen ziekenhuizen gesloten moeten worden, chirurgen krijgen minder ‘variatie’ in hun werk en ziekenhuizen moeten samenwerken. Dit zal, evenals de eerder genoemde eigen bijdrage in de langdurige zorg, vanuit de politiek gereguleerd moeten worden. Het jaarbudget van het UMC Utrecht is om en nabij de €1.000.000.000. Er werken ruim 11.000 mensen onder u. Heeft u tips voor aankomende CEO’s en voorzitters. Hoe kan en moet je omgaan met deze verantwoordelijkheid? Er zijn hier drie kernbegrippen die ik wil aandragen. Allereerst moet je altijd je eigen persoonlijke kompas hebben en deze niet uit het oog verliezen. Als ik op mijn kamer zit te peinzen over een moreel vraagstuk vraag ik mij altijd af wat ik als patiënt zou willen dat er gebeurt. Ten tweede is communicatie heel erg belangrijk. Zowel de standaardcommunicatie, het praten en overleggen met mensen op de werkvloer, als de modernere wegen zoals Twitter en bloggen. Er werken hier ook veel analfabeten, die de Nederlandse taal in ieder geval in geschrift niet machtig zijn. Met deze mensen moet je dus gaan praten. We nodigen vaak de twaalfde of 112e schoonmaker, arts, verpleegster of kok uit en gaan daar mee om tafel zitten. Blijf in contact met mensen. Een derde belangrijk punt is de lange termijn visie die je niet uit het ook moet verliezen. Deze visie moet je niet alléén ontwikkelen, maar samen met de mensen op de werkvloer die deze lange termijn visie mede moeten zien te realiseren.

Sjoerd de ploert de voormalige baas van SNS wordt afgemaakt in de media en de politiek. maar Is dat wel eerlijk?

21 Opinion

Voor meer columns over het wel en wee op de ZuidAs ga je naar www.zozuidas.nl

“Is het eerlijk?” vragen wij ons af. Is het eerlijk dat de voormalige baas van SNS wordt afgemaakt in de media en de politiek? Dat zijn mailadres verspreid wordt en zijn huis op de voorpagina van kranten staat? Net zoals we dat stiekem ook wel eens afvroegen bij Rijkman. Stiekem. Want hardop durven we het niet te vragen. Voor je het weet staat er een boze aandeelhouder, belastingbetaler of journalist met twitteracount voor je neus. Sjoerd de Ploert is de grote boosdoener van de nationalisatie van SNS. Overal is te lezen hoe hij te veel risico nam.

Niet goed genoeg de bedrijfsactiviteiten integreerde en te weinig vat had. Met de kennis van nu is dat inderdaad zo. Maar wat nu slechte integratie heet, was vroeger goede delegatie en wat nu te veel risico wordt genoemd, waren toen ‘ingrediënten voor een stijgende beurskoers in de komende jaren’ en waar iemand geprezen werd om zijn visie, durf en lef, wordt diegene nu afgemaakt om diezelfde kwaliteiten: overmoedigheid, god-complex en ijdelheid. Zijn aankopen werden gedaan in een tijd waar de Zuidassers gedreven werden door aandeelhouderswaarde. De beurskoers van ons bedrijf stond iedere dag op een display voor de ingang van kantoor. Je kreeg het idee dat als je harder werkte, eerder dat rapport afrondde of die vergadering inkortte, die beurskoers omhoog ging. Met een fijn groen pijltje ernaast. En dat deed Sjoerd. De aandeelhouders waren blij met hem. Hij werd benoemd tot Topman van het Jaar. Kreeg van alle kanten te horen hoe goed hij was. Hij ging er bijna zelf in geloven. Wij ook. De bonus die hij meekreeg was dan ook de normaalste zaak van

de wereld. Hij had immers waarde gecreëerd. Dat die waarde nu verdampt is terwijl hij niet meer aan het roer staat, is dat dan zijn schuld? Maakt dat hem de Lance Armstrong van de bankenwereld? We lezen nergens terug dat hij jarenlang het publiek heeft voorgelogen. Hij heeft beslissingen genomen die goed leken, maar nu verkeerd zijn uitgepakt. Keuzes die op een verkeerd moment verkeerd uitpakten. Domme pech noemen we dat. Maar als dit domme pech is, dan was de waardevermeerdering in datzelfde licht slechts dom geluk. En waar zijn dom geluk in 2007 onterecht werd beloond met lovende artikelen, wordt zijn domme pech nu onterecht afgestraft. En als het inderdaad dom geluk was dat hij die beurskoers zo hoog kreeg, dan staat de bonus van iets meer dan een miljoen in geen verhouding tot zijn prestaties. Immers, dom geluk kan iedereen overkomen. Net als domme pech. Dus Sjoerd, niks aan de hand. Maar misschien wel toegeven dat een bonus van een miljoen op dom geluk in plaats van kunde nooit de bedoeling kan zijn geweest. Wel zo chique. FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 21

vervagende grenzen door roger dassen

Over het vervagen van de grens tussen profit en non-profit

Roger Dassen is Global Managing Director Clients, Services & Talent binnen het wereldwijde Executive Committee van Deloitte

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 22

Traditioneel is er binnen de accountancy altijd een duidelijke scheiding geweest tussen profit en non-profit. Maar tijden veranderen en grenzen vervagen. De digitalisering van onze samenleving heeft ons vakgebied veranderd. Bijna alle informatie – van zowel overheid als bedrijfsleven – is tegenwoordig publiek. Met alle gevolgen van dien. Veiligheid en vertrouwen: onmisbaar Mijn collega Dick Berlijn

weet daar alles van. Hij wijst bedrijven, overheden en burgers op het belang van cybersecurity: onze complete samenleving kan vastlopen als we online gegevens niet meer kunnen vertrouwen. In zijn vorige functie, als Commandant der Strijdkrachten, zag hij in Afghanistan met eigen ogen wat er gebeurt als veiligheid en vertrouwen ontbreken in een samenleving. Het bestuur functioneerde niet, het wegennet was zo goed als onbegaanbaar en de

scholing was nihil. Zaken die wij vanzelfsprekend vinden, maar die dat niet zijn zonder veiligheid en vertrouwen. Ook bij ons kunnen ze hun vanzelfsprekendheid verliezen. Internet heeft ons veel goeds gebracht: we hebben toegang tot alle mogelijke informatie en staan voortdurend met de hele wereld in contact. Maar onze kwetsbaarheid is ook toegenomen, en daarmee het misbruik van internet. Het aantal incidenten groeit elke dag, net als de consequenties

ervan. Als we morgen in de krant lezen dat stoplichten kunnen worden gehackt, tegelijkertijd alle pinautomaten plat liggen en overheidssites worden gehackt, heeft dat een sterk ontwrichtend effect op onze samenleving. Bewustwording van digitale gevaren De accountancy is bij uitstek de beroepsgroep die het vertrouwen in gegevens van zowel overheid als bedrijven kan behouden of weer terug

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 23

jaren te maken, en welke consequenties heeft dat? Hoe duurzaam is de organisatie, en haar toeleveranciers? Hoe zien het sociale beleid en HR-beleid eruit en wat doet een organisatie om het milieu zo min mogelijk te belasten? En wat zijn daar dan weer de gevolgen van, zowel bedrijfsmatig als maatschappelijk? Want imagoschade kan niet alleen leiden tot klantverlies, maar kan zelfs het einde van een organisatie betekenen.

“

ons vakgebied ontwikkelt zich van financiële verslaggeving tot geïntegreerde verslaggeving: inzicht in de totale bedrijfsvoering en de vraag hoe futureproof een organisatie is

“

kan geven. Uiteraard samen met die bedrijven en overheidsorganen. Daarom zet Deloitte zich actief in op het gebied van cybersecurity. Wij analyseren bijvoorbeeld de cyberrisico’s van bedrijven en overheid. Alle mogelijke verbindingen met internet houden we tegen het licht en verkleinen daarmee de kwetsbaarheid. Zo nemen we onzekerheid weg over de juistheid van data en zorgen we ervoor dat het vertrouwen in het maatschappelijk verkeer toeneemt. Daarnaast is vergroting van awareness belangrijk. Denk maar aan Nederlandse kinderen die al jong zwemlessen krijgen. We leven in een waterland en moeten dus als kind al de gevaren van water leren (h)erkennen. Het heeft nu eenmaal geen zin om een hek te plaatsen om elke sloot of rivier. Bewustwording van digitale gevaren werkt hetzelfde. Als werknemers, organisaties en overheden weten hoe ze zich veilig op het internet moeten gedragen, kunnen we allemaal volop genieten van de voordelen die het web biedt. Sterker nog: een sterke cybersecurity levert concurrentievoordeel op, en daarmee meer omzet. Wij

adviseren bedrijven bijvoorbeeld over het managen van de risico’s van klantgegevens, over het belang van betrouwbare partners (van andere online diensten) en over transparantie. Zo meldt een grote internetprovider in het privacy jaarverslag expliciet wat zij doen op het gebied van de privacy van hun klanten. Daarmee presenteren ze zichzelf als transparante partij en zetten ze zichzelf dus beter in de markt. Openheid over bedrijfsvoering Terug naar de verdwijnende scheiding tussen accountancy voor profit en non-profit. Daar is nòg een reden voor: niet-financiële gegevens zijn net zo onmisbaar geworden als financiële gegevens. Stakeholders zijn kritischer dan voorheen. Zij willen niet alleen weten hoeveel omzet er is gemaakt in een boekjaar, maar ook wat de toekomstperspectieven zijn van bedrijven en hoe duurzaam zij handelen. Net als voor de overheid wordt openheid over de bedrijfsvoering daarmee steeds belangrijker voor ondernemingen. Met welke – zakelijke en maatschappelijke – uitdagingen en risico’s krijgt een organisatie de komende

Futureproof Daarmee ontwikkelt ons vakgebied zich van financiële verslaggeving tot geïntegreerde verslaggeving: inzicht in de totale bedrijfsvoering en de vraag hoe futureproof een organisatie is. Ook dat is een uitdaging voor accountants. Een uitdaging waar Deloitte graag op inspringt en jullie, als toekomstige accountants en financieel specialisten, ongetwijfeld ook. Want onze planeet raakt uitgeput en geen bedrijf of overheid kan daar nog omheen. De klimaatverandering en de ecologische gevolgen daarvan dwingen ons allemaal tot baanbrekende nieuwe stappen. Alleen maar bezuinigen op gebruik van energie en grondstoffen is niet voldoende om het tij te keren. Duurzaamheid moet geïntegreerd zijn in de bedrijfsvoering, in de verslaggeving en in ons denken. Het is geen tick-the-box-item, maar een wezenlijk en onmisbaar onderdeel van het beleid van elke organisatie die succesvol wil blijven en wil bijdragen aan een gezonde toekomst. Het hoort thuis in de core business. Gelukkig is dat steeds vaker het geval. De scepsis die er zo’n tien jaar geleden nog was ten aanzien van duurzaamheid is aan het verdwijnen. Overheden en bedrijven worden steeds actiever op het gebied van duurzaamheid. Ook in die zin vervagen de grenzen.

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 25

26 STOCK EXCHANGE

meerwaarde in duurzaam beleggen stock exchange Steeds vaker horen we de term duurzaam of maatschappelijk beleggen, maar wat betekent het nu eigenlijk? door Leonhard ten Siethoff

Duurzaam beleggen bestaat in feite al heel lang en vindt zijn oorsprong bij de Quakers die in de zeventiende eeuw principieel niet wensten te beleggen in ondernemingen die betrokken waren bij slavernij. Nadien zijn er meer partijen geweest die ervoor kozen om principieel bepaalde beleggingen uit te sluiten, maar het bleef altijd beperkt tot een selecte groep mensen met vaak een spirituele of streng religieuze achtergrond. In Nederland verschenen vanaf het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw de eerste beursgenoteerde duurzame beleggingsfondFACES | Y. 14 | #. 04 | P. 26

sen. Deze werden aangeboden door ASN Bank en Triodos Bank. Ofschoon vanaf 1999 ook ING Bank, ABN AMRO en Robeco hun eigen duurzame fondsen gingen aanbieden, heeft het nog lang geduurd voordat duurzaam beleggen echt grootschalige aandacht kreeg. Het is nog maar een paar jaar geleden dat je bij het noemen van dit thema meewarig werd aangekeken. Het introduceren van maatschappelijke thema’s in het beleggingsproces stond synoniem voor een gemis aan rendement. ‘Duurzaam beleggen bleef een niche en hoorde niet thuis in de traditionele financiële wereld.

Inmiddels is er gelukkig wel wat veranderd en steeds meer particulieren en (semi-) institutionele partijen kiezen ervoor meer dan alleen financieel rendement mee te laten wegen bij het beheer van hun vermogen. De uitdagingen waar we met z’n allen voor staan, zoals de financiële crisis, de milieucrisis en de voedselcrisis, lijken de noodzaak van deze keuze te onderstrepen! In feite is duurzaam beleggen zeer goed vergelijkbaar met regulier beleggen, met het verschil dat er in het beleggingsproces ook maatschappelijke of duurzame criteria worden geïntegreerd. Dit

gebeurt vanuit de overtuiging dat financieel en maatschappelijk rendement prima samen kunnen gaan. Het is een uitstekende manier om via de kapitaalmarkt bij te dragen aan een verduurzaming van de samenleving. Bij een beschouwing van het proces rond duurzaam beleggen kunnen we een aantal selectiemethoden onderscheiden: 1) De negatieve selectie: Dit is de meest klassieke vorm van duurzaam beleggen en beperkt zich tot het hanteren van een aantal negatieve selectiecriteria, waarbij een hele industrie of een bepaalde bedrijfsactiviteit wordt uitgesloten van

“

duurzaam beleggen is zeer goed vergelijkbaar met regulier beleggen, met het verschil dat er in het beleggingsproces ook maatschappelijke of duurzame criteria worden geïntegreerd

belegging; 2) De positieve selectie: Deze lijkt op de vorige vorm maar hier verkiest men om alleen in bepaalde duurzame sectoren te investeren en tenslotte 3) Best in class: een onderlinge vergelijking van bedrijven op een aantal specifieke punten, waarbij de relatief best presterende bedrijven voor belegging in aanmerking komen. De keuze voor optie 1 is vaak ingegeven door angst voor reputatierisico of het willen vermijden van betrokkenheid bij activiteiten die strijdig zijn met de eigen missie. Een actieve bijdrage aan een verduurzaming van de samenleving ontbreekt. Hiertoe is meer nodig. Dit noemen we engagement: een actieve betrokkenheid en bewust zoeken van de dialoog met de bedrijven waarin wordt belegd, teneinde duurzame verandering te bewerkstelligen. Natuurlijk is het hierbij van belang om een eigen set van waarden te formuleren. Hierin maakt iedereen een eigen afweging. Triodos Bank heeft ervoor gekozen om alle voorgaande thema’s in haar beleid op te nemen. Dit is wat ons betreft de enig juiste manier om op constructieve wijze bij te dragen aan duurzame verandering van de samenleving. Wij onderscheiden in het proces drie opeenvolgende stappen: Stap 1: duurzame activiteiten Ondernemingen die meer dan vijftig procent van de omzet behalen uit het maken van duurzame producten of het leveren van duurzame diensten, komen in aanmerking voor belegging. Het gaat om activiteiten die bijdragen

aan een schone aarde, klimaatbescherming of gezond leven. Bijvoorbeeld milieutechnologie, duurzame energie, biologische landbouw en medische technologie. Stap 2: bepalen best-in-class ondernemingen Daarnaast komen voor belegging ook bedrijven in aanmerking die binnen een reguliere sector tot de vijftig procent best presterende behoren op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen. Denk bij sectoren aan bijvoorbeeld de auto-industrie of consumentengoederen. Daartoe worden alle ondernemingen in een sector in een vergelijkende analyse gescreend aan de hand van tenminste zeventig verschillende ‘positieve duurzaamheidcriteria’. Deze criteria zijn verdeeld over drie thema’s: milieu, sociaal en corporate governance. Stap 3: minimumeisen Tot slot volgt de toetsing aan de minimumeisen. Zo mogen ondernemingen niet betrokken zijn bij kernenergie, de productie van wapens en milieugevaarlijke stoffen of bij andere activiteiten die de totstandkoming van een duurzame, menswaardige samenleving op de lange termijn wezenlijk belemmeren. Een geringe omzet of betrokkenheid leidt al tot uitsluiting van belegging. Door de aard van de selectieprocedure raken we nauw betrokken bij de bedrijven waarin we (mogelijk) beleggen – en dus staat bij ons de dialoog met de onderneming in het gehele proces centraal.

“

Bovenstaand selectieproces leidt tot een beperkt universum van beursgenoteerde bedrijven die voldoen aan de door de bank gehanteerde duurzame criteria. Vervolgens worden uit dit universum aandelen en obligaties geselecteerd die ook vanuit financieel oogpunt een aantrekkelijke belegging vormen. Essentieel voor duurzaam beleggen is transparantie; zowel naar de aard als het soort belegging. Alleen zo kunnen wij toetsen of onze beleggingen daadwerkelijk waarde ontwikkelen in de reële economie. De financiële resultaten van duurzaam beleggen kunnen de toets der kritiek prima doorstaan: over de periode 2005-2012 heeft de modelportefeuille aandelen beter gepresteerd dan de MSCI World Index. Het feit dat het hanteren van duurzame criteria in het investeringsproces niet hoeft te leiden tot een lager financieel rendement is inmiddels algemeen geaccepteerd. Het eventuele verschil in performance tussen duurzame en niet duurzame fondsen wordt voornamelijk bepaald door beleggingsstijlen en specifieke sector- en regiosamenstellingen en niet door de beperkingen als gevolg van duurzame criteria. Dit wordt ook onderschreven in een groot aantal wetenschappelijke studies welke de laatste tien jaar over dit thema zijn gepubliceerd (zie onder andere het rapport ‘ Demystifying Responsible Investment Performance’ dat in 2007 is uitgevoerd door de UNEP). Kortom: Duurzaam beleggen biedt meerwaarde, zowel voor nu als in de toekomst! FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 27

Leonhard ten Siethoff is sinds 1999 werkzaam als Senior Relatiemanager bij de afdeling Private Banking van Triodos Bank en daar verantwoordelijk voor de dienstverlening aan religieuze- en charitatieve instellingen

INTERVIEW Richard van den Meijdenberg is masterstudent Accounting en Paul Piters is bachelorstudent Bedrijfseconomie

Eric Steeghs Eric Steeghs is directeur financiën bij ProRail. hij vertelt wat er allemaal komt kijken bij het onderhouden van de infrastructuur van de spoorwegen en gaat in op het verschil tussen profit en non-profit

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 29

30 Interview FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 30

Kunt u ons iets over uzelf vertellen, zoals over uw studie, uw loopbaan en uw huidige functie bij ProRail? Na mijn middelbare school heb ik eerst een jaar geneeskunde gestudeerd in Utrecht. Dat beviel echter niet zo goed, waarna ik ben overgestapt op bedrijfseconomie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. In 1981 ben ik daarop afgestudeerd en vervolgens ben ik direct gaan werken bij de Algemene Bank Nederland. Na een paar jaar gewerkt te hebben besloot ik dat het goed was om accountancy te gaan doen en toen heb ik de opleiding voor registeraccountant gedaan aan de VU in Amsterdam, die ik in 1989 heb afgerond. Bij de ABN begon ik als management trainee maar al vrij snel kwam ik in de IT terecht. Uiteindelijk ben ik als ITmanager verantwoordelijk geweest voor en aantal grote projecten, zoals de fusie van ABN en AMRO Bank en de introductie van de euro. Vervolgens ben ik overgestapt naar een hele andere functie binnen ABN-AMRO, waar ik verantwoordelijk werd voor de klantensupport voor grote bedrijven op het gebied van betalingsverkeer en trade finance. Daarna heb ik nog een baan binnen de finance-afdeling gehad totdat ABN-AMRO in 2007 werd overgenomen door Fortis, waarna ik in dienst ben getreden van Fortis. Hier werkte ik rapporterend aan de CFO voor managementinformatie en over de integratie van de financeafdelingen van ABN-AMRO en Fortis, totdat in 2008 de regeringen van Nederland, Belgie en Luxemburg ingrepen bij de bank. Vervolgens heb ik nog even voor ABN-AMRO gewerkt, maar na 25 jaar bij hetzelfde bedrijf te hebben gewerkt wilde ik wel eens iets anders. Gelukkig kwam in 2009 ProRail op mijn pad en ben ik directeur Financiën van ProRail geworden. Hier geef ik nu leiding aan een team en samen met de andere directieleden ben ik verantwoordelijk voor het hele reilen en zeilen van het bedrijf, wat natuurlijk een hele leuke uitdaging is.

Wat zijn de doelstellingen van ProRail en in hoeverre wil ProRail winst maken? We zijn een non-profit organisatie, dus we hebben geen winstdoelstelling. In principe zijn we verantwoordelijk voor het uitvoeren van de beheerconcessie die uitgegeven wordt door het ministerie van Infrastructuur en Milieu. Dit betekent dat we verantwoordelijk zijn voor het spoor, zowel de aanleg als het onderhoud daarvan. Daarnaast zijn we ook verantwoordelijk voor het verdelen van de capaciteit van het spoor. Hiervoor worden we gefinancierd via verschillende kanalen, waarbij het aan ons de taak is om met de beschikbare middelen op een zo goed mogelijke manier de taken uit te voeren. We worden dus voornamelijk gemeten op de kwaliteit van ons werk en hiervoor worden ook steeds doelstellingen voor de toekomst gemaakt. We richten ons op vier punten: veiligheid, betrouwbaarheid, punctualiteit en duurzaamheid. Deze prestaties moeten natuurlijk steeds verbeteren, terwijl het beschikbare geld steeds minder wordt. Het is dus niet onze doelstelling om winst te maken maar het is ook zeker belangrijk dat we geen verlies draaien. De Nederlandse staat is voor 100 procent eigenaar van ProRail, wat zijn daar de directe gevolgen van voor de bedrijfsvoering en wat voor invloed heeft de Nederlandse staat? De Nederlandse staat is aandeelhouder van ProRail via het ministerie van Infrastructuur en Milieu. Als aandeelhouder benoemt de minister, die zich vaak laat vertegenwoordigen door de secretaris-generaal van het ministerie, de bestuurders en commissarissen. Verder houdt de rol van het ministerie als aandeelhouder in dat ze de jaarrekening moet goedkeuren en dat ze beloningsstructuren bepaalt. Daarnaast krijgen wij van het ministerie de beheerconcessie. Hierin krijgen wij allerlei taken waarover wij verantwoording moeten afleggen. Daardoor heeft het ministerie directe mogelijkheden en directe invloed op het beleid

wat wij moeten uitvoeren. Verder is het ministerie ook nog eens financier voor een groot deel van onze activiteiten. In vergelijking met een beursgenoteerd bedrijf hebben wij natuurlijk te maken met een heel ander krachtenveld. Waar je in een beursgenoteerd bedrijf onder andere te maken hebt met verschillende aandeelhouders, de beurskoers en investeringsbanken, hebben wij als ProRail te maken met de politieke context. Samen met de staatssecretaris plannen we tenminste tien jaar vooruit, maar elke kabinetswisseling brengt natuurlijk weer veranderingen met zich mee. Wij beseffen ons goed dat we een maatschappelijk bedrijf zijn en dat we met zo weinig mogelijk geld moeten proberen onze taken zo goed mogelijk uit te voeren. Elk Nederlands gezin betaalt namelijk ongeveer driehonderd euro per jaar mee aan ProRail in de vorm van belastinggeld, en daar moeten wij zorgvuldig mee omgaan. Hoe ziet de financieringsstructuur van ProRail eruit? Voor ongeveer 80 procent worden we door de overheid gefinancierd in de vorm van subsidies. Deze subsidies zijn bedoeld voor het onderhoud van het spoor of voor nieuwe projecten. Daarnaast komt ongeveer 15 procent van de inkomsten binnen door een heffing die wordt toegerekend aan vervoerders, deze gebruikers betalen per treinkilometer of per ton. Ten slotte ontvangen we ongeveer 5 procent van onze inkomsten van lokale overheden. Zij vinden het bijvoorbeeld belangrijk dat een nieuw te bouwen station het boegbeeld van de stad wordt en dat het dus een goede uitstraling heeft. Omdat de rijksoverheid voornamelijk naar de functionaliteit van een station kijkt dienen lokale overheden hier zelf aan bij te dragen. In hoeverre kunt u de ervaring die u heeft opgedaan in de bankensector toepassen bij ProRail? Als accountant blijven de

Normering Topinkomens, en deze geeft een bepaalde range waarbinnen je moet blijven. Dit bedrag is inclusief bonussen en komt neer op € 228.000. Mocht je salaris op dit moment daar niet binnen vallen, dan moet dat binnen vier jaar in ieder geval wel zo zijn. We worden telkens voor vier jaar benoemd, dus op het moment dat we herbenoemd worden zullen we ons hieraan moeten houden. Formeel gezien valt ProRail niet onder de werking van deze wet, maar met het ministerie hebben we afgesproken dat we ons hier wel aan houden. Ik vind het ook volstrekt normaal dat mensen in een publieke functie zich aan deze normering moeten houden. Ik heb er zelf dan ook helemaal geen moeite mee, al vind ik wel dat in een aantal gevallen het allemaal wat doorslaat als je kijkt naar de publiciteit rondom bepaalde inkomens in Nederland.

regels natuurlijk hetzelfde. Wel heb ik zelf ervaren dat het in een commercieel bedrijf meer resultaatgericht werken is, omdat de urgentie in het bereiken van een bepaald resultaat daar vaak wat groter is, juist omdat de druk van de buitenwereld heel direct is. Dat is iets wat we hier bij ProRail, in mindere mate, er ook proberen in te brengen. Onze werknemers werken heel hard en hebben heel veel hart voor het spoor, maar hebben niet altijd voor ogen welk resultaat er op welk moment geboekt moet worden. Aan de andere kant denk ik, dat de commerciële sector zeker ook een aantal dingen van ons kan overnemen. Het is dus de kunst het goede van twee werelden bij elkaar te brengen. De NS en ProRail zijn vaak onderwerp van kritiek. Wat vindt u hiervan? Er zijn per dag 1,2 miljoen treinreizigers, en die verwachten allemaal dat ze van A naar B gaan zonder een centje pijn; netjes op tijd en comfortabel. En als er dan eens iets misgaat, laten die mensen van zich horen. Dit is ook logisch, en het is goed dat de mensen zich druk maken over het spoor in Nederland, want dat betekent dat ze het belangrijk vinden. Maar dat betekent wel dat je onder een vergrootglas ligt, en ik moet zeggen, dat ik daar in het begin wel aan heb moeten wennen. Samen met de NS hebben we moeilijke tijden gehad, waarin de samenwerking verre van optimaal was. Na vele gesprekken hebben we een gezamenlijk programma opgesteld waar we ons op zijn gaan richten. Inmiddels denk ik dat we als bedrijven al een stuk beter op elkaar zijn afgestemd. Uiteindelijk blijven we wel twee verschillende bedrijven met een verschillende rol, maar het is wel belangrijk dat we op belangrijke punten afstemming hebben met elkaar. In het algemeen liggen de salarissen in de non-profit sector lager dan in de profit sector. Denkt u niet dat daardoor de beste mensen uiteindelijk voor een baan in de profit sector kiezen?

Dat is inderdaad de standaardgedachte en die was mij ook niet vreemd toen ik hier begon met werken. Echter, ik heb hier juist geleerd dat voor heel veel mensen geld niet primair de drijfveer is. De mensen die hier werken kiezen principieel voor een baan waarin ze iets kunnen betekenen voor de maatschappij en waarin ze het publiek belang kunnen dienen. En ook zij zijn echt hele goede mensen.

Hoe ziet de bonusstructuur bij ProRail eruit en op welke indicatoren wordt u beoordeeld? We hebben bij ProRail geen bonussen en de bonussen die we hadden zijn afgebouwd. We vonden dat het voor iemand in een functie als die van ons eigenlijk niet aan de orde was. Met ingang van dit jaar zijn er dus ook helemaal geen bonussen meer. Wel hebben wij elk jaar een afspraak met de raad van commissarissen over onze collectieve en individuele doelstellingen. Daar staat heel concreet in wat wij moeten presteren. Een aantal indicatoren die daarin meetellen zijn bijvoorbeeld klanttevredenheid, punctualiteit en het aantal storingen. Persoonlijk wordt er bij mij bijvoorbeeld ook nog gekeken of de Finance-organisatie efficiënter en effectiever te werk gaat. Op onze prestaties worden wij dan niet via een bonus afgerekend, maar wij moeten natuurlijk welons best doen willen we na vier jaar herbenoemd worden.

Dient u zich als bestuurder van ProRail te houden aan de Balkenendenorm en wat vindt u van deze norm? Er is sinds 1 januari 2013 een nieuwe wet, de Wet

Vindt u dat de Nederlandse staat te allen tijde aandeelhouder van ProRail zou moeten blijven? Het is goed als de Nederlandse staat van een aantal

“

Waar je in een beursgenoteerd bedrijf te maken hebt met verschillende aandeelhouders, de beurskoers en investeringsbanken, hebben wij als ProRail te maken met de politieke context

“

belangrijke infrastructuurvoorzieningen aandeelhouder is en daar dus ook de verantwoordelijkheid voor neemt, en daar valt het spoor ook onder. Ik heb heel lang als IT-manager gewerkt en als je praat over investeringen in de infrastructuur van IT dan is er geen enkele gebruiker die daarvoor wil betalen. Dat geldt ook voor de spoorinfrastructuur en allerlei andere nutsbedrijven. Daarvoor is het belangrijk dat de staat de verantwoordelijkheid en de kosten op zich neemt. Er zijn in het verleden ook staatsdeelnemingen geweest, bijvoorbeeld KLM, die door internationale ontwikkelingen in een concurrentiesituatie zijn gekomen en waarvan er op een gegeven moment geen behoefte meer was om daar als staat in te participeren. Het is belangrijk om als staat ook goed te beseffen wanneer het door bepaalde ontwikkelingen tijd is om terug te treden. Wanneer een bedrijfstak zich zo ontwikkelt dat het gewoon een private aangelegenheid wordt moet je als staat terugtreden. Maar bij het spoor zie ik dat niet gebeuren. Een treinkaartje dekt nog altijd niet de integrale kostprijs van het totale product, en zolang dat niet aan de orde is zal het heel lastig zijn als overheid om terug te treden. Heeft u ten slotte nog adviezen die u graag zou meegeven aan studenten van Tilburg University? Ik zeg altijd: je moet kiezen voor werk dat je leuk vindt. Je kunt wel kiezen voor geld, maar als je elke dag met tegenzin naar je werk gaat heb je er niets aan. Kies dus iets wat je leuk vindt, dat zal je over het algemeen ook beter afgaan. Daarnaast denk ik dat je jezelf altijd moet proberen te blijven ontwikkelen en niet bang moet zijn voor veranderingen. Een heleboel mensen hebben altijd negatieve associaties met veranderingen, terwijl ik juist denk dat de meeste veranderingen het leven weer spannend en aantrekkelijk kunnen maken. En tenslotte: blijf je dromen achterna gaan. Hou ze voor ogen en doe er wat mee. Het is zonde als je dat laat lopen. FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 31

finance watch by greg ford

“Finance is the key to making sure we take care of the future. If we want this world to be sustainable then we need to think beyond the next earnings cycle or the next election and it starts with getting the rules right in finance. It’s like the first layer of the building.” (Thierry Philipponnat, Secretary General of Finance Watch) Not everyone suffered from the 2007 financial crisis; the collapse of Lehman Brothers and its aftermath launched a gold-rush for financial lob-

Greg Ford is Head of Communications at Finance Watch and a former editor at the Financial Times’ dealReporter service. Read more about Finance Watch and how to support its work at www.finance-watch.org FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 32

A citizens’ counterweight to the financial lobby

byists. Much of the world’s financial regulation had to be re-written and each rule change became a billable job for lawyers and lobbyists. Lobbying is one of the few areas of finance where headcount seems to have thrived since the crisis. The targets of this new wave of activity are the politicians, civil servants and supervisors who set financial regulation. Long queues of industryfunded lobbyists formed to meet them until, by 2010, nearly 200 elected representatives from across the political spectrum around Europe felt they were being so overly lobbied by private interests that they signed a petition for the creation of a counter-lobby to represent the public interest. The

result was Finance Watch, a Brussels-based public interest advocacy group working to make sure that financial regulation takes public interest fully into account and that finance serves society. The new non-profit organisation has attracted thousands of online followers since its launch. It taps into a feeling among the general public that financial regulation affects them deeply but is too specialised for them to be able to influence: outside the financial industry, few people have the time or inclination to study intricate financial rules. Finance Watch was set up with the ability to analyse regulation at a technical level and from a public interest point of view. Formed as a members’ association, its

33 Aricle

members provide it with civil society roots, while its secretariat provides financial expertise. The secretariat’s staff of 13 come mostly from the financial world and have backgrounds in lending money, structuring financial products, derivatives trading, market infrastructure, capital markets, financial regulation, financial journalism and financial lobbying, among others. This structure allows Finance Watch to combine a strong society perspective with a level of expertise that can match that of the financial lobby.

“

Finance Watch has an annual budget of around 2 million euros. The financial industry lobby in Brussels, by contrast, has a budget measured in the hundreds of millions

“

Finance Watch was registered on April 28th 2011 as a nonprofit international association and operates under the motto “making finance serve society”. It has a membership of around 70 organisations and expert individuals, including consumer groups, trade unions, housing associations and other NGOs, who together represent millions of citizens. The list of members is growing steadily and includes organisations such as consumer groups VZBV (Federation of German Consumer Organisations) and BEUC (the European Consumers’ Organisation); national and regional trade union groups

such as the European Trade Union Confederation, Confédération Général du Travail, Nordic Financial Unions and UNI-Europa; NGOs including Oxfam, Attac, SOMO, Revenue Watch and Friends of the Earth; foundations FIDH, Heinrich Boll Stiftung, Fundacio Seira, and others. Qualified individual members include around 30 prominent academics, journalists and financial and policy experts. Finance Watch has an annual budget of around 2 million euros, which is funded by public grants and donations, charitable foundations and membership fees and all vetted as independent from political parties and the financial industry. The financial industry lobby in Brussels, by contrast, has as many as 700 lobbyists on its payroll and a budget measured in the hundreds of millions, according to Finance Watch’s estimates. The comparison has prompted more than a few “David and Goliath” headlines in the press. The day-to-day work of Finance Watch is targeted mainly at European regulation. It sometimes includes national initiatives when policy is being made at both levels, for example where FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 33

The financial crisis has largely ended the fashion for financial deregulation but remnants of the ”laissez-faire” approach remain, for example in the view that liquidity (meaning the ease with which market users can liquidate or trade assets with others in the market without affecting the price) is an end in itself and so any regulation that limits liquidity must be resisted on principle

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 34

national measures to reform bank structure have been presented ahead of the EU’s own bank structure proposals as developed by the Liikanen Group. Typical tasks for the staff include analysing legislative amendments, running workshops for members on new legislative proposals and communicating to the public the thinking behind its technical recommendations. The core work of public interest advocacy is run as a mirror image of the financial lobby’s activities – meeting with politicians, building alliances to support legislative proposals, writing position papers and communicating

via the press - but with no hidden corporate agenda to promote, only the public interest. Alongside its own advocacy, Finance Watch aims to support the advocacy of its members by sharing technical knowledge on finance and lobbying. Civil society has long been underrepresented in finance and the objective is to create a ‘snowball effect’ that increases the number and quality of interventions in financial policy consultations that do not represent purely private business interests. This task is easier with public support and this is why Finance Watch works hard to explain its positions and

ideas to the general public using a variety of formats, from cartoons and postcards to webinars (online seminars) and videos. On the EU’s policy list for 2013 are legislative initiatives on bank structure, financial markets, shadow banking, consumer protection and long-term financing, among others. Of these, Finance Watch is focussing on several sub-topics, including arguing for structural reform of too-big-to-fail banks, better controls on bank leverage, measures to curb predatory high frequency trading and excessive commodity derivative speculation, and incentives to direct savings away from speculative uses and towards productive, longterm investments. Finance Watch’s public interest mission often raises questions about what constitutes “public interest”, since nearly every person has their own view about what it is and who should be allowed to define it for policy purposes. Philosophy aside, Finance Watch takes a relatively simple stance on this: namely, that public goods exist in finance as elsewhere, and that the public interest exists as a distinct entity from the private interests that make up a market. The Secretary General of Finance Watch, Thierry Philipponnat, a former investment banker turned NGO worker, puts it like this: “Public interest is

hard to define but you know it when you see it. When you see something that benefits a very limited number of actors but which doesn’t help the economy and puts society at risk, then you know public interest is not being respected.” Despite being a counterlobby to the financial industry, Finance Watch is neither anti-finance nor anti-banks. Rather, the group’s founding principles state that finance is essential to society in bringing capital to productive use provided that the financial industry does not conduct its business to the disadvantage of society. Finance underpins many of the advances that have improved people’s lives in the last century but, like any technology, financial innovation is only as useful or as dangerous for society as its practitioners choose to make it. This is why regulation, and especially its public interest content, is so important, in Finance Watch’s view. The financial crisis has largely ended the fashion for financial deregulation but remnants of the ”laissezfaire” approach remain, for example in the view that liquidity (meaning the ease with which market users can liquidate or trade assets with others in the market without affecting the price) is an end in itself and so any regulation that limits liquidity must be resisted on principle. In Finance Watch’s view, this puts the cart before the horse: li-

quidity is often useful in helping markets deliver their core purpose of capital allocation but not always and what matters is whether a rule serves the market’s ultimate purpose of capital allocation. The “fetish” for liquidity, as Keynes described it eighty years ago, is still widely used by traders to resist capital market regulations today. Such arguments help to explain a number of popular misconceptions about markets, such as that long-term is simply the sum of short-term periods, that any legal profitable activity is automatically good for society at large, that society as a whole can hedge away its risk, and that regulation is the enemy of effective finance. These mistaken ideas have encouraged the proliferation of short-term incentives among financial intermediaries and other practices that encourage short-term thinking, such as mark-tomarket accounting and the “Value at Risk” approach to risk management. They have also fed a general confusion among regulators and investors between investing and betting and a failure to take into account whether money is put to productive use or not. Finance Watch is targeting this problem with its “Investing not Betting” campaign. This starts by asking what we want the word “investment” to mean: is it taking a financial

risk to support an economic activity whose outcome the investor shares, or is it merely a financial allocation with a possibility of return, regardless of any economic activity? This is not just a word game: the more that derivatives are considered a normal part of investment, the more disrupted becomes the link between finance and the underlying economy, with worrying long-term implications for capital allocation and the health of the economy. For a generation with 23% youth unemployment, this has real consequences. Finance Watch is one of a growing number of voices to talk about ways of turning these concerns into regulatory actions, including some enlightened parts of the financial industry itself. Nevertheless, reforming the financial system and its rules could take years of lobbying and education to confront vested interests and bring real change. Finance Watch’s challenge is to stay in the debate long enough to make a difference, which means collecting regular donations from the public via the Finance Watch website. The good news is that the appetite for public interest advocacy in finance seems to be getting stronger as people see the impacts of finance and financial lobbying on a wide range of policy areas, from business and government to social and environmental issues. FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 35

by R. van Aart

Pros and cons of ‘Tobin Tax’

Part of this article originally appeared in the Financial Times ‘FTfm’ supplement on Monday 4 March 2013 and has been written by Nitin Mehta, CFA. It has been edited by Rogier van Aart, CFA

36 Arrticle

Rogier van Aart is board member education at CFA Institute of the Netherlands

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 36

An article by the CFA Institute of the Netherlands about the Financial Transaction Tax CFA Institute is a source of knowledge in the global financial community. One of its missions is to provide clarity to financial discussions. To illustrate this, the first part of this article is about the pros and cons of the Tobin Tax. The second part is on the role of CFA Institute and CFA Society Netherlands to familiarize the reader with these institutions. Pros and cons of ‘Tobin Tax’ divides European Union Several members of the European Union are planning to introduce a tax on financial transactions in order to raise new revenues and curtail speculative trading. This tax is sometimes called the “Tobin tax”, after James Tobin, a Nobel laureate in economics, who first proposed “throwing some sand in the wheels” of currency markets in the late 1970s. Nitin Mehta of the CFA Institute explores the proposed Financial Transaction Tax (FTT). What is the rationale for the FTT? While surveys show that the initiative has popular support, experts are much more divided. Eleven members of the EU, including Germany, France, Italy and Spain, are planning its implementation but fifteen members, including the UK, are strongly opposed. The proponents of the tax point to several potential gains. At a time when many countries are facing budgetary pressures, due to the financial crisis, the new tax would contribute towards fiscal consolidation, without directly impacting the real economy. The tax might also deter excessive trading, and,

in the process, promote market stability and long-term investing. Financial services would no longer enjoy an exemption from value-added taxes, thereby reducing competitive distortions. Several countries impose financial transaction taxes. For example, a stamp duty on share purchases has been levied in the UK for centuries. What are the risks? Critics point to the potential for reduced market liquidity, and the higher price volatility that may ensue. As a result, the cost of capital may rise and investment fall. Also, many financial transactions are enacted to hedge risks; the tax may discourage these and inadvertently reduce stability. In any case, opponents argue that it is hard to collect taxes on financial transactions, as international traders may resist and find ways to escape them, such as relocating out of reach. Sweden experienced such displacement of trades after it introduced an FTT in the mid-1980s; the tax was abandoned after a few years and deemed to be a failure. Just as proponents provide figures for the revenues that could be collected, opponents point to the possible drag on economic growth and employment. Does it work? We will only know if the FTT works after it has been implemented. Currently, it is pending on all kinds of legislative issues. Evidence on its effectiveness is mixed, and experiences with the Tobin Tax are neutral. The United Kingdom and South Africa both have a stamp duty for

every stock purchased by a foreign investor of respectively 0.50 percent and 0.25 percent. This high tax rate did not prevent a crisis in both countries. Furthermore, there are all kinds of practical issues related to the tax. How do you distinguish between risk taking or risk hedging transactions? Implementing the tax internationally and collectively is new and convinces some of the opponents. It seems that there is now more support for it than ever. What kind of financial transactions will be taxed? The current proposal covers a swath of financial transactions on organised and over-the-counter markets, affecting securities, derivatives, and other instruments. At the same time, most transactions in the real economy will be out of scope: including those related to private households and smaller enterprises, primary market transactions by big businesses, public borrowing, and transactions necessary to implement monetary policy. For a transaction to be taxable, at least one party would have to be an institution established in an FTT state. The focus is then on the transacting parties, and possibly the instrument, not the venue. This approach aims to cast the net wide, and prevent circumvention. What is the proposed tax rate? Each taxable party in a transaction would be taxed at the rate of 0.01 percent of the notional value for derivatives, and 0.1 percent of the market value for other financial instruments. The

relatively low rates of taxation are designed to deter the relocation of financial institutions away from FTT states. Detailed impact assessments show that the chosen rates would not materially harm financial centres or institutions. The expectation is that about 35 billion Euros could be raised annually. Of this, about two-thirds is expected to be levied from derivative transactions and a third from other securities trading. Who will pay the tax? Financial institutions such as exchanges, banks, and investment firms would be required to collect the tax. Some of the impact of the tax may be borne by market makers if they narrowed bid-ask spreads. According to a survey carried out in July 2011 of CFA Institute members in Europe, many of whom work for financial intermediaries, most of the burden of the tax is likely to be passed on to end investors. Investment vehicles with strategies that require frequent trading will probably suffer the most tax drag. Who is the end investor? People often forget that banks and financial intermediaries are a means to an end. They improve the economic structure and possibilities by providing transfers (pensions, credit, insurance, equity) that would otherwise not take place. Often, the end investor is a pension fund, insurance company or social housing corporation. Apart from that, hospitals and local governments use financial engineering to control risks. When the FTT is implemented, they face higher costs. So FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 37

facts Did you know that: Did you know that merchant, and financier of the American Revolutionary War, Oliver Pollock invented the dollar sign in 1778? This sign ($) was derived from the Spanish peso (PS) which was considered to be the United States’ national currency. Did you know that between 1985 and 2005 about twothirds of American corporations didn’t pay any taxes at all? Did you know that a third of the people in the world live on less than $2 a day? And more than a fifth live on even less than $1 a day? Did you know that having a mentor is associated with an annual income increase between $5,610 and $22,450?

it means less pension, higher insurance premiums, and even higher rents for the end investor. In the end corporates and consumers pay the tax. Is the low return environment challenging? This is exactly the case. It is more challenging in a low yield environment. When yields are low, and expected returns are below historical average, the impact of costs and taxes are more material than in a high yield environment. A 0.10 percent tax in a 10 percent yield environment is materially different from a 0.1 percent tax in a 1.5 percent yield environment. So, this does not only hold for the Tobin Tax, but also for other costs. The pressure on financial institutions to lower costs is enormous. What is next? If everything goes according to plan, the FTT becomes law in the 11 adopting European Union states from January 1 2014. Widespread objections from many other countries, together with threats of

lawsuits from financial institutions, may delay the pace and dilute the form of implementation. But there seems an urgent determination to proceed. Reducing the territoriality of the tax, narrowing the range of transactions covered, and exempting some institutions such as pension funds are just some of the possible compromises. About CFA Institute CFA Institute is the largest global association of investment professionals with over 110,000 members in 139 countries. The organization is a champion for the highest levels of ethical, educational and professional standards in financial markets, and is a respected source of knowledge in the global financial community. The end goal: to create an environment where investors’ interest come first, markets function at their best, and economies grow. The CFA Charter is a globally recognized benchmark for expertise and ethics in the investment profession. Earning this graduate-level credential enhances an investment

professional’s innate commitment to serve investors first by demonstrating integrity and expertise. About CFA Society Netherlands Established in 1999, CFA Society Netherlands is a member society of CFA Institute with over 600 members across all major cities and sub-sectors in the Dutch financial industry. Our mission is to lead the investment profession in the Netherlands by promoting the highest standards of ethics, education and professional excellence. Each year the Society organizes a variety of events, seminars and conferences. Events are strictly content-driven, and are always facilitated by local and international experts as well as high quality speakers. For students, CFA Institute and the CFA Society Netherlands have interesting opportunities as well: Free CFA Program Scholarships and the annual Research Challenge. For more information visit: www.cfasociety.org/netherlands or www.cfainstitute.org

Did you know that from 1940 to 1946, the average income in the United States of America doubled? During 1940, the average worker was paid less than $600 a year. In 1946 the same worker got $1,200 a year. Did you know that three quarters, four dimes and four pennies make $1.19? This is also largest amount of money in coins that doesn’t make change for a dollar. Did you know that the United States Secret Service, which is known as the agency burdened with the task of protecting the president, was originally created in 1865 to combat counterfeit money? At this time, counterfeit money was a huge problem, since it was estimated to account for a third of the United States currency in circulation.

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 39

BUSINESS FOR DUMMIES

Dagelijks begeleid ik in mijn praktijk voor loopbaancoaching twintigers en dertigers met hun loopbaanvraagstukken. Veel van deze young professionals worstelen met de vraag wat voor soort baan en organisatie bij ze past. Ze vragen zich af waar ze goed in zijn en wat ze echt leuk vinden. Het valt me vaak op dat de meesten van mijn cliënten slechts een beperkt beeld hebben van wat voor soort functies, bedrijven en branches er zijn en dat ze bijvoorbeeld ook niet goed weten wat het verschil is tussen een profit en een nonprofit organisatie. De meeste young professionals die ik spreek hebben zich van te voren niet uitgebreid georiënteerd op de arbeidsmarkt en hebben ook niet echt stil gestaan bij de vraag wat voor soort baan het beste aansluit bij hun drijfveren, kwaliteiten, waarden en interesses. Ik vergelijk het ook wel met het kopen van een huis, zonder het van te voren van binnen bekeken te hebben. Ze gaan ergens aan de slag en vragen zich vervolgens af of ze wel op de juiste plek zitten. Nu is er niets op tegen om er via verschillende banen achter te komen welk werk aansluit bij je wensen en ambities, maar vind jij niet liever direct een baan die bij jou past? Hoe kom je erachter wat voor soort baan er bij jou past? Sta om te beginnen allereerst eens stil bij wie je bent, wat je kunt en wat je wilt. Dit kun je doen aan de hand van een loopbaanboek, oefeningen op internet of door gesprekken met een loopbaancoach. Zodra je helder hebt wat jij

belangrijk vindt in een baan kun je onderzoeken wat voor soort sectoren, branches, organisaties en functies daar optimaal bij aansluiten. Dit zogenaamde arbeidsmarktonderonderzoek kun je starten door online meer informatie te vergaren over waar jij interesse in hebt. Breng vervolgens jouw netwerk in kaart en bekijk wie waar werkt. LinkedIn kan hierin uitkomst bieden. Het kan je allerlei interessante informatie en statistieken over organisaties verschaffen en ook snel inzichtelijk maken wie waar werkzaam is. Maak aan de hand van je netwerkcontacten een lijstje met mensen waar je graag een oriënterend gesprek mee zou willen voeren om meer over hun werk te weten te komen. Door middel van dit arbeidsmarktonderzoek ontdek je gaandeweg in wat voor soort sector, branche, organisatie en functie jij het beste tot je recht komt. Profit versus non-profit Kun je op voorhand weten of je iemand bent die beter gedijt in een profit of een non-profit organisatie? Tot op zekere hoogte wel. Als je iemand bent die competitief is ingesteld, graag onder tijdsdruk en met targets werkt, dan zal je waarschijnlijk beter tot je recht komen in een profit-organisatie. Daarmee is het echter niet gezegd dat er in de non-profit sector geen passende banen voor jou zouden kunnen zijn. Als je je werk belangrijk vindt, maar daarnaast ook voldoende tijd wilt hebben voor hobby’s, sporten en je sociale leven, dan zal je wellicht beter passen in een minder dynamische omgeving in een

Veel van de young professionals worstelen met de vraag wat voor soort baan en organisatie bij ze past: Ze vragen zich af waar ze goed in zijn en wat ze echt leuk vinden

In deze business for dummies vertelt Otteline Asselbergs over loopbaancoaching voor twintigers en dertigers op zoek naar de ideale baan

non-profit organisatie. In de praktijk zal je zien dat een profit organisatie ook veel kenmerken van een non-profit organisatie kan vertonen en andersom. Daarom is het ook zo belangrijk om eerst zelf een kijkje in de keuken te nemen bij een organisatie, door oriënterende gesprekken te voeren.

wat past bij jou? profit versus non-profit FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 41

COLUMN PSV performs a vital role in Eindhoven, providing it with identity, self-confidence and social cohesion. some commentators argue that we have to thank the mayor, the aldermen and the city council for their efforts to keep the soccer club alive by Martin van Tuijl Somewhat less than two years ago, renowned football pundits, including Johan Derksen, the editor-in-chief of Voetbal International, argued that we had to thank the mayor, the aldermen and the city council of Eindhoven for their efforts to keep PSV alive. The city then bought the terrain on which the stadium of PSV has been built as well as the area on which the legendary training facility De Herdgang is located. Eindhoven paid approximately 48 million euros for these terrains. In the coming decades, PSV pays 2.4 million euros annually to the municipality

as a kind of rent. Notably, the capability to satisfy this obligation is warranted by putting aside part of the revenue from season tickets. Eindhoven borrowed these funds from a German bank. Interest payments on this loan amount to 2.1 million per year. Thus, according to many commentators, such as Thijs Slegers, an employee of mister Derksen, the city makes a solid profit of about 300,000, ignoring the costs of monitoring the contract for a moment. Eindhoven is now relatively closely involved in maintaining the budgetary

“

The impact of PSV on the local economy is non-negligible: Many people tend to forget that any euro spent on PSV would be spent on alternative sponsoring if the club would not exist

Martin van Tuijl is an Associate professor of the Department of Economics at Tilburg University

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 42

“

discipline at the most prominent football club within its borders. Moreover, PSV committed to become even more active in social projects at the local level. Thus, this deal seemed to come close to perfection. However, the picture that is sketched above is far too rosy from an economist’s point of view. First, one of the most prominent aldermen, mister Depla, regularly states that the price that the city paid is based on the market value. In this respect, I have bad news for mister Depla. As far as I know, a market for terrain with a football stadium or

Bad defence Dr. Van Tuijl reviews the deal between the municipality of Eindhoven and football club PSV Eindhoven

43 Column

training facilities built on it simply does not exist. Some experts have tried to assess the value of these terrains, but the outcome of their work is not beyond dispute. Alternative valuations seem to amount to 24 million euros. Of course, in the absence of a market, any valuation is arbitrary, as it is based on assumptions regarding the future use of the ground. Forecasting is very difficult, especially when it is about the future, as the ancient Chinese already knew. Second, the margin of 300,000 seems rather small, given the risks that are attached to this contract. What if PSV, at some point in time, decides to opt for a larger stadium in the outskirts of Eindhoven? What will the value of the stripped terrain be at this point in time? One may have doubts. The fact that the risk is priced too low implies some subsidizing. Alternatively formulated, a private investor would never be willing to accept this low reward. Third, the municipality borrowed the funds from a German bank. Dutch banks do not want to lend – on this scale – to professional football clubs anymore. If something goes wrong, passionate minorities may storm headquarters. Meanwhile, PSV benefits from the low interest rate that the city of Eindhoven pays, owing to its fine credit rating. One should note that the PSV-deal aggravates this rating. Finally, the whole operation went fast, in my view, even a little bit too fast. Mister Depla once said that this was necessary to obviate the financial collapse of PSV. He hastily withdrew these words, because otherwise it would be crystal clear that PSV was subsidized by the city. However, festina lente (make haste slowly), as the ancient Romans used to say. Do I agree with the European Committee that the Dutch government subsidizes PSV? The answer is affirmative, as might have become clear. I have already put these arguments forward on my blog Tuijlenspieghel (PSV zat aan de grond, 28 May 2011). Would I have acted differently than the board and the council of Eindhoven? The answer is no. The region around Eindhoven now has a population of approximately 750,000. About five percent of these people are every two weeks in the Philips Stadium. Most of them are voters, though not all in Eindhoven. The number of supporters relying on Eredivisie Live (EL), Studio Sport and NOS Teletekst is even much larger. The impact of PSV on the local economy is non-negligible, though not as large as some stakeholders of the club want us to believe. Many people tend to forget that any euro now spent on PSV would be spent on alternative entertainment or sponsoring if the club would not exist. The arguments concerning city marketing seems less convincing, since Eindhoven is not known for its attractiveness for tourists. For firms, the presence of a business club associated with professional football may influence the decision to invest in Eindhoven, albeit only to a minor extent. Nevertheless, PSV performs a vital role in Eindhoven, providing it with identity, self-confidence and social cohesion.

“

Er zijn een aantal grote mondiale problemen, naast armoede en ongelijkheid, op het terrein van milieu, gezondheid en veiligheid, die ook een internationale aanpak vereisen

tegen

Paul Hoebink houdt zich bezig met de bijzondere leeropdracht ontwikkelingssamenwerking bij het Centre for International Development Issues Nijmegen (CIDIN) aan de Radboud Universiteit Nijmegen FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 44

“

Nederland is momenteel het meest chagrijnige land van Europa. Lees de webpagina’s van kranten, hoor de commentaren op de radio bij programma’s waarbij op een stelling mag worden gereageerd: schelden, vloeken en tieren. Soms kan ik me die boosheid wel voorstellen – zeker als het om salarissen van bankdirecteuren gaat – maar voor een redelijk bestuurd land als het onze vind ik het wantrouwen in bestuur en overheden vaak onterecht. Kritisch zijn is mooi, maar in deze polder slaat de kritiek door naar onterecht chagrijn. Ontwikkelingssamenwerking staat onder hetzelfde gesternte. In ons land verloopt het debat heel anders dan in de ons omringende landen. Hier beweren conservatieve politici dat de Nederlandse ontwikkelingshulp een en al mislukking is, terwijl de Britse conservatieven in een officieel document stellen dat er met ontwikkelingshulp ‘miracles’ zijn verricht (zoals het uitroeien van ziektes, verhoging van de landbouwproductie en grote stijging van de welvaart). Waar onze zuiderburen zelfs denken dat de Europese Unie en de instellingen van de Verenigde Naties geëigende kanalen zijn waarlangs we hulp moeten geven, daar vertrouwt de Nederlander zijn hulp liever toe aan individuen en kleine organisaties. Mijn stelling zou zijn: Nederland is stom als het flink kort op ontwikkelingssamenwerking. Daar zijn ten minste, naast allerlei humanitaire overwegingen, twee redenen voor. Op de eerste

plaats heeft Nederland ook zijn verantwoordelijkheden op mondiaal terrein. Er zijn een aantal grote mondiale problemen, naast armoede en ongelijkheid, op het terrein van milieu, gezondheid en veiligheid, die ook een internationale aanpak vereisen. Dan is het belangrijk om aan lastenverdeling (‘burden sharing’) te doen, zodat landen niet weglopen van hun verantwoordelijkheid. Het Montreal Protocol over de aantasting van de ozonlaag is daarvan een mooi en succesvol voorbeeld, waar de rijke landen geld op tafel legden zodat ook ontwikkelingslanden hun verplichtingen voor het terugdringen van CFK’s konden nakomen. De 0,7-procentsnorm voor ontwikkelingssamenwerking waaraan Nederland zich al sinds 1975 houdt, is dan ook niet zozeer een in marmer gebeiteld heilig getal, als veel meer een afspraak tot lastenverdeling. Met zijn lange traditie op dit terrein zou Nederland dat juist moeten verdedigen en van de Europese Commissie een veel hardere houding moeten eisen, zodat ook andere lidstaten hun

verplichtingen nakomen. De tweede reden is dat een middelgroot land in een rivierdelta op een kruispunt van zee- en nu ook luchtwegen, dat zijn geld verdient met internationale handel, gebaat is bij goede, vreedzame internationale betrekkingen. In veel ontwikkelingslanden staat Nederland bekend om zijn voetbalteam, dat soms aantrekkelijk en mooi voetbal speelt, maar het staat ook te boek als een genereuze donor. Afgezien van het feit dat er in veel landen waar we hulp aan geven al veel Nederlandse investeerders en handelaars rondlopen, zijn de hulpontvangende landen van nu onze handelspartners van straks. Een goede naam opent dan deuren. Om die reden is het uitermate dom dat Nederland dit jaar, na vijftig jaar, de deur in Tanzania dicht gooit. Juist nu het land flink aan het groeien is, de gasvoorraden worden aangeboord, Shell met Petrobras bij Pemba en Zanzibar naar olie aan het zoeken is. Tanzania is één van die ‘new frontiers’ in Sub-Sahara Afrika, dat hadden Prins Bernhard en Prins Claus al veel eerder door.

FACE 2 FACE

de Nederlandse overheid dient te bezuiningen op ontwikkelingssamenwerking 45

voor

Wiet Janssen is onderzoeker aan de Universiteit Twente

“

Volgens de Wereldbank is er geen statistisch verband tussen hulp en ontwikkeling, maar zouden bepaalde vormen van hulp wel kunnen helpen. Een derde van de internationale hulp en vijftig procent van de Nederlandse hulp gaat naar Afrika (zuidelijk van de Sahara). Maar die hulp heeft nauwelijks effect. In alle wereldregio’s neemt de welvaart toe, maar in Afrika is de groei het laagst: twee procent per jaar (koopkracht/ inwoner). Het percentage armen (inkomen lager dan $ 1,25 per dag) is er het hoogst, vijftig procent. Sommige soorten hulp hebben zelfs een negatief bijeffect, zoals de drinkwatervoorziening en gezondheidszorg. De kindersterfte neemt erdoor af, waardoor het aantal kinderen per gezin stijgt, maar de voedselproductie blijft achter, en meer kinderen raken ernstig ondervoed. Het percentage ondervoede kinderen onder de vijf (‘te kort voor hun leeftijd’) is daarom erg hoog: omstreeks veertig procent en dat daalt maar heel langzaam. Een andere reden waarom de hulp weinig oplevert is de

Face 2 Face

“

De Nederlandse hulp omvat een budget voor onderwijs en training voor activiteiten waarmee de armen een inkomen kunnen verdienen, maar het is slechts 5 procent van het totale budget

kwaliteit van het lokale bestuur. Door de grote hoeveelheden hulp (vijftien à dertig procent van het overheidsbudget van de ontvangende landen) en ook door de inkomsten uit grondstoffen kunnen de politici gemakkelijk aan veel geld komen. Daardoor worden ze minder afhankelijk van de steun van de bevolking en komt er van de hulp maar weinig bij de burgers terecht. Bovendien verdwijnt naar schatting grofweg een derde van de staatsfondsen in de ontwikkelingslanden door corruptie. Dat betreft ook de Nederlandse hulp; jaarlijks verdwijnt naar schatting anderhalf miljard euro. De oorzaak van de corruptie is dat er geen betrouwbaar rechtssysteem is. Iemand die een probleem heeft, de ‘cliënt’, gaat daarom op zoek naar een persoon met invloed, de ‘patroon’. De cliënt wordt uit de brand geholpen, maar daarvoor moet hij diensten verlenen voor de patroon, bijvoorbeeld een deel van zijn inkomen afstaan. De cliënt krijgt van de patroon vaak bescherming en soms ook werk, zodat hij iets verdienen kan. De patroon is zelf weer een cliënt van een hogere patroon; dit gaat zo door tot aan de president en de hoogste generaal. De corruptie is een product van de sociale cultuur en vermindert pas als het land zich ontwikkelt. Ook de grote hoeveelheid hulp aan Afrikaanse landen heeft een negatief bijeffect. De stromen euro’s en dollars van de hulp (en ook die van de export van grondstoffen)

worden door de regeringen omgewisseld in lokale valuta, en dat stuwt de waarde van de lokale munt omhoog. Daardoor ligt in Afrika het prijspeil royaal boven dat van een land als India, terwijl de productiviteit daar al veel hoger is. Afrikaanse fabrieken en boerenbedrijven kunnen daarom niet goed concurreren op hun thuismarkt, laat staan op exportmarkten. Lager onderwijs lijkt een goede oplossing, maar de kinderen leren op school nauwelijks iets waar ze later iets aan hebben. De meeste kinderen gaan maar een paar jaar naar school en leren alleen een beetje lezen en schrijven. Ze volgen na de lagere school geen ander onderwijs en zo missen ze de kennis en kunde om een inkomen te verdienen. De Nederlandse hulp omvat ook een budget voor onderwijs en training voor activiteiten waarmee de armen een inkomen kunnen verdienen, zoals landbouw, maar het is slechts 5 procent van het totale budget. Nederland zou veel meer van het hulpbudget moeten spenderen aan onderwijs gericht op het genereren van inkomen, zodat de armoede vermindert. De hulp heeft een te hoog Sinterklaasgehalte, er wordt willekeurig uitgedeeld. Ik schat dat maar een kwart van alle hulp echt helpt, een kwart averechts werkt, en de rest geen verschil maakt. FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 45

We frequently interview students at the campus of Tilburg University about their opinion on trending topics

campus life

We asked four students about whether people working in the non-profit sector should be entitled to competitve salaries

name Sanne Kuppens

name Jacob Cerveny

name Justin Brands

name Joris Blonk

age 20

age 24

age 21

age 20

field of study Bachelor International Business Administration

field of study Master Economics

field of study Bachelor International Business Administration

field of study Bachelor Econometrics

Individuals who are incentivized by earning a lot of money, people who strive to get the highest salaries, should not work in the nonprofit sector. I think that people should have other motivations to work in the non-profit sector; they want to contribute to society. The fact that some of the most talented managers will move to the profit sector is no disaster: they would not fit in non-profit organizations and would not achieve the right objectives for the company. Therefore, it is sensible to set a maximum for salaries in the non-profit sector. Nonetheless, it is remarkable that former government officials, such as Wouter Bos, Jan-Peter Balkenende and Camiel Eurlings, often move to major companies in the profit sector.

It makes sense to set a ceiling for salaries in the non-profit sector. Individuals working in the non-profit sector should not earn a competitive salary. The risk that individuals move to the profit sector is offset by the fact that people are willing to work in the nonprofit sector for reasons other than high salaries. The social aspect will help nonprofit sector organizations attract managers and these managers set non-monetary goals for themselves. After working for a profit organization for several years, the social aspect might play a more important role for individuals in their choice of working in the non-profit sector. These people have gained a lot of experience in the profit sector, and, in this way, talented managers will continue to work for nonprofit organizations.

Today’s misunderstanding in business is the excessive payment to top-leveled managers. An explanation can be subtracted from the fact that contracting top-leveled managers is becoming harder due to scarcity in the market. However, both non-profit and profit organizations need to be managed trough well trained and skilled management in order to be successful. As profit organizations are purely focused on results, salaries between non-profit and profit organizations are expected to differ. A suggestion could be to adjust salaries in non-profit organizations, and split rewards into a fixed and a variable part. In this way, under the assumption that they reach their performance objectives, managers in non-profit organizations are able to receive the same salary as managers do in profit organizations.

The desire to be on top of a non-profit company should not be caused by a high salary, but by the satisfaction the person receives. Moreover, competitive salaries will destroy the aim of the company. High-end managers stop striving for the company’s ideal whenever they have met the set expectations, as this will not increase their salary. There are other ways, besides a high salary, which drive delivering good work. For example, an investor responsible for managing a portfolio of a pension fund strives for high returns. The investor should not do this for his bonus to be high, but for the participants of the fund to have lower prices. The ideal system of salaries will always differ from the actual system.

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 47

Activities upcoming ACTIVITIES Friday September 13, 2013

Hockey Tournament The Hockey Tournament is organized for all associations in the Esplanade building and the MAK in cooperation with T.F.V. “De Smeetskring”. On that day we will find out who are the new “Taeke Taekema’s” and “Fatima Moreira de Melo’s” and which study association is most talented when it comes to playing field hockey. The day will be closed with a barbecue and of course an award ceremony for the best team of that day.

We offer a lot of interesting internships, traineeships and starters functions for both accounting and finance students. If you are interested, send us an email or visit www.Asset-AccountingFinance.nl/Career-Portal.

Friday September 20, 2013

VIP Lecture The VIP lecture is a lecture for members of Alumni Association Financials. During this lecture an inspiring speaker will give a view on a topical issue in the financial world. There is also the possibility to ask questions and to have a discussion about interesting subjects. Tuesday September 24, 2012

Financial Business Dinner This activity offers students the possibility to orientate on career and internship opportunities in accountancy, controlling, finance and investment theory. During this evening, students are offered the possibility to meet three companies of choice in an informal way during a delicious three course dinner. This offers a unique chance to ask questions to recruiters of different companies and to inform about internships, traineeships, and starter functions. During the year

Are you looking for an internship or traineeship? Have a look at our Career Portal!

Become active

Are you interested in the fields of Finance or Accountancy and do you want to develop yourself and be active next to your study? Do you want to get in contact with interesting companies? And do you want to meet a lot of new people at our active member drinks and other activities? Then you are the person we are looking for! We are always looking for new enthusiastic active members to strengthen one of our committees. Currently we have vacancies for the following committees: - A&F Investments - Activities Committee - Editorial Board - iFinance - Promotional Committee Interested? Do not hesitate to email us for more information at [email protected]. You can also go to our website or drop by at our room (E106).

Investment Night 2013

Tuesday April 23, 2013

On the 2nd of May the first edition of Investment Night was organized by Asset | Accounting & Finance at Klasse Theater in Tilburg. The purpose of Investment Night was to learn about the financial crisis, investment opportunities, and investing in practice. The Chairman of the Evening was Koos Henning, economist at VEB (Vereniging van Effectenbezitters), and we had the following speakers: Olivier van Hirtum, Senior Portfolio Manager High Income Equity Europe fund at BNP Paribas Investment Partners, Jan Sytze Mosselaar, Senior Portfolio Manager Asset Allocation at Robeco, Peter de Goeij, Adjunct Associate Professor of Finance at Tilburg University and Jim Tehupuring, Stock Analyst at RTL Z for Royal Bank of Scotland.

BEwust This year Asset | Business Economics organized BEwust for the first time, especially for second and third year Business Economics students. During this event alumni talked about their work experience to give students a better view on all the different directions and possibilities of their study. Students also had the chance to get more insight into the possible professions they can fulfill after their study. There were alumni present from the following directions: Accounting, Finance, Information Management, Marketing and Organization. The event was very successful and it showed the great interest of students in the different career opportunities they have. Friday May 3, 2013

FAN Soccer Tournament The very first instalment FAN Soccer Tournament was organized by Asset | Accounting & Finance. During this tournament, all financial study associations in the Netherlands allied to the ‘Financial Association Netherlands’ played soccer against each other to find out which city turned out to have the best soccer talents. The participating cities were Maastricht, Groningen, Rotterdam, Amsterdam and of course Tilburg. After a sportive afternoon, study association Risk of Groningen showed they had the right to take the cup with them to the North of the Netherlands. Afterwards, there was a nice barbecue and a traditional beer cantus which also was a great new experience to most non-Tilburg students.

49 Overview of Activities

past ACTIVITIES

We started the evening with news articles about the remuneration of Heineken’s CEO, the US unsustainable debt, low correlation between rising GDP and equity returns, and Dijsselbloem changing the game rules for banks close to default. Then, Jan Sytze Mosselaar told the highly diversified audience about the nearcollapse of Wall Street in 2008 and his fear about the economic and financial meltdown. He showed how the structures of the five largest independent investment banks were changed due to default or a takeover. For example, a team of experts from Robeco worked the whole night to examine the exposure of Robeco to Lehmann Brothers. After this column, Koos Henning interviewed Olivier van Hirtum about investing in practice. Koos Henning asked Van Hirtum about his position at BNP Paribas, and about the two crises he experienced; the dotcom-bubble and the financial crisis. He stated that a day at the office is never the same; it could be staying in the office the entire day, or, for example, visiting CEOs of Shell or Unilever. Furthermore, he mentioned that it is important to have high grades and extracurricular activities on your cv for those who want to work in the investment industry. However, all speakers agreed students should work on things they really like, and not to choose a job that pays the most. After the break, we had the item ‘Hats On, Hats Off’ where Teis Westerhof became investment expert of Investment Night 2013 after giving the right answer to the total balance of J.P. Morgan. Also matter of choice was an interactive session for this evening, where the audience and the speakers had to choose between two alternatives. These theses included whether an European country would leave the euro, whether to invest in mutual funds or mange investments yourself, and whether younger generations are more or less aware of risk. Peter de Goeij talked about the influence of announcements in the media on stock price, which is legally doubtful and could be misleading. De Goeij concluded the recommended stocks did not outperform their benchmark. However, De Goeij also showed recommended stocks did show an abnormal return on the day after the announcement. Finally, Jim Tehupuring provided a column about how to invest and how emotions could play a role. He told that investors are not rational and on average underperform their benchmark so his conclusion was to buy ETF’s (trackers) on yearly fixed dates. The other speakers, more or less, agreed on this statement. At the end of Investment Night, the speakers gave investment and career tips for the students, and we closed this very successful evening!

FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 49

MESSAGE FROM ABROAD

In March 2012 the exchange office send me an email which stated that I was accepted to the exchange program at the University of Economics (VSE) in Prague for the Spring semester 2012/2013. On February sixth the next year my adventure started and after a flight of less than an hour I arrived in Prague. Upon my arrival my Czech buddy Pétr was waiting for me to pick me up. Together we drove to the dormitory where I would live for the next four months. Since the airport is at the other side of Prague, I already got a nice sightseeing tour through the city. Furthermore, my buddy had been a tour guide in Prague four several summers, so he could tell me all the interesting facts. This was a nice introduction to the ‘Golden City’ and an even better start of what would become the best time of my life! When we arrived at the dorms I experienced my first encounter with the Czech bureaucracy. There was a long cue of exchange students waiting to sign up for their room. Since the front office lady did not speak English, it was really a relief to have a Czech speaking buddy with me who could translate everything. Furthermore, as I would experience more often during my exchange, the Czechs are a very unfriendly and rude nation who barely can speak English. However, this is not that surprising if you take into account that they were not familiar with real freedom until the beginning of the nineties. The occupation by Nazi-Germany, and after that the occupation by the Soviet Union, FACES | Y. 14 | #. 04 | P. 50

left its marks on this civilization. However, the society is changing and most of the young people, born after the fall of the Soviet Union, are very friendly and helpful. Their English is very good and they really want to experience all the freedom and opportunities their parents and grandparents did not have. While being on exchange, I started taking notice of the differences between the educational system here and in Tilburg. In comparison to Tilburg University, classes at VSE last one and a half hour without a break in classrooms that are very small. Therefore, most courses only allow a maximum of 25 people, which makes the lectures more dynamic and interactive. Another new concept for me are the ‘intensive courses’. These courses consist of lectures from nine in the morning till five in the afternoon for three days in a row. At the last day you get a test or a case study to display the newly gained knowledge. When you pass this test, you get three ECTS. Furthermore, almost every course included a midterm test or a presentation, which means you study more during the semester and have more time to relax during the finals. However, the tests are much easier than in Tilburg, so there is still plenty of time left for travelling! Since Prague is part of Central Europe, it is a very good starting point for travelling. Budapest, Vienna, Berlin, Dresden and Krakow are close to Prague and the public transport is very cheap in the Czech Republic. It is also possible to book some busor train tickets at a student

In this article Coen Tomesen tells about his experiences abroad in Prague at the University of Economics

“

classes last one and a half hour without a break in very small classrooms. most courses only allow a maximum of 25 people, making the lectures more dynamic and interactive

“

agency, which has special offers for students! The travelling part was the most exciting thing about my exchange. Spontaneously planning trips with people you have known for only a few weeks and just having a good time is a great deal of fun. It is addictive and after a while it starts to feel natural to travel a lot. It is going to be hard to get back to my old living pattern when I am back in the Netherlands. I can really advise everyone to go abroad for an exchange or internship. The new friends you make and the life experience you get by living on your own, outside your comfort zone, is amazing. Studying at a different university is also very useful. It is good to look at certain study topics from a different perspective and discussing these topics with people from all over the world. Therefore, do not hesitate and seize the opportunity to go abroad: there are many beautiful things in the world waiting for you!