Porta fidei. Meimaand - Mariamaand, door Mgr. Léonard. Mariathon Heiligverklaringen in de kijker. Programmaoverzicht op middenpagina

Porta

Mei -Juni 2014 Jaargang 2 Nummer 8

Meimaand - Mariamaand, door Mgr. Léonard

Mariathon 2014

Heiligverklaringen in de kijker

Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X P 914880 2-maandelijks

Programmaoverzicht op middenpagina

fidei

Editoriaal

Beste vrienden, Elk jaar kijken velen uit naar de maand mei. Als gelovige voornamelijk omdat we dan zeer speciaal onze Hemelse Moeder eren. De meimaand is de Mariamaand. Daardoor wordt het ook onze Radiomaand! Eén van de grotere evenementen die Radio Maria wereldwijd organiseert in mei is de Mariathon. Op 9 en 10 mei is het zover. Ook dit jaar proberen we zoveel mogelijk steun te ontvangen om wereldwijd te groeien. Onze aandacht gaat voornamelijk uit naar Haïti. Dit land heeft de laatste jaren veel meegemaakt, en velen zoeken steun bij Radio Maria. Toch is het moeilijk om dit evangelisatieproject daar te starten. Onze steun is dus van harte welkom! Vorig jaar gaf Paus Franciscus de volgende boodschap mee aan alle luisteraars van Radio Maria: “Ik zegen zeer speciaal de Mariathon van de Wereld Familie van Radio Maria. Ik bemoedig alle personen van goede wil die deelnemen aan deze missionaire dagen in 65 landen op 5 continenten.” Persoonlijk nodig ik jullie allen van harte uit om deze dagen via de radio met ons te beleven.

Mariathon 9 en 10 mei 2014 Het gaat over het grote evenement dat we 2

met alle andere Radio Maria’s in de wereld organiseren. Getuigenissen, interviews, ervaringen en ook wereldwijd gebed zullen aan bod komen. U zelf kunt hier ook protagonist van worden. Het objectief bestaat erin om de Wereld Familie te helpen om nieuwe Radio Maria’s te openen in landen die vaak in situaties van oorlog, onrechtvaardigheid, armoede en vele andere catastrofen verkeren. Uw bijdrage is van uitermate groot belang. Deze zal bijdragen tot een nieuwe boodschap van vrede, hoop en gebed, voor de vele beproefde volkeren. Mariathon is een solidariteitsactie: neem dus deel aan deze dagen. Kom gerust eens langs bij uw radio in de studio’s. Bel vrienden die zo mogelijk een gift kunnen overmaken. En samen helpen we de Heilige Maagd Maria zo om dit project te realiseren. Op de website: www.mariathon.org, of ook op onze website die sinds Pasen in een volledig nieuw kleedje is gestoken: www.radiomaria.be, kunt u alle verdere informatie bekomen. De slogan van de Mariathon is: “Laten we de Heilige Maagd Maria helpen om ons te helpen”. Wees dus zeker niet afwezig tijdens deze belangrijke dagen: 9 en 10 mei 2014. Tot slot wens ik jullie ook nog even in te leiden op dit nieuwe nummer van ons tijdschrift Porta Fidei. U ontvangt weer heel wat mooie artikels. Na de mooie reeks over “de kunst van het vieren” geeft Mgr. Léonard ons de eer om nogmaals een reeks met ons te delen. Dit maal zal onze aartsbisschop stilstaan bij de figuur die onze Patrones is: de Heilige Maagd Maria. Verder in dit nummer krijgt u nieuws over uw Radio Maria en enkele terugblikken op de rijke programmatie die zij biedt. Ook bij het doorbladeren van dit nummer krijgt u eigenlijk de volgende boodschap mee: luister naar Radio Maria, een Katholieke stem bij u thuis. Alle medewerkers van

Radio Maria danken u in deze Paastijd voor uw gebed en uw steun. En persoonlijk blijf ik rekenen op u! groeien. Kunnen we allen nog iets meer? We rekenen op jullie milde gaven! En God die in het verborgene ziet zal het u lonen. Radio Maria wenst jullie allen een mooie tijd in afwachting van de Verrijzenis waarbij het leven het haalt tegenover de dood. En dat leven is Jezus Christus! Moge Hij ons

allen blijven zegenen en moge zijn heilige Moeder ons blijven begeleiden! Jullie zeer genegen in Jezus en Maria, +

Pr. Karlo Tyberghien Programmadirecteur Radio Maria

Colofon Verantwoordelijke uitgever: Pr. Karlo Tyberghien Sint Reneldisplein 23 3001 Leuven Werkten mee aan dit nummer: Mgr. Léonard, Pr. Karlo Tyberghien, Jos Decock, Rutger Schimmel, Kevin Colle, Christine Vandebuerie Foto’s: Christine Vandebuerie, Annelies Mariën Lay-out: [email protected] Druk en verzending: Halewijn, Halewijnlaan 92 2050 Antwerpen Wenst u onze nieuwsbrief te ontvangen? Bel ons:

016/41 47 47 3

De Onbevlekte Ontvangenis en onze roeping in de Kerk

uitspreekt dat alle weigeringen draagt en verdraagt die de zonde van de wereld hier tegenover stelt.

De noodzaak van een integraal ‘ja’ van het schepsel als antwoord

Mgr. Léonard Het eerste grote mariale feest van het liturgisch jaar is het feest van de Onbevlekte Ontvangenis op 8 december, bij het begin van de adventstijd. Het is ook de eerste titel waarmee Maria zich in 1932 in Beauraing voorgesteld heeft. Vooreerst door stilzwijgend in te stemmen en, knikkend met het hoofd, bevestigend te antwoorden op de herhaalde vraag van de kinderen: ‘Is het wel de Onbevlekte Maagd?’ Vervolgens, op 21 december, uitdrukkelijk met woorden: ‘Ik ben de Onbevlekte Maagd.’

Het ‘ja’ van de schepping Om de plaats van de Onbevlekte in de christelijke werkelijkheid te begrijpen, moeten we terugkeren naar de schepping van de wereld, aan de oorsprong. Heel de heilsgeschiedenis is inderdaad de geschiedenis van een liefdesverbond van God met de mensheid: vooraf een eerste beperkt verbond met Israël, vervolgens een nieuw en definitief verbond met dat nieuwe, werkelijk universele Godsvolk, dat de Kerk is. Maar onderliggend aan deze twee historische verbonden van God met de mensheid, is er dat primordiale en fundamentele verbond van de schepping zelf, waardoor God zich vrij verbindt met de wereld door haar te scheppen. Zo verbindt God zijn geluk onlosmakelijk met het lot van het universum. Het eerste ‘ja’ van Gods liefde jegens de wereld is dus het ‘ja’ van de schepping, dat de wereld het bestaan schenkt en partner maakt van de eeuwige liefde. Een blij ‘ja’ van een God die niet gehecht is aan zijn soeverein bestaan, maar edelmoedig aan anderen buiten zichzelf het bestaan schenkt.

2 4

integere mensheid van de oorsprong is, sinds het begin, door de zonde verbroken. Aan dit primordiale ‘ja’ van de scheppende liefde beantwoordt, van de kant van de mensheid, het ‘neen’ van de erfzonde, die een gebroken wereld en een verscheurde mensheid tot stand brengt. Voortaan, voor de ganse duur van de geschiedenis, zal de verhouding tussen God en mensheid getekend zijn door een wanverhouding tussen Gods trouw en de ontrouw van de mensheid, tussen het ‘ja’ van de goddelijke liefde en het ‘neen’ van de zondige wereld. Ondanks de voorbeeldige trouw van een kleine rest van rechtvaardigen is heel het avontuur van Israël de geschiedenis van een verbond dat steeds verraden wordt door de mens en door God steeds opnieuw wordt aangeboden, in een voortdurende confrontatie van een goddelijk ‘ja’ en een menselijk ‘neen’. De straffen waarmee God zijn ontrouw volk bedreigt, betekenen niet dat zijn barmhartigheid uitgeput geraakt, maar bedoelen enkel de inzet aan te tonen van deze strijd tussen goddelijke en menselijke vrijheid.

Het ‘neen’ van de zonde

Het definitieve ‘ja’ van het kruis van de Zoon

Maar zie, dit eerste verbond tussen God en de

Wanneer de tijd voltooid was, ging God tot

het uiterste van zijn medelijden en wierp de laatste schat van zijn liefde in de weegschaal: in het midden van de zondige wereld zond Hij zijn eigen zoon, denkend bij zichzelf: ‘Zij zullen mijn Zoon ontzien’ (Mt 21, 37). ‘Zoveel immers heeft God van de wereld gehouden, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft geschonken, zodat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven bezit’ (Joh 3, 16), ‘Hij heeft zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard; voor ons allen heeft Hij Hem overgeleverd’ (Rom 8, 32). Jezus is het definitieve ‘ja’ van God aan de zondige wereld, het ‘ja’ zonder verdeeldheid noch spijt dat God stelt tegenover de weerstand en weigering van zijn schepping. Want, zo schrijft Paulus: ‘De Zoon van God, Jezus Christus, die door ons onder u is verkondigd, Hij was niet ja en neen; in Hem was slechts ja,... Daarom zeggen wij door Hem ook amen, tot eer van God’ (2 Kor 1, 19-20). Maar omdat dit onomkeerbaar ‘ja’ schittert midden in een jegens God vijandig universum, neemt het onvermijdelijk de pijnlijke en vlammende vorm aan van het kruis, waardoor de goddelijke liefde, in de duisternis van Gods stilzwijgen, een ‘ja’

Hoe plechtig dit definitieve ‘ja’ ook is dat God aan de wereld schenkt in het kruis van Jezus, het zou toch vruchteloos blijven als de mensheid het niet met een ‘ja’ van een gelijkaardige intensiteit zou beantwoorden. In het verbond tussen God en mensheid moeten, zoals in het verbond tussen twee mensen, beide partners zich engageren opdat de vruchtbaarheid van de liefde zou verzekerd zijn. Het zaad van Gods liefde alleen kan geen vrucht dragen. Het moet ook ontvangen worden door een ontvankelijke en edelmoedige aarde. Zo niet zal dit zaad – zoals de parabel van de zaaier in het evangelie toont – uitdrogen of slechts vruchten dragen die onmiddellijk door de doornen worden verstikt. Zo moet het ‘ja’ van God in Jezus, om vrucht te dragen in de geschiedenis van de mensen, ontvangen worden in een ontvankelijke schoot, in een vruchtbare aarde.

Het onbevlekte ‘ja’ van Maria Hier verschijnt de figuur van Maria. In Maria heeft God inderdaad een wonderlijk geschenk aan zichzelf gegeven. In haar heeft Hij aan zichzelf een volmaakt antwoord op zijn liefdesaanbod geschonken. In haar heeft Hij aan zichzelf een ‘ja’ gegeven dat volledig beantwoordt aan zijn eigen trouw. Zeker, het ‘ja’ van Jezus is reeds het volmaakte antwoord van de mensheid aan God. Maar het is een menselijk ‘ja’ van een goddelijke persoon. Er was nog een integraal ‘ja’ nodig uit het hart van een eenvoudig menselijk schepsel. Dit is de plaats van Maria in onze heilsgeschiedenis. De Heilige Maagd is de vrouw uit ons mensenras die in naam van heel de mensheid volledig ‘ja’ heeft gezegd. Zo is Maria het onbevlekte hart van de mensheid. Zij is het eerste schepsel dat, teruggaand over de oerzonde, volledig afgestemd is op Gods liefde en verzoend is

5

van Maria aan Bernadette Soubirous in 1858 in Lourdes: Maria is dit unieke schepsel dat, door een onvergelijkbaar voorrecht, zo volledig gered werd dat zij, vanaf het eerste ogenblik van haar ontvangenis, volmaakt op Gods liefde heeft geantwoord. In haar hebben wij dus de weerspiegeling van de heiligheid van de oorsprong, de belofte van de komende heerlijkheid en de waarborg van de huidige trouw van de Kerk.

De Onbevlekte, spiegel van onze roeping tot heiligheid

met Hem. In haar sluit de mensheid aan op de oorspronkelijke integriteit, die ze nooit had moeten verliezen. In de mate dat zij zo de volledig geredde mensheid is, hersteld in de ongerepte genade van het eerste begin, is Maria Onbevlekt als het ware de waarborg dat het integrale ‘ja’ van de mensheid als antwoord op de goddelijke liefde niet alleen achter ons ligt als een verloren paradijs, maar vóór ons als onze ware toekomst en ons meest authentieke heden. In Maria is de heiligheid van de Kerk niet alleen een horizon die vóór ons zou liggen en steeds zou wijken; in Maria is de Kerk reeds heilig, niet alleen in haar essentiële structuren, maar persoonlijk: Maria is vanaf vandaag, in het heden van de geschiedenis, deze heilige Kerk die wij elke zondag in het credo belijden.

De afkondiging van het dogma in 1854 Dat is de betekenis van de Onbevlekte Ontvangenis die wij op 8 december vieren, en waarvan de waarheid door paus Pius IX in 1854 plechtig werd afgekondigd en als het ware werd bevestigd door de verschijning

6

Als spiegel van de Kerk en beeld van haar diepe werkelijkheid werpt Maria licht op onze roeping. Als we met de kinderen van Beauraing de Onbevlekte bekijken, begrijpen we dat we werkelijk tot heiligheid geroepen zijn en dat de genade van God niet zal aflaten tot Hij ons ertoe zal gebracht hebben ‘heilig en vlekkeloos voor Hem te staan in liefde’ (Ef 1,4). We mogen er zeker van zijn: we zullen slechts in het eeuwig en gelukzalig leven binnentreden als we heiligen zullen geworden zijn, volledig op maat van Gods liefde. Als de eisen en de bekeringen van het huidige leven niet volstonden om ons te heiligen, zal de nauwe pas van de dood een bijkomende gelegenheid zijn om ons te bevrijden van de engte van ons egoïsme. En voorbij de dood zal – als onze vrijheid er mee instemt – de heiligheid van de goddelijke liefde ons nog het vagevuur aanbieden als de ultieme proef van onze ‘zuivering’. Zo zal de heiligheid, die vanaf het begin de toestand van Maria onbevlekt was, ook onze finale conditie zijn. De Heilige Maagd is heilig omdat zij met heel haar vrijheid overeenstemde met de genade waarmee God haar gans en van in het begin gered heeft door haar te vrijwaren van elke smet van de zonde. En wij zullen heiligen worden als we in alle vrijheid aan dezelfde verlossende Liefde toelaten ons te trekken uit onze zonden om ons te zuiveren en ons stap voor stap aan Hem aan te passen.

De Onbevlekte zal de zondaars bekeren

zich in Beauraing uitdrukkelijk voorstelde als de Onbevlekte Maagd en op 3 januari beloofde aan Gilberte Voisin: ‘Ik zal de zondaars bekeren.’ De Onbevlekte, de Gans Heilige et Gans Zuivere, verschijnt slechts aan de Kerk om de spiegel te zijn van haar toekomstige heiligheid. Bestaat er een groter engagement ten dienste van de mensheid dan het bekeren van de zondaars en hen tot de heiligheid te brengen? Daarom nodigt zij ons onvermoeibaar uit haar bij het bidden van de rozenkrans te zeggen: ‘Bid voor ons, arme zondaars ...’ Als deelgenote aan Gods heiligheid weet zij trouwens beter dan wie ook hoe erg de zonde is. De zondaars zelf zijn er zich meestal

hoegenaamd niet van bewust. Slechts de heiligheid van de liefde beseft de ernst van elk gebrek aan liefde. In Beauraing heeft Maria-Onbevlekt ons de ernst willen tonen van het mysterie van de ongerechtigheid dat de wereld in duisternis hult, maar ze heeft het ons slechts getoond met de vaste verzekering dat zij er ons zou van bevrijden. Een wonderlijke belofte vol vertroosting, maar waarvan de vervulling toch moet gaan langs de weg van onze vrijheid en onze bekering. + André-Jozef Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel (Het artikel is een overname van het artikel gepubliceerd in Pastoralia, het bisdomsblad van Mechelen-Brussel.)

Bartolomé Esteban Murillo De onbevlekte ontvangenis doek, 198,1 x 134,6 cm Detroit, Detroit Institute of Arts

Het was dus bijzonder betekenisvol dat Maria

7

BBQ Radio Maria

Vanuit de studio’s

Studio op verplaatsing

8

9

De Gendertheorie : Een strijd van het Licht tegen de Duisternis ? (Deel 2) Jos Decock de vrouwelijkheid, de mannelijkheid, het moederschap, het vaderschap, de verloving, de heteroseksualiteit, enz. Al deze begrippen worden als een discriminatie beschouwd en moeten worden heropgebouwd via onderwijs, cultuur en wetten.

Beste “lezers-luisteraars”, zoals in het vorige nummer van “Porta Fidei” ga ik verder op basis van de interviews die het persagentschap “Zenit” had met Mevr. Marguerite Peeters. Ze blijft even staan bij de jaren vijftig. In 1955 maakte de Amerikaanse psycholoog en seksuoloog John Money voor het eerst een onderscheid tussen twee termen over het geslacht: Enerzijds de “seksuele biologische identiteit”, datgene wat we allemaal vaststellen met ons gezond verstand: er zijn mannen en vrouwen. Anderzijds de “seksuele sociale identiteit”. Dat geeft de mens aan zichzelf door het zelf te uiten in woord en gedrag. Dit is de gendertheorie. Centraal staat hier: de absolute vrije keuze van de mens. Een nieuw ethisch systeem. Dit idee verspreidde zich dan onder de intellectuelen en sociologen in de westerse universiteiten. Wat vooral kenmerkend is, is dat het zich manifesteert naar de wereld als een heel normale norm. Het is een reeks samenhangende revoluties op alle domeinen, aldus Mevr. Peeters. Sinds de vierde wereldvrouwenconferentie van de UNO in Peking in 1995 is deze gendervisie een politieke en culturele wereldwijde standaardnorm geworden. En Mevr. Peeters wroet nog dieper en haalt feminisme en homoseksualiteit naar boven. Beide stromingen ontwikkelen zich vanaf aanvang naast elkaar. Beiden richten hun pijlen op fundamentele concepties zoals: de complementariteit,

10

De feministische stroming, die het eerst doorbrak in het Westen en er verscheidene decennia succes boekte, ontwikkelt zich nu aan een razendsnel tempo in de ontwikkelingslanden. Daar wordt een seculiere conceptie van de vrouw opgelegd. De vrouw als “burger-individu” en enkel bezitster van rechten waaronder recht op contraceptie, abortus, seculiere seksuele opvoeding, invitrofertilisatie , vrijwillige sterilisatie, enz. En dan spreekt Mevr. Peeters van een bijzondere term: deconstructie van het woord. Deze term komt eigenlijk uit de literatuur, maar is terug te vinden in de hedendaagse theorieën als gender en feminisme. Men neemt dus afstand van het idee van één onderliggende structuur waaruit bestaande waarden vloeien zoals de traditionele structuur dat een mens wordt geboren als man of vrouw. Een uitleg geven is niet zo eenvoudig omdat het zo ongelooflijk overkomt. Ik geef een voorbeeld: “Appelboom” verwijst naar een

Mevr. Marguerite Peeters

levend organisme met een stam, takken en bladeren waar – enkel – appels aan groeien. Dit is de traditionele, maar vooral ook wetenschappelijke biologische uitleg. Dit is de vaste onderliggende structuur. Maar ik kan van zo een appelboom een heel ander idee hebben. Ook u beste lezer. Onze gedachten kunnen daarbij mijlenver uit elkaar liggen. En alzo kan de betekenis van een appelboom, door “deconstructie” van het woord, van betekenis veranderen. Dus een betekenis kan niet meer worden vastgepind. Dus als we het woordje “appelboom” uitspreken, verwijst het niet meer naar wat we zien buiten de tekst: die boom met stam, takken, bladeren en appels. Als ik vanaf heden verklaar dat dit een perenboom is, dan is dat ook zo, los van wat ook de wetenschap bepaalt. Dus de tekst, het woord wordt belangrijker dan de werkelijkheid. Het voorbeeld is misschien ver gezocht, maar in de volgende afleveringen over dit thema zal het beter tot uiting komen. Over één ding kunnen we het alleszins eens zijn: het geeft een grote verwarring. Het betekent het verlaten van vaste waarheden. Mevr. Peeters heeft het verder over de definities zoals van het woord “gender”. Gender betekent gewoon “geslacht”. Maar het wordt op verschillende wijzen weergegeven of uitgelegd als: gelijkheid van de geslachten. In zich een mooi woord: man en vrouw zijn gelijk, zijn evenwaardig. Maar dat wordt niet bedoeld. Men bedoelt letterlijk gelijkheid van de keuze van de seksen, van de geslachtsspecificiteit. Men creëert dus een verwarring in de betekenis van de symbolen, van de woorden van een taal. Maar dat is juist de strategie. Het is er om te doen de echte waarde van “gender” te verbergen en om duidelijke definities te vermijden. Hieruit besluit Mevr. Peeters dat deze gendertheorie zelfs geen ideologie is, maar een cultureel fenomeen, een proces van deconstructie. Het betekent de deconstructie van de seksuele identiteit. Iedereen moet totaal vrij zijn om zijn identiteit te kiezen. Zo wordt de roeping van vrouw als moeder en echtgenote beschouwd als een constructie tegen de gelijkheid. Het is zeker dat deze gendertheorie het verstand erg op de proef stelt. Mevr. Peeters geeft als voorbeeld: Deze theorie gaat zo ver dat ze

beweert dat het lichaam, die behoort tot een bepaald geslacht – man of vrouw – een loutere sociale constructie is. Ze vermeldt ook hoe de theoretici van het gender onder elkaar twisten over de betekenis van hun eigen vaktaal over termen als: seksuele identiteit, seksuele normen, seksuele oriëntatie of voorkeur enz. Het vergroot de toren van Babel waarin we leven. Vervolgens waarschuwt journaliste Peeters ons voor het voortschrijdende proces van deze ideeën. “Je moet myoop zijn op dit niet te zien”, durft ze verklaren. En zij roept iedereen op zich te informeren. Veel ervaring heeft ze met de situatie in de Afrikaanse landen. We weten dat in de ontwikkelingslanden de traditionele waarden over het geslacht, gezin, vader, moeder, enz. nog dieper aanwezig zijn dan in onze westerse samenleving. Het is zo belangrijk, verklaart zij, indien sommige ontwikkelingslanden verontwaardigd zijn in bepaalde westerse wetten, zoals bv. het homohuwelijk, ze zich realiseren dat ze reeds zelf geëngageerd zijn in deze deconstructieve stroming vooral op het gebied van moederschap. Het al of niet aanvaarden van de gender-theorie is ook de voorwaarde om ten volle ontwikkelingshulp te bekomen. Er bestaat geen ontwikkelingsprogramma, die gefinancierd wordt indien deze theorie niet mee aanvaard wordt. En Mevr. Peeters bevestigt zeer duidelijk: ik bezit een overvloed aan getuigenissen die dat bevestigen. Het bewijst de onverdraagzaamheid van deze ethiek. Zonder veel hoorbaarheid, evolueren ook deze traditionele culturen, die nog openstaan naar de persoon, naar de ware liefde, naar

11

God, zeer snel naar een lekenmaatschappij. Deze gendertheorie is niet niets. Vooral de generatie onder de 25 jaar - 43% van de wereldbevolking en voornamelijk in die arme landen, zijn in het bijzonder onderworpen aan de dictaten van deze nieuwe wereldcultuur.

Maar Mevr. Peeters heeft het ook over onze westerse landen. Ze haalt één thema naar boven als voorbeeld: het homohuwelijk. Ze stelt vast hoe vanaf 2000 de erkenning zo snel evolueer. In 2001 in Nederland, 2003 in België en vandaag in bijna 25 landen over de ganse wereld. Deze deconstructie van de begrippen legt zijn prioriteiten bij de opvoeding van de kinderen, zonder kennis van de ouders, maar wel via de media, de wetten, de politiek via compromissen, vormingsessies, promoties voor de rechten van lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, enz. Stilaan wordt het in onze samenleving discriminerend om te verklaren dat man en vrouw complementair zijn. Mevr. Peeters omschrijft het als: Een zachte totalitaire, dictatoriale tendens, opgelegd door doctrinaire lobby’s, dat zich manifesteert in een politiek beleid en wetten. En dat schijnt zich meer en meer te versterken. Vooraleer ik verder ga met dit interview,

12

wens ik toch heel duidelijk te stellen dat wij als katholieken niemand, maar dan ook niemand persoonlijk mogen beschuldigen of veroordelen. De Kerk maakt een duidelijk onderscheid tussen personen en daden. Twee uittreksels uit de Catechismus van de Katholieke Kerk geven dat duidelijk weer: “Bij een niet gering aantal mannen en vrouwen is de homoseksuele neiging diepgeworteld. Zij kiezen niet zelf hun homoseksuele instelling uit. Het betekent voor de meesten van hen een beproeving. Men moet deze mensen met respect, begrip en fijngevoeligheid behandelen. Men moet iedere vorm van onrechtmatige discriminatie vermijden. … Steunend op de heilige Schrift heeft de Overlevering steeds verklaard dat homoseksuele daden intrinsiek ongeordend zijn. Ze zijn in strijd met de natuurwet. … Daarom kunnen ze in geen geval goedgekeurd worden.”(KKK, 2358) Zo verklaarde paus Franciscus in het vliegtuig van Rio naar Rome: “Als iemand homo is, naar God zoekt en goede intenties heeft, wie ben ik dan om hem te veroordelen?... Een homoseksuele oriëntatie is niet zondig, maar wel homoseksuele handelingen.” En dan besloot de Paus zeer duidelijk: “Het probleem is niet de homoseksualiteit maar de homolobby. Men moet een onderscheid maken tussen beide. Ze zijn niet goed. Wat die lobby’s ook zijn: politiek, vrijmetselarij.” En het is juist op dit domein van deze lobby’s, dekmantel van vele gender-thema’s, dat Mevr. Peeters ageert. Het persagentschap Zenit vroeg haar of men met rationele argumenten deze theorie kan ontkrachten. Haar antwoord is duidelijk en ik denk, beste lezers, niet verassend. Alles met het verstand weerleggen, antwoordde zij, is zeer moeilijk want ook de zin van het verstand moet worden teruggevonden. In de cultuur waarin wij vandaag leven is die duidelijk verloren gegaan. Zij spreekt van de “postmoderne irrationaliteit”, die een einde inluidt van de filosofie. Het betekent het onophoudelijk produceren van allerlei denkbeelden. De oorzaak is te vinden is in de scheiding tussen rede en geloof. Om de rede te rehabiliteren lijkt het thans noodzakelijk de rol van het geweten en van het hart, in ons handelen, terug in het licht te brengen. Het westen heeft de laatste eeuwen de absolute oppermacht gegeven aan deze rede. Dit ten nadele van het geweten en het hart.

De revolutie van het gender is uiteindelijk een proces van ontkenning van wat echt, waar en goed is voor de mens. Dringend, moet het begrip van het geweten, van de eerlijke zoektocht naar wat goed is, naar de waarheid en naar de ware liefde terug worden ingevoerd in de opvoeding. Het is dus voor alles geen ideeëndebat, maar een strijd tussen licht en duisternis, tussen leven en dood, tussen liefde en haat, tussen waarheid en leugen. We staan niet alleen, vervolgde Mevr. Peeters . Als christenen moeten we samenwerken, met de heilige Geest, opdat Hij het verstand, het geweten en het hart van de mensen opwekt tot waarheid en ware liefde. Wij geloven dat ieder menselijk wezen niet alleen met verstand is begaafd, maar ook met een geweten en een hart. We geloven ook dat God zich aan allen wil openbaren. Alleen kunnen we dit niet aan. Enkel met de hulp en het Licht van hierboven. Man en vrouw zijn geschapen naar het beeld van God, die Drie-eenheid is: Vader, Zoon en Heilige Geest: Vaderliefde, kinderbroeder-, zusterliefde en echtelijke gemeenschap.

deze dominantie van de man op de vrouw, maar ook op het autoritarisme, paternalisme en klerikalisme. Maar hun antwoord daarop gebeurt niet door een daad van liefde en verzoening, maar door een revolte met een machtsgreep door de vrouw, die gelijk poogt te worden met de man in termen van sociale macht. Dus geen reactie van wederzijds respect, erkenning van elkaars specifieke waardigheid en complementariteit. Het is een strijd tegen het diepe plan van de liefde van de Drie-ene God voor de man en de vrouw. Het gaat hier over het wezen van de mens zelf, over zijn goddelijke oorsprong en doel. We zijn allemaal gemaakt om vader of moeder te zijn, zoon of dochter, echtgenoot of echtgenote, broer of zus. Deze complementariteit wordt verworpen. Men wil de mens radicaal gelijk verklaren. Mevr. Peeters haalt drie teksten naar boven uit de bijbel: “Kinderen, het laatste uur is aangebroken. U

Tenslotte volgde nog een vraag vanwege het persagentschap Zenit of je toch niet ergens de reactie kan verstaan van deze gendertheorie op de traditionele waarden in het leven? Mevr. Peeters grijpt daarvoor naar het boek “Genesis” van het Oude Testament. Zo lezen we hoe God aan de vrouw, na de zondeval, zegt: “Je zwangerschap maak ik tot een zware last, zwoegen zul je als je baart. Je zult je man begeren en hij zal over je heersen.” (Gen.3, 16) In de reactie van de aanhangers van de gendertheorie zit een logische tegenreactie. Deze stroming poogt alzo te antwoorden op

13

hebt gehoord dat de antichrist zal komen. Nu al treden er veel antichristen op, en daardoor weten we dat dit het laatste uur is.” (1 Joh. 2, 18) “Laat u door niemand misleiden, op geen enkele manier. De dag van de Heer breekt niet aan voordat velen zich van het geloof hebben afgekeerd en de wetteloze mens verschenen is, hij die verloren zal gaan. Hij zal alles wat goddelijk en heilig is bestrijden en zich erboven verheffen, om in Gods tempel plaats te nemen op de troon en zich voor te doen als God zelf.” (2 Tess. 2, 3-4) “Maar als de Mensenzoon komt, zal hij dan geloof vinden op aarde?’ (Luk 18, 8) En zij besluit: We bevinden ons in een apocalyptische strijd. De oecumenische

14

patriarch Bartholomeus verklaarde ooit: “De filosofie van de verlichting in het westen en de franse revolutie hebben een zware culturele revolutie ontketent met de bedoeling om de traditionele christelijke wereld te vervangen door een nieuw, niet christelijk, concept van de mens en de samenleving. De taak van de Kerk daarin is om zichzelf te blijven. De kristenen moeten terugkeren naar de volheid, de frisheid en de zuiverheid van de christelijke traditie van de primitieve Kerk.” En Marguerite Peeters roept ons op: “Dikwijls, maar meestal door onwetendheid, laten Christenen zich verleiden door deze nieuwe ethiek en dat leidt hen vaak tot ontrouw aan het kerkelijke gezag.” In het volgende artikel zal ik pogen een videomontage weer te geven op papier! We zullen de gekende Noorse tv-presentator Harald Eia volgen die de resultaten van de gendertheorie poogt aan te tonen in Noorwegen, in 2008 uitgeroepen tot het beste land op gebied van de gelijkheid van de geslachten. Een onderzoek met een verrassend besluit.

15

11u

Maandag: Geloofsgetuigen (Hilde Somers) Dinsdag: Geloofsgetuigen (Hilde Somers) Woensdag: 1e en 3e woensdag Leren bidden met de Kerk* Donderdag: De rots in de branding (Jos Decock) Vrijdag: 1e en 3e vrijdag: Geloof en actualiteit (P. Gert Verbeken) 2e en 4e vrijdag: Op de agenda (Christine Vandebuerie) Zaterdag: Herhaling van vrijdag

15u Uur van de Goddelijke Barmhartigheid 16u Heiligen getuigen/Op weg naar heiligheid 17u Vespers 17u30 Maandag:

Radio Vaticaan (Kevin Colle) Dinsdag: 1e en 3e dinsdag: Leren bidden met de Kerk (Marianne Servaas) Woensdag: Woord van de programmadirecteur (Pr. Karlo Tyberghien), om 17u15 Donderdag: Radio Vaticaan (Kevin Colle) Vrijdag: 1e en 3e vrijdag: Het verbond* 2e en 4e vrijdag: Op weg met Hildegard* Zaterdag: Radio Vaticaan* Zondag: Radio Vaticaan*

18u Angelus 18u15 Maandag:

12u Angelus 12u05 Middaggebed 12u15 Rozenkrans 12u40 Het heiligenverhaal van de dag

Klassiekuur* Dinsdag: Herhaling van woensdag 13 u Woensdag: Wie zoekt die vindt (Jongerenprogramma) Donderdag: Herhaling van maandag 13 u Vrijdag: Klassiekuur* Zaterdag: Herhaling van dinsdag 13 u Zondag: Herhaling van woensdag 13 u

13u Maandag:

19u30

1e en 3e maandag: In gesprek met een priester (Patrick Vandenhove) 2e en 4e maandag: De nalatenschap (Henri Meulemans) Dinsdag: 1e dinsdag: Biofides (Vincent Kemme) 2e dinsdag: Op bedevaart met Maria (Jos Decock) 3e dinsdag: Kerk in nood 4e dinsdag: Als Christenen het verschil maken (Sant’Egidio) Woensdag: 1e woensdag: In woord en daad (Familiehulp) 2e woensdag: Geloofsvragen (P. Benny) 3e woensdag: Kathovisie (Marianne en Kevin) 4e woensdag: Op abdijbezoek (Kevin) Donderdag: Klassiekuur (Marc en Marie-Christine Van Hoorick) Vrijdag: Kruisweg gevolgd door de Muziekdoos (Joris Gijsemans) Zaterdag: Herhaling van woensdag Zondag: Herhaling van dinsdag

14u15 Maandag:

Gezanten van Christus (Christine Vandebuerie) Dinsdag: Radio Vaticaan* Woensdag: De Muziekdoos (Joris Gijsemans) Donderdag: 1e en 3e donderdag: Het Verbond (Jeanine Gilis) 2e en 4e donderdag: Op weg met Hildegard (Dr. Louis Van Hecken) Vrijdag: Radio Vaticaan* Zaterdag: Herhaling donderdag Zondag: 1e en 3e zondag Leren bidden met de Kerk*

Rozenkrans

20u

Maandag: De rots in de branding* Dinsdag: Geloofsgetuigen* Woensdag: Gebed met Sant’Egidio Donderdag: Geloofsgetuigen* Vrijdag: Muziek Zaterdag: Wie zoekt die vindt* Zondag: Klassiekuur*

Programmaoverzicht

7u Angelus 7u02 Rozenkrans 7u30 Catechismus 8u30 Lauden 9u H. Mis (op zondag om 10u30) 9u50 Aankondigingen 10u Het Woord Spreekt: lezing en bezinning van de H. Schrift

21u Het heiligenverhaal van de dag, gevolgd door Het Woord Spreekt * 21u30 Completen 21u40 Heiligen getuigen/Op weg naar heiligheid* 22u30 Catechismus* 23u30 Rozenkrans

Tussen middernacht en 7u ’s morgens hebben er herhalingen plaats van de verschillende programma’s.

* Herhaling van eerder uitgezonden programma

16

17

Catechismusuitzendingen

MEI JUNI 18

Donderdag Vrijdag Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

1 2

Het Priesterschap - Deel 1 Het Priesterschap - Deel 2

5 6 7 8 9

Hemel, Hel en Hemel, Hel en Hemel, Hel en Hemel, Hel en Stella Maris

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

12 13 14 15 16

De De De De De

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

19 20 21 22 23

De Zaligsprekingen - Deel 6 De Zaligsprekingen - Deel 7 De Zaligsprekingen - Deel 8 Hoe spreken over God? - Deel 1 Hoe spreken over God? - Deel 2

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

26 27 28 29 30

Ik ben - Deel 1 Ik ben - Deel 2 Ik ben - Deel 3 Ik ben - Deel 4 Maria, Moeder van de Kerk





Vagevuur Vagevuur Vagevuur Vagevuur

Zaligsprekingen Zaligsprekingen Zaligsprekingen Zaligsprekingen Zaligsprekingen

-

-

Deel Deel Deel Deel Deel

Deel Deel Deel Deel

1 2 3 4

Getuigenis van een bekering: Mijn weg naar Rome – Deel 2 Rutger Schimmel Aankijken tegen grijs wolkendek

1 2 3 4 5

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

2 3 4 5 6

De De De De De

Genade - Deel 1 Genade - Deel 2 3 geloften - deel 1 3 geloften - deel 2 3 geloften - deel 3

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

9 10 11 12 13

De Kerk is Eén De Kerk is Heilig De Kerk is Katholiek De Kerk is Apostolisch Heilige Antonius van Padua

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

16 17 18 19 20

Het huwelijk vanuit het Kerkelijk recht - Deel 1 Het huwelijk vanuit het Kerkelijk recht - Deel 2 Het huwelijk vanuit het Kerkelijk recht - Deel 3 De Eucharistie - Deel 1 De Eucharistie - Deel 2

Maandag Dinsdag Woensdag Donderdag Vrijdag

23 24 25 26 27

Het Doopsel het Vormsel Het huwelijk Het huwelijk De Priesterwijding

Maandag

30

De rol van de vrouw in de Kerk

that predominates over all argumentative tendencies.’ Met sympathie alleen kon ik echter niet leven. C.S. Lewis zegt dat wij niet half in Jezus Christus kunnen geloven: zijn claim de Zoon van God te zijn is of onwaar (in welk geval hij even gek is als iemand die nu gelooft Napoleon te zijn) of waar – in dat geval moeten we ons volledig aan Hem overgeven. Er is geen tussenweg. Vroeg of laat zou ik Hem moeten aannemen dan wel verwerpen. Maar voor dat laatste had ik te veel meegemaakt. Zo bleef ik tegen een grijs wolkendek aankijken. Het was wachten op het verschijnen van de goden, zoals de bejaarde Martin Heidegger het laatmoderne lot typeert.

Niettemin wilde ik na het behalen van mijn bul verder studeren – alleen al vanwege de bijkomende vrije tijd voor zelfstudie. Het advies van een betere detective – een katholieke Facebookvriend – leidde mij naar Vlaanderen. Daar kostte een jaar studie rond de 600 euro, 5% van wat men tegenwoordig in Nederland vraagt voor een tweede Master. De keuze viel op Antwerpen. Vanuit affiniteit met het conservatisme werd ik er lid van het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond. De conservatieven daar bleken tot mijn verrassing ook echt katholiek. Ik ontmoette (weer) jonge, intelligente mensen die weten wat in de wereld speelt en toch een sterk geloof hebben in Christus. Mijn opstelling tegenover hen was er een van ‘tragisch’-agnostisch theïsme. Het christendom leek een prachtige mythe gestoeld op fantasie, en ik betreurde het. Niets in mij wilde anderen onttoveren. De Victoriaanse schrijfster George Eliot heeft deze overtuiging mooi verwoord: ‘I have no longer any antagonism towards any faith in which human sorrow and human longing for purity have expressed themselves; on the contrary, I have a sympathy with it

Waargebeurd epos God benadert zeer zelden de mens direct. Zijn heerlijkheid is te groot, zelfs Mozes mocht hoogstens Zijn rug zien. De Heer openbaart zich eerder door andere mensen. Bijvoorbeeld Nele en Jan-Jaap. Nele ontmoette ik in maart 2012 bij KVHV. Ongewoon spoedig spraken we over geloof en ongeloof, uit oprechte interesse in elkaars gedachten. Zij schonk aan het einde een kettinghanger van Moeder Maria die ze van familie had gekregen en al jaren droeg. Dit teken van charitas voor een ongelovige die ze net had leren kennen, maakte indruk op mij. Jan-Jaap was de voornoemde Facebookvriend die mij de weg naar Vlaanderen wees. Ik achtte hem hoog: hij had een doctoraat in de filosofie, kwam uit een hervormd milieu maar was op zijn 27ste katholiek geworden en studeert tegenwoordig aan een seminarie. Korte tijd voor ik Nele ontmoette, spraken wij eveneens over geloof, via chat. Ik was vermoeid en het beu dat er mij niets nieuws verteld kon worden over het geloof. Zo leek het althans. Eén opmerking van hem dreef

19

echter boven na het ontmoeten van Nele. Aan het einde van ons gesprek had Jan-Jaap correct vastgesteld dat ik in een persoonlijke God geloof die zich bekommert om de wereld. Ook dat wij mensen gebroken wezens zijn, die een vrije wil hebben om Hem te dienen, maar door eigen schuld van de rechte weg afwijken. Wel, zo redeneerde hij schijnbaar achteloos, als God ons zo liefheeft, waarom stuurt hij dan niet Zijn Zoon, nota bene Hemzelf, geïncarneerd in een mens, om ons het allerhoogste voorbeeld mogelijk te tonen, zonder onze vrije wil af te nemen en ons tot robots te maken? Is er iets grootser dat Hij voor ons kan doen? Ik vergeet nimmer dat ik ’s middags op bed het Evangelie volgens Johannes las en tot een vreemde gewaarwording kwam. Het Evangelie was voor mij opgehouden een puur historisch document te zijn; ik zag een diepere dimensie. Het boek leek een magisch epos, maar dan waargebeurd. Dit ging over een afdalen van God uit Zijn machtige hoogte om uit oneindige liefde te incarneren in het lichaam van een nederige timmermanszoon in armoedig, verscheurd Judea. Het paradoxale dat in de Romeinse kerk slechts in gevoel verenigd was, had zich in mijn hart en hoofd onlosmakelijk verbonden. Ik stuitte op de essentie van het Kyrie Eleison dat ik in Rome bij Bach had gehoord: God, Almachtige, ontferm U, Genadige, over ons, over mij.

De verloren zoon De indruk van bekering kan ik alleen overbrengen met een vergelijking, door Christus zelf ons gegeven: die van de verloren zoon, die het dwalen zat terugkomt bij zijn vader. Rembrandt heeft de wonderlijkheid van zijn wederkeer subliem gevat: de verloren zoon knielt onder vaders handen, waarvan de rechter zacht rust en de verweerde linker drukt. Het gezicht van de zoon lijkt wel dat van een zuigeling: hij is herboren in zijn bestemming. T.S. Eliot drukt het treffend uit in Little Gidding: ‘We shall not cease from exploration And the end of all our exploring Will be to arrive where we started And know the place for the first time.’

20

Het gezicht van de zoon verraadt bij Rembrandt ook een grote vermoeidheid. Hij zal moeten herstellen van zijn dwaaltocht, en dat in gezelschap van de broer die verbaasd is over de ontvangst. De broer hekelt het zelfs. Niet dat mijn naasten mijn bekering hekelden (integendeel), ikzelf kon moeilijk uitleggen wat ik meegemaakt had. Schaamte speelde daarbij een rol. Schaamte om het verwerpelijke dat ik jarenlang beleden en beleefd had. Dat verdween niet in een oogopslag: ik moest in het vlees sterven tot ik volledig mijn ‘eigen natuur met alle hartstocht en begeerte aan het kruis geslagen’ had (Gal. 5:24). Tot die tijd op elk plein roepen dat iedereen moet sterven in het vlees, voelde heel hypocriet. Ik moest bij vrienden en vooral familie het goede nieuws uit mijn mond laten trekken. De opluchting bij mij en vreugde bij hen voelde evenwel als een tweede bevrijding.

Verlangen naar bevrijding Het ontluikende gevoel van hypocriet zijn in het goede verkondigen maar in het kwade leven, weerhield mij van juichen en jubelen. Ook in dit aspect van bekering vond ik een zielsverwant in Eliot. In Journey of the Magi wordt de ‘journey, such a long journey’ van de drie wijzen uit het oosten uitgebreid verhaald; wat bij de kribbe gezien is, kan daarentegen niet onder woorden gebracht woorden – of slechts met ‘it was (as you may say) satisfactory’. Het gedicht eindigt schijnbaar in mineur: ‘We returned to our places, these Kingdoms, But no longer at ease here, in the old dispensation, With an alien people clutching their gods. I should be glad of another death.’ Je verheugen op de dood, dat doet geloof mijn inziens vanzelf. Voor niet-christenen klinkt dat macaber, maar wie vol van Christus is, beseft hoe dissonant zijn leven met Zijn Weg is. Wij smachten naar bevrijding van de eindeloze strijd tegen de zonde en het eeuwig leven bij Hem. Dat verlangen maakt psalm 42 tot mijn favoriet. Gezongen door de kerk van mijn jeugd klinkt het eerste couplet als volgt:

21

‘t Hijgend hert, der jacht ontkomen, schreeuwt niet sterker naar ‘t genot van de frisse waterstromen, dan mijn ziel verlangt naar God. Ja, mijn ziel dorst naar den HEER; God des levens, ach, wanneer zal ik naad’ren voor Uw ogen, in Uw huis Uw naam verhogen?’ Keuze voor de Kerk Eenmaal bekeerd vond ik dus mijn toeverlaat in de protestantse berijming van een psalm. Het was een natuurlijke reflex terug te grijpen op wat ik van thuis had meegekregen. Mijn protestantse opvoeding en dito onderwijs wezen mij de weg naar de Bijbel, voor veel katholieken (zo merk ik) toch een intimiderend boek. Het protestantisme van mijn jeugd was daarin behulpzaam, maar ik moest als Paulus mijn kindertijd achter mij laten en man worden: een kerk vinden waarin ik kon naderen voor Zijn ogen. Ik bezocht in Nederland gereformeerde kerken. De laatste keer dat ik in een van hun kale, lelijke kerkgebouwen zat en het monotone jeremiëren over de totale verderfelijkheid van de mens aanhoorde, heb ik de optie van terugkeer naar het protestantisme uitgesloten. In dit huis kon ik niet Zijn naam verhogen. Al enkele weken na mijn bekering koos ik voor de Rooms-katholieke Kerk. Indrukken bij zelfstandig Bijbellezen gaven daarin de eerste duw in de rug. Het belangrijkste was de constante nadruk van Christus en Zijn apostelen dat de christenheid verenigd moet zijn. De Kerk is Christus’ Lichaam, en een lichaam is ondeelbaar. Een afgesneden pink is geen lichaam an sich, en erger nog, het laat zich niet sturen door het hoofd. De Kerk erkent dat het niet op alle doctrinaire punten precies weet wat Christus vindt, en laat dus ruimte voor de vele twijfels over details die ik toen had. Maar de Kerk hecht terecht zeer veel waarde aan eenheid: anders gezegd dat je het oneens kan zijn over waar de bank

22

te zetten, maar dat je ’s avonds in dezelfde huiskamer zit.

Vertrouwen op Heilige Geest Er was één probleem dat onoverkomelijk leek: de apostolische successie. Hoe kun je weten, zo luidde mijn vraag, of in de lange lijn van bisschoppen van Rome niet vroeg of laat roet in de doctrine gekomen is? Of een concilie niet een dogma heeft afgekondigd puur uit machtsbehoud? Naarmate ik beter begreep hoe de Kerk het Lichaam van Christus is, zag ik in dat de meest Verstandige van allen goed voor Zijn Lichaam zorgt. De Heilige Geest behoedt de Kerk voor grote doctrinaire misstappen. Dat deed mij ook sacramenten als de biecht accepteren; uit de Bijbel alleen kun je niet opmaken dat biechten een sacrament is, uit de vroege Kerkvaders en Kerkgeschiedenis wel.

Het geloof in de Kerk is een vertrouwen op de Heilige Geest. Voor mij betekende dat inzicht veel: ik kon veel van de Kerk aannemen, accepterend dat de betekenis van veel van haar doctrines en sacramenten maar beperkt begrijpbaar zijn voor mij en zelfs mystiek zijn. Dat inzicht gaf mij het doorzettingsvermogen soms onbegrijpelijke Missen bij te wonen en onwaarschijnlijk ogende doctrines als Maria immaculata aan te nemen. De Kerk is Gods continue openbaring. Niet slechts in de zin dat God door de lange eeuwen heen de Kerk meer over Hem leert, ook dat Hij aanwezig is in de H. Eucharistie. De Kerk is het nieuwe volk Gods, haar dogma’s en sacramenten zijn het Verbond. Dat Verbond blijft zelf rein en zuiver; alleen het volk Gods kan afdwalen.

Op 10 juni viert de Kerk in Vlaanderen:

Zalige Priester Poppe Voor het eerst vieren we Priester Eduard Poppe in alle Vlaamse bisdommen, voorheen was dit enkel in het bisdom Gent het geval. Vandaar dat we iedereen graag uitnodigen om te bidden voor de heiligverklaring van onze grote Vlaamse heilige. In deze Porta Fidei vindt u daarom een gebedskaart met het gebed om deze heiligverklaring te bekomen. Moge de Zalige Priester Poppe ook voor Radio Maria in België ten beste spreken.

Vergeet uw radio niet ! Rekening: BE49 7333 7333 7771

23

Dit jaar houden we voor de tweede maal een Mariathon ten voordele van de World Family of Radio Maria. Misschien kunt u zich nog herinneren dat we vorig jaar, met het thema ‘This time for Africa’, heel wat informatie kregen over enkele Afrikaanse landen waar de Wereldfamilie een radio wenste op te starten. Het werden intense en vreugdevolle uren. Op vrijdag 9 en zaterdag 10 mei eerstkomend houden we dus opnieuw een Mariathon. Deze Mariathon wordt ook dit jaar gedragen door gebed. In de kapel van de studio zal er kans zijn tot aanbidding van het Heilig Sacrament. Met onze radio leggen we dit jaar de focus op Haiti met opnieuw boeiende getuigenissen en weetjes over het land dat we financieel wensen te steunen. Dit jaar willen we rond de uren van internationaal gebed, sterke inhoudelijke programma’s brengen. Maar er is uiteraard ook ruimte voor muziek en er is de jingle die u zal oproepen te blijven luisteren. Het is natuurlijk het ideale moment om ook wat meer te weten te komen over de Wereldfamilie van Radio Maria. We kennen Haiti als het land met

grote armoede en natuurrampen, maar het is ook een land waar de mensen een diep geworteld geloof hebben en waar de hoop sterk leeft. Door de aanwezigheid van Radio Maria kunnen de gelovigen doorheen catechese, gebed en onderricht de hoop levend houden. Wat u kunt doen tijdens deze Mariathon? U kunt eerst en vooral gewoon luisteren naar de aangepaste programmatie. Of u kunt naar de studio komen en u aanmelden als vrijwilliger. Want ook dit jaar hebben we helpende handen nodig aan onze telefooncentrale. Of misschien wilt u deze Mariathon ondersteunen met uw gebed. Dan bent u van harte welkom in de kapel van onze studio. Noteer dus alvast in uw agenda: vrijdag 9 mei start de wereldwijde Mariathon om 9u en eindigen we in schoonheid met het avondgebed van de Kerk op zaterdag 10 mei om 17u30. Wenst u op een of andere manier uw steentje bij te dragen? U kunt ons bereiken op volgend nummer: 016 - 41 47 47 of via [email protected]

Uit: Floris, Maak je hart wakker, Carmelitana, 1995.

24

25

Johannes-Paulus II heilig verklaard: Interview met Benedictus XVI Kevin Colle Hoewel we in een vorige aflevering van Porta Fidei het idee opperden om in deze aflevering een overzicht te geven van het pontificaat van Paus Franciscus heeft de Goddelijke Voorzienigheid daar anders in beslist en denken we dat het goed is om even stil te staan bij een zeer heugelijke gebeurtenis in de Kerk. De heiligverklaring van maar liefst 2 pausen op 27 april 2014! Vanaf die datum zullen we spreken over de Heilige Johannes XXIII en de Heilige Paus Johannes Paulus II en hoe kunnen we deze vreugde beter uitdrukken dan met de beroemde woorden van Paus Johannes XXIII bij de opening van het Tweede Vaticaanse Concillie? “Gaudet Mater Ecclesia!”, inderdaad, ook nu jubelt onze Heilige Moeder de Kerk! Om deze dankbaarheid nog wat meer klank en kleur te geven blikken we even terug op het pontificaat van Paus Johannes Paulus II. Nee, u leest geen zoveelste historische overzicht dat, hoewel bijzonder interessant, al vele malen werd gedaan. Vandaag publiceren we de Nederlandse vertaling van een artikel uit een Italiaanse krant “Corriere della sera”. Het artikel geeft ons de mogelijkheid om door de ogen van een zeer naaste medewerker van Paus Johannes Paulus II te kijken naar het leven van deze nieuwe heilige, van deze paus die zovele mensenharten heeft geraakt voor, tijdens en na zijn pontificaat. We doen dit door de ogen van onze geliefde Paus Emeritus Benedictus XVI, die op het moment van het interview nog Paus was, en zetten ook zo de woorden van Paus Franciscus in zijn laatste interview met dezelfde krant om in daden:

26

“De Paus Emeritus is geen beeld in een museum. Hij is een instituut. We zijn hier ook niet aan gewoon. 60 of 70 jaar geleden bestond de Emeritus Bisschop niet. Dit kwam na het Concillie. Vandaag is het instituut. Hetzelfde dient te gebeuren met de Paus Emeritus. Benedictus is de eerste en misschien volgen er nog wel meer. Dat weten we niet. Hij is discreet, nederig, wil niet tot last zijn. We hebben hierover gespreken en hebben samen besloten dat het beter zou zijn dat ook hij mensen kan ontvangen, naar buiten toe kan gaan en deel kan nemen in het leven van de Kerk. Sommige zouden misschien gewild hebben dat hij zich terugtrok in een Benedictijnst abdij ver van het Vaticaan. Ik dacht aan de grootouders die met hun wijsheid, met hun raad kracht brengen in een gezin en het niet verdienen om te eindigen in een rusthuis.”

Dit interview is ook meteen de opening van een nieuwe boek: “Accanto a Giovanni Paolo II. Gli amici e i collaboratori raccontano.”, in het Nederlands : “Dichtbij Johannes Paulus II. Vrienden en medewerkers vertellen.”, geschreven door de Poolse Vaticaankenner Wlodzimierz Redzioch en uiteraard in het licht van de heiligverklaring van Paus Johannes Paulus II op 27 april 2014. De Paus had zijn akkoord gegeven om schriftelijk te reageren op de vragen die hem werden toegestuurd in november 2013. De Duitstalige versie was reeds voltooid in januari en de Italiaanse vertaling werd persoonlijk door Paus Emeritus Benedictus XVI geverifieerd. In totaal twaalf pagina’s waarin de Paus zoals nooit eerder de jaren die hij doorbracht aan de zijde van Paus Johannes Paulus II in herinnering brengt. Het boek brengt een weergave. van een tiental getuigenissen van de mensen die het dichtst bij deze heilige paus stonden. Het dagelijks leven leren we kennen door de secretarissen Dziwisz, Kabongo en Mokrzycki aangevuld met een herinnering van Wanda Poltwaska, een vriendin, van de filosoof Stanislaw Grygiel en de getuigenis van de twee zusters van wie de miraculeuze genezingen op voorspraak van Paus Johannes Paulus II door de Kerk werden erkend. Verder lezen we ook de historische reflecties door de kardinalen Sodano, Bertone en Ruini, komt de woordvoerder Navarro-Valls aan het woord en de prelaat van het Opus Dei,

Javier Echevarria, de Vaticaankenner Gian Franco Svidercoschi en ook de postulator voor de heiligverklaring, Slawomir Oder en kardinaal Angelo Amato, prefect voor de Congregatie voor de Heilig – en Zaligsprekingsprocessen. Tot slot komt ook de lijfarts van de paus aan het woord, Renato Buzzonetti die een licht werpt op de laatste levensuren van Karol Wojtyla, we lezen de woorden die de Poolse zuster Tobiana werden toegefluisterd net voor zijn heengaan: “Lasciatemi andare dal Signore” – “Laat mij naar de Heer toe gaan.” Uwe Heiligheid, de namen van Karol Wojtyla en Joseph Ratzinger zijn op verscheidene wijzen met elkaar verbonden, bijvoorbeeld door het Tweede Vaticaans Concillie. Kende u elkaar reeds tijdens het Concilie? De eerste bewuste ontmoeting tussen mij en kardinaal Wojtyla vond pas plaats tijdens het conclaaf waar hij werd verkozen tot Paus Johannes Paulus II. Tijdens het Concillie hebben we beiden samengewerkt aan de Constitutie over de Kerk, maar wel in verschillende sessies waardoor we

27

prefect. Hij zei me dat ook Kardinaal Garrone theologische werken had gepubliceerd toen hij werkzaam was als prefect voor de Congregatie voor de Katholieke Opvoeding. En dus aanvaarde ik de benoeming, mij zeer bewust van de ernst van mijn taak, maar me evenzeer bewust van het feit dat mijn gehoorzaamheid aan de Paus van mij een “ja” vroeg. Wat waren de doctrinaire uitdagingen die u het hoofd moest bieden tijdens uw periode als prefect voor de Congregatie voor de Geloofsleer? De eerste grote uitdaging die we het hoofd dienden te bieden was de bevrijdingstheologie die zich verspreidde in Latijns Amerika. Zowel in Europa las in Noord-Amerika ging men ervan uit dat het een ondersteuning was aan de armen en dus een zaak die men zeker diende goed

elkaar nog niet hadden ontmoet. [...] Ik had natuurlijk wel al gehoord over zijn werk als filosoof en als herder en wilde hem graag ontmoeten. Wojtyla, van zijn kant, had mijn boek “Introductie tot het Christendom” gelezen en hij gaf eveneens de Geestelijke Oefeningen voor Paulus VI en de Curie in de Vastentijd van 1976. Daarom lijkt het wel alsof we beiden innerlijk er naar uitkeken elkaar te ontmoeten. Ik had reeds van in het begin een grote bewondering en een warme sympathie voor de Metropoliet van Krakow. In het pre-conclaaf van 1978 analyseerde hij voor ons op verbazingwekkende wijze de aard van het Marxisme. Maar boven alles voelde ik onmiddellijk zeer sterk de menselijke charme die hij uitstraalde en door de manier waarop hij bad voelde ik dat hij sterk verenigd was met God. Wat was uw ervaring toen de Heilige Vader Johannes Paulus II u de leiding toevertrouwende over de Congregatie voor de Geloofsleer? 28

Johannes Paulus II benoemde me in 1979 tot prefect van de Congregatie voor de Katholieke Opvoeding. Ik was nog maar 2 jaar tot bisschop gewijd in Monaco [ ...] en dus smeekte ik de Paus om af te zien van de benoeming. Het was in 1980 dat hij me vertelde dat hij me, op het einde van 1981, wilde benoemen tot prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer als opvolger van Kardinaal Sper. Omdat ik nog steeds een verplichting voelde ten opzichte van mijn bisdom vroeg ik of ik bereid mocht zijn de benoeming te aanvaarden op één voorwaarde, hoewel ik geloofde dat deze onrealiseerbaar was. Ik zei hem dat ik nog steeds een roeping voelde om theologische werken te publiceren. Ik kan enkel ja zeggen op de benoeming wanneer dit compatibel was met de taak van prefect. De Paus, die steeds zeer welwillend was en begripvol, zei me dat hij zich zou informeren over deze zaak om zo een idee te hebben of het kon. Wanneer ik hem later bezocht zei hij me dat theologische publicaties te combineren valt met de functie van

te keuren. Maar dit was een vergissing. Armoede en de armen waren ongetwijfeld het onderwerp van de bevrijdingstheologie, maar wil in een zeer specifiek perspectief. [...] Het was geen kwestie van hulp en hervorming, zoals men beweerde, maar van de grote omwenteling die de nieuwe wereld zou gaan leiden. Het Christelijk geloof werd gebruikt als motor van deze revolutionaire beweging, waarbij men dit omvormde tot een politieke macht. [...] Uiteraard werden deze ideeën op verschillende wijzen voorgesteld en niet altijd met een grote

duidelijk maar over het algemeen was dit toch de richting waarin het ging. Het was nodig om tegen deze vervalsing van het Christelijk geloof in te gaan al was het maar voor de armen en voor de zaken die hen aanbelangen. Gebaseerd op de ervaringen die hij opdeed in zijn geboorteland, Polen, gaf Paus Johannes Paulus II ons de nodige verklaringen. Enerzijds had hij de slavernij onder de Marxistische ideologie beleefd, die dienst deed als de voorloper van de bevrijdingstheologie. Zich baserend op deze pijnlijke ervaring was het duidelijk dat we moesten vechten tegen deze vorm van “bevrijding”. Anderzijds was het juist de situatie in zijn land die hem had getoond dat de Kerk werkelijk moet opkomen voor de vrijheid en bevrijding, maar nooit op een politieke manier, maar door geloof in de mensen de krachten van de authentieke bevrijding wakker te maken. De Paus bracht er ons toe beide aspecten

te behandelen: enerzijds om het valse idee van de bevrijding bloot te leggen, anderzijds om de ware roeping van de Kerk in de bevrijding van de mens aan te tonen. En dat is wat we hebben proberen uit te leggen in de twee Instructies over de bevrijdingstheologie die het begin weden van mijn werk bij de Congregatie voor de Geloofsleer. [...]

Uwe Heiligheid, u heeft het proces voor

29

Mijn herinnering aan Johannes Paulus II is gevuld met dankbaarheid. Ik kan en zou ook niet moeten proberen hem te imiteren maar ik probeer zijn nalatenschap en zijn

deze heiligverklaring sneller geopend dan voorgeschreven door het Canoniek Recht. Hoe en hoe lang bent u al overtuigd van de heiligheid van Johannes Paulus II? Dat Johannes Paulus II een heilige was werd mij, gedurende de jaren dat ik met hem samenwerkte, steeds duidelijker. We moeten in de eerste plaats zijn intentie relatie met God in gedachten houden, zijn ondergedompeld-zijn in de eenheid met de Heer waar ik daarnet over sprak. Het was ook zijn vreugde tijdens de grootste moeilijkheden die hij had te dragen en de moed waarmee hij zijn taak in zeer moeilijke omstandigheden volbracht. Johannes Paulus II vroeg niet om applaus en hij heeft zich ook nooit zorgen gemaakt of zijn beslissingen zouden aanvaard worden of niet. Hij handelde steeds vanuit zijn geloof en zijn overtuigingen en was bereid om daar de gevolgen voor te dragen. De moed van de waarheid is in mijn ogen een eerste criterium van heiligheid. Enkel vanuit deze relatie met God kan je zijn

30

ambt zo goed het kan te dragen. Ik ben ervan overtuigd dat zelfs vandaag zijn zachtaardigheid met mij is en dat hij me beschermt met zijn zegen.

onvermoeibare pastorale inzet vertellen. Gegeven door iets radicaal dat op geen enkele andere wijze kan uitgelegd worden. Zijn toewijding was onvermoeibaar en niet enkel in zijn grote reizen waar de programma’s van begin tot einde gevuld waren met evenementen, maar dag na dag, van de ochtendeucharistie tot de late avonduren. Tijdens zijn eerste bezoek aan Duitsland in 1980 had ik voor de eerste keer een zeer specifieke ervaring met deze grootsheid van Johannes Paulus II. Voor zijn verblijf in München besloot we een langere middagpauze te houden. Tijdens dit moment vroeg hij me naar zijn kamer te komen. Ik trof hem daar aan terwijl hij het brevier bad en ik zei: “Heilige Vader, u zou moeten rusten.” En hij antwoordde: “Dat kan ik doen in de hemel.” Enkel diegene die zo diep vervuld is met dringendheid van zijn missie kan dit zo doen [...]. Welk bewijs heeft de Kerk vandaag om officieel de heiligheid van “haar” Paus Johannes Paulus II, waarvan hij de naaste medewerker was, te erkennen?

Johannes XXIII, samen met Johannes-Paulus II heilig verklaard op 27 april 2014

31

Wij bidden met u Het Angelus: 7u 12u 18u 24u De Rozenkrans: 7u 12u15 19u30 23u30 Het kerkelijk getijdengebed: 8u30 Lauden 12u05 Middaggebed 17u Vespers 21u30 Dagsluiting

kanaal 912 Ook via Telenet en aria.be via www.radiom

Dagelijkse Eucharistieviering om 9u (zondag om 10u30) Dagelijks ‘Uur van de Goddelijke Barmhartigheid’ om 15 u