Porta
Januari - Februari 2015 Jaargang 2 Nummer 12
Synode van het gezin
Getuigenis van een bekering
Terugblik Radio Vaticaan
Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X P 914880 2-maandelijks
Programmaoverzicht op middenpagina
fidei
Editoriaal even stil te staan bij deze Psalmen. Het gebed van de psalmen die men al in praktijk brengt sinds eeuwen, in de synagogen zowel als in de kerken, vindt men namelijk vandaag de dag niet altijd gemakkelijk te begrijpen. Sommigen zouden graag de psalmen herschrijven want het klopt dat we toch maar moeilijk op een rustige manier kunnen zingen: “Jij, dochter Babel, vernielzuchtige vrouw, gelukkig degene die vergeldt wat jij ons misdeed; gelukkig degene die jouw kinderen grijpt en tegen de rots verplettert.” (Psalm 137, 8-9). We De Kerstdagen liggen weeral achter ons, aarzelen omdat Jezus ons – gelukkig een nieuw jaar is begonnen. Moge 2015 maar – vraagt om iedereen lief te hebben, voor ons allen een jaar zijn waarin we zelfs onze vijanden en goed te doen aan groeien in geloof. Radio Maria wil daarbij zij die ons haten (Cf. Mat. 5, 44). Maar, altijd jullie steun zijn. Om dit te kunnen voor een christen is het antwoord op dit blijven doen rekenen we natuurlijk ook op probleem het feit dat Jezus de psalmen jullie hulp. Alvast van harte dank! zelf heeft gebeden, zonder er een iota Doorheen onze gevarieerde programmatie aan te veranderen, omdat hij een goede is er zeker het aspect van het gebed Jood was. Tegelijkertijd kunnen we ook dat opvalt bij Radio Maria. Dagelijks benadrukken dat het boek der Psalmen bidden we de rozenkrans, dragen we het boek is uit het Oude Testament dat de Eucharistie op. Ook hebben we sinds het meest wordt geciteerd in het Nieuwe het begin de gewoonte om de kerkelijke Testament. Dit lijkt erop te duiden dat de getijdengebeden te bidden. ’s Morgens, gebeden van de psalmen aandoenlijke ’s middags, ’s avonds, en voor de nacht profetieën zijn van het leven, de dood en de begint, richten we onze stemmen en ons verrijzenis van onze Heer Jezus Christus. hart tot God. Dit gebeurt voornamelijk Toch weten we ook dat het Woord Gods door het gebed van de Psalmen. Omdat zich niet kan tegenspreken, en dat we, we net terug in de gewone tijd door het om alles goed te begrijpen, alles moeten jaar zijn beland achten we het nuttig om lezen in zijn geheel vanaf het boek Genesis tot de Apocalyps. 2 Colofon De gemakkelijkste oplossing die men Verantwoordelijke uitgever: Pr. Karlo Tyberghien Sint Reneldisplein 23 vaak verkiest is het 3001 Leuven weglaten van de Werkten mee aan dit nummer: moeilijke passages in Mgr. Léonard, Pr. Karlo Tyberghien, Kevin Colle, Christine Vandebuerie, Frank plaats van deze net Geleyn Foto’s: Christine Vandebuerie, Annelies Mariën te verdiepen om er de Lay-out:
[email protected] ware zin en betekenis Druk en verzending: Halewijn, Halewijnlaan 92 2050 Antwerpen van te begrijpen. Wenst u onze nieuwsbrief te ontvangen? Om de psalmen te Bel ons: 016/41 47 47 begrijpen moeten we eerst en vooral kijken
2
RADIO MARIA
naar zijn bijbelse schrijver, koning David. Hij was rossig en had mooie ogen (Cf. 1 Sam. 16, 12). De rosse en rode kleur kondigt een bloeddorstig iemand aan, bijna zoals Kaïn die zijn broer ombracht of ook nog zoals Esau die ook ros was en hield van rode soep zoals wanneer hij vroeg aan Jacob: “Laat me vlug wat eten van die rode brij” (Gen. 25, 30). De mooie ogen daarentegen zijn die ogen die zich naar God richten zoals er geschreven staat: “Ik sla mijn ogen naar U op, naar U die troont in de hemel” (Psalm 123, 1). David, nadat zijn zonde bekend geraakt was toen hij Uria de Hethiet doodde (Cf. 2 Sam. 12, 9) heeft zich wel degelijk naar God gericht door te zeggen: “Ik heb tegen de Heer gezondigd” (2 Sam. 12, 13). Daardoor weigerde hij in de voetsporen van Kaïn te treden, de eerste bloeddorstige, gevallen omdat hij zijn ogen niet wilde richten op God en om vergeving vragen (Cf. Gen. 4, 6-9). Het is daarom dat de mooie ogen van David zijn rode kleur doen vergeten. We zien in de auteur van de Psalmen reeds het universum van zonde en haar gevolgen om deze om te zetten in lofgezangen voor de Heer. Hij leert ons om onze ogen naar God te richten om zijn vergeving af te wachten, alsook zijn hulp en kracht van genade. Zo begrijpen we ook direct dat de vijand uit de Psalmen die men sowieso moet neerhalen, niet een mens is, maar wel het kwade en de zonde. Ook de heilige Paulus schijft aan de Efeziërs: “Onze strijd is niet gericht tegen vlees en bloed, maar tegen de heerschappijen, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van deze duisternis en tegen de geesten van het kwaad in de hemelse regionen” (Ef. 6, 12). BE49 7333 7333 7771
Het is met deze betekenis dat we ons dus ook de woorden van David eigen kunnen maken: “Zal ik degenen niet haten die U haten, niet walgen van hen die tegen U opstaan? Ik haat ze zo veel ik maar haten kan, het zijn voortaan mijn eigen vijanden.” (Psalm 139, 21-22). En deze strijd in ons leven gaat verder tot ze uitmondt in de overwinning en we een nieuw lied zingen: “God, ik wil een nieuw lied voor U zingen en voor U spelen op de citer. Koningen schenkt Hij overwinning, verlossing aan David, zijn dienaar.” (Psalm 144, 9-10). Met genegen groeten in Jezus en Maria, Pr. Karlo Tyberghien
Programmadirecteur Radio Maria
3
Een crisismoment tijdens de ‘Synode voor het gezin’ - Een reactie Mgr. Léonard verscheidenheid aan pastorale situaties in de wereld en eventueel de behandeling ervan aan de nationale of continentale bisschoppenconferenties terugsturen, uitgaande van het principe van subsidiariteit, en tegelijk rekening houdend met de katholiciteit en dus de universaliteit van de Kerk, des te meer daar vele essentiële problemen gelinkt zijn met de fundamentele eigenschappen van de menselijke natuur en in die zin met de ‘natuurwet’?
Ons werk tijdens de afgelopen Synode in oktober laatstleden is in een klimaat van eerlijkheid en wederzijdse luisterbereidheid verlopen. Iedereen heeft dit universele ‘palaver’ geapprecieerd, waar stemmen afkomstig uit de vijf werelddelen in heel verschillende toonaarden weerklonken hebben, maar toch meestal op symfonische wijze. Wij hebben allen met dankbaarheid de aanwezigheid van leken begroet, mannen en vrouwen – meestal echtparen – die ons getroffen en gefundeerd hebben door hun doorleefd ‘getuigenis’, soms meer performant dan ons theologisch ‘brouwsel’, dat toch ook noodzakelijk was. Van onze uitwisselingen heb ik de indruk van twee hoofdzaken onthouden. Hoe leer en discipline verenigen, dogmatische benadering en pastorale nabijheid? Hoe liefde voor de waarheid en pastorale barmhartigheid verenigen op een wijze die noch de jongste zoon noch de oudste zoon, uit de bekende parabel van Lucas, zal choqueren? Hoe
4
rekening
houden
met
de
grote
In contrast met de rustige sfeer van de eerste dagen heeft de werksfeer zich op maandag 13 oktober plotseling verkrampt na het horen van de Relatio post disceptationem, dat wil zeggen van het interimrapport, tussen de inleidende nota voor de debatten en de eindnota die ter stemming werd gesteld. Niet dat de relaties onder ons verslechterd waren. Maar ons werk heeft voor een deel de allure van een reactie aangenomen of zelfs van een strijd. Wij bevonden ons inderdaad tegenover een tekst die de mening van een aantal Synodevaders goed weergaf, maar frontaal op de overtuigingen van vele anderen botste. Vandaar de hevige reacties. Ik geef hieronder de tekst van mijn korte tussenkomst na lezing van dit rapport weer, een tussenkomst die deze van vele andere collega’s bijtrad. Het articuleerde zich in enkele pregnante korte vragen, gezien de tijd om het woord te nemen strikt geteld werd. Deze vragen richtten zich naar het geweten van de Synodevaders en allereerst aan het mijne. Ze zijn slechts volop te begrijpen als een reactie op de verbijsterende tekst van de Relatio post disceptationem (op internet beschikbaar).
toen Hij zei dat diegene die een verstoten of gescheiden persoon huwt echtbreuk begaat? lIs het tegen het evangelie de uitspraak van Jezus te herinneren: ‘Moge uw ‘Ja’ ja zijn en uw ‘Neen’ nee: wat men meer zegt komt uit het Slechte’? Of moeten wij zelfs op principiële, essentiële kwesties onthouden dat slechts het principe geldt dat waarschuwt tegen het ‘alles of niets’- principe dat dikwijls correct is in feitenkwesties? lKunnen wij de constante leer van het Leergezag verraden en onder andere die van Johannes Paulus II over de onontbindbaarheid van het huwelijk en de objectieve tegenstelling tussen het gebroken huwelijksverbond en de volle eenheid met het sacrament van het nieuw en eeuwig Verbond, wat er ook zij van de subjectieve houdingen? lGaan wij om ons met de huidige wereld te conformeren ( zie Rom 12, 2) ongelijk geven aan al diegenen die gezocht hebben of nog zoeken om tot het einde trouw te blijven aan het huwelijksverbond en zo de gezinspastoraal herroepen die in vele delen van de wereld resoluut aanmoedigt
om zo te doen? lKunnen wij door te erkennen dat er effectief enige positieve waarden beleefd worden in het kader van enkelvoudig samenwonen of louter burgerlijke verbintenissen, in omgekeerde zin de overgang van het sacramenteel huwelijk naar feitelijke verbintenissen legitimeren? De reactie was fel, ik erken het, maar het beantwoordde aan de woelige sfeer die in de synodezaal heerste en werd als dusdanig door vele collega’s aangemoedigd. In het volgende artikel zal een echo aan de Synode gegeven worden die gelukkig rustiger en meer genuanceerd is.
Na de crisis, enkele reacties controversiële onderwerpen
op
Tijdens het crisismoment uit het voorwoord werd de druk van de media zó sterk, dat het onmogelijk was geworden om de hoofdzaken van de Synode te verdiepen, namelijk de schoonheid en de uitdagingen van het gezin. Wij hebben dus met spijt onze uitwisselingen moeten concentreren op een klein aantal betwiste kwesties. Hier volgt hoe ik mij uitgedrukt heb in deze
lZou Jezus werkelijk een weinig eerbiedige of zelfs kwetsende taal gehanteerd hebben RADIO MARIA
BE49 7333 7333 7771
5
pijnlijke context. Ik heb voorgesteld om het beroep op het begrip ‘gradatie’, naar de ‘oecumenische analogie’ ontwikkeld in § 8 van Lumen Gentium (de volheid die voortbestaat in de katholieke Kerk wordt ten dele teruggevonden binnen andere kerken en ecclesiale, christelijke gemeenschappen), en op de patristieke uitdrukking ‘zaad van het woord’ te vermijden telkens deze uitdrukkingen ten nadele begrepen konden worden als een a priori erkenning van irreguliere of zelfs zondige levenssituaties. Alsof de onvermijdelijke ‘wet der gradatie’ die in onze daden onze vooruitgang naar het moreel ideaal bepaalt, een ‘gradualiteit van de wet’ veronderstelde die a priori permanente huwelijksstaten rechtvaardigen die nog niet (feitelijke samenwonen, eenvoudige burgerlijke verbintenissen) of die niet meer overeenstemmen (hertrouwen of samenwonen na een burgerlijke scheiding) met wat voor gedoopten het enige kader is van een echt seksueel leven, te weten het sacramenteel huwelijk. Wat niet belet om in sommige irreguliere situaties enige positieve elementen aanwezig te zien die inderdaad als een weg naar een betere situatie kunnen zijn. Voor wat betreft het voorstel om de communie te openen voor personen die binnen deze onregelmatige situaties leven, heb ik gevraagd dat ze niet op dezelfde voet gezet zouden worden met de huidige
6
discipline, op grond van haar doctrinele fundament, voortdurend bevestigd door de Leer van de Kerk. Ik heb dus voorgesteld dat deze openheidsvoorstellen zich beter uitdrukken als een legitieme vraag gericht aan het Leergezag: ‘Is die laatste geneigd om de huidige discipline in deze zaak te wijzigen?’ Wat nu zeker blijkt, is dat alle bisschoppen van harte de gezinnen tegemoet willen komen om hen aan te moedigen om te groeien in liefde en trouw. Allen willen van harte de gescheiden personen ondersteunen die de voorbeeldige keuze maken om trouw te blijven aan het huwelijksverbond, ook al is hun echtgenoot niet meer daar. Allen willen hun eerbied en hun liefdevolle attentie betuigen aan gedoopten die zich in levenssituaties bevinden die niet overeenstemmen met de roeping van de Heer en van de Kerk, niet om deze situaties goed te keuren, maar om naar deze personen te luisteren en hen te begeleiden naar een weg van barmhartigheid en waarheid. Want het is slechts binnen de warmte van de naastenliefde, naar het beeld van Christus die allen tegemoet ging, dat deze personen de veeleisende vragen van de Heer kunnen horen en naar de volle waarheid van het evangelie kunnen stappen. Om kort te maken, zoekt de Heer elke broeder of zuster bij te treden in zijn levenssituatie. Zoals aan de overspelige vrouw zegt Hij tot elk van ons: ‘Ik veroordeel u niet. Ga heen en zondig niet meer!’ De Kerk moet hetzelfde doen. Zij moet eraan herinneren dat de Heer geen gevangene is van zijn sacramenten. Als dus iemand voor die of andere reden de kwijtschelding van zijn fouten nog niet kan ontvangen omdat hij niet in staat is zijn levensstaat te veranderen of de communie tijdens de mis nog niet mag ontvangen omdat zijn huwelijksstaat in tegenstelling is met het sacrament van het nieuwe en altijddurende verbond, hebben de herders de plicht om deze mensen te laten aanvoelen dat de Heer hen daarom niet verlaat en hen door andere wegen tegemoet kan treden, bijvoorbeeld door deze van de ‘geestelijke communie’ en die van het vertrouwelijk toevertrouwen
RADIO MARIA
van zijn leven aan de onuitputtelijke barmhartigheid van de Heer. In die zin heb ik gepleit opdat de praktijk van de ‘geestelijke communie’ traditioneel aanbevolen aan diegenen die voor diverse redenen niet ‘sacramenteel’ te communie kunnen gaan, in haar theologische funderingen geëvalueerd zou worden en als zij door dit onderzoek gunstig bevonden wordt, ruim onder de gelovigen verspreid zou worden. Met vele Vaders heb ik mijn eerlijk respect betoond ten opzichte van homoseksuele personen en heb ik duidelijk de onrechtvaardige en zelfs gewelddadige discriminaties veroordeeld die zij geleden hebben of nog blijven ondergaan, soms zelfs binnen de Kerk, helaas! Maar dit betekent niet dat de Kerk de homoseksuele praktijken moet legitimeren, noch minder zoals sommige Staten het doen, een zogenaamd ‘homoseksueel huwelijk’ moet legitimeren. Daarentegen veroordelen wij elk manoeuvre van sommige
BE49 7333 7333 7771
internationale organisaties om via de weg van de financiële chantage aan arme landen wetgevingen op te leggen die een zogenaamd homoseksueel ‘huwelijk’ institueren, daarbij gebruik makend van de ‘gender’-theorie. Ten slotte heeft de Synode ter gelegenheid van de zaligverklaring van paus Paulus VI op een voor vandaag positieve manier de profetische inspiratie die Paulus VI geïnspireerd heeft in zijn encycliek Humanae Vitae willen voorstellen. Hier volgt de duiding waarmee ik het persoonlijk deed: Voor elke beschouwing over methodes of middelen om op verantwoorde wijze ouderschap uit te oefenen, hield dit profetisch aspect, in de viering van de schoonheid van tegelijk fysiologische, psychische en geestelijke band, die de liefdesomhelzing van echtgenoten samenbrengt met de openheid voor de gave van het leven. Bijna vijftig jaar later meten wij de risico’s die wij ondergaan door
7
Ziehier mijn antwoord hierop: Deze manier van redeneren stemt, denk ik, niet overeen met de manier van denken van de paus. Maar ik ben natuurlijk niet zijn intieme vertrouweling!
de frequente ontkoppeling van deze twee aspecten, die ofwel naar de ontkoppelde voortplanting van de lichamelijke liefde van de echtgenoten leidt, ofwel naar een seksualiteit die op zich blijft draaien, dikwijls daarbij elk verband tot de gave van het leven uitsluitend. Voor wat betreft het onderscheid tussen contraceptieve middelen en zogenaamde ‘natuurlijke’ methodes, bevinden zij zich niet vooreerst op technisch niveau maar op een geestelijk en menselijk niveau. Zijn wij de ‘verantwoorde bewakers’ van de zo diepe band tussen het echtelijke huwelijk en de voortplanting en dit door een authentieke levenswijsheid. Of zijn wij de ‘heren en meesters’ dankzij een techniek die slechts de biologische effecten van onze daden beheerst zonder beroep te doen op de concrete inzet van onze vrijheden?
Drie paragrafen van de slottekst zijn niet goedgekeurd, daar zij een eenvoudige absolute meerderheid hebben ontvangen maar geen tweederdemeerderheid. De paus heeft uit zorg voor transparantie toch besloten dat deze paragrafen ook uitgegeven zouden worden, maar met vermelding van het tekort aan stemmen. Een uitstekend besluit! Dit wil zeggen dat voor hem het debat niet gesloten is. Maar anderzijds bevestigt deze stemming dat de twee probleemkwesties (de toegang tot het sacrament van de verzoening en de gelegenheid tot de communie in de mis, voor mensen in een irreguliere situatie enerzijds en de homoseksuele praktijken anderzijds) niet werkelijk prioritair zijn in vele delen van de wereld.
In vele landen bijvoorbeeld is de discipline die door de Kerk gehanteerd wordt voor de toegang tot de sacramenten voor personen in een blijvende situatie van irreguliere huwelijksstaat (samenwonen, louter burgerlijk huwelijk, hertrouwen of concubinaat na echtscheiding) ook de Al worden de natuurlijke methodes niet gewone discipline van de bisdommen. gedragen, zoals de contraceptie door Men nodigt de gelovigen er uit om niet economische belangen, trekken zij vandaag te communie te gaan (terwijl men blijft een groeiend aantal koppels aan, enerzijds deelnemen aan de mis) zolang zij hun verleid door de eigen ecologische methode, leven niet gelijkgesteld hebben aan de zonder hormonale voogdij en anderzijds eisen van het evangelie met betrekking tot door een levenswijsheid die, in het verschil het huwelijk. En als zij werkelijk niet van met de contraceptie, wezenlijk door de levensstaat kunnen veranderen, vraagt men vrouwen gedragen, de twee echtgenoten hen om conclusies te trekken uit het feit op een gelijke voet plaatst, waarin ieder dat ze geen echte ‘in de Heer’- getrouwde moet leren om de andere te kennen en te echtgenoten zijn zoals Sint-Paulus het zegt, door ofwel niet in de mis te communie te eerbiedigen. gaan (of door een zogezegde ‘geestelijke’ communie, dat wil zeggen ‘inwendig’), ofwel Vraag van de krant door broederlijk samen te leven, maar niet Daags na de eindstemming heeft de krant De op echtelijke wijze. Morgen mij de vraag gesteld: ‘Heeft de paus zich gerangschikt bij de ‘conservatieven’?’ Wanneer de Kerk aan deze soort zaken
8
RADIO MARIA
herinnert in de landen van Noord- en West-Europa, lijkt zij ofwel tiranniek, ofwel achterlijk. Maar elders in de wereld is het een verspreide pastoraal, zeker veeleisend, maar met vruchten voorgesteld uit respect voor de onontbindbaarheid van het christelijk huwelijk en in de overtuiging dat voor gedoopten de seksuele eenheid tussen man en vrouw slechts zijn echte zin verdient binnen het sacramenteel huwelijk. De katholieke Kerk is van nature uit universeel. Men begrijpt dus de reactie van talloze bisschoppen van arme of in ontwikkelingslanden, een krachtige reactie die men als volgt kan vertalen: ‘Gaan de Kerken van rijke landen onze pastoraal verzwakken of negeren, die trouw is aan het evangelie en de leer van de Kerk, om plezier te doen aan de westerse christenen door hen aanvullende ‘faciliteiten’ te verlenen die niet te verenigen zijn met het Evangelie?’ Dit was, denk ik, de fundamentele kwestie die zich achter de cijfers van een stemming verborg.
barmhartigheid van God alle mensen opzoekt, welke hun situatie ook zij. En dat de Kerk dus hetzelfde moet doen. Vandaar het belang dat bisschoppen en priesters meer dan ooit zoeken om met zachtheid de personen die deze situaties beleven, tegemoet te gaan. Want het is slechts zo, door met goedheid en respect tegemoet gekomen te worden, dat de gelovigen een echte weg van bekering, hoop en vrede kunnen beleven. + Mgr. A.-J. Léonard, aartsbisschop van Mechelen-Brussel
Voor wat de paus betreft ken ik zijn persoonlijke gedachten niet, maar het zou verwonderlijk zijn dat hij afstand zou nemen ten opzichte van de leer van twintig eeuwen katholieke Kerk. Wij zijn het daarentegen allemaal eens met hem om te zeggen dat de
BE49 7333 7333 7771
9
In memoriam koningin Fabiola Velen zullen haar vooral herinneren als de discrete echtgenote van koning Boudewijn en omwille van haar diepe, oprechte geloof. Jarenlang en tot aan zijn dood stond zij de koning trouw terzijde. Zijn uitvaart, die in het teken stond van de hoop en waarop zij sterk haar stempel had gedrukt, liet een onuitwisbare indruk na. KERKNET
“Koningin Fabiola heeft koning Boudewijn bijgestaan gedurende zijn volledige koningschap, ten dienste van België”, schrijft Di Rupo. “We zullen haar blijven herinneren omwille van haar présence en beschikbaarheid, in het bijzonder tegenover de zwaksten in onze samenleving.” geciteerd door JONGEREN VOOR HET LEVEN
10
RADIO MARIA
BE49 7333 7333 7771
11
Terugblik Radio Vaticaan – deel 1
Kevin
Op 25 november 2014 bracht Paus Franciscus een belangrijk bezoek aan de Europese Instellingen. Hieronder vindt u de integrale vertaling van zijn toespraak waarin hij spreekt over vele thema’s zoals de menselijke waardigheid, openheid voor het transcendente, zorg voor de schepping, de nood aan werk, de ziekte van de eenzaamheid, armoede, de waardigheid van het leven en veel meer! Veel leesplezier! Meneer de President en Vicepresidenten, Geachte leden van het Europese Parlement, Iedereen die werkt voor deze instellingen, Beste vrienden, Ik dank u voor de uitnodiging om te komen spreken voor deze instelling die fundamenteel is voor het leven binnen de Europese Unie en voor de kans die u mij biedt om door u de meer dan 500 miljoen burgers aan te spreken, die u vertegenwoordigt in de 28 lidstaten. Ik wil vooral u bedanken, geachte voorzitter van het parlement, voor uw warme welkomstwoorden die u gesproken hebt in naam van het gehele parlement. Mijn bezoek komt een kwart eeuw na dat van Paus Johannes Paulus II. Er is sindsdien heel veel veranderd in Europa en de hele wereld. De twee tegenoverstaande blokken die toen het continent in twee verdeelden bestaan nu niet meer en geleidelijk aan wordt de wens vervuld dat Europa, begiftigd met soevereine en vrije instellingen, zich ooit zal uitstrekken tot zijn geografische grenzen en nog verder dan zijn historische grenzen. Terwijl de Europese Unie gestaag groeide werd ook de wereld veel complexer en kwam sterk in beweging. Een wereld waar men steeds sterker in verbinding staat met elkaar en met een groeiende globalisering die daardoor steeds minder eurocentrisch wordt. Hoewel de Unie nu veel sterker en
12
invloedrijker is geeft Europa toch ook de indruk wat verouderd en afgetobd te zijn en vertoont de neiging een steeds kleinere rol te spelen in een context die haar afstandelijk benaderd, met wantrouwen en met argwaan. Vandaag zou ik graag, in mijn functie als herder, aan alle inwoners van Europa een boodschap van hoop en bemoediging willen geven. Een boodschap van hoop gebaseerd op het vertrouwen dat problemen krachtige bevorderaars voor eenheid kunnen worden, door alle angsten te overwinnen waar Europa, samen met de gehele wereld, doorgaat. Hoop op de Heer die het slechte omvormt tot het goede en de dood verandert in leven. Het is een aanmoediging om terug te keren naar de sterke overtuigingen van de grondleggers van de Europese Unie, die een toekomst voor ogen hadden die gebaseerd is op het vermogen om samen te werken om zo verdeeldheid te overwinnen en om de vrede en de broederschap tussen de volkeren van dit continent te bevorderen. De kern van dit ambitieuze politieke project bestond uit het vertrouwen in de mens, niet zozeer als burger of als een economisch goed, maar in de mens als een persoon met een transcendente waardigheid. Ik zou allereerst graag de nauwe relatie, die bestaat tussen deze twee
RADIO MARIA
woorden, benadrukken: waardigheid en transcendentie. De waardigheid is een sleutelwoord dat de herstelbeweging na de Tweede Wereldoorlog heeft gekenmerkt. Onze recente geschiedenis wordt gekenmerkt door de onmiskenbare centrale rol die men heeft gegeven aan het bevorderen van de menselijke waardigheid en dit tegen het wijdverspreide geweld en tegen de discriminatie, dat zelfs in Europa in de loop van de eeuwen heeft plaatsgevonden. De erkenning van het belang van de rechten van de mens is het resultaat van een lange weg, bestaande uit veel lijden en vele offers, die heeft helpen vorm geven aan het bewustzijn van de kostbaarheid, de uniciteit en uniekheid van iedere menselijke persoon. Dit culturele bewustzijn vindt haar oorsprong niet enkel in de geschiedkundige gebeurtenissen, maar ook en vooral in het Europese denken, gekenmerkt door een verrijkende ontmoeting, afkomstig uit talrijke bronnen: uit Griekenland en Rome, vanuit de Keltische, Germaanse en Slavische cultuur en uit het Christendom dat hen ten diepste heeft gevormd en zo het begrip “persoon” vorm heeft gegeven. Vandaag neemt de bevordering van de rechten van de mens een centrale rol in het streven van de Europese Unie naar het vergroten van de waardigheid van de persoon in, zowel binnen de Unie als in de relaties met andere landen. Het gaat dan ook over een belangrijk en bewonderenswaardig engagement, daar nog steeds te veel situaties bestaan waarbij mensen behandeld worden als objecten waarvan men de conceptie, de samenstelling en de bruikbaarheid kan programmeren en die bijgevolg weggegooid kan worden wanneer deze niet langer dienst doet wanneer ze zwak, oud of ziek zijn geworden. Inderdaad, hoeveel waardigheid rest er nog wanneer men de mogelijkheid ontbreekt om op vrije wijze de eigen ideeën te uiten of zonder beperkingen het eigen geloof te belijden? Wat voor waardigheid is er nog mogelijk zonder een duidelijk wettelijk kader, dat de macht beperkt en die de wet doet prevaleren over de tirannie van
BE49 7333 7333 7771
de macht? Wat voor waardigheid kan een man of een vrouw nog hebben wanneer ze onderwerp zijn van discriminatie? Hoeveel waardigheid zal nog gevonden worden door een persoon die geen voedsel heeft of het minimum aan essentiële zaken om te overleven of, erger nog, die geen werk heeft die hem een waardigheid verschaft? De waardigheid van de persoon bevorderen betekent erkennen dat deze persoon beschikt over onvervreemdbare rechten die niet zomaar kunnen worden geroofd van iemand en al helemaal niet omwille van economische belangen.
We moeten echter waakzaam zijn dat we niet vervallen in misverstanden die kunnen voortvloeien uit een verkeerd begrijpen van de idee van de rechten van de mens dat leidt tot het paradoxale misbruik ervan. We merken vandaag de tendens tot het steeds ruimer invullen van de individuele rechten, ik ben geneigd te zeggen individualistische, die de opvatting verbergt van de menselijke persoon die losgemaakt is van elke sociale en antropologische context, bijna als een “monade”, die steeds ongevoeliger wordt voor de andere “monaden” om zich heen. De idee van de wet lijkt niet langer verbonden met het even essentiële als complementaire van “de plicht” zodat je uiteindelijk de rechten van het individu bevestigt, zonder rekening te houden met het feit dat iedere mens gebonden is aan een sociale context, waarbij zijn rechten en plichten verbonden zijn met die van de anderen en met het algemeen welzijn van de samenleving. Ik denk daarom dat het van bijzonder
13
vitaal belang is vandaag een cultuur van rechten van de mens te hebben die op verstandige wijze de individuele, of beter persoonlijke, dimensie verbindt met die van het algemeen welzijn, van ons “allen”, bestaande uit individuen, gezinnen en intermediaire groepen die samen de maatschappij vormen. Sterker nog, indien ieders rechten zich niet op harmonieuze wijze richt op het grotere goed, worden ze als zonder grenzen beschouwd en worden dus een bron van conflict en geweld. Spreken over de transcendente waardigheid van de mens betekent ook een beroep doen op zijn natuur, op zijn aangeboren vermogen om het goede van het kwade te onderscheiden, op het “kompas” dat in ons hart gelegd is en dat God in de gehele Schepping heeft gelegd. Het betekent boven alles dat men de mens niet als een absoluut, maar als een relationeel wezen moet zien. Eén van de meest voorkomende ziekten in Europa vandaag is de eenzaamheid, van mensen zonder relaties. Dit ziet men in het bijzonder bij ouderen, die vaak aan hun lot worden overgelaten, net zoals bij jongeren zonder referentiepunten en toekomstkansen, je ziet het bij de vele armen die onze steden bevolken, je ziet het in de verloren blik van de migranten die hier naar een betere toekomst kwamen zoeken. Deze eenzaamheid is vervolgens nog erger geworden door de economische crisis en waarvan de gevolgen nog steeds verder duren met dramatische gevolgen op sociaal vlak. Men kan dan ook zien dat, in de loop van de afgelopen jaren, naast het uitbreidingsproces van de Europese Unie, er een stijging is van het wantrouwen van de burgers tegenover de instellingen die men als veraf beschouwd en als vastbesloten om regels vast te leggen die bij de gevoeligheden van de individuele mensen geen aansluiting vinden, om niet te zeggen, schadelijk zijn. Velen krijgen een algemeen beeld van moeheid, veroudering, van een Europa als grootmoeder die niet langer vruchtbaar en levendig is. Waarbij de grote idealen die Europa hebben geïnspireerd hun
14
aantrekkingskracht lijken verloren te hebben ten gunste van de bureaucratische formaliteiten van haar instellingen. Daarom zijn er sommigen die zichzelf een nogal egoïstische levensstijl aanmeten, gekarakteriseerd door een onhoudbare weelde en vaak onverschillig voor de wereld rondom hen, vooral voor de armen. Tot onze spijt zien we het prevaleren van technische en economische vraagstukken als het centrum van het politieke debat en dit ten koste van een authentieke antropologische gerichtheid. De mens dreigt gereduceerd te worden tot een eenvoudig tandwielmechanisme dat de mens behandelt als een grondstof waarbij, zo merken we helaas al te vaak, dit leven, wanneer het niet langer functioneel is voor dit mechanisme, zonder aarzeling weggegooid wordt, zoals het geval is bij zieken, terminaal zieken, achtergelaten en verwaarloosde ouderen of bij kinderen die voor de geboorte gedood worden. Het is de grote misopvatting die ontstaat wanneer de verabsolutering van de technologie prevaleert en die uiteindelijk resulteert in een verwarring tussen doelen en middelen. Het is het onvermijdelijke gevolg van de “wegwerpcultuur” en van het “ongebreideld consumentisme”. Omgekeerd betekent het bevestigen van de waardigheid van de persoon het erkennen van de kostbaarheid van het menselijk leven dat ons gratis gegeven is en dus niet onderwerp kan worden van handel of verkoop. Jullie zijn, door jullie roeping tot parlementariër, geroepen tot een grote missie die misschien overbodig kan lijken: de zorg dragen voor de kwetsbaarheid, de kwetsbaarheid van volkeren en van personen. Zorg dragen voor de kwetsbaarheid betekent kracht en tederheid, betekent strijd en vrucht dragen en dat middenin een functionalistisch model dat onverbiddelijk leidt tot een “wegwerpcultuur”. Zorg dragen voor de kwetsbaarheid van personen en volkeren betekent waken over de herinneringen en de hoop, het betekent ingrijpen in hun steeds marginaler en schrijnender wordende situatie en hem te bekleden
RADIO MARIA
met waardigheid. Hoe dan de hoop voor de toekomst teruggeven zodat men, vanuit de jongere generatie, het vertrouwen terug vindt de grote idealen van een verenigd, vredevol, creatief, vindingrijk Europa na te streven, dat respect heeft voor de rechten en zich bewust is van haar plichten? Sta me toe een beeld te gebruiken om te antwoorden op deze vraag. Eén van de beroemdste fresco’s van Raffael, die in het Vaticaan te vinden is, toont de zogenaamde School van Athene. Centraal staan Plato en Aristoteles. De eerste wijst met zijn vinger naar boven, naar de ideeënwereld, laten we zeggen naar de hemel, de tweede strekt zijn hand naar voren, naar de toeschouwer, naar de aarde, naar de concrete werkelijkheid. Het lijkt me een beeld dat Europa en haar geschiedenis goed beschrijft, getekend door de voortdurende ontmoeting tussen hemel en aarde, waar de hemel wijst op een openheid naar het transcendente, naar God, dat heeft de Europeaan steeds gekenmerkt. De aarde wijst op haar mogelijkheden om op praktische en concrete wijze om te gaan met situaties en problemen.
BE49 7333 7333 7771
De toekomst van Europa hangt af van het herontdekken van het onlosmakelijke verband tussen deze twee elementen. Een Europa dat niet langer in staat is zich open te stellen voor de transcendente dimensie van het leven is een Europa dat langzamerhand het risico loopt haar eigen ziel te verliezen evenals haar “humanistische geest” waar ze van houdt en die ze verdedigt. Juist vanuit de behoefte aan een openheid voor het transcendente, wens ik de centraliteit van de menselijke persoon te bevestigen, die anders overgeleverd is aan de mode en de machten van het moment. In die zin beschouw ik niet enkel het patrimonium dat het christendom heeft nagelaten in het verleden, betreffende de sociaal-culturele vorming van het continent, als fundamenteel maar vooral de bijdrage die zij vandaag en in de toekomst voor haar groei wenst te leveren. Deze bijdrage vormt geen bedreiging, noch voor de seculiere aard van de Staten noch voor de onafhankelijkheid van de instellingen van de Europese Unie. vervolg op p. 27
15
15u Uur van de Goddelijke Barmhartigheid 16u Heiligen getuigen/Op weg naar heiligheid 17u Vespers op zondag om 10u30 voorafgegaan door ‘De rots in de branding’: 8u50
9u50 Aankondigingen 10u Het Woord Spreekt: lezing en bezinning van de H. Schrift 11u
Maandag: Geloofsgetuigen (Hilde Somers) Dinsdag: Geloofsgetuigen (Hilde Somers) Woensdag: Met de tandem op wereldreis (Jos Decock, Alix en Benoît Poidevin) Donderdag: De rots in de branding (Jos Decock) Vrijdag: 1e en 3e vrijdag: Geloof en actualiteit (P. Gert Verbeken) 2e en 4e vrijdag: Op de agenda (Christine Vandebuerie) Zaterdag: Herhaling van vrijdag
12u Angelus 12u05 Middaggebed 12u15 Rozenkrans 12u40 Het heiligenverhaal van de dag
17u30 Maandag:
Radio Vaticaan (Kevin Colle) Dinsdag: Woord van de programmadirecteur (Pr. Karlo Tyberghien), om 17u15 Woensdag: De stem uit het Oosten (Pater Paulus) Donderdag: Radio Vaticaan (Kevin Colle) Vrijdag: 1e en 3e vrijdag: Het verbond* 2e en 4e vrijdag: Op weg met Hildegard* Zaterdag: Radio Vaticaan* Zondag: Radio Vaticaan*
18u Angelus 18u15 Maandag:
Klassiekuur* Dinsdag: Herhaling van woensdag 13u Woensdag: Wie zoekt die vindt (Jongerenprogramma) Donderdag: Herhaling van maandag 13u Vrijdag: Klassiekuur* Zaterdag: Herhaling van dinsdag 13u Zondag: Herhaling van woensdag 13u
19u30
13u Maandag:
1e en 3e maandag: In gesprek met een priester (Patrick Vandenhove) 2e en 4e maandag: De nalatenschap (Henri Meulemans) Dinsdag: 1e dinsdag: Biofides (Vincent Kemme) 2e dinsdag: Op bedevaart met Maria (Jos Decock) 3e dinsdag: Kerk in nood 4e dinsdag: Als Christenen het verschil maken (Sant’Egidio) Woensdag: 1e woensdag: Kathovisie (Marianne Hubin en Kevin Colle) 2e woensdag: Op abdijbezoek (Kevin Colle) 3e woensdag: Kathovisie (Marianne Hubin en Kevin Colle)* 4e woensdag: Op abdijbezoek (Kevin Colle)* Donderdag: Klassiekuur (Marc en Marie-Christine Van Hoorick) Vrijdag: Kruisweg gevolgd door “Met de tandem op wereldreis” Zaterdag: Herhaling van woensdag Zondag: Herhaling van dinsdag
Rozenkrans
20u
Maandag: De rots in de branding* Dinsdag: Geloofsgetuigen* Woensdag: Gebed met Sant’Egidio Donderdag: Geloofsgetuigen* Vrijdag: Muziek Zaterdag: Wie zoekt die vindt* Zondag: Klassiekuur*
21u 21u30 21u40 22u30 23u30
Het heiligenverhaal van de dag, gevolgd door Het Woord Spreekt * Completen Heiligen getuigen/Op weg naar heiligheid* Catechismus* Rozenkrans
Tussen middernacht en 7u ’s morgens hebben er herhalingen plaats van de verschillende programma’s.
14u15 Maandag:
Gezanten van Christus (Christine Vandebuerie) Dinsdag: Radio Vaticaan* Woensdag: Muziek Donderdag: 1e en 3e donderdag: Het Verbond (Jeanine Gilis) 2e en 4e donderdag: Op weg met Hildegard (Dr. Louis Van Hecken) Vrijdag: Radio Vaticaan* Zaterdag: Herhaling donderdag Zondag: Herhaling donderdag
16
RADIO MARIA
Programmaoverzicht
7u Angelus 7u02 Rozenkrans 7u30 Catechismus 8u30 Lauden 9u H. Mis
* Herhaling van eerder uitgezonden programma
BE49 7333 7333 7771
17
Catechismusuitzendingen
JANUARI FEBRUARI 18
Anoniem
1 2
donderdag vrijdag
Maria, Moeder van de Kerk Het Huwelijk
5 6 7 8 9
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag
Bekeken Bekeken Bekeken Bekeken Bekeken
12 13 14 15 16 19 20 21 22 23
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag
Ik geloof in God, Schepper van Hemel en Aarde – Nieuw! Bij de enige ware God, altijd met Drie – Nieuw! Het mysterie van Gods menswording – Nieuw! Met en áls Jezus thuiskomen bij de Vader – Nieuw! De geboorte van Jezus Christus
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag
Het Doopsel - Deel 1 Het Doopsel - Deel 2 Het Vormsel De Eucharistie - Deel 1 De Eucharistie - Deel 2
26 27 28 29 30
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag
Ik ben-woorden van Jezus Ik ben-woorden van Jezus Ik ben-woorden van Jezus Ik ben-woorden van Jezus De Kerk als volk van God
2 3 4 5 6
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag
De De De De De
9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag maandag dindag woensdag donderdag vrijdag
De Natuurwet – nieuw! Maria Deel 1 Maria Deel 2 Het Geweten – nieuw! De Hiërarchie van de Kerk: nieuw! De Hiërarchie van de Kerk: nieuw! De Hiërarchie van de Kerk: nieuw! De Erfzonde - Deel 1 De Erfzonde - Deel 2 De Biecht - Deel 1 De Biecht - Deel 2 De Sociale leer van de Kerk
23 24 25 26 27
maandag dindag woensdag donderdag vrijdag
De De De De De
vanuit vanuit vanuit vanuit vanuit
het het het het het
Getuigenis van een bekering
Kerstgebeuren: Kerstgebeuren: Kerstgebeuren: Kerstgebeuren: Kerstgebeuren:
-
Deel Deel Deel Deel
Jezus Christus – Nieuw! Maria – Nieuw! Jozef – Nieuw! De Engelen – Nieuw! De Wijzen en de Herders – Nieuw!
1 2 3 4
3 Geloften - Deel 1 3 Geloften - Deel 2 3 Geloften - Deel 3 Genade - Deel 1 Genade - Deel 2
Veel dank ben ik verschuldigd aan alle mensen die mij geholpen hebben op mijn pad, bewust of onbewust, allen die voor mij hebben gebeden, Radio Maria door het onderricht, de gebeden, de leer, de getuigenissen, en natuurlijk Jezus en Maria die mij trokken, en mede door het gebed van al die mensen. Begin juli 2013 mocht ik een bekering ontvangen. Ze gebeurde op een moment van genade en een groot inzicht toen ik in gesprek was met een zuster uit Rome die een week op vakantie was in België. Sindsdien leerde ik Radio Maria kennen, die me snel op weg hielp in het katholieke geloof. Ik kwam uit een wirwar van religies en ‘new age’-waarheden, oosterse religies en wijsheden, avatars, nieuwe religies enz. Ik geloofde vanzelfsprekend in reïncarnatie en liet me uiteindelijk inwijden in verschillende van die groepen, zeg maar sekten.
Hoe ben ik hierin verzeild geraakt? Ten eerste omdat ik op zoek was naar God, omwille van een enorme drang naar God, maar ook vanuit veel lijden en kwetsuren en ook omdat ik leed om de schoonheid in de wereld die door de mens werd ondergewaardeerd en misbruikt. Altijd heb ik wel een gevoel gehad dat dit niet mijn ware thuis is, deze aarde. Dat kon niet zijn, maar ik wist niet waar ik dan wel was terechtgekomen, wat was deze aarde en wat deed ik hier?
Kerk is één Kerk is heilig Kerk is katholiek Kerk is apostolisch Rol van de vrouw in de Kerk
Mijn kindertijd en jeugd waren vooral een proberen te overleven in een alcoholisch gezin, waaruit ik in feite gebroken en gehavend ben weggelopen. Op mijn 18e raakte ik zwanger van een getrouwde man
RADIO MARIA
BE49 7333 7333 7771
op wiens kinderen ik reeds geruime tijd babysitte. Pas na 5 maanden wist ik dat ik zwanger was. Ik was minderjarig (1974). Ik besloot toen van mijn ouders weg te lopen omdat zij mij verplichtten het kind af te staan ter adoptie. Ik was 7 maanden zwanger maar kon niet met de gedachte leven dat kind te moeten wegdoen zonder dat ik er iets van mocht weten. Ik wist niet waarheen, maar God kwam mij te hulp en in de donkere nacht tussen kerst en nieuwjaar kwam ik dan terecht bij een mevrouw die me voorlopig opving. Van vreemden heb ik achteraf nog hulp ontvangen zodat ik mijn kindje kon bijhouden. Het was allemaal niet eenvoudig maar ik kon uiteindelijk toch alleen gaan wonen met mijn zoontje. Na drie jaren ongehuwde moeder te zijn geweest kwam ik mijn eerste vriend tegen en, hoewel ik dacht dat hij niets meer van mij moest hebben, zijn we getrouwd waarna ik nog een dochtertje kreeg. Als artiest in hart en nieren, in de dans discipline, kon ik niet anders dan mijn weg ook daarin te zoeken. Het was ook iets dat me zeer sterk trok alsof dit ook iets was dat mij koos in plaats van ik. Al lerende begon ik ook les te geven en uiteindelijk specialiseerde ik me in de Spaanse dansen en de flamenco. Ik was zeer geïnteresseerd in de vele culturen over de wereld en bestudeerde zowel de dansen als de rituelen, gebruiken, gewoonten en de spiritualiteit van die culturen. Zo waren er de indiaanse cultuur, de Braziliaanse, de Afrikaanse, de Spaanse, de oud-Egyptische en de oosterse, vooral de Indische cultuur met zijn dansen en religies. Ik gaf zeer graag les en probeerde er de kinderen en mensen in op te tillen, hun tussen de passen door wat levenslessen mee te geven en vooral, door een sterk gevoel van rechtvaardigheid,
19
de zwakken meer zelfvertrouwen te geven en heb te laten openbloeien. Ik gaf graag les aan probleemkinderen, aan gehandicapten, ook aan blinden gaf ik een keer les met veel succes (waaronder ook oorlogsslachtoffers) en psychiatrische patiënten. In 1996 pleegde mijn jongste zus zelfmoord. Dat kwam als een bom op mij neer. Zij was
toen 36 en liet twee dochtertjes achter van 5 en 7 jaar oud. “Zij heeft haar jeugd niet kunnen verwerken,” speelde het door mijn hoofd. Ik kreeg toen ‘s nachts enge dromen over mijn vader en weende veel. Ik besloot een ‘al-anon’ groep op te zoeken (zelfhulpgroep voor familieleden van alcoholverslaafden). Ik vond daar niet mijn weg, doch iemand nam me bij de hand om me esoterische boeken aan
te reiken die veel ‘verlichting’ brengen. Zo begon ik me ook toe te leggen op de esoterie. Via leerlingen kwam ik in contact met channelings, kaartleggers, shamanisme, engelen, avatars enzovoort, die je uiteindelijk laten geloven dat het allemaal wegen zijn naar de ene God. Mijn man en ik groeiden steeds verder uit elkaar en toen de kinderen volwassen waren wilde ik scheiden, wat toen ook gebeurde in 1997. Ik ging geheel op in het lesgeven en optreden en weer via leerlingen kwam ik in ‘de laatste nieuwe religies terecht’. Ik werd ingewijd en ging naar bijeenkomsten. Wij zouden zogenaamd bijdragen om de ‘nieuwe wereld van licht’ tot stand te brengen door ons in meditatie te verbinden met de hoogste bron, of met het licht en zo via ons hart deze stroom over de aarde uit te storten. Verschillende keren barstten er mensen uit in onbeheerst lachten of huilen of vielen op de grond in stuiptrekkingen, maar men zei dat het oude energieën waren die naar buiten moesten gaan. Nu besef ik dat het duivels waren. Ook kwam er een keer een Indiër op mij af die zich aan mij voorstelde als door zijn goeroe naar mij gestuurd die mij ook een aantal maanden aan het lijntje heeft gehouden. Tijdens een persoonlijke meditatie in 2010 was het alsof iemand in mij kwam en mijn hart opende en zei ‘ik ben liefde’. Dus ik dacht dat het God was. Dit wezen liet mij een heleboel levens zien die ik in vorige incarnaties zou zijn geweest. Dat waren absoluut geen ‘heilige’ levens, integendeel, ik was steeds een groot misdadiger geweest. Drie jaar lang ben ik hierin gevangen geweest met allerlei ervaringen.
Afbeelding van het kruisbeeld dat sprak tot sint Franciscus: ‘Herstel mijn Kerk’.
20
RADIO MARIA
Ik probeerde alles om zo correct mogelijk volgens de wil van God te leven. Maar wie was deze God? Ondertussen werd ik ook naar de Kerk getrokken. Ik kende de Kerk van mijn vroege kinderjaren als : op zondag BE49 7333 7333 7771
naar de kerk, juist voor de eucharistie binnenkomen. Soms was er geen plaats meer (zo vol zat die toen nog in de beginjaren zestig) en stonden we recht om snel buiten te gaan en eerst bij de bakker te zijn. Toch heb ik mijn eerste communie zeer intens beleefd en bij de voorbereiding, toen we voor de eerste maal te biecht gingen, kreeg ik een ongelofelijk gelukzalig gevoel in mijn borst wat me zeer gelukkig maakte en ik vroeg me af of iedereen dat zo had gevoeld. Maar toch sprak ik er met niemand over. Na mijn scheiding ging ik ook eens een kerk binnen. Ik werd daar naar toe getrokken en praatte er graag met God. Sinds 2009 ging ik frequenter naar de kerk en woonde zelfs de H. Mis bij, eerst nog zonder te communie te gaan, later met communie. Ik had toen blijkbaar geen enkel besef meer van het H. Sacrament van de Biecht. Na een tijdje ging ik zelfs elke dag naar de H. Mis en leerde toen toch ook weer het biechten kennen. Doch ik was er me niet van bewust dat, na zeker 40 jaar zonder sacramenten te leven, het nodig zou zijn om een algehele biecht van je leven te maken. Ik was me ook nog helemaal niet van mijn gigantische dwaling bewust. Ik dacht werkelijk dat al de wegen die ik bewandelde naar die ene God leidden. Maar God is goed en mij onnoemelijk barmhartig geweest en bracht mij in contact met godsvruchtige mensen in het katholieke geloof, de gemeenschap van Gistel, langs wie ik deze zuster tegenkwam waardoor God mij bekeerde en de waarheid van de dwalingen belichtte. De zuster raadde mij aan om naar Radio Maria te luisteren om mij op te voeden in het christelijke geloof. Ik heb toen een volledige rechtsomkeer gemaakt omdat ik nu wist vanuit een innerlijk weten in het hart dat ik ben thuisgekomen in de Kerk, dat dit mijn thuis is die mij terug naar de Vader zal brengen, en heb mij overgegeven aan Maria en Jezus om in 21
hun dienst te mogen zijn, om mij volledig voor Gods heilsplan te mogen inzetten. Zo helpt ook Radio Maria mij nog steeds in de opvoeding van mijn geloof. Ik houd me er graag aan met hen de lauden en de rozenkrans te bidden, Radio Vaticaan is ook prachtig door de schitterende homilieën en activiteiten
van onze Heilige Vader Paus Franciscus. Ik luister heel graag naar Het Verbond, de Geloofsgetuigen, Als Christenen het verschil maken, Catechismus, Kerk in nood, Heiligen getuigen. Ik mag God wat beter leren kennen en vooral hoe Hij de mensheid redt via Jezus met Zijn Kerk en met Maria. Dank u Radio Maria!
“Radio Maria dankt iedereen voor de vriendelijke wensen ter gelegenheid van onze 3de verjaardag!”
! t ie n io d a r w Vergeet u Rekening: BE49 7333 7333 7771 Ananias legt Paulus de handen op zodat hij van zijn blindheid wordt genezen.
22
RADIO MARIA
BE49 7333 7333 7771
23
Luisteraars getuigen Twee weken geleden was ik in de auto op zoek naar een radiozender met mooie muziek en plots kwam ik al zoekende terecht op uw radiozender: Radio Maria. Ik hoorde bidden en op het eerste ogenblik dacht ik dat dit een studentenzender was die een grap wilde uithalen. Uit nieuwsgierigheid heb ik deze zender geprogrammeerd in mijn auto en ben blijven luisteren. Uiteindelijk besefte ik dat dit helemaal geen grap was maar een daadwerkelijke christelijke zender. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de laatste jaren de kerk en het geloof in Christus een beetje verloren was, ondanks dat mijn moeder een zeer christelijke vrouw was en ik dus ook christelijk ben opgevoed. Na een poosje geluisterd te hebben betrapte ik me erop dat ik mee aan het bidden was en op de een of andere manier voelde ik mij hier goed bij. Tijdens het bidden heb ik vergiffenis gevraagd aan Onze Lieve Heer Jezus Christus en aan onze Heilige Maria omdat ik hen totaal uit het oog verloren was. Ik ben nu dusdanig in de ban van uw radiozender dat ik van ’s morgens tot ’s avonds luister en steeds meebid. Ik klamp mij nu vast aan uw radio en voel mij totaal niet meer alleen en ik besef goed dat er andere mensen zijn met nog grotere problemen dan ik. Ik ga nu afronden beste mensen, en u mag er rotsvast van overtuigd zijn dat ik alle dagen meebid en zelfs meer nog: ik ben net gestart met een noveen en vraag hulp aan Onze Lief Vrouwke. Zo ziet u maar hoe een leven op 1 dag een wending kan nemen. Groeten en nog veel succes met uw radiozender, een feit is zeker, u hebt een dagelijkse luisteraar bij!
Op het eerste ogenblik dacht ik dat dit een studentenzender was die een grap wilde uithalen
cabd
Ik wens en bid dat dit Drie jaar! Gefeliciteerd! Ik zag jullie folder liggen in de kapel van mooie avontuur nooit het ziekenhuis in december, nu drie jaar geleden… Ik stapte nog even binnen in de kapel waar ik zovele uren gezeten had, tijdens zou eindigen
Radio Maria is voor mij de meest geliefde radiozender ter wereld, vol van de Vader, de Zoon en de H. Geest en vurig toegewijd aan de Moeder Gods, de H. Maagd Maria! En dat voel Radio Maria is voor mij een je elke dag wanneer je deze ‘soort Levende Kerk’, een radio aanzet, gelijk welke Levende Getuigenis dat de Heer héél, héél dicht bij dag, gelijk welk uur! Radio komt Maria verdient wereldwijd een reuze boeket rode rozen en witte lelies! Het is voor mij een ‘soort Levende Kerk’, een Levende Getuigenis dat de Heer héél, héél dicht bij komt, in je hart en ziel, in je huis, op de baan, op het werk, in de auto,… Persoonlijk hebben wij véél, héél véél te danken aan Radio Maria, ontelbare Genaden en Zegeningen, bijzonder via de H. Mis die ik zo vaak mogelijk probeer te beluisteren in eenheid met de Priester en in eenheid met de Heer en Maria, wonende in mijn ziel! De Eucharistievieringen zijn voor mij het ‘toppunt’ van de dag en ook het belangrijkste, omwille van de “Genezende H. Hostie”, die ik stil aanbid in mijn hart! Hoe vele meditaties en gebeden zijn hieruit verder ontstaan! Om 15 uur verenig ik me ook vaak met het Kroontje van de Goddelijke Barmhartigheid! Elke gebedsvorm met Liefde gebeden draagt oneindig véél vruchten, wereldwijd en over de grenzen van dit leven heen! Dank! Dank! Dank God en Onze Lieve Vrouw voor radio Maria! Ik zou jullie niet méér kunnen missen! Nooit méér! Ave Maria!
24
RADIO MARIA
de langste nacht van mijn leven. Die nacht werd mijn enig kind binnengebracht op de spoedafdeling, hersendood. Hij lag in coma. Ik waakte en bad en op 2 juli nam ik afscheid van mijn zoon. Zelf was ik nog aan het revalideren van een fietsongeluk, mijn echtgenoot stierf vijf jaar voordien aan kanker. Ik stond er heel alleen voor… En toen zag ik jullie folder, en sinds die dag staat Radio Maria dagelijks op. Ik luister niet op regelmatige uren en kan u verzekeren dat er altijd iets is dat mij boeit, zoals het Uur van de Goddelijke Barmhartigheid, Radio Vaticaan, Klassiekuur, de catechismus,… Ik wens en bid dat dit mooie avontuur nooit zou eindigen en dat steeds meer mensen naar jullie zouden luisteren.
cabd Sedert een paar weken heb ik per toeval de zender Radio Maria ontdekt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik erdoor geraakt ben Radio Maria brengt en iedere avond, voor het slapen, luister ik met veel aandacht. rust in mijn leven Het brengt rust in mijn leven, zeker als ik jullie hoor bidden in gemeenschap. Het leven is niet altijd wat men zich ervan voorstelt en de eenzaamheid weegt soms zwaar door, dat jullie programma me doet inzien dat er ‘Iemand’ is die kan luisteren en geruststellen. Ik mis een houvast in mijn geloof en ik denk dat ik die, dankzij Radio Maria, gevonden heb.
BE49 7333 7333 7771
25
Terugblik Radio Vaticaan - Deel 2
Beste vrijwilligers en medewerkers van Radio Maria, met dit mailtje wil ik even laten weten hoezeer ik jullie programma aanbod en muziekkeuze waardeer. Ik hoop dat jullie nog lang kunnen doorgaan met dit ingetogen, warme en verbinding scheppende aanbod in deze drukke wereld. Veel succes.
Kevin Colle
Ik ben een vrouw van halfweg vijftig, over
de dertig jaar gelukkig gehuwd en heb drie kinderen en 7 kleinkinderen; ook mijn ouders zijn beiden nog in leven. Radio Maria heb ik leren kennen tijdens een gezinsdag met huwelijkszegening in Scherpenheuvel, waar ook Mgr Léonard aanwezig was. Wat me altijd zal bijblijven was dat het een zalige en gezellige dag was, vol van emoties. Voor mij was het een bevestiging hoe mooi en oprecht ons geloof is, al ben ik er nu pas ten volle van aan het genieten. Wat me hierin helpt is het luisteren naar Radio Maria naar alle mooie programma’s. Lieve mensen van Radio Maria, bedankt, want mijn geloof is nog versterkt.
Wat betekent Radio Maria voor mij? Het Graag zing ik mee met mooie liederen is voor mij een bron waaruit men kan putten om kracht op te doen. Het is een hulp voor mijn gebedsleven. Het is een bron aan informatie over het geloof. Het geeft mij rust en troost in moeilijke momenten, maar is ook een ontspanning. Graag zing ik mee met mooie liederen. Het is ook mooi te weten dat je met velen bent om samen te bidden voor uw intenties en van zovele anderen. Ik voel mij verbonden met zovele mensen die nog geloven in God en hun geloof willen beleven en doorgeven. We zijn als een familie. Radio Maria is een geschenk van Maria voor deze wereld.
26
RADIO MARIA
Ze vormt eerder een verrijking. Het toont de idealen die haar vorm gegeven hebben van bij het begin, zoals vrede, subsidiariteit en wederkerige solidariteit, een humanisme dat geconcentreerd is op het respect van de waardigheid van de menselijke persoon. Ik wil dan ook graag de bereidwilligheid van de Heilige Stoel en van de Katholieke Kerk hernieuwen om, door middel van de Commissie van Bisschoppen van de Europese Gemeenschap (COMECE), deel te nemen aan een vruchtbare, open en transparante dialoog met de instellingen van de Europese Unie. Ik ben er dan ook van overtuigd dat een Europa dat er in slaagt om haar eigen religieuze wortels naar waarde in te schatten, haar rijkdom en mogelijkheden kan inzien, gemakkelijker immuun kan worden voor vele vormen van extremisme die zich verspreiden in de wereld en voor de grote idealistische leegte dat we zien in het Westen omdat het “het vergeten van God is en niet zijn verheerlijking die het geweld heeft voortgebracht.” We kunnen niet anders dan de vele onrechtvaardigheden en vervolgingen erkennen die dagelijks de religieuze minderheden treffen, in het bijzonder de christenen, in verschillende delen van de wereld. Gemeenschappen en mensen die het onderwerp worden van barbaars geweld: uit hun huis en land verdreven, verkocht als slaven, gedood, onthoofd, gekruisigd en levend verbrand en dit met de beschamende en medeplichtige stilte van velen. Het motto van de Europese Unie is “in verscheidenheid verenigd”, maar verenigd betekent niet een politieke, economische, culturele of overtuigingsgewijze uniformiteit. In werkelijkheid komt iedere authentieke eenheid voort uit de rijkdom van de diversiteit waaruit ze bestaat: zoals
BE49 7333 7333 7771
in een familie, dat zo veel meer verenigd is wanneer ieder die er deel vanuit maakt zichzelf kan zijn zonder angst. In die zin denk ik aan Europa als een familie van volkeren dat de nabijheid van de instellingen van de Europese Unie kan gewaarworden indien ze het ideaal van de eenheid waar ze naar verlangt kan verenigen met de diversiteit van elke gemeenschap en leert haar eigen tradities te waarderen, zich bewust kan worden van haar geschiedenis en haar wortels, zichzelf kan bevrijden van zovele manipulaties en fobieën. De mens centraal stellen betekent vooreerst toelaten dat de mens zijn eigen wil en creativiteit in vrijheid kan uitdrukken, zowel op individueel niveau als op het niveau van het volk. Tegelijkertijd geven de specifieke karakteristieken van eenieder een authentieke rijkdom en dit voor zover dat ze ten dienste staat van allen. Houd altijd in gedachten dat de architectuur van de Europese Unie gebaseerd is op de principes van solidariteit en subsidiariteit, zodat er sprake kan zijn van een wederzijdse hulp en dat men op weg kan gaan, bezield door een wederzijds vertrouwen. Dames en Heren, leden van het Europees Parlement, in deze dynamiek van eenheidbijzonderheid, is er voor u de noodzaak om de leiding te nemen zodoende de democratie levend te houden, de democratie van de volkeren van Europa. Het is geen geheim dat de opvatting van globaliteit invloed uitoefent op de vitaliteit van het democratische systeem en daarbij het rijke, vruchtbare en constructieve contrast van de organisaties en van de politieke partijen, ontkracht. Dus lopen we het risico om in een ideeënwereld te leven, van het woord, van het beeld, van de drogredenen… en dat uiteindelijk leidt tot het verwarren van de realiteit van de democratie met een nieuw politiek
27
nominalisme. Het levend houden van de democratie in Europa vereist dat u vele globaliserende tendensen die de realiteit willen vertroebelen, vermijdt : engelachtig purisme, het totalitarisme van de relativiteit, het ahistorische fundamentalisme, ethiek zonder goedheid, intellectualisme zonder wijsheid. Het levend houden van de realiteit van de democratieën is een uitdaging van dit moment in de geschiedenis, waarbij we moeten vermijden dat ze hun werkelijke kracht verliezen – de politieke kracht van de uitingen van de volkeren – waardoor de druk verwijderd wordt die uitgeoefend wordt door multinationale belangen die niet universeel zijn, die de democratie verzwakt en ze transformeert in financiële machtssystemen die ten dienste staan van onbekende imperia. Dit is een uitdaging die de geschiedenis ons vandaag voorhoudt. Hoop geven aan Europa betekent niet enkel de centraliteit van de menselijke persoon erkennen, maar vraagt ook bevorderen van de gaven van de mens. Het is daarom nodig te investeren in die gebieden waar zijn talenten vorm krijgen en vrucht dragen. Het eerste gebied is zeker dat van de opvoeding, door het gezin, bouwsteen en kostbaarste element
28
van elke samenleving. De familie die één is, vruchtbaar en onverbrekelijk brengt de fundamentele elementen aan om hoop te geven aan de toekomst. Zonder een dergelijke solidariteit bouwt men uiteindelijk op los zand, met ernstige sociale gevolgen. Anderzijds helpt het benadrukken van het belang van het gezin niet enkel perspectief en hoop te geven aan nieuwe generaties, maar ook aan de vele ouderen die zich vaak gedwongen zien in eenzame en verlaten omstandigheden te leven omdat er niet langer de warmte is van een thuis die in staat is om hen te begeleiden en te ondersteunen. Naast het gezin zijn er de onderwijsinstellingen: scholen en universiteiten. Onderwijs kan zich niet beperken tot het verstrekken van technische informatie, maar moet het complexe proces van de groei van de mens naar zijn volheid bevorderen. De jeugd van vandaag vraagt naar de mogelijkheid een degelijke en complete vorming te ontvangen om de toekomst met hoop tegemoet te kunnen zien in plaats van met teleurstelling. Er is zoveel creatief potentieel in Europa in de verschillende domeinen van de wetenschap waarvan sommige nog niet volledig zijn onderzocht. Denk daarbij aan bijvoorbeeld alternatieve energiebronnen, waar het milieu veel baat
RADIO MARIA
zou hebben bij de ontwikkeling ervan. Europa heeft steeds een leidersrol opgenomen ter verdediging van de ecologie. Onze aarde heeft nood aan een constante zorg en aandacht en elkeen heeft een persoonlijke verantwoordelijkheid in het bewaren van de Schepping, het kostbaar geschenk dat God in de handen van de mensen heeft gelegd. Dit betekent enerzijds dat de natuur ter onzer beschikking is, waar we van kunnen genieten en goed gebruik van kunnen maken, anderzijds betekent het niet dat we er de meesters over zijn. Bewaarders, maar geen meesters. Het is daarom dat we ervan moeten houden, het respecteren terwijl “ we ons vaak laten leiden door de hoogmoed van de meester, van bezittingen, van manipulatie, van het uitbuiten, niet van het “bewaren”, niet van het respecteren, niet van het te zien als een gratis geschenk waar we zorg voor moeten dragen.” Het milieu respecteren betekent niet enkel het bederven ervan beperken en vermijden, maar ook van het voor het goede te gebruiken. Ik denk daarbij aan de agrarische sector, geroepen om ondersteuning en voedsel te geven aan de mens. Het is onaanvaardbaar dat in
BE49 7333 7333 7771
de wereld miljoenen mensen sterven van de honger, terwijl tonnen voedsel worden weggegooid. Bovendien herinnert het zorg dragen voor de natuur er ons aan dat de mens er zelf een fundamenteel onderdeel van is. Naast de ecologie van het milieu, is er ook nood aan een ecologie van de mens, bestaand uit het respect voor de persoon, dat ik vandaag aan u wou benadrukken. Het tweede domein waar de talenten van de mensen opbloeien is het werk. Het is tijd geworden om het werkgelegenheidsbeleid te bevorderen, maar het is bovenal noodzakelijk de waardigheid die door het werk bekomen wordt te herstellen, daarbij de juist omstandigheden te garanderen voor de ontwikkeling ervan. Dit houdt enerzijds in het vinden van nieuwe manieren om de flexibiliteit van de markt te combineren met de nood aan stabiliteit en zekerheid van de kans op het vinden van werk, onontbeerlijk voor de menselijke ontwikkeling van werknemers. Anderzijds betekent het het bevorderen van een passende sociale context, dat niet zoekt naar de uitbuiting van de mens, maar, door het werk, ervoor kan zorgen dat hij een gezin kan stichten en kinderen
29
kan opvoeden. Tegelijkertijd moet er een verenigd antwoord komen op de vraag van de immigratie. We kunnen niet toelaten dat de Middellandse Zee een groot kerkhof wordt! De boten die dagelijks aanmeren aan de kusten van Europa zijn gevuld met mannen en vrouwen die zoeken naar aanvaarding en hulp. Het ontbreken van wederzijdse ondersteuning binnen de Europese Unie verhoogt het risico dat we zoeken naar particularistische oplossingen, oplossingen die geen rekening houden met de menselijke waardigheid van de immigranten en draagt zo bij aan de slavenarbeid en houdt sociale spanningen levend. Europa zal enkel in staat zijn de problemen die gepaard gaan met immigratie aan te pakken wanneer ze in staat is haar eigen culturele identiteit naar voor te brengen en adequate wetten te stemmen om de rechten van de Europese burgers te beschermen en de aanvaarding van immigranten te verzekeren. Enkel wanneer ze in staat is om een eerlijk, moedig en realistisch beleid aan te nemen die de oorspronglanden kan bijstaan bij hun eigen sociale en politieke ontwikkeling en in hun inzet om interne conflicten op te lossen – het hoofdprobleem van dit fenomeen – eerder dan een beleid aan te nemen dat gedreven wordt door eigenbelang, dat dergelijke conflicten doet toenemen en voedt. We moeten actie ondernemen tegen de oorzaken en niet enkel de gevolgen. Meneer de President, Uwe Excellenties, Dames en Heren, Het bewustzijn van onze eigen identiteit is nodig om in de toekomst binnen te kunnen gaan in een positieve dialoog met de Staten die het lidmaatschap van de Europese Unie hebben gevraagd. Ik denk daarbij in het bijzonder aan de Balkanlanden, waarvoor het lidmaatschap in de Europese Unie een antwoord zou kunnen vormen voor hun verlangen naar vrede en dit in een regio die enorm heeft geleden onder vroegere conflicten. Bewust zijn van de eigen identiteit is ook onontbeerlijk voor relaties met andere buurlanden, in het bijzonder
30
rond de Middellandse Zee, waarvan velen lijden onder interne conflicten, onder de druk van religieus fundamentalisme en de realiteit van het globale terrorisme. Het is op uw schouders, als wetgevers, dat de verantwoordelijkheid rust om de identiteit van Europa te beschermen en te voeden zodat haar burgers opnieuw vertrouwen kunnen krijgen in de instellingen van de Europese Unie en in haar onderliggende project van vrede en broederschap. Wetende dat “hoe meer macht de mens vergaart, hoe meer persoonlijke en collectieve verantwoordelijkheid er ontstaat.” Ik moedig jullie aan er aan te werken dat Europa het beste van zichzelf kan herontdekken. Een anonieme auteur uit de tweede eeuw schreef dat “Christenen voor de wereld zijn wat de ziel is voor het lichaam.” De ziel is er om ondersteuning te geven aan het lichaam, om het geweten te zijn en haar historische geheugen. Een tweeduizend jaar oude geschiedenis verbindt Europa en het Christendom. Het is een geschiedenis die niet vrij is van conflicten en fouten, of van zonden, maar men is constant gedreven door het verlangen om te werken voor het algemeen welzijn. We zien dit in de schoonheid van onze steden en des te meer in de schoonheid van de vele caritaswerken en constructieve menselijke samenwerking in dit continent. Deze geschiedenis moet, voor het grootste deel, nog geschreven worden. Het is ons heden en onze toekomst. Het is onze identiteit. Europa heeft dringend nood aan het herontdekken van haar ware
RADIO MARIA
identiteit om te kunnen groeien in vrede en harmonie, zoals het de bedoeling was van haar stichters, daar het nu nog niet vrij is van conflicten. Beste Leden van het Europese Parlement, de tijd is gekomen om samen een Europa te bouwen dat niet over economie gaat, maar wel over de heiligheid van de mens, over onvervreemdbare waarden. Om een Europa te bouwen dat op moedige wijze haar verleden omhelst en met vertrouwen naar de toekomst kijkt om zo ten volle de hoop van haar heden te ervaren. De tijd is gekomen voor ons om het idee van een Europa dat angstig en zelfzuchtig is achter te laten, om zo een Europa van leiderschap, van groei in wetenschap, kunst, muziek,
BE49 7333 7333 7771
menselijke waarden en geloof tot leven te roepen en te bemoedigen. Een Europa dat contempleert over de hemelen en haar hoge idealen nastreeft. Een Europa dat zorgt draagt voor de mens, hem verdedigt, iedere man en vrouw. Een Europa dat met zekerheid en veilig verder gaat, een kostbaar referentiepunt voor de gehele mensheid! Dank u!
31
Wij bidden met u Het Angelus: 7u 12u 18u 24u De Rozenkrans: 7u 12u15 19u30 23u30 Het kerkelijk getijdengebed: 8u30 Lauden 12u05 Middaggebed 17u Vespers 21u30 Dagsluiting
kanaal 912 Ook via Telenet en aria.be via www.radiom
Dagelijkse Eucharistieviering om 9u (zondag om 10u30) Dagelijks ‘Uur van de Goddelijke Barmhartigheid’ om 15 u
