POEZIE VERTAALWEDSTRIJD Ook in 2016 is er natuurlijk weer onze inmiddels traditionele Poëzievertaalwedstrijd. Wij proberen met de keuze van het te vertalen gedicht altijd aan te sluiten op het thema van de Poëzieweek, welke dit jaar gevierd zal worden van 28 januari t/m 3 februari. Het thema is ditmaal herinneringen, onder het motto “Jaren die druppelend versmelten.” Wéér een mooi thema, maar ook nu was het nog helemaal niet zo eenvoudig om een geschikt gedicht te vinden: pittig om te vertalen, maar ook weer niet té moeilijk, niet te kort, niet te lang, mét een rijmschema en van een bekende poëet met een belangwekkende biografie, waarvan het te kiezen gedicht representatief is voor zijn oeuvre en de tijd waarin het geschreven en gepubliceerd werd. Wij menen een dergelijk gedicht gevonden te hebben in The Road Not Taken uit 1916, van één van belangrijkste Amerikaanse dichters van de 20ste eeuw, Robert Frost (San Francisco 1874 – Boston 1963). Het geven van een korte biografie van de te vertalen dichter, is inmiddels óók een traditie geworden, en zal ook dit jaar de vertalers van dienst kunnen zijn omdat Robert Frost hier te lande nooit de enorme bekendheid ten deel is gevallen die hij wel in zijn vaderland had én omdat sommige literatuurvorsers menen dat zijn turbulente privéleven van directe invloed was op het te vertalen gedicht. Je vindt de biografie én een analyse van het gedicht op bibliotheekhlb.nl, op de pagina over de Poëzievertaalwedstrijd, via de widget op de homepage.
Laten we even de hier boven gememoreerde keuzecriteria beknopt onder de loep nemen waar het dichter en gedicht betreft. Aansluiten bij het thema van de Poëzieweek De laatste strofe van het dit jaar te vertalen gedicht, beginnend met “I shall be telling this with a sigh | Somewhere ages and ages hence, wijst vooruit naar een nog te ontstane herinnering in een onbepaalde toekomst. Een belangrijke beslissing in het heden wordt zo bepalend voor een latere herinnering. Bekende poëet Dat is een understatement. Robert Frost was absoluut één van de bekendste en meest geliefde Amerikaanse dichters van de 20ste eeuw. Er zullen maar weinig Amerikaanse schoolkinderen zijn die zijn gedichten Stopping by Woods on a Snowy Evening en The Road Not Taken niet op school hebben geleerd (en hopelijk onthouden). Frost ontving maar liefst vier Pulitzerprijzen voor Poëzie. Belangwekkende biografie Het bovenstaande en de vele decennia waarin hij publiceerde leiden van zelf al tot een belangwekkende biografie, die (sterker dan bij andere dichters) uiteenvalt in een publiek en een privé deel. Delen welke bepaald niet congruent genoemd kunnen worden.
Lees verder →
Maar er zijn ook critici die menen dat de familieproblemen van Frost (zijn zoon Carol pleegde zelfmoord en maar twee van zijn zes kinderen zouden hun vader overleven), diens depressies, woede-uitbarstingen en zelfs het bedreigen van o.a. zijn vrouw en uitgever wel degelijk invloed hadden op zijn werk en daarin soms ook aanwijsbaar zijn terug te vinden. Gedicht representatief voor oeuvre Ook The Road not Taken leunt sterk tegen de spreektaal aan en heeft een sterk picturale, pastorale inslag, maar ook hier wijzen literatuurvorsers op dieperliggende, meer duistere motieven. Gedicht representatief voor de tijd waarin het geschreven en gepubliceerd werd Dat is niet echt het geval. Frost vermeed weliswaar traditionele versvormen en maakte alleen gebruik van onregelmatig rijm, toch was hij in een tijd waarin de modernistische poëzie leidinggevend was geen vernieuwer. Ook niet na de Eerste Wereldoorlog, toen literatuur en poëzie een heel nieuwe weg insloegen en radicaal veranderden. Veel poëzie was toen experimenteel, zoals de expressionistische en futuristische poëzie en dada. De door Frost gebruikte techniek werd echter nooit experimenteel.
Dat was met opzet zo: het bevrijdde hem van de eeuwige zoektocht naar nieuwe vormen en alternatieve structuren. Een veelzeggende quote van Frost in dezen: ''Writing free verse is like playing tennis with the net down.''
Ook nu weer is het aan de vertalers te bepalen hoeveel van dit alles een rol te laten spelen in hun eigen vertaling. Belangrijke aandachtspunten lijken ons echter het benaderen van de spreektaal, het aanhouden van de interpunctie en het rijmschema ABAAB, en aandacht voor de vier benadrukte lettergrepen in elk vers (jambische tetrameter). Rest mij, mede namens de organisatoren en de jury (net als in voorgaande edities bestaande uit Henk Aertsen, Roxane van Iperen en Wil Hordijk) de vertalers veel succes te wensen bij hun niet eenvoudige (maar naar verwachting niet onprettige) taak.
Huizen, december 2015
I.s.m. Stichting Kunst en Cultuur Huizen, het Kunst- en Cultuurcafé Huizen en met steun van Flevo Boekhandel Huizen.
Vertalingen kunnen uitsluitend worden ingezonden via het speciale deelnameformulier op www.bibliotheekhlb.nl → Uiterste inzenddatum: 16 januari 2016 ← Bekendmaking prijswinnaars zal plaatsvinden op woensdagavond 27 januari 2016 in Theater De Boerderij in Huizen.
Robert Frost | Biografie Robert Frost (1874-1963) geldt als een van de meest populaire 20e -eeuwse Amerikaanse dichters. Frost won in totaal vier maal de Pulitzer Prize. The Road not taken en Stopping by Woods on a Snowy Evening gelden als de meest gelezen moderne Amerikaanse gedichten van de 20ste eeuw. Frost vond vooral inspiratie in de natuur, het weer en het landschap van New England, de streek waar hij woonde. In eenvoudig opgebouwde gedichten onderzoekt hij complexe maatschappelijke en filosofische thema’s. Robert Frost werd geboren op 26 maart 1874, in San Francisco, waar zijn vader en moeder vanuit Pennsylvania kort na hun trouwen naar toe waren verhuisd. Op 11-jarige leeftijd stierf zijn vader aan tuberculose en verhuist hij met zijn moeder naar Lawrence, Massachusetts. Tijdens zijn middelbare schooltijd wordt zijn interesse en liefde voor poëzie gewekt. Na de high school werkte hij o.a. als leraar, schoenmaker, en redacteur van de Lawrence Sentinel. Zijn eerste gepubliceerde gedicht, "My Butterfly," verscheen op 8 november 1894 in de New Yorkse krant The Independent. In 1895 trouwt Frost met Elinor Miriam White. Zij zou, tot haar dood in 1938, een belangrijke inspiratiebron voor zijn poëzie zijn. Het echtpaar verhuisde naar Engeland in 1912 was, nadat een landbouwproject en een leven als boer in New Hampshire waren mislukt. Daar ontmoette hij hedendaagse Britse dichters als Edward Thomas, Rupert Brooke, en Robert Graves en ontwikkelde hij een vriendschap met de dichter Ezra Pound, die zou helpen om zijn werk gepubliceerd te krijgen. Tegen de tijd dat Frost terugkeerde naar de Verenigde Staten in 1915, was zijn reputatie reeds gevestigd.
In de jaren ’20 was hij de meest gevierde dichter van Amerika, en met elke nieuwe uitgave nam zijn roem een waardering (waaronder dus maar liefst vier Pulitzer Prizes for Poetry) toe. Frost vermeed traditionele versvormen en maakte alleen gebruik van onregelmatig rijm. Toch was Frost geen vernieuwer en was zijn techniek nooit experimenteel. Dat was met opzet zo: het bevrijdde hem van de eeuwige zoektocht naar nieuwe vormen en alternatieve structuren. Een veelzeggende quote van Frost in dezen: ''Writing free verse is like playing tennis with the net down.'' En ondanks dat hij geen vernieuwer was, is zijn werk toch universeel en modern. Universeel omdat zijn thema’s dat waren en modern omdat de psychologie van zijn werk vaak complex en ook wel duister is, met veel betekenislagen en met ironie als stijlmiddel. Frost vermeed kunstmatige poëtische dictie, en probeerde zo dicht mogelijk aan te sluiten bij de spreektaal, met name het “zachte” dialect van New England. De klank van de woorden, de vocaliteit, was voor hem heel belangrijk. Hij vond ook dat al zijn gedichten op muziek gezet zouden moeten kunnen worden. In die zin werd hij vergeleken met iemand als Mark Twain, de vroegere meester van de literaire volkstaal. Onder het kalme pastorale oppervlak van zijn gedichten zit vaak een onheilspellende spanning. Frost was niet onbekend met de demonen welke loeren aan de rand van het leven. Opgegroeid met een alcoholische vader en een depressieve moeder, werd Frost ook zelf regelmatig geplaagd door psychische aandoeningen. En er waren de nodige moeilijke momenten. Lees verder →
Zijn zus Jeanie werd in 1920 opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, en stierf daar in 1929 op 53-jarige leeftijd. Zijn zoon Carol pleegde in 1940 zelfmoord, op 38-jarige leeftijd. Zijn dochter Irma werd in 1947 opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Dochter Marjorie stierf in 1934 op 29-jarige leeftijd in het kraambed. Zijn vrouw Elinor stierf aan hartfalen in 1938, een paar maanden na het echtpaar 42e huwelijksverjaardag. Ooit bedreigde Frost zijn vrouw met een pistool en dwong haar een keuze te maken: "Morgen zal één van ons dood zijn". Zijn angst, woede en jaloezie waren soms zeer intens. Hij bedreigde tijdens een slaande ruzie zijn vaste uitgever Holt, en werd gedwongen een andere uitgever te zoeken. Het schrijven van poëzie was voor Frost een middel om het angstaanjagende ongecontroleerde te vangen in de gecontroleerde structuur van het metrum. Het was een middel om met het leven om te kunnen gaan, niet om er aan te ontsnappen, getuige zijn quote "The weak think they are escaping. The strong think they are pursuing." In 1961 was Frost de eerste dichter ooit die een gedicht voordroeg tijdens de inauguratie van een US president (J.F. Kennedy). De felle reflectie van het zonlicht via de pas gevallen sneeuw en de harde wind maakte het lezen van papier van het geplande gedicht Dedication onmogelijk. Daarom reciteerde hij als alternatief The Gift Outright uit het hoofd, daarmee president, publiek en pers in gelijke mate voor zich innemend. Op verzoek van Kennedy sprak Frost op 7 september 1962 met de toenmalige Russische leider Nikita Chroetsjov. Omdat Frost ziek werd tijdens de reis vond het gesprek over de gespannen relatie tussen de USA en de USSR plaats aan de rand van zijn bed. Op 26 oktober 1963 sprak J.F. Kennedy in Amherst College in Massachusetts ter ere van Frost, die op 29 januari van dat jaar in Boston was overleden. Kennedy hield zijn gehoor voor dat Amerika zich niet alleen zijn kracht moest tonen in fysieke sterkte, maar ook in en door zijn kunst. Nog geen maand later was Kennedy zelf dood, gevallen onder moordenaarshand.
Eén van de vele iconische momenten van die dag is die waarop Witte Huis correspondent Sid Davis ’s avonds op de nationale televisie de gebeurtenissen van die historische dag nog eens de revue laat passeren (hij zat in de persbus achter de presidentiele wagen én was in het vliegtuig ooggetuige van het inzweren van Lyndon B. Johnson) en om 22 minuten na vier ’s nachts afsluit met het reciteren van de laatste strofe uit Stopping by Woods on a Snowy Evening van Robert Frost (The woods are lovely, dark and deep, But I have promises to keep, And miles to go before I sleep, And miles to go before I sleep.), maar na “to keep” instort.
The Road Not Taken
Two roads diverged in a yellow wood, And sorry I could not travel both And be one traveler, long I stood And looked down one as far as I could To where it bent in the undergrowth; Then took the other, as just as fair, And having perhaps the better claim, Because it was grassy and wanted wear; Though as for that the passing there Had worn them really about the same, And both that morning equally lay In leaves no step had trodden black. Oh, I kept the first for another day! Yet knowing how way leads on to way, I doubted if I should ever come back. I shall be telling this with a sigh Somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I I took the one less traveled by, And that has made all the difference.
Robert Frost (1874-1963) Uit: Mountain Interval (1916)
The Road Not Taken/Robert Frost (1916) Analyse van het gedicht De populariteit van The Road Not Taken is grotendeels een gevolg van de eenvoud van de symboliek: de spreker moet kiezen tussen uiteenlopende paden in het bos, en hij ziet die keuze als een metafoor voor de keuze tussen verschillende richtingen in het leven. Voor zo een schijnbaar eenvoudige gedicht circuleren er echter veel verschillende interpretaties. Frost zelf heeft gezegd het "een lastige gedicht, erg lastig" te vinden. Frost schreef het gedicht in de eerste persoon. Maar is Frost zelf aan het woord, of iemand anders? Frost zelf verwees in lezingen soms naar zijn vriend Edward Thomas uit Wales, iemand die “welke weg hij ook neemt, het jammer vindt dat hij niet de andere weg is gegaan”. In de eerste strofe van het gedicht moet de spreker, tijdens het lopen op een herfstdag in een bos waar de bladeren zijn veranderd van groen naar geel, kiezen tussen twee paden. Hij betreurt het dat hij niet beide paden kan volgen, maar aangezien dat niet mogelijk is, pauzeert hij voor langere tijd om zijn keuze te overwegen. In de eerste strofe en in het begin van de tweede, lijkt één pad de voorkeur te hebben. Aan het begin van de derde strofe heeft hij besloten dat de paden ongeveer gelijk zijn. Later in de derde strofe, stelt hij zichzelf gerust: op een dag zal hij terugkeren en het andere pad bewandelen. Aan het einde van de derde strofe en in de vierde strofe, hervat de spreker zijn initiële toon van verdriet en spijt. Hij beseft dat hij waarschijnlijk nooit terug zal keren om het alternatieve pad te bewandelen, en in de vierde strofe beschouwt hij hoe hij in de toekomst de keuze die hij nu moet maken zal beoordelen.
De spreker is van mening dat hij dan zal zien dat hij eigenlijk heeft gekozen voor het nietgeëffende pad. Hij denkt ook dat hij later zal beseffen wat een groot verschil deze keuze heeft gemaakt in zijn leven. Twee belangrijke gegevens suggereren dat de spreker gelooft dat hij later spijt zal krijgen van zijn keuze. Eén daarvan is het idee dat hij zal zuchten bij het vertellen van zijn verhaal, de andere is de titel van het gedicht. "The Road Not Taken" suggereert dat hij nooit zal stoppen met denken over wat er zou zijn gebeurd als hij het andere pad zou hebben gevolgd. We weten vanaf het begin dat het gedicht een metafoor is, maar de metafoor is zo realistisch dat we het gevoel hebben echt in het bos te staan. We kunnen het ruizen van de gele herfstbladeren als het ware horen. Deze ogenschijnlijk eenvoudige metafoor vertelt ons dat de reiziger op een plek is gekomen waar hij gedwongen wordt tot een belangrijke keuze. Die keuze maakt Frost invoelbaar door een gedetailleerde drie-dimensionale beschrijving: niet alleen hoogte en breedte, maar ook diepte (van het bos). Toch is het geen specifieke plek, het blijft een metafoor. Door deze metafoor zo beeldend te maken, geeft de dichter aan hoe belangrijk deze specifieke gebeurtenis in het leven van de spreker is. In de laatste strofe kijkt de spreker terug op zijn keuze. De metafoor is niet langer een echte plaats met echte paden en echte bomen. Het is weer een eenvoudige metafoor. I shall be telling this with a sigh Somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I – I took the one less traveled by, And that has made all the difference. Lees verder →
Als de spreker zegt: "ages and ages hence" heeft hij het dan letterlijk over eeuwen? Denkt hij dat hij onsterfelijk zal zijn, opnieuw zal worden geboren na zijn dood, of wéét hij dat hij onsterfelijk is, want al dood? De mogelijkheid dat de spreker een geest is kan verantwoordelijk zijn voor een deel van het vreemde effect van dit schijnbaar eenvoudige gedicht. In dat geval kan het vergeleken worden met een bekend gedicht van Emily Dickinson, ”Because I could not stop for Death”, waarin de spreker is overleden en terugkijkt naar de centrale gebeurtenis over een periode van eeuwen (“centuries”). Er is geen reden om uit te sluiten dat de spreker in "The Road Not Taken” hetzelfde doet. Er is niets in de omgeving om een bepaalde periode te suggereren. De gele bossen en de twee zandwegen konden er in de dagen van Emerson en Thoreau ook zijn geweest. De spreker reist blijkbaar te voet. And sorry I could not travel both And be one traveler, long I stood And looked down one as far as I could Een aanwijzing? De spreker gelooft oprecht in de metafoor als een manier om over één ding iets te zeggen in de termen van iets anders. Hij maakt gebruik van natuurdetails om iets over zichzelf te vertellen, over de moeilijke keuze waar hij voor staat en over het feit dat hij later ongelukkig zal zijn met zijn keuze. Als hij de twee paden beschouwt, ziet hij het ene als moeilijk, misschien zelfs een beetje bedreigend (´it bent in the undergrowth”) en het andere als meer aangenaam ("it was grassy and wanted wear"). Maar als hij besluit het tweede pad te nemen, heroverweegt hij dit en ziet ze beiden als in gelijke mate versleten en bedekt met bladeren.
Daarna verandert hij weer van gedachte en gelooft dat hij, als hij in de toekomst terug zal kijken op zijn keuze, zal beseffen dat hij het niet-geëffende pad heeft gekozen en spijt zal hebben (“with a sigh”) van deze keuze, die zijn leven ongelukkig heeft gemaakt. Hij denkt in de toekomst achtervolgd te zullen worden door deze verkeerde keuze, en door het onvervulde potentieel van “the road not taken”. Maar is dit wat Frost wilde uitdrukken? Of zet hij de gedachten van de spreker neer als een algemene wijze van denken welke hij wenste te bekritiseren? De spreker zoekt in eerste instantie houvast in kleine details in het landschap om een keuze te bepalen voor het “betere” pad, zijn gezond verstand doet hem vervolgens inzien dat feitelijk beide paden gelijkwaardig zijn, maar hij laat zijn overbezorgde verbeelding ten slotte met hem aan de haal gaan. Was het wellicht het doel van Frost om de lezer te laten glimlachen om deze (over-)bezorgdheid van de spreker? Verwees Frost naar deze subtiele humor toen hij in twee brieven ten tijde van de publicatie van het gedicht (één aan zijn eerder in deze analyse genoemde Welsh vriend Edward Thomas), het gedicht omschreef als “tricky”? Wilde hij de ontvangers van de brieven er van overtuigen dat het gedicht moet worden opgevat als een bespotting van de houding van de spreker, welke symbool staat voor een door Frost ervaren algemene houding? Wouter Bos opende in augustus 2013 “zijn” aflevering van Zomergasten met een UBS (Union Bank of Switzerland)-reclame waarin de Engelse acteur Alan Bates het gedicht declameert. Bos zag deze reclame in 1996 tijdens een tocht door Tibet. Hij stond voor de keuze: blijf ik werken voor Shell, het concern waar hij toentertijd alweer acht jaar werkzaam was, of kies ik voor de onzekerheid, volg ik mijn idealisme en ga ik een politieke carrière achterna. Lees verder →
Bos deed dat laatste en heeft tijdens zijn partijleiderschap van PvdA het gedicht van Frost ter inspiratie meermalen in groepsverband laten horen. Ook herleest hij het geregeld om het als ruggensteun te laten dienen bij het maken van moeilijke keuzes. Of, zoals Bos zelf zei, om na het lezen van het gedicht en het maken van die moeilijke keuze “toch uit te vinden dat dat inderdaad is wat je had moeten doen.” Bos was met name getroffen door de laatste twee regels, waarin hij de “romantiek van de keuze” zag, “van het tegen de stroom ingaan.” Bij zijn interpretatie van The Road not Taken maakte Bos volgens de Amerikaanse professor Engels Kevin Murphy een veelgemaakte fout. De kiem van die verkeerde interpretatie ligt volgens Murphy in de discrepantie tussen de publieke persoon Robert Frost, die met zijn “gemakkelijke” parabels een breed publiek aansprak, en de privépersoon die een verbitterde relatie had met zijn vrouw en collega’s en verantwoordelijk wordt gehouden voor de zelfmoord van een van zijn kinderen. Het dertig minuten durende hoorcollege dat Murphy in 1992 gaf aan Ithaka College, staat op YouTube: https://youtu.be/a5140uJOUDE De notie van Frost als een “donkere, angstaanjagende dichter met duistere parabels” werd in het leven geroepen door literair criticus Lionel Trilling (1905-1975). Hij schreef in het jaar dat Frost 85 werd een essay over de “duistere" dichter. Liefhebbers van Frost namen het Trilling kwalijk hun dichter in een kwaad daglicht te hebben gesteld, maar Frost zelf heeft de
aantijgingen nooit willen weerleggen. Ze zijn zelfs bestendigd in de biografie van de door Frost zelf aangestelde biograaf Lawrence Thompson. In zijn hoorcollege haalt Murphy een opmerking aan die hij typerend vindt voor de persoon die Frost achter de schermen was, een volgens Murphy verbitterde msinantropische man. In de nabijheid van een collegadichter moet Frost eens gezegd hebben “When I die, I want the whole world to die with me.” De spreker zegt beide wegen te willen nemen, maar er vindt in de laatste strofe een belangrijke verschuiving plaats. Met een zucht vertelt de spreker, omdat hij nu eenmaal niet beide paden tegelijkertijd kan bewandelen, dat hij een keuze heeft gemaakt voor een pad. Is de spreker, “ages and ages hence”, tevreden met die keuze? Dat blijkt nergens uit, zegt Murphy. In die laatste zinnen, volgens Wouter Bos en velen met hem een aansporing tot non-conformisme en het maken van gewaagde keuzes in het leven, vraagt de spreker zich hardop (en met een zucht) af of de keuze voor dat andere pad niet beter was geweest. Daarom ook de titel van dit gedicht: The Road not Taken. De weg die niet werd ingeslagen staat centraal in het gedicht. En de spreker vraagt zich af of hij met het kiezen van “the one less traveled by” niet een enorme vergissing heeft begaan.
Huizen, december 2015
Thom Schuitemaker
Geraadpleegde bronnen: http://www.enotes.com/topics/road-not-taken/in-depth http://www.nrc.nl/nieuws/2013/08/26/wouter-bos-interpreteert-robert-frost-verkeerd-en-hij-isniet-de-enige
Poëzievertaalwedstrijd 2016
Reglement 1. Per deelnemer kunnen max. 2 (twee) verschillende vertalingen worden ingezonden. 2. Vertalingen kunnen uitsluitend worden ingezonden via het deelnameformulier op de website van de bibliotheek (www.bibliotheekhlb.nl). Aan inzenders wordt een geautomatiseerde ontvangstbevestiging verstuurd. 3. De vertalingen worden geanonimiseerd aan de jury voorgelegd. 4. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.
Huishoudelijke mededelingen 1. Inzenden van vertalingen kan tot en met zaterdag 16 januari 2016. 2. De jury zal bestaan uit Henk Aertsen (oud-docent literair vertalen), Roxane van Iperen (jurist, dichter, schrijver) en Wil Hordijk (oud-docent Engels). 3. De bekendmaking van de prijswinnaars en de prijsuitreiking zal plaatsvinden in het Kunst- en cultuurcafé Huizen in Theater De boerderij te Huizen, op woensdagavond 27 januari 2016.
Huizen, december 2015
Dicht- en vertaalwedstrijden, landelijk In het kader van de Poëzieweek 2016 worden er drie landelijke wedstrijden georganiseerd, te weten: 1. Turing gedichtenwedstrijd 2016 De Turing Gedichtenwedstrijd is de jaarlijks terugkerende wedstrijd voor het beste Nederlandstalige gedicht van het jaar, die openstaat voor zowel professionele dichters als amateurdichters. Uniek aan deze wedstrijd is dat deelname en jurering volledig anoniem zijn. Reputaties spelen bij de beoordeling dus geen rol. Ook de prijzenpot van de wedstrijd is flink. De winnaar ontvangt maar liefst 10.000 euro, een ongekend bedrag voor poëzie. En dat is zeker niet de enige prijs met deze wedstrijd te behalen is. De inzendtermijn van vertalingen sloot op 15 november jl. Meer info: www.turinggedichtenwedstrijd.nl 2. Nederland Vertaalt 2016 Het Prins Bernhard Cultuurfonds organiseerde voor de zesde keer de manifestatie Nederland Vertaalt. Onderdeel van Nederland Vertaalt is de landelijke vertaalwedstrijd in samenwerking met NRC Handelsblad. Op 19 maart 2016 vinden in het Muziekgebouw aan ’t IJ, voorafgaand aan de feestelijke prijsuitreiking van de Martinus Nijhoff Vertaalprijs en vijf workshops plaats waarin de genomineerde vertalingen worden besproken onder leiding van de jury’s. De vertalen teksten worden vanaf medio november getoond op: www.nederlandvertaalt.nl 3. Prins Bernhard Scholierenprijsvraag 2016 De landelijke scholierenprijsvraag Nederland Vertaalt is van start gegaan. Scholieren uit het voortgezet onderwijs worden uitgenodigd om de songtekst Kom terug van Spinvis in het Engels te vertalen en/of de songtekst Videogames van Lana Del Rey om te zetten van het Engels naar het Nederlands. Docenten kunnen een lesbrief downloaden en samen met de leerlingen werken aan de mooiste vertalingen. In aanvulling op de prijsvraag bieden wij docenten de mogelijkheid om een literair vertaler uit te nodigen voor een gastles. De vertaler vertelt over zijn vertaalpraktijk, geeft aansprekende voorbeelden en begeleidt de leerlingen bij het uitvoeren van een vertaalopdracht in de klas. De leerlingen hebben tot 8 januari 2016 de tijd om de vertaling, klassikaal of individueel, in te dienen. Meer info: http://www.cultuurfonds.nl/nederland-vertaalt/scholierenprijsvraag/over-descholierenprijsvraag
Huizen, december 2015
