Passie voor jongeren Goede jeugdzorg is een must Lenie Scholten wethouder jeugd
Jongeren in Nijmegen • • • • •
19.064 9.543 3.107 9.537 6.468
18 tot 23 jaar 12 t/m 17 jaar 10 en 11 jarigen 4 t/m 9 jaar 0 t/m 3 jaar
• 47.719 oftewel 30% vd bevolking
Hoeveel jongeren hebben problemen • Korps landelijke politiediensten + landelijke jeugdmonitor over zwaardere overlast 12 t/m 17 jarigen • 2003: 7 a 8% 2009: 3 a 5% • Slecht psychisch welbevinden • 2003: 8% 2007: 5% • Probleemtijke kinderen in Nijmegen • 2003: 15% 2009: 10%
Hoeveel jongeren krijgen zorg • • • • • • • •
Onder Toezicht Stelling 2005: 430 2007: 483 Voogdij 2005: 58 2007: 70 Vrijwillige jeugdhulpverlening 2007: 1176 (+15% 2006) AanMeldpuntKindermishandeling 2007: 4% meer
Jeugdbeleid gemeente nijmegen • Opvoedingsondersteuning beschikbaar voor ouders • Sluitende zorgstructuur voor kinderen • Alle kinderen in de eigen wijk naar school • Taal en ontwikkeling voor alle peuters • Voor alle kinderen is tussen en na school iets te doen • Risico kinderen van de straat
Belangrijke dossiers van dit moment • • • • • •
Centrum voor jeugd en gezin Jongerenparticipatie Alcohol, overgewicht, geld en sex Radicalisering en verdraagzaamheid Toekomst voor de oudere jeugd Antillianen en Marokkanen
Nijmeegs beleid • Zo vroeg mogelijk inzicht en hulp bij problemen • Gemeente is regisseur • Alle scholen hebben zorg advies teams en ook bij kinderopvang/peuterspeelzalen • Alle scholen hebben schoolmaatschappelijk werk • Vaste partners: welzijn, GGD, bureau jeugdzorg, wijkagent, ib-er school,vrije stoel • Regionaal platform met jeugdzorgaanbieders en provincie
Centrum jeugd en gezin • • • • •
Voortbouwen op bestaande structuur ZAT teams teveel schoolgerelateerd Verbreding naar domeinen thuis en straat Vereist meer en betere samenwerking Wie is verantwoordelijk voor de afspraken en de voortgang daarvan • Laagdrempelig aanbod voor en door ouders • Aktief ouderschap • Aktiverende hulpverlening
Wat is er mis in de jeugdzorg? • Teveel bureaucratie, te weinig kontakt met kind en gezin • Niemand voelt zich eindverantwoordelijk • Onmacht van de hulpverlener moet op tafel • Te weinig inzicht in wat werkt • Nazorg is nergens geregeld
Wat moet er gebeuren? • • • •
Betere samenwerking Professional meer vertrouwen geven Verantwoordelijkheden beleggen Drie domeinen verbinden: thuis, school, straat • Ouders in hun eigen kracht zetten
Dilemma 1 • Hoe ver moet je bemoeienis als overheid gaan als het over opvoeding gaat? Het is toch de eigen verantwoordelijkheid van ouders? Het is hun privee domein, zij hebben recht op eigen keuzes. Grijp je pas in als het belang van het kind in het gedrang komt (verwaarlozing, mishandeling) of probeer je zo vroeg mogelijk in het gezin te komen? Welke verplichtingen stellen we aan de hulp?
Voorbeeld 1 • Wij organiseren extra bewegingsprogramma’s voor kinderen in wijken waar veel overgewicht voorkomt. Huisartsen gaan bewegen op recept invoeren. Scholen gaan hun traktiebeleid en kantinebeleid aanpassen. Maar als diezelfde kinderen thuis weer op cola en chips getrakteerd worden, wat voor zin hebben onze inspanningen dan?
Voorbeeld 2 • Hoe zwaar weegt de privacy van ouders? • Effectieve samenwerking vergt informatieuitwisseling over gezinnen. De verwijsindex werkt alleen als iedere hulpverlener zich meldt in dat systeem. Dan kan er overleg plaatsvinden en afstemming over de gewenste inzet bij dat gezin. Omdat de zorg voor het kind zwaarder weegt dan de privacy van de ouders worden de ouders geinformeerd als het kind al aangemeld is in de verwijsindex
Dilemma 2 • Jongerenoverlast moet je hard aanpakken. We tolereren geen vernielingen, intimidatie, geluidsoverlast, en de politie moet optreden tegen deze jongeren. Dit resulteert vaak in een opjaagbeleid, het onderliggende probleem wordt niet opgelost. Dat vergt vaak een langdurige aanpak, maar jongeren weigeren ook vaak de helpende hand. Drugsdealen stop je niet zomaar. En buurtbewoners hebben ook recht op rust en veiligheid.
