NIEUWSBRIEF
134 SEPTEMBER 2015
THEMA
Handicap & Noodhulp
Over de schaal van Liliane Een schaal beschermt. Dat weten de krab en de kreeft. Een schaal verenigt. Dat weten fruit en muntgeld. Maar een schaal kan ook onheil uitdrukken. Vraag maar aan miljoenen mensen in Azië, Afrika en Latijns-Amerika.
Elk moment kan de grond onder hun voeten schokken. Later zal de nieuwslezer zeggen: “De aardbeving had een kracht van 7,6 op de schaal van Richter.” Elk moment kan extreme wind hun leven omverblazen. Later zal de nieuwslezer melden: “Het ging om een orkaan categorie 5 op de schaal van Saffir-Simpson.” Elk moment kan het water hun aan de lippen staan. Of hoger. Later zal de nieuws lezer vertellen: “De vloedgolf had een kracht van elf op de schaal voor tsunami’s.” Soms is het geen natuurramp, maar een ziekte die verwoest. Aanhoudende hoge koorts – ruim veertig graden op de schaal van Celsius – is een symptoom van ebola, zal de nieuwslezer uitleggen. Zoveel schalen, zoveel leed. Dat geldt zeker voor kinderen met een beperking. Bij natuurrampen en epidemieën hebben zij het extra zwaar te verduren. Noodhulp is niet speciaal op hen gericht. Zij ontbreken in de lange rij als er voedsel, medicatie of kleding wordt verstrekt.
Kinderen uitsluiten? Uitgesloten!
Het Liliane Fonds is niet opgericht om halsoverkop hulp bij humanitaire rampen te verlenen. Maar nood breekt wet. Als het nodig is, zíjn we er. Op het Indonesische eiland Nias, dat in december 2004 een tsunami en in maart 2005 een aardbeving beleefde. Op Haïti, dat in 2010 schokte en beefde. Op de Filippijnen, waar orkaan Haiyan in 2013 huishield. In Sierra Leone, waar ebola toesloeg. Of in Nepal, waar de aarde dit voorjaar schokte. Ook in Kashmir weten ze wat onheil is. In september 2014 beleefde deze Indiase deelstaat zware overstromingen. Met noodhulp bereikte onze partnerorganisatie HOPE circa 13.000 mensen, onder wie families met kinderen met een beperking. De schaal van Liliane? Geen nieuwslezer noemt haar. Officieel bestaat ze niet. Maar wel in ons dagelijks werk. De schaal van Liliane drukt betrokkenheid uit. We scoren krachtig. Mede dankzij u. Omdat u begrijpt dat hulp aan kinderen geen natuur verschijnsel, maar louter mensenwerk is.
Thema: Handicap & Noodhulp
Yolanda en Liliane zijn geen vriendinnen
Zij kregen uw steun. Andere kinderen hopen hetzelfde.
Kent u Yolanda? Meedogenloos type, verwoestend karakter. Dat weten ze ook op de Filippijnen. Yolanda is de naam van de tyfoon die in de westerse media Haiyan is gaan heten.
Merel vloog uit naar Nepal
Op 8 november 2013 raasde deze tropische orkaan over de Filippijnse eilanden Leyte, Samar en Panay. Zijn maximum snelheid: 378 kilometer per uur. Volgens schattingen van de Verenigde Naties trof de tyfoon ruim elf miljoen mensen, van wie er circa 670.000 dakloos raakten. Ruim 6300 mensen kwamen om het leven.
beperking, die we dankzij onze partnerorganisaties wisten te traceren. Onze tweede zorg: ruim 600 kinderen met een beperking en hun familie een dak boven hun hoofd bieden. Onmisbare beschutting – en niet alleen fysiek. Natuurrampen veroorzaken immers ook grote sociale en psychische ontwrichting.
Yolanda is een meisjesnaam, Liliane ook. Eentje die ze op de Filippijnen eerder met hulp dan met de hel op aarde associëren. Want na de natuurramp spande het Liliane Fonds zich tot het uiterste in om de meest kwetsbaren te beschermen. Onze eerste zorg: medische hulp bieden aan 200 kinderen met een
Tijdelijk onderdak, renovatie en wederopbouw helpen kinderen om de ernstige verstoring van hun leefpatronen weer enigszins te boven te komen. Hoog op ons To Do-lijstje staat ook financiële hulp aan gezinnen die hun bron van inkomsten verloren en/of geen schoolgeld meer kunnen betalen.
Het Liliane Fonds pakt uit als de nood hoog is. Maar soms pakken we in. Letterlijk: op de foto maken medewerkers van onze Filippijnse partnerorganisatie NORFIL hulppakketten klaar voor getroffen gezinnen van kinderen met een beperking.
Pakhuis In juni vertrok Merel naar Nepal. Oogmerk: de lokale partnerorganisatie ondersteunen om hulp te verlenen met specifieke aandacht voor mensen met een handicap. Aan werk geen tekort. Merel zag een ravage. “Ik ken Nepal goed – ik heb er een jaar gewerkt – maar veel was onherstelbaar beschadigd.” Het tijdstip van de aardbeving – het eind van de ochtend – zorgde voor extra slachtoffers onder kwetsbare
speciale aandacht voor mensen met een handicap. “We hebben ook orthopedische operaties kunnen ondersteunen. Als je nu letsel behandelt, kan dat vaak een blijvende handicap voorkomen.”
Merel zou een pakhuis met verhalen kunnen vullen. Zoals dat van de 16-jarige Shantila, een doof meisje met een verstandelijke beperking. “Tijdens de aardbeving snapte ze niet wat er gebeurde. Ze bleef telkens weer de schilderijtjes oprapen die op de grond vielen. Haar moeder heeft haar tijdig uit het huis kunnen halen.”
Eind april beleefde Nepal naschokken. Maar voor sommigen zullen die levenslang duren: “Er zijn kinderen die beide ouders hebben verloren. In Nepal vind je niet snel een oplossing voor een weeskind met een beperking.”
Lichtpuntje Tot de noodhulp behoorden voedsel, dekens, tenten, beschuttende aluminium platen voor noodhuizen – de regentijd naderde – en medische hulp. Alles met
Eén lichtpuntje: de Nepalezen hebben hun onderlinge solidariteit versterkt. “Het boeddhisme stelt dat je je hebt te verzoenen met je lot. Maar deze ramp heeft iets losgemaakt aan verbondenheid in het land. Dat geeft hoop voor de wederopbouw.”
voor Zij staat in vrijwel elke krant: de rubriek ‘Zoek de tien verschillen’. Bij zo’n puzzeltje duurt het soms even voordat je alle afwijkende elementen hebt gevonden. In het leven van Jun Franz uit de Filippijnen kost dat minder tijd. Eén oogopslag is voldoende.
Het Liliane Fonds maakt kinderen sterker
na Op de linkerfoto uit zomer 2013 staat Jun Franz rechts van de veranda. Zijn moeder en zijn kleine broertje zitten in de hangmat. Op de rechterfoto uit december 2013 liggen de brokstukken van hun huisje, nadat de tyfoon Haiyan over het eiland Leyte is geraasd. Van kinds af heeft Jun Franz, die nu zeventien is,
problemen met horen en spreken. De natuurramp heeft zijn leven er niet simpeler op gemaakt. Gelukkig is hij een van de twintig studenten uit Ormoc – zijn woonplaats – aan wie het Liliane Fonds noodhuisvesting heeft kunnen bieden. Dat maakt het verschil tussen hopeloosheid en hoop.
Als de dood was ze. Alice (15) uit Rwanda had diepe angst voor iedereen buiten haar familie. Ter geruststelling zat haar moeder dagelijks naast haar in de klas. Nu durft Alice het alleen aan. Ze volgt speciaal onderwijs en heeft enkele vriendinnen. Die bol wol? Voor washandjes. Die breit Alice graag. Bijdrage € 52,44 voor kosten van speciaal onderwijs
Chami
Francis These boots are made for walking? Ja, de stevige schoenen van Francis (21) uit Kenia zorgen ervoor dat hij letterlijk vooruit kan. Eerder is de stand van zijn aangeboren klompvoet operatief gecorrigeerd. Ook heeft hij fysiotherapie gehad. Na de middelbare school wil Francis gaan studeren. Bijdrage € 62,49 voor schoolkosten
Zoek de tien verschillen
groepen. “Op dat moment werkten veel jonge, energieke mensen op het veld. De achterblijvers in de dorpen waren hoofdzakelijk ouderen, kinderen met een beperking en jonge kinderen. Vrijwel niemand kon hen helpen.”
Alice
Toen Adilson (12) uit Bolivia zes was, kon hij nog steeds niet praten. Hij is met het syndroom van Down geboren. Dankzij logopedie in het dagcentrum van Cochabamba, waar hij woont, kan hij nu communiceren. Zijn sociale lenigheid en zelfredzaamheid zijn flink toegenomen. Ook volgt hij speciaal onderwijs. Bijdrage € 207,15 voor revalidatie
Nee, zeiden haar ouders. Die school voor speciaal onderwijs is te afgelegen voor Chami (13). Zo dreigde dit Indiase meisje, dat een hersenbeschadiging heeft, onderwijs mis te lopen. Mede dankzij het Liliane Fonds kan ze toch naar deze school met hostel. Haar favoriete tijdverdrijf: dansen en dollen met vriendinnen. Bijdrage € 134,79 voor kosten van speciaal onderwijs
Mensen kunnen bergen verzetten. Maar soms verzetten bergen mensen. Zoals in Nepal. Op 25 april verwoestte een aardbeving het land. Merel Schreurs verleende noodhulp. Een terugblik. Ze is adviseur bij de Karuna Foundation, een van zes leden van ADID. Tot die alliantie behoren ook het Liliane Fonds, de Leprastichting, Light for the World, Enablement en DCDD. Hun gemeenschappelijkheid: ze zetten zich in voor mensen met een handicap in ontwikkelingslanden. Ook verleenden ze noodhulp in Nepal via lokale organisaties.
Adilson
Maria
Miriam
Vanaf dag 1 in haar leven was er tegenslag. Open ruggetje, waterhoofdje, incontinentie. Ze zal ook nooit kunnen lopen. Toch vecht Maria (13) uit Colombia dapper verder. Elke dag gaat ze met haar rolstoel naar school. Ze blijkt pienter en heeft veel vriendinnen. Applaus voor Maria. Bijdrage € 52,79 voor schoolkosten
Ze kon het niet bijbenen. Het tempo op de dorpsschool lag te hoog voor Miriam (12) uit Bolivia. Ze heeft een hersenbeschadiging, opgelopen bij haar geboorte. Nu volgt ze speciaal onderwijs. Bovendien krijgt ze logopedie en fysiotherapie. Die verminderen haar spraak- en evenwichtsproblemen. Bijdrage € 89,97 voor therapie en kosten van speciaal onderwijs
Olivier
Kirthanna
Eighty, staat op z’n T-shirt. Zo oud kon Olivier (13) uit Rwanda zich voelen: de aangeboren ernstige vergroeiing van zijn rechterbeen noodzaakte hem met krukken te schuifelen. Sinds 2007 krijgt hij medische hulp. Langzaam raakt hij verlost van de krukken. De dag nadert dat er Thirteen op z’n shirt staat. Bijdrage € 70,49 voor orthopedische schoenen en aanpassingen prothese
Haar naam is mooi. Maar ze kan hem zelf niet horen. Kirthanna (16) uit India is doof geboren. Ze zit op een dovenschool in de stad, waar een hostel aan verbonden is. In de schoolvakanties gaat ze naar huis. Kirthanna gooit hoge ogen: ze won een prijs in het vak Engels, haar tweede taal naast Hindi. Bijdrage € 99,53 voor schoolkosten
Programma’s
Werk en inkomen
Sociale contacten
Onderwijs
Gezondheid
Kleine bedragen maken grote verschillen: IBAN NL08 RABO 0303 0800 00
Zij kregen uw steun. Andere kinderen hopen hetzelfde. Adilson
Alice
Toen Adilson (12) uit Bolivia zes was, kon hij nog steeds niet praten. Hij is met het syndroom van Down geboren. Dankzij logopedie in het dagcentrum van Cochabamba, waar hij woont, kan hij nu communiceren. Zijn sociale lenigheid en zelfredzaamheid zijn flink toegenomen. Ook volgt hij speciaal onderwijs. Bijdrage € 207,15 voor revalidatie
Als de dood was ze. Alice (15) uit Rwanda had diepe angst voor iedereen buiten haar familie. Ter geruststelling zat haar moeder dagelijks naast haar in de klas. Nu durft Alice het alleen aan. Ze volgt speciaal onderwijs en heeft enkele vriendinnen. Die bol wol? Voor washandjes. Die breit Alice graag. Bijdrage € 52,44 voor kosten van speciaal onderwijs
Chami
Francis
Nee, zeiden haar ouders. Die school voor speciaal onderwijs is te afgelegen voor Chami (13). Zo dreigde dit Indiase meisje, dat een hersenbeschadiging heeft, onderwijs mis te lopen. Mede dankzij het Liliane Fonds kan ze toch naar deze school met hostel. Haar favoriete tijdverdrijf: dansen en dollen met vriendinnen. Bijdrage € 134,79 voor kosten van speciaal onderwijs
These boots are made for walking? Ja, de stevige schoenen van Francis (21) uit Kenia zorgen ervoor dat hij letterlijk vooruit kan. Eerder is de stand van zijn aangeboren klompvoet operatief gecorrigeerd. Ook heeft hij fysiotherapie gehad. Na de middelbare school wil Francis gaan studeren. Bijdrage € 62,49 voor schoolkosten
Maria
Miriam
Vanaf dag 1 in haar leven was er tegenslag. Open ruggetje, waterhoofdje, incontinentie. Ze zal ook nooit kunnen lopen. Toch vecht Maria (13) uit Colombia dapper verder. Elke dag gaat ze met haar rolstoel naar school. Ze blijkt pienter en heeft veel vriendinnen. Applaus voor Maria. Bijdrage € 52,79 voor schoolkosten
Ze kon het niet bijbenen. Het tempo op de dorpsschool lag te hoog voor Miriam (12) uit Bolivia. Ze heeft een hersenbeschadiging, opgelopen bij haar geboorte. Nu volgt ze speciaal onderwijs. Bovendien krijgt ze logopedie en fysiotherapie. Die verminderen haar spraak- en evenwichtsproblemen. Bijdrage € 89,97 voor therapie en kosten van speciaal onderwijs
Olivier
Kirthanna
Eighty, staat op z’n T-shirt. Zo oud kon Olivier (13) uit Rwanda zich voelen: de aangeboren ernstige vergroeiing van zijn rechterbeen noodzaakte hem met krukken te schuifelen. Sinds 2007 krijgt hij medische hulp. Langzaam raakt hij verlost van de krukken. De dag nadert dat er Thirteen op z’n shirt staat. Bijdrage € 70,49 voor orthopedische schoenen en aanpassingen prothese
Haar naam is mooi. Maar ze kan hem zelf niet horen. Kirthanna (16) uit India is doof geboren. Ze zit op een dovenschool in de stad, waar een hostel aan verbonden is. In de schoolvakanties gaat ze naar huis. Kirthanna gooit hoge ogen: ze won een prijs in het vak Engels, haar tweede taal naast Hindi. Bijdrage € 99,53 voor schoolkosten
Programma’s
Werk en inkomen
Sociale contacten
Onderwijs
Gezondheid
Kleine bedragen maken grote verschillen: IBAN NL08 RABO 0303 0800 00
Column
Over het hoofd gezien bij noodhulp
Niet vanzelf In 2014 werd West-Afrika getrof fen door de ebola-epidemie. Internationale hulpverleners rukten uit. Bijvoorbeeld naar Sierra Leone. Maar grote nood hulporganisaties kennen vaak de weg en de aanpak niet om door te dringen tot kinderen met een handicap in de armste dorpen en buurten. Onze partner in Sierra Leone wel. Medewer
verafgelegen gebieden. En verleenden noodhulp. Aan alle getroffenen, maar met oog voor de extra obstakels waarop mensen met een handicap stui ten. En ze blijven hun belangen bewaken bij de wederopbouw.
kers gingen naar plekken waar anderen niet durfden te komen. Wij steunden met extra middelen. Zoals we dat eerder deden in Indonesië na de tsunami (2004), in Bangladesh na zware over stromingen (2012) en in de Filippijnen na tyfoon Haiyan (2013).
Vol overtuiging
Ook na de aardbeving in Nepal bleek dat gewone noodhulp niet vanzelf terechtkomt bij mensen met een handicap. Want hoe kom je bijvoorbeeld bij de plaats waar ze voedsel pakketten en dekens uitdelen, als je rolstoel is vernield door het natuurgeweld? Onze part ners en die van andere leden van ADID (Alliance for DisabilityInclusive Development) bereik ten als eersten zwaar getroffen,
Humanitaire rampen zullen zich blijven voordoen. Ook in landen waar wij kinderen ondersteunen. Wij zijn geen noodhulporganisa tie, maar onze partners ter plekke kunnen niet aan de kant blijven staan. Altijd is het belangrijk dat ze zorgen dat noodhulp en wederopbouw zich ook richten op kinderen en volwassenen met een handicap. Wij stimuleren en ondersteunen dit. Daarin staan we niet alleen. Ook in het VN-Verdrag voor de
Rechten van Mensen met een Handicap staat dat bij nood hulp extra aandacht moet uitgaan naar mensen met een handicap. Nederland ratificeert dit Verdrag binnenkort.
foto: Marieke Viergever
Noodhulp? Daar doen wij niet aan. Andere organisaties hebben daar verstand van. Wij houden ons bij ons eigen werk. Dat was jarenlang ons stand punt. En in de kern blijft het waar: het Liliane Fonds is én wordt geen noodhulporganisatie. Maar ons standpunt heeft wel meer nuance gekregen.
Kees van den Broek, directeur Liliane Fonds
Liliane Fonds en MIVA bundelen krachten Het Liliane Fonds en MIVA gaan nauw samenwerken. In landen waar we allebei programma’s of projecten financieren, en in Nederland. We bundelen onze krachten om het effect van ons werk in Afrika, Azië en Latijns-Amerika te vergroten, om elkaar en onze partners ter plekke te versterken, en om kosten te besparen. Kostenverlaging is mogelijk doordat we gaan werken vanuit dezelfde locatie – vanaf september 2015 is ook MIVA gehuisvest in ons kantoor in ’s-Herto genbosch – en een aantal ondersteunende diensten gaan delen.
Gratis concert
foto: Roberto Maldeno
Gevleugelde klanken? Daarvoor moet je bij het Orkest van de Koninklijke Luchtmacht zijn. Speciaal voor de donateurs van het Liliane Fonds geeft dit orkest een gratis concert op woensdag 18 en donderdag 19 november om 19.45 uur. Locatie: het Provinciehuis van Noord-Brabant in ’s-Hertogenbosch. Vanaf 5 september kunt u maximaal vier kaarten bestellen via www.lilianefonds.nl/concert. Bij vragen kunt u ons bellen op (073) 518 94 20.
We blijven aparte stichtingen. Elk van ons behoudt de eigen identi teit én het specifieke aandachtsgebied: wij maken kinderen met een handicap sterker en hun omgeving toegankelijker. MIVA, nu nog gevestigd in Breda en met een geschiedenis van tachtig jaar een van de oudste ontwikkelingsorganisaties van Nederland, steunt kleinschalige projecten met vervoers- en communicatiemiddelen. Van oorsprong steunde MIVA het werk van missionarissen, tegen woordig vooral projecten van lokale (leken)organisaties.
Expositie Het Dolhuys Is de mens maakbaar? Wie Facebook ziet, krijgt die indruk. Duizenden foto’s vertellen: ik ben jong, leuk, gezond en mijn leven is een feest. Met dank aan de selfie-stick, ons uitschuifbare ik. Tegelijkertijd lijken al die quasizelfverzekerde, blije en volmaakte mensen op elkaar. Logisch, want niemand wil buiten de boot vallen. Dat roept een vraag op. Hoe zit het met mensen die net een tikje anders zijn? Hoe geven ‘buitenbeentjes’ vorm aan hun leven? Antwoorden biedt de expo sitie ‘De Maakbare Mens’ in Het Dolhuys, het museum voor psychiatrie in Haar lem. Van 7 oktober 2015 tot en met maart 2017 kan het publiek kennis maken met de belevingswereld van
o.a. Vincent van Gogh, Edward Munch, Anton Heijboer en eigentijdse kunste naars. Extra charme dankt deze ten toonstelling aan een project dat samen met het Liliane Fonds is ontwikkeld. Kinderen met een beperking uit de Filippijnen, Oeganda en Nederland plus leeftijdgenoten tonen eigen uitvindin gen die hun gedroomde toekomst mogelijk kunnen maken. Interesse? De eerste 200 donateurs die een e-mail aan
[email protected] sturen, ontvangen een vrijkaart inclusief gratis kop koffie. Attentie: op donderdag 15 oktober geeft jour naliste Annemarie Haverkamp, zelf moeder van een ernstig gehandicapt kind, daar een lezing. Zie ook www.lilianefonds.nl/dolhuys.
Kijk voor meer informatie op www.lilianefonds.nl
‘De reis van m’n leven was naar hier’
Dit zijn wij
Wij zijn nummer s. Bij de Kamer va n Koophandel, de Belastingdienst en KPN. Maar we zij n vooral mensen. vier korte sfeerv In erhalen laten we lev en en werken ac de voordeur van hter het Liliane Fonds zien. Dit is deel 3.
Hoe groot zijn Afrika, Azië en Latijns-Amerika bij elkaar? Krap 170 vierkante meter. Welkom op de Afdeling Programma’s, die contact onderhoudt met alle landen waar het Liliane Fonds actief is. meer waren geweest. Drie weken later was er een met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter. Tegen zulke ‘onvoorzienigheid’ kun je niet op. Het hoort bij ons werk dat omstandigheden plotseling wijzigen.” Jorrit is programma medewer ker voor onder andere India. Naast zijn bureau hangt een enorme kaart van het land. Schaal 1 op 4.400.000. Oftewel: 1 centimeter is 44 kilometer. “India is immens”, weet Jorrit, die er in septem ber voor het Liliane Fonds naartoe reist. Zelf heeft hij nu twee dagen een Indiase logé over de vloer: Alex, directeur van Jan Vikas Samiti (JVS), Strategische Partnerorganisatie (SPO) in India. Alex is in ’sHertogenbosch om de samenwerking met het Liliane Fonds te bespreken. Ook heeft hij een afspraak met Paul Hoebink, hoogleraar ontwikke
foto: Marieke Viergever
Trap op, linksaf. Verwonderd stapt de bezoeker de grote kantoorruimte binnen. Hij verwachtte een heksenketel. Maar die blijft uit: Engels, Spaans, Frans en Nederlands zijn hier de voertalen, maar de medewerkers van de afdeling Programma’s – zeventien betaalde krachten en zestien vrijwilligers – communiceren vooral schriftelijk. Tiktiktik, klinken de toetsenborden. Verder is het stil. Een van de medewerkers is Jorrit. Hij is pas 33, maar heeft de horizon al vaak aangeraakt. In Zambia werkte hij in de sloppenwijken van Lusaka, in Vietnam zette hij ‘These shoes are made for walking’ mee op, het trainingsprogramma van het Liliane Fonds en de Leprastichting voor makers van orthopedisch schoeisel. Dit voorjaar was hij in Nepal. “Ter plekke vertelden ze dat er al dertig jaar geen aardbevingen
Jorrit in gesprek met Alex
lingssamenwerking aan de Radboud Universiteit Nijmegen. De sympathieke Indiër: “De gesprekken met het Liliane Fonds gaan met name over de verdere professionalisering en verzelfstandiging van JVS. Stap voor stap dragen wij meer verantwoordelijkheid. We zijn er trots op dat het Liliane Fonds zoveel vertrouwen in ons heeft.” 145 talen Verderop bestudeert Marije (28) van het team Franstalig Afrika een document op haar compu terscherm. Het is een aanvraag van de SPO in Burkina Faso die een extra kantoortje wil bouwen. Geen overbodige luxe: het land telt circa 79.000 minderjarigen met een beperking. “Ze vragen ons om cofinanciering. Wij toetsen het plan aan ons beleid. Dat doen we grondig. Die rode opmerkingen in de kantlijn? Die zijn van een Nederlandse architect, die als vrijwilliger aan het Liliane Fonds verbonden is. Op ons verzoek bekijkt hij alle bouwtekeningen en platte gronden.” Links van haar computer ligt het Van Dale Praktijkwoorden boek FransNederlands. Ze hoeft het niet vaak open te slaan. Eén woord kan ze dromen. Op pagina 76: engagement. Oftewel betrokkenheid. Ze heeft er zichtbaar geen tekort aan. Enthousiast: “In juni ben ik drie weken naar Togo en Ghana geweest om medewerkers van onze SPO’s in Afrika te
leren om de omgeving van het kind actief te betrekken zodat hulp effectiever wordt. Inspannend maar zinvol.” Al vroeg verpandde ze haar hart aan Franstalig Afrika. “Landen als Benin en Burundi zijn tamelijk onbekend. Dat trekt me, net zoals de culturele diversiteit. Neem Burkina Faso, waar je 145 talen tegenkomt. In de regio zijn nog bergen werk te verzetten, mede door het diepgewortelde bijgeloof.” Levensreis Drie bureaus verder werkt Florie (55) voor de regio Engelstalig Afrika – van Kenia en Zambia tot Oeganda en Zimbabwe. Van oorsprong is ze Filippijnse. In 1990 kwam ze naar Nederland, waar ze in de Bossche SintJan een tentoon stelling van het Liliane Fonds zag. Die greep haar aan. Kort daarop trad ze in dienst. Twintig jaar was ze coördinator Azië. “Maar in Afrika hebben ze net zo hard hulp nodig”, zegt ze. Ter illustratie wijst ze op het document op haar scherm: een nota over leerplaatsen voor jongeren met een beperking in NoordOeganda. Rechts van haar ligt het magazine OneWorld. Themanummer: ‘De reis van je leven’. Waar die van Florie naartoe zou leiden? “Ik heb hem al gemaakt”, glimlacht ze. “Om mijn eigen werelddeel te kunnen helpen, moest ik er zelf vandaan. Ik heb er nooit spijt van gekregen.”
Colofon Stichting Liliane Fonds Havensingel 26 5211 TX ’sHertogenbosch Nederland T 073 518 94 20 F 073 518 94 21
Gratis infolijn: 0800 7 800 800 www.lilianefonds.nl
[email protected] IBAN: NL08 RABO 0303 0800 00 BICcode: RABONL2U volgend nummer: december 2015 ISSN 13830066
Ambassadeurs: Jaap Jongbloed Monique Velzeboer Wieke Biesheuvel Minke Booij Erica Terpstra
Open de wereld
Volg ons op:
Wij gebruiken uw gegevens om u te informeren over ons werk. Als u hier geen prijs op stelt, kunt u dit schrif telijk melden bij het Liliane Fonds.
