Op Verhaal. Een brandend vuur. Redactie Op Verhaal

Op Verhaal december 2014

Een brandend vuur Voor u ligt de laatste Op Verhaal van 2014. Europa Kinderhulp kijkt met voldoening terug op dit vakantiejaar waarin wederom vele kinderen een thuis mochten vinden in Nederland. In dit nummer nog een paar mooie vakantieherinneringen van enthousiaste vakantieouders en wat de positieve impact kan zijn op het leven van een kind is te lezen in het ervaringsverhaal van de Duitse Nicole. Ook een introductie van de nieuwe ambassadrice van Europa Kinderhulp, presentatrice Iris Rulkens. Op het moment dat deze editie bij u op de mat valt zijn de feestdagen in aantocht en heeft u in de donkere dagen voor kerst wellicht het haardvuur al regelmatig aangestoken. Het vuur binnen onze organisatie brandt na ruim 50 jaar nog steeds dankzij de bereidwilligheid van onze vakantieouders en medewerkers. Wij hopen ook in 2015 weer op

Redactie Op Verhaal

hen te mogen rekenen zodat we vele kwetsbare kinderen een warm welkom kunnen heten. Wij wensen u een heerlijk samenzijn met familie en vrienden tijdens de feestdagen en een gezond en gelukkig nieuwjaar!

‘Je bouwt een bijzondere band op’

Nicole Backhaus vierde een jubileum. In de zomer van 2014 kwam zij al voor de 25e keer naar Nederland. Ze weet nog goed dat ze als 7-jarig meisje uit Hannover op vakantie ging bij de familie Voskamp in Oss. Ze is nu 31 jaar, maar gaat ieder jaar nog met veel plezier op eigen gelegenheid naar Nederland. “Ik kan het ouders heel erg aanraden om hun kinderen in Nederland vakantie te laten vieren.” Nicole is afkomstig uit Hannover. Een grote stad met ruim een half miljoen inwoners, met veel verkeer. Een groot verschil met Oss. “In Hannover hoor je iedere seconde wel een auto of een tram. Hier is het veel rustiger. Deze omgeving vind ik veel fijner.” Als 7-jarig meisje kwam ze voor het eerst in Oss. Ondanks dat het al lang geleden is, kan ze de tijd nog herinneren. “Toen ik aan kwam kreeg ik een aap als knuffeldier en die heb ik nog steeds thuis. Ook gingen we vaak naar een camping, elke dag fietsen door het bos en naar de winkel.” Ze voelde zich zo thuis in Oss, dat ze ieder jaar terugkeerde. “Tegen mijn moeder zei ik dan altijd: ‘eindelijk weer naar mijn Nederlandse huis’. In Hannover woon ik, maar hier voel ik me thuis. Ik zie de gezinsleden ook als mijn vader, moeder, broer en zus. Met een vakantie via Europa Kinderhulp ben je even weg van de problemen. En je ziet ook dat je in een gezin op een andere manier met elkaar kunt leven.” 2

Indruk

Vakantievakantieouder Ineke Voskamp is zelf vrijwilliger bij Europa Kinderhulp en staat volledig achter de organisatie. “Toen ik jong was, kwam bij ons gezin het Duitse meisje Marina. Toen ze volwassen was, kwam ze nog een keer langs bij m’n ouders. Ze vertelde dat die vakanties van grote betekenis waren geweest voor haar. Heel bijzonder en dat heeft indruk gemaakt. Ik wist het zeker: als ik later een gezin heb, wil ik dat ook.” Voskamp maakte haar woorden waar. Samen met haar man Dick besloot ze toen hun eigen kinderen Leon en Marlene 6 en 7 jaar waren, een vakantiekind in huis te halen. “We hadden ruimte in huis en hart”, zegt Ineke. “Het is fijn om een kind een leuke vakantie en ook de geborgenheid van je gezin te kunnen geven. Samen de gewone alledaagse dingen doen als fietsen, met elkaar eten aan tafel of picknicken. Het is wel belangrijk om ook naar je eigen kinderen te blijven kijken. Opletten hoe zij met de situatie omgaan en of het ook met hen goed gaat. Dan is zo’n vakantie voor iedereen fijn.” “Wij vonden het uitnodigen van een kind ook passen bij de opvoeding van onze kinderen. Je ziet op deze manier met eigen ogen dat er ook kinderen zijn die in moeilijke omstandigheden opgroeien. We praatten daar dan over.” Ineke Voskamp hoopt dat ook andere mensen enthousiast worden om een vakantiekind in huis te nemen. “Het is geweldig als je ziet dat een kind zich welkom en thuis voelt. Je bouwt wederzijds een bijzondere band met elkaar op.”

Aandacht. Rust. Liefde. Structuur.

Trots!

Column JELLS 30, moeder van Owen, vriendin van René Vrijdagmorgen vroeg, 7 uur, werd ik gewekt met ‘Goedemorgen moppedoosje van me,’ gepaard met een te natte zoen op mijn wang. Drie tellen later was deze korte uiting van liefde weer over en zat Owen weer in zijn kamer te spelen. Ik ben aan het aankleden terwijl hij roept: ‘Maaaaam, mijn vissenspel doet het niet meer!’ ‘Ik denk dat de batterijen op zijn, liefje.’ ‘Waar liggen die dan?’ ‘Beneden in de keuken in de la bij de deur.’ ‘Het is beneden donker, dat durf ik niet!’ ‘Kijk eens naar buiten, het is bíjna licht, je durft bèst.’ Owen stampt naar beneden, keihard een Sinterklaasliedje zingend, want dan is het donker minder eng. Ik hoor wat gerommel in de la en hij komt terug met de batterijen en een schroevendraaier. Gemorrel aan het spel, nog wat geneurie, en daar is de volgende vraag: ‘Mam, moeten die batterijen met het puntje of met de platte kant bij het springvingertje.’ Springvingertje? Ah, het springveertje! ‘Met de platte kant’. En even later zegt de vijfjarige: ‘Hij doet het weer hoor!’ Ik was zo trots als een aap. Omdat hij zelf batterijen vervangt, en omdat hij kan bedenken dat de batterij op een bepaalde manier tegen het springvingertje moet.

Op 6 november was het feest op de Franse ambassade in Den Haag! Onze oud-medewerkster Mirjam Christiaansen kreeg door de Franse ambassadeur in Nederland de ‘Insigne de Chevalier de l’Ordre National du Mérité’ opgespeld. Hiermee werd zij geëerd voor al het werk dat zij jarenlang deed als Algemeen Coördinator Kinderreizen (ACK) voor de Franse reis van Secours Populaire Français.

Gefeliciteerd Mirjam, wij zijn trots op jou! Natuurlijk zijn wij trots op ál onze medewerkers! Wij zoeken altijd mensen die zich in willen zetten voor het goede doel! Neem eens een kijkje op onze website voor de vacatures of vraag informatie op via jouw contactpersoon binnen Europa Kinderhulp. Mailen naar [email protected] mag natuurlijk ook! Misschien zit er iets voor je bij!

Zelf ontdekken is belangrijk vind ik. Ik laat zulke dingen dan ook graag aan hem over, ook al is ’s morgens om half 8 nou niet bepaald een handige tijd en speelt hij nooit met zijn vissenspel. Soms ben ik bang dat onze vakantiekinderen zelf te veel moeten ontdekken. Zouden ze überhaupt wel iemand hebben die trots op hen is als ze iets zelf maken. Of zouden ze wel iets hèbben om te maken?

 

Ik verwacht dat ze tijdens hun vakantie ook dingen ontdekt hebben. Positieve dingen, die ze mee naar huis kunnen nemen en door kunnen geven. Dat het een ontdekkingsreis was. En… ze zijn vást geen ‘moppedoosje’ genoemd, maar jouw uiting van liefde hebben ze maar mooi in the pocket! Geef een kind de vakantie van zijn leven.

3

Das Wasser Wat ik heb beleefd op de dijk

Vanaf de dijk sla ik haar gade

zit in mijn hart en hoofd, voor altijd…

wat in haar is, kan ik slechts raden.

 

Het gezichtje -gesloten en stil-

Ze stapt kleintjes uit die grote bus

maakt dat ik haar troosten wil.

‘er tussen uit gaan’ is een must.

 

Van vier hoog in een grote Duitse stad

Plots maakt de vlieger een buiteling

naar de polder, wijds en vlak.

voorzichtig loopt ze iets het water in.

 

Dan verbazing, verwondering, verlangende blikken

Heerlijk vakantie, zonder zorgen

wacht ze op mijn lachend knikken?

hoe het zal gaan vandaag en morgen.

 

Even bijtanken, er mogen zijn

Geplons, gespetter en geklater

samen hebben we het  fijn.

haar lach schalt over het wijde water.

 

Een prachtig meisje van elf

‘s Avonds naar ‘das Wasser’ gaan

ontmoet hier het kind in zichzelf!

een hoogtepunt in het bestaan.

 

Op blote voeten, in haar hand een vlieger

Gaaf, dit mee te beleven

staat ze in de wind te wiegen.

‘kind zijn’ hoort thuis in een kinderleven!

 

 

Nieuwe ambassadrice! Begin 2015 is Europa Kinderhulp te zien op televisie bij het programma LifestyleXperience. Afgelopen zomer hebben wij de opnames voor dit programma gehad. Na de opname van LifestyleXperience ontvingen wij van de presentatrice Iris Rulkens een leuke mail: zij vroeg of zij als ambassadrice iets voor Europa Kinderhulp zou kunnen betekenen.

Op onze landelijke vergaderdag op 8 november heeft Iris tijdens de lunch kennisgemaakt met een groot aantal medewerkers van Europa Kinderhulp. Iris zal zich vooral landelijk inzetten en komend jaar Europa Kinderhulp beter leren kennen. Wellicht komt u haar tegen tijdens één van de familiedagen.

  Eind oktober hebben wij een gesprek met Iris gehad. Naar aanleiding van dat positieve gesprek is er besloten is er besloten om Iris aan te stellen als ambassadrice naast onze ambassadeur Klaas Wilting. Iris werkt als presentatrice bij ‘LifestyleXperience’ op zaterdag en zondag en ‘Woontips’ op zaterdag. Naast deze baan heeft zij een eigen theaterschooltje voor 30 kinderen, waar zij zelf musicals voor schrijft. Voor de Roparun heeft zij een nummer geschreven en ingezongen. 4

Aandacht. Rust. Liefde. Structuur.

Amadou Dit jaar kwam Amadou voor de derde keer vanuit Berlijn naar Nederland voor een EKH vakantie. Net als de voorgaande jaren willen we samen met hem onze zomervakantie doorbrengen op een camping, deze keer in de Ardèche. Hij heeft er duidelijk zin in, trots omdat die Mannschaft net wereldkampioen voetbal geworden is, stapt hij als eerste uit de Berlijnse bus in Bodegraven. Hij zwaait zelfverzekerd nog even naar zijn twee jaar jongere zusje die ook voor een Europa Kinderhulp vakantie in Nederland is uitgenodigd. Hoe anders was het drie jaar geleden, toen hij zelf wat onwennig zijn eerste stap op Nederlandse bodem zette en zo’n 100 paar vreemde ogen op het parkeerterrein hem aanstaarden. Wie o wie zouden toch mijn vakantieouders zijn? Zou het leuk worden? O, o, wat een onzekerheid voor zo’n vijfjarig kind. Na twee vakanties weten we duidelijk wat we aan elkaar hebben. Dat is enorm fijn en een voordeel voor iedereen. De vorm van kamperen slaat enorm aan, en werkt heel goed in ons geval met Amadou. Hij kan spelen in vrijheid in de natuur met leeftijdsgenootjes. Zodat wij ook nog toekomen aan een eigen stukje vakantie voor de tent. We zorgen ieder jaar voor een fietsje, en het arsenaal zwemspeelgoed wordt ook ieder jaar uitgebreid en aangepast aan zijn leeftijd en belangstelling. Daar wij zelf geen kinderen hebben kunnen we veel aandacht aan Amadou besteden, en hoeft hij nu eens niet rekening te houden met zijn Berlijnse broertjes en zusjes. We hebben het idee dat hem dat goed doet. We herinneren ons nog zijn antwoord, op onze vraag aan het eind van de eerste vakantie wat hij nu het leukste had gevonden: ‘dat er een foto is gemaakt’. De vakantie zelf vloog voorbij met spelen, baden, fietsen, vissen en wat geocachen. Het spelen van tafeltennis was dit jaar een enorme hit. Wat heeft hij daarin een vooruitgang gemaakt. Mooi te zien hoe hij dat toch maar geheel zelf doet, zo’n plaatsje veroveren in een anderstalig jongerengroepje. Na drie dagen riep iedereen om die tafeltennistafel de term: “Aus”.

Wat echt het hoogtepunt is geweest van onze vakantie is de kanotocht op de Ardèche. Ieder jaar gaan we met zijn drieën kanoën. Twee jaar geleden, een kleine ietwat angstige Amadou, die als hij al tot peddelen kwam eerder tegen dan meepeddelde. Nee, dit jaar waren we een volwaardige equipe die enorm goed samenwerkte. Geweldige ervaring en mooi om te zien hoe hij zich ontwikkelt en van een kleuter een jongen is geworden. Met het thuisfront houden we contact via de whatsapp, en met de EKH via de e-mail. Dat gaat prima, over beide samenwerkingen zijn we zeer tevreden.

Hij kan spelen in vrijheid in de natuur met leeftijdsgenootjes Ook aan deze vakantie komt een eind. Via een tussenreiscamping waar we slapen in een Mongoolse Yurt hebben we nog genoten van een kampvuur en van onze eigen gegrilde visjes. Op de daar aanwezige tafeltennistafel laat Amadou ons zien hoe goed hij kan tafeltennissen. Ja, hij heeft veel geleerd. Het vingerfluiten lukt ook bijna. Trots laat hij dat meteen aan zijn zusje zien bij terugreis naar Berlijn. Die dat natuurlijk imiteerde, echter zonder dat er een fluitgeluid uit haar mond kwam. De dag na vertrek was voor iedereen een bijkomdagje. Van zijn moeder vernemen we dat Amadou goed is aangekomen in Berlijn en iedereen van zijn familie weer benieuwd is naar zijn fotoboekje. Wat heeft hij weer veel beleefd.

Familie Van den Bergh-De Vogel, Den Haag Geef een kind de vakantie van zijn leven.

5

14!

De zomer van 2014 is een leuke zomer, omdat dit het jaar van 14 in ons huis is. Onze zoon en vakantiezoon zijn dit jaar 14 geworden. Onze dochter 16 en vakantiedochter 12, samen 28 en als ze dat delen, hebben zij beiden ook het getal 14.

eerste schuift iedereen aan tafel voor een boterham met kaas. Daarna gaat iedereen zijn eigen gang. De jongens met de X-Box en Janina is al snel naar zolder verdwenen. Ze knutselt graag en weet dat daar alles klaar staat.

Wij realiseerden ons daardoor ook dat wij dit jaar een vakantie met een aantal pubers zouden gaan doorbrengen. Door Facebook hadden wij gemerkt dat onze vakantiezoon Niklas zich al verder had ontwikkeld dan onze eigen zoon. Van onze vakantiedochter Janina wisten wij dat niet. Bij haar thuis geen PC, dus geen e-mail, geen skype, vaak geen telefoon en daardoor weinig contact. Het is dus afwachten als zij uit de bus stapt, in hoeverre zij is veranderd.

Ik heb het gevoel dat ze niet weg zijn geweest. Al in de eerste uren hoor ik de vertrouwde woorden “wo ist mein Ladekabel”. Die is dit jaar al heel snel weer verdwenen. En toch is het dit jaar anders. Niklas is moeilijk naar bed te krijgen, maar blijft echter tot in de middag op bed liggen, want dat doet hij thuis ook. De

De dag van aankomst. Wij kijken uit naar onze “eigen” vakantiekinderen. Als eerste komt Niklas uit de bus. Blij wil ik hem omhelzen, maar hij geeft een hand, mompelt “hoi” en gaat naast onze zoon staan. Kort daarna komt Janina uit de bus en we krijgen een warme omhelzing. Thuis aangekomen pakken de vakantiekinderen al snel de draad op waar zij vorig jaar gestopt zijn. Als 6

Aandacht. Rust. Liefde. Structuur.

tijden van zijn maaltijden stemmen niet meer met die van ons overeen. Zijn biologische klok is echt op hol geslagen, precies zoals het bij een puber betaamt. Ik heb gelezen dat het puberjetlag wordt genoemd. Kan wel wezen, maar toch lastig als je iets wilt ondernemen. Niklas en mobiel zijn onafscheidelijk geworden en ik bemerk dat de jongens minder contact met elkaar hebben. Als ik nog zit te bedenken hoe je 2 superpubers weer eens aan de gang krijgt en hoe we meer contact met elkaar krijgen, horen we na het eten: we gaan voetballen! Fijn, ze gaan buiten spelen. Ze houden het lang vol. De schemer valt in en het wordt donker. Ze zijn er nog steeds niet en we maken ons ongerust. Ze waren zo snel weg dat we geen tijd van thuiskomen hadden afgesproken. Ik spring in de auto en rijd de trapveldjes af. Ik tref ze aan in de voetbalkooi; tegenstanders en bal zijn nog amper zichtbaar, maar aan de kreten hoor ik dat ze nog steeds enthousiast bezig zijn. Als ik ze aanspreek dat het tijd wordt om naar huis te komen, klinken ze enigszins verbaasd. Als ik vraag hoe laat het is, blijken ze daarvan geen idee te hebben. Ach, dat is waar ook, de klok van een puber is wel eens van slag. Enthousiast vertellen ze dat ze morgen weer gaan voetballen. Ik ben blij dat de digitale (game)barrière is doorbroken. Althans dat dacht ik. De andere morgen is Niklas weer zijn bed niet uit te krijgen en ligt onafgebroken met zijn telefoon. Op mijn opmerking dat hij had afgesproken om te gaan voetballen, reageert hij of hij nog nooit van deze sport had gehoord. Laat in de middag gaan we nog even naar een winkelcentrum en de jongens mogen allebei een goede voetbal uitzoeken. Helaas stimuleert het alleen in de winkel.

Gastgezin uit 1997 gezocht van Lucie en Juliette Havet Beste lezers, graag schakelen wij jullie hulp in. Wij, een oud-vakantiegezin, hebben vanaf 1997 jarenlang twee Franse meisjes op bezoek gehad in onze woonplaats Zwartsluis. Een van deze meisjes, Sandra Havet, heeft 2 jongere zusjes die samen in 1997 naar een ander gezin zijn gegaan. Wij denken dat het om een gezin gaat uit Den Ham of Vroomshoop. Lucie en Julliette Havet komen uit Armentieres/Lille in Frankrijk Een van deze twee zusjes, wij hebben nog steeds contact met beide families, heeft ons nu benaderd om het adres van haar vakantiegezin te achterhalen omdat ze hen graag een brief wil sturen. Helaas kan Europa Kinderhulp dit zelf niet meer terugvinden in de archieven omdat het te lang geleden is. Bent u de familie waarnaar wij zoeken of weet u wie deze familie zou kunnen zijn dan vinden we het bijzonder fijn wanneer u hen wilt laten weten dat Juliette Havet naar deze familie op zoek is. Alvast heel hartelijk dank voor een eventuele reactie; we hopen dat dit resultaten oplevert want het is ons laatste aanknopingspunt. Uiteraard kunt u ons bellen of mailen. Het telefoonnummer is 038 38 660 39. Ons emailadres [email protected].

Hans en Diana Niekamp Oud-vakantiegezin uit Zwartsluis

Ondertussen verzinnen ze activiteiten die we ze nog niet samen willen laten doen. Er wordt gemokt dat ze niets mogen en nergens heen kunnen. We besluiten dat ze samen toch een activiteit mogen doen. We spreken het samen goed door; het geeft ons toch kopzorgen. De andere dag willen we het voorleggen, maar ze willen alleen maar voetballen! Hoe simpel kan het leven van een puber zijn? Je moet het gewoon per dag bekijken.

Els Boele, Numansdorp

de twee zusjes tijdens de familiedag in 1997 Geef een kind de vakantie van zijn leven.

7

Breng nóg meer sfeer in huis met jouw zelfgemaakte waxinelichthouder Dit heb je nodig: Glazen pot of een breed glas 1 Waxinelichtje Kleine takjes Alleslijm (doorzichtig) of touw • Zoek buiten kleine takjes. Ook kleine blaadjes zijn leuk! Laat dit een nachtje drogen op of bij de kachel. • Neem een glas of een glazen potje (van groenten o.i.d.). Let op: er moet een waxinelichtje in passen! • Bind of plak de takjes om het glas, dit mag er best een beetje bovenuit steken en laat het geheel goed drogen • Doe het waxinelichtje in het potje. Aansteken en genieten maar!

Colofon Oplage: 7000 stuks Uitgave van: Stichting Europa Kinderhulp December 2014, Alle rechten voorbehouden Algemeen secretariaat: Henk van der Velden Redactie: Marjelle Kooijman, Leon Voskamp en Liesbeth van Keimpema (eindredactie). Kopij en originele foto’s voor de volgende editie inleveren vóór 25 februari 2015 per e-mail of per post: [email protected] Postbus 8087, 4330 EB Middelburg ISSN 1380-4812 www.europakinderhulp.nl RABO NL78RABO0147400627 ING NL-14INGB0000009662 t.n.v. Europa Kinderhulp te Middelburg Vormgeving: Drukkerij Bareman www.bareman.nl

Wist u dat...? ...Europa Kinderhulp ook op Twitter en Facebook actief is? Kijk en volg het laatste nieuws! www.twitter.com/EKHforkids www.facebook.com/europakinderhulp Heeft u dit blad uit? Gooi het niet weg, maar geef het aan uw buren, familieleden of goede vrienden of laat het achter in een wachtkamer.