Nieuws Nieuws
Nieuwsbrief uitgegeven door IBMT
no.1 maart 2009 jaargang 4
Van de redactie Een nieuw jaar, een nieuw thema: positief zaaien doet positief oogsten. Ja, en dit op de meest uiteenlopende manieren en op de meest uiteenlopende gebieden, in de begeleiding van een kind, in het accepteren van de ideeën van de ander. Van dit laatste is Gaudi een heel duidelijk voorbeeld. Tijdens een bezoek aan Barcelona wordt dit heel duidelijk, Gaudi stond voor zijn ideeën, ging ervoor, en heeft ze ook ten uitvoer gebracht. We hebben dan ook een stuk aan hem gewijd, zie: De Moeite Waard (2). We hopen, dat een ieder door hem geïnspireerd wordt, en zich ervan bewust wordt, dat deze creativiteit in een ieder van ons aanwezig is, natuurlijk niet in die vorm, die Gaudi eraan heeft gegeven, nee, ieder op zijn eigen manier, met zijn eigen invulling. Ook aan het thema van dit jaar hebben we weer enige data gekoppeld en wel die, van de Ondernemersdagen. Deze zullen plaats vinden op: 20 maart – 12 juni – 25 september – 20 november. Verder willen we jullie nog attent maken op de data van de Damiaansymposia: 22 april en 25 november. Noteer ze in je agenda en vertel het aan de mensen om je heen! Namens de redactie wensen wij jullie weer veel leesplezier
Inhoudsopgave
Het verhaal achter het verhaal
Van de redactie
pag. 1
Het verhaal achter het verhaal Crisis, kansen, kassa
pag. 1 pag. 2
Redactie op bezoek bij... Fiet
pag. 3
Verder dan onze eigen deur
pag. 4
De moeite waard 1 Sprookje van de dood De moeite waard 2 Groei met ons mee
pag. 6
De moeite waard 3 Gaudi
pag. 7
Kwaliteitszorg Afkortingen Colofon
pag. 9 pag. 9 pag. 9
Een nieuw jaar, een nieuw thema, en wel: “positief zaaien doet positief oogsten”. Een hele uitdaging in een tijd waarin we in de media vooral worden overspoeld met kreten als “de economie komt tot stilstand” en “consumentenvertrouwen op dieptepunt”. Het is zo, we leven in een tijd van economische recessie. Maar wat is recessie? Is dat alleen maar crisis, depressie of afnemende economische groei? Is doemdenken écht de enige optie? Niet dus. Het vraagt om anders denken. Een recessie zit vooral tussen de oren van mensen. Het is heel veel emotie, negatieve emotie. Iedereen heeft de keuze om zich hier wel of niet in mee te laten sleuren. Als ik het woord ‘recessie’ uit elkaar trek, krijg ik ‘re’ en ‘cessie’, met de respectievelijke betekenis ‘opnieuw’ en ‘doorgifte’, ‘overdracht’. Met andere woorden, er moet iets nieuws bedacht en doorgegeven worden. We moeten creatief worden. We leven nu in een tijd dat er nieuw positief zaad
pag. 6
1
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009 kort een heel legertje ondernemers die, wanneer gevraagd wordt hoe ze zelfstandige zijn geworden, antwoorden met: ‘Simpel, ik ben ontslagen.’ Al die Wall Street- en City-bankiers die nog hun hele leven dikke bonussen konden binnenhalen bij een investeringsbank, hefboomfonds of kredietverstrekker, zouden immers nooit de stap naar het ondernemerschap hebben gedaan. Wat ze hadden was immers te mooi om achter te laten. Nu de banden onzacht zijn doorgeknipt voor enkele tienduizenden onder hen, is wat wij nu hebben een groep van hooggekwalificeerde managers met ervaring. En velen onder hen overwegen vandaag een nieuw bedrijf op te richten met hun gouden handdruk. Een beetje zoals het grote aantal internetondernemers van het einde van de jaren negentig die na de afgang van Pets.com en aanverwante sites bedrijven zoals Google, Ebay en Amazon mee groot hebben gemaakt.
gecreëerd dient te worden. Inderdaad, een hele uitdaging. Al surfende over het internet op zoek naar tekst over dit thema kwam ik een artikel tegen uit de belgische krant “de Standard”. Het is al in oktober vorig jaar geschreven door Lorin Parys, voorzitter van een Vlaamse organisatie voor ondernemingscreativiteit. Dit artikel over denken in mogelijkheden past goed binnen onze Marcosvisie. Jo Winkens
Het verhaal achter het verhaal
Beperkingen zetten aan tot creativiteit Een tweede positief effect van wat er vandaag gebeurt, is dat iedereen verplicht wordt alles te herdenken. Beperkingen zetten aan tot creativiteit. Minder geld en minder mensen leiden soms tot meer en betere ideeën. En over die ideeën denken we dubbel zo hard na vooraleer ze te implementeren. Je hebt ook meer beschikbare mensen om mee te werken aan de beginfase van een bedrijf. En zij die in moeilijke tijden het risico nemen om mee een bedrijf uit te bouwen, zijn diegenen die je morgen aan je zij wilt als het beter gaat. Een crisis heeft ook een positief effect op de teamgeest van een ploeg. Samen het hoofd bieden aan een moeilijke uitdaging schept een band.
Crisis, kansen, kassa Het regent banken. Angst regeert. Bedrijven komen op droog zaad te zitten. Burgers beschikken over minder geld. De knip gaat op de geldbeurs. Bedrijfsleiders besparen op budgetten. Elke dag gebeuren er kleine en grote rampen voor spaarders, werknemers en beleggers. De Verenigde Staten zouden al in recessie zijn. En toch beweren sommigen dat het ergste wat er innovatiegewijs kan gebeuren, een snel einde aan de huidige crisis zou zijn. Want crisissen zijn kansen. Om ons op te beuren drie redenen waarom een economische recessie geen voorbode hoeft te zijn van een nationale depressie: we krijgen meer en betere ondernemers, die gemakkelijker het juiste talent vinden om hen te omringen en vernieuwender uit de hoek komen. Nieuw ondernemerschap Eén. Recessies zijn momenten waarop onze economie vervelt, het land zichzelf opnieuw uitvindt en meer ondernemers het licht zien. Dat mechanisme zit vrij simpel in elkaar en wordt het best geïllustreerd door Jack Kennedy. Iemand stelde hem ooit de vraag hoe hij een oorlogsheld was geworden en zijn antwoordde luidde: ‘Simpel, ze hebben mijn boot doen zinken’. Als de crisis nog even duurt, hebben we binnen2
Innovaties Een derde meevaller. In economische crisissen slaan bedrijven en naties aan het innoveren. In het jaar 1990, de start van een wereldwijde recessie, brak het aantal octrooiaanvragen in de Verenigde Staten alle records: 174.711 aanvragen liepen er binnen. Dat waren er 10.000 meer dan in 1989. In 2001, een jaar dat veel economisten ook liever vergeten, gebeurde iets gelijkaardigs. In dat jaar, na het barsten van de dotcom-zeepbel, werden alle vorige records verpulverd: 344.717 octrooien werden toen aangevraagd. Ondernemers hebben meer
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009
tijd en zijn op zoek naar meer geld en zijn daarvoor bereid harder na te denken en met slimmere oplossingen te komen. Zo werd de pc geboren in 1982, midden in een economische achteruitgang, en lanceerde Apple zijn iPod in 2001.
werk. De zigeuners bleven mij ter harte gaan en ik bleef mij afvragen of ik weer met zigeuners wilde gaan werken. Van school uit mocht ik een 9-daagse Avatar-cursus doen om tot een keuze te komen hoe verder te gaan. Ik heb toen gekozen om 20 uur te gaan werken bij Consent. Consent is een begeleidingsorganisatie voor het onderwijs. En ik ging 20 uur bij de SRSR (Stichting Rechtsherstel Sinti en Roma) werken.
Negatieve gevolgen Maar er schuilt ook gevaar in een recessie. Veel ondernemers voelen de nood zich terug te plooien op wat ze kennen en het risico nemen in de koelkast te stoppen. Weinig budgetten zijn zo aanlokkelijk om in te snijden als het innovatiebudget, want daarmee doe je op korte termijn niemand pijn.
Wie de dag plukt als een bloem, oogst het boeket van zijn leven.
Redactie op bezoek bij Fiet De Redactie op bezoek bij Fiet. Hoe ziet je gezinssituatie eruit? Ik ben 10 jaar met René getrouwd en samen hebben we 3 kinderen, Kim, Mathijs en Carina. Ze wonen allemaal zelfstandig. Mijn moeder, bijna 88 jaar, woont in een huisje direct naast ons in Stein. Het jaarthema : ‘positief zaaien doet positief oogsten’ Ik heb 20 jaar in het zigeuneronderwijs gestaan. Vanuit de overheid werd het doelgroepenbeleid in fasen opgedoekt, waarna ik geleidelijk de overstap heb gemaakt naar het reguliere basisonderwijs. In die tijd van afbouwen van het zigeuneronderwijs ben ik via een workshop bij Betty Driessen in Geleen, gegeven door Huub Verlinden en Charlotte Langen, in contact gekomen met de Marcos. Dit sprak me erg aan en ik ben toen ook begonnen met de opleiding. Maar eerst terug naar mijn
3
Op 21 november 2006 werd ik 50 jaar. Op 25 november heb ik mijn feest gehouden. Er werd mij gevraagd om op 22 november bij Consent op gesprek te komen. Heb ik toen niet gedaan. Na het feest ben ik het gesprek aangegaan. Daar bleek dat ik al vanaf augustus dat jaar ontslagen was, terwijl ik gewoon had gewerkt en salaris had ontvangen. Kort en goed, ik was dus ontslagen. Alle kennis en ingangen met de zigeunerwereld, die ik en mijn collega hadden opgebouwd, dreigde verloren te gaan omdat vrijwel niets van onze know-how was vastgelegd. Reden hiervan is dat in de zigeunercultuur weinig aan het papier mag worden toevertrouwd. Om deze know-how niet verloren te laten gaan en gezien het feit dat ik slechts parttime werkte bij SRSR besloot ik een eigen bedrijf te beginnen waarbij ik gebruik zou kunnen maken van mijn ervaring bij de zigeuners, met name de Sinti’s. De gemeente Stein stelde voor om indien ik voor mezelf zou gaan beginnen, zij mij wel de opdrachten wilden geven. Het maken van deze keuze heeft even geduurd, wij vielen toen even in een financieel gat, hetgeen ook merkbaar was binnen onze relatie. We hebben toen de afspraak gemaakt dat ik voor mezelf zou gaan beginnen en ik zou binnen een half jaar minstens 1 opdracht moeten binnenhalen. Toen ben ik in maart 2007 mijn eigen bedrijf gestart met de naam MeCuMa (Mens-Cultuur-Maatschappij). Een cultuurverandering binnen de zigeunerwereld begint bij goed onderwijs. Daarom heb ik me gericht op VVE (Vroeg Voorschoolse Educatie). De leerplicht begint pas bij 5 jaar en het gemiddelde zigeunerkind gaat dan pas naar school en heeft direct een achterstand. VVE begint landelijk pas met 2 jaar en ik wil dat de begeleiding van kind en ouders al met een half jaar begint. Een jong zigeunerkind zit voortdurend op de arm en er wordt alleen maar
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009
tégen gepraat en niet méé gepraat. De voornaamste taak van de moeder is om het kind te leren lopen. Hier wil ik verandering in aanbrengen, ik wil de ontwikkelingsfases van de Sinti kinderen stimuleren en begeleiden. Om dit proces op te starten, is het belangrijk om in ieder geval eerst de oma van het gezin te benaderen en te enthousiasmeren. Een opdracht voor mezelf wás en ís, dat ik niet wil dat mijn werk verloren gaat en daarom ben ik binnen mijn bedrijf begonnen met te zorgen dat de know-how wordt doorgegeven. Ook wil ik dat er altijd een terugkoppeling en rapportage is naar de opdrachtgever. Ik ben enorm gedreven en enthousiast. MeCuMa is een groeiend bedrijf met nu 7 werknemers. Ik houd niet zo van vergaderen en heb hiervoor een andere vorm gezocht. Nu hebben wij eens in de 2 weken een werklunch, waarin we heerlijk eten en tegelijkertijd werkbespreking hebben. Er zijn 5 pilaren waarop mijn visie gestoeld is. De Marcos-visie, de Sinti’s, Rebeca Wilde (in vrijheid leren) en Peter Senge (systeemdenken) en natuurlijk Eliyahu Goldratt (richten op de zwakste schakel, TOC, conflictdiagrammen, ambitieus doel). De tools van Goldratt zijn heel visueel en daarom heel goed bruikbaar bij de Sinti’s, die heel visueel zijn ingesteld. Door de ontwikkelingen binnen mijn bedrijf die het afgelopen jaar in een stroomversnelling zijn gekomen heb ik besloten een coachingstraject te volgen, dit doe ik bij Jes Jansen. Tijdens deze coaching is heel duidelijk geworden dat ik een maatje naast mij nodig heb. Dit heb ik met René, mijn man, uitvoerig besproken tijdens een weekend in Zeeland. Toen is ons duidelijk geworden wat ‘maatje’ voor zowel mij als voor René betekent en van daaruit is FiRe-communicatie (Fiet René communicatie) ontstaan. We hebben daar heel duidelijke afspraken over kunnen maken, waardoor we nog intenser met elkaar verbonden zijn. Sinds kort ben ik ook lid van de Commissie beroeps- en onderwijsontwikkeling van Marcos Training & Opleiding. Hier binnen houden we ons voornamelijk bezig met het op de kaart zetten van de Marcos-visie. Ook ga ik in dit opleidingsjaar als gastdocent binnen het nascholingstraject en deze lessen zullen gericht zijn op FiRe-communicatie binnen de Marcos-visie
Hoe pas je het Marcosprincipe toe in je leven? Alle eerdergenoemde ontwikkelingen hebben natuurlijk ook veel betekenis voor ons privéleven. Als ik me bekwaam voel durf ik mij te laten horen; als dit niet zo is trek ik mij terug. De Marcos-visie heeft ons heel veel gebracht. Thuis heb ik hier altijd over verteld. René snoepte dit dankbaar op, totdat ik vond dat hij zelf maar eens moest gaan proeven. Hij zag in dat niet-gaan een gevaar voor onze relatie zou kunnen betekenen. Vanaf toen is hij meegekomen naar de Ja/Nee weekenden. Toen ons bedrijf groter werd, hebben we weer gesproken over het feit dat ik een maatje nodig heb. Nu komt hij mee naar de woensdaggroep en zo zetten we elke keer stappen op onze weg. Ook onze drie kinderen zijn er bij betrokken. Carina, onze jongste dochter, is het meest besmet in positieve zin. Zij doet enorm veel met de bagage, die ze meegekregen heeft vanuit de Marcos en de TOC. Mathijs, onze zoon, is wat makkelijker aangelegd. Maar hij wordt ermee besmet via onze schoondochter Janneke, die binnen MeCuMa aan alle kanten door ons wordt gekneed. Kim, de oudste dochter, wil alles weten en horen. Zij kwam in eerste instantie alleen snoepen, maar begint nu langzaam aan ook te vertellen. Heb je ook een lijfspreuk? “MeCuMa, FiRe-communicatie, dat doen we samen!!”
Verder dan onze eigen deur
4
Het nieuwe jaar is al volop begonnen en aan de meeste mensen om mij heen te horen is het in volle vaart gestart. Toch is het goed om af en toe even stil te staan bij alles wat zich in het leven aandient. Na het drama in de peuterspeelzaal Dendermonde kwam ik in ‘De Limburger’ het volgende artikel tegen. Daaruit blijkt dat ‘positief zaaien doet positief oogsten’ op verschillende gebieden kan. Als we kijken naar kinderen en de ‘taal van het kind’ kun je trauma’s bij kinderen voorkomen en krijgt een kind meer zelfvertrouwen. • ‘Het trauma van een kind”. Het gaat over de kinderpsycholoog Paulien Kuipers die onderzoek heeft gedaan naar trauma’s bij kinderen.
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
•
•
•
•
De vraag daarbij is: kunnen kinderen ook trauma’s oplopen? “Ja, kleine kinderen kunnen ook trauma’s oplopen” zegt deze psychologe. Lang was men van mening dat ernstige gebeurtenissen niet van invloed zouden zijn op de verdere ontwikkeling van een baby. Dat de beelden die ze voor ogen kregen voor hen betekenisloos waren. “Maar kleine kinderen hebben een volledig bewustzijn. Ze slaan alles op wat ze zien en horen. Hun zintuigen staan wijdopen”, weet Kuipers. Kleine kinderen kunnen dus trauma’s oplopen. Maar wat is een trauma dan precies? “Als mensen hevig schrikken, heeft de schrik uitwerking op het lichaam”, legt Kuipers uit. “Bij zo’n schok ontstaat angst, wordt adrenaline razendsnel aangemaakt of gaat je hart tekeer”. De schok kan ontstaan door een auto-ongeluk, een val van een trap of door een extreme gebeurtenis zoals een geweldsdelict. De reactie van mensen op schrik is dat ze willen vechten of vluchten. Kan dit niet, dan kan een toestand van bevriezen ontstaan. Kuipers geeft een voorbeeld: “In de dierenwereld vecht of vlucht een beest bijvoorbeeld bij een angstig moment. Maar bij sommige dieren ontstaat een toestand van bevriezen. Die gaan dan als dood op de grond liggen. Als het gevaar geweken is geweken maken ze bewegingen om de spanning weg te werken”. Kleine kinderen kunnen niet vluchten of vechten “De schrik moet dan worden verdragen, omdat de baby nergens heen kan. Kleine kinderen houden schrikreacties, ook als het gevaar geweken is. Kleine gebeurtenissen kunnen de hevige angstgevoelens opnieuw oproepen. Als dit zo is, spreekt men van traumatisering”. Aldus Kuipers. Ze staat op en wiegt een denkbeeldige baby. Ze illustreert hoe je als ouder een baby instinctief tot kalmte brengt als het plotseling hard schrikt van onweer buiten. “Je natuurlijke instinct zegt dat je de baby in je armen moet sluiten en ermee moet gaan wiegen. Net als in de dierenwereld is beweging belangrijk en kalmerend na de schrik”. En nog essentiëler is het volgens de kinderpsycholoog om vervolgens ook tekst en uitleg te geven. “Je vertelt wat er zojuist is gebeurd. Wat is onweer? Wat is een lichtflits? Een baby vat de woorden wellicht nog niet in de precieze betekenis, maar slaat die informatie wel op.
maart 2009
•
•
•
•
Een baby is van het prille begin gevoelig voor taal”. Bij extreme gebeurtenissen, zoals rampen of geweld ontbreekt die tekst en uitleg vaak. Wat gebeurt er dan als het wiegen ofwel tekst en uitleg achterwege blijven? “Als een baby geen uitleg heeft gehad en blijft zitten met de schrik, slaat het de beelden zonder enig verband op. De indrukken blijven als losse elementen in het hoofd zitten. Die losse elementen moeten worden ingepast in een voor het kind begrijpelijk verhaal en de gevoelens moeten met dit verhaal in verband worden gebracht. Dan kan het kind de gebeurtenis plaatsen in een groter geheel in zijn biografie” Kinderen die getraumatiseerd raken, veranderen vaak van gedrag. Ze worden minder levenslustig of zijn sneller angstig. Ook kan het voorkomen dat ene kind weigert zelfstandig te eten. Ze kunnen last krijgen van stemmingswisselingen of worden huileriger”, aldus Kuipers Een moeder die struikelt, een kind dat tegen de punt van de tafel oploopt of een beetje onweer. Een kind moet toch tegen een stootje kunnen? “Dat klopt niet helemaal, zegt Kuipers. “Kinderen hebben de veiligheid van een liefdevolle volwassenen nodig om de gebeurtenis uitgelegd te krijgen. Ze maken zelf immers geen onderscheid tussen verschillende gebeurtenissen. Wat verstaan wij onder normale gebeurtenissen? Dat moet je het kind duidelijk maken door tekst en uitleg te geven”. Ze hebben tekst en uitleg nodig. Hoe lastig dat soms ook is en hoe klein ze ook zijn”. Door juist bij traumatische momenten gebruik te maken van het voor het kind begrijpelijke taal zaai je bij het kind begrip en kan dit kind ondanks traumatische situaties zelfvertrouwen oogsten. Maria Vrancken-Mathijssen
5
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009 Gelukkig is het zaadje niet alleen. Er omheen vielen nog tientallen andere zaadjes, waarvan de meeste zich zullen gaan ontwikkelen tot een boom. Maar niet uit al de zaadjes groeit een boom. Soms zit er een zaadje bij dat zich ontwikkelt tot een mooie bloem, die vervolgens geplukt zal worden. En soms is het zaadje slechts onkruid en kan het nooit tot in de hemel reiken.
De moeite waard 1 Het sprookje van de dood Geschreven door Marie-Claire van der Bruggen ISBN 90-7536-268-4, Uitgeverij Eoscentra
Zo groeien uit de tientallen zaadjes uiteindelijk een paar bomen die vredig naast elkaar staan. Waarom ze juist hier bij elkaar zijn komen te vallen weten ze niet en ze vragen het zich evenmin af. Ze hebben echter allemaal eenzelfde doel: Ze willen groeien en naar de hemel reiken. Bomen kunnen niet wegrennen als ze aangevallen worden. Ze kunnen niet hardop spreken en dus ook niet schelden. Ze bezitten geen wapens waarmee ze elkaar pijn zouden kunnen doen. De bomen vormen een groep. De wortels zitten diep in de grond. Ze zijn nog niet zo oud, maar anderhalf jaar heeft ze wortels gegeven, waardoor ze nu nog maar moeilijk te verwijderen zijn. Bladeren ritselen zacht met elkaar. Langzaam groeien de takken in elkaar om samen het bos te vormen.
De schrijfster hoopt met dit boek mensen te inspireren zich weer te gaan herinneren wie ze werkelijk zijn en waar ze eigenlijk vandaan komen en dat ze meer zijn dan alleen maar een lichaam. Het SPROOKJE VAN DE DOOD is een inspirerend verhaal over een Zieltje dat voor de allereerste keer de reis naar de Aarde gaat maken. Wat gaat daar allemaal aan vooraf en hoe is het voor een ziel om in een mensenlichaam geboren te worden. Hoe wordt een leven op Aarde ervaren door de ogen van een ziel, en tenslotte: hoe ervaart een ziel het sterven, ofwel de terugkeer naar Huis. Dit alles wordt op een leuke en eenvoudige manier verteld. Je wordt door het Zieltje meegenomen op haar grote avontuur. Het is een wonderbaarlijke reis die je misschien opnieuw laat ontdekken wie je werkelijk bent en waar je eigenlijk vandaan komt. Het is een boekje, dat je in één adem uitleest en het daarna weer terugpakt om bepaalde stukjes nog eens te herlezen, alleen het lezen al roept herinneringen op!
In het bos wordt het licht ontnomen door enorme takken. Daarom is het voor kleine bomen moeilijk om nog te overleven in het grote bos. Gelukkig is er naast het bos nog meer dan genoeg ruimte om te groeien. Ook voor de jongere wortels is er ruimte om te groeien en uit te dijen. Zo kan het bos een oerbos worden, waar iedere boom een mooi plaats krijgt.
De moeite waard 2 Groei met ons mee Een zaadje zweeft door de lucht. Het wordt gedragen door de wind en zal uiteindelijk ergens neervallen. Eenmaal gevallen kan het groeien en zich ontwikkelen tot iets groots. Het word misschien wel een boom ....... Die boom zal groeien en reiken naar de hemel.
Schrijver onbekend
6
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009
De moeite waard 3 GAUDI
7
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009
8
IBMT Nieuwsbrief 1 - jaargang 4
maart 2009
Kwaliteitszorg Tijdens het speuren naar onderzoeken en artikelen over kwaliteitszorg en veranderen, gesprekken hierover etc. kwam ik het boekje tegen: “Alice in Organisatieland”, afgeleid van de titel van het boek: “Alice in Wonderland”. In dit boek wordt op een speelse manier ‘het systeem onder het systeem’ bloot gelegd: de ongeschreven regels in de organisatie die vervolgens betekenis krijgen tijdens de ontdekkingstocht van Alice. In het voorwoord staat het volgende: “Dit boekje is geschreven voor jou omdat je deelneemt aan organisaties: je werkomgeving, je gezin, je familie, een vereniging, enzovoort. Je hebt je vast al vaak afgevraagd waarom organisaties als karren zijn met een paard aan drie kanten, met bestuurders op de bok en met monteurs die het wiel vervangen als er gereden moet worden. Misschien ben je manager en zoek je naar grip op je organisatie. Misschien ben je werknemer en voel je hoe je passie voor je werk ertoe leidt dat je vecht tegen ‘de organisatie’. Of erger: dat langzaam je passie voor je werk verdwijnt. Of misschien zit je in een politieke omgeving en merk je dat sommigen sneller vooruitkomen dan jij terwijl jij wellicht beter presteert (en iedereen weet dat). Dit boekje is voor jou als jij je regelmatig verbaast over je eigen gedrag en dat van anderen. Of als je weer wilt leren je te verbazen, je te verwonderen. Want is verwonderen niet eigenlijk de mooiste start om te leren? Door de ogen van Alice zul je opnieuw door je eigen organisatie heen kunnen lopen en via de ongeschreven regels andere dingen zien dan je totnogtoe zag en zul je vooral gaan snappen wat je ook eigenlijk altijd al wist”. ‘Alice in Organisatieland’, door Dr. Johan Boudewijns, ISBN 978 90 810641 2 5
Wat je zaait voor een ander, komt altijd terug, je zaait dus voor jezelf.
Afkortingen IBMT : Internationale Beroepsvereniging van Marcos Therapeuten LinkedIn : LinkedIn is ’s werelds grootste en snelst groeiende professionele netwerk met meer dan 35 miljoen leden. LinkedIn helpt jou met het uitwisselen van kennis, ideeen en mogelijkheden met vertrouwde contacten. MeCuMa : Mens, Cultuur, Maatschappij FiRe-com : Fiet Rene Commucatie SRSR : Stichting Rechtsherstel Sinti en Roma VVE : Vroeg Voorschoolse Educatie
Mirjam Jacobs
Colofon Nieuwsbrief nr.1, jaargang 4 Kwartaalblad van de Internationale Beroepsvereniging van Marcos-therapeuten Sluitingsdatum voor inlevering kopij: 20 mei 2009
Redactie: Vormgeving: e-mail: 9
Mirjam Jacobs, Fiet Muris, Maria Vrancken, Jo Winkens Jacobs Vormgeving
[email protected]
