NR 2 juli fotograaf Enno van Waardenberg

fotograaf

Enno van Waardenberg

NR 2 juli 2012

stoere meiden in de ring Rotterdam marathon: koud, maar gezellig Roparun voor het eerst ook uit Hamburg Baancompetitie van start Wederom successen op nationale kampioenschappen voor junioren

Inhoudsopgave Kort nieuws Passie voor kunst: Ben Carlier Trainers A- en B-junioren Column Pim Bijl Two Oceans Marathon Cape Town Vrijwillgers gezocht Oudste clubrecords onder de loep Medisch nieuws

VOORWOORD 4 10 14 14 16 22 20 31

Sport is de belangrijkste bijzaak in het leven. Kees Jansma Wij zitten midden, althans dat wordt op de radio beweerd, in een sportzomer. Van die zomer heb ik op het moment van schrijven nog weinig meegekregen en, om eerlijk te zijn, van dat sporten ook nog niet zoveel… (inderdaad iets met een bal, Denemarken, Duitsland, Portugal…) Aan de uitpuilende parkeerplaats, de bezetting van de kantine, de hoeveelheid lege waterflesjes en de verhitte koppen te zien, is de sportzomer op het Langepad wel degelijk aangebroken. Marathon, Ekiden, Maasstadloop voor afstandvreters en (competitie)wedstrijden voor de baanatleten voor actieve sportbeoefening; EK, Wimbledon, Tour de France en Olympische Spelen voor het passieve sportplezier. Dat wil zeggen, passief voor 1372 PAC-leden, actief voor 2 van hen: Ingmar Vos op de tienkamp en Ignisious Gaisah op het verspringen. De een in een oranje shirt, de ander in het rood, geel en groen. Twee verschillende mannen met dezelfde maling aan het adagio ‘meedoen is belangrijker dan winnen’? Ech nie!

Stoere meiden in de ring

8

Op bestuurlijk vlak slaat tijdens de zomer ook veelal de passiviteit toe. Voor de zomer nog gauw een aantal zaken op het bordje van wat gemeentelijke diensten schuiven en vervolgens heerlijk onderuit gezakt op reacties wachten: passief sportplezier, inderdaad. Na de zomer ziet het leven er ineens totaal anders uit: op de baan zijn de ganzen verdwenen, maar dwarrelen de eerste blaadjes alweer de spekgladde baan op. Een select groepje atleten bereidt zich voor op de competitiefinales, waarin ieder van de leeftijdscategorieën binnen de baanatletiek vertegenwoordigd lijkt te zijn (een unicum!) Wegatleten gaan op zoek naar lange broeken, waterdichte jacks en warme dranken. Bestuurlijk gaan we ons dan buigen over het beheer van het complex en een aantal gemeentelijke en regionale initiatieven, waarvan wij verwachten dat de jarenlange passiviteit nu actief wordt opgepakt. Mijnheer Jansma, sport is inderdaad bijzaak in het leven.

Verslag NK-junioren

15

Marathon Rotterdam

16

Mark Prein

Roparun 27

PAC & ‘t NIEUWS

3

Uitreiking Bekers voorjaarsvergadering Stans Brehmbokaal voor Bryan Vervoorn De Stans Brehmbokaal is een aanmoedigingspijs voor AB-junioren. Dit jaar werd de bokaal uitgereikt aan Bryan Vervoorn. Bryan bezoekt zijn trainingen trouw en toont een enorme inzet. Hij vertegenwoordigde PAC in Tuzla op het hem onbekende onderdeel kogelslingeren. Hij geeft training aan de pupillen van PAC. Hij ontving bloemen en een cadeaubon van bestuurslid Rob Koster.

Jacqueline Goormachtigh wisseltrofee voor Bart Bosch De Jacqueline Goormachtigh wisseltrofee ging dit jaar naar Bart Bosch. Bart is op de C-spelen twee keer tweede geworden (sprint en horden) en werd op de C-spelen indoor tweede met horden en derde met sprint. Met zijn competitieploeg werd hij tweede van Nederland en met zijn estafetteteam liep hij een nationaal record op de 4 x 100 m. Bart ontving de trofee, de bloemen en een cadeaubon uit handen van Jacqueline.

Kleren Met mijn man wandel ik op een zaterdagmorgen in de stad. Het is mooi weer en druk, dus laveren tussen de kinderwagens en tegenliggers. Een man valt me op, ik zie iets bekends aan hem, maar ik kan hem niet plaatsen. Hij vangt mijn blik, de zijne blijft hangen en hij kijkt mij vragend aan. Dan weet ik wie het is. ‘Aah, Hans, hoi. Ook lekker aan het winkelen?’ Dan valt het kwartje bij hem ook. ‘Oh, Ria. Ja natuurlijk. Sorry hoor, ik herkende je niet met kleren aan.’ We lopen door. Even stilte, dan zegt mijn man: ‘Ehh, met kleren aan?’…‘Ja. ik ken hem van hardlopen.’

A.G. van Schrevendijk... van Pro Patria Onlangs ontving PAC-trainer Ron van der Steenhoven uit handen van een oude dame in Maasdam enkele medailles en een fotoalbumpje met oude atletiekfoto’s. Die waren vroeger in het bezit van haar vader, A.G. van Schrevendijk, oud lid van Pro Patria. De man is al allang overleden. Het fotoalbum is uit de jaren dertig van de vorige eeuw! Het is mooi materiaal met oude atletiekfoto’s en enkele krantenknipsels. Dit is een mooie aanvulling op de geschiedenis van PAC.

Bron: Ria de Jong, NRC, [email protected]

4

juni 2012

Wie zijn al die vrijwilligers?

De Ekidencommissie In deze rubriek maakt u kennis met vrijwilligers die zich inzetten voor onze vereniging. Wie zijn die mensen en wat doen zij? Wij stellen aan u voor de leden van de Ekidencommissie: Remko Peeters, Leo van der Nat, Wilco Hoogendoorn, Heico Kerkmeester en Jocelyn Bolluijt. Zij worden ondersteund door de doorgewinterde Wim Kloos en Henk Oele. Behalve voor Remko, is het voor de leden van de commissie de eerste keer dat zij de Ekiden organiseren. Zij staan, na het vertrek van Conny Lie-a-Lien, Mieke Louwman en Arjenne Bastiaansen, voor de zware taak om het succes van de jaarlijkse Ekiden voort te zetten. De Rotterdam Ekiden is een Japanse estafetteloop op en rond de atletiekbaan van PAC. Zes personen vormen samen een team, waarbij elk teamlid een eigen afstand loopt (5 km - 10 km - 5 km - 10 km - 5 km - 7,195 km). In totaal wordt er dus 42,195 km afgelegd, een hele marathon. Remko, Leo, Wilco en Heico trainen bij Marius van Zanten. Jocelyn, trainde de laatste maanden in diverse groepen, onder andere bij Marjan Bovill, Ineke Scheepbouwer en Gerard Jan de Ruiter. We wensen de commissie veel succes bij de organisatie van de Ekiden.

Verkiezing leden hoofdbestuur Mark Prein is tijdens de algemene ledenvergadering van 26 maart 2012 met algemene stemmen door de leden verkozen tot voorzitter van PAC. Els Verkerk is afgetreden als secretaris en bestuurslid PR en communicatie. Het bestuur dankte haar voor haar inzet met bloemen en een cadeaubon. Haar plaats werd ingenomen door Martin Blok, die met algemene stemmen werd gekozen tot de nieuwe secre-

PAC & ‘t NIEUWS

taris en bestuurslid PR en communicatie. Hans van Zwienen trad af als penningmeester van PAC. Ook hij werd met bloemen en een cadeaubon bedankt voor zijn inzet. Hans doneerde zijn cadeaubon aan de jeugdatletiek van PAC. De functie van penningmeester is nu vacant. Het bestuur roept de leden op om naar een geschikte kandidaat uit te kijken.

5

Tienkamp, Hypomeeting, Gotzis 26 en 27 mei 2012 Een aantal jaren geleden emigreerde oud-clubgenote en trainster Irina Fischer Baling met haar gezin naar Wolfurt in Oostenrijk, vlakbij de Bodensee. We hebben het contact gehouden en hebben bijna ieder jaar wel een vakantie gecombineerd met een bezoek aan de familie. BAAN | Wolfurt ligt maar 30 km van Gotzis, bekend van de jaarlijkse grote internationale tienkamp. Irina is ook trainster van de club in Gotzis. Een wens van ons was deze tienkamp eens bij te wonen. Dit jaar hebben we onze vakantie zo gepland, dat we naar de tienkamp konden gaan. We hebben een geweldige wedstrijd gezien. Een sterk bezet veld met onder andere Jessica Ennis, Roman Seberle, onze eigen topper Eelco Sintnicolaas, clubgenoot Ingmar Vos en de twee Nederlandse dames Dafne Schippers en Nadine Broersen. De vader van Eelco, Peter Sintnicolaas is ook een oud PAC-er, vooral bekend van het polsstokhoogspringen. De hele familie en fanclub waren aanwezig, een leuk weerzien voor Han. Hij heeft direct een shirt van de fanclub aangeschaft.

het gunstige weer, de goede temperatuur en weinig wind. Winnaar bij de mannen werd Hans van Alphen uit België, op 13 punten gevolgd door zijn trainingsmaatje Peter Sintnicolaas. Ingmar Vos werd zesde op een aantal van 26 deelnemers bij de mannen. Bij de vrouwen won de Engelse Jessica Ennis. Dafne Schippers werd zevende en Nadine Broerse tiende bij een totaal aantal deelneemsters van 28. Alle vier deelnemende vaderlandse atleten hebben zich hiermee geplaatst voor Londen!! Voor atletiekliefhebbers met bijzondere interesse voor de meerkamp is deze wedstrijd een unieke belevenis.

Jeanet en Han Ruigrok

Brons op WK indoor voor Valerie

De Tienkamp is een groots evenement, 14.000 bezoekers over twee dagen en beide dagen live-verslag op radio en TV door de ORF. Ondanks de grote aantallen bezoekers is de sfeer gemoedelijk. Er is één zittribune en voor de rest zitten en staan de bezoekers direct rond de baan op het gras. Er zijn deskundige en enthousiaste speakers. De omstandigheden en de sfeer daar zijn kennelijk al 35 jaar een garantie voor maximaal haalbare prestaties. Deze meeting was voor de deelnemers ook belangrijk als kwalificatie voor de Olympische Spelen. Alle vier de Nederlandse deelnemers zijn daar in geslaagd. Eelco Sintnicolaas zelfs met een Nederlands record. Ingmar Vos deed het ook prima met een persoonlijk record en twee persoonlijke records op hoog en discus. Het werd een meeting met vele persoonlijke records, mogelijk mede door

6

Tijdens het WK indoor voor masters dat van 3 tot 8 april 2012 in Jyväskylä in Finland werd gehouden, heeft Valérie Klostermann (V45) een bronzen medaille behaald op de 200 meter met een tijd van 27.80 sec. In de halve finale liep zij 27.70 sec. In de finale 60 meter is zij vierde geworden.

juni 2012

Column Pim Bijl

Boven een barbecue Shirtje aan, kort broekje aan, hardloopschoenen aan. Niet hoeven na te denken over de hoeveelheid lagen, handschoenen, of een regenjack. Geen gedoe. Het is zomer en het is heet. Snikheet.

Er is niets lekkerder dan lopen in de zomer, het koude biertje na het lopen in de zomer buiten beschouwing gelaten. Ideaal is het lopen onder hete omstandigheden echter niet. Toptijden in de hitte zijn zeldzaam. Weinig zuurstof in de lucht en al snel een hoge hartslag. Onmisbaar bij wedstrijden in de zomer zijn de drankposten. Het bijzondere aan de drankpost in een wedstrijd is, dat het volgens mij een positief effect op de eindtijd heeft. Zodra je het kraampje ziet, kan je maar aan één ding denken: vocht. Je loopt richting de post zonder de pijn in de benen te voelen. Je pakt het bekertje aan, neemt twee kleine slokken en de overgebleven inhoud gooi je over hoofd en nek. Zonder elke stap bewust te ervaren, ben je ongemerkt alweer tweehonderdvijftig meter verder. Vaak in een sneller tempo dan voorheen. Het halve kilometertje na de drankpost gaat ook lekker. De verfrissing zorgt voor een mentale opkikker. Ik herinner mij de Arkevaartloop in 2008. Vrijwel ongetraind stond ik aan de start van een 10 kilometer. Het was heet. Snikheet. Al na twee kilo-

PAC & ‘t NIEUWS

meter hapte ik in hoog tempo naar adem, lag mijn tong droog in de mond en gaf mijn hoofd mij het gevoel dat ik boven een barbecue hing. Het werd ineens erg aantrekkelijk om een duik te nemen in de sloten aan weerszijden van het weggetje. Ik kon de verleiding weerstaan en probeerde mijn tempo vast te houden. Ik liep al een tijdje verscholen achter de ruggen van lopers die ik normaal gesproken al lang mijn rug zou hebben laten zien. Ik had het lastig, hing aan het elastiek; moest mij, om niet te lossen, keer op keer vastbijten in de hielen van de loper voor mij. Even ging ik opzij om te zien hoe lang deze weg in hemelsnaam nog rechtdoor zou lopen. Een sprankje hoop: in de verte zag ik de drankpost!

greep naar het bekertje in het voorbijlopen, maar de dame in kwestie hield het bekertje te stevig vast: het viel op de grond. Ik keek achterom: de drankpost gemist. Foeterend liep ik door. Omkeren, dat doe je bij een wedstrijd niet. De moed zakte mij in de schoenen. Ik was nauwelijks over de helft. Het was verdomme dertig graden en ik lag niet aan het strand: ik liep door de polders in Arkevaart. Waarom, vroeg ik mij af. Niet veel later moest ik uit het groepje lossen. Mentaal gebroken. Pim Bijl

Omdat ik de achterste in het groepje was, zouden er al een aantal bekertjes vergeven zijn, daar was ik mij van bewust. Toch stonden er voldoende mensen klaar om mij van verkoeling te voorzien. De eerste bekertjes werden aangegeven en aan het einde van de rij zou ik mijn verlossing te pakken krijgen. Ik stak mijn hand uit,

7

Stoere meiden in de ring JEUGD | Steeds meer meisjes bij PAC blijken talent te hebben voor de werpnummers. Op de trainingen bij trainster Jacqueline van Daalen - Goormachtigh ontwikkelen zich vooral drie talenten, Roos de Klerk, Lisette van der Kolk en Leideke Weller. Roos richt zich op kogelstoten, discus en speerwerpen. Leideke en Lisette zijn beide goede kogelslingeraars. Lisette specialiseert zich verder vooral op discus en Leideke op kogelstoten. Daarnaast trainen enkele veelbelovende meisjes D-junioren bij Vanessa Noordergaaf en Ron van der Steenhoven. Zij specialiseren zich nog niet. Even een kennismaking en een fotosessie met deze stoere meiden, die slingerkogels hanteren, met kogels stoten en werpen met speren en discussen.

Lisette van der Kolk (MJB1) Lisette haar persoonlijke records zijn op kogel:11,58 m en op discus 34,47 m. Lisette kreeg regiotraining bij Jacqueline. Zij maakte vorig jaar de overstap van Ilion naar PAC. Discus is haar favoriete onderdeel en speerwerpen is haar minst favoriete werponderdeel. Kogelstoten en kogelslingeren vindt zij ook leuk om te doen en zorgen voor afwisseling in de training of de wedstrijd. Vorig jaar vestigde Lisette met kogelslingeren een clubrecord (25,18 m) bij de meisjes C-junioren. Het is opmerkelijk als een jong meisje dit lastige onderdeel weet te beheersen.

Leideke Weller (MJC2) Leideke werd dit jaar in haar categorie officieus Nederlands kampioene kogelstoten tijdens de C-spelen indoor. Met kogel staat zij vierde op de indoor seizoenranglijst 2012 en zesde op de outdoor seizoenranglijst 2012. Zij heeft ook het clubrecord kogelslingeren bij de meisjes junioren C op haar naam. Leideke doet vaak mee aan wedstrijden van B-junioren om zich met oudere meisjes te meten. Zij vindt polsstok ook leuk en wil nog zo veel mogelijk onderdelen proberen. Maar haar voorkeur gaat

8

uiteraard uit naar de werpnummers met kogel als specialisatie. Vraag aan Leideke: ‘En hoe zit dat met dat record kogelslingeren?’ Leideke: ‘Na mijn eerste worp wist ik zeker dat ik hier ook nog wel mee door zou willen gaan. Het geeft echt een kick om zo’n kogel met zoveel vaart de ring uit te slingeren.’

Lisette over kogelslingeren: ‘Tijdens een wedstrijd in Boskoop begin mei deed ik mee aan een wedstrijd kogelslingeren en slingerde de kogel naar 27,70 m. Na afloop kreeg ik een aanbod van Manfred Sahner (trainer van de Atletiekunie) om een keer per week bij hem te komen trainen. Dit aanbod heb ik in overleg met Jacqueline aangenomen en nu train ik sinds eind mei een keer in de week in Leiden op het kogelslingeren.’

juni 2012

Danique Bosman (MJC1) Danique werd zesde met kogel bij de C-spelen indoor dit jaar. Ook bij de laatste CD-competitie ging het erg goed. Toen behaalde zij zowel met kogel (10,22 m) als met discus (19,46 m) een nieuw pr. Danique vindt ook alles nog leuk. Naast kogel vindt zij het ook wel leuk om speer te werpen of te lopen. Vraag aan Danique: ‘Wat vind je leuker, hardlopen of kogel?’ Danique: ‘Haha, ik weet niet wat ik leuker vind. Kogel is natuurlijk leuk als je telkens weer verder komt, maar hardlopen, dat begin ik ook steeds leuker te vinden.’

Inas Chahid (MJD1) Inas Chahid is nu een anderhalf jaar bij PAC. Zij werd achtste bij kogel op de D-spelen indoor. Haar persoonlijk record op kogelstoten is 9,37 m, maar daar wil zij zich in verbeteren. Daarnaast traint zij ook graag de loopnummers bij de MILA-groep en het hoogspringen. Vraag aan Inas: ‘Wat vind je nog meer leuk om te doen bij PAC?’ Inas: ‘Gewoon gezellig trainen met de hele groep en veel plezier hebben en dat iedereen gezond naar huis gaat!’

Jenna Vervoorn (MJC1) Jenna is nu 14 jaar en heeft als eerste jaars bij de C-meisjes in haar competitiewedstrijd met speer al 30,94 m geworpen. Ze begon op haar zesde bij de mini’s. Naast karate, judo en zwemmen leek het haar leuk om ook aan buitensport te doen. Jenna is nog een allrounder en doet ook graag mee aan de meerkamp. Dan komen de werpnummers goed van pas. Dit jaar is zij voor speerwerpen, kogel en discus geselecteerd. Zij doet specialisatietraining op de dinsdag voor speerwerpen bij Ron en voor kogel en discus bij Vanessa. Begin juli doet Jenna mee aan de meerkamp in Lisse en daar verheugt zij zich al op. Speerwerpen is een onderdeel van de meerkamp.

Roos de Klerk (MJA1) Roos de Klerk is sinds december vorig jaar lid van PAC, maar traint al sinds vorig jaar augustus bij Jacqueline. Zij werd dit jaar tweede met kogelstoten op het NK indoor. Tijdens de eerste competitiewedstrijd van het buitenseizoen behaalde zij eerste plaatsen bij het kogelstoten (12,09 m) en bij het speerwerpen (37,16 m). Met speerwerpen heeft ze het clubrecord bij de meisjes A en bij de vrouwen senioren en prijkt zij bovenaan op de bestenlijst aller tijden van PAC. Met discuswerpen en kogelstoten staat zij in de top tien van de bestenlijst aller tijden van PAC. Roos wil door gaan met alle drie de onderdelen en proberen om er alles uit te halen wat erin zit. Vraag aan Roos: ‘Wat vind je zelf het leukste om te doen?’ Roos:‘Eerlijk gezegd kan ik niet kiezen. Ik probeer alles zoveel mogelijk te doen en ik vind alle drie de onderdelen superleuk om te doen.’

PAC & ‘t NIEUWS

Vraag aan Jenna: ‘Heb je speer altijd wel leuk gevonden?’Jenna: ‘Nee, in het begin eigenlijk helemaal niet, want toen wilde ik alleen maar lopen. Nu denk ik daar anders over. Ik vind de werponderdelen nu even leuk als de looponderdelen.’

Enid en Hilmar Duut (MJD2) De tweeling Enid en Hilmar Duut is 13 jaar. De zussen zijn nu bijna twee jaar lid van PAC. Bij de D-spelen van vorig jaar werd Enid tweede met discus en Hilmar tweede op kogel. Tijdens de onderlinge indoorkampioenschappen van PAC 2012 werd Enid bij het kogelstoten eerste met 11,37 m en Hilmar tweede met 10,63 m. Zij ontlopen elkaar met hun pr’s niet veel. Op de nationale ranglijst meisjes junioren D staan Hilmar en Enid met kogelstoten indoor vijfde en zevende en met outdoor vijfde en zesde. Met discus staat Enid nu met 30,65 m eerste op de nationale seizoenranglijst 2012 en vierde op de ranglijst aller tijden van PAC.

Enid: ‘Discus vind het allerleukste! Dat kan ik ook goed, bij de laatste wedstrijd heb ik 30,65 m gegooid! Ik vind de werponderdelen sowieso erg leuk, ook de trainingen van Vanessa! Je kunt je kracht goed gebruiken en, omdat ik vroeger veel geturnd heb, heb ik best veel kracht in mijn bovenlijf en kan ik ver werpen.’ Hilmar: ‘Kogel is mijn favoriet, omdat ik er heel veel power in kan leggen. Als je boos op iemand bent, kan ik daarmee mijn woede ‘eruit gooien’. En het is leuk dat je bij elke wedstrijd kan proberen je pr weer te verbeteren! Discus vind ik ook leuk, maar de techniek vind ik wat ingewikkelder.’

Vraag aan Enid en Hilmar: ‘Wat vinden jullie leuk aan kogel en discus?’

Tekst en foto’s: Enno van Waardenberg

9

In deze rubriek gaan wij op zoek naar de kunstenaars binnen onze vereniging. Een atleet of atlete met passie voor zijn of haar sport en een passie voor kunst, met name handvaardigheid, mag daarover vertellen. Want, wat doet een PAC-lid als-ie niet hardloopt? Wat voor leven is er naast PAC?

Ben Carlier heeft passie voor hardlopen en voor keramiek PASSIE VOOR KUNST | Ben

Carlier is al 35 jaar lid van onze vereniging. Ben begon in 1977 in de toenmalige trimgroep bij trainer Fred Moerman en trainde vervolgens bij Jaap Kuipers, Han Ruigrok, Aad Meijer en nogmaals bij Fred Moerman. Tegenwoordig traint Ben alleen op nog dinsdagochtend bij Alex Werff. Ben is nog steeds een enthousiast beoefenaar van het hardlopen. Als gepensioneerd huisarts besteedt hij nu ook veel tijd aan zijn andere passie, het werken met keramiek. Hoe kwam je bij PAC terecht? ‘Destijds deed ik aan veteranenhockey maar tijdens de winterstop kwam er niets terecht van een hardlooptraining. Ik liep dus te weinig en wegens nekklachten kwam ik in contact met Fred Moerman, die toen al fysiotherapeut en trainer was. Hij adviseerde mij te gaan hardlopen bij PAC, want alleen de behandelingen waren niet genoeg. Het advies van Fred werd dus opgevolgd.’ Je werkt met keramiek maar je maakt geen potten of schalen, dus je bent eigenlijk geen pottenbakker? ‘Nee, ik vind mijzelf geen pottenbakker. Noem mij eerder keramist of keramisch vormgever. Ik maak

10

juni 2012

graag figuren die strak en recht van vorm zijn. Dat komt ook door mijn interesse voor architectuur, dus ik voel mij daardoor geïnspireerd. Altijd was ik al geboeid door grote gebouwen, dus eigenlijk had ik ook wel architect willen worden. Ik maak eerst altijd een schets van wat ik in mijn hoofd heb en wat ik wil maken. Uiteraard heb je dat ook met pottenbakken, maar dat maak je dan aan de draaitafel en daar werk ik niet mee. Er is dus wel een verschil met het maken van potten en schalen. Dat vormt zich namelijk onder je handen, terwijl je er mee bezig bent.’ Geef eens een beschrijving over jouw werk met keramiek. ‘Voor dit werk wordt andere klei gebruikt dan bij het pottenbakken. Bij het pottenbakken wordt door het gebruik van een ander soort klei en door het draaien het ontwerp vanzelf glad. Ik gebruik voor mijn ontwerpen (gemalen) korrels gebakken klei, waardoor je meer stevigheid krijgt in het eindresultaat. Draaiers kunnen deze klei niet gebruiken, omdat tijdens het draaien met de draaischijf je handen kapot zouden kunnen gaan. Ik maak mijn voorwerpen niet glad. Daarbij gebruik ik vaak speciale structuren, bijvoorbeeld een stuk linnen, waarvan de afdruk op de klei komt en waardoor een bepaald effect ontstaat. Als het object klaar is, bedenk ik de kleuren en of ik het ga glazuren, of ruw wil laten. Vervolgens volgt het bakken.’ Vertel eens over jouw passie en interesse voor architectuur en over de invloed bij het maken van je voorwerpen. ‘Ik kan zo gepassioneerd raken van bijzondere gebouwen. Ik heb wel eens een concertgebouw gemaakt. Maar ik maak ook graag een soort tempels, kerken of torenachtige voorwerpen, of ranke figuren. Laats ben ik in Armenië geweest. Daar zijn de gebouwen zo mooi en interessant, omdat de Armeniërs een eigen cultuur hebben. Je raakt er door geboeid.’ Voel je bij de atletiek ook een passie? ‘Toen ik met hardlopen begon had ik een aantal redenen. Het is inspannend, maar ook ontspannend voor je lijf. Je houdt er altijd een fit gevoel

PAC & ‘t NIEUWS

aan over. Het verbetert je longinhoud. Ik ben huisarts geweest, dus ik besefte destijds zelf maar al te goed de noodzaak van sporten.’ Wat betekent het werken met keramiek voor jou? ‘Toen ik begon met een cursus keramiek, was ik meteen enthousiast. Het voelde geweldig om zelf iets te kunnen maken. Het is zo boeiend om te doen en als het resultaat is zoals je het in je hoofd had, dan geeft dat een geweldig gevoel. Het is ook een grote uitdaging voor mij, want ik maak niet iets wat makkelijk is. Want als het moeilijk is en ik krijg het toch voor elkaar, dan geeft dat de meeste voldoening.’ Wat betekent atletiek als sport voor jou? ‘Het is geweldig om te merken dat, ondanks dat je het in het begin moeilijk hebt, je prestaties met stug volhouden vooruit gaan, evenals bij het werken met klei. Het hardlopen is sinds dat ik naar een wedstrijdgroep ging (in de jaren tachtig) en aan wedstrijden ging meedoen een uitdaging voor mij. Je moet je dan ook met maximale inzet geven. En, al ben ik dan geen kampioen, lopen wil ik wel blijven doen.’ Wat vind jij zelf het beste wat je van keramiek hebt gemaakt? ‘Daar heb ik alleen nog een foto van. Die zijn al weggegeven aan bekenden, of verkocht, of ze zijn gebruikt voor speciale gelegenheden. Maar thuis in mijn atelier of bij mij in de huiskamer heb ik nog wel enkele favorieten hoor, zoals sprookjesachtige figuren. Zo laat ik mij ook graag inspireren door mijn kleinkinderen. Daardoor maak ik ook veel fantasiefiguren. En de verhalen van de schrijver Tolkien zijn bij mij ook wel van invloed.’ Wat vind jij bij PAC het mooist? ‘Dat iedereen gewoon zichzelf kan zijn. PAC voelt ook een beetje als mijn familie.’

Tekst en foto’s: Enno van Waardenberg

11

Een heroïsche marathon en de metatarsal In 1986 was ik een van de ongeveer honderd deelnemers aan de Dervock-marathon. Dervock, een klein dorpje in het Noord-Ierse graafschap (county) Antrim, is de geboorteplaats van Kenneth McArthur, een atleet die in 1900 naar Zuid-Afrika emigreerde en in 1912 de Olympische marathon in Stockholm op zijn naam bracht. De start was dan ook voor zijn geboortehuis. Een achternicht van McArthur loste het startschot. Nostalgie kan de Noord-Ieren niet ontzegd worden. WEG | Honderd deelnemers is wat veel gezegd, ruim de helft van de ‘so called athletes’ waren deelnemers voor de halve marathon en de 10 kilometer. Zo’n kleine marathon heeft wel zijn charme: met zijn allen aan de startlijn en niet, zoals bij de massale marathons, achter hekken, als schapen die op hun beurt staan te wachten om geschoren te worden. Een jaar eerder had ik deze marathon al een keer gelopen, als ik mij niet vergis binnen de 3 uur, dus ik wist wat mij de wachten stond: een eenzame marathon met veel lange stukken, ‘miles and miles’, waar je volledig alleen het asfalt onder de voeten ziet verdwijnen en koeien en schapen je meewarig aankijken. McArthur won de marathon van Stockholm in 2:36.54 uur. Voor de goede orde: de marathon was 40,2 km (25 mijl) lang. Toentertijd varieerde de afstand van de marathon tussen de 40 en de 42,75 kilometer of tussen de 24,85 en de 26,56 mijl. In 1921 stelde de IAAF de marathon uiteindelijk op 26 mijl en 385 yards, oftewel 42,195 km.

op acceleratie, maar op een race-incident. Gitsham en McArthur lopen lange tijd samen. Als Gitsham stopt voor een slok water, waarbij hij ervan overtuigd is dat zijn teamgenoot, zoals afgesproken, ook zal stoppen, gaat McArthur er vandoor. Bij zijn aankomst, klaagde Gitsham bitter: ‘hij (McArthur) zou op mij wachten’. MacArthur antwoordde: ‘Ik was hier om te winnen of te sterven, het water interesseert me niet.’ Gerard Nijboer haalde een soortgelijke truc uit tijdens de Europese kampioenschappen in Athene in 1982. Bij een van de laatste drankposten greep Nijboer expres naast zijn drinkflesje, demarreerde en liet de Belg Armand Parmetier in zijn kielzog. McArthur werd geboren in 1882 en was postbode van beroep. De post werd op een paard bezorgd. Echter Kenneth koos ervoor om de post (hard)lopend rond te brengen; hetgeen zijn basis werd voor de atletiek. In Zuid-Afrika werd hij in 1906 politieagent en liep hij uitein-

delijk zes marathons, waarvan de Olympische marathon zijn laatste zou zijn. Alle zes marathons werden door McArthur gewonnen. Een voetblessure betekende het voortijdig einde van zijn hardloopcarrière. Hij overleed in 1960 en ligt begraven in Potchefstroom. Terug naar de Dervock marathon in 1986. Wie in aanmerking wilde komen voor speciale medaille, moest binnen de 2 uur 45 min finishen, de tijd omgerekend naar de 42,2 kilometer. Slechts zes atleten kwamen in aanmerking voor de speciale medaille. De winnaar, Billy Gallagher, finishte in een tijd van 2:28 uur. Ik liep in een goed tempo op een sub 2:45 schema. Halverwege kreeg ik een enorme pijn in mijn rechtervoet; alsof de veters te strak waren gestrikt. Ik moest noodgedwongen vaart minderen en bereikte in 2:52 uur de finishlijn. Later in het Belfast City hospitaal werd mij duidelijk wat de pijn veroorzaakte. Ik had mijn middenvoetsbeentje (de metatarsal) gebroken. De verpleegster die de röntgenfoto had genomen, vroeg of er iets op mijn voet was gevallen. ‘Nee, hoor; ik heb een marathon gelopen.’ Meewarig en niet begrijpend keek zij mij aan.

Jos Hilberding N.B: De marathon van Dervock bestaat nog steeds en wordt op 21 juli 2012 weer gehouden. Op de foto wordt McArthur weggedragen. Bij de finish werd een Lauwerkrans op zijn hoofd geplaatst, prompt zakte hij door zijn hoeven.

De marathon in Stockholm werd gelopen in snikheet weer en werd gedomineerd door de Zuid-Afrikaanse atleten Kenneth McArthur en Christopher Gitsham. De marathon eiste evenwel ook een dode: de Portugees Francisco Lazaro overleed aan uitdroging. Naar verluid had hij zich van top tot teen tegen de warmte met vet ingesmeerd. De helft van de deelnemers stapte uit de wedstrijd. De Zuid-Afrikanen waren waarschijnlijk meer gewend aan de hitte, in tegenstelling tot de Finse atleten, de meer serieuze kandidaten voor de overwinning. Het is op drie kilometer van de finish dat de overwinning van McArthur beslist wordt, niet

12

juni 2012

Trainingsweekend van de groep van Han Ruigrok Na en gedegen voorbereiding mochten wij op 23, 24 en 25 maart 2012 de trainingsgroep van Han ontvangen op ons bungalowpark in Hoogersmilde. Gezien de grote animo hadden we, naast de vier logés in ons eigen huisje, twee bungalows gehuurd. We hadden het met het weer niet beter kunnen treffen: veel zon en een lekkere temperatuur. De ontvangst was dan ook in de tuin, zonnecrème bij de hand. Gezien al het eten dat werd meegebracht, moest er toch wel flink getraind gaan worden. Iedereen was op tijd, zodat om 16.00 uur het eerste verkenningsloopje kon worden gehouden. Helaas hebben we geen reeën gezien, maar wat wil je met zo’n kwebbelende groep. Het avondeten in een van de huisjes werd een culinaire verrassing: pasta met vegetarische tonijn van Cor, hartige taart van Monique, spinazielasagne van Evelien, pastasalade van Janine en salades van Gerrie. Alles ging schoon op. Rutger had voor de toetjes gezorgd en Hugo voor heerlijke taart van Dudock. Arthur had taart gebakken en waarschijnlijk ben ik nog wel iemand vergeten. Het werd een gezellige avond, afgesloten met muziek en zang.

programma: het discuswerpen. Voor de meesten een totaal onbekend nummer. Hugo en Rutger bleken talent te hebben en werden gedeeld eerste. Voor wie ’s middags nog energie had, kon er gefietst worden, een klein groepje ging naar kamp Westerbork, de rest van de groep ging achter Han aan naar de mooiste plekjes van het Drent Friese Wold. Het diner was deze avond in ons vaste restaurant ‘Het Rieten Dak’, langs de Drentse hoofdvaart. Zondag, weer stralend weer, stond er een 5 km op het programma, gevolgd door speerwerpen. Hugo was nu onbetwist de nummer één, gevolgd door Rutger. Met een prijsuitreiking in de tuin werd het weekend afgesloten. Hugo, Rutger, Paula, Evelien, Tom, Jos, Monique, Gerrie, Roland, Harry, Cor, Piet, Arthur, Joke, Janine: bedankt voor het gezellige weekend, jullie inzet en inbreng. Dit was voor herhaling vatbaar.

Jeanet Ruigrok

De volgende dag moest de groep aan de bak, te beginnen met een ontbijtloop met de gebruikelijke grondoefeningen. Ondergetekende ging nog even wat boodschappen halen in het dorp. Het tweede deel van de training bestond uit een wedstrijd over ongeveer 900 meter: een echte crossloop, door Han uitgezet. Cor bleek de beste crosser te zijn. Omdat we toch een atletiekclub zijn, stond er nog een technisch nummer op het

MINI-EKIDEN Op zaterdag 7 juli 2012 wordt de PAC Rotterdam Ekiden voor de achtste keer georganiseerd. Speciaal voor de jeugd is er ook een Mini-Ekiden. Kinderen tot en met 15 jaar kunnen zich aanmelden om in teamverband een mooie prestatie neer te zetten. De jongste kinderen lopen 400 m op de baan en de oudere kinderen lopen 1.600 m via de uitgang naar buiten, om dan rondom PAC te lopen en daarna op de atletiekbaan te finishen. Evenals bij de grote Ekiden, lopen de kinderen tijdens de Mini-Ekiden in een estafettevorm. Ieder team bestaat uit vier leden en er worden dus ook vier rondes gelopen. Na de finish ligt er een leuk aandenken te wachten. En voor de winnende teams is er nog een extraatje. Kinderen kunnen zich individueel inschrijven en ver-

PAC & ‘t NIEUWS

volgens worden er door de organisatie/trainers teams samengesteld. De inschrijfkosten voor de Mini-Ekiden zijn €1,- per kind. Inschrijven kan op twee manieren: via je trainer: de jeugdleden van PAC zijn door hun trainer per brief geïnformeerd over de Mini-Ekiden. Bij deze brief was een inschrijfstrook gevoegd die ingevuld, samen met het inschrijfgeld van €1,00, bij de trainer kan worden ingeleverd. per e-mail: naar [email protected], met hierin de volgende gegevens: - naam - geboortedatum - telefoonnummer

- e-mailadres - ik ben lid van PAC (ja/nee) - voorkeursafstand (400 m / 1600 m) - ik wil graag in een team met … De inschrijfkosten van €1,00 kun je overmaken naar giro 306681 t.n.v. PAC Sectie Weg te Rotterdam, onder vermelding van Mini-Ekiden en de naam van het kind. De inschrijving is pas definitief als het inschrijfgeld is ontvangen. Heb je je nog niet ingeschreven? Inschrijven kan nog steeds, want de Mini-Ekiden is op 7 juli 2012, maar zorg wel dat je er snel bij bent!

13

Loek Lunghi en Joop Rüter Joop en Loek zijn de trainers van de A- en B-junioren (wedstrijdgroep, zowel jongens als meisjes). het dus zelf ontdekken. Hij begon met vechtsporten en langzaam is hij overgegaan op hardlopen. Begin jaren negentig heeft hij drie keer de marathon gelopen. Na een knieblessure en rugklachten is hij op de baan gaan lopen. In die tijd kwamen zijn kinderen ook bij PAC. Zij trainden op hoog niveau en er waren meer trainingen nodig. Omdat PAC trainers te kort kwam, is Loek zelf trainingen gaan geven. Dat is nu een goede veertien jaar geleden. Bij Joop is het sporten met de paplepel ingegeven. Beide ouders sporten vrij fanatiek. (red: vader Joop senior traint nog steeds bij PAC). Joop begon met voetballen, daarna kickboksen, boksen en Amerikaans voetbal. Naast beoefenaar was hij ook trainer van deze sporten. Joop: ‘Ik heb heel veel trainingen gegeven in andere takken van sport, zoals boksen en voetballen, zowel kinderen als senioren. Ik vond dat altijd al leuk, je kijkt anders, je let op andere dingen.’ De eerste twee maanden van hun samenwerking, leerde Joop de meest essentiële zaken van het trainingsvak voor atletiek van Loek. Joop: ‘Het werd steeds leuker: hoe meer je leert, hoe leuker het is. Je moet een klik hebben, je moet elkaar natuurlijk aanvullen. Dat is eigenlijk het belangrijkste waardoor je doorgaat.’

Het was in 2010 toen Loek aan Joop vroeg mee te helpen met het geven van trainingen aan de AB-junioren van PAC. In die tijd ging Joop altijd mee naar de trainingen van zijn zoon Jim, die dan bij Loek trainde. Loek: ‘Nou, hij stond er altijd maar bij en had zoveel commentaar op iedereen. Ik dacht, dan moet hij er maar bij komen.’ Joop wilde dat best proberen, want het geven van trainingen trekt hem en hij heeft een brede sportachtergrond. Bovendien vindt hij het niveau van de kinderen bij atletiek over het algemeen hoog en, in vergelijking met de contactsporten die hij zelf beoefent, is het er rustiger en trainen de kinderen er serieuzer. jeugd | De grote overeenkomst tussen de beide trainers is dat ze alle twee zelf op hoog niveau gesport hebben. Dit terwijl ze beiden uit een totaal ander nest komen. Loek is geboren en getogen in Italië. Toen hij dertien jaar was, kwam hij naar Nederland. Zijn ouders deden niet aan sport; hij moest

14

Het grote voordeel van twee trainers, vinden beiden, is dat je de taken goed kan verdelen. De twee trainen een groep van ongeveer twintig jongeren, waarbij er elke keer gemiddeld achttien aanwezig zijn. Met zijn tweeën heb je meer aandacht voor de individuele sporter. Joop vult aan: ‘Je hebt meer tijd om met de atleet een praatje te maken. Anders kun je dat niet met zo’n grote groep. Dan praat je algemeen en nu kan het individueler.’ Loek vindt het ook belangrijk dat er iemand is, waar je altijd op kan terugvallen. Loek: ‘Van de 100 trainingen ben ik er 98 aanwezig. Ik vind het belangrijk dat ik af en toe eens een vrije dag kan nemen en dat geldt voor Joop ook.’ Het contact tussen trainers onderling is soms niet vanzelfsprekend. Het overdragen van kinderen om bij een andere groep te gaan trainen is juist heel belangrijk. Het kunnen samenwerken met andere trainers, vinden zowel Loek als Joop één van de mooiste kanten van het training geven. Loek: ‘Als je ziet dat een atleet potentie heeft, dan moet je hem zo ver brengen als je kunt en dan moet je hem loslaten. De volgende trainer neemt hem dan over en houdt hem net zo lang bij zich tot hij hem niets meer kan leren en dan geeft hij hem weer over aan de volgende trainer. Dat is de essentie van het verhaal.’ Of ze volgend seizoen weer samenwerken, weten ze nog niet. Op dit moment vinden ze het competitieseizoen belangrijker. Eerst dit seizoen afmaken en dan zien ze wel weer. Maar beiden weten dat ze niet meer kunnen stoppen als trainer, want er wordt altijd naar hen als trainer gevraagd. Zelf vinden ze het ook veel te leuk om te stoppen.

Koert Davidse

juni 2012

Groep van Els Vermeulen naar Praag Al in de zomer van 2011 ontstond het plan in de loopgroep van Els om de halve marathon van Praag te lopen. Dat leek mij ook erg leuk, vandaar dat ik mij daar voor aangemeld heb. Op donderdag 29 maart 2012 was het zover. We verzamelden op Rotterdam Airport voor onze vlucht naar Praag. We waren met 13 van de 15 deelnemers. Paul en Hakim zouden een dag later aansluiten. De vlucht duurt slechts een uurtje. Voor we het wisten zaten we in het centrum van Praag aan de wijn of de koffie met Apfelstrudel.

mers gaan halen. Els had bij het inschrijven op internet niet altijd op de goede knopjes gedrukt. Paul stond als vrouw geregistreerd en zij zelf als inwoner van Nicaragua! Hilariteit in de groep natuurlijk. Bij het online inschrijven van Ondina ging er steeds wat mis, waardoor zij uiteindelijk helemaal niet ingeschreven was. Hoewel we van alles geprobeerd hebben, is het helaas niet gelukt haar alsnog in te schrijven. De halve marathon zat helemaal vol! Maar PAC-ers zijn niet voor een gat te vangen, dus werd er een startnummer gekopieerd. Gelukkig was een kleurencopier snel gevonden. We waren er klaar voor!

WEG | Vrijdagmorgen, nadat Paul en Hakim ook waren gearriveerd, zijn we de startnum-

De start was op loopafstand van het hotel, dus liepen we daar met zijn allen relaxed naar toe.

Het weer viel tegen, er stond een koude wind. Ondina kwam zonder problemen het startvak binnen. Onze Els werd door de speaker bij de start trots genoemd, omdat een deelnemer uit Nicaragua natuurlijk niet overal mee doet. Het parcours leidde ons langs de Moldau, waarbij we regelmatig over de diverse bruggen van oeverkant wisselden. Wilma en Dinie konden wegens blessures niet lopen, maar stonden ons op diverse locaties aan te moedigen. Iedereen heeft de halve marathon uitgelopen. Bij de finish kwamen we elkaar weer tegen en zijn we gezamenlijk naar het hotel gegaan. Daar was het even relaxen om ’s avonds lekker uit eten te gaan en onder het genot van een drankje na te genieten van onze prestaties. Nu konden we ook met het uitgaansleven van Praag kennis gaan maken. Een aantal van ons ging zondagavond naar huis, dus die dag werd nog wel besteed om de Praagse burcht te bezoeken. De overige acht bleven tot dinsdagmorgen, een dag extra om wat van de stad te zien. De halve marathon van Praag is zeker een aanrader, omdat het erg goed georganiseerd is. Bovendien is de reis betaalbaar, je kunt er goed eten en er is ook het nodige te zien en te beleven!

Mieke Louwman

Trimdames deden weer hun Lady’s LenteLoop In Capelle aan den IJssel kwam een groepje trimdames weer bij elkaar voor hun traditionele Lady’s Lenteloop’, die zij zelf elk jaar met elkaar op een lentedag organiseren. Elk voorjaar verzamelen deze dappere vrouwen van PAC zich voor een informele loop van 5 km in het recreatiegebied Hitland tussen Capelle en Nieuwerkerk aan den IJssel. Voor de wandelende dames is er altijd een wandelroute van 3 kilometer.

Dus op 22 april 2012 waren de dames weer present om het speciaal voor hen uitgezette parcours hardlopend of wandelend af te

PAC & ‘t NIEUWS

leggen. Een loopje dat bij hen verder om geen enkele prijs gaat, maar gewoon voor het plezier en de gezondheid. En de dames zijn niet zomaar trimmers. Elk jaar is het ook hun vaste gewoonte om samen geld in te zamelen voor een goed doel. Deze lente werd door hen een bedrag bijeen gebracht van € 115 voor de Stichting Ambulance Wens. Wat een sympathieke actie was dit weer van onze trimlady’s. Na afloop wordt er altijd gezellig bij Ineke en Aat Scheepbouwer

afgesloten met koffie, thee en wat lekkere taarten, die de Lente Lady’s zelf hebben gebakken. En als gast heb je het dan ook supergezellig.

Enno van Waardenberg

15

Two oceans marathon Cape Town 2012 Dit jaar had ik me voorgenomen het wat rustiger aan te gaan doen met hardlopen. Maar ja, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Er kwam een hele mooie reis naar Zuid-Afrika voorbij, die we, mijn vrouw en ik, graag nog eens wilden maken en daar zat de Two Oceans Marathon van 56 km bij. Dus de afgelopen maanden de accu maar weer voor deze uitdaging opgeladen. WEG | Na de midwintermarathon van Apeldoorn in februari als duurtraining en een aantal malen de Van Brienenoordbrug op- en afgelopen te hebben, was ik er helemaal klaar voor. Op 2 april 2012 vertrokken wij met een gezelschap van 103 mensen naar Kaapstad. Na een kleine week, met schitterend weer en mooie excursies, was het op 7 april 2012 zover. De start van de marathon was om 6.25 uur. Het was zo’n 15 graden Celsius, dus lekker om te lopen. De eerste kilometers waren vrij vlak. Na zo’n 16 km begon het te regenen en daalde de temperatuur naar 13 graden. Op 18 km bereikten we de kust van de Indische Oceaan. Door het slechte weer konden we helaas niet genieten van het prachtige uitzicht langs de kust. De eerste klim, op 27 km, Chapman’s Piek, was een pittige, maar ondanks de steeds heftiger vallende regen, leek het wel of het steeds makkelijker ging. We liepen nu langs de Atlantische Oceaan, de tweede oceaan. Op 28 km, halverwege dus, was mijn tijd 2:25 uur. De top lag op 34 km, daarna een lekkere afdaling. Ik kon het tempo van rond de vijf minuten per km goed volhouden. Wel wist ik dat

er nog een zware klim zou volgen, dus rustig blijven. Deze klim begon bij 41 km, net voor het marathonpunt, die ik in 3:43 uur passeerde. Nog steeds bleef het goed gaan. Ik begon te beseffen dat ik vandaag een superdag had. Vele van mijn medestrijders moesten op deze berg, de Constantia, gaan wandelen, maar ik kon blijven draven, wat mij nog meer moraal gaf. De top, op 48 km, was genomen. Mijn bovenbenen gingen nu wel wat pijn doen en ook de enkels stribbelden wat tegen door het schuine wegdek in de heuvels. Nog 8 km dalen naar de finish, dat moest lukken. Ik besefte dat ik binnen de vijf uur zou blijven als ik het kon volhouden te blijven draven. Tijdens deze afdaling, die voor mijn benen pijnlijker waren dan het klimmen, kwam ik toch nog diverse lastige korte klimmetjes tegen. De laatste kilometer kwam in zicht. De finish op het universiteitsterrein in Kaapstad was op een grasveld. Ik had daar op internet prachtige beelden van gezien. Maar nu, nadat er ook al 16.000 halvemarathonlopers overheen waren gegaan en het de hele dag geregend had, was het een grote modderpoel.

Ondanks dat ik geen enkel moment had hoeven wandelen en ik de man met de hamer deze dag niet was tegengekomen, was ik toch blij dat ik er was. De tijd: 4:56.24 uur. Yes, binnen de vijf uur. Iedereen van onze groep haalde trouwens de finish binnen de 6:30 uur. Klasse! Wat een schitterende loop was dit. Een paar dagen later zijn we met de bus nog over de gelopen heuvels gereden, met mooi weer. Toen beseften we pas hoe mooi en zwaar de route geweest was. Mocht je in de toekomst nog eens in de gelegenheid zijn om naar Zuid-Afrika te gaan, plan je reis dan rond Pasen en loop deze schitterende Two Oceans Marathon, een aanrader, maar bereid je goed voor.

Leo van Hoorn

Vijf loopmaten van PAC in de halve marathon in Renesse Op zaterdag 2 juni 2012 werd er een mooie halve marathon in Renesse gehouden. Een loodzwaar, maar zeer mooi parkoers, geheel autovrij. Door straten, duinen, strand en bos. Prachtig mooi weer, weinig wind, niet te warm en een perfecte organisatie. Op de foto vijf PAC-ers van links naar rechts: Frits de Boer (1:47.45 bruto en 1:47.25 netto), Jos Hilberding (1:35.45 bruto en netto), Cor Berrevoets (1:39.03 bruto en 1:38.46 netto), Piet van der Velden, (1:43.45 bruto en 1:43.24 netto) en Roland Donker (1:47.44 bruto en 1:47.21 netto).

16

juni 2012

Huldiging Dennis Middel na zijn twintigste Rotterdam Marathon Dennis Middel is trots op zijn speciale shirt en de daarbij behorende erespeld en oorkonde die hij van de organisatie van de Rotterdam Marathon ontving. Dit naar aanleiding van een nieuw initiatief van de organisatie bedoeld om lopers te huldigen voor hun tiende, vijftiende, twintigste of vijfentwintigste deelname. Dennis behoorde tot dit selecte gezelschap atleten. Na de finish van hun jubileumrace kregen deze deelnemers als de ‘Super Marathon Masters’ een speciale huldiging. Onder de gehuldigde atleten was ook clubgenoot Piet Kruidenier. WEG | Dennis vond het uiteraard erg leuk om gehuldigd te worden voor zijn twintigste van Rotterdam. Maar door een misverstand was hij helaas niet bij de huldiging zelf aanwezig. Hij kreeg zijn speciale shirt en medaille achteraf toegestuurd, omdat hij er te laat erg in had dat hij tot de jubilarissen behoorde. Dennis dacht meer dan twintig marathons in Rotterdam te hebben gelopen, omdat hij ook 2008, toen hij onder een andere naam liep, en 2009, toen hij wegens een rugblessure uitgestapte, meetelde. Maar na het aantonen van zijn twintig officiële uitslagen en oorkondes, kwam Dennis de eer alsnog toe. Hij krijgt met alle Super Marathon Masters ook een erever-

melding op de website van de Rotterdam Marathon. Behalve in Rotterdam heeft Dennis meegedaan aan marathons in Cape Town, Vancouver, Paramaribo, Rome, Keulen, Berlijn, Macau (China), Walt Disney Florida, Enschede, Den Haag, Leiden en Eindhoven. ‘De meest

bijzondere marathon was in Vancouver, in de mooiste omgeving ooit, in het natuurpark. Ook in Cape Town was het bijzonder met onder andere de Safari’, aldus Dennis. Het streven van Dennis is om de vijfentwintigste marathon van Rotterdam te halen.

Pupillenmeisjes van PAC lopen voor Kika Sophie Hunter, Dominique Plaisier, Manon Kool, Ghislaine Beenakker, Xanne Vonk, Annemarie Malais, Feyi van den Elshout, Alice Vogel en Eline Nugteren, allen A2-pupillen van PAC, hebben meegedaan met de Run For KIKA op zondag 3 juni 2012. De trainer van de groep had de meiden eind april attent gemaakt op de Run For KIKA. Op de website van Feyenoord stond een oproep voor deelname en de meiden waren meteen enthousiast: ‘Wat die voetballers kunnen, moet ons, als getrainde atletes, toch zeker lukken!’ En, om tussen alle trainingen en wedstrijden door iets te kunnen doen voor de kinderen met kanker, was uiteindelijk de grootste stimulans! Zeker na de presentatie van Wing Hung Tong, die de meiden wat meer heeft verteld over KIKA en wat er met het geld gebeurt. Al snel was er een mooie naam bedacht: ‘De Rotterdametjes’ en er werden plannen gemaakt om sponsors te zoeken. Alcom Electronics was bereid om als shirtsponsor op te treden en

PAC & ‘t NIEUWS

stortte een mooi bedrag, ook Stichting Traveldoc kwam met een mooie bijdrage. Verder werden ouders, familie, vrienden, vriendinnen en trainers benaderd om te sponsoren en met succes, want uiteindelijk werd er een grandioos bedrag van € 1.031 voor de zieke kinderen opgehaald. Na afloop van de run werd er door de meiden nog genoten van de door het vernieuwde restaurant ‘t Kralingse Bos gesponsorde patat met fris. De meiden kunnen terugkijken op een hele leuke dag en dankzij hun fantastische inzet is er voor KIKA een heel mooi bedrag opgehaald!

Peter Plaisier

17

Hallo sportieve medemens Toch weer eens in de pen geklommen om mijn gedachten te delen! De (mijn) donderdagmiddaggroep, floreert uitstekend. Een zeer gevarieerde doelsamenstelling, dat wil dan ook zeggen ‘voor elk wat wils’. Er wordt uiteraard ‘hard gelopen’. Er wordt ook ‘sportief’ gewandeld, maar ook beiden, dus én gedribbeld én gewandeld. Al met al, de dames hebben plezier en meer nog, zij bewegen, het doel waar zij voor komen. Het is mij, nog steeds, een groot plezier om dit te kunnen en mogen leiden. Ja, met een korte ‘ei’ hahahaha. Hoewel? ….Nee, grapje hoor!

We hebben lol, delen verdriet, kortom we leven voor, door en met elkaar. Dat doen we al jaar na jaar en ach ja, we worden ook oud met elkaar, maar…alleen dan in getal. Vergis je niet hoor! Het zijn geweldige vrouwen, waar je van moet houwen (houden ja, ik weet het), daar kun je niet omheen. Petje af! Zeker ook voor die twee dames, die pas 75 jaar geworden zijn en die beiden nog gezellig meelopen. Super! Een bijpassende spreuk: ‘Als we ons best doen, zal alleen het lichaam ouder worden.’ Zelf blijven we jong. Het plezier, vind ik zelf nu ook terug als ik (tegenwoordig) zo nu en dan meeloop op de zaterdagochtend. Die groepen floreren ook prima onder leiding van bevlogen trainers en assistenten. Zij geven training met veel passie en dat straalt er ook van af, dus, dat verdient bij deze een pluim. Voor Gerard Jan, Alex, Paul en Sandra: sjapo! Op deze mensen moet je zuinig zijn, koesteren, zou ik haast zeggen. Door zulke mensen blijft onze vereniging een goede club en komen mensen met plezier trainen. Jullie toch ook allemaal? Goed voor lichaam en geest. Hou vol en hou lol!

Gré Lagendijk P.S: alle zieken en/of geblesseerden wens ik bij deze veel beterschap. Eens wordt alles beter. ‘Alles wat vandaag een vloek lijkt, is misschien morgen een zegen.’

Baan competitie update:

Veel PAC-ploegen hoog geklasseerd BAAN | Het baanseizoen is dit jaar vroeg begonnen en de wedstrijden volgden elkaar in rap tempo op. Het totale wedstrijdprogramma is wat compacter, omdat dit jaar ook het Europese Kampioenschap en natuurlijk de Olympische Spelen worden gehouden. De Olympische Spelen, waar, als alles goed gaat, twee PAC-atleten aan zullen meedoen: meerkamper Ingmar Vos en verspringer Ignisious Gaisah.

De ploegencompetitie voor de ABCD-junioren, de senioren en de masters is in volle gang en de resultaten van met name de PAC-jeugd zijn erg goed. De jongste junioren staan straks met twee ploegen in de finale. De eerste ploeg van de D-meisjes staan momenteel, met nog een wedstrijd te gaan, landelijk bovenaan. De D-jongens doen het eveneens heel goed, zij staan landelijk tweede. Ze zullen vrijwel zeker PAC vertegenwoordigen in de landelijke finale. Bij de C-junioren staan de C-meisjes op een tweede plaats en de C-jongens op een vierde plaats. Bedenk daarbij, dat er tussen de 140 en 170 ploegen aan de landelijke competitie meedoen!

18

De B-junioren jongens staan, ondanks het ontbreken van enkele atleten bij bepaalde wedstrijden, toch op een mooie tweede plaats. De meisjes staan op de elfde plaats. Voor de Bjunioren zijn de voorrondes al voorbij, beide ploegen staan in september in de landelijke finale. De A-junioren hebben nog een wedstrijd in hun competitie te gaan. Na een wedstrijd, die bij PAC werd gehouden, staan de jongens A op een wat geflatteerde twaalfde plaats, maar met een complete ploeg moet de finale zeker haalbaar zijn. De meisjes A staan op een mooie derde plaats landelijk.

De mannenseniorenploeg maakt, voor het eerst sinds lange tijd weer kans op promotie naar de eerste divisie, ze staan eerste. De vrouwen van PAC staan ook goed geklasseerd, op een zesde plek. In september worden alle landelijke finales gehouden en volgt een uitgebreider verslag. We zullen dan ook kijken naar de prestaties van de individuele atleten.

Martin Blok

juni 2012

Lopen voor het bolletje kaas Anders dan de laatste jaren was er dit jaar bij PAC op Hemelvaartsdag geen wedstrijdloop van ‘Lopen doet Hopen’. Dit kwam te vervallen. Gelukkig konden we meedoen aan loop van 8,6 km in Lekkerkerk, georganiseerd door AV Start. Het was leuk om hier weer eens aan mee te kunnen doen. De loop in Lekkerkerk is een stratenloop op een parcours door de woonwijk, waar de mensen met hun kopje koffie voor het huis zitten om de lopers aan te moedigen. In het dorp is er dan een beetje kermis, er speelt een dweilorkest, er staat een vrolijk lokaal publiek en je mag vijf rondjes over het zelfde parcours lopen. Na afloop is er ook altijd een wielercours. Enkele trouwe en dappere vrijwilligers delen de bekertjes water uit. En als de omroeper de startlijst voor zich heeft, noemt hij met een beetje geluk ook nog je naam. Het is er nooit erg druk, maar er doen wel honderden deelnemers mee en het blijft hierdoor overzichtelijk. Het is er allemaal gezellig, sfeervol en traditioneel met een prettige dorpssfeer. Voorheen was er altijd een loterij op je startnummer, maar dat is niet meer. Er is de afgelopen jaren dus toch iets veranderd. Ook hier doen de plaatselijke sponsors het iets rustiger aan, maar elke loper krijgt in plaats van een medaille wel een bolletje kaas mee naar huis.

Enno van Waardenberg

Ingmar Vos kwalificeert zich voor de Olympische Spelen BAAN | Tijdens de internationale meerkamp in Götzis in het weekend 26 en 27 mei 2012 heeft PAC-meerkamper Ingmar Vos zich op uitstekende wijze gekwalificeerd voor de Olympische Spelen in Londen. Hij haalde de zesde plaats met een totaal van 8224 punten, hetgeen een persoonlijk record, een clubrecord en een automatische kwalificatie voor Londen betekent. Een tijd van 14.35 sec. op de horden (pr in een meerkamp), een evenaring van zijn pr bij het hoogspringen (2,06 m) en een pr bij het discuswerpen (43,31 m) vormden de basis van zijn geslaagde missie. Een geweldige prestatie, temeer omdat Ingmar in de winter niet geheel blessurevrij heeft kunnen trainen. We wensen hem veel succes bij de voorbereidingen voor Londen!

SYBREN BLOK

NEDERLANDS KAMPIOEN OP DE MEERKAMP B-JUNIOREN JEUGD | Eerder dit jaar veroverde Sybren Blok als eerstejaars B-junior de nationale titel bij de indoormeerkamp en de vraag was of hem dat ook zou lukken op de meerkamp op de baan, waar immers meer onderdelen moeten worden afgewerkt. Een meerkamp voor B-junioren jongens bestaat uit negen onderdelen en in Emmeloord, op de baan van AV NOP waren de beste meerkampers bij elkaar gekomen, om te strijden om het goud, het zilver en het brons. Sybren opende de tweedaagse competitie met een razendsnelle 11.23 sec. (pr) op de 100 m sprint, waarmee hij meteen afstand nam van zijn directe concurrenten. Hij vervolgde met een sprong van 6,28 m bij het verspringen (tweede). Hij won daarna ook het kogelstoten met een stoot van 13,04 m en eindigde de eerste dag met een fantastische 4,10 m hoge sprong met de polsstok, eveneens een pr. Hij werd daarbij begeleid door polsstokcoach Arno Tavenier. Aan het einde van de eerste dag vond Sybren zichzelf terug op de eerste plaats van het klassement, met ruim 300 punten voorsprong op de nummer twee. De tweede dag begon zoals gebruikelijk met de 110 m horden. Onder toeziend oog van hordetrainer Leo van der Meide werd ook deze door Sybren gewonnen in een tijd van 14.74 sec, driehonderdste boven zijn pr. Met een winnende discusworp van 42,42 m nam hij nog meer afstand van de concurrentie. Het gat tussen Sybren en de nummer twee was zo groot, dat de druk bij de laatste drie onderdelen niet meer zo hoog was. Met een degelijke 1,74 m bij het hoogspringen en 50,27 m bij het speerwerpen (met weer een trainer van PAC, Frank Kruijne, ter ondersteuning) was het afsluitende nummer, de 1.500 m, een ‘formaliteit’. Met beide armen in de lucht kwam hij over de finish, de bloemen en de gouden medaille lagen al voor hem klaar. Met een mooi puntentotaal van 6051 punten staat hij op de PAC-ranglijst nu tussen Ingmar Vos en Robert Lathouwers in, geen slecht gezelschap! Bron: website PAC

redactie

Martin Blok PAC & ‘t NIEUWS

19

De 3 Engelse mijl van Nico Baars-Steinemann De oudste clubrecords onder de loep In deze rubriek schenken we aandacht aan de oudste clubrecords van PAC. Uit de statistiek van onze vereniging blijkt dat veel clubrecords al jaren oud zijn. We nemen die oude records onder de loep en kijken terug naar de personen die deze clubrecords hebben behaald en wiens clubrecords sindsdien niet meer zijn verbeterd. Het oudste clubrecord dateert uit het jaar 1916. Het betreft de 3 Engelse mijl die in dat jaar in 15:00.2 minuten werd gelopen door Nico Baars-Steinemann. Weliswaar was en is deze afstand een incourant onderdeel van de atletiek en is het de vraag of dit onderdeel ooit weer wordt gelopen. De kans is dus groot dat dit record nog lang zal blijven staan. Wat zou het mooi zijn dit record nog vier jaar te laten staan, om dan, als het genoemde record honderd jaar oud is, een speciale wedstrijd op de 3 Engelse mijl te organiseren ter herinnering aan Nico Baars-Steinemann. Wellicht ligt daar in 2016 dan de uitdaging voor diverse leden om dit record na honderd jaar aan te vallen. Na zijn huwelijk had Nico Baars de naam van zijn Zwitserse vrouw aan zijn naam toegevoegd. Nico Baars-Steinemann was pas op zijn negenentwintigste begonnen aan atletiek. Hij liep op diverse afstanden en was in de korte tijd dat hij aan de top stond erg populair geworden. Al snel wist hij de sportwereld te verrassen door in een van zijn eerste wedstrijden op de 5 km bij de eersten te finishen. In 1929 liep Baars-Steinemann tijdens de interland Holland – West-Duitsland een Nederlands record op de 5 km in 15.29 min, dat twee jaar later werd verbroken door Jan Zeegers. Baars-Steinemann overleed in de zomer van 1932, enkele dagen na een dramatisch verlopen 10 km in het Olympisch Stadion, aan de gevolgen van niervergiftiging. Het was erg warm, op die zondagmiddag van 12 juni 1932 in het Olympisch Stadion te Amsterdam. Voor de atleten en atletes waren de wedstrijden tijdens het Internationaal Athletiek Concours een mooie gelegenheid om zich kandidaat te stellen voor de Olympische Spelen van Los Angeles. Deze wedstrijd op de 10 kilometer zou als een zwarte bladzijde de Nederlandse hardloopgeschiedenis in gaan.

20

Aan de start stonden onder meer Duitse toplopers, een Deense topatleet en Nederlandse topatleten, waaronder Nico Baars-Steinemann. Een Duitse atleet trok zich weinig aan van de warmte en de tegenstanders en liep al snel aan de leiding. Enkele atleten waaronder BaarsSteinemann konden in het begin nog wel volgen, maar halverwege lagen zij al behoorlijk achter op de koploper. De doorkomsttijden van Baars-Steinemann op de 4.000 en 5.000 meter waren wel sneller dan de destijds bestaande records op die afstanden, maar ook hij kreeg grote problemen met de warmte. Het tijdschrift ‘De Sport’ verslaat de lijdensweg van Baars-Steinemann als volgt: ‘Doch tegen het eind werd de Rotterdammer al witter en witter, begon te struikelen en hoewel de AVAC’er Toorenenburg de jury waarschuwde, liet men Baars, die niet meer bij zijn zinnen was, ‘machinaal’ verder loopen. Wat toen te voorzien was, gebeurde. Ondanks de moeite van Toorenenburg om hem staande te houden, viel Baars op de baan neer en moest hij per baar naar het kleedlokaal gedragen worden. De aanwezige doktoren achtten zijn toestand van dien aard, dat onmiddellijke opname in het ziekenhuis nodig was. Kort daarop werd Baars per ziekenauto naar het Wilhelmina Gasthuis vervoerd!’ In het ziekenhuis constateerde men een acuut nierfalen door een zonnesteek. In de eerste dagen in het ziekenhuis trad er weinig verbetering in de toestand van de Rotterdamse atleet. Echter, in de loop van de zaterdag, zes dagen na de wedstrijd, verslechterde de situatie en stierf Baars-Steinemann om kwart over acht ’s avonds. Baars-Steinemann werd herinnerd als een sympathieke figuur en hij werd bewonderd om

de grote kalmte, waarover hij beschikte. Zenuwen waren hem vreemd. Het was zelfs voorgekomen te Schiedam, dat hij in een kleedlokaal kalmpjes zijn boterham zat te eten, terwijl jury en deelnemers het veld naar hem afzochten. Dankzij het boek ‘130 jaar atletiek in Nederland’ was deze informatie over de voormalige atleet van Pro Patria bekend. Bij onze vereniging prijkt hij nog steeds met dat ene record van 96 jaar oud op onze lijst met clubrecords. Zullen we dit over vier jaar nog eens ter herinnering brengen?

Enno van Waardenberg Bronnen: Statistieken PAC; ‘130 jaar atletiek in Nederland’ door Aad Heere en Bart Kappenburg; ‘De Sport’ 14 juni 1932 en 21 juni 1932.

juni 2012

Yorben met zijn gouden medaille.

Yorben tijdens de 800 meter op weg naar de titel.

Verkort verslag van NK voor AB-junioren met acht medailles voor PAC In het weekend van 1 en 2 juni 2012 werd op de splinternieuwe Mondobaan bij AV Sprint Breda het Nederlands Kampioenschap voor A- en B- junioren gehouden. De PAC-atleten kwamen met acht medailles naar huis. PAC was met een groot aantal deelnemers vertegenwoordigd, waarvan een aantal al op vrijdagavond in actie moest komen.

JEUGD | In de finale 800 m, waren voor PAC twee kanshebbers op een podiumplaats. Karlijn van Es kwam als tweede in een tijd van 2:14.98 min over de finish. Zilver! Deze tijd betekent zowel een clubrecord bij de B- als bij de A-meisjes. Het record bij de A-meisjes stond al sinds 1999 op naam van Marlies Overbeeke! Yorben Ruiter werd bij de jongens B Nederlands Kampioen in een magistrale race met een flitsende demarrage in de laatste bocht naar een tijd van 1:54.80 min. Een voortreffelijke prestatie. Ondanks een lichte blessure aan de hand en een gebroken polsstok bij de eerste poging, slaagde

PAC & ‘t NIEUWS

Remon Berrevoets er toch in om bij het polsstokhoogspringen een tweede plaats te bereiken met een sprong van 4,10 meter. Het polsstokhoogspringen voor de meisjes A bracht ook weer twee medailles, een zilveren voor Isabel Janssen (3,20 m) en een bronzen voor Anya Koch (3,00 m). Eveneens zilver was er bij het verspringen meisjes A voor Iris van Daalen. Met een sprong van 5,78 m kwam ze slechts 4 cm tekort voor het goud. Sybren Blok behaalde een zilveren plak bij het verspringen. Samen met zijn nationale titel op de meerkamp van twee weken

daarvoor mag hij toch heel tevreden zijn. Devron Jepma moest aantreden in de finale 100 m JA. Hij knokte zich naar een derde plek in 11.17 sec, weer een medaille voor PAC! Terugkijkend op het NK mogen we tevreden zijn met de behaalde resultaten. Acht medailles, waarvan een mooie gouden van Yorben Ruiter! Het toont weer eens aan, dat we met de trainingsopzet op de goede weg zijn. Felicitaties voor alle medaillewinnaars en hun trainers!

Martin Blok

21

PAC-leden trotseerde tijdens Rotterdam Ma

Supporten bij 38,5 km: ‘Lopen is leuk!’ Precies honderd PAC-leden trotseerden op zondag 15 april 2012 de koude wind tijdens de Rotterdam Marathon en de meesten haalden de eindstreep op de Coolsingel. Nog eens meer dan honderd clubgenoten deden mee aan de 10 km, de 5 km en de jeugdlopen. WEG | De 32e editie van de Rotterdam Marathon was er een met stevige tot krachtige wind, die het de atleten vooral in het tweede gedeelte van de marathon behoorlijk lastig maakte. Het werd niet meer dan 10 graden. De weerberichten van Ed Aldus (op TV Rijnmond) en lokale hardloper en weerman Leen de Koning had ik goed gevolgd. Dus gekleed in een warm vest, winterjas en met handschoenen mee, vertrok ik met camera van huis, op de fiets richting Rotterdam voor de support bij het Langepad. Daar arriveerde ik met koude tegenwind ter hoogte van ons vertrouwde PAC.

22

Intussen waren de marathonlopers al gestart. De 10 km-lopers waren ook al onderweg. Spoedig liepen de eersten door Crooswijk en langs de Kralingse Plas. Bij het sluisje ‘De Kralingse Verlaat’ zag ik de eerste groepjes voorbij komen, met daarin de eerste lopers van PAC, Pim Bijl, Karst Lenzen en Ruben Vrielink. Bij het sluisje verzamelden zich onder de toeschouwers enkele leden van PAC en er vormde zich snel een groepje supporters. Duizenden lopers kamen voorbij. Sommige lopers van de 10 km gaven het halverwege al bijna op, maar onder de enthousiaste aanmoediging van vooral Paul Jordaan en Elly Maat werden alle lopers aangespoord om vooral door te gaan, niet op te geven en werd ze, onder het motto ‘Lopen is leuk!’ meegegeven dat lopen zeer plezierig is. We namen even pauze met koffie en appeltaart aan een PAC-tafeltje in de Brasserie tegenover onze gezellige atletiekvereniging. Het werd al snel tijd om naar de marathon te gaan kijken. Bij het 31 km-punt stonden al rijen mensen van de Boezemlaan tot aan de Bosdreef. De eerste Afrikaanse lopers dienden zich aan. Enkele hazen hielden het voor ge-

juni 2012

en koude wind Marathon

zien. Verkleumde toploopsters, die schaars waren gekleed, hadden duidelijk te lijden door de koude wind. Na diverse groepjes toppers en subtoppers was het uitzien naar de eerste mannen en vrouwen van PAC. John Ketelaars, Pieter Moltzer, Dirk Sijtsma en Remko Peters werden als eersten herkend. Kort daarna volgden Wilco Hoogendoorn, Edwin Cornelisse en steeds meer PAC-leden kwamen voorbij. Snel terug naar het sluisje bij 38,5 km om weer aan te sluiten bij het groepje PAC-supporters en om de eersten van PAC daar nogmaals aan te moedigen. Pieter Moltzer liep intussen in het spoor van John Ketelaars. PAC heeft ook sterke vrouwen op de weg: Jenny Hu, Monique Panis, Elke Hagenaars, Rosanne Vlasveld en Nita Pleune, allen van PAC, bleken binnen de vier uur te hebben gelopen. Ik ken lang niet alle clubgenoten, dus ik lette vooral op de bekende tenues. ‘Kom op met het wit en groen en het oranje logo.’ Soms miste ik een PAC-atleet en als fotograaf neem je dan veel risico met een riskante sprint om die clubgenoot in te halen. Met de rits van de rugtas nog open en de aantekeningen bijna verloren in de wind, konden ook Bob en Wilma nog snel worden vastgelegd op de foto, niet herkenbaar aan PAC-kleding, maar natuurlijk vanzelf al herkenbaar. Dennis, de man van zijn twintigste van Rotterdam, werd nog net op de

PAC & ‘t NIEUWS

23

rug gezien. Ach, je kunt ze niet allemaal mooi vastleggen. Wel bijblijven hè? Als ik een bekend gezicht miste, kreeg ik van mijn vriendelijke clubgenoten langs de lijn vanzelf een por. Hoe ik die persoon nu had kunnen missen. Soms had ik daar dan weer sprint voor over, maar de rugtas dan even achterlatend bij de loopvrienden. Bij 38,5 km werd het zwaar. De zon straalde even op een aantal grauwe gezichten. Uitgeput, met behoefte aan zoet en zout, kwamen de laatste marathonlopers langs in het zwaarste deel van de route. Wederom onder de bezielende leiding van Paul, Elly, Albert en Sandra, werd van alles uitgedeeld om de lopers vooruit te helpen. ‘Zout, er is behoefte aan zout’, werd er geroepen. Aan zo’n droog stukje, wat je bijna niet door de keel krijgt? Ja en dropjes. ‘Een zoutje, TUC, wie lust er een? Dropjes, eet maar op, neem maar mee.’ Door Paul en de rest van het groepje werd bijna iedere loper weer vrolijk. Tot de laatste kruimel ging de tas leeg, de bananen waren op, er was geen cola meer. De zak met drop was leeg. De

24

supporters waren leeg. En ook de batterij van mijn camera was leeg. Maar Pieter Moltzer werd de eerste van PAC in 2:49.05 (netto). Tegenover ons stonden nog vier nerveuze kinderen op hun vader te wachten. ‘Daar is hij.’ En ze gingen allemaal achter hun pa aan. Het werd rustiger en de laatste lopers waren op weg voor een tijd tussen vijf uur en vijf en een half uur. Deze supporter ging weer op de fiets naar huis. De laatste lopers werden nog dik ondersteund bij de 36 km, waar een dweilorkest maar bleef doorspelen. Thuis werd de TV op Rijnmond gezet. De hele avond en de volgende dag werd het nog eens herhaald. De laatste lopers, waaronder ook enkele leden van onze club, kon je terug zien bij de finish. Het was weer volbracht. Lopen is leuk. Tot volgend jaar.

Enno van Waardenberg

juni 2012

Fotografie: Leo van der Nat, Enno van Waardenberg en Wim Both PAC & ‘t NIEUWS

25

Genieten van de marathon De week voor de marathon was weer stressvol. De ervaren marathonlopers zullen het wel herkennen; gesprekken over schema’s en over wie met wie zou gaan lopen en over wie waar zou gaan staan. O ja, en natuurlijk ook nog het weer, erg belangrijk! 15 april zat er aan te komen en voor die tijd moest alles geregeld worden, alles om zoveel mogelijk rust in je hoofd te creëren. Ik was echter van tevoren vastbesloten te gaan genieten, het ging mij niet om de tijd, maar om het avontuur en de sfeer. WEG | Het marathonweekend op zich begon vroeg. Na de pastaparty op vrijdagavond was ik zaterdag toch een beetje gespannen geworden. Immers het weer was nog niet heel duidelijk en daarom besloot ik naar de marathonbeurs te gaan. Mijn moeder ging mee, ze had lang volgehouden dat het kijken naar marathons ook leuk is en dat ik eigenlijk gek was dat ik mee zou doen, maar toch was het nu ook bij haar gaan kriebelen. Na een goed half uur op de beurs waren we geslaagd. Ik had een thermosinglet aangeschaft, die mij morgen tijdens de race warm zou houden. En mijn moeder had foldertjes van Düsseldorf, de thuishaven van een leuke Duitse marathon, maar voor haar vooral een van haar favoriete winkelsteden. De rest van de dag zou ik gaan ontspannen, maar eerst pannenkoeken eten bij mijn ouders. De details van voor de start zal ik niet te uitgebreid vertellen, dit bestaat vooral uit uitvoerig de uitrusting checken en goed ontbijten. En dan, voor de start, rustig in de kou gaan bibberen, wachten tot Lee Towers begint te zingen dat ik nooit alleen zal lopen. Een kippenvelmoment dat wel, maar ook typisch als je er over na gaat denken: natuurlijk loop ik nooit alleen, er doen duizenden mensen mee. Onderweg zie je enorm veel. Op de Laan op Zuid liepen er twee vrouwen in een rare deftige jurk en op het bruggetje naar de Kuip lag

26

een loper die een stoepje gemist had met een open knie. Maar het meest bijzondere vond ik John. Regina (mijn loopmaatje) en ik kwamen hem voor het eerst tegen in de buurt van station Lombardijen. Hij liep met twee tassen op zijn rug en deed mee aan de marathon. Waarom, was ons niet duidelijk, bijzonder was het wel.

mensen die niet hardlopen, hebben heel veel respect voor je prestatie. Veel mensen vragen ook direct naar je tijd en voor hen heb ik dan steevast het antwoord: ‘Langer dan de Afrikanen, maar daardoor heb ik er dan ook langer van kunnen genieten.’

Haakon Huikeshoven

Na 25 km begon het te kriebelen. Terwijl de Afrikaanse medelopers de finish al bereikt hadden, kwam voor mij mijn droom haast uit. Ik was bijna bij het huis van mijn ouders, ik was zenuwachtig of ik ze zou zien, ik liep nog op schema, dus ze zouden buiten staan. Aan de andere kant van de Erasmusbrug stonden ze, met fototoestel bewapend, enthousiast achter het hek. Mijn dag was geslaagd, maar ik moest nog wel 16 km verder. Het laatste stuk van de marathon vind ik altijd het zwaarst. Het rondje om het bos duurt lang, zeker, omdat er ook niet zo heel veel mensen staan en de benen erg zwaar worden, maar als je dan richting de 40 km gaat, begint het weer te kriebelen. Het is dan net alsof je de Coolsingel alweer hoort. Eerst zou ik echter nog een keer mijn ouders en mijn zussen tegen komen. Ze zouden bij de 40,5 km staan en toen ik daar voorbij was, wist ik dat mijn dag geslaagd was: de medaille was binnen en ik had genoten. De week na de marathon vertel je je verhaal. Iedereen wil weten hoe het was en vooral de

juni 2012

Obsessie met tijd vergalt marathon De voorjaarsmarathons staan voor de deur. Duizende recreatieve lopers staan klaar voor wat zomaar de grootste fysieke prestatie uit hun leven kan zijn. Voor het gros loopt dat uit op een deceptie. Ze lopen niet de tijd ‘die ze in gedachten hadden’. Oorzaak: de obsessie met tijd. Zonde. Laat dat horloge thuis. Loop met je lijf en niet met de klok. De marathon kan een mooie ontdekkingtocht zijn, maar hij wordt om zeep geholpen door het klokje dat negen van de tien lopers bij zich hebben. Maanden, jaren soms, hebben ze getraind met schema’s, waarin afstanden en snelheden zorgvuldig zouden zijn gecombineerd tot een doorwrocht en onvermijdelijk tot succes leidend programma. Op D-day weten ze tot op de seconde nauwkeurig hoe hard het elke kilometer moet gaan. Afstandsaanduidingen, parcoursklokken en het eigen (gps-)klokje vertellen op elk gewenst moment of de doelstelling wordt gehaald. Het overgrote deel van de deelnemers laat vervolgens zijn plezier hierdoor vergallen. Elk ijkpunt wordt voorafgegaan en gevolgd door eindeloze reeksen berekeningen, scenario’s en

PAC & ‘t NIEUWS

fantasieën rondom de eindtijd. Die houden het brein in gijzeling. Terwijl er gelopen moet worden, verliest de loper zich in een neurotisch tellen, urenlang. Dit is geen ontspannen of anderszins plezierige gemoedstoestand. Bovendien is het een volstrekte verspilling van energie. Bij de start van de marathon staat al vast hoe lang de loper die dag over de 42,2 kilometer zal doen. Hij kan niet meer trainen, hij kan niet meer rusten, hooguit kan hij nog iets verpesten met drank en voeding onderweg. En voor de rest bepalen de weersomstandigheden de mogelijkheden. Maar ook daar is niets aan te doen. Voor de rest komt het neer op de gave van de concentratie. ‘Ontspannen gaan met die banaan’

- met een leeg hoofd - geeft dan de grootste kans op een maximaal resultaat, maar in plaats daarvan verspilt de loper energie aan urenlange hersenspinsels, die niets met voortbewegen te maken hebben en waarmee de kans op ‘falen’ toeneemt. Energie die je besteedt aan gepieker kun je niet besteden aan het lopen. Die fixatie op tijd zou nog niet zo erg zijn als het pure verveling was, als je echt niks anders te doen zou hebben onderweg. Maar dat is niet zo. Wie het maximum eruit wil halen op de marathon, maakt werk van de verdeling van zijn krachten en besteedt daar onderweg alle aandacht aan. Dat doe je door de reacties van je lijf op je tempo serieus te nemen en je tempo daarop aan te passen, bijna voortdurend. Het is een jammerlijk misverstand dat je op een klokje moet kijken om te bepalen wat voor jou het juiste tempo is. Dat tempo moet je namelijk voelen in je benen. Dat is niet gemakkelijk, maar daarom moet je ook zo veel trainen voor een marathon. Toch is het nog niet te laat: gooi dat horloge weg, loop met je lijf. Bron: Geert Dekker (looptrainer), De Volkskrant, Opinie & Debat, 7 april 2012

27

Op een mooie Pinksterdag Impressie tijdens een zonovergoten Roparun Op de zonovergoten Tweede Pinksterdag, 28 mei 2012 arriveerden de deelnemende teams aan de Roparun 2012 vanuit Hamburg en Parijs op de Coolsingel. Het was een prachtige dag met warm weer. Onder de deelnemers waren ook veel PAC-leden die in diverse teams waren vertegenwoordigd.

Verzorging team

Team

Team 143 in het busje

Het was voor het eerst in de geschiedenis van de Roparun dat er ook teams vanuit Hamburg vertrokken. Vijftig teams liepen de route van Hamburg via Bremen-Emmen-Almelo-Apeldoorn-Ede-Leerdam naar Barendrecht, waar de route samenviel met de route vanuit Parijs. Vervolgens ging de route door Rotterdam-Zuid langs het Daniel den Hoed Ziekenhuis voor het laatste traject richting Wilhelminaplein, Erasmusbrug en Coolsingel. Uit Parijs vertrokken 275 teams. De weg tussen Parijs en Rotterdam is alom bekend met de mooie vergezichten in het heuvelachtige landschap en de gele koolzaadvelden in het noorden van Frankrijk. De mooie dorpjes met de kronkelende straatjes zijn een lust voor het oog. Het geeft een beetje een vakantiegevoel. In Frankrijk blijft het lang rustig onderweg en het zijn dan vooral de deelnemende groepen die elkaar onderweg toejuichen. Maar hier en daar staan er toch wat meer enthousiaste Franse bewoners, mensen die wel echt de moeite nemen om naar die Hollanders te gaan kijken. Gelukkig klinkt er langs de kant van de weg steeds applaus. Ze hebben toch wel bewondering voor wat wij doen. Lopen voor het goede doel, want dat is toch waar het om gaat. Behalve een mooi avontuur onderweg voor ons lopers, wordt dit ook een avontuur voor het leven genoemd. Dat blijkt al jaren uit het motto: ‘Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven.’ Want door aan deze estafetteloop van Parijs en Hamburg naar Rotterdam mee te doen en door aan zoveel mogelijk sponsors voor onze sportieve prestatie aandacht te vragen, halen we met ons allen op die manier zoveel mogelijk geld op voor mensen met kanker. Na de Franse heuvels komen we in België met eerst de bekende lange rechte stukken over de fietsroutes met de betonnen platen. Daarna wordt het steeds leuker en is het geweldig in het mooie historische Dendermonde, met het stadsplein en de kasseien met rondom de terrassen. Een aantal kilometers verderop ligt het favoriete Zele, waar de lopers traditioneel hartelijk worden ontvangen. In beide plaatsen was er weer een geweldige doorkomst met een feestelijk onthaal. Lopers en fietsers mochten over de rode loper. Iedereen wil je de hand schudden of je aan-

28

Team 9

raken en het bezorgt je kippenvel. Door de daverende muziek, het tromgeroffel, de discoklanken en de toejuichingen door vlaggetjes, wimpels, slingers, kaarslichten en fakkels langs het parcours, vergeet je helemaal je vermoeidheid en de spierpijn. Onderweg worden leuke ‘hebbedingetjes’ uitgedeeld en de mandjes van de fietsers en het busje raken al snel vol. In de nacht lopen we richting Antwerpen, waar de meeste teams ook wisselen om vervolgens de fietstunnel door te gaan. Bij de grensplaats Putte verlaten de lopers België, het land dat al jaren sterk is verbonden met de Roparun. Er zijn ook al een groot aantal Belgische deelnemers. In Nederland komt iedereen graag door de plaats Ossendrecht, waar de lopers elk jaar weer een nieuw thema wacht. Wat is het toch bijzonder dat

juni 2012

Team 305 Challenge PSA Finance (met Peter van Teijlingen) onderweg

Team 133 Linda Bol en Walther van der Vos

m 40 Daniel den Hoed (Rien Soeters)

+ foto collage

Maaike van team 143 te midden van team 316

Team 112 VVR Brandweer (Mieke Louwman)

alle bewoners van jong tot oud in de vroege ochtend voor hun huis ontbijten, terwijl zij naar ons kijken en langs de kant uitgedost zijn alsof het carnaval is. Zij doen dit allemaal om het ons makkelijker te maken. Daar worden we echt vrolijk van. De zwaarste blokken zijn dan achter de rug. Vanuit Bergen op Zoom leggen alle lopers de rest van de route afwisselend lopend en fietsend af. Het is onderweg naar Rotterdam dan een groot feest. Het is dan niet zo moeilijk meer. In het centrum van Bergen op Zoom gaan we langs de gele luchtballonnen en alles kleurt nog eens geel op de route in de navolgende plaatsen, waar bakjes aardbeien en snoepjes worden uitgedeeld. In Numansdorp, Klaaswaal, Oud Beijerland, Heinenoord en Barendrecht worden we gewoon gedragen. De emoties in het uitgeputte lichaam komen

PAC & ‘t NIEUWS

Team 228 (Edwin Mersch) IJsselcollege

los bij ‘Daniel den Hoed’, waar enkele zieke mensen ‘Dankjewel!’ roepen. Voor deze mensen doen we dit. De Coolsingel is vol met toeschouwers, waaronder familie, vrienden en kennissen. Deze keer is het een snelle finish. De champagne spuit in mijn ogen. Parijs en Hamburg, tot volgend jaar. Wat is het voor vele PAC-ers eervol om hieraan te kunnen meedoen.

Tekst: Enno van Waardenberg Fotografie: Diversen

29

De Roparun voor het eerst ook vanuit Hamburg ROHA-run of HARO-run?

Voor team 40 Daniel Den Hoed was het weer zover. Op zaterdag 26 mei 2012 gingen zij weer ROPArunnen. Maar deze keer niet vanuit Parijs, want de organisatie heeft, om het parcours vanuit Parijs niet nog verder te belasten, een tweede estafetteloop toegevoegd vanuit Hamburg (Duitsland). Team 40 was dus een van de geselecteerde teams. Lees hun verslag. Team 40 heeft zich voor de 18e keer opgewarmd om aan de Roparun mee te doen. Allerlei acties, zoals collecteren, het verkopen van wijn en stroopwafels, een miniroparun en een teambuildingweekend in de Ardennen zorgden ervoor, dat de temperaturen al voor de start tot grote hoogten waren gestegen. En misschien kwam dat ook wel, omdat we de avond voor de start op de Reeperbahn gegeten hebben. Vanaf start tot finish hebben we als een goed geolied team de route afgelegd. Omdat we voor het eerst vanuit Hamburg startten, waren de voorbereidingen veel intensiever, dan voor de route vanaf Parijs. Die weg kunnen we inmiddels wel dromen. In Hamburg was het startterrein, het Heiligengeistfeld, nu niet bepaald ‘begeisterend’. Een saai terrein in een overigens wel mooie stad. Toch was de ‘roparunvibe’ er goed aanwezig en toen de eerste teams startten, was er hetzelfde kippenvelgevoel als in Parijs. Met 50 teams onderweg zijn, betekent voornamelijk: heel veel ruimte hebben. Het was nergens een probleem het busje te parkeren voor de wissel en ook de grote wissels verliepen vlekkeloos. Toch waren we ook weer niet helemaal alleen op de wereld, want een lang stuk hebben we met een aantal teams opgelopen, zodat je nog een beetje dat competitiegevoel, wat er vanaf Parijs is, hield. De route was mooi. Door steden, dorpen, weilanden, bossen, onverhard en niet heuvelachtig, al was er wel regelmatig vals plat. Eigenlijk heb ik alleen de gele koolzaadvelden gemist. Het leuke van de nieuwe route was, dat de Duitsers heel open en nieuwsgierig waren. Waar de Fransen pas in het vierde jaar vragen begonnen te stellen, vroegen de Duitsers al na tien teams wat er toch gaande was. En als we het dan vertelden, reageerden ze heel enthousiast en er waren zelfs mensen, die geld gaven voor het goede doel! Ook in de nieuw te ontginnen gebieden in Nederland was men heel meelevend. Zo zeer zelfs, dat, toen een team zonder magnetron kwam te zitten, een bewoner zijn magnetron gaf! Hij was toch al van plan een nieuwe te kopen. Op een paar plaatsen werd door bewoners water uitgedeeld of was er zelfs een tuinslang als douche gemonteerd. En er waren toch al twee feestjes: één in Almelo en één in Lienden. Wij kwamen toevallig kort na de ‘Almeloopers’ in Almelo aan en, terwijl de burgemeester daar dat team toesprak, konden wij ook van het gejuich meegenieten. De Almeloopers zijn de enige Hamburgers, die toch nog even in België zijn geweest, Café België wel te verstaan.

30

Als we volgend jaar zouden moeten kiezen tussen Hamburg of Parijs, dan zou het best wel weer eens Hamburg kunnen worden. Het is in ieder geval de bedoeling, dat er dan met 100 teams vanuit Hamburg gestart wordt.

Ina van den Brink N.B: Team 40 Daniel den Hoed bestaat, naast medewerkers van de Daniel, ook uit Leo Kanselaar, Bram Harder, Rien Soeters en Albert Pesch van PAC. Ondergetekende werkt nu meer dan 21 jaar bij de Daniel.

Roparun, een ervaring voor het leven Dit is niet voor niets de slogan van de Roparun. Afgelopen jaar was mijn eerste deelname aan de Roparun en voor mijn gehele team was dit de eerste keer, maar wat heb ik genoten. Allereerst al op het startterrein, één groot feest en dan kom je ook nog gezellig je hardloopcollega Enno tegen. Na de start begint het feest helemaal! Lekker in de flow, aan niets anders denken dan door de mooie natuur lopen. ‘s Nachts één grote lichtparade, daarvoor hoef je echt niet naar Disney! Onderweg gezellig kletsen met andere teams, iedereen is gemoedelijk en aanspreekbaar. En dan breekt het moment aan dat je bij de Nederlandse grens bent. Vanaf dan is alles helemaal een feestje. Overal staan mensen langs de kant je aan te moedigen. In mijn geboortedorp Dinteloord hadden ze zelfs diverse spandoeken opgehangen om ons aan te moedigen, echt leuk! Toen maakte ik me ook niet meer druk of we het wel of niet zouden halen. De Coolsingel hebben we met gemak gehaald, oké, misschien ik met iets meer gemak dan anderen wegens mijn iets te fanatieke trainingsschema. Ik zou zeggen op naar volgend jaar.

Jocelyn Bolluijt

juni 2012

Belang van vocht bij sport Misschien kan je het je nog herinneren: de binnenkomst van de Zwitserse atlete op de Olympische marathon in 1984. Wagge-lend, ongecontroleerd kwam ze over de finishstreep. Het belang van vocht wordt hier wel heel duidelijk gemaakt. Een mens bestaat voor ongeveer 55% uit water. De vetvrije massa zelfs voor 75%. Water is een transportmiddel voor ons lichaam en het hoofdbestanddeel van bloed, urine en zweet. Verder is vocht belangrijk voor het handhaven van een gelijkmatige lichaamstemperatuur die bij inspanning stijgt. De opname en afgifte van water moet in balans zijn om dehydratie te voorkomen. Bij mensen die niet sporten ziet de waterbalans er als volgt uit: Opname (per dag)

Uitscheiding (per dag)

Dranken Urine 1250 ml 1500 ml Vast voedsel 1000 ml Huid (zweten) 500 ml Oxidatiewater 350 Uitademing ml 500 ml Ontlasting 100 ml 2600 ml Totaal

Totaal

2600 ml

Vochtbalans (bron: Voedingsraad, Nederlandse voedingsnormen)

Bij een sporter is de uitscheiding van vocht via zweet verhoogd. Om de balans in evenwicht te houden is daardoor meer vocht nodig. Het vochtverlies is afhankelijk van de temperatuur, de luchtvochtigheid, de duur en intensiteit van de inspanning en de sportkleding. Het vochtverlies kan door deze factoren sterk variëren en is daarom voor alle sporters verschillend. Het dorstgevoel is een waarschuwing om te voorkomen dat het lichaam teveel vocht verliest. Dit treedt op als er ongeveer 2% van het lichaamsgewicht aan vocht verloren is gegaan. Als er een dorstgevoel ontstaat is het eigenlijk al te laat om het prestatievermogen op peil te houden. Tevens kan vochttekort leiden tot maag- en darmproblemen. Vochtverlies per percentage van het lichaamsgewicht 1% stofwisseling geremd; 2% warmteregulatie verstoord, prestatieverlies 20%; 3% eerste tekenen van uitputting, concentratieverlies en vermoeidheid; 4-6% verregaande afname van kracht, krampverschijnselen; > 6% spasmen, uitputting, bewustzijnsverlies coma…

PAC & ‘t NIEUWS

Anne van der jagt, sportdiëtist www.dietistenpraktijkhrc.nl e-mail: [email protected]

De normale vochtbehoefte is anderhalf tot twee liter per dag. Voor sporters kan dit oplopen tot wel vier liter. Bij inspanningen, langer dan een uur, is aanvulling van vocht noodzakelijk. Aanbevolen wordt 150-250 ml per uur (water of dorstlesser). Het lichaam kan geen goede prestaties leveren met een geringe vochtvoorziening. Je kan leren om tijdens een inspanning voldoende te drinken. Na de training/wedstrijd is het ook belangrijk vocht aan te vullen. De hoeveelheid is afhankelijk van het verlies. Dit is te meten door voor en na de training te wegen. Het verlies van 1 kg staat gelijk aan 1,5 liter vocht. Het vocht wat onderweg gedronken is, moet wel bij de totale vochtverlies worden opgeteld. Ook kan de kleur van de urine bepalend zijn voor het vochtverlies. Wat kan je drinken Hypotone dorstlesser: 0-6 gr koolhydraten per 100 ml bijvoorbeeld water, allerlei soorten sportwater, zoals Aquarius sportwater. Gebruik: voor en tijdens trainingen/wedstrijden voor aanvullen vocht.Isotone dorstlesser: 6-8 gr koolhydraten per 100 ml, bijvoorbeeld Extran Dorstlesser, Aquarius Isotone Dorstlesser, AA Drink Isotoon. Gebruik: tijdens en na wedstrijden. Hypertone dorstlesser: > 8 gr /100 ml, bijvoorbeeld AA Drink High Energy, Extran Energy Drink. Gebruik: na wedstrijden of wedstrijden die langer duren dan een uur. Samenvatting Tijdens inspanning kunnen door transpiratie grote vochtverliezen optreden. Een negatieve vochtbalans kan prestatievermindering veroorzaken en kan zelfs bedreigend zijn voor de gezondheid. Vochtaanvulling bij prestaties langer dan één uur is belangrijk. De Zwitserse atlete had waarschijnlijk door de warmte en door te weinig te drinken veel vocht verloren. Hierdoor traden uitputting en spasmen op. Had dit langer geduurd, dan zou het zelfs levensbedreigend geweest zijn.

31

Hart en vaatziekten

VAN DE REDACTIE

Cardiovasculair risicomanagement

De redactie van PAC en ‘t Nieuws is enorm blij met atleten die stukjes willen aanleveren voor ons onvolprezen clubblad. En wat zijn stukjes zonder een leuk plaatje erbij? Dus stellen wij uw foto ook bijzonder op prijs.

In Nederland zijn hart- en vaatziekten (HVZ) de belangrijkste oorzaak van sterfte bij vrouwen en de tweede oorzaak van sterfte bij mannen. In 2009 stierven ruim 40.000 Nederlanders aan HVZ, dit is 30% van alle sterfgevallen. Bij veel Nederlanders is er sprake van risicofactoren voor het ontstaan van HVZ.

Omdat de redactie een beperkt aantal pagina’s beschikbaar heeft en op die pagina’s zoveel mogelijk verschillende onderwerpen aan bod wil laten komen, heeft zij een aantal aanleveringsvoorwaarden opgesteld: Schrijf artikelen van bij voorkeur 200 tot 400 woorden. Bij hoge uitzondering kan een verhaal meer woorden bevatten, maar graag na contact met de redactie. PAC en ‘t Nieuws wil graag aanvullend zijn op de website. De website is vooral bedoeld voor algemene informatie, contact-gegevens, oproepen, de wedstrijdagenda’s en de wedstrijduitslagen; het clubblad biedt naast kort nieuws vooral human interest, interviews en analyses. Lever uw foto’s bij voorkeur digitaal aan, in een resolutie van 300dpi, (minimaal 2 MB), en graag als JPEG, TIFF of als EPS-bestand. De vereniging, het hoofdbestuur, de sectiebesturen en de commissies, alsmede de voor voornoemde organen werkzame personen, zijn niet aansprakelijk voor schade van welke aard ook ontstaan door publicatie van artikelen in het clubblad.

Van de Nederlanders in de leeftijd van 35-70 jaar heeft bijvoorbeeld 25% een verhoogd cholesterolgehalte (meer dan 6,5) en heeft 50% een verhoogde bloeddruk (meer dan 140/90 mmHg). Eén op de vier Nederlanders ouder dan vijftien jaar rookt en 45% van de Nederlanders ouder dan twintig jaar heeft overgewicht. Bij vrouwen wordt bovendien een sterke stijging van het risico op HVZ gezien vanaf de menopauze (met name bij zwangerschapssuiker en zwangerschapvergiftiging in de voorgeschiedenis). Reductie van risicofactoren kan cardiovasculaire ziekte (bijvoorbeeld hartinfarct, angina pectoris, hartfalen, herseninfarct) en sterfte aanzienlijk verminderen. Omdat het risico op HVZ multifactorieel is bepaald, moeten de verschillende risicofactoren in samenhang worden beoordeeld. De beoordeling of iemand een verhoogd risico heeft op HVZ en/of behandeling noodzakelijk is, of dat alleen met leefstijladviezen kan worden volstaan, gebeurt met behulp van een risicotabel. In januari 2012 is de standaard cardiovasculair risicomanagement van het Nederlands Huisarts Genootschap (NHG), daterend uit 2006, herzien. In de oude standaard werd als harde eindpunt uitgegaan van sterfte aan een cardiovasculair event. In de nieuwe standaard zijn zowel ziekte als sterfte in de risicoschatting opgenomen. Een risicoprofiel is een overzicht van voor hart- en vaatziekten belangrijke factoren als leeftijd, geslacht, roken, familie anamnese (eerstegraads familie onder de 65 jaar met hartinfarct), voedingspatroon, alcoholgebruik (mannen maximaal 2-3 consumpties, vrouwen maximaal 1-2 consumpties), lichamelijke activiteit (5 dagen per week 30 minuten fietsen, wandelen, tuinieren), bloeddruk, bodymassindex (gewicht/lengte in het kwadraat), vetspectrum, glucosegehalte en de geschatte nierfunctie.

32

In de nieuwe richtlijn cardio vasculair risicomanagement is ook speciale aandacht voor patiënten met suikerziekte en reumatoïde artritis. Bij deze twee groepen dient bij het aflezen en interpreteren van de risicoscore vijftien jaar bij de actuele leeftijd opgeteld te worden. Met behulp van de risicotabel kan een schatting gemaakt worden op het krijgen van een cardio vasculair event in de komende tien jaar. Het 10-jaarsrisico op ziekte of sterfte door HVZ wordt aangegeven in procenten, waarbij: een kans van minder dan 10% een laag risico inhoudt;een kans van tussen de 10% en de 20% een matig risico inhoudt;een kans van meer dan 20% een hoog risico inhoudt. Iedereen bij wie sprake is van te beïnvloeden risicofactoren krijgt adviezen ten aanzien van stoppen met roken, voldoende beweging (5 dagen per week 30 minuten), gezonde voeding (zie ook artikelen Anne van der Jagt), beperking alcoholconsumpties, zoutbeperking tot maximaal 6 gram per dag (dat wil zeggen geen zout toevoegen aan de voeding) en zorg voor een optimaal gewicht. Preventieve geneeskunde vormt een belangrijk deel van het werk van de hedendaagse huisarts. Vaststellen van een risicoprofiel en schatting van het risico op HVZ kan dan ook bij uitstek in de eerste lijn plaats vinden.

Karel Moltzer Bewerking uit Huisarts en Wetenschap, jaargang 55/januari 2012.

Informatie artikelen PAC en ‘t nieuws verschijnt viermaal per jaar. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te weigeren of artikelen in te korten. Overname van artikelen is zonder voorafgaande toestemming toegestaan, mits met bronvermelding. Contactpersoon clubblad Enno van Waardenberg Tel: 010-4503184 Redactie: Enno van Waardenberg, e.a. Fotografie: Enno van Waardenberg, e.a. Vormgeving: Trichis communicatie en ontwerp, Rotterdam Druk: Grafia Inleveren Per e-mail: [email protected], [email protected] Per post: postbus kantine, deze hangt naast de ingang van de kantine van PAC. Aanleverdatum kopij: 1 september 2012

Atletiekvereniging PAC Postbus 21334 3001 AH Rotterdam Tel: (010) 433 07 80 e-mail: [email protected] website: www.pacrotterdam.nl

juni 2012

Spelregels voor het lidmaatschap van PAC Aanmelding lidmaatschap • U meldt zich aan voor het lidmaatschap van PAC door het inschrijfformulier en de incasso volledig ingevuld en op beide pagina’s ondertekend in te leveren bij de ledenadministratie (in de brievenbus naast de ingang van het clubhuis of persoonlijk bij Gré Bal). • Vervolgens ontvangt u een bevestiging van de aanmelding. • Een kopie van de bevestiging gaat naar Nel van Vliet, die het inschrijfgeld en de contributie voor de maanden tot aan het nieuwe kwartaal incasseert. • Na ontvangst van het inschrijfgeld en de contributie, wordt u bij de Atletiekunie als lid aangemeld. • U ontvangt uw lidmaatschapskaart na ongeveer twee maanden rechtstreeks van de Atletiekunie. • Het lidmaatschapsjaar loopt van 1 januari t/m 31 december. • De contributie is bij vooruitbetaling verschuldigd. Afmelding lidmaatschap • Het opzeggen van het lidmaatschap dient schriftelijk te gebeuren vóór 15 november van het lidmaatschapsjaar. PAC moet de afmeldingen vóór 1 december aan de Atletiekunie doorgeven. Doen wij dat niet, dan is ook voor het komende jaar nog contributie aan de Atletiekunie verschuldigd. • Tussentijds opzeggen is uiteraard mogelijk. Echter, u blijft lid en betalingsplichtig tot het einde van het lidmaatschapsjaar, dus tot en met 31 december. Eerder opzeggen, ontslaat u dus niet van uw contributieverplichtingen tegenover de vereniging. • Alleen schriftelijke afmeldingen kunnen in behandeling worden genomen en dienen gestuurd te worden naar: PAC Ledenadministratie Nel van Vliet p/a Bern. Gewinstraat 4 A 3031 SE Rotterdam E-mail: [email protected] Tel: (010) 412 50 81

Contributie 2012 KWARTAAL

JAAR

Minipupillen

€ 21,-

€ 84,-

A/B/C Pupillen

€ 37,50

€ 150,-

Junioren/Senioren/Masters

€ 44,25

€ 177,-

Recreanten

€ 30,00

€ 120,-

Gezinnen*

€ 112,50

€ 450,-

Inschrijfgeld eenmalig: € 18,*Gezin: Uitsluitend die situatie waarin sprake is van tenminste één kind van 19 jaar of jonger die met ouder(s)/verzorgers lid is van PAC.

Rekeningnummer contributies: 190201 t.n.v. RAV Pro Patria ALO Combinatie PAC te Rotterdam

Automatische incasso Nieuwe leden zijn verplicht hun contributie via een automatische incasso te betalen. Aan bestaande leden kan PAC deze verplichting niet opleggen. Omdat gebleken is dat contributiebetaling via een automatische incasso veel soepeler verloopt, dan betaling via een betalingsopdracht of periodieke overschrijving, vragen we de leden die nog niet via een automatische incasso betalen hiertoe over te stappen. Dit kan door onderstaand formulier in te vullen en toe te sturen aan Nel van Vliet. Bij de eerste afschrijving zorgt PAC ervoor dat eventuele contributieachterstanden worden rechtgetrokken en dat uw verschuldigde contributie gelijk gaat lopen met het kalenderjaar, dus 1 januari, 1 april, 1 juli en 1 oktober van het lopende jaar.

Ondergetekende verstrekt hierbij machtiging aan: PAC ledenadministratie P/a Bern. Gewinstraat 4a 3031 SE Rotterdam Om van zijn/haar ondergenoemde bankrekening bedragen af te boeken wegens:

Kort blessurespreekuur medische commissie

■ per kwartaal Contributiebetaling: ■ per jaar Bankrekeningnummer:

Voor een afspraak voor het kort blessurespreekuur van de medische commissie kunt u contact opnemen met Adrie Visser (Jeugd, telefoon 06-12681847) en Jurryt de Vries (Volwassenen, telefoon: 0621202245). De spelregels van het kort blessurespreekuur zijn te vinden op de website van PAC (www.pacrotterdam.nl) en in de rekken in het clubhuis.

Ten name van: Adres: Postcode/woonplaats:

Voedingsadvies Voor een afspraak voor het open spreekuur voeding kunt u contact opnemen met Anne van der Jagt ([email protected]).

Nb. Aanvragen worden alleen behandeld indien deze ondertekend zijn door de aanvrager en/of ouders (verzorgers)

PAC & ‘t NIEUWS

Handtekening: Datum:

33

project outdoor signing PAC ROTTERDAM, april 2011 vormgeving trichis communicatie en ontwerp uitvoering shipmate

www.trichis.nl

Nieuw! Totaal analyse! Video opnamen op onze 15 meter loopbaan en dan beeldje voor beeldje voor beeldje

Ruim 100 modellen loopschoenen

P. A . C . &

voor dames-heren en kinderen. Ook levering van speciaal schoenen. Compleet kleding assortiment van ondergoed tot regenkleding.

Samen in de running Laat u goed voorlichten!

Bob vd Heyden

Bergselaan 330-332, 3038 CN Rotterdam, Tel. 465 84 42, Fax 467 56 02

Met onze gratis verkrijgbare introductiekaart bespaart u vele euros! juni 2012

Verbeter je prestaties!

Sportkousen | Sportbandage Inlegzolen | Sport BH's

www.sportkousen.nl