Nieuwsbrief familie Mout

Nieuwsbrief familie Mout

Juni — september 2010

In dit nummer: Uit die Afrikaanse lewe

1

Feel it, it was here…

1

Verhuisd

3

Op niveau

4

Flying Dutchman

4

Smalle en brede weg

4

Expo en Technology 5 Olympiad Duduza

5

Gebedspunten

6

Uit die Afrikaanse lewe VUVUZELA…

‘Afrikaans’ aan de sfeer toe...

kent.

Waar anders kun je over schrijven als over die toeter die velen nog naklinkt in de oren… Achtergrondgeluid bij de voetbalwedstrijden moest zelfs zachter gezet worden, zo drongen die toeters zich op de voorgrond.

Wie hier in Zuid-Afrika de vuvuzela hoort, weet: tijd voor voetbal! Het geluid werkt als een magneet, trekt mensen naar de stadions. En het geluid werkt als een aanmoediging voor de teams die op het veld staan.

Zoals iedereen inmiddels weet betekent het geluid van de vuvuzela: Koning Voetbal is hier!

Het is wellicht een schot in open doel, maar ik kon niet helpen te denken aan het moment dat de vuvuzela’s zullen zwijgen om plaats te maken voor de laatste bazuin! Dan zal heel de wereld weten: Tijd voor Christus’ wederkomst. Tijd voor het laatste oordeel. Een mensenmenigte die niemand tellen kan zal dan de vreugde ervaren die het geluid van de bazuin voor hen teweeg brengt. Maar er zullen er ook zijn die zullen willen wegkruipen, omdat die bazuin voor hen het geestelijk eindsignaal bete-

Ik bid dat de vreugde dan ons deel zal zijn!

Inmiddels is dit versie 1.8 ofzo. Iedere keer wilden we de nieuwsbrief afmaken, maar het kwam er niet van. Dan word je vervolgens door de feiten achterhaald en kun je stukjes weer herschrijven. Daarom: werk in uitvoering.

De nieuwsbrief zou tot en met augustus zijn, maar daar kwam september dus gewoon bij. Maar nu is het dan zover: we nemen u weer wat mee door ons leven van de afgelopen maanden.

Afrika kwam. Maar hoe is het allemaal gegaan vanuit zendingsoogpunt? We danken de Here voor hoe Hij het land heeft beschermd in die weken. Er is relatief weinig geweld geweest. Ook de gevreesde Xenophobia (het met (grof) geweld eruit werken van buitenlandse werknemers, met name mensen uit Zimbabwe, Mozambique,

Botswana e.d.) is na het kampioenschap niet weer opgelaaid. Waar Zuid-Afrika trots is op hoe het wereldkampioenschap verlopen is, zijn wij God dankbaar hoe Hij Zijn hand over het land gehouden heeft.

Op de zendingspost viel het reuze mee. De mensen die in de hutten aan de overkant van het dal wonen wisten raad met de vuvuzela, maar hier bleef het eigenlijk heerlijk stil. Zo niet in de stadions en in de zgn. ´fanparks´. Bijna iedere woonplaats had van die plekken waar grote videoschermen waren opgezet en mensen naar de wedstrijden konden kijken. Daar verging je horen en zien. Maar ja, wie kan iets hebben tegen zo´n ´inheems´ instrument? Het voegt iets

Zo zal iedereen weten dat het geluid van de laatste bazuin betekent: Koning Jezus is hier!

Vuvuzela, de Z-Afrikaanse supporterstoeter

Werk in uitvoering. Bij computerprogramma’s heb je verschillende versies. Die nummer je dan. Je begint met versie 1 en als je daarmee verder gaat, wordt het versie 1.1, dan 1.2 enz. Deze nieuwsbrief heeft daar ook iets van.

Feel it... FEEL IT, IT IS HERE!

Het grootste fanpark in Zuid-Afrika: Durban Beachfront, grote schermen langs het strand—mogelijkheden te over voor evangelisatie!

Slogan op de radio voor de wereldkampioenschappen voetbal. Ja, ‘we’ zijn de ‘eeuwige tweede’. Alle wedstrijden winnen ‘we’, behalve die ene die ‘we’ hadden móeten winnen… En dus duurt de frustratie voor velen nog tenminste vier jaar voort. Ok, het is alweer een tijd terug dat de hele wereld naar Zuid-

Pagina 2

Nieuwsbrief familie Mout

Radio Khwezi in voetbalsfeer

“Sommige mensen zeggen dat onze pogingen om de WK menigten te bereiken een druppel in de oceaan zijn. Alles wat ik kan zeggen is: Wat een gezegende druppel!” (Fano Sibisi)

Ons nieuwe huis, gezien vanaf het Auditorium

Het was een uitstekende tijd voor evangelisatie. Dat beseften velen, want op de luchthaven in Durban stond een kraam met materiaal over de Islam en moslims waren actief bij de plekken waar toeschouwers wedstrijden konden komen kijken. Maar ook vele christelijke organisaties. Vanuit de zendingspost gingen dagelijks teams naar Durban om daar flyers uit te delen en met een auto met aanhanger rond te rijden. Op de aanhanger teksten tegen prostitutie en een uitnodiging om tot Christus te komen. Ook gingen teams naar de plaatsen waar hier in de omgeving grote schermen stonden en velen de wedstijden kwamen kijken. Op een dag zat een van de helpers uit te rusten op een bank, toen er een dronken man naast haar kwam zitten. ‘Heb jij al zo’n flyer?’ Nee, die had hij nog niet… hij pakt een aan, kijkt ernaar, ziet de afbeelding van een voetballer voorop en zegt: hé, die voetballer heeft het nummer van God! Samen kijken ze en dan blijkt er op de borst van de voetballer een kleine ‘7’ te staan. Dronken of niet, hij zag meer dan wij zelf bij de voorbereidingen gezien hadden! En God sprak op die manier tot hem. Zulu’s zijn niet zoals wij Europeanen. Als je ons iets uitdeelt, pakken we het niet aan, of we gooien het meteen op de grond. Zulu’s niet! Zij krijgen iets en zullen dat dan ook zeker lezen. Resultaat-gericht als we in Nederland zijn, wil je weten wat het uitgewerkt heeft… Er is gezaaid en de eeuwigheid zal openbaren wat de uitwerking is. Tijdens een dagje winkelen in Pietermaritzburg liep Wouter in een winkel tegen twee mannen aan met een voetbalsjaal om de nek. Duidelijk supporters, zo leek het. Hij sprak ze aan, waarop ze ineens begonnen over Jezus en geloof… op

hun sweaters stond iets als ‘Jews for Jesus’… Bleken het Joodse christenen te zijn die gekomen waren om te evangeliseren en doordat ze met Wouter in gesprek kwamen dachten een mogelijkheid te hebben op een bekeerling.’ Ja, voetbal is leuk, ja een buitenlander, ja ook benieuwd wie er gaat winnen’… Maar ze kwamen nog niet tot hun hamvraag. Toen zei Wouter dat hij de tekst op hun truien wel mooi vond en of ze Joden waren… Waarom Wouter die tekst dan wel zo mooi vond… groot was de verrassing toen ze hoorden dat hij zelf zendeling was! Geen bekeerling dus, maar een medestrijder voor Christus. Dat veranderde de inhoud van het gesprek van ‘poging tot bekering’ tot ‘wederzijdse bemoediging’. Het was mooi om zo te merken dat de Here van over heel de wereld mensen stuurde om Zijn boodschap van redding en verlossing te verspreiden. RADIO KHWEZI Natuurlijk werden de wedstrijden ook op de radio uitgezonden. En dan ben je ineens sportverslaggever… NL-11tal deskundige, omdat je om commentaar gevraagd wordt tijdens een uitzending. Wat weet ik daar nou nog van… Maar je gaat de uitdaging aan, omdat je beseft: die ene luisteraar die nu wél luistert, blijft na de WK mogelijk ook een luisteraar en wordt daardoor nog verder bereikt met het Evangelie. Want dat klonk ook, soms gewoon tussen de wedstrijden door— confronterend, omdat het je voor de vraag stelt voor welke god je nu eigenlijk buigt. Het gaf voor mij iets aan van de spanning die christelijke radio kent, als het uitzendt in de wereld, met het oog op die wereld, om juist dáár de mensen te bereiken. Ik weet dat het bijv. tot heftige discussies heeft geleid tussen christenen en de EO en moet zeggen dat ik daar ook best mijn mening over had. Maar nu maak ik de

andere kant mee en voel de spanning tussen ‘blijf bij je principes’ en ‘water bij de wijn doen’, de spanning van ‘waar zenden we eigenlijk voor uit’. Wat Khwezi betreft betekende het: geen wijziging qua inhoud, wel ruimte geven aan de wedstrijden en een lichte aanpassing aan de muziekstijl vanwege de WK-sfeer en daarmee ook het deels andere luisterpubliek. Je gaat de wereld binnen, komt de mensen daar tegemoet met wedstrijdverslagen, samenvattingen, reportages, maar blijft tegelijk trouw aan je eigen boodschap, die je ook alle ruimte blijft geven. Want nu luisteren er zoveel anderen meer dan voorheen en juist hen wil je bereiken! Ik heb gemerkt: het vergt een nauwlettend luisteren naar Gods Geest! Nu, na de WK, is de FIFA enige miljoenen rijker en Zuid-Afrika minstens zoveel armer. En… wacht nog altijd op enkele miljoenen van de FIFA voor bewezen, maar niet betaalde diensten… Voor velen is dat ook de ontgoocheling van dit toernooi. Ook Zuid-Afrika dacht te kunnen geloven dat er meer verdiend zou worden dan er geïnvesteerd zou zijn. Helaas, die droom blijft een droom. In Augustus weerhield dat velen er niet van om het land zo ongeveer plat te leggen met stakingen. Meer salaris werd geëist in een tijd waarin steeds duidelijker werd hoe een geest van zelfverrijking het land leegzuigt. Waren het vroeger handelsembargo’s en sancties vanwege apartheid die het land verarmden, nu hebben we de andere landen niet meer nodig, maar redden we de verarming prima zelf. Zo streden bijv. arbeiders van een groot nationaal bedrijf voor loonsverhoging, terwijl het management zichzelf er een van 25% gegeven had! Dat werkt dus niet. Daarom: bid voor dit land, wat zoveel rijkdom in zich heeft!

Juni-sep 2010

Verhuisd We zijn verhuisd! We begrijpen dat het voor een aantal van jullie net zo plotseling op je af komt als dat het voor ons was, toen we het bericht kregen dat we konden verhuizen. Er was een huis vrijgekomen aan de andere kant van de zending en op een middag kregen we het bericht dat het aan ons was toegewezen. ‘Ons’ is dan: ons vijven, maar ook Rianne, mijn zus en Nelly, een andere Nederlandse vrouw die met Rianne ook een rondavel deelde, vlak onder die waar wij woonden, maar ook vriendin van ons sinds vele jaren. Dus alle Mouts onder één dak, samen met een Van den Berg. Het huis is een benedenwoning in een blok van vier (2 boven, 2 onder), met een open keuken, woonkamer, vier slaapkamers, een douche, een toilet en een badkamer/toilet! We waren zeer verbaasd dat wij naar dit huis mochten. Toen we hoorden dat het vrijkwam zagen we een aantal gezinnen voor ons waar we heel blij voor waren dat die nu mogelijk naar een grotere woning zouden kunnen trekken. Maar nee, niet zij, maar wij mochten verhuizen. De kinderen hadden eerst iets van ‘moet dat echt? We zijn net gewend aan het wonen hier in de rondavel’… En we waren ook lekker bezig stap voor stap de dingen om en buiten de rondavel te verbeteren. Maar niet dus, we konden aan het werk in een nieuw huis! En dus weer terug naar de houtwerkplaats om een keukenkast te maken, werd er ondertussen geschilderd en getegeld en zijn we 17 augustus verhuisd. Een beetje voor onze planning uit, maar zo gaat dat hier op de zending meestal… We hadden gedacht eind van die week te verhuizen, maar er kwamen gasten waar de zending onze rondavel voor nodig had. ‘s Maan-

Keuken

dags hoorden we het en dinsdags zijn we toen maar verhuisd. Gelukkig was een deel van de spullen de week ervoor al overgebracht, maar we wachtten nog op de timmerman die bezig was de kasten in de slaapkamers in te bouwen. Maar terwijl hij daarmee bezig was en de tegelaar in de badkamer bezig was, droegen wij bedden, koffers, dozen en ander spul de kamers binnen. De Here had ook Zijn perfecte planning, zoals altijd. Vanuit Nederland hoorden we dat er een container met spullen hier naartoe zou komen. Of we ook wat wilden meesturen, was de vraag, want er was nog wel ruimte voor. Nee, want wat moet je met je inboedel in een rondavel? Maar net daarna kregen we het huis toegewezen… En ineens werd het wél interessant om spullen over te laten komen. Langs deze weg: hartelijk dank aan de mensen van De Baanderij en vrienden uit Nederland die hielpen bij het sorteren van de inboedel en het laden van de container! Het was prachtig om je eigen spullen na twee jaar weer te zien! We hadden een lange lijst van dozen en meubilair opgegeven en vrijwel alles is overgekomen naar hier. Inmiddels zijn de dozen uitgepakt en heeft bijna alles een plekje gekregen. Er staan nog een

stapel posters en schilderijen die ergens aan de muur komen, maar daar nemen we rustig even de tijd voor. Met een onderhuis hebben we ook een stuk tuin aan de voorkant van het huis. Vorige bewoners hebben daar allerlei vruchtbomen geplant en we zijn aan het ontdekken wat voor vruchten. Tot nu toe zien we citroenen, limoenen, noten, avocado’s, guava en papaya. Alleen hebben we nog weinig idee wat wanneer rijp is. De guava’s hebben we maar geplukt, omdat de vogels eraan begonnen. Maar die blijken er al van te eten voor de vruchten helemaal rijp zijn. Bemesting was geen probleem: in de wei onder de tuin staan paarden, waarvan er een door het hek wist te komen. Hij had het spreekwoord al geleerd dat bij de buren het gras altijd groener is. Nu is dat ook echt zo. Zijn wei is gelig van de droogte en ons gazon is nog mooi groen. En dus lekker! Als troost kregen we gratis bemesting. Wouter-Jan heeft het paard laten weten dat het beter in de wei kan blijven. Het had iets te doen met kogelronde zaadjes en een blaaspijp… Dus nu moeten we de mest van verder halen, als we weer nodig hebben. Zo heeft alles zijn verschillende kanten...

De woonkamer met voorlopige inrichting

Slaapkamers

Pagina 4

Nieuwsbrief familie Mout

Op niveau...

Douche en badkamer

Zoals jullie weten is een van Wouters taken het rondleiden van groepen hier op de zending. Ook al is de informatie die je deelt hetzelfde, de manier waarop je die met de groep deelt, is iedere keer anders omdat de groep anders is. Het schakelen tussen niveaus, het aanpassen aan je groep, het proberen aanvoelen van wat je wel en niet kunt delen met die groep… dat maakt rondleiden iedere keer weer mooi en houdt het levend. Laatst was er een groep evangelisten, voorgangers, pastores, zendelingen vanuit heel Afrika. Een leuke uitdaging,

omdat hun vragen met name theologisch zijn. Een week later was er een heel andere groep: een twaalftal kinderen met het syndroom van Down. Geen lange verhalen, korte info op een eenvoudige manier, vooral veel laten zien en de kinderen indrukken laten opdoen. Waar je de theologen nadenkend ziet kijken en de Here prijzend zien reageren vanwege Gods werk hier op de zending, zag je deze kinderen vooral ´inzuigen´ wat ze zagen. We mochten zelfs de aQuellé waterfabriek binnen, zodat ze ook de etiketteer-, verpak-, pallet– en verpakkingsmachines konden zien. Ook de machine waar uit

plastic buisjes de 500 ml flesjes geblazen worden (á 15000 stuks per uur). Bijna ademloos stonden ze te staren naar al dat machinaal geweld. Bij Radio Khwezi kregen we zelfs een demonstratie hoe het hoorspel wordt samengesteld, inclusief een aantal geluiden die als achtergrond bij de stemmen gevoegd kunnen worden: auto’s die starten, regen, onweer, geweerschoten… Een studio genieters met glunderende gezichten was het gevolg. Ik moet zeggen: het was een van de leukste en meest bijzondere rondleidingen tot nu toe.

blijven en bij de laatste 200 meters te gaan sprinten en vlak voor de finish nét voor te komen en te winnen. Wouter-Jan kon niet echt veel onderdelen doen omdat hij eerder dit jaar met een motor gevallen was en nog altijd last van zijn knie heeft. Met een knieband om liep hij de 400 meter en wist daarbij te winnen. Dus konden ze alledrie door naar de regionale wedstrijden. Ook daar deden ze het goed

en konden naar de provinciale wedstrijden. Frieda trok zich daarvan terug (zie hieronder), Wouter-Jan werd 5e en Gerry kwam met een bronzen medaille thuis, maar haalde de norm niet om door te gaan naar de nationale wedstrijden. Een van de ouders was vorig jaar begonnen met een trainingsprogramma voor atletiek, omdat hij zag dat er veel meer in de kinderen zat. Ook onze kinderen trainden mee. Het is mooi om te zien hoe dat zijn vruchten afwerpt.

hoe de smalle weg ook werkelijk een smalle weg is! Beeldend wordt verteld hoe mensen er rondjes lopen en nergens uitkomen, hoe op die weg alleen de wil van de Here belangrijk is, hoe mensen er wandelen zonder elkaar in een hokje te stoppen, hoe ze daar hun woord houden, hoe ze met de Here samenwerken. Hoe de Here soms afstand houdt om te zien wat voor keuzes de mensen op het smalle pad maken. Hoe steil en glad het is, zodat je alleen

veilig bent als je daar je voeten zet, waar de Here Jezus Zijn voeten eerst neergezet heeft terwijl Hij je voorgaat. Hoe je op een plek onder draad moet doorkruipen en alleen degenen die willen buigen kunnen verder komen op het smalle pad. Velen kennen de poster van vroeger met de twee wegen wellicht nog. Het is een zegen een beschrijving uit te zenden van dit bekende thema en er op een andere manier bij bepaald te worden hoe smal,

Flying Dutchman Ooit de naam van een schip, nu de bijnaam van Frieda. Reden: de jaarlijkse sportdag. Vorig jaar was ze al de verrassing van de sportdag omdat ze de gedoodverfde favoriet bij het hardlopen versloeg. Dit jaar liet ze een gat van meerdere meters tussen haar en de vroegere favoriet vallen. Bij het verspringen wist ze zelfs het schoolrecord te verbeteren. Gerry liep bij de 800 meter een bekeken race door achter haar directe tegenstandster te

Smalle en brede weg Iedere zondagmiddag verzorgt Wouter een radioprogramma in het Afrikaans. Een uur lang geestelijke muziek met de ene week een preek, de andere week een programma wat ‘Die Vaste Rots’ heet. Het zijn verhalen over de opwekking hier op KwaSizabantu. Momenteel gaat het over de brede en smalle weg. Een getuigenis van wat de Here een van de medewerkers hier ooit heeft getoond. Vergelijkbaar met het verhaal van John Bunyan over de christenreis, wordt verteld

Pagina 5

Juni-sep 2010

maar tegelijk ook hoe geweldig mooi en alle moeite waard dit smalle pad is! Het mooie is tegelijk dat je er zelf iedere dag heel bewust bij bepaald wordt zelf dat smalle pad te wandelen. En de zegen daarbij dat je mensen om je heen hebt die al zoveel verder

zijn op dat smalle pad. Er is een Zulu-gezegde: "Indlela ibuzwa kwaba phambili" Wat betekent: “om iets te leren, moet je hen vragen die de weg bewandeld hebben.” Ook voor het wandelen op de smalle weg geldt dat.

We zijn dankbaar voor hoe de Here de afgelopen tijd in series van diensten voor velen die weg op een nog diepere manier heeft uitgezet. En we hopen dat onder leiding van Zijn Geest dit voor vele anderen ook tot grote zegen zal zijn.

Expo reis en Technology Olympiad Vorige keer schreven we over de Expo van de kinderen (een onderzoek dat ze zelf uitvoeren aan de hand van een probleemstelling die ze zelf bedenken). Frieda deed het samen met een klasgenootje en samen haalden ze een bronzen medaille, eerst klas bij de provinciale wedstrijden. Daarmee had ze recht op het deelnemen aan een reis naar Pretoria, samen met andere prijswinnaars. Van de Domino Servite School gingen drie leerlingen. Ze bezochten o.a. een nucleair onderzoekscentrum, een sterrenwacht, een planetarium, een meteoorkrater, grotten waarin het skelet van de oudste mens gevonden waren. Een reis voor jonge

wetenschappers. Vorige nieuwsbrief schreven we dat Wouter-Jan met twee teamgenoten deelnam aan de de technology olympiad. Na goede resultaten op school en provinciaal moesten ze hun tennisballen-schiet-machine op nationaal niveau demonstreren. Twaalf teams van scholen uit het hele land streden daar om prijzen voor het beste ontwerp, het beste totaalresultaat, de beste workshop (het ter plekke uitvoeren van een technische opdracht). Bleek bij de prijsuitreiking alleen de pechprijs naar een ander team te gaan! De rest mochten Wouter-Jan en de twee anderen ophalen! Prijzen

waren o.a. een eerstejaarsstudiebeurs aan een technische opleiding, een rondreis door Zuid-Afrika langs technische bedrijven en… ieder kreeg een laptop! Meneer kwam dus met armenvol prijzen naar huis. Ook voor de school zijn we dankbaar; het is het tweede opeenvolgende jaar dat de eerste prijs gewonnen wordt door een team van de Domino Servite School.

Duduza... Spreek uit ‘doedoeza’, betekenis: troosten. Dat is wat je gaat doen als iemand overleden is. Bij onze bovenburen overleed een oudere man. In Nederland ga je dan condoleren, wanneer daar gelegenheid voor is. Hier ga je op enige tijd bij de mensen langs om ze te troosten. Heel vaak is er een soort korte dienst: je zingt met elkaar, iemand leest uit de Bijbel, een ander zegt iets, een derde spreekt over herinneringen aan de overledene. De weduwe zat erbij met een deken over haar schoot. Binnen de Zulu-cultuur kun je het zelfs treffen dat zij dan geheel onder die deken verscholen zit tijdens deze bezoeken van ‘duduza’. Tot aan de begrafenis komen mensen bij het

sterfhuis langs. Hier op de zending zijn het dan ook bijv. verschillende van de koren die hier zijn die met zang en meditatie troost komen brengen. Het was bijzonder om dit te beleven. Je merkt dan ook hoe er nog altijd de oude verhoudingen leven. Zo zul je bijv. nooit als zwarte met je rug naar een blanke gaan zitten. En dus zong het koor niet in de richting van de weduwe, waardoor sommige koorleden met hun rug naar ons toe zouden komen te staan, maar stelden ze zich frontaal vóór ons op, met de weduwe daardoor voor hen terzijde. De begrafenis kent grote verschillen. Belangrijkste verschil is of de overledene en/of zijn

familie christenen zijn of niet. Zo niet, dan zijn er allerlei rituelen die te maken hebben met de verering van de geesten van overledenen. Zo moet bijv. de geest van de plek van overlijden naar zijn vroegere huis gebracht worden. Met takken wordt die dan ‘gevangen’ en al pratend tegen die geest wordt hij naar zijn huis begeleid door familieleden. Maar dat is nog maar een van de gebruiken. Als ze christenen zijn, is er een dienst waarin verschillende toespraken mogelijk zijn, een dienst en volgt de begrafenis op de begraafplaats. Een heel andere manier. Begrijpelijk, omdat ook hierin natuurlijk het ‘gij geheel anders’ geldt.

Gebedspunten Hieronder noemen we een aantal punten voor als u in uw gebeden aan ons wilt denken. Om de danken:

•

Voor ons huis waar we nu mogen wonen en voor Gods perfecte planning in alles wat daarbij kwam kijken,

•

Voor Gods werk, hier op de zendingspost, in Nederland en wereldwijd. Hij gaat door met Zijn plan, Zijn werk!

•

Voor Gods hand over dit land tijdens de afgelopen wereldkampioenschappen en voor de kansen die er waren om

mensen te vertellen van die ándere Koning, Christus Jezus.

•

Voor Zijn zegen in de levens van de kinderen, o.a. dat ze het zo goed mogen doen op school.

Om voor te bidden:

•

Bid voor Zuid-Afrika, wat zoveel rijkdom in zich heeft door haar culturen, volken, grondstoffen, …. Dat de mensen zullen beseffen dat ze a. moeten terugkeren tot de Here, b. het alleen zullen redden door samenwerking .

•

Dat God verder zal werken in de levens van al die mensen die tijdens de wereldkampioenschappen van het Evangelie gehoord hebben

•

Dat de Here door Zijn Geest dieper zal doorwerken in de levens van al Zijn kinderen, wereldwijd

Familie Mout KwaSizabantu Mission Private Bag 252 Kranskop 3268 Rep. South Africa Telefoon: +27 032 481 5781 Gsm: +27 78 1966 334 E-mail: info, gevolgd door @ en dan moutonline.org (sorry voor deze omschrijving , we doen dit vanwege eventuele spam)

U ontvangt deze nieuwsbrief omdat u in  onze adreslijst bent opgenomen.  Als u de nieuwsbrief niet meer wilt ont‐ vangen, laat ons dit dan weten door  middel van een e‐mail naar bovenstaand  adres. 

Dank voor post/mails die jullie stuurden! In alles de Here bevolen! Hartelijke groeten vanuit huis nr. 24.

Wouter, Tjitske Mout Wouter-Jan Gerry Frieda