Nieuwsbrief editie 9. Zomer 2014

Nieuwsbrief editie 9 Zomer 2014

Inleiding Deze nieuwsbrief gaat over de positieve en minder positieve effecten van de ‘participatiemaatschappij’. Wat is er nodig? Welke initiatieven zijn succesvol? Met de door Mirjam Hensgens en mij opgerichte Stichting Creatief Welzijn Senioren zijn wij midden in de ‘participatiemaatschappij’ beland. En daarmee liepen we op tegen obstakels en verrassingen. Maar ontmoetten we ook bijzondere mensen en initiatieven.

uitspraak van een vrouw die in de knel komt in de ‘participatiemaatschappij’. In deze column vindt u overigens ook positieve elementen. In de rubriek: ‘Maak eens kennis met…’ stel ik u, zoals gewoonlijk, twee bijzondere mensen uit mijn netwerk voor. Willem Beekhuizen en Ria Los ontplooien allebei mooie initiatieven. Door deze mensen raak ík in ieder geval geïnspireerd.

In deze nieuwsbrief treft u een fractie van mijn ervaringen aan.

En tot slot uiteraard ook de vaste pagina’s met informatie over mijn workshops en over de activiteiten van de Stichting Creatief Welzijn Senioren.

Mijn column heeft als titel: “Ik voel me net een hamburger”. Een letterlijke

Ik wens u een fijne, zonnige zomervakantie! (Einde)

“Ik voel met net een hamburger” Weet jij wie jouw buren zijn en wat ze nodig hebben? En dat er nu van je verwacht wordt dat je dat wel weet? Heb je geen tijd, omdat je een drukke baan en een gezin hebt? Dat is geen excuus. De participatiesamenleving komt eraan! Er wordt bezuinigd op zorg en welzijn. De overheid is optimistisch en wijst op de vele initiatieven die ontstaan. Wat ik om mij heen zie? Veel goede ideeën. Maar ook: een gebrek aan adequate communicatie en een structuur die al deze initiatieven met elkaar verbindt. Diverse organisaties zijn met dezelfde dingen bezig en komen in contact met dezelfde mensen. Maar: of ze weten het niet van elkaar of ze houden angstvallig vast aan hun eigen werkwijze.

In deze wereld van jaarlijkse of tweejaarlijkse aanbestedingen door de overheid (“de markt moet het doen”), is het de vraag of je volgend jaar jouw taak weer mag uitvoeren. Daarnaast dreigen sommige hulpbehoevenden, helemaal uit zicht te raken. Impliciet wordt gerekend op buren die een oogje in het zeil houden.

Intussen is iedereen op zoek naar vrijwilligers. Van elke burger wordt verwacht dat hij/zij iets doet voor een ander in zijn/haar omgeving. Wat dit kan betekenen? Ik sprak een werkende moeder van al volwassen kinderen van halverwege de vijftig. Haar kinderen vragen haar op te passen op haar kleinkinderen, omdat ze allebei moeten werken. En dat terwijl haar eigen ouders ook nog leven en hulp nodig hebben. (Vervolg op volgende pagina)

“Ik voel me net een hamburger” Ze zei: “Ik voel me net een hamburger. Ik word aan alle kanten door een sandwich geplet, terwijl mijn eigen gezondheid ook al niet optimaal is”. In Rotterdam zijn diverse bibliotheken in de wijken gesloten. Nu worden kinderen in sommige wijken daardoor niet meer gestimuleerd om te lezen. Ho, ho, roept de overheid dan. Kijk maar naar het Oude Westen. Daar is een Leeszaal ontstaan en kan iedereen boeken meenemen of brengen. Vergeten wordt, dat op deze locatie 70 (!) vrijwilligers aanwezig zijn om de Leeszaal in goede banen te leiden. Die 70 vrijwilligers waren er niet zomaar. In het Oude Westen was namelijk al sinds de jaren ’70 een actiegroep actief. Deze groep heeft een vaste basis aan mensen, die actief zijn in de wijk. Daarom kon dit opgepakt worden. Zoiets

opzetten kan jaren duren. Meer aandacht voor eigen initiatief en het stimuleren om zelf oplossingen te vinden, is een goed idee. Maar dan wel geleidelijk aan. Bovendien zijn een goede communicatie en verbindende mensen noodzakelijk om de samenleving die de overheid voor ogen staat tot stand te kunnen brengen. Ook dat gaat niet vanzelf. Op dit moment betekent het: redden wat er te redden valt. Gelukkig zijn er mensen die het initiatief nemen om niet alleen hun eigen activiteiten te promoten, maar ook om mensen en organisaties in de wijken met elkaar te verbinden. Ik heb diverse van dit soort bijzondere mensen ontmoet. Twee van hen zijn te vinden in mijn Nieuwsbrief van zomer 2014. (Vervolg op volgende pagina)

“Ik voel me net een hamburger”

Foto Maurice Specht

(Einde)

Agenda WORKSHOP De kracht van jouw keuze

WORKSHOP Geef kleur aan jezelf!

Data voor najaar 2014, na de zomer bekend. Locatie: centrum Rotterdam Prijs: € 62,50 incl. BTW

Prijs: € 62,50 incl. BTW

Hoe maak ik de keuzes die bij mij passen? Deze ontspannen workshop vindt plaats in kleine groepjes van drie tot vier deelnemers. Heb je interesse? Laat dit dan weten op [email protected]

Waar ben ik goed in, waar word ik blij van? Hoe laat ik dat zien aan anderen? In deze workshop gaan we op zoek naar jouw passie. En naar de wijze waarop je dit kunt uitstralen (Personal Branding). Het je interesse? Laat dit dan weten op [email protected]

(Einde)

Creatief Welzijn Senioren Nieuws Het afgelopen half jaar hebben wij vooral benut met het leggen van contacten en het bedenken van haalbare projecten. Intussen kent onze website een nieuwspagina en zijn er relevante links toegevoegd. We verwachten het komende half jaar een paar trajecten daadwerkelijk te gaan uitvoeren.

•

Onze website

Creatief Welzijn Senioren •

Ons e-mail adres:

[email protected]

Ons motto is en blijft: “Niet iedereen houdt van bingo!”

•

Onze twitteraccount:

@cwelzijnsenior (Einde)

Maak eens kennis met… Vorig jaar hebben Mirjam Hensgens en ik de Stichting Creatief Welzijn Senioren opgericht. Door dit initiatief zijn we het afgelopen jaar met veel bijzondere mensen in contact gekomen. In deze Nieuwsbrief stel ik graag twee mensen aan u voor, die met hun projecten een speciale bijdrage leveren aan een betere wereld: Willem Beekhuizen en Ria Los. Willem Beekhuizen is van origine opbouwwerker. Tegenwoordig is hij onderzoeker, regisseur, trainer en coach. Hem viel aan het begin van deze eeuw op, dat er vaak door gemeente of organisaties opgelegde avonden werden georganiseerd. Diverse initiatieven werden ontwikkeld zonder voorafgaand contact met de bewoners van een wijk. Al in 2001 besloot Willem daarom het

“Sociaal isolement dreigde…” Willem Beekhuizen

anders te doen. Zonder subsidie of budget regelde hij via zijn eigen netwerk een busje, een tafel, een koffiezetapparaat en begon hij De Theetuin.

(Vervolg op volgende pagina)

Maak eens kennis met… Dan maakte hij ergens in de wijk een terrasje en kwamen er vanzelf mensen koffie of thee drinken. Zo raakte hij in contact met de bewoners en vroeg hen: “Hoe gaat het met u? Wat wilt u? Wat hebt u nodig?” En met die informatie ging hij aan de slag. Soms om iets te regelen voor de mensen, vaak ook om de mensen in de buurt met elkaar in contact te brengen. Kernwoorden: communicatie en verbinding. Dit was het begin van een nieuwe manier van werken, die juist nu door de overheid gepropageerd wordt. Willem was zijn tijd ver vooruit. Een recent voorbeeld van deze voorbeeldfunctie stond dit voorjaar in NRC Handelsblad. Een wijkagent uit Delfshaven deed hetzelfde. Hij zette twee stoelen en een campingtafeltje ergens neer en mensen kwamen vanzelf naar hem toe.

Overigens moet je daar wel een bepaald type voor zijn. Een andere wijkagent lukte dit niet. Begin dit jaar startte Willem een nieuw initiatief. In de wijk Bospolder Tussendijken was 40 jaar een bewonersvereniging actief. Die is opgeheven. Het aftredende bestuur wilde niet dat het cement van de wijk verloren ging en gaf Willem de opdracht een document tot overdracht te schrijven. Hij heeft dit daarop vormgegeven met BoTu Aangenaam. Dat is een netwerkbijeenkomst, waarbij het netwerk van de wijk in kaart is/wordt gebracht. Door middel van zeepkist presentaties en workshops met gerichte vragen, maken bewoners en organisaties kennis met elkaar en kijken of ze samen op kunnen trekken. Ook dit initiatief heeft Willem zonder subsidie tot stand gebracht. Via zijn eigen netwerk regelde hij locatie, papier, catering e.d. (Vervolg op volgende pagina)

Maak eens kennis met… De Theetuin en BoTu Aangenaam zijn maar twee van de vele initiatieven die Willem ontplooit. Via zijn eigen organisatie Beekhuizen Bindt, participatie door communicatie doet hij nog veel meer. Neem eens een kijkje op zijn site. Tot slot Willem zelf met een recent voorbeeld: “Ik was op straat ergens mee bezig. Er stond een stoel, er was koffie. Er kwam een oudere vrouw uit het wijkgebouw en plofte neer. Ze wilde graag een kopje koffie. Ongevraagd begon zij te vertellen. Haar naaimachine was kapot en nu kon zij niet meer naaien voor de mensen in haar omgeving. Ook haar gasfornuis kon niet meer hoger dan stand 2 en was niet meer bruikbaar om haar zo beroemde taarten te bakken voor de buurt. Die twee activiteiten vormden

de basis van haar netwerk. Ze had geen geld om nieuwe apparaten te kopen. Sociaal isolement dreigde. Hoewel ik op dat moment met iets anders bezig was, plaatste ik toch even een berichtje op Twitter. Binnen een paar dagen had ik zowel een naaimachine als een gasfornuis aangeboden gekregen. Alleen… ik wist niet wie die vrouw was. Dus nam ik contact op met de mensen in het wijkgebouw. Daar kenden ze haar wel”.

Meer weten over Willem Beekhuizen? Kijk op Beekhuizen Bindt, bel 06 55 14 65 43 of stuur een mail: [email protected] (Vervolg op volgende pagina)

Maak eens kennis met… Ria Los ontmoette ik begin van dit jaar in het kader van de activiteiten van onze stichting. Zij bleek bezig met een bijzonder initiatief in Oud- Beijerland. Graag laat ik haarzelf hierover aan het woord. Mijn weg naar de start van het Odensehuis Hoeksche Waard: 'Even wat anders aan je hoofd.’ “In mijn familie ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met dementie. Bij mijn opa, tantes, ooms en bij mijn eigen vader. Verwonderd over het proces, maar in het bijzonder geraakt door de verschillende verschijningsvormen, bleef ik op zoek naar de mens achter de ziekte en zijn/haar behoefte. Hierbij heb ik bijzondere ontmoetingen meegemaakt. Er verandert van alles, maar er blijft veel mogelijk.

'Even wat anders aan je hoofd' Ria Los

(Vervolg op volgende pagina)

Maak eens kennis met… Naar mijn mening is het gereedschap beschadigd, maar is de mens nog steeds bereikbaar. Ik zag mantelzorgers worstelen: onbegrip over wat niet meer kan. Acceptatie was vaak moeilijk. Door gesprekken, uitleg en adviezen, bleek het welzijn voor zowel de mens met dementie als de mantelzorger te verbeteren. Al langere tijd houd ik me bezig met de mens met dementie en mantelzorgers. Na mijn vierjarige coachopleiding bij De Kleine Tiki, werkte ik drie jaar als coach en trainer mee in een project om medewerkers in de zorg meer te leren over de omgang met hen. Hierna werd ik afdelingshoofd van een psychogeriatrische afdeling voor veertig bewoners en maakte ik kennis met “snoezelen”. (NB: “snoezelen” is een vorm van

zintuigactivering in een sfeervolle omgeving). Daarna heb ik als zelfstandig dementieconsulent echtparen begeleid. Vorig jaar had ik een vakantie in Denemarken gepland. Vlak daarvoor las ik een krantenartikel over het initiatief voor een Odensehuis in de Hoeksche Waard. Odense is een plaatsje in Denemarken. Er begon iets te borrelen en ik heb contact opgenomen met de initiatiefnemers in Oud-Beijerland. In een gesprek werd duidelijk, dat ik wel iets voor hen zou kunnen betekenen. Daarop heb ik een bezoek gebracht aan het Odensehuis in Odense. Ik kreeg een hartelijk welkom in een groep jonge mensen met dementie en hoorde (Vervolg op volgende pagina)

Maak eens kennis met… ontroerende verhalen en uitspraken zoals: “Ik had een etiket op, dacht dat ik gek werd”, “Hier voel ik me weer mens” en “Wij zijn net een grote familie”. Mijn enthousiasme groeide. Dat is wat wij met het Odensehuis willen bieden: perspectief, ontmoeting en zingeving voor mensen met dementie in de beginfase. Teruggekomen van vakantie heb ik korte tijd deel uit gemaakt van het bestuur van het Odensehuis Hoeksche Waard. Per 1 juli ben ik er coördinator. Het Odensehuis is een vrijwilligersorganisatie, een inloophuis, waarbij ontmoeting, uitwisseling en activiteiten, het uitgangspunt zijn. In Nederland zijn er al Odensehuizen in Amsterdam, Groningen, Zeeland, Wageningen en

Amstelveen. En vanaf 4 juli opent het Odensehuis Hoeksche Waard haar deuren voor mensen met beginnende dementie, mantelzorgers, familie en vrienden. Aan mij de taak ervoor te zorgen dat bezoekers, deelnemers worden en zich thuis voelen in ons Odensehuis.” Meer informatie over het Odensehuis of contact met Ria Los? Kijk vanaf 4 juli a.s. op Odensehuis Hoeksche Waard, mail naar [email protected] of bel 06 12 89 23 09. (Einde)

De volgende nieuwsbrief verschijnt najaar 2014

Martine Romer - Creativiteit in daadkracht i: www.martineromer.nl - e: [email protected] - t: @MartineRomer tel 010 467 37 90 - tel mobiel 06 307 498 94