NIET ZOMAAR GEVLUCHT Geachte lezer, Deze nieuwsbrief draagt de titel “niet zomaar gevlucht” waarmee we willen aangeven dat achter elke vluchteling een persoonlijk, vaak schrijnend verhaal zit. We beginnen met een vluchtverhaal. Daarna gaan we kort in waarom mensen besluiten hun huis en haard te verlaten. Maar er zijn ook oorzaken aan te wijzen waardoor mensen moeten/willen vluchten, welke zijn deze? We besluiten met een stukje over wat wij zelf kunnen bijdragen om de oorzaken weg te nemen waarom mensen moeten vluchten.
GEVLUCHT Ik lig op mijn matje in onze hut, samen met mijn vrouw en kinderen. Het is doodstil.... Opeens, schreeuwende mannen.... Wat kan dat zijn? Ik ga onze hut uit en ik ruik een brandlucht, zie flikkerende vlammen. Overal lopen verdwaasde mensen rond in het dorp. Daartussen door mannen, soldaten met geweren en kapmessen. Ze schieten op alles wat beweegt, ongeacht of het mannen of vrouwen zijn, kinderen of oude mensen. Ze zwaaien met kapmessen in het rond. Ik zie gewonde en dode mensen liggen. Snel grijpen we onze kinderen en vluchten in het bos. We kunnen niets meenemen omdat alles snel moet gaan. We rennen totdat we niet meer kunnen. Onze kinderen huilen en begrijpen niet wat er aan de hand is. Dan besluiten we te stoppen en we blijven een tijd doodstil zitten onder een aantal struiken. Gelukkig heeft niemand ons gezien toen we vluchtten. Voor het moment zijn we veilig. Maar wat nu? We durven niet terug te gaan naar ons dorp. Trouwens wat zouden we daar moeten doen? Alles is verbrand en kapotgemaakt. Dan begint onze echte vlucht.... Waar naartoe, hoe we eten moeten krijgen, waar we moeten slapen. Allemaal onbekend. We zijn bang......... Het is bijna niet mogelijk om mensen hun verdere vluchtverhaal te laten vertellen. Ze durven niet, zijn bang om niet geloofd te worden.....
Ergens op dit ogenblik is er een commissie over jouw toekomst aan het beslissen. Alleen jij bent niet uitgenodigd. (Peter Darbo)
WAAROM VLUCHTEN MENSEN? Mensen vluchten niet zomaar…… Gevaar voor vervolging. Je steunt een guerrillabeweging met de voedselvoorziening. Je wordt bij een actie van het leger tegen de guerrilla met een geweerkolf bewusteloos geslagen. Je vreest dat het leger nu weet dat ik bij de oppositie hoor en dus een gevaar vormt. Heel veel mensen uit je streek vluchten over de grens weg voor het geweld van het leger. Je duikt onder in een andere stad, en na een half jaar besluit je te vluchten. Met een reisagent kom je naar Nederland. Vervolgd om hun geaardheid.‘Ik had een relatie met mijn neefje. Ik hield van hem. Hij is kapotgeschoten omdat we homo zijn. Zijn bloed zat overal op mij. Ik mis mijn neefje, elke dag.’ Geweld. 'Mijn vader had een klein winkeltje in het centrum van Kabul. Bijna dagelijks kwamen gewapende mujahedien‐strijders langs, die spullen meenamen zonder te betalen. Toen mijn 16‐jarige broer hen een keer om geld vroeg, sloegen ze hem in elkaar. Ze dreigden hem zelfs dood te schieten. Mijn vader zat huilend op zijn knieën en smeekte om het leven van zijn zoon. De strijders lieten mijn broer leven. Snel daarna verlieten wij Afghanistan. Ik was 12 jaar oud.
Kindsoldaten. Toen ik 13 jaar oud was, kwamen de strijders van Al‐Shabaab. Ik moest als kindsoldaat voor hen komen werken, maar mijn vader weigerde me mee te geven.' 'Mijn vader wilde niet dat ik mensen zou vermoorden. Toen hij bleef weigeren, schoten ze hem midden in het restaurant dood. Ik werd meegenomen en mijn gezicht werd bewerkt met messen. Samen met zes vrienden zat ik gevangen. Zodra we de kans kregen, zijn we ontsnapt. Tijdens de vlucht werden twee jongens doodgeschoten. Ik heb iemand gevraagd mijn moeder te bellen. Zij haalde me op en bracht me naar een oom in een andere stad. Vijf maanden lang heb ik me verscholen in een huis, terwijl de strijders mij zochten. Ze konden mij niet vinden, maar vonden wel mijn tweelingbroer. Hij werd beschoten omdat ze dachten dat ik het was. Mijn moeder stuurde me naar een kennis in Kenia, maar ook daar was ik niet veilig. Ze heeft toen alles verkocht wat ze had, zodat ik kon vluchten.
ZOMAAR WAT GETALLEN We worden overspoeld door vluchtelingen..... Dat is wat je vaak hoort. Hieronder een paar cijfers om e.e.a. in perspectief te plaatsen. Volgens de vluchtelingenorganisatie van de VN waren er in 2011 in Nederland plm. 90.000 vluchtelingen. Het betreft personen met een vluchtelingenstatus (a‐grond) of personen die aanvullende vormen van bescherming krijgen (b‐, c‐ en d‐grond) (74.961) en staatlozen (2.061) en asielzoekers (13.053). Volgens het CBS zijn het er 70.000. Zo zie je maar weer... Het aantal asielaanvragen is de afgelopen jaren gestaag gedaald naar plm. 15.000. Bijna 500 daarvan zijn minderjarige kinderen. Slechts 20% van de aanvragen wordt ingewilligd, vaak om humanitaire redenen. De rest wordt afgewezen of komt in een verlengde asielprocedure. Nederland vangt slechts 4% van de vluchtelingen in Europa op. (Bron: http://www.vluchtelingenwerk.nl/pdf-bibliotheek/VLUCHTELINGEN_IN_GETALLEN_2012_def_OO.pdf)
HOE IS HET MIJ VERGAAN SINDS MIJN AANKOMST IN NEDERLAND IN 2000? Met het generaal pardon heb ik mijn verblijfsvergunning gekregen. Ik werk nu als elektricien in de nieuwbouw of bij grote renovaties. Om zes uur ’s morgens sta ik op en om 4 uur ’s middags is het einde werkdag. Thuis gaat het goed. Met mijn vrouw en twee kleine kinderen woon ik in Gestel. Ik kom uit Guinee en mijn vrouw uit Mali. In november 2004 moest ik op het politiebureau komen. Omdat Ik uitgeprocedeerd was, kwam ik in een politiecel terecht en werd twee dagen daarna naar de gevangenisboot in Rotterdam gebracht, waar ik 2,5 maand heb vastgezeten. Men wilde mij via Schiphol uitzetten. Als ik vrijwillig ging, zou ik 2300 euro krijgen. Ik wilde echter mijn eigen geld terughebben, dat de politie bij de gevangenneming had afgenomen. Omdat men mij brutaal vond, werd ik in de isolatiecel gezet. Na een week werd ik eruit gehaald met excuses. Men was mij kennelijk vergeten. Weer terug naar de gevangenisboot in Rotterdam. Na twee weken weer vrij. Men zei: we hebben een vormfout gemaakt. Maar opnieuw waren mijn eigen geld en spullen verdwenen. De dag na mijn vrijlating ben ik teruggegaan naar de boot om mijn geld en spullen op te halen met het risico van nieuwe gevangenneming. Maar ik kreeg mijn geld terug en het commando om het land te verlaten. Ik feite stond ik op straat en was vogelvrij. In 2005 ben ik in het Jongerenhuis terecht gekomen. Vandaar uit ben ik weer gaan studeren op het ROC. Generaal pardon in juni 2006. Mijn toekomst is nu verbreed. Vroeger had ik geen toekomst en geen zekerheid. Nu is alles open en kan ik alle kanten op. Intervieuw door Jan den Otter
Ik kwam tot uw kust als vreemdeling, ik woonde als gast in uw huis, ik ga van uw deur als vriend, mijn aarde…. (R. Tagore)
WAT ZIJN DE OORZAKEN WAAROM MENSEN VLUCHTEN? Hieronder een verhaal over één van de oorzaken. Aan de vraag: Wat voor grondstof heeft Congo? Beantwoord ik meestal: ‘De goede vraag zou zijn: Wat voor grondstof heeft Congo niet?’. Congo is inderdaad een van de rijkste landen ter wereld wat grondstof betreft. Maar sinds het gebied wat nu Congo heet wereldwijd is bekend, is deze rijkdom meer een vloek voor bevolking geweest dan een zegening. Politici uit rijke landen, multinationals, avonturieren hebben kost wat kost profijt willen hebben van deze rijkdom. Mobutu een wrede dictator heeft 32 jaar lang aan de macht kunnen blijven met de steun van het westen. Hij verzekerde haar belangen. Kabila, vader en zoon, gesteund door buurlanden en gefinancierd door multinationals, hebben Mobutu omver geworpen. Met als gevolg een lange slepende oorlog, vooral in het oosten van Congo. Welke in leven wordt gehouden dankzij wazige figuren achter de
schermen voor wie winst zwaarder weegt dan het leven van miljoenen Congolezen. De bevolking moet noodgedwongen vluchten voor de oorlog en wordt vaak weggestuurd om plaats te maken voor mijnen. Mensen die zich bekommeren voor het lot van de bevolking, mensen die willen vechten voor een eerlijk verdeling van de rijkdom van Congo. Mensen die willen vechten voor democratie, voor vrijheid, krijgen van de corrupte Congolese intelligentsia twee keuzes: het graf of het ballingschap. H. Nsungu Ngelesi
Een vreemdeling is een mens die je nog niet kent. (Iers spreekwoord)
WAT KUNNEN WE ZELF DOEN OM DE OORZAKEN WEG TE NEMEN WAARDOOR MENSEN MOETEN VLUCHTEN? Conflicten zijn vaak een reden om te vluchten. Conflicten worden veroorzaakt door o.a.: Droogte (klimaatverandering) De jacht op grondstoffen. Armoede. Etc. Wat kunt u daar dan aan bijdragen? U kent allemaal de redenen voor de klimaatverandering. Het gebruik van te veel fossiele brandstoffen, o.a. door kolencentrales en auto’s. We kunnen dus letten op ons energieverbruik waardoor er minder centrales gebouwd hoeven te worden. We kunnen gebruik maken van groene middelen om energie op te wekken (groen stroom) en we kunnen selectief zijn in het gebruik van onze auto door waar dat mogelijk is op de fiets te gaan of gebruik te maken van het openbaar vervoer. Grondstoffen zijn beperkt. Door af te zien van onnodige vervanging van gebruiksartikelen bespaart u op het gebruik van deze grondstoffen. Daarnaast kunt u kiezen voor fair trade en eko artikelen, waarvan u weet dat deze duurzaam en op een eerlijke wijze zijn geproduceerd. Gezien de hogere kosten is dit niet voor iedereen een reële keuze, maar alle kleine beetjes helpen en sommige mensen beschikken over wat ruimere financiële middelen waardoor ze zich deze keuzes kunnen permitteren. Armoede ontstaat niet door gebrek aan geld in de wereld. Daarvan is voldoende om aan ieders reële behoeften te voldoen. Waar het om gaat is dat de financiële middelen ongelijk over de wereld verdeeld zijn. We hebben net onze stem laten horen voor de Tweede Kamer. Heeft u daarbij het standpunt
“armoedebestrijding” van de politieke partijen mee laten wegen? Nee? Dan zou dat bij een volgende verkiezing wel kunnen. Het gaat om de massa. Als veel mensen eerlijke producten kopen, alleen wanneer dat kan, en onze rijkdom eerlijk wordt verdeeld, dan wordt – heel langzaam ‐ de redenen waarom mensen vluchten, weggenomen. Kijk ook op: www.howfairisyourstuff.nl
HERDENKING SLACHTOFFERS ASIELBELEID Uitnodiging Wake Tijdens de Wake zal vooral aandacht gegeven worden aan de uitzichtloosheid en onzekerheid van uitgeprocedeerde asielzoekers in Nederland. Er zullen daarom verhalen zijn die de vraag oproepen waarom mensenlevens gebroken moeten worden Daarnaast ook verhalen die perspectief bieden, verhalen die laten zien dat het ook anders kan. Ook het Lopend Vuurtje zal weer haar medewerking geven. Het thema van de Wake zal zijn: LAAT VLUCHTELINGEN WEER MENSEN ZIJN
GEEN DOSSIERS
U bent van harte welkom bij de wake op: Datum: Tijd: Plaats:
Woensdag: 31 oktober 2012. 20.00 – 21.00 uur. Catharinakerk / Open Huis Ingang: Begijnhof.
Voor meer informatie zie: www.humaanomgaanmetvluchtelingen.nl en www.vluchtelingenindeknel.nl
ASIELZOEKERS We waren ver van huis. Loop wat door, zei je zachtjes, kijk niet zo achterom, het zit ons niet op de hielen. Maar wat zijn dat dan voor stemmen, vroeg ik, en wat flikkert daarginds, dat zijn toch tekenen die niet bedriegen? Het komt niet deze kant op, zei je, dit is het goede pad en verder hebben we toch altijd onze papieren? We glimlachten naar elkaar, verontschuldigend, geruststellend, klappertandend van doodsangst. (Uit: ‘Gods element, 1996).
Secretariaat van het Netwerk HOV Hoogstraat 301a 5654 NB Eindhoven tel: (040) 25.25.609 fax: (040) 25.15.767
e‐mail:
[email protected] website: www.humaanomgaanmetvluchtelingen.nl
