MUJERESNIEUWSbrief. van de vrouwenwerkgroep van de stedenband Tilburg-Matagalpa

MUJERESNIEUWSbrief

JUNI 2010

De vrouwengroep van de STM ondersteunt momenteel 3 projecten: - Casa Materna, het opvanghuis voor zwangere vrouwen - Sportproject - Microkredietproject

van de vrouwenwerkgroep van de stedenband Tilburg-Matagalpa

Wilt u onze projecten steunen dan is uw gift welkom op onze bankrekening 1702 38 563 t.n.v. Stedenband Tilburg-Matagalpa, o.v.v. het project dat u wilt steunen. Omdat de stedenband staat geregistreerd als ANBI (Algemeen Nut Beogende Instellingen) zijn uw giften aftrekbaar voor de belasting.

Colofon Stedenband Tilburg-Matagalpa Spoorlaan 346 5038 CC Tilburg telefoon (013) 536 87 06 fax (013) 543 70 96 e-mail: [email protected] www.tilburg-matagalpa.nl samenstelling Wilma van Dongen foto’s voorpagina Mayke van de Broek Dorien Koppenberg Internet: Adidas site redactie Marian van Stiphout foto’s Mayke van de Broek pagina 3 Dorien Koppenberg pagina 4 Els van Wijk pagina 5, 6 Diny van de Pas pagina 7, 8 Clasien Vermeer pagina 9 Jelle de Wit pagina 10,11

12

Mujeresnieuwsbrief 2010

Het doet er toe! Het lijkt wel een goed-nieuws-brief, dit nummer van de Mujeres Nieuwsbrief. Lees de prachtige verhalen over een lading sportschoenen voor de studenten en docenten van de sportlerarenopleiding -al moeten wij dit jaar een extra inspanning doen om nog aardig wat geld op de halen voor die opleiding. Heb je nog een goed idee? Toch blijft het een geweldig feit dat deze opleiding nu structureel verankerd zit in het pakket van de UNAN, de universiteit van Nicaragua, afdeling Matagalpa. Het Casa Materna waar de vrouwengroep al zo lang warm voor loopt stond centraal in een mooie ‘Moedernacht’. Die nacht is voor herhaling vatbaar, maar het was moeilijk om veel bezoeksters te verleiden om de avond voor moederdag van huis te gaan, met als extra handicap de meivakantie. Het terugdringen van moedersterfte wereldwijd moet hoge prioriteit blijven houden. Vandaar dat we hier ook willen vermelden dat de vrijwilligers van de groep Gezondheid samen met het bestuur van de Stedenband en in goede samenwerking met de gemeente en diverse zorgorganisaties in Tilburg, een contract aan hebben kunnen gaan voor de bouw van een moeder-en-kindcentrum in Matagalpa. Dit centrum zal naast het ziekenhuis en ‘ons’ Casa Materna een baken voor zwangere vrouwen en hun jonge kinderen zijn. De eerste steen moet nog gelegd worden, maar het komt er! Het microkredietproject waarvoor de vrouwengroep zich inzet wordt in deze nieuwsbrief helder uiteengezet. We zullen nog veel activiteiten organiseren om dit project door te zetten: eigen activiteiten zoals de lezing die Len Linthorst en ik gegeven hebben in Sint-Michielsgestel, of de activiteiten samen met sportschool Kwidam, alsook die met onze nieuwe ambassadeur Monique van Houtum. Op de themabijeenkomst microkrediet werden veel goede vragen gesteld, zoveel dat we ze doorgespeeld hebben aan de leiding van FUMDEC. Frans Couwenberg, voorzitter van de Stedenband, heeft ze voor ons meegenomen op zijn reis naar Matagalpa.

Een aantal kinderen had nog nooit hun tanden gepoetst. En die waren al negen jaar oud! Voor ieder van ons, maar vooral voor Aaltje, tandarts in Nederland, echt onvoorstelbaar. Zij heeft bij een aantal van die kinderen in de monden gekeken. Dit waren helaas meestal echt rotte bekjes! Maar natuurlijk gingen we toch aan de slag. Immers: alle beetjes helpen. Dus daar gingen we, echt schools: We hebben nodig: een tandenborstel en tandpasta om de tanden en kiezen te poetsen (necesitamos: un cepillo de dientes y pasta para limpiar los dientes y las muelas). De zes stappen van het poetsen en de twee stappen na het poetsen schreven we op het bord, in het Spaans natuurlijk. Na uitleg en voordoen, was het de beurt aan de kinderen. Van de assistenten kreeg ieder kind een tandenborstel en een dotje pasta. Samen werden alle stappen doorlopen: paso 1: abajo, dentro, de un lado hasta el otro lado paso 2: abajo, afuera, de un lado hasta el otro lado paso 3: abajo, encima, de un lado hasta el otro lado paso 4: arriba, dentro, de un lado hasta el otro lado paso 5: arriba, afuera, de un lado hasta el otro lado paso 6: arriba, encima, de un lado hasta el otro lado En na het poetsen: goed je mond spoelen en de tandenborstel schoonmaken. paso 7: enjuagar la boca paso 8: limpiar el cepillo De assistenten gingen rond met bekertjes water en met de spuugemmer. Hilarisch! (En je wil niet zien wat er in die emmer terecht kwam!)

Over ons werk voor de verschillende projecten van FUMDEC zal de komende tijd nog veel te vertellen zijn, we hebben nog stevige ijzers in het vuur. Veel leesplezier! ... wordt vervolgd ... Anneke van Luijken.

... en dan spugen!

Tenslotte werden alle stappen enkele keren samen hardop gelezen en schreven de kinderen ze, met de nieuwe pen, in hun schrift. Voor de kinderen en voor ons is het een ervaring geweest waar we zeker ook met veel plezier op terug kijken! Aaltje Sabelis en Cil de Vries

2



11

Tandenpoetsles in Matagalpa Afgelopen zomer waren we in Matagalpa. ‘We’ betekent in dit geval Aaltje, de tandarts en Cil die zorgde voor de vertaling. En verder waren daar drie -voor deze gelegenheid aangestelde- tandartsassistenten: Froukje, Renskje en Jelle. Jelle had ook nog de opdracht om foto’s te maken. Doel was het geven van tandenpoetsles aan kinderen in Matagalpa. Met tweehonderd tandenborstels, tandpasta en nog een cadeautje van de tandarts -armbandjes en pennen- gingen we op pad.

Wat vooraf ging ‘Wie weet een goed doel voor ... sportschoenen?’ In 2009 bezocht ik Matagalpa met mijn kinderen. Een aantal van hen, onder andere mijn dochter Renskje de Wit, heeft workshops gegeven aan studenten van de sportopleiding van de UNAN, de universiteit in Matagalpa. De uitdaging was om met zo min mogelijk materialen zoveel mogelijk nieuwe sporten spelvormen aan te bieden. Hun ervaringen als sportdocent en -trainer in Nederland kwamen hierbij goed van pas. Naast haar studie werkt Renskje ook voor Adidas. Zij doet promotiewerk tijdens nationale en internationale evenementen. Eén van haar werkzaamheden is het nauwkeurig aanmeten van sportschoenen. In de loop van de tijd zijn hiervoor heel wat schoenen gebruikt. Deze schoenen -als nieuw, alleen gepast- kunnen niet in de winkel worden verkocht. De baas van Adidas stelde daarom aan zijn medewerkers de vraag wie een goed doel wist voor deze sportschoenen. En daarop reageerde Renskje met: ‘Dat weet ik! De sportopleiding van de UNAN in Matagalpa’. Tussen dit moment en het moment dat UNAN-sportdocent José Luis Gonzales de schoenen komt halen (zie foto!) ligt slechts een paar weken en heel snelle actie. Frans Couwenberg en zijn familie waren bereid extra koffers met sportschoenen mee te nemen naar Matagalpa en ze over te dragen aan José Luis. Zijn verhaal kun je verderop lezen, evenals de reacties van José Luis en van een aantal studenten. Het was een snelle, heel leuke en vooral waardevolle actie! Dank je wel ieder die daaraan heeft bijgedragen, en vooral dank je wel Renskje en Adidas! Cil de Vries

En dan moeten al die Adidas-sportschoenen naar Matagalpa ...

Tandarts in actie

De eerste tandenpoetsles voerden we uit bij een groep kinderen, een soort naschoolse opvang in La Chispa, een wijk van Matagalpa. Een jongen van achttien jaar stelt daar een aantal keren per week zijn huis beschikbaar om de kinderen op te vangen. Deze kinderen gaan een halve dag naar school en de rest van de dag moeten ze voor hun ouders werken. Dit is natuurlijk niet voor te stellen in Nederland, dat kinderen van vijf tot twaalf jaar verplicht bijvoorbeeld tomaten moeten gaan verkopen of bedelen. Na een hele dag school en werken kunnen ze dan bij deze naschoolse opvang terecht en gaan ze spelletjes doen, zingen en dansen, en worden er thema’s aan de orde gesteld, zoals de rechten van kinderen, de vervuilde omgeving en de zorg hiervoor, het waterprobleem en noem maar op. Hier zijn we poetsles gaan geven aan zo’n 25 kinderen. Natuurlijk hebben we, na de les, zelf meegedaan met het dansen. Er waren ook een heleboel spelletjes vanuit Nederland meegekomen die we daar hebben uitgelegd, gespeeld en achterlaten. En ieder kind mocht een tandenborstel en een armbandje mee naar huis nemen. De dag erna zijn we naar basisschool Once de Septiembre geweest, waar 545 kinderen op zitten. Deze konden we helaas niet allemaal blij maken met een tandenborstel. Er zijn vier groepen van ongeveer veertig kinderen gemaakt die poetsles mochten krijgen. Dit verliep heel geordend: alle kinderen op een stoel in de klas zoals je ziet op de foto.

Cil belde me met de vraag of we nog de mogelijkheid hadden enkele koffers met Adidas-sportschoenen mee te nemen naar Matagalpa. Graag afleveren bij de sportdocent van de universiteit van Matagalpa. Natuurlijk was dat mogelijk. Mayke, mijn zoons, schoondochter en ikzelf kregen er gewoon een extra koffer bij op onze ‘familiereis’ naar zusterstad Matagalpa. Na wat navraag kwam ik via het Comité Mano Vuelta aan het adres van José Luis Gonzales. Bij hem moest ik de vijf overvolle koffers met Adidas-sportschoenen inleveren. Hij was niet thuis toen ik bij hem aanbelde. Zijn vrouw en schoonmoeder wisten er al van en zouden hem vertellen dat ik geweest was. Nog geen uur later ontmoetten we José Luis, El Cubano of El Negro, in onze ‘stamkroeg’ Artesanos. We zaten er met de hele familie een Victoria te drinken. José Luis, een ADHD-er pur sang was dolenthousiast over ons bezoek, de schoenen en over de mogelijkheid met zijn volleybal-damesteam een interland Nicaragua-Nederland te spelen. We spraken met hem af dat hij de schoenen de volgende dag met zijn auto zou komen halen bij het Casita, waar wij logeerden. Stipt op tijd (en dat is in Nicaragua vaak wel anders) stopte hij voor ons logeeradres. Na wat inleidende praatjes kwamen natuurlijk snel de schoenen op tafel. Stomverbaasd was hij over zoveel fantastisch goed te gebruiken zaal- en hardloopschoenen die hem zomaar via Cil en haar dochter Renskje ten deel vielen. Hilariteit volop bij de grote maten die eveneens deel uitmaakten van de voorraad. ‘In mijn hele leven heb ik nog nooit iemand gezien die zulke grote voeten heeft’, was zijn van een meer dan brede glimlach voorziene commentaar. Volop ideeën had hij meteen over de wijze waarop hij de schoenen aan zijn sportstudenten zou kunnen uitdelen. Maat 47 passen...

10



3

praatjes kwamen natuurlijk snel de schoenen op tafel. Stomverbaasd was hij over zoveel fantastisch goed te gebruiken zaal- en hardloopschoenen die hem zomaar via Cil en haar dochter Renskje ten deel vielen. Hilariteit volop bij de grote maten die eveneens deel uitmaakten van de voorraad. ‘In mijn hele leven heb ik nog nooit iemand gezien die zulke grote voeten heeft’, was zijn van een meer dan brede glimlach voorziene commentaar. Volop ideeën had hij meteen over de wijze waarop hij de schoenen aan zijn sportstudenten zou kunnen uitdelen. Na een half uurtje met José Luis op de veranda van het Casita te hebben gezeten, werd het tijd de schoenen in te laden. El Cubano had voor de zekerheid een grote, lege koffiezak meegebracht. Hiermee dacht hij alles te kunnen vervoeren. Niets was minder waar. Toen één van de vijf koffers in de betreffende zak geleegd was, kon er nog geen schoenveter meer bij. De overige schoenen werden los op de achterbank gelegd. Kinderen uit de buurt keken hun ogen uit en hielpen graag mee de auto van José Luis vol te proppen.

Dat leverde nog een paar leuke plaatjes op. Een schuchter, achtjarig buurmeisje zetten we in een van de grootste maten sportschoenen. De schoenen waren even groot als de lengte van haar dunne beentjes. José Luis’ geluk kon die dag niet meer op. Een paar dagen later had hij het wat moeilijker. In een rechtstreeks volleybalduel tussen onze familie en de volleybaltalenten van UNAN-Matagalpa werd overduidelijk dat hij nog enkele jaartjes moet trainen met zijn meiden. Alle sets werden glansrijk door ons familieteam ‘de Kauwgomballen’ gewonnen. We hoorden we voordat we aan onze terugreis begonnen dat José Luis al was gestart met het verdelen van de ‘buit’. Voor ons was het absoluut een leuke afwisseling in het bezoek aan Matagalpa. Op een volgende reis gaan we José Luis zeker weer ontmoeten.

23 januari 2010 was het weer zover. Na grondige voorbereidingen door vrouwensportschool Kwidam en de projectgroep Microkrediet van onze vrouwengroep van de Stedenband, kon de tweede bridgedrive plaatsvinden. Net als vorig jaar opende buurthuis De Spijkerbeemden zijn deuren om onze activiteit gastvrij te begeleiden. Vijftig bridgeparen hadden zich ingeschreven. Onder de deskundige begeleiding van Bett Bongaarts werd heel de middag geestdriftig gespeeld. Volstrekte stilte tijdens het spel en vrolijk gebabbel bij kleine pauzes losten elkaar af. De bridgers werden regelmatig voorzien van een hapje en een drankje.

De sfeer was ontspannen spannend want er werd tenslotte gespeeld om de wisseltrofee. Voor mij als leek in de bridgesport werd het na sluiting van de drive een gegoochel met cijfers en pools en ja, er kwam een winnend duo uit en de beker wisselde van eigenaar. De verdere prijzen bestonden uit flessen drank en wie geen prijs had gewonnen kon zelf een alcoholische versnapering nemen en bedenken dat het wel zeer de moeite waard is om het volgend jaar, januari 2011, in de herkansing te gaan. De bridgedrive bracht voor het project microkrediet 750 euro op! Len Linthorst

Frans Couwenberg.

Reacties uit Matagalpa Hallo Cil, Ik hoop dat het je goed gaat samen met je fijne gezin. Hier is alles goed en wij, docenten en studenten, zijn vooral blij met de sportschoenen die we deze zaterdag ontvingen. Ik stuur je hierbij de reacties van studenten en docenten. Ook stuur ik de foto’s van het in ontvangst nemen van de schoenen, zodat je ze door kunt sturen naar Renskje en met dank voor het door Adidas in haar gestelde vertrouwen. Dank ook aan Renskje en Adidas om ons op deze manier te helpen met het verbeteren van de opleiding voor lichamelijke opvoeding en sport in Matagalpa. Hieronder indrukken van de studenten en docenten in hun eigen woorden: Marilia Téllez: Op deze eenvoudige manier wil ik zeggen dat dit gebaar jegens ons zeer op prijs gesteld wordt. Dank voor dit geschenk dat voor enkelen van ons is als een regen in mei. Perci Herrera: Bijdragen aan sport is ook bijdragen aan de integrale ontwikkeling van een persoon en op deze manier aan de gemeenschap. Dank voor jullie aandeel in deze ontwikkeling. Het zijn niet alleen de sportmaterialen maar ook jullie bezoek en het onderwijs dat ons geboden wordt. María Auxiliadora Siles: Dank voor dit mooie gebaar en geschenk dat u ons met veel liefde heeft gestuurd. Dank dat u ons niet vergeten bent en ons steunt met wat we zo nodig hebben. Dit materiaal maakt ons werk in lichamelijke opvoeding en sport beter mogelijk. Mario Zabala: Dank voor dit, voor ons werk zo waardevolle, geschenk waarmee we onze studenten sport en lichamelijke opvoeding goed voor de dag kunnen laten komen. Het is een hele eer om gesponsord te worden door een prestigieus merk in de wereld van de sport als Adidas. Juan Gómez: We zijn dankbaar voor deze onvoorwaardelijke steun van de Nederlandse partners voor ons werk in sporttraining en -educatie. Zorayda Lanzas: Dank aan Cil en Renskje voor dit mooie gebaar en aan Adidas voor zijn bereidheid om onze opleiding in lichamelijke opvoeding te steunen. Het brengt ons werk op een hoger plan in deze wereld die sportactiviteiten zo nodig heeft. Professor Jorge Morales: We groeten u van onze kant. We hebben met veel genoegen de schoenen van dit gerenommeerde merk ontvangen. Het zal onze werkprestaties verhogen in de professionele wereld van de sport. Op deze persoonlijke wijze wil ik ook namens anderen dankzeggen voor deze buitengewone gift. Hopelijk zien we elkaar snel om jullie dan persoonlijk te kunnen bedanken.

4

Bridgen ten behoeve van het project Microkrediet


Internationale Vrouwendag 2010: Kom op de thee!

Uit het verslag van projectleidster Inge de Wijs, stagiaire bij COS Brabant

Op zondag 7 maart 2010 vond, in het kader van Internationale Vrouwendag, een bijzondere High Tea plaats in het Huis van de Wereld. Voor mij als stagiaire en als projectleider was dit een leuke uitdaging om verschillende Tilburgse (vrouwen)organisaties in contact te brengen met vrouwen uit Tilburg en omgeving. Slechts vier weken had ik de tijd om een leuk en interessant programma neer te zetten. Al snel ontstond het idee om een High Tea te houden met heerlijke (inter)nationale hapjes en verschillende theekransjes waarbij Tilburgse organisaties de gelegenheid kregen om zich te presenteren aan de bezoekers. Binnen een week tijd had ik negen organisaties bereid gevonden om deel te nemen aan een theekransje, waaronder de Stedenband Tilburg-Matagalpa. De weken daarna was ik onder andere druk bezig met het tot stand brengen van een flyer, vrijwilligers te vinden voor het maken van de hapjes en het benaderen van de lokale pers. Voor ik het wist was het zover en opende ik de middag door iedereen welkom te heten. Daarna gaf ik het woord aan demissionair wethouder van Emancipatie Marieke Moorman. De Stedenband Tilburg-Matagalpa was aanwezig onder leiding van Len Linthorst om meer informatie geven over de stichting zelf en de situatie in Matagalpa. De middag is goed verlopen en we hebben ongeveer tachtig vrouwen op bezoek gehad. In drie rondes kregen de bezoekers de gelegenheid om verschillende theekransjes bij te wonen. De sfeer was ontspannen en vooral gezellig. De hapjes van de High Tea waren echt heerlijk! Het was de eerste keer dat er zo’n activiteit werd georganiseerd in het Huis van de Wereld in het kader van Internationale Vrouwendag. Ondanks dat er een aantal verbeterpunten zijn, kan ik spreken van een geslaagde middag!

Theekransje van de Stedenband


9

Nobelprijs Vervolgens legt Cil een stukje geschiedenis uit. ‘In 1976 neemt Mohammed Yunus het initiatief tot microkrediet. Dit slaat meteen goed aan. Een tijd later wordt 2005 benoemd tot het jaar van het microkrediet door de VN. In 2006 ontvangt Yunus als kroon op het werk de Nobelprijs voor de Vrede.’ In Nicaragua is er weinig geld om te sparen, er is weinig geld voor banken om leningen te dekken en er zijn weinig mogelijkheden om krediet te krijgen. Het project stelt duidelijke doelen op om in zo’n arm land succes te hebben: in vijf comunidades (dorpen) vrouwen kansen bieden; acht nieuwe gemeenschapsbanken; zeventig vrouwen die lid zijn van de gemeenschapsbanken; zeventig vrouwen die scholing krijgen: administratie, boekhouding, persoonlijke ontwikkeling en financieel beheer; vrouwen in het bestuur van de gemeenschapsbanken. Voor eind 2009 te financieren: 17.000 euro, 13.000 euro aan kredietverstrekking en 4000 euro aan educatie. De vrouwengroep heeft speciale certificaten gemaakt, vanaf 25 euro (per persoon of per groep). Zij werkt nauw samen met KWIDAM (vrouwen sportschool), waarmee elk kwartaal een activiteit wordt georganiseerd. Er wordt een bijdrage gevraagd aan de deelnemers waarbij steeds geld binnenstroomt voor het project. Dromen In april 2009 ging Cil met een groot aantal mensen van de stedenband naar Matagalpa. ‘De eerste ervaringen met het project waren geweldig. Een warm welkom in Mil Bosque en El Horno 1. De vrouwen zijn enthousiast en vinden de eerste resultaten bijzonder. Ze kijken nog niet echt vooruit. Sparen? Dat weet ik nog niet hoor, maak je niet druk. Ze gebruiken de eerste centen voor een winkeltje of bijvoorbeeld voor zaaigoed voor mais en bonen. Iedere vrouw maakt er op haar eigen manier gebruik van.’ Cil vroeg ook naar de dromen van de vrouwen. De antwoorden variëren van ‘een grotere winkel en een breder assortiment’ tot ‘een grote oven om broodjes te bakken’. Tot nu toe zijn de vrouwen apetrots en ze kunnen de leningen steeds op tijd terugbetalen. In El Horno 1 had Cil een bijzondere ontmoeting met Adalia. Zij heeft 2000 córdoba (tachtig euro) geleend voor zaad voor mais en bonen en de huur van één manzana grond (0,7 hectare). Adalia geeft aan dat de cursussen die zij kreeg haar erg goed geholpen hebben. Haar kinderen kunnen nu goed eten en worden minder snel ziek en ze kunnen naar school (millenniumdoel!). Haar man werkt soms mee en ze kan af en toe kleding kopen. ‘Alweer een trotse vrouw, dat biedt perspectief!’ aldus Cil. Groene kaart FUMDEC werkt voor het project met drie soorten kaarten: de groene kaart is voor ‘wat is het geleende bedrag?’, de gele voor ‘wat is er terugbetaald?’ en de roze voor ‘totaal aan spaargeld’. Er wordt achttien procent rente berekend, dit lijkt hoog maar zeventien procent gaat echt naar het sparen en opnieuw investeren, slechts één procent naar de overhead. Voor 2009 is het doel van 17.000 euro gerealiseerd voor vijf comunidades. ‘In 2010 gaan we door en door: voor meer geld en uitbreiding van de comunidades’, verkondigt Cil

enthousiast. Na een korte pauze wordt de bijeenkomst vervolgd met de benoeming van Monique van Houtum -winnaar van de Starterstrofee 2009- tot ambassadeur van de projectgroep Microkrediet. Monique is vijf jaar geleden begonnen als ondernemer en realiseert zich nu hoeveel steun zij heeft gehad in een redelijk gemakkelijke situatie in Nederland. ‘Maar als ondernemer moet je het wel doen’, legt zij uit. ‘Met hart en ziel en geloof in jezelf, dan lukt het! Ik vind het een eer dat ik hiervoor gevraagd ben.’

Professor Marvin Torres: Veel dank aan de familie van Cil en Renskje, een familie verbonden met de sport, die met dit mooie gebaar helpen om in andere delen van de wereld sport te ontwikkelen. Adidas doet dit ook! Professor José Luis: Cil en Renskje, niet alleen wil ik jullie, en ook Adidas, bedanken, maar vooral wil ik jullie vertellen over het plezier op de gezichten van de studenten en docenten toen de gift aankwam. Hopelijk kunnen we de samenwerking voortzetten, die altijd goed ontvangen is door de docenten en onze studenten die actief zijn in het basis- en voortgezet onderwijs, of die actief zijn als trainer bij verschillende sporten. Aan de universiteit werken we aan de verbetering van de kwaliteit van de opleiding voor lichamelijke opvoeding en sport, alsook aan de verbetering van verschillende sportdisciplines zoals volleybal, basketbal, voetbal, karate, taekwondo, judo, schermen en atletiek. Veel dank voor alles wat we delen. Groet, José Luis Mail van José Luis Gonzales, sportdocent UNAN-Matagalpa, 17-05-2010

Moedernacht in Tilburg Aan de vooravond van moederdag werd door het COS (centrum voor internationale samenwerking) in samenwerking met Het Huis van de Wereld voor het eerst een ‘Moedernacht’ georganiseerd in Tilburg. Deze avond stond in het teken van millenniumdoel 5 van de Verenigde Naties: het terugdringen van moedersterfte. Het project Casa Materna van de Stedenband stond centraal tijdens deze Moedernacht die plaats vond in het Tilburgse Patronaat. Meike de Jong (Omroep Brabant) presenteerde de avond met verve en interviewde de verschillende gasten over oorzaken, achtergronden en ervaringen met moedersterfte in met name ontwikkelingslanden. VN-Vrouwenvertegenwoordiger Caecilia van Peski lichtte toe dat 192 landen in het jaar 2000 een convenant hebben ondertekend om vóór 2015 een aantal wereldproblemen grondig aan te pakken. Hierbij zijn acht doelstellingen beschreven, waarvan het terugdringen van moedersterfte met 75 procent er één is. Helaas blijven de resultaten voor dit vijfde millenniumdoel (samen met het doel gender) tot op heden achter bij de resultaten voor de overige doelen. De hoogste tijd dus om hier zowel nationaal als internationaal aandacht voor te vragen. Monique van Houtum (rechts), ambassadeur van het microkredietproject

Borrel Het laatste gedeelte is de vragenronde. ‘Wat gebeurt er als de vrouwen toch in de schulden komen, het lijkt toch een hele uitdaging voor de vrouwen in Matagalpa om succesvol te worden en blijven?’ Cil legt uit dat er dan altijd gezamenlijk gekeken zal worden naar een oplossing, tot nu toe is het niet aan de orde gekomen, maar de vrouwen worden niet aan hun lot overgelaten natuurlijk. Er is ook controle vanuit de Stedenband, ze halen tot nu toe echt de doelstellingen. Het Hivos en uiteindelijk het ministerie zorgt voor de welbekende verdubbeling. Een andere opmerking vanuit de genodigden is dat het project nog vrij geïsoleerd is. Coöperaties werken vaak rondom een zelfde product, dat is hier niet aan de orde, er zijn veel verschillende producten. Dit klopt inderdaad, het project is een introductie in de geldeconomie, het duurt vele jaren voordat het echt sterk staat en scholing is daarbij erg belangrijk. De vrouwen zien elkaar regelmatig, problemen worden snel herkend. Een andere nieuwe stap in het project zou zijn de microverzekeringen, hier wordt zeker naar gekeken, het is in ontwikkeling. De bijeenkomst wordt afgesloten met een gezellige borrel. ‘Microkrediet, geen tovermiddel maar een kans!’ Deze woorden zijn een goede samenvatting van deze interessante avond. Karin Kraayvanger

Meike de Jong (rechts) in gesprek met Mieke Uitslag

8



5

Iedere minuut Clasien Vermeer (COS) vertelde dat wereldwijd iedere minuut een vrouw sterft aan de complicaties tijdens een zwangerschap of bevalling. Dat betekent dat iedere dag 1400, dus elk jaar 530.000 vrouwen overlijden tengevolge van een zwangerschap. 99 procent van deze vrouwen leeft in ontwikkelingslanden, en dan vooral in Azië en Afrika ten zuiden van de Sahara. Clasien gaf Afghanistan als schrijnend voorbeeld waar het afgelopen jaar duizend militairen omkwamen en 25.000 Afghaanse vrouwen overleden in het kraambed. Het is een onverdraaglijke gedachte dat zoveel vrouwen het leven laten in een situatie waarin ze leven geven. Moedersterfte kan worden teruggedrongen als vrouwen zich kunnen beschermen tegen ongewenste zwangerschap en door betere toegang tot gezondheidszorg. Daarvoor zijn geschoolde gezondheidswerkers nodig zoals artsen, verpleegkundigen en vroedvrouwen. Ook Clasien gaf aan dat het probleem van moedersterfte hoog op de politieke agenda moet staan. Nederland heeft internationaal een voortrekkersrol waar het gaat om ontwikkelingssamenwerking en is hiermee in de positie om de aandacht te vestigen op dit wereldwijde probleem. Emotionele beleving Mieke Uitslag (voormalig medewerker van De Meiboom) vertelde over haar ervaring van enkele jaren geleden op een kraamafdeling in een ziekenhuis in Tanzania, waar de vrouwen onder primitieve omstandigheden hun kind ter wereld moesten brengen. Bij haar bezoeken aan het ziekenhuis in Matagalpa (Nicaragua) viel haar vooral op hoe weinig steun en warmte de nog vaak jonge vrouwen kregen bij zo’n belangrijke gebeurtenis als het krijgen van een kind. De artsen en het verplegend personeel waren vooral gericht op een snelle en technisch uitgevoerde bevalling. In het Casa Materna, waar de moeders voor en na hun bevalling verbleven,

Enthousiaste vrouwen

Themabijeenkomst microkrediet De vrouwengroep van de Stedenband Tilburg-Matagalpa organiseerde maandag 22 maart voor alle donateurs en geïnteresseerden een informatieavond over het microkredietproject in Matagalpa, dat zij sinds 2008 ondersteunt.

was echter wel aandacht voor de emotionele beleving bij het krijgen van een kind. Het personeel van het Casa Materna bood de moeders de steun die ze nodig hadden en gaven voorlichting over onder meer hygiëne en gezinsplanning. Ook werden bijeenkomsten en cursussen georganiseerd met thema’s als babymassage en seksuele voorlichting.

Kans op complicaties Els van Wijk (STM) ging verder in op het werk van het Casa Materna. Hier verblijven vrouwen uit de verre omgeving van Matagalpa die door een wijkverpleegkundige zijn doorgestuurd. Deze vrouwen met een kans op complicaties tijdens de bevalling kunnen enkele weken voor de bevalling in het Casa Materna verblijven, waar zij door deskundige verpleegkundigen begeleid worden. Wanneer het zover is worden zij met de auto naar het ziekenhuis gebracht, waar de bevalling plaats vindt. Na de geboorte van het kind kunnen zij nog enkele dagen in het Casa Materna herstellen voordat zij weer terug gaan naar de vaak drukke en armoedige thuissituatie. De vrouwenwerkgroep van de Stedenband biedt aan het Casa Materna financiële ondersteuning om de vrouwen tijdens hun verblijf voldoende te eten te kunnen geven. Er worden jaarlijks activiteiten en voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd om aandacht te vragen voor het project en op deze manier geld in te zamelen voor het Casa Materna. Daarnaast wordt de werkgroep ondersteund door donateurs die voor dertig euro per jaar een kraambed ‘adopteren’. (Zie voor meer informatie: www.tilburg-matagalpa.nl/vrouwen/veilig-bevallen) De informatieve film over het Casa Materna: La Cara de Darlin (Het gezicht van Darlin) gaf een goed beeld van het werk en de noodzaak van het Casa Materna. Swingende sfeer Marije van der Schaaf van Amnesty International vroeg kort aandacht voor de actie tegen moedersterfte in Peru, voordat twee Tilburgse vrouwen hun door grimeuse Kelly Moonemans prachtig beschilderde bolle buiken aan het publiek toonden. Deze vrouwen stonden stralend en met een kleurig ‘gepainte belly’ op het podium. Deze stralende glimlach, omdat ze met vertrouwen naar hun bevalling kunnen uitkijken, gunnen we alle zwangere vrouwen in de wereld! Studenten van de Rockacademie gaven met enkele bandjes een eigen invulling aan het Moedernacht-lied van Leonie Jansen en zorgden met hun optredens voor een swingende sfeer op deze avond. Winnie Dekker (COS) vroeg tot slot alle aanwezigen om vooral uit te dragen wat ze deze avond hadden gehoord en gezien om moedersterfte breed onder de aandacht te brengen. De eerste Moedernacht in Tilburg was inhoudelijk zeer de moeite waard en is voor herhaling vatbaar! Dank aan de organisatoren. Diny van de Pas

Ronny Vreeman opent de bijeenkomst

Na ontvangst met koffie en thee werd de informatieavond geopend door Ronny Vreeman, echtgenote van de ex-burgemeester van Tilburg. Zij sprak vol lof over het project, in 2007 heeft zij samen met de stedenband Matagalpa bezocht. Ze zag daar steeds enthousiaste vrouwen aan het werk, bijvoorbeeld in een weverij waar dames de mooiste tasjes en hoedjes maakten. ‘Iedere vrouw is trots op het zelfgemaakte product en dat is geweldig om te zien. Ze komen onafhankelijk over en leren steeds weer wat nieuws. Steun dit project!’ aldus Ronny. Millenniumdoelen Cil de Vries van de vrouwengroep vervolgt de bijeenkomst met een interessante uitleg over het microkredietproject. Het project is van de Nicaraguaanse organisatie FUMDEC, stichting vrouw en economische gemeenschapsontwikkeling. Het levert een bijdrage aan een aantal millenniumdoelen en dan vooral de doelen: armoede uitbannen in de ontwikkelingslanden; gelijke rechten voor mannen en vrouwen; meer eerlijke handel, schuldenverlichting en hulp en indirect ook het doel: ruimte om alle kinderen naar school te kunnen laten gaan. Het directe doel van het microkrediet is het versterken van de gemeenschapsbanken die de vrouwen vormen en het verkrijgen van een eigen plek in de samenleving. Iets opbouwen van jezelf voor jezelf, door financiële en niet financiële ondersteuning. De voorwaarden hiervoor zijn krediet voor productie; men krijgt geen krediet zonder onderwijs en moet verplicht sparen voor verbetering van het bedrijf.

Beschilderde buik 6



7

Iedere minuut Clasien Vermeer (COS) vertelde dat wereldwijd iedere minuut een vrouw sterft aan de complicaties tijdens een zwangerschap of bevalling. Dat betekent dat iedere dag 1400, dus elk jaar 530.000 vrouwen overlijden tengevolge van een zwangerschap. 99 procent van deze vrouwen leeft in ontwikkelingslanden, en dan vooral in Azië en Afrika ten zuiden van de Sahara. Clasien gaf Afghanistan als schrijnend voorbeeld waar het afgelopen jaar duizend militairen omkwamen en 25.000 Afghaanse vrouwen overleden in het kraambed. Het is een onverdraaglijke gedachte dat zoveel vrouwen het leven laten in een situatie waarin ze leven geven. Moedersterfte kan worden teruggedrongen als vrouwen zich kunnen beschermen tegen ongewenste zwangerschap en door betere toegang tot gezondheidszorg. Daarvoor zijn geschoolde gezondheidswerkers nodig zoals artsen, verpleegkundigen en vroedvrouwen. Ook Clasien gaf aan dat het probleem van moedersterfte hoog op de politieke agenda moet staan. Nederland heeft internationaal een voortrekkersrol waar het gaat om ontwikkelingssamenwerking en is hiermee in de positie om de aandacht te vestigen op dit wereldwijde probleem. Emotionele beleving Mieke Uitslag (voormalig medewerker van De Meiboom) vertelde over haar ervaring van enkele jaren geleden op een kraamafdeling in een ziekenhuis in Tanzania, waar de vrouwen onder primitieve omstandigheden hun kind ter wereld moesten brengen. Bij haar bezoeken aan het ziekenhuis in Matagalpa (Nicaragua) viel haar vooral op hoe weinig steun en warmte de nog vaak jonge vrouwen kregen bij zo’n belangrijke gebeurtenis als het krijgen van een kind. De artsen en het verplegend personeel waren vooral gericht op een snelle en technisch uitgevoerde bevalling. In het Casa Materna, waar de moeders voor en na hun bevalling verbleven,

Enthousiaste vrouwen

Themabijeenkomst microkrediet De vrouwengroep van de Stedenband Tilburg-Matagalpa organiseerde maandag 22 maart voor alle donateurs en geïnteresseerden een informatieavond over het microkredietproject in Matagalpa, dat zij sinds 2008 ondersteunt.

was echter wel aandacht voor de emotionele beleving bij het krijgen van een kind. Het personeel van het Casa Materna bood de moeders de steun die ze nodig hadden en gaven voorlichting over onder meer hygiëne en gezinsplanning. Ook werden bijeenkomsten en cursussen georganiseerd met thema’s als babymassage en seksuele voorlichting.

Kans op complicaties Els van Wijk (STM) ging verder in op het werk van het Casa Materna. Hier verblijven vrouwen uit de verre omgeving van Matagalpa die door een wijkverpleegkundige zijn doorgestuurd. Deze vrouwen met een kans op complicaties tijdens de bevalling kunnen enkele weken voor de bevalling in het Casa Materna verblijven, waar zij door deskundige verpleegkundigen begeleid worden. Wanneer het zover is worden zij met de auto naar het ziekenhuis gebracht, waar de bevalling plaats vindt. Na de geboorte van het kind kunnen zij nog enkele dagen in het Casa Materna herstellen voordat zij weer terug gaan naar de vaak drukke en armoedige thuissituatie. De vrouwenwerkgroep van de Stedenband biedt aan het Casa Materna financiële ondersteuning om de vrouwen tijdens hun verblijf voldoende te eten te kunnen geven. Er worden jaarlijks activiteiten en voorlichtingsbijeenkomsten georganiseerd om aandacht te vragen voor het project en op deze manier geld in te zamelen voor het Casa Materna. Daarnaast wordt de werkgroep ondersteund door donateurs die voor dertig euro per jaar een kraambed ‘adopteren’. (Zie voor meer informatie: www.tilburg-matagalpa.nl/vrouwen/veilig-bevallen) De informatieve film over het Casa Materna: La Cara de Darlin (Het gezicht van Darlin) gaf een goed beeld van het werk en de noodzaak van het Casa Materna. Swingende sfeer Marije van der Schaaf van Amnesty International vroeg kort aandacht voor de actie tegen moedersterfte in Peru, voordat twee Tilburgse vrouwen hun door grimeuse Kelly Moonemans prachtig beschilderde bolle buiken aan het publiek toonden. Deze vrouwen stonden stralend en met een kleurig ‘gepainte belly’ op het podium. Deze stralende glimlach, omdat ze met vertrouwen naar hun bevalling kunnen uitkijken, gunnen we alle zwangere vrouwen in de wereld! Studenten van de Rockacademie gaven met enkele bandjes een eigen invulling aan het Moedernacht-lied van Leonie Jansen en zorgden met hun optredens voor een swingende sfeer op deze avond. Winnie Dekker (COS) vroeg tot slot alle aanwezigen om vooral uit te dragen wat ze deze avond hadden gehoord en gezien om moedersterfte breed onder de aandacht te brengen. De eerste Moedernacht in Tilburg was inhoudelijk zeer de moeite waard en is voor herhaling vatbaar! Dank aan de organisatoren. Diny van de Pas

Ronny Vreeman opent de bijeenkomst

Na ontvangst met koffie en thee werd de informatieavond geopend door Ronny Vreeman, echtgenote van de ex-burgemeester van Tilburg. Zij sprak vol lof over het project, in 2007 heeft zij samen met de stedenband Matagalpa bezocht. Ze zag daar steeds enthousiaste vrouwen aan het werk, bijvoorbeeld in een weverij waar dames de mooiste tasjes en hoedjes maakten. ‘Iedere vrouw is trots op het zelfgemaakte product en dat is geweldig om te zien. Ze komen onafhankelijk over en leren steeds weer wat nieuws. Steun dit project!’ aldus Ronny. Millenniumdoelen Cil de Vries van de vrouwengroep vervolgt de bijeenkomst met een interessante uitleg over het microkredietproject. Het project is van de Nicaraguaanse organisatie FUMDEC, stichting vrouw en economische gemeenschapsontwikkeling. Het levert een bijdrage aan een aantal millenniumdoelen en dan vooral de doelen: armoede uitbannen in de ontwikkelingslanden; gelijke rechten voor mannen en vrouwen; meer eerlijke handel, schuldenverlichting en hulp en indirect ook het doel: ruimte om alle kinderen naar school te kunnen laten gaan. Het directe doel van het microkrediet is het versterken van de gemeenschapsbanken die de vrouwen vormen en het verkrijgen van een eigen plek in de samenleving. Iets opbouwen van jezelf voor jezelf, door financiële en niet financiële ondersteuning. De voorwaarden hiervoor zijn krediet voor productie; men krijgt geen krediet zonder onderwijs en moet verplicht sparen voor verbetering van het bedrijf.

Beschilderde buik 6



7

Nobelprijs Vervolgens legt Cil een stukje geschiedenis uit. ‘In 1976 neemt Mohammed Yunus het initiatief tot microkrediet. Dit slaat meteen goed aan. Een tijd later wordt 2005 benoemd tot het jaar van het microkrediet door de VN. In 2006 ontvangt Yunus als kroon op het werk de Nobelprijs voor de Vrede.’ In Nicaragua is er weinig geld om te sparen, er is weinig geld voor banken om leningen te dekken en er zijn weinig mogelijkheden om krediet te krijgen. Het project stelt duidelijke doelen op om in zo’n arm land succes te hebben: in vijf comunidades (dorpen) vrouwen kansen bieden; acht nieuwe gemeenschapsbanken; zeventig vrouwen die lid zijn van de gemeenschapsbanken; zeventig vrouwen die scholing krijgen: administratie, boekhouding, persoonlijke ontwikkeling en financieel beheer; vrouwen in het bestuur van de gemeenschapsbanken. Voor eind 2009 te financieren: 17.000 euro, 13.000 euro aan kredietverstrekking en 4000 euro aan educatie. De vrouwengroep heeft speciale certificaten gemaakt, vanaf 25 euro (per persoon of per groep). Zij werkt nauw samen met KWIDAM (vrouwen sportschool), waarmee elk kwartaal een activiteit wordt georganiseerd. Er wordt een bijdrage gevraagd aan de deelnemers waarbij steeds geld binnenstroomt voor het project. Dromen In april 2009 ging Cil met een groot aantal mensen van de stedenband naar Matagalpa. ‘De eerste ervaringen met het project waren geweldig. Een warm welkom in Mil Bosque en El Horno 1. De vrouwen zijn enthousiast en vinden de eerste resultaten bijzonder. Ze kijken nog niet echt vooruit. Sparen? Dat weet ik nog niet hoor, maak je niet druk. Ze gebruiken de eerste centen voor een winkeltje of bijvoorbeeld voor zaaigoed voor mais en bonen. Iedere vrouw maakt er op haar eigen manier gebruik van.’ Cil vroeg ook naar de dromen van de vrouwen. De antwoorden variëren van ‘een grotere winkel en een breder assortiment’ tot ‘een grote oven om broodjes te bakken’. Tot nu toe zijn de vrouwen apetrots en ze kunnen de leningen steeds op tijd terugbetalen. In El Horno 1 had Cil een bijzondere ontmoeting met Adalia. Zij heeft 2000 córdoba (tachtig euro) geleend voor zaad voor mais en bonen en de huur van één manzana grond (0,7 hectare). Adalia geeft aan dat de cursussen die zij kreeg haar erg goed geholpen hebben. Haar kinderen kunnen nu goed eten en worden minder snel ziek en ze kunnen naar school (millenniumdoel!). Haar man werkt soms mee en ze kan af en toe kleding kopen. ‘Alweer een trotse vrouw, dat biedt perspectief!’ aldus Cil. Groene kaart FUMDEC werkt voor het project met drie soorten kaarten: de groene kaart is voor ‘wat is het geleende bedrag?’, de gele voor ‘wat is er terugbetaald?’ en de roze voor ‘totaal aan spaargeld’. Er wordt achttien procent rente berekend, dit lijkt hoog maar zeventien procent gaat echt naar het sparen en opnieuw investeren, slechts één procent naar de overhead. Voor 2009 is het doel van 17.000 euro gerealiseerd voor vijf comunidades. ‘In 2010 gaan we door en door: voor meer geld en uitbreiding van de comunidades’, verkondigt Cil

enthousiast. Na een korte pauze wordt de bijeenkomst vervolgd met de benoeming van Monique van Houtum -winnaar van de Starterstrofee 2009- tot ambassadeur van de projectgroep Microkrediet. Monique is vijf jaar geleden begonnen als ondernemer en realiseert zich nu hoeveel steun zij heeft gehad in een redelijk gemakkelijke situatie in Nederland. ‘Maar als ondernemer moet je het wel doen’, legt zij uit. ‘Met hart en ziel en geloof in jezelf, dan lukt het! Ik vind het een eer dat ik hiervoor gevraagd ben.’

Professor Marvin Torres: Veel dank aan de familie van Cil en Renskje, een familie verbonden met de sport, die met dit mooie gebaar helpen om in andere delen van de wereld sport te ontwikkelen. Adidas doet dit ook! Professor José Luis: Cil en Renskje, niet alleen wil ik jullie, en ook Adidas, bedanken, maar vooral wil ik jullie vertellen over het plezier op de gezichten van de studenten en docenten toen de gift aankwam. Hopelijk kunnen we de samenwerking voortzetten, die altijd goed ontvangen is door de docenten en onze studenten die actief zijn in het basis- en voortgezet onderwijs, of die actief zijn als trainer bij verschillende sporten. Aan de universiteit werken we aan de verbetering van de kwaliteit van de opleiding voor lichamelijke opvoeding en sport, alsook aan de verbetering van verschillende sportdisciplines zoals volleybal, basketbal, voetbal, karate, taekwondo, judo, schermen en atletiek. Veel dank voor alles wat we delen. Groet, José Luis Mail van José Luis Gonzales, sportdocent UNAN-Matagalpa, 17-05-2010

Moedernacht in Tilburg Aan de vooravond van moederdag werd door het COS (centrum voor internationale samenwerking) in samenwerking met Het Huis van de Wereld voor het eerst een ‘Moedernacht’ georganiseerd in Tilburg. Deze avond stond in het teken van millenniumdoel 5 van de Verenigde Naties: het terugdringen van moedersterfte. Het project Casa Materna van de Stedenband stond centraal tijdens deze Moedernacht die plaats vond in het Tilburgse Patronaat. Meike de Jong (Omroep Brabant) presenteerde de avond met verve en interviewde de verschillende gasten over oorzaken, achtergronden en ervaringen met moedersterfte in met name ontwikkelingslanden. VN-Vrouwenvertegenwoordiger Caecilia van Peski lichtte toe dat 192 landen in het jaar 2000 een convenant hebben ondertekend om vóór 2015 een aantal wereldproblemen grondig aan te pakken. Hierbij zijn acht doelstellingen beschreven, waarvan het terugdringen van moedersterfte met 75 procent er één is. Helaas blijven de resultaten voor dit vijfde millenniumdoel (samen met het doel gender) tot op heden achter bij de resultaten voor de overige doelen. De hoogste tijd dus om hier zowel nationaal als internationaal aandacht voor te vragen. Monique van Houtum (rechts), ambassadeur van het microkredietproject

Borrel Het laatste gedeelte is de vragenronde. ‘Wat gebeurt er als de vrouwen toch in de schulden komen, het lijkt toch een hele uitdaging voor de vrouwen in Matagalpa om succesvol te worden en blijven?’ Cil legt uit dat er dan altijd gezamenlijk gekeken zal worden naar een oplossing, tot nu toe is het niet aan de orde gekomen, maar de vrouwen worden niet aan hun lot overgelaten natuurlijk. Er is ook controle vanuit de Stedenband, ze halen tot nu toe echt de doelstellingen. Het Hivos en uiteindelijk het ministerie zorgt voor de welbekende verdubbeling. Een andere opmerking vanuit de genodigden is dat het project nog vrij geïsoleerd is. Coöperaties werken vaak rondom een zelfde product, dat is hier niet aan de orde, er zijn veel verschillende producten. Dit klopt inderdaad, het project is een introductie in de geldeconomie, het duurt vele jaren voordat het echt sterk staat en scholing is daarbij erg belangrijk. De vrouwen zien elkaar regelmatig, problemen worden snel herkend. Een andere nieuwe stap in het project zou zijn de microverzekeringen, hier wordt zeker naar gekeken, het is in ontwikkeling. De bijeenkomst wordt afgesloten met een gezellige borrel. ‘Microkrediet, geen tovermiddel maar een kans!’ Deze woorden zijn een goede samenvatting van deze interessante avond. Karin Kraayvanger

Meike de Jong (rechts) in gesprek met Mieke Uitslag

8



5

praatjes kwamen natuurlijk snel de schoenen op tafel. Stomverbaasd was hij over zoveel fantastisch goed te gebruiken zaal- en hardloopschoenen die hem zomaar via Cil en haar dochter Renskje ten deel vielen. Hilariteit volop bij de grote maten die eveneens deel uitmaakten van de voorraad. ‘In mijn hele leven heb ik nog nooit iemand gezien die zulke grote voeten heeft’, was zijn van een meer dan brede glimlach voorziene commentaar. Volop ideeën had hij meteen over de wijze waarop hij de schoenen aan zijn sportstudenten zou kunnen uitdelen. Na een half uurtje met José Luis op de veranda van het Casita te hebben gezeten, werd het tijd de schoenen in te laden. El Cubano had voor de zekerheid een grote, lege koffiezak meegebracht. Hiermee dacht hij alles te kunnen vervoeren. Niets was minder waar. Toen één van de vijf koffers in de betreffende zak geleegd was, kon er nog geen schoenveter meer bij. De overige schoenen werden los op de achterbank gelegd. Kinderen uit de buurt keken hun ogen uit en hielpen graag mee de auto van José Luis vol te proppen.

Dat leverde nog een paar leuke plaatjes op. Een schuchter, achtjarig buurmeisje zetten we in een van de grootste maten sportschoenen. De schoenen waren even groot als de lengte van haar dunne beentjes. José Luis’ geluk kon die dag niet meer op. Een paar dagen later had hij het wat moeilijker. In een rechtstreeks volleybalduel tussen onze familie en de volleybaltalenten van UNAN-Matagalpa werd overduidelijk dat hij nog enkele jaartjes moet trainen met zijn meiden. Alle sets werden glansrijk door ons familieteam ‘de Kauwgomballen’ gewonnen. We hoorden we voordat we aan onze terugreis begonnen dat José Luis al was gestart met het verdelen van de ‘buit’. Voor ons was het absoluut een leuke afwisseling in het bezoek aan Matagalpa. Op een volgende reis gaan we José Luis zeker weer ontmoeten.

23 januari 2010 was het weer zover. Na grondige voorbereidingen door vrouwensportschool Kwidam en de projectgroep Microkrediet van onze vrouwengroep van de Stedenband, kon de tweede bridgedrive plaatsvinden. Net als vorig jaar opende buurthuis De Spijkerbeemden zijn deuren om onze activiteit gastvrij te begeleiden. Vijftig bridgeparen hadden zich ingeschreven. Onder de deskundige begeleiding van Bett Bongaarts werd heel de middag geestdriftig gespeeld. Volstrekte stilte tijdens het spel en vrolijk gebabbel bij kleine pauzes losten elkaar af. De bridgers werden regelmatig voorzien van een hapje en een drankje.

De sfeer was ontspannen spannend want er werd tenslotte gespeeld om de wisseltrofee. Voor mij als leek in de bridgesport werd het na sluiting van de drive een gegoochel met cijfers en pools en ja, er kwam een winnend duo uit en de beker wisselde van eigenaar. De verdere prijzen bestonden uit flessen drank en wie geen prijs had gewonnen kon zelf een alcoholische versnapering nemen en bedenken dat het wel zeer de moeite waard is om het volgend jaar, januari 2011, in de herkansing te gaan. De bridgedrive bracht voor het project microkrediet 750 euro op! Len Linthorst

Frans Couwenberg.

Reacties uit Matagalpa Hallo Cil, Ik hoop dat het je goed gaat samen met je fijne gezin. Hier is alles goed en wij, docenten en studenten, zijn vooral blij met de sportschoenen die we deze zaterdag ontvingen. Ik stuur je hierbij de reacties van studenten en docenten. Ook stuur ik de foto’s van het in ontvangst nemen van de schoenen, zodat je ze door kunt sturen naar Renskje en met dank voor het door Adidas in haar gestelde vertrouwen. Dank ook aan Renskje en Adidas om ons op deze manier te helpen met het verbeteren van de opleiding voor lichamelijke opvoeding en sport in Matagalpa. Hieronder indrukken van de studenten en docenten in hun eigen woorden: Marilia Téllez: Op deze eenvoudige manier wil ik zeggen dat dit gebaar jegens ons zeer op prijs gesteld wordt. Dank voor dit geschenk dat voor enkelen van ons is als een regen in mei. Perci Herrera: Bijdragen aan sport is ook bijdragen aan de integrale ontwikkeling van een persoon en op deze manier aan de gemeenschap. Dank voor jullie aandeel in deze ontwikkeling. Het zijn niet alleen de sportmaterialen maar ook jullie bezoek en het onderwijs dat ons geboden wordt. María Auxiliadora Siles: Dank voor dit mooie gebaar en geschenk dat u ons met veel liefde heeft gestuurd. Dank dat u ons niet vergeten bent en ons steunt met wat we zo nodig hebben. Dit materiaal maakt ons werk in lichamelijke opvoeding en sport beter mogelijk. Mario Zabala: Dank voor dit, voor ons werk zo waardevolle, geschenk waarmee we onze studenten sport en lichamelijke opvoeding goed voor de dag kunnen laten komen. Het is een hele eer om gesponsord te worden door een prestigieus merk in de wereld van de sport als Adidas. Juan Gómez: We zijn dankbaar voor deze onvoorwaardelijke steun van de Nederlandse partners voor ons werk in sporttraining en -educatie. Zorayda Lanzas: Dank aan Cil en Renskje voor dit mooie gebaar en aan Adidas voor zijn bereidheid om onze opleiding in lichamelijke opvoeding te steunen. Het brengt ons werk op een hoger plan in deze wereld die sportactiviteiten zo nodig heeft. Professor Jorge Morales: We groeten u van onze kant. We hebben met veel genoegen de schoenen van dit gerenommeerde merk ontvangen. Het zal onze werkprestaties verhogen in de professionele wereld van de sport. Op deze persoonlijke wijze wil ik ook namens anderen dankzeggen voor deze buitengewone gift. Hopelijk zien we elkaar snel om jullie dan persoonlijk te kunnen bedanken.

4

Bridgen ten behoeve van het project Microkrediet


Internationale Vrouwendag 2010: Kom op de thee!

Uit het verslag van projectleidster Inge de Wijs, stagiaire bij COS Brabant

Op zondag 7 maart 2010 vond, in het kader van Internationale Vrouwendag, een bijzondere High Tea plaats in het Huis van de Wereld. Voor mij als stagiaire en als projectleider was dit een leuke uitdaging om verschillende Tilburgse (vrouwen)organisaties in contact te brengen met vrouwen uit Tilburg en omgeving. Slechts vier weken had ik de tijd om een leuk en interessant programma neer te zetten. Al snel ontstond het idee om een High Tea te houden met heerlijke (inter)nationale hapjes en verschillende theekransjes waarbij Tilburgse organisaties de gelegenheid kregen om zich te presenteren aan de bezoekers. Binnen een week tijd had ik negen organisaties bereid gevonden om deel te nemen aan een theekransje, waaronder de Stedenband Tilburg-Matagalpa. De weken daarna was ik onder andere druk bezig met het tot stand brengen van een flyer, vrijwilligers te vinden voor het maken van de hapjes en het benaderen van de lokale pers. Voor ik het wist was het zover en opende ik de middag door iedereen welkom te heten. Daarna gaf ik het woord aan demissionair wethouder van Emancipatie Marieke Moorman. De Stedenband Tilburg-Matagalpa was aanwezig onder leiding van Len Linthorst om meer informatie geven over de stichting zelf en de situatie in Matagalpa. De middag is goed verlopen en we hebben ongeveer tachtig vrouwen op bezoek gehad. In drie rondes kregen de bezoekers de gelegenheid om verschillende theekransjes bij te wonen. De sfeer was ontspannen en vooral gezellig. De hapjes van de High Tea waren echt heerlijk! Het was de eerste keer dat er zo’n activiteit werd georganiseerd in het Huis van de Wereld in het kader van Internationale Vrouwendag. Ondanks dat er een aantal verbeterpunten zijn, kan ik spreken van een geslaagde middag!

Theekransje van de Stedenband


9

Tandenpoetsles in Matagalpa Afgelopen zomer waren we in Matagalpa. ‘We’ betekent in dit geval Aaltje, de tandarts en Cil die zorgde voor de vertaling. En verder waren daar drie -voor deze gelegenheid aangestelde- tandartsassistenten: Froukje, Renskje en Jelle. Jelle had ook nog de opdracht om foto’s te maken. Doel was het geven van tandenpoetsles aan kinderen in Matagalpa. Met tweehonderd tandenborstels, tandpasta en nog een cadeautje van de tandarts -armbandjes en pennen- gingen we op pad.

Wat vooraf ging ‘Wie weet een goed doel voor ... sportschoenen?’ In 2009 bezocht ik Matagalpa met mijn kinderen. Een aantal van hen, onder andere mijn dochter Renskje de Wit, heeft workshops gegeven aan studenten van de sportopleiding van de UNAN, de universiteit in Matagalpa. De uitdaging was om met zo min mogelijk materialen zoveel mogelijk nieuwe sporten spelvormen aan te bieden. Hun ervaringen als sportdocent en -trainer in Nederland kwamen hierbij goed van pas. Naast haar studie werkt Renskje ook voor Adidas. Zij doet promotiewerk tijdens nationale en internationale evenementen. Eén van haar werkzaamheden is het nauwkeurig aanmeten van sportschoenen. In de loop van de tijd zijn hiervoor heel wat schoenen gebruikt. Deze schoenen -als nieuw, alleen gepast- kunnen niet in de winkel worden verkocht. De baas van Adidas stelde daarom aan zijn medewerkers de vraag wie een goed doel wist voor deze sportschoenen. En daarop reageerde Renskje met: ‘Dat weet ik! De sportopleiding van de UNAN in Matagalpa’. Tussen dit moment en het moment dat UNAN-sportdocent José Luis Gonzales de schoenen komt halen (zie foto!) ligt slechts een paar weken en heel snelle actie. Frans Couwenberg en zijn familie waren bereid extra koffers met sportschoenen mee te nemen naar Matagalpa en ze over te dragen aan José Luis. Zijn verhaal kun je verderop lezen, evenals de reacties van José Luis en van een aantal studenten. Het was een snelle, heel leuke en vooral waardevolle actie! Dank je wel ieder die daaraan heeft bijgedragen, en vooral dank je wel Renskje en Adidas! Cil de Vries

En dan moeten al die Adidas-sportschoenen naar Matagalpa ...

Tandarts in actie

De eerste tandenpoetsles voerden we uit bij een groep kinderen, een soort naschoolse opvang in La Chispa, een wijk van Matagalpa. Een jongen van achttien jaar stelt daar een aantal keren per week zijn huis beschikbaar om de kinderen op te vangen. Deze kinderen gaan een halve dag naar school en de rest van de dag moeten ze voor hun ouders werken. Dit is natuurlijk niet voor te stellen in Nederland, dat kinderen van vijf tot twaalf jaar verplicht bijvoorbeeld tomaten moeten gaan verkopen of bedelen. Na een hele dag school en werken kunnen ze dan bij deze naschoolse opvang terecht en gaan ze spelletjes doen, zingen en dansen, en worden er thema’s aan de orde gesteld, zoals de rechten van kinderen, de vervuilde omgeving en de zorg hiervoor, het waterprobleem en noem maar op. Hier zijn we poetsles gaan geven aan zo’n 25 kinderen. Natuurlijk hebben we, na de les, zelf meegedaan met het dansen. Er waren ook een heleboel spelletjes vanuit Nederland meegekomen die we daar hebben uitgelegd, gespeeld en achterlaten. En ieder kind mocht een tandenborstel en een armbandje mee naar huis nemen. De dag erna zijn we naar basisschool Once de Septiembre geweest, waar 545 kinderen op zitten. Deze konden we helaas niet allemaal blij maken met een tandenborstel. Er zijn vier groepen van ongeveer veertig kinderen gemaakt die poetsles mochten krijgen. Dit verliep heel geordend: alle kinderen op een stoel in de klas zoals je ziet op de foto.

Cil belde me met de vraag of we nog de mogelijkheid hadden enkele koffers met Adidas-sportschoenen mee te nemen naar Matagalpa. Graag afleveren bij de sportdocent van de universiteit van Matagalpa. Natuurlijk was dat mogelijk. Mayke, mijn zoons, schoondochter en ikzelf kregen er gewoon een extra koffer bij op onze ‘familiereis’ naar zusterstad Matagalpa. Na wat navraag kwam ik via het Comité Mano Vuelta aan het adres van José Luis Gonzales. Bij hem moest ik de vijf overvolle koffers met Adidas-sportschoenen inleveren. Hij was niet thuis toen ik bij hem aanbelde. Zijn vrouw en schoonmoeder wisten er al van en zouden hem vertellen dat ik geweest was. Nog geen uur later ontmoetten we José Luis, El Cubano of El Negro, in onze ‘stamkroeg’ Artesanos. We zaten er met de hele familie een Victoria te drinken. José Luis, een ADHD-er pur sang was dolenthousiast over ons bezoek, de schoenen en over de mogelijkheid met zijn volleybal-damesteam een interland Nicaragua-Nederland te spelen. We spraken met hem af dat hij de schoenen de volgende dag met zijn auto zou komen halen bij het Casita, waar wij logeerden. Stipt op tijd (en dat is in Nicaragua vaak wel anders) stopte hij voor ons logeeradres. Na wat inleidende praatjes kwamen natuurlijk snel de schoenen op tafel. Stomverbaasd was hij over zoveel fantastisch goed te gebruiken zaal- en hardloopschoenen die hem zomaar via Cil en haar dochter Renskje ten deel vielen. Hilariteit volop bij de grote maten die eveneens deel uitmaakten van de voorraad. ‘In mijn hele leven heb ik nog nooit iemand gezien die zulke grote voeten heeft’, was zijn van een meer dan brede glimlach voorziene commentaar. Volop ideeën had hij meteen over de wijze waarop hij de schoenen aan zijn sportstudenten zou kunnen uitdelen. Maat 47 passen...

10



3

Het doet er toe! Het lijkt wel een goed-nieuws-brief, dit nummer van de Mujeres Nieuwsbrief. Lees de prachtige verhalen over een lading sportschoenen voor de studenten en docenten van de sportlerarenopleiding -al moeten wij dit jaar een extra inspanning doen om nog aardig wat geld op de halen voor die opleiding. Heb je nog een goed idee? Toch blijft het een geweldig feit dat deze opleiding nu structureel verankerd zit in het pakket van de UNAN, de universiteit van Nicaragua, afdeling Matagalpa. Het Casa Materna waar de vrouwengroep al zo lang warm voor loopt stond centraal in een mooie ‘Moedernacht’. Die nacht is voor herhaling vatbaar, maar het was moeilijk om veel bezoeksters te verleiden om de avond voor moederdag van huis te gaan, met als extra handicap de meivakantie. Het terugdringen van moedersterfte wereldwijd moet hoge prioriteit blijven houden. Vandaar dat we hier ook willen vermelden dat de vrijwilligers van de groep Gezondheid samen met het bestuur van de Stedenband en in goede samenwerking met de gemeente en diverse zorgorganisaties in Tilburg, een contract aan hebben kunnen gaan voor de bouw van een moeder-en-kindcentrum in Matagalpa. Dit centrum zal naast het ziekenhuis en ‘ons’ Casa Materna een baken voor zwangere vrouwen en hun jonge kinderen zijn. De eerste steen moet nog gelegd worden, maar het komt er! Het microkredietproject waarvoor de vrouwengroep zich inzet wordt in deze nieuwsbrief helder uiteengezet. We zullen nog veel activiteiten organiseren om dit project door te zetten: eigen activiteiten zoals de lezing die Len Linthorst en ik gegeven hebben in Sint-Michielsgestel, of de activiteiten samen met sportschool Kwidam, alsook die met onze nieuwe ambassadeur Monique van Houtum. Op de themabijeenkomst microkrediet werden veel goede vragen gesteld, zoveel dat we ze doorgespeeld hebben aan de leiding van FUMDEC. Frans Couwenberg, voorzitter van de Stedenband, heeft ze voor ons meegenomen op zijn reis naar Matagalpa.

Een aantal kinderen had nog nooit hun tanden gepoetst. En die waren al negen jaar oud! Voor ieder van ons, maar vooral voor Aaltje, tandarts in Nederland, echt onvoorstelbaar. Zij heeft bij een aantal van die kinderen in de monden gekeken. Dit waren helaas meestal echt rotte bekjes! Maar natuurlijk gingen we toch aan de slag. Immers: alle beetjes helpen. Dus daar gingen we, echt schools: We hebben nodig: een tandenborstel en tandpasta om de tanden en kiezen te poetsen (necesitamos: un cepillo de dientes y pasta para limpiar los dientes y las muelas). De zes stappen van het poetsen en de twee stappen na het poetsen schreven we op het bord, in het Spaans natuurlijk. Na uitleg en voordoen, was het de beurt aan de kinderen. Van de assistenten kreeg ieder kind een tandenborstel en een dotje pasta. Samen werden alle stappen doorlopen: paso 1: abajo, dentro, de un lado hasta el otro lado paso 2: abajo, afuera, de un lado hasta el otro lado paso 3: abajo, encima, de un lado hasta el otro lado paso 4: arriba, dentro, de un lado hasta el otro lado paso 5: arriba, afuera, de un lado hasta el otro lado paso 6: arriba, encima, de un lado hasta el otro lado En na het poetsen: goed je mond spoelen en de tandenborstel schoonmaken. paso 7: enjuagar la boca paso 8: limpiar el cepillo De assistenten gingen rond met bekertjes water en met de spuugemmer. Hilarisch! (En je wil niet zien wat er in die emmer terecht kwam!)

Over ons werk voor de verschillende projecten van FUMDEC zal de komende tijd nog veel te vertellen zijn, we hebben nog stevige ijzers in het vuur. Veel leesplezier! ... wordt vervolgd ... Anneke van Luijken.

... en dan spugen!

Tenslotte werden alle stappen enkele keren samen hardop gelezen en schreven de kinderen ze, met de nieuwe pen, in hun schrift. Voor de kinderen en voor ons is het een ervaring geweest waar we zeker ook met veel plezier op terug kijken! Aaltje Sabelis en Cil de Vries

2



11

MUJERESNIEUWSbrief

JUNI 2010

De vrouwengroep van de STM ondersteunt momenteel 3 projecten: - Casa Materna, het opvanghuis voor zwangere vrouwen - Sportproject - Microkredietproject

van de vrouwenwerkgroep van de stedenband Tilburg-Matagalpa

Wilt u onze projecten steunen dan is uw gift welkom op onze bankrekening 1702 38 563 t.n.v. Stedenband Tilburg-Matagalpa, o.v.v. het project dat u wilt steunen. Omdat de stedenband staat geregistreerd als ANBI (Algemeen Nut Beogende Instellingen) zijn uw giften aftrekbaar voor de belasting.

Colofon Stedenband Tilburg-Matagalpa Spoorlaan 346 5038 CC Tilburg telefoon (013) 536 87 06 fax (013) 543 70 96 e-mail: [email protected] www.tilburg-matagalpa.nl samenstelling Wilma van Dongen foto’s voorpagina Mayke van de Broek Dorien Koppenberg Internet: Adidas site redactie Marian van Stiphout foto’s Mayke van de Broek pagina 3 Dorien Koppenberg pagina 4 Els van Wijk pagina 5, 6 Diny van de Pas pagina 7, 8 Clasien Vermeer pagina 9 Jelle de Wit pagina 10,11

12


MUJERESNIEUWSbrief. van de vrouwenwerkgroep van de stedenband Tilburg-Matagalpa

Recommend Documents