Mexico hier en daar. IDEALEN Wilco: Mijn contract met het Groene Sticht. FIETS 17 David: Hier heeft men tijd

Najaar 2008, blad van de bewoners van sociale woon- en werkbuurt ‘t Groene Sticht

Sjoerds’ OPROEP voor In dia

IDEALEN Wilco: “Mijn contract met het Groene Sticht” FIETS 17 David: “Hier heeft men tijd” BOODSCHAPPENPLUSBUS Sociale samenhang in de wijk

Mexico hier en daar

INLOPER Oktober Zaterdag 25 oktober Algemene Ledenvergadering woonvereniging vrijdag 31 oktober Noaberbar 18.00 tot 21.00 uur’

Colofon Overburen is een blad van de bewoners van de sociale woon- en werkwijk ‘t Groene Sticht in Utrecht Leidsche Rijn. Overburen verschijnt vier maal per jaar en is gratis. Redactie: Joost nr. 4 Patrick nr. 19 Miriam nr. 20 Ria nr. 21 Michiel nr. 31

November Vrijdag 28 november Noaberbar 18.00 tot 21.00 uur December 13 t/m 20 december Jubileumweek ‘t Groene Sticht (zie volgende pagina)

Activiteiten doorgeven ? Mail ze naar: [email protected]

Verder werkten mee: Margot nr. 11 Ina nr. 15 Sjoerd nr. 20 Rene nr. 38 Jan nr. 39 David wachtlijst Meer informatie en foto’s op www.groenesticht.nl.

lokale smaak

foto omslag: zomerfeest met barbeque

Biologische groentenpakketten van Utrechtse grond

Abonnement nemen? Donderdagavond in de Emmauswinkel

De bestuurstafel De zomer is voorbij en de najaars-ALV staat weer voor de deur. De datum is vastgelegd op zaterdag 25 oktober. Tijdens de ALV zal naast de budgettering van het komende jaar en het nieuws uit de werkgroepen een aantal punten ter sprake komen die de afgelopen tijd in het bestuur hebben gespeeld. Dat is onder andere het lustrum van de woonvereniging van 't Groene Sticht dat van 13 tot 20 december gevierd zal worden. De jubileumwerkgroep is hard aan het werk om van deze week een feestelijk succes te maken, maar ook de Tussenvoorziening en Reinaerde organiseren activiteiten. Daarnaast is het stichtingsbestuur bezig met een evaluatie van 5 jaar Groene Sticht en het maken van een beleidsplan voor de komende jaren. Tijdens de ALV hopen we één of twee nieuwe bestuursleden te kunnen verwelkomen. Er zijn nog twee vacatures. Geïnteresseerden kunnen zich melden bij het bestuur. Ina Robben en Mirjam Perry

INLOPER feestweek Zaterdag 13 december

‘s middags: Kerstmarkt ‘s middags: Presentatie Toekomst GS en Sport & spel ‘s avonds: Soep + brood Noaberbar

Zondag 14 december ‘s middags: Wandeling ‘s avonds: Diner Roulez

Maandag t/m Vrijdag

‘s middags: Diverse workshops in de Silo

Dinsdag 16 december Creatief met afval bij Emmaus

Vrijdag 19 december Filmavond in de Naoberbar

zaterdag 20 december

‘s middags: Theater In Holland Staat Een Huis ‘s avonds: slotfeest (Zie voor meer informatie over het jubileum ook pagina 9 van deze Overburen.) OVER BUREN

Najaar 2008 / 3

Zócaloplein terugblik op

Wat hebben Sabrina en het Zócaloplein met elkaar te maken? Sabrina is deze zomer met een reis naar Mexico en buurlanden mee geweest. Als goede voorbereiding zwierf ze over “het Zócaloplein” een van de Wereldpleinen op het Groene Sticht. Na afloop van haar vakantie, vraag ik wat ze van het in Utrecht georganiseerde Mexicaanse plein heeft teruggezien op haar vakantie. De workshop tortilla's maken was zoals ze het op vakantie tegen kwam, met dezelfde pers en folie. Niet met zo'n mooi fornuis, maar op een vuurtje. En met de vier kleuren maïs, die ze op het plein leerde kennen: wit, geel, rood en zwart. En inderdaad: in Mexico geen taco's te vinden, geen Mexicaanse lekkernij, maar een louter Hollandse fantasie. Wat een beetje “fout” is, zijn de Azteken-rituelen in de Maya-gebieden, waar je als toerist met de uitgedoste indianen op de foto mag. Anders beleefde Sabrina de vrolijke sfeer van dansende loco's op straat onder begeleiding van muziekbandjes. Een echte volksuiting op zondag, zoals ook op het Ab Harrewijnplein te proeven was. Ook pinjata's zijn overal in de winkels te koop, in de meeste moderne vormen van o.a. Spiderman en worden gevuld met snoep op verjaardagen. René van Bemmel OVER BUREN

Najaar 2008 / 4

Een verhaal op de

bank Met het leggen van wat klinkers rondom is de mozaïekbank af. Het kleurrijke object spreekt tot de verbeelding, maar wat hebben de makers er in gezien en erin gelegd? Martin, één van de makers, ligt een tipje van de sluier op, maar laat ook ruimte aan je eigen associaties. Nadat we de eerste week het skelet van de bank met kalkzandsteenblokken hadden gemetseld, zijn we begonnen met het mozaïek. Omdat het logo van de Groene Sticht erg mooi is, maar weinig zichtbaar in onze omgeving, stond vast dat, dat een plaats zou krijgen op de bank. Maar we zijn er niet mee begonnen, want er zit veel wit in of achter het logo en bij aanvang beschikten we nog niet over witte tegels, evenmin als over rode en blauwe. We zijn begonnen met de voorkant, de bloemen tegen een groen/bruine achtergrond. Achteraf kun je zeggen: de aarde. Daarna kwam het horizontale vlak, het zitvlak. We besloten daar een kronkelende figuur te maken, het zou best een slang kunnen zijn. Terwijl we aan het werk waren, kwamen Isis en Laura kijken, zij dachten dat we een pad aan het maken waren, waarover je zou kunnen lopen. Dat kun je beschouwen als een tweede versie van het thema op het zitvlak: de levensweg, die zich tussen aarde en hemel (komt nog) bevindt. Tenslotte kun je bij de golvende beweging denken aan water: in dat geval kun je alle vier de elementen terugvinden op de bank: aarde, water, lucht en vuur. Het vuur bevindt zich aan het voeteneinde. Het vuur en de levensweg maken contact met elkaar: je kunt zeggen dat je op de levensweg het vuur nodig hebt om op gang te blijven, om warm te

blijven, maar ook om gelouterd te worden, want dat doet het vuur bij uitstek. Het vuur brandt op, of vanuit, de aarde tussen de groene bloemen aan de voorkant en de grijze aan de achterkant. Aan de bovenkant van de levensweg is de hemel, de lucht. Middenin de hemel staat de zon prachtig rood alles te verwarmen. Aan de oostkant vind je de ochtendhemel, met veel wit, een tikje roze, al wat geel van de middag. 's Middags wordt de hemel geler, naar de avond toe komen er meer roze en paarse accenten en helemaal aan de westkant is de avond gevallen in paars, bruin en zelfs een beetje zwart. Er vallen in de nacht drie sterren. Aan de achterkant is inmiddels het logo van het Groene Sticht tot stand gekomen. Mooi zuiver al dat wit, sereen, een rustpunt tegenover de kleurige levendigheid van de andere kant. Wat is het eigenlijk? Een huis, een slakkenhuis, iets dat bescherming biedt. Het gele blok biedt vastigheid. Ik heb ook gehoord: een oog. Dan is het dus een plek waar mensen een oogje op elkaar houden. Tenslotte de westelijke zijkant: de passie, de overgave. De gele achtergrond een echo van het logo, het Groene Sticht heeft die toewijding nodig, wil het een huis worden dat leeft. Martin van der Tas

OVER OVERZomer 2008 / 9 BUREN BUREN Najaar 2008 / 5

een ode aan de fietsenmaker

Wie ooit op kamers heeft gewoond in een studentenhuis weet, dat het niet verkeerd is om eens in de zoveel tijd de gemeenschappelijke schuur annex fietsenstalling annex rommelhok grondig op te ruimen. Een paar bewoners van de studentenkamers dachten daar deze zomer ook zo over.

Naast een weer redelijk begaanbare schuur leverde het opruimen ook een geheel kreupele fiets op, die waarschijnlijk al een aantal jaren door de toenmalige eigenaar uit wanhoop over de te verrichten onderhoudswerkzaamheden trouweloos aan zijn lot en de schuur overgelaten was. Wat beter te doen dan deze fiets aan te bieden aan iemand die bij de gehele opruimingsactie zelf niet eens aanwezig was, met de mededeling: jij hebt geen fiets, misschien kun jij hier nog iets mee. De mogelijkheid van een ironische grap (een wraak voor mijn geringe hulpvaardigheid bij de opruiming?) negerend, besloot ik de fiets een onderzoekende blik waardig te gunnen. Twee platte banden waarvan er eentje zelfs na langdurig smeken met geen mogelijkheid meer op te pompen bleek, een aanlopend voorwiel, en een achterwiel waar zo schrikbarend veel kleine onderdeeltjes misten of op plaatsen zaten waar ze zelfs mij, een fietsenleek, uiterst misplaatst

De Moestuin

Maarschalkerweerd OVER BUREN

najaar 2008 / 6

voorkwamen… Dit alles deed spontaan een groeiend begrip voor de vorige eigenaar en diens verzaken in me ontstaan. Verder was de fiets best nog in goeden doen, werd mij verzekerd door Mirjam, één van de gulle gevers. Nu goed, Mirjam is geen Griek en het geschenk weliswaar een paard, maar dan wel een stalen ros, dus was het zaak naar een opknapmogelijkheid uit te kijken. En hoera! Wat een vreugde, wat een gelukkige speling van het lot, daar zit op geen honderd meter van de voordeur toch een soort fietsenmaker, onder in het malle ronde gebouwtje waar ik wel eens als gast de gezelligheid van de buurt mocht proeven. Nou maar kijken of de mensen daar nog brood zien in deze vergane glorie.

Fiets aan de hand, moeizaam voortslepend. Er staan wat mensen bij de ingang van de silo die vriendelijk glimlachen en de fiets meewarig toeknikken. Deur door, trapje op, Noaberbar. Oh nee, macht der gewoonte. Trapje weer af, nog een trapje af, deur door… Een ruimte zo rond als de silo er van buiten uit ziet. Overal langs de muren glimmen de geordende fietsenmakerinstrumenten je tegemoet. Er staan en hangen fietsen, fietsonderdelen, halve fietsen en fietsen die duidelijk staan te trapperen om weer aan de harde maar schone realiteit van het utrechtse fietsverkeer deel te kunnen nemen. De fietsenmaker stelt me als een fietsendokter gerust met de mededeling dat van mijn scharminkel nog best wat te maken valt, hoewel er wel een heel nieuw tweedehands achterwiel voor nodig is. Je merkt het al, hier wordt gewerkt, en niet zo maar. Hier geldt het principe: als er nog iets van te maken valt, waarom zou je het dan afdanken? Kost het extra werk? Maar daarvoor zijn we hier toch? En dat is misschien wel de fijnste ervaring die ik bij de fietsenmaker rijker werd. Hier heeft men tijd. Zelfs voor zo'n hopeloos geval als mijn ex-wandversiering ener studentenschuur. Juist in een tijd waarin de efficiencygedachte alles afdankt dat voor onderhoud of voorbestaan teveel tijd kost, tot in het intermenselijke aan toe, is een bezoek aan deze fietsenmaker een verademing. Het is daarbij niet meer dan eerlijk dat je als klant een even gulle houding aanneemt, waar het de tijd betreft die het wachten op het eindresultaat met zich meebrengt. (Maar ik had eerlijk gezegd ook wel gezegd dat deze klus geen prioriteit had.) Dankzij de fietsenmaker in de silo heb ik straks een degelijke, eenvoudige stadsfiets tot mijn beschikking. Een fiets waar aan is af te lezen dat hij veel meegemaakt heeft, maar dat er toch nog een liefdevolle hand bereid was hem een tweede leven te gunnen. Wanneer hij in de nabije toekomst eens onverhoopt bij nacht en ontij in de stad moet overnachten, aldus een prooi voor die rare Nederlanders wier hart doof is voor de band die fiets en fietser aaneen smeedt, dan hoop ik dat hij het respect afdwingt dat deze fiets verdient, niet voor zijn eigen prestatie of verschijning, maar voor het werk van de mensen in de silo. David Mulder

OVER BUREN

Najaar 2008 / 7

&

BEWONERS Nieuwe & Oude Op nummer 7 heeft Makram 29 september 2008 een zusje gekregen. Een prachtig klein meisje met de naam . Mama Karim en papa Hakima omarmen voor een tweede keer dit wonder. Ook bij Emmaus zijn nieuwe bewoners. Zij hebben , diaconaal jaarder erbij [een maatschappelijke stage van de protestantse kerken]. Stephan is in september gekomen. van Blijenburgh is vertrokken. We hebben op dit moment voor twee weken een logee die misschien wel blijft... Er zijn een aantal bewoners bij de vertrokken. De nieuwe bewoners voelen zich nog niet genoeg thuis om in de Overburen te willen. Per 1 oktober zal (de broer van Sjoerd) de kamer van Sjoerd “warmhouden”. In juni zijn en ingetrokken op nummer 19a. Samantha en Giovanni wonen samen. Samantha werkt part-time in de zorg en part-time als schoonheidsspecialiste. Giovanni werkt in de logistiek. Hierbij zal hij een opleiding in dezelfde richting gaan doen.

Chaimae

Tineke is verhuisd. Haar woning

werd al snel gekoloniseerd door honderden kikkers. Deze “Emmaus kikkertentoonstelling” was de voorbode van de nieuwe bewoner van huisnummer twee. heeft tijdens zijn vakantie en in afwachting van zijn verhuizing zijn kamer aan de straatkant omgevormd tot tentoonstellingsruimte. Veel buurtbewoners hebben met hun neus tegen het glas de collectie sier- en speelgoedkikkers bekeken. Sommigen waren zo enthousiast dat Peter bij thuiskomst in zijn brievenbus en vensterbank een aantal nieuwe objecten voor zijn verzameling vond. Peter is zijn collectie begonnen toen hij bij Emmaus als kerngroepslid woonde en werkte. De meeste kikkers zijn dan ook afkomstig uit de binnengebrachte spullen van de kringloopwinkel. Peter is dankzij zijn tijd bij Emmaus een goede bekende van het Groene Sticht en was al actief bij tal van activiteiten van de woonvereniging.

Peter

Stephan

Joke

Noiz

Gustav Samantha Giovanni

&

KORT NIEUWS zomerpicknick in de tuin

De formule is zo eenvoudig. Je stuurt een mailbericht rond, je doet een beroep op ieders creatieve bijdrage, je hebt het weer mee, je hebt de tuin als onvolprezen decor, de tafel vol met lekkernijen, je buurman die met gebak en koffie rond gaat, de Noaberbar die naar je toe komt, het eerste rondje dat gratis is, je kunt je warmen aan het houtvuur, je droomt

OVER BUREN

Zomer 2008 Najaar 2008 // 88

weg bij de gitaarmuziek van Freek, etc.. Het was geen droom, maar een (inmiddels) leuke traditie aan het einde van de vakantieperiode.

Iftar

Op zaterdag 20 september waren twee afgevaardigden van 't Groene Sticht uitgenodigd voor een Iftar in Leidsche Rijn. Ina er Mirjam zijn er naartoe gegaan en hebben er handjes

geschud met gemeenteraadsleden en vooral met veel actieve bewoners, onder het genot van de lekkerste hapjes. Het contact tussen kaaskoppen en moslims viel tegen, misschien omdat de vrouwen bij een Iftar normaal apart eten? Of omdat het cultuurverschil te groot was om het over koetjes en kalfjes te kunnen hebben? In ieder geval was het een bijzondere belevenis.

JUBILEUMPROGRAMMA 5 jaar Groene Sticht 13 – 18 december 2009 Wie herinnert zich nog de futuristische blauwe tent met feestprogramma op het plein bij de opening van 't Groene Sticht? December aanstaande is dat al weer 5 jaar geleden. Dus wordt het tijd voor een feestje. Want dit heuglijke feit laten we niet ongemerkt aan ons voorbij gaan. Achter de schermen wordt aan een mooi programma gewerkt. We lichten in dit nummer alvast een tipje van de sluier, zodat je je agenda al kunt trekken. Je moet er niet aan denken dat je iets mist. De vrijwilligerscentrale deed – als voorprogramma – de aftrap met de organisatie van het Tumultdebat over Civil Society op 27 september j.l. Daarnaast wordt de jubileumweek opgefleurd met een extra editie van Overburen. Voor twee activiteiten maken we vooraf reclame. We gaan een jubileumfilm maken over de start, het wonen nu en onze toekomstdromen van 't Groene Sticht. Er is een professionele filmer aangetrokken. We

Groene Sticht, groener dan ooit

Het zal niemand zijn ontgaan. De jeu de boule baan vergroende (hoogste groene punt: 13 cm), de wadi groeide als kool (hoogste gemeten graspunt: 19 cm) en ook het plein kreeg een groene tint (maximale grashoogte: 6 cm). Een geslaagde klussendag op 4 oktober heeft het groen een halt toegeroepen?

zullen diverse bewoners vragen hun medewerking te verlenen. Er komt een viertal filmdagen, om te beginnen 5 oktober. In de maand november wordt het theaterproject “In Holland staat een huis” met bewoners van de NOIZ en andere bewoners voorbereid. Beschikbare tijd: één avond per week. Wie mee wil doen geeft zich bij ondergetekende op.

boventoon. Zoek de verschillen!

Koeien in de rook

We hebben inmiddels een mooie rookplek naast de silo. Maar de GS-

René van Bemmel

koeien klagen over brandend maagzuur, bedorven gras en kans op zure melk, ranzige boter en rookkaas.

Oldtimers voor de deur

Meer oldtimers bevolken onze parkeervakken. Citroën voert de

OVER BUREN

Najaar 2008 / 9

IDEALEN OP ‘T GROENE STICHT

Wilco

't Groene Sticht is wat haar bewoners met hun idealen en activiteiten ervan maken. Om 't Groene Sticht beter te leren kennen, moet je dus eigenlijk haar bewoners beter leren kennen. Daarom is deze rubriek gewijd aan de idealen en activiteiten van bewoners van 't Groene Sticht. Deze keer een interview met Wilco Adams.

OVER BUREN

Najaar 2008 / 10

Wilco in de keuken van Emmaus

Als ik iets voor een ander doe, is dat omdat ik ertoe in de gelegenheid ben, niet voor de eer en zonder iets terug te verwachten. Ik doe pastoraal werk, waarbij ik het belangrijk vind mensen in hun waarde te laten. Ik ben voorzichtig met wat ik zeg in gezelschap om mensen niet te kwetsen. Iedereen heeft een functie in de maatschappij en vaak worden mensen gevormd door de omstandigheden waarin ze leven of waarin ze zijn opgegroeid. Daar kun je ze niet op aankijken of om veroordelen. Iedereen is gelijkwaardig. Door te oordelen over mensen ontstaan conflicten en groepen die tegenover elkaar staan. Roddelen is aan mij niet besteed. Als ik het idee heb dat mensen over mij praten, denk ik: “laat ze maar praten, ik ben ze geen uitleg schuldig.” Als iemand iets van me wil weten, laat hem het me dan persoonlijk vragen. Deze houding heb ik van huis uit meegekregen. Ik ben deels opgevoed in Suriname. Van mijn grootvader kreeg ik soms enveloppen zonder afzender om te posten. Pas op latere leeftijd vertelde hij me dat daar geld in zat, voor mensen die het nodig hadden. Mijn moeder was een bijzondere vrouw. Als zij een ruimte binnenkwam, zag iedereen meteen dat ze een autoriteit was. Ze heeft me opgevoed met een ijzeren discipline, ze was streng maar rechtvaardig. De laatste jaren van haar leven

Mijn “ja” voor 't Groene Sticht was tot dan toe geen echt “ja!”

heeft ze doorgebracht in ziekenhuizen en bejaardentehuizen om mensen te bezoeken en een hart onder de riem te steken. Mijn familie is welgesteld, maar ik was niet verwend, ik heb altijd moeten werken om iets te verdienen. Van huis uit kreeg ik mee te sparen en van weinig te leven. Ik ging doordeweeks naar een christelijke school, zaterdag naar het Leger des Heils en zondag naar de Lutherse kerk zodat ik een goede basis kon leggen voor het verdere leven. Daar heb ik veel aan gehad. In de klas was ik een buitenbeentje, omdat ik heel precies, net en correct was. Zo ben ik gebleven, op mijn werkplekken en in relaties. Toen ik jong was hield ik van alles dat geluid produceerde en snelheid had. Daarom ben ik Aeronautical technology en Aeronautical engeneering gaan studeren en heb ik later ook mijn vliegbrevet gehaald. Tijdens mijn studies had ik goede mentoren, mannen die de tweede wereldoorlog mee hadden gemaakt. Van gesprekken die ik buiten schooltijd met hen had, heb ik veel geleerd. Als manager van een bedrijf zag ik rond mijn 25ste om me heen hoe belangrijk communicatie en omgangsvormen zijn. Ik ben tegenover iedereen erg alert op mijn fatsoensnormen. Ik kijk per situatie, per persoon wat er speelt en bepaal aan de hand daarvan mijn houding en de afstand die ik tot anderen bewaar. Daardoor vinden mensen me vaker gereserveerd, hoogmoedig of afstandelijk. Tegenwoordig wordt alles vanzelfsprekend gevonden: hoe mensen zich gedragen, wat ze wel of niet doen. Daarmee worden de grenzen van de waardigheid van mensen overschreden. Ik wil daar niet aan mee doen en als ik mensen uit mijn omgeving daarop betrap, spreek ik ze er onder vier ogen op aan. Voor ik naar 't Groene Sticht kwam, woonde ik in Kanaleneiland, dichtbij de school waar ik toen werkte. Toen ik in de woonkrant de advertentie van 't Groene Sticht zag staan, was het of een stem tegen me zei: “hiervoor moet je je inschrijven”. Dat heb ik toen gedaan. Bij het intakegesprek hoorde ik over de doelstellingen: het samenleven met mensen die aan de drempel van de samenleving staan, het oog hebben voor elkaar. Dat sprak me aan, omdat het goed aansloot bij het pastoraal werk dat ik deed en ik had goede voornemens. De eerste jaren dat ik hier woonde, was ik te druk met andere activiteiten om daar invulling aan te geven. Twee jaar geleden kreeg ik het wat rustiger en ben ik ook wat meer gaan doen, bijvoorbeeld in de tuin. Op aanraden van een goede vriend stond ik enkele maanden geleden nog eens stil bij de manier waarop ik op 't Groene Sticht leef en kwam ik erachter dat ik me niet aan mijn contract heb gehouden. Mijn “ja” voor 't Groene Sticht is tot nu toe geen echt “ja” geweest. Toen ben ik naar Jan van Dam gestapt om aan te bieden binnen de Emmaus iets te doen. Nu mag ik iedere donderdag voor de buren in de Emmaus koken. Ik doe dat liefdevol en met plezier en bouw zo een band van saamhorigheid op met de mensen. Wat mijn wensen zijn voor 't Groene Sticht? Ik heb me niet aan mijn contract gehouden en wil dat nu wel gaan doen. Het zou mooi zijn als ook anderen mensen meer zouden gaan participeren, meer hun gezicht zouden laten zien, zodat ze dichter bij de samenleving komen te staan. Er is genoeg te doen op 't Groene Sticht voor iedereen, wie je ook bent, wat je geloof of afkomst ook moge zijn. Mirjam Perry

OVER BUREN

Najaar 2008 / 11

De Vrijwilligerscentrale Utrecht is al ruim drie jaar actief in Leidsche Rijn, Vleuten en De Meern. Door middel van vrijwillige inzet wil de organisatie de sociale samenhang in de wijk bevorderen. Met het organiseren van laagdrempelige, praktische bijeenkomsten wordt geprobeerd om individuen, scholen, bedrijven en maatschappelijke instellingen met elkaar te verbinden. Wil je volledig op de hoogte blijven van alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van vrijwilligerswerk in jouw buurt? Kijk dan op www. vrijwilligerscentrale-utrecht.nl. Via deze site kun je ook naar de online vacaturebank, waar je jezelf kan aanmelden voor een vrijwilligersklus. Steunpunt Leidsche Rijn: Ab Harrewijnstraat 18 in de Emmaus

PlusBus Vrijwilligers overleggen op het vrijwilligerssteunpunt

OVER BUREN

Najaar 2008 / 12

Er zijn de afgelopen jaren verschillende projecten gestart door de vrijwilligerscentrale. Stuk voor stuk initiatieven die de bewoners dichter bij elkaar én bij hun omgeving brengen. Je kunt daarbij denken aan het maatjesproject Jong & Oud en de vacaturebank voor vrijwilligerswerk. Een ander project met dat doel is de BoodschappenPlusBus. De BoodschappenPlusBus rijdt door Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern om minder mobiele ouderen op te halen om boodschappen te doen óf om leuke uitstapjes te maken. Het Groene Sticht is de thuisbasis van de bus. De Overburen stapt even binnen in het kantoor aan de Ab Harrewijnstraat. In het kantoor van de vrijwilligerscentrale zitten Henk, Ton, Piet en Rina, de verzending klaar te maken van de agenda van de BoodschappenPlusBus. Elke maand gaat de agenda de deur uit, die ze soms eigenhandig in de bus doen bij hun klanten, om de kosten te drukken. De PlusBus rijdt vijf à zes dagen in de week, vertellen de vrijwilligers, terwijl ze folders vouwen, enveloppen vullen of de kas na tellen. Er worden boodschappen gedaan, maar er zijn ook uitstapjes naar bijvoorbeeld een theehuis of een botanische tuin. Eén zondag in de maand gaat de bus naar de soos van het

Rode Kruis. De klanten van de bus kunnen ook zelf met een voorstel komen voor een ritje. Boodschappen doen blijft echter een belangrijke taak van de bus. Rina vertelt dat ze mee gaat op de bus om de mensen te helpen met in- en uitstappen, een jas aan te trekken en kleding advies te geven in de winkels. Soms rijdt de Plusbus op verzoek van een andere organisatie, vertellen Henk en Piet die beide chauffeur zijn. Zo gaan ze op pad voor “de Wilg” met verstandelijk gehandicapte passagiers, of voor “de paraplu” met mindervalide mensen. Dat is mogelijk dankzij de lift die in de bus zit. Het belangrijkste doel van de PlusBus is het doorbreken van het isolement van mensen, en dat werkt prima. Als de gele folder straks verdeeld is, gaan de vaste klanten van de bus elkaar bellen, weten de vrijwilligers. Rina: ”Ze maken onderling afspraken over de uitstapjes die ze zullen maken. Er zijn al echte vriendengroepjes aan het ontstaan.” Joost Slis

OVER BUREN

Najaar 2008 / 13

Naar India Sjoerd gaat naar India om er te sporten met straatkinderen. Vanmiddag liep ik met een blauw zakje van de apotheek naar huis. Dit zakje zat vol met vaccinaties: Hepatitus A en B, DTP, Malaria pillen voor veertig weken en tuberculose. Ruim een jaar geleden heb ik besloten om een reis naar India te maken. En als je eenmaal dat besluit genomen hebt dan volgen er allemaal logische stappen die gezet moeten worden. Een reis boeken, contact leggen met organisaties en de universiteit aldaar, een visum regelen en mijn kamer onderverhuren. Waarom ik naar India ga? Om de heftigheid van de cultuur, de kleuren, de geuren, het eten en het sociaal verkeer. Het goede en betaalbare onderwijssysteem is een pre, het is een zeer interessant land wat betreft verschillende religieuze ideeën en de spanning hiertussen. Tot slot trekt het klimaat me ook: volgens de meest positieve uitleg is het lekker warm. Er zijn altijd genoeg redenen te bedenken voor een besluit, maar het is voor mij ook de indruk die ik van het land heb en het gevoel wat dit opwekt: daar zou ik wel eens naartoe willen gaan, dat wordt vast interessant.

OVER BUREN

Najaar 2008 / 14

Wat ga ik nu doen? Dinsdag 30 september vertrek ik naar Chennai, het voormalige Madras, in zuidoost India. Hier zal ik ongeveer een half jaar blijven. Gedurende die periode wil ik enkele dagen per week studeren aan de University of Madras. De contacten zijn gelegd maar ik moet nog zien hoe dit daar vorm gaat krijgen. Waarschijnlijk ga ik Indiase filosofie, Boeddhisme en cross-religion studies volgen. Enkele dagen per week ga ik op verschillende locaties sport doceren aan straatkinderen voor de organisatie Don Bosco. Chennai is een stad aan zee in zuid India, het gebied waarvan men zegt dat er de oorspronkelijke Indiase bevolking woont, de Dravidische volkeren. Het gebied is niet erg toeristisch. De voorbereiding op een reis is voor mij nog nooit zo uitgebreid geweest: ik heb het voortraject van Don Bosco gevolgd waar ik werd voorbereid op het werken met straatkinderen. Zij gaan uit van een interessante benadering die grofweg inhoudt dat je aanwezig bent en dat de kinderen komen en gaan. Er worden op vrijwillige basis activiteiten aangeboden

DAG BUREN Mocht iemand een activiteit met straatkinderen willen , ik zal zorgen voor een 1:1 overbrenging van de investering. Schatting van de kosten: - Dagje strand met 20 kinderen = € 20 - Dagje speeltuin o.i.d. Entree, maaltijd, vervoer = € 100 - Traktatie, lekker toetje= € 0,20 cent p.p. - Een bioscoopbezoek, kaartje = 50 cent. - Bijdrage aan sportartikelen b.v. bal = € 3 - Bijdrage aan schoolartikelen zoals schriftjes en potloden of misschien wel een bijdrage aan iets blijvends voor op de locatie.

sponsoren

Voor gesponsorde dagactiviteiten krijg je sowieso een verslag en foto retour, maar voor kleinere activiteiten waarschijnlijk ook wel. (SA Rammelt te Utrecht giro 7087655)

waaraan de kinderen kunnen deelnemen. Mochten de kinderen meer stabiliteit en binding aan willen gaan, dan kunnen ze een vervolg traject in gaan. Daarnaast heb ik een aantal collegereeksen gevolgd met als onderwerp Hindoeïsme, Boeddhisme en India. Ik zal in totaal een klein jaar in India blijven. Na het halve jaar in Chennai vertrek ik met Jasmijn, mijn vriendin, richting het noorden. Hierna gaan we via de westkust en binnenlanden grofweg naar de Himalaya. Enkele malen zal ik proberen wat te posten in de Overburen en zal ik onze weblog bijhouden: http://sjeetje.waarbenjij.nu/ Welke link zie ik in deze activiteiten met het Groene Sticht? Het Groene Sticht heeft een sociale functie maar heeft bij mijn weten in zijn doelgroepenbeleid de straatkinderen nog niet weten te raken. Er rest mij niets anders dan mijn verantwoordelijkheid te nemen en deze hiaat als Groen Stichter op te vullen? Sjoerd Rammelt

Johan Monsanto 3/9/1961 - 18/9/2008

Op 18 september jl. is Johan Monsanto, oud bewoner van Emmaus Parkwijk, overleden. Hij verongelukte met zijn motor. Johan, geboren op 3 september 1961 te Curaçao, kwam in juni 2004 bij ons nadat hij uit zijn flatje in Nijmegen was gezet, en woonde in de groep tot medio december van dat jaar. Met Susan en Peter, bewoners van het eerste uur en Annelies Nanning, woonbegeleidster, haalde ik herinneringen aan hem op. Maar hij kwam pas goed “tot leven” tijdens zijn afscheidsdienst. Dat hij een zeer lieve en zorgzame man was geweest, wisten wij ook nog. En charmant en goedlachs. Maar vergeten waren de verhalen over Johan als de beste cocktailmaker van het land, dressman en danskampioen. Dat hij altijd voor iedereen klaar stond. Maar dat hij ook goed voor zichzelf kon zorgen. Als hij iets wilde hebben, vroeg hij dat gewoon. En heel vaak kreeg hij het dan ook, of werd het hem beloofd zodra de rechtmatige eigenaar dood zou zijn. In die gevallen kraste Johan dan uit voorzorg zijn naam onderop het betreffende object. Zijn broer Steve raadde ons in zijn toespraak dan ook met klem aan onder onze tv, stereo, magnetron en zelfs auto te kijken of Johans naam daar niet stond! Zingen deed hij ook graag en goed. Ontroerend was de vertoning van een huis-video-opname waarin Johan “I did it my way” van Frank Sinatra zong. En hij rookte standaard 2 pakjes Marlboro per dag. Maar helaas waren er ook andere verslavende middelen waar je ook nog eens veel geld voor nodig hebt. Daardoor liep het bij ons fout. Gelukkig kon hij destijds na zijn vertrek naar De Loef [afkickcentrum]. Daarna kwam hij weer terug naar 't Groene Sticht waar hij bij de NOiZ woonde en bij Remake werkte. Na de NOiZ kreeg hij een eigen flatje in Overvecht. Zoals Steve vertelde: Johan heeft groots, meeslepend en heftig geleefd. Daardoor heeft hij veel uit het leven gehaald. Meer dan menig ander. Ik blijf hem vooral herinneren als een “dood” goeie en altijd goedlachse kerel. Jan van Dam. OVER BUREN

Najaar 2008 / 15

REVO NERUB

WIJ ZOEKEN JOU VOOR DE

NOABERBAR Sinds het vertrek van Mark uit de NoiZ eind augustus is het Noaberbargroepje geslonken tot 3 bewoners. Er kan dus wel iemand bij om ons kleine maandelijkse buurtcafeetje te runnen. Interesse natuurlijk o.a. kenbaar te maken tijdens een Noaberbar ! Michiel Jansen