Hier komt het dan mijn Verhaal over Athene Op 2 september gingen wij de zwemmers: Kasper Engel, Joost de Hoogh, Mike van der Zanden, Gert-Jan Schep, Chantal Boonacker, Pernille Tompsen en Marion Nijhof op weg naar ons laatste trainingskamp in Cyprus als voorbereiding op Athene. We werden uitgezwaaid door onze ouders en door Thea Limbach de Chef de Mission van het Nederlands team. In Cyprus aangekomen bleek gelukkig dat de koffer deze keer wel prima was aangekomen, het trainingskamp kon beginnen. We trainden in een goed 50m buitenbad met tribunes erbij dus af en toe zat er ook wat publiek te kijken. We zaten in een hotel met hele grote kamers ong. 10 minuten van het zwembad vandaan, dus dit was goed te doen. Tussen de middag en s’avonds was het eten lekker s’ochtends wat minder. Dit kwam omdat het brood heel droog was en dat is niet lekker. De trainingen gingen erg lekker. Ik heb daar voor het eerst met mijn Speedo Drag short getraind dat ik van SportEmotion heb gekregen. Het trainde ideaal. Dit trainingskamp hebben we de laatste sprintsetjes gedaan waaronder deze: Een aantal keer 200m wissel alles voluit 4 x 50 m wissel gebroken met 10 sec. rust 2 x 4 x 50 m wissel gebroken met fast skin met 10 sec. rust 4 x 50 vrij Deze setjes gingen erg goed want ik zwom goede tijden en de trainerstaf was erg tevreden. Ik heb ook extra aan mijn techniek gewerkt, wat elke keer verbeterde. Vooral de schoolslag bleef vooruit gaan. Helaas een dag na de 2 x 4 x 50 m wissel gebroken met fast skin set kreeg ik tijdens een sprint set van 4 x 4 x 20 m borstcrawl voluit last van mijn schouder. Ik ben er gelijk uitgegaan en Chris, de fysio heeft gelijk mijn schouder bekeken. Ik heb er ijs opgekregen en div creme’s. Borstcrawl rugcrawl & vlinder ging de eerste dagen niet daarom heb ik heel veel benen gezwommen zodat ik wel lekker kon blijven trainen Ondanks de schouderproblemen was het toch een geslaagd trainingskamp. Op 12 september was het eindelijk zover, vandaag gingen wij naar Athene de anderen & ik keken hier al zo lang naar uit want we wilden er zo graag heen. Toen we uit het vliegtuig stapten werden we door een groep juichende vrijwilligers ontvangen, dit was erg leuk want overal op het vliegveld hingen spandoeken en het Olympisch & Paralympisch logo was op de vloer gemaakt met daaronder de tekst welkom in the Paralympic family. Nadat we allemaal onze koffers hadden gevonden werden we naar een bus gebracht die ons naar het Olympisch dorp zou brengen. Al vanaf het vliegveld stonden er borden naar het Olympisch dorp met zelfs op de snelweg het Olympisch logo, dit was heel mooi en apart om te zien. In het dorp aangekomen kregen we onze accreditatie en moesten we laten zien dat wij het echt waren. Toen we daar klaar mee waren kwamen we het dorp binnen en het eerste wat je opviel waren al die rijen mooie appartementen waar alle verschillende landen inzaten, want uit elk appartement stak een vlag van een land uit. In ons eigen Nederlandse appartement aangekomen, bleek elke tak van sport op een eigen verdieping te verblijven. Zo’n verdieping bestond uit 4 slaapkamers 2 badkamers en 1 balkon.
Nadat we onze spullen hadden geïnstalleerd gingen we een rondje in het dorp maken. Het was al etenstijd dus op naar de eetzaal, het allergrootste gebouw uit het dorp. Dat was een hele grote hal met heel veel tafels en stoelen en aan de zijkant kon je dan bij de verschillende landculturen eten halen. Je had de volgende gedeeltes: Aziatisch, Europees, Greek Cuisine, Hot Entries, Pizza en Pasta en Mc Donalds Elke dag hadden de restaurants weer andere specialiteiten waaruit je kon kiezen. Er was verder ook een koelkast voor yoghurt, een fruit- en saladetafel en een desserttafel + nog veel drankautomaten en koelkasten met drinken. Je kon je het zo gek niet verzinnen of het was er en het was allemaal gratis. Je hoefde het alleen maar aan te wijzen en het werd voor je opgeschept door de vrijwilligers die dan af en toe om een handtekening vroegen Verder was er in het dorp ook een internationale zone, hier kon je de volgende dingen vinden: Een internetcafé waar je gratis max 30min mocht internetten. Een postkantoor Een telefoonzaak Een kapper waar je 1x gratis heen kon Een bank De Olympic shop met spullen uit het dorp Wat verder natuurlijk ook heel apart is, dat je met alle landen uit heel de wereld in 1 dorp zit. Dat is echt heel apart en mooi om mee te maken. Je hoort en ziet allerlei landen kriskras door elkaar heen lopen. Verder was er ook het busgstation, waar allerlei bussen stonden voor elke tak van sport en die ons naar het zwembad brachten. Als je het dorp binnenkwam vanuit het zwembad moest je net als bij de douane door een metaaldetector heen en werden je spullen over een lopende band gescand. Elke keer als we met de bus naar het zwembad reden, ging er een soldaat mee voor de veiligheid en er was altijd een auto met agenten die voor of achter de bus reed, dus aan de veiligheid werd gelukkig veel aandacht besteed. Wat verder echt noodzakelijk was is dat je je accreditatie overal mee naar toe nam want zonder je accreditatie kwam je nergens, want “je accreditatie is je leven”. We hadden onze allereerste training in Athene in het Olympisch bad. Wat mij opviel was dat het bad een stuk kleiner leek dan op de tv. Het zwom lekker, maar niet zo lekker als ons eigen bad zou zwemmen. Het complex bestond uit drie baden. Het Olympisch bad: hier kon je voor het toernooi trainen, tijdens het toernooi was het gesloten. Het Binnenbad hier hadden we onze wedstrijden, we hebben hier 2x kunnen trainen. En nog een buitenbad wat tijdens het toernooi als tweede inzwembad werd gebruikt, maar ook als uitzwembad. Ik mocht toen we voor het eerst gingen trainen weer borstcrawl, rugcrawl, en vlinder proberen, dat ging hartstikke goed want ik had helemaal geen last bij de borst en rug. Helaas bij de vlinder had ik nog wel last want bij elke slag die ik maakte had ik pijn en het werd steeds erger. We deden er alles aan om de pijn minder te laten worden, Chris behandelde mij dagelijks met een apparaat dat de genezing moest herstellen. 17-09-04: Vandaag was het eindelijk zover, de opening: De opening was supergaaf, toen ik het stadion inkwam en al die mensen zag die applaudisseerden en juichten, je kunt je ogen niet geloven. Ongelofelijk het gevoel dat ik had
het was zo mooi, je krijgt er zo' n kick van ik moest echt ff slikken. Ik zocht mijn en ouders en op het einde zag ik ze en dat vond ik zo mooi. 1 dag voor de wedstrijd ik werkte mijn laatste training af ik voelde dat ik er helemaal klaar voor was. Eindelijk was het zover, ik heb hier zo lang naartoe geleefd en nu zou het eindelijk gaan beginnen. 20-09-04: De eerste afstand is helaas niet zo gelopen als ik wilde, na een, voorzichtig gezegd, verkeerde voorbereiding op de start met helaas ook wat pijn in de schouder. 22-09-04: De 100 rug ging echt heel goed, ik zwom een mooie NR 1.17.64 en daarmee plaatste ik mij voor de finale. Ik was echt superblij toen ik mijn naam daar op het bord zag staan en voor ik het zelf door had riep ik keihard Yeeees zo blij was ik. Ondertussen had ik al mijn tegenstanders al een hand gegeven dat doe ik elke race en zij ook. Toen ik in het dorp terug kwam ben ik wat gaan eten en heb ik een uurtje geslapen voor we weer terug naar het zwembad gingen. Ik kreeg van Chris een pilletje voor mijn schouder omdat ik ‘s ochtends toch wel last had. De finale: Je komt je tegenstanders tegen in div. call rooms, dit is de voorstart en je zat elke keer in 4 kamers en schoof dan een plekje op. In de eerste room worden nog wat geintjes gemaakt en zo. In de tweede ging de rest pas inzwaaien wat ik lang voor de eerste room al aan het doen was. In de derde wenste we elkaar allemaal veel succes. En in de vierde zagen we niks of niemand meer, toen was iedereen met zichzelf bezig. Dan kom je op, dat is zooi mooi, heel het stadion is uitverkocht, je ziet zoveel mensen zitten dat geeft een kick, maar wat een extra kick geeft is dat ik mijn ouders er tussen zag zitten met een spandoek hup GJ dat is zo mooi. Toen werd ik omgeroepen: lane number 7 Gert-Jan Schep from The Netherlands en er kwam een enorm applaus, zo mooi, zo geweldig daar genoot ik gigantisch van. De race zelf in de finale was goed, de tijd was een paar honderdste langzamer dan ’s morgens, maar ik werd zesde en had mijn Olympisch diploma binnen, het toernooi kon niet meer stuk voor mij: “Mission Completed”, ik was er superblij mee. 23-09-04: De dag van de 200m wissel, een spannende dag omdat de wissel mijn speerpunt is, dit betekende dat het voor mij de belangrijkste afstand was, maar wat ook heel spannend was hoe het met mijn schouder zou gaan, want ik had nog steeds pijn bij de vlinder. Toen ik bij voorstart stond, helemaal klaar ervoor, pak dicht, badmust en bril op, ingezwaaid en toen kreeg ik te horen dat het een rechtstreekse finale was omdat er een paar tegenstanders wegens medische redenen waren afgemeld. Dat was eerst wel gek om te horen maar het was wel mooi want nu kon mijn schouder nog even gespaard worden. Ik heb ongeveer een jaar geleden gezegd dat ik 2.40 op de 200 m wissel wilde zwemmen dus ik hoopte dat het zou lukken… ’s avonds, voor de finale kreeg ik weer een pilletje en toen ging ik naar de voorstart dat ging ongeveer het zelfde als de dag ervoor. Toen kwamen we op, het leek nog drukker dan gisteren weer een ongelofelijk applaus en toen ik werd aangekondigd ging het weer harder. Bij de vlinder had ik heel veel pijn maar ik dacht: “kom op GJ, niet aan denken, niet aan toegeven”, ik opende mijn snelste splittijd, de rug ging goed ik kon een lekker goed tempo zwemmen, de school ging goed daar voelde ik bijna niks van en dat ging ook in een goed tempo, toen de borst de laatste sprint, de pijn kwam heel hard terug maar ik dacht doorbijten. Ik tikte aan met heel veel pijn, maar toen zag ik de tijd 2.40 NR yeeeeeeees!!! het is gelukt ik was vijfde geworden met een hele mooie tijd op een halve seconde van de nummer drie.
Ik heb genoten, het was zo’n mooie race we lagen heel dicht bij elkaar en m’n tweede diploma was binnen! Toen ik terug was bij het team heeft de Paralympische dokter naar mijn schouder gekeken, ik moest deze twee rustdagen heel rustig aan doen, want daarna moest ik de 50 vrij zwemmen. 26-09-04: De 50 vrij ging goed ik plaatste mij als zesde in de finale, waar ik weer super blij mee was. Dicht achter nummer vijf dus ik hoopte dat ik die ‘s avonds zou kunnen pakken. ‘s avonds was het weer een mooi gehoor, dit keer schreeuwde de Griekse supporters nog harder omdat er een Griek in de finale zat. Sommige mensen vinden het niet leuk als er zo keihard wordt gejuicht, maar ik krijg er juist een extra kick van. Ik versloeg nummer vijf in de finale met een goede tijd, die slechts een honderdste boven mijn beste tijd was. Diploma drie is binnen ik ben echt super blij met de resultaten. Morgen nog de 4 x 100m wissel estafette als toetje met de rest van de mannen, waar ik de 100 vrij zwem. 27-09-04: Helaas ging de estafette niet zo als we wilden, we gingen voor de finale, maar helaas lukte dat niet door een foutieve overname. Het was jammer maar we hadden er alles aan gedaan, ik zwom een tijd die ongeveer gelijk is aan mijn pr, dus dat was goed. Het was echt een geweldig toernooi 2 x 5e en 1 x 6e, met 3 Olympische diploma’s en een tijd gehaald die ik wilde zwemmen, ik ben er echt super, super tevreden mee. De rest van de ploeg heeft het ook echt super gedaan, er zijn in totaal 7 medailles gehaald: 2 x zilver en 5 x brons Zilver was er voor Kasper en Marion Brons was er voor 2 x Marion, 1 x Mike, 1 x Chantal, 1 x Pernille. 27-09-04: We gingen ‘s avonds naar het Holland Huis, waar we een huldiging van Erica Terpstra kregen, dat was echt heel leuk. Daarna had ik lekker de tijd om wat met mijn ouders + zusje te praten en lekker wat te drinken. De volgende dag (28-09-04) ben ik samen met mijn ouders even de stad in geweest en hebben we lekker wat gegeten en gedronken, het was heel gezellig. ‘s avonds was de sluiting, die was ingekort omdat er een tragisch ongeluk was gebeurd. Het was een korte, maar mooie sluiting met een leuk op treden van China. Er zaten opnieuw tienduizenden mensen, wat weer heel mooi was. Het was wel heel vreemd om de vlam uit te zien gaan. Het lukte mij opnieuw om mijn ouders te vinden, dat was hartstikke leuk. Zij zouden een paar uur later al naar Nederland terugvliegen, ik zou de volgende dag terug vliegen. 29-09-04: Vandaag was het de dag van de terugreis We vlogen terug met KLM waar we in het vliegtuig een speciaal glas kregen met daarop de tekst: “wij feliciteren het Paralympische team met de behaalde prestaties”. We kregen ook een speciaal diner, dat was heel leuk en lekker. we kwamen het vliegtuig uit waarbij we een keihard applaus kregen. Nadat ik samen met mijn ouders mijn koffer had gevonden gingen we naar de ontvangsthal. De ontvangst was overweldigend, ik werd ontvangen en toegezongen door Corry, Jacqueline, Sylvia, Petra, Dyonne, Bibi, Stefan, Kees, Andre en Jaap namens de Lansingh. Ik hoorde vanuit de bagageruimte wel steeds Gert-Jan, Gert-Jan, maar ik dacht dat is voor de basketballer Gert Jan van der Linden, maar dat was niet zo, het was voor mij. Dat was zo supergaaf, dat was echt super super leuk. Verder was Nebas-trainer Joke, die helaas niet mee mocht naar Athene aanwezig, evenals ex-zwemster Mendy.
Daarnaast kregen we een staande ovatie van het massaal toegestroomde publiek. Thuisgekomen stond mij nog een verrassing te wachten: de hele straat was versierd met vlaggetjes en overal hing de vlag uit, zelfs de woonkamer was versierd. Dit was echt ongelofelijk zo leuk. Het was echt een geweldige tijd, waarvan ik super heb genoten. Ik bedank mijn ouders en zusje omdat ik het zo geweldig vind dat ze er altijd zijn voor mij, dat is zo geweldig. Ik wil mijn zwemmaten bedanken voor de geweldige tijd die we hebben gehad, het was echt heel gezellig. Ik wil ook de begeleiding bedanken voor alles wat ze voor mij en de rest hebben gedaan en ook voor de leuke tijd. De eend was altijd bij mij in de slaapkamer of zwemtas en de succeskaartjes las ik elke race, voor ik moest zwemmen opnieuw door, het is zo ongelofelijk dat er zoveel mensen achter je staan. Ik wil echt IEDEREEN nogmaals bedanken voor al die bloemen, kado’s, straatversierders, de berichten in het gastenboek, kaarten etc. Iedereen hartstikke, hartstikke bedankt!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.
