Mijn Inzicht en het verhaal erachter
Woord vooraf: Regelmatig kwamen de vragen via het internet en onlangs op een lezing wat de basis vormt van mijn inzicht waar ik de laatste tijd over praat en schrijf. Goed hier dan een korte spirituele autobiografie... Het pad: Wanneer ken je jezelf? Wat heeft jou werkelijk bevrijd en nog? Wat werkt? Bij iedere stap die we maken op het levenspad kunnen we een doorbraak ervaren, verlichting, niet waar maar wanneer is onze glorieuze doorbraak? Daarover gaat mijn verhaal hier, een story die in werkelijkheid zo'n veertig jaar in beslag nam. Ergens rond mijn zestiende begon het allemaal, mijn eerste grote stap want ik bekeerde me als tiener van mijn liegen en steelgedrag. Waar ik al een paar jaar in zat. Deze bekering ging spontaan, ik zag tijdens het stelen van een brommer de persoon al haar brommer zoeken. Ik begreep toen volledig dat haar pijn niet anders zou zijn dan mijn pijn bij zo’n moment. Dat deed me stoppen en ook stoppen met liegen. Ik had even last van ontwenningsverschijnselen, want nu kon ik niet meer pakken wat ik wilde en daarover tegenover anderen simpelweg liegen. Vanzelfsprekend had ik een bepaalde 'naam' onder vrienden maar die veranderde, al konden zij het niet geloven! Ik wilde voortaan God dienen, zo simpel was dat. Op een dag had ik een goddelijk visioen tijdens het slapen, dat was in 1976. Ongeveer twee jaar later, na mijn volledige spontane bekering. Een visioen van liefde, kracht en intelligentie. Ik maakte kennis met een liefde die ik nog niet kende, ook niet uit mijn opvoeding! Sinds mijn spontane bekering was ik boeken gaan lezen over of van: Boeddha, Krishna, Jiddu Krishnamurti, Jezus, leven na de dood,... In 1979 volgde een andere belangrijke ervaring... Ik dacht in die tijd na over authentiek leven. Al een jaar of vijf leefde ik vrij disciplineerd! Ik snoepte bijvoorbeeld niet meer en at geen vlees en vis. Maar wat was nu authentiek zijn? Toen liet ik me inspireren door de natuur, door een bloem bijvoorbeeld. De bloem is volledig zichzelf omdat er geen sprake is van zelfcensuur. De bloem bloemt. Omdat de bloem open en ontspannen is. Alles gebeurt in die ontspannenheid zonder censuur, niet waar? Alles in de natuur is volkomen spontaan, waarom de mens niet? Ik besloot volledig geestelijk en lichamelijk te ontsnappen, en zat volgens mij toen in mijn kamer op de hoek van mijn bed. Er zou geen censuur zijn, want alles wat in die openheid zou ontstaan, zou goed zijn. Redeneerde ik. Mijn innerlijke overgave hieraan was diep.
Vijf jaar had ik censuur gepleegd op iedere innerlijke, spontane beweging. Mijn, bijvoorbeeld, snoepgedrag had ik onder controle. Mijn spontane neigingen ondervonden censuur! Toen viel die zelfcontrole in een keer weg en ik voelde op dat moment een enorme energie vanuit mijn onderrug naar boven gaan, zodat mijn hele hoofd ermee gevuld werd. Mijn hoofd gonsde en was een en al licht. Dit duurde mogelijk min of meer een week en werd toen minder maar mijn gedrag was volkomen spontaan geworden sinds dat moment. Een van de eerste dingen die ik deed, was een enorm bak roomijs kopen en samen met mijn jongere zuster opeten. (...) Ik dacht dat ik toen voor het grootste deel verlicht was geworden. Dus niet helemaal... Ik was volkomen spontaan en voelde me niet geblokkeerd om wat dan ook te doen wat spontaan in me opkwam op dat moment, van binnenuit. Ik vertrouwde erop dat alles goed was. Authentiek. Net zoals alles verder in de natuur. Ik was toen eenentwintig jaar. Mijn leven voelde natuurlijk. Deze periode duurde tot 1987. Pas na die gebeurtenis, veel later, ontdekte ik dat mijn intense ervaring als het rijzen van de kundalini wordt omschreven. In 1987 belandde ik in een moeilijke situatie met mijn vader, waarin ik besloot mezelf volkomen te overstijgen, voor onbepaalde tijd. Mijn ouders waren dat jaar uit elkaar gegaan en ik vond mijn vader onuitstaanbaar maar ik geloofde dat ie niet zonder aandacht kon, maar dan moest ik mezelf wel helemaal wegcijferen. Ik bracht voor mezelf de woorden van de grote meester Jezus in de praktijk: Wie de grootste onder jullie wil zijn moet bereid zijn de kleinste te wezen. Ik vond mezelf spiritueel superieur bij mijn vader vergeleken, maar nu zou ik de discussie met hem uit de weg gaan, luisteren, luisteren naar wat hij te zeggen had, ongeacht of ik daar gelukkig mee was of niet. Deze periode zou na zo'n vier maanden een nieuwe, andere transformatie in mij voltrekken: op een ochtend zag ik God op het ene moment buiten mezelf en op het volgende moment in mijzelf. Voor dat moment, die gebeurtenis, dacht ik al God in me te hebben maar dat bleek dus achteraf gezien slechts een geloof. Ik verwerkelijkte toen God in mezelf en zag dat mijn geest en lichaam beperkt en sterfelijk waren. Zeven dagen stond ik hierbij stil en vond de oplossing door mijn geest te hechten aan Hem. Want wanneer ik dood zou gaan, zou ik daar zijn waar Hij zal zijn. Alleen God is niet van deze wereld. Door de lering van Jezus simpelweg echt te praktiseren was er deze doorbraak gekomen in mijn leven. Ik kon er toen helaas niet openhartig met mijn vader over praten. In liefde had ik mezelf overstegen. Jaren daarvoor had ik mezelf overgegeven aan een innerlijke stroom. Mijn lichaam was toen geheel vrij, zogezegd. Maar in relatie met anderen kan liefde een erg belangrijke rol gaan innemen.
(...) Enkele maanden later vond ik het welletjes, en was er geen weg meer met hem, mijn vader te gaan. Ik had geen zin meer nog langer met zijn veeleisendheid rekening te moeten houden. Onze wegen gingen uit elkaar... Was ik nu verlicht door deze gebeurtenis van Godrealisatie? Hoewel ik dat oprecht dacht, bleef ik op een bepaalde manier aan mezelf twijfelen. Niet aan God maar aan mezelf als toegewijd mens. (...) Toen ik zestien jaar oud was, had ik Jiddu Krishnamurti (1895 - 1986) leren kennen en ontdekte in hem een vriend, die ik op dat moment hard nodig had. Ik dacht toen dat de hele wereld gek was. Oorlogen en hongersnoden vulden het journaal. En wat je op school leerde, had niets te maken met vrede en hulp aan derden maar simpelweg stampwerk. Wat ik van K las sprak me aan, want ik dacht er zo ook over, ik deelde zijn visie. K bekritiseerde de politiek en de godsdiensten in de wereld, en alle jazeggers, meelopers. Wij zijn de wereld. Door de jaren heen, bleef ik zijn werk lezen en in 1981 zag ik hem daadwerkelijk een podium betreden, dat was te Amsterdam. Vanaf het begin dacht ik K volledig te begrijpen maar bepaalde onderwerpen zoals keuzeloos gewaarzijn kregen wel steeds meer diepte voor me. Je kunt heel makkelijk beweren dat je iets of iemand begrijpt, niet waar? (...) Even alles op een rijtje: 1) Ik bekeerde me spontaan van liegen en stelen, als tiener van zestien. En wilde voortaan God dienen. 2) Ik had een grote kundalini doorbraak op mijn eenentwintigste jaar. Na het volkomen loslaten van zelfcensuur. Mijn lichaam kreeg alle vrijheid. Geen neiging werd langer onderdrukt. Ik was als een bloem des velds. 3) Op mijn negenentwintigste zag ik overdag God buiten me en even later in mij. Dat was voor mij een heilig moment. 4) Vanzelfsprekend zijn er veel spirituele zaken hier niet besproken, zoals een uittreding, zoals visioenen over de toekomst, verdere belangrijke inzichten, interessante ontmoetingen, cursussen, en dergelijke. Bovenal bleef ik een mens van vlees en bloed, zogezegd. Zoals mijn worstelingen in de liefde en met mezelf en het leven! Maar steeds meer leerde ik en lukte het me bepaalde dingen achter me te laten... In 2000 trouwde ik en bleven bewust kinderen buiten beschouwing, vanwege het geestelijke pad! Ik wist dat ik niet de energie zou kunnen hebben voor twee zaken: volledig gezinsleven en mijn pad met God.
Sinds 1988 hield ik t.z.t. lezingen. Er volgden ook bijeenkomsten en zelfs workshops die ik samen met mijn vrouw Chandra hield. Alles in het licht van zelfkennis. (...) In 2011 begonnen Chandra en ik aan een opleiding NLP (Neurolinguistisch programmeren). Ook verdiepten we ons toen en later in hypnotherapie o.a. doormiddel van diverse cursussen. Pas in 2014 besloten we bewust mensen daarmee te gaan helpen!... We experimenteerden eerst volop op onszelf. Het was leuk om te doen en we zagen bij onszelf successen. Toch kreeg ik op een gegeven moment de kriebels van al die beïnvloedingstechnieken. Ik begon alles innerlijk te verwerpen. Ik wilde nergens meer in geloven, de geest op geen enkele mogelijke manier beheersen of beïnvloeden! Ik had ook mindfulness bestudeerd van Jon Kabat-Zinn. Ook mindfulness gaat over een vorm van zelfbeheersing van de geest. Ik wilde niet langer mijn gemoed op wat voor een manier dan ook controleren. Al begreep ik wel dat met een rechte rug door het leven gaan erg belangrijk is. (...) Ik wilde mijn ‘shit’ zien zonder pantser, zonder trucje, zonder bepaald geloof. Ik ging nog liever op mijn bek dan nog langer indirect mijn innerlijke ‘shit’ tegemoet te treden. Als je ontevreden bent over je eigen gevoels- en gedachten wereld, je verlangens en gedrag, val je snel in de handen van dat wat zogenaamde kenners zinvolle methodes noemen. Maar wat als je jezelf gewoon direct in alles observeert en bereid bent tot het gaatje te gaan? Misschien zou ik geweldig innerlijk en uiterlijk op mijn bek gaan. Pijn (boosheid, angst,...) niet aankunnen en dergelijke. Ik was er helemaal klaar voor: kom maar op!... Zo ontdekte ik voor mezelf in december 2014 dat mijn zelfbeeld nog steeds mijn leven domineerde, terwijl ik dacht er geen last meer van te hebben!! Ik zag rechtstreeks hoe het zelfbeeld zich bemoeide met van alles: dingen goed- of afkeurde. Deze innerlijke demon verdween toen met wortel en al uit mijn leven en ik belandde zogezegd in een poel van keuzeloos gewaarzijn. (...) In 2015 schreef ik het volgende: 'Wat is verlichting? Het vermogen gelukkig te zijn zonder enige moeite daarvoor te hoeven doen dan enkel het feit bewust zijn dat je al volledig vrij bent.
Dit gaat niet over je gezondheid, je blijft een mens van vlees en bloed. En je geest heeft daar zeker invloed op en het lichaam op de geest. Daarom is dat een apart verhaal, hoe gezond je bent als geboren mens. Gelukkig zijn doe je met heel je hart en jouw twijfel doet je niet volledig vrij zijn. Hoe ongezond je ook moge zijn als mens van vlees en bloed, verlichting heeft er niets mee te maken. Behalve dat de geest het lichaam kan helen, maar het lichaam zal uiteindelijk hoe dan ook ziek worden en sterven. Aan de ene kant zul je verlicht zijn, aan de andere kant behoor je dag in en dag uit zorg te dragen voor je lichaam. Onverschilligheid zal je niet beschermen als mens, hier op aarde. Iedere daad heeft effect. Ja, je kunt verlicht zijn maar dat vraagt een positief ingestelde geest, die deuren zal openen. Uiteindelijk zal het bewuste en het onderbewuste het lied van de verlichting zingen.' (...) Ik was me altijd blijven afvragen wat Jiddu Krishnamurti precies met het een en ander bedoelde. Want hoe intellectueel ik het ook dacht te hebben begrepen, ik miste bepaalde effecten, gevolgen ervan in mijn leven. Of K overdreef of ik begreep het toch niet helemaal... Maar omdat ik daar niet uitkwam, liet ik dat alles los. Ik had immers ook geen behoefte meer door middel van zijn leringen te kijken naar mijn eigen leven! Nu, na die transformatie, het wegvallen van het zelfbeeld met wortel en al, leerde ik onvoorwaardelijk de volledige kracht van keuzeloos gewaarzijn kennen. Achteraf begon ik weer te denken aan K. En sindsdien glimlach ik om zijn werk: wat valt er nog te begrijpen? (...) Tegenwoordig richt ik me vooral op zelfkennis versus verslaving. Want iedereen is immers tegenwoordig toch al verlicht. Maar gaat niettemin gebukt onder de een of andere verslaving. En dat hoeft niet! Het begin van keuzeloos gewaarzijn betekent het einde van al die hardnekkige gewoonten waaronder je je niet echt vrij voelt. En is verlichting niet juist je volledig vrij voelen? (...) Voor meer informatie: www.wennegers.nl
