2015
Met de Carat naar Jutland in Denemarken Deel 1
1
Freds teenoperatie en de problemen met één van de motoren, lagen aan de basis van een kort vaarseizoen in 2014. Ondertussen zijn er 2 nieuwe motoren geïnstalleerd in de Carat en heeft Fred een winter lang onderhoudswerken uitgevoerd. We hebben een nieuwe track-and-trace en een fiets-gps aangeschaft, want we zijn een beetje bang om de weg te verliezen op één van de eilandjes. We maakten het al eens mee dat niemand er een andere taal dan Deens sprak en deze 2 Belgen zijn niet rap van snap in ’t Deens… De winteravonden thuis werden weer benut om reisroutes uit te stippelen en nu zijn we er volledig klaar voor om een nieuwe reis naar ons geliefde Denemarken aan te vangen. In 2011 deden we de oostkust van Denemarken tot Kopenhagen, toen werden we verrast door een hevige storm op zee en hebben we achteraf gezien een beetje te vlug gepanikeerd en het roer 180° terug gewend. In 2013 hebben we de zuidkust en een stukje van Zuidoost Jutland gedaan. We wilden toen de boot in Noord Denemarken achterlaten. Maar een engelbewaarder behoedde ons hiervoor (galoperatie, overstroming Elbe, uitval track-and-trace…) en toen was het al te laat op ’t jaar om nog verder te varen. En gelukkig want in december 2013 kregen we beelden te zien van Hundested, onze geplande overwinteringshaven. De krachtigste storm sinds mensenheugenis woedde er. Tientallen boten werden op en over elkaar gegooid, en soms schoten er alleen nog een paar planken over van wat eens een boot was…. En nu in 2015 willen we via Zuid-Denemarken naar de Oostkust van Jutland, links en rechts doen we er dan een hoop eilanden bij aan en we varen via Aalborg door de Limfjord tot aan de westkust, dus de Noordzee. Langs diezelfde Limfjord komen we dan weer terug naar het Noordoostelijke deel van Jutland, en hoe het dan verder loopt, dat zien we dan wel. Misschien zit Zweden nog in de lift, of overwintert de Carat in Noord-Denemarken, of …??? alles zal ervan afhangen hoe vlot de reis verloopt en hoe lang we ergens blijven hangen. We vertrekken vol goede moed, we hebben maar 50 % kans op galoperaties, met zere tenen kunnen we een half jaar lopen (Fred toch), overstromingen van de Elbe hebben we al eens meegemaakt en winterstormen in Denemarken komen in de zomer niet in aanmerking. So What??!!
2
Dinsdag 7 april 2015 – Herentals-Neerpelt. De voorbije week hebben we door regen en wind tonnen en tonnen kleren, dekbedden, schoenen, leesvoer, … naar de Carat gebracht. En toen we genoeg hadden van die regendepressie hebben we, op hoop van zegen, eieren naar “d’arme Klaren” gedaan en zie: volgens Frank (De Boosere) zou het de hele week lente zijn. In ‘ t weekend hebben we afscheid genomen van de familie en gisterenavond heeft onze Kevin ons naar de Carat gebracht.
De schipper gooit de trossen los… En onze weerdroom is uitgekomen, vandaag is het zonnig en bijna windstil. Om 10 uur vertrekken we en na een voorspoedige reis komen we om 17.00 uur aan in Neerpelt. We zijn tov Herentals 33 meter gestegen dmv 9 sluizen. 1 nacht – 6 €/dag - gratis elektriciteit en beperkt water – 9 sluizen.
Woensdag 8 april 2015 – Neerpelt-Maasbracht Langs het jaagpad op weg naar Bocholt, liggen stapels gekapte takken waarvan velen door de voorbije stormen in ‘t water geraakt waren, we moeten regelmatig uitwijken voor soms bijna halve boomstammen.
3
Straks varen we “Neder”land binnen en alle sluizen die we doen tot aan de Rijn brengen ons elke keer een enkele meters lager. Vandaag een droge maar koude dag het is al 3 uur voorbij voor we de zon te zien krijgen. We bibberen bijna uit ons vel, koud, koud, koud! Gelukkig hebben we een vlotte doorvaart en na een uur of 7 varen zijn we in Maasbracht aangekomen. Morgen doet Fred een controle van de nieuwe motoren, nakijken of alle vijsjes nog vast zitten, of er nergens een lek gekomen is….want we zitten hier in ’t scheepswerven district voor het geval we iets nodig hebben. De laatste Kesselse boterhammen zijn verorberd, tijd om voor verse voeding te zorgen, voor ons dagelijks brood moeten we 5 km stappen, dus beweging hebben we ook al gehad. 2 nachten- 16 €/dag all-in – 5 sluizen – 2 ophaalbruggen.
Vrijdag 10 april 2015 - Maasbracht-Linden Alles is oké met de motoren, de schipper en zijn matroos. We varen de Maas op onder een blauwe hemel en later krijgen we stralende zon en zelfs meer dan 20°.
Op de Maas In tegenstelling tot de vorige dagen is het druk onderweg, we kruisen zowel vrachtschepen als plezierscheepvaart en het alleen schutten in de sluizen is ook voorbije tijd. Tht zijn alle schippers heel hoffelijk en hebben we nog geen last gehad van draaiende schroeven in de sluizen.
4
Rond 6 uur komen we aan in Linden, het havenkantoor is al gesloten, dus geen nutsvoorzieningen voor vanavond. Alles werkt hier net als in Maasbracht met een key, hiermee ga je de afgesloten haven binnen en buiten, “tank” je elektriciteit en water, kan je de sanitaire ruimte binnen… Voor ons geen probleem dat we vanavond nog geen key hebben, we hebben water genoeg bij en onze generator zorgt voor stroom. Toilet en douche hebben we zelf aan boord, dus daar hebben we ook geen key voor nodig. Toen we vanmorgen naar ‘ t havenkantoor gingen, bleek dat de havenmeester pas vanaf 15 april aanwezig is en er bijgevolg geen key te krijgen is, maar er was wel iemand op post om 34 € te ontvangen!! Hadden we dat geweten dan hadden we aan de overkant van de plas gratis aangemeerd met dezelfde faciliteiten als hier, ttz niks anders dan een ligplaats en een steiger!!! Zoals voorspeld is het vandaag een koude regenachtige dag, dus die blijven we hier uitzitten, vanaf morgen zou het terug mooi lenteweer worden en dan gaan we de Rijn op.
De plassen in Linden 2 nachten - 17 €/dag – 4 sluizen.
Zondag 12 april – Linden – Emmerich We vertrekken rond 9 uur met goed weer en weinig wind richting Nijmegen, daar gaan we alleen de sluis in, die net als de vorige keer bijna geen verval had, we dalen een luttele 20 cm en zitten dan op het niveau van de Rijn.
5
De reddingsgordels worden voor ’t eerst deze reis klaargelegd en de drijfvesten aangetrokken, want we spelen op safe. De stroming valt best mee: 5.5 km tegenstroom, met een gemiddelde van 8 km/uur, Het verkeer op de Rijn is afgezien van een paar heel drukke momenten heel kalm. De Rijn zelf is nooit rustig, Fred moet constant het roer bijdraaien, wat heel vermoeiend is. Het “fietspad” voor de pleziervaart op de Rijn is nog niet afgebakend, we zijn hiervoor iets te vroeg op ’t jaar vertrokken Na de middag zet er een koude wind op, om 3 uur zijn we helemaal verkleumd en blij dat we de haven van Emmerich kunnen binnenvaren. Ook hier is het vaarseizoen nog niet begonnen, het havenrestaurant is pas volgende maand geopend en we hebben keuze genoeg aan aanlegplaatsen. 1 nacht – 13 €/dag – incl. water - excl. elektr. en internet – 1 sluis.
Maandag 13 april 2015 – Emmerich-Wesel Tijdens het ontbijt kregen we een koude douche: onze verwarming liet het afweten. Gelukkig hebben we nog een bijverwarming en konden we ons zonder veel gebibber klaarmaken voor een nieuwe dag.
Emmerich De havenmeester was heel behulpzaam en heeft de buurt afgebeld voor techniekers, maar de enige die ons kon verder helpen zei dat we ten vroegste volgende week verder geholpen kunnen worden.
6
Dan varen we liever ineens verder tot Wesel, daar hebben we winkels in de buurt en volgens internet is er ook een verdeler van Bosch (voor de verwarming). Op de Rijn was het hetzelfde scenario als gisteren, drukke topmomenten waarop je ogen tekort kwam en dan waren we weer schijnbaar helemaal alleen op ’t water. Er stond nog steeds een tegenstroom van 5.5 km, maar het was warmer dan gisteren. We hebben echt geluk met het weer, die koude wind van gisteren wakkerde erg aan en tegen de avond lagen we te schommelen in de haven en ’s nachts kwam er nog regen bij. Vanmorgen was de wind gaan liggen, veel wolken met af en toe zon en helemaal geen regen meer. Rond halfdrie varen we de jachthaven van Wesel in, we blijven hier enkele dagen om de schipper wat rust te gunnen en de chauffage aan een grondige inspectie te onderwerpen.
Rijnschipper met drijfvest en goed ingepakt tegen de kou. Brrr…., dinsdagmorgen 12.7° binnen (!) toen we opstonden, vlug de bijverwarming aangestoken. Voor 8 uur is Fred al op weg naar ’t industriepark, naar de Bosch-verdeler. Goed en slecht nieuws daar, ze kunnen niet voor volgende week aan boord komen om het te herstellen, maar als Fred het spul “ausbaut” en naar hen brengt, dan is het een ander verhaal en kunnen ze het daar repareren, morgen om 10 uur mogen we het stuk terug komen halen. Dus donderdag pas trekken we verder naar Flaesheim of Lüdinghausen. Ondertussen genieten we hier nog van de omgeving en ’t goede weer. Vanmiddag hebben we zelfs een zwemmende otter gespot in ’t aanliggende meer, wie weet wat zien we morgen nog?
7
Dinsdag maken we kennis met Prinz, de havenhond, die bedelt om een hapje. Woensdagmorgen halfelf is Fred terug op de Carat met de verwarmingsmotor. De verbrandingskamer is schoongemaakt, een zeefje werd er vervangen, kortom de motor is terug als nieuw. In de Carat zijn het al serretemperaturen met de zon op het glas (er wordt 27° verwacht) dus veel te warm om de verwarming uit te testen. Pas morgen weten we of het ding het ook effectief terug doet.
Prinz de schooier. Donderdagmorgen, de chauffage springt aan op het ingestelde uur, maar ze is nog maar net aan ’t ronken of ze geeft er de brui aan. Fred speelt voor monteur maar ondanks zijn bizarre werkkledij (peignoir) is de motor niet te paaien. Voor 9 uur is Fred al terug op weg met de motor naar Bosch, daar weten ze niet direct wat er aan de hand is, maar ze kijken alles nog eens goed na, vrijdag om 10 uur krijgen we de hopelijk herstelde motor terug. Toch wel erg hé, nu heeft Fred elk moertje en vijsje van de Carat er zelf ingedraaid, bijna blindelings weet hij alle problemen op de lossen, maar de scheepsmotoren en de verwarming liggen op het vakterrein van de fabrikant. Helaas, niks aan te doen en voortgaan op datgene wat de “specialisten” zeggen…. Vrijdagmorgen staat de motor bij Bosch al een paar uur te draaien. Lukt dit niet op de Carat, dan komen er alsnog 2 monteurs naar de jachthaven om te zien wat er verder nog mis kan zijn. Fred’s bloeddruk is al gestegen tot 25+ als hij om 10 uur terug op de Carat komt, het volgende halfuur daalt die niet. Testen is wel spannend, verschillende keren slaat de motor aan en valt terug stil, normaal naar ’t schijnt want
8
er zit lucht in het darmpje, de luchtbellen verdwijnen na een paar startpogingen en… de motor blijft draaien zonder sputteren en beter nog, de chauffage verwarmt!!! Nu nog gauw naar die Frank van Bosch om te zeggen dat alles werkte en de monteurs te bedanken voor al het werk dat ze gedaan hebben, we moesten zelfs voor het 2de nazicht niets betalen! En terwijl Fred weg is heb ik onze “dressingroom” (2de slaapkamer) leeggemaakt en alles in de badkamer gestouwd, want we krijgen straks hoog bezoek: onze Kevin. Morgen bezoekt hij een autoshow in Essen en wij varen dan het laatste stukje Rijn af richting Flaesheim. Het zal een lange trip worden. 5 nachten – 12.5 €/dag incl. water en internet – excl. elektriciteit
Zaterdag 18 april 2015 – Wesel-Flaesheim We hebben gisteren nog lang genoten van onze Kevins verhalen. Hij was pas ’s morgens terug van een driedaagse zeereis naar Engeland. Bedoeling was te rapporteren op welke manier de nieuwe Mazda ‘s geladen en overladen worden op een zeeschip, toestand van het schip, de loskade, de service…. en ook een meeting met een Britse transporteur stond er op de agenda. Kevin is als VIP meegereisd met een cargo van meer dan 200 m, had een eigen luxueuze kajuit en werd door de kapitein uitgenodigd voor het diner en om later de avond in de stuurhut door te brengen. Kortom het waren 3 aangename “werk”-dagen voor hem.
De Serfra.
9
Vanmorgen om halfnegen hebben we hem uitgewuifd, we zullen hem weeral missen, maar eind volgende maand zien we hem terug en ondertussen is er nog internet, Skype en gsm… Wijzelf zijn dan een kwartiertje later vertrokken, ons laatste stukje op de Rijn, het was een korte maar heuglijke vaartrip. De Rijn was heel bruut en er waren massa’s vrachtschepen, elke keer dat we dachten terug adem te scheppen, kwam er weer zo’n mega boot van ergens opgedoken, we stonden echt te trillen op onze benen, zo hebben we het nog nooit gehad. En dan hebben we die 5 helse sluizen naar omhoog op het volgende kanaal nog voor de boeg.
Spring is in the air Voor 10 uur lagen we dan te dobberen aan de sluis tussen de Rijn en het WDK (Wesel-Datteln-Kanal). Om 12 uur pas werden we samen met een vrachtschip, de Serfra, geschut. Die Serfra wordt onze voorganger en samen met hem hebben we de volgende 3 sluizen vlot genomen op het kalme WDK. In de zon was het mooi en warm, maar in de schaduw met de noordoostenwind was het vinnig koud. De ragfijne groene sluiers die we vorige week nog op de bomen zagen zijn nu al kleine groene blaadjes geworden, elke dag wordt het bladerdak dikker, maar ja het is nu ook lente want we hebben vandaag 4 zwaluwen gezien. We komen voorbij Haltern, een buurgemeente van Flaesheim. De schoolkinderen van Haltern kwamen onlangs in ’t nieuws met de vliegtuigramp van Germanwings in Frankrijk.
10
Om halfzeven haken we af bij de Serfra, en draaien we Flaesheim binnen. Tenzij de havenmeester nog komt, zijn we een “zwart”-ligger. De telefoonnummer van de havenmeester is op het bord naast de Carat vermeld, maar we hebben geen bereik met onze gsm’s. De haven is afgesloten met een poort en als we daar geen sleutel van hebben, kunnen we niet meer terug binnen. Pech hé (toch voor die van de haven!). 1 nacht – liggeld ? – gratis elektr. – 4 sluizen.
Zondag 19 april 2015 – Flaesheim-Lüdinghausen Om 9 uur gooien we de trossen los, we varen achter de Leon - een kolenschip - het kanaal op en hebben meteen onze voorligger voor de komende 2 sluizen.
Met de Leon in de grote sluis, vooraan kolkt het water in de sluis. Na de voorlaatste sluis op het WDK prijzen we ons gelukkig dat we zo vlot door de sluizen gegaan zijn, de vorige tochten was het hels, bijna geen bolders voor de pleziervaart en veel scheepvaart. Nu konden we telkens met slechts één vrachtschip in de grote kamer van de sluis, dus plaats zat. Maar… we vergaten hout vast te houden en ja in de laatste sluis hadden we prijs, deze keer was de grote kamer gesloten en moesten we pal achter de Leon in de kleine sluis. Dat gaf natuurlijk heel veel turbulentie in ’t water en we moesten ons schrap zetten aan de touwen. Tot overmaat van ramp waren de bolders boven op de kade niet bereikbaar, er stond een hek rond een werf en de bolders stonden aan de verkeerde kant voor ons. Maar
11
we zijn er zonder kleerscheuren of builen vanaf gekomen en hebben die mega slechte sluizen weer achter de rug. En dan draaien we links op ons 2de Duitse kanaal, het DEK (Dortmund-Eems-Kanal) en meteen zien we onze eerste Sicherheitstor, de eerste van velen. We hebben weer zonnig vaarweer alleen de noordoostenwind bederft de pret. Langs de kanaaldijken zien we heel veel (Nordic-) wandelaars en tegen de middag waren er al verschillende groepjes jongeren barbecues aan ’t organiseren op de oevers. Om halfeen komen we aan in Lüdinghausen, “die Alte Leute” zijn er niet meer in de haven, het is een jongere havenmeester geworden, toch herkende hij ons nog. Hij had slecht nieuws over Wolfgang, onze oude havenmeester, ja in 2 jaar kan er heel wat gebeuren.
De werf rond de jachthaven. Voor de rest was het hier ook heel erg veranderd, de struiken, bomen, parking, .. alles is weg, er zijn volop graaf- en dijkwerken aan de gang en dat hebben we de volgende morgen wel geweten, om kwart voor zeven werden we wakker met een bulldozer, 20 meter achter ons bed. Al met al viel het lawaai nog mee overdag, maar de trillingen zetten zich over ’t water verder zodat we de hele dag geschommeld hebben. We hebben een wasdag ingelast en dinsdag gaan we weer verder. We hebben voor de eerste keer deze reis goed internet op de Carat, gewoonlijk moeten we ervoor naar buiten en dat is ook niet alles, in ’t daglicht vind je je cursor niet en ‘s avonds bibbert je muis uit je hand. Maar deze keer hebben we zelfs
12
probleemloos geskypet. We hebben ervan geprofiteerd want het zal lang duren voor we weer internet hebben. 2 nachten – 15 €/dag all-in – 2 sluizen
Dinsdag 21 april 2015 – Lüdinghausen – Münster Vandaag weer rond een uur of zeven wakker gemaakt door de werklui, maar met dit mooie weer is dat niet erg, des te langer is onze zonnige dag. En we hebben een lange trip voor de boeg, 70 kilometer + 1 sluis in Münster.
Fred aan ’t internetten in Wesel. Nog gauw even internetten en dan weg. Dat internetten was ’t eerste wat tegenviel vandaag: geen verbinding, dus dan vertrekken we maar en toen kwam hindernis nummer twee: de stuurboordmotor startte niet, hoe is dat nu mogelijk, nieuwe motor én nieuwe batterij, onze mecanicien staat voor een raadsel, maar “opgeven” staat niet in zijn woordenboek. Gelukkig, want het is eigenlijk iets stom, de batterij is los gemorreld, door al dat gedrum en geschud van die waterwerken, en met een schroevendraaier is het hele probleem van de baan. We vreesden even alweer een maand hier te liggen zoals in 2013. Inmiddels is het 9.15 uur wanneer we afmeren. Een Belgisch vrachtschip, de Insomalia (Moerbeke) is net voor ons op ’t kanaal. De eerste kilometers moeten we traag aan doen, want daar wordt het kanaal breder gemaakt langs beide kanten.
13
De kranen e.a. machines van in de haven zijn peanuts, deze keer zijn het echt dé grote middelen die ingezet worden we moeten stapvoets varen. Na een kilometer of 7 (lees zeker anderhalf uur later) zijn we uit het werkgewoel en kunnen we terug op snelheid komen, maar dat is buiten de Insomalia gerekend, die blijft dapper een slakkengangetje van 5km/uur aanhouden. Het is bijna middag vooraleer we hem kunnen voorbijsteken in een lang recht stuk. En dan gaan we er een gat vandoor, maar dit blijft niet lang duren want na een klein uurtje toen we bijna in Münster waren, riep een WSA (Wasser-und Schiffsamt = +onze scheepvaart nv) dat we moesten stoppen en keren. Wat nu weer?? “ Der Kanal ist gesperrt !” Blijkt dat ze net vandaag - nu WIJ hier zijn! - een brug afbreken en alle scheepvaart is gestremd van 12 uur tot minstens 18 uur.
De gevelde brug. Dat was dan ”tegenslag” nummer drie. Om niet in een dipje te komen, tellen we onze zegeningen van vandaag: 1) het was net middag toen we aanmeerden dus konden we rustig lunchen, 2) we zaten zo goed als zonder eten en hier vlakbij is een bakker en een Aldi, 3) het is zo’n mooi zonnig weer waar we nu ten volle van kunnen genieten. Voilà we zitten terug in balans en hebben geen reden meer om te mopperen. Zes uur wordt te laat om nog tot Alten Fahrt te varen, we overnachten hier of in de stadshaven van Münster, het studentenkwartier met veel cafés en ’t nodige lawaai.
14
De Zwitser voor ons aangemeerd, heeft vorige nacht in die stadshaven gelegen en een (zatte?) plezante heeft met zijn voet een raam van de boot ingetrapt, dus we weten nu zeker dat we hier overnachten. Tegen ‘t koffiedrinken hebben we al 16 gestrande vrachtschepen geteld, die liggen hier al 4-dik aangemeerd. Politie is hier ook al de hele namiddag aanwezig om te zien of alles in goed orde verloopt. Om halfzes komt WSA verwittigen dat we verder kunnen, maar zoals gezegd, wij blijven hier en zetten ons op de eerste rij om de chaos te zien!
De botenkaravaan vertrekt. Het is al bij zeven uur voor de laatste boot van de gestrande file gepasseerd is en al die tijd hebben we heerlijk buiten in ’t zonneke kunnen genieten van al die begankenis. Dolce far niente is echt fijn !! 1 nacht aan de kaai- geen voorzieningen.
Woensdag 22 april 2015 – Münster- Hollage Rond 9 uur willen we vertrekken, maar deze keer wil de bakboordmotor het niet doen, na veel zoekwerk vindt Fred dat een gloeibougie de dader is, ondertussen is het al 10 uur voor we wegvaren op 3 gloeibougies.
15
Net voorbij Münster stad bunkeren we 300 l witte diesel, zodat de tanks weer zo goed als vol zijn. (We kunnen in ‘t totaal 950 l stockeren).
Fred “high” van de dieseldampen?? Een halfuurtje later liggen we voor de sluis van Münster te dobberen, om halftwaalf kunnen we geschut worden met 2 andere jachtjes in een sluis van 200 meter, plek zat en geen gewoel met schroeven van grote boten. Vandaag is het grijs en kil, behalve honden met hun baasje zie je weinig volk langs de oever. Af en toe komen we door kleine industriezones en heel soms zie je mooie laagbouwappartementen met lofts en dakterras, maar merendeels staan de woningen in de dorpskernen. Uitgestrekte bossen, weiden en akkers met hier en daar een grote hoeve liggen naast de kanaaldijken. Het landschap begint hier ook zachtjes te glooien, we varen door het Wiehengebirge. We hebben de laatste 40 km van het DEK in snelvaart gedaan en draaien nu rechts het MLK (Mittellandkanal) op. Dat kanaal dat West en Oost over 325 km verbindt. Na een 30-tal km wijken we van onze route en varen we het Stichkanal naar Osnabrück op, tot in Hollage, een voor ons nieuwe haven dus ’t zal er zoeken zijn morgen naar een supermarkt.
16
We krijgen een foldertje met plattegrond van de omgeving van de havenmeesteres + voor ieder een wit gastendoekje als welkomstgeschenk, dat hebben we nog niet meegemaakt. Ofwel was het een berenslecht plannetje dat we ontvingen, ofwel kunnen wij geen kaart lezen, feit is dat we 1 uur gestapt hebben over die aangeduide 1.5 km, dat klopt niet! En natuurlijk is er geen mens te zien op straat om de weg te vragen. Gelukkig staat er op ’t kerkhof nog éne mens rechtop en die helpt ons verder. Eindelijk komt de Edeka in ons vizier, maar hoe geraken we nu terug aan de Carat? Een plattegrond hebben ze niet in de boekenwinkel wel een vriendelijke verkoopster die ons terug op weg zet en in een dik kwartier zijn we uitgehongerd weer thuis.
We zijn een tijdje blijven staan, maar geen enkele auto reed tegen 70 op de boom… We hebben het geheim van het “zure” brood doorgrond, ofwel eten we broodjes alle kleuren of anders wit brood, van het bruine brood moeten we afblijven als we het niet zuur willen hebben. De patisserie hier is echt heel lekker. Vandaag krijgen we bij de bakker een plat plankje voorgeschoteld met daarop verschillende rechtopstaande plankjes en nummertjes eronder. Wat kan dat in godsnaam zijn? Simpel, je moet gewoon het nummertje zeggen en zo dik wordt je boterham gesneden!! Met het brood hebben we ons weer laten vangen, want ipv een half gesneden brood willen we natuurlijk een héél gesneden brood, en nu weten we het weer terug een groot brood weegt hier +- 2 kilo!! De eendjes zullen ons overmorgen dankbaar zijn.
17
Zoals in de meeste havens liggen we hier ’s nachts alleen, overdag komt er al eens iemand aan zijn boot werken, maar om een uur of 8 hebben we het rijk voor ons alleen, veilig achter een afgesloten poort (elektronische code), zelfs de havenmeester is dan weg. 2 nachten 15.5 € per dag-all-in – geen internet – 1 sluis
Vrijdag 24 april 2015 – Hollage - Bad Essen Om halftien hebben we de 6 km op het Stichkanal al terug afgevaren en zitten we terug op koers op het MKD. Het is niet koud en een stralende zon is van de partij. We passeren weinig plezierboten, wel regelmatig een tegenligger, vooral veel vriendelijke Polen. Je ziet zo aan de boten of het één van Polen of Berlijn is, die zijn langs alle kanten gedeukt. Langs beide zijden van het kanaal liggen weer de uitgestrekte velden, donkerbruine al ingezaaide akkers, beige akkers met restanten van de mais, frisgroene weiden en hier en daar een geel koolzaadveld en dat allemaal wordt dan weer afgewisseld door eindeloze bossen. We zagen zelfs een reeënfamilie in ‘t veld staan.
De smalle haveningang. Na drie uur varen komen we in Bad Essen. De ingang van de haven is heel smal, amper 6 meter, en met veel golfslag, de boxen zijn vrij smal en het golft er ook nog,
18
dus moeilijke aanleg. Gelukkig staan er 2 ijverige vaste liggers klaar om ons te leiden. In de namiddag wil Fred zijn nieuwe fiets-gps uitproberen en geeft het adres op van de site met resten van dinosaurussen. Straat in, straat uit, wegeltje in, bergje op en af en toe met de fiets aan de hand een wel heel steile heuvel op, enfin, de gps leidt hem waar hij zijn moet, nog een kort ritje extra in de omgeving en dan terug naar de Carat.
Een megalosaurus in Melle Nu alleen nog “home” intikken, maar die instelling werkt niet, evenmin als de functie “weg terug”. Blijkbaar moet je terug een adres ingeven wanneer je van de ingestelde route afwijkt. Maar ons Fredje kent het adres van de haven niet. Zoals er bij ons in elk dorp een “Kerkstraat” is, is er hier gewoonlijk een “Am Kanal” dus dat maar geprobeerd, en zie, het werkte maar tot aan het kanaal in Bachten de Kuppe. Dan heeft hij zijn mooiste Duits opgepoetst en aan een vrouw de weg gevraagd naar de haven van Bad Essen. Achteraf gezien was het gemakkelijker geweest om mij op te bellen voor het adres… In ieder geval komen er nog studie-avonden over gpsgebruik! ’ s Avonds komen er nog 2 weekend-passanten binnen en de 2 vaste buurliggers vertrekken morgen vroeg. Voor het eerst zitten we terug tussen de mensen in de haven. Het is een mooie avond en iedereen zit buiten te genieten tot de boer van het veld hiernaast het in zijn knoken krijgt om te gaan beren. De vlucht naar binnen wordt ingezet.
19
Zaterdagmorgen 6 uur vertrekken onze buren en het weer is omgeslagen er wordt straks regen verwacht, idem dito voor zondag en vanaf volgende week alle dagen regen en gevoelig kouder. Het mooie liedje kon niet blijven duren, we zijn bijna 3 weken onderweg en hebben nog maar 1 dag regen gehad. Straks wandelen we nog eens naar de nieuwe haven aan de overkant die wordt in juni pas geopend het is er een site zoals “wonen aan en op ’t water” in Hasselt, met mooie en vast dure appartementen. Morgen, zondag trekken we de roeiriemen weer aan. 2 nachten – 14.5 € /dag – all-in – geen internet.
Zondag 26 april 2015 – Bad Essen – Seelze De voor vandaag voorspelde regenbuien zijn er vannacht uitgevallen en overdag is het mooi zonnig en droog weer.
In deze regio weinig kerken en zeker geen gotische kerken zoals langs Rijn en Maas. De motorboot die vrijdag aangekomen is, heeft zich in de box dwars achter ons gelegd. Als ’t water rustig is, kunnen we er op een paar tientallen centimeters na rakelings naast bij het uitvaren. Normaal stelt zich dat probleem niet, maar eigenlijk zijn wij een paar meter te lang voor de boxen in deze haven. Dat rustig water is heel relatief want er komen dikwijls schepen voorbij en dan dansen de boten naar voor en naar achter.
20
We proberen het juiste, kalme moment in te schatten om uit te varen, de bemanning van de andere boot, 2 oudere mensen, slapen nog. Terwijl Fred voorzichtig achteruitvaart, sta ik gewapend met een zachte borstel in de aanslag voor het geval we te dicht tegen dat jacht komen. En het lukt ons om zonder slag of stoot uit onze box te komen, voorbij de buren, nu nog proberen te draaien en door de smalle ingang en we zijn weg. Maar hoe is die wet van Murphy ook weer??? Ja er komt een groot vrachtschip met de nodige golven aan, we worden opzij gesmeten en nipt ontsnappen we aan een aanvaring met de rand van het havenhoofd, en dan zitten we terug op het kanaal. We kunnen een goede vaart van 13 km/ per uur aanhouden en hebben geen sluizen te doen vandaag. Eén druk kruispunt moeten we passeren, namelijk dat van Minden. Hier is de afslag naar de Weser en varen we over de kanaalbrug over de Weser, door een trog van 24 meter breed en 4 meter diep.
In zo’n “hondenren” brengen schipperskindjes hun jeugdjaren veilig door. Het vaarseizoen is ingezet, we kruisen en lopen regelmatig jachtjes op. De vrachtschepen kennen hier geen zondag en we zien weer heel veel Polen. De vorige keren dat we hier waren, zagen we voornamelijk Tsjechische schepen, nu nog een enkele Tsjech. We zijn benieuwd of we straks dichter bij de Elbe de “Labe” schepen terugzien. Labe is het Tsjechische woord voor Elbe. We varen voorbij de kalibergen in Idensen en genieten onderweg van het kleurrijke golvende landschap en de capriolen van de uitgelaten honden op de dijk. Na 90 km varen komen we aan in Seelze. Die haven waar we in 2013 uit het water gegaan zijn op de terugweg, vanwege plastiek rommel in de schroef.
21
Alles is hier schijnbaar nog vanouds, tot de havenmeester komt en vertelt dat ze het restaurant verkocht hebben en voorlopig geen internet meer hebben voor passanten, misschien kunnen we in het restaurant geholpen worden… Noodgedwongen(!!) zijn we daar dan ’s avonds een dame blanche gaan eten en een cappuccino gaan drinken en mochten we daar internetten. Terug op de boot aangekomen, blijkt dat we mazzel hebben en ook hier buiten op de Carat internet hebben nu we de code kennen!
De drijvende/varende bar…. Je kan nu mee met een rondvaart, à 12 euro/pp voor een uur. De “boot” bestaat uit een drijvende plaat van 25m² met een bar, een tafel en 2 banken erop. De havenmeester kent ons nog en zegt morgenavond te komen afrekenen. Later op de avond begint het te regenen en dat doet het verder de hele nacht. Maandagmorgen zijn we net opgestaan wanneer de elektriciteit uitvalt en deze keer is het niet onze fout, we starten de generator zodat we warm water hebben om ons te wassen en koffie te kunnen zetten. Tegen 10 uur hebben we terug stroom in de haven. De havenmeester kruipt dan uit zijn nest, trekt zijn dakraam open en overschouwt in zijn blote bast zijn haven (met 1 passant!). Na de middag is het koud maar droog, we trekken de stad in over de nieuwe spoorwegbrug. De afstand naar de stad is minstens de helft korter dan toen we in 2013 de grote omweg moesten doen vanwege de heraanleg van de brug.
22
‘ s Avonds maken we nog een wandeling naar de brievenbus en dan wachten, en wachten, en wachten we op de havenmeester, die niet afkomt… 2 nachten - 20 € / per dag – all in.
Dinsdag 28 april 2015 – Seelze –Braunschweig Ons startuur van 9 komt eraan, maar nog steeds geen havenmeester gezien, die ligt nog altijd te maffen en er is geen bel om hem wakker te krijgen. We hebben geen goesting om te wachten tot meneer ontbeten heeft om halfelf… Dus gauw een briefke aan hem geschreven met ons havengeld erbij (we hebben dan zelf de prijs maar bepaald!). We hebben de enveloppe afgegeven aan de kok van het restaurant, die de brief straks verder geeft. Klokslag 9 zetten we de motoren aan, en wie komt er met een verwaaide kop en al roepend uit het raam hangen, ja, ja de havenmeester. We weten niet of hij ons verstaan heeft, maar zijn verder gevaren, we hebben geen Polizei of een woedende havenmeester met speedboot achter ons gehad, dus alles zal wel oké zijn.
Een vrachtschip dat te vroeg afgeslagen is??? En het is weer een geluksdag, een open water voor ons, een open sluis, met 2 vrachtboten en een motorjacht, waar we zo invaren. Heel mooi en zonnig weer, alleen de snijdende wind is weer eens de spelbreker. Zoals in 2011 en 2013, komt een rode wouw Fred weer plagen, oh wat zouden we een mooi plaatje geschoten hebben, rakelings kwam hij voorbijvliegen, we konden de
23
witte veertjes op zijn buik zien, maar ons fototoestel stond niet in de aanslag. En nu we erop voorzien zijn, komt hij niet meer dichterbij. Dus we hebben weer geen foto van die voor ons zelden geziene roofvogel.
Het kleurrijke landschap. Kwart voor vier meren we af aan de kade in Braunschweig. Nu eerst wat opwarmen en straks na ’t eten nog een wandeling in de buurt maken. 1 nacht – aan de kade - geen voorzieningen – 1 sluis.
Woensdag 29 april 2015 – Braunschweig – Wittingen. Toen we gisteren gingen slapen doken we in een ijskelder, deze nacht vroor het tot -4°. Twee dekbedden en lepeltje/lepeltje liggen, brachten al gauw warmte en we hebben goed geslapen tot er 2 workaholics ons om 7 uur wakker maakten. Die gasten begonnen het gazon te maaien en met de hoge drukspuit te werken, die wisten zeker niet dat wij vakantie hebben! Dus waren we te vroeg opgestaan, nog voor de verwarming opgesprongen was en het was 8° in de Carat. Gelukkig hebben die van Bosch onze Webasto goed afgesteld en was het ondanks het vroege uur direct warm. Buiten lag een dun pelletje ijs op het voordek. Toch was de grootste kilte al weg toen we om halfnegen vertrokken, met alweer een staalblauwe lucht en een schitterende zon en wat meer is, de snijdende wind van de vorige dagen was er niet meer.
24
We varen nog 10 km het MLK op, aan kilometerpaal 233 kan je het MLK volgen richting Berlijn of anders draai je links op het ESK (Elbe-Seite Kanal). Wij kiezen voor het ESK, de noord-zuid verbinding (115 km) tussen Elbe in Lauenburg) en MLK. Dit kanaal loopt door de Lüneburgerheide en ligt op een hoog niveau, we varen langs de boomtoppen van de lager gelegen bossen en af en toe zien we een schoorsteen van een huis, het is een eentonige trip, met weinig begankenis op de kanaaldijk. Na een kleine 40 km komt Wittingen in ‘t vizier, die haven waar we in 2013 voor 3 weken gestrand waren vanwege de overstromingen op de Elbe, deze keer willen we er 3 dagen blijven, om inkopen te doen, een wasje te slaan, motoren na te kijken en de mooiste plaatsjes nog eens te bezoeken.
De overvolle haven in Wittingen. Bij het invaren van de haven vonden we ze heel leeg en toen we aan de gastensteiger lagen, zei men ons dat we hier maar één nacht konden verblijven, want er worden morgen en overmorgen 22 gastenboten verwacht voor de havenfeesten van zaterdag. Dat was niet fijn om te horen, maar het werd een veel beter verhaal toen er iemand ons herkende en toen hebben ze de koppen bijeen gestoken en ons verwezen naar een hoekje in de haven, naast de haveningang en daar mogen we blijven zolang we willen. Het ontvangstcomité verhuist te voet naar ons nieuw adres om ons aan te helpen bij het aanleggen. Het strafste van allemaal is dat ons “strafhoekje” het mooiste uitzicht geeft op de haven, natuurlijk ver weg van wc en douche, maar die hebben we niet nodig
25
Direct ging het verhaal de ronde van die Belgen die hier in 2013 waren, en die man die zijn boot zelf gebouwd had (dat wist er nog ééntje) en tegen de tijd dat we naar de winkel fietsten hadden we al een stijve nek omdat we tegen iedereen moesten knikken en ze vragen allemaal om in ’t weekend te komen dansen en schnaps te drinken, dat is net iets voor ons !! Donderdag fietst Fred naar de JA-knikkers (oliepompen) een 20-tal km verder. Dat viel wat tegen, het waren omgekeerde “L” ‘s die op en neer ging, niks spectaculairs. Alle olie is hier bijna opgepompt, volgens onze Wittingense vrienden. ’s Avonds en vrijdag komen er nog verschillende gastenboten aan, naast ons komt er ook één aanleggen, onze achterdekken kruisen elkaar een meter of zo, als dat maar geen problemen geeft bij ons vertrek op zaterdag. Ook de gasten met de motorhomes zijn uitgenodigd en er staan er hier tientallen. De haven bestaat 10 jaar en de havenmeester wordt net dit weekend 50, vandaar de grote festiviteiten. Al met al blijft het ook ’s avonds rustig, af en toe een flard muziek uit de danstent maar daar blijft het dan ook bij. Het is de eerste keer dit jaar dat we in een volle haven slapen. 3 nachten – 16.5 € /dag. All-in – geen internet.
De rode wouw, eindelijk is het ons gelukt.
Zaterdag 2 mei 2015 – Wittingen – Wulstorf. Wat we gevreesd hadden is bewaarheid, toen we vertrokken, voer er een vrachtschip voorbij, waardoor wij naar het kanaal opgezogen werden, we lagen dwars voor de
26
vaargeul en konden geen kant meer uit, toen de zuiging af nam, zijn we met wat gebonk tegen de kade toch op koers gekomen en ‘t kanaal opgedraaid. Pff, dat was eventjes spannend. Met dikwijls donkere wolken, dan weer blauwe lucht en koude wind zijn we voor de middag aan de sluis van Uelzen, een halfuur later liggen we er met de Grünewald in. We zakken hier met glijdende stangen 23 meter. Net niet tot in de hel, dat was misschien beter geweest, want we zijn verkleumd! Morgen dalen we dan nog eens 38 meter met de scheepslift tot het niveau van de Elbe. En dat is dan meteen het einde van het ESK. Dan nog een paar kilometer Elbe en vervolgens het laatste kanaal van onze heenreis, het ELK (Elbe-Lübeck Kanal). Vandaag staan we meer dan 7 weken voor op de reis van 2013, toen waren we de laatste week van juni pas vertrokken uit Wittingen. We leggen rond 4 uur aan in Wulfstorf en tegen 9 uur hebben we al 2 grote vrachtschepen als buren voor de nacht. 1 nacht – geen voorzieningen – 1 sluis.
Zondag 3 mei – Wulfstorf-Mölln. De buren zijn in alle vroegte en alle stilte vertrokken en wij gaan hen achterna. Om 10 uur zijn we aan de scheepslift. Het is de eerste keer dat wij meemaken dat de 2 liften allebei in bedrijf zijn.
De scheepslift met het dal 38 meter lager voor ons.
27
Na een kwartier liggen en zakken we moederziel alleen in de grote waterbak. Voor de schipper is dit veel gemakkelijker dan in een sluis, je vaart erin, maakt je vast aan een bolder en de bak doet de rest (dalen of klimmen). Bij het invaren hebben we een prachtig zicht op het dal beneden ons, zoiets moet op de foto. En terwijl worden wij langs links en rechts gefotografeerd, want net zoals aan de scheepslift van Strépy staat er van ’s morgens tot ’s avonds een hoop mensen te kijken naar het versassen van de boten en worden er honderden plaatjes geschoten. Na de scheepslift doen we de laatste kilometers van het ESK en varen we onder de laatste Sicherheitstor. We draaien de Elbe op, hier varen we 3 km stroom op. Alhoewel het nog een aanzienlijke plas is waarop we dobberen, is de stroom veel smaller dan ten tijde van de overstromingen. We komen door Lauenburg, als we het zelf niet gezien hadden, zou je nooit denken dat er zoveel waterleed was in 2013. Na 2 sluizen komen we rond 4 uur aan in Mölln, het is de 5 de keer dat we hier aanleggen.
Uitzicht vanop de Carat over het meer in Mölln. Het is mei en de “dapperen” beginnen nu te varen, we zijn wel met een 5-tal passanten in de haven. Waaronder een Zweed, een Deen en zelfs een Duitse, Franssprekende Brasschatenaar, wie kan nog blijven volgen? Morgen gaan we eerst onze voorraadkast aanspekken, want er zijn nog welgeteld 6 kleine sneetjes brood over. Daarna bekijkt Fred de één of andere pomp die niet naar
28
behoren werkt en later trekken we de oude stad in, misschien is ons Eis-Kaffee er nog, want weer of geen weer, een lekker ijsje gaat er altijd in. Onze Kevin heeft voor ons een abonnement op Windguru geregeld, nu kunnen we de windsnelheden en het weer volgen in de kusthavens. De volgende dagen voorspellen niet veel goeds, regen en veel wind (rukwinden van 30 knots). We twijfelen nog of we hier in ’t rustige Mölln nog een paar dagen blijven of verder stomen naar Lübeck, daar is er altijd verkeerslawaai te horen (treinen en autosnelwegen), om nog maar te zwijgen over het getinkel van de zeilboten met zoveel wind. Maar aan dat getinkel zullen we toch moeten wennen want nadat we volgende week de zee op geweest zijn, komen we in de “windlanden” en daar hebben ze natuurlijk veel zeilboten. Dinsdag, woensdag en donderdag krijgen we golven met witte schuimkopjes in de haven, het stormt en het regent zo fel dat je geen hand meer voor ogen kan zien, daarna begint het nog te onweren, zeker geen goed idee om verder te varen. De havenmeester is al een paar keer komen kijken of alle boten wel goed vastliggen. En de schipper van de “Frieda” is daardoor zo onzeker geworden dat hij telkens met een nieuw pak touwen naar buiten komt en weer begint te sjorren aan de meertouwen. We horen ’s anderendaags op de radio dat het weer erg huisgehouden heeft in de streek, 1 dode, daken van huizen gelicht en veel omgewaaide bomen…
De storm heeft lelijk huisgehouden op weg naar Lübeck.
29
Wanneer we tussen de buien door naar ’t stadje wandelen, zien we dat er ook hier veel takken afgewaaid zijn. Het is absoluut geen doening om met zo’n windstoten vijf sluizen te moeten nemen. Komt er nog bij dat die sluizen in konvooi genomen moeten worden, en je dan soms een uur of langer voor de eerste sluis ligt te verwaaien, verder moet je tijdvaren tussen de sluizen, minstens x-minuten tussen de 2 sluizen, zodat je zeker niet meer dan 10 km/ uur doet. Vrijdag gaat volgens windguru de wind liggen en willen we verder. Fred loopt donderdagavond links en rechts bij de buren te vragen wie morgen ook richting Lübeck uit wil. En samen met nog 2 andere schippers wordt er afgesproken om vrijdag rond 9 uur te vertrekken. Hij bleef zo lang bij die Duitse boot praten dat ik dacht amaai die zijn Duits is wel met sprongen vooruitgegaan, ze gingen maar door met palaveren en maar lachen… en wat verstonden die schippers elkaar goed. Achteraf hoorde ik dat het Nederlanders waren met een Duitse huurboot, ja zo kan ik ook uren praten zonder naar woorden te moeten zoeken. En nu weegt de Carat weer een paar kilo minder, want ik heb een hoop uitgelezen boeken aan de Hollandse Madam cadeau gedaan. 5 nachten – 16 € / dag – all-in + Internet. – 2 sluizen.
Vrijdag 8 mei 2015 – Mölln-Lübeck
Cabrio varen onder de lage bruggen van Lübeck.
30
De Hollander en de Belg waren al om 8 uur naar buiten aan ’t gluren of er nog geen van hen vertrok en tegen kwart na acht konden ze het niet meer houden en begonnen ze hun elektriciteitsdraad binnen te halen en te friemelen aan hun meertouwen. De Duitser kreeg het al op zijn sijsjes want die was nog water aan ’t bunkeren. Om halfnegen is de Hollander, die een journalist van de NOS is, ribbedebie en wij Belgen volgen. De Duitser heeft in alle haast zijn elektriciteitsdraad en waterdarm binnengehaald en tuft dan achter ons aan. Om 9 uur waren we allemaal al aan de 1ste sluis, pas om 10 uur worden we versast omdat ze in de sluis zelf aan ’t werken waren. Alles verloopt gezwind tot we in de 4de sluis zijn, er wordt iets onverstaanbaar door de megafoon gebruld, ook de 2de keer verstonden we er niks van, gelukkig had de Duitser het de 2de keer begrepen, nl. onze motor moest uit in de sluis (dat hebben we nog geeneens moeten doen) en omdat we niet rap genoeg deden wat de baas vroeg, moesten we nog enkele strafminuten in de sluis blijven voor de schutting begon! De laatste sluis (meteen de allerlaatste voor we op zee gaan en nr 33 in de rij) ging vlot. Wanneer we op het kanaal naar Lübeck zijn, zien we pas hoe erg de storm heeft huisgehouden deze week. Overal liggen dikke takken en afgeknakte of ontwortelde bomen, de mannen van de gemeente zijn overal aan ’t werk. In de Haven van Lübeck, op de Trave is bijna geen enkel schip, we zien een vrachtschip duizenden boomstammen afladen die daar vermalen worden tot pellets. Aan de overkant is een bedrijf waar ze onderdelen van windmolens maken, zo op de grond zie je pas wat voor kolossen dat zijn.
Onderdelen van windmolens.
31
We draaien de Trave links af en komen zo op onze bestemming. De eerste zeilhaven die we dit jaar aandoen en dat wordt dan weer “parkeren” tussen achterpalen en langs de punt op de steiger klimmen, zijsteigers zijn er niet, een koord scheidt ons van onze buren. Bij het invaren van onze box neemt Fred de rechter achterpaal en ik de linker. De touwen hadden we al gekruist klaargelegd, nu moeten we zachtjes vooruit tot we met de punt tegen de steiger liggen, daar maakt Fred ons vast terwijl ik de Carat in bedwang houd, en klaar is Kees, we hebben het nog nooit zo gemakkelijk had, maar of dat zo zal blijven is een ander paar mouwen. Onze buur vertelt ons dat de zeilers van de club hier morgen traditioneel het vaarseizoen openen met een regatta naar Travemünde. Het is sowieso altijd heel druk in Travemünde, er varen zeeschepen, een paar overzetboten, rondvaartboten en dan morgen nog een horde zeilers ertussen, we zijn blij dat we er niet tussendoor moeten... En er wordt ook regen en wind gegeven voor zowel zaterdag als zondag. Maandag zou het beter zijn en dan wagen we misschien de oversteek naar Fehnmarn. Vrijdagavond komen de meeste vaste liggers naar hun zeilboot en blijven er slapen. Toen we zaterdag opstonden waren er al verschillende vertrokken, ook onze buur was rond halfnegen weg. Jammer voor hen dat het weer niet meezit. Na de middag komen de eerste zeilers terug, later zeilt de parade binnen, met een spelend orkest verspreid over 4 naast elkaar varende zeilboten en gevolgd door meerdere zeilboten, richting ontvangst comité. Daarna haasten ze zich naar de tent om een schnaps, want ’t zal nodig zijn om hun verkleumd lijf te verwarmen.
De zeilparade.
32
’s Nachts en zondag stormt en regent het. We zijn blij met internet aan boord, zodat we het weer op de voet kunnen volgen. En we willen onze belastingaangifte online invullen, maar net dit weekend wordt er aan taks-on-web, gewerkt!!! Het goede weer van maandag, heeft zich naar dinsdag verplaatst. Als ’t zo blijft maken we dinsdag de grote oversteek naar Fehnmarn. We varen naar Burgstaaken, een haven waar we al een paar keer geweest zijn. In geval van nood hebben we nog 2 vluchthavens op onze route, zodat we max. 2 uur op zee zitten. Straks zoeken we alle spullen op die we nodig hebben om op zee te gaan, zodat we daar voor geen verrassingen komen te staan 4 nachten – 12 €/dag- all-in incl internet.
Dinsdag 12 mei 2015 - Lübeck-Burgstaaken. De dag begint met 2 Bft, die verhoogt tot 4 Bft na 2 uur en tegen 8 uur zou het 6 Bft worden met rukwinden tot 8 Bft. We wagen het om de oversteek te maken, normaal zijn we in Burgstaaken rond 2 uur, wordt het eerder slechter, dan varen we Gromitz of anders Groβenbrode binnen.
Zwanen op de Trave naast de Carat. We vertrekken met bewolkt weer en het is zo goed als windstil, op de Trave worden we geëscorteerd door een peloton zwanen. Links en rechts van de Trave zijn er uitgestrekte natuurgebieden met kolonies zwanen.
33
Het is rustig op ’t water, af en toe horen we het vleugelgeklepper van een zwaan die over ’t water “loopt”, soms stijgt er één op en dat geeft ongelooflijk veel lawaai. Alhoewel Travemünde een zeehaven is, liggen er slechts 2 zeeschepen voor anker en er is zelfs geen bedrijvigheid op die schepen of de kade en toch is het al 9 uur. Wat verder zien we een oude kennis: de Peter Pan, dat grote cruiseschip waar we vorige keer voor op de vlucht gegaan zijn. Nu ligt hij slaperig aan de kade, waarschijnlijk zitten de passagiers nog aan ’t ontbijt, want er is geen beweging te zien. Dan komen we door het centrum van Travemünde, hier is het opletten geblazen want er is geen brug om de 2 stadsgedeeltes te verbinden, wel 2 overzetboten die onafgebroken de Trave dwarsen om iedereen met of zonder auto, fiets.. over te zetten. De veerponden hebben altijd voorrang op ons, dus uitkijken is de boodschap. Ondertussen schiet er nog een SAR-boot (+- Rode Kruis boot) voor ons richting zee.
De veerpont in Travemünde. Als we uit het geharrewar zijn, komen we op de monding van de Trave in de Oostzee en begint het omzien naar rode en groene palen, binnen dewelke de vaargeul ligt. Peter Pan heeft zich ook warm gelopen en spurt achter ons aan, maar hij draait oostelijker, richting Göteborg, waar hij vandaan komt. Wij varen rechtdoor naar ’t Noorden, naar Fehnmarn. Fehnmarn, is één van de grootste Duitse eilanden in de Oostzee, 185 km² groot en 12.800 inwoners rijk. Het eiland wordt met het vaste land verbonden door een 963 meter lange brug.
34
Er zijn plannen om tegen 2020 een 20 km lange tunnelverbinding met 2 sporen en 4 baanvakken open te stellen naar Lolland in Denemarken. De tunnel wordt gefinancierd door tolheffing. Burg auf Fehnmarn is de grootste plaats op het eiland, het is een historisch stadje met 6000 inwoners en is het centrum van Burgstaaken. De zee is bijna rimpelloos, in ’t begin is ’t water nog bruinig vuil om naar te kijken, maar als we 5 km op zee zijn verandert de kleur in groenblauw, daar is het water veel zuiverder. We hebben nog nooit zoveel begankenis op zee gezien, altijd is er wel een boot of bootje ergens te zien, zelfs de Küstenwache vaart een tijdje met ons op en zonder ons lastig te vallen!! Tegen de middag zet er wat wind op, kleine golfjes kabbelen langs ons, maar nergens is er op de Carat zeewater gespat.
De Trave mondt hier uit in de Oostzee. Onvoorstelbaar hoe ver je ziet op ’t water, je kan de brug van Burgstaaken met het vasteland al van op 24 km ontwaren met het blote oog. Nog een kleine 2 uren en we zijn op onze bestemming. Wanneer Burgstaaken goed in ’t vizier komt, steekt de wind een tandje bij, wat later verdwijnt het eiland in een regengordijn en worden wij op de valreep ook nog de pineut. En als we dan net genoeg nat geworden zijn om de regen te vervloeken, stopt hij opeens voor we de haven binnenvaren.
35
We varen nog verder tot aan de bunkerkade en laten de tanken propvol diesel gieten. We hebben gemiddeld 0.64 l/diesel per km verbruikt deze reis. Wanneer we na het tanken, terug willen starten doet één motor het niet. Geen ramp maar het is toch leuker om met 2 motoren te manoeuvreren. En als het dan nog eens terug begint te regenen, leggen we in mineur aan op de eerste vrije plaats. Maar als Fred ontdekt dat het een zekeringetje van de motor is dat gesprongen is en het ondertussen gestopt is met regenen, zijn we terug de koning te rijk. Of dat zo zal blijven als we straks met rukwinden van 8 Bft uit ’t bed geschommeld worden is nog een ander vraag. Op de Duitse radio wordt er ON-weer voorspeld. We vangen orkaankracht, tornado en storm op. En inderdaad het was heel woelig in ’t bed. Maar dat hebben we dan ook weer eens meegemaakt. Woensdagmorgen doet de verwarming het weer niet, tot Fred ze teneinde raad reset, en… ze draait terug! Voorlopig moeten we ze ‘s morgens resetten. We hebben deze reis al heel wat te stellen gehad met de motoren en de verwarming. Het is de hele dag droog maar er staat nog steeds 6 Bft, je moet je er echt schrap tegen zetten. Met onze winterjassen aan gaan we op zoek naar proviand, het kleine winkeltje in de buurt is weg. Het was een ruimte van een paar vierkante meter groot en werd gerund door een oud baasje. Wat je ook wou, hij antwoordde steevast zangerig: “Jaaaa das habe ich!” en dan trok hij ergens een deurtje of laatje open met 2 potjes yoghurt of 3 repen chocolade. De openingsuren waren dan wanneer hij zin had om te openen, maar vele passanten zijn door hem gered van de hongerdood. En nu moeten we anderhalf uur heen en terug stappen naar de Edeka. Die is in Burg auf Fehnmarn en zo maken we ook kennis met het mooie oude stadje.
De kustwacht naast ons op zee.
36
Burgstaaken was een grote vissershaven, ook nu nog varen er alle dagen kotters uit en komen in de namiddag terug met hun lading. Er zijn hier veel visrokerijen en bistro’s waar je vis en broodje vis kan krijgen. En alles is hier nog in zijn “oude” toestand, inclusief de bestrating waarop je armen en benen kunt breken… Aan de overkant ligt een U-boot en museum die we allebei al eens bezochten, ongelooflijk hoe krap de bemanning het had in zo’n ding. Nu ligt er ook een SAR-boot die te bezichtigen is. We komen een Brusselse Vlaamssprekende Belg tegen, die ligt hier al 8 jaar als vaste ligger. Het is de eerste keer dat we een landgenoot tegenkomen sinds we vertrokken zijn.
Een SAR-boot onderweg. Als we terug op de Carat zijn, zien we onze buren, 2 jonge meisjes met een zeilboot. Eén van hen wankelt nu op krukken op de steiger met gips rond haar voet. Ze geraakt bijna niet op de punt van de zeilboot en moet dan nog verder over de zeilkoorden naar achter op haar krukken hobbelen. De rest van de dag hebben we haar niet meer gezien. Die hun zeilvakantie zal ook wel voorbij zijn, want zo zie ik hen toch niet de zee opgaan, da’ s nog erger dan een verwarming die niet werkt. Donderdag vertrekken de 2 buurmeisjes, ééntje staat er helemaal alleen voor buiten en de andere zit zielig naar buiten te loeren. Ze zullen waarschijnlijk hun huurboot op tijd moeten inleveren, dus ze moeten voort! Vandaag wordt er een pak minder wind verwacht, maar nog wel 2 meterhoge zeegolven, morgen zou voor ons de ideale dag worden om verder te trekken naar
37
Bagenkop, in Denemarken. Het is weer zo’n lange oversteek (deze keer zonder vluchthavens), dus we willen het zeker save houden met het weer! 3 nachten – 28.5 euro/ per dag- (10.5 euro per dag meer dan in 2013!) - all-in internet betalend.
Aan de Oostzee in Burgstaaken.
Vrijdag 15 mei 2015 – Burgstaaken – Lübeck Ons reisdoel is vandaag terug Lübeck! Fred is vorige vrijdag duizelig geworden en loopt sindsdien op “watten”, hij heeft nu ook hoofdpijn en zit niet goed in zijn vel. We waren van plan om eind juni een week naar huis te komen, dus dat gaan we nu een maand vervroegen. We bellen onze Kevin en spreken af dat hij ons morgen zaterdag komt halen, zondag rijden we dan met 3 naar huis. Maandag kan Fred dan naar zijn eigen huisarts. Hier in Lübeck komen we in ‘t weekend ook niet vlugger bij een dokter. Ondanks de lage Beaufort die er gegeven is, is het guur op zee, koud en golven van 1.5 meter. Ze komen aangerold met opengesperde muilen en wij duiken erin, het water stuift langs beiden kant van de punt tot tegen de ramen van de “salon”, een heel andere zeereis dan dinsdag, alhoewel men toen meer windkracht gaf, hadden we zelfs geen spettertje zeewater op het gangboard. Het lange weekend trekt vooral de laatste kilometers voor Travemünde, heel veel zeilboten en sportboten aan op zee. Deze laatsten racen met de nodige golven.
38
Op zee is die verplaatsing groot en duurt het een tijdje vooraleer je uit de baren komt. Het is niet aangenaam om dan te varen, je rolt van hot naar her, het lijkt alsof je gaat kapseizen, vooral binnen is het grillig om mee te maken. Bij het binnenvaren in Lübeck verwelkomt de havenmeesteres ons terug. Het is een lieve, meelevende vrouw die ons in contact brengt met een vriendelijke schipper die in geval van nood de Carat kan verleggen. De Carat blijft 10 dagen liggen. 10 ligdagen – 8 euro/dag – all-in.
39
