2012
Met de Carat langs De Maas .
In het najaar 2010 reserveerden we een tent op de werf van Lummen., zodat de Carat in oktober 2011 op de werf onder een tent kon. We droomden er al van om na de werkzaamheden in ’t vroege voorjaar naar de baai van de Somme te varen. Maar helaas was de realiteit net iets anders!!! Door onvoorziene omstandigheden op de werf kwam er in ’t najaar geen tent vrij en moesten we wachten… en…wachten…. Ondertussen deed 2011 zijn deuren dicht, uit frustratie is Fred dan maar aan de keuken begonnen om “tijd terwijl” wat om handen te hebben. Een heel nieuwe en mooie keuken later zijn we al aan ’t begin van de lente en hebben we nog steeds geen groen licht gekregen voor de werf. Toen werd het april … en eindelijk kon de Carat uit het water, meer dan 3 maanden lang heeft Fred elke dag 150 km over en ’t weer gereden en heeft hij gezwoegd en gezweet in Lummen, af en toe kreeg hij wat assisentie van onze Kevin, maar het grootste werk kwam wel op zijn smalle schouderkes terecht. In juli, na veel schuur- en verfwerk kon de Carat terug in ’t water en zeilde hij naar Herentals, daar hebben we nog meer dan een week werk gehad om alles grondig te poetsen tot de Carat van binnen en van buiten schitterde en blonk en hij er helemaal klaar voor was om op vakantie te gaan. Maar ondertussen waren onze plannen voor Frankrijk niet meer haalbaar want het was al te laat op ’t jaar, daarom hebben we besloten om het laatste stukje van onze trip van vorig jaar, zijnde de Maasstreek in Holland nog eens aan te doen. Vanaf deze reis kunnen we hopelijk genieten van airco op de boot. Niet dat we pleiten voor een lange hittegolf, zo’n 22° is voor ons meer dan genoeg! En een klein beetje zon na zo’n maandenlange stortvloed is ook meer dan welkom… En wij hebben nu als probeersel een mini- wasmachientje aan boord… Dus: geen paniek meer wanneer ik onze was ergens in een machine steek en dat deze niet werkt, erger nog dat de deur niet meer opengaat en het havenhoofd met verlof is en we tot ’s anderendaags moeten wachten op onze “vuile” was. Of na een wasprogramma van 2 uur merken dat de één of de andere Deen onze machine geblokkeerd heeft en we terug van nul kunnen beginnen. Maar ook geen mazzeltjes meer, zoals die dag dat we 500 Deense kronen in de wastrommel vonden in Hundige!! Deze keer geen saaie Duitse kanalen of woeste zeeën, maar rustig varen door ons Limburgse en Hollandse platteland. Kapitein van deze reis is alweer Fred en ik ben ondertussen gepromoveerd tot matroos 1ste klas! Onze Kevin blijft ook dit jaar onze huisbewaarder en heeft beloofd ons af en toe te komen opzoeken. Verder hopen we deze keer, nu we niet zover van huis zijn, op nog meer bezoek.
Zondag 22 juli naar Herentals
Vorige week hebben we de Carat terug ingericht en vrijdag zijn we onze elektrische vouwfietsen in Beerse gaan halen. En vanaf morgen wordt er mooi weer gegeven. Vanavond hebben we afscheid genomen van de thuisblijvers en zijn we met pak en zak naar Herentals getrokken om morgen te kunnen vertrekken.
Maandag 23 juli - Herentals- Blauwe kei
Er is heel weinig vaart ondanks het hoogseizoen en het mooie weer, tot aan het kruispunt passeren we slechts 5 jachtjes en lagen we telkens alleen in de sluizen, die voor ons al opengezet werden De laatste 3 sluizen kregen we gezelschap van een jong Hollands koppel dat absoluut geen kaas gegeten had van zich vastmaken in de sluis. De 1ste sluis waggelden ze van hot naar har, de 2de sluis kwamen ze er dwars in te liggen en toen hebben ze bij ons afgekeken, want ze vonden dat wij “zo netjes aan de kant bleven” en warempel in de 3de sluis, hadden ze het beet!. De laatste keer dat we aan de Blauwe Kei waren, lagen we alleen, alle woonboten waren vertrokken omdat het kanaal naar Leopoldsburg uitgediept moest worden. Vandaag is hier alles terug als vanouds . Behalve dat er 2 nieuwe havenmeesters waren (13 en 10 jaar). We betaalden voor 2 nachten, maar kregen een betaalbewijs van 1nacht, het 2de bewijs kwam zo dadelijk, de snaken kregen voor elk papiertje 1 euro . 9 sluizen – 4 euro/dag – geen faciliteiten.
Woensdag 25 juli – Blauwe Kei – Leopoldsburg
Het weer is van warm naar heet geëvolueerd + 30° en dit weer zou nog tot vrijdag aanhouden. In Leopoldsburg kunnen we aanmeren voor de havenkom, dwz in de schaduw van het bos. Marcel, de havenmeester van dienst vertelt ons dat er in ‘t weekend een “Harley Davidson”- treffen op ’t programma staat. Zaterdag wandelen we naar het centrum waar het motto-treffen plaats vindt. Er zouden 15 tot 20.000 deelnemers zijn, we hebben al die machines niet geteld, maar het waren er heel veel om nog maar te zwijgen over al die decibels die we te verwerken kregen. Het is een hele ervaring om op zo’n evenement te zijn, toch een speciaal volkske die mottards. Tot diep in de nacht hebben we nog mogen genieten van dat sublieme wroem-wroem-geluid . Zondag passeert er nu en dan nog een verdwaalde mottorijder en is de rust teruggekeerd.. Het weer is ondertussen omgeslagen en iedereen verwelkomde het frisse briesje. 1 ophaalbrug – 8 euro per dag, all in – geen internet – 5 dagen
Maandag 30 juli – Leopoldsburg – Maastricht.
We vertrekken met wat zon, een wolkje en veel wind om 9 uur. Onze reis zal meer dan 9 uur duren. Normaal varen we niet zolang maar met het oog op 2013 en de snelste oversteek Denemarken/Zweden die 9 uur zou duren, wil Fred eens ondervinden of die 9 uur haalbaar zijn. Onderweg krijgen we het steeds kouder en trekken verschillende keren wat warmers (bij) aan. Alleen mijn dikke winterjas hangt nog ongedragen in de kast… In Bocholt dobbert “de eend”. Vorig jaar lag ze in Maasmechelen. Wat later passeren we de achtertuin van ons Kim in Bree, maar die is niet thuis, zit in London op de Olympische Spelen.
De eend Rond halfzeven meren we aan, niet al te moe na die meer dan 9 uur varen, maar toch vastbesloten om volgend jaar de oversteek langs een “omweg” in 2 keer (6 uur en de volgende dag 4 uur) te doen. Ondertussen is het weer mooi uitgeklaard, maar wel kouder en wandelen we nog in het natuurpark naast de haven. Er is daar een naaktstrand, waar met het koude weer niks te zien was. Ook zit er een kudde mooie Przewalski paarden, die ons plots verraste op de terugweg, voor mij een regelrechte nachtmerrie in 6-voud !! Op het bord bij de ingang staat dat je niet door de kudde mag lopen en minstens 25 meter afstand moet houden. Maar hoe doe je dat als zo’n beest plots rechts naast je staat en 2 meter links van je de Maas stroomt??? De volgende dagen wordt het weer alsmaar beter. Op woensdag is het zelfs meer dan 32° oef dat wordt zweten… We toeren met onze e-bike door Maastricht, wat een genot zo’n fiets, tot op een keer mijn fiets zelf het heft in handen neemt .. We staan te wachten aan een voetgangerslicht om over te steken, toen mijn ijzeren ros er plots vandoor zoefde terwijl ik er naast stond, beangstigend, aan de overkant van de straat gekomen, slaat hij nog steeds op hol, dan merkt Fred dat de ketting eraf gegaan is. Als die er terug opligt, verandert mijn fietske terug in een “getemde” tweewieler.
We hebben de grotten in de Pietersberg bezocht en ik werd uitverkozen door de gids om een demonstratie mergelsteen te snijden, wat natuurlijk een fiasco werd! De Pietersberg heeft een heel belangrijke rol gespeeld tijdens de oorlogen, de gangen zijn ontstaan door dat er mergel uit de berg gehakt is. Er zijn liefst 20.000 gangen, een dikke 200 km, staat in de folder, maar we hebben dat allemaal niet nagemeten. De mergelgroeve is nog steeds in bedrijf. Een kubieke meter mergel kost 1100 euro. Mergel werd/wordt vooral gebruikt om kerken te bouwen en te restaureren.
De mergelgroeve Zaterdag komt onze Kevin een nachtje logeren en zondag maken we een toertje op de Maas om onze “Bé”-put te lozen, dat kan hier niet in de haven en zeker niet als je buur zijn slaapkamerraam openstaat ter hoogte van het loosgat. Nadat we dat gedaan hebben besluiten we om nog een week in Maastricht te blijven. We hebben die zondag ook telefoon gekregen van Linda dat ze terug zijn uit Spanje, vervroegd einde van een vakantie in mineur. Jolien en Jeroen zijn de vorige teruggekomen met het vliegtuig want Jolien heeft klierkoorts en zona gekregen en is er ziek van. Om de rest van hun vakantie nog iets glamour te geven besluiten ze ons in de loop van deze week te komen bezoeken. Vanuit Nijlen krijgen we alsmaar goede berichten van een fiere nonno die ons mailt dat Zenne groeit als kool. Maandag is het bewolkt en heel veel wind, we blijven dan maar in de buurt van de boot, Dinsdag fietsen we naar ‘t stad om te lunchen en kan ik niet weerstaan aan een paar t-shirts, een kleedje en een handtas. Vanaf woensdag geven ze weer warmer weer, dit is echt weer zomer op zijn Belgisch!
Donderdag bezoeken de Rondagsen ons. We zijn naar Maastricht gevaren en Jeroen en Fred zijn die steile Pietersberg gaan beklimmen, Fred elektrisch, Jeroen mechanisch, en het is hem ook gelukt iets wat weinigen hem zullen nadoen. Ondertussen zijn wij met Jolien op kop op zoek gegaan naar de paardjes, sporen genoeg maar geen paardjes te zien, jammer voor haar. Maar toch hebben we genoten van de wandeling in de natuur. Het was een heel fijne dag want voor we het wisten was het al na halftien en tijd voor de bezoekers om naar huis te rijden. De volgende dag hebben Fred en ik meer geluk en komen we de kudde tegen, ondertussen ben ik al wat familiaarder geworden en durf ik al (noodgedwongen) de kudde op 5 meter passeren!
Przewalski’s in ‘t natuurpark Het is nog steeds mooi weer, maar vanavond (zondag) wordt er onweer verwacht. Gisteren hebben we afscheid genomen van Maastricht, de gezelligste stad die we kennen. Vanavond nog een laatste keer naar het natuurpark om afscheid te nemen van de Przewalski, de konijntjes en de wilde flora in het park. Het is al de 3de keer dat we hier komen en zeker niet de laatste keer. De volgende dagen wordt er warm maar wisselvallig weer voorspeld, tot hier toe hebben we nog niet mogen klagen over ’t weer. 1 sluis – liggeld 21 euro per dag – all in ook internet – 14 dagen
Maandag 13 augustus – Maastricht – Maasbracht
Rond halftien zijn we op weg naar Maasbracht voor een tochtje van 6 uur met 2 sluizen. Het is warm weer en we zijn blij dat we mogen varen, zodat we nog kunnen genieten van een licht briesje. Het is hier veel aangenamer varen dan in Duitsland, waar alles goed onderhouden is, maar oh zo strak!. Hier heb je weilanden en bossen die soms half in ’t water staan en zo’n natuurlijke afbakening is veel mooier.
Alhoewel de scholen vandaag terug beginnen in dit landsgedeelte, komen we toch regelmatig andere jachtjes tegen, niet dat het druk is, maar aan de sluizen wordt er toch rekening gehouden met het vaarseizoen, dwz dat we een half uur moeten wachten aan de sluizen, tot we met “genoeg” jachtjes zijn om te versassen. Deze keer zijn we in de afvaart en ging het goed in de Drielingensluis van Maasbracht, vorige keer hebben we er bij de opvaart gebibberd toen een “wilde” sassenier er bruusk water inliet en we met man en vrouw de boot amper op zijn plaats konden houden. Rond half vier komen we onder een brandende zon aan bij van der Laan jachthaven in Maasbracht. Wanneer we ’s avonds naar de winkel wandelen, worden we verrast door een pittig regenbuitje, maar voor we begonnen te panikeren was de bui al over. Dinsdag is het nog warmer, heel heet overdag met kans op onweer ’s avonds de volgende dagen zijn nog warmer, gelukkig waait er een frisse bries. Noch Fred noch ik wagen ons onder de stekende zon en zitten we onze dag uit onder het zeil. Fred speelt met een touwtje, oefent de mastknoop en andere ingewikkelde dingen. Ik lees en lees tot de letters voor mijn ogen dansen En ondertussen puffen we wat af. Gelukkig werkt de airco en als ’t echt te heet wordt, zetten we die een paar uurtjes aan. De volgende dagen wordt het een vast stramien, ’s morgens fietsen en ’s avonds wandelen we langs hectaren kriekenbomen en honderden schapen of we flaneren langs de Oude Maas en gaan “boten” kijken. Op een van onze fietstochtje dichtbij nirgendwo maar met een mooie brede macadam-baan (wat dacht je we zijn in fietsenland hé) is er links een grote weide met een plas erin, rondom ziet alles grauw van de ganzen, we denken wel honderden aan de andere kant van de baan een grote wei met in de schaduw zwarte tapis-plein, bij nader inzien zijn het een 50-tal zwarte koeien met verdraaide horens die op een grote klit bij elkaar liggen te genieten van de lommerte, tot een vlieg op een koeienoor landt en ’t koebeest met haar oormerk tegen de elektrische afsluiting komt. Dat beest schrikt op en neemt de benen, dwars door de liggende kudde heen. Paniek alom, want die liggende koeien worden natuurlijk ook opgeschrikt.
De mooie zwarte koeien met hun gedraaide hoorns Er ligt veel “vreemd” volk vast in deze haven, vooral Duitsers, ook verschillende Britten, een paar Nederlanders, 2 Belgen en één Fin. Vrijdagmorgen is het wasdag, hier in de haven geen wasmachien, dus dit is onze kans om te weten of we met een miniwash een witte was én de lakens kunnen proper krijgen. En het wordt echt een avontuur als Fred water wil bunkeren,want alle waterkranen zijn afgesloten, de havenmeester is de leidingen aan ’t spoelen. …en daar zit ik dan met 4 machines ongespoelde was en een 5de machine draaiende. Pas na de middag hebben we terug water en kan ik verder wassen en plassen, gelukkig is het nog steeds heet en zal de was vlug droog zijn. Maar hiermee is het hoofdstuk “water” nog niet afgesloten!!! Je bepaalt zelf hoeveel water je wil bunkeren, dmv je key geef je het aantal liter aan en automatisch wordt de watertoevoer afgebroken als je die betaalde hoeveelheid getankt hebt. Fred neemt 250 liter vandaag en dan nemen we de volgende dagen elke keer “fris” water in. Terwijl we tanken zitten we rustig buiten te lezen wanneer we opeens binnen water horen lopen, paniek, wat is er nu weer aan de hand? Onze watertank is propvol en loopt over in de vuilwatertank en dat wordt naar buiten gepompt . Nu weten we ook weeral dat de veiligheidpompjes ingeval er water in de boot komt hun werk goed doen! En wat was er nu gebeurd? De havenmeester heeft de teller niet terug aangezet!!. Ondanks al die kweddelen is het nogal meegevallen om de hele was zelf te doen, ook al hebben we de droogkast niet bij, wat wil je als het 33° graden is? Zaterdag komt onze Kevin en is het 36°, we zitten van half drie tot half acht binnen met de airco aan in een 23°. Zondag kruipen we al voor de noen binnen, Frank De Boosere belooft ons een heel hete dag, misschien wordt het warmterecord allertijden van 38.8 verbroken, maar voor ons hoeft het niet. De airco heeft het moeilijk om 24° aan te houden, maar dat is nog altijd heerlijk koel tov de buitentemperatuur. Vanavond misschien een warmteonweer in ieder geval gaat de temperatuur vanaf morgen naar 29° en voor de rest van de week in dalende lijn. En dan worden we terug actiever, misschien dat we nog een paar dagen langer hier blijven, want van onze plannen is er weinig in huis gekomen vanwege die hitte.
De industriehaven van Maasbracht Woensdag willen we rond halfnegen vertrekken, want we hebben een lange trip voor de boeg, maar dat is buiten de waard (havenmeester) gerekend, er hangt een briefje aan ’t kantoor dat het gesloten is, inlichtingen bij de kraanman. De kraanman wist ons te vertellen dat ze zo terug zouden zijn, eventjes naar de school van de dochter om de studierichting te bespreken. …”Zo terug” duurde al tot voorbij 11 uur, dus besloten we al om nog een dag te blijven. Gelukkig dat we niet blijven wachten zijn, want om 5 uur was het kantoor nog steeds gesloten. Dus donderdag reizen we (hopelijk) weer verder en verlaten we één van de grootste binnenhavens.van Nederland 2 sluizen 16 euro all in per dag – internet apart betalend. – 9 dagen
Donderdag 23 augustus – Maasbracht – Cuijck/Linden.
We vertrekken met prima vaarweer, na een uur komen we aan een splitsing,langs links de kortere route die we vorig jaar in tegengestelde zin gevaren zijn. Daarom veinzen we ook het bordje langs rechts “sport via Linne en Roermond” niet te zien. Hoffelijk laten we een vrachtschip voor ons in de linkse sluis…. Maar het alziende Hollandse oog heeft ons in ’t snuitje en dra galmt er een stem “motorjacht, u mag niet schutten in deze sluis, u moet via Linne en Roermond…” En ja dan deden we dat maar, één uur en 1,5 sluis later waren we precies 300 meter voorbij de gewraakte sluis!! Die halve sluis, is een heel lang sas dat in 2 kan gedeeld worden, dit om water te sparen bij het versassen van slechts een paar boten. We bekijken die omweg maar langs de positieve kant en genieten van Roermond aan de waterkant en de mooie woningen van Tegelen en af en toe zien we Hollands glorie opdagen: een oude molen.
Roermond Na 11 uur varen komen we in Linden aan net voor het gaat donkeren, de havenmeester (weer een Hollands oog), staat er al binnen het kwartier en vraagt of we nutsvoorzieningen nodig hebben. Neen, tot morgen stellen we het wel met onze eigen “krachtencentrale”. Ook hier werkt alles met een key, die we vrijdagmorgen gaan ophalen in ’t havenkantoor. Er is hier gratis internet, maar we kunnen geen verbinding maken, dan maken we er maar een internetloze week van…. De havenmeester is echt gegeneerd omdat hij iets aanbiedt dat niet werkt. Zijn vrouw heeft hem al ingeschreven voor een cursus “software”, dus die man weet wel wat doen in de winter!! Onze watervrienden van vorig jaar zijn verhuisd, ze zitten wat verder op de plas, maar zaterdagmorgen worden we vergast op een grote vlucht ooievaars die een hele tijd boven de boot bleven zweven, Fred stuurde me direct naar binnen, de angsthaas! Diezelfde dag rijdt een wagen achteruit op de slipway om hun boot te water te laten, plots schiet de trailer los, samen met de boot schuift hij naar het water, de boot valt om en stuitert op het beton terwijl hij het water in scheurt, daar kapseist hij even, maar komt toch terug recht ,de trailer ligt ondertussen ook in de plas. De volgende dag zijn de 2 mannen nog steeds de deuken uit hun motorboot en de wielkast van hun trailer aan ’t uitbutsen. We fietsen naar de Jumbo supermarkt, wat zijn er toch mooie fietspaden in Nederland . Dit pad leidt langs een plas waarrond peperdure villa’s staan, bijna iedereen heeft een eigen aanlegsteiger met boot, alles opgefleurd met mooie planten en bloemen, prachtig. Het is hier een paradijs voor fietsers en voetgangers. Kilometers verharde paden langs de plassen en door de weiden, als je een baan kruist, ga je over een wildrooster, en aan de overkant weer een wildrooster en je zit weer in een natuurpark waar er van die rosse Beatle-koeien) grazen.
Soms staan die beesten midden op ’t pad en dan is het zoals in India…, wachten tot madam zich verplaats heeft!
Een “Beatle”rund We liggen het merendeel van de tijd alleen in de haven, 2 weken geleden toen de schoolvakantie hier nog liep, kwamen er hier tot 60 passanten per dag. Maar dat hoeft niet voor ons. Afgezien van zondag (toen het bakken regende) hebben we al veel geluk gehad met het weer. We hebben deze vakantie al verschillende wasjes geplensd dit met dank aan de oud-collega’s van GB die ons een miniwash cadeau deden bij onze trouw!! Als we volgend jaar onze droogkast meenemen, dan kunnen we zeker zonder wasserette! We blijven nog tot donderdag en genieten hier van de mooie avondluchten weerspiegeld op de plassen!
Zonsondergang op de plas
4 sluizen - 21 euro – exclusief water en elektriciteit - 7 dagen
Donderdag 30 augustus – Cuijck/Linden – Lith
Vandaag is het weer een prima vaardag. Onderweg valt het op dat je steeds 2 of meer kerken ziet, soms staan ze recht tegenover elkaar elk aan een oever van de Maas, dicht bij elkaar en toch zo ver uiteen…. bruggen over de Maas zie je bijna nooit, veerponten des te meer. Er kunnen een auto of acht op ’t veer + fietsers en voetgangers en ze varen constant van de ene oever naar de andere, maar je staat er wel in open lucht! Alleen de veerman die heeft een beschermd “hokje”. Het spreekt voor zich dat die veerponten voorrang hebben op de doorgaande scheepsvaart. De eerste sluis moeten we lang wachten voor we samen met verschillende jachtjes en een “zandboot” geschut kunnen worden, de sluis zit eivol, 3 rijen motorjachten. De tweede sluis worden we gevraagd om mee te schutten met de Posseidon, een enorm groot passagiersschip dat eigenlijk de hele sluis inneemt, wij persen er ons bij, liggen ternauwernood voorbij de witte streep voor de sluisdeur.. En dat wordt dan werken, want die grote sloebers zetten hun schroeven (alhoewel dit verplicht is) niet af. Dus wij moeten onze touwen goed vasthouden of we zwieren overlangs in de sluis. Maar ja, voor ervaren (hm,hm..) schippers zoals wij is dit natuurlijk geen probleem!
De Posseidon, waar we samen mee in de sluis lagen. Rond drie uur komen we aan in Lith, een heel groot recreatiepark met bungalows, motorhomes, caravans,tenten, … er zijn surf- en zandstranden en achteraan ligt dan de haven, een aparte unit, afgesloten met een poort. We krijgen een recreatiekrant mee met tips voor trips waaronder een item “Paniek bij de sluis”, daarin spoort men de gasten aan om te gaan lachen met de krachttermen en de parelende zweetdruppels van schippers en scheepsmaatjes die hun bootje niet in bedwang kunnen houden in de sluis. Wij wensen die redacteur een stormachtige schutting toe als hij zich ooit op ’t water zou begeven!!!
’s Avonds komen we nog een Lithenaar tegen en die vertelt dat de plassen er nog maar 25 jaar zijn, dat er daarvoor een zandgroeve was op 2 kleine plasjes met een doorsteekje naar de Maas. Nu strekken de plassen zich kilometers ver uit met een gemiddelde diepte van 17 meter! De buurgemeente van Lith heet….. Kessel!!! Regen en onweer zorgen later op de avond voor een valse noot en als we vrijdag opstaan raast er een stormpje over de plas, witte schuimkoppen drijven als zeepsop door de haven en het is bitterkoud in de boot. Dat betert direct als de verwarming aanstaat. Vannacht zou het amper 6 graden worden, dat wordt dan lepeltje, lepeltje liggen in ’t bed en hopen dat het morgen beter weer wordt, zoals beloofd door de weerman. Nu we hier terug internet hebben, gaan we onze mailtjes lezen en versturen. Daarna wat surfen op ’t net op zoek naar serieuze informatie over de streek ipv “mensen uitlachen bij de sluis”.
Zaterdag is het weer helemaal uitgeklaard. De fietsen blijven aan boord, want straks komt onze Kevin en rijdt hij met ons naar de supermarkt. En morgen trekken we verder. Fred klaagt al weken over zijn arm, sommige bewegingen (zoals de fiets van de boot heffen, kan hij niet zonder veel pijn doen, volgens mij een “frozen shoulder”.
De haven van Lith met een woonboot/huis! 2 sluizen - 21 euro inclusief water en elektriciteit – wifi apart betalen – 3 nachten
Zondag 2 september – Lith – Sprang-Capelle
We vertrekken om halftien met mooi weer, later grijs maar droog en koud. Het is redelijk druk op de Maas, zowel vrachtschepen als motorjachten en speedbootjes zijn van de partij, om dan nog maar te zwijgen van het grote aantal veerponten. De Maas is hier heel breed en er zijn nog veel zandwinningen langs de boorden van de rivier. Koeien en paarden staan langs de oevers en af en toe waagt er eentje zich tot aan zijn knieën in ’t water. Onderweg zijn er nog verschillende campings langs het water met de hier gebruikelijke drijvende woningen. Soms zie je een verbouwde boot of zo’n drijvende woning die zich dan Botel noemt, de nieuwe manier om je korte vakantie door te brengen. Ook bewonderen we de mooie villa’s aan de rand van ’t water. We passeren Heusden, een vestingstadje zoals er hier zoveel zijn langs de oevers van de Maas. Even verder verlaten we de Maas en varen verder op het Oude Maasje tot we rond twee uur aankomen in Sprang-Capelle, we meren hier al voor de 3de keer aan en de havenmeester vraagt of we graag ons oude plaatsje terug hebben. Hij wist nog van onze plannen van vorig jaar en informeerde tot waar we toen gevaren waren…. De meeste mensen in Sprang zijn hier protestants, heel vurige beleiders en worden zwartpetten genoemd. Begrafenissen duren hier uren en er wordt niet aan de zondagsrust getornd! Een goed renderend frietkraampje is hier weggepest door de zwartpetten omdat er op de dag des Herens friet verkocht werd. De niet-gelovige buur krijgt een preek als de was ’s zondags wordt opgehangen… Na een sms-je aan Nelly uit Kaatsheuvel, komen zij en Peter ‘s avonds op bezoek en spreken we af om dinsdagavond naar hen te rijden. Maandag rijdt Fred naar Maurice, van de botenwinkel voor wat boten-marchandise. Een bezoekje aan Waalwijk, een gezellig stadje op 5 km hier vandaan staat er ook op ons dagprogramma. Wanneer we in de haven de fietsen stallen, schrikt Fred zich een ongeluk toen er opeens een blatend schaap achter zijn rug stond. Dinsdag rijden we boodschappen doen, in de namiddag fietsen we naar de Druunse Duinen, een bosgebied met hoge zandduinen dat zich over 5 km² uitstrekt.
Het spoorweg-fietspad
We vertrekken via een geasfalteerde oude spoorweg, met mooie brede watergrachten langs de kant, na een km of 5 vragen we de weg naar de Drunen, dat zou nog wel een km of 15 zijn, maar dat is geen probleem, we rijden met “den elentriek” en onze batterijen zijn net opgeladen. Maar na 15 km, was het nog eens 3 km en daarna nog eens 2 km, dan weer terug 3 km… en zo ging dat maar verder, maar we waren nu zo geobsedeerd door die duinen dat we ze absoluut moesten en zouden zien, al was het er maar één!! Toen we de eerste duin zagen, zijn we erop gekropen, hebben een kwartiertje gerust en zijn dan terug geracet want we moesten op tijd zijn voor onze afspraak met Nelly.. En natuurlijk vonden we de weg niet meer terug, één lichtje van onze batterij was al uit en we hadden een beurse poep, zere knieën en een stijve rug. Eindelijk na meer dan 3 uur op de fiets (we waanden ons al Jos en Greta op weg naar Lourdes!!!) kwamen we terug aan de haven. Daar hebben we gauw, gauw ons eten naar binnen gespeeld en zijn dan weer ondanks alle stijvigheid naar Kaatsheuvel gefietst. We hebben vandaag al met al tussen de 60 en 70 km gefietst!!!. Jaja, ik, die al puf als ik nog maar de “Hollekens” in fiets op weg naar Myriam. Na een nachtje met veel kuitkrampen, neem ik een rustvoormiddag en rijdt Fred nog eens naar Maurice in Raamsdonkveer. ’s Namiddags struinen we hier in de omgeving nog wat rond en ’s avonds wandelen we naar de nieuwe mooie wijk hier nabij. De woningen zijn gegroepeerd rond een meer en hebben ieder een eigen watergracht die naar het meer leidt. Ons fietske mag op stal tot vrijdag, want morgen donderdag varen we naar Veghel. En wij zullen ook blij zijn als we in ons nestje liggen, want we zijn allebei stijf en stram van de fietsrit van gisteren. 12 euro exclusief water en elektriciteit- geen internet – 4 nachten
Donderdag 6 september - Sprang-Capelle – Veghel
We zijn nog maar net de haven uitgevaren of we wrijven ons de ogen uit, ja, langs de waterkant staat een everzwijn! En langs de andere oever staan een paar oversekste koeien kunstjes te doen, man, man en dat allemaal op een nuchtere maag! Gelukkig verloopt de rest van de vaart op ’t oude Maasje “gewoon”. Na een dik uur maken we rechtsomkeer en komen op de Maas, en na weer eens een dik uur zitten we evenwijdig met de plaats waar we vanmorgen vertrokken zijn. Heel weinig vaart op de Maas tot aan de sluis.
we draaien terug op de Maas en laten het Oude Maasje achter ons. Samen met een vrachtschip schutten we in ’s Hertogenbosch en gaan een kanaal op. Dit schip blijft onze voorganger in de volgende sluizen en bij de ophaalbruggen. De sluizen hebben een smalle ingang en verbreden zich als je binnen komt, wel moeilijk dan om aan de kant te geraken en zeker als je er samen met een vrachtschip in moet. De 1ste sluis namen we voorbeeldig, de 2de sluis kon Fred nog net voorkomen (geluk zegt hij, vakmanschap zeg ik) dat we tegen de muur gesmakt werden en in de 3de sluis ging het helemaal mis. Onze grote voorganger liet zijn schroeven weer eens aan staan en we geraakten gewoon weg niet aan de linkse kant, we dachten zelfs dat onze hekschroef stuk was omdat we geen centimeter naar links gingen, we dreven af naar rechts tot we ergens in ’t midden dwars achter dat schip lagen te dobberen!! Ondertussen waren de deuren van de sluis al dicht. De beroepsschipper voor ons deed of zijn neus bloedde en de sluiswachter riep “Motorjacht maak je vast!”, over het stilleggen van de schroeven van die “grote” werd niks gezegd, alhoewel dit in grote letters aangegeven is in elke sluis! Ten langen leste zijn we dan toch aan de linkerkant gesukkeld, en kon de schutting beginnen. Zo dat hebben we ook weeral meegemaakt en al met al zonder grote paniek. Het hoeft niet gezegd te worden dat we ons goed moesten vasthouden telkens de beroepsvaart de sluis verliet.
Het kanaal is hier drukbevaren en erg smal, we hebben geluk met zo’n “grote” voor ons, de grote tegenliggers moeten dan al ver uitwijken en wij hoeven niet echt de kant in! De bruggen gaan dan ook vlugger open dan voor een plezierjacht. Aan de bruggen en sluisingangen is het echt millimeter werk voor het vrachtschip.
Smalle doorvaart aan de ophaalbrug. Even na 5 uur komen we in Veghel aan. De haven ligt tussen een groot industrie terrein en het stadje zelf. De “stinkfabrieken” (melkfabriek en veevoerbedrijf) staan er nog, gelukkig komt de wind van de ander kant en hebben we er weinig last van. Het is hier een kleine afgesloten gemeentelijke passantenhaven. De steigers zijn heel smal, er is geen denken aan om de fietsen hier van de boot te halen, we zullen alles met de voettram moeten doen. Een kilometer hier vandaan zijn er supermarkten, boetieks en … een italiaanse ijssalon!! We posten 2 “spoedig herstelkaartje”. Nelly heeft woensdag een rugoperatie en tante Julia heeft haar pols gebroken. We blijven hier tot zondag, want 2 dagen betalen is 3 dagen liggen en dat laten we ons geen 2 keer zeggen.
Jachthaven Veghel 12 euro - exclusief water en elektriciteit – geen internet - 3 dagen 3 sluizen – 5 ophaalbruggen.
Zondag 9 september Veghel – Aarle Rixtel
We vertrekken om halftien en meren om één uur af, we zijn de hele tijd alleen op ’t water. De eerste sluis bleef dicht, na een kwartier hebben we gebeld naar de hoofdsluis van Helmond, die zouden ervoor zorgen dat we konden schutten.... En van dan af kregen we een VIP-behandeling: alle sluizen waren leeggelopen en we konden er direct in en alle ophaalbruggen stonden omhoog zodat we vrije doorgang hadden…. Er wordt 28° voorspeld en met de brandende zon op het achterdek wordt dat binnenblijven vanmiddag. Vanavond wandelen we nog naar het dorp en pikken er een frietje mee in ons eethuisje. Morgen varen we op tijd verder, want er staan een heleboel sluizen op ’t programma! Gratis overnachting – geen voorzieningen. 3 sluizen – 5 ophaalbruggen.
Maandag 10 september Aarle Rixtel – Neerpelt
Om kwart voor negen zijn we al op de Zuid-Willemsvaart de eerste 5 sluizen doen we samen met twee buren uit Aarle Rixtel, heel vlotte bediening en ieder heeft zijn vaste stek in de sluis zodat de schutting zelf ook snel verloopt. Dan lopen we een traag vrachtschip op en moeten we elke volgende schutting wachten tot die versast is. De laatste 2 sluizen zijn Belgische met een heel ruwe waterinval en de meerpalen liggen ver op de kant, we worden naar voor en achter gesmeten, en komen telkens gevaarlijk dicht aan de ophaalbrug die over de sluis loopt, brrrr..
Een gevel vol wieldoppen. Bij de splitsing in Bocholt kiest de vrachtschipper ook richting Neerpelt hij raakt telkens de grond en vaart zig-zaggend verder. We vragen ons af of het niet economischer zou zijn om een paar 100 ton minder te laden en gewoon rechtdoor met een grotere snelheid te varen… Met een slakkegangetje komen we dan om kwart voor zeven in Neerpelt aan. Neerpelt heeft een gemeentehaven met een tiental gratis ligplaatsen en staanplaatsen voor motorhomes voor max 3 nachten. Elektriciteit en water (met een jerrycan) zijn hier gratis, onnodig te zeggen dat je hier in ’t seizoen nooit plaats hebt. Meestal ligt het hier vol met Hollanders die niet tot 3 kunnen tellen. Hun ligdagen beginnen pas te tellen als er gemeente-controle komt, zo niet blijven ze hun hele vakantie aan deze steigers liggen. Wij meren als enige aan, wat verder staan een tiental motorhomes, Hollanders en Belgen, allemaal rustige mensen. ’s Avonds trekken we het dorp nog eens in en als we terugkomen is het nog altijd zo’n mooi warm weer dat we tot het slapen gaan buiten zitten bij kaarslicht.
Zonsondergang in Neerpelt. Dinsdag is het weer omgeslagen, we zemen de boot, want die ziet er niet uit na die wilde sluizen. Jos was bij een klant in de buurt en komt ons onverwachts bezoeken. In de namiddag doen we boodschappen en internetten we in de bib, als we terugkomen aan de boot hebben we 3 buren. Woensdag zou Jeroen en Arno ons met de fiets komen bezoeken, maar dan begint het te regenen en bellen ze af. Donderdag varen we verder en komen al maar dichter bij onze stal. Gratis ligplaatsen – inclusief water en elektriciteit- geen internet – 3 dagen. 9 sluizen en 3 ophaalbruggen.
Donderdag 13 september – Neerpelt – Lommel
We zijn afgemeerd in Neerpelt en varen richting Lommel. We willen nu een haventje aandoen waar we nog nooit geweest zijn, tenminste als dat haalbaar is voor de Carat. Onderweg komen we veel jongeren tegen met kano’s en beladen met tenten en zakken. Na een klein uurtje varen zien we het blauwe bord met “Jachthaven de Meerpaal” op de brug waar we onder door moeten. De eerste hindernis is al genomen, we geraken zonder problemen onder de brug, maar nu zitten we in een lange smalle gang, we leggen aan onder de brug en Fred gaat aan land om te zien of er nog vrije ligplaatsen zijn en of er gemakkelijk kan gedraaid worden, want het is
een te lang en te smal stuk om achteruit te varen. Recht voor de ingang is nog een vrije plaats en we kunnen “hoek om” draaien, dus geen problemen.
De “Meerpaal” in Lommel Als we aangemeerd liggen, zien we naast ons de “Baluga” , de boot van John en Jeanine die vroeger vast in Herentals lagen. Hun boot staat te koop. Het is een grauwe frisse dag en we wandelen hier wat op het “blotevoetenpad” maar wel met onze dikke kousen en schoenen aan! ’s Avonds komt de groep kanovaarders hier aan en zet tentjes op aan de rand van het water. Ze hebben er een heel zware sportieve dag opzitten, want de meesten wankelen op hun blote voeten door het gras. Een begeleider deelt blarenpleisters uit en dan moeten de jongeren zelf voor hun avondeten zorgen, sommigen maken een heuse maaltijd, andere hebben aan wat kokend water op hun gevriesdroogde voeding genoeg, onderwijl hangt hun natte kleding te drogen, brrr. Toch maar koud in zo’n tentje, wij hebben de verwarming al aangezet want het is hier binnen amper 15°. Vrijdag is een natte dag, tussen de buien in maken we een wandeling door de bossen. Zaterdag hebben we nog maar voor één keer brood, erger nog in de wijde omgeving geen bakker of geen broodautomaat te zien. We beslissen dan maar om naar de “Blauwe Kei” te varen, daar weten we 2 kilometer verder een bakker én broodautomaat. ’ s Middags belt Jeroen ons dat hij met de fiets naar ons komt. Wanneer Jeroen en Jos terug vertrokken zijn, gooien wij de trossen los en stevenen we naar de “Blauwe Kei”.
Fred’s arm doet nog steeds pijn, dus de fietskes blijven op de boot en we gaan te voet naar de bakker. Zondagmorgen hebben we er om halftien al een fikse wandeling opzitten. Tegen 10 uur vertrekken we want de sluizen gaan dan pas open op zondag. Weer een mooie dag en helemaal alleen op ’t water, de eerste sluiswachter verwittigt de volgenden en alle sluizen staan open, we kunnen er zo in. In minder dan 4 uur zijn we 9 keer geschut.
Het begin van de “erwtensoep” Vanaf dan in Geel begint het eendenkroos weer te woekeren in ’t kanaal, vorig jaar was dat op precies dezelfde plaats. En vanaf dan kijken we uit naar de witte meerpaal van Greet en Maurice. Maar helaas we vinden hem niet! Rond half drie staan Anita en Roger ons op te wachten aan onze steiger in Herentals. Wat later komt onze Kevin ons ophalen. We zijn precies 8 weken van huis geweest, en het is fijn om weer eens thuis te zijn. De Meerpaal: 10 euro – inclusief water en elektriciteit- 2 nachten Blauwe Kei: 4 euro – geen faciliteiten – 1 nacht
Maandag 17 september – Kessel
En hiermee is ons liedje weer eens uitgezongen. Fred is naar de huisarts geweest en heeft idd een “frozen shoulder”, hij mag 30 keer naar de kine!! Dus die weet tot december ook weer wat doen. Laat ons hopen dat het daarmee genezen is en dat we allebei gezond mogen blijven, want einde maart…. willen we weer een droom waarmaken: terug naar ons geliefde Scandinavië.
Fred op zoek naar verre (noordelijke) einders!
*** Einde van de fijne vakantie 2012 op en rond de Maas ***
