Met de Carat naar Skandinavië

2011

Met de Carat naar Skandinavië .

Vakantie 2011

Met de Carat naar Skandinavië

2

Door Belgie, Nederland, Duitsland En langs Denemarken, Zweden, Noorwegen met :

botenbouwer, mekanieker, kaartlezer, plannenmaker en schipper van dienst…

3

… en zij zag dat het goed was….

en hij beloofde op ’t huis te passen en af en toe de schipper af te lossen.

4

 Witte Donderdag 21 april – Herentals - Blauwe Kei Eindelijk is het zover, nadat Fred maandenlang ‘s avonds via googleearth naar Scandinavië en terug reisde, willen we onze plannen realiseren. Fred is helemaal niet meer te houden, voor 8 uur ’s morgens heeft hij reeds afscheid genomen van de familie en fietst hij naar de boot. Na mijn laatste wasje en plasje bellen de globetrotters Greta en Jos aan om ons nog even goed vaart te wensen en dan om kwart na één komen Myriam en Staf me ophalen. Zij varen het eerste traject mee. Het zonnetje staat te blinken in een azuurblauwe lucht en een heel flauw briesje: ideaal weer om te varen en we steken dan ook om 2 uur van wal richting Lommel. Na de gekende 9 sluizen slaan we rechtsaf en meren aan aan de Blauwe Kei, ondertussen is het zes uur. Nadat Kevin onze gasten opgehaald heeft, zitten we nog tot na 10 uur op het dek te genieten en luiden onze vakantie in met een groot glas Monbazillac.

Aan de Blauwe Kei

(geen liggeld – 4 nachten)  Paasmaandag 25 april – Blauwe Kei - Bocholt Na een zomers Paasweekend (tot 28°C) gooien we de trossen weer los om halftien, onze bestemming is Bocholt, waar we om kwart voor één arriveren.

5

En nog altijd is het schitterend hoogzomerweer. Blij toe dat er een windje staat in de haven, anders zou het niet te doen zijn! Over dat windje gesproken: Fred heeft zijn lesje gelukkig geleerd, zijn fietske staat nu ettelijke metertjes van de kaai geparkeerd! (Enkele jaren geleden had hij zijn fiets aan de kade gezet en wat later was die verdwenen, niemand had iets gemerkt, ook een zoektocht in de omgeving bracht geen heil, dan maar “bike-focus” ingeschakeld oftewel de Bocholtse politie, tot ik op het idee kwam dat de fiets misschien in ’t water gewaaid was, en ja hoor, hij stond gewoon rechtop tegen de kaai, maar dan in ‘t water!!! Belgen, Hollanders en Duitsers hebben geholpen aan de reddingspoging, waarvoor dank!) Rond vijf uur komt onze Jeroen eraan gefietst, na het eten vertrekt hij terug voor 3 uur fietsen naar Kessel (liggeld – all in 7,5 € – 2 nachten)  Woensdag 27 april – Bocholt – Aarle-Rixtel Na een nog heel warme dinsdag is het vandaag frisser, bewolkt met een flauw zonnetje en veel wind. Toch besluiten we om te vertrekken richting Nederland om 9 uur.

Aarle-Rixtel

De eerste 2 sluizen, Belgische, kwamen we nog droog door. Ondertussen al niet meer fris, maar berekoud geworden, we dragen dikke sweaters, met een bodywarmer en ik draag er mijn dikste winterjas

6

over, Fred heeft een oliejekker aangetrokken en een muts opgezet, ik ben nog op zoek naar handschoenen… Vorige keer in Holland begon het steeds te regenen wanneer er een sluis in zicht kwam.. ., ook nu begint het te regenen met de eerste Hollandse sluis in ‘t vizier en we moeten er 9 doen, dus dat belooft! Na een sluis of 6 kregen de weergoden dan toch compassie met ons en bleef het droog, maar steenkoud (12°C). Om 5 uur meren we aan in Aarle-Rixtel. We weten al wat te doen morgen: “Hollanderke spelen” : bootje afsponsen, al het stuifmeel van de voorbije dagen is nu vastgekoekt met de regen, écht niet te doen. We zijn nog het dorp hier gaan herverkennen, alles nog zoals vroeger, wel een ecotip rijker geworden: een taverne met een terrasje buiten, zonder straalverwarming maar mét een mandje, waarin plaids liggen, die je over je heen kan gooien!! Donderdag krijgen we bezoek van onze scheepsburen, mensen uit Grobbendonk, die ons vragen waar we vandaan komen. Het is de oprichter van ZEB en zijn vrouw met de Agitado II. (geen liggeld - 2 nachten)  Vrijdag 29 april – Aarle-Rixtel – Beekse Bergen

De Beekse Bergen

Om halftien vertrekken we uit Aarle-Rixtel, we willen voor 2 uur aan de Beekse Bergen aankomen, het domein is afgesloten met een ophaalbrug die om de 2 uur bediend wordt, dus mikken we op de beurt van 2 uur.

7

Na één sluis en ettelijke ophaalbruggen, begint het te spannen om er op tijd te zijn. Na een race tegen de tijd komen we aan om 13.57 uur, om 14.15 uur nog geen bediende gezien, we raadplegen nog eens onze folder van vorig jaar: ‘opening laatste weekend van maart’, toch maar eens lezen wat er ginder op dat bord staat.

Full speed naar de Beekse Bergen.

Ai-ai, opening in 2011: 1ste weekend van mei. Fred fietst (want het is hier heel uitgestrekt) naar de administratie, daar vinden ze ons terug in hun klantenbestand en willen voor de familie Crauwels de haven ontsluiten. Moederziel alleen liggen we hier op een immens meer, heerlijk, ook het weer is heerlijk. ’s Avonds begint het echter te stormen, witte schuimkoppen op het hele meer, op de oever spat het water 1 meter hoog, alle hens aan dek om alles vast te maken. Het waait zo hevig dat 8

de plank van de aanlegsteiger er afgeschoten is, gelukkig hangen we nog vast aan een ijzeren balk. Wel een mooie ervaring om zo’n natuurgeweld op ’t water mee te maken. Als ‘t slapenstijd is worden we zachtjes gewiegd door de wind. In de bungalows en tenten is het hier een drukke begankenis, het is het weekend van Koninginnedag en aansluitend de meivakantie. Hoeveel volk er is en hoe groot het hier is, daar durven we niet naar schatten, wel heel veel security, die ook ’s nachts rondrijden, elk uur over de ophaalbrug, met het nodige gebons. Het terrein (campings, bungalowparken en jachthaven) is volledig omheind. Die usb-stick is maar niks, in Aarle-Rixtel, aan het einde van de wereld, kreeg ik vlot contact en toegang tot het internet, hier, waar je betalend kan gaan surfen krijg ik met die “dongel” wel aansluiting met internet, maar geen verbinding met een site, dus: teller slaat wel aan, maar je kan nergens aan, daar betaal je dan minimum 30 euro voor per maand!

De Beekse Bergen

(liggeld 23 € all in – 3 nachten)  Maandag 2 mei - Beekse Bergen – Sprang-Capelle Vertrek om 10 uur, na 3 sluizen, 8 ophaalbruggen, heel veel wind en witte schuimkopjes op de Maas belanden we op het Oude Maasje. De jachthaven van Sprang-Capelle bereiken we rond 4 uur.

9

We liggen ongeveer op dezelfde plaats als de vorige keer, maar wat verder in de haven. Het is hier heel rustig na die drukke Beekse Bergen, ook deze jachthaven is afgesloten met ijzeren hekken. ’s Avonds krijgen we al bezoek van Nelly en Peter (die stonden ons gisteren al op te wachten in de haven!) . Dinsdag fietst Fred naar Maurice van de botenwinkel en ik ga met Nelly shoppen en maak meteen gebruik van haar internet. In de namiddag komen Jurre, Jens en Tamara ook nog een keer de boot bekijken. Jurre heeft 2 mooie tekeningen gekleurd, dus onze “living” is nu opgefleurd. Donderdagavond komt onze Kevin ons halen ivm de trouw van onze Serge, en laten we de boot hier liggen. Volgende week dinsdagavond brengt Kevin ons terug. Woensdag afscheid nemen bij Nelly thuis en waarschijnlijk nog bezoek van Ramona met Tijntje en Siemke en dan de volgende dag varen we verder.

Schipper Jurre in Sprang-Capelle

(liggeld 12 euro + betalend water en elektriciteit – 10 nachten)  Donderdag 12 mei Sprang-Capelle – Ravenstein En onze Serge ligt aan de ketting … Eergisteren heeft onze Kevin ons teruggebracht naar Sprang. Gisteren gaan winkelen met Nelly en ’s avonds nog bij hen op bezoek geweest.

10

En vanmorgen dan om 9 uur vertrokken uit Sprang-Capelle met volle zon en blauwe lucht. In de loop van de dag werden het wolken en heel veel wind en wij varen verder op de Maas. Heel veel zandstranden langs de Maaskant en men doet er nog actief aan zandwinningen. Om de paar kilometer is er een veerpont, bruggen zie je hier bijna niet. Amper 2 meter van de kant is het water al 7 meter diep. Eén sluis moesten we doen in Lith, maar die mocht er dan ook zijn. Het jachtje “Vincent”, voor ons, werd dwars geblazen in de sluis en had enorm veel moeite om aan de kant te komen. Dan was het onze beurt, heel veel wind , maar onze Caratschipper kon hem goed aan de kant leggen. Maar…. geen bolders om je aan vast te maken, alleen maar het trapje, dat Fred voor zijn rekening nam. Ik aan ’t stuur met wind, onvoorstelbaar, full-gas naar achter, dan weer naar voor. We krijgen allebei de kramp van ons schrap te zetten. Rond half vijf zijn we dan met veel wind gaan aanleggen in Ravenstein, het haventje draagt de toepasselijke naam WK 13. Ravenstein is een oud vestingstadje met een stadspoort en vele vijvers, overblijfselen van de stadsgrachten. De stad is in tweeën gedeeld het oude deel met gekasseide smalle straten en wat verderop het nieuwere gedeelte met moderne appartementsblokken. Een paar kilometer verder is er een vogelnatuurreservaat met veel voor Fred ongekende vogeltjes.

Jachthaven van Ravenstein

(liggeld : 15 euro all in – 2 nachten)

11

 Zaterdag 14 mei - Ravenstein – Emmerich Vertrek 9 uur, met alweer veel wind. Weer varen we verder op de Maas, waarop we nog 2 sluizen doen. Op dit stuk van de Maas komen we maar een paar veerponten tegen. Na de laatste sluis begint ons groot avontuur op de Rijn/ Waal. En meteen worden we erin geworpen, druk verkeer. Maar ondanks alle waarschuwingen en doemdenkers, valt de vaart op de Rijn best mee. Het is zoals onze buurman in Ravenstein zei: “Als je je gezond verstand gebruikt en voorzichtig bent, kan je de Rijn zeker aan!” Ondanks het stroom-op ploeteren en de hardnekkige wind varen we toch een 9 km/uur. Voor alle veiligheid hebben we onze zwemvesten aangetrokken, maar na een paar uur en een stijve nek, besluiten we om ze uit te trekken en binnen handbereik te leggen, tenslotte zitten we niet op een woelige zee. Langs de Rijn veel uitgestrekte zandstranden, met kuddes paarden of koeien, die zo aan de Rijn staan te drinken.

zandstrandjes langs de Rijn

Rond 5 uur zijn we in de buurt van Emmerich, de jachthaven, maar waar is die??? Nergens een aanwijzing, volgens de gps de Rijn oversteken (die is hier 250 meter breed), en een vaargeul in varen, maar die moeten we al vlug terug verlaten omdat het er te ondiep wordt. Net terug op de Rijn komt er een speedbootje aangevaren, dat we aanroepen en ja hoor, de haven is inderdaad enkele kilometers verder in die ondiepe

12

vaargeul, net zoals aangegeven op de gps. Haventje ligt op het Hüttenmer en biedt plaats aan 450 boten, toch is het er kalm en rustig. ’s Avonds drinken we Nelly’s wijntje en we vragen ons af of het de wijn of de Rijn is, die ons zwalpend in ons bed doet belanden. (liggeld 13 euro, water inbegrepen - elektriciteit betalend - 1 nacht)  Zondag 15 mei Emmerich – Friedrichsfeld Vertrek 9.45 uur, en alweer de Rijn op, met nog meer stroming en wind. Vandaag is het drukker dan gisteren.

De drukke Rijn, zelfs op zondag.

Dikwijls zijn er 2 naast elkaar varende grote schepen die 2 andere vrachtschepen kruisen, en wij er nog naast. Dat wordt dus constant bijsturen + uitkijken ivm de diepte, soms 5 meter diep op een paar meter van de oever, dan weer 1.50 meter of minder op bijna 30 meter van de waterkant. De golven zijn ook woeliger dan gisteren. Deze keer halen we amper 7 km/uur. Aan de oever in Rees staat er een “pegel” (+- grote gele klok in de vorm van een uurwerk) waarop de schippers het waterpeil van de Rijn kunnen aflezen. We varen voorbij de kerncentrale van Kalkar, die nooit in bedrijf gesteld werd door toedoen van Greenpeace. Nu heeft men er een groot pretpark op en rond gemaakt. Net als gisteren is het uitkijken naar een wegwijzer naar de sluis van Friedrichsfeld, weer zijn we blij met onze gps, die wijst ons de weg aan, 13

en tot hier toe al altijd de juiste. We gaan hem in de toekomst maar direct vertrouwen! We verlaten de Rijn (tot onze grote opluchting want die wind beukt wel flink in ons gezicht) en belanden op het Wesel-Dätteln-kanaal, via een sluis. Net voorbij de sluis is er een piepklein haventje, waar er toevallig één plaatsje vrij is omdat de “vaste ligger” met verlof is. Een mens moet maar geluk hebben hé, ondertussen is het 4 uur en heeft onze schipper eventjes genoeg van al dat water. Rond 5 uur komt er nog meer wind op, zelfs in het haventje, dat toch een heel stuk uit de vaarroute ligt, komen er witte kopjes binnen gedreven. Vandaag een heel klein beetje regen gehad, de moeite niet. Tot hiertoe nog maar één regendag gehad. (liggeld 12 euro water inbegrepen, geen elektriciteit – 1 nacht )  Maandag 16 mei - Friedrichsfeld – Flaesheim.

Fred met zijn éénogige vriendin in Flaesheim

Vannacht en vanmorgen regen, rond 9 uur trekt het open en gaan we vlug wat boodschappen doen. Om half elf vertrekken we, wat een meevaller om op een gewoon kanaal, zonder veel wind, zonder stroming en met weinig verkeer te varen. Het Wesel-Dätteln-kanaal is vergelijkbaar met ons Kempisch Kanaal, loopt ook rechtdoor en tussen de bossen. We blijven droog tot aan de eerste sluis, daarna blijft het miezeren, wanneer we in Flaesheim (rond half vijf uur) aankomen is het al goed aan ’t doorregenen. (3 sluizen gedaan vandaag).

14

Mooi haventje hier in Flaesheim, ligt in een voormalige grintput. Gastensteiger voor 3 boten, waar er al 2 op de eerste plaatsen liggen, wij moeten achteraan met 20 cm speling. Gelukkig vertrekken onze buren morgen en kunnen we ons verleggen.

Grindputten met enorme zandbergen, nog in bedrijf.

We hebben al geleerd dat er best maar één van ons de havenmeester gaat opzoeken, want je kan hier wel buiten de poort , maar er niet meer terug in, tenzij je een sleutel hebt. Dus ik alleen naar het kantoor van de havenmeester buiten de poort om ons in te schrijven en een sleutel te halen. Maar er is daar niemand en er staat een bordje dat het maandag gesloten is. Daar sta ik dan, aan de verkeerde kant van de poort en mijn gsm zegt geen netwerk!!! Roepen is ook geen optie, want de boot ligt te ver. Gelukkig houdt Fred me altijd nogal goed in ’t oog en komt die door de regen de poort openmaken. We blijven hier 3 dagen. Dinsdag en woensdag, weer mooi weer en we wandelen door de uitgestrekte bossen, het lijkt hier wel de Vogezen, je kan ook hier uren wandelen zonder iemand tegen te komen. Aan de overkant van de grindput, is men nog volop aan ’t werken, er liggen bergen en bergen zand, een echte zandwoestijn. Fred heeft al veel onbekende vogeltjes gezien, zelfs een ijsvogeltje aan de overkant van de boot. Een zwaan komt tot aan de steiger en eet uit zijn hand. (liggeld 16 euro all in - er is een wasmachine en een droogkast, zelfs een vuilwaterstation à 2 euro - 3 nachten.)

15

 Donderdag 19 mei - Flaesheim – Münster We vertrekken om 9.15 uur met nog altijd mooi weer, vandaag staan er 2 sluizen en 70 km op de agenda. Alle sluizen zien er hier hetzelfde uit, 1 grote (222 x12.2 m) en 1 kleine (112 x 11.8 m). In de kleine sluis gaat een boot van 85 m en wij erbij, dat wil zeggen dat wij moeten volgen terwijl het vrachtschip zijn schroeven nog volop aan staan heeft, met als resultaat dat we stuurloos tegen de kant geworpen worden, dan maar hopen dat we vlug een bolder of een laddertje vinden waar we een touw kunnen rondslaan, zodat we het zwadderen wat kunnen beperken. Na de laatste sluis van Dätteln slaan we linksaf en komen op het Dortmund-Eemskanaal. Een kanaal van grootte tussen het Albertkanaal en het Kempisch kanaal, met verschillende aquaducten. Wel raar hoor dat het kanaal waarop je vaart over een ander riviertje gaat “als brug”.

aquaduct

Heel druk verkeer op dit kanaal, maar wel een mooie vaarweg, met veel natuur en glooiingen naast het water. Twee keer hebben we zelfs een ooievaar zien overvliegen. Voor de eerste keer sinds we op een Duits kanaal varen, zien we huizen aan de oever staan. Juist voor de haven van Münster bunkeren we 250 liter diesel.

16

Rond 5 uur “proberen” we aan te meren in de haven. Geen boxen, geen aanlegsteigers, wel tussen 2 achterpalen waar we net door konden, met de nodige wind en stroming. Uiteindelijk hangen we voor- en achteraan vast, maar zwieren we nog van links naar rechts. Fred dan maar in ’t bijbootje gekropen om ons nog aan een derde paal achteraan vast te maken. Die 70 km varen dat was kinderspel, maar dat aanleggen, amaai dat was wel spannend.

Monasteria-haven in Münster

We hebben de havenmeester gebeld en die komt binnen een paar uur, daarna gaan we de omgeving hier eens verkennen, dat is altijd plezant. We maken gebruik van het internet hier (5 euro/dag), zodat we aan iedereen nog eens een rechtstreekse mail kunnen doorsturen en onze mailbox eens rustig kunnen doornemen. Münster is en grote stad met een oud stadsgedeelte ongeveer 2.5 km van de haven. Veel winkels en heel veel terrasjes, de winkelstraat is half overdekt, zodat je ook bij regen droog kan gaan shoppen. Fred verbroedert elke dag meer en meer met de Duitsers. Wijst zelfs de weg aan een knap jong ding (dat vroeg wel de weg naar ’t kanaal!!). (liggeld 14 euro all in + 5 euro internet – 2 nachten).  Zaterdag 21 mei Münster - Bad-Essen Buiten alle verwachtingen, geen wind bij het uitvaren en we “glijden” tussen de palen uit de haven richting Dortmund-Eemskanaal, het is kwart na negen.

17

We gaan in Münster direct de enige sluis voor vandaag in, samen met een vrachtschip. Aan deze sluis zijn er verbouwingen. Fred heeft foto’s en documentatie van de plannen, voor Marc meegenomen. Met een vernuftig systeem komt bij het schutten het water van de daarnaast liggende sluis + water uit een vergaarbak, zodat er bij het versassen maar een minimum aan water “verloren” gaat. Na 40 km komen we op het Mittellandkanaal. Hier zijn er ondanks dat het zaterdag is, veel tegenliggers, maar veel plaats om te wisselen. Dit kanaal is een drukke verbindingsweg tussen Bremen & Hamburg en het Roergebied. Zoals de andere kanalen die we al gedaan hebben, heeft dit weer een breedte tussen ons Kempisch Kanaal en ons Albertkanaal. Op alle kanalen zie je regelmatig “noodsluizen”, schotten die kunnen neergelaten worden bij gevaar, zodat er een stuk van het kanaal afgesloten kan worden (bij bv uitzonderlijk hoogwater, zodat de dijken niet overstromen ). Zelfs de daken van oude boerderijen liggen vol zonnepanelen. Bedrijven en fabrieken zonder zonnepanelen zijn eerder uitzondering dan regel.

zonnepanelen in overvloed

Het is hier mooi varen, het landschap heuvelt, veel wandelaars en fietsers op de dijken met het mooie weer. We besluiten om 102 km te varen vandaag. Nergens vind je hier afval op de kanalen, geen plastiek zak, flesje of wat anders. Het enige dat je af en toe ziet is een vergeten stok die er voor de hond ingeworpen is.

18

Om 18.30 uur komen we aan in Bad-Essen, een vrij nauwe ingang (amper 7 m breed) en de havenmeester staat ons op te wachten, na veel pas- en meetwerk worden we een box ingeloodst, haventje is voorzien op kleinere boten dan de onze. Het zal weer uitkijken worden dinsdag om hier heelhuids uit te komen: verraderlijke stromingen telkens er een schip voorbijkomt, weinig plaats om te draaien en dan nog mikken op die vaargeul van 7 meter, we zijn beter gewend geweest…

Jachthaven Bad-Essen

Gelukkig is er voor ’t volgend jaar een make-over voorzien voor de Carat, want ‘t beestje heeft al afgezien, overal deuken in de stootrand, van de palen waar we tegenaan gegooid worden. Toch blij dat we geen polyester boot hebben. Met de havenmeester zo aan de praat geraakt dat ik ons havengeld niet betaald heb, wat ik pas ’s anderendaags merkte. De havenmeester was zo blij dat ik er iets van zei (hij had het nog niet gemerkt en zou dan zelf die 39 euro kas tekort moeten bijpassen), dat hij ons enkele euro’s elektriciteit gegeven heeft. Op loopafstand is een supermarkt, waar we inkopen gaan doen. We vragen een brood dat niet “zuur” is. We zijn dat pompernikkelbrood al meer dan moe, wie weet wat gaan we nog te bikken krijgen in Denemarken??? We hebben al een paar keer Denen gezien, maar die waren zo afstandelijk dat we geen zin hadden om hen iets te vragen. Ze varen met bootjes die een paar meter of de helft korter zijn dan de onze. Van de ene kant geeft dat een goed gevoel dat zij met zo’n klein bootje tot hier geraken, maar van de andere kant staaft dat het

19

vermoeden dat er niet zoveel havens zullen zijn waar wij met ons “super”-jacht  kunnen aanleggen. We hebben al veel Nederlanders als buren gehad, ze zijn allemaal op weg naar Berlijn en de Berlijnse meren, dat moet de moeite waard zijn. Sommige huizen hier hebben een speciale stijl en zijn voorzien van een vers uit de bijbel.

pittoresk huis met bijbelse spreuk

We hebben nog nooit zo’n mooi rustig kerkhof gezien dan hier. Een groot park onderverdeeld in afgebakende bloeiende tuintjes (3m op 7m) met hier en daar een rotssteen ipv een zerk, het zijn vooral familiegraven/ tuintjes. (Liggeld 13 euro + water - elektriciteit te betalen – 3 nachten.)  Dinsdag – 24 mei Bad-Essen – Idensen Rond 10 uur verlaten we Bad-Essen, na een kleine 7 uur varen over het Mittellandkanaal meren we aan in Idensen (20 km ten westen van Hannover). De Idensen-jachthaven is verouderd, maar biedt plaats aan 100 boten. Het dorp hier telt weer één bakker en een boerenhof, waar je wat groenten en grillvlees kan kopen.

20

In Idensen staat een klein oud kerkje (in 1134 gebouwd) met enkele grafzerken van 1830, boven op het kleine kerkje een ooievaarsnest én in gebruik. We zien een ooievaar trippelen op enkele meters van ons door een pasafgemaaide weide. Verschillende huizen hebben hier houten schijven aan de voorgevel met vermelding “koning van de schietclub van het jaar…” Naast ultramoderne woningen vind je veel witte vakhuizen. Een paar kilometer verderop zijn er kalimijnen, de witte (zout)bergen zie je al van hieruit. De mijnen zijn nog volop in gebruik en kali wordt verwerkt in plastiek, metaal en chemische toepassingen, zoals kunstmest.

Kalimijn nog in gebruik

Er dwaalt in Noord-Duitsland sinds enkele dagen een virus rond, het veroorzaakt darmkrampen en bloederige stoelgang en in Bremen zijn er al 4 mensen gestorven. Deze mensen waren gezond aan ‘t eten: bladgroenten en rauwe tomaten. Dus voorlopig gedaan hier met koude schotels. Volgens de laatste berichten zou het via Spanje naar hier gekomen zijn en denkt men dat er verschillende andere voedingsproducten ook aangetast zullen zijn, waarschijnlijk ook in andere landen. Bedoeling was om hier vandaag, donderdag, te vertrekken, maar de regen en het onweer die voor deze namiddag gegeven werden, zouden uitdeinen tot stormachtige onweders met hagel en windkracht 9, aldus de Duitse radio vanmorgen, dus we blijven nog maar een dagje hier.

21

Voorlopig is het hier nog mooi en droog, maar de wind is al fel aangerukt en we besluiten pas morgen te vertrekken.

Hier woont een scherpe schutter!!

(liggeld 14 euro – all in - 3 nachten)  Vrijdag 27 mei - Idensen - Vechelde

We blijken er toch goed aan gedaan te hebben om een extra dagje in de haven te blijven uitwaaien, het heeft heel hard gewaaid tot na middernacht. Rond halftien vertrokken met zwarte wolken en wat wind. Onderweg regelmatig regen en een aanwakkerende wind. Vandaag komt er maar één sluis aan de beurt. We meren aan om 6 uur in Vechelde, ten zuiden van Braunsweich. Volgens onze reisgids is er een supermarkt op 1,5 km, in werkelijkheid is ze 4.5 km van hier. Hopelijk morgen droger weer, want dan zullen we naar die supermarkt moeten fietsen, willen we niet omkomen van de honger. Mooi rustig haventje hier en ook het water is rustig, geen last van voorbijvarende schepen, we zitten 3,5 km op een zijarm (kanaal Salzgitter) van het Mittellandkanaal. Wat een modelhaven hier, je kan brood en een krant bestellen voor

22

’s anderendaags en de havenmeester stelt voor dat ik met zijn zoon naar de supermarkt meerijdt. Wat een luxe: met de auto gaan winkelen, net nu we bijna door ons wc-papier en flessen water zitten!! De omgeving hier valt wat tegen, een paar veldweggetjes met hier en daar een vogelhut en voor de rest niks, zelfs geen bos. (Liggeld 12 euro + water – elektriciteit apart te betalen – 2 nachten).  Zondag 29 mei – Vechelde – Bodenteich De vriendelijke havenmeester wenst ons goede reis, hoopt ons nog eens terug te zien en wuift ons uit als we vertrekken. Na 3.5 km op het zijkanaal Salzglitter komen we terug op het Mittellandkanaal. Het Mittellandkanaal loopt door Duitsland van West naar Oost en is 320 km lang, het loopt tot in Maagdenburg, maar zover gaan we niet, na 20 km varen vandaag, draaien we linksaf het ElbeSeitekanaal op. Vanaf nu hebben we geen Nederlanders meer gezien, die zijn allemaal verder gevaren op het Mittellandkanaal met bestemming Berlijn. Na 50 km en zes uur varen, nemen we het voorlaatste plaatsje aan de kade in.

Aan de kade in Bodenteich

In de omgeving zijn er verschillende supermarkten met bakkers.

23

(Geen liggeld – 1 nacht)  Maandag 30 mei Bodenteich – Wulfstorf. Vandaag varen we het Elbe-Seitekanaal verder af. Het is een heel saai kanaal, de verbindingsweg tussen Hamburg en het Roergebied. In de jaren 70 werd dit kanaal gebouwd, het loopt merendeels boven het landschap. We varen door de Lünenburger heide, maar zien alleen de toppen van de bomen, saai, saai, saai. Bovendien is er weinig verkeer op dit kanaal en vervelen we ons nog meer…, we zien water en dijken en groene boomtoppen en dat is het, 115 km aan één stuk. Na één sluis met een verval van 23 meter met vlottende bolders en 40 km “vaargenot” geven we er de brui aan. Het is heel warm (30°C) als we ons aan de kant leggen, jachthaventjes vind je niet veel op dit kanaal, aanlegplaatsen heb je om de 10 kilometer.

Sluis: 23 meter verval

Tot ‘s avonds 9 uur liggen we alleen, dan komt er een Pools vrachtschip aanmeren. Na 10 uur worden we opgeschrikt door schijnwerpers en een megafoon, een duwboot met 2 bakken meert tussen ons aan. Voor 6 uur ’s morgens zal die al terug vertrekken. De Polen wachten braaf tot wij ook vertrekken. (geen liggeld – 1 nacht)

24

 Dinsdag 31 mei – Wulfstorf – Lauenburg. Na 106 km op het kanaal versassen we met een scheepslift met een verval van 38 meter. (Onze scheepslift in Thieu is eens zo hoog en veel spectaculairder). Eén van de liften krijgt een onderhoudsbeurt, dus “file” voor de lift, na 2 uur wachten mogen we samen met een ander jachtje en “onze Polen” mee.

scheepslift

Nog 10 km op dat doodse kanaal en in de regen… en dan een paar kilometer op de Elbe. De Elbe is vergelijkbaar met de Rijn qua breedte en stroming. In Lauenburg stroomt de Elbe verder naar rechts, links begint het Elbe Lübeckkanaal. En direct op dat kanaal ligt langs links ons jachthaventje. Problemen want hier mag je maar 4km/ per uur varen en onze minimumsnelheid is 5km/ uur. Een politiepatrouille beboet een “foutparkeerder” en vaart dan de haven in: de boten controleren, ai, als dat maar niet het einde wordt van Fred’s liefde voor de Duitsers…. Lauenburg was ooit de belangrijkste tussenstop op de zoutstraat van de Oostzee naar Lünenburg, dat moeten we dus verkennen.

25

Inderdaad, een heel oud stadje met smalle kasseistraten en hier en daar een nauwe doorgang tussen de huizen naar de Elbe. De huizen die er staan zijn vakhuizen en de eerste verdieping begint net boven je hoofd en steekt over op de straat. Je kan in het stadje met 130 trappen naar bovengaan en dan kom je in een groot aangelegd park met mooie uitzichten op de Elbe, achter dat park ligt de “nieuwe” wijk van Lauenburg.

Lauenburg

Verder zijn er hier veel wandelpaden en is het hier mooi, we blijven hier nog tijdens het lange weekend van OHH, want dat is hier een heel druk weekend op ‘t water. Het is hier de hele tijd zomers warm tot heet!!! (liggeld 13 euro – elektriciteit en water te betalen – 6 nachten)  Maandag 6 juni – Lauenburg – Mölln Het kanaal Elbe-Lübeck is 61 km, vergelijkbaar met ons Kempisch kanaal en telt 7 sluizen, die in konvooi moeten genomen worden met voorrang aan de beroepsvaart, dus dat betekent wachten aan de sluis. Na een halfuur komt er een vrachtschip en mogen we samen met 2 Hollanders in de sluis, doch na 2 sluizen haakt de beroepsschipper af en hebben we geen vrijgeleide meer.

26

De Hollanders en wij varen nog 3 uur verder en rond halfdrie meren we af in Mölln, op een groot privé-meer, het is snikheet en ’s nachts krijgen we regen. We hopen dat we morgen met een vrachtschip kunnen schutten tot in Lübeck.

Gefotografeerd in de sluis door de Hollanders

De Hollanders maken een foto van ons en sturen die per mail aan ons. (liggeld 15 euro – all in – 1 nacht)  Dinsdag 7 juni – Mölln – Lübeck We vertrekken vroeg, met het oog op de lange wachttijden aan de 5 volgende sluizen. Aan de eerste sluis is het geluk al met ons, een rivierkruiser vaart ook naar Lübeck, de sluizen worden voor hem klaargezet en wij kunnen mee, in recordtempo hebben we deze laatste sluizen genomen. Opeens zien we een man met geweer in de aanslag op een brug, luguber, aan de volgende sluizen staan er telkens 2 soldaten (in gewone trainingspakken) met geweren. (Manoeuvres?) Eventjes wanen we ons in 40-44. Het is de hele dag al mistig en regenachtig, maar nog droog. In Lübeck varen we door het havengebied, waar grote kranen de ruimen van zeereuzen vullen, wij varen er als een garnaaltje langs….

27

Een zeereus in Lübeck

Daarna komen we op een rustige vaarsingel rond de stad. Dan komt de haven in zicht en valt er een enorme stortbui, net voor we moeten afmeren. 14 dagen na het uitbreken van het merkwaardige virus, weet men er nog steeds niet veel meer over… Het staat wel vast dat de eerste slachtoffers allemaal besmet waren in de “Kartoffelkelder” in Lübeck, daar waar we nu dus zijn. Dat wordt nog een weekje diepvriesgroenten!!!

een oversteekplaats voor… otters…. Maar… Hou wel de klok in de gaten!

28

In Lübeck een grote (zeil)jachthaven is het rustig, maar de omgeving is nogal rumoerig, 2 spoorbanen en een autostrade lopen naast de jachthaven. Dinsdag- en woensdagnacht regent het en is er veel wind, en nog meer lawaai: geklepper en getinkel van vlaggen en zeilkoorden. Donderdag is het eindelijk zover: onze Kevin is aangekomen, gewapend met een écht brood van bij ons, een (liefdes-)brief en een wijntje van tante Julia om op haar en onze gezondheid te klinken. We zijn 800 km, 41 sluizen, één scheepslift en verschillende ophaalbruggen van huis en hebben nu meer dan 1/3 van onze geplande heenreis gedaan. (liggeld – 12 euro, all in - 3 nachten)

 Vrijdag 10 juni – Lübeck/Travemünde - Burgstaake Vandaag een echte uitdaging: de Oostzee bevaren! Na 20 km Travemünde-kanaal en het kruisen van enkele zeer grote zeeschepen ligt de Oostzee voor ons.

Een echte fotograaf wringt zich in alle bochten…

Alhoewel het rustig weer is en bijna geen wind, nemen we toch een Touristil, want we gaan voor de eerste keer met de Carat 100 km de zee op.

29

De zeedoop bevalt ons alle drie, kalme zee en we blijven de kust zien. Samen met ons zijn er met het mooie weer veel zeilers op zee. We zien zelfs aan onze rechterkant de kust van Polen. Na 6 uur zee komen we in Burgstaake op het eiland Fehmarn en meren aan in alweer een zeiljachthaven.

Burgstaake in zicht

Geen achterpalen en geen steigers, althans niet zoals wij ze kennen, je meert aan met de boeg aan de steiger en een smal steigertje (niet meer dan een latje breed) loopt aan de zijkant, daar moet je dan op om achteraan de touwen door een ring te steken, brrrr niks voor mij. Maar Fred, de acrobaat maakt er niet veel uit. Zaterdag wordt een rustdag en terwijl Fred en Kevin zorgen voor aanvulling van onze drankvoorraden, doe ik een hand-”kookwasje”, want de beloofde wasmachine en droger zijn niet aanwezig in de haven. Supermarkten zijn in Duitsland 6 dagen open van 7 uur tot 21.00 en dikwijls tot 22.00 uur. We bezichtigen een U-boot die aan de haven ligt. Ongelooflijk, in wat voor een kleine ruimte die bemanning sliep, at en leefde. Zondag reizen we verder, ook dan wordt er kalm weer gegeven en dat zal dan voorlopig onze laatste “grote trek” over de zee zijn: de oversteek naar Denemarken. Vanaf dan wordt het verder varen langs de kusten. (liggeld 18 euro all in – 2 nachten)

30

 Pinksterzondag – 12 juni – Burgstaake –Nykøbing F Vandaag varen we naar Denemarken. Weerom een kalme bijna rimpelloze zee, maar ook al is het op ’t land mooi weer, als je echt op zee zit, zijn er bijna altijd wolken. We steken een grote zeeroute over, dat was wel uitkijken, want de “grote boten” zijn er veel sneller dan gedacht + je kan je niet zo goed oriënteren op zee, want je hebt geen vast punt om op te focussen. Aan de kust van Denemarken zien we zonnende zeehonden. Schipper Fred kijkt ook mee naar de zeehondjes maar, oeps…. we zijn van onze koers. De 7 meter diepte worden opeens minder dan 1.5 meter en rondom nergens iets dieper, dus op de tast onze weg terug naar diepere wateren gezocht, terwijl onze dieptemeter piept: ondiep, ondiep! Een mens zou het van minder benauwd krijgen. Nochtans heel mooi om door dat ondiepe heldere water de bodem te zien, volgende keer letten we zeker beter op!

De bodem van de Oostzee, oh zo dichtbij!!!!

En nu moet het “slechtste” stuk nog gedaan worden, volgens de zeekaart: de laatste kilometers voor Nykøbing staan aangegeven als “kijk uit” voor de ondiepten. Een vaargeul van 20 meter breed, tussen boeien, kronkelt door de binnenzee met langs de ene kant een diepte van 50 cm en de andere van 90 cm, (wij liggen 110 cm onder water!) daar hadden we echt schrik voor. De eerste boeien en merktekens zijn moeilijk om te onderscheiden, soms op het land en dan moeten de 2 merkpalen op één lijn staan om te weten welke vaarweg we moeten nemen, dan zijn het weer boeien waar we naar uit moeten kijken. Maar één keer je de pak ervan weg hebt, is het simpel om die kronkelweg door het water te volgen. 31

Net voor de haven ligt een brug, van 4 meter hoog, wij zijn 3.95, dus in alle haast het zeil met de beugel nog naar beneden gehaald en tegen de tijd dat we er mee klaar zijn, wordt de brug opgehaald  .

Brug voor Nykøbing

Vaarregels zijn hier een beetje anders, merken we even later. Bij het klaarzetten van de brug flikkeren er rode lichten, als je mag doorvaren branden er rode (!!) lichten én het aantal rode lichten dat brandt, bepaalt wie er eerst door mag varen (N, W, Z, O of iedereen). Na een uur of 7 varen bereiken we Nykøbing F. Net zoals in Burgstaake zwemmen hier veel kleine kwallen in ’t water. En de zwaluwen komen op de reling van onze boot fluiten. Het uitzicht is hier super, je kijk zo de zeestraat op. Hier geen afgesloten haven, en alles gaat hier ter goeder trouw, je neemt een enveloppe, vult er je bootgegevens in en steekt er het geld voor de lengte van je boot in en dan deponeer je het hele zaakje in een brievenbus, dit doe je voor elke dag dat je hier blijft. Water en stroom tap je zo af. Ook op Pinksterzondag, kan je na 8 uur nog inkopen gaan doen in de supermarkt. Hier zou de vakbond nog veel werk hebben ivm zondag- en avondsluitingen. Fred en Kevin bezoeken de zoo op pinkstermaandag, het gaat er daar wel een beetje wreed aan toe, een tijger komt met een paardenkop in zijn bakkes naar buiten… zoiets moet onze Kevin nu weer juist zien… Het centrum van het stadje is vrij klein (+- Herentals) kledingwinkels zijn hier oubollig en je ziet veel winkels met 2de handsproducten en prullaria. Fred controleert de brandstof, en in één dieseltank zitten “beestjes” = smerige verkleurde vloeistof. Gelukkig heeft hij een “beestenvreter” bij, je

32

gooit wat van die vloeistof in de tank en hoopt dan maar dat de beestjes verdwijnen na een paar dagen. (liggeld 21 euro, all in ook internet – 2 nachten).  Dinsdag, 14 juni - Nykøbing – Vordingborg. Om halftien verlaten we Nykøbing. De eerste uren wordt de vaarweg weer aangegeven met boeien en is het kalm op het water. Dat verandert wel rond de middag, dan zitten we terug op een open zee met 2 meterhoge golven en het duurt niet lang of het water spettert over het voordek. De schippers krijgen zelfs één keer een plens water in hun gezicht. Ik ben naar binnengevlucht en wankel dronken van de ene kant naar de ander kant. Flessen water donderen naar beneden, appels rollen uit de fruitschotel, potjes choco en honing hangen klaar om te vallen, gauw, gauw alles op onze Kevin’s bed gesmeten. De televisie probeert uit zijn kast te breken, de ruimte in de tv-kast wordt snel opgevuld met fleecetruien….

Ruige zee…

Net toen we dachten het ergst gehad te hebben begint de boot van links naar rechts te zwabberen of te “rollen” zoals dat in schipperstaal heet. Zolang je naar het water kijkt, ga je mee met de beweging van ’t schip, maar zie je natuurlijk ook de “diepe putten” in ’t water, wel een beetje beangstigend! Hou je het water niet in ’t oog, dan word je “mottig”. Alhoewel geen van ons een pilletje genomen heeft, worden we gelukkig niet zeeziek.

33

Het is pas na 2 uur dat we die woelige zee achter ons laten en terug in rustiger vaarwater komen, maar nu moeten we weer uitkijken naar boeien ivm met de diepte. Links van ons ligt de haven van Vordingborg, maar we kunnen niet recht op recht gaan, moeten in slalom varen, al maar verder van de haven die we uiteindelijk via een grote boog naderen rond drie uur. We meren aan als laatste boot in de haven, met grandioos zicht op de zee! ’s Avonds wordt de diesel terug gecontroleerd, en… alle beestjes zijn verdwenen, terug the real clear stuff!! Voor onze Kevin eindigt zijn eerste vakantiebezoekje in Vordingborg, zijn eventuele volgende opstapplaats is Kopenhagen, maar dat zullen we niet halen voor vrijdag, want er wordt hier veel wind gegeven de volgende dagen. Straks trekken we het stadje in en gaan op zoek naar het station. Woensdag een kalme dag, Kevin en Fred trekken er met de fiets op uit, ’s avonds wandelen we naar de ruïne in ’t dorp met mooie tuinen eromheen. Het is hier heel schoon, we liggen aan het einde van de steiger en hebben een hele zee voor ons alleen.

De zwanentemmer.

Het lijkt hier wel een zwanenmeer, met 10-tallen zwemmen ze hier rond en vliegen op, dat geeft heel wat geklepper met zo’n grote vleugels.

34

’s Avonds zitten we nog tot 11 uur buiten en heffen het glas op tante Julia’s kosten.

Genieten van tante Julia’s wijntje in Vordingborg ’s avonds laat, bijna midzomer!

Donderdagmorgen maakt een ruwe zee ons wakker, we worden heen en weer gesmeten in ons bed, de rest van de dag gaat de wind niet liggen en zwijmelen we door de boot, krampachtig (met een zere rug) zitten we op de zetels…. Dat is de tol om op het mooiste plekje van de haven te liggen. Vrijdag brengen we onze Kevin naar het station en ’s avonds komt hij stipt op tijd aan in Lier, waar Linda hem komt ophalen. Zaterdag, wasdag, maar goed dat er hier ook droogtrommels zijn, want het regent pijpenstelen en er zijn rukwinden de hele dag. Gelukkig komt de wind nu van een andere richting, zodat we niet meer “rollen”. Tussen de buien door gaan we nog gauw wat brood en beleg inkopen, want morgen is het zondag en waarschijnlijk vaardag.

(liggeld 25 euro all in - ook gratis internet 5 nachten)

35

 Zondag 19 juni - Vordingborg- Nyord. De wind is wat gaan liggen en de regen voorlopig de lucht uit. Wat een verademing om nog eens op kalm water wakker te worden. Rond halftien vertrekken we richting noorden, om 12 uur zijn we al op onze bestemming: het eiland Nyord, met de wind vanachter en op een kalme zee maken we een goede vaart. Wel vervelend zijn de talrijke vissersnetten langs de zeekusten, ze worden aangegeven door vlaggetjes of palen die je pas ziet als je er bijna op vaart. Nyord is een eilandje met een beschermd natuurgebied. In het dorpje wonen er ’s winters amper 35 mensen. In de zomer en de weekends komen de rijke mensen van Kopenhagen naar hun chique villa’s op het eiland. Hier geen dure winkels, maar een “Lille bod” (piepklein winkeltje in een barak, waar je het hoogstnodige kan krijgen). De natuur is hier heel mooi, je waant je hier alleen op de wereld tussen de groene vlakten en de blauwe zee. Ongelooflijk wat een mooi kleurenpalet dat geeft, heel intense kleuren, zo zie je het niet bij ons. Gisteren zondag zagen we onbekende vogeltjes en hazen door het gras huppelen en hoorden het geklok en geklepper van zwanen die opstegen.

De schipper op de uitkijk (Wester Nyord)

Verder kregen we bezoek van Duitse/Deen, Niels, die vanuit zijn prachtvilla de hele dag onze boot bewonderd heeft. Hij is aan boord gekomen voor een “rondleiding”, was heel geïnteresseerd (is zelf gepensioneerd architect) en stond vol bewondering voor Fred, de

36

“botenbouwer”. Niels is afkomstig van München en zijn vrouw is Deense, ze wonen in de winter in München en in de zomer in Denemarken. ’s Avonds ziet de boot zwart van kleine libelles, gelukkig steken ze niet, maar ze landen op alles, op je kleren, je haren… en kruipen lustig verder over je lijf, bah!. Vannacht en vandaag waait het weer deftig, maar we zitten hier beschut achter een staketsel, de haven ligt in een beschermde inham in zee. De haven biedt plaats aan een 30 tal zeil- en vissersbootjes, waarvan de Carat veruit de grootste is. Als het morgen kalmer is, varen we verder. (liggeld: 20 euro all in – 2 nachten).  Dinsdag 21 juni - Nyord – Fakse Ladeplads Vertrek uit Nyord om 10 uur, na een kalme zeereis komen we in Fakse Ladeplads toe om 12.30 uur. De haven ligt beschut achter grote stenen/keien, het is vooral een vissershaven met een 80 tal boten. In de omgeving een supermarkt en “stranden”. De straten in Denemarken zijn geen toonbeeld van netheid, maar de mensen zijn heel vriendelijk en groeten je allemaal. Bijna elke gemeente met een beetje eigendunk heeft zijn eigen “miniby”, een soort Madurodam van de gemeente.

Strand in Fakse Ladeplads

37

Hier vele (privé) strandjes, het smalle strandzand is veel donkerder en grover dan bij ons en ligt vol gedroogd zeegras. In Denemarken zijn de supermarkten zoals bij ons. De andere winkels echter presenteren echt niet goed, vuile ramen en met een ratjetoe van alles uitgestald, van prullaria tot kleding toe. Hier vind je de oudste kalkgroeve van Europa, 63 miljoen jaar oud. Je kan met hamer en beitel op fossielenjacht gaan, als je geluk hebt bestaat je buit uit een reuzenhaaientand, of een stukje reuze inktvis… Je kan de groeve zelf ook in, maar dan zit je tot aan je dijen onder de witte smurrie.

Kalkgroeven in Fakse Ladeplads

(liggeld 20 euro all in, zelfs internet dat niet werkt! – 2 nachten)  Donderdag 23 juni - Fakse Ladeplads – Hundige (Greve-Strand) 23 juni, de trouwdag van Linda en Jos, zal ons sinds 2011 nog beter in ’t geheugen blijven! Rond halftien vertrokken met redelijk weer en goede voorspellingen volgens het havenbericht. Maar, …. rond de middag, op volle zee, kwamen er donkere wolken opdagen en wakkerde de wind fel aan.

38

Het werd alsmaar erger tot we uiteindelijk in een heuse storm zaten met rukwinden en plenzende regen. Ondertussen hadden we onze reddingsgordels aangetrokken, en zaten we verkrampt op onze stoelen, nat tot op ons ondergoed, nooit gedacht dat het zo erg zou worden en ter plaatse besloten we dat het voor ons niet verder moest, zo’n weer met goede voorspellingen, wat wordt het dan als er echt slecht weer gegeven wordt?

Donkere wolken en wind komen opzetten, schuimkopjes verschijnen… toen wisten we nog niet dat het nóg erger kon!!!

Om half drie kwam onze lijdensweg dan ten einde en lagen we in Hundige naast een slimme Fries, die niet uitgevaren was omdat het “geen weer” was! Later hoorden we van onze Kevin dat de locale voorspellingen 17 knopen waren, dwz 5 Beaufort, waarschijnlijk zal het nog meer geweest zijn in het oog van de storm !!! Natuurlijk zouden we nooit uitgevaren zijn moesten we dat geweten hebben. Het weerbulletin in de vorige haven was liefst 3 dagen oud en natuurlijk achterhaald! Nu we dat weten, willen we onze verdere zeereis nog een kans geven, maar niet zonder actueel weerbericht of sms van onze privé-weerman Kevin!! 23 juni is hier een feestdag, midzomernacht wordt ’s avonds gevierd, ondertussen is het weer beter en krijgen we rond tien uur een heel spektakel te zien. Langs de kusten worden oude kerstbomen in brand gestoken, de Deense boten verlaten de haven en gaan de zee op om te

39

genieten van die vreugdevuren aan de kust en weldra is alles omhuld in een dikke rookwolk, af en toe zie je door de flarden een glimp van vuurwerk. Rond een uur of elf komen de boten één voor één met lichtjes binnengevaren, mooi hoor.

Midzomernachtfeesten in Hundige na elf uur ‘s avonds

De volgende dagen wordt er nog stormachtig weer voorspeld. We zullen hier dus nog wel enkele dagen blijven . Vrijdag voelen we ons geen van beiden goed, waarschijnlijk de stress die nog in ons lijf zit van de vorige dag, in het “oog van de storm” hadden we geen tijd om schrik te hebben, alles was gefocust op overeind blijven. Zaterdag zijn we de wind meer dan beu en het geklingel van al die zeilmasten en koorden, dag en nacht, ‘t is om horendol van te worden. We besluiten definitief om niet verder naar het Noorden te trekken, wind en zee zijn niet ons ding. Spijtig van al die mooie plekjes die we zullen missen, maar onze gemoedsrust krijgt de voorrang. Binnen enkele weken zijn we in Duitsland en schakelen we over naar plan B: Potsdam / Berlijn, dat hadden we vroeger al gesteld moest de zee ons niet bevallen. (Liggeld: eerste 3 nachten gratis + water en internet + liggeld 90 kronen vanaf dag 4. Moderne haven, alles automatisch: je koopt een kaart (= waarborg), daarop zet je een bedrag, telkens je stroom, of wasmachine of.. . gebruikt, steek je je kaart in en het verbruik wordt van je actief afgetrokken. Wanneer je vertrekt, steek je de kaart terug in de automaat en je krijgt je waarborg en het resterend tegoed terug – 4 nachten).

40

 Maandag 27 juni - Hundige (Rødvig) Stege. Eerst bunkeren we diesel en even na tienen zijn we op weg naar Rødvig. De zee is een spiegel, bijna geen wind en we kunnen in onze T-shirt varen, rustig lunchen en onze koffie zonder problemen drinken, wat een verademing tov vorige donderdag. Rond half drie komen we in Rødvig aan, maar dat is buiten de waard gerekend, geen plaats voor een “groot” schip zoals de Carat, samen met ons vaart er een zeiler binnen die ook bot vangt. Verder dan naar de volgende haven en dat is Stege, om halfzeven pikken we daar de laatste vrije ligplaats in, oef! Stege is een groot eiland (het kleine Nyord is ermee verbonden via een lange brug) zoals de meeste eilandjes hier heeft het een middeleeuws karakter en lijkt het of de tijd hier is blijven stil staan. Nochtans zijn er hier veel winkels en grote supermarkten.

Stege met de aanvaarroute

Elke dinsdag in de zomer is er een feestbraderij, aan één van de standjes blijven we staan en de verkoper spreekt ons in ’t Nederlands aan. Hij heeft hier een B&B en is volop bezig met verbouwingen voor een restaurant. Woensdag geven ze mooi weer en varen we verder. We hebben “unaniem” besloten om rustig richting Duitsland te trekken, maar links en rechts een eilandje mee te pikken en nog ten volle te profiteren van de mooie natuur hier, slechts een paar 100 km zee van Duitsland en zonder

41

die dreiging om nog honderden kilometers terug over die zee te moeten vanuit Göteborg. (Liggeld 25 euro all in – 2 nachten)  Woensdag 29 juni – Stege - Femø Vertrek om 9 uur met kalme zee, we varen voorbij Vordingborg, hier is het heel wat rustiger dan vorige keer toen we er met onze Kevin vaarden. In de buurt van de havens liggen er gewoonlijk veel vissersnetten en is het soms ondiep, vaak ben je maar een paar honderd meter verwijderd van een haven, maar word je zigzag naar de haven geleid via een “aanlooproute”: boeien en palen die je na enig zoeken ontdekt en dient te volgen, soms doe je een halfuur over die paar 100 meter. De havens liggen meestal in een met rotsblokken beschutte inham en ontsnappen zo aan het gebeuk van de zee. Rond 2 uur komen we aan in zo’n haventje: Femø. Het mooie weer heeft hier heel wat volk op het strand gelokt, van op de boot hebben we er uitzicht op. Een groot strand is hier een meter of 25 breed en het zand is hier grijs rijnzand, met hopen gedroogd wier erop, heel wat anders dan die fijne zandkust die wij kennen in België.

Ferryboot in de haven van Femø

Aan de andere kant van de boot zien we uit op een ferryboot, die de haven hier om de 2 uur aandoet van 6 uur tot middernacht. Die boot is 42

ook de enige verbinding voor de eilandbewoners met de rest van Denemarken. We wandelen om 10 uur ’s avonds nog rond op het eiland dat 11km² is, we bezoeken het kerkhof, dat weer een mooi park is, geen zerken zoals bij ons, heel af en toe een klein ruggetje, maar merendeels platte granieten stenen of rotsen in het gras. Het kerkhof is ingedeeld in kleine familieperceeltjes, afgezoomd met palmhaagjes binnen die tuintjes dan weer bloemperkjes of rozentuintjes, met hier en daar een gedenksteen voor een overleden familielid. Het hele kerkhof is enorm goed onderhouden en een oase van rust, dit is trouwens typisch voor het Denemarken dat we al kennen.

Kirkengȧrden in Femø

Het eilandje bestaat uit 2 minidorpjes en heel veel velden en groen. De velden liggen hier stervorming, op Google kan je goed zien hoe ze in een punt bij elkaar komen in het dorp en dan verder uitwaaieren. Het leven zal hier hard zijn in de winter voor die paar honderd mensen die hier leven, ze hangen totaal af van de veerboot en zullen dan wel geregeld afgesloten zijn van de buitenwereld. Donderdag is het hier stormachtig en regent het de hele dag, al heel vroeg in de morgen komen er zeilers binnengevlucht. ‘s Avonds stopt het met regenen en krijgen we mooie plaatjes te zien van een woeste schuimkoppende zee en een ondergaande zon. De wind blijft hier maar jagen en zoeft door de koorden van de zeilschepen, het getingel van die koorden was nog te harden, maar dat

43

zoeven, wat een huilend geluid maakt, dag en nacht, het is om horendol van te worden. En we zullen het nog moeten uitzingen (uithoren) tot dinsdagmorgen, want dan pas wordt er terug goed weer verwacht.

Zonsondergang op Femø van op de boot

Vrijdag, droog maar nog veel wind, sommige zeilers vertrekken, vooraan op de boeg ligt er één plat op zijn buik, als we het bootje met de verrekijker volgen zien we het steigeren tegen de golven, zij liever dan wij. Zijn dat nu helden of grote waaghalzen, of hebben wij misschien zo’n hazenhartjes? In ieder geval, zijn we heel blij dat we maar een paar honderd kilometer verwijderd zijn van Duitsland en dat we in september geen honderden kilometers vanuit Noorwegen terug moeten over een soms woeste zee, met kortere dagen en herfststormen. Neen, de “actieve” zee is niks voor ons! Maar dat laten we niet aan ons hart komen, we willen nog volop genieten van de stukjes Denemarken die we nog tegenkomen. En wanneer we in Duitsland zijn, verzetten we onze koers naar het vroegere Oostblok. (Liggeld 20 euro all in + internet – 5 nachten)

44

 Dinsdag 5 juli – Femø - Vejrø Om kwart na negen verlaten we een propvolle haven, waar de boten nu zelfs 4-dik aangemeerd zijn. Om 11 uur kwam er gisterenavond nog een zeiler binnen, die zich met het nodige lawaai aan de achterpalen van verschillende boten vastmaakte, om 6 uur was hij aan ’t manoeuvreren om de “gebarricadeerde” boten door te laten voor hun vertrek. De zee lijkt wel een spiegel, geen zuchtje wind, dat heeft ook zijn nadelen, de enorme zwerm muggen en muggenlarven die “aan boord” kwam bij ons vertrek, wist van geen wijken, een uur hebben we staan zwaaien en wapperen, maar niks aan te doen. Na een dik uur kwamen we aan in Vejro en opeens was de zwerm verdwenen. Vejro is een klein privé-eiland met een oppervlakte van 2km².

Een stern in de aanval… op Fred!

Er staat één groot huis op dat openstaat voor de gasten. Hier worden congressen en meerdaagse meetings gehouden. Er is een restaurant en er worden ook eigen geteelde bio-producten verkocht.. Verder zijn er boomgaarden, moestuinen, bijenkorven… en zelfs een heuse landingsbaan. Het eilandje is in volle expansie, er zijn al 4 vakantiehuisjes te huur. Geen bestrating, een brede aardweg of gemaaide paden in de weide, leiden ons over het hele eiland. Je restafval moet je mee terugnemen naar het “vaste land”. Een eigen brandweerauto en enkele oude auto’s zonder nummerplaat toeren rond op ’t domein. Ondanks dat het hier duur is, liggen er al zeker 25 boten aangemeerd. Het is hier dan ook een waar paradijs, een oase van rust en groen.

45

Ook hier weer zoals overal in Denemarken vele grote en kleine kwallen. Het strand ziet wit en zwart van de vogels, scholeksters, meeuwen, sterns…. We naderen het nest te dicht van één van de sterns, en die komt af ten aanval, scheert over onze hoofden en doopt Fred met poep, en nog is het niet genoeg, lijkt wel de “the Birds”, het beest blijft op ons afkomen…. Even verder zien we een ree voor ons uithuppelen, je merkt dat de dieren hier geen angst kennen.

Een fotogeniek reetje

Bij het wandelen trap ik bijna op een fazant, die 30 cm naast mij zit, wie er het meest schrok wil ik in ’t midden laten… Je kan hier bio producten krijgen, we kopen een heel klein potje choco voor 50 kronen (7.5 euro!) en een bio broodje, de grootte van een Belgisch klein broodje, maar met een gewicht van 1.5 kg en zwaar te verteren… We willen hier nog een dag blijven, maar brood van hier eet ik niet meer, amaai mijn maag. De laatste dag wordt het ’s avonds heel winderig en begint het goed te regenen. Alhoewel we aangemeerd zijn en binnen de beschutting van de haven liggen, zwalpen we van hier naar daar. Vanuit de zee zien we verschillende windhozen opstijgen, mooi plaatje, maar geen leuk gevoel, ’s nachts liggen we weer te rollen in ons bed. Hoe heerlijk zal het zijn op het vasteland!!! (liggeld 50 euro all in - + gratis internet - 2 nachten).

46

 Donderdag 7 juli - Vejrø – Nykøbing Het tweede deel van de nacht is het heel rustig geworden en om 9 uur vertrekken we op een spiegelgladde zee. Maar saai op die zee, je ziet niks dan water en water. Net toen we ons beklag hierover deden, zien we een grote donkere golf aankomen en fel bewegen, het zijn 2 dolfijnen/bruinvissen. Helaas was het op een kik en een mik voorbij en hadden we geen tijd om een foto te nemen. Spijtig! Rond 1 uur komen we aan in Nykøbing, de eerste haven die we in Denemarken aandeden.

Nykøbing

Buiten alle verwachtingen zijn er hier nog meer dan genoeg aanlegplaatsen, dat zijn we (buiten het dure Vejrø niet meer gewend). Eerst gaan we boodschappen doen, want de muizen liggen hier dood in de kasten. Alhoewel zo’n gedwongen dieet van knäckebröd niet slecht is voor mijn maag. Na een avondwandeling naar de brug van Nykøbing, zitten we nog tot na 10 uur op de bank te kijken naar de zee en een mooie bloedrode zonsondergang. Vrijdag nog altijd last van dat bio brood, blij dat er niks op ’t programma staat want het is het een regendag en zaterdag wordt er een winderige dag voorspeld. Zondag of maandag vertrekken we naar Burgstaake. 47

Nog 1 zeereis tot in Lübeck en dan zitten we terug op de kanalen. Wat zal dat een goed gevoel geven.

Zonsondergang in Nykøbing

(Liggeld 21 euro – all in ook internet – 3 nachten)  Zondag 10 juli - Nykøbing - Burgstaake Om 9 uur verlaten we Nykøbing. Tegen de middag ligt Denemarken achter ons en is Fehmarn in zicht. Rond half vier meren we aan in Burgstaake, waar er havenfeesten zijn. Rondvaarten per boot, helikopterdopen, demonstraties met jetski’s, kraampjes met al wat je kan verdenken, trampolines… Om elf uur worden we opgeschrikt door knallend vuurwerk, dat meteen een einde maakt aan de festiviteiten. Morgenavond maken we nog eens een grote wandeling langs de zee en nemen dan afscheid van “zwanenland”. Als we overmorgen naar Lübeck gaan zullen we ’s nachts terug treinen en auto’s horen, het is van 9 juni geleden dat we nog verkeer gehoord hebben als we gingen slapen!! Dat zal wel terug even wennen zijn. (Liggeld 18 euro – all in – geen internet – 2 nachten) 48

 Dinsdag 12 juli – Burgstaake –Lübeck

Om half negen vertrekken we richting Lübeck. Op onze laatste zeereis krijgen we mooi weer en na één uur varen we de Trave op en laten we de zee definitief achter ons.

Afscheid van de zwanen op de Trave

Na een dik uur meren we aan in Lübeck. En hier is alles nog zoals de vorige keer, alleen de poortcode is veranderd. Het lijkt wel of mooi weer en Lübeck niet samen gaan, want tegen de avond komen er al dikke grijze wolken opzetten die zullen blijven hangen tot vrijdag. Van geklepper van zeilen en veel wind hebben we hier geen last, maar des te meer van het getokkel van de regen ’s nachts op de boot en het verkeer. Er lopen hier 2 belangrijke spoorwegnetten direct naast de haven en de auto’s op de autostrade naar Noord-Duitsland zien we van hieruit passeren. Fred ziet het niet zitten om op de Elbe verder te varen. Een buurman, exberoepsschipper beaamt dat en raadt ons aan om de Elbe niet op te varen. Dit seizoen staat er een sterke stroming (4 km/uur) en is er ook weinig water, vastvaren is niet ondenkbaar. Dus geen Elbe voor ons, enkel die paar kilometer tussen het Elbe Lübeck kanaal en het ElbeSeitekanaal.

49

Ik heb een stijve nek en Fred heeft al een paar dagen hoofdpijn, zou dit misschien heimwee zijn? Maar een treinrit over en ’t weer naar huis hoeft niet voor hem, dus trekken we zaterdag verder, waarschijnlijk tot in Mölln. Het slechte weer van de afgelopen dagen zal hier ook wel een rol gespeeld hebben en met de zon van morgen, trekt dat dipje wel weer weg.

Viermaster op weg naar Lübeck

We hebben nog kilometers de tijd om te beslissen of het nu het Oostblok wordt of dat we terug huiswaarts keren, en ondertussen komt onze Kevin ons binnen een week nog eens opzoeken, misschien heeft die nog een ander idee!!! (liggeld 12 euro – all in + gratis internet – 4 nachten)

50

Nu we terug in Duitsland zijn, is het tijd om de balans op te maken van onze voorbije reis in Denemarken, alias Windland! In Denemarken hebben we veel gepraat met andere schippers (meestal zeilers), de meesten zeggen dat Noorwegen niet aan te raden is met een eigen boot, dat doe je met een cruise. Het is een winderig, koud land. Zweden daarentegen is goed te doen met je boot en vooral de Zweedse eilandjes rond Göteborg moeten heel mooi zijn. De golven op de Oostzee zijn heel kort en komen uit alle richtingen, dus een “groot” schip zoals het onze, duikt niet alleen in de dalen van de golven, maar krijgt ook het gebeuk van de zijgolven te verduren. Dit zou op de Noordzee niet het geval zijn. Volgens die andere schippers leent de Oostzee zich beter tot zeilers, met kleine en wendbare boten. We vinden het dan ook jammer dat we die Zweedse eilandjes niet aangedaan hebben. Maar we hebben absoluut geen spijt dat we de zee de rug toegekeerd hebben. De zee en de eeuwige wind hier zijn niks voor ons. We zijn blij dat we heelhuids en zonder averij uit dat stormpje van 23 juni gekomen zijn en willen zoiets zeker nooit meer meemaken!! Flauw? Nee hoor, realistisch! En verder zijn die jachthavens met overwegend zeilers ook niks voor ons. Vele zeilers laten hun koorden vrij kletsen, dus dag en nacht een geklingel en als de wind er dan nog inspeelt, krijg je een gehuil van jewelste, met slapeloze nachten tot gevolg, hier word je pas echt nerveus van. In sommige havens lijkt het bij stormweer of je op zee zit, ondanks dat je aangemeerd bent, blijf je dansen op grote golven en dat is geen leuk gevoel. Toch zijn we blij dat we een groot deel van Denemarken gezien hebben. Nergens hebben we zo’n mooie en rustige natuur gezien, vooral op de eilanden. De kleurenpaletten op de eilanden zijn magnifiek. Fred zal altijd met weemoed terugdenken aan Vejrø en ik heb mijn hart verloren in Nyord. De mensen hier zijn met veel minder tevreden dan wij, wonen in kleine oude huisjes, af en toe een grote villa. Ze rijden met oude auto’s, zelfs de kinderwagens zijn van voor anno 1980, brede

51

wagens op heel grote hoge wielen. Kindjes zitten er nog in (met kop in kas) wanneer ze bijna kunnen lopen, een buggy of maxi-cosi hebben we niet gezien. De winkels hebben hier bijlange na niet zo’n uitgebreid assortiment dan bij ons, kersen, aardbeien of prinsessen waren in het seizoen uiterst zelden te koop. Het brood in Denemarken is heel lekker, niet gesneden of in sneden van 2 vingerdik “gekapt”, dus we zijn een broodmes rijker! En het leven/voeding is veel duurder dan bij ons. Kopenhagen hebben we niet aangedaan, in de steden die we gezien hebben, zijn er wel wat winkels, maar ongelooflijk hoe de presentatie ervan is: gore vuile etalageramen en achter de ramen is er letterlijk alles te koop, van een oude mechanische wekker, over porseleinen tassen tot kleren toe, maar telkens vroegen we ons af of het wel nieuwe artikels waren. De supermarkten, daarentegen zijn heel proper en de aangeboden voeding is ook van goede van kwaliteit. De plaatselijke Denen zijn heel vriendelijk. Op de eilanden leven weinig jonge mensen, zelfs scholen zie je er niet, wel op elk eilandje, zelfs het kleine Vejro vind je een kerkhof. Huisdieren zie je er bijna nooit. Ook hebben we geleerd dat het niet zo vanzelfsprekend is om boodschappen te doen. Eilandbewoners hebben een piepklein winkeltje met het hoogst noodzakelijke, voor echte boodschappen is er een ferry. Na één uur varen kan je inkopen doen in de nabijgelegen stad. Gelukkige wij, die in Kessel in de auto springen en binnen de 5 minuten goedgevulde winkels naar keuze hebben. Nu we terug op het vaste land liggen,vertrekken we binnenkort uit Lübeck en laten we die zeilers, die zee en die hevige windstoten achter ons. Vroeger durfden we met een beetje wind de haven niet uit, dat zal nu wel anders wezen, voor een beetje wind op de kanalen draaien we onze hand niet meer om!! Op naar nieuwe einders, nieuwe indrukken en “vaste grond” onder de kanalen en de rivieren!! Tijd voor plan B, het vroegere Oostblok, of wordt het plan C, terug richting Holland en België?

52

Met de Carat terug op het “vasteland”

We staken de koppen bijeen en gaan verder, naar het Oostblok of misschien wel terug huiswaarts….!

53

 Zaterdag 16 juli – Lübeck – Mölln

Om 9 uur verlaten we de jachthaven van Lübeck en zeggen meteen vaarwel aan de zeilschepen. Vanaf nu zullen we alleen nog zeilboten tegenkomen met een liggende mast, want anders kunnen ze niet onder de bruggen door. We gaan terug op de watersingel rond Lübeck, en met het mooie weer is dit heel ontspannen varen.

Singel rond Lübeck

Het duurt niet lang of we laten Lübeck achter ons en varen terug op het Elbe-Lübeck-kanaal, dat 60 kilometer lange kanaal met 7 sluizen die we in konvooi moeten nemen. Vandaag delen we 5 van deze sluizen met 8 andere boten. Vermits wij de 8ste zijn die aan de sluis aankomen en er direct achter ons nog een boot aankomt, gaat dit erg vlot, de eerste sluis moesten we nog geen 10 minuten wachten en de volgende sluizen stonden al klaar voor ons. Dus in rekordtempo hebben we Mölln (om14.00 uur) bereikt. De vorige keer dat we hier waren was het snikheet en hadden we amper de puf om tot aan de supermarkt te geraken, we zijn er toen maar één nacht gebleven. Deze keer hebben we geboekt voor 2 nachten en hebben we volop de tijd om de omgeving te verkennen.

54

Met zijn negenen in een sluis

De havenmeester is niet de gemakkelijkste, we zijn op advies van de hulphavenmeester op dezelfde plaats gaan liggen als de vorige keer. Een ligplaats met achterpalen en een breedte van een 4 meter, maar wij zijn maar 3.60 meter, dus moesten we volgens hem, in een smallere box, maar er was er geen meer vrij, dan heeft hij ons aan de steiger gelegd zodat we 2 andere boten blokkeerden. Later kwam er een nog smallere boot dan de onze op onze eerste plaats liggen ;-)

Zwarte wolken boven Mölln

De eerste avond verkennen we het wandelpad door de bossen. De volgende dag trekken we de oude stad in, jammer dat we ons fototoestel vergaten, want er zijn heel veel typische oude huisjes, zoals in Lauenburg. Mölln blijkt veel groter te zijn dan we verwachtten. We zitten 55

te genieten op een bank in het park aan de Möllnersee wanneer het plots heel donker wordt, inktzwarte wolken zeilen onze richting uit, en we zijn nog minstens een half uur van de boot. Dat wordt een race tegen de tijd, en … die slag halen we, we zijn amper op de boot of de hemelsluizen worden opengezet. Sinds begin van de maand heb ik gemerkt dat er terug (tijdelijk?) bruine vlekjes op mijn vitiligo-witte handen komen. Waarschijnlijk van het veelvuldige contact met de buitenlucht. Voor mij hoeft het nu niet meer, weer terug die koffie-met-melkvlekken-handen, bah! (liggeld 12 euro – all in internet gratis - 2 nachten.)  Maandag 18 juli – Mölln –Lauenburg Vandaag ronden we de 2 laatste sluizen af, we vertrekken rond 9 uur en varen met nog 2 andere boten naar de sluis, ondanks het kleine konvooi worden we toch geschut. Het lijkt wel of we terug in Nederland zijn, elke keer we aan een sluis komen, begint het pijpestelen te regenen.

De Elbe in Lauenburg

Rond 2 uur komen we aan in Lauenburg, maar de jachthaven ligt al vol en we liggen niet graag in pakketjes, zodat we over andermans boot moeten klimmen om aan wal te kunnen. Een 100 meter voor die jachthaven is een sporthaventje met korte steigers, waar we aanleggen. Het is nog geen 4 uur als ook deze haven vol ligt.

56

Het probleem om een aanlegplaats te vinden zal ons de volgende weken nog wel parten spelen. In deze Staat/provincie loopt het verlof van eind juni tot half augustus, dus al wat verlof heeft en een boot trekt er nu op uit. De jachthaven bellen en een plaats reserveren is ook geen optie, want we hebben al gezien dat je dan op de onmogelijkste plaatsjes “geduwd” wordt. Hopelijk kunnen we de volgende dagen een ligplaats aan de kade versieren, want we gaan dan een lang stuk afvaren waar er geen jachthavens zijn. (Liggeld 12 euro inclusief electriciteit, geen water – 2 nachten.)  Woensdag 20 juli – Lauenburg – Wolfstorf We vertrekken op tijd vanuit Lauenburg, om 10 uur zijn we bij de scheepslift. Daar krijgen we te horen dat we pas tegen 12 uur kunnen versast worden, er is nog steeds maar één lift in gebruik. Om 11 uur krijgen we de boodschap dat er een schip vastzit in die éne “werkende” lift, de hydraulische deuren zouden niet meer opengaan, nu is het wachten op een mechanieker. Het valt allemaal nogal mee, iets na twaalf varen we als laatste in de lift, samen met een beroepsvaart, een rondvaartboot en 3 jachtjes.

Scheepshefwerk Scharnebeck, 38 meter hoogteverschil

Maar dan beginnen ook onze problemen, de rondvaartboot laat zo’n afstand van de beroepsvaart, dat wij er niet meer achter kunnen en de sluiswachter roept door de megafoon dat we in het midden moeten gaan

57

liggen, dit was echt geen sinecure: millimeterwerk. Weer wat ervaring rijker varen we na een kwartiertje de lift terug uit. Ondertussen zitten we weer terug op dat uiterst saaie 115 km lange Elbe-Seitekanaal.

Km 1 op het saaie Elbe-Seitekanaal , of was het nu km 115 ???

Om 2 uur meren we aan aan de kade van Wolfstorf, tot 8 uur liggen we er alleen, dan volgen er nog 2 beroepsschippers en 2 jachten. Wolfstorf ligt aan het einde van de wereld 5 km naar links of naar rechts, maakt niet uit, nergens een huis overal uitgestrekte bossen met “schietstoelen” voor het wild (een ladder verdoken in ‘t groen met een stoeltje bovenaan en een steun voor het geweer om het wild af te schieten). In het jachtseizoen zou ik hier niet gerust wandelen. De nacht is woelig, veel beroepsvaart komt voorbij, waarschijnlijk omdat het scheepshefwerk ’s anderendaags van 8 tot 14 uur gesloten is. (geen liggeld – 1 nacht)

 Donderdag 21 juli - Wulsdorf – Uelzen Na een kleine 3 uur varen komen we rond de middag aan in Uelzen. Eindelijk nog eens een haven met een wasmachine en een droogkast, dat was wel weer nodig, want alles kan niet in de handwas. We blijven hier al zeker tot maandag, zaterdag komt onze Kevin met de auto.

58

Volgens het havenplan zijn er een bakker (op 0.5 km) en een supermarkt (op 1.9 km) in de buurt. Maar het zijn hier wel heel lange kilometers, de bakker is meer dan1 km en de supermarkt is zo ver, dat we zonder boodschappen teruggekomen zijn en zaterdag met de auto terugrijden, te ver om te voet alles aan te sleuren. Een vrij plaatsje vinden om aan te meren blijkt toch niet een probleem te zijn, als je er maar voor zorgt om op tijd in een haven te zijn. We zien hier dat er vanaf 6 uur passanten beginnen binnen te druppelen, maar er er zijn nog altijd lege plaatsen. Hopelijk blijft het zo in de volgende havens.

Jachthaven Uelzen

Het weer gaat hier alle kanten uit, dikwijls zon, dan weer grijs en dreigend, maar relatief weinig regen, wind des te meer. Enne, was het niet vanwege die wind dat we naar het vasteland vluchtten??? Voorzien van eigen-kweek groenten van tante Fien en wijn van tante Julia, komt onze Kevin zaterdag aan, na 5.5 uur rijden. Zondag is een dag om vlug te vergeten, heel de dag grauw en regen. ’s Avonds rijden we naar het station van Uelzen (4 km), morgen vertrekken we naar Wittingen daar stapt Kevin de trein op om zijn wagen te halen. Het is na meer dan 10 weken dat we terug in een auto zitten. Lijkt wel of we uit de19 de eeuw komen en voor ’t eerst meerijden. Oei, wat rijdt die Kevin dicht tegen de andere auto’s bij het manoeuvreren. We zijn

59

gewoon dat het voorste punt van de boot meer dan 10 meter van ons af is. We wennen vrij vlug terug aan dit “bumper” rijden. Freds (ongegronde) afkeer van Duitsland neemt met de dag toe, dus ik denk dat we op het Mittellandkanaal rechtsaf (richting Nederland) zullen draaien ipv linksaf naar Potsdam en Berlijn. (liggeld 15.50 euro – all in - geen internet – 4 nachten)  Maandag 25 juli – Uelzen – Wittingen. We vertrekken rond 9 uur met een miezerig weertje, Kevin is schipper van dienst, maar deze keer moet hij de gaspedaal inhouden, we varen achter een beroepsschip, na 5 km komen we aan de sluis van Uelzen. De 2 Hollanders die één uur voor ons uit de jachthaven vertrokken zijn, liggen nog te wachten aan de sluis, ze worden samen met het binnenschip en de Carat geschut. Deze keer gaan we 23 meter naar omhoog met drijvende bolders. Even paniek, het touw zit vast achter de bolder de laatste decimeters die we geschut worden, de boot hangt al een beetje scheef, gelukkig komt het touw los op het moment dat Fred het mes erop zet.

Met Kevin op weg naar het Oostblok.

Om 1uur zijn we aangemeerd in Wittingen en gaan Kevin en Fred op weg naar het station, 6 km hier vandaan. In Uelzen stapt Kevin nog eens

60

4 km naar de jachthaven en komt dan terug met de Mazda naar Wittingen. Ondanks Kevin ‘s blaren rijden we ’s avonds naar een ottercentrum in de buurt, het lijkt de moeite waard om overdag nog eens terug te komen. Dinsdag bezoeken Kevin en Fred het bekende (VW) automuseum in Wolfsburg. Fred wil nog altijd zo rap mogelijk uit Duitsland (neen geen heimwee en niet naar huis, maar Duitsland uit !!!), en ik zou graag die meren in Potsdam en omgeving eens zien. Woensdag ben ik met onze Kevin naar Brandenburg gereden en nu ik er geweest ben, kan Fred verder zijn goesting doen. Echt spectaculair zijn de meren niet, een grote baai in de rivier, met daarop volgepropte jachthavens, ook veel zeilboten en vissersnetten. Rond Brandenburg hangt er nog een Oostbloksfeer, appartementen zoals bij ons in de jaren 60. Smalle straatjes met kleine onverzorgde huisjes (zoals onze vooroorlogse arbeiderswijken), hier en daar staat er een opgeleukt huisje tussen, mooi bepleisterd en kleurig geschilderd. Nee, bekoren doet het me allerminst.

De zeilboten op de Plauersee.

Woensdag is het heel warm en morgen geven ze nog warmer, onze Kevin puft en zweet zich kapot. Donderdag rijdt Kevin terug naar België. Zo vlot als de heenreis geweest is, zo traag gaat het huiswaarts, file, file,.. in 2 uur komt hij slechts 5 km

61

verder. Alhoewel hij rond halftien vertrokken is, is het toch bijna 7 uur voor hij thuis is.

Otterzentrum

Wij rijden ondertussen met de fiets naar het ottercentrum. Voor 10 euro hebben we gezien: - 2 otters die eten kregen; - 2 slapende otters; - 2 slapende dassen; - 1 wakkere boommarter; - 1 ontsnapte woelmuis; - 1 verdwaald boomklevertje en dat was het, een illusie minder en tam van de hitte fietsen we terug naar de boot. (liggeld 15 euro all in – geen internet – 4 nachten)  Vrijdag, 29 juli - Wittingen- Osmoβ Voor we vertrekken bunkeren we eerst nog diesel aan de overkant van de haven. Vandaag heel veel wind, maar droog, na 30 km varen, liggen we tegen de middag aan de kade in Osmoβ, samen met nog 2 plezierjachtjes en verschillende beroepsschepen. De wind wakkert voortdurend aan, de stoelen waaien om op het dek.

62

Aan de kade in Osmoβ

Een kilometer verder is er behoorlijk gebouwd, maar meer winkel dan een kiosk waar er ijs en brood verkocht wordt, is er niet te vinden. Het Elbe/Seitekanaal stroomt hier over de rijbaan, raar als je aan de rand van het water staat en beneden de auto’s onder het kanaal ziet rijden. ’s Anderendaags staan we op in een natte grijze wereld, ook voor zondag wordt er koud en nat weer gegeven. Het blijft grijs, maar droog, we besluiten nog een nachtje te blijven en onze buren zijn van hetzelfde gedacht. Ondanks dat de wind minder stormachtig is, worden we van hier naar daar gesmeten, vooral wanneer er beroepsvaart voorbij dendert. Plots zien we een touw over de Carat vliegen, een dik aanmeertouw is gebroken, gelukkig hebben we nog meer dan genoeg touwen bij, maar echt gerust gaan we hier vannacht toch niet slapen. (liggeld: geen - 2 nachten)  Zondag 31 juli - Osmoβ- Abbesbüttel Vandaag een miezerige dag, maar we gaan toch verder, 2 uur verderop ligt Abbesbüttel. We komen aan het einde van het saaie Elbe/Seitekanaal en varen het Mittellandkanaal op, hier moeten we kiezen welke richting we uitgaan. Berlijn laten we letterlijk en figuurlijk links liggen. We zien het niet zitten om nog eens 500 kilometer extra te varen en 3 à 4 weken langer onderweg te zijn.

63

In Abbesbüttel is de oude industriehaven omgebouwd tot een nieuwe jachthaven maar voor kleine boten tot 8 meter, gelukkig is er aan de zijkant een oude meerpaal zodat we onze “lange” Carat ook achteraan kunnen vastmaken in de gietende regen. Rondom de haven staan er mooie Zuiderse villa’s/appartementen.

Een Mediterraans sfeertje rond de haven in Abbesbüttel

We hebben het nogal gezien dat er hier in Duitsland oude industriehavens, of grintputten uitgebaat worden als moderne jachthavens en er om heen staan Mediterrane gebouwen, heel mooi om te zien. (liggeld: (10 euro) geen havenmeester of postbus gezien – 1 nacht)  Maandag 1 augustus – Abbesbüttel – Seelze We vertrekken om 8 uur want er staan 80 km op ’t programma, we willen vandaag de regio van Hannover bereiken. Het is een mooie kalme dag, geen zon maar ook geen wind. Echt een dag waarop het bij ons krioelt van de wielrenners langs de dijk. De dijken zijn hier meestal bekiezeld, niet echt uitnodigend voor een wielertoerist. De nationale sport is hier Nordic Walking, overal in Duitsland zie je ze alleen of in groep lopen langs de kanalen en in de bossen. We varen door de haven van Hannover. Na 1 sluis en 8 uur varen komen we aan in Seelze. Op km 150 komt het Stichkanaal Linden in het Mittellandkanaal, dit is een rustig kanaaltje op 2,5 km, net voor de

64

jachthaven is een lage brug en moeten we onze overkapping laten zakken, direct daarna ligt het gezellige jachthaventje van Seelze.

Jachthaven Seelze

Later komen er grote beroepsschepen aangevaren, we vragen ons af hoe die onder die brug geraken… Geen probleem, ze kunnen hun stuurcabine helemaal laten wegzakken, zodat ze nipt (met 10 cm overschot) onder de brug kunnen, ze varen dan op radar. Na de brug rijst alles weer naar omhoog en het manueel sturen wordt hervat. De volgende dagen wordt er goed weer voorspeld en we willen hier 3 dagen blijven. Het haventje van Seelze, blijkt achteraf veel groter te zijn dan we dachten, het loopt van brug tot brug, over 875 meter. Het voorste gedeelte is voor de passanten, de rest is voor de “vaste liggers”. In de winter liggen er hier heel veel Denen in berging. Het is hier een familiebedrijf, de dochter runt het restaurant, de zoon staat in voor het onderhoud van het terrein en is havenmeester en de oude mama zorgt voor de bloemekes. (liggeld 18 euro all in + vrij internet – 3 nachten)

65

 Donderdag 4 augustus – Seelze – Oldendorf We vertrekken om 9 uur met wat motregen, maar het duurt niet lang of het klaart helemaal uit. We varen over het drukke kruispunt in Minden, hier gaat het Mittellandkanaal over de Weser.

We varen over de Weser

Voorbij Minden wordt het een stuk kalmer en staan er mooie grote villa’s langs het kanaal (cfr bij ons de Leie). Ondertussen is het heet geworden, en moeten we uitkijken naar zwemmers in ’t kanaal. Rond 4 uur komt het kleine haventje van Oldenburg in zicht, we hebben hier stroom en water, voor de rest is er echt niets. ’s Anderendaags fietsen we al vroeg meer dan 5 km vooraleer we de eerste bakker en supermarkt tegenkomen. Het is nog altijd warm en zwoel. Fred fietst naar Bad-Essen, één van de haventjes die we op de heenweg hebben aangedaan. Het Wiehengebirge (heuvelruggen van 350 meter) zien we van hieruit liggen, maar het is te ver om er te gaan wandelen. We stellen ons tevreden met wandelingen in de eindeloze bossen en velden en langs het kanaal, wanneer het koeler is en de zon is ondergegaan. Het is hier kalm en rustig, vooral ‘s avonds is het hier goed vertoeven, de eerste nacht zijn we hier helemaal alleen, in ’t weekend komen de vaste liggers.

66

Zondagnamiddag zitten die allemaal samen aan de tafel en worden wij uitgenodigd om samen met hen koffie te drinken en taart te eten, Fred laat verstek gaan, maar ik ga een uurtje mee tafelen. Iedereen is heel vriendelijk en belangstellend. ’s Avonds komen ze nog afscheid nemen als ze naar huis gaan.

In de verte het Wiehengebirge

Later, rond een uur of 8 legt de “Wasserpolizei” aan, en vermits wij de enigen in de haven zijn, hebben we prijs… Freds kwade droom komt uit als er op het raampje getikt wordt. Maar ook de polizei is van zijn melk als hij hoort dat we Belgen zijn, stuntelt hij: “is er niemand van de haven aanwezig?” en oef, hij kiest terug voor het ruime sop. Morgen de boot nog verleggen naar het watertankpunt en dan varen we op tijd verder. (Liggeld 10 euro + 1 euro/dag stroom/ water – 4 nachten)

 Maandag 8 augustus - Oldendorf- Hörstel Dat vroeg vertrekken kunnen we wel vergeten, ’s avonds is er nog een zeilboot binnengekomen en die ligt aan het tappunt en laat dat nu net langslapers zijn. Tegen 11 uur komt er wat beweging in die boot en kort voor de middag vaart de zeiler weg. Nadat we water gebunkerd hebben en wat gegeten hebben vertrekken we rond halfeen.

67

Onderweg lijkt het wel herfst, veel bomen hebben al gekleurde bladeren en als er een rukwind is, dwarrelen de blaadjes van de bomen, en het is pas begin augustus… Bijna op het einde van het Mittellandkanaal, 70 km verder, leggen we rond halfzeven aan in een oude gedempte vaart. Volgens de vaarboeken zou het hier heel rustig zijn, maar we hebben zo onze twijfels. Aan de overkant ligt een goederenspoor met wat verderop het depot, en aan onze rechterzijde zitten liefst 10 ezels!!! We hebben ons zorgen voor niks gemaakt, de treinen begonnen pas rond 6 uur terug te rijden, zonder veel lawaai en de ezels hebben nog geen A gezegd, laat staan IA!

Aan de kade in Hörstel

Maandagavond gaan we te voet op zoek naar een bakker en supermarkt. Kilometers verder komen we een troepje Nordic Walkers tegen en vragen hen de weg naar het “Zentrum”. Dat centrum lag nu nóg een paar kilometer verder, maar die ene vrouw had een supermarkt in het ”nabije” dorp en vroeg onze gsm, dan zou ze haar man bellen en die komt ons dan ophalen, kunnen we lekker in sluitingstijd winkelen en we worden terug aan boord gebracht. Toch lief niet? Natuurlijk nemen we dat aanbod niet aan, Fred rijdt morgen wel naar dat centrum en als onze ijskast terug vol is, dan zingen we het weer een paar dagen uit. Dat is de ellende hier, alles is zover weg van de bewoonde wereld. Je hebt veel mooie rustige plekjes zonder voorzieningen, met een generator en 700 liter water aan boord kunnen we een tijdje verder als we zuinig aan doen, charcuterie kan je ook op voorhand kopen en dikwijls kopen we enkele ongesneden broden, maar na 5 dagen is dat ook niet bepaald

68

vers meer. Gebakken boterhammen en knäckebröd zijn hier dan ook schering en inslag. (liggeld : geen – 2 nachten)

 Woensdag 10 augustus - Hörstel – Münster Vandaag laten we het 382 km lange Mittellandkanaal achter ons en varen we het Dortmund-Eems kanaal op, dit volgen we 108 km. Na 4 en een half uur en één sluis komen we in Münster voorbij de haven waar we in mei zo moeilijk konden aanleggen. Ook nu is er veel stroming en wind.

Bouw 2de sluis in Münster

We meren 3 km verder aan in de Stadthafen. Deze havenkom is de voormalige industriehaven, met heel veel ligplaatsen, maar geen 69

voorzieningen, langs de kade is een drukke wandelboulevard met oude pakhuizen die omgebouwd zijn tot studio’s met café-terras en studentenkelders. ‘s Avonds genieten we mee van een orkestje. De “klanten” (vooral studenten) krijgen ook hier een fleece-je en weldra zit iedereen met een rood dekentje rond zijn schouders of zijn knieën geslagen, het is wel nodig ook buiten zonder verwarming. Het is nog druk tot middernacht en dan daalt er een stilte over de havenkom. (Liggeld : geen – 1 nacht)  Donderdag 11 augustus - Münster -Datteln (Lüdinghausen) Rond 9 uur vertrekken we in Münster. Om halfeen varen we een dode arm van het Dortmund-Eems kanaal op. Een pareltje van een haventje, hier blijven we minstens tot dinsdag. Eén minpunt, er zijn weer geen winkels in de buurt, minstens 6 kilometer hier vandaan. Dus Fred mag weer eens zijn stalen ros bestijgen. In de namiddag komt er “Polizei” het terrein opgereden en fotograferen een gestrande kano langs alle kanten. Die dure 3-zits kano is gisteren, onder een groot vrachtschip terechtgekomen, gelukkig geen gewonden maar de kano is er lelijk aan toe. De havenmeester hoorde hulpgeroep, gelukkig konden de 3 drenkelingen uit het water gehaald worden, de beroepsschipper vaarde gewoon door, heeft waarschijnlijk niks gemerkt, tot de politie hem straks aanspreekt…

Clubgebouw in Datteln

70

De havenmeester, rijdt in een elektrische wagentje tot op de steiger, hij is ondanks zijn handicap heel actief, hij heeft zelfs een boot op stapel staan. Vindt ons zo’n lieve gasten dat we niet moeten betalen voor de wasbeurten in de machine, krijgen zelfs een droogpaal, wil ons naar de supermarkt rijden en hij is heel blij als we ’s avonds bij hem komen zitten. Zaterdag komt Kevin met de auto, normaal een 3 uur rijden, hij deed er meer dan 6 uur over, “Stau, Stau, Stau” (file)!!! Wat een geluk dat hij er is, kunnen we nog eens goed fourageren in de supermarkt. En nog meer feest: Kevin heeft 2 Kesselse broden meegebracht .

Familie Crauwels weer herenigd in Haltern

Zondag en maandag wandelen we door de heide in Haltern en aan het meer, waar we een familiefoto maken! ’s Avonds vertrekt onze Kevin weer naar huis, deze keer is hij gelukkig in 3 uur thuis! Maandag nemen we afscheid van de havenmeester Wolfgang en zijn vrouw, Edeltraut. Hij belooft ons een e-mail te sturen in oktober, wanneer zijn boot te water gaat. Dinsdagmorgen vertrekken we met redelijk weer, naar Flaesheim. Nog 2 haltes voor we op de Rijn zijn. In Nijmegen gaan we van de Rijn/Waal, om dan verder via de Maas naar Maastricht te varen.

71

De boot van de havenmeester. In het paviljoentje staat een grote ronde barbecue met daar rond een “toog”.

(liggeld 15 euro, 3de nacht gratis – inclusief water, stroom en internet 3 nachten)  Dinsdag 16 augustus - Dattlen – Flaesheim Na 3,5 uur varen en 2 sluizen, komen we terug aan in Flaesheim. Het is nu wachten op de havenmeester, zodat we een sleutel van de poort hebben. Woensdag maken we een fikse wandeling door de immense bossen. Als we ’s avonds van de cafetaria terug komen, leggen er Belgen achter ons aan. Het is de eerste keer sinds mei dat we terug Vlamingen (uit Gent) zien. Hun “Tundra Queen” is op weg naar de Donau gestrand in Maagdenburg. Roer en schroeven stuk + water kwam binnengesijpeld, nadat ze op stenen gevaren waren. Dus de boot moest uit ’t water, factuur: 3100 euro (bij ons 250 à 300 euro om de boot aan wal te zetten!!!). Dit werd een zaakje voor de verzekering die hun ook een ruim budget gaven voor weken hotelkosten. (Fijn te weten dat wij dezelfde verzekeringsagent hebben). Ze zaten meer dan een maand vast in OostDuitsland en zijn nu op weg naar huis, de Donau-plannen zijn natuurlijk opgeschort dit jaar!

72

Jachthaven van Flaesheim

(liggeld 16 euro, all in - 2 nachten)  Donderdag, 18 augustus – Flaesheim – Wesel Rond 10 uur vertrekken we samen met de Tundra Queen. Het wordt een heel warme dag: 30°C. De eerste 3 sluizen passeren we vlot, maar voor de 4de sluis, verbinding tussen Wesel-Dattelnkanaal en de Rijn ligt er al anderhalf uur een jachtje te wachten om geschut te worden, het duurt nog eens 2 uur voordat we (4 jachten en 2 vrachtschepen) in de sluis kunnen. Ondertussen is het al zwoel geworden en hangen er donkere wolken over de Rijn. Gelukkig moeten we maar een paar kilometer doen, tot in Wesel en geraken we droog in die grote haven. Maar bij het aanmeren, openen de hemelsluizen zich en zijn we kliedernat vooraleer we vastliggen. Het is 7 uur en al donker, overal branden de lichten op de boten en de steigers. We zijn nog maar goed en wel aan de koffie of de zondvloed barst uit, donder en bliksem luisteren onze avond tot in de late uurtjes op. Echt geen weer om tot aan het havenkantoor te gaan, dat zal iets voor morgen zijn. Later horen we van het noodweer en het ingezakte podium van Pukkelpop in Hasselt. Vrijdag, kalmer weer, de havenmeester komt pas om 5 uur, maar je kan je liggeld in een enveloppe in de brievenbus deponeren, dat doen we dan maar. Aan de werkvrouw vragen we de code van de poort, want we 73

moeten nu toch weer eens echt op zoek naar een bakker. We hebben gisteren de laatste kruimeltjes Belgisch brood bijeen gezocht en ’t laatste pakje knäckebröd is aangestoken….

Jachthaven Wesel

Het is hier mooi in de omgeving, een “strand”-.boulevard langs de Rijn met veel mooie uitkijkplaatsjes en banken in ’t groen. Hier moeten we straks nog eens terugkomen, want we zijn nu bekaf van die zoektocht naar de supermarkt. Morgen doen we het laatste stuk van de Rijn/Waal (70 km) tot in Nijmegen, van daaruit de Maas op richting Maastricht. (Liggeld, 12 euro, water gratis, stroom betalend – 2 nachten)  Zaterdag 20 augustus - Wesel - Cuijk (Kraaijenbergse plassen). Vandaag heel mooi weer, denk zelfs te warm als je niet vaart. Ondanks het weekend toch nog redelijk druk op de Rijn. Maar Fred vaart als een ervaren schipper ontspannen over de Rijn, we hebben tenslotte al voor hetere vuurtjes gestaan! Langsheen de Rijn zien we weer die vele zandstrandjes, met koeien en paarden. En de zonnekloppers liggen op hetzelfde strandje een paar meter naast die koeien te zonnen!! Zelfs in Nijmegen zie je dat tafereel. Op de heenreis was het stroom op en hebben we de reis over de Rijn in 2 dagen moeten afleggen, we vaarden toen soms amper 7 km per uur. 74

Nu is het stroom af, maar windop en toch varen we tegen meer dan 18 km per uur verder. We laten Duitsland achter ons en na de middag, zijn we in Nijmegen en zeggen daar ook de Rijn/Waal vaarwel. We draaien de Maas op en na één sluis zitten we in rustiger vaarwater.

Nijmegen

Even verder verlaten we de Maas en komen op smallere bijriviertjes met hier en daar een plas,we kiezen de Kraaijenbergse plassen uit. Wat doet het goed onze eigen taal weer te horen, het is ook sinds mei geleden dat we die nog volop spraken, uit gewoonte waren we ons “aanleg- verhaal” al aan ’t repeteren in ’t Duits. Met het goede weer is het hier een bedoening van jewelste, kleine boten snorren her en der over de plas, het is al donker als de laatste sportbootjes hun box opzoeken. Verder is er hier een verbinding met een grote grindput, aan de overkant zou een Jumbo Supermarkt zijn, na een uur stappen was er nog geen Jumbo in zicht. We zullen vandaag en morgen nog zuinig aan moeten doen met ons laatste Duitse brood. Gelukkig een cafetaria hier aan de haven, maar,… het seizoen loopt ten einde en er zijn geen fritten meer, diepvries zo goed als leeg! Het enige dat ons nog kan aangeboden worden is een (voorverpakte bah!) croque met een kwak mayonaise en een curryworst als dessert!

75

We wandelen naar een aangrenzende plas en zien daar in de verte aan de overkant de supermarkt liggen. De huizen/appartementen staan op kleine schiereilandjes, het land ligt opgespoten in ‘t water zoals de palmeneilanden in Dubaï, tussen de eilandjes zijn waterstraten en veel bewoners hebben hun boot voor hun huis aangemeerd. Maandag fietst Fred om een brood naar de Jumbo en ziet dat we er per boot ook naar toe kunnen…. (Liggeld, 15 euro, all in ook internet – 3 nachten)  Dinsdag 23 augustus - Cuijk – Linden Nadat we drinkwater gebunkerd hebben, varen we naar de supermarkt, over de grindput. In ’t midden is de put meer dan 30 meter diep, na één kilometer kunnen we afmeren aan de Jumbo. Wel speciaal hoor, zo met de boot gaan winkelen!

Jumbo Fourageren: van de winkelkar op de boot!

Nu zijn we weer goed voorzien en trekken richting Linden, een deelgemeente van Cuijk, ook daar weer veel plassen, we kiezen de grootste uit om aan te meren. Je kan hier ook ankeren, maar dan zit je vast op je boot, dan toch maar liever havengeld betalen en aan land kunnen. We komen aan in een rotweer, krijgen de boot nog net aangemeerd voor het onweer begint. Klank- en lichtspel, wind, golven en bakken regen à volonté!!

76

Het is nu middag en het is hier nachtdonker, moeten de lichten aansteken want zien geen hand voor onze ogen. Lijkt of we in een grote grijze doos zitten, zo sluit de regen ons in. Achteraf horen we dat er in België “code oranje” afgeroepen is, ook daar was alles aardedonker op de noen. Leve de vlakke landen, waar Brot, brood heet en… naar brood smaakt! En wat een feest was het zoëven: een lekker broodje met préparé, wat was dat lang geleden, een mens leert zijn prioriteiten te verleggen… Hier heel veel natuurschoon, een 6-tal in elkaar lopende plassen, we besluiten hier nog een tijdje te blijven, temeer daar men slechte weersvooruitzichten geeft. Tussen de buien maken we vele wandelingen langs de “meren”. Hier zijn heel veel geasfalteerde boswegeltjes voor voetgangers en fietsers, vaak lopen ze langs de grindputten en stap je er over een wildrooster waar dan even verder een kudde Schotse Hooglanders te grazen staan, het heuvelt hier ook..

Schotse Hooglanders

‘s Avonds als ’t begint te donkeren, maken de eenden, ganzen en waterkiekens zich klaar voor de nacht met het nodige kabaal en geruzie en als iedereen dan op zijn plaats zit, daalt er een heilige stilte over de plas, tot er ééntje de rust verstoort, iedereen wakker is en het “plaatsje zoeken“ weer terug begint van voren af aan met de nodige “ambras” en af en toe vliegen de pluimen duchtig in ’t rond. De zwanen zijn hier ook terug aanwezig en de ganzen vliegen hier in grote groepen en veel gesnater over het water.

77

Vrijdag komt onze Kevin logeren, die vind het hier ook zo mooi, wandelt met ons naar de oerossen en maakt met Fred fietstoertjes rond de meren. Zaterdag avond rijdt hij terug naar Kessel en zondagmorgen trekken wij verder.

Zo goed als alleen liggen we op de plas in Linden

(liggeld 15 euro + 20 euro waarborg key, alles werkt hier met een sleutel zoals in Hundige – internet gratis - 6 nachten)  Zondag, 28 augustus – Linden – Kessel Zo goed als droog en met veel wind varen we 70 km ver. Twee sluizen zijn we vlot gepasseerd en nu zitten we in … Kessel !!!, een historisch plaatsje met een Middeleeuwse kasteelruïne. Naast de haven staat idyllisch een kudde paarden in de avondzon aan de Maasplassen te grazen als we na het koffiedrinken naar het centrum wandelen. Sinds vrijdag heb ik last van een blaasontsteking. Op weg naar ‘t dorp heb ik al een maïsveld besproeid. Een middeleeuwse kasteelruïne met parkje midden in ’t dorp bracht daar soelaas, . …maar, we zijn 50 meter in ’t park en de ijzeren poort achter ons wordt gesloten. Grote paniek natuurlijk, wat een opluchting toen de parkwachter gebaarde dat we er aan de andere kant uit konden.

78

Natuurlijk kon ik “mijn” maïsveld op de terugweg niet zo maar voorbijlopen en nog net op tijd heb ik de jachthaven gehaald en van toen af werd het alsmaar erger en ‘s nachts kwam ook de pijn, dinsdagmiddag bracht Kevin ons terug naar huis en heeft de huisarts antibiotica voorgeschreven.

Kessel kerk

En ondertussen is mijn gedacht over de mensheid diep gezakt: stel je voor, sommigen in de familie waren “blij” dat ik ziek naar huis moest, gewoon om hun honger te stillen om ons terug te kunnen ”bewonderen” ! Die antibiotica heeft snel zijn werk gedaan en nu we toch thuis waren hebben we al wat extra karweitjes gedaan, zoals hagen scheren en ramen zemen, alhoewel huis en tuin spic en span waren toen we op ’t onverwachtse thuis kwamen. En dan zondag zijn we terug naar Kessel gereden en ’s avonds nog naar het dorpje gewandeld. Onderweg, meters van de oever van de Maas hebben we een peilschaal gezien van de Maas in 1996 en die was heel hoog. De kasteelruïne hebben we niet meer kunnen bezoeken, de laatste rondleiding van het jaar was die namiddag geweest. (Liggeld 13 euro all in + gratis internet – 8 nachten)

79

 Maandag 5 september – Kessel – Maasbracht Het is alsof we niet weg geweest zijn, onze vakantie loopt gewoon door en we varen 35 km en één sluis verder tot in Maasbracht. Droog weer vandaag maar veel wind die voortdurend aanwakkert. Van der Laan is een scheepswerf die onlangs een moderne jachthaven geopend heeft op een rustige zijarm van de Maas. De jachthaven is nog in volle expansie en ook hier wordt er weer met een key gewerkt. Het centrum van Maasbracht ligt 20 minuten te voet van en het is de eerste keer sinds lang dat we zo’n keur van winkels in de nabijheid hebben, zelfs een schoenwinkel en een boetiek, komen we dan toch terug in de bewoonde wereld? We zijn net terug op de boot als het begint te gieten. Later klaart het uit, maar een felle koude wind houdt ons binnen. De volgende dagen voorspelt men regenachtig weer met felle rukwinden, tegen het einde van de week weer beter weer, zomer op zijn Belgisch.

Een windhoos op de Maas

We liggen weer aan het einde van de haven met zicht op de zijarm van de Maas, aan de overkant een grote wei, en heel de dag trekken er gakkende ganzen in grote vluchten (50 en meer) over ons naar die wei, meeuwen en spreeuwen zitten er hier ook genoeg, maar dat is dan ook al wat we de hele dag te zien krijgen.

80

Wat verder staan er Prewalski’s aan de plassen en aan de overkant een kudde buffels op de Maasvlakte.

Buffels op de Maasvlakte

(Liggeld 15 euro - incl. elektriciteit - excl. water – key - internet : 2 € voor 36 aangesloten uren – 5 nachten )  Zaterdag 10 september - Maasbracht – Maastricht De vorige dagen was ons humeur met de barometer gezakt, wat een verschil vandaag, weinig wind, droog en volop zon, gelijk krijgen we ons vakantiegevoel terug. En dat kan niet meer stuk, ook al zijn er in de 1ste sluis geen goede voorzieningen voor de pleziervaart en zwieren we duchtig rond wanneer het water wild in het sas gegooid wordt. De 2de sluis geeft geen problemen. 15 km voor Maastricht staan er mensen op een brug in ’t water te turen, er lopen 3 agenten langs de oever en we varen voorbij een dode labrador (?). Maar dan zien we een ambulance staan en komt er nog één aangestoven en een politieboot komt full speed tussen ons en datgene wat in ’t water ligt. We willen niet meer kijken wanneer het tot ons doordringt waarlangs we zoëven gevaren zijn. Later lezen we op internet dat het een arm was van een drenkeling die al eerder deze week gedregd is. Gelukkig krijgen we in Maastricht afleiding, op het water is het een drukte van jewelste. Na 6 uur varen komen we aan op de Pietersplas en liggen een paar plaatsen eerder dan twee jaar geleden.

81

Als de zon wat gezakt is wandelen door het natuurreservaat naast de haven en ’s avonds zitten we nog tot half elf buiten te genieten.

Maastricht

We mijmeren over de voorbije reis, vinden allebei dat we in Kopenhagen de juiste beslissing genomen hebben om terug te keren. Maar toch hebben we alle twee heimwee naar het Noorden, en hoe langer we erover praten, hoe meer zin we krijgen om nog eens naar het Noorden te varen en de zee terug te trotseren. Was het nu eigenlijk zo erg wat we meegemaakt hebben en oké de zee is grillig en saai, maar de beloning is toch oh zo mooi. We hebben leergeld moeten betalen, maar hebben ook veel opgestoken. We weten nu: - Dat we vroeger op ’t jaar moeten vertrekken, zodat we op midzomernacht al op ons eindpunt zijn; - Dat we de weerberichten moeten checken en herchecken; - Dat alles (zwemvesten, regenjassen..) binnen handbereik moeten liggen, hoe mooi het weer ook is; - Dat we nog extra voorzieningen moeten maken, zoals een “reddingslijn” spannen voor in case of.. ; - Dat we bij voorkeur samen met een andere boot op zee willen gaan, zodat we contact kunnen maken met elkaar als ’t te ruig wordt op zee; - …… Urenlang wordt de lucht opgelicht door trillende bliksemlichten achter de heuvels van Maastricht.

82

Wel fijn als je hoog en droog en van op afstand een onweer kan gadeslaan. Het is een zwoele nacht en het koelt weinig af. Zondagmorgen als we opstaan is het nog 23°C na een uurtje begint het weer te regenen, als de voorspellingen juist zijn krijgen we straks terug droog weer.

Pietersplas

Maandag fietsen we tot in de stad en komen voor de eerste keer sinds april terug in een winkelstraat, we lunchen in onze vertrouwde stek in Maastricht. Later tornen we tegen de wind op richting haven. Buiten zitten op de boot is helemaal geen optie meer, veel te veel wind en af en toe een bui, herfst op z’n Belgisch. Onze Kevin is goed aangekomen in Barcelona, het is daar loeiheet, 33°C en net als wij is hij geen zonnekindje, dus dat wordt puffen! (liggeld 15 euro , all in ook internet – 3 nachten)  Dinsdag 13 september Maastricht – Maasmechelen/Eisden We vertrekken rond 9 uur met nog steeds veel wind en wolken. We passeren verschillende “straten” met drijvende woonhuizen. Zonder één druppel regen ronden we de laatste Hollandse sluis af en het duurt niet lang meer of we zitten in den “ Belsjiek”. We varen voorbij Smeermaas, het douanekantoor waar we tijdens onze maidentrip

83

aangemeerd waren en ons raam werd ingegooid. Het is er na al die jaren nog meer verloederd, aanleggen zouden we er nu zeker niet meer!

Woonboot/huizen in Maastricht

We zetten onze GSM terug op Proximus en tegen 12 uur meren we aan in Maasmechelen. Je ligt hier gratis, in ’t vaarseizoen stikt het hier dan ook van de Hollanders die, zo gauw ze een plaatsje veroverd hebben, hun hele verlof hier blijven liggen. Nieuw is dat je een sleutel met waarborg kan halen (100 meter verder bij de toeristische dienst) en voor 3 euro per dag heb je dan stroom. Jammer genoeg geen drinkwater. We hebben wel meer dan genoeg water in de tank, maar voor koffiewater enz. hebben we toch graag fris water direct uit de kraan, dus we zullen ons weer met Spa-flessen moeten behelpen. Gelukkig loopt onze reis ten einde en hoeven we geen pakken water meer aan te sleuren. Aan de overkant van de baan is Maasmechelen Village en het centrum zelf is hier een dikke kilometer vandaan, m.a.w. we zitten terug onder de mensen! En die zullen we vandaag en morgen eens gaan bekijken. Er is hier trouwens ook nog een terril aan de overkant van de straat en boven op de heuvel zie je bij goed weer tot in Nederland en Duitsland. Woensdag fietsen we naar het “kruinenpad”. Aan de oever van de Maas is een mijnsite ingezakt en is er zo een diep dal ontstaan, waarin een bos gegroeid is. Een heel lange wandelbrug brengt je op dezelfde hoogte als de boomkruinen.

84

Een oude mijnschacht in Eisden

(liggeld: geen- stroom: 3 euro /dag +100 euro waarborg sleutel- geen water – 2 nachten.)  Donderdag 15 september – Eisden – Blauwe Kei. Vandaag beginnen we aan onze voorlaatste reis, na een kleine 5 uur komen we aan in Lommel/ Blauwe Kei. Hier liggen al jaar en dag een zestal woonboten permanent, het was dan ook heel raar hier aan te komen en geen enkele boot meer aangemeerd te zien. Later horen we van de sassenier dat er vanaf volgende week gebaggerd wordt en de woonschepen er na de werkzaamheden terug komen. Gisteren hebben we Han, onze havenmeester verwittigd dat we vrijdag terug in de haven zijn.

85

Sinds we begin deze maand thuis geweest zijn, wil het vakantiegevoel niet écht meer komen, de dagen wordt al veel korter en we hebben maar een paar keer buiten kunnen zitten, te veel regen of te strakke wind. Vandaag is het droog, Fred maakt zijn gekende fietsritjes en vanavond gaan we nog grote wandeling maken en met een beetje geluk kunnen we misschien daarna nog buiten zitten. (geen liggeld – geen stroom of water - 1 nacht)  Vrijdag 16 september - Blauwe Kei – Herentals Vandaag ronden we onze zomerreis 2011af. Samen met onze reis zal het afgelopen zijn met het goede weer, vanaf morgen zou de echte herfst beginnen. Binnen het uur zijn we door 4 sluizen gegaan, in Nederland en Duitsland doen we een half uur over één sluis als ’t meevalt. Vóór de sluis van Geel is er eendenkroos in ’t kanaal, in en na de sluis, tiert het weelderig, het lijkt wel of we in een kanaal erwtensoep varen.

Erwtensoep in Geel.

Na 5 uur varen komen we aan in onze thuishaven, waar de havenmeester en de buren ons verwelkomen.

86

Na het eten fietst Fred naar huis en komt later met de wagen terug. En dan begint het gesjouw om alles terug thuis te krijgen, we zullen dikwijls moeten over en ’t weer rijden.

De haven van Herentals

Om half vijf komen we samen met onze Kevin (uit Barcelona) thuis in Kessel. We hebben in totaal 2.556 km,73 sluizen en 2 scheepsliften achter de rug en zijn veel ervaringen rijker geworden, het was een superreis! We zouden ze zo weer terug doen!

87

Nawoord.

Nu we goed thuisgekomen zijn, overlopen we nog eens de voorbije maanden. Het geeft een dubbel gevoel om weer definitief thuis te zijn, van de ene kant blij dat we veilig en wel terug thuis zijn en iedereen terug zien, maar van de andere kant valt het ons ook zwaar afscheid te nemen van vele mooie maanden in ons leven: een halfjaar ons goesting kunnen doen, we beseffen dat we veel geluk gehad hebben om zoiets te kunnen doen. Het maandenlange surfen op google earth van Fred, op zoek naar de geschiktste vaarroute en de beste havens, heeft ons geen windeieren gelegd. Deze planning, en de ons (merendeels) gunstig gezinde weergoden EN een goede gezondheid, heeft geleid tot een Superavontuur, dat ons nog heel lang zal heugen. Misschien dat we ooit nog eens terug varen naar het Noorden, het was er toch zo schoon…. De Carat heeft bewezen dat hij alle stormen trotseert, alhoewel hij wel wat van zijn pluimen verloren heeft (roest van het zeezout en een paar kreukeltjes van een onvoorzichtige Duitse schipper). Terwijl wij onderweg waren heeft het leven niet stilgestaan, Anita overwon een moeilijke periode, Myriam kreeg weerom droevig nieuws te verwerken, verschillende ouderen zijn ons ontvallen, en Herman is er ook niet meer… Maar het waren niet altijd trieste tijdingen, onze Serge en zijn Dorien zijn getrouwd, onze Jeroen heeft een vast lief gevonden, eind juni deed ons Jolien vriend en vijand versteld staan met een… A-attest! Wat ons het meest verheugde waren de bezoekjes van onze Kevin en dat we langs alle kanten te horen kregen dat hij zo goed zijn plan trok. Het was dan ook heel fijn om in een proper huis met een goed onderhouden tuin terug thuis te komen, zelfs toen we eind augustus op ’t onverwachtse thuiskwamen.

88

En hoe moet het nu verder? De Carat mag binnenkort een enkele reis Lummen doen, daar wordt hij uit het water gehaald en mijn mannen geven hem een face-lift (roest afschuren en terug schilderen). Het zal lente 2012 zijn vooraleer hij terug water onder de kiel krijgt. En daarmee is ons luie leventje voorbij, Fred heeft nog werk genoeg aan de boot en ook ik zal terug in ’t gareel moeten lopen, regelmatig poetsen en koken en…. Kom, laat ons al maar een nieuwe reis uitstippelen, vooraleer we te depressief worden, misschien in 2012 met de Carat naar de baai van de Somme …, in 2013 terug naar ’t Noorden?? Waar we ook naar toe varen, zolang we gezond blijven en de Carat een handbreedte water onder zijn kiel heeft, zijn wij al lang content. En hiermee zetten we dan definitief een punt achter het laatste hoofdstuk van onze droomreis 2011.

Suzy & Freddy 17 september 2011.

89