Met de Femke naar Denemarken

Nr. 2, jaargang 1, Mei 2013

Met de Femke naar Denemarken

Erwin Wyhnanek Zegt na 40 jaar: Vaarwel Albin Vega!

Een Polyclassic halfmodel?

Waarin opgenomen Nieuws van de Federatie Polyclassic Zeiljachten en aangesloten organisaties

Verder in dit nummer: Schepen / regatta’s / techniek / polyclassics agenda / 2e hands zoekertjes / opinie Stuur dit gratis e-magazine door naar liefhebbers en abonneer via [email protected]

Meer Oldsalt publicaties op www.oldsaltwatersport.nl

Benno Rexwinkel over hout

38

techniek

38

52

Auke de Groot over tuigage

52

Ecume de Mer Club Nederland

44

clubs

44

8

Vindöclub Nederland Nicholson 43

8 11

schepen

11

54

Marieholm IF

54

Dutch Classic Yacht Regatta

38

regatta’s

38

35

Dutch Quarter Ton Cup

35

Datema Amsterdam

20 algemeen

20 2

34

Halfmodellen

34

Workshop Polyester Fed.Polyclassic Zeiljachten

24

24

19

Watersportartikelen Bij KARWEI

19

Kring van VEGAZeilers

14

26

Oceaanclub Nederland Dehler Varianta 65

46

40

Contessa Ronde om NoordHolland

22

5

Polyclassic Cup 2013 Slim schutten

Sluis 3

50

23

Recht door zee

14

26 46

40 22

5 50

23

“De Polyclassic Zeiler” verschijnt 6 keer per jaar en is een Nederlandstalig e-magazine voor liefhebbers van klassieke polyester zeiljachten, ontworpen vóór 1975. Het magazine beoogt lezers te interesseren voor polyclassic zeiljachten en hun belangenorganisaties. Ontwikkelingen op dit gebied worden gevolgd. Ook wordt aandacht gegeven aan algemene watersport onderwerpen, van belang voor Polyclassics. Tussentijds verschijnt “de Polyclassic Zeiler” als e-nieuwsbulletin”. Nieuws van de Federatie Polyclassic Zeiljachten en de aangesloten organisaties vormt een integraal onderdeel van dit magazine. Artikelen zijn door de redactie geschreven, tenzij anders vermeld. Old Salt Watersport Publicaties Naarden Redacteur: Rob Kloosterman Tel: 035/6910562 ; 06/12454986 E-mail: [email protected] www.oldsaltwatersport.nl

Overname van artikelen alleen toegestaan na schriftelijke toestemming van de redactie. Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden OldSalt Watersportpublicaties en de auteurs geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de gevolgen hiervan.

Adverteren: E -mail: [email protected] Tel: 035/6910562 ; 06/12454986 www.oldsaltwatersport.nl

4

5

Federatie

PolyClassic Zeiljachten Stichting Federatie Polyclassic Zeiljachten De stichting is medio 2012 opgericht met als doel samenwerkende belangenbehartiging van eigenarenorganisaties en hun polyclassic schepen. Onder Polyclassic zeiljachten wordt verstaan polyester kajuitzeiljachten ontworpen vóór 1975 of een latere doorontwikkeling van het ontwerp. De Federatie PZ is al voor de officiële oprichting actief geweest op beurzen en heeft enige workshops op het gebied van elektra en polyesterreparatie voor aangesloten leden georganiseerd. Ook zijn in Stavoren in 2012 wedstrijden voor de eerste “PolyClassic Cup” gevaren. Aangesloten eigenarenorganisaties zijn: Contessaclub NL; Ecume de Merclub NL; NL Marieholm Vereniging; Oceaanclub NL; Pion Klasse-Organisatie; Trintella Vriendenkring; Kring van VEGA-Zeilers; Vindöclub NL. Dagelijks bestuur In het dagelijks bestuur hebben zitting genomen: Ben Verhaaf, voorzitter (Trintella Vriendenkring) Jeroen Groenendijk, secretaris (Contessa Club Nederland) Rien Mussert, penningmeester (Vindöclub Nederland) Voorts levert elke aangesloten organisatie een algemeen bestuurslid De adviesraad, gevormd door afgevaardigden van aangesloten organisaties, ondersteunt het bestuur. Contact: Secretariaat: Jeroen Groenendijk Tel: 070/3749464 E-mail: [email protected]

6

Polyclassics Evenementen Agenda 2013 9 mei

Voorjaarsreunie

Trintella Vriendenkring *

Markermeer

10 t/m 12 mei

Zomerevenement

Kring van VEGA-zeilers *

Edam

18 t/m 25 mei

Zee-waddentocht

Kring van VEGA-Zeilers *

NZ/Wadden

18 t/m 20 mei

Pinksterbijeenkomst

Vindöclub NL*

Broekerhaven

18 mei

Pinksterbijeenkomst

B K P J*

Enkhuizen

14/15 juni

Ronde om Noord-Holland

St. YSY Ronde om Noord-Holland

(IJ)Muiden

21/22 juni

Brouwse Classic’s Regatta 2013

Wsv Brouwershaven

Brouwershaven

22 juni

Tocht naar Londen

Pion Klasse-Organisatie *

Noordzee

22/23 juni

Dutch Quarterton Cup

Tijdens Lenco Regatta

Lelystad

5 t/m 7 juli

Zomerevenement

Nederlandse Marieholm Ver.*

Muiden

19/20 juli

PolyClassic Cup

Fed. Polyclassic Zeiljachten **

Middelharnis

24/28 juli

Dutch Classic Yacht Regatta

St. DCYR

Hellevoetsluis

23/24 augustus

Delta Lloyd 24 Uurs Zeilrace

NVvK

IJsselmeer

7 september

Zomerreunie

Contessaclub NL

Hellevoetsluis

7/8 september

NK Pion

Zuiderzeeregatta *

Muiden

7/9 september

NK Contessa 26/32

Cowes Corinthia YC *

Cowes U/K

14/15 september

Randmeerevenement

Kring van VEGA-Zeilers *

Naarden

20 september

Sluitingsweekend

BKPJ*

Hoorn

30 november

Meteo presentatie

B K P J * ism VKSJ/OGA

Edam

* alleen leden van de betreffende organi- ** alleen leden van bij de Federatie PZ aangesatie sloten organisaties

7

Vindö “Queen of Cruising” Rien Mussert Voorzitter VindöClub Nederland

Geschiedenis De oprichter van de Vindöwerf was Carl Andersson. Carl kwam uit een familie van twee generaties bootbouwers. Hij begon zijn werf in 1926 in Henan op het eiland Örust in Zweden waar hij in het begin veel pilotboten bouwde; natuurlijk van hout. In de dertiger jaren begon hij pleziervaartuigen te bouwen, o.a draken, A22 en 5,5m klasse. Meestal zeilschepen, maar af en toe werd er ook een prachtig motorschip gebouwd. Rond 1950 werden er ook folkeboats gebouwd. In de jaren 60 kwam ook zijn zoon KarlErik op de Vindöwerf die al gauw het roer over nam. Carl bleef wel nieuwe ontwerpen maken. In die tijd kwam ook een Duitser op de werf werken, Christoph Rassy.

Van hout naar polyester De eerste boot van de Vindöklasse was de Vindö 28 (26 ft), gebouwd in 1961 en natuurlijk helemaal van hout. In principe was dit het begin van alle prachtige Vindö ontwerpen die later op de markt kwamen. In 1963 kwam de Vindö 30 en daarna de Vindö 18; in 1964 de Vindö 22. Nog steeds waren alle schepen van hout. Vanwege de uitstekende vakbekwaamheid in het maken van houten schepen, is in 1965 de werf gevraagd op een plug te maken van zowel de Vegaklasse als ook voor de Internationale folkeboat (de Marieholm IF). Deze plugs werden gebruikt om de eerste polyester schepen te maken. Door dit werk kwam de werf ook in contact met polyester en in 1966 kwam de eerste polyester Vindö op de markt,

8

Foto Marcel van Coile www.marcelvancoile.be de Vindö 30 en de Vindö 18. Daarna werden de schepen in diverse maten gebouwd en zo kwamen de Vindö 32, 40, 45 en 50 op de markt!

What’s in a name? Nog even iets over de benaming; het getal achter Vindö betekent m2 zeiloppervlakte aan de wind, dus grootzeil en fok. Het heeft dus niets te betekenen in de zin van lengte (feet) zoals bij vele andere boten. In de 70er jaren werkten er 50 man op de werf. Carl stierf in 1979, de werf ging in 1980 voor de eerste keer failliet. Christoph Rassy verliet de werf en begon een eigen bedrijf samen met de heer Hallberg. Er kwam een nieuwe ontwerper, John Lindblom die weer later bij Storebro ging werken. In 1986 ging de werf weer failliet en kwam niet meer tot leven. Alle mallen zijn vernietigd en zo zal er nooit meer een Vindö gebouwd gaan worden. Ook alle tekeningen van Carl zijn vernietigd. De Vindöwerf mag gerekend worden tot een van de toonaangevende weven van Zweden in de 60er jaren. De werven Hallberg Rassy, Malö en Najad zijn eigenlijk alle drie afstammelingen van de Vindöwerf. Het is daarom niet verwonderlijk dat deze werven op nog geen 20 km van elkaar af gelegen zijn.

VindöClub Nederland De VindoClub Nederland stelt zich als doel om de schepen van deze werf uitstekend onderhouden in de vaart blijven, zodat iedereen de perfecte combinatie van hout en polyester kan bewonderen. Contact adres: [email protected] Website: www.vindo.nl Bij de foto: Vindo 45 Odin. Eigenaar F. Spreen Dutch Classic Yacht Regatta 2007 Hellevoetsluis 9

Ineke Tervoort en echtgenoot Sam Kaptein werden eind jaren ‘80 verliefd op de Nicholson 43. Na ‘s zomers met een omgebouwde viskotter chartergasten op de Kanaaleilanden en de Engelse Zuidkust te hebben gevaren, stapten zij rond 2000 over op deze fraaie Nicholson uit 1972, de “Zwaluw”. Eerst moest er nog heel wat gebeuren, dus realiseerden zij eigenhandig een totale rifit van het schip. Maar hun liefde voor polyclassics ging verder! Zij richtten ook nog de BKPJ op, Behoudsvereniging Klassieke Polyester Jachten. Hier hun relaas over de giga rifit van de “Zwaluw”.

10

Foto Marc Dorleijn www.dorleijnfoto.nl Tijdens onze chartertrips zagen wij regelmatig de Nicholsons van de marine en de Ocean Youth Club. Wij vonden ze prachtig. Die lage romp, lange overhang en fraaie houten dekopbouw met ook nog een laag boeiseltje erom, fabuleus! Rond 2000 was het zover, we besloten, dat als we nog een Nicholson wilde hebben, het nu toch echt wel tijd werd om te gaan zoeken. Nadat we eens wat hadden rondgekeken op internet, bleek dat er 38 waren gebouwd in de periode 1969 t/m 1973. Daarna is tijdens een brand op de werf de mal in vlammen opgegaan. De jachten zijn verspreid geraakt over de wereld. In Nederland waren er in 2000 maar drie waarvan niet één te koop. In Zuid Frankrijk vonden we de Haliotis, bouwnummer 31, bouwjaar 1972. De romp en tuigage waren in goede staat, nog mooi in de verf, de van oorsprong goudkleurige mast en rondhouten stonden ook in de witte lak. Het teakdek vertoonde plaatselijk behoorlijke slijtage, de technische staat was om te janken en het interieur, ja wat zullen we daar van zeggen? Bijna iedereen die verliefd wordt op een 43 knapt finaal af op het interieur. Wel zeven kooien maar de enige aan boord die languit kon liggen op de zeer riante kaartentafel, was de Admiralty Seachart! Ook wij werden ontmoedigd door het interieur en riepen tijdens de bezichtiging tegen elkaar als we buiten stonden en naar het jacht keken: 'oh wat is ze 'prachtig'. En als we dan weer binnen stonden: 'vreselijk, we doen het niet'! Uiteindelijk zijn we waarschijnlijk iets te lang buiten blijven staan.......... DUS!!! 11

Ze kwam bij ons achter het huis te staan in april 2003. Als verwend rijkeluisjacht was ze uitgerust met de meest luxe snufjes zoals boegschroef, elektrische ankerlier, elektrische schootlieren, watermaker, 2 koelkasten, vrieskist, omvormers en een onwaarschijnlijke bos spaghetti om al die artikelen van stroom te voorzien met almaar nieuwe sets accu's bijgeplaatst om de boel nog een beetje te laten werken. Werkelijk niets deed het nog. Ook had de vorige eigenaar de oorspronkelijke sobere witte betimmering gedubbeld met teakplaten. Zij lag dus wel een beetje diep. Tijdens het slopen had Sam al 8 accu's verwijderd en nog steeds ging het licht branden als je het knopje omhaalde, en jawel, hij vond nóg 2 accu's onder de watermaker.

Gestript Sam heeft het hele jacht gestript. Letterlijk alles is eruit gehaald, inclusief de motor en de complete betimmering. Hij heeft alle techniek uit elkaar gehaald, weer in elkaar gezet en opnieuw geïnstalleerd. De watermaker hebben we niet meer teruggeplaatst want de tijden van onze langeafstand zeilerij zijn voorbij. Eén koelkast met vriesvakje leek ons ook wel genoeg. Twee sets van 2 accu's, 1 set voor licht en één om te starten. Twee dynamo's voorzien de boel nu van stroom, geholpen door een acculader op walstroom. Vervolgens werd een heel nieuw interieur gebouwd. Met voorin een riante hut, een aparte douche en toiletruimte en een heel ruime kajuit. De motor is opnieuw ingebouwd, die stond achterstevoren met een V drive. Nu staat hij recht voor de schroefas. Er moest een nieuwe schroefas in, maar de schroef, dat was een Max prop, (een fantastisch ding) die mocht blijven.

Trimroertje weggeplakt Ook het roerblad werd verlengd om wat meer reactie te krijgen. (Tijdens de proefvaart legden we het roer te boord en wachtten we vervolgens min of meer tevergeefs op de dingen die komen gingen) Bij de bouw is dit type uitgerust met een trimroertje achter aan de kiel maar wij hebben er nog geen gezien waarbij dit nog in gebruik is. Ook bij de onze was dit gesloopt en weg geplakt. 12

Het teakhouten dek is gerestaureerd, de meeste stukken waren nog goed. (Ja, wel een kwaliteitswerf hoor, die Nicholson.) Waar nodig zijn er delen uitgehakt en nieuwe ingezet, alle rubber is eruit gefreesd en weer opnieuw aangebracht. Het teakhout is door de werf aangebracht op het polyester dek, dus altijd waterdicht, heel prettig. Alle in de loop der jaren aangebrachte obstakels aan dek zijn verwijderd, zodat ze er weer opgeruimd bij ligt. De ramen in de elegante houten opbouw werden voorzien van de originele, opnieuw verchroomde raamlijsten. De oude vieze plastic luchthappers vervangen door nieuwe in RVS uitvoering. De dekluiken waren al door een vorige eigenaar vervangen door mooie Lewmar luiken, dus met nieuwe teakranden erom zagen die er weer prima uit. Het kajuitdak van hechthout staat van nieuw af aan in de cashcover, geweldig spul dat altijd waterdicht is gebleven. Daar mankeerde niets aan, met een laag verf was dat af. Het reddingsvlot ligt bij Nicholson standaard onder het bankje in de stuurkuip.

Zij kan aardig meekomen! Omdat we bijna alles zelf hebben gedaan bleef het betaalbaar. We hebben er eigenlijk alleen in de wintermaanden heel veel vrije tijd in gestoken. We konden gelukkig blijven zeilen, want we hebben onze oude boot pas verkocht toen de Zwaluw bijna af was. Wij vonden het wel heel leuk om te doen. Na drie jaar was ze gereed om weer te water te gaan. Wat zijn we blij met ons project! We hebben nu al zes seizoenen met onze Zwaluw gezeild. De L.O.A. is 13,04, de waterlijn is 9,60 mtr, de breedte 3,55 m, de diepgang 2,15 m. Ze Sam Kaptein weegt 11 ton en is gebouwd als een rorc racer. Natuurlijk is ze zwaar voor hedendaagse begrippen, maar ze kan toch wel aardig meekomen, vooral aan de wind. Haar rompsnelheid ligt rond de 7,5 nm. Ze heeft de lage mast en grote voordriehoek die karakteristiek zijn voor haar tijd. Overal waar we komen trekt ze veel belangstelling en zelf kijken wij nog altijd met veel genoegen naar onze Zwaluw.

13

De Vereniging Kring van VEGA-Zeilers Sinds 1972 is de vereniging georganiseerd in de Kring van VEGA-Zeilers en heeft in zijn algemeenheid het doel om de watersport m.b.t. de zeiljachten van het type Albin Vega te bevorderen. Dit wordt gerealiseerd door het organiseren van (zee)zeiltochten en wedstrijden en het bevorderen van onderlinge contacten door bijeenkomsten en kennisuitwisseling. Internationaal worden evenementen georganiseerd. Momenteel zijn ca. 210 Albin Vega-eigenaren lid. Overige internationale Vega eigenarenverenigingen zijn gevestigd in Groot-Brittannie, Duitsland, Denemarken, Zweden, Noorwegen en de Verenigde Staten. VODA, Vega One Design Association is de overkoepelende internationale organisatie. Contact: Via de website www.vegazeilers.nl

Het nieuwe VEGA Bulletin is uit!

Nr. 125, jaargang 41, April 2013

Dit drie maal per jaar uitkomende lijfblad voor leden van de Kring van VEGA-Zeilers wordt vanaf nu in kleur uitgegeven. In dit papieren magazine vinden de lezers nieuws en technische informatie over hun vereniging en de Albin Vega. Ook te bekijken op de ledenpagina van www.vegazeilers.nl

In dit nummer o.a.: In memoriam Elly van Soest / Van Godewind tot MUIS / Motorperikelen van Deel II / Club Sandwich / Vastlopen op Steile Bank / VEGA en VODA op Facebook / Zomerevenement in Edam / VegaFotowedstrijd: Click Award 2013!

14

Erwin Wyhnanek zegt zijn Albin Vega na

40 jaar vaarwel, maar niet zijn “Vegakring”!

De 88 jarige Duitse Erwin Wyhnanek uit Keulen en schipper van Vega 1502 “Orsu” houdt het na 40 jaar Vegazeilen voor gezien. Al die tijd was hij Vegaeigenaar, Vegakring lid en en ligplaatshouder in de Enkhuizer Compagnieshaven. In deze toen gloednieuwe marina was hij dus een van de eerste klanten in de jaren ´70. Zo schrijft Erwin ons: “Nu is de tijd gekomen dat ik met diepe treurnis mijn Vega verkopen moet. Ik merk dat mijn energie te wensen over laat en ook met mijn echtgenote gaat het minder goed. Misschien is via de Vegakring een geïnteresseerde koper te vinden. Maar ik wil tot aan mijn levenseind lid blijven van de Vegakring!. Het waren 40 “wunderschöne” jaren waarvan ik van begin tot het eind genoten heb, ik zou dan ook iedereen van ganser harte hiervoor willen bedanken”. Op de vele Vegakring evenementen die hij bezocht van de Waddeneilanden en IJsselmeer tot Scandinavië en Engeland acteerde Erwin als de orgelman. Op het voordek van zijn “Orsu”, al draaiende voor zijn na-borrelende wedstrijdrivalen.

IFR 2014 Landskrona Zweden 14-19 juli 2014

Laatste nieuws Het laatste nieuws uit Zweden over de 2 jaarlijkse internationale Albin Vega Regatta homepage www.vegazeilers.nl

15

De Ame re onde om het

10 ma

Matt’s aankomst in Annapolis, Maryland USA juni 2012. Na 27.000 zm zeilen om het Amerikaans continent. Solo, non stop in 10 maanden.

De “Jester Medal” genoemd naar de overnaadse Folkboot Jester waarmee de legendarische Brit Blondie Hasler ooit vele malen de Atlantische Oceaan overstak. Jonk getuigd, “omdat dat makkelijker zeilt”, aldus Blondie .

April 2012. Aankomst Annapolis 16

Matt vo Albin V gehand land. Matt Rutherford ontvangt de onderscheiding uit handen van Vega One Design Association secretaris Rob Kloosterman. De ceremonie vond plaats in het aan de Thames afgemeerde marineschip “HQS Wellington”

erikaan Matt Rutherford ontving 20 april j.l. in Londen de bijzondeerscheiding “Jestermedal 2012” voor zijn heroïsche zeiltocht rondt Amerikaans continent.

aanden solo non stop

olbracht zijn 27.000 zm non stop solo met de 27 voet metende Vega St. Brendan. Doel was het inzamelen van financiën voor de dicapten zeilclub CRAB uit Annapolis aan de Chesepeake bay, Mary-

Peter Whatley van OCC kondigt de uitreiking van de Jester Medal aan

Nooit heeft een Albin Vega meer op zijn donder gehad als deze St. Brendan. 27.000 zeemijl non stop in 10 maanden. Het casco en tuigage hielden zich goed maar alle apparatuur en de motor konden al dit geweld niet aan. 17

POLYCLASSIC ZOEKERTJES

Verkopers van- en zoekers naar een zeiljacht, ontworpen vóór 1975 (of een latere doorontwikkeling van dat ontwerp) kunnen in de Polyclassic Zeiler adverteren. Afmetingen advertentie, inclusief tekst en foto: ca 10 x 5 cm. Prijs: € 10.— De Polyclassic Zeiler blijft ca. 2 maanden online als bladerbrochure. Opgeven bij [email protected]

ALBIN VEGA Zeer complete, goed onderhouden en zeewaardige Albin Vega uit 1976. Dit is het type boot waarmee Matt Rutherford in 2012 als eerste non-stop solo door de noord-west passage en rond kaap hoorn is gevaren. (www.solotheamericas.org) Er zijn verschillende Vega's rond de wereld gevaren en zelfs naar Antartica. Met zijn geringe diepgang van 1.17 meter kunt u ook op de binnenwateren en waddenzee bijna overal komen. Voor foto’s en meer informatie mail: [email protected] ALBIN VEGA nr 2172. Bouwjaar 1972/73. Motor: 10 pk Volvo Penta MD6A diesel. Accessoires: Sestrel moore Compass, log, dieptemeter, Shipmate marifoon. GPS valsat O2L, Autohelm 1000, navigatie verlichting. Zeilen: BolleJan parachutedoek Zweedse kleuren,doorgelat grootzeil, genua, high aspectfok, stormfok en rolfok installatie. Nieuwe buiskap vergroot met RVS grijpbeugel. Maststrijkinrichting, 4 ankers, 6 stootwillen, fokhoes, huik en spatzeilen, spi-boom. Inventaris: Spiritus kooktoestel, ingebouwde koelbox, servies en pannen, verbrede slaapplaatsen. Onderhoud: In de winter uit het water in Grashaven Hoorn. Vraagprijs T.E.A.B. Theo Boots tel 0725331120, [email protected]

Enige jaren geleden alweer werd de BKPJ opgericht door Ineke Tervoort. De vereniging is bedoeld voor individuele eigenaren van klassieke polyester jachten. Niet te verwarren met de Federatie Polyclassic Zeiljachten, het samenwerkingsverband van eigenarenorganisaties. Meer informatie is te vinden op www.bkpj.nl 18

Al 75 vestigingen Nou ja, helemaal nieuw is het nu ook weer niet. Vorig jaar al is deze bekende bouwmarkt begonnen een aantal vestigingen te voorzien van een uitgebreid aanbod watersportartikelen. Vandaag de dag te verkrijgen in zo’n 75 vestigingen. En het worden er meer! Maar als je dit vraagt in jachthavens, dan blijken lang niet alle schippers hiervan al op de hoogte. Wij vroegen Intergamma voor het verhaal hierachter en kwamen uit bij leverancier Erik Pilon, eigenaar van watersportgroothandel KPE in Dordrecht. Artikelen van gerenommeerde merken Bij de ene vestiging wat meer dan bij de andere: het gaat om een veelzijdig aanbod voor de watersporter. En wel van bekende en degelijke merken! Vallen, schoten en een keur aan zeewaterbestendige rvs producten van Seilflechter. Blokken van Sprenger en schoonmaakmiddelen, lak, antifouling en polyesterreparatie materiaal van Voss Chemie. (o.a. bekend van Hempel). Voordeel voor jachtschippers? Volgens Pilon liggen de prijzen iets onder die van de gevestigde watersportdetaillist. De duidelijke panelen met productinformatie geven de klant een snel overzicht van kwaliteit en functie van de verschillende producten. Samen met de ruime openingstijden en de gelegenheid het winkelen te combineren met overige bouwmarktartikelen maken al deze voordelen het wel heel prettig iets voor de boot aan te schaffen. Foto: Watersportschap Karwei Broek op Langedijk. Inzet: Erik Pilon, directeur KPE 19

Klik op de artikel aanduiding voor de juiste internetpagina. Duitse Bocht NV-Serie 15, Borkum tot Brunsbüttel Deze uitgave is beduidend voordeliger dan de beide sets BSH 3014,3015. Noorwegen NV Charts NO 1, 2, 3 Duitstalig met cd navigatiekaart voor de laptop. Zweden, Finland en Estland Pilot: The Great Harbour Book IV De 145 belangrijkste havens

20

21

22

Kan een digitale kaart een papieren kaart vervangen? Helaas niet voor watersporters, zo blijkt. De digitale kaart is als back-up te beschouwen al doen wij het meestal andersom. Voor de beroepsvaart geldt dit niet. Daar mag gewerkt worden met een dubbel digitaal systeem. Waarom kan dat in de z.g. pleziervaart niet? Daar is geen ruimte aan boord voor dergelijke professionele systemen. Het lijkt er dus op dat de digitale kaart voor watersporters niet professioneel is!

Recht door Zee wateren zoals de onze, waar continu zoveel veranderd! Maar papieren kaarten hebben ook hun nadelen. Ga maar eens een reisje maken naar bijvoorbeeld de Deense wateren met een 27 voeter. Je hebt dan gauw zo’n honderd reusachtige peperdure kaarten in je kleine kajuitje. Dáárvoor hebben wij niet het digitale tijdperk uitgevonden!

Een dubbel digitaal systeem zou ook voor jachtschippers Ideaal zijn. BijvoorDat kan je ook zien wanneer je hem beeld een plotter met back-up van opent. Vrij vertaald komt het er op een tablet, smartfone of laptop. Maar neer dat men verplicht is te tekenen bij dan zouden onze digitale kaartenmahet kruisje voor de waarschuwing dat kers met een systeem moeten komen deze kaart ondergeschikt is aan de pawaarbij de kaart altijd automatisch onpieren kaart en die niet kan vervangen. line is bij te werken met de laatste geDat is één. Twee is, dat meestal niet gevens en, waarvan de datum bekend bekend gemaakt is van welke datum wordt gemaakt. Gezien het feit dat de de brongegevens zijn, dus of de kaart beroepsvaart wel papierloos dubbijgewerkt is. Is hij bijgewerkt tot Digitale bel digitaal mag varen, zou je zegde datum van uitgifte of de datum van verkoop? Weet U het? Je kunt zee– en waterkaarten gen dat zo’n systeem al voorhanden is. Voer voor app ontwikkeeen update kopen maar ook dan Wat heb je er aan? laars? kan vaak de update datum niet Anyway, bij de ANWB kan je digigezien worden. En wanner je al tale kaarten huren. Dat is al een update, wat update je dan. Dat is hele stap in de goede richting! En niet te zien. En dat in daar gaat het toch om?

Reacties naar: [email protected] 23

Federatie

PolyClassic Zeiljachten Workshop Polyester Reparatie 16 maart 2013 Raoul Godthelp Pion Klasse Organisatie De Federatie PZ had een dag vermaak georganiseerd genaamd “workshop Polyester reparatie”. Aangezien ik van plan ben een hoop gaten te dichten op mijn boot (nadat ik het oude beslag heb weggehaald), stond ik als eerste ingeschreven. In totaal bleken 30 schippers van de bij de Fed. Aangesloten organisaties naar deze dag te zijn gekomen. We waren te gast bij Watersportcentrum Arnhem. Het programma bestond uit een gedeelte theorie, een workshop en een rondleiding op de werf.

Mr. Boat Frank Rademaker is de man die alles over epoxy weet. Zijn bedrijf “MR. BOAT” levert alle noodzakelijke materialen en advies om een polyester klus te klaren. Binnen een uur Heeft Frank ons de basis uitgelegd over hoe je zowel kunt lijmen, verven als hele sterke constructies kan bouwen met epoxy.

Tips Ook had hij een aantal erg praktische tips voor ons zoals: epoxy plakt niet aan een vuilniszak….. en als je klaar bent met je roller, maar je moet de volgende dag nog een stukje doen, dan leg je je roller in de vriezer J. Het was een zeer interactieve sessie waarbij iedereen zijn eigen praktische problemen kon voorleggen. Daarna was het tijd om het geleerde in de praktijk te brengen.

Goed mengen Het aanmaken van epoxy is het in de juiste verhouding toevoegen van een harder aan een hars. Door goed te mengen komt er een reactie op gang waardoor het mengsel gaat uitharden. Hierbij komt warmte vrij. Het is belangrijk goed te mengen, Daarna kun je ermee verven, lamineren, plamuren en plakken. Bij warm weer heb je misschien een uurtje voordat de epoxy hard wordt, maar bij lagere temperaturen kan je er wel een paar uurtjes mee ‘spelen’. Tijdens de praktijk kon iedereen naar hartenlust oefenen, en waar nodig zijn vragen kwijt aan Frank. Ik denk dat we hierna allemaal voldoende voorbereid zijn om epoxy te kunnen gebruiken op onze boten.

Spannende klussen Onze workshop werd gehouden in de loods van de werf. Om ons heen zagen we allemaal “spannende” klussen, variërend van een hot-vac osmose behandeling tot en met de bouw van een compleet nieuw jacht. Een rondleiding sloot de middag af, waarbij onder andere uitleg werd gegeven over hoe je een complete boot kan maken met epoxy en PU schuim! Die uitleg relativeerde onze eigen knutselwerkjes enigszins. Voorzichtig beginnen dan maar met mijn eigen epoxy-klusjes. Ik ben erg blij dat mijn boot al is gebouwd en mij kan beperken tot het dichtsmeren van een paar gaatjes…. met epoxy.

24

Foto Rudie Straatsma 25

Met de Oceaan 25 “Femke” Naar Denemarken Jens Bos Deel 2 Vakantie (augustus 2012)

“Pardon, we will leave at seven in the morning.” “Yes: seven o’clock… yes that’s in the morning…”. De Fransman met zijn veertigvoeter die naast ons wilde gaan liggen (…) kiest eieren voor zijn geld en gaat verder op naast twee andere boten liggen die samen ongeveer haar lengte hebben. Opgelucht halen we adem: om nu tussen twee veertigvoeters te worden gekraakt daar hadden we niet zo veel zin in… We vertrekken 's ochtends om zeven uur, het is grijs en er valt lichte regen. We houden netjes stuurboordwal van het kanaal, op ongeveer drie meter van de kant.

Jens Bos

We zijn nog niet heel ver of de kiel van de boot bonkt over iets heen dat bijna niks anders kan zijn dan basaltblokken. Vlug sturen we richting het midden van het kanaal. Dat verwacht je toch niet in het Kielerkanaal waar ook gigantische zeeschepen door heen moeten… In het begint loopt de motor wat onrustig en lijkt in toerental te wisselen. Ik vraag me af of de laatste diesel die we tankten op Norderney bij een beetje brak pompje wel goed was…

26

Gelukkig blijft Theunis trouw aan zijn reputatie en stomen we met 5 knoop door het kanaal. Al snel komen we de eerste boot tegen. In onze ogen dan al gigantisch, maar al snel worden de boten groter. We bestuderen de lampen die langs het kanaal staan en komen tot de conclusie dat we alleen bij 3 keer rood hoeven te stoppen. Net nadat we door een grote duwbak zijn ingehaald gaat deze bij een passeerpunt in de remmen en zien we de lampen voor ons op rood staan. In een klein zwaaikommetje dobberen we rustig rondjes (de wind Haventje achter de sluis in Brunsbüttel komt met kracht 5 van achter) tot het moment waarop we weer verder mogen. In het begin is het kanaal recht en saai, met veel pontjes die goed getimed moeten worden. De grote vrachtschepen varen rustig en lopen ons op afstand voorbij. In de buurt van Rensburg wordt het heuveliger en begint het kanaal ook wat meer te slingeren. Het zwevende pontje onder de hoge brug passeren we in de stromende regen. Wanneer het daarna een beetje opklaart zien we achter ons alle lichten op rood gaan. We hadden ook al een tijdje geen tegenliggers meer gehad. Op de AIS zien we de reden: er komt iets heel groots aan! Achter ons vaart de Seaconger: 178 meter lang en 28 meter breed. Hij loop met 8,9 knoop langzaam op ons in.

Ruud Groen

Als hij rustig voorbij vaart zien we pas hoe groot zo’n boot is; heel relativerend voor de ‘bootjes’ in het Prinses Margrietkanaal… Na een bocht in het kanaal komt er een gigantisch schip net iets te veel naar ons toe. Tussen de boot en de kant zien we een gigantische kuil waar we in varen. Heel absurd: eerst een meter naar beneden dan een stuk vlak en vervolgens weer een meter omhoog. Met flink wat gang gaat het gelukkig allemaal goed.

27

Op de Oostzee In Holtenau zijn de kleine sluizen gesloten en gaan we door de grote sluis. Samen met nog al wat zeiljachten vaart ook een relatief kleine coaster de sluis in. De wind is stevig en pal van achter. Gelukkig hebben we een goede bemanning, want zonder noemenswaardige problemen leggen we aan in de sluis. Bij andere boten springt de bemanning ook op de vlonders maar menigeen gaat onderuit op de gladde balken. Blijkbaar is het Duits van de bemanning van de coaster niet zo goed, want als de sportschepen toestemming krijgen om de sluis uit te varen geeft hij ook, gelukkig rustig, gas. Hij krijgt gelijk te horen dat er “Sportboote“ naast hem varen, waarna hij in het Engels vraagt om het te vertalen: hij verstaat blijkbaar geen Duits. Snel krijgt hij te horen dat er boten naast hem zitten. Er komt een mannetje uit de brug dat even naar beneden kijkt en wat gebaart naar de stuurman. Gelukkig vaart hij daarna heel voorzichtig verder. De boten die naast hem varen geven vol gas. Ze duiken voor zijn boeg en die van een gigantisch schip dat er aan komt varen langs de haven van Holtenau in. Een flinke stoot op de hoorn van het tegemoetkomende schip geeft aan dat ze niet handig bezig zijn. We wachten rustig af totdat iedereen De StenaLine loopt ons voorbij, gelukkig varen ze in voorbij is en varen dan de de fjord nog heel rustig Kielerfjord over richting Laboe. We zijn op de Oostzee! Het water is helder en al snel zien we de eerste kwalletjes. We volgen de geul en worden opgelopen door de Stenaline; die is pas groot! Uiterst rechts in de geul en vlak langs ons eerste “Sperrgebiet” (De Duitsers zijn daar gek op) varen we door. In Laboe is de jachthavenmeester al naar huis, maar met behulp van een paar houders van een vaste ligplaats vinden we een plekje in een wat korte box (goed voor het ego van de schipper) en kunnen we toch een warme douche nemen. De eerste Wisseling van de wacht. De volgende morgen slapen we uit ; het is wisseldag. We doen boodschappen in het dorpje en wandelen langs de promenade naar de Oude U-boot die als museum staat opgesteld. Om een uur of drie komt Nienke aan uit Nederland. Marten en Jessica gaan met haar auto terug naar huis en Nienke neemt hun plaats over. Ze heeft mooi weer mee gebracht! De voorspellingen zijn eindelijk echt goed aan het worden. We besluiten fanatiek te gaan koken, maar net als alle groente zijn gesneden en het water op staat, houdt het gas er mee op: moeten we ineens uit eten, heel vervelend natuurlijk.

28

Laboe-Maasholm De volgende morgen is het prachtig weer; zonnig met een lekker windje. Voorzichtig met twee reven varen we de haven uit. We wachten even op twee grote jongens en steken dan over naar de westkant van de fjord. Van daaruit varen we buiten de geul de Oostzee op. Al snel kunnen de reven er uit en met 6 knopen varen we door glashelder water. We zetten koers naar Schleimünde, dat ongeveer 30 mijl verder op ligt. We moeten een omweg maken om weer een Duits Sperrgebiet te ontwVia de ingang bij Schleimünde varen we naar Maasholm: een klein voormalig vissersplaatsje met een grote haven. We zijn voor Duitse begrippen laat en de haven ligt al behoorlijk vol. Gelukkig zijn we niet zo groot en we vinden dan ook een heel mooi plekje precies in een hoek achter in de haven waar we perfect in passen.

Een zeer zwijgende havenmeester zegt helemaal niets en wijst op een papier waar we onze gegevens op in moeten vullen. Als we later nog een keer terug komen om naar het wachtwoord van de wifi te vragen is zijn enige reactie het uitdelen van een a4tje met daarop de gebruiksaanwijzing. De haven ligt tegen een camping aan en daarvan kunnen we dan ook de washokken gebruiken. Een ware verademing: ontzettend netjes en goede douches! Eigenlijk het eerste goede washok sinds Norderney! Omdat we achter in de haven liggen moet de wifi antenne zo hoog mogelijk de mast in, maar werkt dan ook prima.

29

Denemarken Voor ons doen vroeg, maar voor de Duitsers en Denen waarschijnlijk heel laat, vertrekken we uit Maasholm. We varen in file langs Schleimünde; het lijkt even weer op het Sneekermeer… Gelukkig is eenmaal buiten op de Kleine Belt niks meer van de drukte terug te vinden. Wel waait het lekker en we lopen met een rotgang richting Denemarken. Als op een gegeven moment de telefoon ons welkom heet in Denemarken is het grote moment daar: de Duitse gastenvlag wordt gestreken en met een zeer voldaan gevoel gaat de Deense vlag omhoog. We hebben ons doel gehaald; Deens water spoelt rond de boot! Het eiland Ærø is al in zicht; grote kliffen steken hoog boven het water uit en in de verte zien we al Marstal liggen, ons einddoel van de dag. We lopen hard, harder dan ooit en halen 7,2 knoop door het water.

Hoge golven: Nienke heeft twee handen nodig om ons er met 7,2 knoop door heen te sturen Nienke heeft twee handen nodig om ons door de golven te sturen, maar blijkt behoorlijk zeewaardig te zijn: ook in de grote golven heeft ze geen last van zeeziekte. Door het nauwe geultje varen we in file naar de haven. De boxen zijn heel lang, maar ook heel smal. De boten liggen met lange achterlijnen aan de palen. Na eerst vast te hebben gezeten tussen twee palen van een te smalle box, vinden we een plekje in een hele lange box. De “lange lien” en twee aan elkaar geknoopte landvasten zijn gelukkig lang genoeg om ons goed in de box te houden.

Nienke Waanders

30

We halen het weerbericht binnen dat prachtig weer voorspelt voor de komende dagen, met warm weer en weinig wind. We besluiten dat het nu wel tijd is voor vakantie.

Vakantie Marstal blijkt een leuk stadje te zijn. Er ligt een oud houten zeil-vrachtschip dat gewoon bekeken kan worden; de Bonavista. Er is niemand aanwezig maar je wordt uitgenodigd om het schip op te gaan en gewoon te bekijken. We bekijken natuurlijk het schip en lopen door het stadje. Het doet erg rustiek aan en past helemaal bij de vakantiemodus die we hebben aangenomen. Na het bestuderen

van de kaart besluiten we naar het eilandje Strynø te gaan, vlak bij en met een heel klein haventje, als uitwijk hebben we dan Rudkobing waar een grotere haven is. Marstal- Rudkobing We doen boodschappen, halen diesel bij een oud Uitzicht vanuit de haven van Maasholm pompje en zijn weer eens heel blij met de antibacop Schleimunde teriële toevoeging voor diesel die we bij ons hebben. We vertrekken pas om 12 uur. Er is niet veel wind en met alleen de genua kruipen we voort. We zien heel veel kwallen; de meeste van het onschuldige witte type, maar ook de grote gele kompaskwallen komen redelijk veel voor. Nienke probeert, staande op de zwemtrap, toch natte voeten te krijgen. Ruud zit op de preekstoel en geeft aanwijzingen: “gele aan bakboord, gele onder de boot door, gele aan stuur” etc. Elke keer als er een te dichtbij komt staat Nienke weer hoog en droog. We worden onderweg wel drie keer gepasseerd door de veerboot die dezelfde route vaart als wij en ons vlak voor Rudkobing nog even voorbij loopt. We kiezen voor Rudkobing omdat het haventje van Strynø bomvol ligt en we dan 10 dik moeten gaan liggen; dat past niet bij ons vakantiegevoel. De haven van Rudkobing is rustig en ruim. Het sanitair is eenvoudig, maar voldoet goed en de douche geeft je je vijf kronen munt gewoon weer terug. De wifi werkt weer prima. Omdat we alleen nog rijst aan boord hebben gaan we uit eten. Langelien" is nodig in Marstal 31

We vinden een leuk restaurant waar de ober voor ons de Deense menukaart vertaalt. Nienke mag speciaal voor het restaurant de nieuwe witte wijn keuren en doet dat vol overgave. Dat ze daarbij dan—net als Ruud—een hamburger besteld doet natuurlijk geen afbreuk aan haar geloofwaardigheid als connaisseur

Rudkobing – Søby We vertrekken weer niet heel vroeg. De wind is er bijna niet en lijkt ook nog te draaien. We moeten een aardig eind om varen omdat er een groot natuurgebied met veel ondieptes in de weg ligt. Gelukkig draait de wind op een gegeven moment en kunnen we door een smal geultje naar het diepere water voor Søby varen. Na een super relaxte tocht komen we rond acht uur aan in de haven. We vinden een mooi plekje langs een lange steiger. We besluiten dat patat eten prima past in ons vakantie gevoel en Ruud en ik spoeden ons naar de snackbar aan de haven. De dame achter de bar spreekt niet heel ver over de grens en met name de bestelde saus geeft problemen. Nadat ze een kwartier lang de –lege- fles op tafel heeft geslagen, vraagt ze of we ook genoegen nemen met slasaus. Natuurlijk nemen we dat (we hadden trek), maar komen niet meer bij als ook deze fles weer dezelfde behandeling ondergaat als de eerste. De kwade blik van de dame en de, wellicht daardoor wat zoutere patat, nemen we maar voor lief. Prachtige zonsondergang in de haven van Søby Na het eten begint het harder te waaien en als we anderen extra lijnen zien leggen volgen we ook maar dat voorbeeld. ’s Nachts wordt ik wakker en bedenk ik dat het water net zo goed kan gaan zakken of stijgen door de harde wind. Ik check alle lijnen nog even en zie dat ze slapper zijn gaan hangen: het water is dus inderdaad gestegen.

32

Søby- Sonderborg De laatste etappe voor Nienke blijkt weer een pittige. Het waait zeker windkracht 5 uit het zuidwesten als we de Kleine Belt weer opdraaien. Hoog aan de wind lopen we door grote golven die soms 3 meter boven ons uit steken. Zowel de boot als de bemanning kan het echter prima hebben. We navigeren om een paar ondieptes heen waar we Duitse zeilboten recht op af zien varen. Ondanks het feit dat daar nog 4 meter water staat lijkt het ons geen goed plan daar nu te zijn. We schrikken ons rot als op een gegeven moment een gigantisch hard gepiep uit de kajuit komt. Even denken we dat er iets goed mis is, maar realiseren ons dan dat we geen alarm hebben voor bilgewater of iets dergelijks. Het blijkt de marifoon te zijn die een DSC noodoproep wil gaan relay-en. We hebben echter geen idee of we dit kunnen en besluiten het niet te doen. De kustwacht reageert ook al en vraagt zeer chagrijnig om meer info. Het gebeurt die dag nog twee keer. De eerste keer was vals alarm, de volgende keer zit een boot vast op een ondiepte en de laatste keer heeft een boot motorpech. In Nederland nog nooit meegemaakt dat het DSC signaal werd gebruikt, hier is dat blijkbaar meer gangbaar. We komen redelijk op tijd aan in de haven en vinden een mooie brede plek. Nienke mist bij het aanleggen net een paal en we drijven diagonaal in de vrij grote box. Meteen begint de boot naast ons allemaal advies te geven aan Ruud. Ik negeer het en Ruud wimpelt het af door met een brede grijns naar mij te wijzen en te zeggen “hij is de schipper”. We ontdekken de meest merkwaardige washokken die we tot nu toe hebben gezien: van buiten modern, maar van binnen net de douchehokken van een gymlokaal. Mag je nadat je de munt in de juiste automaat hebt gegooid naast 3 (dikke) mannen gaan staan douchen zonder schotje of wat dan ook er tussen. Gelukkig is er een douche hokje. We koken op deze laatste dag macaronie met blikvoer en heel veel ham. Ik plof in mijn kooi terwijl Ruud en Nienke nog op en neer lopen naar het stadje. Morgen is het wisseldag en komt Aafke. Een 'mooi weer window' is in zicht en we moeten weer aan de terugreis gaan denken.

33

Jasper Daams, schipper van Vindö 32 “Laetitia” laat het niet bij varen alleen. Hij bekwaamde zich ook in het vervaardigen van jacht-halfmodellen. Jasper legt uit: Een contact met Jeroen Noot van de Trintella Vrienden Kring werd de start van een modellenserie. Eerst werd een model van mijn eigen schip, een Vindö 32 Laetitia, gemaakt. Daarna een model voor de Classic Yacht Regatta in Hellevoetsluis: binnen het grote klassement vaart de Vindövloot voor een eigen wisselprijs: een Vindö-halfmodel. In 2011 werd de prijs voor het eerst gewonnen door Pim en Lia ten Klei met hun Wijdzicht. Het werd een begeerd object: in Zweden hangt inmiddels een halfmodel en onlangs werd een Scanmar 345 geleverd. Momenteel staat een Vindö 40 op stapel en wachten een Hallberg Rassy en een Comfortina op voltooing. In een halfmodel steek ik gemiddeld 60 uur handwerk. Het is dan ook een uniek exemplaar, in de kleuren en details gelijk aan de “grote boot”. Het is wel nodig om een lijnenplan van het schip te hebben, zonder lijnenplan ga ik zelf aan het tekenen op basis van boven-en zijaanzicht. Een aantal foto’s van de opbouw is ook nodig. Is Uw interesse gewekt? [email protected] www.halfmodel.net

34

Hylke Steensma (Ecume de Mer Club NL) De ¼ ton klasse was internationaal actief van 1967 tot 1996. In tegenstelling tot een eenheidsklasse, waar alle boten hetzelfde zijn, was er veel vrijheid in het ontwerp en constructie, zolang de International Offshore Rule (IOR) rating maar binnen de normen viel. Er zijn Wereldwijd duizenden ¼ tonners gebouwd volgens veel verschillende ontwerpen, en het is niet altijd duidelijk of een boot een originele kwarttonner is. Zelf heb ik een Ecume de Mer en eind vorig jaar werd ik benaderd door een eigenaar van een andere ¼ tonner of we niet een evenement konden organiseren voor de vele ¼ tonners die in Nederland liggen. Na mijn betrokkenheid bij de organisatie van de PolyClassic Cup in 2012 in Stavoren leek mij dit een leuke nieuwe uitdaging. Naar aanleiding van de revival van de jong bejaarde ¼ tonners in Engeland (kijk maar eens op www.quartertonclass.org) wordt in 2013 voor het eerst de Dutch Quarter Ton Cup georganiseerd om met de vele mooie oude race orgels samen te komen, kennis met elkaar te maken, bootjes te kijken en wedstrijdjes te zeilen. Het evenement wordt in het weekend van 22 en 23 juni 2013 georganiseerd tijdens de Lenco regatta vanuit Lelystad (Flevo Marina) op het IJsselmeer. Op zaterdag 3 korte baan wedstrijden en op zondag 1 langebaan wedstrijd. Een aantal ¼ tonners heeft een ORC meetbrief. Het merendeel heeft echter geen meetbrief en zal die ook niet regelen voor één evenement. Het doel is om met alle ¼ tonners in een startveld te varen, en een ORC en een SW uitslag op te stellen. Zowel de Ecume de Mer als de Oceaan 25 zijn aangesloten bij de Federatie voor PolyClassic Zeiljachten. De Ecume de Mer won de ¼ ton cup in 1970 (Travemunde) en in 1972 (La Rochelle). De Oceaan 25 werd 6e bij de ¼ ton cup van 1976 in Helsinki.

Foto’s Ecume de Mer en Oceaan 25 (bijgevoegd bij mail). De deelnemende Ecume de Mer’s en Oceaan’s 25 gaan uiteraard proberen de eer van de Federatie voor PolyClassic Zeiljachten hoog te houden.

Meer info over ¼ tonners en over het evenement is te vinden op: www.quartertonclass.org www.histoiredeshalfs.com www.facebook.com/events/428968747164999/?fref=ts (pagina van het evenement op Facebook) www.lenco.eu/regatta (pagina van het evenement, met in maart al bijna 20 aanmeldingen!) http://southseasailing.webs.com (pagina over ¼ tonners in Nederland).

35

Op de één meer dan op de ander, op alle Polyclassics is hout te vinden. Helmstokken Wij begonnen ons gesprek met Benno Rexwinkel, eigenaar van de gelijknamige jachtwerf in Numansdorp, over helmstokken. Want, zo dachten wij, onze helmstokken zijn vaak zo’n veertig jaar oud. Zijn die nog wel te vertrouwen met een beetje zeegang?

Gaten boren Gedurende de jaren wordt er van alles aan de helmstok geknutseld, van autopilotpinnetjes tot joysticks. En die geboorde gaatjes? Gaat dat wel goed al die jaren? Nee dus, want je hoort regelmatig van gebroken helmstokken. Weet U hoe uw helmstok er van binnen uitziet?

De lijm vergaat Benno: Wanneer de helmstok van gelamineerd hout is, heb je kans dat gedurende de jaren de lijm vergaat. Gevolg: delaminatie. Boor je een gat voor het een of ander, doe dan wat lak in dat gat alvorens de schroef er in te draaien. En kit natuurlijk. Een lak beschermende canvas hoes om de helmstok verlengt de levensduur aanzienlijk. Rexwinkel levert overigens nieuwe helmstokken voor de meeste scheepstypen.

Teak dekken Teak dekken werden vroeger geschroefd en de schroefgaten afgedekt met een teak prop. Je hebt kans dat de proppen eruit vallen, de gaten inwateren en het kernmateriaal van de romp aangetast wordt. Vorst maakt het dan allemaal nog een graadje erger. Hoe controleer je dat? Water over het dek gooien en waar het nat blijft is het mis. Ook worden door slijtage de naden te ondiep. De voeg moet dan weer op diepte worden gebracht. Schoonmaken? Algen wegboenen met Biotex groen en een zachte borstel of schuurspons. Dwars op de nerf borstelen! Wanneer je in de lengte borstelt, diep je de nerf uit. Het gevolg is slijtage en weer meer vuil.

Interieur En kijk ook naar de bevestiging van de schotten. Zij vormen een belangrijk onderdeel van de rompstructuur van het schip.

Bij de foto: Benno en Judith Rexwinkel 36

37

38

Ook Polyclassics inschrijven op www.dcyr.nl

Persbericht

Dit jaar is het weer zover, in Hellevoetsluis van 25 tm 28 juli wordt voor de 13e keer de Dutch Classic Yacht Regatta georganiseerd. Dé gelegenheid om met je klassieke zeiljacht samen met zo’n 150 andere schoonheden de show te stelen in de historische haven van Hellevoetsluis. Bij geen andere gelegenheid in Nederland is het zo leuk een klassieker te zeilen. We varen 2 wedstrijden per dag in diverse klassen. Gaffeltuigen, scherenkruisers, houten en stalen kajuitjachten, polyester oldtimers , houten overnaads gebouwde jachten. Je ziet ze allemaal in Hellevoetsluis Houd je niet van wedstrijdzeilen, schrijf dan toch maar in voor deze geweldige happening, je zult er in ieder geval veel leuke contacten aan over houden. En het uitzicht uit je kuip is 4 dagen lang het mooiste in 2 jaar. Kijk voor meer info en inschrijfprocedures op www.DCYR.nl Je kunt je opgeven voor de DCYR op dit mailadres: [email protected]

39

40

Meer dan 1.000 Contessa’s produceerde de Britse jachtbouwer Jeremy Rogers. Wij spraken hem en zijn echtgenote Fiona onlangs op de jaarlijkse bijeenkomst van de Contessaclub Nederland in Willemstad aan het Hollands Diep. Dit ras-jachtbouw ondernemersechtpaar uit Lymington was uiteraard naar Willemstad gekomen om hun Nederlandse achterban “the story of our Contessa-life” uit de doeken te doen. Fiona met een presentatie, Jeremy gaf uitleg aan de hand van vragen van de vele aanwezige Contessa schippers. Rogers (75) begon zijn jachtbouwactiviteiten in 1961 met het bouwen van zeventien houten Folkboten. Vervolgens werd de Folkboot de voorloper van de polyester Contessa 26 (ontwerp David Sadler) waarvan hij er meer dan 300 maakte. Op een werf in de Verenigde Staten werden daarvan nog eens ca. 400 stuks gebouwd.

41

Nieuwe productiehallen De zaken liepen zo goed dat in 1968 een productiehal werd gebouwd over de bestaande ruimte heen. Om geen tijd te verliezen werd gedurende de bouw doorgewerkt aan de Contessa’s. Het succes was dusdanig groot dat in 1971 alweer een nieuwe productielijn moest worden opgezet en weer werd een nieuwe hal gebouwd.

Contessa 32 Boat of the Show In 1970 werd ook de eerste Contessa 32 “Catharine” gebouwd, eveneens ontworpen door de Brit David Sadler. Het schip werd prompt “Boat of the Show” op de London Boatshow 1972. Het schip werd een overweldigend succes. Vooral om zijn uitstekende zee-zeil eigenschappen, maar ook omdat het makkelijk hanteerbaar is en met weinig bemanning gezeild kan worden. Er werden er dan ook zo’n 600 gebouwd, 516 in Groot Brittannïe en 87 in de Verenigde Staten.

Economische crisis. Ja, ook toen kon het al danig malaise zijn. Rogers ging failliet toen de bank de plug eruit trok bij drie scheepsbouwers: Rogers, Freeward Marine en Westerley. Het vreemde was, zegt Rogers, dat hij nog genoeg orders had, er sprake was van een grote export markt en hij de beschikking had over de meest geavanceerde scheepsbouwtechnieken. Maar toch…...Zijn bedrijf met 200 medewerkers en 5 productiecentra ging op de fles en hij was financieel geruïneerd.

Dan maar brandweerhelmen maken! Rogers startte opnieuw met drie voormalige medewerkers en stortte zich op de productie van brandweerhelmen. Maar de scheepsbouw bleef trekken en de bouw van de Contessa 32 werd weer ter hand genomen!

42

Kit Rogers aan het roer van Jeremy Rogers Ltd Intussen heeft Jeremy plaats gemaakt voor zoon Kit. Het bedrijf verzorgt complete refits en onderhoud van schepen en bouwt nog steeds nieuwe Contessa’s 32, zelfs een z.g. “groene Contessa”. Wanneer niet wordt gezeild, zorgt een elektromotor voor de voorstuwing. Hier op het dek: Drie generaties Rogers. Jeremy, zoon Kit en de kleinkinderen. Contact: [email protected]. Website: www.jeremyrogers.co.uk

Contessaclub Nederland De Nederlandse organisatie van Contessa eigenaren is actief met het organiseren van evenementen en onderlinge uitwisseling van informatie over de verschillende Contessa typen. Inlichtingen kunnen worden verkregen via de website www. Contessazeilers.nl

43

‘Bellatrix’ die ‘Vieux Grise’ moet worden Sander Verspuij Ecumer de Merclub NL Na bijna 20 jaar trouwe dienst van een Kiviet 680 was ik toe aan een ander schip wat net dat beetje comfort biedt dat ik miste. Het werd de ‘Bellatrix’, een Ecume de Mer van bouwjaar 1971. Ik had hem al een paar maal gezien op onze haven omdat hij al vier jaar niet meer in het water was geweest en braaf van de binnen, winterstalling naar de buiten, zomerwalstalling was verplaatst. De oude eigenaar kon kennelijk nog geen afscheid van zijn schip nemen. Na navraag bij de havenmeester ben ik in contact gekomen met de eigenaar en na enig gepraat kon ik mij de gelukkige eigenaar noemen. Dit was half seizoen 2012. Plannen konden dus gemaakt worden voor de komende winter. De eerste eigenaar Piet Ponjee heeft met de ‘Bellatrix’ zowat alle wedstrijden in het Deltagebied gevaren met vele podiumplaatsen als gevolg in IOR klasse 7. De zeilgarderobe van de boot was van Van der Sneppen in Terneuzen en de boot werd dan ook gebruikt als proefkonijn voor de vele nieuwe ontwikkelingen op gebied van zeilen en tuigage (onder andere starcut-spi, oversized runner-spi, big boy, tall boy, losse uitgebouwde broek op het onderlijk van grootzeil, reefbare fok). Ook is er toen een geheel andere kiel met een speciaal profiel ondergezet. De verkoop van ‘Poggibonsie’ (mijn oude Kievit 680) verliep voorspoedig zodat ik niet met twee schepen zat en ook geen keuze hoefde te maken welke van de twee ik in het water zou leggen (bij ons in de haven, WSVW te Wolphaartsdijk, mag je maar een schip per eigenaar in het water leggen).Aan de ‘Bellatrix’ (vernoemd naar een rood hemellichaam) moet het nodige gebeuren ondanks dat hij altijd heeft gevaren en zo op de kant is gezet. De vorige eigenaar wilde eigenlijk alleen maar zeilen zodat het interieur niet de aandacht heeft gekregen die er af en toe toch aan besteed moet worden. Hier ligt in eerste instantie mijn focus. Er zullen compleet nieuwe kussens moeten komen. Ik heb een fotoreportage gemaakt van de diverse kussens met de maten erbij en die vervolgens naar diverse firma’s verstuurd voor offerte. De opgaven liepen van € 1.250 tot € 1.650. In een van de vele koffiegesprekken op het havenkantoor kwam dit uiteraard ook ter sprake waarna een van de havenmeesters mij melde dat ook op de markt in Middelburg een kraam stond die dit soort zaken kan uitvoeren. Daar ik woon in Goes maar werk in Middelburg was een bezoekje aan die kraam op een marktdag geen probleem. Ik kon in de kraam de stof en de vulling uitzoeken. De prijs kon ik een volgende keer te horen krijgen: € 850. Alles heeft zijn prijs en kwaliteit, maar dit was toch wel heel erg aanlokkelijk. 44

Over een paar weken ga ik opdracht geven.In de ‘Bellatrix’ was door de vorige eigenaar een nieuw dieseltje geplaatst. Een Bukh 7 pk. Uit de papieren bleek dat er zelfs nog garantie op zat voor 1 jaar. De garantieperiode bedraagt 5 jaar waaruit valt te concluderen dat er weinig tot niet mee gemotord is. Bij navraag bij de havenmeester klopte dit ook wel want de oude eigenaar vroeg in voor- en najaar aan de havenmeester om hem naar de kraan te slepen omdat hij anders de motor moest starten en er zat nog antivries in wat hij jammer vond om dit voor dat kleine stukje weer opnieuw te moeten doen. In de paar periodes afgelopen winter dat het doenlijk was om buiten te werken heb ik het gehele onderschip kaal gekrabd. Wat een monnikenwerk. Verder heb ik alle vloervlonders uit de kajuit mee naar huis genomen om ze geheel kaal te schuren (daar was volgens mij nog nooit iets aan gebeurd) om deze vervolgens in de kamer, bij een aangename temperatuur te schilderen.( elke avond een stuk of 2 vlonders lakken) zodat ze het komende vaarseizoen er weer spic en span uitzien. Ook moet ik nog een nieuwe helmstok maken omdat de bestaande uit elkaar is gevallen. Van een bevriende aannemer heb ik een mooi stuk mahonie gekregen waaruit ik die kan zagen (massief i.p.v. gelamineerd) Als het weer een beetje beter wordt moeten er nog de volgende karweitjes gedaan worden: Het onderwaterschip in de Primocon zetten waarna er antifouling op gezet kan worden. Lieren demonteren, smeren en weer terug plaatsen. Elektrische installatie aanpassen. (2 i.p.v. 1 accu, met scheidingsdiode enz) Mast schoon maken ( ligt in mastenrek) en lijnen controleren. Landvasten maken voor in de haven. Nieuwe ramen maken en monteren. Eigenlijk was ik ook van plan om de romp over te schilderen ( van oranje naar licht grijs) en de naam te veranderen in ‘Vieux Grise’. Maar gezien de weersomstandigheden en de tijd die hiermee gemoeid is zal dat een karwei worden voor de volgende walperiode (2013-2014) omdat ik anders te lang op de kant sta en niet kan zeilen. Verder zal ik moeten ervaren wat voor zeilen er allemaal bij zitten (ik heb wel 10 zeilzakken in mijn garage liggen) om te zien of ze nog te gebruiken zijn of ook vervangen moeten worden. Ik heb nog wel een vraag aan mede eigenaren van Ecume de Mer’s: hoe kan het roer verwijderd worden? Ik moet namelijk wat repartiewerk verrichten aan de scheg en daarvoor zou het roer verwijderd moeten worden. Het lijkt wel of ik aan de onderzijde van de scheg flink sloopwerk moet uitvoeren om het roer te kunnen verwijderen. Er zou toch een eenvoudiger manier moeten zijn, of toch niet? Helaas zal ik vanwege ziekte van mijn lief mijn nieuwe aanwinst alleen gebruiken als daysailer. Mogelijk dat ik met vrienden eens een tocht zal maken maar eerst het schip leren kennen. Doordat ik een kleinere box/ligplaats inlever heb ik voorrang op de wachtlijst. Ik heb al te horen gekregen Dat ik voor dit seizoen een nieuwe , passende ligplaats heb in de haven. Nu moet het alleen nog Voor inlichtingen over de Ecume de Mer Club NL: maar een beetje warmer worden. Hylke Steensma. E-mail: [email protected] 45

Trailersailing met de Dehler Varianta 65 Fred Joachim en zijn vrouw treken al jaren kris kras door Europa met hun Dehler Varianta 65 achter een Mazda F323 en soms een Alfa Romeo. Fred: Weg met flottilje zeilen, weg met kapotte gehuurde buitenboordmotoren, maar wel de luxe van een eigen auto onder handbereik. Hieronder volgt zijn relaas:

Porto Garibaldi Vanaf 2000 zijn wij naar Italië gereden. Onze eerste tocht ging naar Porto Garibaldi bij de Po-Delta. Alles ging goed op die ene keer na dat wij bijna een zonnescherm van de gevel trokken. Over zee gingen we van monding naar monding. De meeste jachthavens hadden liever geen passanten of waren tjokvol. Soms mochten we alleen mee- dineren. Onze laatste jachthaven was Chioggia. Vandaar uit maakten we tochtjes door de lagunen naar Venetië. Schitterende stad om met je eigen boot te door te varen.

Venetië In 2001 zijn wij door Zwitserland gereden (S. Bernardino-tunnel ,deze is minder steil dan b.v. de Brenner), via Venetië naar Grignano. Daar was een jachthaven in het natuurgebied Miramare. We mochten er eigenlijk niet eens overnachten. Helaas was onze buitenboordmotor kapot,die gelukkig door een sportieve monteur met duik ervaring gerepareerd kon worden. Vandaar zijn we vooral op de motor naar Umag in Kroatië gevaren. Flinke golven , maar we waren binnen voor de echte storm, een drie-daagse Bora. 46

Biograd In 2002 zeilend naar de Kornati-eilanden. Ongeveer 1km ten noorden

van het grootste eiland zijn minuscule kleine naaldvormige eilandjes, alleen zichtbaar voor de albatrossen. Door die vogels werden wij dus gewaarschuwd. Vandaar naar Brac en weer naar het noorden tot Rab. Daar begon weer de Bora. De auto weer ophalen in Biograd kostte een dag busreizen en een nacht met auto/trailer en veerboot.

Chioggia In 2003 wilden we weer naar Chioggia nu via het land. Dat was niet eenvoudig , want de jachthaven lag achter een douane haven, dus moesten we twee maal door de controleposten met de trailer. Gelukkig kenden de mensen ons nog. Het was laat in de avond. ” Normaal” kom je daar alleen met een chip-pas via een prikkeldraad-corridor. De auto met trailer staat er uiteraard veilig, toch was het daar helemaal niet duur. Gezeild naar St. Elena (Venetië) waar we een week bleven. (wat een rustig gebied!) Via allerlei eilanden naar Bibione Portobaseleghe .Dit was ook een goedkope haven, want de camping 3 km verder op was twee maal zo duur. (€21 p/n voor een 7m-jacht, incl. auto -trailer, luxe douche enz; €45 voor een 12mjacht).

Korfoe In 2004 Naar Venetië. Op de oprit naar het campingdek van de veerboot was het nog niet zo makkelijk voor een Alfa- Romeo, waarvan de motor nog niet warm gedraaid was. 24 uur later reden van de veerboot op Korfoe. Door de smalle straatjes van Gouvia naar de jachthaven . Hellingen (via een slipway te water laten is gratis. Heerlijk gezeild op de binnenzee (Kerkiri Thalassa), wel even vastgelopen op de zanderige kaap Ak Levkimmis.

47

Kornati In 2006 naar Biograd. Dan naar Dugi Otok en Kornati, geankerd en aan moorringen vast gelegd. In een dinghy met 2pk buitenboord naar de restaurants gevaren (wat een luxe).

Ancona In 2009 via de Brennertunnel (10% stijging) naar Ancona. De TomTom wees ons de weg naar de campings en vervolgens de snelste weg naar ’t einddoel, soms moest de weg lopend verkend worden in verband met boomtakken, tunneltjes en scherpe bochten, Op P&R terreinen kon je het beste het bordje ”vrachtwagen” volgen. Op de veerboot naar Igoumenitsa (50% korting), heerlijk geslapen in onze eigen boot, en dan 15 uur later, kom je aan in dat warme zonnige land. Nog 100km naar Levkas-Marina. Mijn vrouw en ik blijven kiezen voor een vakantie in onze eigen, door E.G. van de Stadt ontworpen, mooie klassieke boot.

Beta Marine Nederland—Waarderweg 136—2031 BS Haarlem T: 023-5581707—F: 023—5581524 e-mail: [email protected]

48

Al ingeschreven voor een gratis abonnement op deze e-publicatie? [email protected] en kijk op www.oldsaltwatersport.nl

Bent U ook liefhebber van klassieke polyester zeiljachten? Abonneer U dan op dit gratis tweemaandelijks e-magazine. Wilt U Uw polyclassic verkopen of zoekt U er één? Plaats dan een polyclassic zoekertje. Hier treft U uw potentiële klant. Informatie: [email protected] of www.oldsaltwatersport.nl

49

Slim Schutten?

Bekijk het eens van een andere kant Aad Roosemalen

Schutten in sluizen waar ook beroepsvaart doorheen gaat blijft de gemoederen bijzig houden. Ik krijg regelmatig vragen van jachtschippers over slimme manieren om met de beroepsvaart in sluizen om te gaan. Moet ik nu vooraan of juist achterin gaat liggen? En wat als zo'n groot schip zijn schroef in werking houdt? Sluis Lemmer Beroepsvaart eerst? Sluismeesters zijn meestal geneigd om eerst de beroepsvaart in de kolk te laten. Ik vind dat eigenlijk niet zo'n handige werkwijze. Het invaren is dan voor de achterop komende pleziervaart vaak een gedoe. Het duurt altijd even voordat zo'n groot schip vast ligt en zijn schroef buiten werking zet. Zolang een groot schip zijn schroef nog in werking heeft is het voor de pleziervaart erg lastig om in de sluiskolk te manoeuvreren. Ook bij het uitvaren ontstaan steevast problemen met jachten die in het schroefwater zitten. Dat woelige water blijft bovendien in de sluiskolk heen en weer gaan simpelweg omdat die golven er niet uit kunnen. Als je zonder gedoe of schade de sluis wil verlaten moet je eigenlijk wachten tot het grote schip weg is en het water wat rustiger is geworden. Dat is lastig want je wilt ook meewerken aan een vlotte schutting, zeker als het druk is. Ik zeg pleziervaart eerst. In mijn ogen is het veel beter om de pleziervaart VOOR de beroepsvaart te laten invaren. Het water in de sluiskolk is bij het invaren nog rustig en elk jachtje kan normaal afmeren. Wel zo ver mogelijk naar voren doorschuiven. De beroepsvaart sluit aan en niemand heeft last van zijn schroefwater. De enige die wat zweet in de oksels kan krijgen is de eigenaar van het jacht dat vlak voor de boeg van het grote schip komt te liggen en tegen twee loeizware ankers staat aan te kijken. Is een kwestie van wennen, die dingen blijven echt wel hangen. Zodra de deuren weer open gaan vertrekken alle jachten weer als eerste uit de sluis. Het grote schip wacht even totdat de meute weg is en kan ook rustig de sluiskolk uitvaren. Niemand die er last heeft van zijn schroefwater. Aad Roosemalen is exLet op het oplopen waterpolitieman en werkzaam geweest in de rijn-en Vlak na het uitvaren is het voor de pleziervaart wel binnenvaart. zaak dat zij niet in het midden blijven varen want het Hij deelt zijn kennis en ergrote schip zal hen vrij snel oplopen. Blijf daarom varing met lezers op zijn goed achterom kijken. Ga lekker aan de kant en website wacht op je gemak tot het grote schip jou voorbij is www.vaarkampioen.nl gelopen.

50

51

De bekende watersportzaak MdeGROOT in Stavoren verrijst niet meer op de vertrouwde plek aan de haven. Geloof het of niet, maar op 25 juli 2010 denderde er een trein dwars doorheen. Na dit incident concentreert MdeGroot zich op zijn kernactiviteit, de tuigerij. Het pand aan het Staverse industrieterrein is dan ook uitgebreid met een grote showroom waar potentiële klanten de diverse tuigsystemen wordt aangeprezen. In de jachthaven van het nabijgelegen Warns heeft het bedrijf de beschikking over natte en droge ruimte om het een en ander vakkundig aan en in uw boot te monteren. Sinds 1904 reeds levert dit Staverse familiebedrijf materialen aan al dat vaart. In het begin aan visserij en beroepsvaart, later kwamen de watersporters er bij. Zij weten dus van wanten! Refit Een groot deel van hun werkzaamheden betreft “refit” werk aan jachten en grotere zeilschepen. Reden voor ons Auke de Groot te vragen een tip van de sluier te lichten waar het gaat om onderhoud van onze tuigage en aanverwante onderdelen. Centraal in zijn advies staat kwaliteit en een goede borging. Wanneer de tuigage vernieuwd gaat worden let er dan op dat ook de kleinste schakel in de keten gezekerd is. En of alle onderdelen nieuw of oud wel op elkaar afgestemd zijn. Kunnen uw oude blokken wel de nieuwe vallen, schoten en verstagingen aan? En vice versa natuurlijk! Wantspanners Wantspanners geheel uit rvs zijn onvoldoende. Draadeind en huis tasten elkaar aan. Beter is een brons verchroomd huis om te voorkomen dat de boel vast gaat zitten. En wanneer de spanner aangedraaid moet worden, beschadig hem dan niet met een onbedekte schroevendraaier maar gebruik er een met rubber of een tang met rubberen greep. Putting, spanner en stag moeten in lijn staan. Zo niet dan kan (vaak onzichtbare) breuk ontstaan in de terminal. De hele zaak komt makkelijker in lijn met een beweegbare toggle aan de spanner. RVS of gegalvaniseerde stagen? RVS is relatief zacht maar wel zeewater– en rekbestendig. Gegalvaniseerde verstaging is dat niet en is ook door de vettigheid niet prettig te hanteren op een jacht. En al helemaal niet wegens corrosiegevaar die twee materialen door elkaar gebruiken! Borgringetjes Borgringetjes zou je eigenlijk niet aan boord moeten hebben. Bij de minste geringste wilde beweging van schoten, etc. vliegt het weg van hetgeen het moest borgen. Splitpennen zijn zekerder, maar toegegeven, bewerkelijker. Aftapen met vulkaniserend tape helpt ook. Ook goed is de voor wantspanners ontworpen “smartpin”, een in klittenband gestanste pin die het spannerhuis borgt. 52

smartpin Zalingen Vaak zien wij dat in het voorjaar de mast even snel en zonder aandacht opgezet is. Gevolg: scheve- en ongeborgde zalingen. Rampzalig voor een veilige vaart! Geknikte– en tekorte verstaAuke de Groot ging Een geknikte verstaging is verder onbruikbaar. Is hij te kort dan wordt vaak een sluitinkje aangebracht. Niet veilig! Gebruik wanneer het niet anders kan een toggle. Halyardwrap Een groot probleem kan zijn de z.g. “halyard wrap”. Dit euvel kan vooral voorkomen bij de stag van een rolfok. Wanneer die niet goed draait aan de topzijde, kan deze, bij veel kracht zetten, uit elkaar worden gedraaid met breuk als gevolg. Schoten en vallen Wil je rek tot het uiterste beperken, dan is dyneema ideaal voor het vormbehoud van je zeilen. En bedenk dat splitsen sterker zijn dan knopen! Bij vernieuwen dient ook gekeken te worden of de stoppers niet zijn beschadigd. Anders is nieuw snel oud! Sailtrack Makkelijker hijsen en strijken? Installeer een “sailtrack”. Daarbij glijden de rvs leuvers door de langs de mast gemonteerde track in plaats van in de gangbare nauwe sleuf. Sluitingen halyardwrap Uiteraard van rvs. De beste zijn gesmede (dropforged) sluitingen. Waarom? Uit één stuk en het hele fabricageproces kan worden gecontroleerd. Gegoten sluitingen zijn weer iets minder omdat niet kan worden waargenomen dat bijvoorbeeld luchtbellen zijn opgetreden tijdens het proces. En dan zijn er nog de gelaste sluitingen die weer iets minder zijn van kwaliteit.

53

Remco Lub De kajuitzeilboot Marieholm IF is de trots uit Zweden. Dit ontwerp van de Zweed Tord Sunden staat bekend om haar mooie klassieke lijn en fantastische zeileigenschappen. De Marieholm IF is een zeilboot die snel is op zowel binnen- als buitenwateren en laat zich makkelijk zeilen. De inrichting binnen is eenvoudig maar biedt wel een complete uitrusting voor langere tochten: aan twee zijden een zit-, slaapgedeelte en in de punt een slaapvertrek voor twee personen. Onder het zeilen is de boot gemakkelijk te trimmen en na een kleine aanpassing kunnen de meeste handelingen vanuit de kuip worden bediend, het is daarom fijn en gemakkelijk om de boot alleen te zeilen. Zo heb ik er veel tochtjes mee gemaakt op het IJsselmeer en het Markermeer. De boot heeft een diepgang van maar 1.20 m. waardoor je ook heel mooi door bijvoorbeeld de Friese wateren kunt varen. In het jaar 2003 heb ik voor het eerst een Marieholm IF gekocht. Dit schip stond bij mij (en nog vele anderen) bovenaan het lijstje vanwege de mooie lijnen: lang en laag bij het water, in combinatie met uitstekende zeileigenschappen. Het interieur van een Marieholm IF is lekker en gemakkelijk voor met zijn tweeën en er is genoeg plek voor bagage en een grote Labrador. De meeste Marieholm’s zijn standaard uitgerust met het voeren van de vallen bij de mast. Zelf vond ik het handig om de lijnen naar achter te brengen.

54

De Polyclassic Marieholm IF (International Folkboot) is een doorontwikkeling van de oorspronkelijk houten Zweedse Folkboot, ontworpen in 1942. In eerste instantie alleen overnaads, later ook in karveelbouw. Van dit uitermate succesvolle schip werden duizenden stuks gebouwd. Beroemdheden als Blondy Hasler en Val Howells zeilden er vele malen de Atlantische Oceaan mee over. (zie ook het artikel over Val Howell elders in dit magazine) In de jaren zeventig wordt begonnen het jacht ook in polyester te leveren.

Na er een paar jaar mee te hebben gevaren heb ik de hele boot in een nieuw, strak, snel jasje gestoken. Ze heeft nu een mooi nieuw gespoten romp en dek. Ook het interieur is helemaal weer opnieuw gespoten en gelakt. Het elektra is vervangen en alle apparatuur is vernieuwd zoals bijvoorbeeld de diepte- en snelheidsmeter. De zeilen, het lopend want en de stagen zijn ook vervangen en de mast heeft een nieuwe look gekregen. Wanneer je een mooie Marieholm IF naar je zin weet te krijgen (wat al snel is gebeurd) dan is het een super fijn schip om er heerlijk samen of alleen van te genieten en om alle wateren mee te kunnen bezeilen. Wilt u meer weten over mijn Marieholm IF kijk dan op mijn blog http://marieholm-if.blogspot.nl/ U zult zien dat ik mijn Marieholm IF helaas met veel pijn moet verkopen. Doordat ik een eigen watersport bedrijf heb is er helaas te weinig tijd om er van te genieten. Ik vind het zonde dat zo’n mooi schip maar zo weinig gebruikt wordt. Ik hoop daarom dat iemand anders er veel plezier mee gaat beleven in de toekomst.

55

56

57