Met de “Strûner” naar de Champagne-streek. (Deel 2) Eiko en Corrie hebben Parijs verlaten en zijn op de Marne belandt. Een andere route dan ze gepland hadden . Namelijk ze zouden meer naar het zuiden gaan , de Loire op. Echter door het oponthoud van ruim 2 weken wegens motorpech en ziekte hebben ze hun plannen gewijzigd en gaan nu door het Champagne-gebied. Ze verlaten hier het plaatsje Lagny aan de Marne. Corrie vertelt verder:
Maandag 6 juli. Eindelijk een buitje. Het frist lekker op. We gaan om 11.40 weg. Onderweg hebben we heerlijk weer met een lekker koel windje. We varen op een prachtig kanaaltje; heuvelachtig, groen in allerlei variaties, fluitende vogels en zoals altijd, hoor je de tjif tjaf er weer boven uit. We nemen 3 sluizen en varen door één tunneltje. Bij de 2e sluis kan ik de boot bijna niet meer houden. Het water komt zo hard binnen. Maar gelukkig helpt Eiko een handje. Om 14.35 komen we in Meaux aan. Een leuk plaatsje met een mooie kathedraal. Achter ons ligt de Roodeboot. Cora en Jaap bewonen deze. De boot is blauw met geel! Grappig! Later blijkt dat ze de Roode heten. Cora heeft haar mobieltje in de Marne laten vallen en leent die van mij om haar contacten op de hoogte te stellen. Aan de andere kant van de steiger ligt een Belgisch stel die de oren van je hoofd kletsen. Af en toe heel vermoeiend. Dinsdag 7 juli bekijken we het stadje en de kathedraal en wandelen door een of andere tuin. We doen daar ook boodschappen. Af en toe valt er een buitje maar het regent nooit lang.
Woensdag 8 juli worden we om 10.30 uur uitgezwaaid door de Belgen en de Roodeboot. Onderweg genieten we weer van de prachtige natuur. We varen door de bossen met doorkijkjes; graanvelden, weiden, heuvels, dorpjes, huisjes. Het is afwisselend weer met buien tussendoor. We nemen 2 sluizen waarvan er bij één de boot bijna weer niet te houden is. Ook krijgen we onderweg een afstandbediening met handleiding mee om de sluizen te bedienen. Er is zelfs een beschrijving in het Nederlands bij.
de afstandsbediening voor de sluizen op de Marne
Om 16.10 leggen we aan in La Ferté-sous-Jouare en jawel, achter Joke en Erik. Het is een mooie ligplaats met uitzicht op een bruggetje (met uiteraard bloembakken), huisjes omgeven door een prachtige natuur. ’s Avonds laten Joke en Erik ons filmpjes zien van hun boot en de boten van Peter en Fabian als die langs de Eiffeltoren varen. Wel spectaculair hoor!
La Ferté-sous-Jouare
Donderdag 9 juli. We hebben de boot schoongemaakt, boodschappen gedaan en wat gewandeld. Vrijdag 10 juli. Om 9.45 uur gaan we varen. Weer een mooie vaart door loofbossen in alle tinten groen en doorkijkjes net als gisteren en korenvelden en wijngaarden. Om 15.45 meren we af in Chateau Thierry en…….jawel……..achter Joke en Erik. ’s Avonds zijn ze bij ons aan boord geweest. Zaterdag 10 juli bezoeken we een ruïne, hoog op een heuvel waar vandaan we een schitterend uitzicht over de omgeving hebben Later stoeltje aan de kant, lezen en praten met Jozef en z’n vrouw (ze komen uit de Betuwe en we zijn ze al vaker tegengekomen) en een Fransman. Het is een zwoele zomeravond en we zetten een paar kaarsjes neer. In bed begint het te regenen. Gezellig! Zondag 11 juli gaan we om 9.45 uur weg. We zien prachtige vergezichten. De rivier slingert zich tussen de bergen door net als haarspeldbochten. Ik weet gewoon niet meer waar ik kijken moet, zo mooi.
Er vaart een vrachtschip ( een Spits) Het dringt nu pas tot me door dat we al dagen geen vrachtverkeer meer hebben gezien. Om 13.25 uur leggen we aan in Dormans achter de Nederlandse Belgen. De steiger ligt bij een camping. Dus eindelijk, een douche en eindelijk een wasmachine. Er is echter geen droger en pas om 15.00 uur is er iemand van de haven. Ik besluit om alleen maar het hoogst noodzakelijke te wassen en voor de rest maar te hopen dat het droog blijft. Die hoop is vergeefs. Als alles net hangt breekt de pleurus uit. Het komt met bakken uit de lucht en alles is in no-time drijfnat. Anders vind ik het alleen maar gezellig als het regent en we binnen zitten maar nu vind ik het alleen maar zorgelijk. Maandag 12 juli. We doen de zeiknatte was in vuilniszakken en gaan om 10.30 uur weg. Onderweg komen we Joke en Erik en de Betuwenaren tegen, evenals onze Nederlandse Belgen. Bij de 1e sluis zie ik net voor de deuren sluiten een boot met mensen die erg tekeer gaan. In de sluis blijkt gelukkig dat er maar plaats is voor één schip want we hebben allebei het bootje achter ons gezien noch gehoord. Bij de volgende sluis zijn ze er weer opeens. We hebben ze weer niet gezien of gehoord. Ze bieden hun verontschuldigingen aan omdat ze zo tekeer waren gegaan terwijl dat ten onrechte is geweest omdat er maar plaats voor een bootje was. Ik beken dat we ze helemaal niet opgemerkt hebben. In deze en de volgende sluis kunnen we er wel in met 2 boten en dat doen we dan ook.
Onderweg zien we een complete 3 dimensionale natuurfilm aan ons voorbij trekken en ook het weer is heerlijk. Net als het te warm dreigt te worden verschijnen er wolkjes. Heerlijk! Als we om 13.45 uur aankomen bij de haven van Epernay zijn alle plaatsen bezet. Dus leggen we aan aan de “Hot Dog” (Rien en Willeke uit Klundert). Eerst de was maar weer opgehangen.
Epernay
De havenmeester nodigt ons om 18.00 uur uit voor een aperitief. We gaan de stad in. Het is er gigantisch druk met motoren i.v.m 14 juli. ( Nationale feestdag) Ik had liever vuurwerk gezien, maar ja, ieder z’n meug. We vinden de stad nou ook niet om over naar huis te schrijven (hoewel ik dat nu wel doe). Er staat wel weer een prachtige kerk. Als we terugkomen gaan we naar het terras bij de haven en samen met de Hot- Dog, Henk en Thea van de 1e , 2e en 3e sluis, Denen en een paar Engelsen drinken we een glaasje Kir en eten zoutjes. Erg leuk, deze ontvangst. ’s Avonds genieten we van het geluid van vele motoren.
Dinsdag 14 juli. De dag van de Republiek. Het havengebouw wordt ook gebruikt door een tennisvereniging en deze mensen vieren de 14e juli met elkaar. Het terras wordt verplaatst naar het water, de barbecues worden aangestoken en de mensen stromen toe. Helaas voor ons, is het een intern feestje dus wij mogen niet meedoen. ’s Middags bezoeken we een champagnehuis; Hot Dog en Henk en Thea zijn er ook. Daarna besluiten we met elkaar dat het weer tijd voor een aperitief is en gaan in het prieeltje zitten. We halen zelf iets te drinken en te happen. Het is zo gezellig dat we ook maar met z’n allen pizza bestellen. Woensdag 15 juli. We varen om 8.45 uur met Rien en Willeke weg. De sluizen moet je bedienen door een handel die boven het water hangt een kwart slag te draaien en dan wordt het schutproces in werking gezet. Heel apart
Sluisbediening
Om 11.45 uur leggen we aan in Condé-sur-Marne. De “Hot Dog” is al na 5 kilometer afgehaakt. We gaan onder een treurwilg zitten lezen en bijkomen van de warmte.
Later gaan we het dorp bekijken. Ook hier staat weer een prachtige Romaanse kerk maar verder is er 3 keer niks. Het lijkt overal wel uitgestorven. Alle luiken zijn dicht, er loopt niemand op straat. Het is net een verlaten spookstad. Donderdag 16 juli. Om 8.45 gaan we op pad naar Sillery. We verlaten hier de Marne en gaan de Canal de l’Aisne a la Marne op Vandaag krijgen we de 1e sluizentrap; 8 sluizen omhoog. De hoogte is variërend van 3 tot 5 meter. ( Note: Het nadeel van de sluizen in Frankrijk is dat ze geen bolders in de sluismuren hebben, alleen maar op de wal. Dus de vaak vieze gladde trappetjes omhoog klimmen om vast te maken. Of zoals wij meestal deden , langs een trappetje ,waar ook meestal de handel voor de sluisbediening was, en daar je boot d.m.v. de middenkikker aanleggen. Echter dit trappetje lag meestal vooraan in de sluis zodat je de volle mep inkomende water kreeg.)
We hebben advies gekregen van mensen met ongeveer dezelfde bootgrootte hoe we dat aan moeten pakken. In staccato; Pikhaak- lang touw met lus- daar met een dun touwtje met een lus aan- op het dak staan- de pikhaak rechtstandig voorzichtig omhoog brengen- touw om de bolder- rustig de pikhaak terug trekken- daarna het achtertouw om een trappetje (of wat er maar is) leggen- naar voren varen- lange touw laten vieren- stang omhoog zien te krijgen (dat gaat zwaar. Eigenlijk heb je daar twee handen voor nodig maar dat kan niet want met één hand moet je het touw blijven vasthouden- terugvaren en dan het schuttingproces afwachten. Zo ingewikkeld als het hier staat, is het ook. Met die touwen gaat het nog wel maar dan moet ik het dak op en dat is schuin, dus daar sta ik met trillende kuiten het touw om de bolder proberen te krijgen. Daarbij is het ook nog eens erg, erg warm. Maar ik doe het en het lukt de ene keer iets minder dan de andere keer en zo nemen we 8 sluizen. We hebben het gered! Ik kijk nu al uit naar de sluizentrap van 28 sluizen. Daarna varen we door een tunnel van 2 km en nemen nog 3 sluizen.
Gelukkig gaan deze omlaag wat het geheel een stuk eenvoudiger maakt. Wat een verademing! De 2e sluis is gestremd; de sluisdeuren werken niet maar gelukkig laat het VNF ( soort Rijkswaterstaat) niet te lang op zich wachten. We kunnen net achter een hele grote Engelse boot liggen. Daarna is de sluis vol. Om 11.45 uur leggen we aan en de Hot Dog heet ons welkom. Het is een leuke jachthaven in een mooie omgeving. Er is gelukkig ook een supermarkt en ook niet te ver weg. We picknicken op ons eigen terras. Lekker. ’s Avonds regent en onweert het. Heerlijk, laat maar lekker afkoelen. Vrijdag 17 juli. We twijfelen een tijdje of we met de bus of met de boot naar Reims zulen gaan. De haven ligt nl tussen 3 snelwegen in en er is dus behoorlijk wat lawaai. We buurten even bij de Mari-Pau, dit is een hele grote Ned. boot. Zij geven ons informatie over wat ons vanaf nu allemaal te wachten staat. Aanlegplaatsen, supermarkten e.d. We tekenen het allemaal aan op onze kaarten. Om 13.00 uur besluiten we om toch maar met de boot te gaan. We gaan 4 sluizen naar beneden en bij elke sluis wacht ons weer de verrassing aan welke kant de trekpaal zit, of de bolders voor of achter de paal zitten en of er wel of niet een trappetje is. Elke keer moeten we snel een inschatting van de situatie maken en ernaar handelen. Ik word er lichtelijk nerveus van. Om 14.45 leggen we aan en zien Hot Dog ook weer liggen. We lopen de stad in en zien Willeke en Rien aan de champagne zitten op een terras voor de kerk.
Reims
Een schitterende gotische basiliek. Ze zijn deze helemaal aan het restaureren. Prachtig! We verkennen de stad verder. Elke keer is het weer verrassend wat we om de volgende hoek aan treffen. Een elke keer is het weer een aangename verrassing. Ter afsluiting eten we op een van de vele terrassen. Zaterdag 18 juli Om 10.20 varen we weg. Het is bewolkt en er staat héél veel wind. Na Reims leggen we aan achter de Shalom (Amsterdams mannensetje. Ze lagen ook in Sillery) bij de Aldi en doen boodschappen. We varen op een smal vaartje maar het is er erg mooi. Om 13.20 uur stoppen we in Courcy omdat we anders 9 sluizen moeten nemen terwijl er zoveel wind staat. De Mari-Pau ligt voor ons. Zondag 19 juli Om 10.10 uur vertrekken we en om 13.30 uur komen we in Barry-leBac aan. We varen door de korenschuur van Europa. Heel mooi. Het weer is winderig, bewolkt maar niet koud. Heerlijk! We hebben onderweg 8 sluizen die naar beneden gaan. Makkie dus. Maandag 20 juli. Om 11 uur gaan we weg om op 15.40 uur in Asfeld aan te leggen.
We varen nu op het Canal lateral a l’Aisne. Door een oerwoud; zo stel ik me de Amazone voor maar dan met krokodillen en een andere temperatuur. Het is prachtig! Het is heerlijk weer, zonnig maar met voldoende afkoeling door de schaduw van de bomen en regelmatig een wolkje. Er vaart een peniche (Frans voor een spits) voor ons waardoor we niet harder kunnen varen dan 6 km. per uur. Het is er te smal om in te halen. Van te voren hebben we doorgenomen hoe we de diverse uitvoeringen van de sluizen zullen nemen maar dat hadden we net zo goed kunnen laten want elke nieuwe sluis is weer een onverwachte verrassing. Als een acrobate probeer ik het allemaal maar ik sta te wankelen op m’n benen en word er niet vrolijker van. Dinsdag 20 juli. We besluiten om in de sluizen maar weer “ouwerwets” voor en achter aan één trappetje aan te leggen en te hopen dat er minder stroom staat dan op de Marne. Opmerkelijk dat 2 slechte ervaringen (op de Marne dus) zoveel goede ervaringen kunnen overschrijven en angst kunnen aanjagen. Alle 4 de sluizen gaan moeiteloos. Ik ben zo opgelucht want dat betekent dat we straks de grote sluizentrap ook “gewoon” kunnen nemen. We varen weer door de “Amazone” die intussen Canal des Ardennes heet en weer is het heerlijk weer; zonnetje, schaduw van de bomen en een verfrissend windje. Zalig!
Om 13.00 uur komen we in Rethel aan. De Shalom ligt er ook. Hier is weer elektriciteit en water. Dus eerst ff lekker douchen. ’s Avonds wandelen, eten en buurten met nog een paar andere mensen onder kersenbomen bij de Shalom. ’s Nachts begint het te onweren. Zalig!Einde deel 2 wordt vervolgd
