magazine voor het Vlaamse overheidspersoneel vierde jaargang nr 21 september-oktober 2009

Tweemaandelijks magazine voor het Vlaamse overheidspersoneel • vierde jaargang • nr 21 • september-oktober 2009

13

Pesten bij de vlaamse overheid

7000 slachtoffers?

magazine

Wat betekent het regeerakkoord voor ons?

Beter doen

met minder geld Amper 23 en al chef

Ambtenaren en hun passies

In vuur en vlam voor voetbal

Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid afdeling Communicatie Boudewijnlaan 30, 1000 Brussel - Afgiftekantoor Oostende Mail - P602204

Jonge bazen getuigen

Neem bus of tram, je zal al genoeg in de file staan.

De Lijn, de beste opstap voor je uitstap. Geniet dankzij bus en tram al vanaf het eerste uur van je daguitstap. Je stapt op en je bent vertrokken. Parkeerproblemen, fileproblemen, tankproblemen, oriëntatieproblemen, en daaruit volgende relatieproblemen: met bus en tram zijn ze zo van de baan. Kijk op delijn.be voor de kortste route.

edito

Onverantwoord verantwoord Het regeerakkoord heeft het in juli al duidelijk gemaakt: we zullen beter moeten doen met minder middelen. Efficiëntie is het nieuwe codewoord. In hun fameuze atomaschriftjes hadden onze ministers het blijkbaar nog duidelijker genoteerd: er zouden 5 % algemene besparingen en 2,5 % loonbesparingen komen. Terwijl ik al weken bezig ben met geld uit te geven. Of liever: met het plannen van uitgaven. Ik heb in mei een procedure opgestart om de vormgeving van dit blad de komende vier jaar uit te besteden. Zware kost voor iemand die geen kaas gegeten heeft van juridische regelgeving. Eerst moest ik de aanbestedingsprocedure kiezen, en een aankondiging en bestek schrijven volgens de officiële regels van de overheidsaanbestedingskunst. Dan moest het dossier voor een controle naar de inspecteur van Financiën, maar daar liep het al fout. Ik bleek niet alle regels goed te hebben gevolgd. Procedure en bestek dus aangepast, teruggestuurd naar de inspecteur, mét goedkeuring en handtekening teruggekregen, en bekendgemaakt in het aanbestedingsbulletin. Minstens 37 dagen later kunnen we een eerste jurering organiseren om de firma’s te selecteren die het bestek krijgen en kunnen deelnemen aan de uiteindelijke aanbestedingsopdracht. Ten vroegste 40 dagen later, ergens eind september, zullen we de offertes jureren. Zodra we een verslag van die jurering klaarhebben, zal de inspecteur van Financiën zich opnieuw over ons dossier buigen om te kijken of alles correct verlopen is. Daarop kunnen we naar de controleur van de vastleggingen die akkoord moet gaan met onze uitgavenplannen voor het komende jaar. Zodra ook hij groen licht heeft gegeven, kunnen we geld reserveren. Zeven tussenstappen, drie controles en zeven maanden procedure later zal het op dat moment al november zijn. Op voorwaarde dat het dossier nergens meer blijft haperen. Zelfs als alles goed gaat, zal ik dus maar net op tijd klaar zijn om in 2010 met een nieuwe externe partner te starten. Terwijl ik toch al in mei begonnen ben. We gaan hier zo verantwoord om met geld, dat het bijna onverantwoord is. Als je mij op dit moment vraagt hoe we efficiënter kunnen werken, dan weet ik het dus wel. Vereenvoudig die aanbestedingsprocedures zodat ik me meer kan focussen op mijn echte werk. Of zouden al die tussenstappen net besparend moeten werken? Het is als met die aankoop van een nieuwe zitbank thuis. Als we daarvoor ook zo’n procedure zouden moeten doorlopen, komt die bank er waarschijnlijk niet. Dan hebben we zeker ‘minder middelen’ uitgegeven, maar of we ook goed zullen zitten …

Leen De Dycker, hoofdredacteur

13

Tweemaandelijks magazine voor het Vlaamse overheidspersoneel vierde jaargang nr 21 september-oktober 2009

1 3 - m a g a z i n e

·

3

Kies voor leertijd en combineer 4 dagen praktijk bij een

ondernemer met een dag theorie in een van de 24 SYNTRA-campussen. Een aanpak die werkt! Maar liefst 90% van de leerjongeren vindt na zijn studies meteen een job als zelfstandige of werknemer. Kies voor leertijd uit meer dan 200 beroepen. Een positieve keuze voor alle ondernemende jongens en meisjes vanaf 15 jaar!

uw opleiding·onze zaak

Bel de Vlaamse infolijn 1700 of surf naar www.leertijd.be voor alle info over de leertijd.

nooit zoeken

achterwerk Leertijd, nu met een dig gelijkwaar diploma!

www.leertijd.be

Inhoud

Blikvangers 10

De jonge leeuwen van de Vlaamse overheid Zo jong en al baas

14

Spitsprijs 2009 “Google, maar dan beter en uitgebreider”

15

De dag van … Daisy Devriendt, inspecteur

18

Wat betekent het regeerakkoord voor ons? “Beter doen met minder geld”

26

Pesterijen onder collega's Pesten bij de Vlaamse overheid - Maar 3 officiële klachten, meer dan 7000 slachtoffers?

32

Ambtenaren en hun passies Voetbal

Interview 20

Beste vrienden, beste collega’s

“  de problemen niet op Je lost

10 15

door iedereen zich een burn-out te laten werken”

Vaste waarden 6

Samengevat

24

Schatten van Vlaanderen

34

Ondertussen bij de buren

35

Werk en leven

38

In de bloemetjes

40

Doe-kalender

43

Puzzel

44

Filip

45

Strip

46

Lezers aan het woord

COLOFON · Tweemaandelijks magazine voor het Vlaamse overheidspersoneel vierde jaargang nr 21 september-oktober 2009 · Hoofden eindredactie: Leen De Dycker · Coördinatie: Petra Goovaerts · Redactie: Bart Aerts, Leen De Dycker, Maarten De Gendt, Filip De Maesschalck, Gudrun De Waele, Petra Goovaerts, Dirk Gryp, Tristan Hoorelbeke, Vincent Sennesael, Veerle Van den Broeck, Frank Willemse · Redactiesecretariaat: Simone Vervloessem · Foto’s: Angelos, Kim Baele, Michel François: 2007 Pavillon (version noire), Gal CarlierGebauer, IAC Paris, K.U.Leuven, Dirk Leemans, Wenke Mast, Evy Ottermans, Palace Museum, Fred Toulet, Oscar Van Alphen en Peter Van Hoof · Cartoons: Floris · Puzzel: Freddy Roegiest · Strip: Simon Spruyt · Column: Filip De Maesschalck · Lay-out: Cypres nv, Leuven · Druk: Goekint Graphics nv, Oostende · Verantwoordelijke uitgever: Vlaamse overheid, Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid, afdeling Communicatie, Leen De Dycker, Boudewijnlaan 30 bus 20, 1000 Brussel Collega’s die met pensioen gaan, kunnen 13 blijven ontvangen. Schrijf u in via www.vlaanderen.be/dertien of via het redactiesecreta­ riaat. Collega’s met een visuele handicap kunnen 13 in gesproken vorm ontvangen. Neem hiervoor contact op met de redactie. Contactadres: Boudewijnlaan 30 bus 20, toren C, 6de verdieping, kamer 6C50, 1000 Brussel, tel.: 02 553 55 67, fax: 02 553 55 79, e-mail: [email protected], website: www.vlaanderen.be/dertien

20 32 1 3 - m a g a z i n e

·

5

S A MEN G E VA T

Een op de vier stoort zich aan collega’s met kinderen “Ergert u zich wel eens aan collega’s met kinderen?” vroegen we in ons vorige nummer. Een grote meerderheid heeft er geen probleem mee om bij het plannen van vakantie rekening te houden met de voorkeur van collega’s met kinderen. Ook de gesprekken over het wel en wee van de kroost worden over het algemeen met veel plezier en begrip aanhoord. Zolang de flexibiliteit en verdraagzaamheid van twee kanten komt, lijkt er geen vuiltje aan de lucht. De collega’s die zich wel eens ergeren, vinden dat het evenwicht soms zoek is: tussen een beetje of altijd over de kinderen praten, tussen soms of altijd afwezig zijn tijdens de schoolvakanties … Erover praten als het stoort, lijkt de aangewezen remedie tegen ergernis. Een greep uit uw reacties:

“Het is moeilijk om vergaderingen op woensdag of in een vakantie te plannen, want dan zijn velen niet aanwezig.” “Het kan niet dat ouders geen enkele ‘rek’ in hun planning brengen en niet op zoek gaan naar alternatieve oplossingen voor opvang.” “Ik heb zelf ook kleine kinderen, maar voel op het werk niet de behoefte om erover te praten. Dat zijn voor mij twee strikt gescheiden werelden.” NEE: 74,53 %

“Bij een collegiale werksfeer hoort ook een kort gesprekje over kinderen en gezin. We zijn nu eenmaal geen machines.” “De meesten maken vroeg of laat wel eens een periode door waarin de kinderen op de eerste plaats komen.” “Een beetje verdraagzaamheid en begrip voor elkaar en dan komt alles in orde.”

·

Voor de collega’s van het Agentschap Zorg en Gezondheid betekende de uitbraak van het A/H1N1-griepvirus in april een hoop extra werk, zo vertelt deskundige Annick Paeps van het team Infectieziekten. “Toen de eerste besmetting in België half mei een feit was, zijn we een versnelling hoger geschakeld. We zijn begonnen met een griepwacht die dag en nacht voor alle artsen bereikbaar was: een team van eerst twee, later drie en vier personen. We beantwoordden vragen van artsen, namen stalen bij mogelijke patiënten en bezorgden hen indien nodig het antiviraal geneesmiddel Tamiflu”, legt Annick Paeps uit. Daarnaast belden ze alle mensen op met wie de patiënten in contact waren geweest om ook hen van Tamiflu te voorzien. Niet alleen het team Infectieziekten verzorgde de griepwacht, ook andere collega’s van het agentschap deden mee. “Op 15 juli besloot het federale Commissariaat Influenza niet langer bij elke patiënt een staal te nemen. Sindsdien beantwoorden we alleen nog vragen van artsen en zorgen we voor Tamiflu voor patiënten

uit risicogroepen, zoals zwangere vrouwen en bejaarden”, klinkt het. Bestuurszaken bereidt intussen een reeks maatregelen voor om de werknemers te beschermen en de continuïteit van de dienstverlening te verzekeren. Die vindt u op koepel.vonet.be/griep.

Hoe griep vermijden: enkele vuistregels • Vermijd elk contact met zieke personen. Blijf thuis als u ziek bent. • Bedek uw mond en neus met een papieren zakdoek als u hoest of niest. Gooi uw zakdoek weg nadat u hem gebruikt hebt. • Was uw handen vaak met water en zeep, zeker nadat u gehoest of geniesd hebt. • Vermijd om uw ogen, neus of mond aan te raken. Ziektekiemen verspreiden zich vaak als iemand iets besmet aanraakt en daarna zijn ogen, neus of mond aanraakt. www.influenza.be, 0800 99 777 en www.zorg-en-gezondheid.be

70 187

baby’s zijn er in 2008 in Vlaanderen geboren. Opnieuw een stijging, en dat betekent een uitdaging voor Kind en Gezin, vertelt woordvoerster Leen Du Bois. “Het aantal kindjes dat jonger is dan drie, is de voorbije jaren enorm toegenomen. Op 1 januari 2008 waren er 16 675 kinderen tussen nul en drie jaar meer dan op het dieptepunt begin 2004. In 2008 waren er maar liefst 2250 geboorten meer dan in 2007. Om al die jonge ouders met raad en daad te kunnen bijstaan, heeft Kind en Gezin dertien nieuwe personeelsleden nodig. Zij zullen onder andere mee voor consulten en huisbezoeken zorgen.” Meer info over de jobs op www.kindengezin.be

JA: 25,47 %

6

Griepvirus zorgt voor hoop extra werk

1 3 - m a g a z i n e

Stem en win!

Wilt u nog trouw zweren aan de koning? “Ik zweer getrouwheid aan de koning, gehoorzaamheid aan de Grondwet en aan de wetten van het Belgische volk.” Met die tekst - die nog dateert uit 1831 - leggen de statutaire ambtenaren van de Vlaamse overheid de eed af. Er gaan stemmen op om die formulering aan te passen. Ambtenaren worden verplicht om gehoorzaamheid te zweren aan de wetten, maar niet aan de decreten die ze dagelijks moeten uitvoeren, zo argumenteren de voorstanders van een nieuwe eedformule. Zij vinden het ook achterhaald dat we trouw zweren aan de koning, terwijl er geen enkele band meer is tussen de koning en het personeel van de Vlaamse overheid. En wat denkt u? Vindt u ook dat de eed geactualiseerd moet worden? En hoe zou die volgens u moeten luiden? Of wilt u dat de traditionele formulering blijft en waarom? Vertel het in onze poll en geef uw mening op www.vlaanderen.be/dertien. In de volgende editie kunt u de resultaten lezen. Wie zijn stem laat horen, maakt kans op een aankoopcheque van 30 euro. U kunt stemmen tot 15 september 2009.

Regeringsonderhandelingen in het Errerahuis

Een blik achter de schermen met collega Bert Quinart Zomerperiode, tijd dus voor vakantie? Niet voor collega Bert Quinart, die voor de protocoldienst van het Departement Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid het Errerahuis uitbaat. Hij moest in juni en juli op elk moment van de dag paraat staan in de ambtswoning van de Vlaamse Regering om de onderhandelaars voor de nieuwe regering gepast te ontvangen. Samen met zijn collega’s zorgde Bert ook voor het klaarzetten van de zalen en de catering. Hard moeten werken, Bert? “Ik heb de onderhandelaars moeten ontvangen op een zondag. En op 7 juli, toen ze absoluut een akkoord wilden bereiken, zijn ze doorgegaan tot 4 uur ’s morgens. De volgende dag heb ik me dan laten vervangen door een collega, die ook weer tot 3 uur op post was.” Tevreden over het resultaat? “Ik heb het gevoel dat ik toch een kleine bijdrage heb geleverd aan de vorming van de regering. Zo had ik bijvoorbeeld het idee om bij de onderhandelingen een vierkante tafel te gebruiken, zodat de minister-president en de drie partijen elk aan een ‘evenwaardige’ zijde van de tafel konden plaatsnemen.” In augustus moest Bert nog aanwezig zijn om de onderhoudswerkzaamheden in het Errerahuis in het oog te houden, maar in september mag hij genieten van drie welverdiende weken vakantie.

Duik in 75 000 erfgoedlocaties via Google Earth

“Nu we onze erfgoedinventarissen met een nieuwe website gebruiksvriendelijker hebben gemaakt, kan iedereen via Google Earth over Vlaanderen vliegen en letterlijk het erfgoed induiken”, vertelt Leen Meganck, coördinator van het team Bouwkundig Erfgoed van het Vlaams Instituut voor het Onroerend Erfgoed (VIOE). “Tot nu werden de inventarissen vooral gebruikt door onderzoekers en mensen die professioneel met monumentenzorg bezig zijn, maar nu kan iedereen via onze site gemakkelijker gaan speuren naar oude gebouwen in zijn buurt. Je kunt er eenvoudig zoeken volgens straat, gemeente of gebouwtype. Nieuw is de databank van architecten en andere betrokken ontwerpers zoals beeldhouwers en interieurontwerpers. De toepassing in Google Earth is een leuk extraatje voor wie houdt van interactieve kaarten. Op dit moment zijn de Inventaris Bouwkundig Erfgoed en de Inventaris Wereldoorlogerfgoed al online beschikbaar, samen meer dan 75 000 straten en gebouwen. “In de toekomst willen we daar ook onze inventarissen met landschappen, tuinen en parken, en archeologie aan toevoegen”, besluit Leen. Surf naar inventaris.vioe.be. De Google Earth-toepassing vind je via inventaris.vioe.be/dibe/gis onder de titel ‘Keyhole Markup Language’

telex-telex-tele b Een duik in het verleden nemen? Op de bodem van de Noordzee liggen heel wat schepen die met man en muis vergingen. De collega’s van het Agentschap voor Maritieme Dienstverlening en Kust (MDK) brengen ze in kaart in hun Wrakkendatabank, www.vlaamsehydrografie. be/­­wrakkendatabank.htm. b Bij sommige wrakken hoort ook een bijzonder verhaal, vertelt Johan Verstraeten van de Vlaamse Hydrografie. “Zo is er de Wakeful, een schip uit de Tweede Wereldoorlog dat bij de evacuatie van Duinkerke in 1940 tot zinken werd gebracht met 600 Britse militairen aan boord. Er liggen ook een aantal oorlogsvliegtuigen en zelfs handelsschepen uit de 18de eeuw op onze zeebodem.” b Dat brengt ons bij erfgoed in wording. De Gentse trolleybus verdwijnt na twintig jaar uit het straatbeeld. Het onderhoud was te duur en daarom besliste De Lijn de trolley op lijn drie te vervangen door de tram. b Nog meer erfgoed! Onze 178 grensovergangen liggen er wat troosteloos bij, sinds ze niet meer in gebruik zijn na het openstellen van de Europese grenzen. Bouwmeester Marcel Smets vraagt dan ook een herbestemming. “De grensovergangen vormen bij het binnenrijden voor vele bezoekers de eerste kennismaking met Vlaanderen”, stelt Smets. “Ze zouden de identiteit van het gebied dus een beetje moeten weerspiegelen.” De bouwmeester spoort de Vlaamse Regering dan ook aan om een overkoepelende visie rond de herbestemming van de grensovergangen te ontwikkelen. Met enkele kleine ingrepen krijgen de grensposten al een nieuw elan, geeft hij mee. b De place to bru, is de ietwat cryptische baseline waarmee het Muntpunt bezoekers vanaf 2011 warm probeert warm te maken voor al wat Nederlandstalig is in Brussel. Het moet een plaats worden waar je boeken vindt, mensen kunt ontmoeten en waar je alle info krijgt over de diensten en evenementen in Brussel. b Is een ‘place to ’ ook

1 3 - m a g a z i n e

·

7

S A MEN G E VA T kadaverstudie bij Agentschap Natuur en Bos

telex-telex-telex Nederlands tegenwoordig ? b Wie een weekendje wil bru’en, kan dat in 2010 met korting. De collega’s van de protocoldienst van het Departement Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid zorgden in het kader van het Belgische EU-voorzitterschap voor voordelige hotelkamers in heel Vlaanderen. Niet alleen Vlaamse organisatoren van evenementen voor het voorzitterschap kunnen daarvan gebruikmaken, maar ook u! U vindt de lijst met hotels terug via de Koepel van extranet. b De overheid is wederom populair bij werkzoekenden, zo blijkt uit een onderzoek van Vacature en Vlerick. De overheid en overheidsdiensten staan op de tweede plaats in de top 10 van de meest aantrekkelijke sectoren. In de top 10 van de meest aantrekkelijke bedrijven staat bij de vrouwen de federale overheid op 5, en wij op 10. b De federale overheid een beter imago dan wij? Help! b Ook de VRIND is weer uit. De Vlaamse Regionale Indicatoren zijn het jaarlijkse overzicht van statistieken en trends in Vlaanderen van de collega’s van de Studiedienst van de Vlaamse Regering. Coördinator Luk Bral vindt onder meer de cijfers over armoede opvallend. “Vlaanderen behoort tot de meest welvarende regio’s van Europa met vrijwel het laagste risico op armoede, maar slaagt er toch niet in alle bevolkingsgroepen mee te laten genieten van de welvaart. Zo is het armoederisico bij ouderen, alleenstaande ouders, en in gezinnen met kinderen waar niemand werkt de jongste jaren alleen maar toegenomen.” b Hebt u een kind in het kleuter-, lager, secundair (deeltijds of voltijds) of hoger onderwijs? Dan loont het de moeite om na te gaan of u in aanmerking komt voor een school- of studietoelage. Meer informatie over de voorwaarden vindt u op www.studietoelagen.be. Een aanvraag indienen kan ook op de website vanaf 17 augustus 2009 tot en met 30 juni 2010. Nog vragen? Een medewerker van 1700 helpt u graag verder.

8

·

1 3 - m a g a z i n e

Dirk ziet leven na de dood Maden, vliegen, kevers en aaseters bestuderen op een dode ree? De meesten zullen er vriendelijk voor bedanken, maar voor collega Dirk Raes van het Agentschap Natuur en Bos is het dagelijkse kost. “Kadavers zijn de grootste bron van biodiversiteit die er bestaat”, vertelt hij enthousiast. “Ik ben al 25 jaar boswachter, maar tijdens dit project heb ik voor het eerst in mijn carrière een zeldzame krompootdoodgraver kunnen observeren.” Dirk zorgt voor het beheer van het Zoniënwoud en startte een jaar geleden met het project Dood doet Leven. “In samenwerking met onze Nederlandse collega’s leggen we kadavers van overreden reeën en herten in het bos en observeren we met automatische camera’s wat ermee gebeurt en hoe snel ze verdwijnen”, legt Dirk uit. “Ook de federale collega’s van het Nationaal

Instituut voor Criminalistiek en Criminologie bleken geïnteresseerd: aan de hand van onze resultaten kunnen zij beter het tijdstip van overlijden bepalen van een menselijk lichaam.” Wilt u het project Dood doet Leven graag eens met eigen ogen zien? Het Agentschap Natuur en Bos stippelde een wandelroute uit met twee infoborden. Op die route zal steeds een kadaver te zien zijn. Op 1 november geeft Dirk ook een gratis lezing in het Bosmuseum in Hoeilaart. www.natuurenbos.be

Doe mee aan duurzame ontwikkeling

Kurkbakken vanaf november Vanaf november kunnen de collega’s uit de Brusselse Noordwijk hun kurken recycleren. De cel Interne Milieuzorg plaatst in elk gebouw bakken waar u uw gebruikte kurken kunt achterlaten. Later volgen misschien nog andere locaties in het Brusselse. Hun inspiratie vonden ze bij collega Tsan Tsey Chow die vorig jaar al een kurkinzamelbak in het Ellipsgebouw liet plaatsen. Daarmee won ze de wedstrijd ‘Ik inspireer/ Ik word geïnspireerd’ op de Dag van de Duurzame Ontwikkeling voor Vlaamse ambtenaren. Van 5 tot 9 oktober draait alles opnieuw rond duurzame ontwikkeling. Het thema van de Vlaamse Dag(en) Duurzame Ontwikkeling is ‘Duurzaamheid? Ik doe mee!’. Elke collega kan meedoen en een activiteit organiseren, alleen of met zijn

entiteit. Een fietstocht, een rondleiding in uw duurzaam kantoor of een andere ludieke actie? Laat het weten aan het Team Duurzame Ontwikkeling van het Departement Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid op [email protected]. Ook door deel te nemen kunt u uw steentje bijdragen. In de restaurants van DAB Catering kunt u genieten van een speciaal aangepaste maaltijd; in Brussel, Hasselt en Antwerpen is er een duurzame modeshow; in Gent kunt u een sociale werkplaats bezoeken. Daarnaast is er ook een duurzame infomarkt in de Brusselse gebouwen van de Vlaamse overheid met standjes over bouwen en wonen, hout, textiel … Of misschien wint u wel een duurzame reis? www.vlaamsedagdo.be

uitgetest

NMBS sms’t vertraging

Floris’ visie

Minder vertragingen belooft de NMBS niet, wél dat ze ons vanaf 1 september zal verwittigen als de trein later komt. Op de site van de NMBS kunt u zich via My Train Info inschrijven op het traject dat u elke dag aflegt. Zodra er op dat traject vertraging is, krijgt u automatisch een sms. Geen verloren minuten meer op het perron dus. En meer tijd om uw werk af te krijgen! My Train Info is vooral voor de pendelaar erg interessant en bovendien volledig gratis. Nieuw is ook de sms-dienst 2828 waarmee u de snelste verbinding tussen twee stations kunt opvragen. 13 kon de dienst SMS 2828 afgelopen zomer al uittesten en nam de proef op de som. Het systeem is eenvoudig: eenmaal geabonneerd, stuurt u een sms met uw vertrek- en eindstation naar het nummer 2828. Enkele seconden later loopt een sms binnen met de drie snelste treinverbindingen en eventuele vertragingen. Het nadeel is dat de vertragingen meestal nog niet duidelijk zijn als de sms wordt verstuurd, maar pas als u op het perron aankomt. De dienst kost 0,30 euro per aanvraag en is volgens ons vooral handig als u vaak naar een nieuwe bestemming moet treinen. www.railtime.be

Gezegd

“

Ik reken ook op de administratie zelf om besparingen te zoeken. Ze moeten nu maar eens bewijzen wat ze waard zijn. Pas als ze daar zelf niet in slagen, zal ik de besparingen opleggen.” Kris Peeters, minister-president van de Vlaamse Regering, in De Standaard van 11 juli 2009

“

Zoals de ministeriële kabinetten of de politieke benoemingen bewijzen, verschilt de Vlaamse bestuurscultuur maar weinig van de Belgische.” Redacteur Marc Reynebeau in De Standaard van 20 juni 2009

1 3 - m a g a z i n e

·

9

D e j o n g e l e e u w e n va n d e V l aa m s e o v e r h e i d

Zo jong en al Sectiechef Claudia en haar team, van links naar rechts: Natascha Appermans, Valentin Walmagh, Claudia Juvyns, Leon Maesen en Eddy Liefsoens

1 0

·

1 3 - m a g a z i n e

baas

Recht uit de schoolbanken aan het hoofd van een team komen. In rechte lijn naar de functie van afdelingshoofd opklimmen. Als twintiger én man een team van voornamelijk veertig- en vijftigjarige dames in goede banen leiden. 13 sprak met drie collega’s bij de Vlaamse overheid die zo jong en al baas zijn. Petra Goovaerts

“Niet te veel ineens veranderen” Claudia Juvyns (24)

24

b Afgestudeerd in 2007 als licentiate Toegepaste Economische Wetenschappen (TEW) b Sinds oktober 2007 als sectiechef aan de slag bij Wegen en Verkeer Limburg in Hasselt. Eerst was dat een duobaan, maar sinds januari 2009 is ze de enige sectiechef Verkeer en Veiligheid b Is onder andere verantwoordelijk voor de aanpak van onveilige verkeerssituaties die aangekaart worden door de gemeenten, de behandeling van klachten over installaties van verkeerslichten, de installatie van telslangen en alle signalisatieplannen voor nieuw ontworpen wegen b Is de jongste leidinggevende bij Wegen en Verkeer Limburg b Leidt een team van zes mensen b Claudia over haar job: “Het is een leuke en uitdagende job, maar af en toe vervloek ik ze ook wel eens en denk ik: ‘Hoe moet ik dat nu weer tegen morgen oplossen?’“

• Eerste reactie? “Toen ik net was afgestudeerd, heb ik een paar keer gesolliciteerd in de privésector, maar ik kreeg steeds te horen dat ik te weinig ervaring had. Bij de overheid kon ik meteen beginnen als sectiechef. Ik stond er niet bij stil dat ik baas zou worden. Het was toch wel een beetje angstaanjagend. Ik was dan ook blij dat ik samen met mijn voorganger de cel een tijdje kon leiden. Sinds januari 2009 sta ik er alleen voor.” • Jong versus minder jong? “Er werken hier vrij veel vijftigers, en ook dertigers en veertigers, maar die hebben een heel ander leven dan ik. Ik woon nog bij mijn ouders en dat heeft als voordeel dat ik me volledig op mijn werk kan concentreren. De mensen van mijn sectie hebben er zich voor opengesteld dat ze een jonge chef kregen. Inhoudelijk zijn zij met al hun ervaring over heel wat dingen veel beter op de hoogte dan ik. Ik heb dan ook van in het begin duidelijk gemaakt dat ik hen moet kunnen vertrouwen en dat ik hen nodig heb om mijn

werk goed te doen. En dat werkte vanaf dag één goed. Ik mag echt van geluk spreken met zo’n team.” • Typisch voor een jonge baas? “Ik kan veel energie in mijn werk steken en ik wil nieuwe dingen proberen. Een oudere chef met al wat jaren dienst zal sommige dingen misschien meer op hun beloop laten. Als ik iets nieuw voorstel, reageren mijn mensen meestal heel positief. Niet te veel ineens veranderen is de boodschap, het is dus zoeken naar een evenwicht. Ik wil niet in een ivoren toren zitten en steek graag eens de handen mee uit te mouwen. Het is nogal gemakkelijk om te zeggen: ‘Doe je werk zus en zo’ als je niet weet waarover het gaat.” • Typisch Claudia? “Ik vind het heel belangrijk dat we kunnen praten over problemen en dat ik het meteen hoor als er iets fout loopt. Veel collega’s zijn geregeld op de baan en zo is het niet evident om iedereen samen te brengen, maar ze weten dat ze altijd mogen binnenlopen in mijn bureau. We werken in landschapsbureaus met aparte hokjes voor de leidinggevenden en in het begin zat ik tussen de anderen. Dat heeft veel voordelen: je pikt allerlei nieuwtjes over thuis op en leert iedereen beter kennen. Je geeft ook aan dat je niet boven je medewerkers staat.”

“

Er mag al eens gelachen worden” Eddy Liefsoens (56) b Sinds 1971 bij de overheid b Verzorgt de administratie van de sectie en helpt ook bij de installatie en de controle van de tellussen b Over Claudia: “Ze stelde heel veel vragen. Je voelt je meteen weer nuttig als je al je kennis kunt overdragen”

“Claudia was meteen heel gedreven en gemotiveerd, en ze nam een goede start. Het doet toch iets hoor, werken met zo’n enthousiaste baas. Het werk is heel divers en aanvankelijk stelde ze heel veel vragen. Je voelt je meteen weer nuttig als je al je kennis kunt overdragen. Nu heeft ze steeds minder uitleg nodig en komt het leiding geven meer op de voorgrond. Bij oudere chefs gaat het er vaak wat serieuzer en ernstiger aan toe, en zij stralen meestal meer gezag uit, waardoor de afstand tussen baas en medewerker groter blijft. Hier is de sfeer gemoedelijk en mag er al eens gelachen worden. Toen Claudia pas begon, reed ze nog met een L-bordje rond. De parking onder het gebouw gaat heel steil naar beneden en omdat het nogal moeilijk manoeuvreren is, parkeerde ze haar wagen altijd buiten. Daar plaagden we haar mee: ‘Chef Verkeer, en zelf nog niet met de auto kunnen rijden’.”

• Werkuren? “Ik probeer altijd rond acht uur op mijn bureau te zijn, want als baas kun je het niet maken om als laatste aan te komen. Rond halfvijf ga ik naar huis en ’s avonds werk ik regelmatig thuis verder. Maar dat vind ik niet zo erg, werkdagen van negen tot vijf zijn niets voor mij.”

• Mentor of voorbeeld? “Als ik met iets zit, ga ik soms te rade bij mijn ouders, maar die doen heel ander werk dus hun advies helpt me niet altijd veel vooruit. Waar ik soms vragen over heb? De relaties binnen het team en hoe je wrevel aanpakt. Ik kon daarmee bij mijn voorganger terecht, maar die bron is van de ene dag op de andere weggevallen. Het zou dus gemakkelijk zijn als er binnen de afdeling iets formeel georganiseerd wordt om over die kwesties te kunnen overleggen.”

• Mogelijke valkuilen? “Ik worstel soms met grenzen stellen. Het is niet altijd even gemakkelijk om consequent te zijn, zowel tegenover het personeel als in sommige dossiers.”

• De balans? “Het is een leuke en uitdagende job, maar af en toe vervloek ik ze ook wel eens en denk ik: ‘Hoe moet ik dat nu weer tegen morgen oplossen?’” 1 3 - m a g a z i n e

·

1 1

D e j o n g e l e e u w e n va n d e V l aa m s e o v e r h e i d

32

Natalie Verstraete (32)

b Afgestudeerd in 2000 als licentiate Romaanse Talen, met aanvullend diploma Internationale Betrekkingen en een Erasmusjaar in Frankrijk b In 2001 gestart bij de overheid, sinds 2003 bij het Departement Onderwijs. Studeerde vanaf 2005 18 maanden aan de Ecole Nationale d’Administration (ENA) in Straatsburg en mocht als eerste Belgische vrouw en enige Vlaamse deelnemen aan de ‘MBA voor ambtenaren’ daar. Ging in 2007 opnieuw aan het werk bij Onderwijs en Vorming. b Op 1 juni 2008 benoemd als hoofd van de afdeling Internationale Relaties Onderwijs b Is onder andere verantwoordelijk voor de opvolging van het onderwijsbeleid binnen internationale organisaties en voor de bilaterale akkoorden en ontwikkelingssamenwerkingsprojecten van Vlaanderen op het vlak van onderwijs en vorming b Leidt een afdeling van 20 mensen (zie foto) b Natalie over haar job: “Ik moet me vaak explicieter voorstellen omdat men mijn leeftijd niet associeert met mijn functie”

“Mijn medewerkers moeten content zijn op hun werk” • Eerste reactie? “De reacties op mijn aanstelling waren - voor zover ik daar zicht op heb - overwegend positief, zowel binnen de eigen afdeling als op het managementniveau. Ik kreeg echt het gevoel dat men met mij in zee wou gaan en dat gaf me toch een extra duwtje in de rug. Er werd ook wel wat geroddeld, maar ik heb me daar zeker niet door laten ontmoedigen.” • Jong versus minder jong? “Ik ben het kakkernestje van de bende. Een tijdje geleden was er een seminarie voor het middenkader en daar bleek dat het leeftijdsverschil met het tweede jongste afdelingshoofd 8 jaar is. Van vooroordelen heb ik nog niet echt last gehad. Het is wel zo dat ik me tijdens vergaderingen vaak explicieter moet voorstellen omdat men mijn leeftijd niet associeert met mijn functie. Maar hoe langer ik deze job doe, hoe minder vaak dat gebeurt. Veel mensen kennen me ondertussen.” • Typisch voor een jonge baas? “Een jonge leidinggevende zorgt sowieso voor wat extra zuurstof op de werkvloer. Omdat je ambitieus bent, maar ook omdat je een nog onbevangen blik hebt en dingen vanuit een andere hoek kunt bekijken. Ik wil er als chef zijn voor mijn team, op voorwaarde dat het team ook aan mijn verwachtingen voldoet. Het is sowieso tweerichtingsverkeer. Mijn medewerkers weten dat ze altijd mogen langskomen, zowel voor het werk als voor privézaken.” • Typisch Natalie? “Ik verwacht van mijn mensen dat ze goed

1 2

·

1 3 - m a g a z i n e

werk leveren, hoe ze daartoe komen maakt me minder uit. Zo sta ik bijvoorbeeld in beperkte mate toe om thuis te werken: als het resultaat er is, wil ik best redelijk en flexibel zijn.” • Werkuren? “Ik vertrek thuis om halfacht en wil ’s avonds om zes uur weer thuis zijn. Ik probeer elke dag dus om vijf uur te stoppen, maar dat lukt niet altijd. Als de kinderen in bed liggen, werk ik nog een paar uur verder. Weekendwerk doe ik de laatste maanden door omstandigheden bijna niet, maar het hoort er soms bij. Ik moet regelmatig naar het buitenland voor overleg en selecteer die zendingen heel nauwkeurig, ook hier weer om werk en gezin op elkaar af te stemmen.” • Mogelijke valkuilen? “Ik moet vooral opletten dat ik me niet vergaloppeer en ervoor zorg dat het evenwicht tussen werk en privé niet uit balans geraakt. Ik ben nogal perfectionistisch en wil het op alle terreinen zo goed mogelijk doen. De uitdaging is enorm en dat heeft vooral te maken met het feit dat ik enkele maanden geleden onverwacht mijn man ben verloren en achterblijf met twee kleine kinderen van 1 en 2 jaar. Genoeg tijd vrijmaken voor ons gezin was vroeger al niet eenvoudig, maar het probleem stelt zich nu des te scherper aangezien de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de kinderen nu volledig bij mij komt te liggen.” • Mentor of voorbeeld? “Van mijn directe collega’s weet ik heel goed bij wie ik terecht kan en daar maak ik gebruik van. Verschillende van mijn vrienden hebben

“

Als het klikt tussen collega’s kan er veel” Dirk Lapaire (62)

b Sinds 1991 bij de overheid b Is internationaal verantwoordelijk voor de bilaterale akkoorden met een 27-tal landen op het vlak van onderwijs en voor een stuk van de communautaire onderhandelingen b Over Natalie: “Ze toont interesse en empathie voor wat er thuis gebeurt en dat is wederzijds. Dat is de basis voor een positieve wisselwerking”

“De voorganger van Natalie was bijna even oud als ik. Het is dus niet vreemd dat we wat vragen hadden toen zij afdelingshoofd werd. Maar die twijfel heeft zij perfect opgevangen. Ze heeft onmiddellijk met alle medewerkers afzonderlijk een gesprek gehad. Dat was niet alleen belangrijk voor het werk, maar ook om kennis te maken en elkaar te leren aanvoelen. Het persoonlijk contact is heel belangrijk voor haar. Ze toont interesse en empathie voor wat er thuis gebeurt en dat is wederzijds. Natalie is mijn eerste baas die echt een uur reserveert voor haar mensen: van 11 tot 12 uur kun je elke dag zonder afspraak in haar bureau binnenlopen. Ook daarbuiten staat haar deur altijd open.”

vergelijkbare functies in de privésector en met hen kan ik ook dingen bespreken.” • De balans? “Ik ben op mijn 31ste afdelingshoofd geworden, wat de jongst mogelijke leeftijd is om die functie op te nemen als je rekening houdt met de ervaring die je bij de Vlaamse overheid (7 jaar, red.) moet hebben. Het internationale is ook echt mijn ding. Wilskracht en een beetje geluk hebben ervoor gezorgd dat ik hier op deze stoel zit. En ik ben daar heel gelukkig mee.”

29

Steven Van Opdenbosch (29)

Afgestudeerd in 1998 aan Elishout en na enkele jaren in de horeca aan het werk bij Kind en Gezin in Brussel als medewerker van het team Vergaderservice b Sinds 1 juni 2008 Coördinator Vergaderservice, een duobaan samen met Marcia Teirlinck (38 jaar, op de foto bovenaan tweede van links) b Is onder andere verantwoordelijk voor het in goede banen leiden van de inrichting van de vergaderzalen, de technische bijstand, en de catering bij vergaderingen, opleidingen en recepties in het gebouw van Kind en Gezin b Leidt een team van acht mensen (zie foto), samen met Marcia b Steven over zijn job: “Het oude idee over ‘de koffie­madammen’ die door de gangen lopen met hun karren vol thermossen, is voorbijgestreefd. Iedereen ziet dat ons werk veel meer is dan dat.” b

“De tijd van ‘de koffiemadammen’ is echt wel voorbij” • Eerste reactie? “Ik werkte hier een half jaar toen de coördinator van ons team met pensioen ging. Ik had het vereiste niveau C om haar op te volgen en heb die kans gegrepen. Iemand anders uit het team had die job ook op het oog, maar had niet het juiste profiel en diploma. De situatie die daardoor ontstond, maakte het in het begin moeilijk. Na een half jaar is Marcia erbij gekomen omdat de jobinhoud zo ruim is. Ik volg meer de technische zaken zoals het geluid, de opbouw van podia en de catering. Marcia concentreert zich op de personeelszaken en de organisatie van het werk. We vullen elkaar goed aan.” • Jong versus minder jong? “Het team bestond vooral uit oudere vrouwen, die plots een jonge chef kregen. De oudere generatie heeft het moeilijk met veranderingen, ook nu nog. Ik heb de eerste maanden bewust niet te veel veranderd. Vroeger had iedereen zijn vaste plek en werk. Alles was een beetje vastgeroest. Samen met Marcia heb ik de taakverdeling herbekeken zodat iedereen eens iets anders deed, en dat viel moeilijk. “Ik kan dat niet, ik doe dat niet”, barstte een collega in snikken uit toen ze onze nieuwe regeling te zien kreeg. De laatste twee jaar zijn er vijf nieuwe mensen aangeworven en dat was de ideale gelegenheid om dingen anders aan te pakken. Als je samenwerkt met verschillende generaties, is het zoeken naar manieren om de veranderingen aanvaardbaar te maken. Je moet als het ware zorgen voor de strik rond het pakje. Zo was het niet simpel om de collega’s een

nieuwe schort te laten dragen, omdat ze zo gehecht waren aan hun oude. Tot je dan zei dat ze er veel mooier en jonger mee waren, dan lukte het wel (lacht).” • Typisch voor een jonge baas? “Ik zie mezelf eerder als een coach dan als een chef. Een chef houdt zich volgens mij louter bezig met meer het werk op zich; ik let ook op de relaties tussen de collega’s en kijk of alles onderling nog goed gaat.” • Typisch Steven? “Ik ben mezelf gebleven en ik denk dat ik daarom zo snel aanvaard ben. In het team geeft iedereen elkaar ’s ochtends een kus en dat blijf ik ook nu doen. Het omgekeerde zou raar overkomen. Ik sta ook tussen mijn mensen en doe hetzelfde werk. Mijn takenpakket is uiteraard veel ruimer geworden maar ik heb geen schrik om ook de minder plezante klusjes uit te voeren.” • Werkuren? “We beginnen elke dag om zeven uur en werken tot ongeveer halfvier. Vaste uren hebben we eigenlijk niet. ’s Avonds werken we soms tot negen of tien uur, en af en toe moeten we ook op zaterdag werken.” • Mogelijke valkuilen? “Als we iets willen vernieuwen, overleggen Marcia en ik altijd goed met onze chef en zorgen we ervoor dat we op één lijn staan. Dat is nodig als je met twee een team leidt.” • Mentor of voorbeeld? “Ik heb van mijn voorgangster nog veel kunnen leren. En van Marcia. Zij had al heel wat ervaring met leidinggeven en het is een luxe

“

We moeten nu allrounders zijn” Sonya Goossens (58)

In 1971 gestart bij het toenmalige Nationaal Werk voor Kinderwelzijn (NWK) b Nu onder andere verantwoordelijk voor de broodjeskeuken b Over Steven: “We hebben het niet slecht als ‘moeder en zoon’“ b

“‘Hij zou mijn zoon kunnen zijn’, dacht ik toen Steven hier begon. Ik herinner me nog de tijd, járen geleden, dat bazen op een voetstuk stonden en dat we onze chef aanspraken met ‘juffrouw’. Het contrast met nu kan niet groter zijn. Steven is een vlotte chef en onze manier van samenwerken is heel open. Toch was het in het begin niet altijd gemakkelijk. Iedereen had zijn vaste job, maar Steven en Marcia hebben met de taken geschoven zodat iedereen eens wisselt van taak. Je moet nu een allrounder zijn, hé. Maar ik ben niet moeilijk en neem nogal vlug dingen aan. We hebben het dus niet slecht als ‘moeder en zoon’ (lacht).”

als je met zo iemand kunt samenwerken.” • De balans? “Ik ben blij met deze job: het werk is heel gevarieerd en de sfeer is goed. We zijn blij dat we al zo ver geraakt zijn en de vernieuwing is voor iedereen bij Kind en Gezin merkbaar. Er is nu veel meer respect. Het oude idee over ‘de koffiemadammen’ die door de gangen lopen met hun karren vol thermossen is voorbijgestreefd, ze zien dat ons werk veel meer is dan dat.”  ■

1 3 - m a g a z i n e

·

1 3

s p itsp r ijs 20 0 9

“Google, maar dan beter en uitgebreider” De afdeling Kennisbeheer van het Departement Economie, Wetenschap en Innovatie kreeg de SPITS innovatieprijs 2009 niet enkel voor een concreet project. Ze hebben ook een concept uitgedacht, een visie op lange termijn. Projectleider Geert Van Grootel vertelt ons gedreven over het FRIS-programma. Even spannend als sciencefiction, maar dan in het echt. Gudrun De Waele

FRIS staat voor Flanders Research Information Space. Een mondvol, maar het letterwoord heeft alles te maken met informatie en onderzoek. Vlaanderen heeft vooraanstaande hogescholen en universiteiten, met onderzoekers die voortdurend nieuwe kennis opbouwen. Die kennis is interessant, niet alleen voor bedrijven, maar ook voor andere onderzoekers die erop kunnen voortbouwen. Maar hoe maak je die kennis toegankelijk? “Er was sinds de jaren tachtig een databank, IWETO, maar daarmee waren we niet langer tevreden. Het systeem werkte op basis van gegevens die onderzoekers moesten aanleveren. Ze moesten invullen welk project ze hadden uitgevoerd, waarover, met wie enzovoort. Voor die onderzoekers betekende dat veel extra administratie en de databank raakte maar jaarlijks aangepast.”

Uniek in de wereld “We wilden de kennis meer laten doorstromen naar concrete toepassingen, en zo sneller kunnen innoveren”, vult collega Pascale Dengis aan. “We moesten dus een zicht krijgen op de volledige onderzoeksruimte in Vlaanderen: wie is waarmee bezig, wat is daarover gepubliceerd, wie zit er in het team enzovoort. Die informatie was er al: elk project wordt aangevraagd, goedgekeurd, gefinancierd … waarbij telkens het project nauwkeurig wordt beschreven. Bij die proces-

1 4

·

1 3 - m a g a z i n e

Projectleider Geert Van Grootel over FRIS: "Onze benadering is uniek" sen zit de informatie dus, en daar gaan we ze nu halen.” “Die helikoptervisie op de sector is uniek”, glimlacht Geert. “We krijgen trouwens veel vragen uit het buitenland om onze visie toe te lichten. Wij zijn de enigen ter wereld met deze benadering.”

Google voor kennis Een eerste stap in dit verhaal is de uitbouw van het FRIS-onderzoeksportaal. Dat kun je zien als een soort zoekmachine: Google, maar dan beter en uitgebreider. Je vindt er niet alleen verwijzingen naar onderzoeksinformatie maar ook de hele context: wie onderzoek doet naar de ziekte van Alzheimer, wie in Vlaanderen expert is in nanotechnologie of welke projecten over erfgoed er lopen aan de Vlaamse universiteiten. “Het portaal is als een venster, waardoor je de informatie kunt bekijken die bij de instellingen zelf zit.” Maar daarmee is het werk niet af. “De onderzoeksruimte realiseren is een groeiproces”, verduidelijkt Geert. “De neuzen in dezelfde richting krijgen komt eerst, en is misschien nog belangrijker dan het realiseren van een deelproject. We bekijken het stap voor stap.

De portaal is er; nu willen we dat meer partners instappen in het programma. Op dit ogenblik zijn alle universiteiten al partner, en binnenkort ook een hogeschool en enkele wetenschappelijke instellingen. Wanneer FRIS zal klaar zijn? We denken dat we het programma uitgevoerd hebben tegen 2012.”

Spitsprijs Dit is de derde en laatste winnaar van de Spitsprijs 2009. Dat is een innovatieprijs voor Vlaamse ambtenaren. De winnaars ontvangen naast de SPITS-trofee, een cheque van 2500 euro voor een teamactiviteit. De winnaars van de editie 2009 werden tijdens het Innovatiefestival bekendgemaakt. Naast de afdeling Kennisbeheer waren er nog twee winnaars. De collega’s van het INBO ontwikkelden de Natuursimulator om aan de hand van scenario’s te kijken hoe de natuur en onze leefomgeving er in 2030 zal uitzien. En de collega’s van het team Verkeersparameters van het Agentschap Wegen en Verkeer verbeterden een bestaand instrument voor verkeerstellingen, de telslang.

D e d ag va n …

Daisy Devriendt, inspecteur

“Wij zijn geen politieagenten” Profiel Loon: gemiddeld 1950 euro netto/ maand (+ maaltijdcheques en een kilometervergoeding) Niveau: A Werkuren: dat is variabel, maar gemiddeld van 8.15 tot 17.30 uur (vervoer inbegrepen); 3 dagen per week inspectie, 1 dag vergaderingen in Brussel en 1 dag thuiswerken Opleiding: socioloog

De Vlaamse overheid heeft sinds 2006 een agentschap waarin ze alle inspecties binnen het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin heeft ondergebracht. Daisy Devriendt (34) is een van de zeven collega’s die voorzieningen inspecteert in de gehandicaptensector. Ze is verantwoordelijk voor 45 voorzieningen in de regio Antwerpen-Lier-Mechelen. Eén daarvan is De Markgrave in Antwerpen, waar ze jaarlijks een tussentijdse audit uitvoert. 13 controleerde een dag lang mee. Bart Aerts

Inspectrice Daisy Devriendt neemt tijdelijk haar intrek in een bureau van De Markgrave, een vzw die met middelen van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) voorzieningen organiseert voor blinden en slechtzienden. Er is een (her)opleidingscentrum, een activiteitencentrum, een tehuis en een revalidatie-eenheid (het VAPH subsidieert enkel het activiteitencentrum en het tehuis, red.). Bovendien organiseert De Markgrave beschermd wonen voor blinden en slechtzienden. Het is de taak van Daisy om vandaag de werking van De Markgrave te ontleden. Haar werkinstrumenten zijn: een laptop en mappen, mappen en nog eens mappen.

Aan tafel zitten Daniëlla Deckers, algemeen directrice van De Markgrave, Katleen Cops, kwaliteitscoördinator en Colette Verstrepen, de directrice van het dagcentrum. Daisy opent bijna plechtig de startvergadering van deze auditdag. Ze legt uit dat ze het kwaliteitshandboek en de bijlagen zal doornemen. In De Markgrave zijn ze voorbereid. Een indrukwekkende stapel mappen ligt al klaar. Dan verdwijnt iedereen uit het tijdelijke bureau en gaat Daisy aan de slag. “Tot ongeveer kwart voor elf bereid ik me voor. Ik bekijk de kwaliteitsplanning. Daarna ga ik met de directie enkele aandachtspunten overlopen. Elke voorziening moet zich houden aan de regelgeving over kwaliteitsbeleid. Ze moeten 1 3 - m a g a z i n e

·

1 5

D e d ag va n …

een aantal opgelegde procedures strikt volgen. Ik kom hier checken of theorie en praktijk in evenwicht zijn.”

En je kan dat ervaren als tijdverlies. Maar uiteindelijk is er een gezond evenwicht tussen het papierwerk en onze kerntaak.”

Controleren of gecontroleerd worden

Stevige discussie

Daisy voert een tussentijdse audit uit. Ze bekijkt een beperkt aantal procedures. “Zo’n audit doen we jaarlijks”, vertelt ze. “Om de vier jaar voeren we een grote audit uit. Dan komen we met twee inspecteurs.”

Overal waar Daisy komt, is het anders. “Dat maakt mijn job ook aangenaam. Als je me hier zo ziet zitten tussen de mappen, zou je denken dat het doodsaai is. Maar dat is het zeker niet. De regels zijn dezelfde, maar elke voorziening gaat er anders mee om. Je hebt er waar ze het heel formeel houden. En er zijn plaatsen waar het na een paar controles wat losser kan. Zoals hier. Er zijn er die spontaan komen zeggen wat niet in orde is, terwijl anderen dat net proberen toe te dekken. Er zijn er die goed kunnen omgaan met kritiek, anderen worden lastig na een opmerking.”

Controleren en anticiperen op controles, het zit Daisy zonder twijfel in het bloed. Bezorgd informeert ze of we wel een parkeerticket hebben genomen. “Want ze controleren hier een hele dag.” Zij ook. “Alles moet aantoonbaar zijn. Ze kunnen in een voorziening bijvoorbeeld zeggen ‘oh, dat hebben we besproken met de gebruiker’. Maar dat geloven we niet zomaar. Ze moeten dat kunnen aantonen met een verwijzing of een verslagje. Al is het natuurlijk ook weer niet de bedoeling dat ze zich verliezen in registratie.” Toch even checken bij de directrice van De Markgrave ... Wat vinden ze hier van zo’n audit? Slorpt de administratieve mallemolen niet té veel tijd op? Tijd die ze beter kunnen gebruiken voor de core business: zorg dragen voor blinden en slechtzienden? “Controle is altijd lastig”, zegt Daniëlla Deckers. “Maar het is wel nodig. Dat weten we. We actualiseren alles. De weken voor zo’n audit kijken we alles goed na. Uiteindelijk is dat ook goed voor de werking van onze voorziening. Tijdens zo’n inspectie ben je soms verplicht om je als directie bezig te houden met bijzaken.

09:30 Daisy Devriendt start haar werkdag in De Markgrave, een tehuis en opvangcentrum voor blinden en slechtzienden. Tijdens de audit pluist ze tientallen mappen uit. Op haar laptop maakt ze een verslag. 1 6

·

1 3 - m a g a z i n e

Of het dan nooit uit de hand loopt? “Vaak moeten we mensen met de neus op de feiten drukken. Dat kan pijnlijk zijn. Maar aanvaringen zijn uitzonderlijk. Eén keer liep het mis. Er was heel wat niet in orde in een bepaalde voorziening. De mensen daar vroegen toen verslagen op om er dingen uit te halen waarmee ze me dan persoonlijk aanvielen. Ik kan kritiek verdragen op mijn werk, maar ze mogen niet persoonlijk worden. Dat is de grens. Een stevige discussie kan best. Maar sowieso moet je voor deze job een dikke huid hebben.” “Er is heel veel regelgeving, en ze verandert voortdurend”, vertelt Daisy. “Het geheel is complex. Voor voorzieningen is het niet altijd gemakkelijk om mee te zijn. In plaats

09:46 Directie en stafmedewerkers lopen af en aan in het gelegenheidsbureau van Daisy. Ze beantwoorden haar vragen en gaan op zoek naar nog meer mappen.

van steeds heel streng op te treden, kunnen wij daarbij helpen. Ik probeer het altijd zo menselijk mogelijk aan te pakken. Wij mogen niet eindeloos onderhandelen over alles, maar wij zijn ook geen politieagenten. Neem nu de klachtenbehandeling: in sommige voorzieningen moet een klacht al schriftelijk en aangetekend ingestuurd worden, terwijl andere elke opmerking ter harte nemen, als was het een formele klacht. Dat is een klassiek discussiepunt. Wij pleiten ervoor om de drempel om klachten in te dienen zo laag mogelijk te houden.” Er mag ook even gelachen worden tijdens het ernstige controlewerk. Als de directrice de klachtenregistratie moet tonen, lacht ze: “Een klein boekske, hé”.

Verslagen, verslagen, verslagen Samen met de directrice en enkele stafmedewerkers van De Markgrave overloopt Daisy de aandachtspunten die ze ontdekte in dossiers, verslagen en dienststaten. “Hoe zit het met het organogram”, gooit ze in de groep. De directrice heeft meteen een antwoord klaar, alsof ze erop gestudeerd heeft. Maar het is parate kennis. “De raad van bestuur heeft ons groen licht gegeven om naar een beter organogram te zoeken. We zijn daar nog volop mee bezig. Het grootste knelpunt is mijn functie. Als directrice ben ik verantwoordelijk voor het tehuis en voor het dagcentrum. Wij zijn te rade gegaan bij de mensen van VOCA (Training & Consult, ondersteuning bij management en kwaliteitszorg in de welzijnssec-

11:00 Tijdens een rondleiding in De Markgrave ziet Daisy hoe blinden en slechtzienden mooie knutselwerken maken. De audit omvat voornamelijk een controle van het papierwerk, maar ook tijdens de rondleiding let ze er op of alles in orde is.

tor, red.), die ons willen helpen bij het zoeken naar oplossingen.” Volgende topic: “Er is een gesprek geweest met de mensen van beschermd wonen”, zegt iemand van de staf. Waarop Daisy: “Kun je daar een verslag van tonen?” Meteen duikt iemand de gang in op zoek naar het bewuste document. Even later keert hij triomfantelijk terug, mét het bewuste verslag in de hand. Daisy kan opnieuw een pluspunt aanvinken. Even hilariteit als Daisy opmerkt: “Twee mensen zijn gestopt met beschermd wonen. Waar zijn die naartoe?” Waarop de directrice antwoordt: “Die zitten bij mij.” Ze kan zelf ook lachen als Daisy zegt dat ze de mensen bedoelt, niet de dossiers. De mensen zijn teruggekeerd naar het ouderlijke huis; de dossiers zitten onder de arm van Daniëlla. En zo gaat het een hele tijd door. Daisy stelt vast dat zowat alles verloopt volgens de regels van de kunst. De regelgeving heeft soms ook vreemde en onverwachte gevolgen. “Zoals de regels over inspraak opleggen, vragen wij voortdurend aan onze mensen wat ze denken”, vertelt directrice Daniëlla. “Dat heeft hen blijkbaar heel mondig gemaakt. Onlangs waren een aantal van onze bewoners mee op vakantie met Blindenzorg Licht en Liefde. Hun assertiviteit maakte het voor de organisatoren en vrijwilligers niet makkelijk. Ze bestempelden onze bewoners als lastige klanten.” En regels zijn niet overal dezelfde. Zo heeft

12:37 Even pauzeren voor het middagmaal. Daisy zit aan tafel met de directie en enkele stafmedewerkers van De Markgrave.

De Markgrave ook een erkenning als revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden. Die erkenning kregen ze van het RIZIV. “De regels van het RIZIV zijn niet zo streng”, zegt Daniëlla. “Er is meer duidelijkheid en houvast. We hebben die erkenning al vijf jaar en in al die tijd zijn de procedures nog niets veranderd. De Vlaamse overheid is strenger. Er verandert veel meer. Maar de Vlaamse regels helpen ons wel om ons revalidatiecentrum beter te structureren.”

Park Guëll De monotonie van het bureauwerk is even doorbroken als Daisy zich door de directrice laat rondleiden in De Markgrave. Ze ziet hoe de blinden en slechtzienden van het tehuis en het dagcentrum zich bezighouden met sport en spel. In de prachtige tuin van De Markgrave wanen we ons even in hartje Barcelona, in het beroemde park Guëll. Enkele slechtzienden en blinden hebben een prachtige bank gemaakt met daarop een mozaïek in keramiekscherven. We verbazen ons erover dat mensen met een visuele handicap in staat zijn tot het maken van zulke kunst. Maar ook tijdens de tour de maison blijft Daisy ‘inspectrice’. “Zo kijk ik bijvoorbeeld of de huisvesting voldoende wooncomfort en veiligheid biedt. Flagrante overtredingen bijvoorbeeld bij brandveiligheid - signaleren we aan de bevoegde diensten.”

audit. Het heeft weinig zin hier spanning te suggereren. Eigenlijk weet iedereen bij De Markgrave al dat ze een goed tot heel goed rapport zullen krijgen. De inspectrice heeft dan ook samen met de verantwoordelijken van de voorziening de controles uitgevoerd. “Zo zien zij meteen wat er fout gaat”, zegt Daisy. Toch is er één minpunt. Tijdens de intakeprocedure - als nieuwe mensen zich aanmelden - gelden de regels van de zorgregie. Heel belangrijk is wat er gebeurt als er plaats vrijkomt. “Aan het einde van de rit moet duidelijk zijn waarom Jan wél en Piet niet in aanmerking kwam om zich in te schrijven”, zegt Daisy. Bij De Markgrave hebben ze de open plaatsen in het dagcentrum niet altijd gemeld. “We dachten dat het niet nodig was om een open plaats te melden als het bijvoorbeeld ging over iemand die maar één dag per week kwam”, luidt het. Maar de inspectrice is onverbiddelijk. “Als er in de toekomst iemand wegvalt in het dagcentrum, dan moeten jullie dat melden.” Dan volgen nog vier aandachtspunten of aanbevelingen. Zo raadt Daisy aan om bepaalde overlegmomenten beter in kaart te brengen. Achteraf lijkt iedereen tevreden. Daisy verdwijnt en in De Markgrave gaan ze nauwgezet verder met hun werking. De beste voorbereiding op de volgende inspectieronde.

Goed rapport

■

Dan het grote moment: het verslag van de

13:41 Ook na de middag wandelt Daisy nog even rond op het domein van De Markgrave. Samen met de directrice bespreekt ze de renovatieplannen. “Ook dat maakt deel uit van mijn job: vergunningen voor uitbreiding adviseren en advies geven in bouwdossiers”, zegt Daisy.

15:40 De audit zit erop. Nu rest nog de bespreking van het verslag.

17:15 Daisy sluit haar werkdag thuis af. “Ik stuur het verslag van de audit naar het secretariaat, dat instaat voor de verdere afhandeling”, zegt Daisy. 1 3 - m a g a z i n e

·

1 7

wat b e t e k e n t h e t r e g e e r a k k o o r d v o o r o n s ?

“Beter doen met De regering Peeters II verwacht veel van het Vlaamse overheidspersoneel. Dat blijkt na lezing van het regeerakkoord door een ambtenarenbril ‘Een daadkrachtig Vlaanderen in beslissende tijden’: we zullen flexibeler moeten zijn, de burger beter moeten bedienen, meer moeten samenwerken, straffer moeten presteren, slimmer inspelen op de veranderende noden en ... dat allemaal met minder geld. De belangrijkste zin in heel het regeerakkoord is

“Ja, dat zal enige commotie teweegbrengen”, zei minister-president Kris Peeters over de impact van het regeerakkoord op het functioneren van de Vlaamse overheid. Hij had het niet alleen over de efficiëntere en effectievere manier van werken die van ons wordt verwacht, maar vooral over de besparingen van 5 procent op de werkingskosten en 2,5 procent op de loonkredieten. Het is niet de bedoeling dat wordt geraakt aan mensen en investeringen, merkte de minister-president op. Maar wat mogen we dan wel verwachten? Op basis van relevante passages uit het regeerakkoord vroegen we het aan Marc Morris, medevoorzitter van het college van ambtenaren-generaal (CAG), en aan de Leuvense professor Geert Bouckaert, expert overheidsmanagement en voorzitter van de Commissie Efficiëntie en Effectiviteit.

1. Efficiëntiewinsten zoeken

voor ons, Vlaamse ambtenaren, dan ook: “De opdracht bestaat erin nog beter te doen, zelfs met minder middelen.” Frank Willemse

“

Opgepast met lineaire besparingen. Met zo’n kaasschaafoperatie is niemand gediend” Geert Bouckaert, expert overheidsmanagement en voorzitter van de Commissie Efficiëntie en Effectiviteit

1 8

·

1 3 - m a g a z i n e

Pagina 85 van het regeerakkoord:

“Om een zuinige over­ heid te zijn, moet de administratie aange­ spoord worden om effi­ ciëntiewinsten te rea­ liseren.” “Met zo weinig mogelijk geld en inspanning zoveel mogelijk resultaten boeken, is voor ons altijd een permanente opdracht geweest”, zegt topambtenaar Marc Morris. “We hebben de voorbije jaren ook al flinke stappen gezet op het vlak van efficiëntiewinsten. Het verschil is nu dat een deel van de middelen die we zullen uitsparen, zal worden gebruikt om de budgettaire doelstellingen te halen. Vroeger konden we daar nog meer efficiëntie-investeringen mee doen en een ruimere dienstverlening bieden. Wat het eerste betreft, zullen we nu creatiever moeten zijn; voor het tweede zullen we het met de beschikbare middelen moeten doen.” Professor Bouckaert wijst er net als Morris op dat ‘efficiëntiewinsten zoeken’ niet hetzelfde is als ‘besparen’: “Besparen is snijden in de middelen en achteraf zien waar het bloedt. Efficiëntiewinsten zoeken is een nieuw even-

wicht vinden tussen wat er wordt ingestoken en wat eruit komt.” Het regeerakkoord ziet heil in “meer samenwerking, innovatie van processen en organisatie, administratieve vereenvoudiging en de inzet van ICT en e-government”. Professor Bouckaert geeft een eenvoudig voorbeeld: “Veel tijd en energie win je met een systeem van single audit waarbij ambtenaren - zonder ze daarbij een blanco cheque te geven - in een procedure maar één keer in plaats van vele, tijdrovende keren worden ‘lastiggevallen’.” Makkelijker gezegd dan gedaan, maar het moet, want zowel de professor als de topambtenaar waarschuwen voor een lineaire besparing. Daarbij wordt voor iedereen evenveel afgeroomd. “Met zo’n kaasschaafoperatie is niemand gediend”, zegt Bouckaert. Dat vindt ook Marc Morris: “Dan worden diegenen die vroeger al een inspanning hadden geleverd, gestraft en wordt er te weinig rekening gehouden met de noden en de inspanningskracht van elke entiteit op zich. Om dat te voorkomen, moet het topmanagement eigen voorstellen doen waarmee we de doelstellingen van de regering kunnen halen.”

2. Meer flexibiliteit gevraagd Pagina 86 van het regeerakkoord:

“De beleidsondersteu­ nende capaciteit van de Vlaamse administra­ tie moet meer kansen krijgen met afgeslankte kabinetten (...) die we reduceren tot maximaal 288 voltijdse eenheden. Dat vraagt (...) een flexibele ondersteuning vanuit de administratie om de operationele wer­ king van de kabinetten te verzekeren.” Als de gehalveerde kabinetten meer gaan overlaten aan de administratie, verwachten ze klaarblijkelijk meer flexibiliteit van die

minder geld” administratie. Marc Morris: “De flexibiliteit van de administratie is niet nieuw, laat staan min. Wel is er een bijsturing nodig om van flexibiliteit een basishouding te maken. Maar is een kabinetscultuur en -houding om zich te pletter te werken en de klok rond beschikbaar te zijn absoluut noodzakelijk? Laat ons al beginnen met een onderscheid te maken tussen must have-opdrachten en nice to haveopdrachten. Over wat ze echt moeten hebben, zullen we niet discussiëren. Als het nodig is, wel over wat ze graag zouden hebben.” Volgens professor Bouckaert loopt het allemaal niet zo’n vaart. “Nogal wat opdrachten zijn voorspelbaar en kunnen dus binnen de kantooruren worden uitgevoerd. Voor de onvoorspelbare opdrachten moet er natuurlijk flexibeler met de uren worden omgesprongen. Op het vlak van snelle, late en dus onvoorspelbare opdrachten is niet zozeer het kabinet de grootste boosdoener, maar wel het parlement. Op dat vlak is een aanpassing in de parlementaire procedure nodig.”

3. Niet meer, maar andere collega’s Pagina 85 van het regeerakkoord:

“De administratie krijgt de ruimte om zelf binnen de apparaatskredieten aan optimalisatie te doen, maar het totaal aantal Vlaamse ambtenaren zal niet meer aangroeien.” “Voor iemand zou panikeren: er komt geen golf van ontslagen. Sowieso zullen er de komende jaren veel ambtenaren op pensioen gaan. Als we die niet vervangen, halen we die 2,5 procent besparing op de loonkredieten ruimschoots. We gaan natuurlijk wel vervangen waar nodig, maar dan wel oordeelkundig. We zullen telkens zien wat de job inhoudt, of die door iemand anders of op een andere wijze kan worden uitgevoerd, dan wel of we een ander profiel nodig hebben. De tijd van de statische 1 op 1-vervangingen is voorbij”, zegt Marc Morris. In het regeerakkoord wordt veel verwacht

van een grotere interne mobiliteit en werving op basis van competentie en vaardigheden in plaats van uitsluitend op diploma’s. Net twee zaken die de voorbije jaren weliswaar werden gepropageerd, maar in de praktijk nog maar weinig hebben opgeleverd. “Nu de druk hoger ligt, kan er wat geforceerd worden. Bovendien is de kentering al ingezet”, vinden zowel professor Bouckaert als Marc Morris.

4. Verlofstelsels geëvalueerd Pagina 86 van het regeerakkoord: £ “Zonder het evenwicht

tussen werk en uit het oog te zen, zullen de verlofstelsels geëvalueerd.”

gezin verlie­ diverse worden

Marc Morris: “Dat is een delicate passage. Het ligt niet alleen sociaal erg gevoelig, de diverse verlofstelsels bij de Vlaamse overheid maken van haar een aantrekkelijkere werkgever en dus moeten we die zo veel mogelijk blijven uitspelen. We moeten wel de uitwassen stoppen waarbij de verlofstelsels enkel nog ten dienste staan van het individu en de noden van de organisatie uit het oog worden verloren. Verlof opnemen is te veel een recht geworden in plaats van alleen maar een mogelijkheid.” CAG-voorzitter Morris ziet ook nog een ander probleem in de verschillen in sociaal statuut tussen contractuelen en statutairen. “Daar moeten we iets aan doen; en ja, dat zal geld kosten. Niet alle inspanningen zullen besparend werken”, klinkt het.

“

Voor iemand zou panikeren: er komt geen golf van ontslagen”

5. Meer samenwerken Pagina 87 van het regeerakkoord:

“Voor de interne werking moet het top­ management van de Vlaamse administratie initiatieven nemen om de verkokering tegen te gaan en meer interne samenwerking en synergieën tot stand te brengen.” Zowel professor Bouckaert als Marc Morris noemen samenwerken hét sleutelelement voor de toekomst. “Wat niet wil zeggen dat we daar al niet mee bezig waren. Nu is er echter een extra incentive”, stelt Morris. Maar voor hem staat samenwerken niet gelijk aan centraliseren. “Ieder moet vanuit zijn eigen noden blijven werken. Maar als blijkt dat in een entiteit hetzelfde werk met minder mensen kan worden gedaan, dan kunnen anderen die best practice volgen. Dan kan het met minder. Alleen of in samenwerking met anderen.” Voor professor Bouckaert moet er een eind komen aan ‘de versnippering van de beleidsdomeinen’: “Ambtenaren zullen ook meer projectmatig moeten werken en het college van ambtenaren-generaal zal daarin een zwaarder wegende coördinerende rol moeten vervullen”, klinkt het. CAG-voorzitter Morris beaamt dat, maar voegt eraan toe: “Samenwerking zal ook moeten lonen. De resultaten volledig wegsaneren zal demotiverend werken en zal de sowieso moeilijke gedragswijziging nog moeilijker maken.” Surf naar www.vlaanderen.be/regering voor de tekst van het regeerakkoord

Marc Morris, medevoorzitter van het college van ambtenarengeneraal (CAG)

1 3 - m a g a z i n e

·

1 9

B e s t e v r i e n d e n , b e sT e c o l l e ga’ s

“Iedereen zich een lost

Jos Van Rillaer (59)

Chris Gadeyne (47)

b Administrateur-generaal Agentschap Kunsten en Erfgoed b Vrijgezel b Geboren in Holsbeek (Vlaams-Brabant) b Woont in Brussel b Licentiaat Politieke Wetenschappen b “Na twaalf stielen en dertien ongelukken” en zeven jaar als arbeider, in 1980 begonnen als bestuurssecretaris bij de Vlaamse dienst Volksontwikkelingswerk, specialiseerde zich in ‘Vorming’ en veranderingsprocessen bij de Vlaamse overheid, daarna leidend ambtenaar van de administratie Cultuur bij het departement WVC. Sinds 2006 in zijn huidige functie. b Over zichzelf: “Ik ben een levensgenieter.” b Over Chris: “Ze heeft veel ervaring opgebouwd en een nieuw evenwicht gevonden.”

HRM-medewerker op het departement Cultuur, Jeugd, Sport en Media (CJSM) b Getrouwd met Géry, geen kinderen b Geboren in Gent (Oost-Vlaanderen) en opgegroeid in Izegem (West-Vlaanderen) b Woont in Leuven b Diploma vormingswerker b Begonnen als opsteller bij het Ministerie van Nationale Opvoeding en Nederlandse Cultuur. Specialiseerde zich in ‘Vorming’, was vijf jaar afdelingshoofd Vorming bij de toenmalige administratie Personeelsontwikkeling. Zette dan een stap terug. b Over zichzelf: “Ik werk nu tachtig procent en er is niemand die mij ooit nog 100 procent zal laten werken.” b Over Jos: “Hij is heel veeleisend. Maar hij is ook sociaal en emotioneel. Je moet hard werken en kwaliteit leveren, maar als je je ergens niet goed bij voelt, kun je het hem altijd zeggen.”

2 0

·

1 3 - m a g a z i n e

b

burn-out laten werken, de problemen niet op” “Ik denk dat er veel nieuwe ambtenaren nog zullen opkijken ”, zegt Jos Van Rillaer, administrateur-generaal bij het Agentschap Kunsten en Erfgoed over de ingrijpende maatregelen die de nieuwe regering voor de Vlaamse overheid in petto heeft. De veranderingsmanager in Van Rillaer is er op voorbereid. Ook op het nieuwe, ambitieuze ‘beter doen met minder middelen’. Dat motto kennen Van Rillaer en CJSM-personeelsmedewerker Chris Gadeyne al sinds ze bijna dertig jaar geleden ambtenaar werden. “De Vlaamse overheid is magertjes begonnen in de jaren tachtig en tot diep in de jaren negentig is het magertjes gebleven”, klinkt het. Een beste vrienden, beste collega’s in de Brusselse Arenbergstraat over genieten van het leven en plezier op het werk, maar ook over burn-outs en de opnieuw opduikende politisering van het middenkader. Frank Willemse en Leen De Dycker

“Net afgestudeerd, hoopte ik op een baan in het onderwijs. Maar intussen moet een mens eten en dus zocht ik werk. En als late mei 68er wilde ik als universitair bewust tussen de arbeiders staan”, zegt administrateur-generaal Van Rillaer over zijn jaren als dozendrager, magazijnier en vorkliftchauffeur. Zonder het te willen romantiseren, was het gevoel van camaraderie dat hij toen heeft gekend op de werkvloer, wel echt. “Het was voor mij een cultuurbotsing toen ik begon bij de Vlaamse overheid. Bij de collega’s was er van dat soort arbeiderssolidariteit geen sprake”, zegt hij. Van Rillaer vertelt met een twinkeling in de ogen over zijn tijd bij de Brusselse bananenimporteur Spiers “waar anciens om vier uur met de camion gingen leveren op de vroegmarkt in Kuregem en om halfacht al flink beschonken toekwamen, waarna de baas op hen begon te foeteren en ze weer hard aan het werk sloegen. Tot halftwaalf toch: dan gingen ze rusten en kwamen niet meer terug. Hartenjagen in het café was plezanter.” Het zijn verhalen uit lang vervlogen tijden waar geen plaats was voor termen als ‘efficiëntiewinsten’ en ‘besparen op overheadkosten’. En toch gaan we het daar nu eerst over hebben.

Bent u klaar om ‘beter te gaan doen met minder middelen’ en dus te besparen? JOS: “Ik wacht af tot er duidelijke richtlij-

nen zijn. Intussen tekenen we al wel scenario’s uit. Men moet ook niet denken dat we het er moeilijk mee hebben om de tering naar de nering te zetten. Het is niet omdat de laatste

jaren vet waren, dat we vergeten zijn hoe het was om het met minder te moeten doen.” CHRIS: “Bij mij op de personeelsdienst hoor ik dat vooral contractuelen zich grote vragen stellen. Ze maken zich zorgen als ze zien dat er 2,5 procent op de loonkredieten moet worden bespaard.” JOS: “Heel veel collega's reageren vooral met: ‘Back to normality’. Die zagen ook wel in dat dit een echte hoogconjunctuur was die niet kon blijven duren. Het is voor hen echt niet zo evident om bij elke begrotingscontrole te moeten horen: ‘Er is nog vijf miljoen euro over. Ontwikkel daar nieuw beleid voor.’ Zo ging het op het vlak van cultuur nu eenmaal de laatste jaren. Het met minder moeten doen om beleid te voeren, gaat voor ons niet zo’n probleem zijn. Maar ik hoop vooral dat we niet te veel en vooral intelligent op apparaatskredieten moeten besparen. Anders gaan we weer naar toestanden waar je eerst je kapotte pen moet inleveren, vooraleer je een nieuwe krijgt.” CHRIS: “Zoals het begin jaren tachtig was, toen ik begon.”

“

Besparen is geen onbekend terrein voor ambtenaren. Alsof we het niet gewoon zijn de tering naar de nering te zetten” Jos 1 3 - m a g a z i n e

·

2 1

B e s t e v r i e n d e n , b e sT e c o l l e ga’ s

“

Na zo’n dag thuiswerk is het een verademing weer op het bureau te komen. Ik haal mijn energie uit de contacten en gesprekken met mijn collega’s” Chris

Waarom bent u destijds Vlaams ambtenaar geworden? CHRIS: “Ik studeerde begin jaren tachtig af als vormingswerker. Ik had een ‘katholiek’ diploma, maar was links en vrijzinnig geworden in mijn studentenjaren en wilde daarom niet werken in een katholieke instelling. Er was bovendien weinig werk in de sector, zeker in West-Vlaanderen en dus al helemaal als je de katholieke instellingen uitsloot. Op aansturen van mijn pa - die bij Financiën werkte - had ik tijdens mijn studies meegedaan aan een examen om ‘aan de staat te kunnen werken’. En plots werd ik opgeroepen om op het ministerie van Nationale Opvoeding en Nederlandse Cultuur te beginnen. Ik kwam daar aan en ze bleken verbaasd dat ik er was. Ze moesten op zoek naar een plaatsje voor mij. Ze gaven me een stylo en een stapel dossiers die ik moest nakijken. Ik wist van toeten noch blazen, maar deed wat me werd gevraagd. Maar na een week was die stapel verwerkt en was er geen werk meer. Ik heb toen wat zitten niksen tot er iemand op pensioen ging, wiens werk ik kon overnemen.” JOS: “Ik ben begonnen met drie dagen verlof. Ik had ooit meegedaan aan een examen, maar was dat vergeten. Tot ik een oproepingsbrief kreeg. Vooral mijn moeder was daar blij mee. Dat de ‘enige in de familie die naar de universiteit was geweest’ eindelijk ‘aan de staat’ was. Ik meldde mij dus aan. Maar niemand wist wie ik was en wat ik daar kwam doen. ‘Ga maar naar huis, we zoeken het uit en kom morgen maar terug’. Dat heeft zo’n drie dagen op rij geduurd tot ik mij opnieuw moest aanmelden en te horen kreeg: ‘Die vacature was wel drie jaar geleden’. Bleek dat er een enorme vertraging zat op de 2 2

·

1 3 - m a g a z i n e

aanvraag van een dienst voor personeel en op het oproepen van dat personeel.” CHRIS: “Bij mij bleek er twee jaar vertraging te zijn.”

Wat verdienden jullie toen? CHRIS: “21 000 frank (525 euro) en mijn

treinabonnement kostte 3000 frank (75 euro). Ik had een vriendin die stempelde en die had 17 000 frank (425 euro). Die verklaarde me gek om voor 1000 frank meer elke dag de trein om twintig over zes in Izegem te nemen, twee uur later in Brussel te arriveren en ’s avonds dezelfde rit nog eens terug te doen.” JOS: “Ik ben als bestuurssecretaris op niveau A begonnen en had - denk ik - 32 000 frank (800 euro). Dat was best oké.”

En nu? JOS: “Ik heb 4200 euro netto, managementtoelage inbegrepen.” CHRIS: “Ik heb 2100 euro netto. Dat varieert elke maand een beetje door de maaltijdcheques.”

Had u een carrièreplan toen u bij de Vlaamse overheid begon? JOS: “Helemaal niet. Nooit gehad trouwens.” CHRIS: “Ik wist dat ik aan bevorderingsexamens wilde meedoen en vooruit wilde. Ik had ambitie, dat is zeker. Maar dat is me - achteraf gebleken - niet goed bevallen. Ik werd afdelingshoofd ‘Vorming’ over een team met 16 mensen en met een behoorlijk budget. Ik vond dat een grote verantwoordelijkheid, al was het maar omdat ik het belangrijk vind dat ambtenaren in hun job kunnen

groeien. Ik wilde daar met mijn afdeling aan bijdragen. Op een bepaald moment werd die verantwoordelijkheid me echter te groot. Ik had het gevoel dat ik werd vermalen en dat ik alleen nog maar werkte. Als ik hier ’s avonds wegging nam ik nog dossiers mee naar huis en werkte ik daar verder tot ik ging slapen. En ’s ochtends begon het weer opnieuw. Ik leefde niet meer. Toen heb ik besloten een stap terug te zetten. Persoonlijk niet makkelijk, maar administratief evenmin. Er waren toen nog geen instanties die mij konden ondersteunen. Maar ik ben nog steeds heel blij dat ik het heb gedaan. Sindsdien voel ik weer dat ik leef.” JOS: “Ik heb ook ooit aan de rand van een burn-out gestaan, maar jij zat er middenin. Jij hebt echt diep in de put gezeten.” CHRIS: “En het heeft een tijd geduurd voor ik er uit was. Ik heb toen studies gevolgd om herborist te worden en dat heeft me geholpen. Ik woon in de stad en werk in de stad, en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb de natuur nodig. Ik werk en leef nu vier dagen in de stad en dan drie dagen in de natuur, in ons huisje in de Ardennen, tussen de kruiden. En ik heb mijn man kunnen overhalen om ook vier vijfde te gaan werken en geboeid te raken door kruiden. Zo delen we samen onze passie.”

Hoe reageerden uw collega’s op uw burn-out? CHRIS: “Velen heel goed, maar anderen heb ik niet gehoord. Ik merk - nu ik vertrouwenspersoon ben - dat er heel wat collega’s op de rand van een burn-out staan.” JOS: “Mij verwondert dat niet. De Vlaamse overheid is een organisatie met een soft imago omdat we een heel instrumentarium hebben van personeelsbeheers- en beleidsinstrumenten. Zoals elke moderne overheid willen wij rechtszekerheid, rechtsgelijkheid en rechtsbillijkheid bieden aan de burger, wat een geobjectiveerde, meer bureaucratische aanpak vergt. Maar men wil ook meer ondernemerschap en bedrijfsgericht management, en dat vraagt sowieso een meer subjectieve manier van werken. Kortom, dit is een heel hybride organisatie waarin het vaak botst. Ofwel vallen er slachtoffers, ofwel worden de ambitieuze doelstellingen niet gehaald. In het slechtste geval gebeuren beide dingen.”

Moet u hard werken? JOS: “Vroeger was zondag de enige dag dat ik niks deed. Voor de rest was ik alle dagen en avonden aan het werk. Naar cultuurmanifestaties gaan, is - hoe graag ik het vaak ook doe - nu eenmaal werken voor mij. Sinds mijn trombose twee jaar geleden beperk ik

dat nu tot een of twee avonden per week. Ik moet sindsdien beter op mijn gezondheid letten. Maar hoe hard ik hier werk? Ik woon vlakbij en kom ’s ochtends te voet naar het werk rond een uur of halfnegen. En ik blijf hier tot een uur of halfzeven. Soms ga ik ook wel eens om halfvijf naar huis. Daar heb ik geen probleem mee. Dossiers mee naar huis nemen, doe ik niet, tenzij bij piekmomenten. Ik ben er van overtuigd dat het niet opbrengt lange dagen te kloppen. Pas op, ik heb het wel gedaan hé. Dan ging ik ’s avonds laat naar huis en stond ik hier ’s morgens vroeg terug. Dat was in de tijd van minister Luc Van den Bossche (voormalig minister van Onderwijs en Ambtenarenzaken, red.). Dat was een enorm boeiende tijd, maar het putte me wel uit.” CHRIS: “Het is toch dikwijls een pose, dat langer werken. Ik pas daar voor. ‘Druk, druk, druk’, terwijl het volgens mij maar weinig oplevert. Je hebt er velen die hard werken, maar het veel rustiger aan zouden kunnen doen als ze zichzelf wat beter zouden organiseren.” JOS: “Het werk moet in principe gedaan worden binnen 7.36 uur. Lukt dat niet, dan is er vooral iets mis met de organisatie van het werk en de hoeveelheid werk. Dat probleem los je niet op door iedereen zich een burn-out te laten werken. Dan moet er structureel iets veranderen. Bij de persoon en/of bij de organisatie als geheel. Als er hier mensen een paar dagen na elkaar om zes uur nog zitten, zeg ik al lachend: ‘Pas op, je bent niet goed bezig. Je hebt ook nog een thuis’. Omgekeerd maak ik me evengoed kwaad als iemand altijd om vier uur naar huis gaat en nooit eens kan blijven tot zes uur.” CHRIS: “Er moet op je werk ook nog tijd zijn voor contact met je collega’s. Als ik thuiswerk, is mijn output veel groter, maar ik ben dan doodop. Dan voel ik hoeveel ik het sociale contact op de dienst mis. Na zo’n dag thuiswerk is het een verademing weer op het bureau te komen. Ik haal mijn energie duidelijk uit de contacten en gesprekken met mijn collega’s. Ik zou daarom ook niet meer dan één dag per week thuis willen werken.” JOS: “Je moet mij niet vertellen hoe belangrijk dat is voor het goed functioneren van een organisatie. Ik heb hier twee maanden een tijdsregistratie laten bijhouden. Voor alles wat ze deden, moesten de medewerkers invullen hoe lang ze daar mee bezig waren. Ik heb dat ook voor mezelf gedaan. Het was ongelooflijk hoeveel ik niet kon toewijzen aan een of andere taak en onder ‘sociale tijd’ moest invullen. Dan ben je tien uur op kantoor, kom je thuis en denk je ‘ik heb nu wel een heel productieve dag gehad’. Maar dan blijkt dat je vijf uur hebt gespendeerd aan ‘sociale tijd’.

“

Bij de laatste selectieronde heeft men politieke puntjes zitten geven. Zeker voor strategische functies wogen die puntjes door” Jos

Ik voel me daar niet schuldig over. Ik weet nu alleen dat ik veel minder met gestructureerde taken en vergaderingen bezig ben dan ik dacht. En dat inzicht is verrijkend en zegt veel over het belang van het informele.”

De kabinetten worden volgens het regeerakkoord gehalveerd. Dat betekent logischerwijze meer werk voor de administratie. Ziet u dat zitten? JOS: “Met mijn slecht karakter dacht ik dat men de halvering van de kabinetten zou aangrijpen om alleen de administratieve ballast naar de departementen door te sluizen, maar ik hoor signalen dat niet alleen het administratieve maar ook het beleidsmatige meer bij ons zou komen te zitten. Dat is een moedig signaal van de politiek. De vraag is of wij voor dat beleidsmatige klaar zijn. We zullen in ieder geval anders tegenover de ministers moeten gaan staan. Niet als technocraten op verre afstand van de politiek, maar als technocraten die politieke affiniteit tonen, los van onze eigen overtuiging. Niet makkelijk, maar dat is ambtelijk professionalisme.”

Hebt u zelf een politieke kleur? We gokken op rood. JOS: “Tuurlijk, je krijgt hoe dan ook een kleur opgekleefd. Maar ik heb nooit op een kabinet gewerkt en ik heb nooit mijn kleur nodig gehad noch gebruikt. Toch niet dat ik het weet.” CHRIS: “Ik heb op het kabinet van Van den Bossche gewerkt, dus ...”

Leven de kleuren nog? JOS: “Ik heb de voorbije vijf jaar een

regressie gezien. Het was terug naar af. De politisering is terug. Zeer duidelijk.”

CHRIS: “Op de hoge niveaus dan?” JOS: “Ook op het niveau van afdelingshoofd. Tijdens de laatste selectierondes was er weer politisering. Men heeft toen politieke puntjes zitten geven. Zeker voor strategische functies wogen die puntjes door. Pas op, er blijft een zekere objectivering. Ik zeg altijd: ‘De winst die we hebben gemaakt, is dat ze tegenwoordig moeten kunnen lezen en schrijven’. Dat is al veel, want vroeger was dat niet het geval. Maar intussen zie ik toch weer pogingen om dat objectiveringssysteem af te bouwen.”

Tot slot: u bent 59 en binnen zes jaar moet u met pensioen. JOS: “Moeten? Mogen, bedoel je. Ik kijk

daar onbevangen naar. Ik heb in ieder geval geen carrièreambities meer. Het agentschap als goed gerunde organisatie achterlaten is de enige doelstelling. En of ik tot mijn 65ste wacht, zal afhangen van de minister. Klikt het, dan blijf ik. Zoniet, dan vertrek ik vroeger. Of ik al plannen heb? Bah, nee, ik plan niks. Een zwart gat? Komaan zeg.”

Hebt u nog ambities? CHRIS: “Voor mijn carrière niet meer. Dat zou wat te zot zijn na de stappen die ik heb teruggezet en het nieuwe leven dat ik heb gevonden. Ik zie mezelf wel niet tot mijn zestigste - want langer blijf ik zeker niet hetzelfde kantoorwerk doen. Ik zie echter niet direct een alternatief. Al droom ik er wel eens van als herborist aan de slag te gaan, maar of ik die stap ooit zet ...”

Succes en bedankt.  1 3 - m a g a z i n e

■ ·

2 3

D e s c h a t t e n va n v l aa n d e r e n

Negen nieuwe ministers Dit zijn ze: de vijf mannen en vier vrouwen die het de komende vijf jaar moeten waarmaken. Een Vlaamse Regering die nu al historisch is. Voor het eerst in haar geschiedenis moet ze beginnen met besparingsmaatregelen. De moeilijke financiële en economische omstandigheden voorspellen zwaar weer. Onze ministers zullen Vlaanderen door woelige wateren moeten loodsen en gevaarlijke klippen moeten omzeilen. Wie over de sterkste zeemansbenen beschikt weten we nog niet, maar we wensen de nieuwe ploeg in elk geval een behouden vaart. Trossen los! Boven van links naar rechts: Pascal Smet, Jo Vandeurzen, Freya Van den Bossche, Philippe Muyters. Onder van links naar rechts: Joke Schauvliege, Geert Bourgeois, Kris Peeters, Ingrid Lieten en Hilde Crevits. De bevoegdheden van de nieuwe ministers en de adressen van hun kabinetten vindt u op pagina 36.

2 4

·

1 3 - m a g a z i n e

1 3 - m a g a z i n e

·

2 5

Pest e r i j e n o n d e r co l l ega's

Pesten bij de Vlaamse overheid Maar 3 officiële klachten, meer dan 7000 slachtoffers?

2 6

·

1 3 - m a g a z i n e

Pesten gebeurt niet alleen op de speelplaats van de lagere school. Ook op het werk worden heel wat mensen gepest. In kleine ondernemingen is volgens een onderzoek in opdracht van het federale ministerie van Werk naar schatting 8 procent van de mensen slachtoffer van pesterijen, in grote bedrijven loopt dat aantal op tot 18 procent. 13 gaat na hoe het bij de Vlaamse overheid zit. Want als dat cijfer van 18 procent van toepassing is - we zijn toch ook een grote organisatie met 40 000 werknemers - zou dat betekenen dat meer dan 7000 collega’s het slachtoffer zijn van pesterijen. Daarom: wie pest wie? Hoe hard wordt er gepest? Waar kunt u terecht als u of een collega het slachtoffer wordt van pesterijen? En vooral, is er een anti-pestbeleid? Veerle Van den Broeck

Pesters gaan ver om hun collega’s het leven zuur te maken, ook bij de Vlaamse overheid. Dat blijkt uit het verhaal dat Sonia* over haar gepeste collega vertelt: “Pornoboekjes die op haar naam toekwamen, waren het trieste hoogtepunt van de pesterijen. Mijn ex-collega mocht het komen uitleggen bij de directeurgeneraal. Meestal waren de pesters subtieler: nare opmerkingen, haar geen taartje brengen als er iemand verjaarde. Terwijl ik er wel één kreeg en in hetzelfde kantoor zat. Bovendien negeerden ze haar en hielden ze informatie achter. Ze kreeg na een tijd geen nieuwe taken meer. Uiteindelijk zocht en vond ze een andere job.”

“

Het is ons opgevallen dat de klachten vaak uit dezelfde entiteiten komen. En dat blijft aanhouden” Jos Mermans, ACLVB

Weinig cijfers Officieel wordt er bijna niet gepest bij de Vlaamse overheid. Uit een rondvraag van 13 blijkt dat de meeste entiteiten alleen maar over cijfers van het aantal formele klachten beschikken. Cijfers over het aantal problemen dat via bemiddeling van de leidinggevende, een preventieadviseur, vertrouwenspersoon of de vakbond opgelost wordt, ontbreken. Ook de mensen die van job veranderen vanwege pesterijen, komen nergens in de statistieken voor. Volgens de pestwet van 2002 moet een organisatie ervoor zorgen dat iemand bij een preventieadviseur of vertrouwenspersoon terechtkan in geval van psychosociale belasting door pesten, seksuele intimidatie en agressie, ook wel ‘ongewenst grensoverschrijdend gedrag op het werk’ (OGGW). Allemaal zaken waardoor je met een onaangenaam gevoel gaat werken. De procedure die slachtoffers van OGGW kunnen volgen, moet net als de contactgegevens van de preventieadviseur in het arbeidsreglement staan. Heel wat entiteiten van de Vlaamse overheid kunnen een beroep doen op de interne preventieadviseur psychosociaal welzijn van de Gemeenschappelijke Dienst voor Preventie en Bescherming (GDPB), die voor zo’n 15 000 collega’s instaat. Bij de andere entiteiten neemt

1 3 - m a g a z i n e

·

2 7

Pest e r i j e n o n d e r co l l ega's

“

G e t u ig e 1

Opeenstapeling van pestacties maakte mijn werk tot een hel” Els*: “Ik ben anderhalf jaar gepest door een collega die mijn baan wou. Ze gaf me te weinig of verkeerde informatie, vergat dingen te bestellen. Zo ging het maar door. De opeenstapeling van al die kleine pestacties, elke dag, maakte dat werken een hel voor me was. Ik heb haar daarover aangesproken, maar zij beweerde dat we prettig samenwerkten. Mijn afdelingshoofd vond dat ik kleinzerig was, het was mijn eigen schuld. Hij kon het erg goed vinden met de pester. Voor ik hem aansprak over de feiten, kreeg ik niets dan complimenten. Na dat gesprek kreeg ik geen werk meer en dat vreet aan je. Toen mijn huidig afdelingshoofd me vroeg om terug te keren naar mijn vroegere job, heb ik dan ook geen seconde getwijfeld.”

“

We kunnen nog heel wat leren van andere overheidsdiensten. De Post heeft een psychosociale preventiecel met meer dan twintig professionals” Annemie Lagrain, preventieadviseur psychosociaal welzijn

een externe dienst voor arbeidsgeneeskunde die taak vaak op zich. De meeste entiteiten hebben wel een vertrouwenspersoon, bij wie u in eerste instantie terechtkunt met uw probleem. Van pestpreventie is er in de meeste entiteiten van de Vlaamse overheid geen sprake. De vertrouwenspersonen die 13 sprak, vinden het jammer dat ze geen tijd hebben om daar naast hun gewone bezigheden werk van te maken.

Zware gevolgen voor alle collega’s Pesten op het werk is helemaal niet onschuldig en heeft bovendien gevolgen voor de hele werkvloer. Dat stelt experte Elfi Baillien. Zij doctoreert aan de K.U.Leuven over het onderwerp. “Pesten op het werk is het systematisch ondergaan van negatief gedrag op het werk”, legt ze uit. “Systematisch wil zeggen dat een bepaalde persoon of groep elke week of elke dag met dat negatieve gedrag geconfronteerd wordt.” Pesten heeft zware gevolgen. Het slachtoffer piekert veel en heeft geen energie meer als hij van het werk komt. De werkdruk neemt toe en de onzekerheid over zijn job stijgt. Dat kan leiden tot een burn-out. Onderzoekster Elfi Baillien: “Volgens ons onderzoek is er een sterk verband tussen de reactie van iemand die een posttraumatisch stresssyndroom heeft, na bijvoorbeeld een missie als soldaat in oorlogsgebied, en de reacties van slachtoffers van pesten. De gepeste wil niet meer gaan werken. Hij voelt zich moedeloos, wat hem belemmert om iets aan de situatie te doen. Daardoor daalt zijn zelfvertrouwen. Wij spreken van pesten

3 officiële klachten in 2008

Over de 15 000 collega's die onder de Gemeenschappelijke Dienst voor Preventie en Bescherming (GDPB) vallen bestaan er wel cijfers over pesten. Bij GDPB en het telefonisch extern meldpunt Spreekbuis liepen er in 2008 76 meldingen binnen, klopten 172 personen aan bij de vertrouwenspersonen en nog eens 46 personen bij de preventieadviseur psychosociaal welzijn. Daaruit volgden 3 formele klachten. Dat lijkt niet veel, maar dat wil niet zeggen dat er geen probleem is, benadrukt Annemie Lagrain, preventieadviseur psychosociaal welzijn van GDPB. “Mensen moeten er meer over durven spreken op het werk. Ze klagen bij hun familie en vrienden of gaan uitgeblust naar de dokter. Maar als je op het werk geen signaal geeft, kan het probleem niet verholpen worden. Zo blijven mensen lang ziek en liggen de cijfers van ziekteverzuim hoog.” Volgens Lagrain moeten ook de aangeklaagden gehoord worden, zodat ze hun versie van de feiten kunnen brengen en ze aangespoord kunnen worden om hun gedrag dat storend overkomt, te staken. “Mensen beseffen soms niet dat ze te ver gaan. Vaak is hen daarop wijzen al genoeg om de problemen te doen stoppen. Zowel de vertrouwenspersoon als de preventieadviseur kunnen die taak discreet op zich nemen. Via een onpartijdig gesprek komt er vaak een einde aan het ongewenste gedrag en lijdt niemand onnodig gezichtsverlies.”

2 8

·

1 3 - m a g a z i n e

vanaf het moment dat we die stressreacties bij iemand vaststellen, ook al lijkt het voor een buitenstaander een overdreven term.” Gepest worden heeft ook een weerslag op hoe iemand zijn werk doet. Die persoon gaat veel minder presteren. “Die effecten zijn trouwens even groot voor collega’s die alles zien gebeuren. Ook zij beginnen hun werk minder goed te doen door de slechte sfeer. Pesten is dus nefast voor de prestaties van je personeel”, zegt Elfi Baillien.

Waar wordt er gepest? De aanleiding voor het opstellen van een antipestwetgeving in 2002 was de zelfdoding van postbode David Van Gysel. Daardoor hebben sommige mensen het idee dat de overheid een ideale pestomgeving is. Maar dat klopt niet, stelt experte Elfi Baillien. “Er zijn geen grote verschillen tussen de privésector en de overheid op het vlak van pesten. Tussen de entiteiten onderling is er wel een groot verschil, maar dat heeft veeleer te maken met de sfeer onder de collega’s, taakinvulling enzovoort.” Veel onderzoek naar waarom mensen op de werkvloer pesten, is er nog niet geweest. De eerste conclusies luiden dat er geen typische pesters zijn. Er zijn wel organisatorische

“

Getui g e 2

Die constante dreiging van ontslag was loodzwaar” Hilde*: “'U ga ik volgen. Eén negatieve beoordeling en u vliegt.' Dat kon tellen als eerste kennismaking met mijn nieuwe chef. Uiteindelijk ben ik ook ontslagen. Waarom, dat weet ik zelf nog niet goed. De maanden daartussen waren soms een hel. Die constante dreiging van ontslag was loodzwaar. Mijn taken waren niet duidelijk omlijnd. Ik kreeg taken die andere collega’s al hadden of waar controverse over bestond. Zo ontstond er wrijving met een bepaalde collega. Bij mijn evaluatie kreeg ik te horen dat ik geen goed werk leverde. Raar, want iedereen voor wie ik werkte, was tevreden, behalve mijn chef. En ze stuurde me nooit bij op het moment zelf. Mijn ontslag was één grote opluchting. Nu doe ik dingen die ik graag en goed doe, en waarvoor ik gewaardeerd word.”

factoren in de werkomgeving die pestgedrag stimuleren. “Als je geen duidelijke taken krijgt of tegenstrijdige opdrachten, kan dat tot conflicten leiden”, legt Baillien uit. “Geen steun krijgen van collega’s of een gebrek aan collegialiteit ligt ook aan de basis van pesterijen. In meer prestatiegerichte organisaties vind je ook meer pesters.”

gevoel van ongeluk uit op zijn slachtoffer, dat zijn zondebok wordt”, zegt Baillien. “Een tweede oorzaak is een persoonlijk conflict dat niet opgelost wordt. Ook de cultuur binnen de organisatie is belangrijk. Je mag geen negatief gedrag tolereren zoals mensen die hun collega kopje onder duwen om zelf hun carrière vooruit te helpen. Zo geef je pesters het signaal dat negatief gedrag kan.”

Wie wordt er gepest? Uit het onderzoek van Baillien blijkt dat er geen ‘typische’ pestslachtoffers bestaan, in tegenstelling tot wat veel mensen denken. “Wat wel opvalt, is dat vaak het buitenbeentje in de groep geviseerd wordt. Zo gebeurt het bijvoorbeeld ook dat een groep introverte mensen de meest assertieve van de groep gaat pesten”, zegt de onderzoekster. Er bestaat geen kant-en-klare oplossing voor het slachtoffer. Elke situatie is anders. “Belangrijk is dat het bedrijf duidelijk maakt dat pesten niet kan. Vertrouwenspersonen aanstellen, een klachtenprocedure uitschrijven en duidelijk in het arbeidsreglement zetten waar iemand terechtkan. Dat loont. Want ook collega’s kunnen een belangrijke rol spelen in het ontmoedigen van pestgedrag. Bovendien moet je als bedrijf goed communiceren dat je pestgedrag niet tolereert. Zo heb ik al bedrijven gezien die met flyers werkten of een ludieke kalender, en dat had effect.”

Wie pest er? De redenen waarom iemand begint te pesten zijn divers. “Uit onderzoek komen drie belangrijke aspecten naar voor. Frustratie en stress is een eerste oorzaak. De pester voelt zich niet goed op zijn werk, zit met een hoop stress en frustraties. Hij werkt zijn persoonlijk

“

Getui g e 3

Mijn accent was te Antwerps” Annemie*: “Na vijf maanden hield ik het voor bekeken. Van dag één zat het ertegen: mijn accent was te Antwerps, terwijl de baas zelf plat Antwerps sprak, ik droeg geen naaldhakken, was kortaf en agressief volgens hem …Verder zette hij mijn collega’s tegen me op. Ik moest een Halloweenactie organiseren waarover hij volhield dat ze geen honderd mensen zou aantrekken. Er kwamen 800 mensen op af. Kwam hij me fijntjes zeggen dat ik niet moest denken dat het mijn verdienste was. Dat was de druppel. Met het afdelingshoofd sprak ik af mijn proefcontract niet te verlengen. Waarom ik zo snel ingreep? Bij een vorige job binnen de Vlaamse overheid had ik mee een deontologische code over ongewenst grensoverschrijdend gedrag opgesteld. Ik herkende de signalen. Mensen weten niet wat grensoverschrijdend gedrag inhoudt, waardoor de situatie gemakkelijker escaleert. De vakbond heeft me toen het best verder geholpen, maar ze gaven ook toe dat ze veel meer voor me hadden kunnen doen als ik statutair personeelslid geweest was.”

“

Getui g e 4

Douchen onder ijskoud water” Leopold*: “Zowat de halve afdeling was slachtoffer van de acties van de pester door zijn positie. Maar het is zo moeilijk die pesterijen te bewijzen. Hij verbood heel wat collega’s bevorderingsexamens te doen. Gewoonlijk krijgen we een vergoeding als we meer dan 25 km moeten rijden. Maar de opgeschreven kilometers werden met tipp-ex aangepast. Een aantal collega’s en ik komen met de fiets naar het werk, zodat we ’s morgens op het werk douchen. Op een moment heeft hij de thermostaten afgezet, waardoor we ons vaak met ijskoud water moesten wassen. Toen ik hier pas werkte, bleek dat hij met mijn paswoord al in mijn Vlimpersdossier was gaan snuffelen. Waarom, dat weet ik niet. Iedereen kreeg een sleutel van het werk behalve ik. Uiteindelijk zijn we naar de preventieadviseur gestapt. Er kwam een vergadering in Brussel met de adminis­ trateur-generaal en met ISW Limits, die instaan voor het externe meldpunt Spreekbuis. Kort daarna is de pester met ziekteverlof gegaan en is sindsdien weggebleven.”

“

Er zijn geen grote verschillen tussen de privésector en de overheid op het vlak van pesten” Elfi Baillien, K.U.Leuven

1 3 - m a g a z i n e

·

2 9

Pest e r i j e n o n d e r co l l ega's

Chef is sleutel tot succes De sleutel tot een oplossing voor de pestproblemen ligt bij de leidinggevenden, vinden ook de preventieadviseurs, vertrouwenspersonen en de vakbonden. En daar knelt vaak het schoentje, zegt Jos Mermans van ACLVB. “Er zijn genoeg kanalen waar mensen met problemen terechtkunnen. Maar het probleem staat of valt vaak met de chef. Wij proberen de zaak altijd op de werkplek zelf uit te klaren. Als de chef meewil, komen we snel tot een oplossing, anders niet.” Ook Martha Franken, die voor haar pensioen directeur was bij de Stafdienst van de Vlaamse Regering, benadrukt de rol van een leidinggevende. Na een burn-out had ze het gevoel dat ze geen kansen meer kreeg van haar chef. “De hulpverleners doen hun job heel goed, daar ligt het probleem niet. Zowel bij de collega’s van Loopbaanontwikkeling als bij Annemie Lagrain van GDPB had ik het gevoel dat ze me begrepen en wisten waar de kern van de zaak zat. Ik kon er ongeremd mijn verhaal en

“

Sommige entiteiten hebben een heel goed preventieplan, maar we moeten bepaalde leidinggevenden nog altijd overtuigen van het nut daarvan” Liliane Jans, ACOD Overheidsdiensten

G e t u ige 5

“

Het gerucht ging dat ik stonk” Bavo*: “Mijn vrouw kreeg op een gegeven moment telefoon dat het gerucht ging dat ik stonk. Ik vond dat heel erg en dus nam ik contact op met het telefonische meldpunt Spreekbuis dat op zijn beurt het afdelingshoofd gecontacteerd heeft. Hij heeft de mensen van Spreekbuis afgewimpeld, hij zou het allemaal zelf oplossen. Sindsdien is de situatie alleen maar verergerd. Als je baas niet met Spreekbuis meewil, zit je vast. Het liefst zou ik van werk veranderen, maar ik zit in mijn stageperiode, dus dat gaat niet.”

3 0

·

1 3 - m a g a z i n e

frustraties kwijt. Ik kreeg er ook inzicht in de ‘fouten’ die ik zelf maakte, in de mechanismen van het conflict.” Maar voor Martha Franken zijn er ook grenzen aan de hulpverlening. “Wat die diensten niet kunnen, is de leidinggevende veranderen. Ze kunnen bemiddelen, maar als de leidinggevende vooral taakgericht is, dan blijft het moeilijk. Ik denk dat de top van de Vlaamse overheid zich het best eens bezint over de stijl en de kwaliteit van leidinggeven.”

Tijd en personeel ontbreekt Je moet ook weten hoe je de problemen kunt oplossen, vindt Annemie Lagrain, preventieadviseur psychosociaal welzijn bij de Gemeenschappelijke Dienst voor Preventie en Bescherming. “Heel wat leidinggevenden kennen de kanalen niet en weten niet waar ze naartoe moeten als ze met pesterijen geconfronteerd worden. Het niet aanpakken van de problemen komt vaak voort uit onvermogen of onwetendheid van de chef. Die moet veel kunnen. De medewerkers verwachten van hun leidinggevende bijvoorbeeld dat hij zijn materie kent, zich bijschoolt, zijn mensen aanstuurt en hen coacht zoals zij dat nodig hebben. Maar een leidinggevende is geen superman of -vrouw. Mensen coachen en hun talenten zien, is niet alleen een kwestie van talent. Het gaat evengoed over vaardigheden die je perfect kunt aanleren. Alleen heb je professionals nodig die de tijd hebben om samen met de leidinggevenden dat leerproces door te maken. En dat ontbreekt binnen de Vlaamse overheid.” Lagrain vindt dat de Vlaamse overheid meer inspanningen moet leveren om ongewenst grensoverschrijdend gedrag ernstig te nemen en aan te pakken: “Eind juni is er een omzendbrief verschenen over de klachtenprocedure die mensen kunnen doorlopen, een eerste stap in de goede richting. Maar we kunnen nog heel wat leren van andere overheidsdiensten. Bij De Post bijvoorbeeld, is er na de zelfmoord van David Van Gysel een psychosociale preventiecel opgericht, aansluitend op de HR-afdeling. Meer dan twintig professionals, verspreid over het land, staan in voor de opvang en begeleiding van medewerkers.” Ook Liliane Jans van ACOD Overheidsdiensten vindt dat er een kloof is tussen de goede bedoelingen van de Vlaamse overheid en de praktijk. “Sommige entiteiten hebben een heel goed preventieplan, maar we staan ervan te kijken dat we bepaalde leidinggevenden

“

Getui g e 6

Mijn rol als klokkenluider wordt me kwalijk genomen” Louis*: “Ik word al vier jaar gepest door mijn jongere baas. Sinds ik dat heb aangekaart bij Interne Audit, volgen ze me. Mijn rol als klokkenluider wordt me kwalijk genomen. Op mijn evaluatie krijg ik voortdurend te horen dat ik te veel telefoneer en te veel kopieën neem. Ik ben de enige die dat soort futiele opmerkingen krijgt. Bovendien zijn zowel de telefoons als kopieën louter voor de job. Dat kreeg ik allemaal op mijn bord nadat ik vier dagen ervoor te horen had gekregen dat mijn vrouw een levensbedreigende ziekte had. Is een beetje menselijkheid op dat moment te veel gevraagd? Ze hebben me zwaar tegen mijn zin een andere job gegeven. Ik mocht ook geen extra cursussen volgen van de pester omdat die volgens hem ‘niet nuttig’ zijn voor mij. Ik ben naar de vertrouwenspersoon gestapt, maar die heeft vertrouwelijke informatie gelekt. Uiteindelijk ben ik bij ISW Limits terechtgekomen. Daar heb ik veel geleerd over stressbeheersing.”

moeten overtuigen van het nut ervan. Uiteindelijk begint alles bij een goed werkklimaat en de manier van leidinggeven. Samenwerking stimuleren in plaats van competitie, coachen … Soms zien we dat leidinggevenden hun rechterhand aanstellen als vertrouwenspersoon. Dat betekent toch dat je het probleem niet ernstig neemt.” Preventieadviseur Annemie Lagrain stelt dat ook vast. “Soms hebben vertrouwenspersonen een dubbele pet op, bijvoorbeeld vertrouwenspersonen die op een HR-afdeling werken. Het is dan niet altijd duidelijk welke rol ze opnemen: die van HR-collega of die van vertrouwenspersoon? Idealiter zou er in elk departement en elk agentschap een bedrijfspsycholoog moeten zijn die ook de rol van vertrouwenspersoon opneemt.” Heel wat slachtoffers van pesten merkten tijdens hun getuigenis aan 13 op dat ze niet de eerste waren die in hun entiteit worden buitengewerkt. “Het is ons ook al opgevallen dat de klachten vaak uit dezelfde entiteiten komen”, vertelt Jos Mermans. “En daar lijkt geen verandering in te komen.”

Wat kunt u doen? “Ik word gepest”

“

Echte pestgevallen worden zelden helemaal opgelost. Vaak leiden klachten tot de overplaatsing van het slachtoffer” Christophe Vandenbulcke, ACV-CSC

“Het grote probleem is dat, ondanks alle goedbedoelde initiatieven, de echte pestgevallen zelden helemaal opgelost worden”, vindt ook Christophe Vandenbulcke van ACV-CSC. “Bij een slecht presterend voetbalteam verwijdert men liever de trainer dan in de ploeg in te grijpen ... Zo gaat het ook bij een pestenklacht. Die leidt te vaak tot de overplaatsing van het slachtoffer.”

Als de pester aanspreken niet kan of zonder resultaat blijft, en het inschakelen van uw chef is geen succes, dan zijn er nog een aantal andere hulpkanalen. Zo kunt u anoniem bellen met Spreekbuis, een gratis telefonisch extern meldpunt (0800 92 5 93), voornamelijk voor de entiteiten die onder GDPB vallen. Daar krijgt u een onafhankelijke expert van de externe organisatie ISW Limits aan de lijn die luistert, advies geeft en u uitlegt wat u kunt doen. U kunt ook uw arbeidsgeneesheer aanspreken, of de maatschappelijk assistent van uw Sociale Dienst. Zij kunnen luisteren naar uw verhaal en u eventueel doorverwijzen naar uw vertrouwenspersoon. Als de klachten niet stoppen, kunt u ook zelf contact opnemen met de vertrouwenspersoon van uw entiteit of de preventieadviseur psychosociaal welzijn van de GDPB. Bij hen kunt u terecht voor verdere stappen zoals een informele of een formele klacht, die in uiterste gevallen kan terechtkomen bij de diensten voor Toezicht op het Welzijn op het Werk (van de Federale Overheidsdienst Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg) of bij de arbeidsauditeur.

“Mijn collega wordt gepest” U merkt dat een collega gepest wordt, maar hij wil er zelf niets aan doen. Wat kunt u doen? “We behandelen elk dossier in vertrouwen en discreet, dat is ons uitgangsprincipe”, vertelt Lagrain. “Het enige wat u kunt doen, is uw collega overtuigen hulp te zoeken en hem tonen waar hij terechtkan. Iemand die niet wil geholpen worden, heeft daar goede redenen voor. Maar als je merkt dat een collega erg gepest of seksueel geïntimideerd wordt, kunt u ook zelf naar ons stappen.” Wie bij de vakbond aangesloten is, kan ook daar terecht voor meer informatie en eventueel juridische en psychologische begeleiding. De omzendbrief over de stappen die u kunt zetten, vindt u op www.vlaanderen.be/personeel/klachtenprocedure

Oudere collega’s meer gepest? De Gemeenschappelijke Dienst voor Preventie en Bescherming stelt vast dat er heel wat oudere werknemers melding maken van ongewenst grensoverschrijdend gedrag. Ook 13 kreeg melding van heel wat 50-plussers die zich geboycot voelen. “We merken vaak dat jongere leidinggevenden taken weghalen bij oudere collega’s en dat ze te weinig gebruikmaken van hun ervaring”, vertelt preventieadviseur Annemie Lagrain. “Ze gaan ervan uit dat die collega’s niet meer kunnen groeien en leren in de organisatie, wat vaak niet klopt.” Dat een leidinggevende die je naar waarde schat op het einde van je loopbaan het

verschil kan maken, blijkt uit het verhaal van oud-collega Martha Franken. Zij heeft haar loopbaan positief beëindigd, maar dat had ook anders kunnen uitdraaien. “Na een burn-out had ik het gevoel niet meer mee te tellen en niet meer betrokken te worden. Negeren is ook een vorm van pesten. Maar dankzij een nieuw afdelingshoofd dat in mij geloofde, mocht ik mijn kennis en ervaring delen met een jongere collega. Ik heb haar tien maanden kunnen opleiden, waardoor ik niet verbitterd ben weggegaan.”

bij de Vlaamse overheid. Dat hoorde Martha wel vaker tijdens de pensioencursus van haar Sociale Dienst. “Veel oudere werknemers voelen zich door jongere collega’s opzijgezet en weten niet waar ze hun probleem kunnen aankaarten. Jongere mensen denken soms dat oudere collega’s zich verzetten tegen verandering, maar de ouderen willen vooral de kans krijgen om hun ervaring door te geven in de ‘nieuwe’ organisatie.”

Het thema eindeloopbaan wordt onderschat



* De namen van onze getuigen zijn veranderd om redenen van privacy.

1 3 - m a g a z i n e

·

3 1

A m bt e na r e n e n h u n pass i es

Op het werk worden we geacht alles te geven. Maar waar zijn we na de arbeid door gepassioneerd? U komt het te weten in onze reeks over ambtenaren en hun passies, met in deel drie:

Voetbal Voetbal is de nationale sport nummer één in België,

en bij de Vlaamse overheid is dat niet anders. Van een vriendenploegje met collega’s over een verwoed verzamelaar van voetbalmagazines tot een profspeler in eerste klasse: bij onze collega’s vind je ze allemaal. Tristan Hoorelbeke

Walter Butseraen (60) werkt bij het Agentschap voor Maritieme Dienstverlening en Kust en heeft er een carrière van vijftig jaar in het voetbal op zitten. “Ik ben begonnen met voetbal toen ik negen jaar was”, vertelt hij. “Op mijn zestiende speelde ik in het eerste elftal van VG Oostende, in derde nationale. Zes jaar later maakte ik de overstap naar AS Oostende, waarmee ik promoveerde naar eerste nationale. Dat was een zalige periode. We speelden tegen topploegen als Anderlecht, Club Brugge, Standard … In die tijd stond het publiek nog tot aan de zijlijn, dus dat was elke keer ambiance.” Walter was in de jaren 70 vier jaar profvoetballer, maar hij is al die tijd blijven werken als ambtenaar. “’s Middags moest ik soms weg om te trainen, maar dan werkte ik wat harder of sprongen mijn collega’s in de bres. Heel wat collega’s supporterden ook voor mij en kwamen regelmatig naar de wedstrijden kijken.”

3 2

·

1 3 - m a g a z i n e

Bart Cuypers (midden-onder) en zijn collega's Eline Horemans, Bart Vandaele, Erik De Gendt, Michael Delgouffe en Preben Bruylandt van het Agentschap Ondernemen trainen tweewekelijks in de Brusselse Noordwijk

Na zijn carrière als speler wou Walter het voetbal nog geen vaarwel zeggen en hij besloot om een UEFA-opleiding als trainer te volgen. “Ik heb heel wat ploegen in lagere reeksen gecoacht en zelfs een aantal titels behaald. Maar sinds vorig jaar ben ik volledig gestopt met voetbal. Nu besteed ik het grootste deel van mijn vrije tijd aan mijn twee kleinkinderen.” Ook Tamara Cassimon (33) draait al een tijdje mee in de voetbalwereld. Toen ze vier jaar oud was, liep ze al te voetballen tussen

“

Ik ben eigenlijk bezeten door voetbal. Maar ik probeer dat zoveel mogelijk vóór mijn werk en tijdens de pauzes te doen. Zo houd ik nog een beetje tijd over voor mijn vrouw en kind” Kristof Maes, bruginspecteur bij Wegen en Verkeer Limburg

de jongens. “Ik had het geluk dat ik in de lokale jongensvoetbalploeg terechtkon, want in die tijd was dat zeker niet evident. Toen ik vijftien jaar was, kreeg ik de kans om naar de eerste vrouwenploeg van Anderlecht te gaan. Vanaf dan heb ik steeds in de hoogste klasse gevoetbald.” Op haar vierentwintigste moest Tamara haar voetbalschoenen aan de kant laten staan nadat ze twee keer haar kruisbanden scheurde. Maar de voetbalmicrobe liet haar niet los en via enkele tussenstops werd ze in 2007 trainer van eersteklasser Sinaai Girls. “Dit seizoen hebben we onze eerste grote prijs gewonnen: de Beker van België in het Koning Boudewijnstadion. Dat was een schitterende ervaring: we speelden vóór de mannenfinale en een aantal collega’s zijn toen komen kijken.” Haar ervaring als coach komt Tamara ook van pas tijdens haar job. Bij het Vlaams Agentschap voor Internationale Samenwer-

interesse voor statistiek met een passie voor voetbal. “Toen ik klein was en zelf nog voetbalde, gaf ik mijn ploegmaten na iedere match een score, zoals in de kranten. Nu heb ik het plan opgevat om een lijst te maken van alle buitenlandse spelers die ooit in de Belgische competitie hebben gespeeld. Dat is echt een monnikenwerk, momenteel zit ik aan de letter D en ik ben nu toch al een jaar bezig.” Sinds kort test Kristof zijn voetbalkennis in een heuse voetbalquizcompetitie. Zijn kennis haalt Kristof uit Voetbalmagazine, waarvan hij een indrukwekkende verzameling heeft. “Ik heb alle nummers van Sport 80, Sport 90 en Voetbalmagazine vanaf 1980 op mijn zolder staan. Alles samen moeten dat toch zo’n 1500 tijdschriften zijn. Verder heb ik ook alle Panini-stickeralbums van 1979 tot 2000, en ik verzamel oude voetbalspullen zoals bruine leren ballen en scheenbeschermers uit de oorlogsjaren.” Kristof volgt alle voetbalnieuws op de voet en leest iedere dag de sportpagina’s van verschillende kranten. “Ik ben eigenlijk wel bezeten, ja”, geeft hij toe. “Maar ik probeer dat zoveel mogelijk vóór mijn werk en tijdens de pauzes te doen. Zo houd ik nog een beetje tijd over voor mijn vrouw en kind.” Zijn zoontje heeft hij trouwens Lothar genoemd en stiekem hoopt hij dat die later even goed wordt als zijn Duitse naamgenoot Matthäus.

king werkt ze als medewerker bij het 4de pijlersteunpunt en komt ze in contact met heel veel verschillende mensen, zowel jong als oud. “Ook als coach moet ik informatie overbrengen aan een groep mensen met vaak heel diverse achtergronden. En dan is het wel handig als je goed kunt spreken voor een breed publiek en gemakkelijk contacten legt met nieuwe mensen.” De combinatie met haar werk is niet altijd evident. Elke week heeft Tamara drie trainingen en een wedstrijd. “Op dinsdag en donderdag vertrek ik om 16 u. op het werk om op tijd op de training te zijn. Maar dan werk ik op de andere dagen wat langer. Toen ik hier pas begon, keken mijn collega’s wel eens raar op als ze hoorden dat ik een vrouwenploeg coach, maar nu appreciëren ze dat wel.”

Verzamelen geblazen Kristof Maes (28) is bruginspecteur bij Wegen en Verkeer Limburg en combineert zijn

Ook voor Jan Korthoudt (53) is het niet altijd gemakkelijk om zijn passie te combineren met zijn job. Naast zijn functie als beleidsadviseur toerisme bij het Departement Internationaal Vlaanderen neemt hij er ook het voorzitterschap van de Koninklijke Vlaamse Voetbalbond (de tegenhanger van de Belgische Voetbalbond voor amateurvoetbal, red.) bij. “Begin jaren 90 heb ik zelfs twee jaar verlof zonder wedde genomen omdat ik toen als secretaris-generaal het dagelijkse bestuur van de voetbalbond organiseerde”, vertelt Jan. “Maar toen ik moest kiezen tussen een vaste benoeming bij de Vlaamse overheid of mijn functie bij de voetbalbond, ben ik toch teruggekeerd naar Toerisme Vlaanderen.” Sinds drie jaar is Jan voorzitter van de voetbalbond, als vrijwilliger. “Dat is niet evident”, geeft hij toe. “Meestal komt het erop neer dat ik ’s avonds na mijn werk naar de voetbalbond vertrek om daar verder te werken. Op donderdag geef ik ook nog training aan de 16- en 17-jarigen. Maar ik doe het natuurlijk vooral omdat ik het graag doe.” En soms komt zijn ervaring als directeur bij de overheid hem

“

’s Middags moest ik soms weg om te trainen, maar dan werkte ik wat harder of sprongen mijn collega’s in de bres” Walter Butseraen van het Agentschap voor Maritieme Dienstverlening en Kust ook van pas bij de voetbalbond. “Als voorzitter heb ik de leiding over vijf vaste medewerkers. Een goede kennis van financiële structuren en personeelsbeleid is dan handig meegenomen.”

Vlaamse overheidscompetitie Dat voetbal ook gewoon een leuke manier is om je collega’s beter te leren kennen, bewijst Bart Cuypers (33). Hij motiveerde enkele maanden geleden een aantal collega’s van het Agentschap Ondernemen om een gelegenheidsploegje op te starten. “Het is allemaal begonnen met een pronostiek op onze vaderlandse competitie”, legt Bart uit. “Iedere speeldag moesten we een uitslag voorspellen en wie op het eind de meeste punten had, kreeg van elke deelnemer een snack uit de snoepautomaat bij ons.” Na het voetbalseizoen besloten Bart en zijn collega’s om zelf ook hun voetbalschoenen aan te trekken. “Ondertussen hebben we al drie matchen gespeeld tegen ploegen van andere entiteiten. Onze eerste match tegen de collega’s van Verkeerskunde hebben we meteen gewonnen, maar de ‘derby’ tegen het agentschap ESF (Europees Sociaal Fonds) hebben we spijtig genoeg verloren. Momenteel zijn we nog op zoek naar andere tegenstanders, en we zijn ook van plan om deel te nemen aan het voetbaltornooi op de Sportdag!” Om de twee weken traint Bart met zijn collega’s in de Noordwijk in Brussel. “We doen dat tijdens onze middagpauze of na het werk. Af en toe spelen we een wedstrijdje tegen een paar jongeren hier op het veldje. En ik moet zeggen dat we al heel wat beter samenspelen dan in het begin.”

OPROEP Speelt u in een ploeg met collega's en bent u op zoek naar tegenstanders binnen de Vlaamse overheid? Laat het ons weten via een reactie op de site www.vlaanderen.be/dertien en wij bundelen alle contactgegevens zodat u gemakkelijk een wedstrijdje kunt organiseren.

1 3 - m a g a z i n e

·

3 3

O n d e r t u ss e n b i j d e b u r e n

Uniform

Ambtenaren die bij de Amerikaanse gemeente Brooksville (what’s in a name?) werken, worden verplicht ondergoed te dragen en deodorant te gebruiken. Volgens de regel mag ‘seksueel uitdagende kleding’ ook niet meer, net als piercings (met uitzondering van de oren). Wie zich daar niet aan houdt, kan worden ontslagen. De gemeente hoopt dat daarmee de persoonlijke hygiëne van de medewerkers verbetert. Alleen burgemeester Joe Bernadini had tegen gestemd omdat de regel de vrijheid van keuze ontneemt. Of de ambtenaren sterren in hun gezicht mogen laten tatoeëren, is niet meteen duidelijk.

Norm(aal)? Het loon van de Nederlandse premier, Jan Peter Balkenende, wordt dé norm voor de salarissen in de overheidssector in Nederland. De premier, die een jaarinkomen van 180 000 euro heeft, is formeel de hoogste functionaris in het staatsapparaat. Om als medewerker op een overheidsdienst een inkomen boven de ‘Balkenende-norm’ te halen, moet je over ‘uitzonderlijke kwaliteiten’ beschikken, zegt de nieuwe regeringsbeslissing. Dat zal vooral gevolgen hebben voor de toplui van sociale huisvestingsmaatschappijen, directeurs in de zorgsector en zelfs mediasterren bij de openbare omroep. Die verdienen vaak een veelvoud van de ‘Balkenende-norm’, en dat kan volgens de politici niet langer getolereerd worden. De mediasterren verdedigen hun toplonen door te wijzen op hun ‘unieke talenten’, en de hoofden van de openbare omroepen verwijzen dan weer naar de nog veel hogere salarissen bij de commerciële omroepen. Zij vrezen een leegloop als de verloning achterblijft op die van de concurrentie. De regering geeft dan ook toestemming dat vijf mediasterren méér mogen verdienen, maar ze moeten dan wel ‘onmisbaar zijn’ voor de openbare omroep. Ook Gerrit Zalm, topman van de staatsbank ABN AMRO/Fortis, mag zijn loon van 750 000 euro per jaar houden. Met zo’n naam glip je natuurlijk makkelijker door de mazen van het net …

Holebama Homo’s in dienst van de Amerikaanse regering hebben sinds kort meer rechten. Als zij een partner hebben, kunnen zij voortaan ook aanspraak maken op de financiële voorzieningen waar getrouwde heteroseksuele koppels al van genieten, bijvoorbeeld een zorgverzekering voor de partner. De Amerikaanse president Barack Obama noemde zijn besluit een daad van rechtvaardigheid en een historische stap in de richting van gelijkheid voor homo’s en lesbiennes. Hij kondigde aan om nog andere discriminerende wetten voor homoseksuele ambtenaren te laten schrappen.

3 4

·

1 3 - m a g a z i n e

Artotheek? Tienduizenden kunstvoorwerpen zijn in de loop der jaren uit Franse ambassades, ministeries en andere publieke instellingen verdwenen. Van meer dan 34 000 schilderijen, beelden, meubels en tapijten ontbreekt zo goed als elk spoor. Veel kunst hangt, staat of ligt waarschijnlijk bij ambtenaren en andere medewerkers thuis. Sommige objecten duiken dan weer op in kunstgalerieën, zoals drie waardevolle wandtapijten uit de permanente vertegenwoordiging van Frankrijk bij de Verenigde Naties en een bureau dat in het Ministerie van Onderwijs had moeten staan. Dat Ministerie spant trouwens de kroon qua ‘vermiste kunst’. Een onderzoekscommissie heeft ontdekt dat daar zo’n 45 % van alle kunstvoorwerpen en meubels niet meer aanwezig is. Uit het Hôtel Matignon, de ambtswoning van de Franse premier, zijn 342 kunstvoorwerpen verdwenen. Pikant detail is dat het vaak om kunst gaat in bruikleen van musea. Zo zijn er ongeveer 4000 schilderijen vermist die toebehoren aan het Louvre en aan het Musée d’Orsay in Parijs. Et Alors?

Cluedo Een Nederlandse belastingsambtenaar speelde fiscale gegevens door aan een privédetective. De speurneus zou zo een heel informatienetwerk van (ex-)ambtenaren hebben, waarin vertrouwelijke gegevens circuleren. Dat blijkt uit vertrouwelijke (!) stukken van de Nederlandse politie. De ambtenaar is intussen geschorst en wordt vervolgd voor schending van het ambtsgeheim. De privédetective is zich echter van geen kwaad bewust. Naar eigen zeggen liet hij de ambtenaren alleen maar merken dat hij bepaalde informatie nodig had. Soms kwamen ze daar, volgens hem, spontaan mee. Ervoor betalen deed hij niet, beweert hij nog. De man wordt nu verdacht van omkoping en het uitlokken van schending van ambtsgeheimen.

Werk en leven

Mag u uw laptop verliezen? Neemt u uw laptop of gsm van het werk af en toe mee naar huis? Of bent u geregeld met een dienstvoertuig onderweg? Dan hebt u zich waarschijnlijk al afgevraagd wat u moet doen als u uw toestel zou vergeten op de trein of als het gestolen wordt. Of als u een ongeluk veroorzaakt. En vooral: wat kan dat moment van onoplettendheid u kosten? Tristan Hoorelbeeke

De ongeduldige lezers kunnen we alvast geruststellen: u zult in geen geval opdraaien voor de kosten van een nieuwe gsm of laptop. De Vlaamse overheid (met uitzondering van enkele agentschappen zoals De Lijn en VAIS) is bij gsm-operator Mobistar volledig verzekerd tegen diefstal van gsm’s. Voor gestolen laptops is onze werkgever in de meeste gevallen ‘eigen verzekeraar’. “Dat betekent dat de Vlaamse overheid zelf instaat voor de risico’s van verlies of diefstal en dus elke nieuwe laptop zelf betaalt”, legt juriste Anne Geenen van de entiteit e-government en ICT-beheer uit. Ook wanneer een verloren gsm niet gedekt wordt door de verzekering van Mobistar, bijvoorbeeld omdat u uw toestel onbeheerd hebt achtergelaten, zal uw dienst in de meeste gevallen voor een nieuw toestel zorgen zonder dat u daarvoor hoeft te betalen. Bij schade of verlies van een dienstwagen zijn de regels iets strenger. “Als u een ongeval veroorzaakt met een dienstwagen moet uw chef beslissen of u al dan niet opdraait voor de schade”, waarschuwt Stefan De Fraine, teamhoofd goederen- en contractbeheer bij het agentschap voor Facilitair Management. Hetzelfde geldt als de dienstwagen gestolen wordt doordat u die bijvoorbeeld ongesloten hebt achtergelaten. “Al blijkt in de praktijk dat enkel bij een grove persoonlijke fout of zware inbreuk op het verkeersreglement de werknemer de schade zelf moet betalen”, aldus De Fraine. “Als het ongeval gebeurt terwijl u dronken of onder invloed achter het stuur zat, is de kans wel groot dat uw chef beslist om u te laten betalen.”

Wat als u vermoedt dat een collega een laptop of gsm als verloren aangeeft, terwijl hij die eigenlijk gewoon voor zichzelf houdt? “In dat geval kunt u het best uw afdelingshoofd of de dienst Interne Audit waarschuwen”, zegt integriteitsambtenaar Helena De Clercq. “In extreme gevallen, bijvoorbeeld als een huiszoeking nodig zou zijn, zijn zij echter niet bevoegd. Dan kunt u ook klacht neerleggen bij het parket.” In de nieuwe deontologische code, die momenteel ter goedkeuring ligt bij de Vlaamse Regering, wordt meer aandacht besteed aan het beheer van werkmateriaal. “We willen de collega’s sensibiliseren om even goed te zorgen voor het materiaal van de Vlaamse overheid als voor hun eigen materiaal. In de toekomst zullen we het aantal gevallen van verloren of gestolen materiaal ook beter opvolgen. Als uit die cijfers blijkt dat er een probleem is, kunnen we bijvoorbeeld zorgen voor extra beveiliging of sensibilisering”, vertelt De Clercq. Hebt u een laptop of gsm verloren en weet u niet of u eerst uw chef, de politie of uw ICT-dienst moet verwittigen? Wie onder het ICT-contract met EDS Telindus valt of onder het telefoniecontract met Mobistar, vindt op het extranet alle informatie. Wie buiten die raamcontracten valt, kan het best contact opnemen met zijn chef en zijn personeelsdienst. koepel.vonet.be/telefonie koepel.vonet.be/computermateriaal

Taa lt i p Is de volgende zin correct:

Het versturen van de brieven gebeurt per aangetekende zending door het agentschap? Het werkwoord gebeuren is correct in de betekenis ‘gedaan worden’, maar is stilistisch niet zo fraai. Een vlottere en directere formulering is: Het agentschap verstuurt de brieven aangetekend. Het werkwoord gebeuren duikt in teksten vaak op in combinatie met een nominalisering. Dat is een zelfstandig naamwoord dat van een werkwoord is afgeleid door het lidwoord het voor de infinitief te zetten of door het achtervoegsel -ing toe te voegen aan de stam. Enkele voorbeeldzinnen ter verduidelijking: Het toekennen van de subsidies gebeurt door de Vlaamse overheid; De berekening van de resultaten gebeurt op een objectieve manier. Zulke zinnen kunt u beter directer formuleren: De Vlaamse overheid kent de subsidies toe; De resultaten worden op een objectieve manier berekend. Tip Abonneer u op het e-zine Taallink van de Taaltelefoon via www.taaltelefoon.be. Stel uw taalvragen aan de Taaltelefoon op tel. 078 15 20 25

1 3 - m a g a z i n e

·

3 5

Werk en leven

Het bureau van ...

Onze nieuwe ministers Wie zich afvraagt waar de verschillende

Hilde Crevits

Vlaamse kabinetten in Brussel

Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Graaf de Ferrarisgebouw Koning Albert II-laan 20, 1000 Brussel

gehuisvest zijn, helpen we hier uit de nood. De meeste ministers zijn te vinden op en rond het Martelaarsplein, maar Hilde Crevits, Philippe Muyters en Pascal Smet kozen toch voor het gebouw van hun eigen administratie in de Noordwijk als hun nieuwe werkplaats.

Philippe Muyters Vlaams minister van Financiën, Begroting, Werk, Ruimtelijke Ordening en Sport Phoenixgebouw Koning Albert II-laan 19, 1210 Brussel

Kris Peeters Minister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Economie, Buitenlands Beleid, Landbouw en Plattelandsbeleid Martelaarsplein 19, 1000 Brussel

Pascal Smet Vlaams minister van Onderwijs, Jeugd, Gelijke Kansen en Brussel Consciencegebouw Koning Albert II-laan 15, 1210 Brussel

Ingrid Lieten Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Innovatie, Overheidsinvesteringen, Media en Armoedebestrijding Martelaarsplein 7, 1000 Brussel Freya Van den Bossche Vlaams minister van Energie, Wonen, Steden en Sociale Economie Martelaarsplein 7, 1000 Brussel

Jo Vandeurzen Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin Koolstraat 35 (2e, 3e en 4e verdieping) 1000 Brussel Joke Schauvliege Vlaams minister van Leefmilieu, Natuur en Cultuur Koolstraat 35 (5e en 6e verdieping) 1000 Brussel

3 6

·

1 3 - m a g a z i n e

Geert Bourgeois Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Bestuurszaken, Binnenlands Bestuur, Inburgering, Toerisme en Vlaamse Rand Arenberggebouw Arenbergstraat 7, 1000 Brussel

Waar eet … Paul Huvenne, algemeen directeur van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA) Waar eet u op een doordeweekse werkdag? Een boterham met paté in

het museumcafé CaMu of een smos met ham en kaas ergens te velde.

In welk restaurant verrast u buitenlandse gasten het liefst? Met

buitenlandse gasten ga ik meestal naar Kommilfoo. Zij laten zich dan graag leiden door de suggesties van de chef.

Waar gaat u uit eten met uw gezin?

Bij Bernardin, in de schaduw van de Sint-Jacobskerk, waar je verwend wordt met een warm onthaal en een uiterst verzorgde keuken. Of bij Thai Thai Simple: het interieur ziet er niet uit - ze kijken uit naar een nieuwe locatie - maar er wordt gekookt en bediend met een warm hart en oosterse gastvrijheid. Waar eet u als u iets te vieren hebt? Bij Sir Anthony Van Dijck in de

Vlaeykensgang, een klassieker met een duurzame kwaliteit. Het is er telkens een beetje thuiskomen.

Waar eet u als u uw medewerkers of vrienden wilt trakteren? Meestal steken

we gewoon de straat over en lunchen we bij Hippodroom. Het is een restaurant dat door zijn eenvoud niet direct opvalt, maar waar een zeer efficiënte en hartelijke bediening gepaard gaan met een betere, soms verrassende keuken. Voor een doordeweekse snelle werklunch is Lucy Chang op de Marnixplaats ook een aanrader.

Een geheim adresje? Een eetgelegenheid die voor u een aangename verrassing was? Bij Dôme, heel lekker en met

een bijzondere sfeer. Nostalgie en klasse troef, en een eerlijke Franse keuken op topniveau.

Wat is uw favoriete gerecht? En waar eet u het gewoonlijk? Geef mij maar

Japans, en dan het liefste sashimi (verse rauwe vis en schelpdieren in dunne schijfjes gesneden, red.) bij Izumi, een van de oudste Japanse restaurants in Antwerpen.

• CaMu, Leopold De Waelplaats 1, 2000 Antwerpen, tel. 03 216 40 94, www.kmska.be • Kommilfoo, Vlaamse Kaai 17, 2000 Antwerpen, tel. 03 237 30 00, www.resto.be/kommilfoo • Bernardin, Sint-Jacobsstraat 17, 2000 Antwerpen, tel. 03 213 07 00, www.restaurantbernardin.be • Thai Thai Simple, Amerikalei 2, 2000 Antwerpen, tel. 0477 29 25 54, www.thaithaisimple.be • Sir Anthony Van Dijck, Oude Koornmarkt 16, 2000 Antwerpen, tel. 03 231 61 70, www.siranthonyvandijck.be • Hippodroom, Leopold De Waelplaats 10, 2000 Antwerpen, tel. 03 248 52 52, www.hippodroom.be • Lucy Chang, Marnixplaats 16-17, 2000 Antwerpen, tel. 03 248 95 60, www.lucychang.be • Dôme, Grote Hondstraat 2, 2018 Antwerpen, tel. 03 239 90 03, www.domeweb.be • Izumi, Beeldhouwersstraat 44, 2000 Antwerpen,  tel. 03 216 13 79, www.izumi.be

Zo kookt … Wouter Hendrickx, deskundige cel Personeel van het Departement Onderwijs en Vorming 

Zo gaat u te werk: Kook de pasta al dente in gezouten water volgens de aanwijzingen op de verpakking. Rooster de pijnboompitten even in olijfolie. Snijd het bovenste gedeelte van de paprika’s eraf. Gooi het niet weg, want u hebt de kapjes nog nodig voor de afwerking. Verwijder de zaden uit de paprika’s. Blancheer ze ongeveer drie minuten tot ze beetgaar zijn. Halveer de kerstomaten en snijd de chorizo in blokjes. Snijd de knoflookteentjes fijn. Verhit de olijfolie en fruit de knoflook. Voeg er de chorizo, tomatenblokjes, kerstomaten, pijnboompitten en rozemarijn aan toe. Breng op smaak met de ketchup en de kruiden, en laat de saus kort inkoken. Meng de saus door de pasta.

“Het is een eenvoudig receptje, met veel kleur en smaak”, vertelt Wouter. “De meeste ingrediënten zijn budgetvriendelijk en vind je bijna het hele jaar door in de supermarkt. En dat vind ik een mooi voordeel in tijden van crisis.”

Leg de paprika’s in een ingevette ovenschaal, vul ze met de pasta en leg de rest van de pasta rond de paprika’s. Leg enkele plakjes geitenkaas boven op de gevulde paprika’s. Zet de pastaschotel 25 minuten in een voorverwarmde oven van 180 °C. Serveer in een diep bord. Zet de kapjes weer op de paprika’s en werk het geheel af met enkele blaadjes basilicum.

Ovenpasta met gegrilde geitenkaas Dit hebt u nodig voor de bereiding (4 pers.):

• 400 g penne of farfalle • 4 gele of rode paprika’s • 8 à 12 plakjes geitenkaas • 1 kop pijnboompitten • 1 blik tomatenblokjes (400 g) • 1 doosje kerstomaten • 1 chorizoworst • 1 takje rozemarijn • enkele blaadjes basilicum • 2 knoflookteentjes • 2 eetlepels ketchup • olijfolie • cayennepeper • paprikapoeder • zout • peper Hebt u zelf een superlekker recept waarvan u uw collega’s wilt laten meegenieten? Bezorg het dan aan de redactie, met een foto van uzelf achter uw fornuis! In ruil voor uw kookkunsten ontvangt u een cadeaubox ‘Foodies 25’ van 25 euro.

1 3 - m a g a z i n e

·

WIN

Een cadeaubox (Foodies 25) van 25 euro!

3 7

I n d e b l o e m e tj e s

Is een van uw collega’s pas bevallen? Of al een tijdje ziek? Gaat een collega voor u tot het uiterste? Of wilt u iemand een hart onder de riem steken? Laat uw collega weten waarom hij zoveel voor u betekent en stuur hem een bloemetje.

Het regioteam Dilsen-Stokkem van Kind en Gezin wuift teamverantwoordelijke

Natalie François na tien jaar uit met een bloemetje en een gedicht “Natalie, Open, positief, professioneel en gedreven Deze waarden zijn volgens jouw voorbeeld geschreven Tien jaar heb je ons team onder je vleugels gedragen We hebben het ons geen moment moeten beklagen Voor ons was je 13 x TOP Veel succes met je nieuwe job!”

Riet Hermans van de Werkwinkel van de VDAB Vilvoorde wil collega

Lidia Heremans bedanken “Tweeënhalf jaar werken we nu samen en dat is ontzettend fijn! Je doet alles om iedereen te helpen en bent een wandelende encyclopedie. Je bent echt fantastisch! Bedankt voor de fijne samenwerking.”

De collega’s van de afdeling Toezicht Volksgezondheid van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid wuiven

Rita Baetens uit met een boeket “Op 1 september 2009 ga je met pensioen. Het zal het begin zijn van een heel ander leven. Je begon bij de federale overheid als hoofdklerk-stenotypiste. Vele reorganisaties, verhuizingen en collega’s later gaf je het beste van jezelf als hoofdassistent bij onze afdeling. Je werk was altijd tot in de puntjes verzorgd, zo zit je nu eenmaal in elkaar. Rita, we zullen jou zeker missen. Bedankt voor alle vriendschap en de jarenlange, mooie samenwerking!”

3 8

·

1 3 - m a g a z i n e

Conny Opdebeeck van het Agentschap Ruimtelijke Ordening Limburg zou graag

het team Ouderenzorg II van het OPZC Rekem onder leiding van Karin Vrancken in de bloemen zetten “Karin en het hele team, 25 maanden hebben jullie mijn echtgenoot verzorgd. Ik zag hoe deskundig en liefdevol jullie de patiënten verzorgen. Jullie staan altijd klaar met raad voor de naaste familieleden. Jullie team maakte het mogelijk om nog mooie momenten samen te beleven. Duizendmaal dank.”

Anita Baeyens en haar collega’s van de afdeling Plant van het ILVO willen

Laurette Cornelis technisch helpster bij de azaleaveredeling, in de bloemetjes zetten voor haar zestigste verjaardag “Je bent een bijzondere vriendin, altijd goedgezind, gezellig om mee samen te werken. Iemand die het met iedereen goed kan vinden. We kunnen altijd op jou rekenen, ook als het buiten je domein gaat. Daarom willen we je verrassen voor je zestigste verjaardag. We danken je voor je inzet en de prettige werksfeer. We willen je veel geluk toewensen in je verdere loopbaan.”

De redactie van 13 geeft een bloemetje aan

Kim Baele van de MOD Communicatie van het Departement Onderwijs en wenst haar een dikke proficiat nu ze getrouwd is met de man van haar leven, Bart “Gedreven, flexibel, multi-inzetbaar en enthousiast. Zo kennen we Kim, die we altijd mogen bellen voor een dringende foto hier of een uitgebreide fotosessie daar. En laat dat nu ook eigenschappen zijn die in een huwelijk prima van pas komen. Bart kon het niet beter getroffen hebben. Veel geluk samen!”

De milieu-inspectie buitendienst Limburg van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie zwaait collega

Rachelle Bervoets uit met een ruiker “Je was de stem van onze dienst, altijd even vriendelijk, opgewekt, beleefd en behulpzaam aan de telefoon. Daarnaast bracht je orde in ons archief. Als iemand iets verloren had of een foutje had gemaakt met het uitgaande postverkeer, dan werd jij ingeschakeld. Niets ontging je. Taart snijden was ook een van jouw specialiteiten. Eigenlijk was je de 'ma' van ons allemaal en we gaan je zeker erg missen nu je met pensioen gaat! Wij wensen je het allerbeste, samen met je echtgenoot. Rachelle, het ga je goed!”

Cadeau Ingenieur Koen Carels van het Departement Landbouw en Visserij wil collega

Christine ‘Minneke’ Lindekens in de bloemetjes zetten “Steevast en met veel enthousiasme zet je je elke dag in voor je collega's. Geen enkele administratieve of ondersteunende taak is je te veel. Als de meeste collega's nog maar net uit de veren zijn, ben jij in het Ellipsgebouw al druk in de weer om orde te scheppen in het keukentje en de eerste koffie van de dag te zetten. Zoveel jaren dienst en nog steeds erg energiek en enthousiast … Het is een plezier om met jou te mogen samenwerken. Minneke, een welgemeende dankuwel.”

Stuur een mooi boeket naar uw collega! Wilt u een collega in de bloemetjes zetten? Stuur dan uw nominatie met een paar woordjes uitleg en een leuke foto van uw collega naar [email protected]. Wij zorgen voor een mooie ruiker!

Mannen ook welkom ! 1 3 - m a g a z i n e

·

3 9

Doe-kalender

Na de zomervakantie komt ook het culturele leven weer op gang. 13 brengt een selectie uit het grote aanbod van activiteiten, georganiseerd of ondersteund door de Vlaamse overheid. Praktische informatie vindt u op pagina 42. Meer weten? Op www.uitinvlaanderen.be staat een grotere greep uit het Vlaamse cultuuraanbod.

Doorlopend Dans: ‘nieuwZwart’, een dansvoorstelling pur sang, huiveringwekkend, briljant, luchtig en wild van Wim Vandekeybus in KVS, Brussel van 11.09 tot 02.10 Evenementen: Een nieuw seizoen van Bozar sundays met ontbijt om 10 u. en concert (voor ouders en grotere

Muziek: Trompettist Sam Vloemans met ‘Bord du Nord’ op verschillende locaties vanaf 05.09 tot 16.10 (info: www.jazzlabseries.be) *** AB houdt met 8 folkconcerten een eerbetoon aan Alan Lomax in AB, Brussel van 15.09 tot 27.10 (www.abconcerts.be/ nl/projecten/detail/a-tribute-to-alanlomax) *** ‘Sehnsucht’, muziek die hart en ziel raakt, door Vlaams Radio Koor in Hasselt op 22.09, in Brugge op 29.09, in Leuven op 30.09, in Zoersel op 02.10, in Lier op 04.10 en in Flagey, Brussel op 06.10 Tentoonstelling: ‘In her shoes’ in Modemuseum, Hasselt tot 08.11 *** 35 jaar Playmobil ‘Spiegel van de wereld’ in Speelgoedmuseum, Mechelen tot 03.01.10 *** Expo S.M.A.K. ‘Michel François’ van 10.10 tot 03.01.10, Kunst Nu ‘Nick Ervinck’ van 05.09 tot 22.11, ‘Coming People’ van 10.10 tot 29.11

35 jaar Playmobil in het Speelgoedmuseum in Mechelen tot 3 januari 2010

6x2

102 keer gratis cultuur!

·

Michel François in het S.M.A.K. in Gent van 10 oktober tot 3 januari 2010

en Extra ‘Collectiepresentatie’ van 05.09 tot 22.11 in S.M.A.K., Gent *** ‘Droomburchten & Luchtkastelen’ in Kasteel van Gaasbeek van 10.09 tot 15.11 *** De tentoonstelling ‘Sexties’ zet de werken van Crepax, Cuvelier, Forest en Pallaert, die bepalend zijn geweest voor de evolutie van het stripverhaal, in de schijnwerpers in Paleis voor Schone Kunsten, Brussel van 25.09 tot 03.01.10 *** ‘Zoon van de hemel’, 5000 jaar van China’s glorierijk verleden in Paleis voor Schone Kunsten, Brussel i.s.m. Europalia 2009 China van 10.10 tot 24.01.10 Theater: ‘Een gelukkige verjaardag’ door De Koe in 30CC, Leuven op

kaartjes voor Broodje Brussel

Op 16 september van 12.30 tot 13.30 uur kunt u in de Munt het Verre Oosten ontdekken. Een authentieke Chinese tempel uit de Ming Dynastie siert het toneel ter gelegenheid van de productie van Händels ‘Semele’. De Chinese kunstenaar Zhang Huan interpreteert deze Grieks-Romeinse legende op zijn hoogstpersoonlijke manier. Het interculturele verhaal en het creatieve proces achter deze productie staan centraal. Op 9 september kunt u fietsen langs de beelden en fonteinen van Brussel. Generaties lang zijn die beelden stille getuigen van pais en vree, maar ook van kommer en kwel. Vertrek om 12.30 uur aan het Fietsershuis, Londenstraat 15 in Elsene. Broodje Brussel zorgt voor fietsen. 13 schenkt tweemaal drie duokaartjes. Wilt u er een winnen? Mail uiterlijk op dinsdagmiddag 8 september om 12 uur naar [email protected] en vermeld uw naam, adres, telefoonnummer en entiteit, en als onderwerp ‘wedstrijd Fiets’ of ‘wedstrijd Munt’. www.broodjebrussel.be of 0800 13 700

4 0

24.09 om 20 u., in Paleis voor Schone Kunsten, Brussel op 29.09 om 12.40 u. en in De Brakke Grond, Amsterdam op 06.10 om 20.30 u. *** ‘Onder de vulkaan’ van Guy Cassiers, door Het Toneelhuis in Bourla, Antwerpen en op verschillende locaties van 24.09 tot 19.12 (info: www.toneelhuis.be)

kinderen) of muziekatelier (voor kinderen van 3 tot 10 jaar) om 11 u. in Paleis voor Schone Kunsten, Brussel, elke zondag van 06.09 tot 27.06.10 *** 52ste editie Festival van Vlaanderen Gent op verschillende locaties van 12.09 tot 05.10 *** Festival van Vlaanderen Vlaams-Brabant ‘Novecento 09’, ‘Transit 09’ en 'Festivaltour 09’ op verschillende locaties van 12.09 tot 27.10

1 3 - m a g a z i n e

'Droomburchten & Luchtkastelen' in het Kasteel van Gaasbeek van 10 september tot 15 november

5x2

kaartjes voor Steve Reich in BOZAR

Met dit van begin tot eind fascinerende werk ‘Music for Eighteen Musicians’ ontsnapte het minimalisme aan het getto van de underground. Niemand minder dan het ervaren muziek­ ensemble Ictus geeft het ritme aan in het gezelschap van Synergy Vocals, door Reich zelf aanbevolen! U kunt hun uitvoering ontdekken op 31 oktober om 20 uur. Win een duoticket. Mail uiterlijk op dinsdag 15 september naar [email protected] en vermeld uw naam, adres, telefoonnummer en entiteit, en als onderwerp ‘wedstrijd Reich’.

www.bozar.be of 02 507 84 44

'Zoon van de hemel' in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel van 10 oktober tot 24 januari 2010

september Dans: ‘The Song’ wordt gedanst door Rosas, in een creatie van Anne Theresa De Keersmaeker in Kaaitheater, Brussel van 17 tot 26.09 om 20.30 u. en op 27.09 om 15 u. *** ‘Nu’ is een sprankelende, intieme dansvoorstelling over familie, relaties en leeftijden, door Laiki, Inti in CC, Hasselt op 19.09 om 15 en 19 u. Evenementen: Bloso organiseert voor de 29ste maal De Gordel op 06.09 (info: www.degordel.be) *** 24ste editie van het Schots Weekend in Landcommanderij Alden Biesen,

Bilzen van 11 tot 13.09 *** 20ste Sportdag voor ambtenaren op 17.09 *** 14de editie van de Bloemschikhappening in Landcommanderij Alden Biesen, Bilzen van 18 tot 21.09 *** De Beursschouwburg opent haar seizoen met ‘Breeze’, een bonte mix van gratis ontbijt, kinderateliers en muziek in openlucht, een hele autoloze zondag lang op 20.09 (info: www.beursschouwburg.be) *** Passa Porta bestaat 5 jaar en viert dat met een literair feest als seizoensopening op 25.09 om 20 u. Muziek: Openluchtconcert met stralende orkestmuziek door deFilharmonie op het Sint-Jansplein, Antwerpen op 06.09 om 19 u. *** Jef Neve en José James brengen jazzmuziek van John Coltrane in AB, Brussel op 23.09 om 19 u. *** Emiliana Torrini brengt rock in AB, Brussel op 30.09 om 20 u. Theater: ‘Kasimir en Karoline’ door NTGent en de Veenfabriek in deSingel, Antwerpen op 3, 4 en 05.09 *** Tijdens de Week van Lotte van den Berg brengt Het Toneelhuis met ‘Stillen’ en ‘Gerucht’ een terugblik op de voorbije 4 jaar en met ‘Verdwalen in kaart’ brengt OMSK Dordrecht de toekomst binnen in Bourla, Antwerpen van 5 tot 13.09

10

dagpassen voor ‘De uitvinding van Brugge. De stad van Delacenserie’ Wie aan Brugge denkt, zegt middeleeuwen. Toch is het stadsbeeld grotendeels gecreëerd aan het einde van de 19de eeuw. Met ‘De uitvinding van Brugge, de stad van Delacenserie’ zet het BruggemuseumGruuthuse de 19de eeuwse facelift van de stad door Louis Delacenserie van 10 september tot 25 april 2010 in de kijker. Ontdek het ware gelaat van Brugge en haar uitvinder. Honderd jaar na zijn sterfdatum ontdekt u de verwezenlijkingen van Delacenserie zonder de discussie over architectuur in Brugge uit de weg te gaan.  Win een dagpas voor het Bruggemuseum. Mail uiterlijk op dinsdag 15 september naar [email protected] en vermeld uw naam, adres, telefoonnummer en entiteit, en als onderwerp ‘wedstrijd Brugge’. www.uitvindingvanbrugge.be of 050 44 87 11

5x2

oktober Dans: Rosas danst Rosas in 30CC, Leuven van 6 tot 09.10 om 20.30 u. Evenementen: 'Brussel Kunstenfeest’, een artistiek feest in een bruisende stad vol verborgen schatten van 2 tot 04.10 (info: www.brxlbravo.be) *** Natuurfestival aan Zee in VBNC De Nachtegaal, De Panne op 3 en 04.10 *** De Nacht van de Fair Trade met Ghalia Benali & Friends in 30CC, Leuven op 09.10 om 20 u. *** Internationale Fruit- en Boomgaardhappening Europom in Landcommanderij Alden Biesen, Bilzen van 10 tot 12.10 *** Toneelgezelschap STAN viert haar twintigjarig bestaan met een 24-uur durende marathon van muziek, dans en theater in Kaaitheater, Brussel op 16.10 vanaf 20 u. *** Cultuurweekend ‘Een kijk op de vrouw’ in Kasteel van Horst, Holsbeek i.s.m. Erfgoed Vlaanderen op 17 en 18.10 Muziek: ‘Marollenopera’ muziektheater i.s.m. BRXLBRAVO in KVS, Brussel op 3 en 04.10 om 15 u. *** Soap&Skin brengt hedendaagse muziek in AB, Brussel op 04.10 om 20 u. *** Spinvis, alias Erik de Jong, brengt met ‘Solo’ Nederlandstalige pop in AB, Brussel op 07.10 om 20 u. en in Handelsbeurs, Gent op 29.10 om 20.15 u. *** Klein-

tickets voor Kartasan in de AB

Kartasan is de nieuwe groep van zanger, pianist en componist Jan Vandecasteele. Kartasan maakt aanstekelijke pop/rocksongs met twist, jazz- latin- invloeden. Het resultaat? Songs die je altijd al gekend hebt, maar nooit eerder hoorde. Jan beschikt over een opmerkelijke stem en een straffe band, live bijgestaan door The Killer Horns. Op 2 oktober in de AB. Win een duoticket. Mail uiterlijk op dinsdag 15 september naar [email protected] en vermeld uw naam, adres, telefoonnummer en entiteit, en als onderwerp ‘wedstrijd Kartasan’.

www.abconcerts.be of 02 548 24 24

kunsteiland: ‘Te vroeg, te mooi …’, een totaalprogramma in De Roma, Borgerhout op 14.10 om 20.30 u. *** Sharko brengt Belgische popmuziek in AB, Brussel op 15.10 om 20 u. *** ‘Hanggai’, een fenomeen in China en binnen de wereldmuziek in CC, Hasselt in het kader van Europalia 2009 China op 15.10 om 20 u. *** ‘Ode aan de vreugde’ door deFilharmonie in Koningin Elisebethzaal, Antwerpen van 22 tot 30.10 (info: www.defilharmonie.be) *** ‘Music in Mind’ Festival of Imaginative Music in Concertgebouw, Brugge i.s.m. Cactus Muziekcentrum van 23.10 tot 01.11 *** Bjorn Berge brengt blakende blues rock in AB, Brussel op 26.10 om 20 u. *** ‘Troubadours van alle tijden’ door Lenny Kuhr in CC, Hasselt op 29.10 om 15 u. *** ‘A New World’ uit de reeks ZigZag door het Vlaams Radio Orkest in Flagey, Brussel op 29.10 om 20.15 u., in CC, Hasselt op 30.10 en in De Bijloke, Gent op 31.10 om 20 u. Theater: De avond van … Guy Cassiers en Peter Missotten in Bourla, Antwerpen op 29.10 (info: www.toneelhuis.be) *** ‘Christophe en Willy’ door Bronks op verschillende locaties van 4 tot 31.10 (vanaf 7 jaar)

5x2

omruilvouchers voor Filmfestival Gent

Met een filmfocus op China, een filmmuziekconcert door de Japanse componist Shigeru Umebayashi en een tentoonstelling over de Japanse animatiekunst anime, kleurt de 36ste editie van het Filmfestival Gent (6 tot 17 oktober 2009) bijzonder Aziatisch. Daarnaast blijft filmmuziek een belangrijke plaats in het festivalprogramma behouden met verschillende filmmuziekconcerten, de uitreiking van de World Soundtrack Awards en een filmmuziekseminarie. Maak kans op twee omruilvouchers. Mail uiterlijk op dinsdag 15 september naar [email protected] met vermelding van uw naam, adres, telefoonnummer en entiteit en als onderwerp ‘wedstrijd Filmfestival’. www.filmfestival.be of 09 242 80 60 1 3 - m a g a z i n e

·

4 1

Doe-kalender

Adressen en links

Week van het Bos Op ontdekkingstocht gaan in een boomkwekerij, lekkernijen maken van bosvruchten en -zaden, meehelpen bij het oogsten van zaden … het kan allemaal van 11 tot 18 oktober tijdens de Week van het Bos. Het thema is dit jaar ‘Zaad met pit’. Het Agentschap voor Natuur en Bos en de Vereniging voor Bos in Vlaanderen zetten zo de kern van elke boom in de kijker: het zaadje. Het programma zit boordevol activiteiten voor klein en groot, gaande van geleide wandelingen en fietstochten over openluchtfilmvoorstellingen tot proeven van hapjes en drankjes recht uit het bos. U leest er alles over op de website. Bellen naar 1700 kan ook. De campagnekrant is te vinden in uw gemeentehuis of bibliotheek. www.weekvanhetbos.be of bel 1700

Open Monumentendag focust op zorg Open Monumentendag Vlaanderen zet iedere tweede zondag van september ons onroerend erfgoed in de kijker. Op 13 september ligt de focus op het thema zorg. Van piepkleine kapelletjes op plaatsen waar miraculeuze genezingen zouden gebeurd zijn tot statige hospitalen: laat deze kans niet voorbijgaan om rond te neuzen in die unieke gebouwen en locaties. Zo kunt u een kijkje nemen in de oude infirmerie van de collega’s van het OPZ Geel. Oude kerkhoven zoals dat van Hasselt en Assebroek (Brugge) zijn oasen van rust. In kinderhome Pays de Charleroi in Oostduinkerke ging het er minder rustig aan toe: kinderen konden er tijdens hun vakantie genieten van de gezonde zeelucht. Dat is maar een kleine greep uit het aanbod. Voor meer info kunt u terecht op de website of in het Monumentenmagazine dat te verkrijgen is o.a. in Lijnwinkels, bij Toeristische diensten en in bibliotheken. www.openmonumentendag.be

• AB, Brussel: tel. 02 548 24 24 en www.abconcerts.be • Alden Biesen, Bilzen: tel. 089 51 93 93 en www.alden-biesen.be • Beursschouwburg, Brussel: tel. 02 550 03 50 en www.beursschouwburg.be • Bloso, Brussel: tel. 02 209 45 11 en www.bloso.be • Bronks, Brussel: tel. 02 219 99 21 en www.bronks.be • Concertgebouw, Brugge: tel. 050 47 69 99 en www.concertgebouw.be • Cultuurcentrum, Brugge: tel. 050 44 30 40 en www.cultuurcentrumbrugge.be • Cultuurcentrum, Hasselt: tel. 011 22 99 33 en cchasselt.firstserved.net/ccha • Cultuurcentrum 30CC, Leuven: tel. 016 23 84 27 en www.30cc.be • De Bijloke, Gent: tel. 09 233 68 78 en www.debijloke.be • De Brakke Grond, Amsterdam: tel. + 31 20 626 68 66 en www.brakkegrond.nl • De Nachtegaal, De Panne: tel. 058 42 21 51 en www.vbncdenachtegaal.be • De Roma, Borgerhout: tel. 03 292 97 50 en www.deroma.be • deFilharmonie, Antwerpen: tel. 03 213 54 20 en www.defilharmonie.be • deSingel, Antwerpen: tel. 03 248 28 28 en www.desingel.be • Erfgoed Vlaanderen, Antwerpen: tel. 03 219 29 70 en www.erfgoedvlaanderen.be • Festival van Vlaanderen: tel. 012 23 57 19 en www.festivalvanvlaanderen.be • Filmfestival, Gent: tel. 09 242 80 60 en www.filmfestival.be • Flagey, Brussel: tel. 02 641 10 20 en www.flagey.be • Handelsbeurs Concertzaal, Gent: tel. 09 265 91 60 en www.handelsbeurs.be • Het Toneelhuis, Antwerpen: tel. 03 224 88 00 en www.toneelhuis.be • JazzLab Series, diverse locaties: www.jazzlabseries.be • Kaaitheater en Kaaistudio’s, Brussel: tel. 02 201 59 59 en www.kaaitheater.be • Kasteel van Gaasbeek, Lennik: tel. 02 531 01 30 en www.kasteelvangaasbeek.be • Kasteel van Horst, Holsbeek: tel. 016 62 33 45 en www.erfgoed-vlaanderen.be • KVS, Brussel: tel. 02 210 11 12 en www.kvs.be • Modemuseum, Hasselt: tel. 011 23 96 21 en www.modemuseumhasselt.be • NTGent: tel. 09 225 01 01 en www.ntgent.be • Onthaal en Promotie Brussel: tel. 02 227 18 18 en www.opbrussel.be • Paleis voor Schone Kunsten, Brussel: tel. 02 507 84 44 en www.bozar.be • Passa Porta, Brussel: tel. 02 226 04 54 en www.passaporta.be • S.M.A.K., Gent: tel. 09 221 17 03 en www.smak.be • Speelgoedmuseum, Mechelen: tel. 015 55 70 75 en www.speelgoedmuseum.be • Toerisme Vlaanderen, Brussel: tel. 02 504 03 00 en www.toerismevlaanderen.be • Vlaams Radio Koor en Orkest, Brussel: tel. 02 627 11 60 en www.brusselphilharmonic.be en www.vlaamsradiokoor.be www.vlaanderen.be/dertien

5x2

102 keer gratis cultuur!

kaartjes voor ‘Sleutelveld’ van Bronks

Enkele kinderen zwerven met hun lerares door niemandsland. Ze zijn weggejaagd uit een stad in oorlog, ze verplaatsen zich van het ene naar het andere platgegooide dorp. Hun bagage is verbrand, op één ding na: een boek met gruwelsprookjes. Met dat boek zoeken de kinderen en hun lerares een manier om te overleven tussen de bommen, soldaten en het puin. Sleutelveld is bestemd voor kinderen vanaf 10 jaar. Win een duoticket voor de voorstelling op 27 september om 15 uur bij Bronks in Brussel. Mail uiterlijk op dinsdag 15 september naar [email protected] en vermeld uw naam, adres, telefoonnummer en entiteit, en als onderwerp ‘wedstrijd Bronks’. www.bronks.be of 02 219 99 21

4 2

·

1 3 - m a g a z i n e

40

kaartjes voor Brussels Philharmonic - het Vlaams Radio Orkest en het Vlaams Radio Koor We mogen 40 vrijkaarten wegschenken voor de volgende drie concerten: • Met ‘Sehnsucht’ brengt het Vlaams Radio Koor de twee grootste romantische koorcomponisten, Brahms en Mendelssohn, in een programma waarin de passie hoog oploopt. Te zien in OLV ter Potterie in Brugge op dinsdag 29 september en in Flagey in Brussel op dinsdag 6 oktober. • Het Brussels Philharmonic brengt in ‘Mahler 4’ de Vierde symfonie van Mahler - zijn kleinste en meest kamermuzikale symfonie, en Canzone van Gabrieli. Die gaf zijn werk bewust geen instrumentatie mee: de uitvoerder mocht zijn smaak en verbeelding de vrije loop laten. Te zien in Flagey in Brussel op zaterdag 3 oktober. • Mozart, Chopin en Dvorák ontmoeten elkaar in ‘A New World’ van het Brussels Philharmonic in Flagey in Brussel op donderdag 29 oktober. Lees op www.vlaanderen.be/dertien hoe u een gratis duoticket kunt winnen

PU Z Z EL Spelletjes door Freddy Roegiest

Wedstrijd

Met de letters uit de genummerde vakjes van het kruiswoordraadsel in de juiste volgorde kunt u het sleutelwoord vormen. Stuur de oplossing voor 15 september 2009 naar [email protected] of naar Redactie 13, wedstrijd puzzelpagina, 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Boudewijnlaan 30 bus 20, 1000 Brussel. Vermeld steeds uw naam, adres en entiteit. U maakt dan kans op een aankoopcheque!

Horizontaal 1) sportcentrum van Bloso in Willebroek 2) muzieknoot – viooltjeswater – medicijn (Mal.) 3) vinylplaat – aanwijzend voornaamwoord - meester 4) klein ventje – mager – grootouder 5) liefkozing – messen, vorken en lepels 6) rijwiel – mohammedanisme 7) oude lengtemaat – lichaamsopening – thans 8) kilogram – vruchtennat – lokspijs 9) Ardens kuuroord – naam van een Gemeenschapsinstelling voor Bijzondere Jeugdbijstand in Everberg 10) zuiver – onder andere – stuiver 11) modern – tennisterm – voltooid luchtmacht 12) onderdeel van de geneeskunde dat zich richt op geestelijke stoornissen Verticaal 1) naam van een Vlaams natuurgebied met bezoekerscentrum 2) spelonk – paling – bloedworst 3) bouwval – huisdier 4) ongesteld – begroeting – Technical Assistance Comittee 5) roem – tenen mand – echter 6) wereldoorlog – naam van een gemeenschapscentrum van vzw ‘de Rand’ – kiem 7) rivier in Azië – palmmeel 8) contra – gebabbel 9) studentenkamer – loofboom - frank 10) getij – Oklahoma – absoluut 11) verlichtingstoestel – stof die voor weefselopbouw in het lichaam zorgt 12) museum van de Vlaamse overheid

1

2

3

4

5

6

7

8

1

9

10

2

2

3

9

4 5

5

1

6

4

7 8 9 10

10

3

7

6

11 12

8

Twee-vier-zeven

Welk beroep oefenen de personen op deze kaartjes uit?

Vul in de lege vakjes alleen de cijfers twee, vier of zeven in. Horizontaal en verticaal moet het totaal van elke rij 20 zijn.

Rudi T rava Mere

erlans Regi V Ans

12

11

Visitekaartjes op nie S o d i a-S Sisc echtel H

11

3

9 3

6

8 3

3

3

6

2

6

6

Oplossing visitekaartjes: schoonheidsspecialiste, ruimtevaarder, garnalenvisser 1 3 - m a g a z i n e

·

4 3

Oplossing twee-vier-zeven:

4 3

7

8

2

3

2 3

2

2 6 4 6 2

4 2 3 2 9

4 2 3 7 4

FILIP

Goal! Filip De Maesschalck is 42 jaar, woont in Lokeren en werkt in Brussel op de afdeling Communicatie als communicatieadviseur.

Witte konijnen, vreemde eenden, olifantenhuiden, slangenkuilen en arendsblikken: ik waande me de voorbije week meer in een dierentuin dan in de coulissen van een regeringsvorming, maar soit. Ze zijn er dus: de negen. Vijf mannen en vier vrouwen. Dát zijn onze bazen voor de komende vijf jaren. Een paar vertrouwde gezichten, een paar nieuwe en enkele ‘verrassingen’. Een evenwichtig samengestelde ploeg volgens de ene, een bont allegaartje volgens de andere. Iedereen heeft er wel een mening over. En da’s maar goed ook, want dat betekent dat de Vlamingen betrokken zijn bij het beleid. En dat ze de juiste ploeg op het veld willen zien komen. Een ploeg die scoort, een team dat voorzetten geeft en de meest geschikte speler laat binnenkoppen. Zo’n regeringsvorming is trouwens niet alleen voor de buitenwereld, maar ook voor ons, ambtenaren, een spannende gebeurtenis. Want ook wij kijken altijd opnieuw halsreikend uit naar de resultaten van de onderhandelingen en willen zo snel mogelijk weten aan wie we de komende legislatuur verantwoording zullen moeten afleggen, welke minister ons zal aansturen, welk ‘bekend gezicht’ er in ons gebouw komt werken enzovoort. En met nieuwe namen komen er vanzelfsprekend nieuwe gewoontes, gebruiken en regels. En da’s altijd een beetje afwachten en aanpassen geblazen. Maar omdat zo’n regeringsvorming een regelmatig weerkerend fenomeen is, zijn we die toestanden stilaan gewoon. Veranderingen of verrassingen slaan ons niet uit ons lood: flexibiliteit is onze tweede natuur. Als volleerde slangenmensen wringen we ons naar goede gewoonte alweer in allerlei vreemde bochten om baas en burger tevreden te houden. Onversaagd, blik vooruit en er voluit voor gaan! En we laten ons en cours de route ook niet afschrikken door de besparingsrondes die ons te wachten staan, de afslankingsoperatie van het overheidsapparaat - zoals dat zo mooi bekt in het ambtenarees - en andere calamiteiten. Nee, zo zijn we niet. We hebben een doel, een missie! Wij zijn de verzorgers achter de schermen. We zorgen dat de ploeg in het juiste truitje op het veld staat, dat de grasmat er bespeelbaar bij ligt en dat de krijtlijnen recht getrokken zijn. Trouwens, we hebben een mooie opdracht meegekregen: van Vlaanderen een innovatieve, duurzame en solidaire samenleving maken om zo de toekomst en het welzijn van de Vlamingen te verzekeren. Geef toe, niet veel mensen kunnen met zo’n mooie, welomlijnde jobomschrijving aan hun dagtaak beginnen. Motivatie verzekerd dus! Vlaanderen in Actie! Wat er ons ook te wachten staat, we gaan ons dreamteam ondersteunen, zoals we dat altijd al hebben gedaan! Wij zijn klaar voor de aftrap! Zij ook?

4 4

·

1 3 - m a g a z i n e

L e z e r s aa n h e t w o o r d

13 wil ook uw mening kennen! Daarom maken we op deze pagina plaats voor uw reacties en lezersbrieven. Ook op de website van 13 kunt u bij ieder artikel een reactie posten.

Motorrit voor alle Vlaamse ambtenaren?

Zomerzoektocht

(reactie op het artikel ‘Collega’s in vuur en vlam: motards’ in 13 nr 20, juli 2009)

Al vijf jaar werk ik bij de Vlaamse overheid en elk jaar doe ik mee aan jullie zoektocht. Ik wil Yves Decuypere feliciteren, want het was weer een leuke en boeiende dag. We wachten telkens vol spanning tot de zomerbijlage in de bus valt. We trokken dit jaar naar Mechelen met de trein en namen zoon Luka van zes maanden met plezier mee. We kenden Mechelen al, dachten we. Het beeld dat we van de stad hadden was vrij negatief: verkrotting, vuil en slechte straten. De zoektocht was in dat opzicht een hele openbaring. We wandelden door de mooie straten, naast prachtig gerestaureerde gebouwen, en flaneerden langs de Dijle.

Ik las net het artikel in 13 met daarin de oproep om eens een motorrit te organiseren voor alle Vlaamse ambtenaren. Toevallig hebben wij in het Vlaams Parlement net een vergelijkbare rit georganiseerd. Natuurlijk gaat het maar om een klein select clubje omdat er hier maar 200 à 250 ambtenaren werken. Een motorrit voor alle Vlaamse ambtenaren lijkt mij inderdaad een uitstekend initiatief, met een ruimere doelgroep en dus meer kans op succes. Als het ooit zover komt, laat me dan zeker iets weten zodat ik mijn collega-motards uit het Vlaams Parlement kan mobiliseren. Dirk Hanssens, Parlementair Informatiecentrum, Vlaams Parlement Deze en andere reacties op het artikel ‘Collega’s in vuur en vlam: motards’ in 13 nr 20, juli 2009 zijn te lezen op de website van 13: www.vlaanderen.be/dertien. Klik verder naar: archief > nr 20 juli 2009 > blikvangers > ambtenaren en hun passies: motards. Onderaan in het artikel leest u de reacties.

De eerstvolgende werkdag belde ik mijn collega en vaste uitdager bij de zoektocht op. Vorig jaar had hij net één puntje meer dan wij en dat stak wel wat. Ik vroeg hem of hij dit jaar de zoektocht al gedaan had. Nee? Alvast zegevierend vertelde ik hem dat hij nog kon proberen te gaan voor de tweede plaats. Tot slot nog een tip. De vorige jaren beten we onze tanden al wel eens stuk op de fotovragen. We zochten de antwoorden op ooghoogte tot bleek dat we al zeker zes keer over dat verdomde rioolputje gelopen waren … Rutger Moons, Agentschap Wegen en Verkeer Antwerpen

Politiek is geen spel (reactie op het edito ‘Mijn beleidsdomein’ in 13 nr 20, juli 2009) Politiek is geen spel! Verkiezen wie mij mag en moet vertegenwoordigen in het parlement vind ik een recht, dus zijn verkiezingen voor mij geen plicht. Om dat recht te verkrijgen zijn er ouders en grootouders gestorven. Niet stemplicht werkt corruptie en geweld in de hand ... Dat wens ik mijn kinderen en kleinkinderen niet aan te doen.

Zo vermijdt u een dubbel abonnement op 13

Krijgen u en uw partner allebei 13 in de bus en is één keer genoeg? Laat het ons weten via [email protected]. Dan zorgen we ervoor dat twee voortaan één wordt!

Jenny De Somer, Vlaams Agentschap Ondernemen

Uw reactie hier? Bijna op pensioen?

Schrijf nu in om 13 te blijven lezen Gaat u binnenkort met pensioen? Dan hoeft u de Vlaamse overheid niet helemaal vaarwel te zeggen. Ook gepensioneerde ambtenaren kunnen immers hun lijfblad 13 blijven ontvangen! Vul het formulier in op onze website of stuur een e-mail naar [email protected] met daarin uw naam, adres, entiteit, pensioendatum, privé-e-mailadres en telefoonnummer. Wij doen de rest en zorgen tweemaandelijks voor een kant-en-klare 13!

4 6

·

1 3 - m a g a z i n e

Individuele lezersbrieven zijn welkom op de 13-redactie, Boudewijnlaan 30 bus 20, 1000 Brussel, of op [email protected]. Ook reacties die gepost worden op de 13-website (www.vlaanderen.be/dertien) kunnen overgenomen worden in het magazine. Lezersbrieven moeten gaan over artikels die in 13 zijn verschenen, of over werksituaties in het algemeen bij de Vlaamse overheid. Politieke standpunten en manifesten horen niet in de lezersrubriek thuis. In principe nemen we geen reacties op van mensen buiten de Vlaamse overheid. Vermeld daarom in uw brief zeker uw naam en de entiteit waar u werkt. Anonieme inzendingen worden niet gepubliceerd. Alleen op gemotiveerd verzoek laten we uw naam en entiteit weg. De redactie behoudt zich het recht voor om brieven in te korten of niet te publiceren.

ber 2009

16 tot en met 22 septem

Gun je buur een zuurstofkuur. Laat je auto eens aan de kant. De straat is de plek waar je elkaar ontmoet en waar kinderen spelen. Kom weer op adem in je buurt tijdens de Aardig-op-weg-week van 16 tot en met 22 september. Varieer in het verkeer en nodig iedereen uit om je voorbeeld te volgen: te voet, met de fiets of met het openbaar vervoer. Surf naar www.varieerinhetverkeer.be en ontdek de Aardig-op-weg-acties in je buurt.