m 21 april

DE HERAUT Inhouds opgave

Rubriek Colofon Agenda Voorwoord Muziek Inquisitor Wie waren Bloopers! Arsenaal Gamerubriek De Brandstapel Hippocras Historisch perspectief?

Omschrijving De activiteiten agenda van de komende periode Met blijdschap geven wij kennis van De Nieuwe Heraut 13 gouwe-ouwe voor tijdens het radbraken Nobless for Sale, Prinsdom of Sealand De Hospitaalridders? Bloopers in films, tijdens de training, tijdes veldslagen Wapenschouw Alles over Lord of the Rings Online mmorpg Standaard Paus Clemens V Wat is dat nu weer? Hoe zwaar is een zwaard?

Colofon/Redactie

Bert Bruijnen, Isaak Heemskerk, Sacha Dijkshoorn, Jan van Vugt, Niels Klep & Ruud van Corler

Sluitingstijd kopij

De volgende Heraut komt medio Mei uit, je kunt je kopij inleveren t/m 21 april. Agenda Activiteiten van De Zwaardkring: - Workshop Mauritshuis, Willemstad; 3 maart - Gouren-stage in Friesland; 10 maart - Workshop Tilburg of HOME; 17 maart (nader te bepalen lokatie) - Elf Fantasy Fair; 20-22 april - Koninginnedag in Den Bosch; 30 april (onder voorbehoud) - Meimarkt Tilburg; 28 mei (onder voorbehoud) - Glima-trainingen en voorrondes WK in Zweden; 26-28 mei in HOME Komende activiteiten binnen HOME: - training op zondag 11 maart (van Hellebaard tot Klotendolk), daarna - trainingen elke derde zondag van de maand - Van Kelt tot Musketier; 7, 8 en 9 april - Vikingen!; 26-28 mei - Ridders en Jonkvrouwen; 26 augustus - Kermis in de Middeleeuwen; 30 september

Voorwoord Heraut. Maart 2007.

Na een periode van stilte eindelijk weer een Heraut. De inzet van de eerdere redactie verdient een pluim, deze mensen hebben met veel plezier een leuke Heraut in elkaar gezet, waarvoor mijn waardering. De opzet van de nieuwe Heraut is bewust een digitale. Voor deze vorm is gekozen zodat de verspreiding makkelijk gaat en men naar believen de Heraut kan uitprinten. Het e-mail adres van de Herautredactie is:[email protected]. Je kunt hier suggesties e.d. naartoe zenden en ook aankondigingen van eventuele activiteiten. Ook komt er ruimte voor foto's. Wat is een Heraut eigenlijk? Een heraut was in de Europese middeleeuwen een functionaris die, gekleed in een tabberd, een gewaad versierd met het wapen van zijn meester, als boodschapper en ceremoniemeester dienst deed. Herauten waren onschendbaar.De kennis van de heraldiek die de herauten bij het organiseren van toernooien opdeden maakte hen tot de autoriteiten op het gebied van heraldiek en etiquette. Ook nu nog zijn er herauten in functie. In Engeland en Schotland treden zij op bij grote plechtigheden en zij zijn betrokken bij het ontwerpen en toekennen van wapenschilden.Nou is het uiteraard de grote wens van de Herautredactie om net zo onschendbaar te wezen als de echte Heraut altijd geweest is. Nobele heren en dames als wij zijn preferen we natuurlijk een geheel aparte status. Bovenstaande mag natuurlijk met een korreltje zout genomen worden. Wij wensen jullie allemaal veel leesplezier met deze nieuwe Heraut. Met vriendelijke groeten, Bert Bruijnen

(Chaptermaster / Instructeur Den-Bosch)

Muziek

- Door Isaak Heemskerk

13 gouwe ouwe voor tijdens het radbraken

Net zoals dat de "middeleeuwse scene" bestaat Hicofunda's (historisch correcte fundamentalisten), fantasytypes èn de grootste groep, zijnde 'een beetje van mezelf en een beetje uit de boekjes', kunnen we deze onderverdeling ook maken in de huidige middeleeuwse muziekscene. De verhouding ligt daar ongeveer hetzelfde. De historisch correcte groep bestaat veelal uit conservatoriummuzikanten welke de tijd vooral steken in, uiteraard, goed research, perfectionering van historische stijl- en techniekcorrectheid en het zo authentiek (laten) bouwen van de eigen instrumenten, zoals bijvoorbeeld het Nederlandse 'Ensemble Syntagma Musicum' welke in de jaren 60 naam maakten. Eigen werk zul je natuurlijk praktisch niet

tegenkomen bij deze groepen. Een goed voorbeeld van een nieuw trio dat feilloos zuiver 16e eeuwse muziek brengt met ook nog eens een goede presentatie is Pantagruel. Ik wil jullie allen echt hun album "Elizium Elisabethan Ballads, Ayres & Dances" aanraden. Het zal voor sommigen misschien even wennen zijn.Maar als het kwartje valt, dan is het genieten en wegdromen! (www.pantagruel.de) De sectie fantasy wordt voornamelijk bevolkt door artiesten en groepen welke een middeleeuwse tint meegeven aan hedendaagse muziek zoals metal, darkwave, gothic, trance, pop etc. Maar een verdwaalde mondharp en een knisperend kampvuur op de achtergrond maken iets nog niet middeleeuws- of Vikingverantwoord. Vaak bestaat de middeleeuwse link nog slechts uit een 'collectieve middeleeuwse klankwens' (lees: Het Ivanhoe stigma t.a.v. middeleeuwse muziek volgens Jan-met-de-pet), heroïeke teksten en het gebruik van enkele instrumenten (of koren) met een ouderwetse 'feel'.Ook in de muziekscene is de 'middengroep' het grootst te noemen. Het plezier (onderling en met het publiek) en vooral genereren van een middeleeuwse stemming prevaleren.Historische correctheid is hier niet zozeer het einddoel maar eerder een leuk bijkomend streven. In deze scene, die vooral in Duitsland en Frankrijk floreert, worden door het gros van de groepen/bands dezelfde zogenaamde middeleeuwse traditionals gespeeld zoals o.a. "Ai Vist Lo Lop", "Bärentanz", "Como Poden", "Douce Dame Jolie", "Hameln", "In Taberna", "Merseburger Zuaubersprüche", "Palästinalied", "Pavane", "Skudrinka", "Totus Floreo", "Stella Splendens" en zo kan ik nog wel even doorgaan. Wat deze traditionals betreft zijn vaak alleen notities van de hoofdmelodieën en teksten bewaard gebleven in diverse archieven in Londen, Berlijn en vooral privé-collecties. De overige invulling zoals tempo en arrangement (en soms zelfs ritme) is zodoende vaak overgeleverd aan de creativiteit en inzicht van de moderne artiest/band. Genoemde traditionals (variërend van 12e tot 15e eeuw) werden destijds door vele troubadours en minstrelen geïnterpreteerd en gebracht naar eigen smaak en inzicht. Meerdere versies/interpretaties van deze klassieken zijn dus her en der in de boeken te vinden. De beperkte mate van notities en de verscheidenheid aan versies, maakt dat moderne versies van deze klassieken onderling zeer verschillend kunnen klinken. Echter, naar mate deze nieuwe artiesten meer en meer albums uitbrengen, raken de traditionals natuurlijk op en schrijven ze meer en meer eigen werk.volgende keer: een aantal album uitgelicht!

De Inquisitor – Door Jan van Vugt Lord of Sealand

‘Go now’ kopte de tabloidkrant Sunday Express over de uitkomst van een enquête, waarin 56 procent van de ondervraagden Blair de deur wees. Aanleiding voor het gebrek aan vertrouwen is het zogeheten titelschandaal. De politie onderzoekt of de Labour-partij grote geldschieters heeft beloond met een verheffing in de adelstand. In de 21e eeuw in de adelstand verheven worden? Dat lukt je in Nederland alleen nog maar door een prins of prinses te strikken (en wie buiten criminele kringen wil dat nou?).

Toch wringt hier een authentieke 15e eeuwse schoen. De Zwaardkring heeft een groot probleem in de authentieke nabootsing van de middeleeuwen. In die tijden was het bezit van een zwaard namelijk alleen voorbehouden aan de rijke burgers, vechtmonniken en adel. En omdat slechts weinigen van ons zich tot de gegoede burgerij kunnen rekenen, niemand van ons zich vrijwillig tot het celibaat heeft bekeerd en leden van adel bij de Zwaardkring met een olielampje te zoeken zijn, is het niet raar dat de meesten van ons enigszins beschroomd met het zwaard staan te zwaaien. Vooral vanwege het ontbreken van de correcte adellijke papieren. Ongeoorloofd Zwerkhauen bezwaart, met uw welnemen. Maar vrienden van de Zwaardkring, er is een lichtpuntje aan de horizon. Voorwaar, er is een Koninklijke Familie die in deze barre tijden in ruil voor een bepaalde financiële steun haar grootsheid betoont door het schenken van een adellijke titel. Jazeker, de Royal Family of Sealand doet niet zo moeilijk. Wie zegt u? De Royal Familie of Sealand? Welnu, het Prinsdom Sealand is een zelf uitgeroepen micronatie, negen kilometer van de Engelse oostkust gelegen op een voormalig marineplatform. Een platform dat tijdens WW2 luchtdoelgeschut tegen inkomende Duitse vliegtuigen gebruikte en na deze oorlog in onbruik raakte. Op 2 september 1967 nam de Engelse radiopiraat Paddy Roy Bates het tot dan toe verlaten kunstmatige eiland in bezit en riep er een onafhankelijk vorstendom uit. Hoewel Sealand door geen enkele lidstaat van de Verenigde Naties wordt erkend, geeft het in de territoriale wateren gelegen "vorstendom" eigen postzegels, munten en paspoorten uit. Sealand heeft een oppervlakte van 550 m² en een inwonertal dat varieert van 1 tot 5. De geschiedenis van Sealand is er één van rebellie en de moeite van het lezen waard. Check Wikipedia op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sealand Baron, Barones, Lord of Lady of Sealand wordt je met een financiële donatie van slechts vijftien Engelse Ponden. Dit kan op de volgende website, waarna je de benodigde papieren voor je titel krijgt toegezonden (wij nemen geen enkele verantwoordelijkheid voor de juiste afhandeling): http://www.redsave.com/index.asp?pageType=3&pid=2091&catId=21 &track=SealandShopLink E Mare Libertas! De Inquisitor

Wie waren –Door Niels Klep / Maik Keeris (bron: Jonathan Riley-Smith) De Hospitaalridders?

De preciese origine van de Orde van het Hospitaal van Sint Jan te Jeruzalem is in nevelen gehuld, de verscheidene bronnen die we over de Orde hebben gelezen verschillen van mening hierover. Een veilige aanname is dat de Orde is ontstaan tussen 1060 en 1080 in Jeruzalem bij een al aanwezig hospitaal. De Orde is vermoedelijk een afsplitsing van een al bestaande benedictijnse kloosterorde die in Jeruzalem zetelde. De mannen die de zieken verzorgde in het hospitaal zijn de eerste leden van deze nieuwe Orde. De Orde werd in 1113 erkend door de Paus en een hoofd van de orde werd officieel aangesteld. De mannen die de zieken verzorgden waren leken-broeders, monniken die wel alle geloften hadden afgelegd maar niet waren gewijd. Priesters waren aanwezig om de biecht af te nemen van de zieken en stervenden en natuurlijk om de laatste riten toe te dienen. Ze waren zeer strikt in hun geloof en maakten geen onderscheid in wie ze verzorgden, christenen, joden of islamieten. Het niveau van verzorgen en geneeskunde was hoog. Er is voor het eerst sprake van militaire aktiviteiten in de jaren twintig van de 12e eeuw, ridders en huurlingen verbinden zich aan de Orde om het hospitaal te beschermen en te vechten in slagen tegen vijandelijke stammen. Het is echter pas mogelijk om met zekerheid van een militaire Orde te spreken vanaf de jaren zestig van dezelfde eeuw, vanaf die tijd spreken de bronnen van wapenbroeders. De militairisatie van de Orde heeft gedurende een kleine veertig jaar plaatsgevonden. In tegenstelling tot de Tempeliers waren de Hospitaliers in eerste instantie een Orde van ziekverzorgers en daarom zal het langer geduurd hebben voor zij de stap maakten om een echt militaire Orde te worden. De Ridders die zich aan de Orde verbonden waren in eerste instantie geen lid van de Orde maar in later jaren werden zij daadwerkelijk leken-broeders in de Orde en legden de geloften af van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Zij hadden dan ook religieuze verplichtingen, van hun werd verwacht dat ze zich aan de Regel van Sint Augustinus hielden en dat ze zich aan de religieuze gebedstijden hielden. Er werd van hun in ieder geval verwacht dat ze 150 maal per week het Onze Vader oftewel het Pater Noster baden. Ook werd van hun verwacht, als van alle krijgslieden, dat zij voor de slag in te gaan te biecht gingen bij een priester en om absolutie vroegen. Vaak werd voor de slag de zegening voor krijgsvolk opgezegd door een priester of gewijd monnik. Re-enactmentgroep Hospitaliers beeldt deze orde uit. Voor meer informatie kun je contact opnemen via [email protected] of kijk op www.hospitaliers.nl

Bloopers! - Door Isaak Heemskerk Braveheart

Braveheart blijft een van mijn favoriete films, gesitueerd in de middeleeuwen. Sterker nog, door die film heb ik twee keer een trip naar Schotland gemaakt om filmlocaties (bleken er overigens erg veel in Ierland te zijn), historische locaties en musea te bezoeken. Toch heeft deze film praktisch een record aan fouten. En ik ga ze heus niet allemaal opnoemen! Wat sowieso al interessant is, is de vormgeving en invulling van het personage Wallace zelve. Mel Gibson zet Wallace neer als een kleine antiheld met lang pluizig haar zonder snor en baard. Het in 1997 te Stirling opgerichte standbeeld is een spitting image van Gibson. Dit overigens tot ontsteltenis en afgrijzen van vele Schotten. Het beeld werd in 1998 beschadigd en staat inmiddels in een kooi. William Wallace was echter zeker géén klein mannetje. In tegenstelling tot de 1.77m van Mel Gibson wordt Wallace in eigentijdse verslagen omschreven als een bizar lange man van ongeveer 1.98m (!) lang. Het was een nogal imposant heerschap dus! Verder droeg hij zijn haren kort en baard vrij wild. Zo komt het stereotype klassieke heldenstandbeeld van Wallace bij de ingang van het kasteel van Edinburgh in feite dichter in de buurt van hoe Wallace eruit zou kunnen hebben zien. Verder wordt Wallace in het 14e eeuwse Scotichronicon als volgt beschreven:"Hij was een lange man met het lichaam van een reus, vrolijk in voorkomen, breed geschouderd met grove botten, de buik in verhouding en lange ledematen. Aangenaam om te zien maar met een wilde uitstraling, brede heupen, sterke armen en benen, een geïnspireerd krijger". Over het zwaard kunnen we het ook nog hebben. Het vermeende 'echte' zwaard van Wallace is maar liefst 1.62m en te vinden in het Wallace Monument te Stirling.Ok, verder met de film! Tot op heden heb ik zelf en uiteraard via diverse sites niet minder dan 117 fouten gevonden en aangezien mijn stuk nu al te lang duurt voor deze korte rubriek, zal ik me nu even gaan beperken tot de leukste/mooiste historische fouten: ● De eerste veldslag in de film, de befaamde 'Battle of Stirling' (11 september 1297), vond plaats bij Stirling Bridge en zeker niet in het open veld! De Engelsen waren genoodzaakt een smalle houten brug over te steken in een lange colonne. Het was daar dat de Schotten hen overrompelden toen ongeveer de helft van het Engelse leger was overgestoken. Overigens nam volgens de geschiedschrijving William Wallace tijdens deze veldslag deel in volledige bescherming van maliën en stukken plaat en niet slechts een lederen jasje, schild en een klein helmpje. Oorspronkelijk wilde Gibson ook een veldslag met brug filmen, maar de brug 'stond hem teveel in de weg'. Een Schots historisch adviseur zou hierop Gibson hebben geantwoord met "dat vonden de Engelsen ook" ● Het bestaan van de 'ius primae noctis' of 'Prima Nocte' in het Engeland en Schotland van de 13e eeuw is niet bewezen.

● De Franse princes Isabella was 13 jaar oud en woonde in Frankrijk toen Wallace werd geëxecuteerd in 1305. Ze trouwde pas met Edward II in 1308. ● In de film wordt de familie Wallace als arm boerengezin weggezet. In werkelijk behoorde Malcolm Wallace (vader) tot de lage plattelandsadel en werd, hoewel naar verhouding arm, later zelfs ridder. ● In de openingsscène wordt het jaartal 1280 vermeld. Schotland zou zitten zonder koning. Echter, Alexander III van Schotland stierf pas in 1286. ● Robert the Bruce heeft Wallace niet verraden bij de slag te Falkirk noch had hij een vader met lepra. Hoewel The Bruce op latere leeftijd zelf een ziekte zou hebben gehad waarvan men vermoed dat het om lepra ging. ● Het verblijf als kind bij zijn oom ("Uncle Argyle") en zijn relatie c.q. geheime huwelijk met "Murron MacClannough" zijn niet gebaseerd op historisch feiten doch op de roman 'The Actes and Deidis of the Illustre and Vallyeant Campioun Schir William Wallace' van de 15e eeuwse minstreel Blind Harry (Henry the Minstrel). In deze roman heet zijn vrouw Marrion Braidfute en de oom Ronald Crawford, Sheriff van Ayrshire. ● Het verslag van de veroordeling en executie van Willam Wallace is een nog bestaand document. Hij werd niet met de handen gebonden op een wagen vervoerd maar in feite ruim 4 kilometer, naakt door een paard voortgetrokken. Hij werd opgehangen (niet gerekt), kreeg absoluut géén keuze voor een 'merciful death', zijn genitaliën werden afgesneden en voor zijn ogen verbrand. Hierna werden zijn ingewanden verwijderd, zijn borstkast geopend en zijn hart verwijderd. Hij werd pas onthoofd nadat hij was overleden. ● Edward I stierf pas twee jaar na de executie van Wallace. ● Bij de Slag te Falkirk (22 juli 1298) waren géén Ieren aanwezig. Wel hadden de Engelsen last van opstandige boogschutters uit Wales in de eigen rangen. ● De titel "Duke of York" bestond nog niet in de 13e eeuw en ook hebben Wallace en de zijnen York niet veroverd. ● En de meest bekende blunder: De 'moderne' kilt bestond nog niet in de tijd van William Wallace.

Wapenschouw – door Sacha Dijkshoorn Om gelijk maar even met de deur in huis te vallen, deze rubriek gaat over het harde staal, de wapens waarmee wij vechten. Vaak wordt er een beetje gepraat onder de leden over de zwaarden. Welke is goed? Welke is slecht? En belangrijker waarom zijn die zo goed of slecht? Elk wapen heeft zijn eigen feel en iedereen heeft zijn eigen mening, dus vaak is er discussie over welk wapen het prettigst vechten is. Daarover gaat deze rubriek, mensen en hun wapens en nog belangrijker hun mening erover. Als eerste ga ik mijn eigen wapen behandelen.

Nu bijna een jaar oud kan ik wel zeggen dat ik mijn wapen wel ken, de sterke maar ook de zwakke punten. Maar eerst even wat gegevens. Eigenaar: Gewicht: Lengte van het blad: Lengte totaal: Balans: Maker: Design:

Sacha Dijkshoorn 1.3 kg 90 cm 114 cm 7.5 cm van de pareerstang Kovex 15e Eeuws

Zoals je al gelijk kan zien is het zwaard bijna belachelijk licht, toch is het goed gesmeed en heb ik nooit het idee dat het zal breken of doorbuigen. De balans ligt relatief dichtbij de hand en het lage gewicht zorgen ervoor dat je het zwaard gemakkelijk kan hanteren met een of twee handen. Door het lichte gewicht en de korte balans zijn slagen met dit zwaard kort en snel en raak je niet snel vermoeid tijdens de training. Maar niet alles is rozengeur en maneschijn, het lichte gewicht heeft ook enkele nadelen. Voornamelijk als je tegen zwaardere wapens vecht merk je dat korte blocks vaak vrijwel nutteloos zijn, daar wordt gewoon doorheen geslagen. Ook wordt je zwaard eerder weggeduwd vanuit een gelijke binding, als deze al gelijk ontstaat. Daarom is het vaak beter om slagen te pareren en op andere technieken te vertrouwen. Al in al is het een prettig zwaard om mee te vechten, vooral door het lage gewicht wordt je niet snel moe. Daar tegen staat dat je andere en ongebruikelijke technieken moet toepassen om het wegslaan tegen te gaan. De nadelen zijn dus overkomelijk en de voordelen maken het een prettig wapen.

Gamerubriek – Jan van Vugt Lord Of The Rings Online: Shadows of Angmar

Een sneakpeek verslag van dit nieuwe spel dat pas vanaf 24 april in de winkels ligt. “Aragorn heeft weinig geen tijd, Ik sprak hem in The Prancing Pony en hij heeft Mr. Underhill onder zijn hoede met nog drie hobbits. Hij heeft zorgen, het is mij niet gelukt alle Crebains, de raafachtige spionnen van Sauron, te vernietigen, een Prancing Pony in Bree

aantal zijn het Old Forrest ingevlucht. Aragorn vraagt me het oude woud in te trekken op zoek naar Tom Bombadil, diekan mij verder helpen. Na een barre tocht vind ik Tom, die me graag wil helpen als ik maar eerst acht lelies ga plukken voor zijn schone Goldberry. Lelies die alleen bloeien aan de oever bij Old Willow die me dan ook prompt in slaap dreigt te laten vallen. Maar het lukt, Tom is blij met het resultaat en neemt mij en mijn groep mee naar de grootste grafheuvel in the Barrows om de Crebains en het andere kwaad te bestrijden”. Een stukje uit ‘In de ban van de woonkamer Baggins End Ring’ van Tolkien? Nee, zomaar een hoofdstuk uit het nieuwe spel Lord Of The Rings Online: Shadows of Angmar. LOTRO is een Massive Multiplayer Online Role Playing Game waarin meerdere spelers over Internet samenspelen. LOTRO is de eerste MMORPG waarin Middle-Earth tot leven wordt gewekt. Een wereld waarin je vrijwel onbeperkt kunt rondreizen, te voet en te paard. In deze eerste release is vooral de wereld uit het eerste boek ‘The Fellowship of the Ring’ tot leven gewekt. Van de Blue Mountains tot de Misty Mountains (Rivendell). LOTRO zal worden uitgebreid met Rohan, Gondor en naar verwachting de rest van Middle-Earth. In LOTRO kan je kiezen uit 4 rassen: Mens, Hobbit, Dwerg of Elf en voor de MMORPG-kenners, zes klassen: Champion, Guardian, Hunter, Lore-Master, Burglar en Minstrel. Wil je een keer Orc zijn dan is er een speciaal PvP-gebied waarin je jouw donkere kant van harte kunt uitleven. Ik ben in Januari in de bèta van LOTRO gerold en kan alleen maar positieve zaken roepen. Van de huidige MMORPG’s is het momenteel de mooiste en de beste. Met name de delen die Peter Jackson niet heeft verfilmd zijn representatief voor het juiste Tolkien gehalte. En de Barrows, The Old Forrest, Buckland en Tom Bombadil gaven mij een heel goed gevoel. Breeg is fantastisch uitgewerkt, een groot dorp waar van alles gebeurd en wel iets weg heeft van het voorplein van HOME. Interessant is dat er een Amerikaanse en Europese versie van per paard op weg naar The Last Bridge, het spel uitkomt. En ‘read my lips’ dat zou op de achtergrond de Weathertop. de community op de Europese servers wel eens ten goede kunnen komen. Het spel gaat waarschijnlijk tussen de 12-14 euro per maand kosten. Founding Members betalen éénmalig 150 euro en zijn dan verlost van de maandelijkse bijdrage.

De Brandstapel - Door Isaak Heemskerk Paus Clemens V

Bertrand de Gouth (1264-1314) staat al eeuwen als Paus Clemens de vijfde onder de meeste lieden bekend als de paus die medeverantwoordelijk wordt gehouden voor de veroordeling (en uitroeiing) van de 'Orde van de Arme Ridders van Christus en de Tempel van Salomo', ook wel bekend als de Tempeliers. Maar was dit ook zo? Vooral uit onderzoek de laatste 3 decennia maar vooral een document dat ruim 700 jaar na zijn dood werd ontdekt in het Vaticaan, blijkt dat De Gouth in feite niet stond achter de hetze. Sterker nog, De Gouth heeft vele malen het regionale inquisiteurswerk aan de kaak gesteld en tegengewerkt, vooral door structureel tijd te rekken, noodgrepen toe te passen (*) en martelmethoden af te keuren. Vele lokale inquisiteurs waren namelijk niet door de Paus doch door koning Philips de Schone van Frankrijk aangewezen. Echter, De Orde stond hooguit onder gezag van het Vaticaan en geen enkele wereldlijke macht, openlijke steun aan de Orde zou hem waarschijnlijk zelf dan ook de kop hebben kunnen kosten gezien de diepe haat die Koning Philips de Schone koesterde tegen de orde en de op dat moment broeiende ketterfobie in Frankrijk. Daarnaast heeft Philips er zeker de hand in gehad De Gouth als Paus te installeren. Philips kon daarom zeker enige loyaliteit eisen van de Gouth. In feite moest de Gouth dus kiezen tussen ofwel een Orde die rechtstreeks aan hem gebonden was, dan wel Philips de Schone en de publieke opinie. Was het machtsgeilheid of angst die De Gouth deden dralen, of was hij gewoon een slimme man? De Gouth willigde het koninklijk verzoek tot een kerkelijke veroordeling van de Tempeliers niet in. (*) Hij zocht een gulden middenweg en hief officieel de orde op daar de oorspronkelijke reden van hun bestaan, het beschermen van pelgrims naar het heilige land, niet meer nodig was aangezien in 1291 het heilige land definitief verloren was aan de Moslims. Tijdens concilie van Wenen (1311) werden de beschuldigheden van ketterij tegen de Tempeliers afgewezen. De keuzes en methoden van De Gouth kwamen in ieder geval te laat voor de Tempeliers, Philips deed niets met de Gouths acties en op 18 maart 1314 werd de laatste Tempelier, Grootmeester Jacques de Molay, terechtgesteld. Een algemeen geaccepteerde mythe is dat De Molay op de brandstapel zowel Philips als De Gouth vervloekte. Beiden stierven ook daadwerkelijk binnen een jaar tijd...

HIPPOCRAS – Door Bas Janssens Wat is dat nu weer? Hippocras is een drank. Beter gesteld het is een kruidenwijn die in de middeleeuwen gedronken werd. Hippocras werd vooral na of bij de maaltijd gedronken ook zijn er gerechten waar het in gebruikt werd. De bekendste is peren gestoofd in hippocras. Dit gerecht kennen wij nu nog, maar dan als stoofperen gestoofd in rode wijn. Het drinken van hippocras deed men niet alleen omdat het gewoon lekker is maar het heeft ook een medicinale werking. Het bevorderd de spijsvertering.Dat was best handig bij de enorme maaltijden aan de Europese hoven met ontelbare gangen. Ingrediënten: (voor één liter Hippocras). 25 cl. Brandewijn. 2 theelepels gemalen nootmuskaat. 2 theelepels gemalen kaneel. 0.25 theelepel gemalen kruidnagel. 1 theelepel gemalen anijs. 75 gr. Suiker. 75 cl. Rode/witte landwijn. Recept: Meng de brandewijn, nootmuskaat, kaneel, kruidnagel en anijs. Sluit dit mengsel luchtdicht af en laat het twee dagen staan. Zeef het kruiden brandewijn mengsel door een doek of koffiefilter. Meng de rode/witte wijn met de suiker en het kruide brandewijn mengsel. Sluit luchtdicht af en laat het 24 uur staan. Zeef dit mengsel door een doek of koffiefilter en doe in een fles. Luchtdicht, koel en donker is de hippocras zeker twee maanden te bewaren. Ja, het is mogelijk om hem twee maanden te bewaren maar mijn is het nog nooit gelukt. Proost! Dionysus.

Hoe zwaar is een zwaard? - Door Merlyn Janssen Over het gewicht van het zwaard zijn veel misvattingen en fabeltjes in de wereld. Hiermee wordt je vooral geconfronteerd bij demonstraties van de westerse krijgskunst, veelal willen toeschouwers een keer een zwaard vast houden. Men merkt dan soms op dat het wapen

fijn in de hand licht, maar veel vaker vindt men het zwaard zwaar of lichter dan men verwacht had. “In feite is het daadwerkelijke gewicht van deze wapens tussen 0.9 en 1.3 kilo, en ze waren uitgebalanceerd (naar functie) met dezelfde toegepaste zorg en kunde in hun vervaardiging als een modern tennisracket of vishengel. Het oude geloof dat ze onhandelbaar zijn is absurd en gedateerd, maar het is net zo hardnekkig als de mythe dat gepantserde ridders met een kraan in hun zadel moesten worden gehesen.”( Oakshot, Sword in the Age of Chivalry, P. 12). Als men de uitgebreide catalogi van het beroemde Wallace Collection Museum in Londen bekijkt vindt je tussen de uitgebreide selectie Europese wapens met moeite een wapen dat zwaarder is als 1.8 kilo! Sterker nog, van de vele wapens waaronder rapieren, eenhanders en tweehanders is de meerderheid lichter dan 1,3 kilo. Het grootste zwaarste zwaard dat ik ooit heb gezien was een 12 kilo wegend zwaard dat afkomstig was uit India, niet middeleeuws Europa. Het betrof hier een ceremonieel wapen dat niet was bedoelt om te voeren in de strijd. Geen enkel praktisch wapen, Aziatisch of Europees is zo zwaar of slecht uitgebalanceerd dat je er niet fatsoenlijk mee kunt vechten. Iets dat Europese meesters van vroeger onderkenden: "never overlay thy selfe with a heavy weapon, for nimblenesse of bodie, and nimblenesse of weapon are two chief helpes for thy advantage" (Joseph Swetnam, The Schoole of the Noble and Worthy Science of Defence, 1617) “Je neemt een licht wapen en geen zware, om het in zijn geheel gemakkelijk te kunnen controleren, om te vermeiden dat je wordt gehinderd door zwaard gewicht” ( Fillipo Vadi Arte gladiatora =/-1480) Ook hedendaagse onderzoekers en ervaringsdeskundigen spreken het beeld van zware logge zwaarden tegen “Vanuit mijn eigen ervaring in the Royal armories, waar ik menig authentiek wapen van verschillende perioden heb gehanteerd, weet ik dat een breed bladig Europees oorlogszwaard zij het een slag of een steek zwaard, gewoonlijk 0.9 kilo weegt en een tweehandig wapen ongeveer 2 kilo. Zwaarden specifiek gemaakt voor andere doeleinden bijvoorbeeld ceremonie of executie kunnen meer of minder wegen, maar dat zijn dan geen wapens bedoeld voor de strijd.” (Keith Ducklin. fight interpreter bij ‘The Royal armories. April 2004) Een ander belangrijke zaak als je het hebt over gewicht is hoe het wapen uitgebalanceerd is en wordt gehanteerd. Een tweehander van 2 kilo met één hand vast houden geeft het gevoel dat het een erg zwaar en log wapen is. Houd het met twee handen vast en het lijkt al lichter, als men vervolgens de handen ver uit elkaar houd op het gevest word het zwaard opeen lichter en uitgebalanceerd. In het algemeen zijn echte wapens verassend

licht in de hand. Nu heb ik zelf het geluk gehand dat ik een 9 tal authentieke middeleeuwse wapens en renaissance wapens heb mogen vasthouden. En allen verbaasde mij. Ze hadden een gevoel van wendbaarheid en balans dat ik in weinig moderne replica’s heb gevoeld. Vrijwel allemaal waren ze snel en zeer goed controleerbaar, meer dan je zou verwachten van voorwerpen van hun omvang. Praten over gewicht en subjectieve zaken als ‘zwaar of licht aan voelen’ moeten worden gezien in de context van diegene die het wapen hanteert. Het oordeel van een ervaringsdeskundige die weet hoe hij een zwaard moet hanteren telt natuurlijk zwaarder voor een zwaardvechter als het waarde oordeel van een klein kind of bejaarde conservator. Zwaarden zijn dus minder zwaar dan de meeste mensen denken, maar de meeste mensen weten niet hoe 2 of 5 kilo aan voelt. Mooie richtlijn is dus: goed uitgebalanceerd dat men het wapen goed kan controleren inhouden etc. Het gewicht kan dan verschillen per type zwaard. Ik zal de volgende soorten onderscheiden: 1. Éénhanders: Een zwaard (geen degen of rapier) dat bedoelt zijn om in een hand te gebruiken.ongeveer 0.9 kilo maximaal 1.3 2. Langzwaarden/ bastaard zwaarden: een zwaard dat zowel met één als 2 handen comfortabel kan worden gebruikt. Ongeveer 1kilo maximaal 2 3. Tweehanders: Zwaarden die met twee handen moeten worden gehanteerd en waarbij één hands gebruik onpraktisch wordt. ongeveer 1.6 kilo maximaal 2 kilo. Hierbij laat ik Biedenhanders even buiten beschouwing. Note van de readctie: een uitgebreide versie van deze rubriek is te vinden op de Yahoo group.