• PUNAKAIKI, 20 APRIL • Oh ja, er komen ook nog 2 bizarre vogels aangelopen, door Herman al snel omgedoopt tot “rare kippen”. Ze kunnen niet vliegen, maar wel hard lopen. Natuurlijk wil Manon ze fotograferen, maar na 10 minuten verstoppertje spelen in de struiken (de kleine krengen willen maar niet stil blijven zitten) en wel 1 scherpe foto, stellen we een nadere kennismaking maar uit tot een volgende keer.
45
• MOTUEKA, 21 APRIL •
MOTUEKA, 21 APRIL
Als we ‘s ochtends naar buiten kijken blijkt het te regenen. Change of plans dus. We besluiten rustig richting het noorden te rijden en dan zien we wel wanneer we willen stoppen. De reden waarom we gisteren naar Punakaiki zijn gereden is omdat ze hier de beroemde Pancake Rocks & Blowholes op een kleine kilometer van de camping hebben. Dit natuurfenomeen gaan we vanochtend eerst eens bewonderen. De rotsen bestaan hier inderdaad uit schijnbaar op elkaar gestapelde schijven, een soort pannenkoeken. De zee staat er behoorlijk tegenaan te dreunen en hier en daar zie je dat de torens al aardig aan het wankelen en afbrokkelen zijn. Wat een ontzettend gaaf gezicht!
Daarna rijden we naar het noorden. Er schijnt bij Westport in de Tauranga Bay een zeehonden kolonie te zijn, dat willen we wel graag zien. Aangekomen bij de baai lopen we via een houten boardwalk naar de rotsen waar de Kekeno (NZ Fur Seals) liggen. Net als in San Francisco ruik je ze al van verre :-) We hebben geluk, want tot eind april is het seizoen dat de jongen die in januari zijn geboren door de vrouwtjes worden gevoerd. De mannetjes liggen een beetje lui met een vin in de neus te wachten op het volgende paarseizoen terwijl de vrouwtjes zich uit de naad zwemmen om vis te vangen voor de schreeuwende jongen. Dat is nou de natuur, Manon, zegt Herman vals grijnzend. Yeah, right.... Weer terug bij de camper spot Manon nogmaals de “Rare Kip”. Rare Kip heeft natuurlijk weer geen zin in foto, dus gaat Manon in een hinderlaag liggen en weet na ongeveer een kwartier in de struiken de zo gewenste close-up te maken. Haha! Lijkt ‘t maar zo of kijkt Rare Kip een beetje angstig? 49
• MOTUEKA, 22 APRIL •
In Westport doen we nog even boodschappen in de locale supermarkt. Daarna besluiten we om nog 200 kilometer door te rijden naar Motueka aan de noordkust. Dat plaatsje ligt vlakbij het Abel Tasman nationale park en dat willen we graag bezoeken. Bijzonder hoe het landschap onderweg verandert. De Tasmaanse kust is prachtig, maar woest. Heftige golven, beukende wind en ditto begroeiing. In de bergen weer regenwoud en als we de bergen uitkomen lijkt ‘t weer op Frankrijk (inclusief wijngaarden). Het moet toch niet gekker worden! In Motueka vinden we een kampeerplek op Motueka Top 10 Holiday Park. We boeken bij de receptie direct voor morgen een tour per boot langs de kustlijn van het park.
MOTUEKA, 22 APRIL Vanochtend naar vroeg op. Om 8 uur worden we door een busje opgehaald voor de excursie door het Abel Tasman park vanuit het vissersplaatsje Kaiteriteri. We nemen weer zelf brood mee, haha, want er is aan boord van de bood geen catering en we verwachten niet dat er zo vroeg al een cafe of winkel open is.
We worden opgehaald door de “scheepsmaat” die onderweg naar de boot het een en ander over de omgeving vertelt. Het arme afgeleefde busje rammelt ondertussen zo dat we de helft niet verstaan, maar dat mag de pret niet drukken :-) De boot is eigenlijk een watertaxi. Onderweg stoppen we op diverse plaatsen om mensen op te halen of af te leveren. Je kunt hier diverse wandelingen maken door het park en dan van de ene naar de andere haven wandelen. Je neemt dan de volgende “taxi” weer terug. Wij gaan eerst naar het eind van het park (Totaranui) en op de terugweg zullen we in 51
• MOTUEKA, 22 APRIL •
Bark Bay uitstappen om naar Torrent Bay (ca. 7,5 km) te lopen. De kapitein vertelt onderweg ‘t een en ander over de omgeving en een foto-stop bij Broken Apple Bay en bij een kolonie Kekeno zeehonden is ook inbegrepen. We varen ook langs een werkelijk enorme rots die door de NZ marine is gebruikt om hun kanon op te testen. Ze hebben ‘m precies 1 keer geraakt..... Daar win je natuurlijk ook de oorlog niet mee. Als we langs Torrent Bay varen vertelt de kapitein nog dat we vanmiddag bij het ophalen droge voeten houden. Geen idee waarom dat niet zou zijn eigenlijk. Aangekomen bij Bark Bay begrijpen we waarom onze excursie “Discovery Day” heet, want het duurt even voordat we het pad hebben gevonden. Het is bepaald geen “walk in the park”, want er zitten een paar aardige klimpartijen tussen. Gelukkig is het wel goed weer maar niet te warm. We hebben onderweg prachtige vergezichten over verlaten baaien, echt heel tof! En er zijn wel meerdere mensen bij Bark Bay uitgestapt voor dezelfde wandeling, maar omdat iedereen een eigen tempo heeft komen we eigenlijk nauwelijks iemand tegen onderweg. Halverwege moeten we overigens nog over een ernstig wiebelende hangbrug. Altijd weer leuk. We komen ruim voor de afgesproken tijd bij Torrent Bay aan en genieten in het zonnetje nog even na. Ondertussen is het eb geworden en ligt de haven aardig droog. Als de boot aankomt kan ‘ie daardoor niet bij de kust aanmeren. En dan komt de aap uit de mouw en begrijpen we meteen waarom de kapitein zo grijnsde toen hij vertelde dat we droge voeten zouden houden: de scheepsmaat komt aan met fel-oranje waterdichte ENORME broeken waarmee we droog door het water naar de boot kunnen “zaklopen”. Hahahaha!! Het ziet er niet uit, maar ‘t werkt wel. Briljante oplossing. Werkt alleen wel enorm op de lachspieren. Rond een uur of 4 zijn we weer op de camping terug. Geweldige dag gehad. 52
• NOORDEREILAND - WELLINGTON, 23 APRIL •
NOORDEREILAND - WELLINGTON, 23 APRIL We hebben relatief veel tijd doorgebracht op het Zuidereiland omdat dat mooier schijnt te zijn dan het Noordereiland. Op 30 april moeten we de camper weer inleveren in Auckland op het Noordereiland. Vandaar dat we vandaag naar Picton rijden en dan de veerboot naar Wellington, op het Noordereiland, gaan nemen. Volgens de verhuurder van de camper is het in deze periode niet nodig om de veerboot te reserveren, dus dat hebben we dan ook niet gedaan. De weg langs de kust is volgens de GPS het kortst, dus die nemen we. Prachtige weg langs allerlei pittoreske kustplaatsjes en hoge kliffen. Alleen hebben we nog nooit zoveel bochten bij elkaar gezien.... Je zou er bijna zeeziek van worden. Om half 1 arriveren we in Picton. We zien in de haven al een reusachtige “Interislander” veerboot klaarliggen en we gaan maar gewoon met de camper in de rij staan. Gelukkig blijkt een reservering inderdaad niet nodig te zijn en kunnen we gewoon
54
ter plekke het vaargeld voldoen. We worden door de aardige dame achter het loket nog gematst, want we hoeven maar voor 6 meter camper te betalen terwijl onze “Remco” (u weet wel, van Remco Camper(t)) wel 7,6 meter lang is. Daarna rijden we het laadruim in om te fileparkeren met nog een paar honderd andere auto’s, bussen en vrachtwagens. Best wel spannend. Dan naar het uitkijkdek op de negende (!) verdieping. Over timing gesproken: om 10 over 1 vertrekt de boot. Hebben we toch weer flex gedaan! Het eerste stuk varen we tussen de bergen van de Queen Charlotte Sound door. Zodra we de open zee bereiken (door Thomas Cook heel subtiel “Cook Strait” genoemd..) wordt het te fris aan dek en duiken we het restaurant in om een hapje te eten. Na bijna 4 uur varen arriveren we dan in het zuidelijkste puntje van het Noordereiland, in de haven van Wellington. Ziet eruit als een leuke stad, maar dat gaan we morgen nader onderzoeken. Eerst maar eens naar de camping (Wellington Top 10 Holiday Park in Lower Hutt) rijden. Die ligt 15 km van het centrum van Wellington, maar er is geen camping dichterbij.
• WELLINGTON, 24 APRIL •
WELLINGTON, 24 APRIL
Zo, vandaag gaan we de hoofdstad van Nieuw Zeeland maar eens met een bezoek vereren. Manon heeft het Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa (“onze plek”) op haar wenslijstje staan, een van de grootste nationale musea ter wereld. We parkeren de camper vlakbij. Net op tijd, want we hebben zo’n beetje ‘t laatste plekje. Toegang tot het museum is gratis. De plattegronden zijn helaas op, maar de aardige dame achter de balie somt uitgebreid op wat waar te vinden is. Het is wel redelijk druk, maar dat blijkt te komen omdat het vandaag een soort dodenherdenkingsdag voor de Nieuw Zeelanders is. De winkels zijn daarom pas na 12 uur open, dus iedereen duikt tot die tijd de musea in. Het Te Papa is een GEWELDIG museum! Hypermodern, van alle moderne technieken voorzien, tentoonstellingen over van alles en nog wat en gehuisvest in een magnifiek pand aan de haven. Iedereen vindt hier wel iets van zijn gading: van Maori tot Monet en alles wat daartussen zit. Ze hebben hier zelfs een reuzeninktvis op sterk water. Er is ook een officieel Te Marae (gemeenschapshuis van de Maori) in het pand gebouwd. Zowieso wordt er veel aandacht besteed aan de Maori-cultuur en dat wordt met veel respect en in overleg met betrokkenen gedaan. We brengen hier een paar uur door en dan hebben we nog niet alles gezien, maar we willen ook nog even door Wellington wandelen. We lopen langs de haven naar Civic Square, waar een grote zilveren bal in de lucht hangt. Daarna lopen we nog een stukje door de binnenstad. Leuk om weer eens door een grote stad te lopen. Mooie afwisseling na al dat “natuurgeweld” :-) Wellington is inderdaad een leuke stad waar je je als inwoner niet snel hoeft te vervelen. Voordat we weer naar de camping vertrekken doen we nog even boodschappen bij de supermarkt die heel handig vlakbij onze parkeerplaats bij het Te Papa gevestigd is. Da’s makkelijk! 58
• NAPIER, 25 APRIL •
NAPIER, 25 APRIL
Vroeg op, want we rijden vandaag naar Napier en dat is ruim 300 km rijden. Het landschap op het Noordereiland is tot dusverre inderdaad minder indrukwekkend dan dat op het Zuidereiland. Het is wel mooi, maar niet zo overweldigend. We kunnen wel lekker doorrijden omdat we voorlopig geen hele stukken door de bergen hoeven te zigzaggen.
60
Aangekomen duiken we eerst even de binnenstad van Napier in. Napier profileert zichzelfs als de ArtDeco hoofdstad van de wereld. Dat willen we wel zien! We hebben natuurlijk al prachtige voorbeelden van Art-Deco architectuur gezien in Miami Beach en zijn benieuwd of Napier daaraan kan tippen. Nou, dat kan Napier! Niets teveel gezegd. Langs de kust en verspreid over een paar winkelstraten in de binnenstad staan prachtige panden. Veel gedetailleerder en beter bewaard nog dan in Miami. Veel winkels zijn open en het is er hartstikke gezellig. Echt de moeite waard.
• ROTORUA, 26 APRIL • Daarna naar de camping, Kennedy Park top 10 Resort Napier. Mooie camping en hoera, ze hebben hier wireless internet. Kunnen we eindelijk onze mail lezen en de website weer eens bijhouden.
ROTORUA, 26 APRIL
Vanochtend vroeg opgestaan en eerst de foto’s op de website bijgewerkt. Hadden we sinds Dunedin (!) niet meer kunnen doen, dus dat werd hoog tijd. We rijden dus iets later weg dan gepland. Het einddoel vandaag is Rotorua. Om daar te komen nemen we de Thermal Explorer Highway. Die heet zo omdat de weg door een geothermisch actief gebied voert. We stoppen bij Lake Taupo om daar even rond te lopen en een lunchje mee te pakken. Het regent al de hele ochtend, maar bij aankomst bij het meer is het even droog. Het zit ons weer eens mee! Na Lake Taupo zien we opeens een bord dat verwijst naar “Craters of the Moon”. Klinkt intrigerend. Bij aankomst blijkt het om een gebiedje te gaan waar je tegen betaling geisers en modderpoelen kunt zien. Dat gaan we zeker doen, maar niet hier. We hebben gelezen dat er richting Rotorua een gebied is dat je kunt bezoeken dat meer de moeite waard is: Wai-oTapu. Dus stappen we weer in de camper en rijden door. Wel gaaf om onderweg opeens stoomwolken vanachter bergen te zien: daar is weer iet vulcanisch actief. Cool! (of beter gezegd: Hot!). Bij Wai-oTapu aangekomen zijn we eigenlijk wel een beetje gaar, want we rijden nu al een paar dagen stevig door omdat we wat krapjes in de tijd beginnen te zitten. Maar we zijn bikkels, dus we zetten door en gaan het park in. 61
• ROTORUA, 27 APRIL •
Onaards gewoon. Nog nooit zoiets gezien! Hadden we toch niet willen missen. Daarna in de regen verder gereden naar de camping bij Rotorua. We hebben er voor gekozen om niet midden in het dorp te gaan zitten. Kies je hier de verkeerde locatie, dan zit je continu in de zwaveldampen en dat lijkt ons niet zo’n fijn idee. We strijken neer in Rotorua Family Holiday Park in een plaatsje met de onuitsprekelijke naam Ngongotaha. Kleine, beetje afgeleefde familiecamping, maar wel gezellig. Vroeg naar bed, want we zijn een beetje gesloopt.
ROTORUA, 27 APRIL
Er zijn 3 wandelingen uitgezet. Gezien onze staat van ontbinding nemen we niet de langste wandeling :-) Het waait nogal en soms staan we echt in dikke wolken zwaveldamp. Lekker, rotte eieren! Maar wel mooi! Bubbelende modderpoelen, rotsen in diverse kleuren (afhankelijk van de combinatie van chemicaliën die er door de aarde worden uitgespuugd). Geel, rood, groen alle kleuren van de regenboog. Als laatste komen we langs een grote poel met de kleur van een felgroene markeerstift.
Begin vorig jaar hebben we een concertregistratie van Peter Gabriel gekocht. Daarin zit een stuk waarin de zanger in een grote kunststof bal over het podium stuitert. Laat er hier nu een activiteit zijn waarbij je in precies zo’n bal de berg af kunt stuiteren! Jaaaa, dat gaan we doen vandaag! Op naar Agrodome (vlakbij de camping), waar je in de ZORB kunt. Ter plekke eerst allerlei nonliability onzin invullen. Daarna kiezen welke “ride” we willen: je kunt aan een tuigje in de ballon vastgemaakt worden en dan in rechte lijn de helling afkukelen (Zorb) of alternatief vullen ze de bal deels met warm water en mag je via het zig-zag parcours naar beneden (Zygro). Dat laatste lijkt ons wel een leuk idee, kunnen we direct douchen :-) We kleden ons om in zwemkleding, korte broek en t-shirt en dan brengen ze ons met de auto de berg op. Via een smalle “sluis” mag je in de ballon kruipen. Soort omgekeerde bevalling zeg maar. Herman de dappere gaat eerst. Water in de ballon, deurtje dichtritsen en dan wordt ‘ie de berg afgeduwd. Daarna is Manon aan de beurt. Brullend van het lachen komen we zeiknat beneden aangerold. Wat is dit leuk! Door het water en het zig-zag parcours schiet je in de ballon alle kanten op. Na een paar bochten weet je niet meer wat boven of onder is. Helemaal te gek. De crew maakt foto’s en die zetten ze tegen betaling op een cd voor ons. Weer helemaal opgefrist kleden we ons in de camper om. 63
• HAHEI, 28 APRIL •
HAHEI, 28 APRIL
Daarna gaan we naar Rotorua om daar even rond te kijken en te lunchen. Best een leuk dorp. Af en toe ruik je de zwaveldampen. Je zal hier maar wonen... Ach, ‘t zal wel wennen na een tijdje, toch? Herman laat bij een locale barbier zijn wilde lokken kortwieken. En omdat zijn portemonnee bijna uit elkaar valt gaan we op zoek naar een schoenmaker of zoiets. We komen via-via uiteindelijk uit bij een coupeuse 3-hoog achter die voor een paar dollar vakkundig de uiteinden weer aan elkaar vast stikt. Je komt nog ‘s ergens. Omdat het nog relatief vroeg is gaan we een rondje om Lake Rotorua rijden. Het is niet zo’n groot meer, dus dat kan gemakkelijk. We stoppen nog even bij een plaats met de aanlokkelijke naam “Hell’s Gate”, maar als we de entreeprijs zien van minimaal 75 Dollar pp voor een beetje dobberen in thermische baden en het recht om je te mogen insmeren met naar zwavel ruikende modder bedanken we voor de eer :-) Dat hebben we op IJsland al ‘s gedaan in de Blue Lagoon. We maken ons rondje rond het meer af. Wel gaaf overigens: er zwemmen hier honderden zwarte zwanen. Valt opeens op dat we in heel NZ helemaal geen witte zwanen hebben gezien, alleen zwarte. Terug op de camping boeken we de prive-spa (bubbelbad) voor een half uurtje voor de enorme prijs van 5 Dollar hahaha! Is ook heel relaxed. Mooi einde van weer een geweldige dag!
Overmorgen moeten we de camper weer inleveren in Auckland. Omdat we niet nu al in de buurt van Auckland op een camping willen staan, kijken we ‘s op de kaart en zoeken na kort overleg een plek aan de Bay of Plenty uit waar een enorme grot (Cathedral Cove) en een Hot Water Beach schijnt te zijn. Op naar het plaatsje Hahei. De Pacific Highway (klinkt breed, maar is gewoon een 2-baansweg) leidt ons door de bergen en allerlei geinige dorpjes. Weer veel van het betere bochtenwerk. In de dalen en aan zee schijnt de zon en is het droog, maar op de bergen miezert ‘t. Bij Hahei Beach Holiday Resort aangekomen is het blijkbaar rustig, dus een plek met zeezicht is geen probleem. We staan op een duin en hebben vanaf de bank zicht op de Pacific. Werelds! Eerst maar eens een broodje eten op het strand. Het waait,
69
• HAHEI, 29 APRIL •
maar het is droog en de temperatuur is aangenaam. Een aantal opportunistische meeuwen loopt vrolijk achter ons aan in de hoop op een stukje brood. Ja, als je brood hebt, heb je altijd vrienden :-) Op het strand kleine blauwe kwalletjes. Sommigen zijn net kleine versies van een Portugees Oorlogsschip. Volgens een voorbijganger steken ze wel, maar zijn ze niet dodelijk. Zou ons ook verbaasd hebben, want hier in NZ hebben ze geen dodelijke dieren schijnt ‘t. Tenzij je allergisch bent voor wespen of bijen, want die zijn hier overal volop vertegenwoordigd. Morgen gaan we Cathedral Cove maar eens bezoeken en op het Hot Water Beach 8 km verderop schijn je een schep te kunnen huren en dan kan je op het strand een kuil graven waar dan warm water in komt te staan. Graaf je eigen bad, zeg maar. Moet wel bij eb gebeuren natuurlijk, anders verzuip je in je eigen bad haha. Bij de receptie hangt gelukkig een getijdentabel.
HAHEI, 29 APRIL xxx
72
