lo Febr. NARIKA ROKK, dl«waarschijnlijk de opvolgster van Lilian Harvey bij de Ufa zal worden. (Foto Manuié. Woonon)

lo. 576 - 9 Febr.

NARIKA ROKK, dl« waarschijnlijk de opvolgster van Lilian Harvey bij de Ufa

zal worden. (Foto Manuié. Woonon)

ook schlierend voor wollen goederen Red. en Adm. Oalgewater 22. Lelden. Tel. 760. Po»trekenlnq 41880 VerschUn» wekelUks - Pr^s per kwartaal f. Ï.OS

'

EEN ONGEKEKDE VERFRAAI ISC Vein het figuur, i'ooral bij dames met een uitpuilende maag en een zware huik, wordt bereikt duur liet dragen van den Thalrsia Edelgurdcl. Hoe velen zijn er niet, iner leven vergald u urdt dooi vnuitdurende nio in de lendenen, aan wie bain dugeh selie taak in be! buidiuu len en de verzorging der kinderen te zuaai vall. Een Edeigurdel verx halt in zulke gevallen u', geiee:,,clae hulp. De geniale eur.ïtmetie, u eilte zieh geheel aanpiist aan den geeumpli^eetden bouu van bet hebaam, zuigt dal de verslapte buiitïpieren dom den juisten steun bun elasüeileit herkrijgen. De miren lige organen wurden volkunien „n hun plaats gehouden, teiwijl L 'u ;>ij>i verdu ,;?:( en L'w houding en voorkurnen ali b;} tooveislag veranderen, liet dragen van een Ede gordel staal volkomen bewegingsvrijheid toe en vuelt gij (/ er mede als herboyen. C:aaine zenden teij U kosteloos onze broehure .Xiezunde Vrouwen" en ver strekken wij l Zunder verpliehting advies door vakkundig gtsebould peisuneel.

Edeigurdel met bustehouder Tarn ka.

MALYtiA Pdleisstr. 17. Tel. 34S65. Amsterdam C

Voor hij met vacantie ging, gaf de directeur van den dierentuin instructie, dat men hem iederen dag moest berichten hoe de zaken (fingen gedurende zijn afwezigheid. Den tweeden morgen ontving hij een expresse-brief. Hij brak hem haastig open en las: „Alles is hier in de beste orde. Alleen de chimpansee is erg melancholiek en schijnt naar een makker te verlangen. vC at moeten wij doen tot 'I tcrutr komt?"

Met

deze

nieuwe ^

-

Gevaert Film kunt U C|gVOgg£ zelfs thuis bij lamplicht

BOEKWERKEN

„MODERNE

DANSEN"

Door den Haer en Mevr. J. A. Bronmeyer

goede foto's maken. V

I

VOOR DEN AMATEUR Inhoud: Quick Step, Slow Foxtrot, Tango, Waltz, Blues en Rumba Met een beschrijving van alle figuren zoowel voor Dame als voor Heer. Prijs: I. 0.75, per post f. 0.85 Giro 240444 Een leer uitgebreid werk is ons boek voor den Dansleeraar of den daarvoor studeerende. Geheel in examenvorm samengesteld. Prijs I. 5.20 per post toegezonden. LANOE POTEN 27 DEN HAAG TEL. 115550

Daar hij zachte stappen op de trap hoorde, greep de wut bangelijk uitgevallen echtgenoot een kandelaar en begafzich op onderzoek. Zijn vrouw, nog banger, kroop onder de dekens. Midden op de trap kwam de dappere heer des huizes een inbreker tegen, die hem oogenblikkelijk een revolver onder den neus duwde. „O, let U maar niet op mij," protesteerde de echtgenoot bescheiden. „Ik slaapwandel alleen maar."

LAIT I N N OX A jV|et lait INNOXA kan men het gebruik

Zijt gij verliefd ? Een

frissche welriekende adem door

van zeep voor het gelaat vermijden. Zij reinigt de huid volkomen, zonder haar te irriteeren en stelt haar in staat haar normale werking te hervatten.

*> m^

\ THROAT EASEw^ BREATH FEKFUME

Lait INNOXA is een melkdieet voor de huid dank zij de verzachtende bestanddeelen,

Ongetwijfeld behoort Driöitte Helm tot de meest talentvolle filmartisten In Duitschland. In talrljKe Ufa-filma speelde zij de hoofdrol en steeds weet zij het publiek met haar bijzondere charme te bekoren. Op deze pagina brengen wij twee van haar nieuwste foto's.

die zij bevat, kalmeert zij de opperhuid. Door deze te voeden blijft de soepelheid bewaard, zij voorkomt rimpelvorming,

7-

ontstaan door het uitdrogen en de slechte voeding van het huidweefsel.

Knip daze advertentie uit, zend ze met 40 cent in postzegels aan RICHARD WERNEKINCK & Co HUODESTRAAT 9. AMSTERDAM, en U ontvangt een keurig doosje monsters.

zuivert en parfumeert de adem; ontneemt direct alcohol en tabakslucht. Succesvol bij schorre of heesche stem; onontbeerlijk voor zangers, redenaars, rockers, chauffeurs enz. Per pakje 5 cent. B\j parf.zaken, Drogisten enz. Engros: SEN-SEN-IMPORT Hilversum

- r

©e madselißchitige !Rek EEN COMPLEET VERHAAL Ernie Smith, de nachttclegrafist van Dry Crcck, gaapte en smeet toen zijn beduimeld magazine opzij. Een saaien werkkring had hij! De bevolking van Dry Creek bestond uit één menschelijk wezen, en dat wezen was Smith zelf. White Wolf, de volgende spoorweghalte Oostwaarts, bezat een dagtelegrafist; Blister, 't dichtstbijzijnde station in Westelijke richting eveneens. Maar de halte Dry Creek deed alleen dienst ten behoeve van de avond- en nachtgoederentreinen. Het was halfacht; hij was nu al een half uur op zijn post. DC. was zijn oproeptecken. Punten en strepen begonnen plotseling op zijn toestel te tikken en Smith antwoordde. Het was een nevenstation, dat informeerde, waarom DC. de Extra 122 1 niet gerapporteerd had, ,.Omdat hij nu pas in 't gezicht komt," seinde Smith terug. Een minuut later ratelde de goederentrein voorbij. Even daarna kwam WE. — het scinteeken van White Wolf — een vriendschappelijk buurpraatje maken en stelde een weddenschap voor: of Jawn Meegan of Shocko het wereldkampioenschap zwaargewicht zou halen. Smith zette vijf dollar op Jawn Meegan. Hij wilde zich juist weer tot zijn lectuur wenden, toen hij een rammelen den auto achter het stationsgebouwtje hoorde stilhouden. De bestuurder kwam binnen; het was Slim Madigan van de Esperanza-zilvcrmijn, een niet onbelangrijke onderneming, waaraan de halte Dry Creek zijn beteekenis ontleende, want een spoor voor het vrachtvervoer naar de mijn takte hier van de hoofdlijn af en liep vijfendertig mijl door Dry Creek tot aan zijn eindpunt. ,,En wat heb je voor nieuws. Slim ?" begroette Ernie Smith hem. ,,Niets bijzonders, Ernic. Altijd het oude gedoe. Hoc is het met No. 6?" „Hij moet op tijd zijn; ik heb geen bericht van vertraging. Maak het je gemakkelijk." Slim Madigan was mager en pezig, zes voet lang, met een blauw-roode gelaatskleur. Madigan ging naast Smith zitten. Daar hij de officieele betaalmeester van de Espcranza-mijn was, mocht het in deze ruige, eenzame oorden geen overbodige weelde hecten, dat hij steeds een 45 pistool bij zich had, welk wapen hij duidelijk zichtbaar droeg. Smith kwam tot de conclusie, dat Slims gewapende bescherming van het geld voor de looncn weldra noodig zou zijn, want een paar uren te voren was een bericht voor Esperanza doorgekomen, dat Madigan zich bij aankomst van trein no. 6 aan de halte Dry Creek moest bevinden. Het was Ernic Smith ook bekend, dat de Esperanza, hoewel een gezond bedrijf, den laatstcn tijd met een tekort van vlottende middelen te kampen had gehad. Ze waren twee maanden met de

DOOS

D'ALVAREZ loonen achter. Den vorigen dag was de directeur, Grant Marling, naar Custer gegaan, om te trachten contanten los te maken. Hij zou met de No. 6 terugkomen en klaarblijkelijk was hij in zdjn pogingen geslaagd, want als hij zonder geld terugkwam, zou hij niet om een gewapenden geleide hebben getelegrafeerd.

PIM DE LA FUENTE, de talentvolle dirigent van Meyer Hamels revue-gezelschap.

Vraag driehonderd en veertien Wat is de langste rivier ter wereld? Wij zullen een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeden onder degenen, die ons vóór 16 Februari (Indische abonné's vóór i6 April) goede oplossingen op deze vraag zenden. Adresseeren aan: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag 3 14. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.

Vraag driehonderd en tien Moccasins zijn schoenen van hertenleer, gedragen door de Noordamerikaanschc Indianen. Tegenwoordig is het ook de naam voor een zeker soort damespantoffels. De heer Th. K. de Rochefort te Den Haag verwierf met de juiste oplossing van deze vraag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan den heer A. van Nijnatten, Nijmegen; den heer L. Kooien, Zuilen; den heer C. Herder, Enschede; den heer J. C. Vilmans, Den Hulst (O.); den heer A. ten Hooven, Leiden. - 2 -

Gedurende de volgende tien minuten praatten Ernie Smith en Slim Madigan over koetjes en kalfjes. Hun conversatie werd onderbroken door een scherp bevel, dat klonk van de deur, die naar de niet meer gebruikte, vervallen wachtkamer voerde. „Handen omhoog!" Zich omkeerend keken Smith en Madigan in de loopen van twee geweren. Achter elk van beiden loerde een gemaskerd gezicht. Een van de geweren was tusschen de tralies van het kaartjesloket gestoken en op Smith gericht. Het andere hield, van de deur der wachtkamer af, Madigan in bedwang. Ernie wist, dat het geen doel had, om weerstand te bieden, dus grijnslachte hij en hief gehoorzaam de handen omhoog. „Ga gerust je gang," inviteerde hij. „We hebben geen cent in huis!" Madigan stak zijn handen eveneens op en voegde er aan toe: „Ja, jullie zijn aan het verkeerde adres, broeders. Ze verkoopen hier niet eens meer kaartjes tegenwoordig." De man in de deuropening haalde den haan van zijn geweer over en bulderde: „Vooruit, ga met je gezicht tegen den muur staan." Smith zag aan de spanning ivan Madigans spieren, dat hij op een kans zon, maar het was nutteloos. De telegrafist begreep, dat deze bandieten het niet op wat klein geld voorzien hadden. Neen, het was hun zonder twijfel om Grant Marling te doen, die zoo straks uit trein No. 6 zou komen met twee maanden loon voor de Esperanza-mijn. Ernie en Slim keerden hun gezichten naar den muur. De twee bandieten traden binnen. De een was 'n reus van 'n kerel; de andere kort en breed. De lange ontwapende Madigan. Toen was er een doffe bons, doordat de kolf van een geweer met kracht op Madigans hoofd terecht kwam. De betaalmeester viel op den grond. Een overeenkomstig lot was Smiths deel. Een ige minuten lang was hij half bewusteloos. Het drong echter vaag tot. zijn besef door, dat hij bij zdjn voeten werd voortgesleept. De boeven trokken hem over het kleine perron naar de open deur van het bagagelokaal. Madigan werd op dezelfde wijze getransporteerd. Beide slachtoffers waren aan handen en voeten gebonden en kregen toen een prop in den mond. De deur van het bagage-lokaal werd dichtgeschoven, klikte in het slot en de telegrafist en betaalmeester bleven in volslagen duisternis achter.

Deze menschen z\\n allen overtuigde want FORMAMINT voorkc

Langzamerhand werd het helderder in Ernie's hoofd. Hij kronkelde en draaide zich in allerlei bochten, maar slaagde er niet in de banden aan zijn polsen en enkels te verbreken. Evenmin kon hij zich van de prop bevrijden, die hem haast deed stikken en die verhinderen zou den machinist van No. 6 door hulpgeroep te waarschuwen. Hij wist, dat No. 6 slechts enkele seconden zou stilhouden — juist lang genoeg, om den eenigen passagier te laten uitstappen. Dan zouden de bandieten natuurlijk Marling overrompelen en hem het geld afhandig maken. Hoe ellendig hij zich ook voelde, deed Ernie toch wanhopige pogingen, om een of andere list te bedenken. Hij hoorde nu de bekende geluiden van zijn nachtelijken dienst: het zoemen van zijn telegraaftoestel en het tikken van den ontvanger, want er was maar een dunne afscheiding tusschen het bagagelokaal en zijn werkruimte. Een order voor Extra 1221 kwam daar van Jonesburg, vijf stations verder de lijn af. Daarna weer een particuüer onderhoud tusschen twee telegrafisten over den aanstaanden bokswedstrijd. Toen klonk de stem van een der bandieten: „Ik snap niet, hoe jij daar doodkalm kunt gaan zitten lezen." „Hou je mond," luidde het onvriendelijke antwoord. Ernie maakte er uit op, dat de stoutmoedigste en meest beheerschte van de twee het tijdschrift opgepakt had en den tijd doodde met lectuur. Het bewees, äat de man een buitengewoon koel type was en eenige ontwikkeling moest bezitten. „Over tien minuten komt de trein," vermaande de ander. „Het duurt nog precies zevenentwintig minuten," was het korte, nijdige bescheid. „En houd nu alsjeblieft je mond." De volgende twintig minuten werd de stilte door geen ander geluid verbroken dan door het zoemen en tikken van de telegraaf. Ernie Smith luisterde met iedere spier gespannen, hopend het verlossend DG. te hooren van een naburigen telegrafist. Als DC. geen antwoord gaf, zou het vermoeden rijzen, dat er iets niet in den haak was en zou de machinist van No. 6 waarschijnlijk order krijgen een kijkje te nemen. Dät, overwoog Smith, was de eenige hoop. De hoop vervloog, toen twintig minuten tergend langzaam verstreken en het oproepteeken DG. uitbleef.

FORM AMI NT

gebruikers,

„Daar heb je 'm! Je kunt de koplichten al zien," riep ten laatste een van de indringers. Smith hoorde voetstappen, terwijl tet tweetal naar buiten ging, om zich can de achterzijde van het gebouwtje in hinderlaag te leggen. Daarop kwam het knarsend remmen van No. 6. De trein stopte. Maar in nog geen halve minuut zette hij zich weer in beweging. „Hè, Ernie," riep een stem van het perron', „is Slim niet hier?" Het was de stem van den directem van de Esperanza, Grant Marling. Een oogenblik later hoorde Erme, hoe Marling naar de achterzijde van het station liep. In een ondraaglijke spanning wacntte de telegrafist op de geluiden van den onvermijdelijken aanslag. Ze bleven niet lang uit, voorafgegaan door een doordringenden kreet van schrik. Toen was het doodstil. Ernie berekende, dat hij nu een motor zou moeten hooren aanslaan. Dät geluid bleef weg, dus de bandieten schenen geen gebruik te maken van Madigans two-seater. Waarschijnlijk waren zij te paard gekomen of met een anderen auto, dien ze op eenigen afstand van het station hadden geparkeerd. Smith rolde in het donker op zijn andere zijde. Met zijn gebonden handen vooruittastend, raakte hij Madigan aan. Slim bewoog zich — hij was dus met dood, maar kon niet spreken, evenmin als hij. In het kantoor was het telegraaftoe

o^moeMen^het

zun,

stel onafgebroken aan het tikken — allerlei dienstberichten voor verschillende halten. Plotseling begon het DC op te roepen. Eerst was het de gewone oproep, maar toen er geen antwoord kwam, werd de aanvraag dringerdcr. Toen wendde de telegrafist zich tot ßL — Blister — het volgende station. „DC. schijnt te slapen of dronken te zijn. Probeer eens of jij hem kunt krijgen; als dat niet lukt, laat Extra 1346 daar dan stoppen en een kijkje nemen." Inmiddels was Ernie Smith er in geslaagd de prop uit zijn mond los te werken en uit te spuwen. Hij schreeuwde zich heesch, niemand hoorde hem. Eindelijk kwam een goederentrein binnenratelen en stopte. Smith brulde luid en een remmer antwoordde, Ernie vertelde hem waar een sleutel lag, waarmee hij in het bagagclokaal kon komen. Twee minuten later werd de deur geopend door de mannen van Extra 1346. Achter het stationnetje vonden ze Grant Marling, zonder portefeuille, dood, met een gapende hoofdwond. II. In den middag van den volgenden dag zat Ernie Smith in een allesbehalve vroolijke stemming in het seinhuis Dry Creek met Slim Madigan en twee andere mannen. Smith en Madigan hadden allebei een dikke buil boven op hun hoofd. Hun metgezellen waren een plaatsvervangende sheriff en een tcle-

De Warner Bros-ster Lyle Talbot is dol op appels. Gelukkig is er in den studio een appel-automaat.

p /

-.

WIST VAN PIJN GEEN RAAD MEER. De kleine dosis verdreef rheumallsche pijn en houdt hem er al Jaren vrij van. „Terwijl ik hard moet werken voor mijn bestaan, moest ik enkele jaren geleden verscheidene weken het bed houden, van pijn niet wetende waarheen ik mij zou richten. Een oude vriend raadde mij Kruschen Salts aan. Ik kocht een flacon van f 1.60 en volgens de gebruiksaanwijzing nam ik, zonder éénmaal te vergeten, steeds 1 lepeltje in. Zoodoende heb ik in een goed jaar 4 h 5 flacons Kruschen Salts gebruikt en wist van geen pijn meer af. Om nu direct te zeggen, ik ben er van af, durfde ik nog niet goed. Maar daar ik er nu al enkele jaren niets meer van af weet, mag ik niet nalaten U mijn oprechte dank te brengen voor mijn herstel" A. v. L. den H. Kruschen Salts spoort nieren en ingewanden aan tot geregelde werking, zoodat schadelijke afvalstoffen, die de rheumatische pijnen veroorzaken, op natuurlijke wijze uit het lichaam verwijderd worden. De „kleine, dagelijksche dosis" zal U inwendig zuiver houden. En in een „schoon" gehouden lichaam is geen plaats voor rheumatiek. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op den flacon, zoowel als op de buiten verpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij, Amsterdam, voorkomt.

(Foto Godfr. de Groot)

De nieuwste opname van Fientje Berghegge, de jeugdige actrice, die verbonden is aan het gezelschap De Hagespelers. In „Als ouders slapen" gaf zij blijk van haar veelzijdig talent.

grafist, die tijdelijk den dienst op DC. zou waarnemen, tot Ernie weer wat op zijn verhaal zou zijn gekomen. De districts-sheriff en een groote politiemacht zochten in een wijden cir kei het terrein af naar de bandieten, die Grant Marling vermoord hadden en er vandoor waren gegaan met zesentwintigduizend dollar. „Ik wil wedden, dat ze niet uit de stad komen," merkte de onder-sheriff op, „anders waren ze wel in een auto gekomen of er in ieder geval vandoor gegaan in Slims wagen, waar ze, om

BEZOEKT HET

iriHIE^TlElB TE DEN

HAAG

zoo te zeggen, maar hoefden in te stappen." „Hebben jullie ook paardensporen gevonden ?" vroeg Jarboe, de plaatsvervangende telegrafist. „Zeker hebben we dat, maar die zijn we op een kale vlakte kwijtgeraakt." „Dat beteekent," viel Slim Madigan in, „dat zij van plan zijn om zich ergens schuil te houden, waar een auto niet komen kan. Ergens hoog in de bergen." „Ja, het is zoo zeker als wat, dat ze een schuilplaats hebben in een of ander ravijn, waar ze nooit ontdekt zullen worden," stemde Ernie Smith lusteloos toe. „Nu, ik hoop, dat die kerel pleizier heeft van het magazine, dat hij in zijn zak gestoken heeft." „Heeft hij een magazine meegenomen ?" informeerde Jarboe. „Ja, een koele klant was dat. In de twintig minuten, dat zij op den trein moesten wachten, heeft hij in een tijdschrift zitten lezen, dat ik op tafel had - 4 —

laten liggen. Hij moet er wel erg verdiept in zijn geweest, want hij blafte den ander toe, dat hij hem niet storen moest." Slim stond op en rekte zich uit„Ga je terug naar de Espera^za ?" vroeg Ernie. „Niks hoor," antwoordde Slim, „ik ga bij de El Fuego-ranch een paar paarden leenen en organiseer dan een eenmansjacht. Ik ben van plan iederen centimeter van Oregon af te rijden tot ik die schavuiten vind, die de schuld zijn, dat ik mijn baantje kwijt ben." Madigan, aan wiens gebrek aan waakzaamheid den dood van Alarling en het verlies van zesentwintigduizend dollar geweten werd, had aanzegging gekregen, dat zijn diensten niet langer op prijs gesteld werden. Jarboe ging een dutje doen, zijn taak begon pas 's avonds. De onder-sheriff vertrok eveneens en Smith bleef alleen in het telegraafkantoor. Hij scherpte zijn hersens hij moest en zou een middel vinden de geheimzinnige misdaad te helpen ophelderen I „Wat noodig is," redeneerde hij tegen (Vervolg op pagna S]

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

DE LEVENSLOOP VAN MAE ¥EST Slot. Beginnen wij deze week te constateeren, dat, hoewel Mae West door haar voorstellingen steeds het middelpunt van schandalen en debatten vormde, haar privé-leven van eiken smet vrij bleef. Mae was in 't minst niet uit het veld geslagen door het verbod van „Sex". Terwijl zij in dit stuk triomfen vierde, had zij aan een nieuw, tooneelstuk gewerkt, waarvan de hoofdrol natuurlijk de noodige overeenkomst met haar vorige creatie zou vertoonen. Het nieuwe stuk was „Diamond Lil" en het werd een der grootste theatersuccessen, die Amerika ooit gekend heeft, dit kleurige spel van New York in de laatste jaren der vorige eeuw. Mae West werd eigenlijk pas in dit stuk door de critici „ontdekt''. Men kwam tot de conclusie, dat zij eigenlijk een artiste van beteekenis was en het duurde niet lang of Mae werd bestormd met uitnoodigingen van de zijde der aristocratie. Voor haar theater kon men de glanzende luxe wagens uit Park Avenue-zien aanglijden. Mae West was „in de mode". „Sex" maakte Mae West een populaire New Yorksche actrice. „Diamond Lil" maakte haar bekend in 't geheele uitgestrekte Noord-Amerika. Als men een bezoek aan New York bracht, was het theater waar Mae West optrad, de eerste uitgang. Iedereen wilde haar zien als de hartelooze, berekenende, maar geestige Diamond Lil, die ruwe volkszangen als „Frankie en Johnnie" voordroeg op een tooneel, dat verbouwd was tot Gus Jordans „Suicide Hall", een berucht bierhuis in de oude New Yorksche Bowery. Hoewel zij op het tooneel en op het doek den indruk maakt van een forsch gebouwde vrouw, is Mae West in werkelijkheid niet groot. Zij is ongeveer één meter zestig lang en weegt honderdtien pond. Voor haar rol in „Diamond Lil" wilde zij den indruk maken van een veel grootere en zwaardere vrouw. Om dit te bereiken, dronk-»zij dagelijks „flesschen melk en room, en at enorme hoeveelheden gebak en zoetigheden. Ondanks deze pogingen slaagde zij er niet in zwaarder te worden dan honderddertig pond. Zij schafte zich schoenen met zeer hooge hakken aan, en maakte zich een kapsel, dat het voorhoofd vrij liet, zoodat zij den indruk maakte van een statige, indrukwekkende schoonheid. Hollywood overrompeld! „Diamond Lil" liep bijna twee jaar achtereen in een der grootste Broadway theaters. Toen ging Mae met het stuk op tournee en in drie jaar tijds bereisde zij met ditzelfde stuk alle greote Amerikaansche steden, waar zij alle theater-records brak met recettes, die toen niet mogelijk werden geacht. Haar volgende stuk „The Constant Sinner", liep negen maanden op Broadway. Toen vond Mae plotseling, dat ze rust noodig had en zij sloot het theater en nam vacantie.

Die vacantie zou echter niet lang duren. Gedurende haar optreden in „Diamond Lil" had Mae al verscheidene aanbiedingen van Hollywoodsche filmproducers ontvangen, doch zij had aan deze verlokkende stemmen geen gehoor geschonken. Thans, nu zij vrij was, kostte het niet veel moeite haar te bewegen, eens in de filmstad poolshoogte te gaan nemen. Zij vertrok naar Californië met het idee, dat Hollywood een vacantie voor haar zou zijn. Het trok haar aan het kleurrijke leven in de film-kolonie mee te maken en meer voor de grap dan met serieuze bedoelingen accepteerde zij een aanbod van Paramount, om een kleine rol te spelen in „Night after night", waarin George Raft, Constance Cummings en Alison Shipworth optraden. Mae West was het niet eens met den dialoog, dien men haar voorgeschreven had, en stak dit niet onder stoelen of banken. Toen vier scenario-schrijvers hun krachten hierop beproefd hadden, zonder Mae's enthousiasme te kunnen opwekken, vroeg men haar ten einde raad zelf aan den slag te gaan en de dialoog, dien zij schreef, droeg niet weinig tot de aantrekkelijkheid van de film bij. Hoewel in deze film bleek, dat Mae alleszins geschikt was voor het moeilijke, zijn eigen eischen stellende acteeren voor de camera, was het succes van de film, waarin haar rol ten slotte een ondergeschikte was, maar middelmatig. Het was dan ook zonder buitengewoon veel animo, dat men aan haar tweede film begon, die een bewerking van „Diamond Lil" zou worden. „She done him wrong", zooals de film genoemd werd, genoot dan ook in 't geheel niet de eer van een „grootsche opzet", zooals de vakterm luidt; men werkte integendeel met tamelijk bescheiden middelen. Mae West schreef het scenario en den dialoog en assisteerde Lowell Sherman bij de regie. Zonder buitengewone reclame werd de film uitgebracht en niemand was ïnèèr verbaasd dan Paramount zelve, toen de

film een onverwachten triomftocht begon door de bioscopen in twee werelddeelen. Het succes van „She done him wrong" is, evenals de in gelijke mate onverwachte en snelle carrière van de hoofdrolspeelster, een gebeurtenis, die zijn weerga niet vindt in de geschiedenis der cinematografie. Geen wonder, dat haar tweede film, „Ik ben geen Engel", met gespannen verwachting verbeid werd. Paramount heeft dan ook niet de kans willen loopen dezen kasmagneet in een concurreerend studio te zien schitteren, maar haar door een contract voor vijf jaren aan zich verbonden. Will Rogers, de journalist-filmacteur, die zich met zijn dagelijksche spotternijrubriek in talrijke Amerikaansche bladen evenveel bewonderaars van zijn vlijmscherpen humor als vijanden van zijn oprechtheid heeft gemaakt, schreef, dat het hoog tijd werd, dat Mae haar intocht in Hollywood had gedaan, omdat zij veel actrices kon leeren, hoe zij hun dialoog moesten voordragen en dat Greta Garbo alleen uit Zweden naar Hollywood terugkeerde, omdat voor 't eerst sinds tien jaar, haar positie als „koningin van het witte doek" bedreigd werd. En een der beste Amerikaansche magazines noemde Mae West, tezamen met president Roosevelt en acht anderen, als de tien interessantste persoonlijkheden van de Vereenigde Staten.

*i?m -'

■

Adalbert v. Schlettow en Carola Höhn. 7. Gina Falckenberg en Walter Steinbeck. 9. Hans Zesch-Ballot en Gina Falckenberg. 10, In de eetzaal. H. Walter Steinbeck en Werner Finck. 12. Hermann Speelmans en Hans Zesch-Ballot. 13. Hans Zesch-Ballot en Walter Steinbeck.

I. Hermann SpeeJmans. 2. Gina Falckenberg. 3. Fritz Genschow en Hermann Speelmans. 4 en 8. Fritz Genschow en CilJy Feindt. 5. Paul Henckels. 6. Hans

m

■

Binnenkort brengt da Ufa een Olm in ons land uit. die is vervaardigd naar het bekende boek van Paul Keiler „Ferien vom Ich". Hans Deppe, self een bekend filmacteur, voerde regie over dit werk. De productieleiding was in handen van Peter Ostermayr, dié met zijn film.,Het Adelaarsnest"in ons land bekendheid verwierf.

De hoofdrollen in „Een paradijs op aarde" worden vertolkt door Carola Höhn. Cilly Feindt, Gina Falckenberg. Hermann Speelmans, Hans ZeschBallot, Fritz Genschow en Paul Henckels. Op deze pagina brengen wij U reeds eenige beelden uit deze film, die zeker met belangstelling zal worden ontvangen.

ifibfc>-—

k' '

fe

^

m.

;-:

■*

7 -

.; m.

Willy Haak in „Freuleken", opgevoerd door het Amsterdamsch Tooneel.

[Vervolg van pagina 4) zichzelf, „is niet zoozeer hard rijden dan wel hard denken. Ik zal maar eens beginnen, om hier naar een of ander spoor te zoeken." De sheriff had dat ook al gedaan, maar zonder succes. Maar Ernie Smith liet, om zoo te zeggen geen steen op den anderen en achter het telegraaftoestel vond hij ten laatste iets, dat wel eens een sleutel zou kunnen zijn, naar hij dacht. Op den achterkant van een geleibrief waren in potlood eenige cijfers neergekrabbeld, die hijzelf niet geschreven had. Deze cijfers waren in twee kolommen geschreven — in de eene kolom waren ze bij elkaar opgeteld en daarna doorgehaald, in de andere van elkaar afgetrokken. Emie ging naar de aangrenzende ruimte en wekte Jarboe. Hij hield hem het stuk papier voor. „Heb jij die cijfers geschreven, Jarboe ?"

KATHEvonnAGy^tT,,. iTlltDE.DOOD enDUIVEL i

■

„Neen, ik niet," antwoordde de hulptel egraf ist. „Ik heb dat papier straks al gezien, toen ik bij de tafel stond. Ik dacht, dat het iets van jou zelf was." Ernie Smith ging terug naar het telegraaflokaal en peinsde over de raadselachtige becijfering. De kolommen zagen er zoo uit:

Uy

9 —i

8

\/ /\

—i

f+\

—i

7

I2

Smith vond het meer dan mysterieus. Maar één ding scheen hem zeker: de cijfers moesten neergekrabbeld zijn door een van de bandieten in dat halve uur, dat ze op No. 6 zaten te wachten. Dien middag en bijna den heelen avond trachtte Ernie Smith — zonder succes evenwel — eenige beteekenis in die twee kolommen te ontdekken. Den volgenden morgen kwam de onder-sheriff opnieuw langs: hij vertelde, dat de vervolging met kracht voortgezet, maar op niets uitgeloopen was. Dien dag werkte Ernie Smiths geest nog steeds rusteloos aan de ontraadseling van de rekensommetjes, maai ten slotte gaf hij het op. - 8 —

Zijn hersens zochten naar nieuwe aanwijzingen. Terloops rustte zijn oog op de kantoorklok. De klok was gelijk, zooals altijd. De bandieten waren daardoor op de hoogte van den juisten tijd geweest, terwijl ze op No. 6 zaten te wachten. Ze hadden ook geweten, wanneer de trein de halte Dry Creek passeerde. Hij herinnerde zich hoe een van hen gezegd had, dat de trein over tien minuten binnenkwam. En de ander had geantwoord: dat het nog zevenentwintig minuten moest duren. Plotseling schoot er een idee door Ernie's brein. Zijn hand vloog naar het seintoestel en hij riep den telegrafist op het hoofdstation van het baanvak op. „Hoeveel minuten was No. 6 den avond van den diefstal te laat ?" vroeg hij. „Zeventien minuten," luidde het antwoord. Ernie bleef in gedachten verzonken zitten. Het was duidelijk, dat een van de bandieten geweten had, dat de trein zeventien minuten te laat was. Noe had hij dat geweten? Dat de trein vertraging had, was niet op het berichtenbord van de halte aangegeven. Ernie zelf had er niet eens mededeeling van ontvangen. Toch was een der bandieten er mee bekend geweest. Ernie kwam tot de conclusie, dat hij maar op één manier zijn wetenschap verkregen kon hebben: door kennis van hét morse-alphabet. Hij had immers vastgesteld, dat een van de twee indringers niet geheel onontwikkeld was. Misschien had hij den een of anderen telegrafist op de lijn gehoord. Toen flitste Smith iets anders door het hoofd. Het vormde een bevestiging van zijn eerste vermoeden, maar geen van beide veronderstellingen schenen in een naspeurlijk verband te staan met de geheimzinnige cijfers op den achterkant van den geleibrief.

Men zegt, dat er op drukke punten vooral veel vrouwelijke zakkenrollers haar dubieuze practijken uitoefenen. — Vele heeren hebben daarom als voorzorgsmaatregel een paar losse muizen in hun portefeuille en hun vestjeszak. Een scheikundige beweert een bepaald soort zacht hout ontdekt te hebben, dat niet brandt. - Wij veronderstellen, dat lucifers-fabrikanten die ontdekking reeds geruimen tijd geleden gedaan hebben. Volgens een beroemd poolreiziger heeft de ijsbeer natuurs dikste en fraaiste winterjas. — En de motten hebben de onze! „Zullen we een partijtje biljarten, mijnheer?"

Bewoonster van aangrenzende Bat: „Vindt U 't erg als ik gelijk met U oploop? Ik ga me zoo vervelen in m'n eentje I"

„Je nmest niet ron lany at iitei elkaar dansen, kindje. Je wordt er veel te warm van!"

Op dat moment kwam Slim Madigan binnen. Hij had een snellen en verren rit achter den rug en was moe. IVervolg op paglr-i lO)

Na een non-stop-danswedstrijd te hebben gewonnen, lieten een paar dansers hun voeten onderzoeken door een dokter. — Ja, u leest het goed: hun voeten — mèt hun hoofden!

SIGAREN 's Morgens, 's Middags, 's A von ds.

-mm

Een Londensch hospitaal ontving dezer dagen een cheque, die niet was onderteekend. — Blijkbaar wenschte de milde gever onbekend te blijven!

„O mijnheer — het spijt me heel erg. Ik heb mij juist verloofd, ziet U!"

De schilder is zijn tube tandpasta kwijt. - 9

In een nachtclub te New York hebben bandieten groote sommen gelds van verscheidene gasten gestolen. — Zoodra zij verdwenen waren, heeft de directeur van de inrichting de kellners er streng op gewezen, dat het een schandaal was den gasten te doen berooven door buitenstaanders!

ANITA LOUISE, een jong Hollywoodsch meisje debuteerde met succes in de Warner Bros-studios.

i üeruolQ van pa£. Ö,/ „Het heeft geen zin," begon Slim bitter. „Er zijn te veel dichtbegroeide heuvels en ravijnen in den staat Oregon." „Kop op; ik heb een ingeving gehad," monterde Ernie hem op. „Wat voor ingeving?" „Je kent natuurJijk de boevenpractijk, die ze het aftappen van een telcgraaflijn noemen. Er loopt een spocrwegtelcgraaf van hier naar de Espcranza, die aangesloten is op het net van het hcele baanvak. Espcranza heeft een geregelden telegraafdienst — zoowel overdag als 's nachts. De afstand is vijfendertig mijl. Gesteld, dat een paar schurken de draden hebben afgetapt, om op de hoogte te kunnen zijn van de zilververzendingen van de mijn! Ze kunnen dan heel gemakkelijk op een verborgen plek ergens op die vijfendertig mijl een ontvangtoestel opstellen. 1'n nu geloof ik al zijn leven, dat' • 1 kerels dit gedaan hebben en zoo c]i de hoogte gekomen zijn, toevallig

niet van een zilverzending, maar van het minstens even belangrijke feit, dat Marling naar Custer was gegaan, om te probeeren geld te krijgen voor de twee maanden loon. Marling telegrafeerde naar de mijn, dal jij hier op de komst van No. 6 moest wachten: de schooiers wisten, dat jij de officiecle betaalmeester was en zij maakten de juiste gevolgtrekking, dat Marling niet om jou zou seinen, als hij het geld niet bij zich had. Toen kwamen ze hier naar toe en maakten ons onschadelijk, om de kust vrij te hebben. Slim Madigan was niet overtuigd. „Het klinkt een beetje fantastisch," wierp hij tegen. „Dat doet het ook," gaf Ernie toe. „Maar ik weet, dat een van die lui het morse-alphabet kent." Ernie legde hem uit, hoe hij dat afleidde uit het feit, dat de eene bandiet van de vertraging van No. 6 had geweten en Slim draaide bij. „Je theorie wordt bevestigd door dat die kerels precies wisten met welken trein Marling arriveerde," zei de betaalmeester. „Niemand op de mijn wist dat, voor het telegram kwam. En ik ben de eenige, die ze het telegram hebben laten zien. Maar wat hebben we er aan?" „Als wij iederen centimeter van de telegraaflijn naar Espcranza afzoeken," stelde Ernie voor, „dan moeten we op de plaats komen, waar de aftapping is aangebracht." „Maar die zal er nu niet meer zijn," opperde Slim. „Toen ze de duiten eenmaal in hun knuisten hadden, zullen ze alles wel gauw verwijderd hebben." „Toch is het niet verkeerd," hield Ernie vol, „om die plek te gaan zoeken. Je kunt nooit weten of we misschien niet iets vinden, waar we wat aan hebben. Heb je een paard over ?" Slim had er een. Hij was met twee paarden uitgereden, om, als één het om een of andere reden zou moeten opgeven oi te vermoeid werd, van rijdier te kunnen verwisselen. En een van de jongens van de El Fuego-ranch, die met vee naar de markt was, had zijn extra zadel en deken aan de halte in bewaring gegeven, een buitenkans voor Ernie. Hij leende de spullen en was spoedig gereed om er met Madigan op uit te trekken. Ze reden de vallei door en volgden de reeks dunne, korte telegraafpalen, die tot aan de Espcranza liepen. Bij iederen paal keek Ernie omhoog naar den zijarm, om naar aanwijzingen van een aftakking te zoeken. „Het zal wel niet zoo heel dicht bij een van de twee stations zijn," voorspelde hij. „Ik denk, dat het een plek met veel kreupelhout is, zoowat halverwege de hoofdlijn en de mijn." Na drie uur zorgvuldig speuren, negentien mijl de vallei in, op de plaats waar deze zich vernauwde en dichtbegroeid was, vonden ze de aftakking. Geïsoleerde draden voerden langs den paal naar den grond, waar zij hun onderaardschen loop namen in een buis van een anderhalven centimeter wijdte, welke na ongeveer tien meter weer in het struikgewas zichtbaar werd. In een boschje kwamen de draden weer uit de buis te voorschijn; ze waren verder langs jonge boomen gewonden naar een uitstekend stuk rots en /nn - 10 -

AAMBEIEN.... Men is lusteloos, prikkelbaar en zonder levenslust! Een verschrikkelijke toestand. Die onverdragelijke pijnen moeten verdwijnen. U zoudt daarom toch werkelijk eens de door den dokter zoo zeer aanbevolen

ANUSOL-A A M BEIE N SUPPOSITORIËN „GOEDECKE" moeten inbrengen. Het middel is in de geheele wereld bjkend en U zult er zich over verheugen hoe snel en afdoende Uw pijnen en ongemakken verdwijnen. ANUSOLis bij apothekers verkrijgbaar in doozen met loodje. geleid naar een wingcrdplant, die een gedeelte van de rots overwoekerde. Ernic en Slim, hun geweren genrd, naderden behoedzaam. Een gedeelte van het gordijn van wingerd opzij duwend, kwamen ze in een uitholling in de rots, een meter of vier diep. In de rotskamer stond een kist en óp de kist een compleet telegrafisch ontvangtoestel. Van de boeven geen spoor. Ernic Smith inspecteerde het toestel en zag, dat de sleutel afgezet was. Hij schakelde in en onmiddellijk kwam er een tikkende lawine van punten en strepen. Ernie hoorde WF. het hoofdstation van de lijn oproepen. „Schakel maar weer uit," stelde Slim voor. „Laten we alles laten, zooals we' het gevonden hebben." Smith zette het toestel af. Daarna zocht hij in het hol naar een aanwijzing omtrent de identiteit van de bewoners. Hij vond niets. (Vervolg op pagina 21}

Mog even iets over dat neefje, het zoontje van de nicht van m'n vrouw, waar ik 't onlangs met jullie over had. Je weet wel, die jongen, die niet op zulke kleine porties had gerekend. 't Kind is werkelijk een snugger ventje. Al kan m'n vrouw hem sinds dien eenen keer niét goed meer zetten. 't Ventje wordt soms heelemaal niet goed begrepen. Net als meer snuggere menschen. Ik weel het uit ervaring. Dr zijn zelfs menschen, die mijn stukjes niet aardig vinden. Dat zet ten minste m'n redacteur, toen ik onlangs, heel discreet, over de kwestie van de verhooging van m'n honorarium sprak. Komen we tot m'n kleinen neef terug. Onlangs vroeg z'n leeraar in de klas aan de leerlingen: Vertellen jelui me ereis, waar de olifanten gevonden worden? Geen enkel antwoord. Niemand stak z'n vinger op. Behalve m'n neefie. Vertel jij het maar jongen. . . . ! Olifanten behoeven niet gevonden te worden, m'nheer, zulke groote beesten kunnen ze niet verliezen.... En daar gaf die schoolfrik (men vergeve me het woord, ik ben vol ergernis) het zoontje van de nicht van m'n vrouw twee honderd strafregels op; Ik mng geen ongepaste antwoorden geven op school. Zeggen jelui nou ereis: Is dat paedagogie? PETRUS PRUTTELAAR.

EDWIGE FEUILLERE. DE FRANSCHE UFA-STER, SPEELT DE HOOFDROL IN ..LE MIRCMR AUX ALOUETTES'

COCKTAILS ^ OF WIJM

TOONEELFIGURERDIE IK GEKEND HEB DOOR

11 e mi

van

Ikorl aar

EDUARD VETERMAN

ir.

Hoe zelden komt de haver terecht bij de paarden, die haar verdienen ? Wanneer men van een zaak weinig weet, geldt de man, die voor het publieke front verschijnt meestal ook als de figuur, waar alles om draait. Terwijl o zoo dikwijls de ware spil van de gansche machinerie in het verborgen arbeidt, toegewijd aan het werk, zonder cenigen zucht naar roem en glorie. En van het tooneel weet ons publiek nog o zoo weinig! De aandacht der menschen blijft bepaald tot de acteurs, die zich 's avonds cenige uren lang voor het voetlicht vertoonen. Al wat onzichtbaar blijft, blijft onbemind. De regisseur? Och, zijn naam staat op het biljet, en hij zal wel voor die mooie meubelen hebben gezorgd. Terecht heeft Verkade eens gezegd: In Nederland heeft geen regisseur kans op een algemeen erkende plaats, wanneer hij niet tevens tooneelspeler is, en zich eenige uren per dag kan laten bekijken. De glorie rond Reinhardt is niet het gevolg van zijn werkelijk geniale begaafdheden, maar het product van een geraffineerde reclame-organisatie, door zijn broer Edmond opgezet, en waardoor zorgvuldig, onopgemerkt, onopvallend bij het grootc publiek de overtuiging werd gevestigd, dat Reinhardt inderdaad een der belangrijkste tooneelfiguren uit de geschiedenis mag worden genoemd. Deze Edmond Reinhardt zelf echter is het type van zoo'n spil achter de schermen, die ,,men" niet kent, en dus niet waardeert. Het werk, dat deze man presteerde, is buitengewoon geweest. Hij heeft jaar in jaar uit voor de financiering van de soms zeer kostbare experimenten gezorgd, waarmee Max zijn glorie won. Hij heeft — in stilte — gevochten en geploeterd met een ongehoorde toewijding, in een volmaakte stilte. Er bestaan nauwelijks portretten van dezen merkwaardigen achtergrondmensch, die eer en glorie aan anderen liet, en zichzelf met het werk vergenoegde. Wij hebben aan ons tooneel een dergelijke figuur bezeten. Behalve eenige ingewijden, heeft waarschijnlijk nooit iemand de portee begrepen van het groote werk, dat Willem van Korlaar Sr. heeft verricht in zijn vijfentwintigjarig directeurschap van de KoninkliJKe Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel. Nu ja, in den loop der jaren hebben velen hem leeren kennen: een kwart eeuw is een lange tijd! Maar onder die velen zullen toch maar heel weinigen zich nauwkeurig rekenschap hebben gegeven van de plaats, die hij in werkelijkheid bekleedde, en het werk, dat hij deed. Van Korlaar heeft tot de mystificatie van zijn zeer bijzondere gaven zelf trouw meegewerkt. Deze man had steeds een grondigen afkeer van iedere publiciteit, en ik vrees, dat hij het mij erg kwalijk neemt, nu ik hem uit de rust van zijn hooge jaren onder den schijnwerper

schuif. Doch lange jaren achtereen heb ik gelegenheid gehad, dezen bijzonderen mensch gade te slaan, en mijn galerij van herinneringen zou zéér onvolledig zijn, wanneer zijn patriarchaal beeld daar niet in werd opgenomen. Willem van Korlaar Sr. is een stuk vaderlandsche tooneelgeschiedenis, en een belangrijk stuk! Want het vangt aan in de zeventiger jaren, en het eindigt eerst in onze dagen. Was hij niet een der acteurs, die de première speelden van Multatuli's „Vorstenschool" ? Herman speelde hij, en oogenschijnlijk is deze opgave onverklaarbaar, als men Van Korlaar kent: de beheerschte, de diplomatieke, degeslotene. En toch heeft Van Korlaar twee dingen met dezen Herman gemeen: karakter en kracht. Wat een kracht is er niet noodig geweest, om in een zóó lange tooneelloopbaan het eigen karakter ongerept te bewaren! En wat een karakter is er niet voor noodig geweest, om deze kracht te kanaliseeren tot nuttige energie! Want het leven stelde Van Korlaar voor moeilijke problemen. Na zijn korte acteursloopbaan volgde de directie De Vos en Van Korlaar in den Tivoli-schouwburg te Rotterdam, waar zijn administratieve gaven tot verrassende ontwikkeling kwamen, zoo verrassend, dat hem aanstonds, na de debacle van Tivoli, een leidende functie werd aangeboden bij de K. V. Het Nederlandsch Tooneel. Deze benoeming voor den betrekkelijk jongen man was eervol, maar précair. Want de K. V. werd bestuurd door een aantal tooneelliefhebbers, die vol goeden wil waren, doch elke practische ervaring misten. Zij hadden vaak prachtige ideeën, maar plankenland is een moerassige realiteit. En het werd de taak van Van Korlaar de stille bemiddelaar te zijn tusschen schoone gedachten en moeilijke werkelijkheid, waarbij de macaenaten van den Raad van Beheer toch het idee moesten behouden zelf het bestuur in handen te hebben, en de acteurs eveneens diep onder den indruk moesten leven van de hooge onbereikbaarheid van dien Raad. Dit heeft Van Korlaar niet alleen klaargespeeld, maar ook een groote kwarteeuw achtereen volgehouden, met — 12 -

een verbijsterende diplomatie. Geen moment van ijdelheid heeft hem te onpas naar voren doen treden: hij bleef de heimelijke spil, die de moeilijke machinerie droeg. Thans, nu een chaos ons tooneel dreigt te verzwelgen, komt scherp naar voren het werk, dat Van Korlaar heeft verricht. Hij heeft een moeilijk te disciplineeren volkje, alstooneclkunstenaars zijn, een kwarteeuw in toom weten te houden, weten te buigen en te kneden. Zij waren soms woedend om zijn onplooibaarheid, zijn afkeer van intimiteit buiten het huisgezin. Zij verzetten zich soms, zooals nerveuze kunstenaarsnaturen zich kunnen verzetten. Maar Van Korlaar bleef met ongeëvenaarde zelfbeheersching zijn taak vervullen. Jongere leden van den Raad van Beheer begrepen soms zijn werk niet, en zagen niet meer in hem dan een vooraanstaande administratieve kracht. Van Korlaar liet hen in die gedachte, — en deed zijn plicht. Wat deze man aan miskenning heeft verzwegen, is voor een mensch met een normale dosis ijdelheid niet te omvatten. Zijn bescheidenheid heeft hem soms het valsche verwijt van onpersoonlijkheid bezorgd, maar hoe 'n groote persoonlijkheid is er niet noodig, om zóó meester over zichzelf te zijn, als hij steeds was ? Zijn jgewoonten waren regelmatig als een uurwerk. Men zegt, dat de bewoners van Koningsbergen hun klokken gelijk hebben gezet op de wandeling van Immanuel Kant. Sedert ik Van Korlaar leerde kennen, geloof ik zulke verhalen. Doch hij was geen gewoontemensch uit sleur, maar uit plichtsbesef. Hij deed niets half. Hij controleerde zichzelf voortdurend. Hij eischte het uiterste van zijn toewijding, en zette daarbij alle privé belangen op zij. En deze man, die een zaak zóó dienen kon, was in wezen van een patriarchale fierheid. Onkreukbaar ging hij zijn weg. Onder zijn starre onbuigzaamheid leef de een diep sentiment, en een onstilbare liefde voor het schoone. Hij had het tooneel — en de muziek! — oneindig lief. Hij kon, door zijn volmaakt gebrek aan ijdelheid, ruim waardeeren, ook al gaf hij daarvan geen blijk. Massief, van Frieschen bloede, ging hij door 't leven. En het levenspad was doornig. Er bleef hem weinig leed bespaard, maar niemand merkte daar iets van. Hij verzuimde er zijn taak geen oogenblik onder. Het was dikwijls heroïek. Willem van Korlaar behoort tot de karakters, die men heel zeldzaam in het leven ontmoet — en het meest wonderlijke is, dat ik dezen man tegen kwam in een wereld van onwerkelijkheid, waar groote karakters zeldzaam zijn. Hij leefde niet in het milieu, dat hem kon waardeeren, maar hij had aan deze waardeering geen behoefte, omdat hij alleen luisterde naar zijn plicht. In onze tijden, van kleurlooze zielen zóó'n eerbiedwaardig karakter te hebben gekend, dat i§ een kostbare ervaring, want het behoort tot het beste van het leven, änderen te kunnen bewonderen.

e cocktail, het hanenstaartje, waarin spiritualiën van allerlei kleur en smaak zijn ■ vereenigd, heeft ook in ons land zijn plaats veroverd. Het is een na-oorlogs product, dat in vele gevallen den borrel, het glas sherry, port, vermouth of hoe die andere dranken ook mogen heeten, heeft verdrongen en zelfs velen, vooral dames, die zich vroeger tot een kopje thee beperkten, voor zich gewonnen. In het buitenland, met name Engeland en Frankrijk was het een gewoonte geworden (een gebruik, dat wel degelijk zéér sterke nadeelen heeft) om Cocktail-partijen te organiseeren. Een uitnoodiging: Mad. Adèle X sera chez eile dan en dan van 6—8 uur met de toevoeging: Cocktails, behoorde in de uitgaande wereld te Parijs tot de „bon ton". De wijnhandelaars en door hen de wijnproduceerende provincies in Frankrijk ondervonden van de cocktail-mode nadeel. Er werd minder wijn gedronken, dus ook minder besteld. Zij zijn in Frankrijk den strijd tegen dezen „indringer" begonnen, „Cocktails ol wijn?" vraagt Sally Rand. met als leus, ,,Le six a huit des vins de France". Het „zes tot Picaret, Rosé d'Alsace, Rosé d'Anjou, Champagne nature (dus niet mousseerend), acht je" gemaakt van Fransche wijnen. Voor ons ligt een alleraardigst uitgevoerd Arbois rosé. Chablis, Pouilly, Meursault, boekje, door den bekenden wijnhandel Montrachet, witte Elzasser wijn. Tot de tweede, de Graves soorten, de Nicolas te Parijs samengesteld en uitgegeven, Barsac de Sauternes als Bordeaux wijnen en dat als een Vademecum de la maitresse de maison, een handleiding voor de huisvrouw, de Vins d'Anjou, de Juran^on en de Muscatel. wordt aangekondigd. Als mousseerende wijnen (derde categoWij beschouwen het allerminst als de rie) worden genoemd, de Vouvray, de meest ideale handleiding voor de huisvrouw. Saumur en de Champagne, alle mousseeDoch we zien er ook geen kwaad in, om onzen lezeressen (onze lezers zullen zich er rend gemaakt. Likeurwijnen van Franschen zeker ook wel voor interesseeren) een en oorsprong zijn Banyuls, Grenache en Frenander uit dit „handboek" over te ver- tignan. Men neme in huis vier flesschen sec, vier moelleux, vier mousseerend en vier tellen. Nicolas begint met aan te raden om tus- genre liqueur. Nicolas maakt het zijn klanschen zes en acht (in Parijs wordt in den ten heel gemakkelijk om de Fransche wijnen regel pas om half negen gedineerd, feitelijk te introduceeren. Hij stelt speciale standaards is het 't souper, want de hoofdmaaldjd ter beschikking, om de flesschen in te wordt, net als in Duitschland, tusschen den zetten en de keuze te bevorderen. De flesmiddag gebruikt) slechts ten hoogste 10 ä schen in hun standaards dienen alleen om te 12 wijnsoorten ter keuze te stellen en voor- laten zien, welke soorten ter beschikking zijn, zij worden niet opengemaakt. De al geen rooden wijn te presenteeren. Nicolas verdeelt den Franschen wijn in gastvrouw heeft een stel flesschen bijtijds geopend in de kamer neergezet, zoodat ze vier categorieën: de goede temperatuur hebben en uit die De z.g. sec (dus niet zoete) wijnen. De zachte (z.g. vins moelleux) wijnen. flesschen worden de gasten bediend. Evenals bij de cocktails worden bij de De moussecrende wijnen. De likeurachtige wijnen (vins de li- „six a huit" lekkernijen gepresenteerd, zoute amandelen, zoute stengels, zoute queur) . Tot deze eerste categorie (verdeeld in koekjes met of zonder amandelen, biscuitjes licht roodc of rosé en de witte) bchooren e.d., kaaskoekjes of blokjes kaas (Holland-

sehe Chester, Gruyère, ook groene olijven en kleine worstjes (chipolatas). Voor de dames petits fours, niet al te zoet, met noten, amandelen e.d. gevuld of opgemaakt. Ook sandwiches kunnen worden gepresenteerd, met vleesch, leverpastei, kaas, ham, gerookte tong, kip en zahn. Keuze dus genoeg. Men moet echter zijn keuze maken naar gelang van de wijnsoort. Zoute amandelen, blokjes kaas, zoute stokjes kan men bij alle soorten eten. Bij wat krachtiger wijnen (Elzas en Pouilly) neemt men kleine worstjes of sandwiches met vleesch, bij de Chablis kaaskoekjes of zalmsandwiches, bij de Sauternes Parmezaansche kaas, petits fours met amandelen, kaassandwiches, of sandwiches met roastbeef, kip, leverpastei. Bij de champagne smaakt het biscuitje, of de gebrande amandel, bij de likeurwijnen, de olijven, de zoute aardappelen of de vruchtengebakjes.

B

- 13 —

De Franschman verstaat de kunst om met zorg zijn voedsel en zijn drank te kiezen. Wat ons overdreven lijkt of lek(Poto P^an.oant)

kerbekkerij, dat vindt hij

natuurlijk. Men behoeft maar eens in een typisch Fransch restaurant gegeten te hebben, om te weten van welk belang de keuze van het menu en de bijbehoorende wijnen is. De „sommelier" of tewel wijnkellner is een belangrijke persoonlijkheid, wiens advies men vraagt. Hij behandelt het product dat hij serveert met liefde en zorg, schenkt geen glas in, alvorens hij zich eerst heeft overtuigd, dat de wijn goed smaakt, niet naar de kurk proeft of andere bezwaren vertoont. Raadpleeg hem serieus en hij zal u met ernst ter zijde staan. Wij wijzen hierop, omdat het mogelijk kan zijn, dat sommige van onze lezeressen en lezers, dit praatje over de „six et huit" wat al te pretentieus vinden. We hebben hen alleen op de hoogte willen stellen van de nieuwe „mode", die haar plaats tracht te veroveren. We hebben hen willen wijzen op den strijd tusschen Cocktail en de Vin de France.

PT

JEAtl IMniMT

DE MYPTEDIEUZE ' CRAVin

ALS HET LEVEN ARBEID WORDT

HOLLYWOOD 6 JAN. 1935

Gffrtfal**»^

MRS. ELEANOR ROOSEVELT. - DE ONGEKROONDE KONINGIN VAN AMERIKA. Den naam van president Roosevelt leest men bijna dagelijks in de couranten; van mrs. Eleanor Roosevelt, zijn echtgenoote, hoort men uit den aard der zaak veel minder. En als men van haar hoort, is het gewoonlijk nog slechts in verband met feesten of partijen. Wie daaruit echter zou afleiden, dat deze vrouw geen belangrijke rol speelt in de Nieuwe Wereld, zou zich vergissen. Mrs. Roosevelt wordt niet voor niets de ongekroonde koningin van Amerika genoemd. Het is een eerenaam, dien zij heeft verdiend. Door haar toewijding, door haar zorgen, gegeven aan de belangen van het Amerikaansche volk. En die zorgen zijn vele! Mrs. Eleanor Roosevelt heeft het altijd even druk. Als vrouw van den president, voelt zij zich de moeder van het heele Amerikaansche volk, waarmee zij voortdurend in zeer nauw contact staat. Om vóór zevenen iederen morgen is zij reeds gekleed en gereed om haar dagtaak te beginnen. Nadat zij eenigen tijd aan sport heeft besteed — gewoonlijk rijdt zij paard of gaat zij met haar man zwemmen in den nieuwen vijver van het Witte Huis — gelden haar eerste zorgen het ontbijt van den president, die vast overtuigd is, dat niemand dit zoo goed kan klaarmaken als zij en dat niemand zoo goed de drie eieren kan bakken, die hij — op een warm bord gediend — als souper gebruikt! Na het ontbijt volgt — indien het toevallig Maandagmorgen is, en anders staan er punten van „algemeen belang" op het programma — een bespreking met mrs. Henry Nesbitt, de huishoudster van het Witte Huis, waarbij vastgesteld wordt, wat er die week gegeten zal worden. Lang duurt dit niet, want de maaltijden aan de presidentieele tafel zijn altijd zeer eenvoudig. Zoo heeft men in 1933 per hoofd en per maaltijd niet meer dan gemiddeld ongeveer zeventien cent uitgegeven. De menus werden bedacht en uitgewerkt door een vrouwelijk expert, die er een speciale studie van had gemaakt. Ze werden echter alleen aan de leden der huishouding voorgezet: de gasten kregen een uitgebreider menu. Mrs. Roosevelt is op de gedachte van deze eenvoudige maaltijden gekomen, omdat zoovelen in Amerika door de tijdsomstandigheden gedwongen waren te bezuinigen en dit, wat hun voeding betrof, op verkeerde wijze deden. Ze liet daarom speciale goedkoope maaltijden samenstellen, maar weigerde ze aan te bevelen, zoo lang zij ze zelf niet geprobeerd had! Eén van deze crisis-menu's is: warme, gestoofde aardappelen, brood, pruimenpudding en koffie. En men hoeft werkelijk met het neerleggen van zijn servet niet te wachten, tot er nog iets „toe" komt! Want dat is toch niet het geval! Nadat deze „huishoudelijke zaken", die tegelijkertijd echter ook „zaken van algemeen belang" werden, afgehandeld zijn, begint de eigenlijke dagtaak van „de eerste dame van het land". Gewoonlijk staan er op haar weekprogramma " verplichtingen, als: het onthullen van een standbeeld; het doopen van een schip; de ontvangst van oorlogsveteranen; van een deputatie rechtsgeleerden;

een bezoek aan de academie, om een belangrijke voordracht bij te wonen; het bezoek aan eenige scholen; het houden van lezingen; het onderhouden van de gasten, die op het Witte Huis komen, enzoovoort, enzoovoort. Bovendien deelt zij nog in de regeeringszorgen van haar man, die, men weet het, werkelijk niet weinig zijn. Maar dat had zij zich nu eenmaal voorgenomen, en daarom laat zij er zich ook niet afhouden. „Als mijn man president wordt, word ik presidente", moet zij eens verklaard hebben. Indien haar vriendinnen haar willen bezoeken, kunnen zij haar iederen dag omstreeks vijf uur thuis vinden, thee schenkend voor ieder die komen wil en .... onderwijl pratend, luisterend en.... breiend. Vooral breiend! Want zij kan nooit stil zitten, of niets doen. Daarom leest zij altijd in bed, schrijft zij in den trein en breit zij, terwijl zij luistert naar de gesprekken van haar gasten of... . naar een voordracht. Want ook dan heeft zij altijd haar handwerk bij zich, en gewoonlijk zijn het pullovers of jumpers, die zij breit voor haar kleinkinderen, die zij al net zoo verwent als andere grootmoeders. Ofschoon zij de ongekroonde koningin en de eerste dame van haar land is, besteedt mrs. Roosevelt slechts weinig zorg aan haar kleeren. In waarheid niet meer dan om er „behoorlijk" uit te zien. Ze koopt per. jaar slechts twee avondjaponnen en het kan haar niets schelen, dat men „haar er al eens in gezien heeft". Om modekleuren geeft zij ook niet; blauw vindt zij nu eenmaal mooi, en daarom wordt dit ook bijna altijd haar keus. Haar hoeden Iemand, die haar voor het eerst sprak, beweerde: „zij is een buitengewoon charmante vrouw, maar waar koopt zij in 's hemelsnaam haar hoeden!" De eenige sieraden, die zij draagt, zijn een eenvoudige gouden trouwring en den saffieren engagementsring, dien Franklin D. Roosevelt haar gaf toen zij zich gingen verloven — dertig jaar geleden. Voor haar kinderen — zij heeft er vijf, en drie kleinkinderen — is zij een echte moeder, die hen steeds met raad en daad bijstaat. Maar dat doet zij ook graag andere menschen en men kein haar op ieder uur van den dag in haar blauwen auto door Washington zien rijden, op

- 14 -

weg naar de wijken der armsten, om daar hulp en steun te gaan brengen. De tijd, dien zij niét aan allerlei officieele verplichtingen heeft te geven, dien zij niét aan haar man of haar gezin besteden moet of aan de armen, de tijd ook, waarop zij niét als gastvrouw moet fungeeren, wordt doorgebracht met het afhandelen van de uitvoerigste correspondentie die ooit tot een vrouw gericht werd. Wij zeiden hierboven reeds, dat zij een moeder wil zijn van het Amerikaansche volk, en daarom heeft zij iedereen die raad noodig heeft, gevraagd aan haar te schrijven, daarbij aanbiedend advies te geven, alsof het aan haar eigen kinderen was. Honderd zes en twintig millioen menschen uit te noodigen om te schrijven, beteekent vanzelfsprekend zich veel werk op den hals heden. En dat heeft zij dan ook door haar correspondentie. Maar ze voelt zich gelukkig, omdat zij zich ook op dié manier nuttig kan maken voor menschen, met wrie zij niet in persoonlijk contact kan komen, en de dankbare brieven, die zij vaak krijgt van hen, die haar raad hebben opgevolgd, doen haar veel vermoeienissen vergeten. Vaak vragen zij, die haar drukke leven kennen, zich af, waar mrs. Roosevelt den tijd vandaan haalt om alles te kunnen doen en het zoo goed te kunnen doen. Niemand weet daar het antwoord op. Of het moest dit zijn: mrs. Roosevelt is een vrouw, die overal üjd voor vindt, omdat zij iedere minuut weet te gebruiken en geen seconde laat verloren gaan. „Ze werkt zoo doelmatig en veel als een machine," zegt iemand van haar, .^en toch is zij een vrouw, een èchtmenschelijke vrouw."

Maar ik kwam als onder betoovering weer naar huis. De film David Copperfield is een levend geworden roman, met al rijn figuren, al rijn beroemde episodes, al rijn vroolijkheid en al rijn weemoed. Wanneer Dickens nog zou leven, had hij zich geen betere verfilming kunnen wenschen. Iedereen is werkelijk subliem, iets wat maar heel, heel zelden van een

EVENEMENT VAN HET FILMSEIZOEN Zaterdagavond op Hollywood Boulevard. Drukte en groote schijnwerpers voor Grauman's Chinese Theater. Pilmoperateuis | en fotografen. Avondtoiletten en stram-staande portiers. Perspremière van Metro Goldwyn Mayers .David Copperfield". Veel bekende gezichten: Norma Shearer met Irving Thalberg; Dick Powell; Mr. en Mrs. Clark Gable, hij glimlachend als altijd; Jeanette Mac Donald met haar verloofde Bob Ritchie; Jean Hersholt met rijn vrouw; Ramon Novarro; Louis B. Mayer; Clarence Brown; Maureen O'Sullivan, die er uit ziet om te stelen; Chester Morris en Robert Montgomery; enfin, alles wat naam heeft in Hollywood en niet om meer belangrijke redenen verhinderd was, is in het Chinese samengestroomd om een eersten blik te werpen op wat hier algemeen beschouwd wordt als de grootste film van het jaar. Het is een triomf geworden. Een triomf voor Metro Goldwyn Mayer, een triomf voor den producer David Selznick, voor den regisseur George Cukor, voor Hugh Walpole, den bekenden Engelschen schrijver, die den dialoog verzorgde, voor de spelers en voor iedereen, die ook maar iets met de productie te maken gehad.

film gezegd kan worden. We vinden al onze oude vrienden terug, zooals ze jarenlang in onze gedachten geleefd hebben. De oude Micawber, die voordurend de lachers op rijn hand heeft, prachtig gespeeld door W. C Fields; Lionel Barrymore als Dan Peggoty; Maureen O'Sullivan als een aanbiddelijke Dora; Roland Young als de in-gemeene Uriah Heep, gemeen tot in z'n vingertoppen; Edna May Oliver als de verrukkelijke Aunt Betsey; Freddie Barthelomew en Frank Lawton als Deivid-kind en David-man; Madge Evans als de toegewijde Agnes. En zoo rijn ze allen; tot de kleinste rol toe, is iedereen zich bewust een meesterstuk te spelen. Er is geen oogenblik, geen seconde, dat de aandacht verslapt. Er is geen enkel tafereel dat niet boeit Van begin tot einde is David Copperfield een daad op filmgebied. SAM WAAGENAAR. 1. David en Dora. (Frank Lawton Maureen O'Sullivan). 2. Roland Young als Uriah Heep. 3. W. C. Fields als Micawber.

David Copperfield is zonder eenigen twijfel de allerbeste film, die dit seizoen is uitgebracht en het zou mij ten sterkste verwonderen, wanneer de prijs voor de beste film van 1935 niet aan Metro GoWwyn werd uitgereikt. Ik geloof niet, dat er veel menschen zijn, die Dickens' meesterwerk niet gelezen hebben. En ik ben er zeker van, dat iedereen zich een eigen idee gevormd heeft van alle personen, die in Jiet i>oek voor- -. komen. Zoo had ik dat ooK. En daarom misschien ging ik met een eenigsrins bezwaard gemoed naar deze voorstelling; want ik was bang, dat ik een desillusie rijker wéér terug zou komen.

^»^immktÊÊtÊi&idÊlÊÊÊÊÊÊÊÊ&k

yggMSffiK»—Ha»

BUMomtunHBffiHflHB&SBBSi

▼ ^

■:-jl-:ya-:' - ry:'':-'\'';

«^^

T A v'*,'lfc-.^ '; ,!',t: ïSt>ï^^:

genaambeden, waarbij Arabella steeds den boventoon voert.Pietje wil graag filmster worden en met zang- en danslessen tracht zij zich alvast in deze richting te bekwamen. Arabella, die zich met deze neigingen niet kan vereenigen., besluit den vleugel, waarmede Jozef en Pietje zich zoo menig uurtje amuseeren, te verkoopen. Op bet moment, dat de vleugel zal worden weggehaald, weet Jozef het kostbare bezit voor de familie te behouden, door bet naar zün schoonzoon Willem Vrolik te laten transporteeren, wat geheel buiten medeweten van Arabella gebeurt. Willem Vrolik is getrouwd met Peggy Goedhart en woont in huize „Vrede-oord", eveneens in het Gooi, waar bij zich als romanschrijver een goed bestaan heeft weten te veroveren. In „Vrede-oord" woont tevens Max, de eenige zoon van Jozef en Arabella, die in bet geheim getrouwd is met Mientje, bet aantrekkelijke huishoudstertje van Wim en Peggy. Max houdt zgn huwelijk geheim, omdat hij nog geen positie beeft, wat voor zijn familie met moeder Arabella aan bet hoofd, een gereede aanleiding zou zijn tot tal van onaangenaamheden. Intusschen wordt bun baby. eveneens uit hoofde der geheimhouding, opgevoed bij Barbara, een boerin uit den omtrek. Op den eb«, dat de vleugel bij de familie Vrolik arriveert, worden Wim en Peggy verrast met de heuglijke tijding, dat Arabel-

Wereldfilmrechten Loet C Barnstijn. Naar het gegeven van Alfred Dnprez en A. Milo Bennet. Muziek van Nelson. Muzikale leiding van Max Tak, Regie: Jaap Speijer. Productieleider Leo Meyer. Cameraman Akos Parkas. Rol verdeeling: Dr. Nix Johan Kaart Jr. Jozef Goedhart Sylvain Poons Arabella Goedhart ' . Gusta Chrispijn-Mulder Pietje Goedhart . . Loesje Bouwmeester Mientje Cissy van Bennekom Peggy Vrolik Mary Smithnyzen Wim Vrolik Grays Voorbergh Max Goedhart .... Adolph Hamburger Dolly de Raadt Tilly Perin-Bouwmeester Ergens in bet Gooi, in de omgeving van Laren, woont de familie Goedhart. Moeder Arabella is wat men noemt, een bazige vipuw, die baar goedigen echtgenoot Jozef .en baar dochter Pietje velerlei genoegens ontzegt, hetgeen nogal eens aanleiding geeft tot huiselijke onaan-

'■m ÄVM

ia bij baar kinderen wensebt te komen logeeren. Ook Max en Mientje worden op dien zelfden ongeluksdag opgeschrikt door de mededeeling, dat Barbara de baby niet langer bij zich kan houden. Wim ziet zich genoodzaakt den vleugel in bet tuinhuis te verstoppen in plaats zgn, vrouw er mee te verrassen, terwijl Max zich somber gestemd op weg begeeft, om zijn baby te gaan halen. Onderweg ontmoet hij Dr, Nix, een exveearts, die met zijn rijdend warenhuis Nederland rondtrekt in de hoop zijn uitgebreide collectie waren aan den man te brengen. Met veel moeite gelukt bet Max den volbardenden koopman van zich af te schudden, waarop bij zijn weg vervolgt en Nix bij „Vrede-oord" belandt, waar bij Wim tot wanhoop brengt. Om van hem af te komen, gaat Willem er mee accoord, dat de merkwaardige Dr. Nix, de man, die blijkbaar van alle markten thuis is, den vleugel stemt, Arabella doet baar intrede. Na een typeerend incident met den chauffeur, die haar naar „Vrede-oord" heeft gebracht, spreekt zij baar misnoegen uit over het feit, dat geen der familieleden haar van het station baalde. Even later laat zij zich schamper uit over bet vak van romanschrijver en dan duurt het nog maar enkele oogenblikken, en de atmosfeer op „Vrede-oord" is zwaar geladen. Pietje, die evenals h w vader met Arabella is meegekomen, is al spoedig goede maatjes

met dokter Nix, die zich verbluffend snel op „Vrede-oord" thuis voelt. Deze vriendschap stijgt nog als de „filmster in spe" verneemt, dat de bekende actrice Dolly de Raadt, een van Njx' jeugdvriendinnen is en Pietje rust niet, voordat Dr. Nix Dolly de Raadt op „Vrede-oord" beeft uitgenoodigd. Op een harer inspecdetochten vindt Arabella het briefje van Barbara, waarin zij Max mededeelt, dat hij „zijn lieveling" moet komen halen. Mama Goedhart trekt uit dit schrijven een verkeerde conclusie ten nadeele van haar schoonzoon Willem en brengt het zelfs zoover, dat zü ook zijn vrouw Peggy tegen hem opstookt. Oorspronkelijk hecht Peggy geen geloof aan Arabella's insinuaties, doch als zij de baby, die door Max al dien rijd in bet tuinhuis verborgen was gehouden, ontdekt, is het leed niet meer te overzien. Jozef. Willem en Dr. Nix moeten bet thans ontgelden en ten einde raad besluiten zy bet oorlogsterrein voor een genoeglijke „zaak met vergunning" te verwisselen. In uiterst dappere stemming komt het drietal op „Vrede-oord" terug, waar Jozef op krachtige wijze een einde maakt aan de overheersebing zijner vrouw. Het geheim van Max' huwelijk wordt eveneens aan de openbaarheid prijsgegeven, waarop eindelijk en ten lange leste rust en vrede in den familiekring terngkeeren.

*\\

»>v Jsfe^Ä N&fc.. -*.

mum y; W I<

1. Tilly Perin-Bouwmeester, Sylvain Poons, Loesje Bouwmeester. 2. Gusta Chrispijn-Mulder, Johan Kaart Jr., Cruys Voorbergh. 3. Cruys Voorbergh, Mary Smithuyzen.4.GustaChrispijn-Mulder,Tilly Perin-Bouwmeester, JohanKaart Jr. 5. Cruys Voorbergh, Johan KaartJr.

6. Gusta Chrispijn-Mulder, Mary Smithuyzen, Cissy van Bennekom, Adolph Hamburger. 7. Gustu Chrispijn-Mulder, Aiary Smithuyzen, Sylvain Poons.8. Tilly Perin-Bouwmeester, Loesje Bouwmeester. 9. Cruys Voorbergh, Johan Kaart Jr., Mary Smithuyzen.

^

VAN 40 JM1

I

»" S" .-iis,

EN TOCH WELK EEN VERSCHIL

(DESIRABLE)

Warner Bros-film

Onder de rook van dezelfde stad IN RESULTAAT...

Regie: Archie Mayo Rol verdeeling;

Lois Johnson

Jean Muir

Stuart McAillister

Georg« Brent

Helen Walbridge . Eph Barbara Margaret Russell Gray Austin Stevens De kraandrijver Mrs. Gray Een meisje . : Mac's secretaresse Chet

•

■

Verree Teasdale Arthur Aylesworth Joan Wheeler Barbara Leonard Charles Starre« John Halliday Jim Miller . Virginia Hammond Doris Atkinson Pauline True Russell Hopton

De vrouw van veertig jaar is de bekende actrice Helen Walbridge, die een vurig bewonderaar vindt in Stuart McAillister. Helen heeft ook een volwassen dochter Lois, die juist haar opvoeding op een kostschool voltooid heeft en nu het leven Intreedt. Ze maakt kennis met Stuart en at dadelijk voelen de twee menschen zich tot elkaar aangetrokken, zoodat Helen in haar dochter een concurrente gaat zien en er daarom ten sterkste op aandringt, dat ze met een van haar bewonderaars, Russell Gray, in het huwelijk treedt. Aanvankelijk verlooft Lois zich met Russell, doch spoedig blijkt haar, dat deze stap een vergissing geweest is. Haar moeder zegt ze, als verklaring van haar verbreken van de verloving, dat ze van Stuart houdt. Om Stuart voor zich te kunnen behouden, vertelt Helen haar dochter iets over een verhouding tusschen haar en Stuart DK maakt vreeselijken indruk op Lois, die zonder meer iets te zeggen het vertrek verlaat, om Stuart te vinden, die haar nu zijn liefde verklaart. Lois gelooft aan zijn eerlijkheid en zoo is er spoedig een gelukkig menschenpaar meer op de wereld. 1 en 4. Jean Muir en George Brent. 2. Jean Muir, Verree Teasdale en George Brent. 3. Jean Muir en Verree Teasdale. 5. Arthur Aylesworth én Jean Muir.

-II

Deze bonbon is gevuld met een heerlijke moccacaramel-mou

1 adt op ola. naasn,/

ivA TANDPASTA in tuben ä 25 & 60 cts.

Haar rijke vader: ,,Eii w«! zfil Uw inkomen zijn tegen den tijd, dat U denkt te trouwen?" De jongeman : „Pardon mijnheer, het 2ou niet erg kiesch van mij zijn om nu al te zeggen hoe edelmoedig ik verwacht, dat U zult zijn!'*

ü vß

Fuifnummer (thuiskomend): „Hé, dat is grappig! Ik dacht, dat ik als zeeroover naar dat gemaskerd Dal was gegaan I"

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenig afdoend $yiteem. Advlteer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Insttt. v. electr. ontharln« E. Nooteboom. Goudsche Singel 83a - Rotterdam

In grote steden is roet en vuil door gewoon wassen eenvoudig niet weg te krijgen. Elke week strijkt men zodoende wat meer vuil in het goed. Maar Radion alleen, zonder extra bleekmiddelen, maakt door de krachtige zuurstofwerking al het vuil los, tot diep in het weefsel. Daarom is hel linnen van de bovenstaande vrouw nog zo keurig als op haar huwelijksdag. Hn zo is het ook melgekleurdgoed en fijnestoffen.Radion wast veilig, snel en volmaakt helder zonder ook het teerste weefsel aan te tasten.

DA m AM METBONVOOfi

KAl/IUR GESCHENKEN

RAD 70-0100 H

De schoolopziener stelde eenige vragen. „Hoeveel dogen zijn er in eenjaar?" vroeg hij een der jongens. „Zeven, mijnheer," was het antwoord. „Denk eens goed na," zei de schoolopziener. „Ik zei: een jaar, niet een week! Hoeveel dagen zijn er in een jaar?" „Zeven, mijnheer.-' „Vertel me dan eens, hoe je daar aan komt." „Nou mijnheer, je hebt Zondag, Maandag, Dinsdag, Woensdag, Donderdag, Vrijdag en Zaterdag, en meer weet ik er niet!"

Een geschiedenis, die geen commentaar behoeft.

2

N.V. DE ERVE WIJSMÜLLER'S PAPIERHANDEL Huid.nstraat 26

AMSTERDAM Opgericht in 1777

y

U

HET MEISJE MET DE BLAUWE HOED

LEDERBEWERKING ALLE INSTRUMENTEN, MATERIALEN EN LEDERSOORTEN VOOR DE LEDERBEWERKING Gratis Geïllustreerde Catalogus op aanvraag

VERWACHT DE GROOTE METROGOLDWYN-MAYER-FILM

HANDENARBEID, PAPIER EN CARTON

ESKIIflO

met TRUUS VAN AALTEN, LOU BANDY en ROLAND VARNO wordt uitgebracht door N.V. FILMA AMSTERDAM

Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska

— 18 -

FANTASIEPAPIEREN, ALLE^SOORTEN KARTON, BOEKBINDERSLINNEN ENZ. ENZ. Monsterboekje wordt aan koopers ératis verstrekt 'illtlillllllllllllillllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllillfr

EEN MOOI GESGHENK alle sporen van hun bezoek uit, verlieten de rotskamer en hielden zich twee uur lang in het struikgewas schuil voor de onwaarschijnlijke kans, dat de bandieten terug zouden keeren. Het was echter nutteloos. Tegen dat de schemering begon te vallen, reden Ernie en Slim weer naar de halte, somber gestemd en ontmoedigd. „Laten we voorloopig onze ontdekking voor ons houden," drong Ernie aan, „tenminste totdat ik uitgeknobeld heb, wat deze cijfers beteekenen." Hij het Süm de twee kolommen zien, één opgeteld en de andere afgetrokken. De cijfers onthulden aan Madigan even weinig als aan Smith.

H. HEYENBROCK

SIGARENFABRICATIE

H. HEYENBROCK DE SCHILDER VAN LICHT EN ARBEID

Een album bevattende13 prachtig gekleurde platen naar het werk van dezen beroemden schilder. Elke plaat kan als fraaie wandversiering dienen. Het is een genot zoo'n prachtwerk te bezitten

Toen ze terugkwamen, zat Jarboe, de plaatsvervangende telegrafist, aan het toesteL Ze lieten hem bij zijn werk en begaven zich naar het slaapvertrek. Ernie Smith lag bijna den geheelen nacht wakker. Hij keerde zich van de eene zijde op de andere en trachtte eenig verband te vinden tusschen het cijfermysterie en het hol in de vallei. Hij slaagde er niet in. 's Morgens ontbeten zij samen met Jarboe. Daarna ging Jarboe naar bed. Nadat Slim de paarden verzorgd had, keerde hij naar Ernie terug. Hij vond dezen op het perron voor het bagagelokaal liggen, in peinzende aandacht naar den hemel turende. „Ik ben niet van plan om hier vandaan te gaan," verklaarde Ernie plechtig, „voordat ik er achter ben gekomen, waarom iemand driemaal achter elkaar, één bij negen optelt en dat cijfer er dan weer driemaal van aftrekt. Daar moet die vent toch een reden voor hebben gehad!'

BEZOEKT HET NA ONTVANGST VAN tl. 2.50 WORDT U EEN EX. TOEGEZONDEN — ZEND POSTWISSEL VAN tl. 2.50 AAN DE ADM. VAN HET WEEKBLAD CINEMA EN THEATER OF GIREER HET BEDRAG OP No. 41880 EN TOEZENDING VOLGT

lAjxcm PALAST TE ROTTERDAM

De Duitsch-Amerikaansche actrice Carole Lombard wier ware naam Caroline Peters is. is thans officieel tof ster benoemd bij de Paramount.

op uit trekken. Ik heb weer .een inSlim rolde een sigaret. Hij nam het geving." papier van Ernie aan en staarde er een Hij weigerde beslist verder iets los half uur naar. te laten. „Het lijkt wel een Chineesche Ze aten snel, zonder Jarboe wakker puzzle," zei hij ten slotte. te maken. Ernie bleef op zijn rug liggen en „Is het niet den vijftienden van de knipperde met zijn oogen, toen de zon maand?" vroeg Ernie. vol op zijn gezicht scheen. Hij volSlim meende van wel. Ernie zocht hardde in die houding tot de zon vlak een kalender en overtuigde zich. boven hem stond. „Laten we gaan," drong hij toen aan. „Nu dan," verbrak Slim eindelijk de stifte „Ik denk, dat het nu wel twaalf Tegen vier uur in den middag bereikuur is op iedere goedloopende klok in ten zij het hol van de bandieten. Oregon. Laten we wat gaan eten." Een eind verder verborgen zij hun Ernie Smith wipte met een ruk overeind. Er was een nieuw grandioos idee paarden in het dikke struikgewas. Toen tot hem gekomen, dat aan Slims laatste vervolgden zij te voet hun weg naar de rotskamer en gluurden naar binnen. woorden te danken was. Het zag er nog net zoo uit, als bij hun „Je zegt, dat het twaalf uur 's mideerste bezoek. dags is in Oregon," herhaalde Ernie. „Als ik mij niet heel erg vergis, „Dat brengt mij op de gedachte, dat zullen die schooiers tegen zonsonderhet ergens anders op de wereld middernacht mofet zijn! Met verschillende gang komen opdagen," zei Ernie. Hij beduidde zijn metgezel een schuilvariaties tusschen „ergens anders" en plaats te zoeken achter een groep winhier... Laten we gaan eten en dan er - 21 -

W^&div'? Watt en Half Watt zijn door den film-directeur Gregory te Kopenhagen geëngageerd en zullen binnenkort weer in de studios terugkeeren om te filmen. De Bulgaarsche danseres Sonja Georgiewna is door de Ufa geengageerd Jack Holt, Edmund Lowe en Florence Nice spelen de hoofdrollen in de Columbiafilm „The best man wins." Carl Boese zal een film met Lucie Englisch in de hoofdrol in scène zetten. JACK HOLT Karl Heinz Martin is als regisseur geëngageerd voor de film ..Rose Bernd". Deze film wordt te Weenen opgenomen; de vrouwelijke hoofdrol wordt vervuld door Paula Wessely. Regisseur E. W. Emo zet te Weenen de film „Een hemel op aarde" in scène. Antonie Nedosinska vertolkt te Praag de hoofdrol in de film „Eén uit millioenen". Regisseur is VladimirSlavinsky. Dorothea Wieck zal onder regie van Carl Froelich een belangrijke rol vervullen in „Liselotte von der Pfalz". Rose Stradtner speelt in Italië in de film „Napoleon en DOROTHEA WIECK zijn vrouwen". In Berlijn zal de film „De Geisha" worden gedraaid, naar de operette van Sidney Jones. De Universal te Hollywood zal Walter Scotts „Ivanhoe" verfilmen. Max Ophüls regisseert de film „Divine". Sybille Schmilz zal een belangrijke rol uitbeelden in de film „Een ideaal echtgenoot". Thea von Harbou heeft het scenario geschreven. Tala Birell zal in de nieuwe Lilian Harveyfilnvder Columbia een groote rol vervullen. SYBILLE SCHMITZ De bekende Zwitsersche danseres Hed Schoop is geen gageerd door Samuel Goldwyn voor de film „The wedding night".

gerdstruiken, een prachtige hinderlaag. „Waarom voor den drommel," informeerde Slim, nadat zij zich geïnstalleerd hadden, „verwacht je, dat zij tegen zonsondergang komen ?" „Het is ook wel mogelijk, dat ze niet komen," gaf Ernic 'n tikje zenuwachtig toe. „Misschien heb ik het bij het verkeerde eind, maar we zullen in ieder geval de kat uit den boom kijken." Meer wilde hij niet zeggen. Ze wachtten. Een uur verstreek. Nog een uur. Toen de zon achter de bergen zakte, keek Ernie op zijn horloge. Het stond vijf uur zesen vijf tig. Het werd zes uur. Toen er niets gebeurde, begon Ernie aan zijn kunstige theorie te twijfelen. Had hij zich toch vergist ? ■ Om zes uur dertig was het geheel donker. De barometer van Ernie's optimisme daalde. Om zeven uur was er nog niets van de twee schavuiten te bekennen. Ernie was geheel ontmoedigd. Hij hield het uit tot half negen, toen wendde hij zich teleurgesteld tot Slim Madigan. „Het leek me zóó'n goede ingeving. Slim, maar ik vrees, dat het op niets uitdraait. Het zit zoo: Toen die bandieten op No. 6 zaten te wachten, las een van hen een magazine, dat ik op de tafel had laten liggen. Dat weet je. Ook dat hij het later heeft meegenomen. Het was het nieuwste nummer van een sportblad-, speciaal op boksgebied — ik dacht, dat die kerel daar een bijzondere belangstelling voor moest hebben, dat hij dat ding meenam. Nu dan," vervolgde Ernie, „terwijl hij in het kantoor aan het lezen was, inviteerde WF. den KN. telegrafist tot een weddenschap op de komende match tusschen Shocko en Jawn Meegan. Van de plaats waar ik lag, hoorde ik KN. vragen wanneer die zou plaats hebben. WF. zei, dat de match den vijftienden om negen uur 's avonds in Madigan Square Garden zou beginnen." Ernie wachtte even, als om het spannende effect van zijn uiteenzetting te vergrooten. „Nu komt de ingeving! Een van die bandieten stel ik mij voor — de boksliefhebber — nam een potlood op en maakte een rekensommetje. Als het in New York negen uur is, hoe laat is het dan in Oregon ? Grappig Slim, maar den eersten keer, dat iemand iets dergelijks uitrekent, doet hij het altijd verkeerd. Hij telt op, omdat de zon van New York naar Oregon gaat. Dat deed onze vriend ook, maar ten slotte merkte hij zijn fout, trok af en rekende uit, dat het zes uur zou zijn in Oregon." „Nu, en verder?" zei Slim, die nog geen licht in de redenatie zag. „Dat ■cijfcrsommctjc heeft hij niet voor de aardigheid gemaakt," hernam Ernie „De cenige reden, die ik er voor bedenken kan is, dat hij, als boksenthousiast, op de hoogte wilde zijn van den loop van den wedstrijd. Hij kon uit zijn schuilplaats in de bergen wegsluipen, zorgen den vijftienden om 6 uur 's avonds hier te zijn, om aan den draad te luisteren. Hij zou geen nauwkeurig verslag krijgen, maar af en toe den stand en ten slotte het eindresultaat hooren. Ik zal je bewijzen, dat mijn

theorie werkelijk zoo beroerd niet was." Ernie ging Slim voor naar de barrière van wingerd. Ze baanden zich er een weg doorheen en traden het hol binnen. Na een kaars aangestoken te hebben, schakelde Ernie het telegraaftoestel in. Het tikte een monotone reeks punten en strepen, dagelijksche dienstberichten van de spoorlijn. Dat ging tien minuten zoo door. Toen gaf Ernie zijn metgezel een deel van een onofficieele telegrafische conversatie weer. „Dit," legde hij uit, „was WF., die zijn punten optelde. Hij vertelde KN., dat Shocko zoo net gewonnen heeft met een knock-out in de vijfde ronde." Slim fronste het voorhoofd. „Nu," merkte hij somber op, „die beeren zijn niet verschenen, om den uitslag te vernemen." Ernie Smith zette het toestel af en doofde de kaars. Drie uren lang bleef hij met Slim in het donker wachten. De dieven kwamen niet. „Ik was ook eigenlijk een idioot, om te denken, dat ze zouden komen," sprak Ernie tegen middernacht. Zijn stem klonk mat en moedeloos. „Je had gelijk, dat het een fantastisch idee was. Laten we maar naar huis gaan." Ze verlieten het hol en zochten de paarden op. „Ik geloof, dat ik wat beters weet," stelde Slim voor. „Laten we hier gaan liggen tot morgenochtend en dan naar de El Fuego rijden om te ontbijten. Het is van hier niet zoo ver en we kunnen dan frisch op pad gaan." V.

Het scheen Ernie Smith toe, dat hij nog maar een oogenblik geslapen had, toen Slim hem wekte. Maar toen hij overeind kwam, zag hij, dat de ochtendschemering al aangebroken was. „Wees stil," waarschuwde Slim voorzichtig. „Ik hoorde paarden verder de kreek in." Ernie sprong op, ineens klaar wakker. Zonder een woord greep hij zijn geweer en volgde Madigan. Onhoorbaar slopen ze naar het struikgewas, waar het hol verborgen lag, en door de struiken glurend, zagen zetwee gezadelde paarden. De dampende dieren moesten hard en ver geloopen hebben. Klik-klikl klikketik-klik-klik! Het ontvangtoestel achter het gordijn van wingerd was in werking. Slim liep naar voren, kalm en zelfverzekerd; Ernie direct achter hem aan. De telegrafist keek op zijn horloge. Het was 6 uur in den ochtend. Was er dan ten slotte toch iets goeds in zijn theorie? vroeg Ernie zich af. „Ik had het juiste uur," fluisterde hij tegen Slim, „maar zij moeten zich in den dag verrekend hebben. En als ze voor wat anders komen dan de boksmatch, dan is mijn theorie puur boffen geweest." Ze kropen vooruit en bleven toen, goed verborgen door het gebladerte, even staan luisteren. Ernie hoorde ieder woord van een onbelangrijke mededeeling van het hoofdstation aan KN. Plotseling begon een ruwe stem in het hol te spreken. „Ik geloof vast en zeker, dat het bluf van hem was. Verdikkeme Joe, ik durf

er wat onder verwedden, dat hij zijn bek niet opendoet." „Hij heeft gezworen, dat hij dat wel zou doen," antwoordde een andere stem. „Hij bezwoer, dat hij met zijn laatsten adem zou schreeuwen, als we niet opdokten om hem er uil te krijgen." „Nu, we zullen het gauw genoeg weten," sprak de ander weer. „Want als hij zijn mond niet gehouden heeft, zullen er direct wel telegrammen doorkomen voor den sheriff van dit district." Ernic Smith had moeite een kreet te onderdrukken. Zijn theorie was inderdaad niet zoo gek geweest, al had hij den spijker dan niet precies op den kop getikt I Slim Madigan schoof langs den wingerd en slipte het hol binnen, de kolf van zijn opgeheven geweer tegen zijn zijde gedrukt. Ernie Smith was op zijn hielen en kwam naast hem. Ze stonden tegenover twee gespierde kerels, de een kort en breed, de ander 'n forsche reus. Op de kist tusschen hen in stond het telcgraaftocstcl te tikken. De plotselinge verschijning van de twee onwelkome bezoekers scheen de bandieten een moment te verlammen. Toen trok de grootste de schouders op en hief langzaam de handen omhoog, maar de kleinere wilde een kans wagen. Zijn rechterhand schoot bliksemsnel naar zijn gordel. Hij schoot — — een onderdeel van een seconde nadat Slim Madigan zijn trekker overhaalde. De korte man viel voorover. Op hetzelfde moment dook zijn metgezel omlaag in een wanhoopspoging, om langs Ernie Smith weg te komen. Ernie sloeg hem met de kolf van het geweer op het hoofd. Terwijl de man ineen zakte, trok hij zijn pistool, draaide zich snel om, maar voor hij kon vuren, gaf »nie hem nog een klap. Nu viel de man kreunend op den grond. Ernie bukte zich, ontrukte hem het wapen en ademde verlicht, toen hij zich bewust werd, dat de strijd beslecht was. „Houd ze in de gaten," zei Slim, „terwijl ik naar hun paarden ga kijken." Slim verliet het hol. De korte man lag bewegingloos; een roode vlek begon zijn hemd op de borst te kleuren. De ander rolde zich om en staarde Ernie aan; maar toen hij zag, dat deze dubbel gewapend en op zijn qui vive was, deed hij geen moeite meer om op te staan. Terwijl Ernie hem in het oog hield, volgde hij werktuiglijk het tikken van het telegraaftoestel. Langzamerhand drong het tot hem door wat de woorden inhielden en luisterde hij met klimmende aandacht: het was een bericht, via de spoorwegtelegraaf, van de districtshoofdstad naar Blister en betrof de twee mannen die Grant Marling hadden gedood en die nu overwonnen aan zijn voeten lagen. Trenton, New Yersey, 16 April 9.22, voormiddag. Sheriff, Grant County, Oregon. Mijnhardt's Zenuwtabletten 75 Mijnhardt's Laxcerfabletten 60 Mijnhardt's Maagtabletten 75 Mijnhardt's Hoofdpijntabletten 60 „Wat Mijnhardt maakt is goed."

et. et. et. et.

Z.H. Foster legde volledige bekentenis af laatste oogenblik vóór zijn terechtstelling heden morgen 9 uur, betreffende bankoverval en moord in Newark in Februari -~ stop — In zijn bekentenis beschuldigde Foster twee mannen, thans voortvluchtig, die bank met hem overvielen, van moord op Marling Grant — stop—Namen Mink Trotter, gewezen telegrafist, en Joe Jose, vroeger ranchknecht — stop __ houden zich vermoedelijk in uw district op — stop — bijzonderheden volgen. Gurd, Officier van Justitie. Een minuut later trad Slim Madigan het hol weer binnen. „Het geld van de Espcranza," rapporteerde hij, „zit in hun zadeltasschen. Tot den laatsten cent." Ernie Smith had zich in zijn tijdsberekening niet vergist en zijn vermoeden betreffende het rekensommetje was niet ver van de waarheid. Negen uur New Yorksche tijd is zes uur in Oregon, echter niet alleen in den avond, maar ook 's ochtends! Het was de bandieten niet om nieuws van de boksmatch op den avond van den vijftienden te doen geweest — — ze hadden het op ander nieuws voorzien, nieuws van een executie op den zestienden 's morgens! Maar Ernie's schrandere inval was er niet minder om; een mensch kan nu eenmaal niet alles weten. . . OLM-ENTHOUSIASTEN

J. v. H. £e DLLFT. Zoodra er aanleiding toe bestaai, zullen wij een groote foto van K. C. plaatsen. A. P. H. te DORDRECHT. Antwoordcoupons zijn aan ieder postkantoor verkrijgbaar. In het buitenland kan men deze coupons tegen postzegels inwisselen.

Lily Damit» if weer te Hollywood gearriveerd. Een jaar vertoelde zij in de oude wereld, thant ateat zij weer onder het Hollywoodtche ichijnwerperUcM.

op

De Duittche regisseur en productieleider Alfred Zeisier bracht een bezoek aan ons land.

A. d. J. te 's-GRAVENHAGE. Wij beantwoorden alleen brieven, die met volledigen naam en adres zijn onderteekend. D. v. d. B. te ROTTERDAM. Gustav Fröhlich is nog niet officieel van Gitta Alpargescheiden.Zij hebben een do<;htert)e. Gitta treedt op te Weenen. L. H. B. te ROTTERDAM. Lissy Holzschuh is den 3den Januari te Weenen geboren. Olga Tschechowa is den 26sten April jarig. Haar dochter is getrouwd. V. L. te AMSTERDAM. Het adres van Greta Garbo is Metro-Goldwyn-Mayerstudios, Culver-City, Californië. Voor foto drie antwoord-coupons insluiten. Het kan eenige maanden duren voordat U antwoord ontvangt. S. d. J. te 's-GRAVENHAGE. Hierbij de gevraagde adressen .Hans Albers, Lennésfrasse 7, Berlijn. Annabella, Rue de Chanzy 19, Parijs. Ida Wüst, Jenaerstrasse 7, Berlijn. Niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten. 5. L. H. T. te SCHEVEN1NGEN. Käthe von Nagy zal voorloopig niet filmen. Bedoelde film is vervaardigd onder regie van Hans Deppe. Zijn adres is Poschingerstrasse 40, Berlijn. N. J. te AMSTERDAM. Zoodra U ons Uw volledigen naam en adres meldt, zullen wij Uw brief beantwoorden. D. E. 5. te GRONINGEN. Conrad Veidt filmt in Engeland. Fritz Lang en Erich Pomraer zijn In Amerika. Harry Liedtke is getrouwd.

— 23 -

— 22 —

]

D« operette- en hlmtter Anna MüUer-Lincke is 65-f«rigen leeftijd te Berlijn geitorven.

De Nederlandsche vioü«» Francis Koenen is op 35-j-riflen leeftijd te Amtterdem overleden.

Lilian Harvey is in Engeland aangekomen en beeil mM de w«rkzaemKeden voor baar «lm .Inyllation to Ibe Walli" een aanvang gemaakt.

Tusschen iedere beminnelijke, kleine film-actrice en de groote, groote wereld bevindt zich een schokbreker, een één-persoons buffer, die al de slagen van het dikwijls wreede leven opvangt, altijd raad weet en voor iedere vraag en ieder probleem, dat zijn beschermelinge betreft, een oplossing weet. Soms is het een secretaris of een advocaat, soms een neef, broer of oom, meermalen slechts een vriend. Hollywood eert allen zonder onderscheid en bedeelt hen met den titel „personal manager". Het ras der managers is onverschillig voor goedkeuring of blaam. Een pluimpje steken zij met hetzelfde gebaar op hun hoed als waarmee zij de bitterste critiek incasseeren. Tranen, bloemen en scheldwoorden van de jongedame, die in het brandpunt van hun belangstelling staat, vermogen hen niet te ontroeren. Hun eigen persoonlijkheid is geheel ten ondergegaan bij den nimmer eindigenden arbeid en zorgen, die „hun" ster hun baart. Vele managers mogen zich het succes van hun beschermelingen als een persoonlijke overwinning aanrekenen. Want vele schoone en talentvolle Hollywoodsche grooten hebben hun wereldnaam slechts te danken aan den man, die in een onbeduidend jong actneetje verborgen kwaliteiten zag en die haar na jarenlangcn harden en moeilijken arbeid omhoog werkte. Vele insiders weten, dat Rudolph Valentinos succes meer te danken was aan de talenten van S. George Ullman, die vele jaren zijn manager is geweest, dan wel aan die van Valentino zelf. Dat Harry Eddington, zelf langen tijd film-producer, een groot aandeel heeft gehad in de succesvolle carrière van Greta Garbo is algemeen bekend Ernst Lubitsch trad altijd op als Pola Negns onofficieele en belanglooze adviseur, toen de groote actrice voor het eerst naar Amerika ging. Josef von Sternberg waakte met Argusoogen over ieder detail van Marlene Dietrichs Hollywoodsche loopbaan. Tijdens de afwezigheid van den „meester" werd deze dure plicht waargenomen door Ralph Blum, een rechtsgeleerde uit Los Angelos. Toen Dorothea Wieck in Amerika vertoefde, bracht zij haar manager uit Berlijn mede — of misschien was het ook net andersom. Want Georg Gumpel was een manager, die zelfs de Amerikanen versteld deed staan. Men vertelt van hem het volgende: Kort na haar aankomst in Hollywood werd „Miss Wieck" opgebeld door een automobielverkooper, die ongeveer een beroerte nabij was. „Komt u dadelijk hier," vroeg hij, „en red mij van dien Gumpél.

niüll-AKTISTEN

HUK ittAKAUEKS

SYLVIA SIDNEY HELEN TW^LVETREES DOROTHEA WIECK

MAURICE CHEVALIER

U hebt hem gestuurd, om een Ford voor u te koopen, en hij wil, dat ik hem een Lincoln als gratis premie geef. Als hij nog tien minuten hier blijft, ben ik bang. dat hij zijn zin krijgt." Natuurlijk heeft Dorothea 'dezen flinken manager mee terug gebracht naar Europa, nu zij weer te Berlijn filmt. Helen Twelvetrees heeft een toegewijden manager in Jack Woody, een vroegeren Hollywoodschen „stunt". Hij behartigde haar belangen zóó goed, dat Helen ten slotte met hem trouwde. Sari Maritza kan het zakelijke deel van haar carrière gerust overlaten aan haar vriendin Vivian Gaye, een Engclsch meisje, dat veel ervaring heeft in theater-reclame. Haar scherp intellect en bijna mannelijk zakentalent hebben Sari langzamerhand op het eerste plan gebracht en haar loopbaan zóó geleid, dat Hollywood geen andere keus had, dan de charmante kleine actrice een contract aan te bieden. Carole Lombard profiteert van de jarenlange ervaring, die haar echtgenoot en manager, William Powell, in het Hollywoodsche filmleven heeft opgedaan. Sylvia Sidney, Miriam Hopkins en Claudette Colbert hebben, evenals vele andere vooraanstaanden, de plichten van den manager verdeeld. Zij hebben een advocaat voor hun zakenbelangen, en een bankier, die over de financiën waakt. Niet alleen de dames echter, ook vele mannelijke acteurs hebben een persoonlijken manager. Jack Oakie heeft lange jaren een contract gehad met Wesley Ruggles, den regisseur. Ruggles gaf Oakie zijn eerste kleine rol in „Finders keepers". Hij was erg ingenomen met het werk van den jongen, toen volkomen onbekenden acteur en gaf hem een contract voor vijf jaar. Hij had dan ook de voldoening zijn protégé als ster in vele Hollywoodsche comedies te zien. Een soortgelijke overeenkomst bestond tusschen Clara Bow en B. P. Schulberg, den bekenden Paramount-productieleider. Thans is het Sylvia Sidney, die profiteert van de protectie van dezen uitnemenden vakman, die haar ook „ontdekte". Maurice Chevalier behandelt gewoonlijk zelf het zakelijke deel van zijn aangelegenheden, doch heeft een secretaris voor het beantwoorden van zijn brieven, het arrangeeren van interviews en afspraken, en om dienst te doen als buffer tusschen zijn privélevcn en een lastig, nieuwsgierig publiek. Deze secretaris vergezelt hem op zijn reizen en is ook in den studio voortdurend in zijn nabijheid. Want het leven van een filmster is een gecompliceerd geval, en wordt met den dag gecompliceerder. En de ster moet frisch blijven voor het werk voor de camera! Daarom is het altijd weer de manager, die de zorgen en moeilijkheden op zijn sterke schouders laadt.

De kansen van het leven zijn te wisselvallig om alleen op ENERGIE te bouwen. Een Levensverzekeringv polis der HAVBANK te Schiedam geeft U veiligheid. CLARA BOW

MARLENE DIETRICH

SARI MARITZA

C. $ Tk.-PIJZZLES N V

THE CHARLESTON STEP. moest een sermoen van mijn nicht aanhooren. ,,Je hebt lang zooveel aandacht niet meer voor mij als vroeger," verweet zij hem. ,,Toen wij verloofd waren, nam je mij altijd mee naar concerten en partijtjes en je gaf mij bloemen en bonbons. . . . En tegenwoordig ..." „Lieve kind," antwoordde mijn neef, ,,wat ben je onbillijk! Als iemand hard achter een tram aanloopt, dan blijft hij toch ook niet hardloopen, als-ie 'm eenmaal gehaald heeft?"

t

P-

Jong echtgenoot (vroeg in den morgen) : ,,Hct is, geloof ik, tijd om op te staan, vrouw." Vrouw: „Hoe weet je dat?" Echtgenoot: „Baby is in slaap gevallen." „Vader, een mud kolen, is dat erg veel?" „Dat hangt er van af, jongen, of men het moet sjouwen of verstoken." Moeder wilde op een Zaterdagmiddag boodschappen gaan doen en vroeg vader om met de drie kinderen te gaan wandelen. Vader, die bij de statistiek werkte, gaf zuchtend zijn vrijen middag op en deed, zooals zij hem had verzocht. Des avonds overhandigde hij haar het volgende staatje: Neuzen gesnoten: 3 X. Veters gestrikt: 13 X. Gekochte ballons: 3 per kind. Gemiddelde levensduur ballon: 12 seconden. Kinderen verboden over te steken: 21 X. Kinderen aangemaand over te steken: 21

X.

Aantal Zaterdagen, dat vader dit weer doet: o. Het knappe meisje verliet het pension, waar zij een jaar had gewoond. „Dit is mijn adres," zei ze tegen den eigenaar, „maar als er soms brieven voor mij komen van een langen, donkeren man, dan kunt u ze gerust in den prullebak gooien."

KNIPPUZZLE Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, samengevoegd en opgeplakt worden, tot een portret van een Amerikaansche filmspeelster. Onder degenen, die ons het resultaat van hun werk zenden en er bij vermelden, hoe de actrice heet, loven wij tien foto's van haar uit. De oplossingen moeten vóór 19 Februari gezonden worden aan: Red. ,Het Weekblad, GalireB water 22, Leiden. Onze abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot den 19den April gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe gelieve men echter duidelijk te vermelden: C. <* TVi.- puzzles No. 576,

De toekenning der prijzen en trooslpriizen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle Z rS y 'L' ^u V eoede 0Plo"ingen gelijke kansen hebben op het vei krijgen der p/y'zen.

MONOORAMRA A DSEI.

EN

Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje, of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksché Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven.

Weikin zin stellpn dooi oeny rwoi pen letters samen ? Onder de goede oplossers zullen wij weer een hoofdprijs van f. 2.50 en als troostprijzen drie filmfoto's verdeelen.

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 573 KNIPPUZZLE

Moderne jongeman (nadat hij het moderne meisje heeft gekust) : „Ik wil eerlijk tegen je zijn. Je bent niet het eerste meisje, dat ik heb gekust." Moderne jongedame: ,,Nu, dan wil ik ook openhartig tegen jou zijn. Laat ik zegeen, dat je nog hèèl wat te leeren hebt!"

De tien foto's violen ten deel aan: den heer D. Schuitmaker, Amsterdam; den heer G. Adelaar, Utrecht; den heer J. Corman, Arnhem; den heer C. Dulfer, Spaarndam; den heer D. Bruins, Leiden; mejuffrouw A. v. Nieuwenhuyze. De Bilt; den heer H. de Bruyn, Delft; mejuffrouw D. Thijssen, Rotterdam; mejuffrouw C. Kool, Hillegersberg; mejuffrouw S. Lugtieheid, Rotttrdam.

VISITEKAARTJESRAADSEL Karl Ludwig Diehl Brigitte Helm Lewis Stone

Ruwe schrale huid

John Barrymore

en springende lippen

PUROL

Esther de Boer-van Rijk

26 -

De hoofdprijs viel ten deel aan den heer J. Baggennan te s-Gravenhage. De troostprijzen konwfn./-?re ditmaal toekennen aan mejuffrouw H. Wolff te Arnhem, den heer D C. A. Fenijn lo Rotterdam en mejuffrouw A. Vermeys te Hillegersberg.

Deze „step" mag zoo nu en dan er in gelascht worden om afwisseling te brengen in de andere Quicksteps variaties. Dit kan voordeel hebben in een overvolle zaal. Begin deze figuur diagonaalsgewijs naar rechts (lichtelijk naar den buitenkant van de zaal). Heer. 1. Stap voorwaarts met den rechtervoet (knie stijf). (Langzaam). Houd de knie een ietsje slapper. 2. Sluit den linkervoet bij den rechter, maak de rechterknie stijf en houdt het gewicht op den rechtervoet. (Langzaam). Maak de knie een ietsje slapper. 3. %tap zijwaarts met den linkervoet. (Knie stijf). (Langzaam). Maak de knie een ietsje slapper. 4. Sluit den rechtervoet aan bij den linker, maak de knie stijf en houd het gewicht op den linkervoet. (Langzaam). Maak de knie een ietsje slapper. Herhaal zoo vaak men wil. Opmerking: Men kan deze „step" ook gebruiken en het slapper maken der knieën uitschakelen. Geen opkomen in deze figuur. Contrary body movement. Geen. Dame. 1. Stap achterwaarts met den linkervoet (knie stijf). (Langzaam). Maak de knie een ietsje slapper. 2. Sluit den rechtervoet achterwaarts bij aan den linker, strek de linkerknie en houd het gewicht op den linkervoet. (Langzaam). Ontspan de linkerknie een weinig. 3. Stap zijwaarts met den rechtervoet (knie stijf). (Langzaam). Ontspan de rechterknie een weinig. 4. Sluit den linkervoet aan bij den rechter, maak de rechterknie stijf en houd het gewicht op den rechtervoet. (Langzaam). Ontspan de rechterknie een weinig. Herhaal zoo vaak men wil. Opmerking: Men kan deze step ook gebruiken en het slapper maken der knieën uitschakelen. THE CROSS CHASSÉ. Heer. 1. Stap voorwaarts met den linkervoet. (Langzaam). 2. Zeer klein stapje zijwaarts met den rechtervoet. (Vlug). 3. Sluit den linkervoet bij den rechChas ter aan. (Vlug). 4. Stap voorwaarts met den rechtervoet buiten den partner. (Langzaam). Kom bij het einde van den eersten pas op en zak weer aan het einde van den derden. Contrary body movement wordt gebruikt bij 1 en 4. Dame. 1. Stap achterwaarts met den rechtervoet. (Langzaam). 2. Heel klein stapje zijwaarts met den linkervoet. (Vlug). 3. Sluit den rechter- aan bij den Chassé linkervoet. (Vlug). 4. Stap achterwaarts met den linkervoet. (Langzaam). Kom bij het einde van den eersten pas op en zak weer aan het einde van den derden. Opmerking: The Cross Chassé wordt dikwijls geteld alsof er slechts drie passen zijn, in welk geval de nos. 2, 3, 4 nos. 1, 2, 3 worden. Ik heb deze „step" beschreven als hebbende vier passen, omdat ik geloof, dat zulks voor den gemiddelden danser wat duidelijker is.

M %*'\

Maxine Doyle en Phil Regan dansen d* Charleston-step.

THE DRAG. Heer. 1. Stap voorwaarts met den linkervoet en draai er op naar links. (Langzaam). 2. Stap zijwaarts met den rechtervoet nog draaiend. (Langzaam) 3. Stap achteruit met den linkervoet. (Langzaam). 4. Stap achterwaarts met den rechtervoet en draai er op naar links. (Langzaam). 5. Stap voorwaarts met den linkervoet. (Vlug). 6. Stap diagonaalsgewijs achterwaarts met den rechtervoet. (Vlug). 7. Sluit den linkervoet bij den rechter aan. (Langzaam). 8. Stap voorwaarts met den rechtervoet buiten den partner. (Langzaam). Opgemerkt zij, dat 1, 2, 3, 4 dezelfde zijn als bij de Reverse Turn. Kom op bij het einde van den tweeden pas en zak weer bij het einde van den derden pas. Kom weer op bij het einde van den zesden pas en zak aan het einde van den zevenden pas. Contrary body movement wordt gebruikt bij 1, 4, 5, 8. Dame. 1. Stap achterwaarts met den rechtervoet en draai er op naar links. (Langzaam). 2. Sluit den linkervoet bij den rechter aan en draai van den rechter op den linkerhiel. (Langzaam). 3. Stap voorwaarts met den rechtervoet. (Langzaam). 4. Stap voorwaarts met den linkervoet en draai er op naar links. (Langzaam). 5. Stap achterwaarts met den rechtervoet. (Vlug). 6. Stap diagonaalsgewijs voorwaarts met den linkervoet. (Vlug). 7. Sluit den rechtervoet aan bij den linker. (Langzaam). 8. Stap achterwaarts met den linkervoet. (Langzaam). Opgemerkt zij. dat 1, 2, 3, 4 dezelfde zijn als bij de Reverse Turn. Kom bij het einde van den tweeden pas op en zak weer bij het einde van den derden. Kom weer op bij het einde van den zesden pas en zak bij het einde van den zevenden. Contrary body movement wordt gebruikt bij 1, 4, 5. 8. THE NATURAL PIVOT TURN. Heer. 1, 2, 3. Doe 1, 2, 3 van de Natural Turn. (Rechter-, linker-, rechtervoet). (Langzaam, vlug, vlug), dan; 4. Stap achterwaarts met den linkervoet en draai (pivot) er op naar rechts. (Langzaam). 5. Draai rond op den rechtervoet (houd deze voor u uit) (langzaam) en ga regelrecht over in 2, 3, 4 enz. van de Quarter Turns. Contrary body movement wordt gebruikt bij 4 en 5. ■ Maak ongeveer één en een kwartdraai bij de geheele „step". Dame. 1, 2, 3. Doe 1, 2, 3 van de Natural Turn (linker-, rechter-, linkervoet). (Langzaam, vlug, vlug), dan: 4. Stap voorwaarts met den rechtervoet en draai (pivot) er op naar rechts. (Langzaam). 5. Draai rond op den linkervoet (houd dezen achter u) (langzaam) en ga regelrecht over in 2, 3, 4, enz van de Quarter Turns. Contrary body movement wordt gebruikt bij 4 en 5.

— 27

„Als er nog eenige twijfel was of Mousson in betrekking staat tot den Chef," zei hij ten slotte, „dan is die twijfel weggenomen, nadat ik McCoy's avontuur gehoord had." „Hoe zoo, LeToque?" „Ik heb u verteld, dat Mousson dokter geweest is. Meer dan dat, hij was een bekwaam chemicus vóór hij een misdadiger werd. En meer dan eens heeft hij, in Parijs, gebruik gemaakt van een onderhuidsche inspuiting, een samenstelling van hem zelf. Het werkt onmiddellijk en heeft nagenoeg geen kwade gevolgen. We namen aan, dat het een preparaat is, dat een langzaamwerkend tegenmiddel bevat. Chemici geweren, dat dit onmogelijk is; maar alles wat ik dan zeggen kan, is, dat Mousson het onmogelijke heeft bereikt." Morgan zuchtte. „Geen wonder dat de Chef succes heeft, met zoo'n man onder zijn medewerkersl" „Maar Mousson is ijdel," hernam LeToque. „Vergeet dat niet. Zijn ijdelheid heeft hem vroeger ook al eens verraden. Eh bien, vanmiddag ga ik weer op zoek naar hem. Misschien wil hij op zijn brutale manier den spot met mij drijven en dan — nous verronst" „Wat mij betreft," sprak Morgan, „ik zal den middag thuis doorbrengen en probeeren een detail te ontdekken, dat we misschien over het hoofd hebben gezien en dat ons naar den Chef kan leiden." Toen hij de dertigste verdieping van het Barton Building bereikt had, dreven nieuwsgierigheid en het verlangen zijn scherpzinnigheid tegen die van den Chef in de schaal te werpen, hem, zijn belofte aan McCoy ten spijt, zijn kantoor binnen te gaan. Hij bewoog zich met de uiterste omzichtigheid, zijn blik gespannen als een wild beest in een vreemde wildernis. Maar hij vond niets verontrustends. Daarom ging hij gemakkelijk in zijn stoel zitten om over het probleem van den Chef te peinzen. Reeds begon, na lang wikken en wegen en overzien van alle bijzonderheden, een sluitende theorie in zijn geest post te vatten, toen hij — het was al laat in den middag — gestoord werd, door een tik op de deur, gevolgd door de verschijning van McCoy. „Hallo!" riep Morgan. „Wat gerust?" „Een hazenslaapje. Maar wat doe je hier in vredesnaam? Wil je doodgeschoten worden? Hier, lees dit." Morgan nam het telegram aan. Het kwam van het hoofd der politie in Seattle en hield in, dat bij de politie aldaar geen rijk man met den naam Parker bekend was — die de laatste vijf jaar de stad metterwoon zou hebben verlaten. „Geeft niet veel," meende Morgan, „hoewel het kan helpen om hem bij de kladden te krijgen. Nu Ross, ik begin een theorie te krijgen. Je blijft eten en dan

praten we er over. Ik zal Mary vragen of er genoeg is." Ondanks een grom van McCoy, telefoneerde hij naar zijn flat. Jane kwam aan het toestel. „O, bent u daar, mijnheer?" vroeg zij. „Is Miss Mary bij u beneden?" Morgan verstrakte. „Weineen! Is zij niet boven?" „Neen, mijnheer. En anders is ze altijd om vier uur thuis. Dan is ze moe. En nu is het al haast zes, mijnheer!" „Weet je waar ze heen is, Jane?" „Ik geloof, dat ze den kant van Weston opgereden zijn." Morgan legde langzaam den hoorn neer. De eerstvolgende vier uren waren als een eindelooze, tergende nachtmerrie. Want Mary kwam niet thuis en evenmin kreeg haar vader eenig bericht van haar of van haar begeleider. Om zeven uur had McCoy verbinding gehad met alle politieposten tusschen New York en Weston en ook, met de ziekenhuizen. Maar hij kwam niets te weten. Om half acht stuurde hij Millson in een politieauto den weg naar Weston op. Om tien uur kwam hij terug. Van Lane en zijn gezellin was geen spoor te bekennen geweest. Maar hij had, niet ver van Weston, op een veld de ruïne van een auto gevonden. De verongelukte wagen had geen nummerplaten en het motornummer was met zuur weggebrand. Zijn positie en de kenteekenen op den weg en langs den

Corrie Vonk en Herman Frentzen in „Regen en Wind", opgevoerd door .De Hagespelers'

29

VICTOR DE KOWA, DE POPULAIRE UFA-STER _^^_—^^__^_

kant wezen op een botsing met een anderen wagen. Het wrak was finaal over den kop geslagen. Er was geen HcliQ.im bij. Het was een groote auto, niet Lanes twoseater. Millson had de glaatselijke politie en de ziekenhuizen opgebeld, maar niets gehoord. Niemand had een ongeluk aangegeven. Om half elf ging de telefoon en Morgan sprong er naar toe. Hij kon nauwelijks zijn teleurstelling verbergen op het hooren van LeToque's stem in plaats van die van Mary of Lane. „Is u daar, monsieur Morgan! Luister. Ik kom om tien uur thuis en ga naar bed om nog wat te lezen. Zooeven worden drie schoten in mijn kamer afgevuurd! De spijl van mijn bed is versplinterd. Ik rol vlug mijn bed uit, doof het licht, trek mijn revolver en ren de gang in. Er is een onbewoonde kamer tegenover de mijne. Het slot is-geforceerd. Ik denk te verhuizen!" „Heeft niemand anders hooren schieten?" wilde Morgan weten. „Ik heb zelf de schoten niet gehoord. Ze hebben een geluidloos pistool gebruikt. Het is ongetwijfeld Mousson, om me te vertellen, dat hij me vandaag bij mijn speurtocht door de onderwereld gezien heeft. Maar ik denk toch, dat ik ga verhuizen!" „McCoy is hier," deelde Morgan mede. „Ik zal het hem zeggen en hij zal dan wel iemand sturen. Kan ik nog iets voor u doen?"

„Anders niets, dank u," was het antlegde hij de krant neer en stelde voor naar woord. Weston te rijden. „Wacht, ik heb ook nieuws voor u. Lane Mary was benieuwd de plaats /an zijn en mijn dochter zijn vanochtend in de ontmoeting met de mannen van den Chef richting Weston gereden. Ze zijn niet tete zien en stemde onmiddellijk met het plan ruggekeerd. We kunnen geen berichten in. Jane, die in de kamer bezig was, hoorde krijgen. Ik ben heel bezorgd, LeToque." het gesprek en was zoodoende in staat Even was de lijn stil. Toen klonk de later op den dag Morgan te vertellen, waar stem van den Franschen detective, vol zij heengegaan waren. sympathie: Den eersten keer dat Lane haar mee uit „Hemel! Dat is leelijk' Natuurlijk bent rijden genomen had, had hij Mary's stoel u bezorgd! Maar ondanks die aanvallen op met inspanning de torentrap afgewerkt tot ons, geloof ik niet, dat haar leed is gede lift, haar het trottoir overgereden en in schied.'' den wagen getild. Maar deze methode was „Dacht u, dat het de Chef is?" omslachtig en niet zonder gevaar, want „Het lijkt me ten minste heel waarschijnde trap was steil. Daar zij geen van lijk. Lane heeft haar meegenomen, n'est-ce beiden met prae-historische scrupules bepas? Dat klopt, want de Chef heeft u behept waren, had Lane haar bij den tweeden dreigd. Als het de Chef is, zal hij ongetocht in de armen genomen en haar in de twijfeld schrijven, zooals gewoonlijk. Dan lift en vervolgens in den aut<5 gedragen. zullen we ook weten wat we van Lane Mary aanvaardde deze wijze van vervoer moeten denken. Het spijt mij, dat uw zonder er bij te denken. En wat Lane bedochter er in verwikkeld is. Kan ik u op treft, in zaken had hij geleerd een mogelijke een of andere wijze helpen?" nieuwe relatie nooit te overhaasten... „Ik zou niet weten hoe, dank u. WanMary had vele vrienden, maar ondanks neer de Chef haar te gast heeft, zullen haar populariteit, werd ze, omdat ze kreuwe ongetwijfeld morgen van hem hooren. pel was, met andere oogen beschouwd als En ik zal het zelf wel met Lane opknapgewone meisjes van haar leeftijd. Zoo had pen als ik hem te pakken krijg. Goeden zij weinig ervaring op het gebied van mannacht!" nen en hun gevoelens, en die kleine kenteeMorgan legde den hoorn neer en voegkenen in Lane, die aan een ander meisje de zich weer bij McCoy om nauwkeurig tot zekere vermoedens zou hebben geweer te geven wat LeToque verteld had. bracht, ontgingen haar. Maar ondanks zijn bezorgdheid over MaToen ze klaar waren, sloeg ze haar arm ry, speelde er een schaduw van 'n glimom zijn hals en nestelde zich in zijn armen lach op zijn lippen. Want de aanval op met vroolijke vanzelfsprekendheid. En den Franschman klopte in de perfectie Harry Lane voelde deze trouwe, warme met zijn theorie. vriendschap als de heerlijkste gave die een tot nu toe goedgunstig lot hem geschonken HOOFDSTUK XXL had. Hun hoofden waren zoo dicht bij elkaar MISPLAATSTE MENSCHLIEVENDHEID toen hij het haar in den wagen gemakkelijk maakte, dat Lane geen woorden vond Zoowat een half uur na McCoy's tegeniets te zeggen. En pas een heelen tijd nadat spoed in de ondergrondsche, waren Lane hij zijn plaats achter 't stuur had ingenoen Mary Morgan gereed voor een dag naar men en door het verkeer noordwaarts afbuiten. Lane had om zijn wagen getelefoboog, verslapte de spanning, veroorzaakt neerd en bestudeerde een kaart. Opeens door zijn kloppend hart.

Lilian Gish en Roland Young in de Paramount-film „His double life". 30

Facil wordt door alle vrouwen hoog gehoud en.

ERNST HEIMRATH, de in het buitenland zeer bekende danser, zal Maandag 11 Februari in het Rika Hopper-Theater te Amsterdam voor het eerst in ons land optreden. .

Jong en oud, arm en rijk, in de oude zoowel als in de nieuwe wereld dwepen alle vrouwen met

FACIL PASTILLES. Want de ondervinding heeft hen geleerd, dat een FACIL KUUR de eenige goede, goedkoope en afdoende wijze is om een slank en jeugdig figuur te verkrijgen. FACIL PASTILLES zijn verkrijgbaar bij apothekers en drogisten a f 3. - per buis van 100 stuks.

*

•_*

■

■

i

■

Sprookjesverteller

IJdelheid. Ze spraken weinig, totdat de grootste drukte achter hen lag. Daarna geraakten zij in een van die opgewekte discussies waar Mary altijd schik in had om het praten zelf en die Lane gelukkig stemden omdat elk van die gesprekken hem het meisje beter deed kennen. Ongemerkt ging de tijd voorbij, zoodat beiden verbaasd waren toen Lane plotseling een bekende groep boomen (in het gezicht kreeg en stopte om het meisje de plaats van zijn avontuur te toonen. Opgaand in eikaars gesprek, had noch Mary, noch de jongeman den motorrijder opgemerkt, die op eenigen afstand achter hen reed, tegelijk met hen stopte en toen afsteeg voor een grondige inspectie van zijn banden. Er was voor Mary weinig te zien. Een regenbui had de sporen der dramatische ontmoeting uitgewischt. Vandaar dat Lane voorstelde dat ze naar Weston zouden rijden om te lunchen. Toen ze het stadje bereikt hadden, reed Lane langzaam door de hoofdstraat, vond een geschikt restaurant en ging naar binnen om een tafeltje uit te zoeken. Hij kwam weer buiten, droeg zijn gezellin in een afgezonderd hoekje en zette haar in heur stoel, te bezorgd voor haar gemak om zich te realiseeren hoe de andere gasten hen aangaapten. Toen hij het restaurant ten tweeden male was binnengegaan, keerde de motorrijder dien hen van New-7ork af gevolgd was, zijn machine en pufte weg in de richting waaruit hij gekomen was. Mary en Lane smukten hun maaltijd op met gelach, de hoofden dicht bij elkaar. Mary was vandaag gelukkig; waaróm wist ze niet en het kon haar ook niet schelen. Lane zag haar geluk en overwoog dat de tijd gekomen was om den strijd voor zichzelf aan te binden. Hij wachtte tot de tafel afgeruimd was. Toen liet hij hun gesprek stokken en keek haar aan met zijn innemendsten glimlach. „We zijn vrienden, nietwaar, Mary?" (Wordt vervolgd)

A**m

D.e P,eI &im.

1\%

/«

«Ét*

u w

S^r Camaval.

■GESPREKKEN MEI MIJN

Z'

ijn er in het afgeloopen jaar met veel minder Duitschc films in ons j*iL-*A land vertoond dan de daaraan voorafgaande jaren?" „Inderdaad Pietersen, is de import van Duitsche films ietwat teruggegaan. In 1931 werden er 478 Duitsche films in Nederland vertoond, in 1932 waren het er 468, in 1933 het recordgetal van 524 en in 1934 waren het slechts 306 films." ,,En hoeveel films van anderen oorsprong heeft men in 1934 in onze bioscopen kunnen aanschouwen?" „Laten we eerst Amerika noemen, want dat land komt thans in de eerste plaats. In 1934 werden er 858 Amenkaansche rolprenten geïmporteerd, tegen 960 in 1933Dan zijn er nog 132 Oostenrijksche, 261 Fransche en 65 Engelsche films geweest." „Zijn dat allemaal groote speelfilms? „Weineen, Pietersen, deze getallen omvatten alle soorten films: bijwerk, cultuurfilms enz." „Hoeveel groote films kwamen er dan uit de respectievelijke landen?" „Ten eerste maakte men in ons land zelf veertien groote films. Amerika bracht 242, Duitschland 89, Frankrijk 45. Oostenrijk 31, Engeland 27 en Denemarken en Rusland ieder èèn film, op onze markt uit. ' „Wat voor nieuws is er van onze filmindustrie?" „Dat „De vier Müllers" te Weenen opgenomen zal worden. Cissy van Bennekom, die in ,,De Jantjes" en „Op hoop van zegen" bewezen heeft veel talent te bezitten, zal er een belangrijke rol in spelen." „Is Jan Klepura al weer geheel hersteld?" „Ja, hij is weer heelcmaal de oude. Hij zal nu wel spoedig met Martha Eggerth naar Hollywood vertrekken." „En daar zeker met open armen ontvangen worden." „Ten deele Pietersen, ten deele. De Amerikaansche pers is er niet bijster over te spreken, dat deze beide buitenlanders zulke hooge gages in de wacht sleepen." „Wat verdienen ze dan?" „Martha krijgt per film de kleinigheid van 40.000 dollar. Maar daar kan Jan het natuurlijk niet voor doen. Die krijgt 1 10.000 dollar per film. Nu bewe?rt de Amerikaanschc pers, dat voor dit prijsje nog wel Amerikaansche sterren te vinden waren geweest, die het net zoo goed konden doen. In ieder geval kunnen ze niet beweren, dat Martha en Jan de prijzen bederven." „Wordt er in Hollywood nog zooveel gescheiden?" „Gelukkig, Pietersen, is deze „mode" aan het afnemen. In 1934 waren er maar zestig filmechtparen, die het beter vonden het huwelijk te laten ontbinden. In 1933 waren het er nog 84. Je ziet, het gaat den goeden kant uit." „Is er anders nog wat nieuws in de filmwereld?" „Paul Hörbiger, je weet wel, die uitstekende Weensche filmacteur, heeft een eigen , filmmaatschappij opgericht. Hij wil ook regisseeren. Het is nu maar te hopen, dat hij zijn zuur verdiende gage niet weer in zijn I eigen zaak verliest."

MOZEN. ■•■...

Muziek van EDDY NOORDIJK

Tekst van HANS DE REGT

Moderato.

i^^yï^fl eer - ste twee - de

maal maal

dat dat

ik ik

je je

zag. zag,

Toen 't Was

heb op

je een

fe^

^=t

4

mij doen blo dans - soi - ree

zen. tje.

Je had Daar droeg

een je

1. 2. 3.

ê

T= sneeuw - wit ro - se

kleed - je ro - zen

aan, op

m

En Een

m

^ —5» droeg smaak

De derde maal toen zag ik jou, Voor 't altaar nederknielen. En 'k nam de witte rozen mee, Die uit jouw ruiker vielen.

een vol

rui a

ker ro vond - kleed -

■4.

zen. je.

Toen heb ik jou nog eens gezien, De weg was wteed gekozen. Veel bloemen lagen op je baar. En op je graf drie rozen.

HET OPERETTE GEZELSCHAP HIRSCH, ARTISTEN EN ORKEST it

LIET IN ONZE

GRAMOPHONE OPNAME STUDIO"

hun stem en hun muzikale bekwaamheid op de Gramophone plaat vast leggen en waren over de resultaten hoogst tevreden I ! !

Wanneer komt U aan de beurt? Dubbelzijdige 2 5 cm. platen van al II. 3.50

N.V. Willem Sprenger's Gramophone Opname Studio PASSAGE 46 DEN HAAG TEL. 11 3778 — Bespreekt dag en uur vooruit s.v.p.l

SHIRLEY TEMPLE EN NICK FORAN, ZOOALS ZE OPTREDEN IN DE FOX-FILM „STAND UP AND CHEER'

No. 577 16 Febr. - 1935 CILLY FEINDT de lieftallige

óók schlierend voor wollen goederen Red. en Adm. üalgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekening 41880

VerschUne wekelUks — PrUs per kwartaal f. 1.95